DUITSE POLITICI ZWIJGEN
V
SYRISCHE MOEILIJKHEDEN
(nu nog) over O.-Duitsland en Polen
m
Afscheid van Engelse radio"
JimmjJoj
I Ademen
Duitsland
in greep der
verkiezingen
Anti-kartehoet in
West-Duitsland
aangenomen
door II ij aio ltSarsh
door FRANK GODWIN
SPROETJE SPARKS
AVONTUREN
VAN
KAPITEIN
ROS
2
Zaterdag 20 juli 1957
DE wapenen hebben weer gesproken aan de Israëlïsch-Syrische
grens; en Ben Goerion heeft in de Knesseth, het parlement van
rijn land verklaard» dat Israël een conflict niet wenst, maar ook
niet schuwt. Wat is er aan de hand in Syrië? Is het waar, dat
steeds meer versterkingen naar de grenzen worden gestuurd? Is het waar,
dat het land in een koortsachtig tempo van wapenen wordt voorzien? Zeker
is, dat de binnenlandse toestand gespannen is. In de tijd, dat Nasser
algemeen weid gezien als de kampioen van de afrekening met Israël, die
niet lang meer op zich zou laten wachten, heeft in Syrië de groep van
de onverzoenlijk en de macht aan zich getrokken. Deze groep beeft sinds
dien haar positie nog versterkt. Terwijl er in alle andere Arabische
landen, Egypte niet uitgesloten, sprake is van een zekere bezinning, gaat
Syrië krampachtig door roet het leveren van felle variaties op bet thema
jan de Arabische eenheid cn de vernietiging van de Joodse republiek.
De heersende groep heeft niet ieder op de hand in Syrië. Er zijn er
velen, die voor het land meer heil zien in de Eïsenhower-lecr dan in een
.onrust bevorderende vriendschap met Rusland. De militaire regering en
haar aanhang hebben echter alles gezet op de kaart Arabisch nationalisme
in de stijl van Nasser, toen die nog een groot man was. Het is de grond
slag van het bewind te Damascus, dat een verandering niet zou overleven.
Dit bewind is 3an zijn oorsprong verplicht, de steek op te halen, die
Kasser heeft laten vallen. Het heeft niet ingegrepen tijdens de Sinaï-
vddtocht, nu staat het er alleen voor, met dien verstande, dat het de
sympathie beeft van Caïro, waar het echter weinig mee opschiet, en dat
het de steun geniet van Rusland, dat-echter het land niet gratis van het
jiodige voorziet. In Israël kent men de Syrische dwangpositie. Men weet,
dat de uiterste waakzaamheid geboden is.
DE spanning in bet raidden-Oosten, die nog maar niet wijken wil,
levert een voortdurende waarschuwing tegen volledige overscha
keling van wapenen van het oude type op atoomwapenen. De lokale
oorlogsdreiging houdt ten nauwste verband met wat de volken
daar zien als hun bestaansrecht en hun eer en, jawel, hun ideaal. ^ie
wil vaststellen, dat de Arabische landen inplaats van wapenen beter, nut
tiger zaken voor hun betrekkelijk schaarse geld hadden kunnen kopen,
heeft natuurlijk wel gelijk, maar miskent toch het emotioneel verband,
dat pleegt te worden gelegd tussen eigen leger en nationale onafhanke
lijkheid. Wat Israël betreft, zonder leger zou het al lang hebben opge
houden te bestaan. Het feit, dat men elkaar enige malen heeft bevochten
met wapenen van bet oude type, was ernstig en betreurenswaardig genoeg;
maar onherstelbare dingen zijn toch niet voorgevallen.
Het is duidelijk, dat de spanning in het midden-Oosten enigermate
correspondeert met die elders in de wereld. Men kan beredeneren, dat
dit niet noodzakelijkerwijs zo had hoeven te zijn; maar de machtsverhou
dingen zijn nu eenmaal zodanig, dat haast elk internationaal conflict wel
op de een of andere wijze een passende plaats vindt in het grote schema.
Egypte is naar de geest zeer beslist geen communistisch land, maar het
waren wel de vliegtuigen en tanks van Russische makelij, waar Nasser
zijn hoop op stelde. Én zonder de Franse My stère-straal jagers hadden
de Israëlische troepen niet zo krachtig kunnen optreden in de Sinsï-
veldtocht, zoals trouwens de staat Israël zich nimmer economisch zo
veelbelovend had kunnen ontwikkelen zonder steun uit Amerika.
WH herhalen: onherstelbare dingen ziju er niet geschied. Hoezeer
er ook reden bestaat de wisselende loop der gebeurtenissen in
het midden-Oosten beurtelings te zien als een succes van het j
Westen en van het Oosten, is de speelruimte bij de gevechten
en bij het oordeel over het resultaat er van toch groot genoeg geweest om
uitbreiding van het conflict naar andere delen van de wereld te ver
hinderen. Bij een uitrusting louter met atoomwapenen had die speelruimte
niet bestaan.
Voor wat de toekomst van het midden-Oosten betreft, kan niets met enige
zekerheid worden voorspeld. Voorlopig echter lijkt de overwinning van
Chroesjtsjew niet als een rust brengende factor in dat gebied te kunnen
worden beschouwd. Zonder de Russen kan Syrië niet veel beginnen.
De huidige activiteit in Syrië wijst er op, dat bet aan Russische hulp
niet ontbreekt. Ongevaarlijk is het niet. Maar levensgevaarlijk is het even
min. hoezeer men ook rekening moet houden roet Chroesjtsjew's tomeloos
heid en onberekenbaarheid.
Zoals de zaken thans staan moet men rekening houden met de moge
lijkheid, dat het tussen Syrië en Israël misloopt op dezelfde manier, zoals
het vorig jaar is misgelopen tussen Egypte en Israël. Van de regering te
Damascus ware het een wanhoopsdaad van de soort, gelijk men die wel
kent van onzekere dictaturen. Deze hebben iets opzienbarends nodig om
Maande te blijven op een bodem, waarvan zij anders vrezen dat die onder
hen wegzinkt.
EEN van de dingen, waar men in Bonn op het ogenblik wei
nig over spreekt, maar waarover velen wel degelijk veel
nadenken, zijn de betrekkingen oostwaarts. Nu is de officiële
stelling: West-Duitsland weigert diplomatieke betrekkingen
aan te knopen met regeringen, die het Oostduilse bewind van
Pankow erkennen. Bonn kan daarin'echter niet consequent
zijn. Immers het heeft een ambassadeur bij de Russische rege
ring, dat de regering van Pankow ingesteld heeft, beschermt en
uiteraard erkent Deze houding is op den'duur niet vol te
houden.
A LLE politieke partijen in West antecedenten van generaal Speidel.
li Duitsland wensen zo spoedig mo- algemeen en onvoorwaarde-
gelijk een conferentie der vier grote ?Uk gunstig. Ollenhauer ik noem
mogendheden over de hereniging °eze by uitzondering een zegs-
van Duitsland. Natuurlijk wil West zeide voor hem te kunnen
Duitsland mede aanzit! zn, als over m staan. „Zun verleden is volkomen
zijn lot onderhandeld wordt Maar D^edigeDd
even natuurlijk is het. dat Moskou By zonder belangwekkend om een
dan de deelneming van Oost-Duits- Nkomende omstandigheid waren de
land zal verlangen. Daartegen kan, mededelingen van een zeer bekend
en zal uiteraard, Bonn niets inbren- Diutser, onbestreden een held m het
gen. Alle partijen zien dit onder ogen. X?rzet Hitler m Duitsland zelf,
En zij hebben niet alleen geen be- preveel geleden heeft en na juli 1944
zwaar op die manier tot aanraking met doorgeluk maardoor een dwaze
op gelijke voet met Pankow gedwon
gen te worden.'omdat zij de omstan
digheden, die dit zouden te weeg
brengen, vurig wensen. Maar ook
omdat het hen bevrijden zou uit een
koppig volgehouden onmin, die m
vele oprichten hinderlijk, ja schade
lijk is. en de scheiding tussen de
twee Duitslanden en bun bewoners
slechts kan verdiepen.
Niemand rept nu van een erken
ning van Pankow. De drie miljoen
stemmen van uitgewezenen, uitgewe
kenen en verbitterden wegen zwaar
bij een naderende verkiezing. Geen
partij wenst de toorn van deze kie
zers tegen zich te ontketenen door de
kat de bel aan te binden. Maar het
is niet moeilijk te voorspellen dat na
de verkiezingen de positie anders zal
worden, zelfs zonder conferentie met
de Grote Vier en wie er dan ook in
Bonn regeren moge.
Deze overwegingen betreffen even
eens de betrekkingen tot Polen. Ook
daarvan zal voor september niet licht
iemand reppen. De bitterheid der
verdrevenen en de gevoelens door de
Oder-Neisse-grens gewekt moeten, zo
mogelijk nog meer ontzien worden
dan de haat tegen Pankow. Maar de
Opvattingen van de politiek denken
den zijn merkbaar veranderd sedert
misrekening van Hitiers omgeving
aan terechtstelling s ontsnapt. Om
hem nader aan -- - nden: Eens was
ik erbij dat hy. - katholiek, een
politieke rede hield in de aula van de
Münchense universiteit. In de discus
sie viel een student hem aan als ver
rader om het toen algemeen beken-
door
dr. M. v. Blankenstein
Vatrcaan de Belgen voor de komende GEN. SPEIDEL
overrompeling te waarschuwen. Dit ...het -maakt geen verschil...
bericht is niet geloofd en niet door-
gegeven. Het leek mij een verheu- spoedig kwam het gesprek op de ko-
gend verschijnsel, dat de stampvolle mende invasre in Rusland. „Hee-t de
zaai van studenten het hartstochte- gek daar werkelijk toe besloten?
lijk voor hem opnam. vroeg de generaal. „Het wordt zijn
Ik sprak hem in Bonn- Over Spei- ondergang". Ik vroeg hem o.a. naar
dei zeide hij: Ik wist van Canaris en zijn opvatting. Er waren er die de
Oster, dat hij tot onze intieme groep duur van de oorlog op zes tot acht
behoorde, Ik ontmoette hem voor het weken stelden, anderen dachten aan
eerst in het voorjaar van 1941 in een zes tot acht maanden, weer anderen
trein uit Rome. Ik was daar geweest aan zes tot acht jaar, dus een haast
met een eigenaardige missie. Canaris eindeloze worstobng. Speidel aiu-
had het Vaticaan gewaarschuwd, dat woordde: „Het maakt alles geen ver-
Hitier over zijn code beschikte. Het schil. Zelfs al verovert hij boel Rus;
Vaticaan vertrouwde echter zo vast land, hy kan het toch geen baas. Hy
op de ondoordringbaarheid daarvan, kan het niet administreren en zal er-
dat het do waarschuwing veronacht- in stikken". Het Durtse woord was
zaamde. Toen zond Canaris mij naar n°£ drastischer.
Rome met de bewijzen: Opgevangen Deze geschiedenis leek mij
toiexmededeiingen en de ontcijfering voorai upt vermelden waard
daatwan. Daartegen viel niet meer te voorai v, a, waara
redeneren. om dit verhaal over de code,
In de trem kwam ik dus met Sper- dat, voorzover ik weet, nog in
(Adoerteniie fji.j
Al is 't nog zo druk -
op straat, of in Uw
werk - U blijft kalm als
TT kauwt. Bovendien:
WHgiey p,»f. smaakt
zo lang zo lekker.
Hoffelijkheid rond de
zebra
Een zebra-oversteekplaat- is nog
niet overal wettelijk beschermd
maar wordt wel hoffelijk ontzien.
Zelfs de weleer beruchte slagers
jongen stopt voor zebra's voor
passerende voetgangers en wij
zagen een gehaaste automobilist,
die toch nog inhield voor een
oude dame, die al 10 minuten
aan de kant wachtte... Ja, het
gaat goed met de verkeersett-
kette- Zo moeten ongevallen ver
minderen!
hGGV**
gezond loKIcet* trls
(«SotUKS
Nieuwe zakelijkheid
HET verzet bij de oppositie tegen
de Duitse herbewapening is zon
der betekenis geworden. Reeds twee
jaar geleden waren de leiders van de
opbouw van het leger zeer tevreden
met de medewerking van de specia-;
listen der SDP. De klassieke Duitse
discipline is in het redelijke verzacht.'
„Onze jeugd is goed." zegt de hoge1
militaire autoriteit, roet wie ik dit!
bespreek. „Zij is gezonder dan de,
jeugd, die onder het nationaal-socia-
iistische regime is opgegroeid. Zij is
zo goed als de jeugd, waartoe ik'
eens heb behoord, van voor de eerste
wereldoorlog."
En de generaal vult aan: „Zij !s
beter in zeker opzicht Zij is merk
waardig nuchter, broodnuchter, en
men moet haar niet met frazen of de
oude leuzen aankomen. Zij voelt voor
plichtsvervulling, maar weinig voor
enthousiasme.
„Niet meer een jeugd dus voor een
Eangemarek?" vroeg ik. Langemarck
is een bittere herinnering uit de
strijd in West Vlaanderen, in het be
gin van de eerste wereldoorlog, toen
geestdriftige studentenvrijwilligers in
de dood werden gedreven door een
nutteloos bevel, waaraan rij blind ge
hoorzaamden. Men sprak toen te Ber
lijn van de „kindermoord van Lange
marck". De generaal antwoordde be
vestigend op mijn vraag. Hij scheen
zeer verheugd over deze nieuwe za
kelijkheid.
Speidel
VAN generaals Besproken, ik heb
in West Duitsland herhaaldelijk
bevoegd oordeel gevraagd over de
uen «jn menvuaar veranaero seaeri feit, dat bjj begin mei 1®40 naar del in aanraking. ^Vy spraken open- crppn Canaris—t?psrfiipdpïiis is
deofirSeSTff PolSTEconmSSS Eome wa5 geg2an 0111 °P het hcm *^2 nadat ik mij als lid van de ^anaris-gescmeaenis is
overwegingen gaan nu tevens, naast. KeT vertrouwde terrein van het_ Canaris-groep gelegitimeerd had. Al vermeld.
politieke, meespreken.
I Het is de vrees voor Duitsland, die
1 Polen, ondanks alles, aan Rusland,
bindt- Polen, zo is een Duitse over
tuiging, zou zich vrijer en opgelucht
voc-ien als het van die vrees kon wor
den ontheven. Een vrijer Polen, door
economische banden met Duitsland
verbonden, zou betekenen meer vei
ligheid voor Duitsland, meer kans op
hereniging. Zeker, de grenskwestie is
heel, heel moeilijk. Maar men hoeft
zich in het minst niet te verbazen als
er na de verkiezingen een ommekeer
komt in de Westduitse houding te
genover Polen, ook weer wie er ook
regeert. Maar voor 15 september is
vooral dit onderwerp taboe.
tT OEVEEL Nederlanders er de
A A laatste jaren om kwart voor
zes 's avonds «og geregeld op de
224 of de IS meter hun toestel af
stemden, weten we niet. Maar het
was 'n niet onaanzienlijk aantal.
Want de programma's van de Ne
derlandse sectie van de BBC waren
altijd Interessant en het beluisteren
waard. Bovendien was de ..Engelse
zender" voor om Nederlanders nog
steeds een begrip. Daarom betreu
ren we het, dat de stemmen van
de heren F. H. Wtnand, Ton de
Vletter en Harry Hagendoorn bin
nenkort niet meer in de eiher zui
len klinken.
Men kan het de BBC moeilijk
kwalijk nemen, dat 2ij haar Ne
derlandse uitzendingen opheft om
meer aandacht
te kunnen beste
den, aan Azië.
Afrika en Zuid-
Amerika, gebie
den waarop ook
onze eigen We-
goodwill-activitei-
reldomroep zijn
ten concentreert. Deze beslissing is
natuurlijk mede beïnvloed door de
steeds hogere kosten, welke de te
levisie vergt. In verband hiermee
heeft de Britse omroep ook reeds
aanzienlijk, moeten besnoeien op d$
kosten van de binnenlandse klank
radio.
Met weemoed zullen we afscheid
nemen van de Nederlandse BBC-
uitzendingen. Met dankbaarheid zul
len we blijven terugdenken aan de
grote rol. die de „Engelse radio"
in de oorlogsjaren voor ons heeft
gespeeld. Het afscheid valt des te
zwaarder, omdat onze eigen bin
nenlandse omroep aan de voorlich
ting over wat zich in het buiten
land afspeelt, in het algemeen te
weinig aandacht besteedt.
VAN 15 augustus tot en met 28
september zal een grote radio-
actie worden gevoerd ten gunste
van het Nationaal Fonds tor be
vordering van maatschappelijk
werk, het Koningin Juliana Fonds.
Voor het voeren van deze actie
heeft het bestuur van het fonds
zich verzekerd van de medewer
king van de ervaren Rotterdamse
„animator", de heer A, M. Bergers.
Het fonds, dat werd opgericht ter
gelegenheid van de troonbestijging
van Koningin Juliana heeft ten
doel het verlenen van financiële
steun voor de oprichting, uitbrei
ding ofinstandhouding van instel
lingen die zich bezighouden roet
maatschappelijk werk. De actie
„Bijstand" "wordt gevoerd met me
dewerking van VARA, KRO en
VPRO.
NOG steeds Holland-Festival in
de radio; morgenmiddag van
2,0fl tot 2.45, via Hilversum II, de
„Tricrafo di Afrodite" van Carl
BONN Het Westduitse parle
ment heeft gisteren zijn goedkeuring
gehecht aan een anti-kartelwet, De
Bondsraad verwierp roet 24 tegen
17 stemmen socialistische bezwaren
dat het wetsvoorstel „onvoldoende"
was.
De wet behelst een algemeen
verbod van kartelvorming doch somt i
tevens een lange lijst uitzonderingen j
op.
Orff, uit te voeren door solisten,
het Utrechts Toonkunstkoor, het
Byzantijns Koor en het Utrechts
Stedelijk Orkest ander leiding van
Paul Huppels; onmiddellijk' daar
na (2.453.151 een concert door het
Rotterdams Harp-kwintet, dat o.a.
de eerste uitvoering In Nederland
geeft van een werk van J, Fran-
caix. Via de andere zender kunt u
van 6.30 tot 7 uur luisteren naar
André Kostelanetz, die v-erken van
Gershwin speelt.
(Advertentie LM.)
DE ECHTE
GtGARANOftfiO
D£ BESTE KINDERSCHOEN
op a* |uis)e
A L een paar roeken lung beit teae-
i /I xe avond precies om uen uur by
1 my thuis dc telefoon.
„Hallo", zeg tfc dmv
Al wat ik hoor is hel geluid, dat
1 wordt veroorzaakt door de diufc op
de knopdie in een telefooncel je
dubbeltje doet uaUett en de rerbw-
i clinp roedercyds maakt.
„Hallo.1" zeg ik nog eens.
1 Maar ik weet nu zo langzamer hand
roei uit erwarinc, dat er geen aiu-
woord komt. Je hoort alleen straat-
1 gerucht Auto's, die toeteren. Hei ge-
luid van een trom. Maar geen men-
selijke stem.
De eerste dagen maakte ik er, na.
drie of vier hallo'sperooore een
eind aan, maar daarna begon het me
te boeien. Ik fltnp praten tegen die
roonderitfke anonymus en zei by-
roorbeeld;
„Doe niet zo fcinderachtiy. Ik weet
best dat u daar in een telefooncel
staat. Waarom zegt u dan niets?"
Stilte.
Vaag straatrumoer.
En als dat even verminderde
het se luid uon iemand die ademt.
Dat was een beetje griezelig. Want
wat daarergens in de stad, avond
aan avond in mijn oor stond te zwij
gen, kon van alles zijn. Een practi
cal joker, met een verminkt gevoel
«oor humor. Een kennis, die mijn
geduld roüde testen. Of een krank
zinnige, met broeierige Hitchcock-
kykers.
„Waarom doet u het eigenlijk?"
vroeg ik een keer. „Vindt u dat aar
dig, iedere avond opbellen en mets
zeggen? Nou, ik trind er peen don
der aan."
Stilte.
Regelmatige ademhaling (De pa
tient heeft een rustige nachtJ.
„Zal tk u eens zeggen, wat u vol
gens mij is?" sprak ik, een andere
avond.
Alleen de auto's tongen, een ant-
rooord.
„U is gewoon een ten onrechte
loslopende gek", zei ik. ,j£n ik tart
u hei tegendeel te beroyzen."
Ik luisterde aandachtig.
De ademhaling ging opeens snel
ler. Toen werd de verbinding ver
broken. Ik vond het een aardig suc
cesje.
„Tegen wie sta je toch zo raar te
praten, elke avond?" vroeg mijn
vrouw.
„Dat weet ik niet", zei ik.
En ik verschafte haar de feiten.
,,'t Is een mooi gegeven voor een
detectiveroman, eigenlijk", vond ik.
„Kyk, er is een moord gebeurd e»
de moordenaar,..."
„O, het kan best zijn", zei mijn
vrouw. je 'm in vredesnaam
maar niet schrijft."
Want ze herinnert zich het ge-
martel van jaren geleóen nog, toen
ik er om den brode een vervaardi
gen moest en de handeling zo inge-
roikkeld maaktedat we er aan het
eind geen van tweeën meer uit kon
den komen.
Toch intrigeert het me", hield ik
vol.
Dat' was vijf dagen geleden.
De «olgende avond belde de tele
foon weer om tien uur precies. Mijn
vrouw, die er het dichtst by zat,
nam 'm op,
Hallo."'
En tot mij:
..Het is jouro Willem de Zwijger."
lk wilde hem van haar overne
men. maar zij sprak:
„Meneer, u hebt nou minstens
vierenticintigkeer. opgebeldDat
heeft u twee gulden veertig gekost.
Voor dat geld had u een «ieuroe das
kunnen kopen. Of' drie pakjes siga
retten. Of naar'de bioscoop kunnen
gaan met een aardig- meisje. Of
Ze stokte, luisterde eoen en legde
de hoorn toen peinzend neer.
„Zet hij wat?" vroeg ik.
„Nee*\ antwoordde ze. „Hij blafte."
KRONKEL
NEW YORK. Een autoverhuur-
derij in New York is voornemens
„vliegtuigen zonder piloot" te gaan
verhuren. Dit najaar nog zullen ge
brevetteerde vliegers in 50 grote
Amerikaanse steden een vliegtuig
kunnen huren. De huur zal omstreeks
21 dollar per uur bedragen plus 15
cent voor elke gevlogen. mijL
LONDEN. Het 500 ton metende
Nederlandse motorschip „Noord" van
de N.V. Rederij gebr. Smit is vrij
dag in het Kanaal van Kiel tegen de
sluisdeuren bij Brunsbuttelkoog ge
varen en licht beschadigd.
v&t
Aam Dtit voORSCHRirrtM wotr Sporrv
ZICH HOUDÈrt. trt hOUP nt OP Pt HOOG.
HOtMtrntTHCMOPAf
IK MOCHT XX OP JOUW
POHVpaoBtRtnHtrwtnK.
rÉ.rtUKAnmMtTG£RU5TVO0&
AflOCRt DlBRtnOt&RUmtM
In HtB WAT VOOR
JOU ötOAAflSpROtTJt
fcMjnttfovooRmj...
Dokter,dat kuut U hiêT
DOtri. uwtjjo tri Uw
ntDiCilflÊM.
HtömitTi
WORUGtDAAtl?
Wat DMi?
RtntfiriAAR
8057. de dfiu Indianen in bet kamp
terugkeren, delen zij hun starogenoten opgewon
den mee. welke boodschap zij hebben gekregen
van de heerser van de Arano en tevens, dat de
god, die zij aanbidden, heeft besloten zijn woon
plaats te verlaten om zich elders te vestigen.
„Wü gaan hm zoekenl" roept het stamhoofd Uit;
„er fó geen tijd te verliezen. De heerser van de
Arano roept ons. Wjj zullen niet rusten voor wij
hem hebben teruggevonden." Maar wat zal er nu
met Eddy «n Rob gebeuren? Beide vrienden
hebben het gesprek niet kunnen volgen, maar
dan zien zij, dat éën der krijgers in het kamp
achter blijft. Hij is gewapend met een vlijm
scherp kapmes, een macheta, zoab de Indienen
dit wapen noemen. Het is duidelijk wat zijn op
dracht isMaar de executie moet blijkbaar
nog met allerlei ceremonteel gepaard gaan, want
de scherprechter begint eerst nog met een lang
zame dans rondom de boom, waaraan de gevan
genen zijn vastgebonden.
36 milie nam hij een mondvol en. op
hetzelfde ogenblik wees hij op zijn
„Stt," zei Troy, „nee, je zou het glas en voegde er aan toe: „Men
niet denken." moet er iets bij drmken. Ik zal mijn
„Dat komt. omdat we nu het gro- Tegel breken, Barker. Champagne",
te Familie-Tafereel opvoeren, weet Barker vulde zijn glas met samen-
u. Op het toneel Is het 't zelfde, geknepen lippen.
Mensen die elkaar haten, bemin- „Goed zo", zei juffrouw Orrin-
nen elkaar daar als engelen. U zou court toestemmend. De Ancreds
verbaasd zijn. als u het zag. Bui- barstten, na enkele seconden van
tenstaanders vinden 't heel vreemd, angstige, stilte, los in een koortsach-
Nou ja," ging Thomas door, ter- tige conversatie,
wijl hij zijn soeplepel neerlegde en „Nou", zei Thomas in. sobere
haar vriendelijk aankeek, wat triomf. „Wat heb ik u gezegd?
denkt u nu, na alles, van Ancre- Champagne en warme kreeft. Daar
ton?" horen we nog wel meer van, u kunt
„Opslurpend.'" er zeker van zijn".
„Dat doet me plezier. U heeft wel „Voorzichtig", mompelde Troy
iets mee moeten maken hè? Al die nerveus en toen ze zag, dat Sir
.Intriges en ruzies. Weet u wat Henry een galant gesprek met Je
er na het diner gaat gebeuren?" En netta aan zyn. linkerzijde voerde,
■zonder op haar antwoord te wach- voegde ze er aan toe: „Is het dan
ten vertelde hij het haar. „Papa zal zo slecht voor hem?"
|op de gezondheid van de Koning „Reken maar", zei Thomas,
drinken en dan zal ik op Papa toos- rampzalig. JUc vind het bovendien
1 ten. Ik ben de oudst aanwezige zoon niet zo lekker smaken", vervolgde
dus zal ik wel moeten, maar ik vind hij na een poosje, „Wat vindt u
het wel jammer. Claude zou het er van?" Troy was ai tot die con-
veel beter doen. Vorig jaar werd clusie gekomen. De kreeft was, be-
Broekje binnengebracjit om het te sloot ze, dubieus.
doen. Ik had haar verteld hoe het „Verberg het onder uw toast",
moest en ze deed het erg leuk. Pa- zei Thomas, „Dat doe ik ook. Direkt
>pa huiide. Dit jaar is ze niet uit- komt de Verjaar dagskalkoen van de
genodigd vanwege de ringworm en eigen boerderij. Daar kunnen we het
de practical jokes. Lieve help," zei wel mee doen, nietwaar?"
Thomas, toen Troy iets van een Maar Sir Henry, 2ag Troy, at al
schotel nam, die over haar schouder zijn kreeft op.
verscheen, „dat is toch geen Nieuw- Op dit incident na verliep het di-
zeelandse kreeft? Ik dacht dat Mil- ner op dezelfde wat opgcschroefd-
lamant had besloten het niet te ne- vrolijke manier, tot Sir Henry op
men. Heeft Papa het al gerien? Als stond en als een Veldmaarschalk in
hij het ziet, komt er herrie." Technicolor een toast uitbracht op
Thomas had gelijk. Toen Sir Hen- de koning,
ry de schotel zag, keek hij vecht- Enkele minuten later begon een
lustig naar 2ijn schoondochter en bescheiden kuchende Thomas aan
nam een bord vol. 'Onmiddellijk zijn toast.
werd het stil aan tafel en Troy. „Papa", zei hij, ,ik neem aan,
die tegenover Millamant zat, zag dat u weet wat ik wij zeggen, omdat
haar een hulpeloze, smekende blifi dit ten slotte uw Verjaarspartljtje
op Pauline werpen, die, aan de voet is en we weten allemaal dat het
van de tafel, antwoordde door haar een belangrijke gebeurtenis is en
wenkbrauwen op te trekken. we zyn. ondanks alles, allemaal bij-
„Hij stond er op", fluisterde Mil- zonder bly dat we zo bij elkaar zijn.
lamant tegen Paul aan haar lin- Behalve Claude, natuurlijk en dat
kerzijde. ia jammer, want hij zou een hoop
„Wat?" vroeg Sir Henry luid. nieuwe dingen kunnen zeggen en dat
„Niets. Papa", zei Millamant. kan ik met". Op dit punt ruiste er
„Dit noemen ze'\ zei Sir Henry een kleine bries van onbehagen door
tegen meneer Rattisbon, „rots- de rijen der Ancreds. „Daarom wil
kreeft. Als dit kreeft is, is m'n voet ik alleen maar zeggen", ging Tho-
het ook, Het is gewoon een Austra- mas moedig voort, „dat we trots zyn
llsch schelpdier of zo". hier allemaal te zyn, om te den-
Angstig aangestaard door zijn fa- ken aan uw vroegere glorie. "Wa
hopen nog vele malen hier aanwe
zig te kunnen rijn om uw Verjaar
dag te vieren. Ja", zei Thomas na
een pauze, „dat is alles, geloof ik.
Oh, dat vergat ik bijna, we hopen
natuurlijk allemaal, dat u erg geluk
kig zult zijn in uw huwelijk. Ik wil
nu iedereen vragen op Papa's ge
zondheid te drinken".
De gasten, kennelijk gewend »an
een veel langere speech en plotse
ling overvallen door Thomas' kort
heid, kwamen gehaast overeind.
„Papa", zei Thomas.
„Papa", echoden Jenetta, Milla
mant, Desdemona en Pauline.
„Grootvader," mompelden Fenel-
la, Cedrio en PauL
„Sir Henry", zei de dominee luid,
gevolgd door meneer Rattisbon, de
jonker en Troy.
„Noddy!" riep juffrouw Orrin-
court schril. „Cheersl Dat je er
nog maar veel mag lusten!"
Sir Henry accepteerde dit alles op
de gewone manier. Hij speelde met
rijn glas, staarde naar zyn bord,
keek op naar Thomas, stak tegen het
slot smekend zjjn hand op en liet
haar weer vallen. Toen iedereen
was gaan "zitten, stond hij op om te
antwoorden. Troy had zich bij voor
baat verzoend met een langdurige
terugblik op het verleden, irt uitbun
dige rethoriek. Ze was, met het oog
op de huidige sfeer in de familie,
niet verdacht op aandoenlijke een
voud en sterke emotie. Toch waren
dit de karakteristieken van Sir Hen
ry's speech. Bovendien was het zeer
manlijk. Hij had, zei hfj, in zijn le
ven menigmaal de rol van kome
diant moeten vervullen, en had al
een groot aantal bedankspeechjes
moeten houden voor een groot aan
tal toeschouwers. Maar hoewel deze
gelegenheden soms zeer roerend wa
ren geweest, was er toch geen pu
bliek zo naby en bemind als de ei
gen familie en zijn weinige beproef
de vrienden. Hij en zijn dierbare,
ouwe Tommy hadden dit gemeen:
ze konden moeilijk woorden vinden
om hun liefste gedachten uit te spre
ken. Misschien waren ze er daar
niet minder om (Pauline, Desdemo
na en de dominee maakten gelui
den van instemming). Sir Henry
pauzeerde en keek eerst naar Paul,
toen naar Fenella. Hij was van plan
geweest, zei hij, om voor deze ge
legenheid de aankondiging te be
waren van de gelukkige verande
ring, die te gebeuren stond. Maar
huiselijke omstandigheden hadden,
mocht hij wel zeggen, hem wat ge
forceerd en ze waren nu allemaal
op de hoogte van zijn geluk (de jon
ker en de dominee waren kennelyk
niet op de hoogte, want ze keken
verrast en met-begrijpend)- Er
wachtte echter nog een kleine ce
remonie,
(Wordt vervolgd)
