Met elkaar geholpen
sprak: over
WILMA
MONTESI (ii)
m
m
Schaar
SAN MARINO
SPROETJE SPARKS.
mobiliseert
Ontploffing op
Noors schip in
Amsterdam
/IK
AVONTUREN
VAN -
KAPITEIN
ROB
door ïlgaio ïïlarsh
2
Zaterdag 28 september 1957
ÊS.-7. --
A
B
C
D
A
B
C
D
1
1
2
2
3
3
4
4
5
5
6
6
7
7
8
8
9
9
10
10
Dode en gewonde
Voetbal - ook strak*
püiiiii»
VORIGE week heeft een groep Kamerleden een rondreis gemaakt
door de drie noordelijke provincies. Het geschiedde op uitnodiging
van de provinciale besturen; en de bedoeling was, de voLksverte-
genwoordigers met de neus op enige problemen van deze lands-J
delen te drukken. Deze problemen hangen alle samen met bet achterblijven i
van het Noorden in de economische out wikkeling "van Nederland. Het komt
tot uiting, iu de stagnatie van de bevolking, terwijl er elk jaar in ons land
toch meer dan honderdduizend mensen-bijkomen, en het komt op andere
wijze tot uiting in een zekere verschraling van het leven, vooral in de
kleinere dorpen, die al te veel jongeren zien vertrekken. Met economische
patroon ;mel zijn nadruk op de landbouw heeft de vroegere harmonie ver
loten in een -volksgemeenschap, die het. noodgedwongen, meer en meer
in industrie, handel en vprkeer zoekt.
Onbehagen en een zekere ontwrichting- zijn onmiskenbaar; en dit in
dezelfde streken, die vroeger regelmatig een deel van hun bevolking af
stootten zonder dat dit de'gebondenheid en de geborgenheid van de kern
schaadde. Gemakkelijker migratie, mechanisatie van de landbouw-, een
grotere neiging tot vergelijking met vval elders geschiedt, ziehier allerlei
feiten, waarvan moeilijk valt uit te maken in hoeverre ze als oorzaak of
gevolg moeten wor<Jj£n beschouwd, maar die in elk geval horen tot: het
gewijzigde beeld. -
De Commissarissen der Koningin en een aantal burgemeesters hebben
de parlementaire delegatie-niet kracht en klem aan het varstand po
gen te brengen, dal er iels schort. De noordelijke provincies, verklaarden
zij, moeten op allerlei wijze bewoonbaarder worden gemaakt. Het is een
nationaal beiang. dal niet alles zich samentrekt op de randstad Holland,
en het is een regionaal belang, dal bel economisch patroon in het Noor
den: groter verscheidenheid en -groter-mogelijkheden biedt. Het is de taak
van de. rijksoverheid, de economische decentralisatie op velerlei w-ijze te
bevorderen.
;.V«k
ANNA MARIA CAGLIO,
bUlsnaamd de Zwarte Zwaan, danse-
re» in nachtclubs, beschuldigt Pierot
Piccioni van moord.
OP de ervaringen van de parlementaire afvaardiging/waarover de
bladen uitvoerig hebben bericht, heeft de rede van prof. Thijsse
voor het Koninklijk Instituut van Ingenieurs een waardevolle aan
vulling gegeven. Deze 'hooggeleerde zoon van de grote natuurbe-i
schermer heeft een waarschuwend woord doen horen voor de randstad
Holland, Zijn betoog was rustig en zakelijk en vervuld van werkelijkheids--
zin. Hij bepleitte waarlijk niet zoiets als een vestigingsverbod in het Wes-I
ten des lands. Veeleer was hij geneigd, als een feit te aanvaarden, dat]
daar in de komende tijd nog zo'n anderhalf miljoen mensen bijkomen.'
Maar hij zei wel wat anders. Hij drong aan op j-cn spreiding van de
bevolking over meer centra en over-groter gebied. Hij waarschuwde ook'
tegen monstersteden. die de bewoners en de bestuurders alleen maar zor-i
gen bereiden. Zorg voor bulfergebieden tussen de stedelijke gemeenten
en voor recreatieruimte, zei prof. Thijsse. En tenslotte: bevorder de in-1
dustriële en administratieve decentralisatie!
Volgens hem moet dit geschieden op twee manieren. De eerste is, een'
deel van het hoger onderwijs en allerlei grote bureaus naar „de provin
cie" over te brengen. De tweede is, de vestiging van industriële onderne
mingen in het Oosten en het Noorden aanlokkelijker te maken. Het zijn
conclusies, die volkomen aansluiten op de wensen, die de parlementaire
delegatie vorige week in Groningen. Drente en Friesland te horen heeft]
gekregen.
E gedegen en zeer deskundige wijze, waarop prof. Thijsse de din-J
I 1 gen heeft gesteld, biedt, dunkt ons, een basis voor behandeling
I J van deze materie los van gevoeligheden. Het gaat om het welzijn,
om de economische en geestelijke gezondheid, van de hele natie.
De stedelijk-induslriële expansie in een beperkt gebied heeft haar grenzen.
Ons land, klein als het is. biedt niettemin vele mogelijkheden om de drei
gende indigestie te voorkomen.
Nu kan worden betoogd, dat de regering al bezig is te werken in de
door prof. Thijsse bepleite geest. In het regeringsbeleid valt de nadruk
echter op de z.g. noodgebiederi, waarbij het gaat om het belang van be
paalde streken, meer dan om het belang van het ganse land. De frag
mentarische aanpak dient te worden vervangen door een globale aanpak,
zonder forcering. maar toch in het volle besef van de plichten, die de
vergroeiing van staat en maatschappij een verstandige overheid oplegt.
Hier toch bestaat de duidelijke situatie, dat de landsdelen in hun ver
schillende noden met elkaar zijn geholpen.
- ,f.
MJSNGUINI Cloet z'n bril at. „Wil-
ma zegt hij was donderdag 9
april om half zes 't huis uit.gegaan
en niet meer teruggekeerd. Men had
haar twee dagen tevergeefs gezocht.
Wel had ze dinsdag tegen haar zusie
gezegd, dat. ze naar Ostia wou, de
badplaats van Rome, omdat 't zee
water goed was voor haar geïrriteer
de voeten. De dertiende april plaat
sten we haar foto in de krant en hier.
cip meldt zich een vrouw, Passarelli,
die beweert dat ze de reis van Rome
naar Ostia gemaakt heeft met een
.iong meisje, dat op Wilma leek." „Da
aN^afgedaan^Het djs een"' óncehik" Hierop begint Menghini een serie verschilt. Italianen houden van vuur-
Wilma cine naar'Ostia voelde zicli artlkelen tegen de politie. Maar op werk. Romeinen zijn kalm, klassiek,
niet goefl v.ernauw in 't water vér- een.dag komt een van de cprrespon- scepUsch. Ze hebben gevoel voor hu-
dronk en'spoelde 18 tot 20 kilometer de,n.l.en met een nieuw bericht. Het mor, ze kunnen ,om veel ernstige
verder aanschijntzegt hij dat Capocotta dingen lachen.
- Menghini 'slaat- met de vlakke hand - t® maken heeft. (Capocotta Op. 21. september laat president
r>n 't biu-Mii en fluistert- Maar rp ls 1jachtterrein van de president Sepe Pierot Piccioni arresteren,
had geen enkele wond. Hoe' kan dat? van Italië, er is o. a een club waar- Voordat hij dit deed. wist Menghini
Ik heb in m'n lfivon zoveel liiken ce« vs'i s Isrids hoogst sjoplciittstGn en düt lnj t Vflii plsn \s>8s» „Doe t niet*
zien Ik schreef een schero artikel rijksten lid zijn.-Ze zouden daar wil- raadde hij hem." Dit spoor is fout.
Hierop kwamen stapels brieven.' de obscure fuiven houden.) Piccioni is de moordenaar niet. Ik
Het publiek bleek zich voor het ge- Menghini di© behalve journalist heb een verklaring van 44 personen,
val te interesseren, 't Was een jong advocaat is en rechtskundig advi- die van grote betekenis is. Op 9 april
meisje,- zo gaat,dat in Halië. seur van II MessaRero, zegt tegen heeft de jeudige oom van Wilma,
De chef van de redactie zei: z'n directeur: „Nu moeten we op- Giuseppe Montesi de drukkerij waar-
«ehriif-.nïet 7.0 onntipnd." Menghini houden. Wilma was een iong meisje, van hij directeur is verlaten. Daar
vóór heeft men hem horen telefone
ren met een zekere Wilma."
„Schrijf niet zo opruiend." Menghini houden. Wilma was een jong meisje,
antwoordde „Ik schrijf m'n mening, een maagd, dochter van een timmer-
anders schrijf ik niet." De directeur man. Ze h,eeft niets met die club in
en eigenaar van II Messagero gaf Capocotta te maken gehad. Maar we
hem gelijk. hebben geen bewijzen." Hij schrijft
Wordt vervolgd)
<A.» "-«*
.'V Ar -
SAN MARINO De communisti
sche regering van de 14.000 inwo
ners tellende, onaf hankelijhe, in de
Apennijnen (Italië) gelegen repu
bliek. San Marino heeft vrijdag het
IS4 man sterke reservistenléger on
der de wapenen geroepen, omdat zij
bang is dat de Westerse partyen
v
binnenkort, een staatsgreep zullen
uitvoeren.
- De 184, met ouderwetse karabijnen
en revolvers uitgeruste en in oud
modische uniformen gestoken mili
ciens, versterken thans het uit veer-,
tien man bestaande vrijwilligersle
ger Zij hebben de zeven kastelen
bezet, die de hoofdstad San Marino
en de omringende dorpen beheersen.
De inwoners van' San Marino, die
over het algemeen een bestaan vin
den in de toeristenindustrie, verrich
ten hun dagelijkse werkzaamheden i
op-de gewone voet, l
De communisten, 'die in de afge.
lopen twaalf jaar. tezamen met de
met hen verbonden socialisten,- in
San Marino aan het bewind zijn ge
weest. zouden acht dagen geleden
de macht verloren hebben, indien
zij niet: plotseling de volksvertegen
woordiging hadden ontbonden en het
„leger" hadden opgedragen de toe
gangen tot het parlement af te zet
ten. Zij schreven tevens in novem
ber te houden algemene verkiezin
gen uit.
Hun tegenstanders hebben gedreigd
geen deel te zullen nemen aan de
„onwettig door de communistische
autoriteiten uitgeschreven algemene
verkiezingen".
AMSTERDAM. Vrijdagmiddag
omstreeks half twee heeft zich aan
boord van 't Noorse zeeschip „Bello",:
dat gemeerd ligt aan de werf van
de Nederlandse Dok- en Scheeps
bouw Maatschappij te Amsterdam,
een explosie voorgedaan, tengevolge
waarvan één persoon: werd gedood
en een ander met niet ernstige
brandwonden in het Binnengasthuis
moest worden opgenomen.
S In de centertank van het schip
verrichtten" .vijf Zweedse technici
werkzaamheden met lasapparaten,
toen olieresten in dé tank vlam vat
ten en er een brand ontstond met:
zeer sterke rookontwikkeling.
Drie van de, vijf Zweden konden
zich-in allerijl via een ladder in vei
ligheid stellen. 'Voordat' de twee
overigetechnici kans kregen de tank
te verlaten ontstond een explosie. De.
26-jarige W. H. I. Johansson uit Go
thenburg kon ondanks zijn brand-
wonden aan gelaat en handen, op j er geklopt.
eigen gelegenheid aan dek van het
schip komen. Zijn 27-jarige collega
A. V. Sarlson uit Tving, werd pas
anderhalf uur na de explosie door
personeel van de Amsterdamse
brandweer, overdekt met brandwon
den, levenloos uit de tank naar bo
ven gebracht.
TOEN ik de pen net op het. papier
had gezet, uierd er gebeld. Twee
mij onbekende jongetjes, van een
jaar of tien, stonden op de stoep en
keken afwachtend, kennelijk voor
bereid op alle nuances tussen een
aai en een klap.
""„Fweven een schaar?" vroeg
de jongen, die rood haar. had.
Zijn makker stond terzijde de zwij
gende rol te vervullen.
„Ja, ik heb er wel een," zei ik en
liep naar de kamerTeruggekeerd
gaf ik de schaar'aande rode, die
beleefd sprak:
„Dank u uiel, meneer."
Daarop geraakten wij in een im
passe: Ik stond op mijn dremvel en
de jongens keken mij aan, of ze me
nu hetliefst zouden zien opdonde
ren.
„Heb je Sm lang nodig?" vroeg ik.
„Wel even," zei de rode.
Maar hij deecf. niets.
„Schiet dan op," riep ik. „Ik heb
nog meer te doen."
Na het overwinnen van ten lichte
aarzeling, pakte de jongen zijn zwij
gende vriend, die-ruim iu de blon
de krullen iat, by de kuif en knipte
er een flinke hap uit.
„Hé, wat ga je doen?" riep ik.
„Zijn haar knippen, meneer" ant
woordde hij. De andere jongen knik
te instemmend en schoof daarna z{jn
op de stoep gedwarrelde krul met.
de voet wat opzij, als wilde hij de
monstreren dat het niet in zijn be
doeling lag rommel te maken.
„Ga dat thuis doen," ried ik.
De rode jongen liet de schaar zin
ken en zei: geduldig:
Dat kan niet, meneer. Hij is mijn
broer, ziet u. En by moest zyn haar
laten, knippen van mijn moeder.
Daar had hy geld voor meegekre
gen. Maar ja, wc he ben wal ge
kocht. Wat lekkers. Non moeten we
naar huis en als hij thuis komt..."
„Moet hij gekniptzijn," begreep
ik.'
Met een glimlach waardeerden zij
allebei mijn snel begrip voor de si
tuatie. Er was een sfeer van .ver
trouwelijkheid ontstaan, zodat de
blonde jongen zei:
„We doen het altijd bij, elkaar,
knippen. Laatste moesten we tege
lijk. Toen hadden we veel geld, Zyn
wei. naar [de bioscoop geweest. Fijne
film. gezien, meneer
„En daarna bel je gewoon ergens
aan. voor een schaar," zei ik.
Hij knikte,.
„Je treft wel eens een vent, die wil
hem niet. geven'." .sprak hij. ...Maar
dan proberen we maar een volgende
deur..."
„Je moet een schaar van huis mee
nemen." adviseerde ik.
Maar hij schudde [van neen.
We hebben er maar een," zei hij
„Dat merkt mijn moeder."
De zaak ivas glashelder.
„Doe het maar even in de gang"
sprak ik. „Dan leg ik er een krant
onder."
Toen ik even later terug was aan
mijn bureau klonk, achter de deur,
geruitne tijd het gekuip dat je iu.
kapsalons hoort, maar eindelijk 'werd
„De schaar terug, meneer'" zei de
rode jongen. „En nog wel bedankt."
„We. komen volgende keer weer
bij u." beloofde zijn broer, die tot
de enkels in zijn vlas stond.
Maar hij was zo kaai gemaaid, dat
ik hem de eerste maanden «iet hoef
te verwachten. KRONKEL.
PIEROT PICCIONI
betreedt het gebouw van de rechtbank
In Venetië op de eerste dag van bet
geruchtmakende proces.
zn laatste stuk, waarin hu duidelijk
laat uitkomen dat volgens hem Capo
cotta en Wilma's dood onverenigba
re feiten zijn.
Maar de andere kranten in Rome
gaan door. Ze spreken Menghini te
gen. Dan komt Muto met z'n artikel,
waarvan de feiten oud nieuws zijn
maar het bevat enkele ernstige in
sinuaties. -
Muto's bronnen zijn twee niet ern
stig te nemen meisjes Anna Mario
Caglio en Adriana Bisaccia, allebei
bekenden van de club Capocotta.
(Caglio schrijft later, door wie aan
gezet is duister, dat de zuon van de
minister van Buitenlandse Zaken.
Pierot Piccioni, Wilma's moordenaar
is. En 't hoofd van de bendè is Ugo
Montagna. Caglio's ex-minnaar).
In 't voorjaar van '54 komt de zaak
voor. Menghini moet er heen voor
de verslagen. Zo komt Wilma's dood
weer op z'n pad. Hij .merkt dat pre
sident Sepe alles gelooft wat Muto
ën de dubieuze getuigen beweren en
hij begint een tegenactie. Want hij is
ervan overtuigd dat het anders ligt.
Dat politieke vijanden van de Chris
ten-Democraat Piccmoni. minister
van buitenlandse zaken, hier een
kans zien om Piccioni weg te werken.
En omdat de „Messagero" tot
in de kleinste gehuchten correspon
denten heeft (duizend m totaal)
krijgt hij de berichten eerder en uit
voeriger dan de rechtbank. Zelfs pre
sident Sepe geeft hem nieuws, dat
hij zonder bronvermelding kan pu
bliceren. ,.Ik heb zegt Menghini
in Rome een goede naam. Ik bedrieg
nooit iemand, dat is mijn kracht."
En hij legt me uit in welke opzich
ten hij, als Romein, van de Italianen
Capocotta jachtterrein van Halle's
president. Er is een club, waar hoog-
geplaatsten van het land obscure fui
ven houden. Volgens Anna Maria.
Caglio zou Wilma Montest nier op de
avond voor haar dood zo'n feest heb-
hen bijgewoond.
-
n ■-?f
Mrtrprfeiitte I.M.)
gSt; Bluft voetbal in Nedeiland ais
Biijjl fit
Door te kauwen blijft U
goed in vorm. Kauwen
bevordert de spijsver
tering. geeft een frisse
mond. Kauw Wrigley
p.st. en blijf fit.
Blijft voetbal in NfUeiland ais
sport oppermachtig? Voor de
naast© toekomst ziet het er in
onze voetbalwereld prima tilt. In
1955 waren er 342.907 geregi
streerde spelers met 15.365 elf-
tallen in de competities. In 1924
-U- waren dat 23.200 spelers met 429
{e elftallen.. Dit is dus nu ruim
1000% meer spelers bij een toe
name van de bevolking van 43%.
Nederland is een echt voetbal
land. - -
ifnrr
MINISTER PICCIONI
.vader van moordenaar?.
gezond lekker fris
niiSCHien KAfl 114 tR ACHTtR
KOMEN Of DIE KEREL rttntER
nORTOtl BEDREIGDE Of Z0IET5...
ten HütuntRKAnp
IK DENK DAT IK DAAR Etni»
GA KIlKtrt
nOU.ALiHljEÈN Zl.
GtuntRKAMPOPzijn
TCRRtin WIL HtBBEN.DAn
notf tlIJ 'TZELf MAAR
weren1
ON 3117
3117. Het doel van de Havik" is het eiland
San Antonio, maar niemand heeft haast en het
■weer houdt zich bovendien goed Langzaam
kiuifit het jacht umr de kust heen en weer. dan
weer ©en haven uitzoekend om de passagiers ge
legenheid te geven een uitstapje aan de wal te
maken, dan weer enkele dagen lang buitengaats
blijvend. Maar na ongeveer veertien dagen zet Pirelli' Want deze Italiaan heeft erg veel belang-
Rob koers naar San Antonio. Een vissersvaartuig
zeilt geluk op met de „Havik', waarover zich al nactat hij heeft gehoord, dat Sandeman op weg
niemand overigens ongerust maakt, want het is naar San Antonio. Och. misschien .maakt hij
wemelt hier van deze scheepjes liet vissersvaar- zich geheel overbodig zorgen, maai- het lijkt hem
tuig is de „Stella Maria", gecharterd door.. toch beter de „Havik" in de gaten te houden.
95
,.Ts er iets aah de hand?"
„Hier niet Maar ik herinnerde
me opeens wat Sir Henry die och
tend zei. Toen hu die woorden op
zun spiegel ontdekte."
„Gezegend zijt ge. Wat was het?"
„Hij zei, dat hij in het bijzonder
boos was, omdat Broekje, hij hield
vol, dat het Broekje was, twee be
langrijke papieren door elkaar had
gehaald, die op zijn kaptafel lagen.
Hij zei dat ze. als ze ze had kunnen
„Ze zijn allebei weggegaan,"
ding herkende Alleyn een echo van begrijpen, 'geweten zou hebben, dat
Broekje. „Maar je wil het toch graag ze nauw met haar verbrod hielden.
zei weten had Broekje gezegd. Dat is het; Heb je er ie-.ts'aan?"
Alleyn. „Maak jij je nu verder maar „Cedric heeft me net verteld, zei kiw
geen zorgert." Thomas, „dat u denkt, dat iemand nlflk het niet
„Ik. maak me geen zorgen," zei Sonia de medicijn heeft gegeven, 'A,®. kP'i hpHn.mrén Roiw"
Broekje. „Niet zo erg, ten minste, die dr. Withers voor de kinderen ee'del Aon herinneren, Roiy
Ik geloof vast dat ze in de hemel had voorgeschreven. IJ zegt, dat „Het had niet eerder in het sche-
zijn en mammie heeft gezegd, dat ik Sonia thee met haar heeft gedron- ma gepast. Ik ben vanavond thuis,
een poesje mag hebben. Maar je ken. Het lijkt mij toe, dat er iemand Ik houdt heel veel van je
wil het toch graag weten." Ze ging voor Caroline moet opkomen en dat „Dag]],
weg. - ben ik, want ik ga met haar trou- „Dag'.
Alleyn draaide zich om en keek wen. Ik weet dat het een verras- Toen Alleyn in de hal kwam,
Thomas recht in het gezicht. sing voor jullie allemaal is, maar wachtte Fox op hem.
1 Achter Thomas zag hij Caroline ik doe het toch en dat is dat en het- T]r llph kpptip moéiliikheden
Able, die over een met droge is niet nodig, dat iemand iets zegt, mpt -i- dokter eehad"" zei Fox.
snikkeni hijgende MiUamant stond ge- merci Bream en. onze man zun nu bij
bogen, terwul Cedric op zun nagels Met zijn rug nog steeds naar zun L Ik darht dat fk u dit moest
butend „toekeek. „Het spijt me," sta- met stomheid geslagen familie ge- j t weten," meneer Alleyn".
melde Millamant, „het is de reac- keerd pakte Thomas, die tegelijk
tie, denk ik. Dank u, juffrouw verbaasd en vastberaden keek, de e'r gle°'E";.c{: (]c
Able." revers van zun jasje vast en ging „Toen ik hem fouilleerde, vond ik
1 „U heeft zich- kranig gehouden, voort: „U heeft me verteld, dat u (i,t 111 z,Jn imker jaszak
mevrouw Ancred." denkt, dat dezelfde persoon Sonia Fox legde ziin zakdoek op de ta-
„Oh Milly, Milly." huilde Pauline.heeft vergiftigd. Nou. er is maar fel in de hal en opende hem, waar-
„Zelfs jij! zelfs jij met je sterkeèèn figuur, die het spul voor de bij een klein flesje met een schroef-
zenuwen. Oh, Milly!" kinderen heeft besteld en die niet dop tevoorschijn kwam. Het was bij-
„Oh God!" mopperde Cedric wilde, dat Caroline het aanraakte na leeg. Een laagje kleurloze vloei-
woest. „Ik word ér zó ziek van." en die de medicijn voor Papa heeft stof lag op de bodem.
„Jij," zei Desdemona en lachte voorgeschreven en die, zoals we al- „Hij zweert", zei Fox, „dat hij
met toneelmatige bitterheid. „In lemaal weten, in de schulden zit het nooit tevoren heeft gezien, maar
minder tragische omstandigheden en die door Papa nogal slecht werd jk vond het bij hem",
zou dat grappig zijn, Cedric." bedeeld en die thee heeft gedron- Aii^-n WppW naar het kleine fles-
„Hou alsjeblieft aUcmaal je ^ken met Sonia. Hij is nu nietjn de jg nlj zwe'eg lange tijd. Toen zei
hij: „Ik geloof, dat dit het'slot]is.
Fox. Ik-geloof dat we nu een risi
co moeten nemen".
mond." kamer," zei Thomas, „maar ik wil
De stem van Thomas klonk auto- weten waai' hij is en of hij een
ritair en het smartelijke gezoem van moordenaar is. Dat is alles."
bestraffende en ongeduldige woor- Eer; Alleyn kon antwoorden werd
den viel onmiddellijk stil. er op de deur ge_klopt en Thompson
„En een zeker persoon voor een
p. p-i -1 p. VpviiJ infnn^l rfflll'*
,,tk' ffvloot graag, dat jullie alle- kwam binnen. „Telefoon voor u uit bezoek aan de Yard uitnodigen?
■taal tzx?'. slvofit 7nn."..7ei hii; ..dat TjOnripn. nTGnGGr:,,4 zei hii. -Wilt U .Ta T^n «ann Tolfmro nAr5i*>f>n vast-
„Ja. En een zekere persoon vast
houden tot dit spul is geanalyseerd.
Maar wat mij betreft is er geen
twijfel mogelijk, Fox. Het moet
thallium acetaat zijn".
Ik zal blij zijn deze arrestatie
maal vs.- streek zijn." zëi hij, „dat Londen, meneer,", zei hij.
zijn er nog meer. Caroline is het, het in de hal aannemen?"
en ik ook. Wie niet? Maar het heeft Alleyn ging weg, liet Thompson
geen zin links en rechts ruzie te als wacht achter en wist een gapen
maken. Dat is vermoeiend voor an- de Ancred-familie achter zijn rug.
dere mensen en het leidt nergens Hij vond de kleine telefooncel in de
toe. Nou moeten jullie allemaal je hal en was, omdat hij een gesprek te" kUnnen verrichten" zei Fox
mond houden, omdat ik iets tegen met de Yard verwachtte, verbaasd zwaar an jk meers het".
Alleyn moet zeggen en als ik geluk de stem van Troy te horen.
stelling voor de zwerftocht vaa^e ^avlk**. voor!
met je hysterietjes en ruzietjes, stem van Troy. dertig kilometer ver- naa! öe aeur van ae saion.
Maar eerst moet ik iets weten." ivijderd. „ik heb de Yard opgebeld „Zal ik
Hij zweeg, keek Alleyn nog steeds en ze zeiden, dat je op Ancxeton „Ja."
recht aan en in zijn stem en hou- was." (Wordt vervolgd)
