Overeenkomst of dictaat?
Regering en ambtenaren
GINA
LOLLOBRIGIDA
Raadsel
miÊÊÊiÊSÈ^
Bulgaren naar
Hongarije
éiOiCO 9Nó zifn"AKKERTJES*
WÊ
N(or<jeiq spreek
De MAN
van Gina
Niéuwe jeeps voor
verkeerstoezicht
door FRANK GODWIN
a
i
Op nippertje in
veiligheid bij
boerderijbrand
'A
door ftgaio ïïlarsh
77 J-r
AVONTUREN
VAN
- KAPITEIN
ROB
li
Dinsdag 24 september 957
E proeven met atoomwapenen nemen hun voortgang, nu de ont-
1 J wapening-besprekingen te Londen zijn mislukt. Het is een feit,
JL/ dat n,eer van onmacht dan van macht. Is er nog wat
anders dan onmacht in het spel? Tal %an commentatoren menen,
te Londen ook onwil te hebben vastgesteld; onwil dan in deze zin, dat
de afgevaardigden niet ernstig hebben gezocht naar een tussenoplossing.
Met beschouwingen van deze aard moet men echter voorzichtig zijnen
gezegd raag .worden, dat deze voorzichtigheid ook we! wordt betracht,
fcodra de schrijvers wat dieper ingaan op wal in de Britse hoofdstad
Sescbied en niet geschied.
Een eerlijk onderzoek wijst uit. dat te Londen wel degelijk concessies
«ja gedaan; zij het uitsluitend van de kant van de Westelijke landen.
sHet aanvankelijke standpunt, vooral verdedigd door Frankrijk, was. dat
«Je proeven met en de produktie van atoomwapenen tegelijkertijd moesten
Worden stopgezet. De Russen wensten een stopzetting van dc proeven als
onderdeel van een buiten de wet stellen van de atoomwapenen, zonder
toezicht, hoegenaamd, en zonder enige toezegging over verdere ontwape
ning. Dit standpunt hebben zij gehandhaafd tot het laatst toe. Van het
iWesten is in een latere fase het voorstel gekomen tot stopzetting van de
proeven op het ogenblik, dat overeenstemming was bereikt over niet meer
dan de beginselen van een ontwapeningsakkoord. Het was vrijwel de
verste stap, die de vrije landen konden doen. en er is ook kritiek getiucg
©p geweest. Voor de Russen bleek het plan echter toch onaanvaardbaar.
Dit tegen de klippen op vasthouden aan hun standpunt is typerend
♦oor de Russische onderhandelingsmethoden. Hier meer dan bij iets anders
3igt, geloven wij, de oorzaak van het ontmoedigend gemis aan enige vor
dering bij de oplossing van de grote problemen van deze tijd. De* Russen
pajivaarden in allerlei geschillen maar één oplossing: de hunne.
EEN kwestie van principe? een kwestie van prestige? Het is. lijkt
het ons, tamelijk zinloos om te pogen, de Russische motieven pre
cies te doorgronden. Globaal genomen is er sprake van eeu samen
stel van onzekerheid en machtsbegeerte, met een onvoldoende
(Biatigende invloed van morele overwegingen. De Russische machthebbers
rijn uit de oorlog te voorschijn gekomen met een zeer hoge schatting van
Ve waarde van soldaten en wapenen voor bet bereiken van zekere doel-
'einden. Zij hebben een verontrustend gebruik gemaakt van de kansen,
ontstaan doordat na 1945 de Westelijke landen veel sneller en grondiger
.Rebben gedemobiliseerd dan hun land. Met Kun groot en uitnemend
•leger oefenden ze krachtige druk uit; en ze zijn niet geneigd, dit duide
lijke voordeel zomaar te laten schieten door het aanvaarden van restricties,
die een eind zouden maken aan hun overwicht.
Intussen zijn zij zich terdege de grenzen bewust, die gesteld zijn aan
het in sterke mate gebruikmaken van atoomwapenen, hetzij bij proef
nemingen, hetzij in een oorlog, waarin dit strijdmiddel wordt toegepast.
Bovendien weten zij, dat bij de huidige stand van zaken hun land veel
«terker wordt bedreigd door atoomwapenen, dan zij met name Amerika
er mee kunnen bedreigen. Uitbanning van de atoomwapenen betekent
daarom voor hen tweeërlei voordeel: een ontzaglijk gevaar voor het eigen
land wordt bezworen, «n de ovennacht in klassieke wapenen, die nu maar
matig spreekt, komt plotseling op duidelijke wijze tot gelding.
Vandaar, hun propaganda-offensief tegen de impopulaire atoomwape
nen; vandaar hun boosheid, wanneer wordt gesproken van de „zindelijke"
atoomwapenen, die nu in Engeland en de V.3. zouden worden vervaardigd.
Heel hun taktiek is er op gericht, de wereld hun opvatting op te dwin
gen. De Westelijke landen wensen echter geen Russisch dictaat te aan
vaarden, dit op gronden, ontleend aan de eisen van de eigen veiligheid.
Wanneer ze geen derde wereldoorlog wensen, dan geldt dat ook --r één
zonder atoomwapenen. Bemoedigend is de toestand niet. maar kritiek op
de Westelijke landen kunnen toch slechts rij uitoefenen, die vinden, dat
(feitelijke) weerloosheid de voorkeur verdient boven de risico's van een
niet tot elke prijs uitbannen van kernwapenen.
GEEN loonronden in de komende tijd, verklaart de regering: de
„jongens van Hofstra" en de dapper® (althans luidruchtige)
A.R.K.A. en de (zeer bezadigde) Bond van Gemeente-Ambtenaren
kunnen bet zich voor gezegd houder.. XT- e» men zich af,
waar de actie in ambtenaarskringen plotseling vandaa.x komt. dan moet,
geloven wij, het antwoord luiden, dat het minder gaat om de minimam-
lijders dan om de billijkheid in de verhoudingen, die verstoord is door de
eenzijdige salarisverhoging voor de hogere functionarissen.
Men ziet dan ook hier en daar de gemeenteraden al bezwaar maken,
waar het gaat om doortrekking van de lijn van het Rijk: de hogeren meer,
de lageren bandhaven op het oude peil. In gevallen, dat de raden recalci
trant rijn, zullen Gedeputeerden wel weer r oeten ingrijpen. Het maakt
alles nogal een pijnlijke indruk. 1
Een inzender heeft ons eens gevraagd of wij ons de positie en de ge-
▼oeleo3 van de hogere ambtenaren (vóór de verhoging) dan niet konden
indenken. Wel, het ontbreekt ons niet aan fantasie, maar het valt ons
toch gemakkelijker, thans ons de positie en de gevoelens van de lagere
ambtenaren in te denken. Geen loonronden; de regering staat er wel
sterk mee. maar niet jegens de lagere ambtenaren, die op een psycho
logisch denkbaar slecht ogenblik van de regering een achterstelling heb
ben gekregen zonder te weten, waaraan ze die hebben verdiend.
Nederlandse regering
condoleerde Noorse
regering
DEN HAAG Drs.^ H van der
Beugel, staatssecretaris van Buiten
landse Zaken, heeft gisteravond na
mens de Nederlandse regering «en
eondoleancebezoek gebracht aan de
ambassadeur van Noorwegen. M. L.
J. H. Jorstad. wegens het overlijden
van koning Haakon VU.
PARIJS. Grote aantallen werk
loze Ralgaren zijn naar Hongarije
gezonden ter vervanging van Hon
gaarse arbeiden, die naar bet Wes
ten gevlucht zijn. zo heeft een ge
vluchte Bulgaarse njnsictw gisteren
verteld.
t Advertentie l
Vf|f tir onmisbaar-
f^llNA LOLLOBRIGIDA woont Op
M dé Via Appia Antica.. Achter
een hoge muur. Ze wordt bewaakt
door drie grote Duitse herders, een
tuinknecht-chauffeur en een Oos
tenrijkse huishondster. De honden'
en de tuinknecht zorgen dat u de
hermetisch gesloten poort niet bin
nen dringt, de huishoudster voor
komt dat u contact krijgt per tele
foon.
„Die Frau und Herr Dokter sind
nicht zu Hause," zegt ze. „Rufen Sie
in einer Stunde noch einmal an."
Doet u dat 'in! zo ét: vertrouwen
dan „sind die Frau und Herr Dokter
nicht zu Hause. VieUeicht in einer
Stunde" enz. Tot u. voor een paar
flessen Chianti vertelefoheerdhebt
en dan zijn ze nog niet;,thuis.'.
Zo was de toestand twee maan
den voordat ze. haar baby kreeg.
Daarvoor was hij niet anders-ge
weest, vertelde me een Romeins col
lega. En voegde hij eraan toe
ze hebben nu de pers tegen. Ze zul
len van taktiek moeten veranderen."
Hij zei. „ze" want Gina wordt ge-
coached door, haar' echtgenoot. "Wie
haar wil zien of spreken, stuit op de
man achter de schermen: dokter.,
Milko Skofic, de Joegoslavische
kinderarts, die Gina's impressario
werd.
„Ik bel hem niet op," zei de pu-
bliciteitschef van, Unitalia Film met
duidelijke afkeer, toen ik hem
yroeg voor mij de barricade van. de
huishoudster te doorbreken. „Ik
praat niet met die Joegoslaaf."
Toen ben ik, ondanks z'n waar
schuwingen, naar dat streng be
waakte huis, gegaan. *t Werd een
avontuur met een vreemd begin
maar een happy ending.
De Via Appia Antica is de oude
Romeinse weg, die naar *t zuiden
leidde. Nu rijdt een stadsbus tot de
kleine trattoria, vlakbij het graf
van St Sebastian. Wie verder wil
en geen ander vervoer heeft, moet
lopen. Dat is, zolang 't licht is, geen
straf want deze weg, waarlangs de
Antieke Romeinen hun doden be
groeven. is de meest bijzondere van
de wereld. Men loopt tussen eeu
wen oude grafm o numenten. S oms'
heel hoog en lijkend op reusachti
ge strandstoelen, bergen, gebroken
muren. Dan weer laag en diep in de
grond, met een plateau als een to
neel. Aan weerszijden nachtzwarte
cypressen en fantastische, bloeiende
dennen. Daarachter: velden met de
coratieve bomen doorstro aid en ge
heimzinnige, achter hoge muren ver
borgen tuinen.
Dicht bij een van de hoogste gra
ven ligt in een diep dal* het huis
van Sylvana Mangano, een van de
rijkste vrouwen van Rome. Veel
verderop woont Gina.
Hier is de weg heel smal en uit
hoge eh lage muren kijken nog de
in steen gehouwen gezichten van
hen, die hieronder begraven liggen.
Soms ontbreekt 't hoofd en-ziet men
alleen 't gedrapeerde kleed, somï
bleven alleen de ogen en de handen.
£r zijn ook dikke engeltjes tussen
een nest van slangen en scherpe
pieken, bedekt met goudkleurig mos.
't Is een warme dag. Ik heb de
tocht onderschat en daas van' .de
zon. bel ik aan de bleek-blauwe
poort vfiv' Gina. Die blijft gesloten.
De hoge muren 2ün gewapend met
glasscherven en prikkeldraad. Drie-
jongens. op 't grafmonument aan de
overkant, proberen inder.tuin te.,
kijken.
Nu houd ik m'n vinger pp de be!
en wacht..
Opeens is er een stem. Iemand
die ik niet.zie, wil weten wie ik
ben en wat ik wil. Na een kort
verwarrend moment, ontdek ikeen
rooster. Daar komt 't geluid van
daan en de stem lijkt op die van
de telefoon. Wéér klinkt 't refrein:
,J)iè Herr und Frau 'Doktor sind
nicht zu Hause."
Toen heb ik, m'n ogen dicht van
de spanning, want nu was 't .erop
of eronder, een verhaal voor dat
rooster gehouden, Waarop die stem
zei: „Liebes Fraulein, ich bin nicht
die Frau Lolla."
Na m'n smeekbede of ze dan even
naar me toe wilde komen, omdat ik
te moe was om zo maar verder te
gaan, bleef *t stiL Een paar secon
den later echter klonk er eemschui-
vend geluid. Een man öp -kaplaar
zen, duwde de houten deuren op zij.
Er stond een vrachtauto, die even
later de weg op reed. De achterkant
was open en ik zag een onbeklede
vergulde wieg,
Vlug liep ik dc tuin in. waarop de
man met de kaplaarzen in drei
gend Italiaans riep dat ik verdwij
nen moest. Zo niet. dan werd ik
verscheurd door de „Cane". Omdat
Ik {dacht dat cane''eenden waren,
bleef ik staan- De man floot'en uit
de struiken dook een enorme her
dershond.
Maar langs ,'t pad kwam m'n red
ding aangehold: een kleine dikke
vrouw. „Fraulein", riep ze: „Frau- 1
lein". Ze hijgde eh op haar wenk
pakte de man de hona bij de riem.
Ze was zei ze die Köcherin
Anna Bitzner. uit Wien.
Ze pakte me. bij m'n band en
'leidde me nerveus omkijkend de A
poort Uit.v{;:-7 A;.
Wat ik gedaan had, was streng
verboden. Ze zou er vreselijke last
mee krijgen, als Herr Doktor dat
wist. Nee, ze mocht me ook geen
water geven. Nee, het liebes Frau
lein. moest maar weer terug.-'t Was
verschrikkelijk -maar waarom dan
ook niet eerst opgebeld! 'O -
M'n verwijten incasseerde ze met A
een zuchtend' „Ich weiss. Ich weiss."
,jKookt u vanavond: iets heerlijks
voor Herr Doktor," zei ik, „en vraag
hem dan ofik hem spreken mag".
Ze giechelde gevleid. „Auf Wieder-
sehen liebes.Fraülein," riep ze.„Auf
Wiedersehen,"" -
Twee dagen later probeerde ik
weer of ik Gina aan de telefoon
kon krijgen. En nu was 't antwoord
van Anna Bitzner: „Herr Doktor
verwacht u morgen om tien uur."
De VI*. Appia Antica, de weg waar
langs de antieke Romeinen hun do
den begroeven, Is de meest bijzon
dere,, vatt de wereld.,
DEN HAAG. Met het oog op
de bestrijding van de verkeers
onveiligheid zal het wagenpark
van het korps rijkspolitie, met name
van - de onderdelen belast met het
uitoefenenvan verkeerstoezicht, met
nieuw matormaterieel .worden uitge
breid. Het ligt in het voornemen bij
een aantal daarvoor in aanmerking
komende groepen jeeps in te delen,
die bestemd zijn om, bij op de grote
intercommunale wegen plaatsvin
dende verkeersongevallen, snel ter
plaatse te. komen, ten einde de eerste
maatregelen te treffen. De uitrusting
van de verkeersgroepen zal met enig
technisch materieel voor het consta
teren van verkeersovertredingen
worden uitgebreid.
Aldus de Memorie van Toelichting
op de begroting van het departement
van Justitie.
CAIRO In Egypte is de mili
taire opleiding verplicht gesteld
voor meisjes en jongens. De oplei
ding gaat in op de eerste klas van
de middelbare-school
NICOS1Q. 25 Griekse Cyprio
ten, die. krachtens de noodwet als
verdachte .terroristen? werden vast
gehouden, rijn maandag in vrijheid,
gesteld. -
Advertentie /JU.)
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
Uw neus verstopt en Uw keel heeft aangedaan
of U laat hoesten, doe dan dit:
Verlicht el die urfghedea van griep met deze eenvoudige be*
handeling: Wrijf vóór htl rlapen gaar. ."tha VapoRub op
borst, keel eo rug. Deze aangename xaif hi tp twee manieren:
(1) Vlcks VapoRub geeft medicinale dampen af. die U onafge-
broken Inademt. Deze dampen openen de luchtwegen, verge
makkelijken de ademhaling, verzachten de aandoening en kal
meren dc boe». (2) Tegelijkertijd wdrkt Vicks VapoRub als e*n
verwarmende pappleister döó. dc huid heen. verzacht de pijn
en maakt de congestie op de borst los. Koop vandaag nog
Vlcks VapoRub bij Uw apotheker of drogist!
m m-tm m-m mm m mm
A ANGEZIEN iïc bcroepriinive ben
D pcabonnccrrf öp een groot aantal
dagbladen wachtte riiij, toen ik van
vakantie terugkeerde, 'n rnans hoge
stapel drukwerk, die een maand we
reldgeschiedenis bevatte. Aanvanke
lijk had ik het -moedig voornemen
mijn blackout bij te lezen, maar
toen. er gisteren een ..welwillende
man: bij mij belde en vroeg of ik
oud papier te koop had, heb ik hem,
bij intuïtie, de hele...collectie onge
zien overgedaan.
Het geld dat hij m\j er voor be
taalde, was net genoeg om een glas
rode wijn te kopen. Tericüi ik het,
in een stil café, zat op te drinken,
realiseerde üc mjj, dat de journalis
tiek, mits op."de juiste wijze ver
werkt, toch wel in. staat is een diep
genot te verschaffen.
.Jdaar over alles, u>a£ in de laat
ste weken gebeurd is, mag je nu
nooit meer oordelen," zegt u waar
schijnlijk.
Mis.
In de eerste plaats kun je altijd
over alles meepraten, als je maar
voorzichtig bent met je woorden. Ik
heb bijvoorbeeld al twintigjaar een
afgerond oordeel over „Oorlogen
vrede" van Tolstoi en het is me nog
nooit gelukt het uit te lezen. - Toch
praat ik, er onbevreesd' óver, want
ik heb de vaste overtuiging, dat alle
mensen die er. met mij over begin
nen, ook niet verder zijn gekomen
dan bladzijde honderd vijftig
dus wat let me?
- Als, je meur vaag penoeg formu
leert, kom je altijd op 'je.pootjes
terecht, A
Foorzichtigheid ie «atuurï(fk ge
boden, want je kunt de vaagheid
ook te ver drijven:
In het doof denkend Nederland
op de been gehouden weekblad, las
ik laatst een advertentie,waarin
een dame „contact zoekt met intel
lectueel; welke een vrouw van ni
veau op prijs stelt, orn aan haar
landhuis uitgebreider zin te geven."
Kijk, dat is Vitreen duidelijk voor
beeld van oeverloze vaagheid die
leidt tot complete verdamping van
de achter de woorden'verscholen in-
ten tie*. Een gehuwde intellectueel,
met zeven kinderen, zo„ op grond
i van. deze tekst, zijn hele meute het
1 bedoelde landhuis kunnen binnen-
dryuen en is dat. wel de bedoe-
i ïing?
i ,Jfeen, ik geloofdat je bij net re
digeren van dit soort annonces piet
concreet genoeg kimt zijn. Eén „def
tige Belgische weduwe" in „Het laat-
I Ste Nieuws" begrijpt het. Zij ver
klaart, in de advertentierubriek, dat
zij wenst te huwen met een tpeduio-
naar; die -niets - mag bezitten, die
Vlaams moet -spreken en die - bij
voorkeurgevangenisbewaarder"
dient te U ',:y.
Ik vind dit weliswaar concreet,
doch raadselachtig-
IVaarom in vredesnaam die mor
bide voorkeur voor zulk een be
roep?
Maar misschien kan iedere vrouw
mij onmiddellijk zeggen, welke per
soonlijke charme er uitgaat van een
gevangenisbewaarder. Zou 't sleutel
rinkelen fascineren? Of zit het 'm
in debevallige rijkskleding?
Ik weet het echt niet.
Maar misschien zijn. er lezer' sen,
die mij uit de droom- kunnen hel
pen. Ik, wacht in spanning...
r kronkel
DOETINCHEM. In Doetin-
chem is vannacht een.boerderij, be
woond door de gerirmen G. Kelder
man en L. Jansen geheel in de as
gelegd. De brand is te ongeveer
half twee ontstaan bij de schoor
steen boven het woongedeelte van-
de landbouwer Jansen. Toen diens
echtgenote wakker werd stond het
dak al in lichterlaaie en vielen
brandende stukken van bet slaap
kamerplafond. De echtparen Jansen
met twee kinderen en Kelder
man—met een kind konden zich
ternauwernood in veiligheid stellen
door in nachtgewaad uit het slaap
kamerraam naar buiten te springen.
Behalve de gehele boedel ging een.
voorraad hooi, stro en landbouw
werktuigen verloren. Het vee kon.
in veiligheid worden gesteld.
HOORDÜ! M
DBECïRijproAmnvtR- r ikhoui?
KEtRO WOORD DC0001? BtTt-A nOMD
h£Jlt..M0öRD:
m ZOU WEL 7
ttnswiutnHtrfctt
WATDltZibtUntR
TtGtn ntnttR
MORTOfUtGT
QN3II3
91
$11$. Het dienstmeisje doet open. Ook tl} li gé-
initrueerd en trekt een bedenkelijk gezicht, wan
neer Sandeman vraagt of de beroemde zanger
thuis is. „U treft het niet. helaas." zegt zij. „me
neer ts we! thuis, maar hij is ziekOp dat
moment komt Lucia naar voren. £ij speelt haar
rol uitstekend. „Bent u werkelijk mr. Sandeman
Uit Amerika?*' xóêpt zij verbaasd uit; „sch. komt
u toch binnen,... Mijn man heeft zich zo ver
heugd over uw bezoek, maar Hij Is er slecht aan
toe. Hij is kapot an verdriet, dat zün stern zijn
prachtige volume heeft verloren. En iedereen
laat ons in de steek,,.," Sandeman is diep ge
roerd door dit verhaal Dat het met Mario zo erg
zou zijn. had hij niet kunnen denken. Ondertus-
Jndirect is het mogelijk, dat hij
-er door £èn werd veroorzaakt. De
{laatste practicaljoke de vliegende
ikoe, op het schilderij, heeft Sir Hen-
rry er waarschijnlijk toe gedreven zijn
{tweede testament te gebruiken".
J „Daar weet ik allemaal niets van
-af', zei Thomas treurig. „Ik be
grijp het niet. Ik had gehoopt,, dat
u me alleen maar zou vertellen, dat
Sonia het had gedaan".
„We wachten nog op één frag
ment van het patroon. Zonder dat
kunnen we er niet zeker van zijn.
En hét zou tegen èèn van onze
■strengste regels zijn als ik de naam
/van een. verdachte noem tegen een
{geïnteresseerde partij, terwijl de
#2aak nog niet rond is".
„Nou,, leunt u niet doen zoals ze
in de boeken doen? Me een paar
punten van houvast geven?"
Alieyn trok een wenkbrauw op en
•keek naar Fox. „ïk ben bang", zei
'hij. „dat onze punten van houvast
weinig houvast zouden geven als
men niet alle inlichtingenkent!'.
1 „O hemeltje. Maar ik zou ze toch
'wel willen horen. Alles is beter dan
deze verschrikkelijke zorgen. Ik ben
niet zo gek", zei Thomas, „ais ik
er waarschijnlijk uitzie. Ik ben eeu
!goed producer van toneelstukken,
'Ik ben het gewoon karakters te ana
lyseren en ik heb een scherp oog
voor situaties. Ais ik het manus
cript van een moordstuk lees; weet
jk altijd wie het heeft gedaan".
„Nou." zei Alieyn weifelend,
„hier zijn dan een paar feitjes. Ik
geef ze u voor wat ze waard zijn.
,De belknop. De dauwworm van de
•kinderen.. Het feit dat de anonie-e
brieven werden geschreven op t
[schoolpapier van de kinderen. t
feit, dat alleen Sir Cedrïc en ;.;f-
frouw Orrincourt wisten dat uw vs-
'der het tweede testament had on
dertekend. Het boek over balsemen.
,De aard van arsenicumvergiftiging
'en het feit dat er geen arsenicum
'is gevonden, niet in zijn lichaam,
[niet in zijn medicijn en niet in het
lijk van de kat".
„Carabbas? Heeft die er ook al
mee te maken? Dat is verrassend.
Gaat u verder".
„Zijn haar viel uit en men dacht
dat hij dauwworm had en" maakte
hem af. Hij had geen dauwworm.
De kinderen wel. Ze werden voor
zien van een medicijn, die als een
ontharingsmiddel moest werken en
hun haar viel niet uit. De kat was
in de kamer van uw vader, op de
avond van zijn dood".
„En vader heeft hem, zoals ge-,
woonlilk, wat warme melk gege
ven. Ik begrijp het",
„De melk werd opgeruimd, de
thermosfles uitgekookt en later
weer gebruikt. Er was geen che
mische analyse mogelijk. Nu dan
het busje rattenkruid. Het zat dlcht-
gekleefd met een koek van de in
houd en was in lange tijd niet open
geweest".
„Sonia heeft dus geen arsenicum
in de thermosfles gedaan?"
„Niet uit het blikje in elk geval".
„Helemaal niet, als het niet
als
„Helemaal niet, dunkt mij".
„En u denkt dat hij op de èèn
of andere manier de dauwworm-me
dicijn van dr. Withers heeft inge
nomen." --
„Als dat zo is, zal de analyse
dat uitwijzen, We weten het nog
niet."
„Maar", zei Thomas, „Sonia
bracht het mee terug van de apo
theker. IX herinner me daar feta
over gehoord te hebben."
Ze bracht het, samen met de me
dicijn voor Sir Henry, mee. Ze
legde de flessen in de bloemenka-
mer. Juffrouw f'enella Ancred was
daar en verliet de kamer met haar."
„En dr. Withers", ging Thomas
voort op de manier van een kind dat
een verhaaltje aanvult, „kwam die
avond en gaf de kinderen hun me
dicijn. Caroline was cr nogal gepi
keerd over. omdat hij eerst had ge
zegd. dat zij het wel kon doen. Ze
vond", zei Thomas bedachtzaam,
„dat Hij haar capaciteit in twijfel
trok. Maar hij hield aan en stond
haar niet toe het aan te raken. En
toen. zoals u weet, werkte het niet
eens. Ze hadden zo kaal moeten
zijn als biljartballen, maar dat hikte
niet. Zo kaal als biljartballen," her
haalde Thomas met een rilling.
„O ja, ik begrijp het Dat was
Papa wel."
Hij bleef zeker .twintig minuten
rechtopzitten met zijn banden ^op
zijn knieën. De wagen had Londen
achter zich gelaten en rende nu
door een vorstlandschap. Alieyn her
haalde met een vastbesloten stem
ming het hele verhaal van deze
zaak: het lange, gedetailleerde re
laas van Troy, de gezwollen ver
klaringen van de Ancreds, het be
zoek aan dr. Withers, de scène op
het kerkhof. Wat kon het zijn dat
.•■Troy had vergeten en waarvan ze
geloofde dat het belangrijk was?
Thomas brak de lange stilte op
zijn onverwachte manier.
„Dan veronderstel ik," zei hijfheel
abrypi, en met een hoge stem.", dat
u denkt dat of Sonia of èèn van ons
hem de medicijn van de kinderen
gaf. Maar we zijn niet allemaal
moordzuchtig. U zult wel zeggen» dat
een heleboel moordenaars verder
nette, rustige mensen waren, .zcals
het, Monster van Dusseldorf. Maar
hoe zit het met het. motief? TT zegt
dat Cedrïc wist, dat Papa het tes
tamen4, had getekend eh O. was nog
al vergenoegd over het eerste, zo
dat zij het ook heus niet zou hebben
gedaan. En dat geldt ook voor DeS-
sy. Ze was niet erg opgewekt, maar
ook niet erg verrast of boos. Bn
ik hoop niet, dat u denkt- nou 3*.
haastte Thoir.as zich verder, „dan
komen we bij Pauline. Pauline z*i
wel erg gekwetst zijn geweest -over
Paul en Broekje en haarzelf, maar
het waa waar wat Papa zei. Haai
man had haar voldoende nagelaten
en ze is helemaal niet wraakzuch
tig. En Dessy, Milly of ik hadden
ook niet zo"n wanhopige behoefte
aan geld en Pauline, Broekje of Fe-
nella (ik had Fenella en Jen verge
ten) zijn ook geen rancuneuze slach
ters. En Cedric dacht, dat hij
goed vóór stond. En heus," eindig
de Thomas, „u kunt Barker of de
meisjes niet verdenken."
„Nee," zei Alieyn, „dat doen we
ook niet."
„Dan lijkt het dus alsof u iemand
moet verdenken, die hard geld no
dig had en ln *t eerste testament ieta
kreeg nagelaten. En natuurlijk ie
mand. die niet veel van Papa hield.
En Cedric. de enige, die er in past,
kan het niet gedaan heb'oeh.'"
Hij draaide zich hnlf om, nadat
hij deze diepzinnige bewering had
geuit en vestigde een bezorgde zoe
kende blik op Alieyn.
t Wordt vervolgd)