Es
WEGENBOUW EN
GEMEENSCHAP
Onschuld op schoolschoenen
Dreischor vierde 106e
jaardag van opa Kip
Hongaarse bladen in
de Europese kiosken
In plaats van Bonte Trein
vo
seizoen n
Geen basis
WIN
ZO'N PRACHTIGE NESCAFE km l
Zevenjarig jongetje
te Rotterdam
verdronken
Oneerlijke vinder
van twee mille
licht gestraft
Zweden dient weer
protest in over
Russische employe's
Vele geschenken
en gelukwensen
LIGA-boys
zijn
stoere knapen!
Twente ondervindt
overlast van
gezwollen beken
Explosie doet
tanker zinken
RADIO
ENÉV.
SPROETJE SPARKS 1 1 «ir
doör.
AVONTUREN
VAN
KAPITEIN
PI
door
JOSEPHINE TEY
2
Dinsdag 19 maart 19:17
DE wegen plannen vormen zo zoetjesaan de grootste bedreiging van
het landschap, zegt het jaarverslag van de Nederlandse Vereniging
tot Behoud van .Natuurmonumenten. De verhoudingen hebben zich
gewijzigd. Aanvankelijk was het .niet de wegenbouw en zelfs
nauwelijks de stedebouw, die tornden aan het landschap. Het was de
kunstmest, die het landschap aantastte. Eeuwenlang was het ontginnen
van gronden afhankelijk geweest Yan dermate van .beschikbaarheid van
natuurraest. En van {fat artikel schoot nooit iveel over, noodzakelijk als het
was om de bestaande cultuurgronden iiï ietwat goede staat te houden.
Zo bleven de onvruchtbare streken wat ze waren: zandverstuiving, heide,
bos. De kunstmest veranderde de toestand radicaal. Met behulp daarvan
en van de stadscompost zijn in een halve eeuw tijds de woeste gronden
in Nederland voor. een belangrijk deel verdwenen. De Vereniging tot Be
houd van Natuurmonumenten, later gesecondeerd door tal van regionale
7 verenigingen, heeft intussen wel het een en. ander kunnen redden.
De geschetste gang van zaken werd hevorderd nog door een ander
proces; het verval van het 'grootgrondbezit, als gevolg van de wijziging
der- maatschappelijke verhoudingen. Het er op na houden van grote en
deels improductieve landgoederen werd te duur. Er waren wel liefhebbers:
de landbouw, en de woningbouw. Dat het schadelijk kón zijn voor de
gemeenschap als geheel, is lange tijd onvoldoende ingezien. Geleidelijk
echter wint de gedachte vdd dat. wanneer dan de gemeenschap de verant
woordelijkheid van de grootgrondbezitters overneemt, zij er in aller belang
voor heeft te zorgen, dat de natuurruimte. blijft, opdat niet de praktische,
commerciële en gestroomlijnde maatschappij verstikt in haar eigen per-
fectie. Er moeten, grenzen blijven tussen natuur en cultuur; er moet
plaats blijven om te ademen. Het is een eis van geestelijke gezondheid,
dat er een tegenpool blijft van de steenwoestijn der, randstad met haar
goeddeels materiële bestaansgronden,;..
I N dan komen we van de kunstmest bij de wegen terecht. De grote
wegenbouw van deze tijd behoort bij het perfectionisme. Het zake
lijke mit. van een nét van viexbanige autowegen met zo weinig
mogelijk gelijkvloerse kruisingen ontkent niemand. Hier als bij
zovele belangrijke zaken liggen, de grenzen daar, waar het nut begint op
te "Wegen tegen belangen, van andere aard. Wordt het wegenvraagstuk niet
te veel een obsessie? Er zijn, geregeld achter het stuur zittende, lieden,
die het heil der mensheid zo zoetjesaan vrijwel uitsluitend plegen te ver-
binden aan de totstandkoming van zekere nieuwe wegen en nieuwe brug.
gen, aan het afsnijden van bochten en aan het verdwijnen van overwegen.
Men begrijpe ons goed, wij willen geen twijfel wekken aan de voortreffe
lijkheid van dit soort maatregelen. Wij willen alleen maar waarschuwen,
dat hetgeen wordt opgeofferd aan grond en alles wat daarop groeit of in
de loop der tijden'er mee is vergroeid, nimmer terugkeert.
De ingenieursbekwaamheid in Nederland is vaak geprezen, binnen en
ook buiten de grenzen; en stellig niet ten onrechte. Deze bekwaamheid
is echter eenzijdig. Er is nauwelijks een probleem, dat de ingenieurs niet
oplossen, maar hét gebeurt alles in één richting. Naast de wereld van
overbruggingen en overkluizingen en viaducten en tunnels en eindeloze
routes.van asfalt en beton bestaat een andere wereld; en wee de mens,
als die twee elkaar niet meer verdragen. Daarvan ontwaart men tegen
woordig de duidelijke symptomen; en vandaar de noodkreet in het verslag
van Natuurmonumenten. De. techniek is bezig het landschap tc overwinnen
en verdringen. En zó kan er een ogenblik komen, dat de mens verloren
:-en met lege handen temidden van zijn geniale beton- en staalconstructies
staat.
DIT is geen pleidooi om de wegenaanleg maar te staken. Het is
slechts een commentaar óp een stukje jaarverslag en een poging
te meer om zoveel mogelijk mensen er vaa te doordringen, dat
bij de aanleg van wegen tenminste evenveel belangen behoren te
worden ontzien als behartigd. Voor de keuze van een wegtracé bestaan
steeds verscheidene mogelijkheden; een waardevol landschap kan men
1 'echter maar eenmaal bederven. Uit de klacht van Natuurmonumenten
moet worden afgeleid dat, vcorzoveel er onzorgvuldigheden worden begaan
bij het opmaken der plannen, het veelal'het landschap is, dat bet loodje
'legt.
T.Nu zullen de ingenieurs misschien zeggen,.dat de. mening van, Natuur-
monumenten toch ook eenzijdig is.. Dat is wel waar;, alleen vertegenwoor
digt die mening veel meer dan zij denken. Er wordt over tal van dingen
^gesproken in het'parlement, maar bijna nooit over het kiezen van de
"routes der wegen. Waar is bet andere, geluid dan. dat van de techniek
■en van het zakelijk belang? Waar is dc stem die zegt, dat het leven in de
stad alleen maar leefbaar is, als er daar buiten nog. iets ïa wat de naam
van landschap waard is? Ons bezwaar is, dat althans over de grote wegen
nauwelijks hoor en wederhoor bestaat. Kant en klaar komen ze te voor
schijn uit gesloten kamers, en ieder móet maar genoegen hemen met wat
ze van Nederland overlaten. En dat is toch werkelijk wel wat teveel
gevraagd. 7' -
(Adueztentie LM.)
Nescafé geeft U weer een kans op zo'n sierlijke, handige
Nescafé kan!' De prijswinnaars op onzo tweede limerick
advertentie hebben inmiddels ook reeds bericht ontvangen.
Was U wéér niet bij de gelukkigen Ziehier dan Uw
derde kans 1 Doe als volgt:
Maak deze limerick afl
Charlotte, een schoonheid in Rijen,
houdt dolveel van baklekhernijen
Voor Nescafé-crème
kent zij haast geen rem
Schrijf op de achterkant van het volledige
etiket van een bus Nescafé (formaat doet
er niet toe!) Uw naam en adres in blok-
letters plus de laatste regel van de limerick
en zend dit aan; Nescafé. Postbus 1300,
Amsterdam. In linkerbovenhoek ver
melden: PRIJSVRAAG. Laatste datum
yan inzending 28 maart 1957. Alléén prijs
winnaars krijgen vóór 12 april a.s. bericht
8wrf ».vJf. *i* Uw wlnkutlar ef.
Junior bui f L43 Normale bu* f 2.5S Familie bua f 9.20
CoffelntiTÜ Normale btu f 2.90 Familie bua t 10.45
Nescafé ia he< «eéeponeeró» merk oplosksra koffie, waarvoor dt kan ki oata-orp«n-
ROTTERDAM. De rivierpolitie
heeft maandagmiddag in de Waal
haven te Rotterdam; het stoffelijk
overschot aangetroffen van de zeven
jarige H. A. A. Poppelier, die thuis
hoort aan boord van het sleepschip
',;Le Havre", dat in die haven ligt.
Gisteren werd het ventje vermist.
Vermoedelijk is het by het spelen.te
water geraakt en verdronken.
DEN HAAG De Amerikaan
se admiraal Arleigh A. Burke. chef
van de afdeling „Naval Operations"
;zal op 2 en 3 april een bezoek aan
Nederland brengen om besprekin
gen te voeren met dé Nederlandse
'marine-autoriteiten,
AMSTERDAM. De politierechter
heeft een oneerlijke vinder van twee
duizend gulden, de tuinman A. de B.
uit Diemen. een voorwaardelijke ge
vangenisstraf van drie maanden met
een proeftijd van drie jaar en een
geldboete van zestig gulden opgelegd.
In de Boerenleenbank Diemen had
De B. op 24 januari twee bankbiljet
ten van duizend gulden op de grond
zien liggen. Inplaats van ze aan de
loketambtenaar te geven had bij ze
in eigen zak gestopt. Zijn vriend, de
tuinman. J. A. B., die een bankbiljet
zou wisselen, waarvoor hij vijfhon
derd gulden zou krijgen, werd ver
oordeeld tot een geldboete van zestig
gulden.
STOCKHOLM Zweden heeft bij
de Sowjet-Unie geprotesteerd tegen
de activiteit van twee Russische em
ploye's van de Sowjet-ambassade in
Stockholm,
Het protest houdt verband met de
recente veroordeling in Stockholm
van de Turkse onderdaan van Ar
meense afkomst Bedros Zartaryan.
Hij kreeg tien jaar dwangarbeid.
De nota met dit protest die op de
Sowjet-ambassade in Stockholm is
overhandigd, ging vergezeld van een
afwijzing van de Sowjet-beschuldi-
ging, dat Zweden betrokken is bij
spionage tegen de. Sowjet-Unie. De; tfetelegram van de commissaris der
DREISCHOR. Nederlands oudste
mannelijke inwoner, opa Jan Kip, is
gisteren 106 jaar geworden en alle
ingezetenen van zijn woonplaats
Dreischor hebben het feest meege
vierd. Talrijke geschenken en vele
gelukwensen, waaronder een felicita-
Zweedse nota noemt de Sowjet-nota
over Zweedse spionage- een „reeks
absurde verklaringen, en beschuldi
gingen".
(Advertentie LM.)
Koningin in Zeeland, mocht de krasse
Schouwenaar in ontvangst nemen.
De festiviteiten ter ere van de jarige
werden georganiseerd door de plaat
selijke Oranjevereniging. Zij begon
nen 's middags om half twee met een
tractatie voor de schooljeugd. Vervol
gens werd in de openbare lagere
school een bijeenkomst voor de be
jaarden gehouden. Deze. groep van.
boven-65-jarigen vormt het vijfde
gedeelte van de totale bevolking der
gemeente.
Opa Kip, vergezeld van zijn enige
dochter, heeft een uur in hun midden
vertoefd. Hij werd binnengeleid door
burgemeester A. H Vermeulen, die
de jarige, inplaats van zjjn scheermes,
dat bij de februariramp van 1953 ver
loren ging, een elektrisch scheerappa-
raat overhandigde.:
Opa Kip hield een korte toespraak,
waarin hij onder meer verklaarde
108 jaar te zijn, een feit, naar hij zeïde,
HENGELO Door de enorme re
genval van het afgelopen weekeinde
zijn de Berflobeek en de Driener-
beek in Twente buiten hun oevers
getreden. Tuinderijen en straten 'in
Hengelo kwamen blank te staan. In
de Oldenzaalsestraat kwam het wa
ter tot aan de drempels van de
huizen en stroomden tal van kel
ders onder. Ook in andere Twentse
steden cn dorpen ondervond men
overlast van het water. Het verkeer
werd aanzienlijk vertraagd.
dat nog nooit in zijn leven was voor
gekomen. Niemand kon hem dit be
twisten.
Burgemeester Vermeulen, sprak de
hoop uit, dat opa Kip 110 jaar zou
worden en Nederlands oudste inwo
ner, die nog goed gezond is eri" overal
van weet mee te praten, zei zulks
evenzeer te hopen.
De bewoners van Dreischor hebben
de dag verder 'doorgebracht met
draaiorgelmuziek, een. optocht- en
dansen in alle cafés.
SAN FRANCISCO Het 7.296
ton metende Liberiaanse tankschip
„Perama", dat door brand en twee
ontploffingen zware schade had op
gelopen, Is in de Golf van Mexico,
ongeveer driehonderd km ten zuid
oosten van de baal van Tampa,
gezonken.
Aanvankelijk had [men gedacht
het schipnog naar een.haven te
kunnen slepen, maar onderweg ver
dween het in de golven; De beman
ning van. 43 personen kon het tank
schip bijtijds verlaten en werd aan
boord genomen van het Amerikaanse
vrachtschip „Claiborne", dat op weg
was naar San Juartop Porto Ricó.
G EEN „Bonte Trein" meer, maar
een hotel, dat „Elderado" zal
WENEN. De kran
tenkiosken in een aan
tal Europese landen ver-
tonen iets nieuws: bla
den in het Hongaars,
welke geschreven zijn
door gevluchte journa
listen
200.000
(Italië's Hongaarse krant» zullen verdwijnen. In
geleid door de Italiaan- tussen lopen gevluchte
se schrijver Ignazio Si- Hongaarse schrijvers j
lone cn de kosten van met een ander plan
publikatie en versprei- rond. Zij willen „irodal-
ding worden gedeeld r.j ujsag" (Literaire
door de drie Romeinse Gazette) in het westen
voor dc bijna dagbladen La Guistizia, uitgeven. Dit weekblad.
Hongaren die II Mcssagero en La dat jarenlang in Hon-
hun land na de oktober- Voce Republicans en garijè uitsluitend door
revolutie verlaten heb- de tijdschriften Europe communistische schrij-
bcn. Libera cn Tempo Pre- vers geredigeerd werd,
Het 7iin bescheiden sente. heeft een grote rol ge-
bladen van zes of acht pe..Svajci Magyar hir- spceld in dc Hongaarse
pagina's, die een of aao-tHcmgaars nieuws revolutie. Voor de re-
twee km wr „rf,0ir m Zwitserland) wordt volutie van oktober was
veSihijaSi/IngS d°°- de .Jrodaimi .Ujsag" reads
Duitsland Italië Frank dagbladen van Zwitser- zo populair geworden,
rijk zSlmd en lafld en geredigeerd dat het praktisch in
Oostenrijk. De meesten door de redacteuren van Boedapest niet te koop
worden in de vlueh- Se f anten. Andere •»- -
telingenkampen ver- Hongaarse weekbladen
spreid.
vindt men in Londen,
Wenen, München en
Anderen.niet-Hon- Kopenhagen.
gaar se krantenuitgevers Aangenomen kan wor-
journalisten en druk- den, dat na enige tijd,
kers verlenen hun me- en zeker.als de vluch-
dewerking. Zo wordt telingen, overzee zijn
bijvoorbeeld „Olaszors- vertrokken, de meeste
zagi magyar ujèsag" van deze publikaties
was en de naar vrijheid
hongerende Hongaren
betaalden er zwarte
prijzen voor. Daar velen
der schrijvers die voor
het weekblad wérkten
zich nu in het' westen
bevinden, heeft hun
plan om het in de vrije
wereld .uit te geven een.
goede kans van slagen.
heten.'Dit schijnt het eersté resul
taat te zfju van Karei Priors be
moeiingen met de AVRO-ontspsn-
ningsprogramma's. Natuurlijk komt
dat Hotel Eldorado er niet voor
het volgende sei
zoen, Maar iets
mag er al over
worden verteld.
Het Is de bedoe
ling, dat tn het
hotel bepaalde
personen Wonen, wier rollen ver
tolkt zullen worden door een vaste
„cast" van artiesten. Het eerste deel
van het programma zat worden ge
vormd door een humoristisch ver
volgverhaal, waarin „gasten" en
vaste bewoners optreden. (Maar de
vraag VAN YVIE IS DIE TEKST?
blyft nog onbeantwoord). Daarna
verhuist men naar de speelzaal,
waar met de luisteraars een quiz
wordt gespeeld. Met enige fantasie
kunt u het slot a! raden: een show
in de recreatiezaal, met medewer
king van o.a. het Cosmopolitain Or
kest.
DE televisie-to-
ren bij Marke.
lo is al een goed
eind op weg naar
z'n voltooiing. Toch
zal het 1958 wor
den. eer dc relais-
zender voor ooste
lijk Nederland in
bedrijf kan wor
den gesteld. De be
tonnen toren is
1U.5 meter hoog.
Daarop komt een
antenne van 63.5
meter. Op verschil,
lende andere plaat
sen in het land
wordt aan televi
sietorens van dit
type gewerkt. O.a.
bij Goes en bij Ap
pelscha. Zij zullen
ontvangst van de
.Bussumse program
ma's in alle provin
cies mogelijk ma
ken.
EEN diner op te
levisie, dat is tot
dusverre nog niet
vertoond. Als het
betrouwbare Deen.
se blad „Polltiken"
het bij het goede
eind. heeft, zal het
op 21 mei gaan gebeuren. De tele
visie in Kopenhagen zal dan haar
camera's ópstellen in de zaal van
kasteel Amalienborg. waar koning
Frederik van Denemarken, koningin
Elizabeth en prins Philip van Enge
land een banket aanbiedt. ..Eurovi
sie" gaat deze „lekkere" reportage
reiayeren.
J wil was goed, het resuUuat
Weef magertjes. Het spijt ons
oprecht_dat we geen milder oordeel
kunnen uitspreken over het KRO'
tv-programmet „Maandagavond-cock
tail". (Tegen een politieke poppen
kast hebben we geen bezwaar, om
dat het weren van de politiek vit
de ether gelijk is aan struisvogel
politiek. Maar het debuut uan de
KRO-poppenkast was teleurstellend:
Charle3 Boost had geestige caricatu-
ren getekend, die echter géén pop
pen werden. De berijmde tekst van
mr. Jan Berks was weliswaar rijk
aan toespelingen, maar daar stond
tegenover dat fty teveel tn- de Tho-
masvaer- cn Pieternel-trant was ge
schreven en net niet duidelijk ge
noeg was pm door hendie niet da
gelijks het parlementair gebeuren
volgen, begrepen te worden. Het
filmrubriekje „Blik in de monitor"
werd slecht gepresenteerd; dit kan
van „Open doekjes", de toneelru
briek, niet worden gezegd. Tegen het
vlotte optreden van Jan Willem Ha/-.
stra hebben we het bezwaardat hij
té veel teil doen in een kwartier.
Maar liefst zeven voorstellingen mits.
gaders een (aardig) interview gister.
avond. Er wordt toch al zo vaak be
weerd, dat televisie de- oppervlakkig-
hetd tn de hand werkt.,.. Rob Gerards
éénakter „De' antiquair" trok van
een op zichzelf aardig gegeven ge-..
ring profijt. De zwakke tekst, die de
spelers allen-langs elkaar heen laat
praten, werd niet sterk gespeeld, kon
dat ook nauwelijks worden. Pater
Leopold Verhagen, die de epiloog
verzorgde, was de ster van de avond.
Hij is *n typische tv-persoonlijkheid,
die weet hoe hy z'n kijkers moet
benaderen
H. S.
VANAVOND over Hilversum I
géén „Bonte Trein" maar een
operette: „Der VogelhSndler" van
Carl Zeiler, met o.a. Annenke van
der Graaf en Bert Kobbe. Hugo de
Groot dirigeert; Flip van der Scha-
lie schreef en spreekt de verbin
dende teksten (20.05—21.15). Op de
andere zender voert het Utrechts
Stedelijk Orchest met medewerking
van solisten en koren, onder lei
ding van Paul Hupperts, Ravels ope.
raballet „L'enfant et les sortilèges"
uit (21.5022.40). De televisie brengt
als hoofdfilm „De slaapwandelaar"
met Fernandeï.
f)E lente maakt ons mooier, trinet
ik. En vriendelijker. De men
sen op straat kijken niet rr.eer alle
maal of ze op weg zijn naar Hun
eigen begrafenis. Ze hebben opééns
tets van „we zijn 't tóch nog te bo
nen gekomen'' in hun blik. Soms
hoor je er zelfs een fluiten oj neu
riën, Ik weet het uit eigen ervaring,
want ik heb' voor mijn doen een
enorm eind gelopen. Toen ik moe
en dorstig was geworden zocht ik
naar een terras, maar vond alleen
een café dat alïe ramen had open
gezet voor de frisse lucht.
Die kwarh. daar maar zelden, dat
kon je zien.
Want het was zo'n uit fenttsse
schemerlamphoekjes opgetrokken
wijketablissement voor jongelui, die,
onder voordelig ,t licht, een uurije
hand in hand willen, zitten. Midden
tn het pand stond, als een barbaars
afgodsbeeld, een Music for the mil
lions automaat te gloeien. Het is
een ons door Amerika toegebrachte
zegen, waarin je slechts'n dubbeltje
hoeft te doen om een van de vijf
tig op een lange lijst vermelde mu-
ziekennummertjes te. horen.
Nu brandde het apparaat wel
maar hel speelde niet, wttnt ik had
geen muzikale behoeften, de kelner
keek wel uit en verder wdsi er «ie
mand. Tenminste, aanvankelijk niet.
Na een paar minuten wipte een door
lente omfleurd meisje binnen, dat
een kopje thee. begeerdeEn .toen.-
het haar nét gebracht was, ver-
scheeneen ondernemend lopende
jongeman, die haar onmiddellijk op
z\jn radarscherm nam.
Hier lag brandstof .voor een idylle
dat was duidelijk.
Wéértjezei de jongeman en
keek in haar richting.
Maar ze vond het voorlopig buiten
interessanter, zodat de kelner de
scherven maar opveegde door te
melden: v
„Ja zómer, bepaalds'
„We zullen eens een stukje mu
ziek maken", vcpid de jongen.
Hij bleef haar beloeren. Het meis
je schonk beuallig nieuwe thee - in
haar kopje, mimisch 'volmaakt ge
desinteresseerd: Nu ging dé jongen
voor het apparaat staan en begon
in de lijst met titels te zoeken: Aan
gezien zo'n collectie van alle denk
bare markten thuis is. bestaat er
voor ieder de mogelijkheid zyn
diepste persoonlijkheid te doen weer
klinken. Zeg mij de plaat die gij
kiest en ik zal U zeggen trie gy
zijt. Je hoorde het dubbeltje vallen
en het knopje indrukken. De ma
chine nam een zuchtende aanloop
en barstte toen uit tn „JVfacfc the
Knifedoor Louis Armstrong. Het
heerlijk entrain van dit stukje, even
bly als vrijmoedig aan Weill ont.
futselde jazzmuziek vulde het café
dadelijk tot in alle hoeken. Zelfs de
kelner, naar zijn hoofd te oordelen
lang geen vrolijke broek, wiebelde
eên beetje op het ritme mee.
De jongeman stond naast zijn
prestatie met de grpns van triomfan.
telijke medeplichtigheid, die zo'n
keuzekaxt je voor je dubbeltje
schenkt en keek naar het meisje, of
hij zeggen wilde:
„Daar heb jij niét van terug, hè?"
Maar zij dronk kaar thee roer
loos,
Zelfs .haar voet bewoog niet op
dc maat.
Toen Armstrong gereed was, leek
de stilte onwerkelijk stil. Terwijl de
jongen, bij zijn pilsje, een nieuwe
stap overwoog stond het meisje óp,
liep naar de automaatdeed een
dubbeltje in de gletxf.en koos,JJet
'zoemen «dn de ronddraaiende platen
begon weer, We zaten, allemaal erg
in spanning,, want nu zou ze pre
ken, de sphinx....
't Werd zingen. -
Een lauwe limonade stem, -die
aanhief:
„Avé Maria...,"
Verzaligd ging ze zitten luisteren.
„Wat krijg je van me?" vroeg de
jongen, verpletterd aan de .kelner.
Even later liep hy buiten.
Neen, hier was geen basis voor
geestelijk co-ntact.
Zelfs niet op een lentedag,...
KRONKEL.
Liefdadigheidsbal voor
Unicef bracht 2070 op
DEN HAAG Het-op 9 februari
j.I. in, het Paleis. Noordeinde gehou
den jaarlijkse internationale- liefda
digheidsbal van de organisatie van.
studenten van het ^.International
Institute of Social Studies"-in Den
Haag, heeft 2.070,— opgebracht Dit
bedrag is overgedragen -aan mr. A.
M. Joekes, voorzitter van het Unicef-
comité in ons land.
m wéét waar
Jtilt&UCM non
MAAR
Ï956. Vc
Jaap Terwinöe, als hij nog in leven mocht zijn.
hem niet meer dwars kan ritten. „Waar ligt die
iloep?" vraagt hij aan .Omar. „ik zal er voor
'Sjrgen, dat niemand die boot meer kan gebrui
ken." Omar wijst heni de plek, waar de sloep
:r zekerheid hebben, dat 'ligt eri met de kolf van zijn geweer wrikt .Voisin
een .7Avaar rotsblok los. dat met een dreunende
slag op de sloep terecht komt. In zijn schuilhoek
heeft Jaap Terwinde alles gehoord. Hij weet ook.;
dat er een schip in zicht is en hoopt, dat dit Rob
77
„Eti Robert, heb je dat bewijs'ge
kregen waarik om gebeden héb?»
Ramsden was bijzonder in zijn
schik, voor zover datbij hemooit
zichtbaar was. -
„Ikzal U maar meteen bekennen,
meneer Blair," zei hij, „dat ik er
niet veel in zag tóen U me naar dié
school verwees. Ik ben erheen ge
gaan omdat ik toch ergens moest be
ginnen en omdat ik van de onder
wijzers misschien iets meer van die
Gladys te weten kón komen. Ik was
al van plan één van mijn mannetjes
op haar af te sturen om met haai- in
kennis: te komen. Dat is'Ock. altijd
een manier om een briefje in han
den te krijgen. Maar U bent gewoon
een wonder. Die school was precies
wat we nodig hadden."
„TJ hebt dus een. briefje?"
„Ik zal het U vertellen. Ik hen bij-
de juffrouw van haar klas geweest
en heb haar alles uitgelegd. Bijna al
les tenminste. Ik- zei, dat Gladys
meineed had gepleegd, maar dat
we dachten dat ze het onder druk
had gedaan en dat we, om dat
te bewijzen haar handschrift no-
zal zijn met de „Laura". Maar dan hoort hij het S dig hadden, liefst In blokletters.
hout van de sloep versplinteren, waarmee zijn f Goed, de juffrouw dacht na en zei
laatste' hoop is vervlogen. Maar hij moet zich wel j toen. dat Gladys goed -m tekenen was
schuil hóuden, want Voisin staat nu natuurlijk t geweest en dat. als zij zelf niets meer
voor niéts. Shad, de tekenjuffrouw me wel zou
kunnen helpen. We bexvaren name
lijk altijd het werk dat de moeite
waard is, zei ze. Nou, ik kan't me
voorstellen. Dat doen ze zeker als
troost voor alle stommelingen waar
ze mee op moeten trekken. In ieder
geval, ze ging in haar kast zoeken
en ik hoefde niet naar de tekenjuf
frouw, want ze haalde dit tevoor
schijn,"
Hij legde een vel papier voor Ro
bert neer, waar een kaart van Cana
da op getekend was. Het zag er
keurig uit en onderaan stond ia druk
letters: DIT IS DE KAART VAN
CANADA. Aan de rechterkant was
het getekend; Gladys Rees.
„Dc juffrouw vertelde, dat de
school ieder jaar een tentoonstelling
houdt van het beste werk en dat ze
het dan bewaren, tot de volgende
tentoonstelling. Misschien om het in
die tussentijd aan inspecteurs te la
ten zien of aan belangstellende ken
nissen. Hoe 't ook zij, ze had Iaden
vol met die rommel."
,,Ik kan het nog niet geloven," zei
Robert, z'n ogen gericht op het werk
stuk van Gladys.
„Ja het is echt netjes gedaan.
Eigenaardig dat het kind verder zo
weinig ontwikkeld is."
„Ze heeft geen hersenen, maar haar
ogen en handen gebruikt ze goed, dat
is duidelijk."
„Gelukkig voor ons," zei Ramsden,
„laten -we blij zijn. dat haar hobby
geen handwerken was,"
•jJaJ' glimlachte Robert, „dit is
een gift uit de hemel." (Op het gebed
van tante Lin, dacht hij erbij)-
,,-Wie is de beste handschriften-ex
pert?"
Ramsden gaf een naam op, die hij
noteerde.
„Maar geeft U 't mij maar mee,
ik ga toch naar de stad. Dan heb ik
het rapport morgenvroeg:en kan ik
het nog voor 't ontbijt bij meneer
Macdermott afgeven, is'dat goed?"
„Goed?" zei Robert, „dat is gewel
dig."
„We moesten maar meteen vinger
afdrukken laten nemen van de teke
ning en het kartonnen doosje. Er
zijn altijd rechters die niet van hand
schriften experts houden. Gecombi
neerd met de vingerafdrukken ko
men ze er dan niet. onderuit"
„Het kan nu lopen zoals het wil."
zei Robert, „dwangarbeid zullen mijn
cliënten zeker niet meer krijgen."
„Bekijk, 't maar van de lichte kant,"
zei Ramsden laconiek en Robert
•lachte.
JDenk maar niet dat 't geen pak
.van m'n hart is," zei h(j, „al ben ik
natuurlijk niet tevreden. Het. is heer
lijk te kunnen bewijzen, dat Rose
Glyn een dief;,een, leugenaar en een
meinedige is en dat ze bovendien
haar vriendin heeft gechanteerd,
maar het doet allemaal niets, af aan
het verhaal van Betty Kane. En ik
.zou pas tevreden zijn als ik dat aan
flarden zou kunnen trekken."
„We hebben nog tijd "zei Ramsden,
maar het klonk niet overtuigd.
„Ja, we hebben nog tijd. Als er
een wonder gebeurt"
„Waarom niet? Die gebeuren toch.
Hoe laat zal ik U opbellen morgen?"
Maar het was-Kevin die de volgen
de- ochtend belde, juichend en vol
hartelijke gelukwensen, „Je. bent
enorm, Rob. Dit is iets reusachtigs.
Ik maak gehakt van ze."
Ja, het zou een mooi kat-en-muis
spelletje voor Kevin worden-en de
Sharpe's zouden „vrij? uit de recht
zaal kunnen vertrekken. Vrij onrnaar
hun belaagd huis terug te gaan en
verder te leven als „de halfgekke
heksen die een onschuldig meisje be
dreigd en mishandeld hadden."
„Je stem is niet vrolijk, Rob.
Werkt 't op je zenuwen?"
Robert antwoordde, dat de Sharpe's
ook zonder gevangenisstraf In de ge
vangenis van Betty Kane's verhaal
zouden blijven zitten.
„Misschien niet," zei Kevin,' _„ik
heb nog een appeltje met die juf
frouw te schillen over het splitsen
van dat pad. Kop op, Rob. Op z'n
minst zal ik er toch voor zórgen,
dat er niet meer zo onvoorwaarde
lijk in -haar voidt geloof dl"
(Woedt vervolgd).
