D
Onschuld op schoolschoenen
Huwelijksmakelaars
iagen op
CINECENTRUM ZAL
VOOR TV WERKEN
Conversatie
Bill
MIDDENSTANDSDIPLOMA
'HILVERSUM (Bekende schriftelijke cursus)
"Vraagt ons prospectus
Keuze uit tal van opleidingen o.a. MULO-DIPLOMA A en B.
9
Concentratie in filmwereld
Koorddanseres stort naar beneden
Er hing geen net
s "1Lgy
door
JOSEPHINE TEY
E Katholieke arbeidersbeweging heeft een luid-klinkcode actie
ingezet tegen ongerechtvaardigde en ergo onrechtmatige prijs
verhogingen. Noteert ze, brengt ze aan, i9 het advies aan de
leden; een opwekking waarover enkele K.V.P.-bladen van be
houdende signatuur niet bijster gelukkig zijn. Wil de ICA.B. zich op
de plaats van de minister van Economische Zaken nestelen? Wordt hier
niet een weinig schoon spionagestelsel gepropageerd?
De Volkskrant, die het voor de K.A.B. opneemt, merkt (terecht) op,
dat wat dc K.A.B. wenst, reeds bij vroeger gelegenheden door de andere
vakcentrales is aanbevolen. En het blad voegt er aan toe, dat deze methode
jn ieder geval een bijdrage vormt tot een toezicht op de prijzen zonder
herstel van de weinig gewaardeerde ambtelijke prijsbeheersing.
Ons lijkt deze vorm van particulier initiatie! begrijpelijk; maar de ge
brekkigheid er van kan voor niemand verborgen blijven. De K.A.B. o!
welke andere vakcentrale ook kan nooit een met alle kennis van zaken
en controlemiddelen uitgeruste ambtelijke dienst vervangen. In zoverre
vallen de bezwaren dan ook we] te begrijpen. Toezicht op de prijzen
mag geen dilettantenwerk zijn.
Dat dit toezicht nodig ia, blijkt intussen weer uit sommige feiten, die de
Consumentenbond publiceert in het laatste nummer van zijn orgaan.
Men kan er uit leren', hoezeer ondanks alle goede bedoelingen de prijs
vorming zich onttrekt aan de waarneming van de minister en zijn me
dewerkers. Nu horen wij al zeggen, dat prijsvorming het resultaat is van
het functioneren van een economisch mechanisme, waar de overheid bui
len staat en buiten moet blijven. Deze redenering klopt echter niet meer,
aangezien door alle mogelijke prijsafspraken, die in feite neerkomen op
Uitschakeling van de concurrentie, het prijzenmechanisme goeddeels bui
ten werking is gesteld.
X\T 7AT moet er gebeuren? Welke methode van toezicht op de prij-
zen moet worden aanbevolen, er van uitgaande dat een her-
VV leviflg van de prijsbeheersing niet wordt gewenst en daarom
ook niet dient te worden geforceerd? Men komt dan toch te
recht bij het particuliere initiatief; maar het is duidelijk, dat dit een
andere vorm behoort tc hebben dag een even goedbedoelde als gebrek
kige actie van enige vakcentrale, een actie die na zekere tijd zonder twij
fel ook weer gaat verflauwen
Wordt .de zaak echter gelegd in handen van een permanente instel
ling, die kan worden geacht, het consumentenbelang te vertegenwoordigen,
dan begint het er beel wat anders uit te zien. Er bestaat, voor zover ons
bekend, recd3 samenwerking tussen de Consumentenbond en de drie
grote vakcentrales, maar toch klaarblijkelijk niet in een zodanige vorm,
dat er een regelmatig en systematisch toezicht op de prijzen uit is voort
gekomen. Anders immers zou de K.A.B. niet met haar eigen actie zijn
begonnen
Een verdere groep, die zou moeten deelnemen, is die van de huis
vrouwen. Deze zijn verenigd in een reeks van organisaties; maar bet
is bekend, dat de Vereniging van Huisvrouwen zich met de kwaliteits
bepaling van allerlei produkten reeds zeer intensief bezig houdt, en naar
de prijzen is het dan ook geen grote stap meer. Met losse samenwer
king van het genoemde conglomeraat van verenigingen bereikt men
echter niets of althans veel te weinig. Nodig is een apparaat, dat zich
bepaaldelijk met het toezicht op de prijzen bezighoudt, en daartoe de
nodige controlerende en wetenschappelijke uitrusting bezit.
HET gaat er om, een zeker overwicht te herstellen, dat door kar
telvorming in allerlei graden is verbroken. Wij zeggen niet, dat
de concurrentie volledig heeft opgehouden, haar corrigerende
taak te vervullen; maar het is voor ieder duidelijk, dat ze als
factor in het economische leve» veel van baar vroegere betekenis heeft
verloren. Nu kan met recht aangevoerd worden, dat ongebreidelde con
currentie ook haar bezwaren heeft. De huidige toestand is echter al lang
over het stadium van de gulden middenweg heen en begint te neigen
naar een ander uiterste.
Zou een soort Instituut voor de Prijzen tot stand komen, dan ware het
niet onredelijk, dat de overheid het behoorlijk, subsidieerde. Er mag
aan worden herinnerd, dat minister Zijlstra a) eens een subsidie voor de
Consumentenbond heeft voorgesteld, maar naderhand deze post uit zijn
ontwerp-begroting bedt geschrapt. Deze subsidie werd gemotiveerd door
de corrigerende taak van de Consumentenbond; de schrapping was het
gevolg van een zekere onlust bij de Kamer door een gebrek aan waar-
horgen. Het ware echter niet moeilijk, aan een subsidie ten behoeve
van een Instituut voor de Prijzen bepaalde waarborgen te verbinden, waar
borgen die vooral betrekking zouden moeten hebben op het gevaar van
machtsoverschrijding, bestaande in het geven van al te lichtvaardige ad
viezen aan. de miljoenen mensen, die het in feite zou vertegenwoordigen,
digen.
(Adverientie M.)
Wilt Gij in 1958 slagen?
Sluit U dan zo spoedig mogelijk aan bij
Cursusadres; Soesidïjkt ;traatweg 83 - Telefoon 5432
Chef-staf A'asoetion:
Basis gelegd voor
oplossing van de
crisis op Sumatra
DJAKARTA De chef-staf van
bet Indonesische leger, generaal Ab-
doel Haris Nasoetion, heeft gisteren
verklaard, dat thans de basis Is ge
legd voor de oplossing van de huidi
ge crisis up Sumatra.
Nasoetion zei dit, na zijn terugkeer
in Djakarta uit Palembang, waar hij
een spoedconferentie van hoge leger
leiders heeft bijgewoond.
Alle hoge legerofficieren op Suma
tra, aldus Nasoetion, hebben overeen
stemming bereikt over een gemeen
schappelijke politiek, die zij zullen
volgen ten aanzien van de huidige
moeilijke situatie.
Hy voegde er aan toe, dat op de of
ficiersconferentie wel het militaire
vraagstuk op Sumatra was opgelost,
doch niet het politieke.
De leiders van de opstandige be
weging op Sumatra It kol. Maloedin
Simboion en lt kol. Ahmad Hoessein
woonden de conferentie bij.
-s
M
had Rainier weer wat respijt gege
ven maar aan de ando-e kant had
Op een dag reed vader Tucker dit uitstel de begeerte van de hu-
naar de Villa Iberia, waar hij
overal naar de prins zocht Hij liep
door de tuinen en ergens op een
bank zag hij de zonnehoed van een
vrouw liggen. Naar hij later ge
tuigde. maakte de omgeving een
nogal spookachtige indruk op hem.
Vanuit een oud bijgebouwtje, dat
Rainier voor zichzelf tot werk
plaats ingericht had, hoorde hij
hamerslagen. De prins was aan
zijn werkbank bezig met de ver
vaardiging van een mooie crucifix ze2;
welijksmakelaars in Monte Carlo
nog meer geprikkeld. In de maan
den. die volgden, werd hij voor
gesteld aan maar liefst dertien
dochters van. koningen, prinsen en
miljonairs. Maar... hy bleef nee
zeggen, hoewel de burgemeester
van Monaco hem zelfs eens open
lijk toevoegde: „Wij hebben Uwe
Hoogheid diverse malen gesmeekt
de ongerustheid van het volk te
verlichten door een prinses te kie-
van ruw ijzer. Niet lang daarna
liepen de beide mannennaar be
neden, naai het kleine strand en
gingen samen vissen.
De prins vertoonde zich wel
weer in het openbaar, maar ver
meed alle plaatsen, waar hij meer
dan gewone belangstelling kon
trekken. Inmiddels werkte hij hard
om zijn jacht Deo Juvanta II ge
heel klaar te maken voor een lan
ge reis. Hij gaf tien duizenden gul
dens uit aan de uitrusting van het
schip met de nieuwste wetenschap
pelijke instrumenten, o.a. een
radarinstallatie en een radio-tele-
Op zekere-dag werd Rainier uit
genodigd deel te nemen aan een
boottocht van miljonairs langs de
Griekse eilanden. Maar bij het
aandachtig bekijken van de gas
tenlijst zei hij: „Er bevinden zich
-te veel huwbare meisjes onder de
passagiers. Dank. u wel."
Maar deze houding schrok huwe
lijkskandidaten niet af. Er waren
zelfs rijke meisjes, die er een we
reldreis voor over hadden.,, alleen
maar ojn de kans te krijgen, de
prins eens te ontmoeten.
Enkele weken na zijn terugkomst
uit West-Afrika kwam een jonge
volgende morgen vloog zy terug kwam de verklaring neer op de
naar Chicago- belofte, dat hun knappe prins niet
De huwelijkskwestie nam ten- altoos ongehuwd zou blijven. In-
slotte dusdanige vormen aan, dat middels hield' Rainier zich verder
de prins gedwongen werd er via bezig met zijn liefhebberijen. Een
de radio tot zijn volk over te spre- hoek van de tuin van de Villa
ken. Terwijl de gehele wereld Iberia liet bij leeg maken, -om
luisterde zei hij: „De kwestie van plaats te krijgen voor een gehéel
mijn huwelijk, die u allen zo inten- nieuwe en veel grotere particuliere-
sief bezig houdt, interesseert my, u dierentuin; hij bezat nu een ver-
kunt mij geloven, nog veel meer. zameling van 128 dieren. In het
Ofschoon deze kwestie een poli- Oceanografisch Museum bracht hij
tïeke tint heeft, die mij verre van vele uren door om er met de di-
onverschillig is, heeft het ook zijn recteur van gedachten te wisselen
vover allerlei plannen tot moderni-
memand L& il; P' serln« van het
Hiermee waren _de^_Monegasken Tja,,, trouwen, >t Js een heel
voor korte tijd tevreden. Tenslotte
probleem
Lauai uiawufluc en ccu lauiu-icic- «»-
fobn, De roeven werden van onder Amerikaanse studente aan de uni
tot boven gevuld met tecimische Y f l1, va,n in Chicago, Jo
boeken.' kaarten en bakken voor Ann Storck, in het wereldnieuws
tropische vissen. De gelijkenis met door te zeggen dat zy gehoord had,
de .hut van kapitein Nemo in de ^ne Hoogheid een voorliefde
Nautilus, uit Jules Vernes beroem- *?ad voor Amerikaanse vrouwen en
de boek „Twintig duizend mijlen ?a Z5J öein wilde tonen wat en
onder zee" was treffend. Rainier ï*oe een gewoon Amerikaans meis-
studeerde ijverig in werken over
scheepvaart en maakte, gebogen
over de kaarten, plannen voor zijn
zwerftocht over zee.
Begin november verliet hij
Monaco met een bemanning van
acht koppen en een neger-kok. Het
jacht voer naar. Gibraltar en Tan
gen passeerde de Canarische Eilan
den en koerste tenslotte naar
Conakry, de belangrijkste haven
aan de kust van Frans-Guinea in
West-Afrika Daar ging hij met
zijn kleine groepje op jacht in. de
binnenlanden. Overal waar zij ver
bleven, vroeg hij inlichtingen over
de dieren, hoe hij ze kon vangen,
zonder hen te verwonden en hoe
hij ze het best mee kon nemen
naar Monaco. In die tijd voelde
hij zich gelukkig.
Één dag had hij bijzonder veel.
plezier, toen de kok met zijn toe
stemming een bruid uitkoos en
haar van haar vader kocht Samen,
met een Franse ambtenaar was
Rainier getuige bij de plechtigheid
en schertsend merkte hij op: „Ik
wilde dat al mijn problemen 20
eenvoudig waren als dit".
Via de radio-telefoon en door
enkele relais, zond Rainier instruc
ties naar Monaco, opdat zij by zijn
thuiskomst meer dierenkooien ter
beschikking zouden hebbén, zowel
bij het paleis als bij de Villa Iberia.
Hij aanvaardde de thuisreis met
vier chimpansees twee. bavianen
(een van hen had hy zelf gevan
gen) verscheidene zijdeaapjes, een
pelikaan twee mooie jonge gazel
len, een kleine zilverreiger en vele
andere soorten vogels. Zij verble
ven in zorgvuldig gemaakte hok
ken op N. kkken van het jacht
en Rainïei zelf droeg zorg voor
hun voeding.
Het jacht zeilde terug langs de
kust van West-Afrika en elke
keer als hij de kans schoon zag
dook Rainier over boord in vol
diep-zeeduikers-ornaat, een uit
rusting die'hij in Frankrijk had
bemachtigd.
Hij bracht zestig zeldzame vis
soorten bijeen voor het Oceanogra
fisch Museum, waarbij er zelfs
twaalf waren, die nog nooit door,
experts ingedeeld waren.
Helaas was het weer gedurende'
de thuisreis erg slecht. De boot]
danste op de golven en de speciaal
gebouwde kommen die men in
alle hutten aantrof, braken, zodat1
de meeste vissen dood gingen.
Op 17 januari 1955 passeerde de 1
Deo Jmvante II de kleine vuur-
toren aan de mond van de haven j
van Monte Carlo. Rainier was;
weer terug en dat als een veran-<
derde man. Gewillig poseerde hy<
voor de persfotografen, met een
chimpansee op elke schouder. Hij
was buitengewoon levenslustig, 1
zijn huid was bruin verbrand door
de zon en hij droeg een ringbaard,
die hij tot teleurstelling van zijn<
onderdanen de volgende dag reeds
afschoor.
De Westafrikaanse zwerftocht
je was.
Jo Ann, een aantrekkelijke bru
nette, wachtte bijna tevergeefs,
daar de prins haar nogal boos wei
gerde te ontvangen. Maar ten slot
te won zijn gevoel voor humor het
en liet hy de studente zijn dieren-
en zijn postzegelverzameling zien.
Ook maakte hij met haar een tocht
in het maanlicht in een van zijn
grootste sportauto's. Voor Jo Ann
was de prins „Charmant, een ech
te heer en zo knap -Maar de
AMSTERDAM Tolygoon-Profil-
ti en Mnltlfïlm, beide gevestigd in
Haarlem, hebben besloten tot een
vérgaande technische en organisato
rische samenwerking die eerlang zal
resulteren in het bouwen van een
laboratorium annex studio in Hilver
sum. De grond daarvoor is reeds ge
kocht op het terrein Wisseloord. Ook
de bouwvergunning hééft men reeds
verworven. Architect is de heer G,
Hamerpagt uit Arnhem, Wanneer
men tot 't bouwen zal kunnen over
gaan is nog niet hekend: dit houdt
041, verband met het vrijkomen van
arbeidskrachten.
Dë-plannen 'tot samenwerking da
teren al van geruime tijd geleden de
belangen van beide N.V.'s lopen in
niet geringe mate parallel: men
kwam. al tot samengaan in de pro-
duktie voor televisie. Dater Mul-
tifilm. en tnterfilm dat deel uit
maakt van Polygoon-Profilti sa
mengaan in een bedrijf dat onder de
naam Telefilm alle journaals voor de
Ned. tv-stichting maakt. Men be
schikt daarvoor op het ogenblik in
Hilversum over een afwerk-laborato-
riutn.
Men zag echter het belang in van
een verdergaande combinatie en
daartoe is onlangs de N.V. Cinecen-
trum. Als directeur treedt op de
heer E. J_ Verschuren, directeur van
Multifilm als adjunct-directeur de
heer W. J. Sips, chef van de techni
sche dienst van Polygoon-Profilti.
Het doel is het verrichten van kino-
technisehe werkzaamheden in de
ruimste zin.
Niet alleen nationaal heeft een der
gelijk centrum betekenis ook interna
tionaal is het van belang. Met na
me heeft 'het zin dat Nederland
tussen Engeland en Duitsland ge
klemd over een modern geoutil
leerde filmwerkplaats kan beschik
ken waar de Beneluxlanden zich op
kunnen richten. De Belgen hebben
al van hun belangstelling doen blij
ken. Een eerste stap zal zijn 't over
brengen van het kleurenlaboratorium
naar Hilversum, waar de N.V. Cine-
centfurn in afwachting van het
eigen gebouwencomplex enige
panden heeft gekocht aan de 's Gra-
velandseweg. Binnenkort zal uit
Duitsland een kleurenontwikkel-
machine voor 35 en 16 mm positief
en negatief arriveren; men hoopt dat
deze verhuizing binnen een half jaar
zijn beslag zal kunnen krijgen.
De samenwerking is uitsluitend
technisch en organisatorisch: de pro-
duktiemaatschappijen blijven als zo
danig onafhankelijk naast elkaar
werkzaam. Folygoon-Profilti stelt
zich voor binnen afzienbare tijd te
kunnen komen tot het maken van
speelfilms, men heeft reeds de be
schikking over enkele scenario's die
te zijner tijd verwezenlijkt zullen
worden. Men. wil daartoe echter pas
overgaan als men de mogelijkheid
ziet van een, op hoe bescheiden wij
ze dan ook, continue speelfilmpro-
duktie.
Advertentie IJUJ
Eén luchtiiumioer zullen wy ons in
het bijzónder blijven, herinneren: dat
van „Les deux Geraldos", Madeleine
en René; het jonge Franse echtpaar
dat met ongeëvenaarde vermetelheid
en een onzegbare charme aan de
vaste trapeze verbluffende prestaties
leverde. Zó hachelijk echter, dat ve
len het hoofd afwendden. Zy werk
ten zonder net Elk moment meende
m.?n de catastrofe te moeten ver
wachten. Telkens was hetof Made
leine reddeloos weggleed in de.
diepte. Maar in de onmogelijkste
standen wist altijd weer René met
z'n ijzeren greep haar polsen, haar
enkels te vangen. Op het kritiekste
moment haakten tóch weer de voeten
van de een om die van de ander
één vlugge lichaamsbeweging was
dan voldoende om hen weer samen
te brengen op de trapeze. Toch- voor
voelde men dat het eenmaal mis
moest gaan. Eén ondeelbaar moment
van vertraagde reactie, het wegglij
den van een hand of voet langs de
door transpiratie natgeworden huid—
'J ként de spanning vóór de schermen
van het circus. .Maar die erècbter...
daar maakt u kennis- mee in het eer
ste Nederlandse circusboek, waar dit
fragment uit genomen is. „De Bonte
Droom van het Circus" vertelt u de
boeiende en afwisselende geschiede
nis van liet circus door alle eeuwen
heen... tot vandaag toe! Voor slechts
2.50 koopt u dit nü al befaamde
werk van de schrijvers J. v. Dove-
-ren en Fred Thomas bij uw roombo-
terieverancier. En u kunt het ook
rechtstreeks bestellen bij Kantoor
„Roomboteralbum", Postbus 47, Den
Haag. dan ontvangt u het per om
gaande onder rembours, zodat u er
ai die lange winteravonden van ge
nieten kunt!
Met prachtige kleurenplaten en leu
ke tekeningen verlucht, en ruimte
voor nóg meer kleurenplaten en fo-
toreprodukties die u gratis krijgt
voor de rijksmotermerken. Op elk
pakje roomboter treft u er één aan.
(Natuurlijk ook op koelhuïsboter.)
De cocktailparty werd gehouden
in een aan de straat gelegen zaal
van een groot hotel. Toen ik «og
buiten liep, zag ik het beschaafd
samenzijn reeds als een stomme film
bewegen binnen kiearn het ge
murmel der converserende stemmen
er bij.
Tk beweeg me tegenwoordig in een
hele andere kring vart mensen", zei
een verlepte dame tegen een. ande
re, die keek of zij al jaren een
groot, triomfantelijk geheim beioacr-
de. „En weet u wat nou zo aardig
is? Ér wordt daar helemaal niet ge
roddeld. En dat bevalt me toch zo
uitstekend/"
Meent u dat?" vroeg de vrouw
perplex.
„Dit is de heer Van Duuren", zei'
de gastvrouw tegen mij. ,JDe heer
van Duuren, de directeur van de
Onderlinge".
In drukte de hand van een lief
oud heertje, met ronde, onschuldige
kinderogen
„Verzamelt u ook postzegels
vroeg hij hoopvol-
Doch ik moest hem teleurstellen,.
,Jfc doe het al meer dan veertig
jaar", zei hij met een gelukkig lach
je, „Étt at zeg ik het zelfjfc tueet
er een boel vanIk hou er wel
eens lezingen over. Met lichibeel-
den. Ja. Nou heb ik laatst eens een
keer ja, op verzoek hoor zo'n
lezing gehouden voor mijn eigen
personeel. Maar weet u hoeveel
mensen er kwamen? Er kwamen zes
mensenEn mijn secretarisnatuur
lijk. Da's niet bemoedigend,"
Hij keek me ontgoocheld aan
,(Hoe zou dat nu komme?" vroeg
hij naïef.
Wat zeg je daarop?
,Ja, u moet rekenen, het is een
gespecialiseerd onderwerpbeproef.
de ik maar, „Dus u maakt al een
selectie uit het publiek. En als daar
van dan-nog een paar mensen ver
hinderd zijn...."
Aan zijn gezicht kon je 2|en dat
h{j het wel een lekker antwoord
vond.
„Vergeten de heren het koud buf
fet niet?" kwam de gastheer zeg
gen. We stapten er heen. In het ge
drang met de bordjes, geraakte ik
de heer Van Duuren kwijt en kwam
schouder aan schouder te stdan met
een grote, ontevreden heldengestal
te die tegen een letterlijk en jtguur.
lijk naar hem opziend wijfje zei:
,,'t Is toch een belachelijke tijd,
niet? Nou was ik vorige week in
Parijs, niet? Ik ga naar de George
Cinq. Ik ga altijd naar de George
Cinq. Je wilt toch behoorlijk leg
gen niet? Nou, een kamertje, een
klein kamertje, ttuaalf duuzend
frank. Twaalf duuzend, mevrouw.
En dan mag je nog blij rijn dat je
't krijgt. Nou. En ik zal 't u ster
ker vertellen. Ik wil hier een boot
laten bouwen, niet? Nou, als je
veertien, vijftien duuzend gulden
neerlegt, wel mevrouw, dan hebbie
nog maar brandhout, 't Is toch een
belachelijke tijd, niet?"
.belachelijk", vond het vrouwtje
ook.
Ik schuifelde met mijn bordje uit
het gedrang en stiet weer op de
heer Van Duuren, die stillekens ter
zijde stond als een kind dat bij een
spelletje df is.
„Verzamelt u ook postzegels?"
vroeg hij.
„Nee", zei ik.
,Jk wel. Ik hou er ook lesingen
over", sprak hij en zijn gezichtje
kreeg die geluksglans weer„Nou
heb ik laatst op verzoek hoor
voor het personeel van mijn eigen
bank zo'n lezing gehouden. Nou.J'
Hij stopte cn keek me aan.
„Ik heb 't u toch nog niet verteld,
hè?" vroeg hij.
,jNee", zei ik.
Want ik vind het misselijk, tegen
zo'n aardig mannetje te zeggen:
,Ja. sukkel". Ik wou het trouwens
best nog eens horen.
,JVou", zei hij opgelucht, „Weet u
hoeveel mensen er die avond wa
ren? Zes. Zes mensen. En mijn se
cretaris, i
komgie?"
cretaris, natuurlijk. Hoe zou aat nu
Neem een
zondag!
pakje extra voor de voortsn.
Als je a gezegd hebt, moet je de
rest van het alfabet ook aandurven,
nietwaar? Dapper sprak ik:
,,'t Is natuurlijk een gespeciali
seerd onderwerp. Dus u maakt al
een selectie uit het publiek. En als
daar dan nog een paar mensen van
Verhinderd zijn...."
Hij Jcnifcte, We stonden weer net
zo.
En voor het eerst in mijn leven
kreeg het gevoel, dat ik de
nde tijd tuk had.
KRONKEL.
tRZijn
mpRtn
tCmfc KAMfcR
&PR0ÊT;
2918. Nog drie dagen kruist Rob in de omge
ving van het eiland, maar hij vindt geen spoor
van de twee verdwenen mannen. Dan besluit hij
koers te zetter, naar Durban om daar rapport uit
te brengen van het gebeurde. Ja. en dan zal hy
toch de lange reis naar Engeland moeten aan
vaarden, een reis, die hij niet alleen kan maken
en waarvoor hij dus nog een bekwame hulp moet I
zien te vinden. Rob ts ellendig van verdriet, dat
zijn oude schoolvriend, die hij uit de moeilijk^?- j
den heeft willen helpen, is omgekomen. Maar
het heeft geen zin daar lang over te piekeren
Alleen in zijn hut zet hy de koers uit naar Dur
ban, hijst de zeilen ert begint dan het verloop van
dit avontuur, dat zo'n. tragisch einde heeft gehad,
aan bet papier toe te vertrouwen.
EINDE
(Maandag begint deel XL van „Kapitein Rob"!)
positiefs en geweldigs voor haar te
doen, net aJs toen hy vijftien was en
ernaar verlangde het meisje van
zijn hart uit een brandend buis te
kunnen redden. Helaas had hy sinds
die tijd wel geleerd, dat een mens
beter op de brandweer kan wachten.
Bovendien, hü was nu boven de
veertig...
Terwijl hy zo zat te weifelen, zon
der tot een beslissing te kunnen
komen, boos op zichzelf en die ellen
dige men^n daarbuiten, verscheen
de brandweer in de persoon van een
lange jongeman in een slordig
tweedkostuum.
„Nevil," zei Marion ademloos.
Nevil bekeek de groep met een
onuitstaanbare superioriteit en 't
leek er werkelijk even op, dat ze
zich terug wilden trekken. Maar ze
hadden blijkbaar afgesproken zich
ren om een wandeling mee te ma- nje£ te laten verjagen en een man
Ke5- met een sportjasje liet dan ook dui-
Sobeit keek schuin naar mevrouw deliik merken, dat hij, ais t nodis
sharpe. maar behalve een grimmig was, z'n mannetje stond,
trekje om haar mond, was er niets Nevil bleef ze een paar minuten
aan haar te merken. zwijgend aanstaren en maakte toe»
„Ons publiek, zei ze tenslotte aanstalten iets uit zijn binnenzak te
39 balen. Bij de eerste beweging .van
"^al ik ze wegjagen, vroeg Ho- zyn hand, veranderde de houding
„Ik denk «erder dat ze in dat ge- bert. „Ik oen 20 stom geweest het yan het hele groepje. Die het verste
val haar kinderlijke ogen wijd open hek met achter me dicht te doen." -<■
zal doen en dat ze zegt: „O, was dat
Milford? Dal wist ik niet. Ik ben op
een bus geslapt, meegereden tot het hier iedere dag last van hebben,
eindpunt en toen terug." Heus, ik kunnen wij het wel een paar xninu-
ben ervan overtuigd dat ze zo zal ten uithouden."
reageren." Maar de bezoekers piekerden er
„U hebt gelijk. Veel zullea we er niet over weg te gaan. Ze wandelden
niet mee opschieten. Maar als ik rustig rond om de schuren te inspec-
- 7-wegstonden glipten in een paar stap-
„Laat ze maar, zei ze. „Ze gaan pen jj6t hek uit en die dichter" by
wel weer weg: AD de koningshuizen hem waren, verloren op slag hun
bravour. Zelfs het sportjasje gaf zich
gewonnen, wat voor de rest een
welkome aanleiding was de aftocht
te blazen.
Nevil smeet het hek achter hen
dicht, bracht de lat op z'n plaats en
z'n handen afveegde aan een schan
dalige zakdoek, Marion rende naar
de gang om hem te begroeten.
„Nevil," hoorde Robert haar zeg
gen. „hoe heb je het klaar gespeeld."
„Wat," vroeg Nevil.
,.Om van die mensen af te komen."
„O. ik heb hun namen en adressen
gevraagd;" zei Nevil. „Je hebt er
in Larbouraigh geen spoor van teren en toen Marion met de sherry hep rustig naar de deur. terwijl by
haar vind, pi ik toch eens met haar terug kwam, was hun interesse nog - J
foto de conducteurs af. Ik wou al- geen moment verflauwd. Robert
leen dat ze een beetje opvallender maakte weer zijn verontschuldigin-
type was." gen, dat hij de Jat niet bevestigd
Weer lag: de stilte .bijna tastbaar had toen hij kwam. Hij voelde zich
om hen hem. terwijl hun gedachten klein en onmachtig. Het maakte hem
met Betty Sane bezig waren en ze razend dat hij rustig moest blijven
2ich opnieuw duizend dingen af- zitten, terwijl een. stel wildvreemde
vroegen. mensen deed of het huis van hen
Ze zaten voor het raam in de zit- was, of ze op het punt stonden het geen idee van hoe tam de mensen
kamer naar het groene vierkant van te kopen. Maar als hij naar buiten worden als je zoiets doet en dan ook
het grasveK te kijken en het ver- ging, wat kon hij dan nog bereiken, nog een notitieboekje te voorschijn
schoten ro<d van de stenen muur. Hy kon ze gelasten weg te gaan, haait. Geen sterveling denkt eraan je
Juist op dft ogenblik werd het hek maar als ze weigerden, was hij legitimatie te vragen. Hallo Robert,
opengeduwd en kwam een groepje machteloos. En hij zou een mooi Goedenmorgen mevrouw Sharpe. IK
van zeven; acht mensen naar bin- figuur slaan" in de ogen van de was op weg naar Larborough, maar
nen. Ze Heven kennelijk op hun Sharpe's als hij onverrichter zake ik zag het hek open staan en een
gemak nair het huis staren en terugkwam. paar auto's geparkeerd, zodat het me
wezen elksar de interessante punten De groep onderzoekers kwam beter leek even te kijken wat er
aan, waartjj het ronde dakraam een weer In zicht, druk pratend over wat aan de hand was. Ik wist niet dat
bijzondere bekoring uitoefende. De ze gezien hadden. Hij hoorde Marion Robert er was."
vorige a vend had de Franchise de zacht iets mompelen en hij was be-
plattelandgcugd een gezellige zater- nleuwd of ze stond te vloeken. Ze
dag bezorgl, nu was het een zondag- leek hem een vrouw met een apart
ochtend-afleiding voor de volwasse- repertoire wat krachttermen bet:r
nen van ha thoroughBuiten stond Het blad met de sherry had ze r.
waarschljElyk een stel auto's te gezet en vergeten. Het was dan -■*
wachten, want de dames droegen niet het moment voor een gez-: :g
schoenen die totaal ongeschikt wa- onthaal. Hij verlangde er naar iets
Deze onschuldige opmerking, waar
uit iedereen kon opmaken dat nij
Robert best in staat achtte zo'n
kleinigheid op te lossen, trof mid
den in de roos. Robert had hém de
hersens in kunnen slaan, ook al wi't
hij best dat Nevil het niet ironr=-r'i
bedoeld had. (Wordt vervolgd'-
