„Publiek begrijpt de
met
GINA
LQLLÖBRIGIDA
WILMA
MONTESI
Hielp t?
1 .55
hforgenspreekjt
Y ovèrl
Huisvesting van
i studenten wordt
verbeterd
H „gé; verkouden
d&DAMPO
Onassis wil Franse
straalvliegtuigen
Turkije vraagt VS
om meer steun
SPROETJE SPARKS door FRANK GODWINS
AVONTUREN
VAN
KAPITEIN
door U^aLo ïüarsh
2
Donderdag 26 gr
HKT vcrw'indffile 011., niel. onlang* in ren di.rtissïe' over de Euro.
initiatie «Ie opmerking tc horen. ctai de wen» va» de re
gering om in de Kuromarkiurganttii ook het Nederlands te zien
erkend ais officiële taal. eigenliik wat overdreven was. Iedere
enigszins «itiiwrkkt-ld^ Nederlander behoort toch wel een vreemde 'aal 'e
sprekenen ons land zal zich in die mg,mm zeker nici door oimntwikkcl
de lieden laien vertegenwoordigen. Uit is dan het Holland, waarvan Kis-
inarck zei. riat hrt. ..«iéh selb>t annektierl." Dc opvatting komt neer op eeri
zich overgeven inist op bet ogenblik, dat een erkende en eervolle positie
▼oor het grijpen ligi.
Misschien vinden Mtnmiige lezeo dat het niet de moeite waard is. zich
iJruk te maken over zoinaai een opmerking. Het vervelende van tiet geval
is echter, dat het met zomaar een opmerking is. Wie zijn oor te luisteren
legt tegenwoordig, bemerkt telkens weer hoe gering de lust is om Neder-
laad ,.op te stoten in de vaart der volkeren". Niet in de laatste plaats in
letterkundige kringen stuit m«n al te veel op de mening, dat er weinig
meer op te stoten valt. Er is sprake van een zeker mtnderwaatdighciilsge-
voel jegens grote buitenlandse literaturen alsook van een gevoel van spijt,
niet voor een veel groter publiek te schrijven.
Het verschijnsel is echter symptomatisch voor een malaise over een bre
der vlak. De oorlog heeft de nationale zelfgenoegzaamheid van voorheen
zwaar geschokt; en daarna heeft de vrijwording van Indonesië sterk de
nadruk gelegd op de kleinheid van Nederland. De lijden zijn er niet naar
geweest om uit de teleurstellingen een nieuw en gelouterd zelfbewustzijn
te doen ontwaken. De afstanden zijn gering geworden, de grenzen gemak
kelijk te overschrijden. De ether is vol andere geluiden dan de onze. Wat
■wonder, dat er een neiging bestaat, zich tc late» opnemen in de inter
nationale stroom.
WIJ hebben niets tegen de internationale stroom, mits uitdrukke
lijk wordt bedacht, dat in cultureel opzicht internationalisme
als mengprodukt een onbestaanbaar ding is. Levend kan het
alleen zijn, wanneer elke groep er zijn eigen bijdrage aan ver
leent. Het grote gevaar voor Nederland, groter geloven wij dan elk ander,
is de twijfel die bestaat aan de mogelijkheid, dat Nederland iets van
waarde inbrengt Het is dit défaitisme, dat de verontrustende trek is in de
Nederlandse willigheid, de Europese integratie op de meest voortvarende
wijze te bevorderen.
Er is alle reden om tegen dit défaitisme op de scherpst «mogelijke wijze
«telling te nemen. De regering heeft, rüet alleen schoon gelijk, wanneer 2Ïj
de Nederlandse taal in de Euromarktorganen als rechtsgelijk wenst te
zien erkend,, zij zou zelfs ernstig tekortschieten wanneer zij naliet het te
doen, uit ongeïnteresseerdheid of in dc veronderstelling, dat de Vlamin
gen dit varkentje wel gaan wassen. De Vlamingen hebben zich dikwijls
genoeg blootgesteld aan.de spotternij van in het bijzonder de Franstaiigen.
Dat zij daarbij meer dan eens maar flauwe steun ondervonden van de Ne-
derlanders, is misschien een van de oorzaken van het bestaan van som
mige extremistische stromingen in hun kring. Men kan hun nu tenminste
niet voorhouden, dat zij taalrechten pretenderen,-die de Nederlanders zelf
niet eens nodig vinden.
Overigens is dit niet meer dan een onderdeel van een veel groter ge
heel. Nederland moet zich bewust zijn, niet alleen zijn taal in te brengen
in dc Europese gemeenschap, maar het hele verddVe stuk beschaving, dat
in de loop der eeuwen binnen zijn grenzen is gegroeid. Niet omdat die be
schaving in alle opzichten zo bewonderenswaardig is. maar wel, omdat het
bestaan als volk er onverbrekelijk mee is verbonden.
NU horen wij vragen; bestaat er geen internationale cultuur, geen
internationale literatuur? Natuurlijk bestaan die. maar slechts,
voorzoveel de opvattingen en werken, die ze vormen, ergens in
een lokaal bepaalde bodem hun voeding vinden. Gedachten zijn'
tolvrij en de geest zweeft waarheen bij wil, maar ergens hebben ze toch
in een volksgemeenschap met een eigen stempel hun oorsprong gevonden.
In Nederland hebben, vrezen wij, sommigen dat enigermate uit het oog i
verloren. Zij zijn geïrriteerd, omdat zij menen de maatstaven te moeten
zoeken in het buitenland en zij rijn, merkwaardigerwijze. nog meer geïnd-
teerd, wanneer in het eigen land zich regionale stromingen openbaren, i
Over het gebrekkige contact tussen schrijvers en. volk in Nederland schre-J
ven wij al eens eerder. Eén derde-van de Nederlanders leest geen boeken.1
maar het zoubelangwekkend" rijn om te weten, welke boeken de andere!
twee derde lezen. 1
Een enghartig provincialisme is nimmer een schone zaak; maar een re-
gionaal cultureel ontwaken, zoals dat in Nederland valt waar te nemen,
kon wel. eens de beste remedie zijn tegen het défaitisme dergenen, die fei-1
telijk betreuren. Nederlanders te zijn.
TJTRECHT. "Volgen» professor
J.Waterink, hoogleraar aan de Yriie
Universiteit, zijn de voorschriften in
het wegverkeer vaak in termen ge
steld, die voor het publiek niet be-
grfjpelp: zijn. Professor Waterink
vertelde gisteren In een psycholo
gische beschouwing over het verkeer
en verkeersongelukken tijdens de al
gemene vergadering van het Verhond
van Veilig Verkeer, dat van 35 on
dervraagde personen slechts zeven
wisten wat „van richting verande
ren" betekent.
Onder de 28 ondervraagden, die
geen antwoord konden geven waren
studenten, winkelbedienden, een di
recteur, een predikant, kantoormeis
jes en een vrouwelijk arts
Volgens professor Waterink is de
terminologie van de verkeersvoor-
schriften oorzaak van een zeker ver
zet tegen de schematische maatrege
len. die de verkeersregeling inhou
den.
Voorts meent prof. Waterink, dat
relatief gezien, het zeer zelden voor
komt, dat een verkeersongeval ver
oorzaakt wordt door een mechanisch
defect. De vraag naar de oorzaak van
de meeste verkeersongevallen is vol
gens de Amsterdamse hoogleraar een
vraag naar de psychische gesteldheid
van de betrokken mensen. Aggressi-
viteit acht prof. Waterink een van de
belangrijkeoorzaken.
Professor Waterink, die pleitte voor
een krachtiger optreden van de po
litie,, was van mening, dat het oog
luikend toestaan van overtredingen
afbreuk doet aan de eerbied voor de
wet. Aan de andere kant had de
hoogleraar kritiek op de kantonrech
ter, die ingeval van een aanrijding,
zonder ernstig gevolg een zware"
straf oplegt, omdat iemand een. snel
heid verkeerd geschat heeft „Zo'n
straf wekt verzet" aldus prof. Wate
rink, „en dreigt de wet krachteloos
te maken";
Een tweede spreker op de verga
dering was de heer K. J, Muller,
hoofdinspecteur van politie te Rot
terdam, die de gruwelpropaganda in
de verkeersopvoering besprak. Vol
gens de heer Müller dient- men dit
middel om het publiek te "wijzen, op
de gevolgen van verkeersongevallen,
niet te verwaarlozen.
OOR de derde maal ging ik naar;
de Via Appia Antica, Nu in dé
late middag en door: de lange scha
duwen leken de graven geheimzinni
ge tekens. Weer deed de manmet
dekaplaarzen, open. Maar nu wacht
me binnen die Köcherin Anna Bitz-
ner. Ze staat naast de houten beren,
en verwelkomt me ziels te vredeniM:
Als ik mijn haar - wil kammen,
brengt ze me naar hettoilet.dat
roze is met zwarte tegels, met een ro
ze wasbak en een deur die uit een
enorme spiegel bestaat.
"„Schön was.' fluistert ze. ..Alles is
hier mooi. Die Frau Gina heeft zo
veel smaak."
In de kamer met de vleugel ver
telt ze van Frau Gina, die zo ijverig
is en zo handig. Al haar kleren, te
kent 1 en knipt En van herf Doktor
die vijf talen spreekt, ,,'t is goed dat
ze een baby krijgen," vindt ze. „Ze
zijn nu nog jong en ze hebben rt no-
V
Ze ris nog maar een. paar tellen
weg of daar komt Gina; lachend met
uitgestoken hand. Maar ondanks deze
gastvrije allure heeft ze iets verle-.
gens en onzekers. Ze draagt een drie
kwart mantel en rok vangrijze
tweed, een hoog geslotenwit bloesje.
't Is heel vreemd om boven dit
neutrale mevrouwachtige costuum 't
hoofd van la Lollo te zien, met de
zelfde uitdrukking, dezelfde make
up, *t eendere kapsel dat we van de
films kennen. Ze gaat zitten op een
grote met goudkleur overtrokken
bank en haar heel hoog gehakte rode
schoentjes halen maar net de grond.
Ze zit heel recht, de wijde mantel als
een tent om haar heen.
„Poor Gina, she hasn't got the lon
gest legs in the world, (arme Gina ze
heeft niet de langste benen van de
wereld) zei de kostuumontwerper
John Moore, die haar kleren voor
„Trapeze" en „Notre Dame de Paris"
tekende. „Poor Gina, but she is a
sweet girl."
Haar benen zijn inderdaad kort en
ze Is werkelijk a sweet girL Weinig
zeker van rich, zelf, niet geraffineerd,
niet pikant, niet boeiend maar vast
niet onaardig. Haar bruine ogen zijn
trouw en goedhartig, het kinnetje ls
klein en een beetje slap, de lippen
zijn breder geschminkt, de hals is
kort 't Gezicht wisselt nauwelijks van
uitdrukking. „Gina is geen schoon
heid, maar ze ris bijzonder fotoge
niek", zei De Sica.
Ze heeft, vind ik, een aardige lach,
't persoonlijkst zijn haar tandén. Ze
missen de feilloze filmsterren-gla-
mour. Ze staan wat ongelijk. Ze
heeft ook een aardige lage stem.
Maar haar handen zijn propperig, te
blank, te dik.
Ze vraagt wat ik drinken wil;
„Thee?"
Ze drukt op een bel en even later
komt .de stralende Köchïn met een
blad, waarop een fraai geborduurde
muts. Gina schenkt thee in antieke
porseleinen kopjes, 't Is een tafreel
voor een damesblad.
In Rome werd gezegd dat Gina's
vbaby een troef was om haar k wi j-
nende populariteit terug te winnen.
Metuitzondering van Dé. Sica, die,
kennelijk geen onderscheid maken
wil en bovendien Gina's humoristi
sche kwaliteiten waardeert, praat
men over Sophia Loren' met meer in
teresse en sympathie.
Gina zegt: ,,'t zal heel goed voor:
tne zijn als ik de baby heb, omdat
dc dan alles niet meer zo overdre
ven zie. Ik zal m'n werk dan niet
meer zo belangrijk vinden want het
leven is belangrijker." En; „Ik wil
niet m'n hele leven werken. Ik weet
dat ik op een dag zal ophouden. Dan.
.wil ik kunnen zeggen; ik heb er ge
noeg van, voordat 't publiek dat.zegt.
Dan wil ik: weer gewoon zijn. Ik
droom soms dat ik gauw met 't werk
ophoud."
Ze kijkt naar me met grote bruine
ogen. Ze lacht haar.vriendelijke lach:
en ik vraag me af of dokter Skofic
dif gesprek met haar heeft voorbe
reid, yT :_;V y
Ze zegt: „Ik wil graag alleen zijn;
Ik wil geen chocola, in de etalage
blijven, waar iedereen naar kijkt
Daarom heb ik om dit huis zoveel
bomen laten planten. Ik hou van bo
men maar deze moeten me bescher
men."
Maar even later praat ze zorgelijk
over de smaak van 't publiek, die
elk jaar en nog sneller soms, ver
andert:'-
„Sommige actrices, bijvoorbeeld
Anna Magnanï hebben een drama
tisch gezicht. Dat heb ik niet. En An
na Magnani heeft een sterker wiL
Als een zin haar niet bevalt, als ze
hem niet zo voelt, dan moet die wor
den veranderd. Ik wou dat ik zo'n
karakter had. Dat heb je nodig in de
filmwereld. Iedereen probeert je
klein te krijgen. Daarom is 't goed
dat m'n man me helpt. Hij heeft in
z'n karakter alles wat ik mis."
Ze zwijgt en lacht vriendelijk. „An
na Magnani," praat ze verder, „heeft
niemand nodig. Iedereen doet wat ze
zegt. Anders maakt ze een vreselijke
scène."
„Ik ben ook wel eens moeilijk,"
babbelt ze, „maar ik maak nooit zul
ke erge ruzies. Maar Anna Magnani
is ook ongelukkig." En als ik vraag
waarom: „Ze is lelijk." Nu schrikt ze,
dit is stellig niet door dokter Skofic
gepland. „Nee, niet lelijk," praat ze
vlug, „maar .er zijn er die haar le
lijk vinden en er is geen man die
werkelijk om haar zelf van haar
houdt En haar kind heeft polio, Ik
begrijp 't wel. Maar nu zal ze ge
lukkiger zijn, nu ze Oscar heeft"
Ze kijkt met grote naïeve ogen.
Ik voel me op visite bij een mevrouw
in een salon. „Wilt u nog thee?"
Ze schenkt de kopjes in, presen
teert een koekje. Een paar jaar gele
den zag ik haar op een pin-up plaat.
Het Is een jowje Mflko geworden, geen
dochter met Gin*'* uiterlijk en „t ka
rakter van m'n man". Maar die doel
bewuste Gina Et kan doj komen.
driedelig in kleuren,.in Esquire, Ze
keek toen net zo trouwhartig als nu.
Ze is de vrouw van Rome. in het
doof Möravia aan .de film aangepaste
scenario". „Een slechte film", zegt ze,
„Dat. komt door Moravia".
Ze speelt graag rollen diehet pü-;
bliek sympathiek vindt, 't Wilune als
„a good girï'V.'t Liefst speelt ze sa
men met De Sica. In „Brood, liefde
en fantasie" tekende hij niet, maar hy
was de regisseur. „Hij legde me alles
uit en ik begreep hem zo goed." Voor
de rest heeft ze geen hoge dunk van
haar spel. Ze zegt en ik merk dat ze
't meent: ..Hoe vaker ik mezelf zie.
hoe slechter ik *t vind. En 't is nog
erger als ze erin gaan knippen en als
je jezelf terug ziet met een andere
stem. Zoals in de Duitse ftlms. Ik
spreek geen Duits. Maar ik heb wel
Frans en Engels geleerd.. ..Notre da-
mede Paris," heb ik in de Franse en
Engelse versie gespeeld. Daar heb ik
m'n''. stem" gered/'
Voor ze ontdekt werd was Gina op
dé academie in Rome. „Niet dat rik.
veel talent heb" praat ze, „maar 't
maakte me veel gelukkiger dan het
werken voor de film. Ik hou ervan
iets te maken. Ik vond tekenen en
schilderen leuk. Maar ik kan nu niet.
meer terug";
Dokter Skofic komtbinnen. Hij
groet glimlachend. Hij kijkt naar z'n
vrouw.~'r?
„Hebt tl nog. werk van vroeger?
vraag rik. Dokter Skofic knikt. Gina
zegt wat verward: ,,'t Is de moeite niet
waard» En tegen haar echtgenoot;
„Niet doen,- de signora, haar. man is
een schilder" (want dat heb ik in de
loop van 't gesprek verteld). Maar
we gaan toch door dit aan antiek rij
ke huis. Eri tussen de oude meesters,
zie ik een stilleven van flessen en ci
troenen. Luigia Lollobriglda XI B
staat er boven. Luigia is haar werke
lijke naam,
„Ik kan 't zo niet meer," zegt Gi
na.
Dokter Skofic veegt met een vin
ger over 't glas en zwijgt
„Ik zou graag een meisje willen
hebben," vertelt ,ze vlak voordat ik
wegga, „'t Mag op mij lijken, als *t
maar 't karakter heeft van m'n man"
't Is een jongen geworden. De doel
bewuste. uitgekookte Gina II ris de
wereld dus tot nog toe ontgaan.
De drie hónden die me eerst moes
ten verscheuren, springen bij het af
scheid goedig ..om me heen. De man.
met de kaplaarzen moet me langs: de
donkere Via Appia Antica in de witte
auto van de Skovics naar m'n hotel
rijden, 't Is een opdracht die hij ver
foeit. Maar hij gehoorzaamt, grim
mig en zwijgend. G
1 DEN HAAG In de "toelichting
!op de onderwijsbegroting deelt mi
ester Cals mee, dat in nauwe sa
menwerking met de Centrale Stich
ting Studentenhuisvesting een begin
;is gemaakt met de uitvoering van de
eerste plannen om tegemoet te ko
men aan het van jaar tot jaar toe
nemende tekort aan studentenhuis-
Vesting.
Te Leiden zal een hospitium voor
222 studenten worden gebouwd. Het
rijk zal 600.000.— in de kosten
bijdragen. Van dit bedrag komt
ƒ400,000,— ten laste "van de begro
ting 1958, de rest ten laste van de
begroting 1958. Voor de exploitatie
van studentenhuizen te Utrecht is
een memoriepost opgenomen. Voor
bijdrage in de exploitatiekosten van
studentenhuizen te Delft is 683.000
bestemd. Verwacht wordt, dat in de
loop van 1958 in drie, door de ge
meente Delft te bouwen flats aan
210 studenten van de TE, wan
ruimte kan. worden aangeboden. Een
aantal bestaande panden xri ge
schikt worden gemaakt voor de be
woning door' ca. 60 studenten. y
WENEN. In Oostenrijk is' woens
dag een douanebeambte gearresteerd
en beschuldigd van spionage voor
Tsjecho-SlowakÜe, Hij zou de Tsje
chen aan de Oostenrijkse grens gerui
me tijd tegen betaling inlichtingen
hebben verstrekt.
(Advertentie IM.)
NICE. De Griekse scheepvaart-
magnaat Aristoteles Onassis over
weegt de aankoop van drie Franse
straalvliegtuigen van het type Cara-
veile voor de Griekse luchtvaart
maatschappij Olympic Airways,
waarvan hö eigenaar is.
Medewerkers van Onassis deelden
mede, dat de multimiljonair in ge
zelschap van Franse luchtvaartauto
riteiten met een Cara veile ¥,naar
Athene was gevlogen, en dat hij een
goede indruk van het toestel had.
gekregen.
WASHINGTON De Turkse mi
nister van Financiën, Polatkan,
heeft er gisteren op aangedrongen,
dat de V.S. hun hulpverleningspro
gramma voor- Turkije herzien met
het oog op het feit, dat Turkije'»
zuidelijke buur, Syrië, „bezig is ïn
snel tempo. een Sow jet-satelliet te
worden". Hij had geconfereerd met
functionarissen van het StateDe
partment, maar wilde geen bijzon
derheden over de gevoerde bespre
kingen meedelen.
(Advertentie IJn.)
ASPR0
7 O langzamerhand hebben toe de
vaccmtie allemaal achter de rug.
i De droom is voorbij, het toèrk i$
'hervat en toe zijn rijp voor de
'vraag:
i „En, hielp 't?"
Tfe bedoel; bracht de Vacantie, wat
|u er van verwachtte?
1 Hopelijk antwoordt -u met een vol-
mondt# ja", maar als ik. professor
Rümke mag gelovenleiden tepen-
iooordig vele vacantiereizen tot het
ontstaan van psychische stoornissen.
Hij heeft er in het Nederlands Tijd
schrift voor Geneeskunde een bijzon
der instructief artikel over geschre-
ven, waarin hij zich eerst overgeeft
aan bespiegelingen over de irraag,
waarom de mensen in hun vacan
cies eigenlijk reizem Zonder een op
rechte belangstelling voor vreemde
landen en volkeren te onderschat
ten, acht hij het sociale prestipe een
belangrijke factor: „Voor velen geeft
het aanzienlijk groter voldoening te
kunnen zeggen: Overmorgen ben
ik in Helsinki," dan in HeUinki te
zijn ^5en drijfveer is ook de (vaak
onbewuste) gedachte „de reis zal de
oplossing brengen," de oplossing van
de meest uiteenlopende problemen.
Ontevredenheid met eigen land en
eigen omstandiphden,de gedachte,
„Dort too du nicht bist, don isf das
Gliick, doet mensen ver weg reizen,,
met de onbestemde hoop datzij,
eenmaal elders, eindelijk „open" zul
len paan. Het buitenland heeft, vol
gens professor Rümke, voorts op re
ien de aantrekkingskracht «an de
anonimiteit, het incognito xijn, de
verlossing ran de sociale druk.
Ook onderdrukte liefdesverlan
gens spreken mee.
„Op reis heeft een ontmoeting in
beginsel peen toekomst door de be-
grensdheid in dé tijd. Straks stapt
men uit en de partners zien elkaar
nooit terug." Deze veilige zekerheid
doet sommige mensen losslaan en
avonturen beleven, waarvan zij la
ter toch ae terugslag ondervinden,
In reizen zit een groot stuk vb"*ht
voor een drievoudig lijden: „het li
chaam, alftjd door ondergang be
dreigd, drukt OP reis niet zo zwaar;
vlucht voor de uitwendige wereld
die ons altijd op zijn onverwachtst
kon aanrollen; «lucht «oor onze re-
luties met anderen, die ons druk
ken." Moeilijkheden by het vervul
len van beroepsplichten vergroten
het verlangen „eruit" te zyn, maar
leiden anderzijds, tijdens de vacan
tie, tot een eigenaardige „vrees «oor
post: er zal toch geen onaangename
brief uit de werksfeer komen?"
Dat veel achtenstoaardipe lieden
zich, op reis, kleden al* landloper*
en hygiënische maatregelen glim
lachend terzijde schuiven, wijst «ol-
perts professor Rümke op een wens
naar doorbreking van het dapelijk*
bestaan, die diep leeft in de mens.
Welke gevaren schuilen er nu, «al
pen* de psychiater, in het moderne
reizen?
Het in korte tijd veel te ver weg
trekken, leidt tot oververmoeidheid
die, gevoegd bij de nasleep van
(soms betreurde) avonturen en d*
■moeilijk te vermyden teleurstelling,
dat de reis „de oplossing" natuurlijk
niet brachtwel eens voert naar een
toestand, die de kans op psychisch
instorten groter maakt, dan hij voor
de vakantie icas.
Professor Rümke illustreert zijn- be
toog met een reeks gevallen uit de
praktijk, allemaal van mensen die,
door- hun vacantie ervaringen, pa
tiënten werden. Hij meent dat klei
ne, rustige reisjes veel..aanbevelens
waardiger zijn en niet' zo veei kau«
bieden op brokken,
„Nop maar elf maanden en dan pa
ik weer," denk ik altijd, als ik van
vakantie terupkeer, U ett ik weten
nu dus, toaar ttrij volgend^ jaar, zon
der gevaar voor geestelijke kwets
uren, heen kunnen; naar Valfcen-
burp of hoogstens naar de Ardennen.
Wat zullen toe elkaar daar voor de
voeten lopen. En wat zullen we daar
neurotisch van toordent
Enfin, na een mislukte vakantie i*
het heerlijk rusten op de zachte ai-
van ran de
LONDEN. Een bespreking van
het Britse ministerie van Arbeid om
het conflict bij de vliegtuigfabriek
De Havüland op te lossen, is op niets
uitgelopen. Er staken 3000 man. De
produktie van het „Cornet" passa
giersvliegtuig, straalvliegtuigen voor
de marine en geleide projectielen
heeft van de staking t« lijden.
WAT ?HCT KUfl.
nCNWfcLPAARDtn
Dievtttzijfil
IKVfttTT.Zfc
ttt&Btnwjn
roesTtmino,
HA.5PR0tnt.ib
MttltepnORTOMTHUli
IrtttotrnoiRttt
hPRtKfcn 1 f }A,HtJ t&
c-irifitn.
rlARC IPt non JCWAARöOnU
Wtït .LR ZIJN ZWERVER!) OPJt
LANt>...Zl&tUnfcR£» S
3115 Toch krijgt Sandemsn niet de indruk, dat
zijn gevierde zanger het financieel nu zo erg
moeilijk beeit, want zijn vrouw en bij worden
ontvangen in een weelderig gemeubileerde salon.
Wanneer Mario Tarcia er nog zo'n levensstaat op
na kan houden, zal het toch nog wel met hem
loslopen-.».-. j«u woont hier prachtig," zegt hy.
„maar waarschijnlijk moet u eens verandering van
lucht hebben. Ik zou u willen voorstellen een
tocht met de „Havik" mee te maken. Dat zal u
beslist goed doen." Marlo knikt bedachtzaam. Hij
zou liever een chéque van een paar duizend dollar
van zijn bewonderaar hebben gehad, maar dit
aanbod, lean bij ook weer niet weigeren, Doris
steunt het idee van haar man van herte. „Toe.
gaat u met ons mee," zegt zij. „we hebben het
heerlijk rustig aan boord en wanneer u uit deze
omgeving weg bent knapt u ongetwijfeld flink
op.'" En na enig heen en weer gepraat accepteren
Mario en Lucia gaarne de uitnodiging.
„Eruit, zegik. Juffrouw Ancred,
neem dit brief.'e mee. Ik heb het
duidelijk geschreven. Bel mijn huis
op en laat ze die dingen meebrengen
zodra de auto komt Kan uw broer
'mijn wagen rijden? Goed zo".
„Er is een wagen met chauffeur
buiten", zei Aileyn. „Fox, neem het
briefje mee, wil je".
Pauline en Desdemona, die zich
tot de deur hadden teruggetrokken,
gaven bij het horen van Alleyns stem
een kreet en. vlogen langs hem naar
de gang. Fox volgde hem met het
briefje.
„Wat doet u hier in Godsnaam!"
wilde dr. Withers weten. „Ga er
uit!" Hy gluurde naar AUeyn en
liep terug naar het bed. Millamant
Ancred en Caroline Able waren er
'over heen gebogen. Ze waren' met
enige moeite bezig met iets, dat
worstelde én schorre, onmenselijke
geluiden maakte. Er hing een pene
trante reuk in de kamer.
„Haal die kleren weg. maar leg
dat andere ding o.ver haar heen.
Bedek haar zo ver mogelijk. Goed
zo. Neem mijn jas even aan. me-
■vrouw Ancred, zo kan ik niet wer
ken. Nu zullen we het braakmiddel
weer eens proberen. Voorzichtig.
Laat het glas niet vallen.""
Juffrouw Able liep weg met een
arm vol kleren. Millamant stond
wat achteraf, met de jas van de
dokter, haar handen nerveus be
wegend.
Daar, op een kinderbed met een
vrolijk schot, draaide en vocht So-
nia Örrincourt: de gratie van haar
lichaam verwrongen door span
ning, de schoonheid van haar ge
zicht vertrokken in pijn. Toen Ai
leyn naar haar keek, wilde ze zich
oprichten en haar ogen schenen
hem aan te staren. Haar ogen wa
ren bloeddoorlopen en knipperden
en trilden. Een arm vloog" her
haaldelijk naar haar voorhoofd, als
een mechanisch stuk speelgoed.
Hij stond aan het einde van de
kamer en keek toe. Dr, Withers
scheen hem te hebben vergeten.
De. twee vrouwen keerden na een
geschrokken blik terug naar hun
werk.De schorre kreten, de span
ning en het vechten stegen in een
ondraaglijk crescendo.
„Ik zal haar een tweede injectie
geven. Houdt u de nrm stil, als
ukunt. Goed zo, haal dat ding
weg. Nu."
De deur werd op een kier ge
opend. Aileyn liep er heen, zag
Fox en slipte naar buiten.
„Ome man zal direct wel terug
zijn met het gereedschap van de
dokter," mompelde Fox.
„Heb je dr. Curtis en Co. op
gebeld?"
„Zijn op weg,"
Thompson, en Bream nog in de
buurt?"
Jawel meneer."
„Laat ze binnenkomen. Houd de
bedienden in hun eigen kwartier.
Sluit alle kamers af waar ze in ge
weest is sinds ze terug is geko
men. Drijf de familie bij elkaar en
houd ze bij elkaar."
„Dat is allemaal al gebeurd, me
neer AUeyn. Ze zijn in de salon."
„Goed. Ik wil haar nog niet al
leen laten."
Fox wees met zijn duim. „Kans
op een verklaring?"
„Niet op dit ogenblik, lijkt me.
Heb je iets, Fox?"
Fox kwam dicht bij hem staan
en begon in een toonloze bas te
mompelen; „Zij en de dokter en
juffrouw Able hebben thee gedron
ken op de kamer van juffrouw
Able. Hij was gekomen om de
kinderen te zien. Ze stuurde het
kleine meisje Kentish om de thee
te laten brengen. Hield niet van'
de thee in school. Thee was voor
de rest van de familie klaar ge
zet in de eetkamer. Een tweede
blad werd uit de keuken door Bar
ker gebracht. Met thee voor èèn
persoon. Tweede pot door me
vrouw Kentish in de eetkamer ge
zet. Juffrouw Desdemona legde
wat biscuitjes op het blad. Me
vrouw Ancred ga« het blad aan
Broekje en juffrouw Br ikje heeft
het hier gebracht. Juffrouw O.
werd ziek eer de andere twee ook
maar iets hadden aangeraakt. H«
kleine meisje was er bij -en xag
alles".
„Heb Je de thee-dingen? A
„Thompson heeft ze. Mevrouw An
cred hield haar hersens bij elka**
en zei dat ze weggeborgen moesten
worden, maar in de haast om de
patiënte naar buiten te krijgen, werd
het blad omgestoten. Ze liet me
vrouw Kentish achter om op te rui
men, maar die werd hysterisch en
Isabel veegde het ten slotte op. Thee
en heet water en gebroken kopj«
in de hele kamer. Er moet toch nog
wel een spoor zijn achtergebleven.
Dat kleine meisje is goochem, moet
rik zeggen".
AUeyn legde zijn hand vlug op d«
arm van Fox. In de kamer verander
den de heftige geluiden in een luid
en snel gepraat „Ba-ba-ba-ba-ba
en hield abrupt op. Op hetzend*
ogenblik arriveerde de geünifor
meerde chauffeur aan het einde van
de gang met een klein koffertje. Ai
leyn liep hem tegemoet, nam de kof
fer en ging de kamer weer binnen,
nadat Wj Fox had beduid hem ta
volgen.
„Hier is uw koffertje, dr. Withers
„Goed zo. Zet maar neer. Vertel
die vrouwen om haar familieite waar
schuwen, als u weggaat. Als ze aie
tenminste heeft. Als ze haar nojj
willen zien, moeten ze vlug zyn
„Fox, wil jij?"
Fox glipte weg. t,or
„Ik zei: „als u weggaat her
haalde dr. Withers kwaad.
„Ik ben bang, dat ik wel zal moe
ten blijven. Dit is een politiezaak.
Withers."
„Ik ben heel goed op de hoogt»
van wat er is gebeurd. Maar mijn
plicht ligt bij die patiënte en ik sta
er op, dat deze kamer ontruimo
wordt."
„Als ze het bewustzijn mocht ver
liezen...." begon Aileyn. terwijl mj
naar het verschrikkelijke gezicht
met de halfopen ogen en mond keek.
„Als ze het bewustzijn weer krijgt,
wat niet zal gebeuren, zal ik u
waarschuwen". Dr. Withers opende
het koffertje, keek op naar AUeyn
en zei woest: „Als u nu niet gaaj
zal ik me in verbinding stellen met
de hoofdcommissaris".
Aileyn zei ferm: „Dat zal ui niet#
helpen. We hebben hier feinen
dienst en we blijVêh hier ook hél
den. Uw patiënte heeft ;hallium ace
taat naar binnen gekregen. Ik -jei
voor. dat u doorgaat met uw be
handeling, dr. Withers."
i Wordt vervolg"
