ALLE OP EEN NA
Verdacht, niet gevaarlijk
rn ro
m
Een kijkje achter de omslag
van het Nederlandse boek
VenhcJk
Gupa: HOUTEN STOPSEL nan Geta Bmr
'deJCuxe'
Rekbaar papier
in VS gemaakt
Met a| een mond vol
j¥0RÜ8.Sneeuwwiljes
kou gevat
Wervelstorm eist
doden in VS
1
it
AVONTUREN
VAN
KAPITEIN
v ROB
I
In één iveek: f 3000
I Nederland helpt
slachtoffers
van Ammerstol
SPROETJE SPARKS
Speelse Speurtocht
Vrijdag 28 februari 1958
H ET kost weinig moeite, de verbeteringen waar te nemen in het
spoorwegverkeer en het spoorwegmaterieel van na de oorlog.
Door de overgang van de stoom op de elektriciteit is het reizen
per spoor minder tijdrovend en zindeiijker dan voorheen, door de
verbetering van de inrichting der wagons is her gerieflijker ook. De keer
zijde van de medaille ontbreekt echter niet. Er gebeuren meer ongelukken
dan vroeger, en de afgelopen dagen hebben opnieuw de kwetsbaarheid
van het vernieuwde bedrijf voor winterweer getoond. Vooral ijzel aan de
stroomdraden is noodlottig. Maar is er ook geen toegenomen gevoeligheid
voor sneeuw?
Desgevraagd heeft de directie van de spoorwegen te kennen gegeven,
dat er wel middelen bestaan om het verijzelen van de voedingsdraden tegen
te gaan. maar dat die zo dl».', zijn, dat ze niet in overweging kunnen wor
den genomen bij een bed rij' waar dit euvel maar. sporadisch optreedt. Dit
klinkt nogal redelijk: maar degenen, die veel per trein plegen te reizen,
zullen todr niet geneigd zijn, er zich zomaar bij neer te leggen. Zij zeggen,
dat moeilijk heden als gevolg van winterweer vaker optreden dan men
denkt en zij zullen daarbij herinneren aan de beruchte februarimaand
van 1956, En zij zeggen verder, dat een vervoersbedrijf als de spoorwegen
niet mag tekortschieten juist, wanneer er dé meeste behoefte aan bestaat.
D IT laatste is een argument, dat vele Nederlanders zonder twijfel
aanspreekt. Wat in de uitspraak van de directie de aandacht trekt,
is het défaitisme. Er is een tijd geweest, dat men bij de spoor
wegen sterk op het standpunt stond, dat alle moeilijkheden boe
dan ook moesten worden overwonnen. Deze opvatting was in feite inherent
aan het wezen van de spoorwegen: de overwinning van de .techniek over
afstanden, over slechte wegen, over moeilijke rivierovergangen. Er was
een weigering om te aanvaarden, dat er iets zou zijn wat niet in aanmer
king kwam ora te worden overwonnen.
Nu komt van de spoorwegen de konde, dat de winter of bepaalde 3spek-,
ten van de winter wel eens te machtig kunnen zijn voor liet bedrijf, en dat'
men zicb daarbij neerlegt. Wij weten het niet, maar het lijkt ons een
beetje verraad aan een heroïsch verleden; uog afgezien er van dat het
getuigt van een gemis aan verantwoordelijkheid jegens de klanten, c!ie
juist pp winterdagen met veel neerslag gaarne van bet vervoer per rail
gebruik maken. Het zou onredelijk zijn om van de spoorwegen te eisen,
dat ze onder alle omstandigheden een ongestoord vervoer garanderen;
maar het is redelijk om van de leiding ervan te vragen, dat ze niets
nalaat om te bewerkstelligen, dat bet bedrijf bestand is tegen letterlijk
alle weersomstandigheden en niet alle op één na.
ER is de laatste tijd hier en daar op het platteland enige beroering
over de activiteit in woord en geschrift van enige lieden, die het
Landbouwschap nu juist niet gunstig gezind zijn. De boeren worden
opgewekt, hun bijdrage voor dit lichaam niet te betalen. Orgaan van
het clubje is een weekblad, getiteld „De Vrije Boer". Inhoud en toon van
de propaganda herinneren zeer sterk aan de tijd, dat de N.S.B. haar
■waanideeën en roddel over het land strooide. De voorlieden van de nieu
we beweging speculeren op de afkeer van de ambtenaren en op het
al-oude gebrek aan animo hij vele boeren voor het uitgeven van geld, waar
niet meteen een tegenprestatie voor vcordt geleverd. Daarbij maken zij een
kwistig gébruik van het middel der verdachtmaking. Het is overigens van
de andere kant geen verdachtmaking maar de eerlijke waarheid, dat zij
zelf bun contributie voor het Landbouwschap wel hebben voldaan.
Men kan over het Landbouwschap uiteraard verschillend oordelen, maar
vast staat, dat het de bekroning is van een streven niet om de boer zijn
vrijheid te ontnemen, maar juist om hem vrijer en onafhankelijker te
maken van de economische omstandigheden, waarvan hij sinds onheuglijke
tijden de speelbal was geweest. Het is één der resultaten van een eman-i
cipatiestrijd. Het Landbouwschap is geen bureaucratisch en ongenaakbaar
orgaan, het is een stuk centrale belangvertegenwoordigmg van de .boeren
zelf.
De jerustheid over bet optreden van het Vrije Boer-clubje delen wij
niet. H„_ is veel minder gevaarlijk dan indertij'd Landbouw en Maatschap
pij, dat leunde tegen de N.S.B., die op haar beurt weer leunde tegen
Kitler. Hier en daar sluit de propaganda wel aan op oude en verdachte
slagwoorden, maar dat verandert niets aan het feit, dat deze duidelijk
neo-fascistische beweging jn de lucht hangt. Een voortdurende goede voor
lichting van dc boeren is dan ook beter dan een .bestrijding van deze
Vrije Boer, die bij gebrek aan behoorlijke stijl en democratische opvat
tingen toch niet voor één gat is te vangen.
Advertentie LM.)
CREAM CRACKERS
rpEN keer per jaar, acht da-
gen lang is het feest in de
boekhandelSpandoeken han
gen in de stratenkleurige
boekomslagen juichen de aspi
rantkoper tegen. Het is Boe
kenweek, acht dagen van onge
remd enthousiasme voor alles,
wat boek is, voor het nonsens-
ikale, literaire of detective-
boek, het doet er niet toe. Acht
dagenwaarin de koelste boe-
kenminnaar het hoofd op hol
wordt gebracht voor de mo
dernste en best verzorgde boe
ken vati Nederlandse bodem.
Hoe is deze nationale boeken-epi-
demie ontstaan en hoe ziet ze elk
jaar weer kans nog heftiger ons
culturele leven te beheersen. Wat is'
dat voor organisatie, die het initia
tief tot de Boekenweek nam en die
elk jaar weer. aangeduid met de
letters CPNB de boekenweek—ma
nifestaties leidt?
Achter deze acht dagen boeken
feest staat de Commissie tot Col
lectieve Propaganda van het Ne
derlandse Boek, zelf weer thuis ho
rende bij de Vereniging ter Bevor
dering van de Belangen des Boek
handels, waarvan de naam zó lang
is dat men maar liever spreekt van
de „Vereniging met de lange naam".
|)EZE vereniging is een oude en
deftige boekverkopersbond met
een geschiedenis van meer
dan 150 jaar waarover men in
twee fraaie gedenkboeken alles kan
lezen. Aan het begin van de vorige
eeuw was de boekenwereld nog wat
minder goed, geregeld dan nu.
Auteursrecht kende men niet. Wie
een aardig boekje op de kop tikte
drukte het na en verkocht het aan
wie maar wilde. En van vaste prij
zen was natuurlijk geen sprake.
Om al deze ongeregeldheden nu
eens te ordenen richtten in 1815 in
logement „de Zwaan" te Amster
dam een aantal boekverkopers en
uitgevers een bond op. Een erg druk
verenigingsleven was er in het be
gin nog niet. Men kwam maar één
keer in het jaar bij elkaar, men
dronk een fijn glaasje en besprak
de zaken, zo goed en zo kwaad als
dat tenminste ging tijdens de uit
bundige tafelliedcren. die de heren
steeds weer aanhieven. Maar lang
zamerhand werd de bond steeds be
langrijker. Men maakte een lijst van
alle aangesloten handelaren en uit
gevers en men verplichtte zich-al
leen met deze „erkende" collega's
zaken te doen.
Op één moment liep de vereniging,
die nu via haar CPNB op zo brede
basis propaganda maakt voor het
Nederlandse boek, gevaar te verzan
den in zo'n echt Hollands dogma
tisch geschil. Dat gebeurde toen de
uitgever Bolt uit Groningen een ver
taling uitgaf van het in Duitsland
toen opzienbarende boek „Das Le-
ben Jesu" van David Friedrich
Strauss, Het bestuur van de vere
niging raadde Bolt toen van harte
aan van de uitgave van een derge
lijk gewaagd en huns inziens ón
christelijk werk af te zien.
Maar in krasse bewoordingen
schreef Bolt ten antwoord: „Con-
Het imposante grijze gebouw aan de
Amsterdamse Herengracht, van waar
uit het leven van het Nederlandse
boek wordt geleid.
NEW YORK De 83-jarlge uit
vinder Sanford Cluett heeft een soort
papier uitgevonden, dat men kan uit
rekken zonder dat het scheurt.
Het rekbare papier wordt gepro
duceerd met een nieuwe machine,
die 25 millioen dollar (ruim
ƒ94.750.000,heeft gekost en een
capaciteit heeft van 80.000 ton per
jaar.
Het papier zal 15 procent meer
kosten dan de gewone soorten.
AMSTERDAM. Op 23, 29 en
30 mei zal de afdeling Tuinbouw van
het ministerie van Landbouw, Vis
serij en Voedselvoorziening in ge
bouw Marcanti haar tuinbouwdagen
houden. Er worden circa 2QQ deel
nemers verwacht.
(Advertentie fJlf.J
(Advertentie tM.)
straks hebt U griep
"aESKERTIES'
helpen direct
JACKSON (Mississippi) Een
wervelstorm is in zuidelijke richting
over de staat Mississippi getrokken.
In een 225 km lange strook werden
veel huizen vernield. In vernielde,
gebouwen werden tien doden en on-
geveer 70 gewonden gevonden.
NEW YORK Grayson Kirk, de
president van de Columbia-univer-
siieit. heeft de rector van de Univer
siteit van Moskou. I. G. Petroskii,
uitgenodigd voor een bezoek aan de
V.S.
MAAR AUt> ni£T ritt- T fln&t&RIjpT
W£RKT bAALtKALLÊi J HET.HIJWILOM&
BIJ JE WtfctRGEnSHEtn
Als u ons wilt
hfcLPEnnA6U
ALLt PROVIAND
nouDfcfi.
)a, daar zeg
EIET5.
Irt DEHHDATHIJBAflö
iSDEPROVIAfiD KWIJT TE
RAttErt ALS WEOOn Joe
virtDEn.
BREnGcrt
«245. Barbara is opgestaan en opent nu de dek gaat om de trossen na te lopen. ,.Enbezig met de trossen, ook Lou Spencer, die in de
deur van de hut van haar moeder. „Neem mij j zegt bij, „hoe denk jc cu over mijn voorst ei, Em- j kleine rioep bij het achterschip bezig I-j. Een pa
riet kwalijk, wanneer ik stoor." zegt zij, „maar my?" „Laat mü even de tijd." antwoordt mrs. Ro- trijspoort van de hut van mrs. Robinson staat
u bent beiden zo druk in gesprek gewikkeld, dat j binson, „ik kan je niet direct antwoord geven.s open en hij heeft woord voor woord kunnen ho-
u blnkbaor niet hebt gemerkt, dat bet hard is Charles Baker is er min of meer van overtuigd, i ren. wat er tussen haar en de kapitein is be
gaan waaien, kapitein." Kapitein Bak- knoopt) dat hij Emmy voor zich heeft gewonnen en op- - sproken,
zijn jas dicht Ja, het wordt hoog tijd, aai Jiij aan gewekt gaat bij aan dek. De bemanning is reeds i
fraters, de menselijke taal is te arm,
om deze mensheid vloeken de handel
wijze (de brief van het bestuur)
naar eis verstaanbaar uit te druk
ken en de zwartste kool is niet
zwart genoegom ze met de be
hoorlijke zwartheid te schilderen".
Hierna heeft de Vereniging zich
wijselijk buiten de vraag gehouden
welke boeken haar leden wél en
niet moestén uitgeven en verkopen.
Nu, in 1958 is de „Vereniging met
de lange naam" uitgegroeid tot een
veelomvattende bond. Niet langer
jaarlijkse bijeenkomsten met tafel
liederen en veel goede wijn, maar
een steeds actief bestuur, gesteund
door allerlei commissies, die vanuit
Amsterdam de handel in boeken re
gelt Het imposante grijze gebouw
aan de Herengracht 124 dient de
Vereniging tót huis. In het begin
van de eeuw werd dit huis juist
op deze plaats gebouwd, omdat hel
vervoer van boeken per schuit zo
gemakkelijk was. Nu zal men bin
nenkort moeten verhuizen, omdat
voor de dertien eigen auto's de
gracht te smal is.
Ja, want denk niet, dat het al
leen maar dorre reglementen zijn.
die de grijze facade aan de Heren
gracht herbergt. Ook boeken zijn
hier in overvloed aanwezig. Veer
tien miljoen kilo boeken gaan hier
per jaar in en uit want in ditzelfde
gebouw is gevestigd het „Centraal
Boekhuis", een soort enorm maga.;
zijn van bijna alle boeken, die bij
Nederlandse uitgevers verschijnen.
95 procent van de Nederlandse
boekhandelaren zijn by 't Boekhuis
aangesloten en kunnen te allen tijde
boeken bestellen uit de onmete!t:ke
voorraden, die hier liggen opgetast
Van een boek dat „loopt" heeft 't
Boekhuis steeds een groot aantal
exemplaren in voorraad.
Een machtige organisatie en vele
reglementen gaan dos schuil achter
de zo gezellige etalage van Uw
boekhandeL Een complex van werk.
zaamheden, die werkelijk tot hun
kookpunt geraken bij de. nu alweer
voor de 23e keer voor de deur
staande Boekenweek. En dat kook
punt wordt eigenlijk pas bereikt
door de activiteit van de Commissie
tot de CPNB, die onder de dyna
mische leiding van de heer Chr.
Lecflang elk jaar weer kans ziet,
een geslaagde Boekenweek tot leven
te wekken.
Zo geeft deze commissie het jaar
lijkse Boekenweekgeschenk uit, dit
jaar de novelle van A. Defresne
..Het Gehucht", eigenlijk al hc: vo
rig jaar bekroond, maar toen te
gelijk met de ..Nacht der Giron
dijnen". zodat één van de twee be
kroonde novellen esn jaar moest
wachten. Wie de schrijver van de
„Nacht der Girondijnen" was zult
U zelf moeten uitzoeken, want de
opgave van de prijsvraag van dit
jaar is de namen op te geven van
de auteurs van de sinds de oorlog
anoniem verschenen Boekenweekge
schenken.
En dan laat de commissie nog de
zo succesvolle Muzenbundels ver
schijnen. de poëziebloemlezingen
voor de jeugd, waarin de Muze elk
jaar een ander aspect van haar
musische kwaliteiten onthult. Zo
kar. dit jaar jong en oud luisteren
maar wat ,.De Muze vertelt". En
zo zijn er nog de Boekengids, de
folders, de affiche, dit jaar ontwor
pen door Fedde Weidema. en
het Boekenbal, waar het officiële
deel van ons volk zich zorgeloos
mengt met het literair-artistieke,
zonder dat dit meteen de revo'utie
ontketent, die een argeloze lezer
van onze rr.cdorne literatuur mis
schien zou verwachten.
De propagandacommissie van de
„Vereniging met de lango naam"
doet nog meer. Ook buiten de Boe
kenweek werkt zij hard aan de v
breiding van het Nederlandse boek. i
Zij stimuleert lezingen ir> boekwin
kels. die langzarr.crhaid een' belang
rijke bijdrage vormen tol het cnl-
turele leven van start en provincie. I
Men laat leesuren op scholen hou-1
den door bekende schrijvers, ouder- j
avonden, waarop de oudtns behalve!
over hun kinderen geïnformeerd
worden over de belangrijkste ge
beurtenissen in ons literaire leven, j
-met het
geheel eigen
karakter. Pet groot
pak 80 ct. Los >8 ct
pet 300 gr. Ook ?ouc!oos.
De heer Chr. Leeflajng, de dynami
sche voorzitter van de Commissie tot
Collectieve Propaganda van het Ne
derlandse boek die naast z(ln orga
nisatorisch werk zjch e!k jaar zo
voortreffelijk kwijt van zijn repre
sentatieve laak op het Boekenbal
bij de opening van de Boekenweek.
OOK de kinderen, worden in het
fcoekenland niet vergeten. Al
voor de derde keer werd in de
herfstvacantie van 1957 een speciale
Kinder-boekenweek georganiseerd
voor ons allerkleinste lezerspubliek.
En dat de kinderen lezen, bleek wel
uit de overweldigende opkomst op
de Kinder-boekenmarkt. waar men
zelfs kleuters" zag. die onmogelijk
op de tafels met uitgestalde boeken
konden kijken. Misschien waren het
ook deze aspirant-lezertjes, die niet
zo goed konden begrijpen, dat op
de verlanglijstjes die bij de ingang
werden uitgereikt bij voorkeurboe
ken moesten worden ingevuld. Van
één kleuter kwam het In ieder ge
val uit, dat hijvan de gelegenheid
gauw gebruik had gemaakt zijn on
weerstaanbare hang naar een fiets
en een echte stoommachine kenbaar
te maken. Maar natuurlijk wil dat
niet zeggen, dat de boekentitels op
de verlanglijstjes niet in de meer
derheid waren.
Weer staat een boekenweek voor
de deur. Een fleurig Boekenbal
opent vanavond in Amsterdam de
week. En. daarna zullen allen, die
maar enige belangstelling voor het
boek en de literatuur hebben zich
kunnen storten op al het schoons,
dat in deze dagen door uitgevers
en boekhandelaren wordt gepresen- 1
teerd. Vergeten zijn de reglementen
organisaties, propaganda-commissïes
etc., want acht dagen lang van 1
tot 8 maart is Nederland „Boekcn-
land".
(Van een onzer verslaggevers)
AMMERSTOL Allemaal twee
pakjes sigaretten minder co Am
merstol is gered." „Heden mijn AOW
ontvangen en meteen een rijksdaal
der voor Ammerstol gereserveerd."
,J>ft zijn vijf gulden, die ik feitelijk
voor mijn televisiespaarpotje had be
stemd. Maar de oudjes in Ammerstol
hebben dit geld harder nodig."
Dit soort brieven stroomt de laat
ste dagen bij de burgemeester van
Ammerstol en Bergambacht binnen.
Zij komen overal vandaan, uit Koe-
gras. Leeuwarden. Bussum, Den Haag,
Amsterdam, Rotterdam enz. Elke
keer als burgemeester Diepenhorst
een dergelijke brief openmaakt, vindt
hijer een munt- of bankbiljet in.
Maandag is de burgemeester met
zijn hulpactie voor de slachtoffers
van de frauderende spaarbankdirec
teur H. begonnen. Vanochtend was
er reeds een bedrag van drieduizend
gulden binnen. „De actie verloopt
zeer gunstig", vertelde de burge
meester ons, „gisteren hadden we
negenhonderd gulden, maar vanoch
tend ontvingen we zoveel geld, dat
we nu al over de drieduizend zijn.
Een onbekende stuurde vijfhonderd
gulden, i'-mand uit Voorburg zond
duizend gulden. Uit Soest kwam
een postwissel goed voor honderd
gulden. Een oud-onderwijzer stuur
de een t,.jr salaris. En 20 gaat het
gelukkig maar door". Volgende week
zal er iii Bergambacht en Lekkerkerk
een huis aan huis-collecte worden
gehouden en het ligt ook in de be
doeling-in Ammerstol te collecteren
onder de mensen, die hun geld niet
op de Ammerstolse Spaarbank had
den staan. Burgemeester Diepenhorst
vertelde ons. dat de eersten, die met
de binnengekomen gelden geholpen
zuilen worden de gedupeerde bejaar
den zijn. Dan komen de verloofde
paren aan de beurt, die binnenkort
zouden trouwen, maar door de mani
pulaties van H. hun spaarcentjes zjjn
kwijtgeraakt. Maar men wil ook nog
de jongeren boven de leerplichtige
leeftijd schadeloosstellen, want ook
zij brachten trouw hun geïd naar de
spaarbank. Maar om dit te kunnen
doen is cr nog veel geld nodig. Daar
om verzocht de heer Diepenhorst ons
het gironummer 282308 ten name van
de burgemeester van Ammerstol en
Bergambacht in de krant te willen
vermelden. Op dit nummer ziet het
actiecomité gaarne bijdragen ook
de kleinste gift is welkom - tege
moet. Zoals bekend zjjn de sparende
schoolkinderen, reeds schadeloos ge
steld door de student, die vijfduizend
gulden, die hij met een puzzel had
gewonnen, spontaan beschikbaar
Stelde.
fAdnertentie LM.)
VOOR OUIZENB
EN ÉÉN
DOELEINDEN
DAGELIJKS FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE
t\
Want na een haastig afwerken
van de verschillende vrachtlijnen was
ze tegen de Vidago aangelopen, die
binnen een week naar Tanger zou
vertrekken en accommodatie had
voor èèn passagier; ze h3d deze
kans dankbaar aangegrepen, maar
de resterende dagen doorgebracht in
een jachtig aflopen van de kranten
waarvoor ze schreef, het zekerstel
len van haar deviezen toewijzing en
het krijgen van de vereiste visa ia
haar paspooort en de rest. Degene
naar wie haar gedachten nu uit
gingen was een jongeman die op
Financiën werkte en die op een ta
melijk \rage manier een bewonde
raar van haar was dat wil zeg-
gen, een keer had ze hem gewei
gerd, waarna hij een paar maan
den gepruild had en de laatste tijd
was hij weer begonnen om haar heen
te hangen. Het was een heel aardi
ge jongen: het was 2eifs niet uitge
sloten dat ze op zekere dag zou
besluiten met hem te trouwen
maar ondertussen had ze een lichte
lijk kwaad geweten, omdat ze haar
voorgenomen trip zo volkomen voor
hem in het duister had gehouden
en hij zou als hij vrij was ongetwij
feld verrukt zijn om met haar uit
eten en naar een bioscoop te gaan.
Daarom vroeg ze of ze nog een
keer mocht telefoneren. (Ze bood
niet aan te betalen de fout lag
geheel bij de Forres-Lijn>.
„Met Financiën?" Meneer Con
sent alstublieft.... Geoffrey? O goed.
Het etentje vanavond? Ja, dol
graag: om eerlijk te zijn had ik het
zelf voor willen stellen. Hoe laat en
waar? O, kan het niet een beetje
vroeger?... Nee, niet op mijn flat
die is gesloten Omdat iK wegga
Wel, naar Marokko onder het
eten zal ik je alles wel vertellen....
Nee, je hoeft me niet te halen...
Omdat ik in de ï^ondon Docks
ben!" (Hier probeerde Julia tever
geefs een gicchell-elijt te onder
drukken). „Nee, ik word naar S.W.l.
gebracht iemand boete
doen!... O, Geoffvc vees niet
kwaad ik kan nu niet uit
leggen, en ik zal het ook niet pro
beren! Waar zullen we dineren?..,.
In Oviedo? Goed —maar ik kan
me er niet voor kleden. "Wel, kom
dan om zeven uur naar mijn club
om iets te drinken. Dag." ze belde
af.
Beide telefoongesprekken van Ju
lia hadden brede grijnslachen van
plezier op de gezichten van de drie
aanwezigen in het kleine kantoortje
gebracht. Een jonge vrouw, die aan
boord van de kleine notedop de Vi
dago reisde en die eerst het Hoofd
bureau van katoen gaf en daarna
een babbeltje voerde met iemand op
Financiën! Toen ze opstond en alle
drie een hand gaf, en ze bedankte
voor de thee en hun gastvrijheid,
drukte elk van hen haar hart.lijk
de hand. „Het was ons een genoe
gen. Val binnen wanneer u wilt,"
zei de oude man.
„Graag. Ik twijfel er niet aan of
jullie zullen me morgen weer zien,"
zei Julia luchtig. „Goedenavond, en
nogmaals dank."
Ze keerde terug naar haar hut,
opende een koffer cn deed een don
kere rok aan, met één oog op de
loopplank en maakte haar gezicht
op; op weg naar haar hut had ze
om de boy geroepen en hem ge
zegd, meneer Scales naar haar toe
te zenden wanneer hij mocht arri
veren. Maar even te voren had ze
nog een andere ontmoeting. Naar
buiten tredend om rond te kijken
naar haar escorte liep ze bijna te
gen een kleine man van middelbare
leeftijd op, met grijs haar, een glad
grijs gezicht en verscheidene gou
den banden op zijn mouwen.
„Juffrouw Probyn?" vroeg hij.
„Ja."
„Aha, goedenavond. Het spijt me
dat we met op tijd vertrekken,' zei
de man. ,Ik hoop niet dat het u te
veel ongenoegen heeft bezorgd."
„tk zou gedacht hebben dat het
kantoor me wel op de hoogte zou
brengen." zei Julia, die geloofde dat
je het er bij een maatschappij flink
111 meest w v ij vc n
„Wilt u niet even binnenkomen en
mag ik u iets te drinken aanbie
den." 7. ei de man met het grijze
haar. terwijl hij een teakhouten
deur in dc gang opende, een paar
meter van haar eigen hut verwij
derd.
„Heel graag, als iemand meneer
Scales wil vertellen waar hij me
kan vinden," zei Julia, door de deur
binnengaand. De grote, gezellig ge
meubileerde kamer waarin ze zich
nu bevond zei haar dat ze in de
kapiteinshut was; hij bevatte ver
schillende ingebouwde sofa's, een
groot bureau, een paar armstoelen
en een kast in de muur met op de
onderste plank een houten rek met
glazen.
„Scales zal u hier wel vinden." zei
de kapitein rustig, terwijl hij zich
naar de kast begaf hij sprak
nog tneer weloverwogen dan Julia
zelf. „Wat wilt u drinken? Een
gin of whisky?"
„Whisky, alstublieft."
„Gebruikt u soda?" vroeg hij, terwijl
hij een tumbler togen het licht hield
en er naar keek: ónder het spreken
opende hij het onderste gedeelte van
de kast. haalde er een smetteloze
theedoek uit en begon het glas op
te tvrijven.
„Ja. graag."
De kapitein drukte op een bel. ter
wijl hij ondertussen het bovenste deel
van de kast ontsloot en er een fles
Black and White uithaalde; toen de
boy op de deur klopte zei hij: „Zeg
tegen Andrews dat hij wat soda
brengt."
„Hij is aan de wal, meneer."
„Is meneer Harris aan boord?"
„Yos sir ik geloof van wel, me
neer."
„Zeg hem dan dat ik wat soda
nodig heb alsjeblieft."
..Yes sir."
Er was iets in de langzame for
mele wijze van spreken waarop ka
pitein Blyth tegen de bemanning
van zijn schip sprak, dat Julia ge
durende de hele reis zou imponeren;
het begon haar die eerste avond al
te intrigeren toen Harris, die chef
steward was. verscheen en op ver
ontschuldigende toon zei, dat An
drews de sleutels meegenomen
moest hebben en dat hij maar èèn
fles soda had kunnen bemachtigen
die hij geleend had van Reeder. Het
enige wat kapitein Blyth zei was:
„Dank u. Haal nog wot."
„In de haven gaan alle dingen een
beetje langzaam. De bemanning
houdt er van de wal op te gaan
en vanzelfsprekend vrardt ee niets
geschonken voor we buiten territo
riale wateren zijn," zei hij, terwijl
hij de whisky en soda naar Julia
bracht die op een van de sofa's zaten
op och la fél plaatste, die beves
tigd was tegen hot schotboorri aan
haar zijde. „En vertelt u me nu eens
hoe u dit allemaal vindt"
uvordt vervol:-