ÖLLENHAUER'S PROGRAM
Diamantbewerker wekt dode
kristallen tot leven
Vondst
s
Diamant: mooi
geheimzinnig,
en fataal?
Gomoelka in
Öost-Berlijn
HAMEA Zonnefilter
Lening ten bate
der gemeenten
Brits schip lek
gestoten
nare dagen
door llgaio Itlarsh
SPROETJE SPARKS door FRANK GODWIN
AVONTUREN
VAN
- KAPITEIN
ROB
Donderdag 20 ■■juni 1957
DE Duitse sociaal-democratische partij vermag zich maar moeilijk
van het verleden los te maken, ondanks het feit dat ze twaalf
jaar verboden is geweest en het niet heeft ontbroken aan gelegen-
- beid totibezinning op fouten van voorheen en mógelijkheden van
de toekomst. Een ontleding van de grote rede, die Erich ÜUenhauer uit
sprak op het zondag te Dortmund gehouden partijcongres, kan dan ook
onmogelijk tot alleen maar vreugdevolle gevolgtrekkingen leiden. Nu ge
biedt de eerlijkheid Wel om vast te stellen dal de tegenpartij, als hoe
danig Adenauer's C.D.U. mag worden betiteld, .ènïge aanleidin g heeft
gegeven tot een nogal scherp «telling memen. Een- uitspraak van de oude
bondskanselier zelf, dat het bij dc komende verkiezingen in wezen gaat
tussen communisme en christendom (waarvan zijn partij dan blijkbaar als I
de bewaarster moet gelden), kunnen de sociaal-democraten natuurlijk on-
mogelijk op zich Jaren zitten- - 's 1 r; -• "v 1
Dat neemt niet ;weg, dat. de kloot tussen de beide grote partijen veel
te veel gelijkenis vertoont met de weieer onoverbrugbaar geachte afstand
tussen de socialistische en burgerlijke opvattingen, dan dat ze zou passen
in een democratische, staat. Men krijgt' de 'indruk,' dat er bij Ollenhauer
maar twee. mógelijkheden zijn: een absolute meerderheid van zijn partij
of totale oppositie. Het past bij "deze opvatting., dat. de sociaal-democra
tische leider de tegenpartij er van beschuldigt, een nieuw totalitair systeem
te willen opbouwen.
Er zit iri dit alles, een duidelijk zich niet-thuis Yorleu in de nieuwe
verhoudingen. De grote-tijd van de Duitse sociaal-democratie Was die van
het latere keizerrijk, toen ;ze een. pool (of, .70 men wil: tegenpool) was in
een uitgesproken absolutistisch regeersysteem. In het. huidige parlemen
taire bestel bestaat echter niet, als toen, de mogelijkheid, de verantwoor
delijkheid van ovwheidsdaden geheel op anderen te" leggen. Ollenhauer
onderschat de betekenis van de oppositie eu overschat de betekenis van
de regeermacht. Hij en zijn partij achten zich (ten onrechte) verplicht,
stelling te nemen tegen alles, wat de huidige regering doet.
DE vraag of dit verstandig en eerlijk is, doet zich vooral voor, waar
het gaat over de Westduit&e buitenlandse politiek. Wie in West-
Duitsland zijn oor eens te luisteren legt,, verneemt, steeds veer de
uitspraak dat, wanneer de sociaal-democratische partij eens aan
de macht mocht komen, zij op de voornaamste punten gewoon het beleid
van Adenauer en Von Brentsno zou voortzetten. Oriëntering op het Wes
ten en het stellen van vrijheid en democratie hoger dan een hereniging
op communistische condities, het zijn dingen die zo voor de hand liggen,
dat er voor wat d,e hoofdlijnen betreft, nauwelijks verschil van mening
«ver behoefde te bestaan,
Niettemin-laaien op het ogenblik de tegenstellingen hoog. op. Het moet
uit rijn met die militaire blokken, zegt Ollenhauer, maar hij verzuimt
om te zeggen,;op, welke wijze hij een einde kan .maken aan .hét Oostelijke
militaire Mok. Ollenhauer stelt de hereniging des lands-voorop, maar hij
verzuimt, sin te zeggen, langs welke weg deze kan worden verkregen.
Elke mening'oji dit punt Is een speculatie, die geen spoor van steun vindt
in datgene,, wat zich tot dusverre, heeft afgespeeld. Zo mist do. leuze van
een hereniging, die Adenauer door een andere politiek had kunnen ver
krijgen ehrdie Ollenhauer met handhaving van recht, vrijheid en Europese
hindertgen zou kimnen tot stand brengen, elke redelijke overtuigingskracht.
Wij-achten het maken van de hereniging tor een soort obsessie, alleen'
maar gevaarlijk.' Na alles, wat Duitsland en Europa in de laatste kwart
eeuw hebben-"meegemaakt, is er Weinig reden. om de fout van. de vorige,
eeuw,'toen ook de eenheid vergaand is-gekocht tegen de -prijs van de
■vrijheid, te' heihalen.
IS een binnenlandse kwestie zou-de herbewapening des lands kun
nen. worden gezien, maar ze is dat toch niet De herbewapening
^getwÉedthünm^^^^raaiii van, de Westeuropese verdediging.
Wij kurmen oris1 voorstellen,, dat vele. Duitsers', weinig gesteld zijn
op deze -herbewapening; en het standpunt van geen man en 'geen cent
valt dan ook wel te „respecteren. Ollenhauer staat echter niet óp dit
standpunt. 'Hij" aanvaardt" enerzijds deze herbewapening, maar ns ander
zijds tegen d' dienstplicht'en tégen de citrusting van.'het leger met atoom
wapenen.
Ons lijkt Üe" opvatting van Ollenhauer, hoezeer ze aansluit op bepaalde
Angsten en sentimenten, geen vlees en geen vis. Een Duits beroepsleger
lijkt ons in verkeerde handen nogal gevaarlijk voor de democratie, en
het fixeren van het oorlogsgevaar op het bezit aan atoomwapenen is al
te onwezenlijk en te zeer feitelijk onjuist, dan dat het voor een serieuze
partij verantwoord is, er de publieke mening mee te pogen winnen.
Op het terrein van de binnenlandse politiek is er genoeg1 te critiseren
en te wensen, en de sociaal-democratische partij doet dat ook; wel. Doch
de nadruk valt toch zeer op de andere punten. Wij geloven niet, dat 01-
"ïenhauer hetpleit er mee wint in september aanstaande; maar wij. geloven
ook dat als hij het er mee wint, hij weinig anders kan doen dan zich
gauw van zijn huidige propaganda te distanciëren.
(Van een onzer redacteuren)
Ook de tagenwoordi-
SOMMIGEN beschouwen de dia- :*e klover. zager, slij
mantbewerker als een magiër,
per en de enkele a er-
omdat hij dodekristallen tot leven -steller die nog werkt,
schijnt te wekken. Weinigen als hij irilf1 blij als rij een
ook „spelen" dagelijks met zo grote -enigszins redelijke bo-
kapitalen. Daarbij komt nog iets van terham kunnen ver-
de glans der legendarisch hoge lonen, dienen,
die lang geleden in de zogenaam- Maar toch: de be
de .^Caapse tijd", vlak na de ontdek- werking die iets van
king van de Zuidafrikaanse diamant
velden in 1807 aan diamantbewer
kers werdtr. betaald. „Ze staken toen
hun Havana's aan met brandende
1 briefjes van tien," vertelt men.
BERLIJN. De leider van de
Poolse communistische party, Go
moelka, is in Oost-Berlfjn aange
komen- Woensdag heeft hy rich uit
gesproken voor een nauwere sa
menwerking tossen Ooet-Dultsland
en Polem
-Gomoelka maakt met Oostduitse
xegerings- en partijleiders een reis
door het land. "Westelijke waarne
mers nemen aan dat Qost-Duitóand
en Polen dichter bij elkaar geko
men zijn. Zij maken dit op uit de
redevoeringen van ulbricht, de
Oostduitse communisten! eider en
Gomoelka.
(Advertentie lli.)
«cn'i rtrand, velUfl «ennebnnd-
(Van een onzer redacteuren)
DEN HAAG De Tweede Ka
mer heeft zich gisteren verenigd
met het wetsontwerp waarin de mi
nister van Financiën wordt gemach
tigd. garant te staan voor een mil
jard gulden aan leningen die door
verscheidene institntionele beleggers
worden gegeven aan de N.V. Bank
voor de Nederlandse Gemeenten.
Verder wordt de minister ge
machtigd tot het aangaan van on
derhandse geldleningen tot 350 min.
gulden ten laste van de staat, te
verstrekken in 1959 door dezelfde
institutionele beleggers, met een
looptijd, van dertig jaar tegen een
rente van 41/4 percent.
Deze gelden zullen aan de gemeen
ten voornamelijk ter beschikking
worden gesteld ter financiering van
de woningbouw.
toverij heeft behou
den. Diamant is name
lijk de hardste delfstof
ooit gevonden. Het
kan slechts met behulp
van diamant meest-
al tot poeder fijnge
stampt (boort) tot
•juwelen worden om
gevormd. Grote stenen
ondergaan vier bewer
kingen: kloven, zagen,
snijden en slijpen.
Omdat diamant tot de
regelmatige of regu
laire kristalstelsels be
hoort. kan het slechts
worden gespleten, (ge
kloofd) evenwijdig
ui- ui "-ïl. jj met de kristalvlakken.
Misschien heeft één overmoedige 7oa)s ie diamantbe-
Waag dit eens gedaan. Zun opschep- „erker zegt: volgens
Peru is de geschiedenis ingegaan als 2yn „was- (groei) En
een dageiykse gewoonte van dia- slijpen geschiedt
manthewerkera. Niet te ontkennen dwars Sdie was.
is, dat deze in de jaren 1872 tot 1874
veel verdienden. In '74 zijn er klo- Diamant komt slechte
vers en slijpers geweest, die meer in geringe hoeveelheid
dan 500 per week naar huis brach- voor als volkomen zui~:
ten, In diezelfde dagen moesten ty- vere kristallen. Zeker
pografen genoegen nemen met 7 tot grotere stenen, zijn
ƒ12 per week. Dat die uitzonderlijk veelal ontsierd door
hoge lonen in „het vak" soms tot vlekken (greinen) en
excessen, hebben gevoerd is begrij- barsten (glessen), die
pelijk.; Die „Kaapse tijd" heeft maar volkomen breking en
terugkaatsing van in- ®e ruwe diamant wordt
LOVEN
JV„.
zuiverheden te verwij-
deren, opdat eerst de
snijder, later de slijper
zo zuiver mogelijke
stenen ter verdere be
werking krijgt,.
_s een
•uitermate zenuw
slopend werk: de
grootste, kostbaarste
stenen ondergaan-dan
hun eerste riskante be
werking. Eén slag met
de klo vershamer kan
beslissen ovèr hon
derdduizenden gul-
deris, soms over. mil
joenen. Het verhaal
gaat. dat toen de ver
maarde Amsterdamse
klover-diamantaïr Jo
seph Asscher de ,.Cul-
linan"' de grootste,
ooit gevonden diamant'
zou kloven, eerst
het stalen kloversmes
brak, B'j de tweede
slag spleet de steen,
precies langs 't maan-
ïlet kloversmes ln een groef, een ttk derüang berekende vlak. maar Jo-
met de „hame^ en^Ue^diamant *pnjt seph Asscher vielflauw.Van emotie!
alle invallende lichtstralen kunnen
weerkaatsen. De ideale slijpvorm w
de briljante-het is vermoedelijk een
diamantbewerker in Brugge geweest
Lödewjjk van Berghem die om
streeks 1450 deze vorm zou hebben
ontdekt. Anderen zeggen: de briljant
-• is een vinding van Venetiaanse slij-
pers. Pas tegen het eind van de
vorige eeuw bereikte de briljant
onder invloed van een geperfectio
neerde! techniek zijn zuiverste
vorm.
Er Is géén verschil tussen „dia
mant" en .„briljant", zoals men wel
eens denkt. Diamant is de grondstof,
het ruwe kristal, waaraan -de dia
mantbewerkers vorm geven. Er be
staan twee hoofdslijpvormen: d«s
„roos" (van onderen geheel vlak-
geslepen, van boven half bolvormig)
en de „briljant" (van boven vlak
met schuine zijvlakken, van onderen
eindigend in een.;punt), Alle andere
'slijpvormen pendeloque, markies,
'baguette 'en hoe ze verdere mogen
heten, tot zes-, vijf-, vier- eh drie-
kantige- stenen toe zijn afgeleid
van de briljant.
Achtenvijftig facettenworden ge
slepen aan. iedere briljant. Ook aan.
de kleinste: -er zy'n volledige bril
janten die veel minder dan een
honderdste gram wegen. De briljant
heeft een plat bovenvlak (in vaktaal;
de „tafel"), waaromheen acht drie--
hoekige „ruitjes" liggen (de „sterre
tjes"). Schuin er tegenaan nog
steeds aan. de bovenkant zijn
acht ruitvormige vlakken gesiepen
(vier „hoeken" en vier even grote
„bezélen"). De bovenzijde wordt be
grensd door zestien driekantige fa
cetten, de „halfjes". De acht grote,
ruitvormige facetten aan. .de onder
zijde (vier „hoeken-van-onderen" en
vier „paviljoenen") eindigen in een
punt, waarop een uiterst klein vlak
je wordt geslepen: het achtkantige
„eolet". Die onderzijde wordt"naar de
bovenkant toe. begrensd door zestien
langwerpig-driezijdige „halfjes". De
„halfjes-van-boven" en de „halfjes-
van-onderen" ontmoeten elkSar bij
de „rondist". Dit woord verraadt zijn
afkomst: het is de plaats waar de
U1. „getoept", om snijder^ de steen heeft rond-„ge-
vallend licht verhin- er eventuele onzuiverheden ln te ont- sneden",
deren De taak van de dekken. De hoek, die de „hoeken-van-onde-
klover is het, die on- _j. ren'' maken met dé
„tafel" waar het
grootste deel der
lichtstralen invallen
is zo gekozen dat
de grootste weer
kaatsing wordt be-
reikt.'Ook de zuiver
ste „breking" van 't!
licht. Men zal zo mo
gelijk nog groter!
respect voor de vak-1
bekwaamheid van de
diamantslijper krij-,
gen. als men weet,!
dat hij dit brekirigs-j
effect bereikt zonder;
- meètinstrumenten.v
louter naar -schat
ting..- Zeker bij - klei
nere stenen. Dè zeer
geroutineerde slijper
voelt zelfs, als hij de
briljant tussen dtiim
en wijsvinger laat
wentelen, of de steen
aan de onderkant, te
„dik" of te „plat" is.
van te dikke stenen
wordt nog iets afge
slepen; is de steen te
vlak dan moet de
schrille kleuren geschilderd. Het is
niet toevallig, dat juist in die jaren
(1894) de Algemene Nederlandse
DLamantbewerkersbond werd gebo
ren uit een felle stakingsbeweging.
snijder hem opnieuw
..lenig ruw kristal is zo voordelig „rondisten". kleiner
j 1,.^ -M gevormd, dat men er twee briljanten t>® „nutster" jeeft He wordende bril- maken, opdat de slijper hem kan
kort geduurd. Rond 1890 leverde een kan mpken, Dan kornt eerst de Jaat zijn rondo vorm. „opdikken".
72-urige werkweek de diamantbe- zager in louw, die met een dunnc
werkers nog n^ar een héél schamele i2aag-> een poreus fosforbronzen dat er, gemengd met zuivere olie. TJeT slijpen geschiedt op een po-
boterham op. Hoe hard schijfje, slechts enkele honderdsten wordt opgesmeerd. Het dringt in de XjL reu^-Uzeren schijf, die snel ro-
was hebben Herman Heijermans millimeters dik de diamant in poriën.en wordt.mèt het. metaal, iets teert: 3000 tot 4000 toeren per minuut
(.JJiamantstad Israel ^"er'do tweeën deelt. Het eigenlijke werk harder dan de diamapt-ia-bewerkiag, Qok di» schijf wordt ingesmeerd met
rior" ^•^nTnnrvi^ fn doer met het razendsncl randdraaten- zodat 'ter.langzaam, dówheen zaagt. ;ttn mengsel van diamantpoeder
(..Het geslacht der Samiljano s in de schijfje, maar het diamantpoeder Na klover en snijder soms wor- (boort) en olie. De steen wordt ..op
den gekloofde stenen ook nog door- jyn was" gezet en onder druk ge-
Lanezaam zaagt een uitewt fosfor- gezaagd krijgt de snijder (meestal: giepen. Vroeger was de „versteller"
bronzen zaagje waarop in olie opge- snijdster) de steen in handen. Snyder de man dje de stenen monteerde
!o« fliamantpoeder is gesmeerd floor js eigenlijk een ietwat misleidend ^oldeerdoppen" een belang
de ruwe steen. woord: deze diamantbewerker(ster) de diamantindustrie.
geeft het gekloofde of gehalveerde Door de uitvinding van de mecha-
(soms ook het ongerepte) kristal:2ijn nische süjpdop (.unachiendop") is'
zuiver ronde vorm. H13 kxt de steen arbeid vrijwel geheel overbodig'
op een wieldraaiende-a3, en houdt er geworden. Alleen voor ideine steen-,
een ander stuk diamant meestal tjes (vooral „roosjes", die men ge-'
een brok boort, datvoor bewerking bruikt voor montage om grotere dia-'
tot stersteen.ongeschikt is—tegenaan, manten of andere edelstenen) wordt.
..wrijft!' dus. eigenlijk de wordende nog de „soldeerdop" gebruikt. Daar'
briljant rond. De naam „snijder" is kan de versteller nog een dunne
echter dermate ingeburgerd en boterham verdienen.
„wrijver" klinkt zo zonderling dat Na de reeks klover-zager-snijder- 1
hij wel gehandhaafd zal blijven zolang slijper komt nog de verfijnde vak-'
men diamanten tot juwelen bewerkt, man, die briljanten monteert in1
ringen, broches, hangers en dia-
I IE laatste, beslissende daad ver- demen. opdat vrouwen zich er mee 1
A-' richt de slijper.. Hij geeft uit- kunnen tooien. Maar in minstens'
'eindelijk de stenen hunschittering, zovele gevallen: opdat die sieraden
In feite doet hij niets anders dan aan kunnen dienen als veilige geld-
diamanten facetten slijpen zo, dat zij belegging.
Ö1T verhaal werd mij, ergens in
de provinciehuis waar verteld,
!Nu moet je met de waarheid enorm
oppassen, vooral als je een krant
1 schrijft. Ik ontdoe het dus van na-
1 men en plaatsbepalingen opdat nie-
jmemd later verhaal op mijn verhaal
kan halen en ik "situeer het in de
gemeente Kes.
De gemeente Kes zuig ik uit myn
duim,
Dié- bestaat niet -
Tenminste dat hoop ite.'-y
Want als de;1 gemeente Kes niet
bestaat, bestaat er ook geen bur-
gemeester van Kes en die burge
meester is de hoofdfiguurEen
vriendelijke ■man, zorgzaam r-oor
zijn niet zo talryfce kudde en oeest-
driftig amateur archeoloog in zyn
wél zo talrijke ledige uren. Een ar
cheoloog, is iemand, die men geluk
kig kan maken met een scherf van
gisteren. De burgemeester bezat er
een boeI, want zijn plaatsje stond
op .gronden waarin de - geschiedenis
lang, lang geleden heel wet had ge
morst.
Op een dag kwam er een profes
sor aangereisd, die toestemming had
in. de Kesser aarde te graven naar
iets kapotsdat er volgens zijii. stu
diën al meer dan duizend jaren zijn
spade lag te verbeiden. De burge
meester likkebaardde.. Het water liep
hem in de archeologische mond als
hij dacht aan dé verrukkelijke res
ten.' die de hooggeleerde vakman
straks wellicht, aan de oppervlakte
brengen zou en hy werd bepaald
weemoedig als hij overwoog, dat ze
allemaal zouden worden weggevoerd
naar een museum, ver buiten Kes.
Zo kwam het, dat hij óp een Aag
twee arbeiders, die met het graaf
werk waren belast, op straat aan
sprak. 4
„Opsteken?" vroeg hu.
Ja, die mannen toilaen- wel .een
sigaar.
Toen ze rookten, zei hij aarzelend:
,j£eg, als jullie .daar nu iets leuks
vinden en.... nou ja, de gelegenheid
is gunstigzal ik maar zeggen, denk
dan eens aan mij...."
Hij had het natuurlijk niet mogen
doen, maar het was tenslotte zijn
eigen Kes. De arbeiders begrepen
het best. O ja burgemeester, dat
komt in orde, .En daar gingen ze.
Nu zijn er ook practical jokers
op klompen.
De beide gravers behoorden er
toe. Zij kochten een vaasjein een
bazaarZé sloegen er een oortje
en een hoékjé af. Toen deden ze
er een papiertje in, stopten het hele
ding van binnen en van buiten vol
vette fciei en gingen op een mid
dag naar het gemeentehuis
„O ja, burgemeester, we dachten...
misschien kebt u hier iets aan?"
„Geweldig! Welbedankt!"
Er kwamen weer sigaren, nu vóór
elke man een padr.
Des avonds trok de burgemeester
zich thuis temg iv. zijn archeolo
gisch speelkamertje en begon het
vaasje; uiterst voorzichtig, te ont
doen van het vuil der eeuwen. Het
duurde lang. maar eindelijk stiet hij
op het papiertje. Er stond opge
schreven: „Voor de burgemeester
van Kes, met de groeten van Karei
de Grote"»
KRONKEL.
^ÖÏTERDAM Het 485 ton me
tende Britse schip .JHistléy" kwam
woensdagmiddag in zinkende toe
stand te verkeren, nadat hét b|j
North Ronaldshay (Orkaden) op een
onbekend voorwerp onder water wa®
gestoten.
Met een eigen ^ddingboot zijn do
tien opvarenden er in geslaagd de
vuurtoren van North Ronaldshay te
"bereiken. Een Britse treiier. die
naar de „MIstley" onderweg was,
behoefde geen hulp te bieden.
f Advertentie IM.)
vervelendheid
"AKKERTJES"
helpen direct
11
lijk exclusief theater van te. maken.
Het enige probleem ia, dat Soni«
dan misschien zal zijn als doua-
rière en alle hoofdrollen wil spe
len. Oh hemeltje, ik wil zó graag
een hoopje geld hebben. "Wat is de
beste techniek, denk je, Fenella? Zal
ik de Oude Persoon vleien of lief
doen tegen Sohia? Paul, Jij weet
alles van de strategie van de indirec
te benadering. Geef me ei raad.
lieve jongen.'
„Terwijl jij toch al ongeveer twee-
ntc.m wiL&ttn &eu> van )t
Mtesen 'fitc/vn haar nee
IKH00P0AT Jfn&tttR
KunrrtAntfi
KoOPrDPROfTjtttn
iitKtPony
nALn r)AAR
nOÉVffcUó
ntnfetR?
;on&En
WllJIJDtWA&ÉN
HALErt
„Heeft het zin om hier op ln te
- gaan?" vroeg Paul Kentish koel
Tro„ s studio-ezel en zware ba- „Het is het enige onderwerp van
gage .moesten bij het station worden belang op Ancreton", zei Cedric.
achtergelaten en zouden 's avonds „Persoonlijk vind ik het verschrik-
met de bode worden meegezonden, kelijk intrigerend. Ik heb mevrouw
maar ze legden haar handkoffer en Allevn. er alle* over verteld i* de vaw nu geaeei uitgcsiarae -o-u-
Cedric, groene kotter, in het v:i- gJjgP m" ov" TerteW m de crehm liep. Een breed pad liep van
maai zoveel verdient ais wy."
.Huur verzinsel, heus."
De witte pony w-as een laan op-
gesukkeld, die recht naar de hekken
van het nu geheel uitgestalde An-
gentje en klommen er "boven op. Goeie cod Cedric" zelden Paul de hekken OVGr de terrassen en via
De dikke, witte pony trippelde een en Fenella tKamen, „werkelijk?" enkele trapjes op 1
30S1. Rob vermoedt dat Lupanfi 'ook in deze
fabriek weer gebruik maakt van robots, die dag
en nacht doorwerken en die per stuk het werk
verzetten'van meer dan vyftig man. Maar als
die robots er rijn, moeten zU ze toch tegenkomen?
Ea er is niets te rien. Scherp uitkijkend vervol
gen beide vrienden hun weg. Wanneer ril een
hoek omslaan, komen zij in een lange gang en
kijk, daar in de verte staat «en enorme machine
opgesteld. Maar opeens trekt Rob Eddy opzij.
Bij de machine staat een kleine, gedrongen man
in een witte jas, bezig bjj een controle-apparaat.
En die man zou Rob -uit duizenden hebben her
kend: het Is Yoto, de Japanse assistent van Lu-
pardi„Pas op!" fluistert Rob, „die man is bij
zonder gevaarlijkZonder dat Voto iets merkt
sluipen Rob en Eddy verder.
tot een veld vlak
smalle laan op. jHet ts anderhalve v9°r het huls. De rijweg sloeg links
kilometer tot het hek en nog eens d af en verdween in het bos. Het
anderhalve kilometer naar het In n?.oest- besloot Troy, een bijzonder
huis", zie Paul Kentish. „Wij stap- Kentfih njke famiUe rijn om dit Mies op
pen bij het hek uit, F en". klaar, risrht rl poten te kurmen houden. En als aut-
„Ik zou ook wel willen wandelen", woord op haar gedachten zei Fe-
"i Trnv. +en i neUa: „Je zou Hier vandaan niet
j oorlogstijd te spreken. Tijdens de vermoeden hoe ere de tuina ach-
tevreden, Italiaanse campagne was hy aan TSSt zIS gecaan hè'"
het been verwond en hij was nog ieruu zyri ge8aan- ae-
zei Troy.
„Dan", zei Fenella
„kan Cedric mennen".
„Maar ik weet niets van paar- onder behandeling. Troy vroeg hem «Zi)ri probleemkinds tjes nog
den", protesteerde Cedric. '„Dat wat hij zou gaan doen als hii werd steeds naar een Freudiaanse over-
beest kan wel gaan zitten of zich ontslagen en was verrast toen ze wmning aan het graven?" vroeg Cr-
omdraaien en me bijten. Vinden Jul- hem rood zag worden. „Nu u het ^9; J t
he met, dat je je verschrikkelijk vraagt ik heb eraan gedacht »Ze doen werk voortreffelijk,
gedraagt?" noU, ik wilde bij de politie gaan," Paul. Ze hebben dit jaar op
..Doe niet it, mal", iel Fenelle. lei hij. het tweede terras «antappeletrje-
„Hij loopt heus wel door tot huis", -Lieve jongen, wat opwindend," F0®*- Je, daar zien- Troy
„Wie zijn er?" vroeg Cedric. zei Cedric. had op het tweede terras reeds «en
„Moeder komt het volgende week- .Paul is de enige van ons," ver- 2W®ï7" hguurtjes gezien,
end", zei'ze. „Ik heb veertien dagen klaarde Fcmella. „die e enüjk niets -We zijn er, mevrouw Alleyn. Wilt
vakantie. Dan tante MiHy en tante met het toneel te makt.iwil heb- w «cht wandelen. Dan zirilen .w« he
Pauline. Eat ziin Cedrics moeder ben." middenpad nemen ca Cedric kan
en Pauls moeder", verklaarde Fe- „Ik had wel in het leger willen v«rder rijden.
nella aan Troy. ,.1T zult ons in het blijven," voegde Paul er aan toe, stapten uit. Paul opende da
begin wel verwarrend vinden, denk „maar dat is nu uitgesloten. .Mis- ^yde, monumentale he^en. vearic,
ik. Tante Pauline is mevrouw Ken- schïen deug ik trouwens ook niet de rt'pgels met duidelijke weer*
tish en mammie is mevrouw Claude voor de politie." vasthield, verdween naar links.
Ancred en tante Millamant, is me- „Spreekt u er eens met m'n man D® overige drie begonnen aan ae
vrouw Henry Ancred". over als hij terugkomt," zei Troy, beklimming van de terrassen. Z«
„Vergeet het niet: Henry Irving terwijl ze zich afvroeg of AUeyn noorden dunne kinderstemmetjes m
Ancred", viel Cedric in, „Wijlen, het niet erg zou vinden. de herfstlucht zingen. Terwijl ze de
Mijn papa, weet u". „Dat zou prachtig zijn," ant- iWGede te0P opgingen hoorden ze een
iDat is. wat ons betreft, al- woordde Paul. heldere vrouwenstem boven de an*
les".'zie Fenella. „Maar natuurlijk „Ik bedoel, hij zou u kunnen ver- -vre.ri v hup-twee en
hebben we nog ^Broekje" (Cedric tellen of het kan met uw mankheid." óèn-twee, hup-twee.
kreunde), „Caroline Able en de „Ik ben blij met m'n maagzweer- Op het tweede terras waren onge*
school in de westelijke vleugel, tie," zei Cedric. „Ik hoef me niet ^eer d«riiS jongetjes en meisjes op
Tante Pauline helpt haar, ze heb- dapper voor te doen. Ik heb zonder de maat van hun gezang aan net
ben ontzettendtekort aan. mensen, twijfel de moed van de Oude Per- Slaven. Een roocüiarige jon ge vrouw.
Goed. dat ia het dan"'. soon geërfd." gekleed in rijbroek en trui, schreeuw-
„Oh ja?" riep Cedric, „Wil je „Gaat u toneelspelen?" vroeg de de ritmische commandos, rroy
zeggen, dat Sonia is verdwenen?" Troy aan Fenella. kwam juist op tijd om te zien hoj
„Nee, ze is er. Ik had haar ver- „Ik denk het wel, nu de oorlog ee5 jongen achteraan met opzet een
goten") z?i Fenella kortaf. voorbij is. Ik was chauffeus8,** schop aarde in de_ nek van een
„Mooi zo. Fenella. Ik moet zeg- „Je zult exotische rollen spelen, krisje naast hem wierp. Terwijl z«
gen, dat je een benijdenswaardig Fenella en ik zal prachtige kleren scbril schreeuwde, antwoordde z*
vermogen tot vergeten hebt. Direct voor je ontwerpen," ging Cedric J"®* WaP van haar schop tegen
vertel je ons nog. dat iedereen zich voort. „Eu het rou leuk zijn om. als het lichaam van de jongen,
verzoend heeft met Sonia". ik Ancreton erf, er een verschrikke- (Wordt vervolgd)
