Al-
Koelbloedigheid vereist
E
A
1
SLUISWACHTER
EN SCHRIJVER
Benauwende
kinderhoest!
gUCKLEYIj
Britten ontwerpen
atoomvliegtuig
Proces in Cairo tegen
samenzweerders
G E SP REK IN ZIEKENHUIS
KINDERHÖESTSIROQP
Noeri vormt nieuw
kabinet in Irak
.Openhartig'
Op film
Ook wel leuk
Speelse Speurtocht
2
Dinsdag 4 maart 1958
HET zou onjuist zijn om het toestemmen van Rusland in het houden
van «en, ministers bijeenkomst te zien als een groot succes van het
Westen, of zelfs, meer in het algemeen, als een goed teken. Wat
is gebeurd is, dat de Russen eindelijk zicb duidelijk hebben
uitgesproken over de weg, die moet worden gevolgd om te komen tot een
topconferentie. De Westelijke regeringen hebben ineer dan eens te kennen
gegeven, dat ze een topconferentie wel van belang achten, maar dat deze
slechts zin heeft, wanneer een vooroverleg in enigerlei vorm daarvoor een
basis heeft gelegd. Een samentreffen van de voornaamste politieke leiders
ter wereld, dat geen resultaten hoegenaamd zou opleveren, kan de dingen
alleen maar erger maken. De Russen hebben niettemin gedurende lange'
tijd krachtig op zo'ij onvoorbereide conferentie aangedrongen. Thans heb-!
ben zij bun mening herzien. Dan maar eerst een ministersbijeenkomst, J
hebben zij gezegd. i
De aandacht mag er op worden gevestigd, dat Amerika en Groot-Brit-J
tanje op deze vorm van voorbereiding niet zo bijzonder waren gesteld
In deze landen voelde men meer voor gewoon diplomatiek overleg, te
Moskou en in andere hoofdsteden. Zulk overleg had kunnen geschieden
in rust en vertrouwelijkheid. Een ministersbijeenkomst ligt meteen onder de
schijnwerpers van de publiciteit en daarmee onder de zware druk van de
propaganda. Dat is niet za gunstig. Men zal er ons niet van verdenken,
dat wij iets tegen publiciteit hebben*, maar er valt veel aan te voeren
tegen publiciteit, die dient om de waarheid tekort te doen. Daarom was
men in Washington en Londen niet zo gebrand op een ministersbijeen*
komst. De regering te Parijs daarentegen stond er niet afwijzend tegen
over. Nu Aioskou heeft gesproken, mag men verwachten dat Eisenhower
en MacmilJan niet het odium op zich zullen laden, een topconferentie te
willen torpederen.
Het i? deze verwachting die maakt, dat thans al globale data voor dit
grote samentreffen worden genoemd: mei, juni op zijn laatst. Het is alles
iet of wat voorbarig. De ministersirij een komst moet eerst tot een dragelijk
resultaat voeren, en er zijn na 1945 maar weinig ontmoetingen van deze
soort geweest, die iets van belang hebben opgeleverd.
EN moet zich de positie van de Russen voorstellen: vertegen*
woordïgers van het land, dat met de zwaarste bewapening en het
grootste leger ter wereld tegelijkertijd de indruk probeert te
wekken, het meest vredelievende te zijn. Het streven van de
regering te Aioskou is, het Westen zoveel mogelijk te verzwakken en zelf
zo weinig mogelijk concessies te doen. De propaganda is er steeds op uit,
eigen onbeduidende concessies als vervaarlijk voor te stellen en anderer
concessies als verkapte pogingen toch de Sowjet*Unie naar het leven te
blijven staan. Feitelijk pogen de Russen een toestand te bereiken, dat niet
alleen het eigen volk maar ook andere volken hun propaganda geloven.
Inderdaad, dan zou de vrede wel verzekerd zijn. Maar vraag niet, wat
voor vrede!
De grote problemen van dit ogenblik zijn de ontwapening en de Duitse
hereniging. Natuurlijk zijn er nog wel meer. Wij noemen de vrijwording
van de Russische satellietstaten. Maar dit punt zal op een topconferentie'
waarschijnlijk alleen zijdelings aan de orde kunnen komen. Dringend;
echteT is het, paal en perk te stellen aan de kansen op massai-ernietiging'
als gevolg van een derde wereldoorlog. Het merkwaardige feit doet zich!
daarbij voor, dat de kernwapens het uitbreken van zo'n oorlog eerder-
belemmeren dan bevorderen. Dit is dan ook de reden, waarom met een!
verbod en een uitbanning van deze wapens de"mensheid in genen dele is;
gered. Men komt er alleen, wanneer de afschaffing van de kernwapens!
een onderdeel is van een ontwapening op veel grotere schaal. Het is dezej
betrekkelijk eenvoudige waarheid, die zo velen, geobsedeerd door het'
gevaar van de atoombommen, hardnekkig over het hoofd zien.
Het punt van de Duitse hereniging moet ook eindelijk eens uit het slop
komen. Dat het tot dusver daarin is gebleven, is een gevolg van het
Russische gebrek aan vertrouwen in een democratisch Duitsland en het
Westelijk gebrek aan vertrouwen in een zo onmogelijk en gevaarlijk
ding als een „neutraal" Duitsland. De moeilijkheid hierbij is, dat een
tussenweg eigenlijk niet valt aan te geven. Duitsland zal of in vrijheid zijn
lot moeten kunnen bepalen of het zal moeten leven op Russische condities.
WIE nadenkt over de vraag, waarom de Russische heersers in de
volheid van hun macht en in de zekerheid, dat het Westen nooit
een oorlog zal voeren anders dan hij wijze van verdediging, toch
op een topconferentie zijn gesteld, komt terecht bij de grenzen
van de dictatuur. Een regiem als dat in Rusland kan veel, maar het kan
niet alles. Het Russische volk wil de vrede en nog een hete reeks andere
dingen, die te maken hebben met een veilig en verzekerd bestaan. De
machthebbers kunnen, deze wensen niet negeren. Zijzelf zien trouwens
wel in, hoe gevaarlijk al te grote spanningen zijn. Zij kunnen zich niet
onttrekken aan de noodzaak, deze iet of wat te verminderen, al zullen
zij zo lang mogelijk trachten, het te doen op hun eigen wijze.
Het is inderdaad niet de bedoeling van de Rassen, niets te bereiken op'
een topconferentie. Van de Westelijke landen kan hetzelfde worden gezegd.
Misschien is de tijd rijp voor enig resultaat. Maar er valt, naar wij
geloven, enkel iets te verwachten, wanneer het Westen zich niet laat
intimideren en ach evenmin overgeeft aan de angstgevoelens, die de Rus
sen al zeer lang met al hun kracht aanmoedigen en exploiteren. Voorlopig
zullen de Westelijke landen er zeer goed aan doen, met duidelijk te
laten uitkomen, dat de topconferentie alleen dan doorgaat, wanneer het
ministerstreffeu een behoorlijke grondslag oplevert.
Toen l. kombrinkde
sluiswachter van Havel-
te in Drentenog een
heileemkraan aandreef bij de
Zuiderzeewerken voor De Lem
mer kwam de eerste inspiratie
voor het schrijven van een ro
man. Misschien heeft het gi-
gantische werk, waaxHjm, hij
zijn deel bijdroeg,
spireerd. Toch nam hij dr -gejuifit „van. - He,
^•«ötratie. Zijn „Lief en leed op de
- WaGjdÖlUef" getuigt ervan. Het
als onosrwerp. Htj zocht. cijn speêlt op 5t&el gedeeltelijk op een
Stof in iets dat aina verdwii- boeriiery, gedeeltelijk in het leven
y r' T. y van éea visser. Htft verhaalt van
TtETt. tïi riet Ier en van een vis- hun werkzaamheden Vfy-.van robben*
sersdorp. jachtenV ~V
Met een paar grote hitten.vsrheist
EKombrinio. de aantrekkelijkheden
EN paar sehrijfsblacs krabbel- van de nastuur, de werkzaamheden
de hij vol en wat hy schreef aan boord, xle schoonheid van een
werd door een plaatselijk vogelreservaat Met een sober ge-
blad gepubliceerd. „Als je baar zet hy %^jn woorden kracht
dan als gewoon arbeider je nenne- bij, zijn lichte öigen tintelen onder
vrucht gedrukt ziet ogu dan ben je de blonde opstaanob kuif.
zo trots als een aap." Maar ja. zo op het water was je
Dat was het begin, zo omstreeks vaak lang van huis ten dat is voor
de jaren 1936 of 1937. Na die eerste- het gezin niet prettig.1 Vandaar dat
lmg volgde er meer de heer Kom- hij we] ia aanmerking -fcblde komen
brink schreef nadien nog vijf boe- voor de functie van sluiswachter
ken en acht tien feuilletons. De in ffavelte toen daarvoor' een vaca-
laatste verschenen vooral in „Schut- ture was. Op 1 maart 3955 werd hij
tevaec", het schippersblad.
,.De Vriend van oud en jong", een
Oud-Gereformeerd georiënteerd tijd
schrift.
Kombrink neemt zijn werk se
rieus. Als hij zelf een boek leest,
waarvar de schrijver of de vertaler
als zodanig benoemd.
N onder alles door ^schreef
Kombrink voort. Hij werkt
zonder concept, in grote trek
ken heeft hij het verhaal
waaraan hy bezig is in zijn
„„C-k V CU V.W V. ut
blijk berft gegeven op een bepaald «oora.
gebied met ter zake kundig te zijn. Toen hij een paar verhalen gepu-
dan krijgt hij een schok Daarom bliceerd had schreef hij zijn boek
wil hij zichzelf voor zulke fouten „De bruid van Schokland", dat een
behoeden. „Je moet je bepalen bij groot succes werd en een oplage
hetgeen je beheerst. Het moet we- van 15.000 exemplaren bereikte. De
tenschappelijk verantwoord zijn", bruid was zijn moeder, die de döch-
zegt hij. En als eigen ervaring te- ter was van de havenmeester op
kort schiet en de encyclopaedic geen Schokland. Later verscheen als ver.
uitkomst geeft neemt hij desnoods de volg: „De Zeeburcht", het tegen-
telefoon te baat, woordige Kraggenburg in de N.O.
Polder, waar zijn vader liehtwacb-
ZIJN verhalen spelen zich af ter was.
op het land bij de schippers Zijn ouders hebben op Kraggen-
of bij de polderjongens en in taurs negentien jaar lang veel lief
de natuurr. Eigen ervarin- en leed gedeeld. De jonge Kom-
gen liggen er aan ten brink toen hij geboren werd,
grondslag Hij deed ze op in een woonden zijn ouders er kreeg
langs gevarieerde loopbaan daar zijn liefde voor de natuur mee.
Als 16-jange jongen ging hij va- Het was prachtig, maar ook wel
ren met een turfschipper en op zijn eens bar eenzaam. In de winter was
eerste reis kwam hij door de sluis men er vaak vijf zes weken ge
in Assen, waarop hij nu het gezicht isoieerd door het ijs, dat uit de
heeft van het kantoor uit. waar hij Zuiderzee opdrong en enorme ijs-
als waarnemend havenmeester iyde- duinen vormde, die alle verbindin-
Iyk dienst doet. gen onmogelijk maakten. Je moest
Die eerste reis was voor hem he- zorgen dan veel proviand in huis
Iemaal geen pretje. Al had iïij naar te hebben: een baal xneel olie gist
huis moeten lopen, hij zou gegaan en nog veel meer.
zijn als dat mogelijk was geweest De berinneringen aan die tijd zijn
zijn. krachten beproeven op een'
verhaal over de Zuiderzeewerken.
„Keileem", zal het heten. En dan,
het leven in de natuur of het le
ven op het land zal ook nog weL
eens als inspiratiebron, dienen. Want
een buitenman is Kombrink in hart
en nieren. Voor zover zijn woorden
rechtstreeks tot ons dat niet had
den geleerd, blijkt het wel uit een
telefoongesprek met zijn vrouw. Hij
moet tijdens ons gesprek even een
adres vragen. Maar die informatie
kan niet zo kort of zakelijk zijn
of zij biedt gelegenheid gauw te in-
formeren of de kippen nog leg
gen
LONDEN", Volgens het Britse
bird „News Chronicle" hopen Brits»
geleerden voor het einde van het
jaar met de bouw- te beginnen van
eon vliegtuig met een stoommotor
dat 100 dagen in de lucht kart
blijven.
De Havillandfabriek en de Brits»
diensten, voor speurwerk op het ge
bied van atoomenergie doen geza
menlijk te Winfrith Heath in dors-
etshire voorbereidende onderzoe
kingen.
LISSABON. Een Belgisch vlieg
tuig heeft het Noorse vrachtschip
„Polar Hav" geholpen, dat met
machineschade kampte voor de kust
van Mozambique.
De „Polar Hav'' werd enige dagen
geleden op sleeptouw genomen doop
de Noorse vrachtboot ,jPolar Sïske".
Liter heeft het Belgisch vliegtuig
(Uit Leopoldsville) de noodzakelijke
onderdelen voor herstel van de
machine op een vlot bij de Polar
Hav" laten vallen.
zyn tijd en zijn zorgen, want het
is een groot traject en er werken
een 150 man personeel plannen
zijn er wel. Hij wil nog altijd eens
CAIRO. Een krijgsraad te Cairo
is maandag begonnen met de berech
ting van vijf personen, die worden
beschuldigd van een samenzwering
tot moord op president Nasser. De
beklaagden worden bij verstek be
recht.
Eén van hen is de oud-minister van
Binnenlandse Zaken, Moestafa Ma-
raghi.
Er zullen vijf getuigen worden ge
hoord, onder wie ex-prins Moham
med Abdel Moneim, die regent is ge.
weest
De beklaagden zouden de monar
chie hebben willen herstellen.
Aüoertentte lJWJ
„Ik had die sneltrein echt niet in de gaten, zat te legen-,"
(Zó boeiend is nu PANORAMA f)
Zo had het heimwee hem te pakken.
Nog vele functies zou hy daarna
vervullen: keileemkraan-aandrijver,
toezichthebbende bij de Zuiderzee
werken assistent baken meester, toe
zichthebbende bij baggerwerken,
schipbrugwachter, pont wachter, en
waarnemend sluiswachter hij was
werkzaam bij de bruggenbouw en
als machinist op een directieboot.
zo mooi, dat Kombrink zo'n haan
tje best zou ambiëren. Je hebt een
vrije dienst, je gaat eens wat vis
sen, je ziet altijd de meeuwen hun
sierlijk? lijnenspel tegen de luchi
tekenen en je hoort het eeuwigdu
rende geklots van de golven. Dat is
ontzettend mooif
„De mensen in de stad kun je dat
bezwaarlijk aan het verstand bren
gen. Maar als je er tegen kuiit is
het een mooi, vrij leven. De mens
staat er dicht by de natuur en dicht
KDMBRÏNKS handen, zo wil
het ons voorkomen, staan
nergens verkeerd voor. In by God.'
de oorlogsjaren toen ieder
een zichzelf maar wat be
zig hield, verrichtte hy opmetingen
langs de rivieren. Je deed dan ten
minste wat en het zakje koeten, of
eendeneieren, dat het resultaat was
van zo'n dag buiten, was altijd wel men.
welkom. Al is er de laatste weken van
Toen hij machinist was op de schrijven niet veel gekomen de
directieboot voer hij geregeld op de functie van waarnemend haven-
Wadden, een dankbaar terrein voor meester in Assen vergt veel van
UTOBIOGRAFISCH in de
eigenlijke zin is zijn werk
niet. Hij eindigde het 'ver
haal voor hij daarin zelf
een plaats zou moeten, inne-
Advertentie I.M.)
Wat doet 0 eraan T 0 zoekt
iets dat onmiddellijk helpt
£r bestaat geen beter middel
dan
de beroemde CANADESE
kindsrhoestsiroop met
vitamine C
BAGDAD Generaal Noeri ai
Said, die al verscheidene malen pre
mier is geweest, heeft maandag een
nieuw IraakS kabinet gevormd ter
vervanging van de regering van Ab-
doeï tVahab Mirjan die eerder op de
dag aftrad.
De 70-jarige Noeri is evenals Mir
jan een krachtig voorstander van het
defensieverdrag van Bagdad, waar
van zijn land, Engeland, Perzië. Tur
kije en Pakistan lid zijn.
Hij trad in juni van het vorige
jaar onverwacht om gezondheids-
ledenen af als premier.
Er is geen reden voor het aftreden
van Mirjan bekendgemaakt.
AMSTERDAM De negentien
jarige W- de V. die vorig jaar, ok
tober een jongen met een priem, in
de buik heeft gestoken, is door de
rechtbank veroordeeld tot een jaar
gevangenisstraf.
DE Britse (commerciële) televisie
stelt zich nogal wat voor van
een nieuw programma, dat „Candld
camera" - openhartige' camera
zal heten. Het is nieuw voor Enge
land. niet voor Amerika, waar er
enkele jaren geleden al heel veel
om te doen is geweest. U zou „Can
did camera" kannen vergelijken met
de rubriek „Het leven betrapt", die
de VARA enkele jaren geleden heeft
uitgezonden. Maar toen had bet
werken met een vastzakzendertje en
een gecamoufleerde microfoon het
doel, om bepaalde misstanden in
dit geval de kwakzalverij en de
waarzeggerij aan de kaak te stel
len. Niettemin is ook naar aanleiding
van „Het leven "betrapt" de vraag,
of het moreel verantwoord Is men
sen „op te nemen" zonder dat ze
hiervan, op de hoogte zyn gesteld,
aan de orde gesteld.
Bii „Candid camera" gaat het al
leen maar om de grap. Om de
„practical joke", zoals dat soort
grappan m Amerika heet. Dat zijn
dan meestal grappen ten koste van
iemand. De grote man op dit ge
bied is bij de Amerikaanse televisie
Allan Fiunt. Een heer die vroeger
iets met de show-buiseness te ma
ken heeft gehad en toen op de idee
kwam van dit allervermakelijkst
soort programma's. De eerste keer
verborg Flunt een camera m «en
venster van een kantoorgebouw
Hij zette een knap meisje op het
tiottoir. Het meisje had de opdracht
passerende heren er toe te bewe
gen het koffertje dat naast haar
stond voor haar te dragen. De be
doeling van het programma was, te
laten zien hóéveel ridderlijke heren
hun diensten zouden aanbieden, én
hoe the heren zouden reageren op
het gewicht van het koffertje. Want
de „grap'1 was. dat dit koffertje
was gevuld met cementDie uit
zending moet een groot succes zijn j
geworden. Evenals het vervolg er
van. Toen stond Flunt zelf achter
de toonbank in een. winkel. Er
kwam een klant een sigarenaan
steker brengen, met het verzoek
die te repareren. Flunt nam de aan
steker en gaf er met een voorha
mer een geweldige klap op. Had u
het gezicht van de klant moeten
zien! Lachen maar, jongens....
IN Engeland wordt de eerste uit
zending van „Candid Camera"
heel serieus voorbereid. De vijf-en-
veertig gegadigden voor de functie
van interviewer in dit programma,
hebben zich aan een moeilijke proef
moeten onderwerpen. Zij kregen de
opdracht achter m een taxi plaats
te nemen en plotseling de chauffeur
aan het schrikken te maken door
luidkeels te roepen „Waar issLouis?H
De chauffeur die maar één passa
gier had gezien, moest er dan van
worden overtuigd, dat Louis een
kostbare gedresseerde vlo was, ver
zekerd voor vijfduizend pond, die zo
juist nog in een luciferdoosje had
gezeten. Geschikt werd de kandi
daat pas bevonden, als hij erin. zou
slagen, de chauffeur zóver te krij
gen. dat-ie do banken sloopte en
overal zocht naar de niet bestaande
Louis.
Het grote verschil met het Ameri
kaanse voorbeeld is, dat de uitzen
dingen van „Candid camera" in En
geland éérst op film (middels een
verdekt opgestelde camera) worden
vastgelegd. De „slachtoffers" krijgen
het filmpje te zien voor het wordt
uitgezonden. Ze hebben het recht do
uitzending ervan te weigeren. Het
grootste deel van de „grap" vervalt
hierdoor natuurlijk. Een groot deel
van de bezwaren ook.
fpERLIJK gezegd zijn tee blij, dat
onze televisie JiaaT toevlucht nog
ntec behoeft te nemen tot dergelijke
programma's. Hoewel ons tv-amuse
ment best eens 'n paar pittige injec
ties fcan oebrkifcew. Met het een-
aktertje „Het einde van het begin"
van Sean O'Cassey, dat de NCRV
gisteravond heeft uitgezonden, ma
ren we wel gelukkig. n Typisch
Ierse klucht we nemen aan, dat
zelfs het woord ,/zangelegenkeden"
in de Ierse spreektaal een equivalent
heeft met fraaie spelmogelijkhe-
den, die door Willy Ruys "n door
John Soer voo* prachtig toerden
uitgebuit. Her: hopen we ook na de
opheffing van de NTS-toneelkem
nog vaak op het beeldscherm te zien.
Het was allemaal heel onbenullig
en heel amusant. Dit kan van het
programma, dat aan deze door Max
Douwes geregisseerde eenakter voor
af ging. niet worden gezegd. De ru
briek „Attentie" was samengesteld
uit een aantal op zichzetf zeker niet
onbelangrijke onderdelen. Maar er
werd teveel gediscussieerd en
pittig discussiëren elkaar desnoods
lekker in de haren, zitten) is nu aan
maal met de sterkste kant can ons
Nederlanders, als xoe miercjoons of
tv-camera's voor ons hebben. Nut
tig was de door Leen Valkenier ge
regisseerde documentaire Leen Val
kenier, prettig ingeleid en toegelicht
door de Amsterdamse kinderarts dr.
Ph. H. Fiedeldy Dop.
H.S.
DAGELIJKS FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE
Carter eti Etnjon&fcn
VA$>TG£BQrtOfcrt
TWEfc KERElS
v 1 ntfc,DtluuiI£nAAR
U nCr cjaai ervArtPocm.DiÊwn.
a'öKs-t.. «•initrsnetTtnAhtn
HEBBtfl ItriER
lt\ L00 DE jACHTOPZiÊrtER Wel WH.
Ltrt MtLPtn.nAARiKriAn ruibcmen
&tTER HIERÖLIJVEH....
321C. Har,':, die dc omkering kvLl. j^vft Rub
aanwijzingen hoe hu de ..Sea serpent" tussen de
gevaarlijke klippen door moet laten varen Hy
weet ook nog precies, waar destijds de „Neptune"
lag, toen Donald het kostbare mineraal vond en
en hij wil de „Soa «crpent" naar het/elfde plekje
dirigeren. Aan boord van de „Neptune" heelt
men het andere schip niet zien naderen- het is een vissersvaartuig om terug te gaan r.aar Tulip-
een druilerige dag met beperkt zicht. Kaoiicm rock om het Lutonium op te hi,Wi. Een relatie
Baker is m zyn nopjes! Alles verloopt geheel van mü in Gardenas za! dan we! voor de verdere
volgena de plannenWe gaan naor Gardenasexpeditie zorgen. Ik schat de waarde zeker op
zegt hij tegen Lou Spencer, „en daar ga jy dus een tweehonderdduizend dollar En daar zal jij
van boord. Maar je huurt dam aauw mogelijk ook niet slechter van worden, Lou'"
„De vertegenwoordiger van de
Sultan in de Internationale Zone
een soon onderkoning, van het
kleinst mogelijke formaat. De Kas-
ba'n is ook op zichzelf de moeite
waard; de Terence Monteith's heb
ben er een bijzonder aardig huis
kijk .ook naar hen uit."
„Dé Monteith's hebben een land
goed vlak naast Glentoran," zei Ju
lia „maar ik denk niet dat >k ze
zal ontmoeten,"
«Vast wel iedereen ontmoet
iedereen in Tanger. En zorg dat je
in geen geval de oude Lady Tracy
mist ze woont daar al zo'n hon
derd jaar en kent iedereen; het zou
zelfs heel goed kunnen dat zij enig
licht op Coïin kan werpen."
„Een oude darae van honderd
jaar?" zei Julia sceptisch. „dat
lijkt me onwaarschijnlijk."
„Dan kon je Lady Tracy niet,"
zei Geoffrey Consett met nadruk.
HOOFDSTUK 3
De V i d a g o vertrok de valgen-
jde 34end mm cf meer op tijd. Ju-
J iia wandelde tussen de havenwerk in
t lot het schip ivegioer. het kwam
fhaar voor dat er wel een artikel in
school voor Ebb nnd Flow,
daarom trok ze een oude zyden rc-
igenjas aan. zoals je die alleen m Ita-
lie kunt kopen, bracht een bezoek
I aan haar nieuwe vrienden in het
.havenkantoortje en babbelde met de
kraandrijver en stuwadoors in de
loods; zc kreeg een gedetailleerd ver
slag van de boksmatch, waar ieder
dm ze ontmoette voor de radio met
angstige spanning naar geluisterd
had. hoewel Murphy's legertje van
bewonderaars nog niet terug ge
keerd was „O. die komen niet
terug voor maandag," zei de rood
harige man ?n tmt kantoortje Fr
werd haar verschillende malen fets
te drinken aangeboden, liet eerst, te
gen lunchtijd, door de kraandrijver,
die een zwak voor haar gekregen
had; met een verrukkelijke aarze
ling vroeg hij of /e wel eens een
glaasje port gedronken had tn
toen ze zei dat dit inderdaad het
geval was, had hij haar meegeno
men naar een kleine, vrolijke pub,
waar de match opnieuw het onder
werp van gesprek was. Haar lunch
at ze aan boord, m de kleine salon
tezamen met kapitein Blyth en de
officier 'met de baard, die dc me
neer Reeder bleek te zijn, waarvan
de chef steward de dag tevoren de
fles soda „geleend" had; deze maal
tijd, zoals het de hele reis door ge
bruikelijk zou zijn, vond plaats om
half een Julia was aan de late
kant en verontschuldigde zich te
genover de kapitein door te verkla
ren dat ze een glaasje gedronken had
met de kraandrijver. Ze merkte op
dat de stuurman bij het horen van
deze woorden haar nieuwsgierig
aankeek.
„In .The Prospect of Whitby' ver
onderstel ik", zei de kapitein.
„Nee nee is dat hier vlakbij?"
„Niet zover hier vandaan. Dat
moet u eens gaan zien, als u het
met kent."
Het verwonderde Julia nogal dat
de kapitein van de V i d a g o zo toe
gankelijk was voor de afvaart; ze
wist uit eigen ervaring dat de ka
piteins van grote lijnen zich i n-
communicado hielden zolang
de boot niet buitengaats was. Maar
ze had nog veel te leren met be
trekking tot de levenswijze op
vrachtboten: zowel de uren waarop
de maaltijden npgediend worden,
alswel de algemene onzekerheid die
hun bewegingen bestuurt, 's Avonds
was ze opnieuw te laat, daar ze zich
niet gerealiseerd had dat ze om half
zes alweer aten; om iets van de
gastvrijheid in het kleine kantoor
tje terug te betalen was ze cr om
vijf uur naartoe gegaan met een
fles Bourbon, een afscheidsgeschenk
van een Amerikaans officier die
voor haar bekoorlijkheden was ge
vallen Julia had een afkeer van
dit soort whiskey, maar dacht dat
deze in het kantoortje wel geappre
cieerd zou worden, wat inderdaad
het geval was; daarom was ze te-
laat. Maar het was onder een g!as
Schotse whiskey met de kapitein,
om negen uur 's avonds, dat ze
zich pas goed geschokt voelde. Hy
liet zich terloops ontvallen dat ze het
eerst „Casa" zouden aandoen- (Hy
sprak het uit als „Cassa".)
„Waai- ligt dat?"
„Casablanca."
„Myn hemel, maar daar gaan we
toch niet naartoe?"
Julia had een biljet gekocht voor
Tanger, veronderstellend, dat dit da
eerste aanlegplaats zou zijn; ze luis
terde ongeduldig naar kapitein
Blyth' langzaam uitgesproken uit
eenzetting, waarom door een ver
gissing een deel van de vracht met
in Tanger afgeleverd kon worden»
cn hoe ze in plaats daarvan trac
toren en luxe wagens voor „Cassa
bijgeladen hadden. Als ze Casablan
ca nan zouden doen, kon ze ook
Paddy Lynch opzoeken en hem in
lichtingen laten inwinnen omtrent
Colin via de Banque Rekic Torque;
maar dan, als Geoffiey's naspeurin
gen in de Bank Van Engeland iets
zouden opleveren, diende ze het hoe
of wat te weten voor ze Paddy aan
schoot.
„Hoe lang zullen we in Casablan
ca büjven?" vroeg ze, praktisch ge
sproken de zacht uitgesproken zin
nen van de kapitein afsnijdend.
„Ongeveer twaalf uur mis
schien vierentwintig. Je kunt het
nooit op een uur na zeggen."
Julia stond op, zich aanzienlijk snel
ler bewegend dan ze gewoonlijk
deed.
..Waar kan ik een telefoon vin
den?" vroeg ze. „Excuseert u tnu.
maar als we naar Casablanca gaan
moet ik iemand te pakken zien ta
krygen. onmiddellijk. Het kantoor
is natuurlijk gesloten verdomme'.
Er was een kiosk mei een tele
foon lit) de andere poort van de ha
ven, niet ver van het schip, vertel
de de kapitein haar. Julia herinner
de zich de poort; het was dezelfde
die ij en de kiaandryver hadden
gepasseerd op weg naar de pub.
„Wel, als u me nu excuseert»
vlieg ik er vandoor om te telefo
neren". zei ze.
„U zorgt er wel voor om half tien
terug te zijn, nietwaar?" zei de ka
pitein „Ik moest u eigenlijk niet
meer laten gaan. het is tien over
negen".
„O, dan heb ik nog ruimschoots
de tyd Erg aardig van u. Die ver
schrikkelijke Scales had me natuur
lijk moeten zeggen dat we naar
Casa gingen wat een ntt! is die
man toch" zet Julia, haastig haar
whiskey ach te rovers In and: ze hoor
de de kapitein langzaam grinniken
terwijl ze zich wegrepte.
(wordt vervolgd)