INTEGRITEIT VAN DE
RECHTSPRAAK
II
r
iM!
Verraad aan de Inca-koning
t Wh
5
Record
Dat lijkt me geexi
ONDERGANG- VAN
HE"
RIJK
DER
Blijf meester
Vijfjarig jongetje
verdronken
Kamer stemt op
zes mei over
DML-onderzoek
Hoe in een maand
sterker worden
méér kracht
véérkracht
Steeds meer Duitse
aannemers bij
schandaal betrokken
Man gaf gezin
vergiftigde
oliebollen
Ook Spierpijn
V I"
SPROETJE SPARKS -'..«. door
•^Speelse Speurtocht
VONTUREN
VAN
KAPITEIN
ROB
2
Zaterdag 26 april 1958
MAJOOR KOOPMAN heeft thans de vrijspraak gekregen die hem
op grond van de hekend geworden feiten toekwam. Het heeft vele
ietwat juridisch geschoolde mensen in Nederland verbaasd, dat
dit geval inderdaad een rechtszaak is geworden. Er was reden
genoeg geweest voor d Krijgsraad om dc zaak niet in behandeling te
nemen. De acte van besehuldiging, zoals die bij de eerste behandeling was
uitgebracht, was op zijn minst twijfelachtig. En twijfelachtige zaken laat
men veelal lopen, Er valt geen eer aan te behalen en op het publick ple
gen zij een slechte indruk te maken. Het feit, dat de Krijgsraad het toch
op een behandeling heelt laten aankomen impliceerde, na de voorgeschie
denis, bijna een veroordeling.
Er was veel rumoer geweest over de detentie van matoor Koopman en
de moeilijkheden die hem in de weg waren gelegd bij het voorbereiden van
zijn verdediging. De indruk kon geen andere zijn dan dat hier iets buiten
gewoon ernstigs en zeer ongewoons aan de hand was. Het was zowel de
auditeur-militair als de Krijgsraad intussen duidelijk geworden dat van de
aanvankelijke, ernstige vermoedens zeer weinig was overgebleven. Het had
daarom de voorkeur verdiend, dat men zijn vergissing op een vroeg tijd
stip ruiterlijk had erkend, boven het- te laten aankomen, op de onver
mijdelijke vrijspraak in hoogste instantie.
Thans heeft zich van alles voorgedaan wat niet geschikt is geweest om
de goede naam van en de eerbied voor de Nederlandse Justitie te verhogen.
Wij hebben weinig bewondering voor de wijze waarop de Telegraaf deze
zaak heeft opgeblazen, maar erkend moet worden dat dit blad daartoe
maar al te 2eer de gelegenheid heeft gekregen. Ook gunstig bekend
staande bladen hebben zich in zeer critische zin over de rechtsgang en
de houdbaarheid van de feiten uitgelaten. De beste samenvatting van het
bewijsmateriaal is gegeven door de advocaat-fiscaal, mr. Van Gilse. Zijn
conclusie was natuurlijk dat het onvoldoende was, niaar hij vertelde daar
mee geen nieuws meer, Ieder wist dat al. Zo is de integriteit van de
Nederlandse rechtspraak in hoogste instantie wel bevestigd, maar liet blijft
de vraag of de uitspraak goed maakt wat eerder was bedorven.
MAJOOR KOOPMAN is vrijgesproken, de rechtspraak heeft ten
slotte niet gefaald, maar dc twijfel over de wijze waarop de mil
joenen van de landmacht worden besteed is eerder groter
geworden dan verminderd. Wat uit de zaak van majoor Koopman
is overgebleven is de overtuiging dat wel was geknoeid, zij het niet door de
beklaagde. Bij de feiten, die bij deze zaak min of meerïijn gebleken, is een
reeks andere gekomen. De helmen-affaire heeft in hoge mate bijgedragen
tot het wakker worden van de consciëntie; het geld voor de defensie wordt
te zuur opgebracht, bet mag niet op onverantwoorde wijze worden uitge
geven. Hopelijk zal de commissie die nu door de Kamer zal worden
ingesteld nuttig werk verrichten. Wij willen wei als onze mening zeggen,
dat de verzekeringen die minister Staf zo vaak heeft afgegeven op het
punt van een zuinige en juiste besteding van de beschikbare gelden, in het
jicht van wat de laatste tijden is gebleken, op zijn minst sceptisch moeten
worden "beoordeeld. Het is de hoogste tijd dat op dit punt het Nederlandse
volk wordt gerust gesteld, en het is zeer de vraag of dit mogelijk is zonder
enkele mutaties en ingrepen die doeltreffender en zakelijk juister zijn dan
indertijd de arrestatie van majoor Koopman.
m
Advertentie
over Uw zenuwen. Neem
Mijnhard*'* Zenuwtablelten
Zij schenken de rust tot herstel
^(Van onze correspondent)
EMMEN. Te Klazienaveen. ge
raakte de vijfjarige H. Kroeze spe
lenderwijs in de Schut wijk toen hij
een bal uit het water wilde halen.
Reddingspogingen, door de moeder
ondernomen, faalden. De heer J. Hui-
sing slaagde er in de knaap uit het
water te halen. Hij was toen bewus
teloos. Het is niet gelukt de levens
geesten weer op te wekken
DEN HAAG. In de Tweede
Kamervergadering van 6 mei zal
worden gestemd over de moties
welke tijdens de interpellatie-Rit
meester over de helmen-affaire zijn
ingediend.
Het gaat hierbij om een motie-
Ritmeester (VVD) -voor een onder
zoek naar de werkzaamheden van
het Directoraat Materieel Land
macht door een commissie van „ge
zaghebbende buitenstaanders" en
om een motie Vermeer (PvdA), die
mede ondersteund wordt door leden
van de KVP, de CHU en de ARP.
welke een onderzoek verlangt door
een bijzondere kamercommissie, dat
zich niet tot de DML beperkt maar
ook zal worden uitgestrekt tot het
Directoraat Materieel Luchtmacht
en de hoofdafdeling Materieel van
Marine.
ZICH in dié dagen van een tegen
stander te ontdoen door hem
eenvoudig te laten verdwijnen v>as
een gewone zaak. Maar dat dit speü-
ietje niet met een
Incakoning te spelen
tras zagen de Span-
jaarden wel m. 8$
vrijlating uan deze
heerser tras hun on
dergang nog slechts
een kwestie van tyd
en voor twee heersers
teas er geen plaats in dit rijk. Deze
redenen vormden de argumentatie
voor het doodvonnis tian de koning,
die geloofd had zijn vrijheid van
deze lieden te kunnen kopen.
Een beschuldiging was snel ge
vonden: de broeder van Atahuallpa,
zijn vroegere medeheerser was ver
moord. geruchten deden de ronde dat
de Incakoning hiertoe het bevel ge
geven had; verder beweerde men»
dat deze in het geheim een
nieuwe legermacht aan het verzame
len was om de Spanjaarden te ver
nietigen. Een zogenaamde rechtszit
ting vond plaats, die geheel volgens
voorschrift gehouden werd, daar men
altijd nog verantwoording schuldig
was aan 't vaderland. Dertien stem
men spraken het schuldig uit, tegen
elf tegenstemmers. Deze dertien zou
den in latere jaren allen de dood
vinden onder gewelddadige omstan
digheden, volgens overleveringen
zijn zfj allen door de Indianen
vermoord.
Tot het laatste ogenblik bleef
Atahuallpa vorstelijk en onbe
vreesd. Toch is deze man nog als
Christen gestorven. Daar zijn te
rechtstelling door verbranding vol
trokken zou worden, kon hij zich
hiervan vrijkopen door zich te laten
dopen. Volgens zijn oude geloof zou
er geen opgaan in het Zonnerijk
zijn als zijn lichaam verbrand werd,
en zo gebeurde het, dat de laatste
Incakoning gedoopt werd, enige
ogenblikken voor zijn gewelddadi
ge dood! Die nacht gingen velen
met hem de dood in. Honderden wil
den hem vergezellen naar het land
van de Zon en velen van zijn vrou
wen, zusters en edellieden pleegden
zelfmoord.
Zolang de koning nog leefde, kon
er niets gebeuren zonder diens woord.
Anders werd het na zijn dood. Er
stonden volksmenners op. De Perua
nen zagen met een mengsel van af
schuw en begeerte het teugelloze ge
drag van de Spanjaarden tegenover
•rouwen en zij beseften plotseling de
.-aarde van het goud. Verborgen
hartstochten braken zich baan bij
een volk, dat honderden jaren ge
leefd had onder Spartaanse tucht en
gewoonten. De eenheid van het volk
loste zich op in afzonderlijke stam
men.
Pizarro die hierin een bedreiging
zag. kroonde eigenhandig een nieuwe
koning, die in feite slechts de slaaf
van de overheersers 2ou zijn en
liet het bericht hiervan overal ver
spreiden. Intussen werden schepen
vol gouden en zilveren sieraden
naar Spanje gezonden, waarmede te
vens de voorzichtigcn. die genoeg
binnengehaald hadden naar huis gin
gen.
va -ly" er-
WwC v.
véWiéW
Zoals in het oude Inca-riJk de In
diaan planttegebeurt het ook
nog door da moderne Indiaan.
In ruil daarvoor kwamen anderen
die ook wel wat konden gebruiken,
zodat langzamerhand steeds meer
Spanjaarden in Peru aankwamen.
Begin september 1533 kon Pizarro
zich met een strijdmacht van vijf
honderd man naar de hoofdstad op
weg begeven, onder meevoering van
de nieuwe schijnkoning.
Bij de stad Xauxa stuitte men
op het eerste georganiseerde verzet,
dat echter gebroken werd, waarop
men in de verlaten stad kwartier
maakte voor enkele maanden. In
tussen stierf de schijnkoning, doch
weldra zou zijn piaats ingenomen
worden door diens halfbroer, prins
Manko. zodat in feite niet veel ver
anderde.
Op 15 november 1534 trok Francis
co Pizarro de hoofdstad binnen,
waar veel volk toegestroomd was om
de witte mannen te zien. waarvan
zij al zo veel verschrikkelijks had
den gehoord.
Op dat moment zullen weinigen
vermoed hebben, dat met de komst
van de witbaarden de vrijheid, al
gemene welstand en hoge cultuur van
het land ten ondergang gedoemd wa
ren. De stad Kaxamalka had 160.000
inwoners, talrijke paleizen, een goed
georganiseerde politie, belastingkan
toren, gerechtshoven» grote maga
zijnen, kazernes etc. Alle paleizen,
staatsgebouwen en tempels werden
geheel volgens plan door de nieuwe
overheersers geplunderd, waarbij
zelfs de koningsmummies niet veilig
waren. Vele kunstvoorwerpen die
aan de zonnecultus gewijd waren
werden ook hier vernietigd.
Steeds meer goud wilde men heb-
ben en daarom werd zelfs de be-
volking gefolterd om eventuele ver-
borgen schatten te verraden. Lande-'
rijen werden verkocht aan de
Spanjaarden die het vechten moe
waren, waarbij de bewoners meege
leverd werden als slaven, Vrouwen
werden eenvoudig uitgedeeld!
(Advertentie LM.)
Algemene, en zeker nerveuze ver
moeidheid, lusteloosheid en gemis aan
J.eetlust, zijn meestal te wijten aan
verarming van de rode bloedcellen
in het bloed.
Zorg voor „nieuw bloed" en herwin
aan kracht door het volgen van de
- ij zerkuur.
f Wanneer u zich lusteloos voelt, dan
is het de hoogste tijd bij elke maal-
I tijd medicinaal ijzer in te nemen, zo
tals de Pinkpillen dit bevatten. Ze
f zijn zo opbeurend, dat 4 weken vol-
staan om van 500.000 tot 700.000 rode
bloedlichaampjes per mm3 bloed te
herwinnen. Het aldus weer gezond
geworden bloed kan wederom al het
nuttige halen uit de versterkende
bestanddelen van het voedsel en uit
de levenskrachtige zuurstof der lucht;
en wel in die mate, dat de vitaliteit
van alle cellen van het organisme
wordt hersteld. Van de eerste week
af krijgt men weer eetlust. De spie
ren worden van dag tot dag sterker.
Verzwakte manne' f mannen met
bloedarmoede wo. weer sterk en
dynamisch.
Pinkpillen bil apof .ekers en drogis
ten.
Bespaar 1.35 door aankoop van de
grote doos voor een volledige kuur.
f Advertentie LM.'
MOLENAAR-S
KINDERMEEL
I ij
B QRDKLAAR
ZELF KOKEN
(het AwenaJr'i KlntStrmttl pat
met <fe rade bind).
Hei we«f wo«-dc r«eh«treefc* uit
h«t pik fn de mefk op tiet bord
gestrooid «n mei een work op
geklopt, Het kindermeel werd
reedt in de fabriek iur gekookt.
(net Molenaar t Kindermeel
vanouds bekende verpakking)
De oude, beproerde methode
De pip wordi in «en pannetje
aangemaakt en door U aetf gaar
gekookt
(Ad u er ten tie l.M.)
Elke j morgen
dóór de
DÜSSELDORF. Het Duitse aan
nemersschandaal neemt steeds gro
tere omvang aan. Er zijn nu reeds
820 aannemers veroordeeld tot hoge
boeten, omdat ze bij het uitvoeren
van werken voor het Britse leger,
steekpenningen hebben aangenomen,
en andere onregelmatigheden heb
ben gepleegd.
Eis voor Hof 8 jaar
AMSTERDAM. De procureur-
generaal bij het gerechtshof te Am
sterdam. heeft tegen de 49-jarige
timmerman J, L. N, uit Midden-
meer, die zou heben gepoogd zijn
vrouw en drie kinderen te vergifti
gen, een gevangenisstraf van acht
jaar met aftrek geëist. De rechtbank
te Alkmaar had hem veroordeeld
tot tien jaar, overeenkomstig de
eis %'an de officier van justitie, waar
bij echter dat deel van de eis, waarin
onvoorwaardelijke terbeschikking
stelling was gevraagd, niet was over
genomen.
Evenals voor de rechtbank heeft
de_ raadsman, mr. 'N. P. Yestermg,
vrijspraak" gevraagd op grond van
de overweging, dat zijn cliënt een
ondeugdelijk middel voor het vol»
vo-ren van zijn oogmerken zou heb
ben gebruikt. Subsidiair drong hij
aan op een lichtere straf met voor
waardelijke terbeschikkingstelling.
De verdachte had in september '56
op de verjaardag van zijn oudste
zoontje voor het hele gezin oliebol
len gebakken en daar een insekten-
vergif, parathion, in gedaan.
De rechtbank zal 9 mei uitspraak
doen.
LONDEN. De Britse regering
heeft de Sow jet-Unie voorgesteld,
onderhandelingen ovar culturele
kwesties te openen om de directe
en indirecte betrekkingen tussen de
volkeren der beide landen te ver
gemakkelijken.
(Advertentie l.M.)
en rheumatische pijnen
wrijft U weg met
/N het Londense Savoy Hotel was
ik op een door meer dan duizend
personen bezochte partydie werd
gegeven ter ere van Agatha Chris
tie, de onbestreden keizerin van de
moord. Haar stuk „The Mousetrap"
loopt nu zes jaar achtereen en heeft
het Londense record, tot voor kort
berustend by „Chu Chin Chow", een
lang vergeten trekker uit de dertiger
jaren die het tot 2238 voorstellingen
bracht, overtuigend geslagen. De be
zetting van de thriller is in die zes
jaar drie keer ververst en zol ook in
de toekomst nog wel eens moeten
worden afgelost, want de deskundi
gen achten het niet mogelijk, dat
„The mouse trap" het tien jaar vol
houdt.
Men ziet mevrouw Christie haar
lucratieve bedrevenheidin het be
denken van uiiaine misdaden niet
aan. Zij ts een vrolijke, vitale dame
van zeven en zestig met lachende
ogen achter een tot afzakken geneig
de bril. en zij spreekt over haar
werk met de op het Britse eiland
nu eenmaal onvermijdelijke zelfspot.
„Ik geef er de voorkeur aan se te
vergiftigen," zegt ze. „Maar als het
moet, bén ik niet te hooghartig om
naar een doodgewone revolver te
grijpen, of naar een mes."
Dit alles met de glimlach van de
Engelse professorsVrouv), die haar
archeologische echtgenoot nu al vele
jaren trouw volgt op zijn weten
schappelijke pelgrimstocht door
's werelds woestijnen. Waarschijnlijk
■is zij blijer met een eeuwige scherf,
die hy heeft opgegraven, dan by
met het tijdelijk record van haar
stuk
De hele theaterwereld was er, op
de party, en het wemelde niet alleen
van sterren, doch ook van geld min
nende heren, die reeds likkebaarden
naar Agatha Christie's nieuwe stuk.
Het is klaar en het heet „Verdict",
j Alleen de schrijfster zelf zou iets
over de inhoud kunnen vertellen,
maar zij laat dat na. Het manuscript
bevindt zich, in een verzegeld cou
vert, in de safe van de heer Saun
ders, de producer van „The Mouse
trap", maar hij heeft aan alle op
dringende journalisten verklaard,
dat hij hel niet gelezen heeft, een
probaat middel om zich tegen loslip
pigheid te beveiligen,
Dc actrices en acteurs die Savoy
bevolkten slaagden er onopvallend
in om op te vallenmaar toch niet in
zodanige mate als de ene man die
was weggeblevenCharles Laughton.
Hij bevindt zich op het ogenblik in
Londen tvoar hij mejuffrouw Ann
Lynn regisseert, een jeugdige ont
dekking van hem, die de hoofdrol
zal vervullen in Jane Ardens „The
Party". Laughtoh laat alles'wat hem
bij het Britse publiek populair zou
kunnen maken, op de grimmigste
wijze na. Een interviewer, die tot
hem doordrong met stekelige vraag
jes als: „Vindt u het niet prettig om
weer in uu> geboorteland te zijn?"
en: „Waarom is u eigenlijk Ameri
kaans staatsburger geworden?"
kreeg niet veel meer terug dan een
dodende blik en een soort leetuvcn-
gegrom. dat na ontcijfering bleek
in te konden: „Daar antwoord ik
■niet. op," een schrale oogst, die de
man op beschermende toon deed
aantekenen, dat Laughton nu een
maal zelf zijn ergste vijand is.
Na zijn fabuleus optreden in Aga
tha Christie's .kroongetuige" zou
zijn verschoning op de party voor
de hand gelegen hebben, maar hi;
bleef liever bij z*n vrouw, de actrice
Eïsd'Lahcaster, die al negen entvrintig
jaar enorme maaltijden voor htrm
kookt en. zoals de kranten tussen de
Tegels door verwijten, haar aanzien
lijke talenten min of meer op het
fornuis voor hem offert.
Later op de avond verscheen Dick
Shaion, een Amerikaanse comedian,
die in Londen veel succes oogst met
zijn landerig cynische conference.
Hij ontvouwt een theorie: „Alles is
veranderd. Vroeger had je succes
met deze mop. „Wie. was dat meisje,
waarmee ik je gisteren zag?" zegt
'de ene man. Antwoordt de ander:
„Dat was geen meisje. Dat was mijn
vrouw". Tegenwoordig vinden ze
dat flauw. Je moet 't nu zó vertellen:
„Zeg, wie was dat meisje waarmee
ik je gisteren zag?" Antwoord: „Dat
was geen meisje. Dat loos mijn
broer. Hij heeft problemenMerkt tt
het verschil? Dat is de invloed van
de harde rock'n roll jeugd, waarover
zo veel bitters wordt geschreven. O,
ze toeten het precies, hoor. Ze heb
ben iemand die 't ze voorleest,"
KRONKEL.
DAGELIJKS rtUILLETON DOOR ANN BRIDGE
m
/T
GEWONE ZWERVER, ME-
HEER»,.Dit ZOU ER GELIJK
VANDOOR ZIJN GEGAAN NA~
JW HIJ WfiT^flEKRESEH HAD.
OP AANDRINGEN VAN HARVEY
VERTELT SPROETJE AAM VENEER
MORTON OVER DE ZWERVER DIE
HET HU/S WILDE BEKIJKEN
Maar inbrekers gebruiken
50MS ALLERLEI TRUC5 OM EEN
HUIG BINNEN TE. KOMEN. DAAR HEB
IK GENOEG OVER GEHOORD TOEN IK.
//VTUSSEN HEEFT HAMLET OP ZIJN KAMER ZON
ZWER VERS VERMOMMING AFGELEGD.
DAT DOEN ZE NIET...
Ze ZIJN NATUURLIJK
BANG DAT ZE OP HUN
KOP KRijGEl-f.
EN A15 DIE KINDEREN
NOU RONDVERTELLEN
DATJE HET HELE HUIS
GEZIEN
3292, De ..Hambier" ia volledig uitgerust," ver
telt de scheepsbouwer. „Als u wilt, kunt u er zo
mee vertrekken." voegt hij er aan toe. „Ik heb
niet zoveel geld om zo'n schip te kopen." zegt
Rob. „Maar nu is het de beurt aan de scheeps
bouwer om verwonderd te kijken, „Weet u dan
-iöt. wpprrm mrs. Robinson u gevraagd heeft
naar Kilmare te komen?" vraagt hij verbaasd. is duidelijk genoeg. Rob kan niet anders doen
Nee, Rob weet echt van niets. Dan haalt de
scheepsbouwer een brief uit zijn zak en laat deze
aan Rob lezen. „Nou." zegt hij. „dat is dan een
aardige verrassing voor u. Mrs. Robinson heeft u
het jacht cadeau'gegeven." Daar staat Rob toch
wel even van te kijken!... Maar ja. de brief
dan het prachtige geschenk aanvaarden, hij krijgt
de benodigde papieren van de bouwer en dan rest
hem niets anders dan aan boord te gaart, de
zeilen te hijsen en de overst sek naar Terschelling
te maken,
„En hij Is even dood alsof hij een
enorme misstap had begaan", zei Ju.
1 lia bijtend. „Weet u, meneer St. John,
;een dergelijke laagheid vind ik on~
i voorstelbaar."
„De mensen in Casablanca zijn het
[met u eens. Het staat nog niet in de
t krant, maar ik heb gehoord dat de
prefect gisteren, door de menigte na-
gejouwd werd toen hij de begrafenis
.bijwoonde door Arabieren zowel
i als door Europeanen."
„Net goed."
„Toch niet helemaal. Het Is een
sympathiek nam met een ruime geest
ien hij is de inlandse bevolking wel-
gezind; doch zijn handen zijn gebon-
jden door voorschriften en bovenal
idoor dingen als het budget voor ko-
'loniale zaken in Parijs. De werkelij-
'ke schuldigen zijn de Franse politici
dom, vol eigenbelang en eeuwig
[schipperend voor hun miserabele
^partijen zonder acht te geven op
'Frankrijks werkelijke belangen, laa*
(staan op die van de van haar afhan
kelijke valken. Geef hun de schuld
„O, dat doe ik ook! Ik heb ze dit al
jaren lang kwalijk genomen ei
genlijk al toen ik een schoolmeisje
was. Frankrijk is al langer dan een
eeuw de zieke vrouw vc.n Europa,
,i nietwaar? En bovendien nog een
i verwende en grondig bedorven zieke
ook."
St. John lachte.
„Mijn beste jongedame, u bezit een
formidabele gave om u uit te druk-
•ken! Een gave. die als ik het zeggen
I mag, nogal in tegenstelling is met uw
uiterlijke verschijning", zei hij.
„Niemand kan helpen zoals hU er
.uitziet", zei Julia, die heel goed wist
idat ze er uitzag aks de domste eller
'domme blondines, maar ze bekom-
Imerde zich er weinig om. Op dit
.moment wes ze blij dat haar onge-
i zouten mening over de Fransen het
s oude heertje opgemonterd had en
jze was nog meer in haar schik met
;zijn kennelijke ingenomenheid toen
ze vroeg of ze niet weer in de mu-
seumtuin konden gaan zitten.
„Ah, vond u het er prettig? Ik
houd er ook van een allerchar-
mantste plaats, ja, laten we daar
naar toe gaan".
Maar St. John voelde zich verre
van op z'n gemak toen Julia hem
vroeg, nadat ze opnieuw op de rand
van de fontein plaats genomen had
den, hoe ze Colin Monro zo spoedig
mogelijk te pakken kon krijgen. Hij
schrok, liet zijn stok vallen waarop
hij zijn knokkige oude handen had
laten rusten, pakte hem weer op en
vroeg toen geprikkeld:
„Wat weet u in godsnaam af van
de jonge Monro? En wat moet u in
hemelsnaam van hem?"
„Ik wil dat hij naar huis gaat
Maar als ik hem niet vind, kan ik
hem niet vertellen dat het noodzake
lijk is".
St. John zag er nu inderdaad uit
als een heel kwade schildpad.
„En waarom denkt u dat hij hier
is?"
Wat voor. een halfbakken journa
list Julia in de ogen van Edlna ook
mocht zijn. ze had in dat beroep ten
minste geleerd dat het blootleggen
van feiten die ze reeds in haar bezit
had dikwijls leidde tot de onthulling
van nieuwe feiten en deze tech-
n! paste ze nu toe.
„Oh. ik weet dat hij op het ogen
blik hier is", merkte ze als terloops
op „Net een paar dagen geleden is
hij naar het zuiden gegaan, met het
roodharige type waarmee hij optrekt
en een nieuwe lading van die mooie
fluwelen koffers, maar ik moet hem
vlug te pakken zien te krijgen."
Deze verklaring had een opvallen
de ractie ten gevolge, St. John liet
opnieuw zijn stok vallen en nam de
gedaante aan van een uiterst woe
dende schildpad; toen hij weer in
staat was te spreken Julia had de
ze keer de stolt opgepakt stotterde
hij bijna van ergernis en zei verbijs
terd:
„Wie wie bent U? En hoe bent
U dit allemaal te weten gekomen?"
„Ik ben een nicht van Colin en
zijn moeder heeft me hierheen ge
zonden om hem te zoeken en hoe ik
dit allemaal te weten ben gekomen,
wel, men heeft zo zijn relaties", zei
Julia een beetje bluffend, maar op
nieuw met een. zekere bedachtzaam
heid.
St. John keek zo bezorgd en was zo
uit 2ijn doen dat het hart haar een
ogenblik in de schoenen zonk, maar
ten slotte had ze de hele reis ge
maakt voor dit ene doel en de tegen
werking die ze zo vaak ondervonden
had, had haar koppig gemaakt;
maar ze kon niet toestaan dat mede
lijden haar van haar doel afhield,
zelfs niet als het ging om deze aardi
ge, oude man. Zijn volgende vraag
verbaasde haar evenwel.
„Maar Lady Tracy zij heeft me
toch over U geschreven". Hij keek
of, hij er helemaal niet meer uit wys
kon worden. „Weet zij hiervan af
van deze speurtocht van U?"
„Maar natuurlijk. Ze beloofde me
te ïullen helpen alleen ging op
dat moment haar neef, de botanicus,
ik veronderstel dat U hem wel kent,
op de vlincerjacht, zodat ze niet veel
kon uitrichten. Hij schijnt haar spe
ciale verbinding met de buitenwe
reld te vormer".
„Aha!", St. John werd een naden
kende schildpad Julia kreeg op
de een of andere manier de indruk
dat haar iets ontgaan was of dat za
zich bloot had gegeven; maande ou
de heer was nog steeds uit zijn doen,
zo zelfs dat hem een opmerking ont
glipte die hij niet afmaakte: „Ah,
dan kan 2e niet weten." Hij hield
zich bijtijds in.
Julia stierf bijna van nieuwsgie
righeid om te vragen wat Lady Tra
cy niet kon weten, maar ook zu
hield zich In; ze moest zichzelf niet
verspreken of zich verder blootgeven
als ze dit inderdaad al gedaan haa;
het was alleen maar een indruk en
nog een vage bovendien. Ze wachtte
zwijgend ai totdat St. John weer zou
gaan praten en keek ondertussen
naar de vreemde vormen van de no
men in de museumtuin die in aonke-
re silhouetten tegen de blinkend»
Marokkaanse hemel stonden. Het
duurde enige tijd voor baar metge
zel weer begon te spreken. Toen nu
het deed, gooide hij het over een an
dere boeg.
„Waarom wilt dn* de jong*
Monro naar huis gaat?"
Een beetje mat. als een acteur ote
een vervelende rol voor de hondera-
ste keer speelt, somde Julia de rede
nen op: het landgoed, de do<Ki van
oom John. Edina's goedbetaalde car
rière. Colin moest thuis komen.
(wordt vervolgd»
