Al- Koelbloedigheid vereist E A 1 SLUISWACHTER EN SCHRIJVER Benauwende kinderhoest! gUCKLEYIj Britten ontwerpen atoomvliegtuig Proces in Cairo tegen samenzweerders G E SP REK IN ZIEKENHUIS KINDERHÖESTSIROQP Noeri vormt nieuw kabinet in Irak .Openhartig' Op film Ook wel leuk Speelse Speurtocht 2 Dinsdag 4 maart 1958 HET zou onjuist zijn om het toestemmen van Rusland in het houden van «en, ministers bijeenkomst te zien als een groot succes van het Westen, of zelfs, meer in het algemeen, als een goed teken. Wat is gebeurd is, dat de Russen eindelijk zicb duidelijk hebben uitgesproken over de weg, die moet worden gevolgd om te komen tot een topconferentie. De Westelijke regeringen hebben ineer dan eens te kennen gegeven, dat ze een topconferentie wel van belang achten, maar dat deze slechts zin heeft, wanneer een vooroverleg in enigerlei vorm daarvoor een basis heeft gelegd. Een samentreffen van de voornaamste politieke leiders ter wereld, dat geen resultaten hoegenaamd zou opleveren, kan de dingen alleen maar erger maken. De Russen hebben niettemin gedurende lange' tijd krachtig op zo'ij onvoorbereide conferentie aangedrongen. Thans heb-! ben zij bun mening herzien. Dan maar eerst een ministersbijeenkomst, J hebben zij gezegd. i De aandacht mag er op worden gevestigd, dat Amerika en Groot-Brit-J tanje op deze vorm van voorbereiding niet zo bijzonder waren gesteld In deze landen voelde men meer voor gewoon diplomatiek overleg, te Moskou en in andere hoofdsteden. Zulk overleg had kunnen geschieden in rust en vertrouwelijkheid. Een ministersbijeenkomst ligt meteen onder de schijnwerpers van de publiciteit en daarmee onder de zware druk van de propaganda. Dat is niet za gunstig. Men zal er ons niet van verdenken, dat wij iets tegen publiciteit hebben*, maar er valt veel aan te voeren tegen publiciteit, die dient om de waarheid tekort te doen. Daarom was men in Washington en Londen niet zo gebrand op een ministersbijeen* komst. De regering te Parijs daarentegen stond er niet afwijzend tegen over. Nu Aioskou heeft gesproken, mag men verwachten dat Eisenhower en MacmilJan niet het odium op zich zullen laden, een topconferentie te willen torpederen. Het i? deze verwachting die maakt, dat thans al globale data voor dit grote samentreffen worden genoemd: mei, juni op zijn laatst. Het is alles iet of wat voorbarig. De ministersirij een komst moet eerst tot een dragelijk resultaat voeren, en er zijn na 1945 maar weinig ontmoetingen van deze soort geweest, die iets van belang hebben opgeleverd. EN moet zich de positie van de Russen voorstellen: vertegen* woordïgers van het land, dat met de zwaarste bewapening en het grootste leger ter wereld tegelijkertijd de indruk probeert te wekken, het meest vredelievende te zijn. Het streven van de regering te Aioskou is, het Westen zoveel mogelijk te verzwakken en zelf zo weinig mogelijk concessies te doen. De propaganda is er steeds op uit, eigen onbeduidende concessies als vervaarlijk voor te stellen en anderer concessies als verkapte pogingen toch de Sowjet*Unie naar het leven te blijven staan. Feitelijk pogen de Russen een toestand te bereiken, dat niet alleen het eigen volk maar ook andere volken hun propaganda geloven. Inderdaad, dan zou de vrede wel verzekerd zijn. Maar vraag niet, wat voor vrede! De grote problemen van dit ogenblik zijn de ontwapening en de Duitse hereniging. Natuurlijk zijn er nog wel meer. Wij noemen de vrijwording van de Russische satellietstaten. Maar dit punt zal op een topconferentie' waarschijnlijk alleen zijdelings aan de orde kunnen komen. Dringend; echteT is het, paal en perk te stellen aan de kansen op massai-ernietiging' als gevolg van een derde wereldoorlog. Het merkwaardige feit doet zich! daarbij voor, dat de kernwapens het uitbreken van zo'n oorlog eerder- belemmeren dan bevorderen. Dit is dan ook de reden, waarom met een! verbod en een uitbanning van deze wapens de"mensheid in genen dele is; gered. Men komt er alleen, wanneer de afschaffing van de kernwapens! een onderdeel is van een ontwapening op veel grotere schaal. Het is dezej betrekkelijk eenvoudige waarheid, die zo velen, geobsedeerd door het' gevaar van de atoombommen, hardnekkig over het hoofd zien. Het punt van de Duitse hereniging moet ook eindelijk eens uit het slop komen. Dat het tot dusver daarin is gebleven, is een gevolg van het Russische gebrek aan vertrouwen in een democratisch Duitsland en het Westelijk gebrek aan vertrouwen in een zo onmogelijk en gevaarlijk ding als een „neutraal" Duitsland. De moeilijkheid hierbij is, dat een tussenweg eigenlijk niet valt aan te geven. Duitsland zal of in vrijheid zijn lot moeten kunnen bepalen of het zal moeten leven op Russische condities. WIE nadenkt over de vraag, waarom de Russische heersers in de volheid van hun macht en in de zekerheid, dat het Westen nooit een oorlog zal voeren anders dan hij wijze van verdediging, toch op een topconferentie zijn gesteld, komt terecht bij de grenzen van de dictatuur. Een regiem als dat in Rusland kan veel, maar het kan niet alles. Het Russische volk wil de vrede en nog een hete reeks andere dingen, die te maken hebben met een veilig en verzekerd bestaan. De machthebbers kunnen, deze wensen niet negeren. Zijzelf zien trouwens wel in, hoe gevaarlijk al te grote spanningen zijn. Zij kunnen zich niet onttrekken aan de noodzaak, deze iet of wat te verminderen, al zullen zij zo lang mogelijk trachten, het te doen op hun eigen wijze. Het is inderdaad niet de bedoeling van de Rassen, niets te bereiken op' een topconferentie. Van de Westelijke landen kan hetzelfde worden gezegd. Misschien is de tijd rijp voor enig resultaat. Maar er valt, naar wij geloven, enkel iets te verwachten, wanneer het Westen zich niet laat intimideren en ach evenmin overgeeft aan de angstgevoelens, die de Rus sen al zeer lang met al hun kracht aanmoedigen en exploiteren. Voorlopig zullen de Westelijke landen er zeer goed aan doen, met duidelijk te laten uitkomen, dat de topconferentie alleen dan doorgaat, wanneer het ministerstreffeu een behoorlijke grondslag oplevert. Toen l. kombrinkde sluiswachter van Havel- te in Drentenog een heileemkraan aandreef bij de Zuiderzeewerken voor De Lem mer kwam de eerste inspiratie voor het schrijven van een ro man. Misschien heeft het gi- gantische werk, waaxHjm, hij zijn deel bijdroeg, spireerd. Toch nam hij dr -gejuifit „van. - He, ^•«ötratie. Zijn „Lief en leed op de - WaGjdÖlUef" getuigt ervan. Het als onosrwerp. Htj zocht. cijn speêlt op 5t&el gedeeltelijk op een Stof in iets dat aina verdwii- boeriiery, gedeeltelijk in het leven y r' T. y van éea visser. Htft verhaalt van TtETt. tïi riet Ier en van een vis- hun werkzaamheden Vfy-.van robben* sersdorp. jachtenV ~V Met een paar grote hitten.vsrheist EKombrinio. de aantrekkelijkheden EN paar sehrijfsblacs krabbel- van de nastuur, de werkzaamheden de hij vol en wat hy schreef aan boord, xle schoonheid van een werd door een plaatselijk vogelreservaat Met een sober ge- blad gepubliceerd. „Als je baar zet hy %^jn woorden kracht dan als gewoon arbeider je nenne- bij, zijn lichte öigen tintelen onder vrucht gedrukt ziet ogu dan ben je de blonde opstaanob kuif. zo trots als een aap." Maar ja. zo op het water was je Dat was het begin, zo omstreeks vaak lang van huis ten dat is voor de jaren 1936 of 1937. Na die eerste- het gezin niet prettig.1 Vandaar dat lmg volgde er meer de heer Kom- hij we] ia aanmerking -fcblde komen brink schreef nadien nog vijf boe- voor de functie van sluiswachter ken en acht tien feuilletons. De in ffavelte toen daarvoor' een vaca- laatste verschenen vooral in „Schut- ture was. Op 1 maart 3955 werd hij tevaec", het schippersblad. ,.De Vriend van oud en jong", een Oud-Gereformeerd georiënteerd tijd schrift. Kombrink neemt zijn werk se rieus. Als hij zelf een boek leest, waarvar de schrijver of de vertaler als zodanig benoemd. N onder alles door ^schreef Kombrink voort. Hij werkt zonder concept, in grote trek ken heeft hij het verhaal waaraan hy bezig is in zijn „„C-k V CU V.W V. ut blijk berft gegeven op een bepaald «oora. gebied met ter zake kundig te zijn. Toen hij een paar verhalen gepu- dan krijgt hij een schok Daarom bliceerd had schreef hij zijn boek wil hij zichzelf voor zulke fouten „De bruid van Schokland", dat een behoeden. „Je moet je bepalen bij groot succes werd en een oplage hetgeen je beheerst. Het moet we- van 15.000 exemplaren bereikte. De tenschappelijk verantwoord zijn", bruid was zijn moeder, die de döch- zegt hij. En als eigen ervaring te- ter was van de havenmeester op kort schiet en de encyclopaedic geen Schokland. Later verscheen als ver. uitkomst geeft neemt hij desnoods de volg: „De Zeeburcht", het tegen- telefoon te baat, woordige Kraggenburg in de N.O. Polder, waar zijn vader liehtwacb- ZIJN verhalen spelen zich af ter was. op het land bij de schippers Zijn ouders hebben op Kraggen- of bij de polderjongens en in taurs negentien jaar lang veel lief de natuurr. Eigen ervarin- en leed gedeeld. De jonge Kom- gen liggen er aan ten brink toen hij geboren werd, grondslag Hij deed ze op in een woonden zijn ouders er kreeg langs gevarieerde loopbaan daar zijn liefde voor de natuur mee. Als 16-jange jongen ging hij va- Het was prachtig, maar ook wel ren met een turfschipper en op zijn eens bar eenzaam. In de winter was eerste reis kwam hij door de sluis men er vaak vijf zes weken ge in Assen, waarop hij nu het gezicht isoieerd door het ijs, dat uit de heeft van het kantoor uit. waar hij Zuiderzee opdrong en enorme ijs- als waarnemend havenmeester iyde- duinen vormde, die alle verbindin- Iyk dienst doet. gen onmogelijk maakten. Je moest Die eerste reis was voor hem he- zorgen dan veel proviand in huis Iemaal geen pretje. Al had iïij naar te hebben: een baal xneel olie gist huis moeten lopen, hij zou gegaan en nog veel meer. zijn als dat mogelijk was geweest De berinneringen aan die tijd zijn zijn. krachten beproeven op een' verhaal over de Zuiderzeewerken. „Keileem", zal het heten. En dan, het leven in de natuur of het le ven op het land zal ook nog weL eens als inspiratiebron, dienen. Want een buitenman is Kombrink in hart en nieren. Voor zover zijn woorden rechtstreeks tot ons dat niet had den geleerd, blijkt het wel uit een telefoongesprek met zijn vrouw. Hij moet tijdens ons gesprek even een adres vragen. Maar die informatie kan niet zo kort of zakelijk zijn of zij biedt gelegenheid gauw te in- formeren of de kippen nog leg gen LONDEN", Volgens het Britse bird „News Chronicle" hopen Brits» geleerden voor het einde van het jaar met de bouw- te beginnen van eon vliegtuig met een stoommotor dat 100 dagen in de lucht kart blijven. De Havillandfabriek en de Brits» diensten, voor speurwerk op het ge bied van atoomenergie doen geza menlijk te Winfrith Heath in dors- etshire voorbereidende onderzoe kingen. LISSABON. Een Belgisch vlieg tuig heeft het Noorse vrachtschip „Polar Hav" geholpen, dat met machineschade kampte voor de kust van Mozambique. De „Polar Hav'' werd enige dagen geleden op sleeptouw genomen doop de Noorse vrachtboot ,jPolar Sïske". Liter heeft het Belgisch vliegtuig (Uit Leopoldsville) de noodzakelijke onderdelen voor herstel van de machine op een vlot bij de Polar Hav" laten vallen. zyn tijd en zijn zorgen, want het is een groot traject en er werken een 150 man personeel plannen zijn er wel. Hij wil nog altijd eens CAIRO. Een krijgsraad te Cairo is maandag begonnen met de berech ting van vijf personen, die worden beschuldigd van een samenzwering tot moord op president Nasser. De beklaagden worden bij verstek be recht. Eén van hen is de oud-minister van Binnenlandse Zaken, Moestafa Ma- raghi. Er zullen vijf getuigen worden ge hoord, onder wie ex-prins Moham med Abdel Moneim, die regent is ge. weest De beklaagden zouden de monar chie hebben willen herstellen. Aüoertentte lJWJ „Ik had die sneltrein echt niet in de gaten, zat te legen-," (Zó boeiend is nu PANORAMA f) Zo had het heimwee hem te pakken. Nog vele functies zou hy daarna vervullen: keileemkraan-aandrijver, toezichthebbende bij de Zuiderzee werken assistent baken meester, toe zichthebbende bij baggerwerken, schipbrugwachter, pont wachter, en waarnemend sluiswachter hij was werkzaam bij de bruggenbouw en als machinist op een directieboot. zo mooi, dat Kombrink zo'n haan tje best zou ambiëren. Je hebt een vrije dienst, je gaat eens wat vis sen, je ziet altijd de meeuwen hun sierlijk? lijnenspel tegen de luchi tekenen en je hoort het eeuwigdu rende geklots van de golven. Dat is ontzettend mooif „De mensen in de stad kun je dat bezwaarlijk aan het verstand bren gen. Maar als je er tegen kuiit is het een mooi, vrij leven. De mens staat er dicht by de natuur en dicht KDMBRÏNKS handen, zo wil het ons voorkomen, staan nergens verkeerd voor. In by God.' de oorlogsjaren toen ieder een zichzelf maar wat be zig hield, verrichtte hy opmetingen langs de rivieren. Je deed dan ten minste wat en het zakje koeten, of eendeneieren, dat het resultaat was van zo'n dag buiten, was altijd wel men. welkom. Al is er de laatste weken van Toen hij machinist was op de schrijven niet veel gekomen de directieboot voer hij geregeld op de functie van waarnemend haven- Wadden, een dankbaar terrein voor meester in Assen vergt veel van UTOBIOGRAFISCH in de eigenlijke zin is zijn werk niet. Hij eindigde het 'ver haal voor hij daarin zelf een plaats zou moeten, inne- Advertentie I.M.) Wat doet 0 eraan T 0 zoekt iets dat onmiddellijk helpt £r bestaat geen beter middel dan de beroemde CANADESE kindsrhoestsiroop met vitamine C BAGDAD Generaal Noeri ai Said, die al verscheidene malen pre mier is geweest, heeft maandag een nieuw IraakS kabinet gevormd ter vervanging van de regering van Ab- doeï tVahab Mirjan die eerder op de dag aftrad. De 70-jarige Noeri is evenals Mir jan een krachtig voorstander van het defensieverdrag van Bagdad, waar van zijn land, Engeland, Perzië. Tur kije en Pakistan lid zijn. Hij trad in juni van het vorige jaar onverwacht om gezondheids- ledenen af als premier. Er is geen reden voor het aftreden van Mirjan bekendgemaakt. AMSTERDAM De negentien jarige W- de V. die vorig jaar, ok tober een jongen met een priem, in de buik heeft gestoken, is door de rechtbank veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf. DE Britse (commerciële) televisie stelt zich nogal wat voor van een nieuw programma, dat „Candld camera" - openhartige' camera zal heten. Het is nieuw voor Enge land. niet voor Amerika, waar er enkele jaren geleden al heel veel om te doen is geweest. U zou „Can did camera" kannen vergelijken met de rubriek „Het leven betrapt", die de VARA enkele jaren geleden heeft uitgezonden. Maar toen had bet werken met een vastzakzendertje en een gecamoufleerde microfoon het doel, om bepaalde misstanden in dit geval de kwakzalverij en de waarzeggerij aan de kaak te stel len. Niettemin is ook naar aanleiding van „Het leven "betrapt" de vraag, of het moreel verantwoord Is men sen „op te nemen" zonder dat ze hiervan, op de hoogte zyn gesteld, aan de orde gesteld. Bii „Candid camera" gaat het al leen maar om de grap. Om de „practical joke", zoals dat soort grappan m Amerika heet. Dat zijn dan meestal grappen ten koste van iemand. De grote man op dit ge bied is bij de Amerikaanse televisie Allan Fiunt. Een heer die vroeger iets met de show-buiseness te ma ken heeft gehad en toen op de idee kwam van dit allervermakelijkst soort programma's. De eerste keer verborg Flunt een camera m «en venster van een kantoorgebouw Hij zette een knap meisje op het tiottoir. Het meisje had de opdracht passerende heren er toe te bewe gen het koffertje dat naast haar stond voor haar te dragen. De be doeling van het programma was, te laten zien hóéveel ridderlijke heren hun diensten zouden aanbieden, én hoe the heren zouden reageren op het gewicht van het koffertje. Want de „grap'1 was. dat dit koffertje was gevuld met cementDie uit zending moet een groot succes zijn j geworden. Evenals het vervolg er van. Toen stond Flunt zelf achter de toonbank in een. winkel. Er kwam een klant een sigarenaan steker brengen, met het verzoek die te repareren. Flunt nam de aan steker en gaf er met een voorha mer een geweldige klap op. Had u het gezicht van de klant moeten zien! Lachen maar, jongens.... IN Engeland wordt de eerste uit zending van „Candid Camera" heel serieus voorbereid. De vijf-en- veertig gegadigden voor de functie van interviewer in dit programma, hebben zich aan een moeilijke proef moeten onderwerpen. Zij kregen de opdracht achter m een taxi plaats te nemen en plotseling de chauffeur aan het schrikken te maken door luidkeels te roepen „Waar issLouis?H De chauffeur die maar één passa gier had gezien, moest er dan van worden overtuigd, dat Louis een kostbare gedresseerde vlo was, ver zekerd voor vijfduizend pond, die zo juist nog in een luciferdoosje had gezeten. Geschikt werd de kandi daat pas bevonden, als hij erin. zou slagen, de chauffeur zóver te krij gen. dat-ie do banken sloopte en overal zocht naar de niet bestaande Louis. Het grote verschil met het Ameri kaanse voorbeeld is, dat de uitzen dingen van „Candid camera" in En geland éérst op film (middels een verdekt opgestelde camera) worden vastgelegd. De „slachtoffers" krijgen het filmpje te zien voor het wordt uitgezonden. Ze hebben het recht do uitzending ervan te weigeren. Het grootste deel van de „grap" vervalt hierdoor natuurlijk. Een groot deel van de bezwaren ook. fpERLIJK gezegd zijn tee blij, dat onze televisie JiaaT toevlucht nog ntec behoeft te nemen tot dergelijke programma's. Hoewel ons tv-amuse ment best eens 'n paar pittige injec ties fcan oebrkifcew. Met het een- aktertje „Het einde van het begin" van Sean O'Cassey, dat de NCRV gisteravond heeft uitgezonden, ma ren we wel gelukkig. n Typisch Ierse klucht we nemen aan, dat zelfs het woord ,/zangelegenkeden" in de Ierse spreektaal een equivalent heeft met fraaie spelmogelijkhe- den, die door Willy Ruys "n door John Soer voo* prachtig toerden uitgebuit. Her: hopen we ook na de opheffing van de NTS-toneelkem nog vaak op het beeldscherm te zien. Het was allemaal heel onbenullig en heel amusant. Dit kan van het programma, dat aan deze door Max Douwes geregisseerde eenakter voor af ging. niet worden gezegd. De ru briek „Attentie" was samengesteld uit een aantal op zichzetf zeker niet onbelangrijke onderdelen. Maar er werd teveel gediscussieerd en pittig discussiëren elkaar desnoods lekker in de haren, zitten) is nu aan maal met de sterkste kant can ons Nederlanders, als xoe miercjoons of tv-camera's voor ons hebben. Nut tig was de door Leen Valkenier ge regisseerde documentaire Leen Val kenier, prettig ingeleid en toegelicht door de Amsterdamse kinderarts dr. Ph. H. Fiedeldy Dop. H.S. DAGELIJKS FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE Carter eti Etnjon&fcn VA$>TG£BQrtOfcrt TWEfc KERElS v 1 ntfc,DtluuiI£nAAR U nCr cjaai ervArtPocm.DiÊwn. a'öKs-t.. «•initrsnetTtnAhtn HEBBtfl ItriER lt\ L00 DE jACHTOPZiÊrtER Wel WH. Ltrt MtLPtn.nAARiKriAn ruibcmen &tTER HIERÖLIJVEH.... 321C. Har,':, die dc omkering kvLl. j^vft Rub aanwijzingen hoe hu de ..Sea serpent" tussen de gevaarlijke klippen door moet laten varen Hy weet ook nog precies, waar destijds de „Neptune" lag, toen Donald het kostbare mineraal vond en en hij wil de „Soa «crpent" naar het/elfde plekje dirigeren. Aan boord van de „Neptune" heelt men het andere schip niet zien naderen- het is een vissersvaartuig om terug te gaan r.aar Tulip- een druilerige dag met beperkt zicht. Kaoiicm rock om het Lutonium op te hi,Wi. Een relatie Baker is m zyn nopjes! Alles verloopt geheel van mü in Gardenas za! dan we! voor de verdere volgena de plannenWe gaan naor Gardenasexpeditie zorgen. Ik schat de waarde zeker op zegt hij tegen Lou Spencer, „en daar ga jy dus een tweehonderdduizend dollar En daar zal jij van boord. Maar je huurt dam aauw mogelijk ook niet slechter van worden, Lou'" „De vertegenwoordiger van de Sultan in de Internationale Zone een soon onderkoning, van het kleinst mogelijke formaat. De Kas- ba'n is ook op zichzelf de moeite waard; de Terence Monteith's heb ben er een bijzonder aardig huis kijk .ook naar hen uit." „Dé Monteith's hebben een land goed vlak naast Glentoran," zei Ju lia „maar ik denk niet dat >k ze zal ontmoeten," «Vast wel iedereen ontmoet iedereen in Tanger. En zorg dat je in geen geval de oude Lady Tracy mist ze woont daar al zo'n hon derd jaar en kent iedereen; het zou zelfs heel goed kunnen dat zij enig licht op Coïin kan werpen." „Een oude darae van honderd jaar?" zei Julia sceptisch. „dat lijkt me onwaarschijnlijk." „Dan kon je Lady Tracy niet," zei Geoffrey Consett met nadruk. HOOFDSTUK 3 De V i d a g o vertrok de valgen- jde 34end mm cf meer op tijd. Ju- J iia wandelde tussen de havenwerk in t lot het schip ivegioer. het kwam fhaar voor dat er wel een artikel in school voor Ebb nnd Flow, daarom trok ze een oude zyden rc- igenjas aan. zoals je die alleen m Ita- lie kunt kopen, bracht een bezoek I aan haar nieuwe vrienden in het .havenkantoortje en babbelde met de kraandrijver en stuwadoors in de loods; zc kreeg een gedetailleerd ver slag van de boksmatch, waar ieder dm ze ontmoette voor de radio met angstige spanning naar geluisterd had. hoewel Murphy's legertje van bewonderaars nog niet terug ge keerd was „O. die komen niet terug voor maandag," zei de rood harige man ?n tmt kantoortje Fr werd haar verschillende malen fets te drinken aangeboden, liet eerst, te gen lunchtijd, door de kraandrijver, die een zwak voor haar gekregen had; met een verrukkelijke aarze ling vroeg hij of /e wel eens een glaasje port gedronken had tn toen ze zei dat dit inderdaad het geval was, had hij haar meegeno men naar een kleine, vrolijke pub, waar de match opnieuw het onder werp van gesprek was. Haar lunch at ze aan boord, m de kleine salon tezamen met kapitein Blyth en de officier 'met de baard, die dc me neer Reeder bleek te zijn, waarvan de chef steward de dag tevoren de fles soda „geleend" had; deze maal tijd, zoals het de hele reis door ge bruikelijk zou zijn, vond plaats om half een Julia was aan de late kant en verontschuldigde zich te genover de kapitein door te verkla ren dat ze een glaasje gedronken had met de kraandrijver. Ze merkte op dat de stuurman bij het horen van deze woorden haar nieuwsgierig aankeek. „In .The Prospect of Whitby' ver onderstel ik", zei de kapitein. „Nee nee is dat hier vlakbij?" „Niet zover hier vandaan. Dat moet u eens gaan zien, als u het met kent." Het verwonderde Julia nogal dat de kapitein van de V i d a g o zo toe gankelijk was voor de afvaart; ze wist uit eigen ervaring dat de ka piteins van grote lijnen zich i n- communicado hielden zolang de boot niet buitengaats was. Maar ze had nog veel te leren met be trekking tot de levenswijze op vrachtboten: zowel de uren waarop de maaltijden npgediend worden, alswel de algemene onzekerheid die hun bewegingen bestuurt, 's Avonds was ze opnieuw te laat, daar ze zich niet gerealiseerd had dat ze om half zes alweer aten; om iets van de gastvrijheid in het kleine kantoor tje terug te betalen was ze cr om vijf uur naartoe gegaan met een fles Bourbon, een afscheidsgeschenk van een Amerikaans officier die voor haar bekoorlijkheden was ge vallen Julia had een afkeer van dit soort whiskey, maar dacht dat deze in het kantoortje wel geappre cieerd zou worden, wat inderdaad het geval was; daarom was ze te- laat. Maar het was onder een g!as Schotse whiskey met de kapitein, om negen uur 's avonds, dat ze zich pas goed geschokt voelde. Hy liet zich terloops ontvallen dat ze het eerst „Casa" zouden aandoen- (Hy sprak het uit als „Cassa".) „Waai- ligt dat?" „Casablanca." „Myn hemel, maar daar gaan we toch niet naartoe?" Julia had een biljet gekocht voor Tanger, veronderstellend, dat dit da eerste aanlegplaats zou zijn; ze luis terde ongeduldig naar kapitein Blyth' langzaam uitgesproken uit eenzetting, waarom door een ver gissing een deel van de vracht met in Tanger afgeleverd kon worden» cn hoe ze in plaats daarvan trac toren en luxe wagens voor „Cassa bijgeladen hadden. Als ze Casablan ca nan zouden doen, kon ze ook Paddy Lynch opzoeken en hem in lichtingen laten inwinnen omtrent Colin via de Banque Rekic Torque; maar dan, als Geoffiey's naspeurin gen in de Bank Van Engeland iets zouden opleveren, diende ze het hoe of wat te weten voor ze Paddy aan schoot. „Hoe lang zullen we in Casablan ca büjven?" vroeg ze, praktisch ge sproken de zacht uitgesproken zin nen van de kapitein afsnijdend. „Ongeveer twaalf uur mis schien vierentwintig. Je kunt het nooit op een uur na zeggen." Julia stond op, zich aanzienlijk snel ler bewegend dan ze gewoonlijk deed. ..Waar kan ik een telefoon vin den?" vroeg ze. „Excuseert u tnu. maar als we naar Casablanca gaan moet ik iemand te pakken zien ta krygen. onmiddellijk. Het kantoor is natuurlijk gesloten verdomme'. Er was een kiosk mei een tele foon lit) de andere poort van de ha ven, niet ver van het schip, vertel de de kapitein haar. Julia herinner de zich de poort; het was dezelfde die ij en de kiaandryver hadden gepasseerd op weg naar de pub. „Wel, als u me nu excuseert» vlieg ik er vandoor om te telefo neren". zei ze. „U zorgt er wel voor om half tien terug te zijn, nietwaar?" zei de ka pitein „Ik moest u eigenlijk niet meer laten gaan. het is tien over negen". „O, dan heb ik nog ruimschoots de tyd Erg aardig van u. Die ver schrikkelijke Scales had me natuur lijk moeten zeggen dat we naar Casa gingen wat een ntt! is die man toch" zet Julia, haastig haar whiskey ach te rovers In and: ze hoor de de kapitein langzaam grinniken terwijl ze zich wegrepte. (wordt vervolgd)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1958 | | pagina 1