ALGERIJNS DILEMMA
Onschuld op schoolschoenen
Uitwisseling
AVONTUREN
VAN
-KAPITEIN
Gestrand schip
duwde groot
gat in dijk
Grote Drie tegen
Sowjet-.plan voor
Midden-Oosten
Uitlevering
ondervraging van
Proces begint
Stem herkend
Voorjaar '58 aanleg
leiding Roergehied-
Wilhelmshaven
PRAKTIJKEXAMEN
RESA-HILVERSUM
Sleepboptpersoneel
van New York
hervat werk
SPROETJE SPARKS.
door'FRANK GODWIK
door
JOSEPHINE TEY
r Daar
"WÉRD CM£
OUDÉ flAtl
vVERrtOORD
JA. DAT 15 MET
KASTÉÉL.
r HE. JIJ Ztl DAT HIER
fliertAKD WOOnDfc..Jf
IIPAAR Étn KUIS OF
V ÏOfETS
:K«r>te' dma<r<ir>.-c foto's \on bef. out v<,*rtóssptvqcsi
ticks'TTiiuptrojmo; rcêfct$ Und&crgft
m hefoat v<,rrjr;«5prt>ccsj
rechts Lindbergh
D,
VOOR Franse begrippen regeert het kabinet-Mollet na al ongewoon
lang: aanmerkelijk raecr dan een jaar. Léon Blum heeft indertijd
een maalïijd aangeboden, toen zijn regering liet een jaar had uit
gehouden; het feestmaal bleek achteraf ook ongeveer het galgemaal
te zijn geweest, want cr kwamen maar weinig dagen bij de driehonderdvijf-
enzeetig, die men had gevierd. Mollet houdt het waarschijnlijk nog wel een
oosje uit, ten spijt van de vage crisisgeruchten die raen af en toe verneemt.
>e betrekkelijke duurzaamheid van het kabinet berust op twee gronden; de
tevredenstellende economische toestand des lands en het behoudende
Algerie-beleid dat, zolang de onderdrukking van het verzet het treffen van
positieve maatregelen tegenhoudt, ook dc instemming heeft van de rechtse
partijen.
Men moet bij de beoordeling van het Franse optreden in Algeriê billijk
heidshalve rekening houden met het element van zelfbehoud, dat cr in zit.
Er wonen in Algeria te veel. Fransen cn de Franse belangen in dat geLieds-
deel zowel als in de zuidelijker gelegen territoria zijn te groot, dan dat
voor de staatslieden te Parijs de overdracht van de feitelijke macht aan een
sterk door Nasser's voorbeeld en Nasser's ideeën geïnspireerd nationalistisch
bewind in aanmerking kan komen. liet kost natuurlijk ook geen moeite,
bepaalde communistische invloeden aan tc wijzen of althans te veronder
stellen. Mollet en Pineau en Lacoste zien wel in, dat Algerië niet goed een
integraal deel van de republiek kan blijven, maar zij verwerpen elke op
lossing, welke ook maar de geringste mogelijkheid zou laten, dat de banden
ooit wordeii verbroken.
Voor zover hiermede „imperialistische" gevoelens in het geding zijn,
worden die naar Franse trant zeer behendig door een vloed van redelijk
klinkende argumenten weggepraat. Is de tijd van de oude totale soeverei
niteit niet voorbij? Zijn de landen niet volledig op elkaar aangewezen?
Betekent onder die omstandigheden een onafhankelijk Marokko geen over
winning van het verleden en van de reactie?
WIE daar behoefte aan heeft, kan deze argumenten wel eens over
wegen. Helemaal dwaas rijn ze natuurlijk niet, zoals trouwens
staatkundige betogen van Franse staatslieden in de regel wel
belangwekkend rijn. Als men de wereld wil verenigen, waarom
moet men ze dan eerst splitsen? Degene, dïe zou willen aanvoeren, dat
zonder het zelfbeschikkingsrecht nooit een bevredigende vereniging kan
worden verkregen, krijgt zonder twijfel te horen, dat de terroristen in
Algerië van het zelfbeschikkingsrecht weinig heel laten. Wie het niet met
hen eens is, wordt eenvoudig opgeruimd. Naar de woorden van Heine: Und
willst du nicht mein Bruder sein, so schlag ich dir den Schadel ein.
Men zal daarbij waarschijnlijk verzuimen te vermelden, dat de terroristen
niet uitsluitend van inheemsen bloede rijn. Er rit ook onder de Franse kolo
nisten. bevreesd voor htm bezit en hun positie, veel neiging tot gewelddadig
heid. Dit was al lang bekend, maar de laatste tijd zijn daarover enkele nogal
opzienbarende feiten aan het licht gekomen; bijzonderheden over een com
plete particuliere folter- en moordjustitie, die zich in haar activiteit niet tot
de inheemsen beperkte.
Waarschijnlijk heeft de regering veel te lang gewacht met haar optreden
tegen deze gevaarlijke groep. Ze verklaart nn', er vastberaden maatregelen
tegen te nemen. In hoeverre haar mededeling, dat de opstand op het punt
staat ineen te storten, juist is, zal men moeten afwachten. Zoiets is ai meer
dan eens gezegd. Het schijnt echter eén feit te rijn, dat de laatste weken de
hand is gelegd op een ongewoon groot aantal leiders en technici. Deze
laatsten. waren de vervaardigers van de bommen en helse machines, die de
schrik er in hielden op plaatsen, waar een geregelde strijd niet goed mogelijk
was.
HET optimisme van de Franse regering vindt ook een grond in de
goede afloop van het Algerië-debat in de Verenigde Naties. Zo is
er thans weer een stemming merkbaar van: nog even volhouden,
en bet ergste leed is geleden. Tegelijkertijd echter doemt dan
echter de noodzaak op van het vinden van een regeling voor Algerië. Het
zal niet blijven zoals het is, goed en wel, maar hofe stelt de regering zich dan
de nieuwe toestand voor?
Zoals het nu lijkt, poogt men te Parijs zoiets als het mogelijk maken van
het onmogelijke. Aan de ene kant wil men de Algerijnse Fransen in het
bezit, laten van hun (voor) rechten en positie, aan de andere kant ontkomt
men niet aan de erkenning van de rechtsgelijkheid van de inheemsen. Er
worden allerlei plannen geopperd; zo is een tijdlang in ernst overwogen, het
land op te delen in een centrale Franse staat met er omheen een krans van
inheemse „ommelanden", en schijnt laatstelijk de idee van een kantoni sering
-'maar Zwitsers tnodel-op geld te doem
fe Het is allererg interessant, maar wat kan er van terechtkomen? Zo het al
fctot de door Mollet [nagestreefde onderhandelingen komt, zullen de nationa-
ilistische Ieid«rs?;<^^htiirstem in het kapittel hebben en zullen de Franse
JUgerijnert hét onmogelijke doen om concessies te hunnen koste te ver
hinderen en zullende rechtse partijen in het moederland alles nalaten %at
'ook maar iets op ^uitverkoop" lijkt. Omstreeks die tijd, als hij komt, kon
ook het huidige kabinet er trouwens wel eens niet meer zijn. Het zou
Mollet, Pineau en Lacoste. die nu zo ijveren voor de „pacificatie", ontheffen
van de ondankbare taak, iets te.bewerkstelligen, wat .zo ongeveer overeen
komt met het vinden van de kwadratuur van de cirkel.
VUSSINGEN. De 8700 ton me
tende „Thorpe Grange", die giste
ren tijdens dikke mist aan de grond
liep, draaide in de loop van de dag
tengevolge van de sterke stroming
zo ver bij, dat er voor vijftig mille
schade werd toegebracht aan de
dijk, waarin een groot gat werd ge
duwd.
De polder Walcheren heeft cr on
middellijk. voor gezorgd, dat er, als
dit nodig mocht zijn, beslag kan
worden gelegd op het Britse schip,
dat gistermiddag om vijf uur door
vier sleepboten werd vlotgetrokken-
WASHINGTON". Amerika,
Frankrijk en Engeland zullen vol
gende week i*i Moskou nota's laten
overhandigen, waarin de Sowjet-
voorstellen van 12 februari voor een
gemeenschappelijke politiek in het
Midden-Oosten, verworpen worden.
De nota's zouden niet gelijklui
dend rijn. maar elk der westelijke
Grote Drie zou op afzonderlijke
punten ingaan. De V.S. zouden
vooral de nadruk leggen op de
defensieve aard. van de Eiserthower-
lcer, Engeland zou het Pact van
Bagdad verdedigen, en Frankrijk zou
de Sowjet-motieven bezien in het
licht van de Sowjet-interventie in
Hongarije.
(Ven een onzer redacteuren)
Er zijn, 25 jaar geleden,
miljoenen woorden geschre
ven over de ontvoering van
Lindbergh's baby, miljoenen
over de bankbiljetten van
het losgeld, als die, nu eens
hier dan daar opduiken,
miljoenen over de aanhou
ding van Hauptmann. Het
Amerikaanse rechtsgevoel
is al half bevredigd als in
de bladen breed uitgemeten
echte en gefantaseerde bij
zonderheden over de arres
tatie van deze man verschij
nenHij heeft zich vergre
pen aan het kind van Ame-
rika's halfgod. Hij zal zijn
lot niet ontgaan. Te lang
zaam naar de smaak van de
openbare mening komt de
justitie tot'de afwikkeling
van de zaak Hauptmann. Er
hangt een dreiging van
lynchjustitie in de lucht. De
bewaking van Hauptmann
wordt verzwaard.
A/T ET het verstrijken der maan-
xrx den groeit het getal .der ge
ruchten en het geloof aan Haupt-
mann's schuld. Er zou in de tuin
van het huis der Lindbergh's een
Duits-Engels woordenboek gevonden
zijn, dat aan Hauptmann toebehoort.
Een uit Amerika naar Europa ge
reisde Wit Rus zegt in de V.S. in de
drank smokkelarij te hebben gezeten
en beweert in de nacht na de ont
voering een man hij zegt Haupt
mann te hebben herkend met een
vrouw en een kind hij zegt, dat
het leek op de baby Lindbergh
twee flessen cognac te hebben ver
kocht. Zij kwamen met een auto
hij zegt dat 't de wagen van Haupt
mann was bij hem. Ze maakten
een zenuwachtige indruk en kwa
men uit de richting van Lindbergh's
villa.
Inwoners uit de streek waar Lind
bergh woont, herinneren rich, dat zij
omstreeks de noodlottigedag in
maart 1932 een verdachte figuur
die best Hauptmann geweest zou
kunnen zijn hebben zien zwerven.
De'een stond toevallig op zijn bal-
con toen hij passeerde, boeren in de
omgeving hebben hem gezien, een
houthakker heeft een man gezien die
erg leek op Hauptmann. Hij had een
ladder achter in zijn auto;
Honderden njeldingen,- honderden
tegenstrijdige geruchten, 't Enige po
sitieve nieuws is, dat de staat New
Jersey Hauptmann wil ybeeechter
wegens ontvoering cn.TOöordfen dat
het daarom de staat 'Neve'York 1
vraagt om zijn uitlevering. Dit wordt
aanleiding Voor nieuwe speculaties.
De verdedigers van Hauptmann ver-
zettèn zich. er fel tegen-
In de staat New York wacht
Hauptmann maximaal qen-straf
van twintig jaar weger# afper
sing. New Jersey.kan zfindeven
eisen. G r
Het proces in Néw York - dat 11
oktober 1934 zou beginner^ gaat niet
door. Onder zware bewaking" brengt
de politie Hauptmann ovér-van de
gevangenis in New York haai* die in
Flemington in New Jersey: Drie psy
chiaters onderzoeken Hauptmann.
Zij achten hem volkomen toereke
ningsvatbaar.
Op 2 januari 1935 begint het pro
ces in Flemington. -
,u
Flemington, een plaats van
nog geen drie duizend inwoners,
beleeft zijn. gouden weken; Honder
den verslaggevers, fotografen en
filmoperateurs vestigen er hun ope
ratiebasis. Het Is cr druk als een
plaatsje aan zee op een mooie dag in
het vakantieseizoen. Logiesruimte is
er niet meer en dagjesmensen drom
men er door de straten en voor het
gerechtsgebouw.
In de rechtszaal is een podium ge
bouwd voor de filmoperateurs. Lief
hebbers voor een plaats op de pu
blieke tribune belegeren de deuren
van het gebouw al op Nieuwjaars-
1 K
dc oövOörtïsricchts door
ilfübptmijnQ js-geschied G
.-■Afjó?tau}g-<;jï «GvriL? ij,
j, rN-jk icxvrllawbiauaa
ïi;V> ï!>rs 'U'V'ïkttsirs'.<U ,l»t a.
MÈyrr,n '.Van*m
Aj*<A co d'! G>r> S?*'"
dag in de hoop de volgende dag met
Lindbergh. Hauptmann. dr. Condon
en de figuranten in dit drama on
der een dak te zijn.
De eerste dag van het proces, dat
42 dagen gaat duren, verstrijkt met
formaliteiten. Rechter is Thomas W.
Trenchard. Voor hem is Hauptmann
nu niet meer en niet minder dan
een Duitse timmerman, die welis
waar de V.S. onwettig is binnenge
komen. maar wien de wet alle rech
ten waarborgt om voor zijn leven te
vechten in een storm van kruisver
horen, getuigenverklaringen a char
ge. verklaringen van experts, maar
bovenal de emoties die dc openbare
mening tegen hem beheersen.
Namens de staat treedt op de aan
klager David T. "Wilentz. Er zijn vijf
verdedigers onder leiding van Ed
ward J. Reilly.
De jury, die gekozei. wordt, heeft
als woordvoerder Charles Walton, 'n
55-jarige machinist, vader van drie
kinderen.
1 Van de- ander&.elf zijo»er zeven
mannen: een boekhouder, 'gen in
specteur bij het onderwijs, een be
jaarde timmerman, .èen spoorwegar-
beidéri* twee foefelen Jért *en vassura-
aeurLDe^vier* vrouwelijke leden zijn
allen'"huisvrouw. Zij"'zullen zich uit
spreken over het schuldig of on
schuldig. In het eerste geval-zal de
rechter de strafmaat bepalen,
De tenlastelegging beschuldigt
Hauptmann ervan het kind te
hebben ontvoerd, het op 1600
ivater vaii het huis der Lind-
bergh's te -hebben gedood, de
kléren te hebben meegenomen
en deze daama te hebben aan
gewend bjj de afpersing, die hem
S 50.000 opleverde.
"Op de tweede dag van het proces
g etui gt mevrouw Lindbergh. Er valt
een doodse stilte in de rechtszaal
als~ rij binnenkomt. Haar wordt ge
vraagd te vertellen wat zij rich her
innert van de noodlottige avond.
Hauptmann kijkt -onbewogen toe
alsof de hele zaak hem niet aangaat.
Charles Lindbergh getuigt Hij
maakt een zenuwachtiger indruk
dan zijn vrouw. Het hele drama her
leeft: de ontdekking van het lege
bedje, het briefje waarin om het los
geld wordt gevraagd, de onderhan
delingen via Condon, de tocht naar
het kerkhof... Lindbergh zegt de
stem van Hauptmann te herkennen
als die van „John" van de keer dat
hij met dr. Condon naar Raymonds
Cemetery was gereden om het geld
te overhandigen.
h A LS Betty Gow, Schotse van ge-
boorte, kinderjuffrouw bij de
i Lindbergh's ten tijde van de ont-
voering getuigt, zyn or reeds vijf
procesdagen verstreken. Na de rou
tine-vragen toont'David .Wilentz het
kledingstuk van de baby, dat „John"
naar dr. Condon stuurde als bewijs-
't stuk. dat deze met de ontvoerders in
contact stond. ..Herkent u dit?"
vraagt hij Betty Gow.
Een van de belangrijkste getuigen to
de zaak tegen Brono Hauptmann Is
Betty Gow. Brits onderdane, die ten
tijde van de ontvoering kindermeisje
was bij de familie Lindbergh.
Ei* gaat een emotie door de
zaal als hjj haar 'n nietig hemd
je overhandigt. .Ja", antwoordt
juffrouw Gow, „dit heb Öc zelf
genaaid toen ik r.og in dienst
svas b(j de familie Lindbergh.''
Na een korte pauze is het de beurt
van- de verdediging om haar vra
gen te Atellen. De stellingen, die
deze heeft betrokken ter ontlasting
van Hauptmann, beogen aan te tonen
dat ondanks dè schijn die tegen hem
is; de daders gezocht móeten wor
den in de omgeving van het per
soneel der Lindbergh's eh de over
leden Isïdór Fisch. Betty Gow moet
antwoorden op vragen als:
„Uw broers, Alexander en James,
die ook uit Schotland haar de V.S.
zijn gekomen, hebben die: niet met
de politie in New Jersey te maken
gehad?"
„Van wat voor geld is uw over
tocht uit Schotland om hier te ge
tuigen betaald?"
„Hoe verklaart u het dat de waak
hond bij „de villa in Hopewell niet
aansloeg op de avond van de ont
voering?"
De verdediging van Hauptmann
vuurt honderden vragen, strikvragen
soms, op haar af. Bctty Gow weer
staat ze. Als Reilly het na twee en
een half uur opgeeft, merkt hij op:
„XJ bent een buitengewoon pientere
jongedame."
De zaal applaudisseert-of een ..ge
durfd jongleursnummer moet wor
den beloond. De rechter hamert.
Hauptmann verraadt niet wat er
in hem omgaa^.
Dinsdag: De ladder van
Hauptmann, voornaamste
getuige tegen zijn eigenaar,
en een kasboekje dat bet
nog moeilijker maakt in zijn
onschuld te geloven.
WILHELMSHAVEN. Van wel
ingelichte zijde te Kiel is vrijdag,
als definitief tijdstip voor het begin
van de werkzaamheden voor net
leggen vah de oliebuisleiding van
Wilhelmshaven naar het Ruhrgebied,
het voorjaar 1958 genoemd. De aan
leg van de leiding zal ongeveer 6
tot 8 maanden duren.
(Advertentie LM.)
Boekh, Ned, Fr, Duits, Eng, en Spaans
De kortste en voordeligste opleiding
Bekende Schrifteliike CursusJ
NEW YORK De staking van
sleepbootpersoneel in New York is
vrijdag geëindigd. De sleepbootbe-
manningen hebben met overweldi
gende meerderheid een nieuwe ar
beidsovereenkomst aanvaard.
De staking, die 36 dagen heeft ge
duurd, is de langste in de geschiede
nis van de New Yorkse haven ge
weest. De nieuwe arbeidsovereen
komst geldt voor vier jaar.
DEN HAAG Iedere' buitenlan
der. van welke nationaliteit ook, kan
voortaan zonder visum Tanger bin
nenkomen, zo deelt de KNAC mee.
Aan degenen die vanuit Tanger ver
der Marokko willen bezoeken wordt
binnen 24 uur een visum uitgereikt.
/gistermorgen werd er aangebeld
V d0Or een. irêléjongemandi#
my aankeek met de kwetsbare ogen
van een bona fide huisdier.
„Monsieur..." begon hij.
Vervolgens raadpleegde hij een
papiertje en radbraakte mijn r.aam
zó sierlyk, als uiteen een' Fransman
dat vermag. Daar de klanken eindio.
den. in een vraagteken, zei ik „Oui"
en machtte af. Nu trad hy-glim
lachend binnen en ontdeed zich van
2ijn jas. In de kamer wees ik hem de
leunstoel, waarin hij gezellig plaats
nam, met zijn aktentas op de knieën.
Er viel een zu'tfeen, tuantmbn Frans
is armelijk en ik sta op het stand-
punt, dat7nannen„ die akteutassen
met zich meevoeren eventueel de
Nobelprys komen orengen, maar nét
zo goed een kleerborstel of een pakje
scheermesjes ten verkoop kunnen
aanbieden.
Jk komt van de Ivoorkustsprak
hij trouwhartig, ,J5r bestaat daar een
belangrijke culturele organisatie. Ik
ben de directeur-generaal Gisteren
was ik hog'in Londen. Ik heb er con.
tacten gelegdMet schrijvers: Nu ben
ik hier. En nu leg ik. ook contacten.
Met schrijvers"
Hij opende de tas en bracht geen
koopwaar, doch een fraai mapje tt
VOOTSChyh."
„Hoe komt U eigenlijk aan mij?"
zet ik, want aan de Ivoorkust fceb tk
geen kennissen.
Oh\j had de etagekelner in rij»
hotel gevraagd of Mj een schrijver
wist en toen was ik uit de bus 'ge
komen. Zo Krijgt men soms contac
ten met andere landen, door de druk
van het toeval.
,Jk moet opschieten", zei hij ge
jaagd, „want morgen reis ik al weer
af. Ik ga ook in andere landen con
tacten leggen. Mét schrijversDat is
in het belang van de culturele uit
wisseling, die wij nastreven".
Hy had het mapje geopend. Het
bevatte keurig opgeplakte knipsels
uit Ivoorkust-couranten, de meesten
geïllustreerd met zijn portret
„C'est moi", zei hy telkens, ten
ouercloede, doch met begrijpelijke
voldoeningEn hij glimlachte er tel
kens zó weerloos bij, dat ik diepe
sympathie voor zijn werelddeel be
gon te voelen.
„Op deze foto sta ik óók", sprak
hijeen blad omslaand.
Ik zag het.
Hij was hier niet alleen, want naast
hem stond een neger, een jongeman,
die zo straalde van gezondheid en
van levenslust, dat fry bijna van de
foto afbarstte. Op de achtergrond be-
vonden zich drie cynische heren in
durewitte pakkenkennelijk vol
daan, omdat zij terechtertijd in
een vet, cultureel budget waren ge
stapt. Want dat kan héél lucratief
zijn. Als een regering ergens een mil
joen voor uittrekt, moet'je zorgen
dat je er in kruipt, ik heb een man
gekend, „die met een belastingvrij
dollarsalaris te Parijs als God in
Frankrijk leefde en niets anders
deed, dan in opdracht van een met
de Unesco verwante organisatie, alle
bioscopen, van China in een kaartsy
steem onderbrengen. Als je tactloos
genoeg was om te vragen, waarom
hij het deedgéi hij: „Ach, 't is al-
tijd leuk om nogeens donr te lezen."
En aan zijn gezicht kon je niet zien»
in hoeverre hij dat gewetenloos be
doelde.
Dit is een schrijver," zei dé Fran
se jongeman in mijn leunstoel en hij
tikte op de uitbundige neger. „Hij
heeft boeken geschreven. Niet één.
Vijf."
.Hij stak een corresponderende hoe
veelheid vingers op. De neger was
onmiskenbaar hun paradepaard. Ik
maakte' een eerbiedig geluid.
,jHoeveel boeken hebt u géschre
ven?" vroeg hij, op de man-af.
Om het niet te dolte maken, .hal
veerde ik het aantal. Hij maakte er
een. sierlijke notitie van en kwam
overeind.
,Jk moet weer eens gaan" zei hij.
„Ik zal verslag doen van dit bezoek
in mijn rapport,"
„Volontiers," zei ik, 'An\het Frans.
Hij borg al zijn bullen weer op en
liet zich in zijn jas helpen. De wel
menende glimlach was er voortdu
rend.
Monsieur
Weer raadpleegde fry fret papiertje
en bracht mijn naam gekneusd te
voorschijn. Lang heb ik hem nage
keken. Ik probeerde my fret gezicht
voor te stellen van die vrolijke neger
aan de Ivoorkust, bij het lezen van
dat rapport over deze visite in Am
sterdam. Zou fry er kapot van zijn?
Ik twijfel. Maar de culturele uitwis
seling is belangrijk, dat zie ik in.
KRONKEL
2943. De eenzame jager is Jaap Terwinde, de
vroegere kapitein van de „Hudson". Zo goed en
zo kwaad als dat ging heeft hij zich in leven ge
houden. nadat de sloep van De Vilder hem aan
land b*d gespoeld. Hij heeft wel begrepen, dat
Tob nlat* ander» kon denken, dan dat ook hij ver
dronken was. Maar hoe komt hij hier ooit weer
vandaan? Met de overige bewoners van het eiland
Solamar bemoeit hij zlcli iiléL HIJ lééft ln hoofd
zaak van vogels, die hij schiet met behulp van een
zelfgemaakte boog. Ook gaat hij wel uit vissen
met de sloep van De Vilder. En voortdurend kykt
hij uit naar schepenWat zou dit voor een jacht
zijn? Terwinde besluit poolshoogte te gaan nemen
in het kamp. Chris Bocnsma ziet hem aankomen
en waarschuwt snel Omar ben Abas, die in zijn
tent" nog steeds met Voisin zit te praten.
SS
De eerste keer dat ik haar hier zie,
wat me altijd vreemd voorgekomen
is overigens. Ze had hier behoren te
staan, niet zitten. Haar zuster be
taalt steeds weer haar ongedekte
cheques en niemand weet waar ze
het geld laat. Ik denk dat iemand
haar chanteert. Ik heb geen idee
wie. Arthur Wallis van. het Witte
Hert lijkt me er niet te goed voor."
Robert liet Carley praten zonder naar
hem. te luisteren. Het was hem maar
al te duidelijk, dat de aanwezigen niet
de gewone leeglopers waren van an
dere maandagochtenden. Het nieuws
dat de Sharpe's moesten verschijnen
had blijkbaar via de mysterieuze
Miïford-kanalen zijn weg gevonden.
Eén gezicht zag hij, dat eigenlijk vij
andig had moeten zijn, maar dat,
vreemd genoeg, een vriendelijke in
druk maakte, Mevrouw Wynn, die hij
het laatst gezien had in haar mooie
tuintje te Aylesbury. Hij kon me
vrouw Wynn onmogelijk als een vij
and beschouwen. Hij mocht haar
graag, bewonderde haar en had bij
voorbaat al medelijden met haar. Hij
had haar graag willen begroeten
maar zoals de zaken nu lagen, kon
hij dat slecht doen.
Grant was nog niet verschenen, maar
Hallam was wel aanwezig. Hij zat
te praten met dezelfde sergeant die
bij de Sharpe's was geweest de nacht
dat hun ruiten waren ingegooid.
,Hoe is het met je detective?" vroeg
Carley, toen hij de omgeving genoeg
had bekritiseerd.
„De detective is goed genoeg," zei
Robert, „maar het is een geweldige
opgave. Het is nog erger dan de
spreekwoordelijke naald."
Hén meisje in de hele wereld," spot
te Ben. Jk verheug me erop dat
schaap in werkelijkheid te zien. Ik
denk dat ze wei zoveel brieven, aan
zoeken cn vleierijen heeft gehad, dat
ze nu denkt de koningin van Sheba
te zijn. Heeft ze geen aanbiedingen
gehad voor de film?"
,Jk weet 't heus niet"
„Zover ik het kan beoordelen, lijkt
mamma me niet het type om -zich
met die onzin op te houden. Een heel
verstandige vrouw zo te zien. Ik kan
me niet begrijpen hoe ze aan. zo'n
dochter komt. O, ze was geadop
teerd, geloof ik hè. Een,-mooie waar
schuwing. Het is altijd weer won
derlijk te zien hoe weinig men af
weet van de mensen met wie men in
één huis leeft. Een vrouw in Ham
Green bijvoorbeeld had een dochter
die doorlopend om haar heen was,
volgens haar. Maar op een dag, wan
delde die dochter de deur uit cn
kwam niet meer terug. De vrouw was
dol van angst en haalde de politie.
Toen kwam aan 't licht dat de doch
ter die nooit weg was geweest, een
getrouwde vrouw met een kind was.
Vraag maar na als je Ben Carley niet
gelooft. Mocht je ooit ontevreden zijn
met je detective, zag 't dan. Ik kan
je het adres van. een prima kracht
geven.
„Ha, we beginnen."
Hij stond op toen de rechter binnen
kwam, zonder zijn gefluisterde mo
noloog te staken.
Er werden eerst drie gewone geval
letjes behandeld, die op de gebrui
kelijke manier werden argbiMteld.
Toen zag Robert Grant binnenkomen
en hij wist dat do tijd daar was.
De Sharpe's verschenen samen toen
hun namen werden afgeroepen en
gingen in de afschuwelijke bank zit
ten op een manier of ze plaats na
men in de kerk.
De voorstelling kon beginnen.
Plotseling was hij zich er scherp van
bewust wat hij zou voelen als tante
Lin op de plaats van mevrouw Sharpe
zou zitten en voor het eerst be
greep hü wat er In Marion om
moest gaan met betrekking tot haar
moeder. Ai werden 2e vrijgesproken,
een vergoeding voor wat ze te ver
duren hadden gehad, was niet moge
lijk..Evenmin was er een straf te be
denken voor Betty Kane die hem
bevredigde.
Want Robert, met zijn ouderwetse
inslag, geloofde in vergelding.
Hij was het wel niet helemaal met
Mozes eens (een oog was niet altijd
een vergoeding voor een oog), maar
hij voelde alles voor Gilbert: dat de
straf de misdaad moest evenaren. Hij
stond helemaal niet op het standpunt
dat een praatje met de kapelaan en
de belofte tot beterschap een misda
diger weer tot een braaf mens maak
ten.
„Een echte misdadiger," had Kevin
eens gezegd» „heeft onveranderlijk
twee eigenschappen: enorme ijdel-
heid en kolossale zelfzuchtigheid. De
ze karakteristieken zijn niet te ver
anderen, je kan net zo goed proberen
de kleur van iemand rijn ogen te
.diervormen".
„Maar," had Iemand tegengeworpen,
„er zijn ook geweldige zelfzuchtige
en ij dele mensen, die geen misdadi
ger worden."
,Dan kiezen ze hun vrouw als slacht
offer uit in plaats van een bank.
had Kevin geantwoord, „zeker is, dat
een misdadiger altijd iemand is, die
de onmiddellijke bevrediging yan zijn
behoeften najaagt. Eq ik blijf erbij,
dat hierin geen verandering te bren
gen is". Kevin's idee van een ge
vangenis, herinnerde Robert zich,
was een eiland waar de delinquen
ten zeer hard moesten werken. Het
was geen denkbeeld dat de gevan
genen toe zouden juichen, maar de
bewakers zouden een prettiger le
ven hebben en er zou in Engeland,
dat overvol was, meer plaats ko
men voor de rest van de mensen-
Iedere misdadiger had een ontzetten
de hekel aan werken, dus 't zou bo
vendien een effectieve strafvorm zijn.
Robert keek naar de twee vrouwen
en overdacht, dat ln vroeger tijden
de schuldigen aan de schandpaal wer
den gebonden Tegenwoordig hoefde
men olleen maar verdocht te worden
om de openbire schande te onder
gaan. Ergens whs iets misgegaan in
do loop der joren
t Wordt vervolgd)
