VERKEERDE METHODE
Onschuld op
Kunstgebitten
Slavenhouder beroept
zich op de Koran en
de wil van Allah
Strijd om de lol duurt voort
mHilversum
m:
Dagje
-
Unieke vondst
in Egypte
Scandinavische
ministers
komen bijeen
SPROETJE SPARKS -, door FRANK GODWIK
AVONTUREN
VAN -
door
JOSEPHINE TEY
Groepen kameejrulters, zwaar bewa-
Advertentie LM.)
DENTOFlX houdt ze stevig
op hun plaatst
Uw gehtt raakt, niét meer toa,. wanneer
•U 'i morgens een weinig'DENTOFIX
op'dc plaat strooit. U heeft dan-'de ge
hele-dag «en heerlijk gevoel van ze
kerheid en welbehagen, want DENTO»
FIX doet zijn pllditl-Dit moderne, auti-
septiMhe poeder werkt.-als een be
schermend kussen en houdt bovendien
de adem fris. Prijs per «trooiljus alecht»
!2,35j bij apotheken en drogisléiijea/
E langzaam-aan-actie in de Limburgse mijnen, die de katholieke
mijawërkefsbbn'd mét ingang van'deze week'heeft geproclameerd,
zal ia het land wel meer verrassing dan geestdrift wekken. Er was
tot dusver weinig hekend over tamelijk hooglopende geschillen
tussen de grootste vakbond in het mijnbedrijf en de mijndirecties. Er
was ook ni.ets;voorgevallen waaruit viel*af te leiden, dat drastische maat
regelen van :jdè,-,'vakbond in aantocht waren. Het lijkt toch redelijk, dat bij
conflicten van deze aard er een bepaalde vaststelling is, dat het normale
overleg absoluut is vastgelopen. £r moet zoiets zijn als een breuk, waarbij
.van arbeiderszijde, er met goed -fatsoen niet anders opzit dan het werk
neer te leggen, -iv
Maar dit is* geen; staking,, horen wij zeggen. Neen, was het dat maar!
Niet, Vdat fvrij. behoefte hebben, propaganda tc voeren voor de stopzetting
van de próduktie van kostbare kolen; maar het huidige gedoe is geen
vlees en geen vis, een soort guerilla met alleriei ongewenste mogelijkheden
en met een eenzijdige verdeling - van de risico's. Een staking begint op
een bepaaid ngenblik,: met aan de ene kant een onderbreking van de loon-
beta ling en aan de andere'kant een onderbreking van rle inkomsten uit
de verkoop van" 'produktec.' Beide gevolgen verdwijnen, zodra het werk
wordt hervat., 0e grenzen zijn; duidelijk getrokken. Bij lijdelijk verzet
echter, waarvan langzaam-aan een vorm is, rekent men op de volle ver
dienste en verricht-men het w;erk minder goed, dan redelijkerwijs mag
worden aangenomen. Dit doet onprettig aan, dm het maar zacht uit te
drukken. - 'Ir:''': -
Zeker, wijkunnen ons voorstellend dat ongewone omstandigheden toepas
sing van dit middel verdedigbaar kunnenmaken. In dictatoriale landen
próbeert men het wel eens, bij gebrek'aan betera Het is bekend,-dat het
spoorwegpersoneel in ons land enkele malen toepassing van lijdelijk verzet
heeft overwogen. Dit echter alleen, oradat het sedert 1.903 het stakingsrecht
mist. Bij"-de! mijnen kan nien echter - eerlijk en royaal staken, wanneer
daartoe aanleiding bestaat, v - 7
VOLGENS hét dagblad Trouw keurt.de christelijke bond de actie af.
Wat gebeurt echter, wanneer sommigen wel langzaam-aan doen en
anderen niet? Hier ziét -mén al een van de ongewenste mogelijk-
heden, waarvan wij hoven gewaagden, voor zich. Er zijn er- nog
•wel meer. Het mijnbedrijf i3 een tamelijk gevaarlijk bedrijf. Kloppen alle J
veiligheidsmaatregelen nog, wanneer alles langzaam-aan geschiedt? Kunnen
bepaalde vormen, van langzaam-aan niet het karakter van sabotage krijgen?
"Wij vinden al deze dingen nogal griezelig en zouden ons kunnen voorstel-
Jen; dat de directies dan van hun kant maar liever alles stopzetten. j
Men kan'ih de Volkskrant van gisteren een aantal motieven voor de]
actie aantreffen. Het is-wel een aardig verhaal, maar men vraagt zich bij
het lezen er van wel datgene af, wat wij reeds in de aanvang hebben
•gesteld'waar'is de'strijd geweest, die'voorafging aan een beperking van
de Nederlandse kolenproduktic tot minder dan de helft, waar
is de voorlichting geweest van de katholieke bond? Wij herinneren ons
b.v. geen fel verzet tegen de tewerkstelling van buitenlandse werkkrachten
in de mijnen, welke feit nu dienst doet èn als bewijs van achtergebleven
arbeidsvoorwaardèn èn als voorname aanleiding tot de langzaam-aan-
heslim. -
Om op dit punt even in te gaan, natuurlijk levert" de nogal cosmopoliti-
ache samenstelling van het. mijnwerkerskorps stof op voor belangwekkende
sociologische beschouwingen. Maar de Volkskrant geeft zelf wel toe, dat
in ons land d® toestanden heel wat gunstiger zijn dan in België. Hier-
geldt een mijnwérfcer'al- lang nietA.meer als een verschoppeling of een
desperadomede door de zorgen dié in'en buiten de mijn aan hem worden
besteed. Wij zeggen niet, dat de arbeidsvoorwaarden aan letterlijk alle;
eisen voldoen, maar wij zeggen wel, dat het in gehen dele alleen aan de
arbeidsvoorwaarden ligt, wanneer het percentage buitenlanders in onze,
mijnen nogal hoog is (wat bet trouwens altijd is geweest.)
IN bet Volkskrant-artikel ontbreekt-de uiteenzetting,'waarom boven-
grondse. ep ondergrondse mijnwerkers voor wat de beloning en. de
arbeidstijden betreft,over één kam moeten worden geschoren. Het
is immers duidelijk, dat dc ondergrondse arbeid verreweg de moei-
lijkste, de gevaarlijkste en de onaangenaamste is-
•Doch in het algemeen is het niet duidelijk, waarom eert. halve staking,
nodig is.-ZjjnVaUc mogelijkheden uitgeput? Zijn de. tegenstellingen groot
en onoverbrugbaar? Het staat oiel in de Volkskrant. Er staat wel in, dat
de katholieke bond -zo heelt .meegewerkt-in tijden van kolenschaaisto en
daarom mai^ worden verondersteld voor haar Handelwijze ditmaal goede
gronden te hebben. Maar die'goede grondend komen als verklaring voor
een zó vergaand besluit helemaal; niet uit de verf. 7
Wij achten de\gang van.zaken betreurenswaardig en niet verdedigbaar.
Of men werkt normaal en onderhandelt, óf. men staakt normaal ett onder
handelt,'-.maar men 'doet niet iets, wat dc chantage bedenkelijk dicht
nadert.
rOEN de vertegenwoordiger van
uc °P het grensverkeer van Saocdi Ara-
Saoedi Arcbté in de verga.de- biê. Hier zit ongelooflijk veel aan
r;no van de Sociale Haad tan de vast. ais men alleen al nagsat dat
Verenigde Katies, die in J.l. de Rode Zee tal van ondiepe plaat-
toerei Gehouden, met anlontp beloog- sen heeft tvaor het normale scheep-
de dat van slavenhandel in dijn land vaartverkeer steeds ver yan bluft
been sprake u-as. verkondigde lui 'n verwijderd. Er zou een enorme po.
arone leppen. Het bewijs hiervoor litic-vlool aan te pas moeten komen
uordt - o, ironie geleverd door om de smokkel van „zwart ivoor
de laetgevino In 2t> elpen W. In de onmogelijk te maken. Dtt dus
(leniger jaren heelt tamelijk koiti-.ip alleen een einde maken aan de hnn-
Snocrt de ctavernU in zijn land tui del in slaven, maar nog met aan de
- CA1KO. Zwitserse en Doitse
archeologen hebben het eerste nage
noeg onbeschadigde stenen hoofd van
één farao uit do vijfde dynastie (on
geveer 2500 jaar voor Christus)
twaalf kilometer ten zuiden van de
piramide van Gizé gevonden.
Het hoofd oen vondst van „on
schatbare waarde" draagt de
kroon van Neder-Egypte. Volgens
prof. Stock, directeur van.het Duitse
archeologisch instituut is deze
vondst uniek.-
Het voorwerp is gevonden onder de
ruïnen van een zonnetempel. - De
rórnp. waarop het hoofd gezeten
heeft, is nog piet gevonden.
.Het hoofd van. de tot dusver niet-
eeïdentificeerde farao is aan het
Egyptische nationale museum ir.
Cairo' overhandigd. Het is van lei
steen vervaardigd en heeft ceu hoog
te van ongeveer 50 cm.
STOCKHOLM. De ministers van
buitenlandse Zaken van de drie
Scandinavische tanden en Ftnlacd
rullen op 9 en 10 april in Helsinki
bijeenkomen.
Van diplomatieke zijde wordt
medegedeeld, dat dc minisiers de be
dreiging van Rusland zuilen bespre
ken van aanvallen met waterstof
bommen op Scandinavië, om de
atoombases van dr NAVO te vernie
tigen in geval van oorlog.
Van goedingelichte diplomatieke
zijde wordt medegedeeld, dat men
niet gelooft, dat enig antwoord ge
geven zal worden op de dreigende
brieven van Boelganin aan de Deense I
en Noorse regeringen dan na de bij-1
eenkomst van de ministers van Bul-'
tcnlandse Zaken van de vier landen.
pïnUnp'riciaïdecreet cereaeld slavernij zelf. Hiervoor zou een in-
j grijpen ir, de binnenlandse aangele- pend, met de snethetd van de wind itch
Hei decreet veorjag m de benm- ger.ftedc-n var Arabische landen v.rstuu.ad door het ruil. „M v.n
^rSsWrnf ifaï 3SSK
i hrt hodT-nVpr. van sla- noaig_ is, neen men UH ae ponuexe gjeiks van olIé-hondendB Arabië
van altijd weer nieuwe koopwaar voor
de harem "-.v.
Morgen: stuitende fo-
uitgeven voor hetbedrijven van sla- ontwijdingen van de laatste tijd
venhandel. Slavenhandelaar js m Sa- jrunnen leren.
oedi-Arabië dus eigenlijk een „be-
schermd beroep", waar alleen brave
■en eerlijke mannen voor kunnen
worden aangewezen. Het decreet
verbiedt de invoer van slaven. Dit is
waarschijnlijk een doekje voor het
bloeden, want er bestaat geen enkele
aanwijzing, dat de regering smok-
kelschepeu ook maar een strobreed
in de weg legt ol cfe herkomst na
gaat van de „waar" op de betrek
kelijk openbare slavenmarkten.
Voorts'zegt het decreet, dat geen
vrije personen tot slaaf mogen wor
den gemaakt ctv« dat een slaaf het
recht heeft zich vrij te kopen. In de
vorige artikelen hebben wij aange
toond, dat vrije personen wel in sla
vernij worden gebracht .en wat. hel
vrijkopen betreft,iedereen kan zich
voorstellen hoe de mogelijkheden
daar toe liggen: een slaaf js een slaaf,
hij werkt voor kost en inwoning en
daar blijft het bij. De duizenden gul
dens, die zijn vege lijf de meester
waard zijn. krijgt hij nooit bij elkaar.
Waarschijnlijk werd het decreet
door Saoed uitgevaardigd om de
schijn voor de buitenwereld op te
houden. Het is niet bekend of er in
de loop der jaren wijzigingen in zijn
gekomen. Nu, in 1957, is het decreet
nog steeds 'van kracht. En al zou
den de voorschriften strikt worden
nageleefd, dan bevestigen zij toch 't
feit, dat in Saoed.i Arabib mensen
worden verkwanseld en overgeleverd
worden' aan de willekeur van feodale
Arabieren,
Eén van de moeilijkste punten bij
de bestrijding van „de slavernij is,
dat' de'Islam volgens een zekere in
terpretatie het houden van slaven
toestaat. De Arabieren kunnen dus
steun vinden in hun .godsdienst, die
een zeer - belangrijke plaate hi hun
leven inneemt. De koran, die niet al
leen het- geestelijke maar ook het
burgerlijke wetboek is van de mo
hammedanen. regelt de maatschap
pelijke positie van de slaven en
schrijft voor, dat zij goed moeten
worden .behandeld. De maatstaven
voor deze „goede" behandeling zijn
echter eeuwen oud en kunnen nau
welijks-worden vergeleken met de
thans algemeen geldende nonnen die
zijn 'beschreven m het -Handvest van
de Verenigde- Naties. „Het vrijma
ken van slaven zegt de koran, „is
een aan Allah welgevallig werk."
Hoe en of de mohammedanen hier
aan moeten meewerken komt niet
duidelijk in de schrift uit. Het is als
zóveel voorkomt met dergelijke za
ken, dat de tekst'in verschillende
nuances kan worden geïnterpre
teerd. Het staat wel vast, dat in Sa-
oedi Arabië de koran wordt gebruikt
met betrekking tot de slavei-nij, zo
als het in. de kraam te pas komt. In
vele andere' mohammedaanse staten
(Afrika) is de slavernij een episode,
die absoluut tot het verleden be
hoort. Daar heerst 'zelfs een zekere
ontstemming, omdat geloofsgenoten
en. dit *Un hun slachtoffers: Jonjr«
Heidi op Arabische sla- Berbermeisjes in een of ander dotp ln
Algerije, in het Atlasgebergte of aan de
venmark ten. Afrikaanse westkust:
strijd om de lol duurt voort
Hilversum. Successievelijk
hebben de meeste medewerkers aan
de „SJhowboat" aangekondigd, dat
ze in het volgende seizoen zullen
overstappen; naar het AVRO-hotel
„Eldoradio". Eén van ..de uitzonde
ringen is Tom (Dorus) Mandors,
die het laatste jaar als de „ster"
van de boot werd beschouwd. De
VARA voelt zich kennel Uk „in dé
boot" genomen wat wel enigszins
te begrijpen Is. Deze omroepver
eniging stuurt ons thans de tekst
.0van een artikel, dat deze week in
in het Midden-Oosten de Islam in baar Kadiogids gepubliceerd zal
een ongunstig daglicht stellen door worden. Het motto is niet ongrap-
medemensen letterlijk en figuurlijk Pig-' „VARA krijgt er ln het ko-
aan ketenen te leggen; i mende «eizoen een zendavond bUJ
De enige oplossing om de slaver-J <En de A^^RO betaalt het!) Show-
nij doeltreffend te bestrijden, ligt inJ hoat (nu „Kaperschip") vanaf sep-
een strenge internationale controletember op dinsdagavond."
DAME VfcP
S; IMOORD lö
H IA& ]E DAT ril ET
IEL OVER EEri MAM
6DOOD GELOOP.IK
JOH
rt'.wtriotTtri'n
AriDtRGGAAfl WJD'f
OOK
AAn
WAT
2968 Aar» dek van de „Laura" liggen nog een
paar cylinders, de een gevuld met zuurstof en de
ander juet gas. Ze zijn nog zo goed als vol. „Laten
we die dingen overboord zetten," stelt Rob voor,
„we hshbep ze niet meer nodig en ze zijn gevaar-
BJïb, -pocral als we In zwaar weer verzeilen.' Sa
men met Ralph en Nils sleept hij de 7.ware cylinr
ders naar de railing, maar dan slaakt opeens Nils
Björn een kreet. „Kijk daar eens!" roept hÜ uit,
„daar heb je de „Caprice" van kapitein Voisin!"
De anderen kijken verschrikt op. Ja, dat is de
„Caprice". „Drommels," mompelt Ralph, „zou die
kerel al die dagen op de loer hebben gelegen?"
„Laten we maken, dat we Veg komen." zegt
Gloria, „die kerel heeft vast-slechte bedoelingen."
„Ja, konden we maar: zo-gauw verdwijnen." ant
woordt Rob. „maar de „Caprice" is veel sneller
dan ons schip.
Voor de buitenstaanders is deze
strijd tussen twee omroepverenigin
gen om een lol-
programma wel
amusant Al zou
men zich kun
nen afvragen, of
de heren om-
i'oépbestuurders
geen belangrijker onderwerpen heb
ben om elkaar over in de haren, te
vliegen. Want dit touwtrekken zal
duren, zolang het omroepbestel in
z'n huidige vorm floreert Het is
er een onvermijdelijke consequentie
van. Vier lol-programma's in één
week is. teveel voor een klein land
als het onze. Dat de lól-próducen-
ten hun waar aan de meest, bieden
de verkopen is triest- voor dé be
trokken partijen, maar overigens
kan. het beschouwd worden als een
economisch verschijnsel,voortvloei
end uit de door die 'partijen ge
wenste en. gevoerde concurrentie.
Alle debatten rond deze kwestie
dóen wat machteloos, aan. Hoe
schoon zou; het zijn. als de om
roepverenigingen uit dit ^onverkwik
kelijk -gebeuren deconclusie1 trok
ken, dat. grotere samenwerking óók
ten aanzien van de amusementspro
gramma's geboden is.
J-lÉT televisie-programma, zoals
het gisteravond door de VPRO
werd gepresenteerd, had goed kun
nen zijn. De opzet was voortreffe
lijk, maar op te veel punten faalde.
de uitwerking. Op een TV-magazine
als deze „Rotonde" wacht kijkend
Nederland al lang. Daarom was het
jammer, dat de presentatie eraan,
alle goedebedoelingen ten spijt, zo
oppervlakkig was.- Het praatje, met
de Keukenhof.meneer,.tpas bijna ridi
cuul door ..z'.n nietszeggendheid.
Dokter Van Swo1. dje een .prettige
tv-persoonlijkheid is,babbelde dit
maal zo maar wat om c'« onder
wierp heen. De foto's van binnenhuis
architectuur. xverden in 'n vèel te
snel tempo langs de lens. geschoven.
Beslist interessant xuas hei dóór Rob
bert Box vlot gevoerde gesprek met
de filmers Ger Raucatnp en Ted- Ae
Wit. Maar waarom moest het -,zo
abrupt en onhoffelijkworden afge
broken, terwijl Raucamp net aan
eert zift-'tón» begonnen, waarin hij
wat belangwekkends leek te gaan
zeggen? Ook de op zichzelf bijzon
der aardige k ampeerdoenmentaire
werd te vlak, te weinig dynamisch
gebracht. Het authentieke Afrikaan
se studio-feest, dat de uitzending
besloot, zou met meer close-ups
boeiender zyn geweest-
Juist om de goede opzet van het
geheel, zouden we de VPRO graag
de gelegenheid toewensen, méér er
varing op te doen in de televisie.
Mooier nog zou het zijn, als men
eindelijk eens overging tot hei aan
stellen in NTS-verband can bouen
de partijen staande specialisten voor
documentaires, toneelamusement,
enz. Zulke specialisten zijn er.
us.:
/'AT. de-oude stad stond ik voor de
e(ala,ge vari .een tioeede hands
winket naar een aantal afgeleejde
voorwerpen te kijken, die zo ontred-
derend lelijk waren, dat uitstalling
een morbide tragiek kreeg.
Voor de deur t'an hei bovenhuis
bleej een zware man stilstaan, iciens
enOrrn hoofd als een dop op zijn
schouders was geschroefd. Toen hij
had aangebeld versckccn er een nie
tig .huisvadertje me i een bleek, vol
komen leeg gezicht.
,Jdencer, ik ben van de buurtver
eniging," zei de dikke. „Wij hebben
het voornemen een grote muziek
avond ie organiseren en nu wilde ik
u eens vragen gaat uw interesse
naar co'n avond uit?"
„Nee, daar gaai mijn interesse niet
naar uit," antwoordde de ander.
„Goed, dat kan ik billijken," sprak
de dikke, objectiever dan hij was
„Maar dan een andere vraag, die
misschien van belang is voor de toe
komst; waar gaat uw interesse dan
wel naar uit?".
Hij opende een notitieboekje
hield een potlood gereed, maar dc'
had hij kunnen nalaten. Hei kereltje
hoefde namelijk niet lang na te den
ken over zijn antwoord.
„Mijn interesse gaut nergens naar
uit" sprak hij eenvoudig. Nog even
bleef hij staan met een pclacu^.ii;-
drukkinp, die z(jn mededeling over
tuigend illustreerde. Toen draaide hu
zich om en verdween moedeloos in
het pand.
„Je hebt toch eigenaardige men
sen," zei de dikke tegen my. „Dc*
je interesse nou nergens naar uit
gaat, he? Je begrijpt het niet..."
We begonnen samen op te lopen
door de smalle straat, xcaar kinderen
in plasjes roerden en kale, radeloze
hondjes, jachtig zochten naar de zin
van hun leven
Terwijl er toch een hoop vreugde
te genieten valt als je lid bent vtt"
de vereniging," vervolgde de man
„We geven onze avonden. Elk wat
wils, natuurlijk. Ext 'dan hebben u'e
onze eigen k'.averjasclub. Dat is ineer
voor de liefhebbers. Kijk, hier spe-
lenjtoe altijd"
We stonden stil voor een verknipte
kroeg. De middag was nog jong maar
je unit zo'n interieur toch wel eens
zien? Binnen bleek alles scheef waar
door je het gevoel krei?g in een
scheepskajuit te zijn, by zwaar
tveer.
„Ja, dat komteen jaar of dertig
geledenzei de dikke, die mijn
blik had gevolgd, „toen is 't hier
een beetje verboutod, hè. Maardat
deden tweeoutce mannetjes uit de
buurt. Nou, je begrijpt het w'el
werken in een cafédat teas des
ochtends algebruikennatuurlijk.
Daarom, is 't. .zo scheef gexobrden.
allemaal
Hij haalde zijn schouders op als
een realist.
„Eens per jaar gaan wemet de Kla.
verjasclub een uitstapje maken," ver
vólgde hij ontspannen, „Dat is altijd
heel gezellig. Zó rs ochtends -om een
uur of zeven komen we hier bijeen.
Staat. de bus voor de deur. Allemaal
gezellig instappen. En dan rijden we
af, hoor. De dames er bij. Jazeker.
Als toe een minuxtt of vijf gereden
hebben, dan krijgenalle dames een
zakje kwaliteitsbonbons. Dé heren
niet. De heren laan we wachten.
Eerst de dames."
Zijn glimlach was fijn bedoeld.
maar viel link uit; een versierder, die
weet'wat'hij doet. -
„Nou, om twaalf iiur gaan 'tu'e lek
ker lunsen," sprak hij gelukkig.
^Borreltje voorTwee desnoods.
Maar rustig aan. Daar hou ik het oog
'op. 'Na de luns rijden we ergens naar
toe, waar het mooie natuur, is. Stop
pen we. In een woud, bijvoorbeeld.
Lekker zitten. En dan gaan we pret
maken."
Hij las in mijn ogen, dat ik de in
houd van dit begrip niet tot op de
bodem peilde en zei;
Gewoon pretmaken. Ik noem
maar iets vorige keer hadden we
twee leden er bij, die deden maskers
voor en'die rolden hun broeken hoog
op -en die gingen zo staan liften.
Voor de aardigheid. En er waren
aames. die namen stukjes ijs want
we voeren altijd lekkere frisse zo-
merdranken mep, in ijs en die
gooiden ze van achteren i» de boord
jes van de heren. Affijn prét ma
ken."
Hy versomberde meteen.
„Maar voor mij 'ig het een zware
Aap." sprak, hij, „Want ik moet de
leden t« de gaten houden. 'O, er mag
wel een borreltje worden gebruikt.
Maar rustig. Ik zeg aïêydi ze gaan
goed weg en ze komen goed weer te
rug. Zo om 'h uur of elf 's avonds,
aan zijn we weer hier, in het café.
Nou ja, dan laat ik ze los. Wat ze
dan doen, dat moeten ze zelf weten."
Hy ledigde zijn glas.
,,'t Is alfyd 'n fijne dag" zei hij ro
mantischKRONKEL.
89
„Jp. Ik pikte haar op bij: de bus
halte in Mainshill op 28 maart, des
middags."-
Kevin zweeg om de volle beteke
nis van die woorden goed door te
laten dringen. Het was zo stil in de
rechtzaal of er niemand aanwezig
was.
„U ham haar dus mee naar Kopen
hagen. "Waar logeerde u?"
„In het hotel „De Rode. Schoen
tjes"."
„Hoe lang?"
„Veertien dagen."
Ér klonk .een' zwak gemompel van
verbazing door de rechtzaal.
„En toen?"
„"We kwamen 15 april ln Engeland
terug. Ze had me gezegd dat zé de
zestiende weer thuis moest zijn. Maar
toen we' op de terugweg waren, ver
telde ze dat ze de elfde verwacht
werd. dus dat ze al vier dagen te
Iaat was."
„Ze misleidde u dus opzettelijk?"
„Ja. Ze zei, dat ze nu niet meer
terug kon. Dat ze haar familie zou
schrijven dat ze een baan had en zich
heel gelukkig voelde, dus dat ze
niet naar. haar moesten vzoeken en
zich geen zorgen moesten maken?'
„Ze had geen enkel schuldgevoel
tegenover haar ouders?"
„Nee. Ze zei dat ze haar tot-gillens
toe verveelden."
Bijna tegen zijn wil dwaalden
Robert's ogen naar mevrouw Wyrnv
maar hij wendde zich. haastig af. Het
was een soort kruisiging.
„Hoe reageerde u op deze sltua-
tief"
„Ik was nijdig. Het bracht'me. in'
een lelijk parket."
„Maakte n zich zorg. om het
meisje?": j
„Nee, dat niet"'
„Waarom niét?"
„Ik was er tegen die tijd wel ach
ter dat ze best voorzichzelf kon
zorgen.".
„Wat bedoelt u daar precies mee?"
„Ik bedpel dit: wie er ook onder
een situatie die ze schiep zou lijden,
Betty Kane zou't niet zijn."
Het noemen van haar naam maak
te dat iedereen zich plotseling reali
seerde, dat 't om „de" Betty Kane
ging, om „hun" Betty Kane. Die op
Bernadette leek. Het leek. of de men
sen hun adem inhielden.
„En toen?"
„Nou, na een heleboel vijven en
„Na wat?" 2ei de'rechter.-
„Na een heleboel heen-en-weer-
gepraat, edelachtbare."
:„Ga.door," zeilde-réchter, „maar
spreek begrijpelijke taal. alstublieft."
„Na een heleboel gepraat, besloot
ik dat ik haar het beste naar mijn
bungalow in Bourne End kon bren
gen. We gebruikten het voor da
week-ends en de vakantie in de
zomer, maar verder kwamen we er
bijna nooit."
„Als u zegt „we", bedoelt u uw
vrouw en uzelf?"
„Ja. Ze ging er. .dadelijk op in en
ik heb haar erheen gebracht."
„Bleef u die nacht bij haar?"
„Ja. i
„En de volgendenachten?"
„De volgende nacht wa» ik thuis."
,iln Ealing?"
J a.'
- „En daarna?" - -/
„Daarna was ik een week lang
ongeveer iedere nacht in de bunga-
lOW/*; v;;y -
„Vond uw vrouw het niet vreemd
dat u niet thuis sliep?"
„Niet bijzonder."
„En hoe verliep de situatie in
Bourne End?"
„Ik ging er op een avond heen
en toen. was ze weg."
„Wat dacht u dat er gebeurd was?"
„Ach, ze had zich nogal verveeld
de laatste twee dagen, dus toen ze
er. niet. was, nam ik aan dat ze ge
noeg van me had en .iets beters had
gezocht" i
„Later kwam u er achter waar ze
naar toe was gegaan en waarom?"
„Ja.
„U hoorde Betty Kane vandaag
getuigenis afleggen?"
„Ja.
„U hoorde haar verklaren dat ze
gevangen gezeten had in een huis
te Milford?"
„Ja."
.En zU is het meisje dat met u
naar Kopenhagen is geweest- daar
veertien dagen met u gelogeerd
heeft en toen nog met u in een bun
galow te Bourne End leefde?"
„Ja, hetzelfde meiaje."
„Daar twijfelt u niet aan?"
„Nee."
„Dank u."
Toen Kevin gingzitten, steeg er
een gemeenschappelijks zucht uit de
menigte op. Robert vroeg zich af of
het gezicht van Betty Kane nog an
dere emoties dan angst en triomf uit
zou kunnen drukken. Twee keer had'
hij de triomf in haar ogen gezien en
een. keer, (toen mevrouw Sharpe
naar haar; toe kwam die eerste dag
op de Franchise) had hij een teken
van angst opgemerkt. Maar7 op: het
ogenblik zag ze eruit of ze luisterde
naar het oplezen van beursberich
ten waar za geen verstand van had.
T'linsilai? 2 april 1057
