Industriële woningproduktie;
bruq naar nieuwe toekomst
D
lm
mm
GUI EP
OORDEND
OERAS
Geen handmolen
in de eeu w der
atoom-energie
SPROETJE SPARKS fiSS 881 door-ERAHK GODWIN;
m «ïfiÉig
1
S £52
ipï ;1|j
Veel belangstelling
voor broodcxposilie
Geslaagde proef
met Thör-raket
LOPENDEBAND
NOODISHOOG
|p
door Andrew Garve
Acnlfgin. F wits/
Zatcrda?--!2 oktober T 95 V
ZES jaar achterren zijn nu de conservatieven aan het bewind geweest
in Crooi-Brittannio. cn niemand ontkomt aan de 'indruk, dal ze
tamelijk wel aan liet einde van hun latijn zijn. Dat is veel minder
hel gevolg van het gemis aan leider? dan van het ontbreken van
een program. De leider van een grote partij is een belangrijk man in
tngoland. maar iu normale lijden i« toch niemand geneigd lieni als on
vervangbaar Ir lie.-rlit>iiuvn. Wie de trrnggang in populariteit van de con
servatieve partij zou «illpu toeschrijven aan hei zich terugtrekken van
Churchill; doet goed terug tc denken aan 1945. toen de op het toppunt
van -zijn 'mem staande Winston niet in staat bleek, de zijnen naar de
verkiezingsoverwinning te voeren. Kn het heengaan van Eden is een feit.
dat veel meer to niak*n heeft mei gevolg dan met. oorzaak. Churchill's
opvolger voerde oen heleid. da! de hartelijke instemming had van onge
telde duizenden Britten, maar dat bleek te beTusten op een verkeerd
geschatte positie vau het land.
War is er van d.e conservatieven nog te verwachten? Het zal moeten
'klijken op hun congres, dat tton's te Brighton wordt gehouden, en waar-
over tot nog. toe niemand ook met de beste wil een geestdriftig woord
heeft kunnen schrijven. De vindingrijkheid van Harold MacMillan en de
ontwijfelbare bekwaamheid van Peter Thomeycroft vermogen weinig tegen
èf> algemene stemming van moedeloosheid als gevolg van het feit, dat de
'dingen ?o anders zijn gelopen dan men gaarne had gezien. De Britse
grootheid, onder leiding van Churchill in de oorlogsdagen nog eens zo
duidelijktot uiting gekomen, moet in het licht van de ontwikkeling
daarna worden gezien als een soort laatste blink.
Dat hel niet meer is zoals het was, tekent zich ook binnenslands af.
De economische positie is moeilijk. Torneycroft's zeven procent zijn er
cm het te bewijzen. De dingen zijn zo vecj minder eenvoudig dan vroeger.
roer om, maar daar is hervormingsgezindheid voor
nodig. En de conservatieven danken hun verkiezingsoverwinningen immers
voor een belangrijk deel aan de verwachting, dat zij iets van de glorie en
de verhoudingen van good old England zouden prolongeren.
INTUSSEN zit in de huidige conservatieve malaise ook de vermoeid
heid, die zovele regeringspartijen na verloop van een zekere tijd ver
tonen. De slinger beweegt zich weer naar de andere kant. De stem
ming, dat het zoetjesaan de beurt van anderen wordt, groeit. Het is wel
goed, het normale van dit verschijnsel in het oog te houden. De bij
omstandigheden zijn de conservatieven niet gunstig geweest en hebben de
„slijtage* bevorderd; maar ook anders had hun uur wel eens weer ge-
slagen. AJs Labour te eniger tijd het bewind overneemt, gebeurt dat ook
stellig niet voor eeuwig.
Het kan niet ontkend worden, dat de arbeiderspartij zich opmaakt voor
een nieuwe regeringsperiode. Op dezelfde kunstijsbaan, waar thans de
conservatieven conpresseren, heeft een week eerder Labour zijn wapen
schouw gehouden. Het ontbrak op dit congres niet aan meningsverschil
len, maar ze' zijn uitgevochten in een sfeer, welke sterk verschilde van
die van vorige jaren. Toen had het congres bij voortduring te maken met
een rebelse minderheid onder leiding van Aneuran Bevan. Ditmaal bleek
Be van tot de gematigden te behoren, hetgeen het duidelijkst tot uiting
kwam in zijn rede tri verdediging van het Britse bezit van de H-boin. De
min ol meer georganiseerde oppositie schrompelde hierdoor geheel ineen
Als achtergrond hiervan zie men Labour's verwachting, de regeermacht
zeer binnenkort over te krijgen, en Bevans verwachting, tot minister van
Buitenlandse Zaken te worden benoemd. Er is op het congres fiks ge
discussieerd, maar de opvatting overheerste niettemin, dat de tijd van
onenigheid voorbij is cn de gelederen moeten worden gesloten.
NU hoeft het kabinet-MacMillan volstrekt niet een twee drie af te
treden. Als alles goed zou gaan. kon het rustig blijven zitten tot
1959. De kwestie u e.r.hter, dat het helemaal niet zo goed gaat.
De tussentijdse verkiezingen leveren de laatste tijd voor de con-
servaiieven wel zeer ontmoedigende resultaten op. Geen enkele Britse
regering kan zich veroorloven, aan het bewind te blijven als het rie cnr,
nai da andere tussentijdse verkiezing feitelijk of moreel verliest, ook al
blijft voorlopig haar meerderheid groot genoeg.
Het feit. dat MacMillan ontkent de bedoeling te hebben, het parlement
voortijdig te ontbinden, behoort tot de geijkte Britse gebruiken. Een voor
tijdige ontbinding komt altijd als een (betrekkelijke) verrassing. Een he.
kend gemaakt voornenten, de kiezers te laten spreken, zou een wel zeer
deprimerende noot zijn op hel toch al 7.0 kille kunstijs te Brighton. Men
kau ook veilig aannemen, dat het op het ogenblik geenszins in het voor
nemen >ligt. Wie weet. gaat er van het congres ern stimulerende invloed
Wh. Wie wéét. doe! zicli hmnenkort. enigerlei gunstige ontwikkeling voor.
Een officies! optimisme behoort elke regering er op na fe houden.
Waarschijnlijk raaken echter minder officieel MacMillan en Thomeycroft
zich niet zoveel illusies meer. De conservatieve partij moet nieuwe im
pulsen hebben, en daarvoor is een vertoeven in de oppositie vanouds heter
middel dan liet dragen der regeringsverantwoordelijkheid. En voor Labour
is de tijd gekomen, zich eens als regering bezig- te houden met moeilijk
heden. die liecl wat diepere oorzaken hebben dan een verkeerd conser
vatief beleid.
(Van een onzer redacteuren)
Bij alle meningsverschillen, die er in ons daaraan zo
rijke vaderland bestaan, is er één ding. waarover
iedereen het eens is: de woningnood is vijand no. 1
voor onze snel zich uitbreidende bevolking. Ondanks
een respectabele inspanning van de overheid, van
onze architecten, aannemers en bouwvakarbeiders,
is er geen Nederlander, die het gevoel heelt, dat de strijd tegen
deze vijand al gewonnen is of wat kalmer aan zou kunnen wor
den gevoerd.
GCÊN Troonrede is
er.ult.de
pen tien jaar,
fn aan de woningnood
niet een passage werd
gewyd. Géén jonge
Nederlander is er, dio
met de woninioood
niet direct te maken
heeft of te maken
heeft gehad. Welk
jong paartje in ons
land heeft niet jaren
lang tevergeefs ge
droomd vatt een
eigen huisje? Hoevelen daarvan 7.tjn
er,-voor wie die droom nog altijd een
droom gebleven, is? Wie schat het
aantal jonggehuwden, dat uit bit
tere ervaring maar al te goed weet,
wat de misère van de Inwoning
betekent? Men behoeft zjjn oor
maar te luisteren te leggen en men
verneemt dc bittere klacht, dat de
nieuwbouw in ons land te lang
zaam gaat, récl te langzaam...
Is de noodtoestand, waarmee wij
op dit gebied te maken hebben,
alleen maar een gevolg van de ver
woestingen en de achterstand, die de
oorlog heeft veroorzaakt? De Ne
derlandse Maatschappij voor Nijver
heid en Handel heeft deze vraag
het vorige jaar gesteld en met
..Nee!" beantwoord. Ook zonder
oorlog, zegt zij, zouden wij in moei
lijkheden verkeren, omdat wij ons
bij de woningbouw nog altijd van
verouderde methoden bedienen. En
wat zeg; een bekend Nederlands
bouwmeester n's prof. dr. Ir. H. G.
van Beusekom? ..Om binnen rede
lijke tijd uit de woningnood te ge
raken, zullen wij in de woning
bouw iets moeten overnemen van
de produktiemefchoden van Ford.
van Philips of van Van der Heem".
„Wie wel eens" zo zegt ir. Van ...De loopVat Uit het zware element
Beusekom. „een moderne autofa- oit de hekirtlns
brick heeft gezien, waar de nieuwe
wagens aan de lopende^ band wor- woningen in systeembouw te doen
den gemonteerd en achter elkaar optrekken. Van iets ouder datum
r.aar buiten rijden, die zal zien 2ijh de plannen van een aantal ge-
hebben afgevraagd, waarom wy met meenten in de Randstad Holland,
op dezelfde manier onze jonge ge- Rotterdam. Schiedam. Vlaardingen.
zinnen van een woning voorzien". Spijkenisse en Ridderkerk om
een Rotterdamse aanriemirigsf irm»
jgjiasv-"^*2
Advertentie (fit)
AMSTERDAM - De Nederlandse
Bakkerijen ten toonstelling in '1
gebouw heeft sedert de opening
20000 bezoekers getrokken. De ten
toonstelling, die van zaterdagmiddag
één uur tot maandag tien uur geslo
ten zal ziiu, duurt nog tc»t woens
dagavond.
KAAP CANAVERAL Een pre-
jectiel, waarvan aangenomen wordt,
dat het de Thor van de Amerikaan.
se luchtmacht is. is vrijdag afge-
rio boten. Het projectiel; dat een reik- 1
wijdte van 1.500 mul heeft, kon on-
geycer drie minuten gevolgd wor- j
den, voordat het boven de Atlantï-
sche Oceaan verdween,
Indien het de Thor was. dan is het1
de tweede keer geweest, dat dit!
projectiel voor middelgrote afstan
den met succe? afgeschoten is.
Rusland is van plan een veertig-'
tal projectielen af te vuren van een|
schip tot een hoogte van 109 km'
in de Indische Oceaan cn aan de
zuidpool. Dit heeft een Sow jet-rege
ringsleider meegedeeld.
YY7ONINGFRODUKTIE aan de'lo-
VV- pende band; - het klinkt .als een
wensdroom van verloofden, als een
sprookje, als .een. toekomstmuziek.
Maar dat is het geenszins. -Waar ir.
Van Beusekom 'n lans voor breekt,
dat is..'t bouwen,van huizen met dé-
zelfde methoden, waarvan men zich
bedient in het'doet er niet toe wél
ke grote industrie,; 't Gaat noch om
iets nieuws, 'noch -öm dé verwezen
lijking van de fantasie, doch ora de
aanpassing van de bouwnijverheid
aan de, maatschappelijke ontwikke
ling.
Anderhalve eeuw geleden maakte;
het handwerk plaatsvoor. de ma-
chine. Van dal; moment af. heeft
mén met minder arbeiders,-méér en
goedkoper kunnen produceren. Wie
zou er thans in de eeuw van de
atoom-energie en van de televisie
nog op het dwaze denkbeeld komen,
het koren met de hand ie. laten
malen? Maar is het dan met de
woningbouw r-ó erg gesteld, dat de
ze vergelijking opgaat? Gelukkig
niet. Maar één blik over" de gren
zen kan ons ervan overtuigen, dat
wij op dit gebied een achterstand
hebben én dat' er in ons land nog
zéér veel te doen valt: Vandaar clan
ook. dat „industriële woningproduk
tie" oftewel ..systeembouw" thans
het wachtwoord is geworden.
In het begin van' dit jaar is op
een congres van een onzer grootste
politieke partijen een krachtig plei
dooi gevoerd, de mogelijkheden, die
systeembouw ook voor Nederland
zou kunnen bieden, nader te onder
zoeken. Luttele weken geleden heb
ben B, en W. van Leeuwarden de
gemeenteraad voorgesteld in de ja
ren '1957 tot 1960 ongeveer duizend
drieduizend systeemwoningen op
hun grondgebied te Idtën bouwen
JARENLANG beeft men er In. ons
land niet aan gewild. Men. zag
in de systeembouw een gevaar voor
de schoonheid van onze steden en
dorpen. Ir. Van Beuse.kom noemt
die betwaren niet steekhoudend.
„Zijn", zo ;roept hij uit. „de stads
wijken. die wij met onze traditio
nele bouwmethoden hebben neerge
zet, niet dikwijls een toonbeeld van
naargeestigheid?" „Het is", zo voegt
hij daaraan toe, ..niet meer moge
lijk, iedere woning iets individueels,
te geven; Het gaat om. goede ver
houdingen en om eén goede groepe
ring van de massa's".
Of dat algemeen erkend wordt, is
OG eventjes doorzetten en den
is hét zondagavond.
Heerlijk!
Wont de K\R.O. zendt' weer elke
week „De sprong in het'heelal" uiten
én dat bemopen- spel óver de ruimte-
vaart,' behoort tot de weinige wer
kelijke verrukkingen in mijn onbe
duidend; Iepen. Kijk, het gedrag van
Steve Mitchell
Wat zegt v.?
0. ;U luistert et nooit naar.
Daar haalt u dé fijn besneden heus
voor op. U is meer iemand van:
Alleen. Bach en anders moct-ie uit."
Goed, ik toll aan uw Bach niet
komen, maar de Sprong mag er ook
wezen. Ik ontleen er tenminste veel
dieps aan en dat zult. u ook doen,
als n vo.n nu af. regelmatig luistert.
Even een beetje voorgeschiedenis,
anders snapt u het maar half. 't
Speelt in de toekomst. De maan is
zoiets als het Kalfje -— daar ga-je
even heen met de kinderen. Maar
Mars is nop steeds een hele wande-
ling. Een paar wakkere jongens
Engelsen, dat spreekt laten er rich
in raketten, die nu gelukkig nog niet
uitgevonden zyn, naar toe «chieten.
En wat merken ze? Mars bereidt
een aanval voor, op de aarde.
„Dot lijkt me heel eng," zegt u.
Neen. dat is niet enp. Dat i* in
tegendeel. erg troostrijk. Want nu
zitten we de hele dag te denken:
„Komen ze of komen ze niet, de
Russen?" Maar zodra je weet dat
Mars onderweg is, worden Kremlin
en Pentagon irrelevante huikjes op
de baren van de gemeenschappelijke
nood. Tegen zo'n planeet kun je op
de Veluwe niet gaan oefenen, dus
bewapenen hoeft niet. De toekomst
ivordt derhalve: zitten, wachten en
een mooi boek lezen. En dat is dt
lang verbeide rust.
De Sprong geeft trouwens nog
meer.
Want tvat hebben die raketjon-
gens op Mars gezien?
Dat daar een heleboel mensen wo
nen. die van -'de aardezijn ont
vreemden denkendat'zij. hun le-
ven in Londen,, in Parijs of- in
Australië; gewoon, voortzetten. Een
oude man, die ,tn een' spookland
schap reuzentarren hoedt, meent: dat
het zijn schaapjes zijru Dat kamt,
omdat hy door 'n geheimzinnige Mars-
kracht geestelijk is „aangepast?'.
Laat dat nu eens rustig - door /uw
geest wentelen.1//.
Als ik 's ochtends wakker. word,
heb ik. nooit zin om op te}staan.en
aan.het werk: te gaan. V wél? Snelt
u jubelend! naar de kantoorkruk?
Natuurlijk niet. Net als ik, denkt tt.
„Laat ife er nou maar uitkomen,
want ik moei nu eenmaal: mijn
brood verdienen. "Bijna niemand zegt
tegen zijn vrouw: „Nee hoor, ik. doe
het niet méér. Gd jij fjtaar met een
marmot langs de deuren, maar, ik
blijf in bed." Waarom brengen wij
deze voor. dé hand liggende gedach
ten niet onder woorden? Omdat toe
dan slecht zouden zijn én van moe
der hebben geleerd, dat slechte men
sen ter helle varen.-
Nii uüï ik u allerminst ondermij
nen, maar- soms -denk ik wel eens,
dat we allang in de hel zyn.; We
merken het alleen niet, omdat we
zijn „aangepast", net als die mensen
op Mars. We geloven dat we in Am
sterdam wonen, of in Soest* We wa
nen ons per bus op weg: naar onze
■levensvulling. Maar in ujerkelykheid
zioeven we allemaal in regenjassen
en met actentassen onder de arm
door.de Satanswijk en verbeelden óns
het leven1 -maar. :'s .Nachts - al», we
dromen, gaan onze ogen soms even
open cn ochtends, «a de tpekker,
p%I f voelen we in de brakke- sfeer tussen
■■^■'slapen en waken het vage heimwee,
naar de tijd vóór de aanpassing-toen
we nog ravotten in hetparadijs en
niet van de appel wisten af te blij
ven, terwijl er, toch zo'n hoop mooie
peren hingen.
Begrijpt u nu mijn liefde voor de
Sprong? V
Morgenavond om half tien zit ik
weer gekluisterd aan mijn toestel.
De wakkere- jongens zijn nu pp
aarde/maar ze moéten weer terug
naar Mars. Jeff Morgan gaat-mee.
En Jimmy. Louis de Bree ook. Dat
vind ik een beetje onwaarschijnlijk,
't Lijkt me zo niks voor Louis de
uUu«L,MO» Minstens 100.000 Japan- i.Bree. En wat ik onmogelijk snappen
Nocera hii SaWno ziin overbite- se .arbeiders in de staalindustrie zijn kon. ts waarom Karei Prior niet
a' D|J oaierPO. zijn oieroujise i vnjdag voor 48 uur in staking ge- i mee gaat. Want daar op Mars lachen
len van een muur en een marmeren gaan. Zij eisen meer Joon. Op 8 ok- \-ze vast om iets héét nieuws
beeld- van Minerva te voorschijn tober hebben zy 24 uur gestaakt. KRONKEL
gekomen» daterend uit de zesde eeuw j
voor Christus. Mogelijk zal deze
ontdekking van nut bij het opspo- j
ren van de oude stad Nuceria Al-
faterna.I
TUdens de montaze gUldt .de portaal-
k vr^f kraan heen en weer langs het blok
is het, dat de nood.-y.
hoog is gestegen naar Frankrijkben gereisd om er
en dat.-...— - gelijk de praktijk van de fabriekmatige
een Frans spreek- woningbouw met éigen ogen te aan-
wóórd zegt gro- gehouwen. De Fransen kennen se
tekwalen ook gro- -dért--hun bevrijding een woning-
te oplossingen ver- nood, die minstens zo groot ig ais
eisèn. ih Nederland, De Fransen .vormei»
In het land, bovendien een individualistisch
waaruit deze zegs- volk. dat minstens zo afkerig is
wijze stamt, heeft van massaficatie aig het onze. Men
men het eerder in- kan Nederland en Frankrijk dus
gezien dan bij óns. zeer goed met elkaar vergelijken,
(et gevolg is, dar Hoe heeft men daar de problemen
de Fransen de weg opgelost? Hoe zien de stadjes er uit,
naar de industriële die men in de fabriek op. stapel
woningbouw thans heeft gezet? Hoe ïs het Interieur
volledig hebben af- van die „fabriekshulzen" en hoe vol-
gelegd. Dat wil doen zü in de praktijk aan hun be-
natuurlijk niet zeg- woners? Dat zQn de vragen, waar-
gen, dat -zij daar op ik een antwoord zocht te .vin-
algemeen toepas- den dóór het bestuderen van de re-
sïng vindt. Maar er aljteit. Wat ik op mijn onderzee-
worden in dat land klngstocht beleefde had veel weg
-' Inderdaad woain- van een sprookje
gen ,;aan de lopen- 1 i_-•
de ba,nd" vervaar-
digd én per auto
naar de plaats hun.--
ner definitieve be
stemming gebracht Ook in Neder
land echter zal dat binnenkort het
geval zijn, nu de systeemwoningen
in de Randstad Holland in licen
tie volgens die Franse methode
zullen worden gebouwd. Er is een
kentering op komst en men kan rich
daarover: slechts verheugen.
Het is om al deze redenen, dat Ik
Dinsdag? het wonder van
Evreux. v-\jv
plaimeiy van een aantal ^emeen-
ten In «e puuidstad Holland: sys
teembouw naar Trans voorbeelfl, ont
werp Van de Rotterdamse architect
E. F. Grooaman, te vervaardigen door
de N.V. Dora's aanhemlngsmaat-
schappij.
Hi
TOKIO
Qp de bouwplaats in
Advertentie l.M
Met "AKKERTJES"
rolt U er vlug doorheen!
WAAftÖM AA KI Zo AM NOMWOtH tAttTWAHAT WJÓ
ibriAARttnjon
Dtn.DithdAflPvAn
^oRTOh'j» Farm
KtTHAbGÊwoon £cn Hono.mjnotr
IÊf5 HfcBBifl Of1&É600l0.1H
Pt Tfcrit
nt&)tnCMTtPWi
htfiGCrtRtOth
HltHAiHET
nllHfl OOKWAi
h') 2AI tR iR'jf
VA rl KFUJOtn
WAARZEGSTER.
yy
GN3I2Q
Ï129. Doch Mario onderbreekt zyn gezang toch
even. Hij «rijpt zijn vrouw bij de arm en fluistert
met een" hese stem .Zegweet je wat dit is?
Dat zijn die" geroofde schatten uit de tweede we
reldoorlog! Herinner jc jé niet. dat de kranten
er een paar jaar geleden vól over hebben gestaan?
ik twijfel er niet aan. of dit rijn-die schatten.*' 1 man hier naar toe en dan heb je poppen aan
Lucia knikt. „Ja. dat herinner ik mc wel... Zou- J het dansen." Weer zingt Mario een nieuw lied,
den dit werkelijk Maar dan meet hier voor terwijl Lucia zich over een der koffers buigt om
miljoenen en nog eens miljoenen opgestapeld die open te maken. Maar wanneer hel deksel open
liggen. Vooruit. Mario, zingl Anders komt Sande- I gaat, deinst zij verschrikt achteruit
10
Quent zweeg even en het', was heel
stil in de kamer. Edward zat voor
overgebogen, bijna alsof hij sliep,
„Het ergste komt nog." zeiQuen-
tin op zo'n objectieve manier, dat
het leek of het buiten hem omging.
Je kent Jos Saberton toch wel, de
sèinwachter van Southgate Mill
Box? Nou. hij stond op de trap van
zyn huisje, waar hij "altijd staat als
hij de staf, of hoe heet dat ding aan
de machinist, heeft gegeven, en hij
heeft alles gezien. Hij heeft opge
beld naar het. Steepieford;-'.station,
nog voor.de trein aankwam, en rap
porteerde dat hij getuige was ge
weest van een geval van aanranding.
Hij was bang, dat er iets ergs met
het meijje gebeurd was want, vól
gens- hem, werd haar hoofd half 'uit
hèt raam gedrukt. Later is hij naar
het station gegaan 'om zijn verhaal
nog eens te herhalen. Dat is alles,
Hugh. Je zal hu wel begrijpen 'dot
we een aanklacht verwachten,"
.„Maar..." Hugh was zo veront
waardigd. dat hij geen woord kon
uitbrengen. „Je bent 't toch met -'me
eens, dat dit krankzinnig is?" zei hij
tenslotte. „Niemand -zal zoiets toch
geloven yan vader?"
Nerveus wendde hij zich tot Ed
ward. „Wat is er in werkelijkheid
gebeurd, vader?"
Edward keek. hém aan en zuchtte
diep. „Het is het zoals Quent 2egt.
We stondenbij -het .raampje, en. ik
boog me over het meisjeheen -om
naar haar oog te kijken. Plotse
ling. ehsloeg ze haar armen
om mijn hals en omhelsde me. Ik
ik was zo !verbaasd, dat ik. aanvan
kelijk' niets deed, maar toen pro
beerde ik natuurlijk van haar los
te komen. En dat was-niet eenvou
dig. Ze was een sterke, jonge vrouw
en we hebben inderdaad een beetje
geworsteld. Ik was in de war. dat
geef ik toe. maar ik heb in de verste
verte niets gedaan wat op het ver
haal van Joe Saberton lijkt. Voor het
overige is het hele verhaal precies
zoals je net gehoord hebt."
„Juist." Hugh zag eruit of hij er
iets van begon te begrijpen; „Wat
voor meisje was het, vader? Een
brutaal type?"
„Helemaal niet. Ze was knap, maar
niet op een ordinaire manier.. Ik
vond. haar,-totdat dit gebeurde, een
heel prettige vrouw.Het was het
laatste'wat ik van haar verwachtte,"
„Nou, ze had blijkbaar toch een
potje voor je op het vuur," zei Hugh
grimmig. „Is er iets over haar bé
kend, Quent?"
„Ze-heet Helen Fairlie en ze woont
In Kensington. Vader denkt; dat ze
zeven- of achtentwintig jaar' is. Dat
is-alles wat we weten op het ogen
blik Hij aarzelde. ..Zie je, Hugh,
om het meisje zelf maken we ons
niet 7.0 druk. We zijn benauwder
voor de getuigen; Iedereen weet. dat
neurotische vrouwen zo vaak met dit
soort vérhaaltjes aankomen. »Alfi het
haar woord tegen dat van vader
was, zouden we een mooie kans heb
ben. Maar met twee getuigen, die on
afhankelijk van elkaar hetzelfde
hebben verklaard
„Toe Quent, hou op met je waan
zin. Ze hebben zich doodgewoon ver
gist, dat is alles. Wanneer- je om
hulp hoort roepen in een trein en
je. gaat er naar toe. en jé ziet. eén
man en een meisje worstelen, dan is
dat nogal logisch dat je dé man voor
de aanvaller aanziet, Zo zou iéder-'
een reageren, vooral als het meisje, na
afloop, hetzelfde, beweert. Wie was
trouwens die - vént in die. andere
.COUpé?"-'-;.'-
„Een zekere Walter Vulliamy. di
recteur yan een maatschappij. .Hij
woont hier in de omtrek, -een. man
van: een jaar of zestig, van prima fa
milie. Absoluuteen achtenswaard!g
"mens."
„En wat dan nog?; Kan een ach
tenswaardig mens zich niet vergis
sen?" Hugh begon zich te ergeren.
„Natuurlijk wel. maar hij zal zijn
verklaring niet gemakkelijk veran
deren. Vader zegt. dat hij heel ver
ontwaardigd was cn er niet bepaald
omheen draaide. Bovendien zitten
We ook nog met Joe Saberton."
In gedachten zag Hugh Saberton
voor. zich,., 't openhartige gezicht en
de vriendelijke ogen, de vroegere
slagersjongen, met wie 'hij gevoet
bald had in zijn jeugd. Zijn gezicht
werd ernstig.
„Ja. ikbegrijp, dat het met Joe
een toer zai wordernlk had ook niet
gedacht, dat hij een type was om
zich dingen te verbeelden; maar-het
moet. wel."
- „De trein reed heel langzaam," zei
Quent. Hij is vastbesloten, dacht
Hugh woedend, om de zaak zo be
roerd mogelijk voor te stellen." Sa
berton kon duidelijk alles bekijken
en hij is volmaakt zeker over wat
hij. wat hij denkt te hebben ge
zien. Hij zegt, dat het hoofd van het
meisje niet alleen naar achteren ge
drukt werd, maar dat hij de hand
van vader aan haai- keel heeft ge
zien."
„Maar dat kan niet!" riep Hügh.
Quentin scheen: minder overtuigd
te zijn. „Vader zegt. dat ze tijdens
de-worsteling haar hoofd achterover
hield en dat hij niet gelóóft, dat'hij
haar bij de keel gegrepen heeft."
„God nog aan toe!"' Hugh begon
zich nu pas te realiseren hoe ern
stig het was.. „Wat eenellende."
Weer Was het onbehaaglijk stil.
Edward staarde hulpeloos naar het
haardkleedje, het enige teken dat hij
luisterde, $.as de hoogrode kleur op
zijn wangen..
„Het hééft geen zin te gaan zitten
treuren." zei Hugh na een, poosje.
„Wat-moeten we doen? Dat moet jij
maar uitmaken, Quent."
„Niet helemaal," .zei Quent stijfjes.
„Ik heb het met vader besproken,
de hele nacht door, maar we zijn het
niet eens."
„Hoezo?" Hugh keek ze om beur
ten aan.
„Vader wil 7.ijn onschuld volhou
den, zijn verhaal vertellen, zeggen
da. het meisje opzettelijk liegt en
dat de getuigen het mis hebben,".
„Allicht. Wat kan hij in 's hemels
naam anders 'doen?"
„Als hij dat doet." zei Quentin,
„is het verloop duidelijk. Hij maakt
geen etikele kans tegenover het be
wijsmateriaal en als politierechter
weet hij dai net zo goed als ik; Wat
denk je, dat zijn uitspraak zo» rijn
als een aardig, uiterlijk alleszins be
hoorlijk meisje met 'zo'n aanklacht
zou komen en aL er blijkbaar geen
enk<?!e reden zou bestaan waarom ze
zou liegen? Bedenk dan ook r.vg, dat-
een fatsoenlijke, onafhankelijke ge-
tui. haar verhaal bevesngt en aat
een andere, even .fatsoenlijke en on-
afhanke' jke getuige beweert het
met zijn eigen ogen gezien te heb-
ben."
(Wordt vervolgd)