Debat in Tweedè Kamer over wet op ri en IV Lachwerk Respectabel, maar aanvechtbaar VütJkcuk. W ie heeft gelijk Zeker 23.000 repatrianten nog verwacht OPMERKING BIDE KAPPER ■rik '*:j .Jiwiteiieaiwflraiss 88 .'VVS-,' RADIO enT V ass Euridice prijzen ABDIJSIROOP Vanavond Speurtocht HQ AVONTUREN VAN KAPITEIN I' ROB 2 Donderdag 27 februari 19,j, IN het weekblad 1Tin de Waagschaal" heeft dr. Berkhof, rector van het seminarie voor Hervormde predikanten, een toelichting gegeven op de onlangs door hem in een rede te Zeist geuite mening, dat Neder land er goed aan tou doen, uit de NAVO .te treden. Deze toelichting lijkt ons zeer verhelderendDr. Berkhof 2egl biet, dat van de kant van Rusland geen gevaar dreigt,. Hij hoort beslist niet tot degenen, die in feite gunstiger over de zwaarbewapende en totalitaire Sowjet-Unie denken dan over het veel minder goed uitgeruste democratische Westen. Hij staat ook niet achter de bewering, dat de oorzaak van de huidige gevaren in hoofd zaak ligt bij de Westelijke staatslieden, die de goede bedoelingen van de Russen weigeren te verstaan. Wel verwijt hij het Westen, dat het veel te weinig zeil met „creatieve initiatieven" komt, en wel zou hij een minder afwijzende houding op prijs stellen jegens de „al of niet oprechte" voor stellen van de 'tegenstander: maar dc nadruk van zijn betoog ligt toch elders.' Twee duidelijke dingen zegt hij. en wel a) dat er-ogenblikken zijn waarop oprechte Christenen, ziende het gebod, blind moeten zijn voor de gevolgen, en b) dat een Russische bezetting vermoedelijk, wel erg is, maar toch, uit een .oogpuntvan ethiek,, minder erg dan betwerpen van een waterstofbom op Moskou. Voor hetoverige bepleit dr-' Berkhof niet een onmiddellijk breken van Nederland met de .NAVO, Hij. zou dat alleen willen doerr. wanneer deze organisatie voortgaat, alleen, in eeii opstapeling van potentieel geweld een radicale verandering bij de Russen te verwach ten. De mogelijkheid, daL Nederland de bondgenoten brengt tot een andere gezindheid en het toepassen van andere methoden, wil hij openlaten. HET betoog lijkt ons waardevol omdat het. tot de kern der dingen gaat en niet blijft steken in emodoneie en politiek iet of wal omnevelde randgebieden. Men beleeft de laatste lijd, herhaalde-- lijk, dat de demagogie de voorstanders van de NAVO maakt tol Reden, die eigenlijk maar hoe.eerde* hoe liever Rusland met kernwapens willen bestrooien, of althans tot tegenstanders van de vrede, die de wereld zozeer nodig heeft. De indruk wordt gewekt, dat alles in orde komt als het Westen de kernwapens maar verwerpt. Dr. Berkhof levert geen bijdrage tot dit schema van wit rn zwart. Hij zegt niet, dat de Russen vreedzame en hetrouwbare lieden zijn, en hij is bepaald til et zonder begrip voor het standpunt dergenen, die het bezit van kernwapens noodzakelijk vinden oin de Russen op een afstand te houden. Hij staat alleen op het standpunt, dat het middel erger is dan de kwaal- ïiei zou een andere vorm van demagogie zijn om te zeggen, dat hij die kwaal luchthartig bereid is te aanvaarden. Dat is stellig niet het geval. Hij zegt alleen, dat, wat de Russen ook nastreven en verrichten, het Westen er nooit aanleiding in mag vinden, er zich met waterstofbommen tegen te verzetten. Om het hemzelf na te zeggen: ziende bet gebod mag men niet letten op de gevolgen, die het gehoor geven aan- dit gebod heeft. Het is de verdienste van dr. Berkhof, dat hij zich niet vastlegt op de opvatting, dat met de Russen best te praten valt. Hij houdt rekening met de mogelijkheid, dat dit niet doenlijk zal blijken. Wel vindt hij de huidige tactiek om de Russen te benaderen, niet gelukkig, maar de moeilijkheden ziet hij wel. Gesteld voor de keuze acht hij van de twee kwaden: het werpen van waterstofbommen of het aanvaarden van een Russische bezetting, het laatste het minst erge. Want, zegt hij letterlijk, wel is zo'n bezetting erg, „maar Gods beloften over de bewaring van het leven en van zijn gemeente gaan ook daar in vervulling." En hij herinnert aan het onder de voet lopen van het Romeinse rijk door de barbaren en hetgeen Augustinus daarover zegt. Men ziet het, de redding, die dr. Berkhof (na verloop van tijd) ziet, is een gans andere dari het goedkope heil, dat sommige lieden verwachten van het recept: „Praat met Moskou en het komt in orde!" MEN mag uit hetgeen dr. Berkhof zegt stellig niet afleiden, dat hij een Russische bezetting onvermijdelijk acht en nog veel minder, dat hij de Russen maar zou willen uitnodigen, zich hier te instal leren. Maar ernstige tijden vereisen nu eenmaal een zich los maken van het goedkope argument en de al te luchthartige propaganda. Dr. Berkhof ziet de mogelijkheden bewust en volledig onder het oog. Wij achten dit prijzenswaardig. Men moet de consequenties niet uit de weg gaan. Veel mensen, en vaak de heftigsten van allen, houden eigenlijk altijd midden in hun betoog op. Wij respecteren het standpunt van dr. Berkhof, maar delen bet niet. De meesten in het Westen zullen het niet delen. Het betoog van dr. Berkhof concentreert zicb op de waterstofbom, die het Westen nooit of te nimmer mag werpen, maar er kan ook sprake zijn van een andere water stof hom, die op Parijs of Londen of Amsterdam of New York kan terechtkomen; een kans, die misschien groter wordt naarmate de Westelijke landen meer zouden laten uitkomen, dat zij afzien van het gebruik van kernwapens. Wat dr. Berkhof wil, is een grootste speculatie; wat de NAVO. waar Ne derland deel van uitmaakt, toepast i* een grovere methode om alle gebruik van kernwapens te voorkomen, maar, naar het ons toelijkt, niet een niet geringe kans op succes. Dr. Berkhofs (moedig) standpunt lijkt, gelet op de aard des tegenstanders, tamelijk gegarandeerd tot de nederlaag te leiden, zonder de kans op het gebruik van kernwapens door de tegenstan der uit te sluiten. Wanneer dan toch risico's moeten worden genomen, dan verdient de NAVO-politiek van het evenwicht od. de voorkeur, mede omdat algehele ontwapening er het einddoel van is. (Advertentie tJM.J Ook over sigaretten kan verschil van mening bestaan. Maar hoe komt het toch, dat Cross v!rginia alleen maar rokers heeft die dit merk ja renlang trouw blijven? Dat komt. doordat Cross Iets geeft, dat andere waarschijnlijk missen. Iets, waardoor ze Cross met plezier b 1 v e n roken. Denkt u daar eens over na. En oor deel zelf. Misschien ontdekt u dan ook: Wie Cross rookt heeft gelijk! (Zie pagina 3). OSLO. - De Noorse toeristenbond heeft een film over Noorwegen in Esperanto-versie uitgebracht welke ia de gehele wereld rol worden ver toond. Verschillende andere landen zijn in dit opzicht reeds voorgegaan. (Van onze parlementaire redacteur) r. DEN HAAG. Het debat in dé Tweede, Kamer over de algemene wet op de rijksbelastingen Is plotseling geschorst. Tijdens de behandeling van één der wetsartikelen diende dr, Lucas een amendement in, dat volgens de ministers Hofstra en Samkalden voor de rechtspraak zulke verstrekkende organisatorische gevolgen zou hebben, dat zij de Kamer voorsloegen om die gevolgen in een aparte nota uiteen te zetten. Hel ging om het recht van beróèpfeit. dat al eerder bekend was of had tegen het opleggen van administra-1 kunnen zijn. De vergadering kah'oel- 1 de rustig voort, tot de tongen 1 os kwamen over de administratieve boete. De liberaal Van Leeuwen stookte het vuurtje op met een amendement, dat wil voorkomen, dat de belastinginspecteurs, die bij een onherroepelijk vaststaande aanslag een boete 'verhoging) hebben opge- tieve boetes bij navordering van be lastingschulden. Ogenschijnlijk was het de bedoeling der ministers, dat hiervoor de behandeling van het om streden wetsartikel zou worden ge schorst én dat men de verdere arti-.; kelen van het \vet30ntwerp rustig zou afwerken, maar voorzitter Kortèn;' horst maakte meteen kloek een cm-,": legd. daarnaast, nog een vervolging de aan de vergadering: de1 behande ling van het hele wetsontwerp werd geschorst; Waarschijnlijk lachte de woord voerder der K.V.P.. dr. Lucas In .zijn vuistje: hij had immers, van meet af aan betoogd, dat de behandeling van deze raamwet eigenlijk te vroegtijdig geschiedde en- dat men heter op dc nieuwe heffingswetten kou wachten. Voor zijn pleidooi orn uitstel had hü -toen geen meerder heid kunnen vinden. Thans hielp de liberale fractieleider Oud hem, longs een om weggetje om onwillekeurig zijn zin te krijgen. De vergadering was heel kalm be gonnen, Zonder hoofdelijke stem ming was een ander ameadement- Lucas aangenomen, dat de belasting dienst wil verhinderen over te gaan tot navordering op grond van een (Advertentie LM.) CREAM CRACKERS 'deXjiXi' in een strafrechtsprocedure kunnen uitlokken. -Hij liet zich daarbij zo onvriendelijk uit over het optreden van sommige belastinginspecties dat zijn fractieleider Oud het nodig vond zich duidelijk van hem te distantië ren en de Kamer te Verzekeren, dat belastingambtenaren „heus niet zul ke criminele mensen waren". Maar prof. Oud viel dr Lucas bij, die een andere wijziging had ingediend. Volgens het wetsontwerp zal de in een navorderingsaanslag begrepen belasting met honderd procent ver hoogd mogen worden door de inspec ties, „behoud voor zover het niet aan opzei of -e schuld van de be lastingplichtig i? te wijten, dat te weinig belasting wordt geheven. Dr. Lucas wilde in de plaats daar van lezen: „Indien het aan de schuld van de belastingplichtige is te wij ten. dat te weinig belasting is gehe ven. wordt de In een heffingsaanslag begrepen belasting naar de mate dier schuld verhoogd met ten hoogste honderd procent". De ministers Hofstra er Samkalden vonden dc gedachte op zichzelf niet onsympatick. maar wezen er op, dat deze uitbreiding van het beroeps- recht de belastingkamers met hon derdduizenden gevallen per jaar zou den kunnen overladen, Dr. Lucas vond dat geen sterk argument. met het geheel eigen karakter. Pei groot pak 80 ct.hos 28ct pet IÖ0 gr.Ook zoutloos. SEOEL De Zuidkoreaanse po litie heeft meegedeeld, dat een kom- plet is ontdekt om nog een Zuid- koreaans vliegtuig naar Noord- Kot ea te brengen. Er zijn drie per sonen gearresteerd die. naar het schijnt, ook de hand hebben gehad in het geval van het Zuidkoreaanse j heeft kunnen zorgen. Er worden nog d.,t te Noord-Korea terecht kwam. 1 DEN HAAG. De stelling dat maatschappelijk werk tot alles kan leiden vond gisteren bevestiging In de Eerste Kamer, waar het slot van het debat over de begroting van Maatschappelijk Werk geheel in de politiek' sfeer raakte. Aanleiding gaf daartoe de opmer king die mej. TJeenk Willink had ge maakt over de vraag in hoeverre Ne derland medeschuldig is aan de ont wikkeling in Indonesië. Minister Klompé noemde het onjuist, dat de socialistische woordvoerster de fou ten die Nederland in het verleden heeft gemaakt, ih éénadem heeft genoemd met het schenden van menselijke rechten door de In donesische regering. De minister vond het onjuist de daden van de In donesiërs te vergoelijken. Mej. Tjeenk Willink wees er echter op, dat zij geen goed woord voor de In donesische handelwijze heeft over gehad en niets had willen vergoelij ken. Dr. Klompé dealde mede, dat tot 24 februari 17.000 Nederlanders uit Indonesië zijn teruggekeerd van wie bijna de helft zelf voor onderdak Mduerfentia LjVf.J „Knip mijn haar nóg maar wat korter ...ik heb dit spannende verhaal neg niet vit!'9 (Zó boeiend is nu PANORAMA Mj-^m m MRM /[ET Jean Anouühs Euridice had L regisseur Ton Lensink zich een zware opgave gesteld, dat hij zich eraan heeft vertild mag hem nau- ivetyks worden kwalijk genomen. Ook in de „cu?arte stukken" t?an de Franse toneelschrijver draait alles oni cle dialoog, die nu eens speels, dan weer geforceerd symbolisch, amok ook ipifs en a/oTistisch."is. Wy hadden de indruk, dat er by de tv- opvoering van gisteravond over het algemeen iets te nadrukkelijk werd geacteerddat bovendien de indivi duele actrices en acteurs te veel hun eigen richting hadden mogen kie zen. Hierdoor ontbrak 't in dit stuk over twee jonge mensendie ervaren dat de absolute liefde, vrij van wroeging om het verleden en van angst om de toekomst, op aarde niet ts te vinden, aan eenheid van spel. In de eerste helft was ook de came ra-regie onevenwichtig. Zo nu en dan leek het of de regisseur halver- teeg de kloof tussen toneel en studio bleef zweven. Toch was het zeker een interessante teleinsie-avond met enkele heel goede spelprestaties; die van Ineke Brinkman in de titelrol, gevoelig en prettig genuanceerd; die van Eric van Ingen als de minnaar van Euridices moeder, een kleinere rol die echter van opvatting voor treffelijk was. Ook demysterieuze monsieur Henri van Herbert Joeks voldeed en natuurlijk maakte Albert. van Dalsum een mooi type ran Or pheus' vader hoeicel. voor n te levisie-opvoering was het misschien net iets té mooi. Maxim Hamel was een vrij onpersoonlijke Orpheus. Jammer dat de bijgeluiden in de stu- j dio zich weer niet lieten hechtingen. i H, 5, I DOOR het Neder landse radio- ?n televisieblad „Goede Ontvangst" zijn voor de eerste maal televisie-onderscheidingen toegekend. De jury bestond uit de t.v.-critici Han G. Hoekstra, Henk E. Janszen, Hans Schmidt en de heer Joh. Miedema, directeur van Miedema's Periodieken- bedrijf N.V. te 's-Hertogenbosch. Ook de kijkers hebben iedere maand de gelegenheid gehad, hun oordeel ken baar te maken aart de redactie van „Goede Ontvangst". Voor 1957 zullen binnenkort de volgende prijzen wor den uitgereikt: Voor de beste per soonlijke prestatie in een televisiespel aan Kees Brusse; Voor de beste per soonlijke prestatie in het amusements programma aan Tom Manders; Voor de beste Kees Bru*ie groepsprestatie in amusementsprogramma aan Wim lbo, samensteller van „Zeven liedjes op zaterdagavond";. Voor de beste regieprestaties aan Gijs Stappershoef, bertg ,.Der Hirt auf dem Felsen" wordt gezongen door de jonge so praan Maria van Dongen. Gijs Kar- ten speelt de klarinet-solo. Verder vermeldt het programma de Ouver ture. Titus van Mozart, het symfo nisch gedicht De fonteinen van Ro me, van Ottorino Respighi <1879- 1938) en .Max Regers Variaties en fuga over een thema van Mozart. In de pauze van dit concert treden Clinge Doorenbos en zijn vrouw op {8.559.25). Het televisie-programma, dat wordt verzorgd door de VPRO. bevat als hoofdschotel een „fantasie in licht en donker". Dc zilveren schijf, die aansluit op een voordracht over ruimtevaart door dr. J. J. Raïmond. Auteur van de fantasie is Lo Har- tog van Banda* Medewerking wordt o.a. verleend door het ballet van de Nederlandse Opera. MEXICO. In een noordelijke, wijk van de stad Mexico heeft dins dagavond een hevige brand gewoed, die duizend mensen dakloos maakte en vijftien gewonden eiste. Drie kin deren worden nog vermist. W im lbo (Advertentie l.M.) J-s$sT~\. Als ik 's nachts koest.... neem ik een lepe! ABDIJSIROOP en rs^ dan slaap ik rustig! zonder een kuchje.' Tom Manaers IN het programma van Hilver sum I concerteert om 8.Ö5 uur het Omroeporkest onder leiding van Henk Spruit met medewerking van niet minder dan zes solisten. Het zijn. in de Symfonie Concertante in Besvan Haydn, de violist "Willy Busch. de -cellist Wim Amende en de fagottist Arnold SwiUens. Scbu- Advertentie l.M. FEEL kranten en tydstimjten schrijnen op het moment be zorgde beschouwingen over he£ „lachwerk" van de radio en de t.v. dat, naar zij vrijwel unaniem menen i „in het slop is geraakt". Zij hebben, daarbij vooral het oog en oor op de zogenaamde kolder, dte na een korte bloeiperiode een beetje moedeloos op een klein pitje voprtsuddert. Hoewel de critici het gevaar lopen een paar toch wel aardige fcititóer- tjes met het badwater weg te gooien hebben zij, geloof ik, in beginsel ge- lijk. Radio en t.v. worstelen met een enorm tekstschrijverspTobleem. Als er, b\j wijze van'spreken, vijfAn nie Schmidt's bestonden, 'zouden we uit de zorg zijn, maar er is er maar een en meer - dan het. schrijven en op peil houden van. twee goede pro gramma's kunnen we moeilijk van haar eisen. Bekwame uitvoerende kunstenaars zijn er in Nederland genoeg maar wie helpt ze regelmatig aan bruik baar materiaal? In ueeï koddige pro gramma's van de laatste tijd, hoorde men knappe actrices en acteurs al hun kunstgrepen aanwenden om uit tekstdie geen enkele bouuast bood, toch nog het vereiste aantal lachen te peuren, een soort roofbouw die zich op de duur wreekt. Want auteur en acteur moeten de verantwoorde lijkheid delen zoals bijvoorbeeld in „Doorsnee" - maar ais de een op de ander gaat leunen, tuordt het resultaat mager. Karei Prior, de dit seizoen wel door bijzonder veel pech gescha duwde showman van de radio, heeft in .JSlsevier" aan dr. mr. J. A, Lee- rink antwoord gegeven op een aan tal vragen die betrekking hebben op het krachteloos opium" dat de bonte avonden tegenwoordig vaak bieden. Hij 2egt daarin: ,JDe radio amusementsbusiness in cms.land is in het slop geraakt, bü nlle omroepen, niet alleen doordat het publiek overvoerd is met gijn maar ook omdat de artiesten bang zijn vroeg 0laat- hun radio- en t.v.- emplooi kwijt te rakenzij durven daarom niets oan hu» andere werk prijs te geven." Er komt geloof ik nog iets bij. Voor veel kunstenaars zijn radio en t.v. onmisbare „naaurniakers'' waaraan ze vaak met de dood in het hart meewerken. Ze taille» niet ver geten worden, daarom doen ze het. Maar ze roeien zich tegelijkertijd in de greep van 'n verslindend monster. Het is waarlijk geen toeval dat Toon Hermans, Wim Kan en Wim Sonne- veld Hilversum en Bussum mijden. Zij weten dat radio en t.v. reputa ties maken en breken en zij kunnen zich permitteren, de wijze tactiek van de beperking tot het eigen werk te voeren. „Onze radio-komieken werken al lemaal in Josuast uerband uoor de omroepop zijn best op jaarcontrac- ten maar nooit t» vaste loondienst aldus Prior, Het zou veel beter zijn als men de besten van hen door een vaste verbintenis op voor hen aan vaardbare voorwaarden, exclusief voor dit werk konden vastleggen hetgeen bij de huidige NJl.U.-bepa- Zingen niet eens mogeïyk is, nog af gezien van de financiële bereidheid van de omroepen. Dat dit niet ge beurt en zelfs niet. kan, dreigt de doodslag voor de Nederlandse radio te worden." Hier zit veel waars in. Maar het verandert niets aan het feit dat men, om de beste artiesten van het lach werk te zien en te horen, de huis kamer met de doos van Pandorra zal moeten verlaten om hen op te zoeken in hun theaters, waar zij zich, ver van het monster het best op hun gemak voelen... KRONKEL DAGELIJKS FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE }£Ht5ttfÊfittirt0Teh0nft pfc&LlbSEM DAD KA/1 TllGtR innoAnb GAfin SPPEtK DAM T0Cf1,K0PPIGt KtRtUDH KAM ttll ZAAK VAD LtvtnofDOODznn! /frn/s&£n mot uur iKHtBGfcflOE&VAM DaT CjtTRÈUZEL.CARTtR! Albjt WILT DAT DJEjOn&tM GtZOnD ui ft notTiÈTtKtntn Wacht tvtn ÊM Ht& Êtfl A/1 DER IPêê 3244. lp de hut naast die van haar moeder beter op poten zetten, Emmy," zegt hij, „we moe- wordt Barbara wakker door het geklepper van ten een nieuwe expeditie voorbereiden, die beter +en deur. Hoor, de w-lnd is aangewakkerd. Entnu j is uitgerust. En heb je er wel eens over nuge- hoort ZIJ ook stemmen uit de andere hut, O, hét j dacht, dat je zunder iuéjdémmlhg Vüri dé «Ulori js haarmoeder die in gesprek is met de kapl- j teiten hier aan het duiken bent? Als iemand daar tefn Ja Charles Baker laat het er niet zo achter komt kun je nog in rare moeilijkheden maar'bij zitten en hij heeft nog andere argomon- komen!" „O, wat dat betreft is alles m orde,' ten. „We moeten samen die hele mineraalwinning antwoordt mrs. Robinson terwijl ze een lade open trekt; „kijk maar eens.,,, het eiland Tulip-rock is sinds twee maanden mijn eigendom. Hier heb jc de koopakte." Charles Baker staat even ver bluft, „Drommels, Emmy." zegt hij dan, ,.}e bent niet alleen een mooie, maar ook een verstandige vrouw," geno. het kadekantoor van de Forres Line, ondanks haar ergernis over het uitstellen van de vertrekdatum. Be oude man maakte een brouwsel van heel sterke thee op het elek trisch kacheltje, dat op z'n zijkant gelegd werd. en ze boden haar een kop aan. dik van de gelatine-achti- ge, overzoete gecondenseerde melk waar de koopvaardij zo'n zwak voor had ze vond nog de tijd om zich af te vragen hoe de fabrikan ten erin slaagden die bizondere en afkeerwekkende smaak in hun pro- dukt aan te brengen, waarmee ze pijnlijk vertrouwd zou raken in de volgende dagers. Niettegenstaande haar humeurigheid kon Julia goed met mensen omgaan ais ze dat wil de en ze was altijd geïnteresseerd in de wijze waarop de dingen In haar onbekende baantjes en tokken van handel plaatsgrepen; al spoedig had ze de drie mannen in het stof fige kleine kamertje zover, dat ze niet alleen de reden te weten kwam waarom de V i d a g 0 pas morgen vertrok, maar nog een groot aantal dingen meer betreffende de haven werken. ..Het is de regen, ziet u", zei do roodharige man aan het bureau. „Het begon te storten tegen elven en als het regent kun je met inladen." „O, waarom niet?" „Dan wordt de verpakking nat; die goat rotten of doet de vracht roesten, en in ieder geval komen we mensen tekort vandaag." „O, hoe dat zo?" vroeg Julia, ter wijl ze aan het brouwsel van de oude man nipte, dat haar deed den ken aan een mengsel van seneblad en gestoofde pruimen. „De boxmatch in Belfast." zei dc man aan het bureau. ..Werkelijk? Hoe dat?" informeer de Julia. Wat ze te hóren kreeg fascineerde haar. Een van de dokwerkers, ge naamd Murphy, had een broer die beroepsbokser was «-n die avond in een belangrijk gevecht in Belfast moest uitkomen; daarom hadden Murphy en zijn beste vrinden een vliegtuig afgehuurd om naar Noord Ierland te vliegen om de match bij te wonen cn een groot aantal ande ren was met een speciale trein naar Liverpool vertrokken om met het zelfde doel de overtocht te volbren gen met dc boot. Dit, meer dan de regen, had het laden van de V i d a- go opgehouden. Julia kneep zich zelf even in de arm. Die arme on derbetaalde dokwerkers, altijd maar aan het staken voor een hogere le vensstandaard! Wie had ooit ge hoord dat de zogenaamde rijke niets nutten vliegtuigen en treinen af huurden vandaag de dag? Deze zienswijze hield ze evenwel voor zich Tenslotte ratelde de telefoon; de boekingsagent \va"s eindelijk „be reikbaar" en aan de lijn. „Mijnheer Scales." zei Julia, ter wijl ze de hoorn ovei'nam. „hier is juffrouw Probyn ja, aan de haven. Waarom hebt u me niet la ten weten dat de boot niet voor mor gen afvaart?" De heer Scales antwoordde ont wijkend. Zeker, het speet hom bui tengewoon. maar hij had het niet bijtijds geweten om haar te kunnen waarschuwen. „Maar het begon te regenen en de mannen legden het %verk neer te gen elven dat hield In dat het uit gesloten was de boot voor het op komend tij vati vanavond de haven uit te krijgen." zei Julia, niet ven haar stuk te brengen; ze had onder haar kopje thee een massa informa tie opgedaan. „Ik ben pas om twee uur van huig weggegaan. Dan had u nog al even dc tijd, is het niet? drie uur." Men kon bijna horen dat de heer Scales zich aan de andere kant van de lijn in duizend bochten wrong om er onderuit te komen. Hij had het niet direkt om elf uur gehoord; en speet hem vreselijk dat het was voorgevallen. „In ieder geval, het lijkt haar niets." zei Julia. „Hebt u uw perso neel aan de hoven geen opdracht ge geven u op de hoogte te houden wanneer id« dergelijks voorvalt, zo dat u uw clientele kunt waarschu wen?" „Er zal wat voor me zwaaien," mompelde de roodharige man, opl gewekt grijnslachend. Ondertussen vroeg de heer Scale* wat mejuffrouw Probyn. van plan was te doen? Kon hij haar met iets helpen? „Inderdaad, dat kunt u. Bent u in het bezit van een wagen?" Ja, meneer Scales had een wagen. „Dan zou u bijvoorbeeld hierheen kunnen komen om me te halen en mij kunnen afzetten in het West End?" „U denkt dus niet aan boord te slapen?" „Zeker wel mijn flat is geslo ten en ik zie het nut niet in een hotelkamer te betalen terwille van die janboel van u," zei Julia met strenge stem. „Maar ik kan de avond doorbrengen bij vrienden. Nee nee, helemaal geen haast mits niet later dan zes uur. In orde dank u." Ze hing op. „U zult er toch geen moeilijkhe den door krijgen, hoop ik?" vroeg ze aan de roodharige man. „Wan neer hebt u het kantoor op de hoogte gesteld?" „Tegen twaalven en ze weten dondersgoed daar, dat als de stuwadoors voor twaal ven weggaan ze niet voor het einde van de schafttijd terugkomen, zelfs al zou het stralend weer zijn." „Scales is een- nieuweling." zei de mor» In de regenjas. „Hij weet nog niet hoe het hier toegaat." „Hebt u enig Idee hoe laat we morgen zullen vertrekken?" vroeg Julia hem. „Niet veel eerder dan om tien. uur 's avonds, zou ik zo zeggen." Hij draaide zich om om een oude getijd entabel te raadplegen die aan de muur bij het raam hing. waar hij de hele tija naast had gestaan. „Nee, om ongeveer tien uur zal het schip de Pool in moeten gaan. Maar ze zullen u om negen uur aan boord verwachten." „O, wat vervelend!" zei Julia. „Ik had graag bij daglicht dc rivier ef willen gaan. Maar goed en mag ik nu nog even bellen, alstublieft?" Ze probeerde mevrouw Hathaway te pakken tc krijgen, maar deze was niet aanwezig en zou dc hete avond niet thuis zijn. Julia overleg de bij zichzelf wie ze nu zou pro" beren: ze had van iedereen afscheid genomen, haar flat was gesloten en haar dienstmeisje vertrokken naar familieleden buiten de stad; ze had het gevoel dat haat leven in Lon den, tenminste tijdelijk, reeds een einde had genomen. Ten slotte schoot haar iemand te binnen die ze nog niet vaarwel had gezegd, noch van haar vertrek op de hoogte had ge steld. om wat ze voor zichzelf gefor muleerd had als „gezeur" to ver mijden. toen ze drukdoende was met pakken cn het voorbereiden van haar reis. (wordt vervolg-"

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1958 | | pagina 1