Het Poolse experiment Triest tv spel Onschuld op schoolschoenen „Worstvellen kunnen tankers vervangen Alleen RADIO EN T.V. wil Sommigen noemen hem Prins der speeltafels SftSS sISSS- SPROETJE SPARKS door TRANK GODWIN Olievervoer in nylon-houders JT Verlicht Baby's KOU terwijl hij slaapt! A/ICKS door JOSEPHINE TEY al a!gebra vo'w DorjcTerdag 24 januari 1957 Na rAAK Westeueopese maatstaf gemeten waren de Poolse verkie zingen bepaald geen model \an democratische volksraadpleging; maar het feit, dat er aanmerkelijk meer kandidaten waren dan te vervullen plaatsen, verleende in het tot dusver zo troosteloos eenvormige Oosten toch een vreemdö „groene", geur aan het gebeuren, Poien is wat uit de pas getreden. Het handhaaft wel de oppermacht van de communistische partij, doch niet fanatiek, niet genadeloos, zoals in het -rieden. De grenzen van de leer zijn zichthaar geworden, en de geest beeft daardoor enige speelruimte gekregen. Niet genoeg, natuurlijk niet, ïnaar meer dan elders achter het ijzeren gordijn. Dit experiment is merkwaardig genoeg. Tot nu toe heeft de wereld maar al te duidelijk ervaren, dat een soort overgangsvorm tussen demo cratie ïn Westelijke zin en marxisme in zijn Russische gestalte niet goed mogelijk i$. De reden hiervan is ook wel duidelijk: een totalitair systeem kan niet samengaan met krachten, die het totalitarisme principieel af grijzen en bestrijden. Daarom is ook nu het ijzeren gordijn nog scherper scheidingslijn, dan welke andere grens ter wereld ook. In Polen komt echter weer iets aan het licht van het aanpassingsver mogen van de menselijke geest. Ook daar gaan in theorie democratie en totalitarisme niet samen; maar in de praktijk lijkt er toch een vorm voor te rijn gevonden, waarhij strikt genomen beide enige veren laten. Daar echter de democratie alles te winnen heeft, is het wel duidelijk dat zij het is die de voordelen incasseert. Men leest in Polen nu Nacht in de Middag en Orwell's 1984 en allerlei andere geschriften, die tot dusver op de commu nistische index stonden; men praat vrij en kritiseert er lustig op los. En Yrie goed luistert, kan zich verbeelden de zwaluwen te horen, die de zomer aankondigen, al kan die dan ook nog verre zijn. WAT Polen demonstreert, is bewuste terughoudendheid. Wie daar behoefte aan heeft, kan opmerken, dat Hongarije ook beter was gediend geweest met terughoudendheid dan met een opstand in optima forma. Hij vergeet echter, dat een uitbarsting van een veelgeplaagd volk tegen zijn overheersers een kettingreactie is, die zich uïet op een zeker ogenblik laat onderbreken. De Polen hebben hier en daar wel daden van weerstand gepleegd, maar de regeringsleiders hebben de toestand "in de hand gehouden, door de schuld van de wantoestanden op de Stalinisten af te wentelen en met onvergelijkelijke koelbloedigheid de Russen een aantal concessies af te dwingen. Dat, anders dan in Hongarije, op het kritieke ogenblik de regering de teugels niet heeft hoeven prijs te geven, vindt mede een verklaring in het besef bij de meeste Polen, dat een breuk met Rusland onmiddellijk de nieuw verworven gebieden in het Westen in gevaar zou brengen. De Polen baten Rusland, traditioneel en trouwens ook op grond van een hele reeks van recente ervaringen, maar ze hebben toch ook niet de behoefte, hun eigen territorium in de waagschaal te stellen. Zo zijn ze, noodgedwongen, de middenweg ingeslagen. De leiding heeft daarbij Gomoelka, een man die een strakke Moskoviet ïs geweest en in de oorlogs- en na-oorlogsjaren zich achter Stalin en de zijnen heeft geplaatst in hun streven, van Polen een afhankelijke en ge kortwiekte staat te maken. Maar de meedogenloze politiek van Moskou bracht hem in de gevangenis; en er is reden om aan te nemen, dat hij nu een veelszins gelouterd man is, tacticus meer dan formalist, patriot meer dan communist. Hij is bereid, enige vrijheid te bevorderen en te ris keren: vrijheid van Moskou en ook vrijheid van geweten. HET lijkt een halsbrekende toer; een manoeuvreren op het scherp van een mes of een wandelen op het slappe koord met daaronder niets dan de duistere diepten van de ondergang. Waar trekken Gomoelka en de zijnen de grenzen, en wat gebeurt als de be volking die grenzen toch overschrijdt? Men bedenke, dat de Russische troepen in oktober weliswaar op het nippertje niet hebben ingegrepen, maar nog steeds in het land vertoeven. En daarginds in Moskou kijken een wantrouwig partij-apparaat en teen wantrouwige regering met argus-ogen toe, hoe de dingen zich ontwikkelen. Boeiend en veelszins dramatisch is het schouwspel voor het Westen. Degenen echter, die geneigd zijn, zich te verdiepen in Gomoelka's kwade kansen, mogen heseffen, dat deze man de dood wel heeft leren in de ogen te zien. Veroordeeld eenmaal, maar na veel lijden weer vrijgekomen, kan bij in staat worden geacht, het gevaar te trotseren, dat hem anders toch ook bedreigde. Het is verder goed om te bedenken, dat de ervaringen in Hongarije geen aanmoediging zijn voor de Russen om elders al te vlot iets tegen een „contra-revolutie" te ondernemen. Gomoelka kan zo ongeveer de ruimte schatten, "die dit hem laat in zijn pogen, de mensen wat vrijer te laten ademen en hun levensomstandigheden te verbeteren. Als de Polen, die zo juist Gomoelka een zo duidelijk mandaat gaven, weten te volharden in bun zelfbeheersing, dan liggen er wel kansen. Er ii reden genoeg, het experiment met spanning te volgen. TRIESTheel-triest was iaat zich gisterauoTid, tussen 8 en 10 uur cp het televisie-scherm afspeelde. Ik bedoel nu niet de tragische gebeur tenissen in Marcinelle, waarop het spel van de heer Klaas Smelikblijk- baar was geïnspireerd". Nee, ik be_ doel dat spel zelf. Welke program maleider hezft dit duruen accepte ren. Alleen al om het gegeven, dat Zich misschien voor een speelfilm met massa-scènes zou lenen, moest dit „Bittere hart" schipbreuk lijden. Wat de heer Smelik van z'n gegeven had ge maakt was af schuwelijkeen naturalistisch melodrama, vol valse sociale ef fecten, Onecht, en erger dan dat, een affront voor de menselijke waardig heid. De - directeur en z'n dochter be stierden hun mijn (waar dan toch ten minste duizend mensen moesten werken) als een buurt-kruideniers- winkeltje. Ingenieur, opzichter en mijnwerkers spraken ook op de meest dramatische momenten, toen er al tal van doden boven waren gebracht, zeer eerbiedig tegen hun patroon met om het andere woord een „meneer de directeur". Die di recteur zelf droeg na een dag en 'n nacht reddingswerk nog steeds de zelfde hagelwitte boord en man chetten.— Over regie en uitvoering kan ik kort zijn. Ze waren niet beter dan de tekst verdiende. Ronduit slecht, dus. Zonde van de knappe, hecht vertimmerde en waarschijnlijk dure decors. Het extra-NTS-journaah waarop we plichtsgetrouw tot kwart voor elf hebben gewacht, was ook al te leurstellend". Van de „Statendam" zagen we minder dan we hadden verwacht. Van de doopplechtigheid twee misvormde tele-foto's. Wat niet weg ieemt, dat de door de journaal-redactie aan de dag geleg de activiteit lofwaardig is. H. t nZommige lieden noemen Rainier >,de prins de speeltafels" maar daaruit mag beslist met worden ge concludeerd, dat er over hem en zijn geslacht, dat der Gnmaldi's geen zinniger dingen te zeggen zouden zijn. Integendeel. De ge schiedenis der familie is zeer op merkelijk en dat nog met eens, om dat een prins door zijn broeder, een andere door zijn neef werd vermoord en een derde door boze onderdanen in zee werd gesmeten. Natuurlijk hebben de Grimaldi's politieke intrigues gesponnen, want welke regerende familie heeft dat niet gedaan? Bij het bekijken van de stam boom van Rainier kunnen we te ruggaan tot zekere Otto Cavella, die m 1070 geboren werd. Hij was de eerste magistraat van Genua, in die tijd 's werelds machtigste han delsstad. Zijn zoon noemde hij Gri- maldo en deze was het, die de grondslagen legde voor het fortuin van het geslacht. Een geslacht, dat trots was, arrogant, oorlogszuchtig en ambitieus. Genua werd spoedig te klem voor de Gnmaldi's en hel aantal hunner vijanden te groot. In de laatste jaren van de dertien de eeuw verloren zij de verbeten strijd en werden verbannen. Zij voeren naar het westen in hun eigen schepen_met al hun dienaren, hun rijkdommen en hun strijd krachten. Op hun toeht kwamen zij langs een rots, waarvan werd gezegd, dat hij niet te veroveren was. Hy heet te Monachos en was een vooruit geschoven post van Genua. De Gri maldi's waagden het niet de sterk te bfj daglicht te overvallen. Maar in het holst van de nacht ver- In Le Rosey, vlak bjj Genève, waar ken beleefde Monaco een wonder. de vesting te mogen binnen treden. reden hielden Hitler's generaals n„ dEÏ* *e e ven eens dienst. Ze zïïn gé- Rainier was zestien jaar oud, halt op de weg van Nice naar de j" leend van Frankrijk, want de bronzen toen Frankryk voor Hitler's hor- Italiaanse grens. daar. waarop een den capituleerden. Later, toen de bord staat te lezen: „Frincipauté de daarmee was de deur voor de stukken, die de rots van bet prins- vrienden en verwanten eveneens dom sieren en die nog uit de zeero- geopend. Nog heden toont de oor- verstya van de Gnmaldi's zouden da- logsslag van Monaco twee monni- aJieen nog maar geschikt ten, met het zwaard in de hand. W"'SK" "O1'""' ""'o"" Omstreeks 1307 hadden de Gri maldi's hun macht voorgoed op de Charlotte en Pierre waren de fvefouc*er5 van Rainier. Zijn eerste le- - *- vensjaren bracht Rainier door in het ouderlijk paleis. Volgens de beschrijving van men sen.' die hem in die tijd kenden, was hy aanvankelijk een nogal wil- de, weinig gezeggelïjke knaap. Met, het groeien der jaren echter werd hij rustiger en ernstiger. Het liefst zwierf hij in die jaren door de uitgestrekte paleistuin of hield zich bezig in het door zijrf grootvader, Duitsers naar de Rivièra optrok- Monaco". pen zichzelf uit tot onafhankelijke heersers en hebben van dit ver overde recht nooit afstand willen doen. /N de daarop volgende eeuwen wisten de Grimaldi's de aan dacht steeds weer tot zich te trek ken. Een van hen was admiraal van Frankrijk, een ander leidde de legers van de Franse koningeen derde stond aan het hoofd van Albert I, van wie hij zijn liefde de Fransen, die streden tegen de voor de zee heeft geërfd, gestichte boogschutters van koning Hendrik maritieme museum. V uan Engeland. Hun oudste zo- Maar moderne prinser moeten 7ien regeerden en hun. dochters slo- studeren en prins Louis II vond, ten uitstekende huwelijken. Zij ver- dat Engelse scholen de beste waren. overden nieuwe titels <en verloren Dus ging Rainier, elf jaar oud, er ook enige, maar Monaco gaven naar Summerfields, een „college" zij nooit utt handen. in. de buurt van Hastings. Twee en Dat is de geschiedenis van het een hal1 jaar heeft hij daar door voorgeslacht van prins Rainier III gebracht. Taley .swaren niet zijn Wanneer hijvanuit het patets, dat sterkste punt, maar?op het terrein zijn voorouders gebouwd hebben, der- exacte wetenschappen stond naar beneden kijkt op de ruïnes hij zijn mannetje.! van een Moorse vestingzal hy wél Vervolgens ging hij naar Stowe, eens peinzen over datgene wat hem een beroemde school, waar even deze verheven positie bezorgd eens de exacte vakken zijn groot- heeft. Nooit bogen de Grimaldt's ste aandacht kregen. Maar ook de het hoofd, ook niet voor de sterk- geschiedenis boeide hem; in het sten. De wapenspreuk van zijn fa- bijzonder de geschiedenis van. zyn milie: „Deo Juvante" spreekt van voorouders in hun strijd tegen, de vertrouwen in God. Maar zij zon 1 n ook kunnen luiden „We doen nooit afstand van hetgeen wij bezitten." P de ochtend van de 31 mei koningen van Spanje. Toen kwam plotseling een om mekeer in het tot op dat ogenblik prettige leven van de prins. Juist toen de jongeman op het punt stond met vakantie te gaan naar moeilijkheden gerezen in de boezem der prinselijke familie. MÖnïca werd hem verzocht m Wétend te blijven. Er waren naar van het prinselijk paleis re sïdentie van prins Louis H de grote poort en plakte een bulletin aj jaren lang was 't huwelijk van aan, waarop geschreven stond; 2^n OU£jers ongelukkig geweest Nu Rainier, Louis, Henri, Maxence, gingen zij voorgoed uit elkaar. Zijn Bertrand, by de gratie Gods prins moeder verliet Monaco en trok zich van Monaco is geboren... Vivat!" terug op haar kasteel m Noord- Hoewel prins Louis niet ge- Frankrijk. Prins Pierre wilde zijn trouwd was, was hij nu toch groot- zoon bij zich houden, maar Louis vader geworden. Hij bevat alleen II, de grootvader, geloofde dat de een. dochter, een natuurlijk kind juiste plaats voor de jongen de van een meisje, dat hy lang gele- omgeving was van de troon, die hij ren had liefgehad. Aan het einde eens zou moeten bestijgen, van de eerste wereldoorlog trouw- Na vele onderhandelingen keer de deze dochter, prinses Charlotte de Rainier eenzaam en gekwetst te- een man, wiens naam eeuwen terug rug naar Monaco. Hij was niet lan-j ging in de Franse geschiedenis: ger een schooljongen, maar eem Hertog Pierre de Polïgnac, Hy troonopvolger. En weer veranderde1 kreeg de prinselijke titel en tevens zijn opvoeding, Louis II zond hem j de familienaam GrïmaldL naar de beroemde Zwitserse school HAAR HA ttiHtLt HtHtN.. JtBENT GEECI LAFAARD Wij ZULLErt j£ VArtJE AM0S»T AFHELPEN- Over Een poosje mm JEWEER GEWOON RIJPEN IEDEREEN iSWtlVAft IET6 &ANG- VooRutrjoM denoET er overheen Dit beestje is zo veilig alü ttn 6CH0nntLSTOtL WEL,v WILT HJER GEEN lAfAARD HOUDEN,DENK 111. IM GA ERVANDOOR ...EH... MORGEN MISSCHIEN LONDEN. Twee ingenieurs van de Cambridge universiteit hebben .meegedeeld, dat zij dryuende „worstvellen" (sausage skins) heb ben uitgevonden, waardoor moge lijk het tekort aan oliebalen op de wereld opgelost kan worden. De „vellen", die 200 meter lang zyn en leeg 20 ton wegen, zouden 1 door schepen gesleept worden en 9000 ton olie. per stuk kunnen ver voeren. Zij bestaan uit een inwen dige houder van nylon, die bedekt is met een dunne maar taaie laag plastic De kosten per „vel" worden geschat op 600.000 tot een miljoen gulden. De uitvinders zijn professor Wil liam Hawthorne (43) en John Shavv, een el ektro. technisch ingenieur (42). Zij hebben aan de pers meegedeeld, dat zij de eerste experimenten ten uitvoer brachten met echte worst- vellen, die zij van een slager had den gekocht. Een model van ruim een meter, gevuld met benzine, wordt nu in een watertank blootgesteld aan gol vend water, om te verzekeren dat de „vellen" bestand zijn tegen zwa re zeeën. Shaw deelde mee, dat de „vellen" niet alleen veel sneller geprodu ceerd kunnen worden en op veel goedkopere wyze dan de gewone tankschepen, maar dat zij om trom mels gerold kunnen worden als zij leeg zijn en per vliegtuig terugge bracht naar de mondingen van oÜe- pypleidingen voor een nieuwe la ding, waarmee weken uitgespaard worden. De uitvinding heet „NOB", de eerste lettes van „Nylon Oil Barge". Shaw zei, dat als de vellen ge vuld zijn, zij voor viervijfde onaer water liggen. Zij kunnen volgens hem gemakkelijk gesleept worden door een geladen tankboot by nor maal weer met een snelheid van 10 tot 15 knopen. (Advertentie I.M.) V VapoRub - DEN HAAG. Binnenkort is de benoeming te verwachten van de heer H. Goemans tot gezant in Ra bat. Met de heer Goemans zal Ne derland de eerste diplomatieke ver tegenwoordiger krijgen in het onaf hankelijke Marokko. De heer Goe mans was laatstelijk, tijdelijk zaak gelastigde in Beiroet IN de koffieteut, waar de fcau my btnnengedreuen had, cat ik noasr een oude man met een gebroken neus, die tegen mij zei; „Zevenen zeventig ben ik nou, een hele teej- £yd, maar mijn vader is «iezenne gentig geworden ert mijn moeder zesennegentig en mijn dochters zeg gen altijd„vader, jy haait de hon derd." Niet dat ik er nou zo naar snak, maar als je blij bent van hart, achbeste man, waarom zou je dan op je - kist' rooruitsneUen? 0 Mijn vrouw is achttien jaar geleden ge gaan en toen .zeiden mijn dochter* wel; „Vader,- neem er toch weer een, je hebt zo'n rotleven." vMaar nee, ik heb doorgezet/" Dit laatste zei hij met plechtige ogen, die opeens een jolige twinke ling kregen, toe»r hij er aan toe- 'uoegde: „Want kijk eens kier, zo'n oude, daar had ik geen lust in en met iets jongs word-je toch zwaard»'de boot genomen. Nee, ik dacht „Kees" want ik heet Kees „Kees, jy blijft alleen, dat stuk is af." En dat heb ik gedaan, Nou ben je «Atuur- lijk wel altyd alleen. Maar ik lees veel. Ik lees boeken. Ik ben' Ud van de bibliotheek. Ja.,Ik heb een katte- logus. Ik heb een supplement. Ik beb alles thuisstaan- Ja. Em dan lees ik, hè." i „Wat?" vroeg ik. -1J .Nou, van die boeken," sprak hij achteloos. Verschillende boeken. Vroegertoe»,heb iki veel gelezen van, eh van Multatvli. Die had gelijk hoor. Daarr?was tïk het mee eens, met Multatuli. Ik ben in de kerk getrouwd, ^want 'mjjtt,, u?ouw, nou ja, die was een-beetje 'christe lijk, dus ik denk: alldMaar Mul tatuli had gelijk.- De' grote bang- maker Hij boorde een dorre vinger in het zwerk. c 1 „De mensen hebben de grote bang- maker nodig, omdat ze -anders te losbandig zouden worden," Zei hjj. „De mensen. Maar ik niet. Ik ben nooit geen snoodaardgeweest.- Altyd goed en rechtvaardig. En zonder kerkgebouwen te betreden- Maar ik heb het mijn vrouw nooit verboden. Ik had een maat vroeger Ak zat in de bouw, hè en die maat, die was iets. Nee, wacht eens, 't heeft een nddmDie maat was vrij denker. Ja. Maar die verbood zyn vrouw en zijn kinderen om kerk gebouwen te betredenNou, toen heb ik tegen hem gezegd: „Jij? Jy bent geen vrijdenker. Jij bent een. bord snert." want je moet iemand nooit dwarsbomen in het geestelijke. Kijk eens, ik had het niet nodig te gaan. Ik was altijd een goed mens. Van natureWant, na de eerste wereldoorlog, in de bouw nou beste man, die stukadoors, die lieten 's ochtends om tien uur. al een halve kan halen. Of een hele. Maar ik heb er nóóit aan. meegedaan!" Htj keek me fier aan. ,Ja, 't was wel eens, dat ze je gereedschap wegstopten," vervolgde hij en zyn oogjes kregen'die twin keling weer. ,JJari kón je niet wer ken. Dat was overmacht. Maar dan nog maakte ik een bescheiden ge bruik. En zo ben ik gebleven. Recht door zee. Kijk, je bent een man alleen dus je tracht de verveling te verdrijven. Ik lees veel, ik heb een kattelogus, ik heb een supple ment Maar ik ga ook«oei eens op bezoek. Eergisteren was me klein dochter jarig. Lekkere meid. Ik Heb voor twee gulden bloemen meege bracht en we hebben daar geruime tijd gezellig gezeten en' wat ge bruikt ook. Nou, en gisteren, toen hèb_ ik een neef van •rne_ begraven, Eenennegentigdüs- hy had' niks te reclamerenDe vrouwen bleven in het sterfhuis omheen ^beetje op mekaar te letten, want fe-weet, ais zo'n stoet weg is, dav. heb je wel eens famielje, die houden d'r han den niet thuis in zo'n boedel en dan zxjn de beste stukken er uit, als je van de dodenakker weerkeert. Du* daarom hebben we gezegd, laten alle vrouwen nou -in' net huis achterblijvendan brengen wy, mannen, Gerrit wel even weg. Nou, we hebben hem weggebracht. Even hef hoofd ontbloten, natuurlijk. En toen terug. Hebben we gezellig nog wat gezeten. Wat gebruikt ook. Ach beste man, als mens alleen, je moet er wat van maken, van je leven-. KRONKEL BANDOENG. - De politie heeft de Nederlander H. S. gearresteerd wegens verduistering en het mis bruik maken van zijn vroegere posi tie als employé van een bank. lend en kijkend naar hun gezichten, die opeens zo welopgevoed gingen staan. Het genas me In recordtijd van haar. Ik ben je er altijd dank baar voor gebleven. Dus laat me maar zien wat je in die tas hebt." Niets ontging Kevin, dacht Robert zijn eigen doorslag van de verkla ring van Betty Kane nan .de politie pakkend. „Dit is een erg korte verklaring. Ik zou willen, dat je het las en me vertelde wat je er van. vindt" Hij keek wat voor invloed het op Kevin had, vóór hy er met hem over gesproken had. Macdermott nam het aan, las in een oogopslag de eerste alinea en zei: „Dat is dat meisje uit de Ack- Emma, neem ik aan". Beste jongen, dat is eten en drin- vendien daar zal Nevil wel voor ken voor me. Zonder misdaad geen zorgen". grote rechtzaken. Geen rechtzaken, Kevin ging zitten, met zijn glas in geen Kevin Macdermott. Of alleen de hand. „Ik hoef niet te vragen of maar een stukje van hem. Hij werd je voor zaken in de stad bent. Je helemaal stil, Gedurende vier mi- moest toch echt de stad eens komen nuten was hij zo verdiept in het bekijken. Ik wed dat je morgen- stuk, dat Robert zich alleen in de ochtend met de trein van tien uur kamer voelde, alsof zijn gastheer weer vertrekt, na een gesprek met weggegaan was. Het was een prettig huls. warm de een af andere advocaat". .^Ahem'', zei hij tenslotte.' Jen vriendelijk, en vredig nu de „Neen," zei Robert, „met Scotland „Wel?" drukte van het verkeer wat geluwd Yard"._ „Ik neetn aan dat deze twee vrou- was. Hij ging zitten en kwam voor Kevin zat stil met zijn glas hal- wen jou cliënten zijn en niet Betty het eerst .sinas 's ochtends vroeg tot verwege zyn mond. rust Hij was zelf half in slaap toen „Robert, je doet vreemde dingen, hij Kevins sleutel in het slot hoor- Wat heeft Scotland Yard met jouw de en zijn gastheer was al in de rustige Mïlford te maken?" kamer voor hij op kon staan. „Dat is het juist", zei Robert „Ik 31 Kane?" „Natuurlijk". „Vertel me dan de hele geschiede nis eens". Macdermott kneep hem m zijn zit ermee en ik weet niet goed hoe lS.5?^Hn kleiend,? ka- nek, toen hij langs hem heenging, ik het moet aanpakken. Ik wil t„' SS .Sfaémk werd „Het begint al, jongen," zei hij. iemand horen die er intelligente 71, Sn Betty „herbegint al".$tapn_ov« kan zeggen. Bc weet èïne^Te twee vrouwen-'detï „Wat begint?" vroeg Robert. niet waarom ik ermee bij jouw ;;j? nek." H(j begint dik te wor- kom, ^wantJU zuR«ei zijn hffe'Sj'"mhe? roo™ den' „Ja. 291Q. Aan-boord van de sloep zijn De Vilder en Born het niet eens over de te volgen tactiek. Laten we nou liever terugkeren, stuur," zegt Bom. „en vanavond terugkomen als het donker is. Dan komen we gemakkelijk aan boord„De denk er niet aan," antwoordt De Vilder, „dit is i een veel te mooie kans om een goed schip in handen te krijgen. Als die schipper kans ziet om er van door te gaan khnnen we nog jaren wachten voor we in staat zijn de rest van de goud- I schat te lichten. Nee. ik ga nu niet terug." Onder- tussen is Kimi er in geslaagd de sloep van ach teren te naderen. De bemanning heeft niets in de gaten. Zo geruisloos mogelijk zwemt de neger met een paar krachtige slagen naar de sloep, pakt de spiegel vast en hyst zich op. Een snelle greep en dan van de nroblemen maar ie maakte verv°lBi»g te stellen op I.. waar Kevin hem geknepen had. En jij rekende altijd mijn som- >rEn dus op 't ogenblik zei Mac- „Goeie genade Robert. Is er dan men over aandelen uit. Ik ben al- dermott, „beweegt de Yard hemel «n niets wat jou in de war kan bren- tijd dol op aandelen geweest. Ik aarde om bewijzen te vinden die net gen?" ben je altijd nog iets schuldig voor verhaal van het meisje kunnen steu- „Ik ben op het ogenblik een het feit dat je me van twee ver- nen" 'beetje in de war, "maar dat komt keerde beleggingen behoed hebt." irDat denk ik ook wel"," zei Ro ti aar met van".- „Twee?" bert terneergeslagen. „Maar wat ik „Wel, voor zover ik Blair. Hay- „Tamara en Topeka Tin wji weten is: geloof je ja of nee het ward en Bennet ken, kan het geen „Topeka Tin herinner ik me, verhaal van het meisje?" ,Jk geloof bankroet zijn. Ik veronderstel dus maar ik had niets te maken -met nooit wat iemand me vertelt", zei dat het een vrouw is". het verbreken van jouw verloving Kevin cynisch, „Wat je wil weten „Inderdaad, maar niet op de met Tamara". is: vind ik het verhaal van het meis- manier waarop jij het bedoelt". „Dat dacht je maar. Beste Robert je geloofwaardig? En dat vind ik „Ga je trouwen? Dat moest je als je je eigen gezicht eens had kun- Wel!" eigenlijk doen". nen zien. toen ik haar aan je voor- w-pT»» „Dat heb je al eens eerder ge- stelde. Nee, niet op die manier. zegd". Integendeel. De onmiddellijke vrien- „Natuurlyk. daarom met? „Je hebt toch een erfgenaam delykheid van je gezicht. Dat En- „Maar het is een absurde geschie- nodig voor Biair, Hayward en gelse masker van hoffelijkheid en denis", zei Robert feller dan hij b«- Bennet?" goede opvoeding. Dat zei alles. Ik doeld had. „Er Is geen enkele garantie dat zag mezelf het leven doorgaan, Ta- het niet een meisje zou zijn. Bo- mara aan allerlei mensen voorstel- (Wordt vervolgd)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1957 | | pagina 1