Syrië; grenzen van het gevaar m - spi^k: ove^: Weerzien llËïlllÉ Franse balorigheid Hoorspel in Hilversum; Hoorspel in Londen RADIO EN T.V. ziekenhuizen in Hoorn enEnkhüizen Verkiezingen in Nepal uitgesteld uit papiergebrek SPROETJESPARKS dóór FRANK;: GpDWIM noutn. AVONTUREN VAN - - KAPITEIN ROB n -. v?" DE lijdvan duizend cn cén nacht ilang voorbij, hetgeen niet wil zeggen dat het nabije Oosten geen verhaaltjes meer zou oplereren. Zc komen er nog weJ vandaan, elke dag nieuwe, maar ze hebben minder te maken tner de letteren dan met de politiek. Spannend rijn ze zonder twijfel; ze handelen over intriges, over conspiraties, over stille cn luide revoluties en over staatkundige tours d'horizon. Onschuldig zijn ze evenmin als, in andere zin. die van Sjeherazade; er knallen wel echoten in en er rijden tank® doorheen, en op de achtergrond klinkt meer dan eens het onrustig of zelfs toorrig gerucht van de volksmenigte. Gezamenlijk bieden ze het beeld van een wereld op drift. Er bad nog aan toegevoegd kunnen worden, dat er niet meer de geur over hungt van de rozen van Sjiraz maar van de petroleum uit Mesopota mia ec Arabia deserts. Minder poëzie, meer brandbaar materiaal; dat is het verschil. En ook vreemdelingen komen er in voor, lieden die aan de Oosterse poëzie geen deel hadden, maar voor de olie wel graag naar de Arabische bronnen gaan. Zo breidt zich de stof en de persoonsbezetting van de verhalen licht uil butter, de gebieden, waar men van oudsher elkaar tnet salem 'aleikum placht te begroeten of elkaar plechtig vervloekte: de kleurrijke en vuile steden, de groene oases, de woestijnen met hun herders en rovers. De eigenheid van deze wereld wordt wel eens te weinig herkend. Heel het land van de Nijldelta tot de Perzische Golf is oud cultuurgebied. Nauwelijks een mensenleeftijd geleden stond alles nog onder formeel gezag van de kaliof in Istamboel. De ontbinding sinds de eerste wereldoorlog en dc ontdekking van de petroleum hebben een groei naar nieuwe ver houdingen doen inzetten. Bij alles wat veranderde en bij alle nieuwe tegenstellingen is er niettemin zoiets als een algemeen Arabisch patroon gebleven. Hier vooral bemerkt men de volksmenigte, en hier liggen ook de grenzenvvan de tegenstrevende krachten in ds leidende kringen. PRESIDENT Eisenhower in Washington komt voor in de Arabische verhalen, en een man in Moskou, die Chroesjtsjew heet; en allerlei ambassadeur» en functionarissen van petroleuramaatschappijen spe len er een rol in. Hoe belangrijk is de plaats van deze vreemdelin gen? Er bestaat, geloven wij, buiten het Nabije Oosten de neiging, deze plaats te overschatten. Men kan veel kopen en omkopen in de Arabische landen, maai toch niet zo veel als wel ee.- a is gedacht. In dit feit ligt een. goede grond voor de mening, dat er enige overdrijving schuilt in het breed uitmeten van het Syrisch gevsar, gelijk dat de laatste weken veelvuldig is geschied. Men weet het: lieden die op het Russische paard wedden, hebben in Damascus het heft in handen gekregen, en nu stuurt de Sowjet-Unie bij voortduring wapen» en deskundigen naar Syrië, dat op deze wijze dreigt in een soort satelliet-verhouding tot Moskou te geraken. Eisenhower is daarop wapens gaan sturen naar Jordanië, dat sinds Hoessein'» grote opruiming mag worden geacht aan de kant van het Westen te staan. Wat men thans ziet gebeuren is wonderlijkerwijze geen verdere splitsing en verwijdering in de Arabische statenwereld. Het tegendeel is het geval. Koning Saoed, verkocht naar het heet aan het Amerikaanse oliekapitaal en verknocht aan zijn dure Cadillac», reist naar Damascus en raadt de V.S. de inmenging met de'inwendige aangelegenheden van Syrië af. Jor danië last weten, dat die Amerikaanse meneer Loy Henderson helemaal niet was uitgenodigd en geen enkele belangrijke figuur in Amman heeft gesproken. In Irak, geheel afhankelijk van de petroleumvelden ran Kir- koek, verklaart de regering, volstrekt niet verontrust te rijn door de loop der dingen in Syrië, dat "zij als een onafhankelijke staat beschouwt. En in Alexandrië roept Nasser uit, dat wanneer iemand aan Svrie mocht raken, Egypte meteen gewapenderhand te hulp komt. HET zou de moeite waard zijn om te weten, wat zich hierbij alle» achter de schermen heeft afgespeeld. Er zit zonder twijfel een serie mooie Oosterse verhalen in. Waar het echter op aan komt, is de moraal van bet geval. Men ziet, dat vrijwel alle Arabische landen Syrië bijspringen, want ook Jemen heeft al de lof van Syrië als volkomen vrij en onafhankelijk land gezongen. Enerzijds treft de vrijblijvendheid van al deze steun aan Syrië. Irak blijft het verdrag van Bagdad trouw. Hoessein denkt er niet aan om de krachten, die hij dit jaar heeft uitgeschakeld, te herstellen, Saoed streeft er geen moment naar, de betrekkingen met Amerika en de Aramco in gevaar te brengen. Er is ook geen sprake van, dal Saoed de heer Nasser plotseling tedcrlijk is gaan beminnen en dat, it* het algemeen, de per soonlijke en andere tegenstellingen in de Arabische wereld zijn verdwenen. Anderzijds echter ontgaat het niemand, dat in die wereld er totaal geen lust bestaar geheel op vreemd kompas te zeilen. Men speelt graag de grote mogendheden tegen elkaar uit, maar wanneer de kans bestaat, geheel in bet kielzog van één daarvan te geraken, ltiidt ia alle hoofdsteden plotseling de alarmbel. Het is een aanwijzing voor Eisenhower, dat hij minder kar» dan hij zou willen, maar het is in nic, mindere mate een teken voor Chroesjtsjew, dat hij de verwachtingen van zijn Syrisch avon tuur niet te hoog moet spannen. Want de grootste trots van de Arabische landen is hun onafhankelijkheid: en wanneer al die recente verklaringen iets Ieren, dan is bet, dat Syrië zich niet kan veroorloven, die op het spel te zetten, al zijn er misschien in dat land, die zover zouden willen gaan. (Advertentie LM.) hBtelucht-gashaard Vr««9 nog pro«p«duf rn»t»lla modellen en pfij»n wen dei» exclude** taerd met zijn fltpetenteerd elreuUlle- «yiteem bij; N.I.F.A., BÜYSKADE 3-5 AMSTERDAM-W., TEL 12 58 B2'. 12 43 23 Duiten wordt 't stili 't Is een eind i *-A na middernacht. Een man komt copybrengen en gaat. weer weg., „Wat was- die oom vooreen soort?" Menghini zet z'n bril af en gaat Voor dempen deuren staan. Ik kende hem al, praat hij met de rug naar'de donkere straat, var» de. eerste dag. Hij kwam direct naar me toe! Hij volgde me. Hij voelde datik't spoor zou vindenl En dan blijkt dat hij tot deze Giu seppe in een vreemde, Dostojewski- achtige relatie staat. Hij beschrijft hem sober maar zo treffend, dat 't lijkt of hij met ons, om het1 bureau zit, in die halfdonkere, holle kamer. Jong, modieus, een praatzieke en lacherige Don Juan. 'Sinds jaren verloofd met een serveerster, die ziek is, onderwijl, jagend op alle mo gelijke avonturen. „AI. is ze nu m'n nichtje", heeft hij lang voor Wilma's dood gezegd tegen de mensen van z'n drukkerij, „al is ze m'n nichtje, zé doet me iets." Enkele dagen na de arrestatie var» Piccioni blijkt dat degeen die Meng hini het bericht van Giuseppe's ver trek en telefoongesprek op die fatale dag, verteld heeft, dit ook aan de politie heeft doorgegeven. Nu belt Menghini Wilma's oom en vraagt of hij hem in een bepaald café kan spre ken. Deze komt en dan volgt een in terview. „Hetverschrikkelijkste -in terview uit m'n journalistieke car rière." Waarom, vraagt hij Giuseppe hebt u zoveel interesse in deze zaak? Waarom vestigt voortdurend de aandacht op mensen, die er niets mee te maken hebben. .Waarom in sinueert u dat „het kleintje wel zelf moord gepleegd zal hebben." U weet er méér van_ En hij vertelt hoe, vol gens hem, Wilma gedood is. Giuseppe luistert verstomd. „Ik had 't gevoel zegt Menghini 'dat ik 't.niet was die praatte, maar hij. Het is me on mogelijk de relatie, tussen hem en mij duidelijk te maken. Het is de spanning van wat hij weet en wat ik weet." Er komt iemand binnen, 't Is de man met nieuwe copy. De langste Romijn van Rome staat op. „Laten we morgenavond verder gaan. Ik moet werken." De volgénde avond is 't warm. Menghini zit in dezelfde kamer'maar hij nodigt me op 't balcon. „Kijk.— praal hij met een gebaar naar 'de •lucht die nog rood is van de zon is dit een avond om aan Wilma Mon- tesi te denken? Ik moet wérken maar kom zondag bij ons thuis:. Wees de gast vao mij, m'n vrouw en m'n zoon," Ze wonen op Monte Mario, de ho ge heuvels ver buiten het centrum. Da huizen zijn. er wit en roze en Mondriaanachtig van silhouet. Signo- ra Menghini is!heel klein, tenger en goud-blond. Ze;is gastvrij, mooi en elegant, 't Zoontje Frederico (vier jaar) kan zó in de etalage in z'n- overhemd plus gele butterfly,een grijs broekje glad om de dikke, been tjes!'Nadat we eerst allerlei heer lijks aten,; wordt me- verboden een kop of schotel te verzetten. De gast is in Rome heilig. Ik mag kiezen tus sen een uurtje siesta in de logeerka mer of. zitten, op. 't balcon. Ik wil- 't laatste en signora, Menghini sleept stoelen en kussens aan,, en zo zitten we in de koelte van de mid dag wind, terwijl zij in de keuken alles van de uitgebreide maaltijd in d'r eentje gaat. afwassen. Menghini, aanvankelijk op de rand van de slaap,; pakt tenslotte de draad van hét Montesi-verhaal .weer op. 'V Het beruchteinterview met Giu seppe verscheen in de krant. Laten .we elkaar goed begrijpen, zegt hij 1 de ogenverborgen achter een donkere zonnebril,Zoiets is m'n gewoon te niet; Ik heb dat niet ih m'n natuur. In Italië zijn journalis- ten die de detective spelen "terecht niét geliefd, maar., ikwas hier nu eenmaal mee begonnen en -wou niet meer terug. Ik schrijf rustig, ik ver mijd altijd de -ik-stijl. Nu was ik voor 't eerst persoonlijk. ïk deed dat niet om de aandacht op me te vesti gen. Publiciteit had ik niet nodig, ik had even.daarvoor de nationale prijs voor de beste journalistiek gekregen. Ik was er ook niet op uit om Giusep pe tien jaar de gevangenis in te krij gen. Ik verzette me tegen de arres tatie van Piccioni." (Wórdt vervolgd) Giuseppe Montesl, oom van ffilm*, verlaat met z(Jn verloofde heige rechtsgebouw in Venetië, waar hij zich z6 vast heeft gepraat, dat hij aan rechter Sepe tenslotte moest toegeven onware din gen verklaard te hebben. De Journalist Menghini Is,er van over tuigd, dat oom Giuseppe méér weet van de dood van zijn nichtje. DE verwerping van de kaderwet voor Algerië, nadatg die van een aantal van haar belangrijkste bepa lingen was ontdaan, is een sterk staaltje van Franse balorigheid. Men moet er natuurlijk rekening mee houden, dat bij de tegenstemmers ook de communisten waren; maar hun houding stond tevoren, vast. De grootste blaam valt op de leden van rechts, die in rustige ogenblikken wel willen rekenen dat ef iets moet gebeuren, doch'zich al té gaarne in opwinding laten brengen om de rede te kunnen doen schuilgaan ach ter dé emotie. Bourges-Maunoury heeft niet zo suggestief gesproken, zeggen de cor respondenten; maar geen enkele Fransman kan nu eenmaal sugge stief spreken over maatregelen, die hoe. dan ook neerkomen op een enigermate losmaken van Algerië van het moederland. Het schouwspel •van éen wel moeten én toch niet willen, Is rijkelijk triest. Wij gelo ven, dat het niét lang geprolongeerd kan worden; met andere woorden dat de kaderwet er te eniger tijd toch doorkomt,. Voor het ogenblik echter heeft Frankrijk zichzelf grote schade berokkend, daar het alom ter wereld de twijfel aan zijn goede wil heeft versterkt. De Franse afgevaar digde bij de VN. kan nu hét debat over Algerië niet ontraden of over bodig verklaren op grond van'het feit, dat Frankrijk zelf dit punt energiek ter hand heeft genomen. In elk geval is de indruk ver sterkt dat, ala de Algerijnse kwestie nog eens tot oplossing wordt ge bracht, het niet zal zijn geschied door de krachten, die in de Natio nale Vergadering de boventoon voeren. AMSTERDAM. De heer E, F. Albrecht, algemeén Secretaris-pen ningmeester van de P.v.d.A„ is voor een rustkuur van lange duur haar Zwitserland vertrokken. Hij zal in het Nederlands:Sanatorium in Davos worden opgenomen. Gisteravond een leuk, hoewei wat boosaardig spelletje ge speeld. Hilversum I en BBC's Home Service zonden op dezelfde tijd een hoorspel uit Het by herhaling over schakelen van de ene..op de andere. zenderleverde merkwaardig verge lijkingsmateriaal op. Het Nederland se hoorspel (auteur Rob Geraerds) handelde over reclasseringsge- val Het was recht-toé, recht aan geschreven, in 'n stijl die de medewerkenden tceinig nudnceringsmogelijktieden bood. Het werd dan ook voortdu rend hollen (zelfde toon, zelfde tempo) met zo nu en dan even stil staan voor de muziek (lekker breed uit, pompeus)^ Ik neem graag aan, dat de heer Geraerds zijn opus op een ware geschiedenis had geba seerd:.Ik begrijp ooky dat het in. ver band met de natioiiale reclasserings- dag 'n stukje met 'n strekking moest zijnDit neemt niet weg, dat in deze tijd van neo-realisme dit kwasi-rea- lisme wat verdrietig aandeed. De BBC bracht Terence'Rattigans eenakter „The Browning Version", onbewerkt, voor zover ik kon na gaan. Maar dan ook helemaal'in de pittige stijl, die kenmerkend is voor het Engelse toneeL Mooi tempo, fijn- gek nepen stemmetjes. In- dit geval was het handhaven van de oorspron kelijke tekst verantwoord, omdat de uitzending door de auteur met 'n vrij uitvoerige speech wérd ingeleid. Wat me in beide gevallen opviel; het ontbreken van de typische radio sfeer, die het hoorspeT een voor sprong kan geven op het televisie spel. Het voordeel van het hoorspel is immers, dat. het de fantasie van de luisteraars kan prikkelen door een bepaalde sfeer te suggereren tri niet zoals bij de beeldradio het geval is.—..te dicteren. HET tv-programma, verzorgddoor de VPRO, was gisteravond, te leurstellend. Het begon met de Ro tonde,- die enkele niet onaardige on derdelen bevatte, maar als ge heel toch te dilettantisch aan de ene, te pretentieus aan de andere kant aandeed. De tv-mensen schijnen het tegen woordig de gewoonste zaak van de wereld te vinden, om in de program mabladen aangekondigde „items" zonder verontschuldiging te laten vervallen. Zaterdagavond gebeurde dit met het optreden van Godfried Bomans in „Beeld van een stad", gisteravond met 'n filmpje over Joe goslavische volksdansen. Het recital van Indra Kamadjojo cn de danseres Mathiana ging wél door. 't Was wel mooi, maar kon als climax van deze magere avond toch niet geheel be vredigen. 0. Si; VANAVOND begint de Bayerischer Rundfunk met zijnDerde Pro gramma, Hieruit blijkt, dat ze in j'r. land: waar. de televisie snel aan in vloed wint deklankradio niet prijs willen geven, haar.culturele iaak in tegendeel nog accentueren. Wat ons 'n juiste/politiek'lijkt.En dat niet alleen omdat dit Derde Pro gramma wordt geopeod met 'n- Ne-: derlands werk: de radiofonische ope ra „Orestés'V waarmee v Henk Ba- dings enkele jaren, geleden de Prix Itaüa heeft verworven. vrijdag. 4 oktober zullen .in het V-7programma van Hilversum I, tussen 8.45 en 9.45, de hoofdprijzen van de actie Rijstand", gevoerd ten behoeve van het Kóningin Juliana Fonds, bekend worden gemaakt. HET omroeporkest voert, vanavond van. 8.50 tot 9.45 in het program ma van. Hilversum T werken van Arnold Schönberg, Richard Strauss en S. Prokofieff uit. Eugen Szenkar dirigeert, Gorry Bijs+er is soliste (in Vier liederen van Strauss). Op de andere zender van 10.35 tot 10.55 de eerste causerie over experimentele muziek van Ton dc Lecitw: „Dc toon onder de loupe". Wegens A-griep Geen bezoekuren in HOORN'. Op advies van de hoofdinspecteur van Volksgezondheid en ter voorkoming van griep-infectle van de patiënten zijn voor onbepaal de tijd alle bezoekuren in dé drie Hoonrse ziekenhuizen en '.in..het Enkhulzer ziekenhuis afgeschaft. -Verontrustend is het aantal pa tiënten in - West-Friesland niet hoe wel het aantal leerlingen, dat in Enkhuizen verzuimt, de laatste dagen op 30 procent kan worden geschat, In Hoorn en enige omliggende gemeen ten, is dit gemiddelde 10. procent, maar hier begon de griep' pas in het afgelopen weekeindesnel toe te nemen. Dinsdag J oktober19.S7 ORIGE week belde de orgel- man. „Zo meneer, weer terug ran de vakantie?" zei h\j. „Nou, bc kan het wel zienhoor. U hebt een opgebla zen gezicht gekregen. Eerst was u een beetje ielals 't gepermitteerd wardt, maar nóu Is u mooi dik daar kunt u weer een hele poos op voort."':..; Ztjn ogen-namen ntf met Welge vallen op, gelijk een v^der zijn kind bekijkt, als een voorwerp dat hem toebehoort. Hij komt al jaren en heeft een plaats veroverd in one hart, mndat .h(j zo'n inelgcmoed mannetje is, ondanks het hoog getal zijner jaren 20 klein en zo naïef alê een kind. Toen hij, lang geleden, voor.; het éérst belde, las hij. mijn naam op de deur en. sprak: „Ven de Vara. Ik ben ook «en Varaman hoor. Altijd geweest. De omroep oan het vrije u'oord, m«- En hij sloeg saluerend aan zijn wat ruime pet, waarb\j bleek dat de veel te lange mouw van zijn enorm colbert, toch nog een handje bevatte. Nadien kwam hij met de regelmaat vah; een weekblad terug. Hij manst altijd ver voor het orgel >uit en zingt zachtjes de melodie die 1 straks zal .komen aanrijden. Voor we. met vakantie gingen heeft mijn i vrouw hem' de dubbeltjes, die hij door onze afwezigheid derven zóu, ineens uitgekeerd. Hij komt :d<utr nu op terug en zegt ontroerd; i ,fiai was een prachtige géstie van 'uw vrouw, dat ze ons schadeloos.gë- steld heeft. Dat komt nooit voor. Dat doet niemand. Dat was groot. Dat..." ;:.u Ik knikte gegeneerd, als eèn jubi laris die"' wordt geprezen, om ka raktereigenschappen, welke hem vreemd zijn; maar hij. prees onver droten voort en bedronk zich zo aan..zijn woorden, dat hy mij ten slotte met uitgestrekte arm/ aan- wees en een langsschuifelende-voor bijganger toeriep: „Daar staat de ware socialistt" De mat», ;eenvale bejaarde, keek even riaar mij -, en sukkelde toen weer verder. Hij maakte geen over tuigde indruk. Jkben blij dat toe toeer een mooi stukje muziek horen," zèl ik om een beleefd slot aan ons samen zijn te maken, Hij glimlachte. Ja, 't is een best orgel," gaf H# toe, ,,'t Staat een beetje ver weg, nou. 't Moet dichterbij komen, .an ders zou 't aan bedelarij grenzen.". in de verte draaiden ze „Lang zal- ie leven." - - „Da's voor. die meneer van de ver- nikkelderij, daar" rei hij ,^7arig?" vroeg ik. „Nee," antwoordde hij. „Maar hij heeft inijn bakkie zo mooi gemaakt. Ziet u? 't Glimt weer tegen je op." Hij toonde het trots. Er kwamen tu>ee mooie.' jonge vTOUtoen voorbij en de een zet; „En ik mat mijn taille en ik dacht, hoe kan datTtott? Enj-in ik stap op de weegschaal en wat denk je? An derhalf ons aangekomen. Stel je voor. Ander half. Meid, ik schrok me dood..." De orgelman rammelde met zijn bakje maar ze keken niet eens op ^'„Ach, umt naar voor je Mies,"-riep de andere vrouui jjEn wat heb je in; vredesnaam gedaan?" Ze waren voorbij. De oude. keek ze even na en zet toen, concluderend: 8 „Weet u wat het i* met die wij ven? 't Enige wat ze aan d'r kop kebben is d'r lijf." KRONKEL. KATMANDQE. De eerst* alge mene verkiezingen die op 8 oktober in Nepal gehouden zouden worden, zijn voor onbepaalde tijd uitgesteld, omdat er niet voldoende papier, stembussen en andere benodigdheden zijn. ';v De verkiezingsdatumwas twee jaar geleden al vastgesteld. De verkie zingscommissie heeft dan ook ern stige kritiek op de- aftredende rege ring, omdat zij er niet voor gezorgd heeft dat de verkiezingsbenodigdhe den. tijdig beschikbaar waren. Alie6 Ift OR06, Hoo&neio.Wtfio. &trt«tERBUjvcri «I V ZOIAÓÖME. yM ^v/iUEn i^utToieou, wtnoRron uirmjn HAno &TEM. Z.ORRA DAAR HEB JtOltVtM Dt£ ZORRA nofcfiitnoicBijOHb lb&EWt£5T.. 3119. Het eil8nd San Antonio ziet cr van zee uit weinig aantrekkelijk uit. De ruige kust rijst stéil uit zee omhoog en volgens de schaarse ge gevens; die over het eiland bekend zijn, wonen er alleen maar een paar geitenfokkers. Toeristen komen hier nooit. Mario Tareia kan over het plan van zijn beschermheer moeilijk enthousiast zyn, - want'wat moet hij op dit barre eiland doon? En* fin,hij moetzijn mond., maarhoudendie gekke Amerikaan is nu eenmaal zijn laatste hoop én hij zal het spelletje dan maar meespelen. En Sandeman is werkelijkgeestdriftig, als^: hij het eiland ziet. „Een echtiroversnest", zegt hij; „zon eiland heb ik nu altijd willen bezoeken, zo n oord, waar je niemand tegen komt, waar geen luxueuze hotels en speelzalen zijn, waar je alléén bent met de natuur^,.. Héérlijk!" Op een der bergtoppen, van het eiland 'slaan ondertussen ,;twee-mannen de „Havik", gade. Zjj hebben per radio bericht gekregen,';vansïgriar Pirelli, dat hij met de „Stella Maria" onderweg is. maar wat moet zo'n vreemd jacht hier nu voor de kust? ,^r was _nog een oude fles met een scheutje erin. Ik veronderstel dat ze die tijdens de verjaardag liet verdwijnen.' Als 'er.' een testament bekend was gemaakt, dat ongunstig voor Cedric was, zou die fles weer teruggezet zijn en zou ze de andere hebben bewaard voor een' betere gelegenheid. Ze heeft er voor ge zorgd, dat ze geen moment'alleen is geweest van het diner tot'de vol gende ochtend. Barker klopte op de deur van de kamer waar ze met Desdemona sliep. Ze had, zoals je je herinnert, - tot drie uur met Des- demona liggen praten tot lang na de dood van: Sir Henry. Zé'bouw de.een soort van nood-alibi op met dezelfde uitvoerige zorg, die ze be steedt aan dat doelloze borduur werk. Inzeker opzicht werd dat haar ondergang- Als ze die nacht een. éénzaam bezoek had gewaagd haar Cedri.cs kamer, zou zé zonder twij fel: hebben gehoord, dat Sir Henry het tweede testament had getekend én dan zou ze wel een wanhopige poging, hebben gedaan-..hem er „van te weerhouden zijn" medicijn in te nemen". - V.Toen had ze dus nog niet de be doeling de verdenking op Sonia te werpen?":' - „Inderdaad ■.niet.,-Het.'was de be doeling dat zijn dood een gevolg zou lijken van te zwaar eten en zijn woe- de-aanvallën. Pas toen de voorwaar den van zijn laatste testament be kend werden, kreeg ze haar twee de idee". „Eert gruwelijkidee". „Dat was hét, ja. En het lag ook helemaal in haarkarakter kron kelig en uitvoèrïg. Sonia. was tus sen Cedric en hetgeld gekomen. Goed, dan moest Sonia verdwijnen en het tweede testament ongeldig worden. Ze herinnerde zich, dat ze Sonia in het balsemboekje had zien bladeren. Ze. herinnerde zich het blikje rottenkruid met het 'etiket waar op stond, dat ér arsenicum in v;as verwerkt.. Toen verschenen dus de anonieme brieven op tafel, door haar geschreven op het papier van de kinderen, dat ze zelf in het dorp bad gekocht. Een poosje later, toen dus niemand op het voor de hand liggende idee was gekomen, ver scheen het boekje over.balsemen in de kaasstolp en ten slotte dook het busje rattenkruid óp iti de koffer van Sonia. Omstreeks die "tijdkreeg ze een afschuwelijkeschok". „De kat", zei Fox. „Cara b bas!" riep Troy. „Carabbas was in de kamer van Sir Henry geweest. Sir Heory had melk voor hem ingeschonken. Maar d medicijnfles was in - het schotel tje omgevallen en na een poosje begon Carabbas zijn haar te verlig-, zen. Geen .wonder. Hij had thallium acetaat opgelikt, de. stakker. i.Milla- mant kon het niet verdragen. Hij was net iets te veel. voor haar sta-- len zenuwen.. Zebeschuldigde hem van dauwworm ert liet hem, met de hartelijke toestemming van - ieder een behalve Panty, afmaken",- - „Ze bleef, de verdere gebeurtenis sen afwachten en hielp 2e een hand je op een:.niet. in .het oog lopende manier. Ze legde het busje ratten- kruid in. de koffer van Sonia Oxxin- court en hielp,-bij het zoeken ér naar. Ze verklaarde dat hét' een vol blikje, was. geweeci. maar 'daar wa ren de bedienden het niet mee eens. Ze vergatéchterhet deksel, dat in de loop dér jaren was vastge klemd door de iiiboiid." „Maar om alles-zo: te riskeren en alles te baseren op de kans,dat de balsemers arsenicum .zouden ge- bruiken!riép cTroy, „Het leek niet - zo'n groot risico. •Sir Henry had Mortimer en Loam e bevolen het - wèl te gebruiken en meneer Mortimer'; had hem in dei waan .^gelaten;.;, dat ze het zouden döen. Na de opgraving werden de zenuwen;- haar tocheven de baas. Ze. belde debalsemers óp, waar- bij ze zónder -twijfel de. diepste, to-; nen van. haar'manlijke, stem gebruik te ert - zei dat Vze mijn-' secretaris was. Loame, de onuitsprekelijke zot, gaf haar hun formule. Dat moet een bitter moment geweest rijn voor Millamant, Cedrics enige kans om een financiële ruïne te ontkomen, r was een huwelijk met de vrouw die ze haatte en tegen wie ze een kom- plot had gesmeed en nu wist ze, dat die opzet niet zou slagen. Maar ze wist niet, dat wij aan thallium acetaat dachten als mogelijk wapen en dat we cr op zoek naar waren. Ze had nog iets over gehouden \'an de hoeveelheid die ze niet in de fles van Sir Henry kon gieten en ze wachtte haar kans af. Ze kon 2ich nog van Sonia ontdoen, Cedric zou alsnog bet geld krijgen". „Ze. moet gek zijn." „Zo zijn ze. mevrouw Alleyn," zei Fox, „Vrouwelijke giftmengers han delen-altijd op die manier. Ze dóén heft altijd een tweede keer, én een derde en een vierde, als ze de kans krijgen." „Haar laatste Idee;" zei Alléyn. „was om de verdenking op dr. Withers te werpen die in beide tes tamenten behoorlijk werd begunstigd. Ze deed thallium acetaat in de melk toen het theeblad naar juffrouw Abie werd gebracht, wetende dat Withers en Sonia daar waren en dat Sonia de enige was; die melk gebruikte. Een poosje later" stopte ze de fles in Withej's' jas. Als Sonia dood was, dacht ze, zou:het geld allemaal naar Cedric gaan.'.' „Heel vies," zei Fox, „een heel vies zaakje." „Verschrikkelijk." zei Troy" zacht „En toch. iveet u," ging Fox voort, „ik durf er alles om te ver wedden, dat ze niet: meer, dan levens lang krijgt. Wat denkt it, méneer?" „OH. :;ja," zei Alleyn terwijl h ij Troy: aankeek. „Dat zei wel, als het geen vrijspraak wordt." „Maar er is toch begon Troy, „We hebben voor geen enkel punt een ooggetuige, die de zaak rond krijgt, mevrouw Alleyn. Niet èèn." Fox stond 'i langzaam op. „Nou, als u me nu: wilt' excuseren. Hét is een vermoeiende dag.geweest." Alleyn.liét hem uit. Toen hij terug- kwam zatv.Troy op haar gewone plaatsje Op.het haardkleed. Hij ging zitten en een ogenblik later leunde ze tegen; hem aan, met haar arm op zijn knieën. „Als :je- het. goéd bekijkt." zei ze, „is niéts helemaal scherp omlijnd. Niets." Hij wachtte. „Maar." ivij zijn samen,";:zei ze. „Helemaal samen, nietwaar?":.,; ':.Helemaal samen," antwoordde Alleyn. einde

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1957 | | pagina 1