Overeenkomst of dictaat? Regering en ambtenaren GINA LOLLOBRIGIDA Raadsel miÊÊÊiÊSÈ^ Bulgaren naar Hongarije éiOiCO 9Nó zifn"AKKERTJES* WÊ N(or<jeiq spreek De MAN van Gina Niéuwe jeeps voor verkeerstoezicht door FRANK GODWIN a i Op nippertje in veiligheid bij boerderijbrand 'A door ftgaio ïïlarsh 77 J-r AVONTUREN VAN - KAPITEIN ROB li Dinsdag 24 september 957 E proeven met atoomwapenen nemen hun voortgang, nu de ont- 1 J wapening-besprekingen te Londen zijn mislukt. Het is een feit, JL/ dat n,eer van onmacht dan van macht. Is er nog wat anders dan onmacht in het spel? Tal %an commentatoren menen, te Londen ook onwil te hebben vastgesteld; onwil dan in deze zin, dat de afgevaardigden niet ernstig hebben gezocht naar een tussenoplossing. Met beschouwingen van deze aard moet men echter voorzichtig zijnen gezegd raag .worden, dat deze voorzichtigheid ook we! wordt betracht, fcodra de schrijvers wat dieper ingaan op wal in de Britse hoofdstad Sescbied en niet geschied. Een eerlijk onderzoek wijst uit. dat te Londen wel degelijk concessies «ja gedaan; zij het uitsluitend van de kant van de Westelijke landen. sHet aanvankelijke standpunt, vooral verdedigd door Frankrijk, was. dat «Je proeven met en de produktie van atoomwapenen tegelijkertijd moesten Worden stopgezet. De Russen wensten een stopzetting van dc proeven als onderdeel van een buiten de wet stellen van de atoomwapenen, zonder toezicht, hoegenaamd, en zonder enige toezegging over verdere ontwape ning. Dit standpunt hebben zij gehandhaafd tot het laatst toe. Van het iWesten is in een latere fase het voorstel gekomen tot stopzetting van de proeven op het ogenblik, dat overeenstemming was bereikt over niet meer dan de beginselen van een ontwapeningsakkoord. Het was vrijwel de verste stap, die de vrije landen konden doen. en er is ook kritiek getiucg ©p geweest. Voor de Russen bleek het plan echter toch onaanvaardbaar. Dit tegen de klippen op vasthouden aan hun standpunt is typerend ♦oor de Russische onderhandelingsmethoden. Hier meer dan bij iets anders 3igt, geloven wij, de oorzaak van het ontmoedigend gemis aan enige vor dering bij de oplossing van de grote problemen van deze tijd. De* Russen pajivaarden in allerlei geschillen maar één oplossing: de hunne. EEN kwestie van principe? een kwestie van prestige? Het is. lijkt het ons, tamelijk zinloos om te pogen, de Russische motieven pre cies te doorgronden. Globaal genomen is er sprake van eeu samen stel van onzekerheid en machtsbegeerte, met een onvoldoende (Biatigende invloed van morele overwegingen. De Russische machthebbers rijn uit de oorlog te voorschijn gekomen met een zeer hoge schatting van Ve waarde van soldaten en wapenen voor bet bereiken van zekere doel- 'einden. Zij hebben een verontrustend gebruik gemaakt van de kansen, ontstaan doordat na 1945 de Westelijke landen veel sneller en grondiger .Rebben gedemobiliseerd dan hun land. Met Kun groot en uitnemend •leger oefenden ze krachtige druk uit; en ze zijn niet geneigd, dit duide lijke voordeel zomaar te laten schieten door het aanvaarden van restricties, die een eind zouden maken aan hun overwicht. Intussen zijn zij zich terdege de grenzen bewust, die gesteld zijn aan het in sterke mate gebruikmaken van atoomwapenen, hetzij bij proef nemingen, hetzij in een oorlog, waarin dit strijdmiddel wordt toegepast. Bovendien weten zij, dat bij de huidige stand van zaken hun land veel «terker wordt bedreigd door atoomwapenen, dan zij met name Amerika er mee kunnen bedreigen. Uitbanning van de atoomwapenen betekent daarom voor hen tweeërlei voordeel: een ontzaglijk gevaar voor het eigen land wordt bezworen, «n de ovennacht in klassieke wapenen, die nu maar matig spreekt, komt plotseling op duidelijke wijze tot gelding. Vandaar, hun propaganda-offensief tegen de impopulaire atoomwape nen; vandaar hun boosheid, wanneer wordt gesproken van de „zindelijke" atoomwapenen, die nu in Engeland en de V.3. zouden worden vervaardigd. Heel hun taktiek is er op gericht, de wereld hun opvatting op te dwin gen. De Westelijke landen wensen echter geen Russisch dictaat te aan vaarden, dit op gronden, ontleend aan de eisen van de eigen veiligheid. Wanneer ze geen derde wereldoorlog wensen, dan geldt dat ook --r één zonder atoomwapenen. Bemoedigend is de toestand niet. maar kritiek op de Westelijke landen kunnen toch slechts rij uitoefenen, die vinden, dat (feitelijke) weerloosheid de voorkeur verdient boven de risico's van een niet tot elke prijs uitbannen van kernwapenen. GEEN loonronden in de komende tijd, verklaart de regering: de „jongens van Hofstra" en de dapper® (althans luidruchtige) A.R.K.A. en de (zeer bezadigde) Bond van Gemeente-Ambtenaren kunnen bet zich voor gezegd houder.. XT- e» men zich af, waar de actie in ambtenaarskringen plotseling vandaa.x komt. dan moet, geloven wij, het antwoord luiden, dat het minder gaat om de minimam- lijders dan om de billijkheid in de verhoudingen, die verstoord is door de eenzijdige salarisverhoging voor de hogere functionarissen. Men ziet dan ook hier en daar de gemeenteraden al bezwaar maken, waar het gaat om doortrekking van de lijn van het Rijk: de hogeren meer, de lageren bandhaven op het oude peil. In gevallen, dat de raden recalci trant rijn, zullen Gedeputeerden wel weer r oeten ingrijpen. Het maakt alles nogal een pijnlijke indruk. 1 Een inzender heeft ons eens gevraagd of wij ons de positie en de ge- ▼oeleo3 van de hogere ambtenaren (vóór de verhoging) dan niet konden indenken. Wel, het ontbreekt ons niet aan fantasie, maar het valt ons toch gemakkelijker, thans ons de positie en de gevoelens van de lagere ambtenaren in te denken. Geen loonronden; de regering staat er wel sterk mee. maar niet jegens de lagere ambtenaren, die op een psycho logisch denkbaar slecht ogenblik van de regering een achterstelling heb ben gekregen zonder te weten, waaraan ze die hebben verdiend. Nederlandse regering condoleerde Noorse regering DEN HAAG Drs.^ H van der Beugel, staatssecretaris van Buiten landse Zaken, heeft gisteravond na mens de Nederlandse regering «en eondoleancebezoek gebracht aan de ambassadeur van Noorwegen. M. L. J. H. Jorstad. wegens het overlijden van koning Haakon VU. PARIJS. Grote aantallen werk loze Ralgaren zijn naar Hongarije gezonden ter vervanging van Hon gaarse arbeiden, die naar bet Wes ten gevlucht zijn. zo heeft een ge vluchte Bulgaarse njnsictw gisteren verteld. t Advertentie l Vf|f tir onmisbaar- f^llNA LOLLOBRIGIDA woont Op M dé Via Appia Antica.. Achter een hoge muur. Ze wordt bewaakt door drie grote Duitse herders, een tuinknecht-chauffeur en een Oos tenrijkse huishondster. De honden' en de tuinknecht zorgen dat u de hermetisch gesloten poort niet bin nen dringt, de huishoudster voor komt dat u contact krijgt per tele foon. „Die Frau und Herr Dokter sind nicht zu Hause," zegt ze. „Rufen Sie in einer Stunde noch einmal an." Doet u dat 'in! zo ét: vertrouwen dan „sind die Frau und Herr Dokter nicht zu Hause. VieUeicht in einer Stunde" enz. Tot u. voor een paar flessen Chianti vertelefoheerdhebt en dan zijn ze nog niet;,thuis.'. Zo was de toestand twee maan den voordat ze. haar baby kreeg. Daarvoor was hij niet anders-ge weest, vertelde me een Romeins col lega. En voegde hij eraan toe ze hebben nu de pers tegen. Ze zul len van taktiek moeten veranderen." Hij zei. „ze" want Gina wordt ge- coached door, haar' echtgenoot. "Wie haar wil zien of spreken, stuit op de man achter de schermen: dokter., Milko Skofic, de Joegoslavische kinderarts, die Gina's impressario werd. „Ik bel hem niet op," zei de pu- bliciteitschef van, Unitalia Film met duidelijke afkeer, toen ik hem yroeg voor mij de barricade van. de huishoudster te doorbreken. „Ik praat niet met die Joegoslaaf." Toen ben ik, ondanks z'n waar schuwingen, naar dat streng be waakte huis, gegaan. *t Werd een avontuur met een vreemd begin maar een happy ending. De Via Appia Antica is de oude Romeinse weg, die naar *t zuiden leidde. Nu rijdt een stadsbus tot de kleine trattoria, vlakbij het graf van St Sebastian. Wie verder wil en geen ander vervoer heeft, moet lopen. Dat is, zolang 't licht is, geen straf want deze weg, waarlangs de Antieke Romeinen hun doden be groeven. is de meest bijzondere van de wereld. Men loopt tussen eeu wen oude grafm o numenten. S oms' heel hoog en lijkend op reusachti ge strandstoelen, bergen, gebroken muren. Dan weer laag en diep in de grond, met een plateau als een to neel. Aan weerszijden nachtzwarte cypressen en fantastische, bloeiende dennen. Daarachter: velden met de coratieve bomen doorstro aid en ge heimzinnige, achter hoge muren ver borgen tuinen. Dicht bij een van de hoogste gra ven ligt in een diep dal* het huis van Sylvana Mangano, een van de rijkste vrouwen van Rome. Veel verderop woont Gina. Hier is de weg heel smal en uit hoge eh lage muren kijken nog de in steen gehouwen gezichten van hen, die hieronder begraven liggen. Soms ontbreekt 't hoofd en-ziet men alleen 't gedrapeerde kleed, somï bleven alleen de ogen en de handen. £r zijn ook dikke engeltjes tussen een nest van slangen en scherpe pieken, bedekt met goudkleurig mos. 't Is een warme dag. Ik heb de tocht onderschat en daas van' .de zon. bel ik aan de bleek-blauwe poort vfiv' Gina. Die blijft gesloten. De hoge muren 2ün gewapend met glasscherven en prikkeldraad. Drie- jongens. op 't grafmonument aan de overkant, proberen inder.tuin te., kijken. Nu houd ik m'n vinger pp de be! en wacht.. Opeens is er een stem. Iemand die ik niet.zie, wil weten wie ik ben en wat ik wil. Na een kort verwarrend moment, ontdek ikeen rooster. Daar komt 't geluid van daan en de stem lijkt op die van de telefoon. Wéér klinkt 't refrein: ,J)iè Herr und Frau 'Doktor sind nicht zu Hause." Toen heb ik, m'n ogen dicht van de spanning, want nu was 't .erop of eronder, een verhaal voor dat rooster gehouden, Waarop die stem zei: „Liebes Fraulein, ich bin nicht die Frau Lolla." Na m'n smeekbede of ze dan even naar me toe wilde komen, omdat ik te moe was om zo maar verder te gaan, bleef *t stiL Een paar secon den later echter klonk er eemschui- vend geluid. Een man öp -kaplaar zen, duwde de houten deuren op zij. Er stond een vrachtauto, die even later de weg op reed. De achterkant was open en ik zag een onbeklede vergulde wieg, Vlug liep ik dc tuin in. waarop de man met de kaplaarzen in drei gend Italiaans riep dat ik verdwij nen moest. Zo niet. dan werd ik verscheurd door de „Cane". Omdat Ik {dacht dat cane''eenden waren, bleef ik staan- De man floot'en uit de struiken dook een enorme her dershond. Maar langs ,'t pad kwam m'n red ding aangehold: een kleine dikke vrouw. „Fraulein", riep ze: „Frau- 1 lein". Ze hijgde eh op haar wenk pakte de man de hona bij de riem. Ze was zei ze die Köcherin Anna Bitzner. uit Wien. Ze pakte me. bij m'n band en 'leidde me nerveus omkijkend de A poort Uit.v{;:-7 A;. Wat ik gedaan had, was streng verboden. Ze zou er vreselijke last mee krijgen, als Herr Doktor dat wist. Nee, ze mocht me ook geen water geven. Nee, het liebes Frau lein. moest maar weer terug.-'t Was verschrikkelijk -maar waarom dan ook niet eerst opgebeld! 'O - M'n verwijten incasseerde ze met A een zuchtend' „Ich weiss. Ich weiss." ,jKookt u vanavond: iets heerlijks voor Herr Doktor," zei ik, „en vraag hem dan ofik hem spreken mag". Ze giechelde gevleid. „Auf Wieder- sehen liebes.Fraülein," riep ze.„Auf Wiedersehen,"" - Twee dagen later probeerde ik weer of ik Gina aan de telefoon kon krijgen. En nu was 't antwoord van Anna Bitzner: „Herr Doktor verwacht u morgen om tien uur." De VI*. Appia Antica, de weg waar langs de antieke Romeinen hun do den begroeven, Is de meest bijzon dere,, vatt de wereld., DEN HAAG. Met het oog op de bestrijding van de verkeers onveiligheid zal het wagenpark van het korps rijkspolitie, met name van - de onderdelen belast met het uitoefenenvan verkeerstoezicht, met nieuw matormaterieel .worden uitge breid. Het ligt in het voornemen bij een aantal daarvoor in aanmerking komende groepen jeeps in te delen, die bestemd zijn om, bij op de grote intercommunale wegen plaatsvin dende verkeersongevallen, snel ter plaatse te. komen, ten einde de eerste maatregelen te treffen. De uitrusting van de verkeersgroepen zal met enig technisch materieel voor het consta teren van verkeersovertredingen worden uitgebreid. Aldus de Memorie van Toelichting op de begroting van het departement van Justitie. CAIRO In Egypte is de mili taire opleiding verplicht gesteld voor meisjes en jongens. De oplei ding gaat in op de eerste klas van de middelbare-school NICOS1Q. 25 Griekse Cyprio ten, die. krachtens de noodwet als verdachte .terroristen? werden vast gehouden, rijn maandag in vrijheid, gesteld. - Advertentie /JU.) i i i i i i i i i i Uw neus verstopt en Uw keel heeft aangedaan of U laat hoesten, doe dan dit: Verlicht el die urfghedea van griep met deze eenvoudige be* handeling: Wrijf vóór htl rlapen gaar. ."tha VapoRub op borst, keel eo rug. Deze aangename xaif hi tp twee manieren: (1) Vlcks VapoRub geeft medicinale dampen af. die U onafge- broken Inademt. Deze dampen openen de luchtwegen, verge makkelijken de ademhaling, verzachten de aandoening en kal meren dc boe». (2) Tegelijkertijd wdrkt Vicks VapoRub als e*n verwarmende pappleister döó. dc huid heen. verzacht de pijn en maakt de congestie op de borst los. Koop vandaag nog Vlcks VapoRub bij Uw apotheker of drogist! m m-tm m-m mm m mm A ANGEZIEN iïc bcroepriinive ben D pcabonnccrrf öp een groot aantal dagbladen wachtte riiij, toen ik van vakantie terugkeerde, 'n rnans hoge stapel drukwerk, die een maand we reldgeschiedenis bevatte. Aanvanke lijk had ik het -moedig voornemen mijn blackout bij te lezen, maar toen. er gisteren een ..welwillende man: bij mij belde en vroeg of ik oud papier te koop had, heb ik hem, bij intuïtie, de hele...collectie onge zien overgedaan. Het geld dat hij m\j er voor be taalde, was net genoeg om een glas rode wijn te kopen. Tericüi ik het, in een stil café, zat op te drinken, realiseerde üc mjj, dat de journalis tiek, mits op."de juiste wijze ver werkt, toch wel in. staat is een diep genot te verschaffen. .Jdaar over alles, u>a£ in de laat ste weken gebeurd is, mag je nu nooit meer oordelen," zegt u waar schijnlijk. Mis. In de eerste plaats kun je altijd over alles meepraten, als je maar voorzichtig bent met je woorden. Ik heb bijvoorbeeld al twintigjaar een afgerond oordeel over „Oorlogen vrede" van Tolstoi en het is me nog nooit gelukt het uit te lezen. - Toch praat ik, er onbevreesd' óver, want ik heb de vaste overtuiging, dat alle mensen die er. met mij over begin nen, ook niet verder zijn gekomen dan bladzijde honderd vijftig dus wat let me? - Als, je meur vaag penoeg formu leert, kom je altijd op 'je.pootjes terecht, A Foorzichtigheid ie «atuurï(fk ge boden, want je kunt de vaagheid ook te ver drijven: In het doof denkend Nederland op de been gehouden weekblad, las ik laatst een advertentie,waarin een dame „contact zoekt met intel lectueel; welke een vrouw van ni veau op prijs stelt, orn aan haar landhuis uitgebreider zin te geven." Kijk, dat is Vitreen duidelijk voor beeld van oeverloze vaagheid die leidt tot complete verdamping van de achter de woorden'verscholen in- ten tie*. Een gehuwde intellectueel, met zeven kinderen, zo„ op grond i van. deze tekst, zijn hele meute het 1 bedoelde landhuis kunnen binnen- dryuen en is dat. wel de bedoe- i ïing? i ,Jfeen, ik geloofdat je bij net re digeren van dit soort annonces piet concreet genoeg kimt zijn. Eén „def tige Belgische weduwe" in „Het laat- I Ste Nieuws" begrijpt het. Zij ver klaart, in de advertentierubriek, dat zij wenst te huwen met een tpeduio- naar; die -niets - mag bezitten, die Vlaams moet -spreken en die - bij voorkeurgevangenisbewaarder" dient te U ',:y. Ik vind dit weliswaar concreet, doch raadselachtig- IVaarom in vredesnaam die mor bide voorkeur voor zulk een be roep? Maar misschien kan iedere vrouw mij onmiddellijk zeggen, welke per soonlijke charme er uitgaat van een gevangenisbewaarder. Zou 't sleutel rinkelen fascineren? Of zit het 'm in debevallige rijkskleding? Ik weet het echt niet. Maar misschien zijn. er lezer' sen, die mij uit de droom- kunnen hel pen. Ik, wacht in spanning... r kronkel DOETINCHEM. In Doetin- chem is vannacht een.boerderij, be woond door de gerirmen G. Kelder man en L. Jansen geheel in de as gelegd. De brand is te ongeveer half twee ontstaan bij de schoor steen boven het woongedeelte van- de landbouwer Jansen. Toen diens echtgenote wakker werd stond het dak al in lichterlaaie en vielen brandende stukken van bet slaap kamerplafond. De echtparen Jansen met twee kinderen en Kelder man—met een kind konden zich ternauwernood in veiligheid stellen door in nachtgewaad uit het slaap kamerraam naar buiten te springen. Behalve de gehele boedel ging een. voorraad hooi, stro en landbouw werktuigen verloren. Het vee kon. in veiligheid worden gesteld. HOORDÜ! M DBECïRijproAmnvtR- r ikhoui? KEtRO WOORD DC0001? BtTt-A nOMD h£Jlt..M0öRD: m ZOU WEL 7 ttnswiutnHtrfctt WATDltZibtUntR TtGtn ntnttR MORTOfUtGT QN3II3 91 $11$. Het dienstmeisje doet open. Ook tl} li gé- initrueerd en trekt een bedenkelijk gezicht, wan neer Sandeman vraagt of de beroemde zanger thuis is. „U treft het niet. helaas." zegt zij. „me neer ts we! thuis, maar hij is ziekOp dat moment komt Lucia naar voren. £ij speelt haar rol uitstekend. „Bent u werkelijk mr. Sandeman Uit Amerika?*' xóêpt zij verbaasd uit; „sch. komt u toch binnen,... Mijn man heeft zich zo ver heugd over uw bezoek, maar Hij Is er slecht aan toe. Hij is kapot an verdriet, dat zün stern zijn prachtige volume heeft verloren. En iedereen laat ons in de steek,,.," Sandeman is diep ge roerd door dit verhaal Dat het met Mario zo erg zou zijn. had hij niet kunnen denken. Ondertus- Jndirect is het mogelijk, dat hij -er door £èn werd veroorzaakt. De {laatste practicaljoke de vliegende ikoe, op het schilderij, heeft Sir Hen- rry er waarschijnlijk toe gedreven zijn {tweede testament te gebruiken". J „Daar weet ik allemaal niets van -af', zei Thomas treurig. „Ik be grijp het niet. Ik had gehoopt,, dat u me alleen maar zou vertellen, dat Sonia het had gedaan". „We wachten nog op één frag ment van het patroon. Zonder dat kunnen we er niet zeker van zijn. En hét zou tegen èèn van onze ■strengste regels zijn als ik de naam /van een. verdachte noem tegen een {geïnteresseerde partij, terwijl de #2aak nog niet rond is". „Nou,, leunt u niet doen zoals ze in de boeken doen? Me een paar punten van houvast geven?" Alieyn trok een wenkbrauw op en •keek naar Fox. „ïk ben bang", zei 'hij. „dat onze punten van houvast weinig houvast zouden geven als men niet alle inlichtingenkent!'. 1 „O hemeltje. Maar ik zou ze toch 'wel willen horen. Alles is beter dan deze verschrikkelijke zorgen. Ik ben niet zo gek", zei Thomas, „ais ik er waarschijnlijk uitzie. Ik ben eeu !goed producer van toneelstukken, 'Ik ben het gewoon karakters te ana lyseren en ik heb een scherp oog voor situaties. Ais ik het manus cript van een moordstuk lees; weet jk altijd wie het heeft gedaan". „Nou." zei Alieyn weifelend, „hier zijn dan een paar feitjes. Ik geef ze u voor wat ze waard zijn. ,De belknop. De dauwworm van de •kinderen.. Het feit dat de anonie-e brieven werden geschreven op t [schoolpapier van de kinderen. t feit, dat alleen Sir Cedrïc en ;.;f- frouw Orrincourt wisten dat uw vs- 'der het tweede testament had on dertekend. Het boek over balsemen. ,De aard van arsenicumvergiftiging 'en het feit dat er geen arsenicum 'is gevonden, niet in zijn lichaam, [niet in zijn medicijn en niet in het lijk van de kat". „Carabbas? Heeft die er ook al mee te maken? Dat is verrassend. Gaat u verder". „Zijn haar viel uit en men dacht dat hij dauwworm had en" maakte hem af. Hij had geen dauwworm. De kinderen wel. Ze werden voor zien van een medicijn, die als een ontharingsmiddel moest werken en hun haar viel niet uit. De kat was in de kamer van uw vader, op de avond van zijn dood". „En vader heeft hem, zoals ge-, woonlilk, wat warme melk gege ven. Ik begrijp het", „De melk werd opgeruimd, de thermosfles uitgekookt en later weer gebruikt. Er was geen che mische analyse mogelijk. Nu dan het busje rattenkruid. Het zat dlcht- gekleefd met een koek van de in houd en was in lange tijd niet open geweest". „Sonia heeft dus geen arsenicum in de thermosfles gedaan?" „Niet uit het blikje in elk geval". „Helemaal niet, als het niet als „Helemaal niet, dunkt mij". „En u denkt dat hij op de èèn of andere manier de dauwworm-me dicijn van dr. Withers heeft inge nomen." -- „Als dat zo is, zal de analyse dat uitwijzen, We weten het nog niet." „Maar", zei Thomas, „Sonia bracht het mee terug van de apo theker. IX herinner me daar feta over gehoord te hebben." Ze bracht het, samen met de me dicijn voor Sir Henry, mee. Ze legde de flessen in de bloemenka- mer. Juffrouw f'enella Ancred was daar en verliet de kamer met haar." „En dr. Withers", ging Thomas voort op de manier van een kind dat een verhaaltje aanvult, „kwam die avond en gaf de kinderen hun me dicijn. Caroline was cr nogal gepi keerd over. omdat hij eerst had ge zegd. dat zij het wel kon doen. Ze vond", zei Thomas bedachtzaam, „dat Hij haar capaciteit in twijfel trok. Maar hij hield aan en stond haar niet toe het aan te raken. En toen. zoals u weet, werkte het niet eens. Ze hadden zo kaal moeten zijn als biljartballen, maar dat hikte niet. Zo kaal als biljartballen," her haalde Thomas met een rilling. „O ja, ik begrijp het Dat was Papa wel." Hij bleef zeker .twintig minuten rechtopzitten met zijn banden ^op zijn knieën. De wagen had Londen achter zich gelaten en rende nu door een vorstlandschap. Alieyn her haalde met een vastbesloten stem ming het hele verhaal van deze zaak: het lange, gedetailleerde re laas van Troy, de gezwollen ver klaringen van de Ancreds, het be zoek aan dr. Withers, de scène op het kerkhof. Wat kon het zijn dat .•■Troy had vergeten en waarvan ze geloofde dat het belangrijk was? Thomas brak de lange stilte op zijn onverwachte manier. „Dan veronderstel ik," zei hijfheel abrypi, en met een hoge stem.", dat u denkt dat of Sonia of èèn van ons hem de medicijn van de kinderen gaf. Maar we zijn niet allemaal moordzuchtig. U zult wel zeggen» dat een heleboel moordenaars verder nette, rustige mensen waren, .zcals het, Monster van Dusseldorf. Maar hoe zit het met het. motief? TT zegt dat Cedrïc wist, dat Papa het tes tamen4, had getekend eh O. was nog al vergenoegd over het eerste, zo dat zij het ook heus niet zou hebben gedaan. En dat geldt ook voor DeS- sy. Ze was niet erg opgewekt, maar ook niet erg verrast of boos. Bn ik hoop niet, dat u denkt- nou 3*. haastte Thoir.as zich verder, „dan komen we bij Pauline. Pauline z*i wel erg gekwetst zijn geweest -over Paul en Broekje en haarzelf, maar het waa waar wat Papa zei. Haai man had haar voldoende nagelaten en ze is helemaal niet wraakzuch tig. En Dessy, Milly of ik hadden ook niet zo"n wanhopige behoefte aan geld en Pauline, Broekje of Fe- nella (ik had Fenella en Jen verge ten) zijn ook geen rancuneuze slach ters. En Cedric dacht, dat hij goed vóór stond. En heus," eindig de Thomas, „u kunt Barker of de meisjes niet verdenken." „Nee," zei Alieyn, „dat doen we ook niet." „Dan lijkt het dus alsof u iemand moet verdenken, die hard geld no dig had en ln *t eerste testament ieta kreeg nagelaten. En natuurlijk ie mand. die niet veel van Papa hield. En Cedric. de enige, die er in past, kan het niet gedaan heb'oeh.'" Hij draaide zich hnlf om, nadat hij deze diepzinnige bewering had geuit en vestigde een bezorgde zoe kende blik op Alieyn. t Wordt vervolgd)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1957 | | pagina 1