HET El VAN PRIESTLEY m HET DROEVE SPROOKJE VAN DE PATINO'S 3sEjisigi* BOLIVIË Amerikaans station voor negerluisteraars OORDEND OERAS - hoogste land ter wereld - door Spanje leeggeplunderd êïv Hoger beroep legen vrijspraak KNV.B- pool ingetrokken K SPROETJE SPARKS door FRANK GODWIN AVONTUREN VAN - KAPITEIN ROB door Andrew Garve Zaterdag 9 november J9.Ï7 E Britse schrijver J. B. Priestley heeft ontangs in ernst (ie idee i geopperd, dat zijn land. niet meedoet aan de „waanzin -van' de alóoinwapens*Wal dc Verenigde Staten en Rusland willen uit-- spoken, hun zaak: maar .Crout-Brittaajc behoort de zedelijke moed te hebben om te verklaren, dat het er zich buiten houdt. Het ver vaardigt geen atoomwapen? e» gebruikt 2e niet. en daarmee uit. Priestley maakt zich sterk, dat als de Britten een zodanige houding aannemen, de andere Europeanen ben gezwind op deze iveg zuilen volgen. Er moet in elk geval iets belangrijks en definitiefs gebeuren otn de huidige impasse tc verbreken: en hel staat bij Priestley vast. dat Groot-Brittanje hier vooraan moei gaan. gelijk het zn dikwijl? in de verdediging der beschaving het spits heeft afgebeten. Het lijkt nogal aantrekkelijk, maar rr is niet zo her] veel voor nodig om tc begrijpen, dat hei ei van Priestlev iets anders is dan hel ei van Columbus, f.iiat ons vooropstellen, dat de zaak te ernstig is sour scherts. Priestley heelt waarlijk niet wdleit schertsen; en degenen, die zich met een grapje van het geval zouden willen afmaken, blijven beneden de ernst van het onderwerp. Sympathiek is het geluid van Priestley in hoge mate. maar tegelijk proeft nier» er ook een beetje de wanhoop in van de man der letteren, die wordt geconfronteerd met een demonie, waartegen hij zich machteloos weet. En nog een ander element vindt men in het beloog: dc gekrenktheid va dc Brit. die ervaart dal zijn land er niet meer zozeer «tan te pas komt. I-let Britse* zelfgevoel komt in gedrang in een wereld, waar het gewicht van de massa de mogelijkheden en prestaties van dc kleinere groep dreigt le verpletteren. De geschiedenis van het Britse wereldrijk is die van een stuk beschaving. Door bun vernuft en vaardigheid meer dan door hun aantal hebben de Britten zich Napoleon en Hitler van het lijf weten te houden en van hun vestigingen in de wereld uit hebben zij ais vroeger de Grieken hun cultuur alom verbreid. Hoe tragisch is het, dat zij nu tegen over de groten tamelijk machteloos zijn geworden. SYMPATHIEK is het geluid; en zwak is het betoog. Als de dingen, 70 eenvoudig zijn. waarom zich dan te bepalen bij de atoomwapens? Waarom niet ook de brisantbommen verbannen en de vlammenwer pers en dc gevechtswagens? Waarom kan Croot Brittan je dan niet beter proclameren, dat het helemaal niet meer vecht en de periode van de absolute ontwapening is ingegaan? I'riestley stelt dit niet voor. en men kan veilig aannemen, dat hij zover niet wil gaan. Maar indien er ccn punt is, waarop men de kluk niet kan terugdraaien, dan i« het op het stuk van dc bewapening. Het zou voor.de Britten natuurlijk een schone zaak zijn, wanneer de wereld kon terugkeren naar de wapens van b.v. het Victoriaan se tijdperken ook voor de rest van het mensdom was dat volstrekt niet kwaad. Alleen, het is een hersenschim, een volslagen irreële gedachte. De atoomwapens hebh"n in deze'tijd in beginsel dezelfde betekenis als in de middeleeuwen spies en lans. Toentertijd hoorden «pies en lans bij een 'mentaliteit; en evenzo horen thans dc atoomwapens hij een men taliteit. Hier ligt de kern van het probleem. Wapens zijn geen oorzaak, zij zijn gevolg. En nog nimmer is het gelukt, dc oorzaak te veranderen door het gevolg weg te nemen. Priestlev, vervuld vait humanitaire gevoelens, keert de dingen om en suggereert eer. oplossing, die geen oplossing is. Hij wil dat zijn land zich afkeert van de' atoomwapens, omdat die zo schrikbarend zijn in hun uitwerking; maar hij ziet over het hoofd, dat ze totaal niets -van hun schrikbarendheid inboeten, zolang c-r mensen zijn, die vinden dat ze even tueel wel" voor. toepassing in 'aanmerking komen. Hij kan van Groot- Briiianje geen eiland der gelukzaligheid maken en van het Britse volk geen van de wereld vergeten natié. WIE kennis neemt van de half barbaarse viering van de veertigste verjaardag der Kussiscbe revolutie, wie de pocherij hoort en de bedreigingen en wie er zich van bewust is. hoezeer boven de vrije landen bet zwaard van Damocles hangt, die weet dat de daad welke Priestlev voorstelt een vlucht is veeleer dan een aanvaarding van de. werkelijkheid. En met een vlucht kan de redding van de wereld nu ccnntaai niet worden verkregen. De werkelijkheid is inderdaad zeer weinig schoon. De wedloop in de vervaardiging van middelen, die de wereld kunnen uitroken en het leven kunnen uitroeien, is waarschijnlijk wel het minst verheffende ding, dat dc mensheid ooit beeft tc zien gekregen. Maar toch is de toestand geenszins hopeloos; een geyolg van het bestaan van een zeker evenwicht; hetzelfde evenwicht dat een gevolg geven aan de suggestie van Priestley zou kun nen verbreken. Het goede willen en het verkeerde bereiken is een oud gevaar. Het motief ts in de literatuur duizendmaal behandeld en in de" geschiedenis meer dan eens herkenbaar aan de droevige gevolgen. Zoals de dingen thans staari. moet .worden, gevreesd.dat het bezitten .van. de .atoomwapens het enige middel is om ze kwijt te raken. Gevaarlijk zijn deze wapens voor wie ze hebben, maar als de barbgren zc bezitten en de anderen niet, is dat gegarandeerd de ondergang juist van datgene wat Priestley en velen met hem willen redden: de geestelijke goederen van het Westen.- Advertentie LM.) Het droeve sprook je van de Patino's begint in 1862, toen in Cochabamba, een stad je in Centraal Bolivië Sïmon Patïno werd ge boren, als zoon van half indiaanse ouders. Ook toen al was Bolivië zeer. arru en „achteraf'*; Om dat te begrijpen diene men iets van het land te we ten. Het is zo groot als Spanje en Vr.iv Frarttriik Sümj.« «n llrt in V,-> -+ 'u.ut- brug tussen Spanje en Zuid-Amerika had den kunnen slaan(behalve dan de paar pijlers, waarmee onze. Piet Hein is gaan strijken, toen hij rle „zilvervloot" buitmaakte). Tussen dc hoofdstad Cusco cn het Boliviaanse hoogland was er een levendig han delsverkeer over het hoogste moer ter wereld, het Titicncameer, voor namelijk onderhouden door de Uru's. een varend en vissend Indiaans In de gehele zestiende en zevcn- Frankriik samen en ligt in het hart ti„ van Zoid.Amerika. Vuor heft het Spaans be- wind „geleefd van en geteerd op" de rijkdommen van de oude In diaanse mijnen en Boliviaanse stad Sucre is daarbij lange tijd het ..Pa rijs" van Zuid-Amerika geweest: fonteinen waaruit op feestdagen wijn spoot, grote bacchanalen, schil der- cn beeldhouwkunst kortom al les wat er aan vast z>t als cr fhnk geld wordt verdiend en de dubbel- ligt het uitgespreid op het Andes- bergplateau zo groot als. Frank rijk op een hoogte van 4000 meter boven de zeespiegel- Het is In feite bet hoogste land ter wereld en niet voor niets zijn'de 3 miljoen bewo ners wel eens „de buren van de- hemel" genoemd en hun land wordt gekenschetst als „het dak van de wereld". Hoe het ter. wereld mogelijk was. dat op een dergelijke ijle hoogte mensen konden en kunnen leven, heeft een historische oorsprong. Het gros der bewonersis afkomstig van de eens hoogbeschaafde Inca-India nen, een bergvolk dat op en om de machtige Andes leefde en voor wie het zuurstofgebrek, de dorheid de kou en de ontoegankelijkheid geen beletsels waren: Ze bouwden er ten minste hun machtige steden, hun paleizetf, universiteiten, gods huizen en vestingen. Het was een nijver volk van landbouwers Na het Spaanse koloniale bewind bleef een kale bodem over en een met Indiaans bUseloof doorspekt Christendom steun yan de nieuwe bcwindvoer- ders, voor. lietgrootste deel afvalli- faüllüüliTOHlifi!!!U^UI «JpöI l|Cê ICCy y tul I1 ge Spanjaarden, die onder elkaar het recht om te regeren fel be- tjes gemakkelijk rollen. Terwijl' de' het Spaanse bestuur op te nemen. twistten. Eoüvlë was zo lange tijd Spaanse missionarrissen" bezig waren Toen de Spanjaarden ...uit Bolivië het roerigste Tand ter wereld met de Indianen tot het Christendom le wegtrokken leek het alsof, een een. gemiddelde van twee bloedige bekeren deed het koloniale bewind zwerm sprinkhanen, het land had revoluties per jaar! Het werd zo on weinig om die Indianen te „beseha- verlaten. De eens zo bloeiende ak- veilig geacht, dat de buitenlandse ven" Heel wat Spaanse soldaten kers. lagen verdord terneer. De In- ontgmners met hun _kapitalen by en niet van het beste soort - diaan In de halfbloed hadden het voorkeuren Argentmie, Brazilië, „trouwden" Indiaanse meisjes en werken verleerd, door drank en Peru en Chih. bleven en geen gan- daaruit kwam een volkomen gedege- dwingelandij afgestompt. De goud- dnphtschonken fan. het "Opmensehj- nereerd geslacht voort van ongezon- ;en zilvermijnen^ waren nagenoeg ke hoogland met zyn gedegenereer de/ongeletterde, weinig werkzame uitgeput. De paar steden, die de de bewoners, ^arm het land was halfbloeden, „cholo's", waaruit het Spanjaarden hadden ver- stortte het zich_^nog m een. oorlogs- lijver vuia vau lanauuuwrai en &paanse mussiaiianissv" uc«k »oitru -»• --- 7 T j- mijnwerkers. Ze bestonden het, om de Indianen tot het Christendom te wegtrokken leek het alsof een een. gemiddelde van twee^bloedige togen de bergen met behulp t,. i..yni-,mavw bet land nact revoluties ner taar. net wem* zo on— van terrassen met mensenhand aangelegd en op ingenieuze wijze bevloeid en bemest met vogelmest, (de later zogenoemde Chilisalpeter) mais, graan en aardappels te ver bouwen, terwijl een ander deel van het volk uit onpeilbaar rijke mijnen van deze edele metalen.6de"schoonste hedendaagse Bolivië met'zijn vier. vielen snel" omdat de Indianen niet |™ntuur met én gebruiksvoorwerpen en ornamenten milioen inwoners -voor 90% uit be- was geleerd daar te wonen... Het door het zijn uitgang naar. zee_yer- smeedde. PRIJS 4,90 IMP. PAP1EE ÉW BOEK AMSTERDAM DEN nAAG De officier van justitie mr. dr.- J. C. Maris heeft het hoger beroep tegen het vonnis van de Haagse rechtbank, waarbü de secretaris-penningmeester van de KNVB, de heer L. Brunt, werd vrij gesproken, ingetrokken. Mr. L. P. M. Loeff, advocaat- generaal bij de Hoge Raad, over weegt nu cassatie van het vonnis van de Haagse rechtbank aan te tekenen. Dit zou tot doel hebben, de Hoge Raad een principiële be slissing te laten nemen of in het geval van de KNVB-poot kan wor den gesproken van hazardspel of niet. Handhaaft de Hoge Raad de vrij spraak van de Haagse rechtbank or wordt geen cassatie aangetekend, dan kan het O.M. bij het Haagse kantongerecht een nieuwe vervol ging, instellen tegen de KNVB-pool wegens overtreding van de loterij- wet. -Tet is dat goud ëri zilver, dat de T- L ^Spanjaarden naar deze onher- bergzame streken verlokte. zo in. de jaren 1500 tot 1550 om de hei dense barbaren, die in Zon. en Maan geloofden als opperste goden, te ver nietigen en leeg te plunderen. Men stuitte daarbij op zulke voorraden, dat eeuwen lang de Spaane kroon het hele" bestuur met al zijn oorlo gen daarvan rijkelijk kon bekosti gen.* Een kroniek beweert, dat al leen al uit cén Boliviaanse berg de Cerro Rico „rijke berg" zoveel zilver is bv.; toemaakt rt.n de miljoen inwoners voor 90° staat. NEENS raakte Spanje in verval. geleerd land dreigde zo snel in het niet te loor, een evén droevig avontuur als verzinken, dat lange tijd de land- dat van het inonze tijd uitgevoch- ,f-.- •- kaarten op de plaats van Bolivië ten Chaco-geschil; dat alleen maar Het .verloor, m Europa „op alle aneen raaar witte vlekken invulden: mensen en geld kostte. Tegen deze fronten en toen .het zodanig was inexpiaracja- onbekend gebied, droevigeachtergrond kwam in 1862 Wgi »^e^ond her volk weinig Simon Patino ter^ergd. opsteken zo in. de. jaren 1800 tot .1830werden de kolonisators, suc cessievelijk overal in de Ameri kaanse koloniën eruitgeknuppeld. Aan die tijd dankt Bolivië zijn huidige naam, namelijk die van Si mon Bolivar, de grote bevrijder die het gewaagd had de wapens tegen E<»n oude Spainse kerk tri de Oott- lustnd Onno H MtSS? I W..'«pWlk. .ycrhogen. Dit miljoen dollar van etgeoaar ver wisseld. Dat Is voor 'n Amerikaans radiostation een van de zeer vele een hoge prijs. Maar WD IA is dan ook 'n bij- zonder. station. §il#l Het richt zich vooral tot het negerpubliek- En het Amerikaanse Radio Adverten- tie-bDreau beeft 4 onlangs vastgesteld, dat'de ,meger- i markt" in staat is de verkooppro- gramma'» \-an de grootste adver teerders te maken of te breken. De negerbevolking, 17,3 nwljoen in to taal. neemt namelijk sneller in koopkracht en invloed toe dan de gemiddelde Amerikaanse bevolking. Iti veel opzichten is WDIA. dat door blanken wordt geëxploiteerd» anders dan andere stations. Het be reikt meer dan een miljoen luiste raars. onder wie duizenden katoen plukkers die hun draagbare toe stellen meenomen naar dc velden, om naar de muziekprogramma's te luisteren. In deze programma's ne men spirituals een belangrijker plaats in dan amusementsmuziek. Maar 7,'n greep op het publiek heeft WDIA toch vooral te danken aan, wat men zou kunnen noemen, z'n ..sociale werk". Honderden op roepen worden dagelijks gedaan, variërend van verzoeken om donors tot pogingen om zoek geraakte kin deren weer thuis te brengen. Vorig jaar stelde "WDIA voor 650 jongens baseball-kostuums en. -uitrustingen beschikbaar, thans is het station be zig met het. bijeenbrengen van fondsen voor de oprichting van een weeshuls.- \7OLGENS Russische deskundir j gen kan eenkunstmaan, ge bruikt als steunzender voor de tele- visie, betbereik van de uitzendin gen aanmerkelijk verhogen. Di1 geldt ook voor, radio-uitzendingen. A E Wereldomroep heeft een prijs- vraag uitgeschreven voor West- iiïdttsche metodieën m Europese be werking. Westindische componisten kunnen liedjes of dansmelodieën, pe, boutod op inheemse usestinuisehe muziek inzenden. De melodieën kun nen in hun eenvoudigste vorm wor den aangeduidhetzij op schrift, hetzij in de vorm van 'n bandop name. Ze kunnen ook vergezeld gaan van .bewerkingen of aanwijzingen over de beoogde ontwikkeling. Aon de prijsvraagwaarvoor dë inzen ding op 31 december sluit, kunnen alle ingezetenen van rijksdelen in de West deelnemen, evenals in de West geborenen- die in Nederland'.wonen. Er zijn .drie. .prijzen: resp. 400, 200 en 100 gulden. De jury wordt- ge vormd door drf Ai'p. d. Horst, M.: Weer strut, A. Smit, J. Coco, H. Braams en Lod. Prins. G isteren zyn Foutje en Tjtcts- ke de Vries, die als Siamese tweeling ter wereld kwamen, vier jaar geworden. Het NTS-journaal is In Bergum bU de xneiskes op be zoek geweest. H kunt ze vanavond Sus.zien.'' ORGENMIDDAG bespreekt drs. •I*-1- Max B. Teipe in zijn rubriek: „De wereld van het boek" (H. II» 2—2.20 uur) „Het drama van. Hon garije" door dr. Tibor KovScs Op dezelfde zender van 2.50---3.05 Jïet proces", een stemmingsbeeld door Jan Brusse; van 7.308 uur het aar dige cabaret-hoorspelletje „Ahnema- rieke" en. van 8.35 tot 9.10 uur de eerste aflevering van een detective hoorspel van Cecil Bürton: „De krijgskreet van Siva". Jan (Paul Vlaanderen) van Ees vertolkt de hoofdrol. Luistert u ook eens naar &OTTERDAM is bezig, een prach ttpe send te worden, maar or. ik er op visite ben, kmctt mij raadsel: wat doen Rotterdammers rial avonds? e* Zo n Coolsingel, bijvoorbeeldis 0m een uur of half elf net een enorm filmdecor ift schafttijd. Alles brandt feestelijk, alles staat klaar om we reldstad te zijn, maar alleen de ff SU ramen, clie er leven in moeten brengen, ontbreken. Eenzaam en ver laten zwerf ik rond, hoor muziek en ga op het geluid af een enorm cail binnen.. De situatie die ik daar aan. tref, ts door Satan zelf met zora 'aerl gtsseerd. Stel u voor een eindeloze xto*. lenzee en in het hart daarvan: één bezoeker, achter een glas drank Op zichzelf is dat niet erg. Maar er zit een compleet orkexf van zeven personen met een bijbe horende zangeres die, dis ik binnen" treed, riet bezig is „O, mein Pava' toe te brengen aan die éne arme stakker. J/w jas, meneer", zegt de portier Cipier.' Want ik begrijp dat ik gevangen Zit en met meer terug kan. Moedio begeef ik mij in de arena en ga zitten in de buurt van de man, die mijn komstmet duidelijk welbehagen heeft gadegeslagen. Want met -2'» tweeën draag je zo'n orkest iets-ae makkelijker- dan alleeh. Ah „O, mein Papa", volbracht is, klapt hij storm achtig e.n spoort mij met zijn blik aan, zijn voorbeeld te volgen. Ik doe het maar. Dc zangeres buigt -met'be grip voor onze goede bedoelingen Dan valt er een stilte, waarin de mu. sici een beetje verlegen met elkaar giechelen. Zij zijn gegêneerd tegen over ons en wij zitten ons dood schamen, omdat acht volwassen par ticulieren, die een goed stukje mu- ziek maken, het vanavond moeten doen voor ons tweeën en drie hon derd stoelen,-. „En nu dames en heren, onze Spaan se Potpourri!" verklaart de dirigent met een opgeruimde amusements- stem. Alle orkestleden zetten grote kleurige hoeden op en lachen elkaar toe op een manier, die belooft, dat het nu Spaans zal toegaan. De sifua- tie is zo Kafka-iaans geworden, dat ik de benauwenis niet'meer aankan. Jk moet hier weg", denk ife en wenk in de richting van het buffet. De ober komt, op lemen voeten. Afrekenen", zeg ik., „O nee",, roept de mart aan het an- dere tafeltje, „die meneer drinkt nog iets wan mij". „Goed meneer". De ober vindt, het allemaal best, als het maar gauw één uur wordt. Als hij wegsloft, bijt de man mij toe: v.;."" „Dat zóu je wel lijken, hè? Uit- knijpen en mij .hier -alleen laten zit- ten met dat hele orkest.. Nee jongen, jij hebt ook jeplichten tegenover de ménsheid." Een humanist.' Ik ben maar aan zijn tafeltje gaan zitten. - En sanien hebben wij, als broedm in de smart, tot middernacht in de stoelenzee gezeten en braaf oris plicht gedaan. Ostentatiefgeluisterd. Dankbaar geklapt. Enfin, we hebben er voor die mensen nog wat van.ge-' madkt. Toen het orkest de contrac tuele tijd had volgespeeld, en bijmon- de van de dirigent beloof de, morgen- avond te zullen terugkeren, zijn wij als hazen naar buiten gerend. Begrijpt tt nou, waarom .mensen-: zich zo dikwijls op hangen in een bos?" vroeg de man, toen toe op de. stoep stonden. En met een gebaar over zijn schou- der heen; „Zo'n café is eigenlijk de Ideale plaats"., KRONKEL „Alsof het gisteren was...", een pro gramma van Alex do Haas dat als uitgangspunt 15 november 1932 heeft, de dag waarop de stem van Dirk Witte zweeg. <9.25—10.15) In het prog, van de andere zender voeren van 3.20 tot 4 uur Virgilo Brun en TeresaZuraaglini-Polimeni (piano en viool) sonates van Beethoven en Hirideroith uit. noEibot veRnonnirt& PtBf tCTntt tniöE PRO. BLtÈM.IÖflU 6PROE.TJ£ &PARKJ). L?Art 15 HtT rilï>6CHIEri T£ LAAT. IririOtT ZtLP tfcrö D0£n. HtBBtruuiufc ZORPAGdilÊH ntt .MOOOHÈIP Hij Z£I,DAT HIJ m&5CHlEH n IET VOOR VANAVOnD TÊRU6WAS JWiJ Waar" KEGS Mi, 3153. Het weer houdt zich prachtig en de stemming aan boord is opperbest. Mario heeft in het geheel geen last meer van zeeziekte en zingt weer het hoogste lied. soms op de gitaar begeleid door Lucia. Rob vertrouwt die twee niet zo erg. Wat ze precies in hun schild voeren weet hij ook aiet. maar hij heeft lang nagedacht over die rare zeerovery en de rol, die Lucia, daarbij, gespeeld achter zitten. Maar wat? Die brave Sandemari heeft. Hé..., waarom heeft juist zij er -eigenlij!: 50 op. aangedrongen .dat de „Havik" Corsica niet zou aanlopen? En. v/at zat er eigenlijk in de lunchmand, waarmee ze op San Antonio aan kwa men? Minerale stenen? Maar waarom er dan zo geheimzinnig mee gedaan? Nee, daar moet meer schijnt helemaal geen achterdocht te koesteren: hij luistert maar naar :het gekweel vandie aan stellerige tenorNa een paar dagen komt er wat deining en de barometer loopt snel terug. Er is slecht weer op komst. 33 ben toch al veel bereikt." „Dat weet ik wel.' maar een de gelijk bewijsstuk zou me toch heel dierbaar zijn. Gewoon een paar fei ten, iets dat we vast kunnen grij pen, een feto of zo. Gisterennacht heb ik afschuwelijk gedroomd Cynthia. Weer sprong ze in de mod der, vlak achter Hugh aan. Het was hier nog veel kleveriger en hun laar zen maakten dan ook bij iedere stap een afschuwelijk, smakkend geluid. .Cynthia boog zich voorover om een grijswitte plek te bekijken en wend- de zich vol walging af toen ze zag dat het duizenden wriemelende zee luizen waren. Eenmaal aan land kostte het we:-: nig moeite de plaats te vinden, waar het lichaam van Helen Fairlie gele gen had. De politie had er merkte kens gemaakt en niet de moeite, ge nomen ze weg te halen. Cynthia keek erop neer en huiverde. Het spoor van en kreekjes, maar de rivier en aEcs wat erbij hoorde, was Hugh al jaren „Nee, ik bedoel in de mogelijkheid vertrouwd. - -- - zijn cnschuid te bewijzen." „We heb- Plotseling zei Cynthia: „Ik geloof een echte moordenaar - dat jk de schuur zie. Kan dat?' toch wsl heel ets tmders dan thu tj. u gezellig een detective-verhaal uit- Hugh keerde zich om en knikte, werken, vond ze; Als die meneer X 's„ Vr^ i?n ""V? 3?aaT fens werkelijk bestond, was er hier toch gaan kijken Hij bracht.de jol. zo raaar .^ts ontzettends gebeurd. Een dicht mogelijRm de buurt, ging naar man 20ndcr medelijden en zonder ge- de kant en liet het anker ui.de mod- weten iad hier het lijk van een meis- „Niet vertellen!" Cynthia keek een mïaSeliSe s^uk moddÏÏ dat^s^ je +hee^, gebracht Een me^je. met nnoite zwiieenri naar het voorbii moaaer, oat tussen grote, blauwe plekken aan haar ha^, stromende^wa?er Heus ik ben er h,et gras ent J01 lae* ,*-'Z/E HllÊh* tie hij er had gemaakt. Hij had haar stromende water, „neus, ik oen er a]s meneer X hier een lichaam aan npprpesnr»;d al? een ?ak en eèn ande- van overtuigd dat 't in orde komt' waJ hee£t gel,racht. zouden er dan SfSS? de sïhuld lïïenHot Hugh bromde iets.„Het ziet er an- eeen sDnren mciPten ziin' F.r ppph f scnuia iaten arrföwt. ders nog donker voor ons uit. Quent KköTkS S?er W™ïSanVle" Wa-S de*s ,e .""«^ttenuer, omdat het denkt, dat de Procureur «jeneraal \veest is zich er we! mee zal bemoeien, om- Even '2ag Hu h er ^ongerust uit dat de zaak zon stof heeft doen op- Toen klaarde zijn gezicht op. waaien. Ken je hem. „Nee, dat klopt. Vorige week was „Ferraby?Nee, ik heb hem wel er springvloed." oens geuion. dat is alles. Het is een „Is het daarmee verklaard?" knappe man. ..Natuurlijk. Dan is het water zo Voor het eerst was X geen symbool meer voor haar, maar werd een rea liteit van vlees en bloed, Hugh'was meer met de praktische kant bezig, Hij was zorgvuldig 'aan het zoeken naar iets dat hun theorie kon bevestigen. Maar de grond wa® •t?" r,"dn «0 utt wdier tv Kon oevesugen. maar ac jjiwv1 hfht hl afn^rten ^at x regelrecht van zijn boot hard door dc zonnewarmte en had ïht? aan wal kon stappa- dus dan kon geen enkele indruk opgenomen. In hij sp°ren nalaten." „Er is ook al veertien dagen geen 21^ n? „inH ham 'Ii hifi' cynthia nam dat graag op ge- regen geweest," mopperde hij. „Daar ^fineaiut u?a(i dk'Weet niets van die dm- zal de hoed gevonden zijn, denk ik- menseujh uuzien. gen aj weet aueen dat er en yjj 2uchtte toen hij weer rechtop En ook wel of hij een behoorlijk vloed bestaat." gjn<* staan. ontwikkeld gevoel voor humor heeft." „Onzin. Je weet veel meer. Je Samen liepen ze langs de rand ven „Van ons standpunt uit is al dat weet bijvoorbeeld heel goed. dat de het moeras, overal zoekend naar spo- sympathieke helemaal niet zo gun- waterhoogte dagelijks verandert, ren van een anker. Maar nergens was stig. Maar goc-d. als we een beetje vandaar al die verschillende rijen er ook maar iets te zien. Als X et geluk hebben, komt 't niet eens zo zeewier op het strand. Een week werkelijk geweest was, had hij het ver. lang ongeveer wordt de hoogste wa- knap gedaan. „Wie verdedigt je vader al3 het terstand steeds lager, tot hij op z'n Bij de schuur was het al net zo. Het wel zover komt?" laagst is zoals nu. Dan gaat hij weer gras weg hier en daar wat platge* „Quent neemt aan, dat we Colfex ongeveer een week de hoogte in, tot trapt, maar iets bizonders was er niet wel kunnen krijgen. Hij heeft er ei- hij op z'n hoogst is. Dat is spring- te bekennen. Eén platgetrapt stuk genlijk al half en half in toegestemd, vloed." kon de plaats zijn waar het lichaam Hij moet erg goed zijnDe. kran- „Ik snap .'tCynthia keeknóg van Edward had gelegen, maar je. ten zullen er wéér eèn lekkere kluif steeds nadenkend naar de strook had er wel verbeeldingskracht by aan hebben. Arme, oude vader." modder.-„Maar-Hugh, hij- zal toch nodig. Hugh keek rond. „Stel je voor, dat een anker hebben moeten gebruiken? De enige conclusie was, dat het «10- hij opgesloten zit in een gevange- Hij kon hem. toch. maar niet26 laten gelijk bleek te zijn. dat iemand daar nis op een dag als deze." drijven? En een anker laat toch altijd werd neergeslagen. Op dat punt na- Zijn gedachten schenen hem nog sporen na? Het onze wel tenminste." melijk kon je niemand 2ien die zich meer aan te sporen, want hij roeide „Hij zal wel een kreek binnen ge- aan de kant van de schuur verbor- uit alle macht en hij wist blijkbaar varen zijn, dan heb je geen anker gen hield. Ze klommen op de zeewe- precies.hoe hij moest gaan. Cynthia nodig: Maar.we zullen toch wel eens ring en keken neer op alle beken:en begreep niet hoe hij wijs kon wor- kijken. Wil je mee aan land gaan?" kreken die zich daar beneden kron- den uit al die verschillende kreken „Ik zal mezelf overwinnen," zei keiden. 1 Wordt vervolgd)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1957 | | pagina 1