Syrië; grenzen van het gevaar
m -
spi^k: ove^:
Weerzien
llËïlllÉ
Franse balorigheid
Hoorspel in Hilversum;
Hoorspel in Londen
RADIO
EN T.V.
ziekenhuizen in
Hoorn enEnkhüizen
Verkiezingen in
Nepal uitgesteld
uit papiergebrek
SPROETJESPARKS
dóór FRANK;: GpDWIM
noutn.
AVONTUREN
VAN -
- KAPITEIN
ROB
n -. v?"
DE lijdvan duizend cn cén nacht ilang voorbij, hetgeen niet wil
zeggen dat het nabije Oosten geen verhaaltjes meer zou oplereren.
Zc komen er nog weJ vandaan, elke dag nieuwe, maar ze hebben
minder te maken tner de letteren dan met de politiek. Spannend
rijn ze zonder twijfel; ze handelen over intriges, over conspiraties, over
stille cn luide revoluties en over staatkundige tours d'horizon. Onschuldig
zijn ze evenmin als, in andere zin. die van Sjeherazade; er knallen wel
echoten in en er rijden tank® doorheen, en op de achtergrond klinkt
meer dan eens het onrustig of zelfs toorrig gerucht van de volksmenigte.
Gezamenlijk bieden ze het beeld van een wereld op drift.
Er bad nog aan toegevoegd kunnen worden, dat er niet meer de geur
over hungt van de rozen van Sjiraz maar van de petroleum uit Mesopota
mia ec Arabia deserts. Minder poëzie, meer brandbaar materiaal; dat is
het verschil. En ook vreemdelingen komen er in voor, lieden die aan de
Oosterse poëzie geen deel hadden, maar voor de olie wel graag naar de
Arabische bronnen gaan. Zo breidt zich de stof en de persoonsbezetting
van de verhalen licht uil butter, de gebieden, waar men van oudsher elkaar
tnet salem 'aleikum placht te begroeten of elkaar plechtig vervloekte: de
kleurrijke en vuile steden, de groene oases, de woestijnen met hun herders
en rovers.
De eigenheid van deze wereld wordt wel eens te weinig herkend. Heel
het land van de Nijldelta tot de Perzische Golf is oud cultuurgebied.
Nauwelijks een mensenleeftijd geleden stond alles nog onder formeel gezag
van de kaliof in Istamboel. De ontbinding sinds de eerste wereldoorlog
en dc ontdekking van de petroleum hebben een groei naar nieuwe ver
houdingen doen inzetten. Bij alles wat veranderde en bij alle nieuwe
tegenstellingen is er niettemin zoiets als een algemeen Arabisch patroon
gebleven. Hier vooral bemerkt men de volksmenigte, en hier liggen ook
de grenzenvvan de tegenstrevende krachten in ds leidende kringen.
PRESIDENT Eisenhower in Washington komt voor in de Arabische
verhalen, en een man in Moskou, die Chroesjtsjew heet; en allerlei
ambassadeur» en functionarissen van petroleuramaatschappijen spe
len er een rol in. Hoe belangrijk is de plaats van deze vreemdelin
gen? Er bestaat, geloven wij, buiten het Nabije Oosten de neiging, deze
plaats te overschatten. Men kan veel kopen en omkopen in de Arabische
landen, maai toch niet zo veel als wel ee.- a is gedacht.
In dit feit ligt een. goede grond voor de mening, dat er enige overdrijving
schuilt in het breed uitmeten van het Syrisch gevsar, gelijk dat de laatste
weken veelvuldig is geschied. Men weet het: lieden die op het Russische
paard wedden, hebben in Damascus het heft in handen gekregen, en nu
stuurt de Sowjet-Unie bij voortduring wapen» en deskundigen naar Syrië,
dat op deze wijze dreigt in een soort satelliet-verhouding tot Moskou te
geraken. Eisenhower is daarop wapens gaan sturen naar Jordanië, dat
sinds Hoessein'» grote opruiming mag worden geacht aan de kant van het
Westen te staan.
Wat men thans ziet gebeuren is wonderlijkerwijze geen verdere splitsing
en verwijdering in de Arabische statenwereld. Het tegendeel is het geval.
Koning Saoed, verkocht naar het heet aan het Amerikaanse oliekapitaal
en verknocht aan zijn dure Cadillac», reist naar Damascus en raadt de
V.S. de inmenging met de'inwendige aangelegenheden van Syrië af. Jor
danië last weten, dat die Amerikaanse meneer Loy Henderson helemaal
niet was uitgenodigd en geen enkele belangrijke figuur in Amman heeft
gesproken. In Irak, geheel afhankelijk van de petroleumvelden ran Kir-
koek, verklaart de regering, volstrekt niet verontrust te rijn door de loop
der dingen in Syrië, dat "zij als een onafhankelijke staat beschouwt. En
in Alexandrië roept Nasser uit, dat wanneer iemand aan Svrie mocht
raken, Egypte meteen gewapenderhand te hulp komt.
HET zou de moeite waard zijn om te weten, wat zich hierbij alle»
achter de schermen heeft afgespeeld. Er zit zonder twijfel een serie
mooie Oosterse verhalen in. Waar het echter op aan komt, is de
moraal van bet geval. Men ziet, dat vrijwel alle Arabische landen
Syrië bijspringen, want ook Jemen heeft al de lof van Syrië als volkomen
vrij en onafhankelijk land gezongen.
Enerzijds treft de vrijblijvendheid van al deze steun aan Syrië. Irak
blijft het verdrag van Bagdad trouw. Hoessein denkt er niet aan om de
krachten, die hij dit jaar heeft uitgeschakeld, te herstellen, Saoed streeft
er geen moment naar, de betrekkingen met Amerika en de Aramco in
gevaar te brengen. Er is ook geen sprake van, dal Saoed de heer Nasser
plotseling tedcrlijk is gaan beminnen en dat, it* het algemeen, de per
soonlijke en andere tegenstellingen in de Arabische wereld zijn verdwenen.
Anderzijds echter ontgaat het niemand, dat in die wereld er totaal geen
lust bestaar geheel op vreemd kompas te zeilen. Men speelt graag de
grote mogendheden tegen elkaar uit, maar wanneer de kans bestaat, geheel
in bet kielzog van één daarvan te geraken, ltiidt ia alle hoofdsteden
plotseling de alarmbel. Het is een aanwijzing voor Eisenhower, dat hij
minder kar» dan hij zou willen, maar het is in nic, mindere mate een
teken voor Chroesjtsjew, dat hij de verwachtingen van zijn Syrisch avon
tuur niet te hoog moet spannen. Want de grootste trots van de Arabische
landen is hun onafhankelijkheid: en wanneer al die recente verklaringen
iets Ieren, dan is bet, dat Syrië zich niet kan veroorloven, die op het spel
te zetten, al zijn er misschien in dat land, die zover zouden willen gaan.
(Advertentie LM.)
hBtelucht-gashaard
Vr««9 nog pro«p«duf rn»t»lla
modellen en pfij»n wen dei» exclude**
taerd met zijn fltpetenteerd elreuUlle-
«yiteem bij;
N.I.F.A., BÜYSKADE 3-5 AMSTERDAM-W.,
TEL 12 58 B2'. 12 43 23
Duiten wordt 't stili 't Is een eind
i *-A na middernacht. Een man komt
copybrengen en gaat. weer weg.,
„Wat was- die oom vooreen soort?"
Menghini zet z'n bril af en gaat
Voor dempen deuren staan. Ik kende
hem al, praat hij met de rug naar'de
donkere straat, var» de. eerste dag.
Hij kwam direct naar me toe! Hij
volgde me. Hij voelde datik't spoor
zou vindenl
En dan blijkt dat hij tot deze Giu
seppe in een vreemde, Dostojewski-
achtige relatie staat. Hij beschrijft
hem sober maar zo treffend, dat 't
lijkt of hij met ons, om het1 bureau
zit, in die halfdonkere, holle kamer.
Jong, modieus, een praatzieke en
lacherige Don Juan. 'Sinds jaren
verloofd met een serveerster, die
ziek is, onderwijl, jagend op alle mo
gelijke avonturen. „AI. is ze nu m'n
nichtje", heeft hij lang voor Wilma's
dood gezegd tegen de mensen van
z'n drukkerij, „al is ze m'n nichtje,
zé doet me iets."
Enkele dagen na de arrestatie var»
Piccioni blijkt dat degeen die Meng
hini het bericht van Giuseppe's ver
trek en telefoongesprek op die fatale
dag, verteld heeft, dit ook aan de
politie heeft doorgegeven. Nu belt
Menghini Wilma's oom en vraagt of
hij hem in een bepaald café kan spre
ken.
Deze komt en dan volgt een in
terview. „Hetverschrikkelijkste -in
terview uit m'n journalistieke car
rière."
Waarom, vraagt hij Giuseppe
hebt u zoveel interesse in deze zaak?
Waarom vestigt voortdurend de
aandacht op mensen, die er niets
mee te maken hebben. .Waarom in
sinueert u dat „het kleintje wel zelf
moord gepleegd zal hebben." U weet
er méér van_ En hij vertelt hoe, vol
gens hem, Wilma gedood is. Giuseppe
luistert verstomd. „Ik had 't gevoel
zegt Menghini 'dat ik 't.niet was
die praatte, maar hij. Het is me on
mogelijk de relatie, tussen hem en
mij duidelijk te maken. Het is de
spanning van wat hij weet en wat ik
weet."
Er komt iemand binnen, 't Is de
man met nieuwe copy. De langste
Romijn van Rome staat op. „Laten
we morgenavond verder gaan. Ik
moet werken."
De volgénde avond is 't warm.
Menghini zit in dezelfde kamer'maar
hij nodigt me op 't balcon. „Kijk.—
praal hij met een gebaar naar 'de
•lucht die nog rood is van de zon
is dit een avond om aan Wilma Mon-
tesi te denken? Ik moet wérken
maar kom zondag bij ons thuis:. Wees
de gast vao mij, m'n vrouw en m'n
zoon,"
Ze wonen op Monte Mario, de ho
ge heuvels ver buiten het centrum.
Da huizen zijn. er wit en roze en
Mondriaanachtig van silhouet. Signo-
ra Menghini is!heel klein, tenger en
goud-blond. Ze;is gastvrij, mooi en
elegant, 't Zoontje Frederico (vier
jaar) kan zó in de etalage in z'n-
overhemd plus gele butterfly,een
grijs broekje glad om de dikke, been
tjes!'Nadat we eerst allerlei heer
lijks aten,; wordt me- verboden een
kop of schotel te verzetten. De gast
is in Rome heilig. Ik mag kiezen tus
sen een uurtje siesta in de logeerka
mer of. zitten, op. 't balcon. Ik wil- 't
laatste en signora, Menghini sleept
stoelen en kussens aan,, en zo zitten
we in de koelte van de mid dag wind,
terwijl zij in de keuken alles van de
uitgebreide maaltijd in d'r eentje
gaat. afwassen.
Menghini, aanvankelijk op de rand
van de slaap,; pakt tenslotte de
draad van hét Montesi-verhaal .weer
op. 'V
Het beruchteinterview met Giu
seppe verscheen in de krant.
Laten .we elkaar goed begrijpen,
zegt hij 1 de ogenverborgen achter
een donkere zonnebril,Zoiets is m'n
gewoon te niet; Ik heb dat niet ih
m'n natuur. In Italië zijn journalis-
ten die de detective spelen "terecht
niét geliefd, maar., ikwas hier nu
eenmaal mee begonnen en -wou niet
meer terug. Ik schrijf rustig, ik ver
mijd altijd de -ik-stijl. Nu was ik
voor 't eerst persoonlijk. ïk deed dat
niet om de aandacht op me te vesti
gen. Publiciteit had ik niet nodig, ik
had even.daarvoor de nationale prijs
voor de beste journalistiek gekregen.
Ik was er ook niet op uit om Giusep
pe tien jaar de gevangenis in te krij
gen. Ik verzette me tegen de arres
tatie van Piccioni."
(Wórdt vervolgd)
Giuseppe Montesl, oom van ffilm*,
verlaat met z(Jn verloofde heige
rechtsgebouw in Venetië, waar hij
zich z6 vast heeft gepraat, dat hij aan
rechter Sepe tenslotte moest toegeven
onware din gen verklaard te hebben.
De Journalist Menghini Is,er van over
tuigd, dat oom Giuseppe méér weet
van de dood van zijn nichtje.
DE verwerping van de kaderwet
voor Algerië, nadatg die van een
aantal van haar belangrijkste bepa
lingen was ontdaan, is een sterk
staaltje van Franse balorigheid. Men
moet er natuurlijk rekening mee
houden, dat bij de tegenstemmers
ook de communisten waren; maar
hun houding stond tevoren, vast. De
grootste blaam valt op de leden van
rechts, die in rustige ogenblikken
wel willen rekenen dat ef iets moet
gebeuren, doch'zich al té gaarne in
opwinding laten brengen om de
rede te kunnen doen schuilgaan ach
ter dé emotie.
Bourges-Maunoury heeft niet zo
suggestief gesproken, zeggen de cor
respondenten; maar geen enkele
Fransman kan nu eenmaal sugge
stief spreken over maatregelen, die
hoe. dan ook neerkomen op een
enigermate losmaken van Algerië
van het moederland. Het schouwspel
•van éen wel moeten én toch niet
willen, Is rijkelijk triest. Wij gelo
ven, dat het niét lang geprolongeerd
kan worden; met andere woorden
dat de kaderwet er te eniger tijd
toch doorkomt,. Voor het ogenblik
echter heeft Frankrijk zichzelf grote
schade berokkend, daar het alom ter
wereld de twijfel aan zijn goede wil
heeft versterkt. De Franse afgevaar
digde bij de VN. kan nu hét debat
over Algerië niet ontraden of over
bodig verklaren op grond van'het
feit, dat Frankrijk zelf dit punt
energiek ter hand heeft genomen.
In elk geval is de indruk ver
sterkt dat, ala de Algerijnse kwestie
nog eens tot oplossing wordt ge
bracht, het niet zal zijn geschied
door de krachten, die in de Natio
nale Vergadering de boventoon
voeren.
AMSTERDAM. De heer E, F.
Albrecht, algemeén Secretaris-pen
ningmeester van de P.v.d.A„ is voor
een rustkuur van lange duur haar
Zwitserland vertrokken. Hij zal in
het Nederlands:Sanatorium in Davos
worden opgenomen.
Gisteravond een leuk, hoewei
wat boosaardig spelletje ge
speeld. Hilversum I en BBC's Home
Service zonden op dezelfde tijd een
hoorspel uit Het by herhaling over
schakelen van de ene..op de andere.
zenderleverde merkwaardig verge
lijkingsmateriaal op. Het Nederland
se hoorspel (auteur Rob Geraerds)
handelde over
reclasseringsge-
val Het was
recht-toé, recht
aan geschreven,
in 'n stijl die de
medewerkenden
tceinig nudnceringsmogelijktieden
bood. Het werd dan ook voortdu
rend hollen (zelfde toon, zelfde
tempo) met zo nu en dan even stil
staan voor de muziek (lekker breed
uit, pompeus)^ Ik neem graag aan,
dat de heer Geraerds zijn opus op
een ware geschiedenis had geba
seerd:.Ik begrijp ooky dat het in. ver
band met de natioiiale reclasserings-
dag 'n stukje met 'n strekking moest
zijnDit neemt niet weg, dat in deze
tijd van neo-realisme dit kwasi-rea-
lisme wat verdrietig aandeed.
De BBC bracht Terence'Rattigans
eenakter „The Browning Version",
onbewerkt, voor zover ik kon na
gaan. Maar dan ook helemaal'in de
pittige stijl, die kenmerkend is voor
het Engelse toneeL Mooi tempo, fijn-
gek nepen stemmetjes. In- dit geval
was het handhaven van de oorspron
kelijke tekst verantwoord, omdat de
uitzending door de auteur met 'n vrij
uitvoerige speech wérd ingeleid.
Wat me in beide gevallen opviel;
het ontbreken van de typische radio
sfeer, die het hoorspeT een voor
sprong kan geven op het televisie
spel. Het voordeel van het hoorspel
is immers, dat. het de fantasie van
de luisteraars kan prikkelen door
een bepaalde sfeer te suggereren tri
niet zoals bij de beeldradio het
geval is.—..te dicteren.
HET tv-programma, verzorgddoor
de VPRO, was gisteravond, te
leurstellend. Het begon met de Ro
tonde,- die enkele niet onaardige on
derdelen bevatte, maar als ge
heel toch te dilettantisch aan
de ene, te pretentieus aan de andere
kant aandeed.
De tv-mensen schijnen het tegen
woordig de gewoonste zaak van de
wereld te vinden, om in de program
mabladen aangekondigde „items"
zonder verontschuldiging te laten
vervallen. Zaterdagavond gebeurde
dit met het optreden van Godfried
Bomans in „Beeld van een stad",
gisteravond met 'n filmpje over Joe
goslavische volksdansen. Het recital
van Indra Kamadjojo cn de danseres
Mathiana ging wél door. 't Was wel
mooi, maar kon als climax van deze
magere avond toch niet geheel be
vredigen. 0. Si;
VANAVOND begint de Bayerischer
Rundfunk met zijnDerde Pro
gramma, Hieruit blijkt, dat ze in j'r.
land: waar. de televisie snel aan in
vloed wint deklankradio niet prijs
willen geven, haar.culturele iaak in
tegendeel nog accentueren. Wat
ons 'n juiste/politiek'lijkt.En dat
niet alleen omdat dit Derde Pro
gramma wordt geopeod met 'n- Ne-:
derlands werk: de radiofonische ope
ra „Orestés'V waarmee v Henk Ba-
dings enkele jaren, geleden de Prix
Itaüa heeft verworven.
vrijdag. 4 oktober zullen .in het
V-7programma van Hilversum I,
tussen 8.45 en 9.45, de hoofdprijzen
van de actie Rijstand", gevoerd ten
behoeve van het Kóningin Juliana
Fonds, bekend worden gemaakt.
HET omroeporkest voert, vanavond
van. 8.50 tot 9.45 in het program
ma van. Hilversum T werken van
Arnold Schönberg, Richard Strauss
en S. Prokofieff uit. Eugen Szenkar
dirigeert, Gorry Bijs+er is soliste (in
Vier liederen van Strauss). Op de
andere zender van 10.35 tot 10.55 de
eerste causerie over experimentele
muziek van Ton dc Lecitw: „Dc
toon onder de loupe".
Wegens A-griep
Geen bezoekuren in
HOORN'. Op advies van de
hoofdinspecteur van Volksgezondheid
en ter voorkoming van griep-infectle
van de patiënten zijn voor onbepaal
de tijd alle bezoekuren in dé drie
Hoonrse ziekenhuizen en '.in..het
Enkhulzer ziekenhuis afgeschaft.
-Verontrustend is het aantal pa
tiënten in - West-Friesland niet hoe
wel het aantal leerlingen, dat in
Enkhuizen verzuimt, de laatste dagen
op 30 procent kan worden geschat, In
Hoorn en enige omliggende gemeen
ten, is dit gemiddelde 10. procent,
maar hier begon de griep' pas in het
afgelopen weekeindesnel toe te
nemen.
Dinsdag J oktober19.S7
ORIGE week belde de orgel-
man.
„Zo meneer, weer terug ran de
vakantie?" zei h\j. „Nou, bc kan het
wel zienhoor. U hebt een opgebla
zen gezicht gekregen. Eerst was u
een beetje ielals 't gepermitteerd
wardt, maar nóu Is u mooi dik
daar kunt u weer een hele poos op
voort."':..;
Ztjn ogen-namen ntf met Welge
vallen op, gelijk een v^der zijn kind
bekijkt, als een voorwerp dat hem
toebehoort. Hij komt al jaren en
heeft een plaats veroverd in one
hart, mndat .h(j zo'n inelgcmoed
mannetje is, ondanks het hoog getal
zijner jaren 20 klein en zo naïef alê
een kind. Toen hij, lang geleden,
voor.; het éérst belde, las hij. mijn
naam op de deur en. sprak:
„Ven de Vara. Ik ben ook «en
Varaman hoor. Altijd geweest. De
omroep oan het vrije u'oord, m«-
En hij sloeg saluerend aan zijn
wat ruime pet, waarb\j bleek dat
de veel te lange mouw van zijn
enorm colbert, toch nog een handje
bevatte. Nadien kwam hij met de
regelmaat vah; een weekblad terug.
Hij manst altijd ver voor het orgel
>uit en zingt zachtjes de melodie die
1 straks zal .komen aanrijden. Voor
we. met vakantie gingen heeft mijn
i vrouw hem' de dubbeltjes, die hij
door onze afwezigheid derven zóu,
ineens uitgekeerd. Hij komt :d<utr nu
op terug en zegt ontroerd;
i ,fiai was een prachtige géstie van
'uw vrouw, dat ze ons schadeloos.gë-
steld heeft. Dat komt nooit voor. Dat
doet niemand. Dat was groot.
Dat..." ;:.u
Ik knikte gegeneerd, als eèn jubi
laris die"' wordt geprezen, om ka
raktereigenschappen, welke hem
vreemd zijn; maar hij. prees onver
droten voort en bedronk zich zo
aan..zijn woorden, dat hy mij ten
slotte met uitgestrekte arm/ aan-
wees en een langsschuifelende-voor
bijganger toeriep:
„Daar staat de ware socialistt"
De mat», ;eenvale bejaarde, keek
even riaar mij -, en sukkelde toen
weer verder. Hij maakte geen over
tuigde indruk.
Jkben blij dat toe toeer een
mooi stukje muziek horen," zèl ik
om een beleefd slot aan ons samen
zijn te maken,
Hij glimlachte.
Ja, 't is een best orgel," gaf H#
toe, ,,'t Staat een beetje ver weg,
nou. 't Moet dichterbij komen, .an
ders zou 't aan bedelarij grenzen.".
in de verte draaiden ze „Lang zal-
ie leven." - -
„Da's voor. die meneer van de ver-
nikkelderij, daar" rei hij
,^7arig?" vroeg ik.
„Nee," antwoordde hij. „Maar hij
heeft inijn bakkie zo mooi gemaakt.
Ziet u? 't Glimt weer tegen je op."
Hij toonde het trots. Er kwamen
tu>ee mooie.' jonge vTOUtoen voorbij
en de een zet;
„En ik mat mijn taille en ik dacht,
hoe kan datTtott? Enj-in ik stap op
de weegschaal en wat denk je? An
derhalf ons aangekomen. Stel je
voor. Ander half. Meid, ik schrok
me dood..."
De orgelman rammelde met zijn
bakje maar ze keken niet eens op
^'„Ach, umt naar voor je Mies,"-riep
de andere vrouui jjEn wat heb je in;
vredesnaam gedaan?"
Ze waren voorbij.
De oude. keek ze even na en zet
toen, concluderend: 8
„Weet u wat het i* met die wij
ven? 't Enige wat ze aan d'r kop
kebben is d'r lijf."
KRONKEL.
KATMANDQE. De eerst* alge
mene verkiezingen die op 8 oktober
in Nepal gehouden zouden worden,
zijn voor onbepaalde tijd uitgesteld,
omdat er niet voldoende papier,
stembussen en andere benodigdheden
zijn. ';v
De verkiezingsdatumwas twee jaar
geleden al vastgesteld. De verkie
zingscommissie heeft dan ook ern
stige kritiek op de- aftredende rege
ring, omdat zij er niet voor gezorgd
heeft dat de verkiezingsbenodigdhe
den. tijdig beschikbaar waren.
Alie6 Ift OR06,
Hoo&neio.Wtfio.
&trt«tERBUjvcri
«I V ZOIAÓÖME.
yM ^v/iUEn
i^utToieou,
wtnoRron
uirmjn HAno
&TEM.
Z.ORRA
DAAR HEB JtOltVtM
Dt£ ZORRA
nofcfiitnoicBijOHb
lb&EWt£5T..
3119. Het eil8nd San Antonio ziet cr van zee
uit weinig aantrekkelijk uit. De ruige kust rijst
stéil uit zee omhoog en volgens de schaarse ge
gevens; die over het eiland bekend zijn, wonen
er alleen maar een paar geitenfokkers. Toeristen
komen hier nooit. Mario Tareia kan over het plan
van zijn beschermheer moeilijk enthousiast zyn, -
want'wat moet hij op dit barre eiland doon? En*
fin,hij moetzijn mond., maarhoudendie
gekke Amerikaan is nu eenmaal zijn laatste hoop
én hij zal het spelletje dan maar meespelen. En
Sandeman is werkelijkgeestdriftig, als^: hij het
eiland ziet. „Een echtiroversnest", zegt hij; „zon
eiland heb ik nu altijd willen bezoeken, zo n oord,
waar je niemand tegen komt, waar geen luxueuze
hotels en speelzalen zijn, waar je alléén bent met
de natuur^,.. Héérlijk!" Op een der bergtoppen,
van het eiland 'slaan ondertussen ,;twee-mannen
de „Havik", gade. Zjj hebben per radio bericht
gekregen,';vansïgriar Pirelli, dat hij met de „Stella
Maria" onderweg is. maar wat moet zo'n vreemd
jacht hier nu voor de kust?
,^r was _nog een oude fles met
een scheutje erin. Ik veronderstel
dat ze die tijdens de verjaardag liet
verdwijnen.' Als 'er.' een testament
bekend was gemaakt, dat ongunstig
voor Cedric was, zou die fles weer
teruggezet zijn en zou ze de andere
hebben bewaard voor een' betere
gelegenheid. Ze heeft er voor ge
zorgd, dat ze geen moment'alleen
is geweest van het diner tot'de vol
gende ochtend. Barker klopte op de
deur van de kamer waar ze met
Desdemona sliep. Ze had, zoals je
je herinnert, - tot drie uur met Des-
demona liggen praten tot lang na
de dood van: Sir Henry. Zé'bouw
de.een soort van nood-alibi op met
dezelfde uitvoerige zorg, die ze be
steedt aan dat doelloze borduur
werk. Inzeker opzicht werd dat
haar ondergang- Als ze die nacht een.
éénzaam bezoek had gewaagd haar
Cedri.cs kamer, zou zé zonder twij
fel: hebben gehoord, dat Sir Henry
het tweede testament had getekend
én dan zou ze wel een wanhopige
poging, hebben gedaan-..hem er „van
te weerhouden zijn" medicijn in te
nemen".
- V.Toen had ze dus nog niet de be
doeling de verdenking op Sonia te
werpen?":' -
„Inderdaad ■.niet.,-Het.'was de be
doeling dat zijn dood een gevolg zou
lijken van te zwaar eten en zijn woe-
de-aanvallën. Pas toen de voorwaar
den van zijn laatste testament be
kend werden, kreeg ze haar twee
de idee".
„Eert gruwelijkidee".
„Dat was hét, ja. En het lag ook
helemaal in haarkarakter kron
kelig en uitvoèrïg. Sonia. was tus
sen Cedric en hetgeld gekomen.
Goed, dan moest Sonia verdwijnen
en het tweede testament ongeldig
worden. Ze herinnerde zich, dat ze
Sonia in het balsemboekje had zien
bladeren. Ze. herinnerde zich het
blikje rottenkruid met het 'etiket
waar op stond, dat ér arsenicum in
v;as verwerkt.. Toen verschenen dus
de anonieme brieven op tafel, door
haar geschreven op het papier van
de kinderen, dat ze zelf in het dorp
bad gekocht. Een poosje later, toen
dus niemand op het voor de hand
liggende idee was gekomen, ver
scheen het boekje over.balsemen in
de kaasstolp en ten slotte dook het
busje rattenkruid óp iti de koffer van
Sonia. Omstreeks die "tijdkreeg ze
een afschuwelijkeschok".
„De kat", zei Fox.
„Cara b bas!" riep Troy.
„Carabbas was in de kamer van
Sir Henry geweest. Sir Heory had
melk voor hem ingeschonken. Maar
d medicijnfles was in - het schotel
tje omgevallen en na een poosje
begon Carabbas zijn haar te verlig-,
zen. Geen .wonder. Hij had thallium
acetaat opgelikt, de. stakker. i.Milla-
mant kon het niet verdragen. Hij
was net iets te veel. voor haar sta--
len zenuwen.. Zebeschuldigde hem
van dauwworm ert liet hem, met de
hartelijke toestemming van - ieder
een behalve Panty, afmaken",- -
„Ze bleef, de verdere gebeurtenis
sen afwachten en hielp 2e een hand
je op een:.niet. in .het oog lopende
manier. Ze legde het busje ratten-
kruid in. de koffer van Sonia Oxxin-
court en hielp,-bij het zoeken ér
naar. Ze verklaarde dat hét' een vol
blikje, was. geweeci. maar 'daar wa
ren de bedienden het niet mee eens.
Ze vergatéchterhet deksel, dat
in de loop dér jaren was vastge
klemd door de iiiboiid."
„Maar om alles-zo: te riskeren en
alles te baseren op de kans,dat
de balsemers arsenicum .zouden ge-
bruiken!riép cTroy,
„Het leek niet - zo'n groot risico.
•Sir Henry had Mortimer en Loam e
bevolen het - wèl te gebruiken en
meneer Mortimer'; had hem in dei
waan .^gelaten;.;, dat ze het zouden
döen. Na de opgraving werden de
zenuwen;- haar tocheven de baas.
Ze. belde debalsemers óp, waar-
bij ze zónder -twijfel de. diepste, to-;
nen van. haar'manlijke, stem gebruik
te ert - zei dat Vze mijn-' secretaris
was. Loame, de onuitsprekelijke zot,
gaf haar hun formule. Dat moet
een bitter moment geweest rijn voor
Millamant, Cedrics enige kans om
een financiële ruïne te ontkomen,
r was een huwelijk met de vrouw die
ze haatte en tegen wie ze een kom-
plot had gesmeed en nu wist ze,
dat die opzet niet zou slagen. Maar
ze wist niet, dat wij aan thallium
acetaat dachten als mogelijk wapen
en dat we cr op zoek naar waren.
Ze had nog iets over gehouden \'an
de hoeveelheid die ze niet in de fles
van Sir Henry kon gieten en ze
wachtte haar kans af. Ze kon 2ich
nog van Sonia ontdoen, Cedric zou
alsnog bet geld krijgen".
„Ze. moet gek zijn."
„Zo zijn ze. mevrouw Alleyn," zei
Fox, „Vrouwelijke giftmengers han
delen-altijd op die manier. Ze dóén
heft altijd een tweede keer, én een
derde en een vierde, als ze de kans
krijgen."
„Haar laatste Idee;" zei Alléyn.
„was om de verdenking op dr.
Withers te werpen die in beide tes
tamenten behoorlijk werd begunstigd.
Ze deed thallium acetaat in de melk
toen het theeblad naar juffrouw Abie
werd gebracht, wetende dat Withers
en Sonia daar waren en dat Sonia
de enige was; die melk gebruikte.
Een poosje later" stopte ze de fles
in Withej's' jas. Als Sonia dood was,
dacht ze, zou:het geld allemaal naar
Cedric gaan.'.'
„Heel vies," zei Fox, „een heel
vies zaakje."
„Verschrikkelijk." zei Troy" zacht
„En toch. iveet u," ging Fox
voort, „ik durf er alles om te ver
wedden, dat ze niet: meer, dan levens
lang krijgt. Wat denkt it, méneer?"
„OH. :;ja," zei Alleyn terwijl h ij
Troy: aankeek. „Dat zei wel, als het
geen vrijspraak wordt."
„Maar er is toch begon Troy,
„We hebben voor geen enkel punt
een ooggetuige, die de zaak rond
krijgt, mevrouw Alleyn. Niet èèn."
Fox stond 'i langzaam op. „Nou, als
u me nu: wilt' excuseren. Hét is een
vermoeiende dag.geweest."
Alleyn.liét hem uit. Toen hij terug-
kwam zatv.Troy op haar gewone
plaatsje Op.het haardkleed. Hij ging
zitten en een ogenblik later leunde
ze tegen; hem aan, met haar arm
op zijn knieën.
„Als :je- het. goéd bekijkt." zei ze,
„is niéts helemaal scherp omlijnd.
Niets." Hij wachtte. „Maar." ivij zijn
samen,";:zei ze. „Helemaal samen,
nietwaar?":.,;
':.Helemaal samen," antwoordde
Alleyn.
einde