ALLE OP EEN NA Verdacht, niet gevaarlijk rn ro m Een kijkje achter de omslag van het Nederlandse boek VenhcJk Gupa: HOUTEN STOPSEL nan Geta Bmr 'deJCuxe' Rekbaar papier in VS gemaakt Met a| een mond vol j¥0RÜ8.Sneeuwwiljes kou gevat Wervelstorm eist doden in VS 1 it AVONTUREN VAN KAPITEIN v ROB I In één iveek: f 3000 I Nederland helpt slachtoffers van Ammerstol SPROETJE SPARKS Speelse Speurtocht Vrijdag 28 februari 1958 H ET kost weinig moeite, de verbeteringen waar te nemen in het spoorwegverkeer en het spoorwegmaterieel van na de oorlog. Door de overgang van de stoom op de elektriciteit is het reizen per spoor minder tijdrovend en zindeiijker dan voorheen, door de verbetering van de inrichting der wagons is her gerieflijker ook. De keer zijde van de medaille ontbreekt echter niet. Er gebeuren meer ongelukken dan vroeger, en de afgelopen dagen hebben opnieuw de kwetsbaarheid van het vernieuwde bedrijf voor winterweer getoond. Vooral ijzel aan de stroomdraden is noodlottig. Maar is er ook geen toegenomen gevoeligheid voor sneeuw? Desgevraagd heeft de directie van de spoorwegen te kennen gegeven, dat er wel middelen bestaan om het verijzelen van de voedingsdraden tegen te gaan. maar dat die zo dl».', zijn, dat ze niet in overweging kunnen wor den genomen bij een bed rij' waar dit euvel maar. sporadisch optreedt. Dit klinkt nogal redelijk: maar degenen, die veel per trein plegen te reizen, zullen todr niet geneigd zijn, er zich zomaar bij neer te leggen. Zij zeggen, dat moeilijk heden als gevolg van winterweer vaker optreden dan men denkt en zij zullen daarbij herinneren aan de beruchte februarimaand van 1956, En zij zeggen verder, dat een vervoersbedrijf als de spoorwegen niet mag tekortschieten juist, wanneer er dé meeste behoefte aan bestaat. D IT laatste is een argument, dat vele Nederlanders zonder twijfel aanspreekt. Wat in de uitspraak van de directie de aandacht trekt, is het défaitisme. Er is een tijd geweest, dat men bij de spoor wegen sterk op het standpunt stond, dat alle moeilijkheden boe dan ook moesten worden overwonnen. Deze opvatting was in feite inherent aan het wezen van de spoorwegen: de overwinning van de .techniek over afstanden, over slechte wegen, over moeilijke rivierovergangen. Er was een weigering om te aanvaarden, dat er iets zou zijn wat niet in aanmer king kwam ora te worden overwonnen. Nu komt van de spoorwegen de konde, dat de winter of bepaalde 3spek-, ten van de winter wel eens te machtig kunnen zijn voor liet bedrijf, en dat' men zicb daarbij neerlegt. Wij weten het niet, maar het lijkt ons een beetje verraad aan een heroïsch verleden; uog afgezien er van dat het getuigt van een gemis aan verantwoordelijkheid jegens de klanten, c!ie juist pp winterdagen met veel neerslag gaarne van bet vervoer per rail gebruik maken. Het zou onredelijk zijn om van de spoorwegen te eisen, dat ze onder alle omstandigheden een ongestoord vervoer garanderen; maar het is redelijk om van de leiding ervan te vragen, dat ze niets nalaat om te bewerkstelligen, dat bet bedrijf bestand is tegen letterlijk alle weersomstandigheden en niet alle op één na. ER is de laatste tijd hier en daar op het platteland enige beroering over de activiteit in woord en geschrift van enige lieden, die het Landbouwschap nu juist niet gunstig gezind zijn. De boeren worden opgewekt, hun bijdrage voor dit lichaam niet te betalen. Orgaan van het clubje is een weekblad, getiteld „De Vrije Boer". Inhoud en toon van de propaganda herinneren zeer sterk aan de tijd, dat de N.S.B. haar ■waanideeën en roddel over het land strooide. De voorlieden van de nieu we beweging speculeren op de afkeer van de ambtenaren en op het al-oude gebrek aan animo hij vele boeren voor het uitgeven van geld, waar niet meteen een tegenprestatie voor vcordt geleverd. Daarbij maken zij een kwistig gébruik van het middel der verdachtmaking. Het is overigens van de andere kant geen verdachtmaking maar de eerlijke waarheid, dat zij zelf bun contributie voor het Landbouwschap wel hebben voldaan. Men kan over het Landbouwschap uiteraard verschillend oordelen, maar vast staat, dat het de bekroning is van een streven niet om de boer zijn vrijheid te ontnemen, maar juist om hem vrijer en onafhankelijker te maken van de economische omstandigheden, waarvan hij sinds onheuglijke tijden de speelbal was geweest. Het is één der resultaten van een eman-i cipatiestrijd. Het Landbouwschap is geen bureaucratisch en ongenaakbaar orgaan, het is een stuk centrale belangvertegenwoordigmg van de .boeren zelf. De jerustheid over bet optreden van het Vrije Boer-clubje delen wij niet. H„_ is veel minder gevaarlijk dan indertij'd Landbouw en Maatschap pij, dat leunde tegen de N.S.B., die op haar beurt weer leunde tegen Kitler. Hier en daar sluit de propaganda wel aan op oude en verdachte slagwoorden, maar dat verandert niets aan het feit, dat deze duidelijk neo-fascistische beweging jn de lucht hangt. Een voortdurende goede voor lichting van dc boeren is dan ook beter dan een .bestrijding van deze Vrije Boer, die bij gebrek aan behoorlijke stijl en democratische opvat tingen toch niet voor één gat is te vangen. Advertentie LM.) CREAM CRACKERS rpEN keer per jaar, acht da- gen lang is het feest in de boekhandelSpandoeken han gen in de stratenkleurige boekomslagen juichen de aspi rantkoper tegen. Het is Boe kenweek, acht dagen van onge remd enthousiasme voor alles, wat boek is, voor het nonsens- ikale, literaire of detective- boek, het doet er niet toe. Acht dagenwaarin de koelste boe- kenminnaar het hoofd op hol wordt gebracht voor de mo dernste en best verzorgde boe ken vati Nederlandse bodem. Hoe is deze nationale boeken-epi- demie ontstaan en hoe ziet ze elk jaar weer kans nog heftiger ons culturele leven te beheersen. Wat is' dat voor organisatie, die het initia tief tot de Boekenweek nam en die elk jaar weer. aangeduid met de letters CPNB de boekenweek—ma nifestaties leidt? Achter deze acht dagen boeken feest staat de Commissie tot Col lectieve Propaganda van het Ne derlandse Boek, zelf weer thuis ho rende bij de Vereniging ter Bevor dering van de Belangen des Boek handels, waarvan de naam zó lang is dat men maar liever spreekt van de „Vereniging met de lange naam". |)EZE vereniging is een oude en deftige boekverkopersbond met een geschiedenis van meer dan 150 jaar waarover men in twee fraaie gedenkboeken alles kan lezen. Aan het begin van de vorige eeuw was de boekenwereld nog wat minder goed, geregeld dan nu. Auteursrecht kende men niet. Wie een aardig boekje op de kop tikte drukte het na en verkocht het aan wie maar wilde. En van vaste prij zen was natuurlijk geen sprake. Om al deze ongeregeldheden nu eens te ordenen richtten in 1815 in logement „de Zwaan" te Amster dam een aantal boekverkopers en uitgevers een bond op. Een erg druk verenigingsleven was er in het be gin nog niet. Men kwam maar één keer in het jaar bij elkaar, men dronk een fijn glaasje en besprak de zaken, zo goed en zo kwaad als dat tenminste ging tijdens de uit bundige tafelliedcren. die de heren steeds weer aanhieven. Maar lang zamerhand werd de bond steeds be langrijker. Men maakte een lijst van alle aangesloten handelaren en uit gevers en men verplichtte zich-al leen met deze „erkende" collega's zaken te doen. Op één moment liep de vereniging, die nu via haar CPNB op zo brede basis propaganda maakt voor het Nederlandse boek, gevaar te verzan den in zo'n echt Hollands dogma tisch geschil. Dat gebeurde toen de uitgever Bolt uit Groningen een ver taling uitgaf van het in Duitsland toen opzienbarende boek „Das Le- ben Jesu" van David Friedrich Strauss, Het bestuur van de vere niging raadde Bolt toen van harte aan van de uitgave van een derge lijk gewaagd en huns inziens ón christelijk werk af te zien. Maar in krasse bewoordingen schreef Bolt ten antwoord: „Con- Het imposante grijze gebouw aan de Amsterdamse Herengracht, van waar uit het leven van het Nederlandse boek wordt geleid. NEW YORK De 83-jarlge uit vinder Sanford Cluett heeft een soort papier uitgevonden, dat men kan uit rekken zonder dat het scheurt. Het rekbare papier wordt gepro duceerd met een nieuwe machine, die 25 millioen dollar (ruim ƒ94.750.000,heeft gekost en een capaciteit heeft van 80.000 ton per jaar. Het papier zal 15 procent meer kosten dan de gewone soorten. AMSTERDAM. Op 23, 29 en 30 mei zal de afdeling Tuinbouw van het ministerie van Landbouw, Vis serij en Voedselvoorziening in ge bouw Marcanti haar tuinbouwdagen houden. Er worden circa 2QQ deel nemers verwacht. (Advertentie fJlf.J (Advertentie tM.) straks hebt U griep "aESKERTIES' helpen direct JACKSON (Mississippi) Een wervelstorm is in zuidelijke richting over de staat Mississippi getrokken. In een 225 km lange strook werden veel huizen vernield. In vernielde, gebouwen werden tien doden en on- geveer 70 gewonden gevonden. NEW YORK Grayson Kirk, de president van de Columbia-univer- siieit. heeft de rector van de Univer siteit van Moskou. I. G. Petroskii, uitgenodigd voor een bezoek aan de V.S. MAAR AUt> ni£T ritt- T fln&t&RIjpT W£RKT bAALtKALLÊi J HET.HIJWILOM& BIJ JE WtfctRGEnSHEtn Als u ons wilt hfcLPEnnA6U ALLt PROVIAND nouDfcfi. )a, daar zeg EIET5. Irt DEHHDATHIJBAflö iSDEPROVIAfiD KWIJT TE RAttErt ALS WEOOn Joe virtDEn. BREnGcrt «245. Barbara is opgestaan en opent nu de dek gaat om de trossen na te lopen. ,.Enbezig met de trossen, ook Lou Spencer, die in de deur van de hut van haar moeder. „Neem mij j zegt bij, „hoe denk jc cu over mijn voorst ei, Em- j kleine rioep bij het achterschip bezig I-j. Een pa riet kwalijk, wanneer ik stoor." zegt zij, „maar my?" „Laat mü even de tijd." antwoordt mrs. Ro- trijspoort van de hut van mrs. Robinson staat u bent beiden zo druk in gesprek gewikkeld, dat j binson, „ik kan je niet direct antwoord geven.s open en hij heeft woord voor woord kunnen ho- u blnkbaor niet hebt gemerkt, dat bet hard is Charles Baker is er min of meer van overtuigd, i ren. wat er tussen haar en de kapitein is be gaan waaien, kapitein." Kapitein Bak- knoopt) dat hij Emmy voor zich heeft gewonnen en op- - sproken, zijn jas dicht Ja, het wordt hoog tijd, aai Jiij aan gewekt gaat bij aan dek. De bemanning is reeds i fraters, de menselijke taal is te arm, om deze mensheid vloeken de handel wijze (de brief van het bestuur) naar eis verstaanbaar uit te druk ken en de zwartste kool is niet zwart genoegom ze met de be hoorlijke zwartheid te schilderen". Hierna heeft de Vereniging zich wijselijk buiten de vraag gehouden welke boeken haar leden wél en niet moestén uitgeven en verkopen. Nu, in 1958 is de „Vereniging met de lange naam" uitgegroeid tot een veelomvattende bond. Niet langer jaarlijkse bijeenkomsten met tafel liederen en veel goede wijn, maar een steeds actief bestuur, gesteund door allerlei commissies, die vanuit Amsterdam de handel in boeken re gelt Het imposante grijze gebouw aan de Herengracht 124 dient de Vereniging tót huis. In het begin van de eeuw werd dit huis juist op deze plaats gebouwd, omdat hel vervoer van boeken per schuit zo gemakkelijk was. Nu zal men bin nenkort moeten verhuizen, omdat voor de dertien eigen auto's de gracht te smal is. Ja, want denk niet, dat het al leen maar dorre reglementen zijn. die de grijze facade aan de Heren gracht herbergt. Ook boeken zijn hier in overvloed aanwezig. Veer tien miljoen kilo boeken gaan hier per jaar in en uit want in ditzelfde gebouw is gevestigd het „Centraal Boekhuis", een soort enorm maga.; zijn van bijna alle boeken, die bij Nederlandse uitgevers verschijnen. 95 procent van de Nederlandse boekhandelaren zijn by 't Boekhuis aangesloten en kunnen te allen tijde boeken bestellen uit de onmete!t:ke voorraden, die hier liggen opgetast Van een boek dat „loopt" heeft 't Boekhuis steeds een groot aantal exemplaren in voorraad. Een machtige organisatie en vele reglementen gaan dos schuil achter de zo gezellige etalage van Uw boekhandeL Een complex van werk. zaamheden, die werkelijk tot hun kookpunt geraken bij de. nu alweer voor de 23e keer voor de deur staande Boekenweek. En dat kook punt wordt eigenlijk pas bereikt door de activiteit van de Commissie tot de CPNB, die onder de dyna mische leiding van de heer Chr. Lecflang elk jaar weer kans ziet, een geslaagde Boekenweek tot leven te wekken. Zo geeft deze commissie het jaar lijkse Boekenweekgeschenk uit, dit jaar de novelle van A. Defresne ..Het Gehucht", eigenlijk al hc: vo rig jaar bekroond, maar toen te gelijk met de ..Nacht der Giron dijnen". zodat één van de twee be kroonde novellen esn jaar moest wachten. Wie de schrijver van de „Nacht der Girondijnen" was zult U zelf moeten uitzoeken, want de opgave van de prijsvraag van dit jaar is de namen op te geven van de auteurs van de sinds de oorlog anoniem verschenen Boekenweekge schenken. En dan laat de commissie nog de zo succesvolle Muzenbundels ver schijnen. de poëziebloemlezingen voor de jeugd, waarin de Muze elk jaar een ander aspect van haar musische kwaliteiten onthult. Zo kar. dit jaar jong en oud luisteren maar wat ,.De Muze vertelt". En zo zijn er nog de Boekengids, de folders, de affiche, dit jaar ontwor pen door Fedde Weidema. en het Boekenbal, waar het officiële deel van ons volk zich zorgeloos mengt met het literair-artistieke, zonder dat dit meteen de revo'utie ontketent, die een argeloze lezer van onze rr.cdorne literatuur mis schien zou verwachten. De propagandacommissie van de „Vereniging met de lango naam" doet nog meer. Ook buiten de Boe kenweek werkt zij hard aan de v breiding van het Nederlandse boek. i Zij stimuleert lezingen ir> boekwin kels. die langzarr.crhaid een' belang rijke bijdrage vormen tol het cnl- turele leven van start en provincie. I Men laat leesuren op scholen hou-1 den door bekende schrijvers, ouder- j avonden, waarop de oudtns behalve! over hun kinderen geïnformeerd worden over de belangrijkste ge beurtenissen in ons literaire leven, j -met het geheel eigen karakter. Pet groot pak 80 ct. Los >8 ct pet 300 gr. Ook ?ouc!oos. De heer Chr. Leeflajng, de dynami sche voorzitter van de Commissie tot Collectieve Propaganda van het Ne derlandse boek die naast z(ln orga nisatorisch werk zjch e!k jaar zo voortreffelijk kwijt van zijn repre sentatieve laak op het Boekenbal bij de opening van de Boekenweek. OOK de kinderen, worden in het fcoekenland niet vergeten. Al voor de derde keer werd in de herfstvacantie van 1957 een speciale Kinder-boekenweek georganiseerd voor ons allerkleinste lezerspubliek. En dat de kinderen lezen, bleek wel uit de overweldigende opkomst op de Kinder-boekenmarkt. waar men zelfs kleuters" zag. die onmogelijk op de tafels met uitgestalde boeken konden kijken. Misschien waren het ook deze aspirant-lezertjes, die niet zo goed konden begrijpen, dat op de verlanglijstjes die bij de ingang werden uitgereikt bij voorkeurboe ken moesten worden ingevuld. Van één kleuter kwam het In ieder ge val uit, dat hijvan de gelegenheid gauw gebruik had gemaakt zijn on weerstaanbare hang naar een fiets en een echte stoommachine kenbaar te maken. Maar natuurlijk wil dat niet zeggen, dat de boekentitels op de verlanglijstjes niet in de meer derheid waren. Weer staat een boekenweek voor de deur. Een fleurig Boekenbal opent vanavond in Amsterdam de week. En. daarna zullen allen, die maar enige belangstelling voor het boek en de literatuur hebben zich kunnen storten op al het schoons, dat in deze dagen door uitgevers en boekhandelaren wordt gepresen- 1 teerd. Vergeten zijn de reglementen organisaties, propaganda-commissïes etc., want acht dagen lang van 1 tot 8 maart is Nederland „Boekcn- land". (Van een onzer verslaggevers) AMMERSTOL Allemaal twee pakjes sigaretten minder co Am merstol is gered." „Heden mijn AOW ontvangen en meteen een rijksdaal der voor Ammerstol gereserveerd." ,J>ft zijn vijf gulden, die ik feitelijk voor mijn televisiespaarpotje had be stemd. Maar de oudjes in Ammerstol hebben dit geld harder nodig." Dit soort brieven stroomt de laat ste dagen bij de burgemeester van Ammerstol en Bergambacht binnen. Zij komen overal vandaan, uit Koe- gras. Leeuwarden. Bussum, Den Haag, Amsterdam, Rotterdam enz. Elke keer als burgemeester Diepenhorst een dergelijke brief openmaakt, vindt hijer een munt- of bankbiljet in. Maandag is de burgemeester met zijn hulpactie voor de slachtoffers van de frauderende spaarbankdirec teur H. begonnen. Vanochtend was er reeds een bedrag van drieduizend gulden binnen. „De actie verloopt zeer gunstig", vertelde de burge meester ons, „gisteren hadden we negenhonderd gulden, maar vanoch tend ontvingen we zoveel geld, dat we nu al over de drieduizend zijn. Een onbekende stuurde vijfhonderd gulden, i'-mand uit Voorburg zond duizend gulden. Uit Soest kwam een postwissel goed voor honderd gulden. Een oud-onderwijzer stuur de een t,.jr salaris. En 20 gaat het gelukkig maar door". Volgende week zal er iii Bergambacht en Lekkerkerk een huis aan huis-collecte worden gehouden en het ligt ook in de be doeling-in Ammerstol te collecteren onder de mensen, die hun geld niet op de Ammerstolse Spaarbank had den staan. Burgemeester Diepenhorst vertelde ons. dat de eersten, die met de binnengekomen gelden geholpen zuilen worden de gedupeerde bejaar den zijn. Dan komen de verloofde paren aan de beurt, die binnenkort zouden trouwen, maar door de mani pulaties van H. hun spaarcentjes zjjn kwijtgeraakt. Maar men wil ook nog de jongeren boven de leerplichtige leeftijd schadeloosstellen, want ook zij brachten trouw hun geïd naar de spaarbank. Maar om dit te kunnen doen is cr nog veel geld nodig. Daar om verzocht de heer Diepenhorst ons het gironummer 282308 ten name van de burgemeester van Ammerstol en Bergambacht in de krant te willen vermelden. Op dit nummer ziet het actiecomité gaarne bijdragen ook de kleinste gift is welkom - tege moet. Zoals bekend zjjn de sparende schoolkinderen, reeds schadeloos ge steld door de student, die vijfduizend gulden, die hij met een puzzel had gewonnen, spontaan beschikbaar Stelde. fAdnertentie LM.) VOOR OUIZENB EN ÉÉN DOELEINDEN DAGELIJKS FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE t\ Want na een haastig afwerken van de verschillende vrachtlijnen was ze tegen de Vidago aangelopen, die binnen een week naar Tanger zou vertrekken en accommodatie had voor èèn passagier; ze h3d deze kans dankbaar aangegrepen, maar de resterende dagen doorgebracht in een jachtig aflopen van de kranten waarvoor ze schreef, het zekerstel len van haar deviezen toewijzing en het krijgen van de vereiste visa ia haar paspooort en de rest. Degene naar wie haar gedachten nu uit gingen was een jongeman die op Financiën werkte en die op een ta melijk \rage manier een bewonde raar van haar was dat wil zeg- gen, een keer had ze hem gewei gerd, waarna hij een paar maan den gepruild had en de laatste tijd was hij weer begonnen om haar heen te hangen. Het was een heel aardi ge jongen: het was 2eifs niet uitge sloten dat ze op zekere dag zou besluiten met hem te trouwen maar ondertussen had ze een lichte lijk kwaad geweten, omdat ze haar voorgenomen trip zo volkomen voor hem in het duister had gehouden en hij zou als hij vrij was ongetwij feld verrukt zijn om met haar uit eten en naar een bioscoop te gaan. Daarom vroeg ze of ze nog een keer mocht telefoneren. (Ze bood niet aan te betalen de fout lag geheel bij de Forres-Lijn>. „Met Financiën?" Meneer Con sent alstublieft.... Geoffrey? O goed. Het etentje vanavond? Ja, dol graag: om eerlijk te zijn had ik het zelf voor willen stellen. Hoe laat en waar? O, kan het niet een beetje vroeger?... Nee, niet op mijn flat die is gesloten Omdat iK wegga Wel, naar Marokko onder het eten zal ik je alles wel vertellen.... Nee, je hoeft me niet te halen... Omdat ik in de ï^ondon Docks ben!" (Hier probeerde Julia tever geefs een gicchell-elijt te onder drukken). „Nee, ik word naar S.W.l. gebracht iemand boete doen!... O, Geoffvc vees niet kwaad ik kan nu niet uit leggen, en ik zal het ook niet pro beren! Waar zullen we dineren?..,. In Oviedo? Goed —maar ik kan me er niet voor kleden. "Wel, kom dan om zeven uur naar mijn club om iets te drinken. Dag." ze belde af. Beide telefoongesprekken van Ju lia hadden brede grijnslachen van plezier op de gezichten van de drie aanwezigen in het kleine kantoortje gebracht. Een jonge vrouw, die aan boord van de kleine notedop de Vi dago reisde en die eerst het Hoofd bureau van katoen gaf en daarna een babbeltje voerde met iemand op Financiën! Toen ze opstond en alle drie een hand gaf, en ze bedankte voor de thee en hun gastvrijheid, drukte elk van hen haar hart.lijk de hand. „Het was ons een genoe gen. Val binnen wanneer u wilt," zei de oude man. „Graag. Ik twijfel er niet aan of jullie zullen me morgen weer zien," zei Julia luchtig. „Goedenavond, en nogmaals dank." Ze keerde terug naar haar hut, opende een koffer cn deed een don kere rok aan, met één oog op de loopplank en maakte haar gezicht op; op weg naar haar hut had ze om de boy geroepen en hem ge zegd, meneer Scales naar haar toe te zenden wanneer hij mocht arri veren. Maar even te voren had ze nog een andere ontmoeting. Naar buiten tredend om rond te kijken naar haar escorte liep ze bijna te gen een kleine man van middelbare leeftijd op, met grijs haar, een glad grijs gezicht en verscheidene gou den banden op zijn mouwen. „Juffrouw Probyn?" vroeg hij. „Ja." „Aha, goedenavond. Het spijt me dat we met op tijd vertrekken,' zei de man. ,Ik hoop niet dat het u te veel ongenoegen heeft bezorgd." „tk zou gedacht hebben dat het kantoor me wel op de hoogte zou brengen." zei Julia, die geloofde dat je het er bij een maatschappij flink 111 meest w v ij vc n „Wilt u niet even binnenkomen en mag ik u iets te drinken aanbie den." 7. ei de man met het grijze haar. terwijl hij een teakhouten deur in dc gang opende, een paar meter van haar eigen hut verwij derd. „Heel graag, als iemand meneer Scales wil vertellen waar hij me kan vinden," zei Julia, door de deur binnengaand. De grote, gezellig ge meubileerde kamer waarin ze zich nu bevond zei haar dat ze in de kapiteinshut was; hij bevatte ver schillende ingebouwde sofa's, een groot bureau, een paar armstoelen en een kast in de muur met op de onderste plank een houten rek met glazen. „Scales zal u hier wel vinden." zei de kapitein rustig, terwijl hij zich naar de kast begaf hij sprak nog tneer weloverwogen dan Julia zelf. „Wat wilt u drinken? Een gin of whisky?" „Whisky, alstublieft." „Gebruikt u soda?" vroeg hij, terwijl hij een tumbler togen het licht hield en er naar keek: ónder het spreken opende hij het onderste gedeelte van de kast. haalde er een smetteloze theedoek uit en begon het glas op te tvrijven. „Ja. graag." De kapitein drukte op een bel. ter wijl hij ondertussen het bovenste deel van de kast ontsloot en er een fles Black and White uithaalde; toen de boy op de deur klopte zei hij: „Zeg tegen Andrews dat hij wat soda brengt." „Hij is aan de wal, meneer." „Is meneer Harris aan boord?" „Yos sir ik geloof van wel, me neer." „Zeg hem dan dat ik wat soda nodig heb alsjeblieft." ..Yes sir." Er was iets in de langzame for mele wijze van spreken waarop ka pitein Blyth tegen de bemanning van zijn schip sprak, dat Julia ge durende de hele reis zou imponeren; het begon haar die eerste avond al te intrigeren toen Harris, die chef steward was. verscheen en op ver ontschuldigende toon zei, dat An drews de sleutels meegenomen moest hebben en dat hij maar èèn fles soda had kunnen bemachtigen die hij geleend had van Reeder. Het enige wat kapitein Blyth zei was: „Dank u. Haal nog wot." „In de haven gaan alle dingen een beetje langzaam. De bemanning houdt er van de wal op te gaan en vanzelfsprekend vrardt ee niets geschonken voor we buiten territo riale wateren zijn," zei hij, terwijl hij de whisky en soda naar Julia bracht die op een van de sofa's zaten op och la fél plaatste, die beves tigd was tegen hot schotboorri aan haar zijde. „En vertelt u me nu eens hoe u dit allemaal vindt" uvordt vervol:-

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1958 | | pagina 1