INDIA UIT ZIJN ROL
Onschuld op schoolschoenen
Regeringsdelegatie
terug uit Sumatra
Krachtmeting tussen
negers en Strydom
Praten
Nederlandse televisie en
het Europese chanson
M—
Antoinette bezorgd
zorgen
SSSH
Radio-Penang: „geen resultaat
Massale boycot
van bussen en
bierlokalen
SPROETJE SPAR
door FRAN K GODWIN
Vorstelijk, huwelijk
in Duitsland
Winterhanden)
Kloosterbalsesn
door
JOSEPHINE TEY
Dinsdag 29 januari 19S7
DE staatslied en van India worden nog altijd gaarne gezien als de
dragers van de idee der geweldloosheid. Velen zijn geneigd, de
houding van Nehroe in de grote tegenstellingen van de wereld
en het beleid van de Indische delegatie bij de Verenigde Naties
ïn sterke mate te zien tegen de achtergrond van Gandhi's opvatting, dat
veeleer dan met geweld de rechtvaardige strijd voor de vrijheid moet
worden uitgevochten met de middelen der burgerlijke ongehoorzaamheid.
Rondom deze mening heeft zich een ganse ideologie gevormd, die vooral
in de jaren na de eerste wereldoorlog veel aanhang heeft gevonden ook
in de landen buiten Europa. Men meende toentertijd, de grenzen van
bet geweld, te hebben aanschouwd, en bad behoefte aan een geloof in
de macht van de geest.
Sindsdien zijn de zwakke plekken van Gandhi's leer geleidelijk zicht
baar geworden. Eén van de gronden van zijn succes was, dat hij fat
soenlijke tegenstanders had. De Indiërs wisten, dat wanneer zij zich bij
tientallen op de rails wierpen voor bet vertrek van een trein, deze laatste
niet zou rijden. Zij wisten dat, wanneer zij massaal niet voldeden aan
bepaalde voorschriften, er toch geen kans bestond dat zij zouden worden
doodgeschoten of naar concentratiekampen gestuurd. Gandhi zelf heeft
zich meer dan eens met lof geuit over de voorkomende wijze, waarop
bij was behandeld door de Britse rechter.
De wereld heeft inmiddels op zeer wrede wijze geleerd, dat het ook
anders kan. De manier, waarop een aantal dictatoren (met succes) jegens
weerloze mensen is opgetreden, demonstreert duidelijk, dat de burger
lijke ongehoorzaamheid slechts kan slagen, wanneer degene, tegen wie
ze is gericht, zich gebonden acht aan zekere spelregels. Waar dat niet
het geval is, loopt deze vorm van verzet vast in wrede vergelding en
vernietiging.
ZOALS de dingen zich hebben ontwikkeld, zit er wel wat irriterends
in sommig Indisch ethisch vertoon jegens het Westen; bet Wes
ten dat nog altijd zoveel betekenis hecht aan wapens en militair
gedoe. India doet niet aan Jblok-politiek. Het ziet de wereld zui
ver. Op de achtergrond hangt Gandhi's portret en nog verder op de
achtergrond bevindt zich allerlei oeroude Indische wijsheid.
Maar vorige week woonde Nehroe te Nieuw-Delhi een parade bij van
bet Indische leger. Tanks reden over de straten van de stad; tanks
hoofdzakelijk van Amerikaanse makelij, zoals ook de andere wapenen
veelal niet in het eigen land waren vervaardigd. Toch was het geenszins
een tentoonstelling van Westelijke verdorvenheid; het was de viering van
de negende verjaardag der Indische vrijwording en het was zonder de
minste twijfel ook een veelbetekenend gebaar in de richting van Pakistan
in verband met de inlijving bij India van het grootste deel van de staat
Kasjmir. Daarginds in Karatsji moeten ze maar weten, dat de zaak af
gedaan is en zo nodig de Indiërs in staat zijn, hun mannetje te staan.
Jawel, India heeft Kasjmir gedeeltelijk ingelijfd, en dit zeer uitdruk
kelijk tegen de wens van de Veiligheidsraad, die kon te voren.met tien
stemmen vóór en één (Russische) onthouding had bepaald, dat in de
status van het land geen verandering mocht komen. Hetzelfde India, dat
zo vaak andere volken heeft gemaand, aan de verlangens van de Ver
enigde Naties te voldoen en niet het recht in eigen handen te nemen,
heeft nu zelf een zeer eenzijdige daad verricht en daarmee zijn positie en
zijn moreel gezag ten zeerste ondermijnd.
NU kan India stellig van allerlei aanvoeren ter verdediging van
zijn eenzijdige handeling; maar alle staten, die tot dusverre
tegen de wensen van de Verenigde Naties hebben gehandeld,
hadden daarvoor wel een aantal goed klinkende motieven. Hoofd
zaak is, dat de opvatting van India de V.N. niet heeft overtuigd en dat
hidia desondanks zijn gang gaat.
Voor tallozen is dat zonder twijfel een aanzienlijke teleurstelling. Zij
aadden veel vertrouwen in de leer van Gandhi en de oude wijsheid •van
India, en moeten nu ervaren, hoezeer die in het land van oorsprong
tekortschieten. Er is behoefte aan een nieuwe geest cn een nieuwe ethiek
bij de oplossing van internationale geschillen, maar India kan die blijk
baar ook niet verschaffen.
Nehroe heeft, sprekende over de resolutie van de Veiligheidsraad, ver
klaard, dat ze een uiting was van Westelijke mentaliteit. Het is een
verbluffend argument, een volslagen omkering van de dingen. Want bet
betrof hier een conflict in de stijl, die de Indiërs altijd als Westelijk
hebben gebrandmerkt; en dezelfde Indiëis, op wie zo velen hun hoop
'hadden gesteld, weten niets beters dan een oplossing in dezelfde verkeerde
en verdorven Westelijke stijl, roet militaire parade en al. Het is pijnlijk
en teleurstellendmaar leerzaam is het eveneens.
|A Diezelfde nacht ging zij er van-
v door naar Genua, waar zij in een
BINSTEM twee maanden na zijn J"™" 5?' Franse consulaat
troonsbestijging raakte pribs mevrouw Noghe, werd. In een of-
Halnier verwikkeld ir, tamtlte- f:?eI?. bn.ef aBn .h.aar br°?r d"d
moeilijkheden. Daar was in de eer
ste plaats de kwestie van zijn stief
moeder. prinses Chislaine, die met
Louis II getrouwd was toen deze al
op leeftijd was en die Rainier ter
nauwernood kende. Het geval werd
actueel toen er een lijst opgesteld
zij afstand van al haar rechten en
van die van haar eventuele kinde
ren. Het paar ging in Beaulieu wo
nen, vlak bij de grens van Monaco,
De Monegasken dachten, dat de
episode daarmee tot het verleden
behoorde, maar dat was niet hele-
aciueei toen er een njsi opgesieia j,@+ «pvaI
Z°efl™Zd*f rSSirtf*5! Rainier*®*gen waren nog lang
haS maa^moest ontJrveï fn^er Verdwijnende^ïndeufen Sfn
^vfc «tot kolossale oude hotels, scheen geen
ïfj JiS plaats meer te zijn in de na-oorlog-
mee eens. Hy besloot, dat zy baar ge wereia. De Duitsers, die voor de
titel moeihe"d««- 1™JS Jï oorlog tot de beste klanten van het
°?'i ergens anders ging Casino behoorden, hadden het druk
met andere dingen. De Britse aris-
De tweede kwestie was veel ern- tocratie een* rip «tpunnilanr van
stiver en betrof ziin zuster Antni- ÏïtF?u3; e.er?s ,af steunpilaar van
Mcnte Carlo's welvaart, bleef nood
gedwongen weg.
t De hele Rivièra werd democra- Het stadion van Monaco met de rotsen van zijn raadsheren de prins in het
stLger en betrof zijn zuster Antoi
nette. Haar probleem was eigenlijk
eenvoudig: ze was verliefd. Ieder
een, alle romantische Monegasken
inbegrepen, zou dat hebben toe ge- tischer. Filmsterren kwamen de op de achtergrond. oor kwam fluisteren, dat Onassis
juicht, ware het "niet, dat zij 'de P^aats innemen van prinsen en ge- zojuist 100.000 van de miljoen aan-
prinses van Monaco was, wier kin- kroonde hoofden. De Rivièra be- langrijke bezoekers ontvangt. De delen had opgekocht van de maèt-
deren eens aanspraak op de troon leefde een invasie van bussen met miljonair ontvouwde zijn plannen: schappij, die het Casino exploiteert,
zouden kunnen maken en haar uit- vakantiegangers. De eeuw van de "hij zou zorgen, dat Monaco weer Raimer liet zich onmiddellijk ver-
verkorene. een in Spanje geboren Coca-Cola en de snack-bar had zyn mee ging tellen. Heel Monaco was ontschuldigen* hij had hoofdpijn,
beroepstennisspeler. Wat haar ver- intrede gedaan. Miljoenen mensen in juichstemming Tot de vrijgevige En tussen bet rose paleis op de
iiefdheid nog onvergeeflijker kwamen *s zomers naar de Rivièra oom plotseling veranderde in een. heuvel en het blinkende jacht in
maakte was het feit, dat Aleco maar de winter, eens het deftige gulzige slokop. Op een avond on- de haven rees een muur van ijzig
Noghes al eens getrouwd was ge- seizoen, was met langer populair, derhield Rainier de miljonair en stilzwijgen. Onassis had iedereen
weest en de naam had een Don
Juan te zijn.
Heel Monaco praatte over An
tomette en haar zongebruinde at-
De directie van het Casino, w
Rainier een belangrijke, zij het on
officiële rol in speelt, deed al het
mogelijke. Met tegenzin stond de
zijn vrouw in de Opera, toen één afgeschrikt
leet. Zij werden gesignaleerd op directie toe dat clier.ten met open
ieder tennisveld aan de Rivièra en sporaiemaen_ de beroemde zalen
dineerden twee keer per week sa
men tête-a-tête op het terras van
een hotel in Cannes. Op een keer
nam zij Aleco mee naar een semi-
officiele receptie in het paleis en
stelde Aleco aan haar broer voor
De verblufte Rainier begon maar
over tennis te praten.
Tenslotte werd Ra mier door de
publieke opinie gedwongen een be
slissing te nemen, In een gesprek
met zijn impulsieve zuster probeer
de hij' haar af te houden van het
huwelijk. Zij merkte terloops op.
dat „mensen die in een glazen huis
je wonen niet met stenen moeten
gooien", een duidelijke toespelina
betraden. Zij stuurde zelfs crou
piers naar Amerika om de gehei
men van het „crap-schieten" te
doorgronden. Maar de wereld ver
anderde snel en het zag er naar uit.
dat Monaco het tempo niet bij kon
houden.
De kabinetszittingen, die Rainier
twee keer per week met zijn acht
tien raadsheren hield, werden
steeds somberder. Monaco had een
rijke en vrijgevige oom nodig. En
die kwam, naar het scheen»
Op een mooie morgen gleed een
wit blinkend jacht de haven van
Monte Carlo binnen, prachtiger dan
ooit iemand had gezien. De eïge-
DJAKARTA. Volgens radio-Pe-
nang zijn de besprekingen tossen de
regeringsdelegatie en de militaire
-raad, die in december het gezag over
Midden-Sumatra overnam, op niets
.uitgelopen. De minister van Land
bouw Êny Karim, die aan het hoofd
stond van de delegatie, beweerde
echter na zijn terugkeer in de hoofd
stad, dat de besprekingen tot „een
grote mate van begrip" hadden ge
leid.
De eerste delegatie, die de centra
le regering naar Midden-Sumatra
zond, keerde zonder resultaat terug
in Djakarta, omdat zij niet over een
mandaat van president Soekarno be
schikte. De regeringsafgevaardigden
onder leiding van Karim hadden wel
een mandaat, maar wilden niet ver
der gaan dan de toezegging de eisen
van de militaire raad aan de rege
ring voor te leggen, deelde radio Fe-
nang mee.
De chef-staf van het leger, gene-
raal-majoor JSTasoetion, die vandaag
in Palembang met de Sumatraanse
troepencommaPdanten besprekingen
zou voeren over de militaire vraag
stukken op het eiland, zou tijdens
zijn verblijf ui Palembang drie uren
lang hebben gesproken met de op
standige kolonel Simbolon.
Tijdens de algemene beschouwin
gen over de regeringsverklaring van
premier Ah Sastroamidjojo over Su
matra prezen de afgevaardigden an
het parlement van de nationalistische
en communistische fracties het rege
ringsbeleid. De Nahdatoel Oelama
zou haar houding bepalen na het ant
woord van de regering op de alge
mene beschouwingen.
Rusland zou Indonesië een krediet
van ruim 22 miljoen gulden, hebben
aangeboden voor de aankoop van wa
pens en auto's- De Monetaire Raad
zou het aanbod zaterdag hebben be
sproken, zonder een besluit te nemen
over het al of niet aanvaarden er
van.
op Rainiers vriendschap met juf- 1a?r, eaP korte, gezette man:
Aristoteles Onassis. Griek van ge
boorte en één van de grootste fi
nanciers ter wereld
Prins Rainier ontving hem en
zijn vrouw Tina, zoals hij alle be-
frouw Pascal.
T N de herfst van 1951 drong Rai-
nier er bij zijn zuster op aan,
te kiezen of te delen. Dat deed ze.
norry Brokken, John d. Mol, Marcel dr. W. Schermerhom over de op-
Thielemans en Heja Sury zijn debouw van het onderwijs in Neder-
vocalisten, die, begeleid door Dolf
van der Lindens Metropole-orkest, de
acht Nederlandse liedjes zullen zin
gen, waarmee Nederland deel neemt
aan de strijd om de Euroviste-prjjs
voor het Europese chanson. Zondag
3 februari wordt de Nederlandse
Eurovisie- program
ma door de NTS
uitgezonden. De
KRO Iaat 't pro
gramma op de
geluidsband
vastleggen zodat
"s avonds ook de
radio-luisteraars er kennis van kun
nen nemen. Samen met de kijkers
zullen zij da jury vormen, die het
beste liedje uitkiest.
De NTS heeft besloten, ook de na
tionale finales ïn Italië f9 februari),
Duitsland (17 februari) en België (19
februari) uit te zenden. De eigenlij
ke strijd wordt op 3 maart in Frank
fort geleverd. Ten overstaan van gans
kijkend Europa.
ules de Corte zal in het „Zonne-
I bloem"-nropramma van ■raterriac eens naur getuuteru.
9 fXmri Frappant verschil toch: óók een
v leuruari een nieuwe Kant van zn, nrnrtTn™m„ ..nfvr jWnnr ■met.
land.
E
krijgen allen een wel zeer gron
dige opleiding op het gebied van het
variété. De NTS schijnt te streven
naar een gemiddelde van twee va
riété-programma's per week. Gister
avond kregen we er een uit Ham
burg („Hans Vaterland", ja, ja) te
zien. Het heette „Humor am Grill",
wat wel origineel maar niet zo heel
toepasselijk was. Hoewel ïk de ko
miek Heinz Erhardt, die met de taal
jongleert- als met 'n slapstickheel
leuk vond. Maar of we nu zo nodig
met Duits sprekende humoristen ïn
contact moeten worden gebracht.
De echte variéténummers waren
stuk voor stuk prima, vooral dat
van de Hongaarse jongleur Bela Kre-
mo. Toch wordt het ontspanmngsme-
nu van de beeldradio langzamerhand
wel héél eenzijdig. Hier schuilt een
met te onderschatten pcuaar in.
Iedere dag een uitsmijter gaat be
slist ook gauw vervelen....
Even te voren had ik nog weer
eens naar .Doorsnee" geluisterd.
veelzijdig talent demonstreren: hij
treedt dan op als zingende dirigent
van het (60-koppig) „Rooys Gemengd
Koor" uit St. Oedenrode.
Onderwjjs-volkszaak!" Onder dit
motto zendt de VARA 'n serie
van zes radiolezingen over proble
men bij het onderwijs uit. Zij wor
den des zaterdagsmiddags om de
veertien dagen gehouden. Op zater
dag 9 februari wordt de serie ge
opend met een voordracht van prof.
programma voor tcdeTean. Maar met
hoeveel smaak en toch met hoe een
voudige middelen samengesteld!
H. S.
JOHANNESBURG. Er schijnt
een krachtmeting op komst te zijn
tussen de Zuidafrikaanse regering en
de tienduizenden negers in krotten
wijken rond Johannesburg en Pre-
~toria, die maandag precies vier
[weken geleden begonnen zijn met
een boycot van de gemeentebussen
uit protest tegen een tariefsverho
ging.
In de afgelopen tien dagen heeft
een nieuw wachtwoord „Aboephoe-
nva" de ronde gedaan, hetgeen be
tekent „Wij zullen niet drinken" en
maandag begonnen de negers met
een boycot van het voornaamste
bierlokaal van de gemeente in het
centrum van Johannesburg.
Nadat het bustarief naar de bui
tenwijken met een stuiver verhoogd
was, werd het wachtwoord doorge
geven „arikhwalwa" („Wij zullen
met rijden"). Op het ogenblik siaan
ruim 40.000 boycoiters voor het
aanbreken van de dag op om 14.5 km
naar hun werk m de stad te lopen.
By de bushalten wordt gepost en er
zijn betrouwbare aanwijzingen, dat
mensen, die wel het hogere tarief
willen betalen, bedreigd worden met
een pak slaag.
Maandag stopten tientallen sym
pathiserende blanke automobilisten
om de boycotters in de verblmden.de
regen- en hagelstorm een lift te
geven. De politie was er echter snel
by om de nummers van deze barm
hartige Samaritanen te noteren.
Niemand weet wie de stoot tot
de bier-boycot gegeven heeft, maar
het ziet er naar uit, dat spoedig alle
bierlokalen geboycot zullen worden,
die de gemeente per jaar een 10 mil
joen in het laatje brengen. Ter
aanmoediging van de boycot hebben
WASHINGTON President Eisen
hower heeft maandag „roet grote
persoonlijke spijt" het ontslag aan
vaard van de Amerikaanse ambassa
deur in West-Duitsland, James B.
Conant. Deze wil zich half februari
om persoonlijke reden uit de over
heidsdienst terug trekken.
Jf&hidÈÊÈiiiÈÈ&
)£Kunrnim T Rijden76AAnjuiutR»jo£r»?
ponyntMEii... "N Weleh.. iK..T5P»jTne
DiEiszofiArtALS I irtMERmriÉRnÊintenb
btft u\nr\£Tj£y dat ik haar detamdasts
«OEI
hlJISZELFaSAMU
VArtJEKLElfte Pony.-
WE GAAN MAAR
DEHEUVEL6.DAAR
HE&jtE&rmooi
UITZICHT.
Ctrl Picnic !Da'6
LEUKVAMlULLlEOn
MEM6E T£ftEMEttï
r/h7Vt.
fUvu»
in Orlando bij Johannesburg de
clandestiene stokers of sfooksters,
want de meesten zyn bejaarde vrou
wen, hun prtjzen voor vuurwater ge
halveerd, terwijl overal de clande
stiene produktie op zijn minst
verdubbeld is. De politie is xn de
westelijke buitenwijken begonnen
met razzia's tegen de clandestiene
drankhandel.
Vorige week heeft de minister van
Verkeer, Ben Schoeman in het par
lement gezegd, dat de boycot ge
broken moest worden, omdat deze
een politieke achtergrond had. Ver
wacht wordt dan ook, dat de rege
ring van de week zal toeslaan.
AMORBACH (Duitsland) Frin-
scs Marie-Louise van Bulgarije, de
oudste zuster van Simeon II, de
laatste koning van Bulgarije, zal hier
op 14 februari In het huwelijk tre
den met de Duitse prins Karl Wadi-
mlr Ernst Helnrïch zu Leiningen.
Prinses Marie-Louise is 24 jaar; ZU
Is de dochter van wijlen Koning Bo
ns IH van Bulgarije en prinses Gio-
vanna van Savoye, dochter v&n de
voormalige koning van Italië, Victor
Emmanuel Ui.
De prins zu Leiningen, (29) is de
op één na oudste zoon van prins
Karl Eduard zu Lemingen en de
voormalige groothertogin Maria Ky-
rilowna van Rusland.
MONTE CARLO Onder de ge
schenken die dagelijks voor prinses
Gracia in Monaco arriveren, bevond
zich een dezer dagen ook een krat
bier uit Nederland, dat een Neder
landse brouwerij gezonden heeft, om
dat prinses volgens haar artsen bier
moet drinken om weer aan te ster
ken.
ÏN het grote lokaal, utaar je wacht
op de interlokale autobaj.'
sen, geraakte «c in gesprek met
een oude man, die daar, geloof
ik, zo maar wat stond omdat het bui-
I ten motregende Hi} droeg en ju(e
rak op sun rug. Toen mijn blik daar.
van terugkeerde, zei hij, ter verkla-
„Ja, dat komt, ik woon al twaalf
jaar m een logement. En nou zal ik
niet zeggen dat ze daar regulier jat
ten. Dat zeg ik niet. Maar je moet de
mensen ook niet in verzoeking bren
gen
Aan mijn ogen zag hij blijkbaar,
dat ik het nog niet helemaal begreeo
Geduldig vervolgde hij dan ook
„Wat ik zo bezit, dat doe tfc och
tends dan maar in die zak. Me twee
de paar schoenen. En dat jasje. En
een boek. Ik heb een boek ook'. En
me zeep. En het portret van me moe
der. Nou ja, ik gooi het er 's och
tends aïtemaai maar in en ik neem.
het mee, op mijn rug. Dan kan je
niks gebeuren."
Er kwam een enigszins opgedirkte
juffrouw binnen, die aan gene zijde
van de vijftig verkeerde. Zij was in
gezelschap van een dikke, nutteloze
man, die permanent keek of hij zeg
gen wilde: „Nou, da's me een mooie
boel hier." Ze gingen btj het raam
zitten, samen. De juffrouw, wier stem
schel genoeg was om. ver te dtagen,
zei:
Ach Wim, ik spreek tegenwoordig
maar de waarheid. Ik mot toet. Me
geheugen is zo slecht geworden jk
kan gewoon met meer onthouden
wat ik gejokt Heb, En dan loop je la
ter tóch vast
Zc maakte een meeimrig gebaartje.
Ik kreeg de indruk dat ze het jok
ken miste. De dikke mandie ik op
zvn rug zag, antwoordde iets oppo-
■nerends, dat klonk als; Wah wah
wah wah wah."
„Ik heb nou me drees e» me suur-
hof bijmekaar," zei de oude naast me.
,,En daar komt nog wat bij. Ik wens.
Want ik neem in. Ik ben innemend,
als persoon. Dus wat doe ik? Ik ga
de winkels af en dan wens tk op
beleefde toon natuurlijk gelukkig
nieuwjaar. Soms zeggen ze wel be
dankt en noppes. Maar je hebt er
ook by, die geven wat. Met het
nieuwjaar loensen, ga ik door tot
diep m junt. Dat kan. Ja, na juni
niet meer, natuurlijk. Dan komen de
vakantiemaanden en dan val ik weer
helemaal terug op me drees en me
suurhaf. Pas na augustus, ga ik weer
zo'n beetje rustig beginnen. Dan
wordt het „vrolijk kerstfeest'J wen
sen. Of „zalig kerstfeest". Je kijkt je
mensen natuurlijk édn
•Hij zond mij een wijze blik.
De juffrouw bij het raam zei triom
fantelijk:
„Ik heb nou lekker een heel half
lot voor me eigen alleen. Als hy daar
nou op valtde honderdduizend, dan
vang ik dik' veertig miel. En weet jü
wat ik dan doe? Dan laat ik een hele
mooie, meuwe badkamer maken..."
Ze keek oerzadtgd.
„Wah «5ah wah wah. wah", knorde
de dikke man weer.
)rNour wees maar niet bang", ant
woordde de juf/rouw. „Je zal heus j«
portie wel krijgen
„Dat mensen dat wagen sprak -
de oude. ^Spelen in de loterij. Ik be
grijp het niet. Ik zou het nooit
doen
„Waarom niet?" vroeg ik.
Zijn gezicht kreeg een angstige
trek.
„Stel je. «oor, dat ik"Het toon tet
hy huiti erend.
„Nou, da's toch leuk", vond ik.
Met een bijna vroom gezicht schud
de hij van neen,
„Meneer", zei hij, „als my dat be
richt gebracht werdhet bericht, dat
ik honderdduizend guldens gewonnen
had, noudan zou tk toch onmiddel
lijk een hartverlamming knjgen. En
ik heb niemand op de. wereldDus
wat gebeurt er dan met dat geld?
Dat tiloett terug naar de staat. Nou
moet ik daarvoor soms een duur lot
kopen?"
KRONKEL
Advertentie LM.)
1 en wintervoeten, een fa ar- I
hjkse kwelling! Jeuk en I
fjyn verdwijnen snel met I
^geen goud zo goed" J
2914.Maar Jaap Terwiüde ligt nog steeds in
de nabijheid van de sloep op de loer. Hij heeft
voldoende lucht in de flessen om het nog enige
tijd uit te houden. Maar de avond valt en nu moet
bü toch wel even doorzetten. Voorzichtig zwemt
hij om de sloep heen en ziet, hoe De Vilder, het i wapen en trekt, zo hard hij kan. De Vilder is
machinepistool in de aanslag, op uitkijk zit. Het volkomen verrast en hij kan de riem van het
harpoengeweer heeft een kromme haak en dat machinepistool, dat hem zo plotseling uit de
brengt hem op een idee. Met een vlugge bewe- handen wordt getrokken, niet zo gauw los maken,1
ging slaat hij de haak om de loop van het vuur- I Hy verliest zijn evenwicht cn valt in zee.
35
„Deed Betty dat?"
„Nee. Betty is een verstandig
kmd. Ze ging "s morgens naar de
bioscoop, omdat het dan goedkoper
'is en daarna ging ze bussen."
„Bussen?"
„O. met de bus overal heen rij
den. waar ze maar zin in had. Neem
nog een biscuitje, meneer Blair, ze
kornen juist uit het blik. Ze zocht
een keer het kasteel van Norton
Norton is de provinciehoofdplaats
Iedereen denkt dat Larborough dat
is, omdat.
„En kwam ze dan niet thuis om
te lunchen?"
„Wat? O, Betty. Nee, ze ging
ergens een broodje eten. Wc eten
"s avonds warm, ziet U, omdat mijn
man overdag altijd weg is. en.
„Hoe laat at U 's avonds? Om een
uur of zes?"
„Nee. Mijn man komt meestal met
voor half acht thuis
„Dan was Betty meestal al lang
thuis zeker?"
„Meestal wel. Een keer was ze
later, omdat ze naar een late voor
stelling geweest was, maar dat vond
.mijn man niet goed. hoewel ik dat
overdreven vond. Wat voor kwaad
steekt daar nou in? Maar na die
tyd zorgde ze altijd, dat ze vóór
hem thuis was. Alleen als hij op
reis was, kwam ze wel eens later.'
Dus bet meisje was voor een dag
of veertien eigen baas geweest Vrij
om te komen en te gaan zonder
te vragen en alleen beperkt door
hei bedrag aan zakgeld, dat ze bij
zich had. Het klonk allemaal on
schuldig genoeg, en in het geval
van de meeste van haar leeftijdge
nootjes zou het dan ook geweest
zijn. 's Morgens bioscoop of winkels
kijken, een broodje eten, en 's mid
dags een busritje in de omgeving.
De eerste smaak van de vrijheid.
Maar Betty Kane was geen ge
woon meisje. Ze was het meisje,
dat zo'n lang en omstandig verhaal
verteld had aan de politie, zonder
een spier te vertrekken. Het meisje
met vier weken m haar teven,
waarvan men mets wist. Het meisje
dat door iemand tenslotte ongenadig
afgerost was. Hoe had Betty Kane
haar ongecontroleerde vrijheid ge
bruikt?
„Dat zou ze toch zeker wel aan
de politie zeggen."
„De politie? Ja natuurlijk, hij was
een ogenblik vergeten, aat de po
litie iedere zin van Betty's ver
klaring zoveel mogelijk gecontro
leerd had.
„U bent geloof ik niet van de
politie?"
„Neen", zei Robert nog eens „ik
ben advocaat. Ik vertegenwoordig
de twee vrouwen, van wie veron
dersteld wordt, dat ze Betty vast
gehouden hebben."
„O ja. dat zei U. Ik veronderstel
dot ze een advocaat moeten hebben
net als ieder ander, de stakkerds.
Om vragen voor ze te stellen, ik
hoop dat ik U die dingen vertel, die
U wilt weten, meneer Blair."
Hij accepteerde nog een kop thee,
in de hoop, dat vroeger of later ze
hem iets zou vertellen, waar hij wat
aan zou hebben. Maar het was al
leen maar herhaling.
Wist de politie, dat Betty elke
dag in haar eentje weg was"'"
Daar dacht ze serieus over na
„Dat weet ik niet meer," zei ze
Ze vroegen me hoe ze haar tijd
uvurbracht en ik zei dat ze meestal
naar de biascooop ging of bus
tochtjes maakte en toen vroegen z«
of ik dan met haar meeging en Ik
zei wel ik moet toegeven, dat ik
ze een klein leugentje vertelde
dat ik vaak meeging. Ik wilde ze
niet laten denken, dat Betty overat
alleen heenging. Hoewel er natuur
lijk geen kwaad in stak."
Wat een verstand!
„Kreeg ze brieven, toen z« hier
was?"
„Alleen van thuis. O ja, dat zou
Ik weten, want ik haal altijd zelf
de post uit de bus. In elk gevat
zouden ze haar toch niet geschreven
hebben."
„Wie?"
„Die vrouwen, die haar kid
napten."
Het was met een gevoel van ver
lossing, dat Robert terugreed naar
Larborough. Hij vroeg zich af, of
mynheer Tilsit altijd al een baan
gehad had, waarbij hy vaak tien
dagen achtereen weg was, of dat
hij die gezocht had om aan zijn
vrouw te ontkomen.
In Larborough zocht Blair ds
garage op, vanwaar de bussen ver-
Gokken. Hy klopte op de deur van
een kantoortje naast de Ingang en
ging naar binnen. Een man m con-
iroleursuoiforra zat aan een bureau
papieren, door te kijken. Robert zei,
dat hij iets wilde weten over de
bussen op de MiHord-route.
„Tijdschema aan de muur .buiten,"
zei de man zonder op te kijken.
„Ik hoef de tijden niet te weten.
Ik wil weten of er wel eens dub
beldekkers rijden op de route-Mal
ford."
Het bleef tang stil. „Nee," zei de
man.
„Nooit?" vroeg Robert.
Dit keer kwam er helemaal geen
antwoord meer.
„Luister eens," zei Robert, „dit is
erg belangrijk. Ik ben een lid van
een advocatenfirma in
De man draaide zich om. „*t K*i
me met schelen, al was U de sjah
van Perzië. Er rijden GEEN BUS
SEN OP DE ROUTE MILFORD
„En wat wil jij nou weer?" vroeg
hij toen aan een kleine monteur die
m de deuropening achter Robert
verscheen,
De monteur aarzelde, maar hij
vermande zich en begon: „'t Gaat
over die.
Toen Robert langs hem heen liep,
het kantoor uit, voelde hij hoe de
man hem even aan zijn jasje trok
en hii voelde dat de mart wilde dat
hij even wachtte omdat hij nog let*
le vertellen had.
(Wordt vervolgd)
