D
RAS EN GEEST
M'
van Milete dacht: „Aan het
e (water) ontspruit alles
e markies luistert
naar zijn grootmoeder
Wekken
n
In vriescel
opgesloten
HET ATOOM,
basis van ons
bestaan*'
Invoer van peren
en a
Ziekenauto rijdt 7
bromfietser aan
lihr^Trs
„Mijn kritiek op
het Britse hof
was onjuist.
Internationale
botsing
Militaire eer voor
RAF-geit ..Lcu is"
SPROETJE SPARKS
door FRANK GODWIN
AVONTUREN
M.
I VAN -
KAPITEIN
door Tlgalo TTlarsh
E Duitsers, die in 1940 ons land binnenrukten, 'verkeerden in de
mening, hier een verwant volk aan tf treffen, vatbaar voor hun
ideeën en, na verloop van enige, tijd, in veje opzichten instemmend
mpt óun doelen. Was men niet uit dezelfde stam gesproten, leken
oe talen niet op eikaar, droeg men niet vaak dezelfde namen? Het was
Cd groot misverstand en het werd voor de Duitse leiders zonder twijfel
een grote teleurstelling. Want al heel spoedig kwam aan het licht, hoezeer
dc gemeenschappelijke dingen zich tot liet uiterlijke beperkten. Naar de
geest waren de verschillen zeer groot. De Nederlandse vrijheid cn de een-
beid in verscheidenheid, gegroeid in vijf eeuwen, waren de kenmerken
van een geheel ander en veel rijper beschavingstype dan dar, hetwelk het
krampachtige en veelszins immorele nationaal-sociaÜsme zocht te ver
wezenlijken. Niet het „ras" bleek de beslissende factor, beslissend waren
de geesielijko grondslagen van het volksbestaan.
Zo werd het een vijandige ontmoeting, niet door de vijfdaagse oorlog!
maar door de vijfjarige botsing der gezindheden. Los van de oorlogstegcn-
EteUing bleken Duitsera en Nederlanders elkaar niet te Liggen in die
dagen. De Duitsers waren gehouden, de Nederlandse democratie decadent
en machteloos te vinden, de Nederlanders op hun beurt gruwden van het
stellen van xpacht boven recht, en vonden' het ongehoord dat een volk de
wereld wilde beheersen, dat niet eens in staat was, zichzelf te besturen.
"Wij hoeven er niet verder op in te gaan. De voornaamste dragers der
waandenkbeelden zijn in 1945 ten onder gegaan op dezelfde stijlloze en
gewelddadige wijze als ze hadden geheerst. Er heeft zich sindsdien wel
het een en ander gewijzigd. Vooral van de rassenleer en de rasmystiek is
■weinig overgebleven. Belangrijker dan stamverwantschap is geestelijke
verwantschap, die met ras vaak weinig heeft te maken.
ISSCHIEN is deze beschouwing nodeloos uitvoerig, wanneerhet
er om gaat, de huidige verhouding tussen Nederland- en Zuid-
Afrika te belichten, maar verhelderend is zé voor dat doel mis
schien toch wel. Ons kwam opnieuw de klacht onder'ogen, dat
de naar de Zuid-Afrikaanse Unie geëmigreerde Nederlanders in meerder
heid de assimilatie met de bevolking van de eigen stam niet op prijs
stellen én zich liever bij het Britse element aansluiten. Zo kiezen zij, aldus
ongeveer het stuk dat ons onder ogen kwam, voor degenen die omtrent de
eeuwwisseling de Boeren met hun Nederlandse bijbel en hun Nederlandse
helpers onder de voet hebben gelopen. Als het geen verraad is, lijkt het
er toch veel óp!
Is het juist? De stamverwantschap staat vast, al gaat ze iets minder ver
dan sommigen denken; en het kan niet worden betwijfeld, dat deze.stam
verwantschap in de tijd vóór en van de Boerenoorlog een der belangrijkste
(Van een onzer redacteuren) niets- Als we trachten het te pak- atoomfysicus kan dat niet nader be- derland <32.000 vierkante kilometer)
ÏN het oude Griekenland dat. £en voelen wegweer ,een. schokje- palen. De rest van het Paleis is op kunnen „bedekken met een laag zand
j Zonderling: dat bolletje-binnenin ig de meest volkomenwijze leeg -Hoe ;die bijna zeseneenhalve ineierv dik
ons ZOVele grote denkers en geladen, dofc „werv.eltje'Ver om heen de geleerden dit allemaal hebben 'is- "y i
dichters heeft geschonken, .00$ ontdekt voert ons te ver- Een ander beeld: als men in staat
lóofdo ruim 9*;nn ióa*- Maar waarvoor hebben we onze was iedere seconde precies één mïl-
ieeiae ruim ZOUU jaar geleden uiterst gevoelige natuurkundige in- Nog een paar vergelijkingen om1 jard (duizend keer miljoen) atomen
een man- die hoewelvan"-rirumenten? Weschakelen ze in en (betrekkelijk) duidelijkste maken, uit de vingerhoed weg te nemen,
hem maar weinïd hekend is F" bJljkt,hi4 bolletje „positief" elek- hoe klem-zyn jatomen.^Apropos de dan zou het nogschrik niet!
iifiii mddr weinig neKena w tnsch geladen te zijn, het werveltje. Griek Demokntos is' „de uitvinder" veertig -.eeuwen (4000 jaar) duran
nog altijd als „een der zeven even sterk „negatief". 5 van dit woord, dat ^ondeelbaar',' be-' voor'die vingerhoed volkomen leeg
wijzen van Griekenland" wórdt: „riff'5 5ï.:was- ï>e-atomen zijn dus inderdaad
aangeduid.
Of hij lang was of kort dik of
mager, zwart, bruin of blond,
„clean-shaven" of zwaar bebaard,
getrouwd of vrijgezel, niemand kan
daarvan iets verteilen. Wel weet
ben.'Het bolletje, dat in het midden
van het inderdaad vrijwel lege. wa
terstofatoom zweeft; is „de kern"
er van. Omdat waterstof het een-
iedere, ietwat ingewijde, dat males du?; niet,,Tr'
vao Milete - z5 heette hij - een ontbindbare slot - is on voor-
zeer geleerd man was., die vrijwe] 1 in de lange rij van na-
de gehele toen bekende wereld had
bereisd, L. 'j wist alles, wat de oude
cultUürvolkeren welke langs de 'Eu-'
fraat en Tigris woonden de Su-
meriers en Babyloniërs aan we
tenschap hadden opgebouvvd, hij
was'ook in:de leer geweest bij de
knapste Egyptische koppen en breid
de. dóór diep denken, die kennis
nog uit. v? >7
Thales zocht, zoals vele wijzen,
uit zijn tijd ,en later, naar „het-
wezen der. dingen" Na een lang le
ven .(hij werd vermoedelijk' ruim
jaar) van. veel waarnemen en
peinzen meende hij te hebben gé-:
vónden, wat de .oerstofwast „het
vochtige", oftewelwater. Hoe
ver was Thales verwijderd van
werkelijke kennis over de kosmi
sche bouwstoffen én hoe 'dicht
was hij er bij geweest. Want zelfs
in -z«n diepzinnigste ogenblikken. J^rofin fdat i
sietje in de minstens even fantas- ten .reusachtige hoeveelheden onbegrijpelijk klein maar ze be-
tische werkelijkheid stappen en waterstof, en zuurstofatomen bijeen, staan, daaraan twijfelt geen weten-
nuchter vertellen, .wat we voor heb- Als ieder atooir zo groot was als schapsman meer. De bewijzen er
U-. -UJ..- een zandkorrel zou men héél Ne- voor zijn te talrijk
Een vliegje' binnen de murehvvan
liet; Paleis op de Dam. In die mu
ren ongrijpbare elektrische: wervels.
Zo ziet het atoom ér (ongeveer)
uit. Het vliegje op onze plaat
véél te groot uitgebeeld stelt
de „atoomkern" voor, de wervels
de elektronen.
/A144 U4V <.441414 sic v ciiuua.»vv 1- heeft men die
redenen was van de hulp en dc sympathie, die Transvaal en de Oranje- j zal hij'' nieTs^ebben^ vermoed ^van kern (.dat is f5 ee"le> g^"
vrijstaat uit Nederland ondervonden. Doch sindsdien zijn Nederland en i het bestaan der atomen, zeker in »nrilrW{,rVC' WS-
Zuid-Afrika geleidelijk uit elkaar gegroeid; en er is sprake van een duide- ^erne ^aar water, déarin is s.
lijke vervreemding merkwaardigerwijze van het tijdstip af, dat de meest
principiële cn onverzoenlijke nazaten van de verslagenen van 1902 daar
ginds het heft in handen hebben gekregen.
De stamverwantschap is onveranderd gebleven, maar het is de geeste
lijke verwantschap, die in het gedrang is gekomen. Iets van de gezindheid 4c*«44.mxub van kwee gajacil. wokci- t.^1- r»F talr+iuer-h ~iito-to4»1
van de Dni.5ers.anncl940 leeft immer».In de partij, die „u de leidende J"' en auurstnf. He^ mo^Wk Het ..declue oj ^^wervel-
rs. Er I5 veer sprake van het ene ras, dnt snpenenr ,s *an het andere; 1 smelgng los Smaken. Het zuur- een „elektron",
cr is een program, dat beoogt, het ene volk in eeuwigheid over bet andere fstof. dat dan vrij komt, laten we «oe groot s zon proton, °r He
te doen heersen. Het is misschien alles iets minder demonisch en schrik- J letterlijk en figuurlijk vliegen, het 1-f'eI?*
■wekkend dan indertijd in Duitsland; er is wel plaats vbor protest S£*'»'S goed 8
voorzichtige tegenactie, maar het geheel spreekt de Nederlanders toch niet |ujj en schakel al uw fantasie in.
aan. Vandaar de neiging van vele inkoraelingen uit ons land, zich maar!want we betreden een wonderbaar-
liever te oriënteren op de voorzichtiger en vrijblijvender Britten.
"Tl EN Zuid-Afrikaner heeft ons eens gevraagd of wij dan de onont-
S—wikkelde en achterlijke negers aan 'de macht zouden willen zien,
Ij en of wij dachten dat de Britten dat wensten. Het is nodig, zei hij,
dat het blanke element de leiding van het land behoudt; en in
■wezen zijn „Boer en Brit" het daarover volkomen eens. Hij zei er nog bij,
dat eigenlijk de Britten veel exclusiever zijn dan de Nederlandse Afri
kaners. Deze laatsten kunnen op aartsvaderlijke wijze vanouds vrij vlot
met de ..Kaffers" omgaan; de Britten houden die maar liever op een
afstand en vermijden in elk geval alle gemeenzaamheid. Het was daarom,
volgens zijn redenering, te dwaas, dat de Nederlandse immigranten zich
tot de Britten wenden inplaats van tot hen, die door taal en afkomst hen
veel nader zouden moéten staan,
Wij hebben geantwoord, dat wij de moeilijkheden van Zuid-Afrika zeer
wei zien en dat wij de Brillen niet beschouwen als engelen, zoals trou
wens de Nederlandse iramigrauidn geen hemelbestormers zijn. Gemeen
hebben rij echter een instinctief verzet tegen een rassenleer met olies wat
daar bij hoort. Zij leggen zich niet vast, zoals de aanhangers van de
nationale partij, die zich opmaken voor een positie van overwinnen of
sterven. Wanneer de Nederlandse emigranten hun geest willen vrijhouden
en het daarom liever naar de Britse kant zoeken, dan gaat dat tegen de
partij en de leer van Strijdom in, maar is dat wel in overeenstemming met
hun oorlogservaring, dat geest meer is dan ras en dat geestelijke vrijheid
er niet is voor énkelen maar voor allen
DEN HAAG -- De Nederlandse
autoriteiten hebben besloten tot na
der order de invoer van appelen
cn peren toe te staan. Deze maat
regel Is genomen in verband met de
geringe fruitoogst welke ons land
dit jaar heeft.
In kringen van de handel is men
overigens van meivng dat zeker de
eerstkomende tijd* geen sprake zal
kunnen zijn van grote invoeren. In
de landen. welke in aanmerking
zouden kunnen komen voor de uit
voer is namelijk ook een ^geringe
fruitoogst en de prijzen zu'n door
het geringere aanbod overal- zeer
hoog.
In Zwitserland wordt om dezelfde
redenen aandrang op de autoritei
ten uitgeoefend om de invoerrech
ten op tafeLIruit tijdelijk af te
schaffen.
BERGUM. De 54-jarige heer S.
van der Kooi die zaterdagmorgen
in Dokkumer Nieuwezijlen met zijn
bromfiets dóór een ziekenauto van
de firma T. C. Stellema uit Dokkum
werd' aangereden is kort na aan
komst in het ziekenhuis te Dokkum
aan zijn "bekomen, verwondingen
overleden
Advertentie I JU.)
moderne zin. Maar water: üéarin is m5tSi5v5^rswis rt5IÏ#+
iets gebonden dat hem'op'de goede -ftf eff
weg had kunnen brengen aangeno- ';fa5 h2 h*
men dat hii dit iaK" er uit had twee yan de vaktermen uit de he-
kunnen halen. Wij-kuUen;het nu be-
schouwen .•■-•- het „proton" is dus de kern van een
Water: is niets anders dan een waterstofatoom - het aUereenvou-
verbinding van twee gassen: water- digste -atoom dat wij kennen en
moderne, uiterst bekwame - „tove
naars" met het onzienlijke hebben
het toch kunnen meten..Ze kwamen
Wke; bw» onbegrijpelijke we- J«
- O.00O,OG0.O00-0fl5 millimeter, op één
den,kLer%Lel^fJ« dot' Sas SS
los van zqn ontelbare verwanten Tvfaar bet »c rn
tot méér dan ■menselijke -maten'te
vergroten en dón pas goed te be- w/„ _-men.. j„, het hele
ito' .'gSSaSS WSatïSTofatoom dat veel „om-
van het vangrijker» is dan het proton alleen,
wei meesz «nLszreKt* zm van nei 0m tot voorstellingen te komen over
wel meest, volstrekte zin, van het
woord. Maarzweeft daar niot
toch iets? Ja, „ergens"-in jJiet mid
den ontwaren we een klein bolletje.
de merkwaardige grootte-verhoudin-
dingen in en. van het atoom moeten
we onze toevlucht nemen tot verge
Voörzichtïg strekken we. een vinger ™ge het Paleis "op
er naar uit en raken het aan: we gingen, ais we ons nei j^aieis oy
voelen een kleine-, elektrische schok.
Het bolletje blijk',
zrjh.
dus -geldderite
de Dam voor de geest halen en zeg
gen: ;,dat ig één waterstofatoom",
dan is ,het proton, niet groter dan
de binnen-
En daér;; aan..rahd'^an 'h'ét efefc1ran^llj£t; een on-
bXTbnog veil 'kiefni °°o het
binnenste? fs het wel een bolletje? „rtat" V nu
We. kunnen het niet goed bekijken. raee"er mi^hien wei over's!
SlS' j.ftk Ss- wfta^t dtt tegelijk. Zelfs de meesteIngenieuze
vreemde verschijnsel zijn gewend, Demokrltos dé „uitvinder" van h«t
durven we het niet eens meer een woord atoom (van a-tomos, niet
bolletje te. noemen: het "heeft meer splijthaar), zoals hij.-is uitgebeeld
wee van een. wervelstormpje;'4n het in de tentoonstelling ..Het Atoom'.
LONDEy. De negentienjarige
markies van Londonderry heeft giste
ren in het openbaar zijn verontschul
digingen aangeboden voor zijn re
cente kritiekop koningin Elizabeth
en het Engelse hof. Hij zond een
schriftelijke verklaring toe aan de
„British Press Association" ett bood
hierin 2yn excuses aan voor zy'n
„slechte manieren."
Lord Londonderry zei. dat kritiek
op de monarchie algemeen en nooit
persoonlijk moest zijn en dat de
gene, die persoonlijke aanvallen op
de koninklijke familie deed, zichzelf
daardoor in ieders ogen vernederde
er. zich verachting op de hals haal
de.
De markies heeft zich onlangs
naast lord Altrincham geschaard 'en
hetvoorbeeld van de*e edelman ge
volgd door scherpe persoonlijke kri
tiek op de koningin en. baar hof
houding. -:S:-
,JDé reacties op mijn ingezonden
stuk hebben het duidelijk .gemaakt,
dat men een persoonlijke aanval op
de koninklijke familie zeer kwalijk
neemt, vooralindïerf de aanvaller
zowel onbeduidend., als onbevoegd
is", aldus de jeugdige lord.
Twee weken geleden: heeft lord
Londonderry in de „New Statesman",
een séherpe aanval gedaan op ko
ningin Elizabeth en haar hofhouding
en .de kritiek van lord Altrincham
toegejuicht. Enkele .dagen later heeft
zijn grootmoeder, de markiezin van
Londonderry,, hem de les gelezen en
zijn optreden „vulgair en kinderach
tig" genoemd..
\i Dederde :barori. Kinross' heeft in.-:
middels een- beroep gedaan op de
leden van de Britse adel om zich als
edellieden te gedragen en niet als
filmsterren. 7
„Lord Altrincham", aldus Kinross
in de Daily Mirror, „grauwt, tegen
de monarchie in een taaltje, dat zijn
voorvaderen ontsteld en verbaasd
zou hebben.". Telgen van een adel
lijke familie horen zo niet te hande
len, betoogde de baron. Zij moeten
ofwel hun titel eraa:' geven of met
waardigheid en bezinning, overleg,
fai.toen en wijsheid te werk gaan.
lord Altrincham heeft nog steeds
get.i spijt van zyn kritiek. Hij heeft
de pers meegedeeld, dat hij in het
volgende nummer van de „National
and English Review" zijn critici zal
antwoorden. Hij verklaarde, dat hij
sinds zijn eerste, artikel méér dan
duizend brieven heeft ontvangen,
waarvan meer dan driekwart het
met hem eens is.
FREDERIKSHAVN. Een gro
te auto van een Amerikaanse toerist,
kwam gisteren in botsing met een
Duitse wagen, die daardoor met een
klap tegen een Zwitserse auto op
reed. De Zwitser botste daardoor: te
gen een andere Duitse auto.-die door
vijf Australiërs was gehuurd; Het was
een volslagen chaos met éen Babylo
nische spraakverwarring.' Niemand
werd gewond.
ÏLFpRD (Engeland). De mas
cotte van de-RAF, de geit Lewis, is
niet meer. Vandaag is het dier uit
zijn lijden verlostomdat hetleven
haar te zwaar werd door aderver
kalking.
Het beest is in Uford met militair
eerbetoon teraarde besteld. Lewis.,
die de „rang" van sergeant eerste
klasse droeg, heeft zich in deze mi
litaire loopbaan, niet onbetuigd ge
laten- Een van de sterke verhalen Is.
dat „sergeant Lewis" tijdens een pa
rade een impopulaire' opperbevelheb
ber op gevoelige wijze, tegen zijn zit
vlak gestoten zou hebben
Een personeelslid van een Bar-
neveldse firma heeft enkele zeer
onaangename ogenblikken be
leefd. toen hü aan het werk'was
in een vriescel, die plotseling
door, iemand werd dichtgesme
ten, die niet wist dat zich ih de
cel nog iemand bevond. De inge-
slotene zat als een rat in de, val
en was niet bij machte de cel van
binnen uit te openen. Bovendien
was het in deze rniznte aarde
donker cn flink koud, want de
thermometer stond een aantal
graden beneden het vriespunt.
Tot overmaat van ramp kon de
„celbewoner" de schei niet vin
den, die in de cel moest ritten.
Met de moed der wanhoop bleef
hij zoeken, want per slot van re
kening was hü niet van plan dood
tg. vriezen. Roepen, kloppen of
wat de „diepvriesman" ook pro
beerde, niets hielp. Tenslotte
vond hij bijna anderhalf uur later
de. schel Toen was het een klein
kunstje óm zijn bevrijders te
waarschuwen.
Gelukkig heeft het niet. veel
langer geduurd,, want dat zou
voör zijn gezondheidstoestand al-
le*behalve bevorderlijk zün ge-
weest, Met ieen warme dronk en 1
op een rustig plaatsje kwam het
slachtoffer na dit bange avontuur
spoedig weer -bij zijn positieven, 1
MIJN vrouwlopeert een paar
daagjes bij eenvriendin in
Den Haag, officieel „voor de pezel-
ligheid", maar in wezen om mijn
voornaamste eigenaardigheden weer
eens met die dame door te nemen,
want dit geschiedt eens per kwar
taal, op basis lian een vertrouwen
dat nog stamt uit de tijd toen zij
samen, met tassen vol Grieks en
Latijn naar school fietsten.
Nu kan-iJc?:alleen.'leven; maar niet
.{alleen, opstaan, omdat één wekker
mij weliswaar wektmaar géénien-
takels heeft om te verhinderen, dat
ik na het ratelen verder slaap. Al
leen mijn vrouw kan- dat door vol
hardend :aafr mij te schudden.
Deze problematiekwerd acuut,
toen een redacteur van. ons veelgele
zen dagblad mij gisteravond opbelde
enzei:
„Jïj moet morgen naarLimburg.
Ik-heb: een trein voor je opgezocht.
Hij vertrekt zes'uur tien" -
,,'s Avonds?" vroeg ik. -
„Nee, 's ochtendszeihij.
Zijn gesprek was ten einde.
En mijn misère bepon.
Het was tien uur in de avond,
leerde een blik op de klok.
„Als tfc om --s uur can het sta
tion wil zijn, moet ik urn vijf uur
op', beregende ik, „Uit eigen kracht
breng ik dat niet tot stand. Ik zal
dus iemand moeten vinden, die gek
genoeg is om mij morgenochtend
om vijf uur op te bellen".
Nu heeft ieder mens de vrienden
kring die hij verdient. In de mijne
bevinden zich geen dauwtrappers,
maar ik ken wel een paar jongens
die vaak om vijf uur nóg op zijn
De drie meest notoire schreef ik
onder elkaar op een papiertje. Daar.
na begon ik te telefoneren.
De eerste gaf geen gehoor, de
tweede bevond rich in Po rijs'en de
derde'iei:
,Jk ga toevallig net vroeg nanr
bed. vanavond"..
,Jdaar als jij rtu eens de wekker
zette en me alleen maar even op
belde, om v(jf uur..." probeerde ik.
„Dromer", 7iep h\j vertederd. „Heb
je op jouw ieejlüa nog nog viet ge
leerd dat geen enkele vriencfschcp
zó ver gaat?"
En hij belde lachend af.
„Mijn moeder!" dacht ik.
Maar toen ik haar aan de draad
had. sprak zij:
..Nee jongen, ik heb je nu echt
genoeg gewekt, in myn leven. Je
moet op eigen benen staan".
Er zijn, kortom, in dit bestemt
peen eeuwige gevoelens. Toen ik
toch nog wilde aandringen, zei ze:
„Maar er bestaat toeji een soort
Centrale, die. zulke dingen doet voor
geld? Kijk maar in de pids."
...Even later had ik de onderneming
gevonden. Be draaide het nummer
en kreeg éen vriendelijke juffrouw,
diehet probleem aanhoorde en mij
vervolgens duidelijk 'l mankte, dat je
eigenlijk lid moest zijn van .haar
verbond om voor het genot van een
vroege,'wekking in aanmerking te
komen. 7.'
'7„'t Hoeft gelukkig maar één keer'',
riep ik, „Ik tuit graagbetalen' wat
het kost
:,Jfou ja, maakt u zich maar geen
zorgen", zei. ze. '„De mensen die er
overgaan zijn er ap het moment
nop niet, maar ik-.maak het wet-in
orde voor .u.V '■■"•-
Tk dankte duizend maal cn kroop
opgelucht, in. bedion ar ik- bijna on
middellijk indutte. Mijn. blind, ver-
trguwènr.in:de juffrouw en haar on
derheining bleek viet ongegrond
want inderdaad werden dromen, die
mij het verzwijgen waard.lijken, op
een gegeven moment gepenetreerd
door een hardnekkig geluid dat mij
langzaam maar zeker tot.bewiistzihi
porde. Met dichte ogen strompelde ik
«aar de telefoon en riep schor:
7--
„Met de centrale,, meneer", zei
een'frisse mannestem, „U hebt ge
vraagd om gewekt .te «jordén om
vijf vür, precies?"
„Ja".:
„Nou, dat kunnen we helaas niet
doen".
„O", zei ik geeuwend. „Hoe laat ts
het dan op het moment?"
..Half twee. meneer,"
De resterende uurtjes heb. Ik, he
laas fin 'n stoel,', besteed aan.-, dit
stukje
VhKf5;V-; 7'y KRONKEL'.
KARATSJI Zes volwassenen en
twee kinderen zijn om .het leven, ge
komen en'ongeveer 2000 huizen ver
woest voor bet merendeel strooien
hutten in het district Lahore, ten
gevolge van een zware regenval die
10 uur duurde.
nttittRnoprohoaroptrtMLt PouTiMA&tti6Mntritfif\CTit
Dit lö tÉflIAAK VÖOR
OE POULE!
inWEtTHtritkeR'
SP0W Ib btstoith
mEEntruck
A A rt A LU WACÊph i Z.&T Ofin I O.
DtlUjK ALLÉ WE&ÊfiAf M er
WÊOVERSPERRin&Etl...
GtbTOLtn/WfcET Jt
imbO.OATJEPOm
niET|öWE&«.
Lopen'
3089. Zonder zich verder te bedenken gaan
Eddy ën Rob aan het werk: 'de Manenrobbcn wor
den gevild en beide vrienden hullen Jrich dan in
de harige huiden. ..Je ziet er fantastisch uit!"
roept Rob. wanneer Eddy naar hem toe komt ge
kropen, *HoU maar op," antwoordt Eddy, «dat
ding is verschrikkelijk zwaar. Maar wat ben je
•nou van plan? Moeten we zo Lupardi overvallen?"
Maar Rob schudt zijn hoofd. „We.kunnen natuur
lijk in deze vermomming naar één der andere
eilandjes zwemmen cn ons daar schuil houden,
maar* als de boel hier in de lucht gaat, is het de
vraag, of we er dan nog levend van af komen.
Hét beste lijkt mij, wanneer we proberen aan
boord van de Plato" te komen. Maar dan moeten'
we wel. .opschieten, want het schip ligt aan de
andere kant. van het eiland."
„Ik geloof het graag."
„Ja. De meiden wilden niet veel
zeggen, terwijl meneer Barker- er
wès, maar een poosje later ging hij
weg en. toen .waé het 7 gemakkelijk,"
„Met j ouw metho den zeker!
„Ach, het was 'heel gezellig. Ze
waren, natuurlijk allemaal tegen
juffrouw Orrincourt, behalve Isabel
enzezei dat je de oude heer niet
kwalijk kon nemen, .dat hij eens iets
anders wilde dan zijn familie. Ik
08 zicht rimpelde en herinnerde hem vond het nogal verrassend van Isa-
n -e u 7,., 0an dat van. haar dochtertje. Er bel, die.de oudste van.de meiden
aly .le i-,^7es,0UW«/r- \s?-U!S sprongen tranen in haar ogen, „Ik is. Zjj verzorgt de kamers van. juf-
MstuDheit als het- uwe. Misschien heb geen reden om aan te nemen", frouw Orrincourt en het schijnt dat
«[i- ,v5pe^' j- p V? begon ze, zweeg enkeek verschrikt, juffrouw Orrincourt. nogal vriend-
elk gevaldatu voor het. diner zult „Het kan me niet schelen", zei ze schappelijk met haar. was. Indis-"
eeL z,^T]?^ame en haar stem brak meelijwekkend, creet, maar u -kent hef type."
rfJnic 5 ..-Ik heb het nooit kunnen verdra- „Het is in elk geval duidelijk, dat
„J'P f. -^ox 63 ik, gen als men onvriendelijk tegénme jij hetkent."
antwoo. ade Alleyn. „dineren ergens -was," Ze knikte met haar hoofd- „Ze schenen zodik als. dief én
,7. haar Cedric. „Vraag hem", zei ze, diefjesmaat te zijA juffrouw; O. en
mompelde; Ledric „wat hij die avond in de kamer Isabel, en toch. had Isabel er geen
Ze Ts het spraakzame soort en me
vrouw Buliivant stookte haar nóg
;op."> 7.
anders."
„In dat geval".
S ute?'to g g Orrincourt "deed;' Vraas bo^ar tegen ïr 'ovcï' te "praten.
2al" u-amuseren met verhalen over u.-3
Broekje's onschuld in verband met i 1 t aneri uit en wan-
kaasstolpen en haar eigen onbe- keide uit de kamer. -x ■u
kwaamheid om anonieme brieven te verdomme! - rte.o Cedne „Heb Ie/ iets bereikt met die ee-
schrijven." schril en vloog haar -achurna.. schiedenis van de melk?"
Pauline voorkwam 'eijn vertrek. AlleyiV- <U«-altaen was aebterge- „Isabel/baalde die uiteen ton,uit
iMet een snelheid van beweging bleven, floot troosteloos cn. liep naar de ijskast .en llet het in de? kamer
waartoe Alleyn haar niet in staat de ramen om een aantal notities in van juffrouw Orrincourt achter. De
had geacht kwam ze het eerst bii z:'Jn zakboekje te maken,"nadat hij rést van.de melk in de kan werd de
de deur en' storid daar in een hoog doelloos dw de kamer heen en volgende dag gewoon gebruikt. Juf-
1 opgerichte houdms, de palmen van weer had eelopen Hij was er nog Irouw O. was aioh in haar kamer
haar handen tegen de deur haar mee bezig toen Fox-binnenkwam.- aan het uitkleden toen Isabel het
hoofd achteruit geworpen. Blijf »Ze zeiden me, dat ik u hier kon bracht. Het kan niet veel meer dan
hier" zei - ze ademloos 3 Wacht vinden",, zei Fox. „Bent u opgescho- tien minuten later zijn geweest toen
eens!" ten, meneer Alleyn?" 7 'w 'rv,i juffrouw O. het naar de oude heer
Cedric wendde zich met een glim- „Als je het trappen in een mieren-' bracht. Het was door, Isabel in de
lach tot Alleyn. „Zoals ik reeds zei" nest zo kunt noemen, wel, ja. En keuken wam gemaakt en. ze deed
merkte hü op, „Lady Macduff. En jü?" - er daar ook wat. patentvoedsel m.
haar liefde helemaal geconcentreerd - „Ik heb de medicijnfleB 7en drie -He oude _beer dacht dat juffrouw O,
op Broekje en Paul. De moeder- van 'de enveloppen. Ik heb een kop het aitya deed en zei dat niemand
kloek, in de strijd." thee gedronken in de kamer van snaers het zo 'goea kon. Het was
„Méneer Alleyn", zei Pauline, „ik meneer Barker." ®en- 8f®PJe; tussen Isabel ..en juf-
wilde hier niemand iets van zeggen.. „Dat is meer dan ik in de biblio-',Iroww°v." -
We zijn eeii oude familie..." theek heb gekregen." „Er. is dus geen* kans óp, dat
„Op" m'n knieën", zei Cedric, „ik De kokkin en de meiden kwa- iemand .'er' tussen had kunnen ko-
- smeek"-u op m'n knieën, itante Pau- men binnen cn we hebben heel ple- men?"
line, niét de Sieur d'Ancred." zierig gebabbeld. Oudere mensen al- „Alleen maar als ze iets in bet
en. misschien zijn we ten on- lemaaL Mary, Isabel en Muriel zijn patentvoedsel hadden, gedaan en dat
rechte trots op onze afstamming, de meisjes; De kokkin heet mevrouw heb ik té pakken kunnen krijgen,"
Tot op vandaag kleeft er geen smet- Buliivant." „Goed zo." - ->H.
je aan onze naam. Cedric is 'nu het „En. waar hebben jij en Mary, Isa-- ;,Ik weet -niet v of u- misschien
hoofd van de familie. Om die reden bet en Muriel hef over gehad?"7denkt dat ze ietsmet het-medicijn
en ter wille van de herinnering aan „We zaten maar wat en luister- heeft, uitgehaald, maar -.dat is niet
mijn; vader, had ik hem willen spa- den naar de radio. Mevrouw Bulli-wsarschijnlijk. De oude heer lief nie
ren. -Maar nu hij niets anders doét vant liet me de foto's zien van haar mand aan de fles komen,omdat
dan me te pijnigen en te* beledigen neven in het legér." - 'juffrouw Desdemona Ancred .hem
en de verdenking op mijn kind pro- „Toe nou, Fox," zei Alleyn gftn- eens per vergissing een wrijfmiddel
beert te werpen, nu ik niemand heb nikend. had gegeven. Het was een nieuwe
om me te beschermen Pauline „Van stap tot stap," zei Fox die flos, zegt Isabel. Ik heb hem uit
wachtte even alsof ze ademhaalde zich amuseerde, „kwamen we tot het afval 'gevist De kurk is weg,
yoor een gewichtige clou. Maar er wijlen de baronet Hij moet een maar er is genoeg ;over voor een
gebeurde iets met haar. Haar ge— mooie geweest zijn, de ouwe heer." analyse." (^Vordt vervolgd).
