Benelux-gezelscHap op
Haagse bodem vereend
,In strijd met journalistiek
fatsoen; uitzetting te ver'
1
jhr. Tjarda van Starkenhorch
vorige week zeventig jaar
©iWMii
i ALANS—i
j j
Binnenhof
de excellente half-zware? shag
van Douwe Egberts
handige plastic tabakszak!
MINISTER HELDERS OVER AFFAIRE-DE WIT
"•^Speelse Speurtocht
SPRO
door FRANK GODWIN
AVONTUREN
VAN
Maandag 10 maart 1958
Advertentie I.M
(Van onze parlementaire redacteur)
VANMORGEN om half elf is de
Raadgevende Interparlementaire
Benelnxraad voor de eerste maal op
het Binnenhaf samengekomen. Bel
gische en Luxemburgse volksverte
genwoordigers deelden broederlijk
de gewijde, groene bankjes met dc
geachte afgevaardigden van Neder
land. Trad in het afgelopen zittings
jaar te Brussel de bejaarde en.be-
baarde Belgische katholiek Frans
van Cauwelaert als voorzitter op; hier op bloedeigen bodem is de robuuste
Nederlandse socialist mr. Jaap Burger uit. Willemstad verkozen, die tot
dusver als ondervoorzitter fungeerde. Wordt in deze richting voortgewerkt,
dan zou volgend jaar een Luxemburgse liberaal aan de beurt wezen.
commissie had liever willen weten of
IN de tweede Vergadering van de
Raad „dans rHémicycle du Sénat
au Palais de la Nation, Bruxelles"
oftewel „in de- vergaderzaal van; de
Senaat in het 'Paleis der Natie te
Brussel", zoals het tweekolommïg,
stenografische verslag volledig ver
taalt beeft - prof. Carl Papl Maria
Romme uit Oirschot het eigenlijk an
ders gewild. Terv/üle van een krach
tige leiding, welke de Raad vooral
in. zijnaanloopperide nodig zou
hebben, achtte' hij een zekere con
tinuïteit, een; herkiezing gedurende'
r tot vier jaar Wenselijk. En hij
MR. BURGER
.„.Benclux-burger....
democratische vrienden", waarmee
in dit geval dus niet alleen zijn r.k.
geloofsgenoten in België en Luxem
burg, doch óók de Nederlandse anti
revolutionairen en christelijk-histo-
rischen bedoeld werden; net alsof de
oude „christelijke coalitie" even was
hersteld. Maar de wens om de drie
nationaliteiten gelijk te behandelen,
heeft tenslotte toch de doorslag ge
geven. f
Personencultus
DE voorzitterswisseling vloeit dus
niet vóórt uit kritiek op de ge
routineerde leiding "wan Rederijker
Frans van Cauwelaert. Integendeel,
op 13 december j.L bij de behan
deling van het verslag der drie re
geringen betreffende de culturele sa
menwerking heeft de raad harte
lijk geapplaudiseerd voor "wat hij ge
durende tientallen jaren ter voorbe
reiding van de verbondenheid der
Benelux-landen heeft' verricht. Hij
dankte toen Voor die vriendelijkheid,
maar voegde er meteen waarschu
wend aan toé: „Laten we evenwel in
de schoot van de Beneluxraad niet
doen aan personencultus". Het be
knopte Belgische verslag van die
vergadering noteerde, tussen haakjes,
op een welmenende wijze, welke de
Haagse Handelingen altijd vreemd
blijft, ook de reactie van de raad:
„Men glimlacht".
VANDAAG stond het verslag der
regering betreffende de buiten
landse samenwerking op de agenda.
De commissie uit de Raad, welke
voor de buitenlandse vraagstukken is
aangewezen, heeft reeds op 6 no
vember jl. „onverbloemd uiting ge
geven aan haar teleurstelling over
het verregaande laconisme"van dit
verslag. In feite stond er nL niet
veel meer in, dan dat er sinds 1952
een „permanente commissie van over
leg*' was; dat de drie ministers van
Buitenlandse Zaken geregeld van ge
dachten wisselden en hoe men een
maximaal gebruik van de diensten
der drie ambassades kan maken. De
ir in de afgelopen vijf jaren een
stemmigheid was verkregen ten aan
zien van belangrijke internationale
kwesties als de Europese integratie,
de ontwapening,'Hongarije en Suez,
blijkbaar om da leden van de Raad
alle gelegenheid te geven aan hun
gevoelens vrij lucht te geven, hebben
de regeringen kort geleden besloten,
dat zij in alle drie landen parle
mentaire onschendbaarheid genieten.
Misschien was Den Haag wel een
beetje bang dat de zuiderburen-zich
bijv. zouden herinneren, hoe koning
Willem I honderd en veertig jaar
geleden, de Belgische prins van Chi-
may als kamerheer verbood ten Hove
te verschijnen'omdat deze had ge
stemd tegen een belastingwet, welke
overigens toch door de Eerste Kamer
was aangenomen.
Aan de andere kant is het de lange
Nederlandse minister van Buiten
landse Zaken, mr. Joseph Luns wel
toevertrouwd, verontwaardigde ge
moederen te sussen. Toen laatst bij
de behandeling van zijn begroting in
de Tweede Kamer gepikeerd werd
geklaagd over de slechte plaats, welke
Belgische en Luxemburgse, kamerle
den in de Ridderzaal was toegewezen
bij de plechtige ondertekening van 't
Beneluxverdrag, bracht hij iedereen
aan het lachen. Hij vertelde, dat de
chef van het protocol met iiiet min
der dan 16 ordecommissarissen aan
wezig was geweest maar dat men de
„innovatie" had bedacht om, ter on
derstreping van de vervlochtenheid
der drie landen, de hoge Belgische en
Luxemburgse autoriteiten te vermen,
gen met hun Nederlandse collega's.
Dit veroorzaakte, zo zette hij uit
een. dat „het blok, voor Ministers
en Staatssecretarissen bestemd --en
de ministers zijn reeds in ons
land volgens de bekende wet van
Parkingson van zes. geloof ik, in
1900 tot -14 op dit ogenblik in aantal
gestegen -• reeds de indruk maakte
van een enorme falanx. Van daar
ook, dat de hoge autoriteiten, die
onmiddellijk achter de ministers wa
ren geplaatst, de indruk maakten een
beetje in de menigte van excellenties
te zijn verdronken; „Maar ik persoon
lijk had geen enkele klacht", zei hij
stralend!
V ORIGE week werd de. vroegere
gedistingeerde' gezant van Ne
derland in Brussel, jhr. mr. Alidxus
raai Eerste Kamerlid en is beter be
kend als commissaris der. Koningin
in Groningen. Oorspronkelijk kwam
zijn protestantse familie uit Fries
land; stamvader was - omstreeks
1429 - Tjaard van Tiarda. Maar anno
1531 werd al een Lambert Tiarda
v. Starkenborgh (dus genoemd naar
een State bij Dokkum) gedeputeerde
van Groningen. En in 1667 was een
Ludolph Tjurda van Starkenborgh
afgevaardigde te Breda bij de vre- j
desonderhani_eiingen over de tweede
oorlog met Engeland, welke door het
succesvol optreden van De Ruyter
bij Chatham, een bevredigend einde
namen en de oude Republiek bijv.
Suriname opleverden. Maar daérover
met het bezoek van het Engels ko
ningspaar hier in zicht, geen wan
gunst-wekkend woord meer!
Wel mag hier herinnerd worden
aan het tragische uur, dat de thans
zeventigjarige als gouverneur-gene
raal van Nederlands-J.ndië beleefde
na de aanval der Jappen, Hijstond
voor de keus, te vertrekken dóch
verkoos te blijven en zond dr. Van
Mook, die hij het meest geschikt
achtte om in het buitenland de Ne
derlandse regering steun te geven,
tegen diens wil, heen. Op het laat-
Radiogesprek over
won in gruilvraa gs tuk
DEN HAAG. Vanavond wordt
om kwart voor acht 'via de zender
Hilversum I voor de radio gesproken
over de problemen, welke 2ich bij
woningruil. voordoen. Daarbij zal ook
de taak ter sprake komen van de
door het bedrijfsleven en de over
heid in het leven geroepen en ge
ste ogenblik is er nog over gedacht; subsidieerde stichting .Interlocale
of hij de bergen zou ingaan. Op een
;ueri!la-oorlog - als nu de Padang-
regering - was het Nederlands-Indi
sche leger echter niet voorbereid;
terwijl generaal Bakkers er op tvees,
dat ook de stemming der bevolking
met gunstig was. Zo bleef de GG in
zijn villa te Bandoeng tot een hoog
Japans officier kwam om een wacht
te installeren.
Niet best
IK liet hem door de adjudant
vragen binnen te komen, op
dat ik even met hem zou kunnen
spreken", aldus verhaalde jhr. Tjar
da v. Starkenborgh Stachouwer veel
later aan de „Parlementaire Enquê
tecommissie" maar dat wilde hij
niet;, hij verzekerde, dat 'de wacht
er zou zijn om de Gouverneur-Ge
neraal te beschermen, niet om hem
te hinderen. Er kan bijgevoegd wor
den, dat de Japanners nooit met mij
over enig ding van zakelijke aard
gesproken hebben. Ik had één en
ander overdacht óm klaar te zijn,
wanneer zij mij iets zouden vragen,
bijv. waar de Europeanen het best
geïnterneerd zouden .worden, want
Woningruilcentrale" in Utrecht, Aan
dit radiogesprek wordt deelgenomen
door de heren Ai van den Ham, wet
houder voor Volkshuisvesting en So
ciale Zaken in Arnhem, S. P. C.
Terpstra, administrateur van de Gem.
Woningdienst in Amsterdam, J. W.
A. van Dijk, directeur van de 'cen
trale en W. J. A. H. van Berkeï,
hoofd van de afdeling Verdeling
Woonruimte van het ministerie van
Maatschappelijk Werk.
PEKING De Chinese eenheden
„volksvrijwilligers" die binnenkort
uit Noord-Korea zouden worden te
ruggetrokken. zijn reeds begonnen
hun verdedigingsstellingen aan
Noordkoreaanse troepen over te dra
gen. aldus een bericht van het pers
bureau Nieuw China uit Peking,
fAavertentte t.M
Als 't rat» hoog opschiet
in de heel -
oplaaiend vanuit de maag
Dat is gesn. kwaal die ge nog langer
-j_,hoeft te dragen. Neem Kennies die
dat de Nederlanders geïnterneerd blussen de brandende pijn. Voetstoots,
rniirten wnrHen Wlr mn wnnr- Ho i Renjpeg neutraliseren alle overtollig
maagzuur en nemen zo de oorzaak weg
van die snerpend brandende pijn.
Warmoldus Lambertus
Starkenborgh Stachouv
jaar. Hij was ce
da van
zeventig
van een libe-
JHR. TJARDA
VAN STARKENBORGH
....interneren....
zouden worden, leek mij voor de
hand te liggen; misschien is deze
maatregel voor sommigen, ondanks
de misère in de kampen, nog een
zekere bescherming geweest. Velen'
zouden zich in clandestien werk
hebben geworpen, waaraan in Tr.dië
waarschijnlijk nog meer gevaren
verbonden waren dan hier. Ik had
dus overwogen wat ik zou moeten
antwoorden, als mij naar de beste
wijze van interneren zou worden
gevraagd, maar ik heb niet de ge
legenheid gekregen mij er over uit
te spreken"., -
Van Bandóeng werd hij vervoerd
naar de gevangenis Soekamiskeis,
daarna naar Batavia tot eind 1942.
vervolgens via een tussenverblijf in
Singapore, naar "Formosa om ten
slotte, toen de Amerikanen daar te
dicht bij kwamen, te belanden In
Mandsjoerije, waar hij aug,: 1945
door de Russen werd bevrijd.De
Nederlandse regering Schermenhom
zond hem een hartelijk telegram en
liet hem de keus of naar zijn va
derland of? naar zijn gezin in; Tndië
te gaan. Hij vond plichtsgetrouw
de \:oorkeur voor zijn komst naar
Nederland voor de hand liggend,
niet vermoedend, dat reeds in* okto
ber 1945 de ontwikkeling van de
Indonesische kwestie hem ontslag
zou doen nemen! Over zijn licha
melijke toestand na de gevangen
schap zei hij slechts: „Ik voel mij
niet best"!
Geneesmiddel
ENFIN, morgen gaat de Tweede
Kamer weer verder met de ge
neesmiddelenwet. En het onderwerp'
van gesprek is precies hetzelfde als
in 1865 en 1932, toen deze wet óók
ter sprake kwam; de positie van
de drogist! Minister Suurhoff zal
antwoorden op hetgeen o.m. door de
Partij Voor De Apothekers, de Ver
eniging Van Drogisten en de Club
van Pharmacon is gezegd.
Andere opbouw,
zelfde karakter
jTïE N.C.R.V. heeft enige r-eran-
dering gebracht in de opbouw
van haar zaterdagavond-televisie
programma. Op het karakter van de
avond is deze verandering zonder
invloed gebleven. Het blijft een fa
milie-avondje, met als hoogtepunt de
meer gezapige dan gezellige wed
strijd Uit tegen Thuis, Het aardigste
onderdeel daarvan zijn de actuele
vragendie oltyd enkele mensen die
in het nieuws zijn geweest, voor de
camera's bretigen. Ditmaal de dap
pere familie, die de' passagiers van
de in de omgeving van Linschoten te
water geraakte Ejus redde, en de
tachtigjarige, zéér krasse, Haagse
ridder-tramconducteur. Voorheen
werd ditspelletje gespeeld tussen
de nummers van de show doorNu
is de show een afgerond geheel ge
worden. Een winst kunnen we het
niet vinden. Goede jongleurs en
goede marionetten hebben we al zó
vaak op het beeldscherm gezien, dat
we er op uitgekeken raken. itfaar dit
kan natuurlijk een kwestie van per
soonlijke smaak zijn. Om daaraan
dan meteen een persoonlijke profetie
vast te knopen: i-n het variété zien
we voor de televisie, zeker voor de
vaderlandse televisie, weinig toe
komst. Zij zal naar andere moge
lijkheden moeten zoeken. We hopen
dat de N.CJR.V. dit spoedig gaat
doen. In navolging van V.A.R.A. en
K.R.O. (die immers ook aangekon
digd heefti met1 een muzikale kome
die te komen).
Prettig onderdeel van het N.C.R.V.-
programma blijft de rubriek „Pas
Geperst". Er zijn mensen die zich er
san storen ,dat Pi Scheffer zowel
vertegenwoordigers van de Serieuze
Muziek als dienaren van de „lichte
muze bij de kijkers introduceert. Dit
vinden wij nu juist een van de at
tracties van de rubriek. Zoals wij
het 'n voordeel van de gemeentelijke
vervoerbedrijven vinden dat ze, in
tegenstelling tot de Spoorwegen,
géén verschil tussen eerste en twee
de klasse kennen.
DEN HAAG. Voor het bereiken
van overeenstemming tussen de re
geringen van Nederland, Suriname
en de Nederlandse Antillen over een
Rijkswet of een Algemene Maatre
gel van Rijksbestuur voor'de rege
ling van het toelaten en uitzetten
van Nederlanders zijn de omstandig
heden minder gunstig, nu juist op
dit punt een belangrijke tegenstelling
in de Nederlandse Antillen aan de
dag Is getreden. Dit deelt minister
Helders in zyn Memorie van Ant
woord aan de Eerste Kamer over de
begroting Zaken Overzee.
Over de uitzetting van de heer De
Wit zegt de minister, dat het hier
betreft de uitzetting, van een jour
nalist op grond van zijn gedragingen
als journalist. Mr. Helders betreurt
het, dat deze journalist destructieve
kritiek heeft uitgeoefend op de re
gering der Nederlandse Antillen. Het
gaat echter niet om een waardering
van het journalistieke werk van de
beer De Wit. maar om de vraag of
door uitzetting al dan niet de pers
vrijheid za! worden aangetast.
Volgens artikel 45 van het Statuut
is de zorg voor dé verwezenlijking
van dit fundamentele menselijke
recht een eigen aangelegenheid. Dé
regering van het J koninkrijk- heeft
zich daarom tot dusverre onthouden
van enigerlei inmenging, afwachten
de, "of in de. Nederlandse Antillen
zelf een oplossing zóu worden ge
vonden.
Eerst kortgeleden is de aangele
genheid. binnen de bemoeienis van
de regering van het koninkrijk ge
komen, doordat de;-gouverneur de
beschikking, waarbij'het beroep van
De Wit werdafgewezen, niét heeft
vastgesteld. De gouverneur meent na
melijk dat deze beschikking in
strijd is met de fundamentele men
selijke rechten, waarvan de waar
borging een aangelegenheid van het
koninkrijk is.
Naar aanleiding ven de vraag van
enige leden, waarom dr. Van Bins-
bergen geen medewerking wilde
verlenen aan de opdracht van de
minister van Justitie van dé Neder
landse Antillen tot uitzetting van
de hoofdredacteur van de Beurs- en
Nieuwsberichten, de heer De Wit,
deelt de minister mede, dat naar
diens oordeel de artikelen in de
.Beurs- en Nieuwsberichten", hoe
wel in strijd met de normen van
journalistiek fatsoen, niet voldoende
grond opleverden, om deze hoofd
redacteur het laud uit te zetten.
Speelgoed I
EET. op, deze revolver'is geen
.speelgoed." Dit is een
citaat van Paul. Vlaanderen, Hui
chelarij. als u 't ons-vraagt. Want
voor mr. Vlaanderen zijn revolvers
wél speelgoed, In de acht afleve
ringen van het gisteravond tot
klaarheid gebrachte Spencer-myste
rie hebben we het weer kunnen
vaststellen. We acceptoren- die re
volvers van Paul, zoals we de ste
reotiepe opmerkingen vanTna, de
vele onwaarschijnlijkheden en de
vaak onlogische karaktertekeningen
accepteren. Waarom? Omdat de heer
Francis Durbriage zo handig weet
te speculeren op het kind in ons,
dat blijft terug verlangen naar Win-
netou en Old Shatterhand. We zijn
er hem erkentelijk voor. En we
vindén het jammer, dat er weer
een Vlaanderen-avontuur afgelopen
Speelgoed ÏI-<
T)E vijf auteurs, die door de KRO
■*-' vorig -jaar al zijn uitgenodigd
om ieder: een deel van ©eh vervolg-
hoorspel .voor hun rekening te ne
men. hebben de radio als speelgoed
mogen gebruiken. Als ze er alle vijf
even prettig mee spelen als Hen-
riette van Eyck, die het gisteravond
uitgezonden tweede deel: heeft ge
schreven, zullenze de luisteraars 'h
groot plezier doen. Henrietta van
Eyck beheerst de hoorspel techniek
natuurlijk niet zo goed als de heer
Durbridge, maar ze is éen veel ba-
tere schrijfster. En al toonde ze zich
in „Prinsengrachtvierhonderdzo-
veel" niet van haar allersterkste
kant. het was toch een heel amu
sant gevalletje.'De verteller had er
veel in ;te doen. Dat heet niet te
mogen in een hoorspel,Maar als
die verteller zo'n knappe radio
acteur is als Paul Deen, mag het
van ons best. We zijn benieuwd
wat voor draai Jan Willem Hof-
stra volgende week zal geven aan
het door' Michèl van., der Plas zo
vermetel begonnen.verhaal.
V. ;lï.S,
Vancnoml
IN 'het programma van, Hilversum
I om 8.05 uur de 88-ste afleve
ring van De familie Doorsnee.
Om 10.05 uur concerteert het jRadlo-
philharmonisch Orkest onder leiding
van Bernard Haitink. De jsopraan
Erna Spoórenberg zingt -tivee con-
certaria's van W. - A„ Mózart; het
concert dat 15 januari j.l^werd op
genomen In de Rotterdamse ^Rivièra
Hal,begint met 'de .Derde Symfo
nie van de 53-jarige componist Leon
Ortheï. Dit werk van Orthel, die
eerst heelt gewerkt onder leiding
van Johan, Wagenaar en later stu
deerde aan de Hochschule für- Ma-
sik te Berlijn, is gecomponeerd in
1943.'
DAGELIJKS FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE
ÜKBSËIW&L-««.r-1 rZTT. -wm-r V-/ AJ i -rrrrmi
HAAR HET HET2ELF
rouw
SPROETJE
nijn&LOEP
uLADALoE
3253. Ook deze nieuwe pogingen leveren échter
niets op. Dagenlang, duiken de twee vrienden en
op den duur kennén zij de rotswand als hun
broekzak. Op zekere dag'echter doet Rob een
.merkwaardige ontdekking: hij vindt op een
diepte van slechts twintig meter een grot, die
niet zo donker, is als de ar
licht vandaan? Hij haalt Hank er bij en samen
gaan zij de grot in. Hé, dat is wel erg vreemd,
want naarmate zij verder in de rotsspleet door
dringen wordt het steeds lichter. Zonder lamp
kun je hier zelfs vrij goed zien. En toch zijn ze
veertig meter in de s.
gedrongenRob en Hank begrijpen er niets
van. Maar het avontuur lokt en beiden willen
zien. wat er achter deze geheimzinnige grot
schuil zou kunnen gaan. Voorzichtig zwemmen
zij verder. Het licht wordt steeds sterker.
Julia zagtoen het schip voortvoer
langs de kust om tenslotte achter de
lange lange pier te duiken die de ha
ven afsluit, is eerst- de lelijke fa-
briekswijk in - het noorden vande
stad, en daarna een conglomeratie
van hoge, vormeloze, crème-kleurige
huizenblokken in moderne stijl, bijna
wolkenkrabbers, die de stad zelf vor
men. Dit is bedriegelijk. Het zóu een
kleiner New York. kunnen zijn; klei
ner, en minder lelijk dan het fantas
tische silhouet van Manhattan, maar
zeker niet het idee dat men zich van
Noord-Afrika heeft gemaakt, of van
18 .wat aan sommige mensen", zei Julia. welk deel van de Oude Wereld dan
1 ,T .«Maar ik zal heel langzaam tewerk 00k-vanaf het dek nam Julia dit al-
1 „Nee ik heb nooit een voet in gaan, dat beloof ik u. Hartelijk dank." ieraaal 0p toen ze de haven nader-
I Noord-Afrika gezet. Ik vind bet nog- Op dit moment kwam Freeman de den zag ze tenminste de plaatse-
al opwindend. Voor alle tips en sug- ladder opstommelen en liep de kaar- jijke havenarbeiders er geheel anders
'gesties houdt ik me dankbaar aanbe- tenkamer in hij stopte toen hij Ju- uitzagen dan Murphy's vrienden in
volen", zei Julia, met een zweem van liazag. de London Docks: niét alleen had-
haar veroverende glimlach. Ze was „o, hallo'zei hij „ik had niet (jen ze~ eeQ keel donkere huid, som-
ervan overtuigd, dat wanneer Reeder verwacht u hier te treffen". migen waren klaarblijkelijk negers,
tips of inlichtingen gaf betreffende „Ik kijk naar de radar", zei Julia, maar velen van hen droegen lange
1 Tanger deze van geheel andere aard Ze keerde zich weer om naar het gewaden en om hun hoofden kleine
zouden zijn dan die van Geoffrey. Ze scherm. Boven in de linkerhoek wa- veelkleurige mutsjes, gebreid of ge-
vergiste zich hierin niet. .Hij keek ren de chrysantbladen, nu vrij helder kaakt in dessins die leken op Fair-
1 haar onderzoekend aan in de zwakke en. scherp en veel verder uitgespreid en heel vuil.
'weerschijn van het licht boven de. in de richting van bet schip. „O, kijk wat pen wnnderliike
kaartentafel; dan: eens, meneer Reeder - nu kun je- ulkfts^ momoeldTze S ri?hz<5f
„Ik zal u er een paar geven", zei Spanje goed zien". pJaS?„
hij ten slotte. „Ik veronderstel niet Reeder keek evenwel niet; in plaats had"
'dat ze gewoonlijk aan jonge dames daarvan liep hij naar buiten de brug
verstrekt worden, maar ik weet dan op, wierp een blik in het kompashuis- De Arabische havenarbeiders, in
ook niets van jongedames af! je, daarna op zijn horloge, om vervol- kun eigenaardige zakjurkèn waren
„Wel, komt u maar over de brug", gens terug te keren en zieb bezig te Aanzienlijk: vlugger ter been San hun
zei Julia, met een soort rustig onge- houden met ae kaart op de tafel, confraters in Londen De dekkleden
1 dull* waar hij evenals kapitein Blyth met W3ren verwijderd terwijl de VIDA-
i „En zit u met teveelm over het een potlood X trok en er „23.59 uur" qq nog rustig aan de binnenzijde
-jongedameschap, want in werkelijk- onder schreef. yan de pier gleed, wachtend op het
heid ben ik een keiharde „Jouw beurt nu", zei hij tegen teken om te meren, en in minder dan
„Dat was mijn indruk ook mm of Freeman. „Veel genoegen'' en hij geen tijd visten kraamdrijvers in
imeer, ondanks uw uiteriuk\ zei liep de kamer uit; zijn zware stap- fancykledij, tractors, eindeloos trac-
Reeder, grinnikend m zijn baard, pen klonken nog na toen hij de trap tors uit het ene einde van het. schip
„Alsuin Tanger bent, gaatudan eens afklom. en kleine luxe-auto's, voor het me-
naar Purcells Bar het is een aar- tIlk geloof dat ik'er ook maar eens rendeel lichtgroen geschilderd, uit 't
dige gelegenheid, een van de beste in zal kruipen", zei Julia en begaf, andere; zodra deze laatste grond
die er is." „zich naar haar. hut. In bed, nippend raakten haalden zwermen Moren ze
„De dranit is er goed? aan haar koffie en onder het roken uit de tomvnetten die om de wielen
„Ja, eerste klas; geen houtalcohol, van een laatste sigaret, overdacht ze heengeslagen waren, manupuleerden
die je blind maakt. En PurcelL is wat Reeder —aar gezegd had. Het was zè over de brede kade en parkeerden
een uiterst plezierig type safe to- een totaal nieuw gezichtspunt voor ze in nette rijen tussen de opslag-'
do.' - haar dat Colin wel eens kon smokke- loodsen. Het was ;n leuk, levendig
„Inderdaad? Zou hij Colin ook ken. len het zou zijn opsporing onge- gezicht, in het heldere zuidelijke zon-
nen?" twijfeld. bemoeilijken;hij zou zelfs licht, en Julia sloeg het met voldoe-
Reeder raakte onverwacht m een gebruik kunnen maken van een valse ning gade dit zou een aardig ver
lichte paniek. naam. Maar in dat geval, waarom volg kunnen opleveren voor „Wande-
,Jn godsnaam, loopt u niet onmid- z0u dan de.Bank van Engeland hem lingen langs de Havenkant", dacht ze,
delijk Purcells Bar binnen om vra- in hemelsnaam toestaan zijn conto als EBB AND FLOW de moed had
gen te stellen over smokkelaars!" zei naar Casablanca over te maken? jets te drukken dat maar in de
hij haastig. „Dat zou een averechtse Geld smokkelen was wel het laatste verste verte kritiek uitoefende op
uitwerking hebben. Nee maar als wat de Bank kon toelokken of be-. [je Engelse arbeider. Bijna op het-
u hem een beetje gevoerd hebt, ge- gunstïgen. Het was allemaal nogal zelfde ogenblik dat ze aanlegden was
woon eens een paar keer bïnnenlo- vreemd en er nog aan denkend iemand met een deukhoed, onmis-
pen en een glaasje van het een of an- hoe vreemd het was en welke genoe- kenbaar een Engelsman aan boord
der drinken, dan zou u een visje kun_ gens er scholen in het ontrafelen van gekomen en verdwenen in de hut van
nen uitwerpen over uw smokkelende zo'n wonderlijk mysterie, viel ze in de kapitein; nu t d hij weer tevoor
neef. Hij weet het of hij weet het slaap. schijn, vergezeld van kapitein Blyth,
niet, maar ik durf bijna te wedden Casablanca, waar de VIDAGO op die hem meenam naar Julia en ver
dat hij het we) weet, maar of hij het.een van de volgende dagen tegen ne- volgens één van- zijn- kleine formele
u zal zeggen is een andere vraag". gen uur 's morgens aanlegde, geeft introducties tot stand bracht.
„En ik wed dat hij het zal doen een niet geheel juiste indruk van
sommigen mensen verteilen wel eens Noord-Afrika. Wat men ziet wat (wordt vervolgd)
