Debat in Tweedè Kamer over wet
op ri
en
IV
Lachwerk
Respectabel, maar aanvechtbaar
VütJkcuk.
W ie heeft gelijk
Zeker 23.000
repatrianten
nog verwacht
OPMERKING BIDE KAPPER
■rik '*:j
.Jiwiteiieaiwflraiss
88 .'VVS-,'
RADIO
enT V
ass
Euridice
prijzen
ABDIJSIROOP
Vanavond
Speurtocht
HQ
AVONTUREN
VAN
KAPITEIN
I' ROB
2
Donderdag 27 februari 19,j,
IN het weekblad 1Tin de Waagschaal" heeft dr. Berkhof, rector van het
seminarie voor Hervormde predikanten, een toelichting gegeven op
de onlangs door hem in een rede te Zeist geuite mening, dat Neder
land er goed aan tou doen, uit de NAVO .te treden. Deze toelichting
lijkt ons zeer verhelderendDr. Berkhof 2egl biet, dat van de kant van
Rusland geen gevaar dreigt,. Hij hoort beslist niet tot degenen, die in feite
gunstiger over de zwaarbewapende en totalitaire Sowjet-Unie denken dan
over het veel minder goed uitgeruste democratische Westen. Hij staat ook
niet achter de bewering, dat de oorzaak van de huidige gevaren in hoofd
zaak ligt bij de Westelijke staatslieden, die de goede bedoelingen van de
Russen weigeren te verstaan. Wel verwijt hij het Westen, dat het veel te
weinig zeil met „creatieve initiatieven" komt, en wel zou hij een minder
afwijzende houding op prijs stellen jegens de „al of niet oprechte" voor
stellen van de 'tegenstander: maar dc nadruk van zijn betoog ligt toch
elders.'
Twee duidelijke dingen zegt hij. en wel a) dat er-ogenblikken zijn
waarop oprechte Christenen, ziende het gebod, blind moeten zijn voor de
gevolgen, en b) dat een Russische bezetting vermoedelijk, wel erg is, maar
toch, uit een .oogpuntvan ethiek,, minder erg dan betwerpen van een
waterstofbom op Moskou. Voor hetoverige bepleit dr-' Berkhof niet een
onmiddellijk breken van Nederland met de .NAVO, Hij. zou dat alleen
willen doerr. wanneer deze organisatie voortgaat, alleen, in eeii opstapeling
van potentieel geweld een radicale verandering bij de Russen te verwach
ten. De mogelijkheid, daL Nederland de bondgenoten brengt tot een andere
gezindheid en het toepassen van andere methoden, wil hij openlaten.
HET betoog lijkt ons waardevol omdat het. tot de kern der dingen
gaat en niet blijft steken in emodoneie en politiek iet of wal
omnevelde randgebieden. Men beleeft de laatste lijd, herhaalde--
lijk, dat de demagogie de voorstanders van de NAVO maakt tol
Reden, die eigenlijk maar hoe.eerde* hoe liever Rusland met kernwapens
willen bestrooien, of althans tot tegenstanders van de vrede, die de wereld
zozeer nodig heeft. De indruk wordt gewekt, dat alles in orde komt als
het Westen de kernwapens maar verwerpt.
Dr. Berkhof levert geen bijdrage tot dit schema van wit rn zwart. Hij
zegt niet, dat de Russen vreedzame en hetrouwbare lieden zijn, en hij is
bepaald til et zonder begrip voor het standpunt dergenen, die het bezit van
kernwapens noodzakelijk vinden oin de Russen op een afstand te houden.
Hij staat alleen op het standpunt, dat het middel erger is dan de kwaal-
ïiei zou een andere vorm van demagogie zijn om te zeggen, dat hij die
kwaal luchthartig bereid is te aanvaarden. Dat is stellig niet het geval.
Hij zegt alleen, dat, wat de Russen ook nastreven en verrichten, het
Westen er nooit aanleiding in mag vinden, er zich met waterstofbommen
tegen te verzetten. Om het hemzelf na te zeggen: ziende bet gebod mag
men niet letten op de gevolgen, die het gehoor geven aan- dit gebod heeft.
Het is de verdienste van dr. Berkhof, dat hij zich niet vastlegt op de
opvatting, dat met de Russen best te praten valt. Hij houdt rekening met
de mogelijkheid, dat dit niet doenlijk zal blijken. Wel vindt hij de huidige
tactiek om de Russen te benaderen, niet gelukkig, maar de moeilijkheden
ziet hij wel. Gesteld voor de keuze acht hij van de twee kwaden: het werpen
van waterstofbommen of het aanvaarden van een Russische bezetting, het
laatste het minst erge. Want, zegt hij letterlijk, wel is zo'n bezetting erg,
„maar Gods beloften over de bewaring van het leven en van zijn gemeente
gaan ook daar in vervulling." En hij herinnert aan het onder de voet lopen
van het Romeinse rijk door de barbaren en hetgeen Augustinus daarover
zegt. Men ziet het, de redding, die dr. Berkhof (na verloop van tijd) ziet,
is een gans andere dari het goedkope heil, dat sommige lieden verwachten
van het recept: „Praat met Moskou en het komt in orde!"
MEN mag uit hetgeen dr. Berkhof zegt stellig niet afleiden, dat hij
een Russische bezetting onvermijdelijk acht en nog veel minder,
dat hij de Russen maar zou willen uitnodigen, zich hier te instal
leren. Maar ernstige tijden vereisen nu eenmaal een zich los
maken van het goedkope argument en de al te luchthartige propaganda.
Dr. Berkhof ziet de mogelijkheden bewust en volledig onder het oog. Wij
achten dit prijzenswaardig. Men moet de consequenties niet uit de weg
gaan. Veel mensen, en vaak de heftigsten van allen, houden eigenlijk altijd
midden in hun betoog op.
Wij respecteren het standpunt van dr. Berkhof, maar delen bet niet. De
meesten in het Westen zullen het niet delen. Het betoog van dr. Berkhof
concentreert zicb op de waterstofbom, die het Westen nooit of te nimmer
mag werpen, maar er kan ook sprake zijn van een andere water stof hom,
die op Parijs of Londen of Amsterdam of New York kan terechtkomen;
een kans, die misschien groter wordt naarmate de Westelijke landen meer
zouden laten uitkomen, dat zij afzien van het gebruik van kernwapens.
Wat dr. Berkhof wil, is een grootste speculatie; wat de NAVO. waar Ne
derland deel van uitmaakt, toepast i* een grovere methode om alle gebruik
van kernwapens te voorkomen, maar, naar het ons toelijkt, niet een niet
geringe kans op succes. Dr. Berkhofs (moedig) standpunt lijkt, gelet op
de aard des tegenstanders, tamelijk gegarandeerd tot de nederlaag te
leiden, zonder de kans op het gebruik van kernwapens door de tegenstan
der uit te sluiten. Wanneer dan toch risico's moeten worden genomen, dan
verdient de NAVO-politiek van het evenwicht od. de voorkeur, mede omdat
algehele ontwapening er het einddoel van is.
(Advertentie tJM.J
Ook over sigaretten kan verschil
van mening bestaan. Maar hoe komt
het toch, dat Cross v!rginia alleen
maar rokers heeft die dit merk ja
renlang trouw blijven?
Dat komt. doordat Cross Iets geeft,
dat andere waarschijnlijk missen.
Iets, waardoor ze Cross met plezier
b 1 v e n roken.
Denkt u daar eens over na. En oor
deel zelf. Misschien ontdekt u dan
ook: Wie Cross rookt heeft gelijk!
(Zie pagina 3).
OSLO. - De Noorse toeristenbond
heeft een film over Noorwegen in
Esperanto-versie uitgebracht welke
ia de gehele wereld rol worden ver
toond. Verschillende andere landen
zijn in dit opzicht reeds voorgegaan.
(Van onze parlementaire redacteur) r.
DEN HAAG. Het debat in dé Tweede, Kamer over de algemene wet
op de rijksbelastingen Is plotseling geschorst. Tijdens de behandeling van
één der wetsartikelen diende dr, Lucas een amendement in, dat volgens de
ministers Hofstra en Samkalden voor de rechtspraak zulke verstrekkende
organisatorische gevolgen zou hebben, dat zij de Kamer voorsloegen om
die gevolgen in een aparte nota uiteen te zetten.
Hel ging om het recht van beróèpfeit. dat al eerder bekend was of had
tegen het opleggen van administra-1 kunnen zijn. De vergadering kah'oel-
1 de rustig voort, tot de tongen 1 os
kwamen over de administratieve
boete. De liberaal Van Leeuwen
stookte het vuurtje op met een
amendement, dat wil voorkomen, dat
de belastinginspecteurs, die bij een
onherroepelijk vaststaande aanslag
een boete 'verhoging) hebben opge-
tieve boetes bij navordering van be
lastingschulden. Ogenschijnlijk was
het de bedoeling der ministers, dat
hiervoor de behandeling van het om
streden wetsartikel zou worden ge
schorst én dat men de verdere arti-.;
kelen van het \vet30ntwerp rustig zou
afwerken, maar voorzitter Kortèn;'
horst maakte meteen kloek een cm-,": legd. daarnaast, nog een vervolging
de aan de vergadering: de1 behande
ling van het hele wetsontwerp werd
geschorst;
Waarschijnlijk lachte de woord
voerder der K.V.P.. dr. Lucas In .zijn
vuistje: hij had immers, van meet af
aan betoogd, dat de behandeling
van deze raamwet eigenlijk te
vroegtijdig geschiedde en- dat men
heter op dc nieuwe heffingswetten
kou wachten. Voor zijn pleidooi orn
uitstel had hü -toen geen meerder
heid kunnen vinden. Thans hielp de
liberale fractieleider Oud hem, longs
een om weggetje om onwillekeurig
zijn zin te krijgen.
De vergadering was heel kalm be
gonnen, Zonder hoofdelijke stem
ming was een ander ameadement-
Lucas aangenomen, dat de belasting
dienst wil verhinderen over te gaan
tot navordering op grond van een
(Advertentie LM.)
CREAM CRACKERS
'deXjiXi'
in een strafrechtsprocedure kunnen
uitlokken. -Hij liet zich daarbij zo
onvriendelijk uit over het optreden
van sommige belastinginspecties dat
zijn fractieleider Oud het nodig vond
zich duidelijk van hem te distantië
ren en de Kamer te Verzekeren, dat
belastingambtenaren „heus niet zul
ke criminele mensen waren". Maar
prof. Oud viel dr Lucas bij, die een
andere wijziging had ingediend.
Volgens het wetsontwerp zal de in
een navorderingsaanslag begrepen
belasting met honderd procent ver
hoogd mogen worden door de inspec
ties, „behoud voor zover het niet
aan opzei of -e schuld van de be
lastingplichtig i? te wijten, dat te
weinig belasting wordt geheven.
Dr. Lucas wilde in de plaats daar
van lezen: „Indien het aan de schuld
van de belastingplichtige is te wij
ten. dat te weinig belasting is gehe
ven. wordt de In een heffingsaanslag
begrepen belasting naar de mate dier
schuld verhoogd met ten hoogste
honderd procent".
De ministers Hofstra er Samkalden
vonden dc gedachte op zichzelf niet
onsympatick. maar wezen er op, dat
deze uitbreiding van het beroeps-
recht de belastingkamers met hon
derdduizenden gevallen per jaar zou
den kunnen overladen, Dr. Lucas
vond dat geen sterk argument.
met het
geheel eigen
karakter. Pei groot
pak 80 ct.hos 28ct
pet IÖ0 gr.Ook zoutloos.
SEOEL De Zuidkoreaanse po
litie heeft meegedeeld, dat een kom-
plet is ontdekt om nog een Zuid-
koreaans vliegtuig naar Noord-
Kot ea te brengen. Er zijn drie per
sonen gearresteerd die. naar het
schijnt, ook de hand hebben gehad
in het geval van het Zuidkoreaanse j heeft kunnen zorgen. Er worden nog
d.,t te
Noord-Korea terecht kwam. 1
DEN HAAG. De stelling dat
maatschappelijk werk tot alles kan
leiden vond gisteren bevestiging In
de Eerste Kamer, waar het slot van
het debat over de begroting van
Maatschappelijk Werk geheel in de
politiek' sfeer raakte.
Aanleiding gaf daartoe de opmer
king die mej. TJeenk Willink had ge
maakt over de vraag in hoeverre Ne
derland medeschuldig is aan de ont
wikkeling in Indonesië. Minister
Klompé noemde het onjuist, dat de
socialistische woordvoerster de fou
ten die Nederland in het verleden
heeft gemaakt, ih éénadem
heeft genoemd met het schenden
van menselijke rechten door de In
donesische regering. De minister
vond het onjuist de daden van de In
donesiërs te vergoelijken. Mej.
Tjeenk Willink wees er echter op,
dat zij geen goed woord voor de In
donesische handelwijze heeft over
gehad en niets had willen vergoelij
ken.
Dr. Klompé dealde mede, dat tot
24 februari 17.000 Nederlanders uit
Indonesië zijn teruggekeerd van wie
bijna de helft zelf voor onderdak
Mduerfentia LjVf.J
„Knip mijn haar nóg maar wat korter ...ik heb dit spannende
verhaal neg niet vit!'9
(Zó boeiend is nu PANORAMA
Mj-^m m MRM
/[ET Jean Anouühs Euridice had
L regisseur Ton Lensink zich een
zware opgave gesteld, dat hij zich
eraan heeft vertild mag hem nau-
ivetyks worden kwalijk genomen.
Ook in de „cu?arte stukken" t?an de
Franse toneelschrijver draait alles
oni cle dialoog, die nu eens speels,
dan weer geforceerd symbolisch,
amok ook ipifs en a/oTistisch."is. Wy
hadden de indruk, dat er by de tv-
opvoering van gisteravond over het
algemeen iets te nadrukkelijk werd
geacteerddat bovendien de indivi
duele actrices en acteurs te veel hun
eigen richting hadden mogen kie
zen. Hierdoor ontbrak 't in dit stuk
over twee jonge mensendie ervaren
dat de absolute liefde, vrij van
wroeging om het verleden en van
angst om de toekomst, op aarde niet
ts te vinden, aan eenheid van spel.
In de eerste helft was ook de came
ra-regie onevenwichtig. Zo nu en
dan leek het of de regisseur halver-
teeg de kloof tussen toneel en studio
bleef zweven. Toch was het zeker
een interessante teleinsie-avond met
enkele heel goede spelprestaties; die
van Ineke Brinkman in de titelrol,
gevoelig en prettig genuanceerd; die
van Eric van Ingen als de minnaar
van Euridices moeder, een kleinere
rol die echter van opvatting voor
treffelijk was. Ook demysterieuze
monsieur Henri van Herbert Joeks
voldeed en natuurlijk maakte Albert.
van Dalsum een mooi type ran Or
pheus' vader hoeicel. voor n te
levisie-opvoering was het misschien
net iets té mooi. Maxim Hamel was
een vrij onpersoonlijke Orpheus.
Jammer dat de bijgeluiden in de stu- j
dio zich weer niet lieten hechtingen. i
H, 5, I
DOOR het Neder
landse radio- ?n
televisieblad „Goede
Ontvangst" zijn voor de eerste maal
televisie-onderscheidingen toegekend.
De jury bestond uit de t.v.-critici Han
G. Hoekstra, Henk E. Janszen, Hans
Schmidt en de heer Joh. Miedema,
directeur van Miedema's Periodieken-
bedrijf N.V. te 's-Hertogenbosch. Ook
de kijkers hebben iedere maand de
gelegenheid gehad, hun oordeel ken
baar te maken aart de redactie van
„Goede Ontvangst". Voor 1957 zullen
binnenkort de volgende prijzen wor
den uitgereikt:
Voor de beste per
soonlijke prestatie
in een televisiespel
aan Kees Brusse;
Voor de beste per
soonlijke prestatie
in het amusements
programma aan
Tom Manders;
Voor de beste
Kees Bru*ie groepsprestatie in
amusementsprogramma aan Wim lbo, samensteller van „Zeven
liedjes op zaterdagavond";.
Voor de beste regieprestaties aan Gijs Stappershoef,
bertg ,.Der Hirt auf dem Felsen"
wordt gezongen door de jonge so
praan Maria van Dongen. Gijs Kar-
ten speelt de klarinet-solo. Verder
vermeldt het programma de Ouver
ture. Titus van Mozart, het symfo
nisch gedicht De fonteinen van Ro
me, van Ottorino Respighi <1879-
1938) en .Max Regers Variaties en
fuga over een thema van Mozart.
In de pauze van dit concert treden
Clinge Doorenbos en zijn vrouw
op {8.559.25).
Het televisie-programma, dat wordt
verzorgd door de VPRO. bevat als
hoofdschotel een „fantasie in licht
en donker". Dc zilveren schijf, die
aansluit op een voordracht over
ruimtevaart door dr. J. J. Raïmond.
Auteur van de fantasie is Lo Har-
tog van Banda* Medewerking wordt
o.a. verleend door het ballet van
de Nederlandse Opera.
MEXICO. In een noordelijke,
wijk van de stad Mexico heeft dins
dagavond een hevige brand gewoed,
die duizend mensen dakloos maakte
en vijftien gewonden eiste. Drie kin
deren worden nog vermist.
W im lbo
(Advertentie l.M.)
J-s$sT~\. Als ik
's nachts
koest....
neem ik een lepe!
ABDIJSIROOP en
rs^ dan slaap ik rustig!
zonder een kuchje.'
Tom Manaers
IN het programma van Hilver
sum I concerteert om 8.Ö5 uur
het Omroeporkest onder leiding van
Henk Spruit met medewerking van
niet minder dan zes solisten. Het
zijn. in de Symfonie Concertante in
Besvan Haydn, de violist "Willy
Busch. de -cellist Wim Amende en
de fagottist Arnold SwiUens. Scbu-
Advertentie l.M.
FEEL kranten en tydstimjten
schrijnen op het moment be
zorgde beschouwingen over he£
„lachwerk" van de radio en de t.v.
dat, naar zij vrijwel unaniem menen
i „in het slop is geraakt". Zij hebben,
daarbij vooral het oog en oor op de
zogenaamde kolder, dte na een korte
bloeiperiode een beetje moedeloos op
een klein pitje voprtsuddert.
Hoewel de critici het gevaar lopen
een paar toch wel aardige fcititóer-
tjes met het badwater weg te gooien
hebben zij, geloof ik, in beginsel ge-
lijk. Radio en t.v. worstelen met een
enorm tekstschrijverspTobleem. Als
er, b\j wijze van'spreken, vijfAn
nie Schmidt's bestonden, 'zouden we
uit de zorg zijn, maar er is er maar
een en meer - dan het. schrijven en
op peil houden van. twee goede pro
gramma's kunnen we moeilijk van
haar eisen.
Bekwame uitvoerende kunstenaars
zijn er in Nederland genoeg maar
wie helpt ze regelmatig aan bruik
baar materiaal? In ueeï koddige pro
gramma's van de laatste tijd, hoorde
men knappe actrices en acteurs al
hun kunstgrepen aanwenden om uit
tekstdie geen enkele bouuast bood,
toch nog het vereiste aantal lachen
te peuren, een soort roofbouw die
zich op de duur wreekt. Want auteur
en acteur moeten de verantwoorde
lijkheid delen zoals bijvoorbeeld
in „Doorsnee" - maar ais de een
op de ander gaat leunen, tuordt het
resultaat mager.
Karei Prior, de dit seizoen wel
door bijzonder veel pech gescha
duwde showman van de radio, heeft
in .JSlsevier" aan dr. mr. J. A, Lee-
rink antwoord gegeven op een aan
tal vragen die betrekking hebben
op het krachteloos opium" dat de
bonte avonden tegenwoordig vaak
bieden. Hij 2egt daarin:
,JDe radio amusementsbusiness in
cms.land is in het slop geraakt, bü
nlle omroepen, niet alleen doordat
het publiek overvoerd is met gijn
maar ook omdat de artiesten bang
zijn vroeg 0laat- hun radio- en t.v.-
emplooi kwijt te rakenzij durven
daarom niets oan hu» andere werk
prijs te geven."
Er komt geloof ik nog iets bij.
Voor veel kunstenaars zijn radio
en t.v. onmisbare „naaurniakers''
waaraan ze vaak met de dood in het
hart meewerken. Ze taille» niet ver
geten worden, daarom doen ze het.
Maar ze roeien zich tegelijkertijd in
de greep van 'n verslindend monster.
Het is waarlijk geen toeval dat Toon
Hermans, Wim Kan en Wim Sonne-
veld Hilversum en Bussum mijden.
Zij weten dat radio en t.v. reputa
ties maken en breken en zij kunnen
zich permitteren, de wijze tactiek van
de beperking tot het eigen werk te
voeren.
„Onze radio-komieken werken al
lemaal in Josuast uerband uoor de
omroepop zijn best op jaarcontrac-
ten maar nooit t» vaste loondienst
aldus Prior, Het zou veel beter zijn
als men de besten van hen door een
vaste verbintenis op voor hen aan
vaardbare voorwaarden, exclusief
voor dit werk konden vastleggen
hetgeen bij de huidige NJl.U.-bepa-
Zingen niet eens mogeïyk is, nog af
gezien van de financiële bereidheid
van de omroepen. Dat dit niet ge
beurt en zelfs niet. kan, dreigt de
doodslag voor de Nederlandse radio
te worden."
Hier zit veel waars in. Maar het
verandert niets aan het feit dat men,
om de beste artiesten van het lach
werk te zien en te horen, de huis
kamer met de doos van Pandorra
zal moeten verlaten om hen op te
zoeken in hun theaters, waar zij
zich, ver van het monster het best
op hun gemak voelen...
KRONKEL
DAGELIJKS FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE
}£Ht5ttfÊfittirt0Teh0nft
pfc&LlbSEM DAD KA/1 TllGtR
innoAnb GAfin
SPPEtK DAM T0Cf1,K0PPIGt
KtRtUDH KAM ttll ZAAK
VAD LtvtnofDOODznn!
/frn/s&£n mot uur
iKHtBGfcflOE&VAM DaT
CjtTRÈUZEL.CARTtR! Albjt
WILT DAT DJEjOn&tM GtZOnD
ui ft notTiÈTtKtntn
Wacht tvtn
ÊM Ht& Êtfl
A/1 DER IPêê
3244. lp de hut naast die van haar moeder beter op poten zetten, Emmy," zegt hij, „we moe-
wordt Barbara wakker door het geklepper van ten een nieuwe expeditie voorbereiden, die beter
+en deur. Hoor, de w-lnd is aangewakkerd. Entnu j is uitgerust. En heb je er wel eens over nuge-
hoort ZIJ ook stemmen uit de andere hut, O, hét j dacht, dat je zunder iuéjdémmlhg Vüri dé «Ulori
js haarmoeder die in gesprek is met de kapl- j teiten hier aan het duiken bent? Als iemand daar
tefn Ja Charles Baker laat het er niet zo achter komt kun je nog in rare moeilijkheden
maar'bij zitten en hij heeft nog andere argomon- komen!" „O, wat dat betreft is alles m orde,'
ten. „We moeten samen die hele mineraalwinning
antwoordt mrs. Robinson terwijl ze een lade open
trekt; „kijk maar eens.,,, het eiland Tulip-rock
is sinds twee maanden mijn eigendom. Hier heb
jc de koopakte." Charles Baker staat even ver
bluft, „Drommels, Emmy." zegt hij dan, ,.}e bent
niet alleen een mooie, maar ook een verstandige
vrouw,"
geno.
het kadekantoor van de Forres Line,
ondanks haar ergernis over het
uitstellen van de vertrekdatum. Be
oude man maakte een brouwsel
van heel sterke thee op het elek
trisch kacheltje, dat op z'n zijkant
gelegd werd. en ze boden haar een
kop aan. dik van de gelatine-achti-
ge, overzoete gecondenseerde melk
waar de koopvaardij zo'n zwak
voor had ze vond nog de tijd om
zich af te vragen hoe de fabrikan
ten erin slaagden die bizondere en
afkeerwekkende smaak in hun pro-
dukt aan te brengen, waarmee ze
pijnlijk vertrouwd zou raken in de
volgende dagers. Niettegenstaande
haar humeurigheid kon Julia goed
met mensen omgaan ais ze dat wil
de en ze was altijd geïnteresseerd
in de wijze waarop de dingen In
haar onbekende baantjes en tokken
van handel plaatsgrepen; al spoedig
had ze de drie mannen in het stof
fige kleine kamertje zover, dat ze
niet alleen de reden te weten kwam
waarom de V i d a g 0 pas morgen
vertrok, maar nog een groot aantal
dingen meer betreffende de haven
werken.
..Het is de regen, ziet u", zei do
roodharige man aan het bureau. „Het
begon te storten tegen elven en als
het regent kun je met inladen."
„O, waarom niet?"
„Dan wordt de verpakking nat;
die goat rotten of doet de vracht
roesten, en in ieder geval komen we
mensen tekort vandaag."
„O, hoe dat zo?" vroeg Julia, ter
wijl ze aan het brouwsel van de
oude man nipte, dat haar deed den
ken aan een mengsel van seneblad
en gestoofde pruimen.
„De boxmatch in Belfast." zei dc
man aan het bureau.
..Werkelijk? Hoe dat?" informeer
de Julia.
Wat ze te hóren kreeg fascineerde
haar. Een van de dokwerkers, ge
naamd Murphy, had een broer die
beroepsbokser was «-n die avond in
een belangrijk gevecht in Belfast
moest uitkomen; daarom hadden
Murphy en zijn beste vrinden een
vliegtuig afgehuurd om naar Noord
Ierland te vliegen om de match bij
te wonen cn een groot aantal ande
ren was met een speciale trein naar
Liverpool vertrokken om met het
zelfde doel de overtocht te volbren
gen met dc boot. Dit, meer dan de
regen, had het laden van de V i d a-
go opgehouden. Julia kneep zich
zelf even in de arm. Die arme on
derbetaalde dokwerkers, altijd maar
aan het staken voor een hogere le
vensstandaard! Wie had ooit ge
hoord dat de zogenaamde rijke niets
nutten vliegtuigen en treinen af
huurden vandaag de dag? Deze
zienswijze hield ze evenwel voor
zich
Tenslotte ratelde de telefoon; de
boekingsagent \va"s eindelijk „be
reikbaar" en aan de lijn.
„Mijnheer Scales." zei Julia, ter
wijl ze de hoorn ovei'nam. „hier
is juffrouw Probyn ja, aan de
haven. Waarom hebt u me niet la
ten weten dat de boot niet voor mor
gen afvaart?"
De heer Scales antwoordde ont
wijkend. Zeker, het speet hom bui
tengewoon. maar hij had het niet
bijtijds geweten om haar te kunnen
waarschuwen.
„Maar het begon te regenen en
de mannen legden het %verk neer te
gen elven dat hield In dat het uit
gesloten was de boot voor het op
komend tij vati vanavond de haven
uit te krijgen." zei Julia, niet ven
haar stuk te brengen; ze had onder
haar kopje thee een massa informa
tie opgedaan. „Ik ben pas om twee
uur van huig weggegaan. Dan had
u nog al even dc tijd, is het niet?
drie uur."
Men kon bijna horen dat de heer
Scales zich aan de andere kant van
de lijn in duizend bochten wrong om
er onderuit te komen. Hij had het
niet direkt om elf uur gehoord; en
speet hem vreselijk dat het was
voorgevallen.
„In ieder geval, het lijkt haar
niets." zei Julia. „Hebt u uw perso
neel aan de hoven geen opdracht ge
geven u op de hoogte te houden
wanneer id« dergelijks voorvalt, zo
dat u uw clientele kunt waarschu
wen?"
„Er zal wat voor me zwaaien,"
mompelde de roodharige man, opl
gewekt grijnslachend.
Ondertussen vroeg de heer Scale*
wat mejuffrouw Probyn. van plan
was te doen? Kon hij haar met iets
helpen?
„Inderdaad, dat kunt u. Bent u in
het bezit van een wagen?"
Ja, meneer Scales had een wagen.
„Dan zou u bijvoorbeeld hierheen
kunnen komen om me te halen en
mij kunnen afzetten in het West
End?"
„U denkt dus niet aan boord te
slapen?"
„Zeker wel mijn flat is geslo
ten en ik zie het nut niet in een
hotelkamer te betalen terwille van
die janboel van u," zei Julia met
strenge stem. „Maar ik kan de
avond doorbrengen bij vrienden.
Nee nee, helemaal geen haast
mits niet later dan zes uur. In orde
dank u." Ze hing op.
„U zult er toch geen moeilijkhe
den door krijgen, hoop ik?" vroeg
ze aan de roodharige man. „Wan
neer hebt u het kantoor op de
hoogte gesteld?" „Tegen twaalven
en ze weten dondersgoed daar,
dat als de stuwadoors voor twaal
ven weggaan ze niet voor het einde
van de schafttijd terugkomen, zelfs
al zou het stralend weer zijn."
„Scales is een- nieuweling." zei de
mor» In de regenjas. „Hij weet nog
niet hoe het hier toegaat."
„Hebt u enig Idee hoe laat we
morgen zullen vertrekken?" vroeg
Julia hem.
„Niet veel eerder dan om tien. uur
's avonds, zou ik zo zeggen."
Hij draaide zich om om een oude
getijd entabel te raadplegen die aan
de muur bij het raam hing. waar hij
de hele tija naast had gestaan.
„Nee, om ongeveer tien uur zal
het schip de Pool in moeten gaan.
Maar ze zullen u om negen uur
aan boord verwachten."
„O, wat vervelend!" zei Julia. „Ik
had graag bij daglicht dc rivier ef
willen gaan. Maar goed en mag
ik nu nog even bellen, alstublieft?"
Ze probeerde mevrouw Hathaway
te pakken tc krijgen, maar deze
was niet aanwezig en zou dc hete
avond niet thuis zijn. Julia overleg
de bij zichzelf wie ze nu zou pro"
beren: ze had van iedereen afscheid
genomen, haar flat was gesloten en
haar dienstmeisje vertrokken naar
familieleden buiten de stad; ze had
het gevoel dat haat leven in Lon
den, tenminste tijdelijk, reeds een
einde had genomen. Ten slotte schoot
haar iemand te binnen die ze nog
niet vaarwel had gezegd, noch van
haar vertrek op de hoogte had ge
steld. om wat ze voor zichzelf gefor
muleerd had als „gezeur" to ver
mijden. toen ze drukdoende was
met pakken cn het voorbereiden
van haar reis.
(wordt vervolg-"