De Gaulle, de gematigde
De Belgische verkiezingen
I
Uiterst tere kalkbloemen
bloeien onder de aarde
Uw Kunstgebit
Dom
;avöntuur;::
'jökt "diep:' -
ondergronds
KSi
Badplaatsen verlost
uit isolement
X—men evenecns uitneme"a
soepen
SPROETJE' SPARK
door FRANK GODWIN.
?-
Speelse Speurtocht
IS de democratie in Frankrijk om hals gebracht? Het antwoord moet
luiden: nog irietl fcr zijn natuurlijk vreemde dingen gebeurd. L)e op
stand van de generaals in Algerië is niet ondeidrukt: en de Gaulle is
premier geworden in de plaats van Pflinilin ondanks het feit, dat
laatstgenoemde het vertrouwen van de Nationale Vergadering niet had ver
loren, en de generaal het ondanks hevige druk op de afgevaardigden maar
op schamele wijze heelt weten te verkrijgen. Maar zo het nieuwe kabinet
dan ai een is onder leiding van de door Algiers stormachtig geëiste de
GauiJe, het is niet een kabinet van raddraaiers. Generaal Salan maakt er
geen deeJ ran uit, en generaal Massu niet, en Jacques Soustelie niet; ook
ontbreken in de lijst de namen van René La cost e en Georges Bidault. lie
den die door hun houding gedurende de afgelopen dagen welhaastkon
den gelden als ambassadeurs in buitengewone dienst van bet Algerijnse
Comité de Sal ut Publique. Daar tegenover is Pflimlin, mikpunt van de
Algerijnse rebellen, wel minister, en ook Guy Mollet. de socialistenleider.
Weet de GauiJe precies wat hij wil? Hoogstens, geloven wij. op enkele
punten. Een Frankrijk, politiek en economisch gezonder en meer geres
pecteerd in de wereld dan op dit ogenblik: dat is wel wat hem voor
ogen zweeft. Doch welke Fransman zou dat nier wensen? Vraagt men de
nieuwe premier naar de middelen om dit te bereiken en naar de manier
om een gesaneerd Frankrijk voor nieuw verval te behoeden, dan zal hij
misschien schermen met zijn grondwetswijziging (waarover niet de Natio-
Vergadering maar het volk zal beslissen)maar overtuigend is dit
niet. Belangrijk is in elk geval, dat hij geen behoefte heeft gevoeld, zich
ostentatief achter de Algerijnse muiters te plaatsen. Een samenzweerder is
hii geenszins en het middel van de staatsgreep is hem niet sympathiek. In
een vroeger stadium is wel een,, gezegd, dat het roepingsbesef dn de leiders
neigingen van de Gaulle worden verzwakt door zijn fatsoenlijkheid. De
Gaulle is een trotse patriot, maar onscrupuleus is hij niet; en het is de
vraag of hij de grimmige landsknechten, die branden van verlangen om
de Augiasstal te Parijs te reinigen, niet eerder tot wanhoop dan tot geest
drift brengt.
MORGEN gaat de Gauile naar Algiers, en stellig niet om de op
stand te prolongeren of om te vertellen dat het Comité voor
Openhaar Welzijn zo nodig moet voortbestaan. De militairen heb
ben de man gekregen om wie zij vroegen-, en rij moeten zich
nu weer onderschikken. Er is reden genoeg om aan te nemen dat de Gaulle
met van opstandige militairen houdt. Misschien komt het te eniger tijd tot
belangrijke mutaties in het Algerijnse opperbevel; iets wat te eerder mo
gelijk is omdat, volgens een oude zegswijze, een generaal wel eens een
militaire, maar nooit een politieke nederlaag te boven komt. En het kan
niet duidelijk genoeg worden gezegd, dat ondanks het premierschap van
de Gaulle de nieuwe regering meer het Parijse dan het Algerijnse stempel
Nu heeft de aantasting van een oude orde ook steeds haar eigen wetten,
maar de legalisatie van de procedure, die de Gaulle van een wonderdoener
tot een verantwoordelijk premier heeft gemaakt (al gaat de Nationale Ver
gadering ook voor een half jaar naar huis), lijkt de gevaren toch wel te
hebben, verminderd. Het gaat er nu maar om, de wegen te vinden om
Frankrijk door een stuk van rijn problematiek heen te helpen. Zullen de
Algerijnen in beginsel het Franse burgerrecht krijgen? Het zou aansluiten
op de ontwikkeling van de laatste weken, die typerend is geweest voor
de neiging van een opstand, zich van zijn ontstaan los te maken: want
gelijkstelling van de inheemsen met de „colons" is wel het laatste geweest
wat de Algerijnse Fransen steeds hebben gewenst. Het blijft dan nog de
vraag, of de maatregel niet een kwart eeuw te laat komt.
En zal de natie nu liet geld opbrengen, dat nodig is? Pinay zit aan
financiën en ontkomt er waarschijnlijk niet aan de belastingen in te voe
ren, waar hij zich totdusver altijd met hand en tand tegen heeft verzet. Zo
ziet men, hoe vreemd de dingen kunnen lopen. En misschien komt uit de
schok ook voort een bereidheid tot binnenlandse hervormingen, die werke.
lijk wat betekenen. Parijs iets minder belangrijk, wat meer macht naar de
provincie: dat ia van meer betekenis dan de versterking van de uit
voerende ten koste van de wetgevende macht. Verbetering van de geest des
volks, hierin veeleer dan in verbetering van de tekst der wetten ligt de
redding van Frankrijk.
IN België verwachtte men geen opzienbarende verschuiving door de
verkiezingen. Het is wat anders gelopen. De C.V.P. heeft zoveel ge
wonnen en de liberale partij heeft zoveel verloren, dat de huidige soci-
alistiscb-liberale coalitie niet te handhaven valt. Doch een homogene
C.V.P.-regering is ook niet mogelijk bij gebrek aan de daarvoor nodige
absolute meerderheid in de Kamer.
Het zal dus een coalitie moeten worden van de*C.V.P. met de socialisten
of met de liberalen of met beide partijen. Doch deze laatste oplossing lijkt
niet waarschijnlijk. In een parlementair stelsel hoort nu eenmaal een
oppositie. De heer De Schrijver heeft verklaard, dat de C.V.P. wil samen
werken met de meestbiedende, maar zullen socialisten of liberalen een bod
doen? Het lijkt ons de vraag. En dan verandert de toestand; de C.V.P. zal
in dat geval met voorstellen moeten komen.
Voorshands ligt een katholiek-socialistische coalitie het meest in de lijn
der verwachtingen, waarbij als premier eerder een man past als de heer
De Schrijver dan de nu als formateur gedoodverfde heer Van Houtte. Ge
zien de nogal scherpe tegenstellingen, echter kan moeilijk worden verwacht
dat de formatie over rozen zal gaan.
(Advertentie l.M.)
li an ntet meer loszitten
of verschuiven!
DENTOFIX een oleuw, verbeterd
#n antiseptisch poeder behoeft
jiedats op de gebitsplaat gestrooid te
■worden om het gebit de gehele dag rots
vast op rijn plaats te houden. U voelt
lid» zeker en behaaglijk DENTOFIX
.voorkomt tevens onaangename reuk
uit de mond. Probeert het nog heden.
Prijs per strooibus slechts f 2,351 bij
apotheken en drogisterijen.
PETTEN Met ingang van de zo
merdienstregeling heeft de Naco de
badplaatsen Petten en Sint Maartens
zee uit hun isolement verlost. Negen
bussen van de dienst AlkmaarDen
Helder zullen bij Burgervlotbrug de
rijksweg langs et- kanaal verlaten
en 5 km omrijden over Petten en St.
Maartenszee.
Men heeft hierbij vooral de service
aan de op Alkmaar georiënteerde in
woners van Petten op het oog w.o.
23 kinderen, die Alkmaarse scholen
bezoeken.
(Van een onzer redacteuren) ..Punch de la Martinique" is. Het
j~VA' DEL1 IKi Nor hert Caite- bI,jkt ,ulst vo!dDende orn de kever te
n., jvorueri oaste conserveren. Gator weet prof. Jean-
gjsret en zijn vriend dokter nel Casteret te vertellen, dat 't een
Mavrey hebben het uiterste .-nieuwe" soort kever is. die bij ter
- J i i T-i nagedachtenis van Marcel Loubens
eind van de spelonk Pierre- „Aphaenops Loubensi" doopt.
Saint-Martin bereikt. Eerst Nog meer insecten leven in de grot.
hehhp-n rirh nmlnrin Inte™ tcn' Ook al weer m de Pierre-Samt-
fteooen &ij zien omlaag laten Martin die dus voor entomologen
zak.l<en in die 340 meter diepe, (mseetenkundigem grote betekenis
loodrechte put welke de inqana sommige, vlakke rots-
blokken bedekt met twecvlcugelige
vormt, daarna zijn ZIJ, moei- vliegjes, die deze naam nauwelijks
zaam klimmend en Strompe- meer verdienen. Goed: zij kunnen
Jpttrf tifntfilltfn motors hnno hun vleugeltjes nog gebruiken, maar
1 ena tientallen meters hoge, hoe „onh!m<iis". hoe machtetom zijn
wankelende rotsblokken ont- zij. Ze komen, duikelend en fladde-
wijkend wadend rend- hoogstens enkele meters ver, en
vallen dan weer neer op andere plat-
aoor Wilae onaer- ;e stenen. Ze zijn lichtschuw, in ie-
grondse Stromen genstellmg met hun beter toegeruste
uiteindelijk af ge- dc grond.
A/ml A 'n rla w Ook zoogdieren hebben grotten als
aaaia in ae im- hun woonoord uitverkoren, zij het
mense grote Ver- niet voor het gehele jaar. In de spe-
r/n-nnl die rh> nf- lonken vindt men alle variëteiten
nazaat, me ae aj vleermuizen, een zo wonderlijk volk
Zluitmg vormt. Op hun hoogte- in de dierenwereld, dat daarover al
meter hebben zij afgelezen, dat verscheidene boeken zijn volgeschre-
zij zich 728 m onder de grond 'vSf'
bevindenTerurijl Casteret het wordt beweerd.
instrument inpakt ontdekt hij ar^ik?"
F.. len aangestipt: de speleologie heeft
een sneeuwwitte duizendpootgrote betekenis voor vele takken
die rustig over een rotsblok van wetenschap Hoeveel ontdekkin-
inrmWolf Mnirw.mant hii een zij heeft gedaan voor de geologie
wandelt. ,yVlairey, roept hij. (<je kennis Van de samenstelling der
De dokter heeft het merkwaar- aarde), de meteorologie en de klima
tologie (kennis van het weer en het
klimaat), de schei- en natuurkunde
enz. is niet in een krantenartikel
te vertellen. Op twee van haar resul
taten willen wij nog wijzen: op die
voor de hydrogeologie en voor de
kristalkunde.
Hydrogeologie, het woord ziet -er
erger uit dan het is: het is de zijtak
van wetenschap, die zich bemoeit
met de studie van onderaardse wa
terstromen. En nu varen we even m
het schuitje van hen, die enig prak
tisch „nut" verwachten van dc spe
leologie: de grottenonderzoekers heb-
j ben al verscheidene ondergrondse
dige diertje ook al gezien. Hij watervallen en riviertjes opgespoord,
vangt het voorzichtiq en laat die geschikt bleken voor... het op-
wekken van elektriciteit. Ingenieurs
1 buis je met alcohol m0esten slechts gaten boren in rots-
glijaen, terwijl hij eerbiedig wanden, waterstromen opvangen,
/Juisiert: „Het diepste insect i°°r p^en leiden naar de elektri-
ter aarde." door de kracht vanP(vroegere)aion.- stT^chtie^de germ^t^ondoordTchvaMxen. De2e Ioto werd "genomen
Deze vondst zal menigeen verras- deraardse rivieren. Voor de bevloei- f* fjf «p de bodem van l'Aven de Marzal:
sen: dat er nog leven 20 diep onder ing van dorre velden kon. men die I? beweging is in staat deze kristal- staiactieten {die van de zolder af-
wereldvermaarde verzameling van Druip water, waarin Kinine nueveeihc-
aangelegd, ten koste van schier bo- detl kalk zijn opgelost, herscheppen
- soms sombere grotten tot sprookjes-
füur Bijzónder laag "isï drie" graden! *"Wie"èeiïs een tocht heeft gemaakt kafk
Nog verrassender zal zijn de medede- door de grotten van Kan of Remou-
ling, dat er diep in de grotten dier- champs in België zal herinneringen icaiciumi-aroonaatj. f
tjes leven, die er óp allang uitge- hebben aan wijde zalen vol glinste- Hoe ze ontstaan? Regendroppels minuscule zanddeeltjes zweven. Het
storven zijn. Men zou haast kunnen rende staiactieten en staiagrmeten: vallen op de aarde en zuigen uit de kalkhoudende water spoelt er voort
zeggen: die primitieve beestjes von- wonderlijke kristallen groeisels diet daarop liggende plantedelen (humus) durend over en langs, en zet iets van
den het bovengronds te gevaarlijk, aan het plafond hangen of zich op de' geringe hoeveelheden koolzuur op, zijn bagage af op die korreltjes. Zo
ze hebben zich om zich tegen uit- bodem verheffen. Ze zijn nauw fami- Dan zakken ze langzaam verder in groeien uiteindelijk zuiver ronde „pa-
roeiing te beschermen ondergronds lie van elkaar: alleen staiactieten de grond, ontmoeten soms op bun reis", die in schoonheid niet onder
teruggetrokken. Het zijn „troglody- hangen, stalagmieten staan (voor hen, weg kalksteen. _De koolzuur zorgt doen voor de „ziekteverschijnselen"
ten": voorouders van de tegenwoor- die een weinig Frans kennen, is dit voor een oplossing daarvan in wa- van oesters.
dige insecten, waarvan er tot nu toe verschil gemakkelijk te onthouden: ter. Als de druppels uiteindelijk een Wat wij hebben beoogd met deze
al acht variëteiten zijn gevonden, de „t" midden m staiactieten herin- grot bereiken hetgeen uiterst zei- serie artikelen? U duidelijk te ma-
Sommige leven op de naakte, kale nert aan „tomber" vallen, en de den geschiedt druipt het water ken dat speleologen niet slechts dol-
rotsen, andere in de vole stroom- „m" in stalagmieten aan „monter" daarin. Maarer verdampt ook al- drieste avonturiers onder dc grond
pjes en plassen onder de aarde. Prof. zich verheffen). Maar alles wat wij tijd een beetje water, en dat laat een zjjn gelijk zij soms worden afge-
Jearmel, een bekende Franse insec- in Han en Remouchamps hebben ge- spoortje kalk na. Nu begrijpt u het schilderd maar,mannen, in wie de
tenkundige, heeft ze „levende fossie- zien aan staiactieten en stalagmieten al: als dat eeuwen, tientallen eeuwen, oerdrang tot zoeken, onderzoeken, tot
len" genoemd. is kinderspel vergeleken bij wat spe- honderden eeuwen zo doorgaat groei- uitzonderlijke daden sterker leeft
Maar niet slechts déze zonderlinge leologen op honderden meters diep- en die spoortjes kalk langzaam aan ^an in de gemiddelde mens. En dat
overblijfsels van vroeger leven op te, onberoerd door schendende han- tot de prachtige kalkflora, die de spe- 2y voldoening vindend voor die
aarde, ook kevers leven er diep in den, hebben gevonden. Er zijn kristal- leologen menigmaal in verrukking drang bij het afdalen in de poriën
de spelonken, zij het ock al weer in len bij, die blanker en schoner van brengt. Van moeder aarde's huid, tevens be~
weinige exemplaren van uiterst zeld- vorm zijn dan de meest exotische in grotten vindt men soms ooklangrijk werk verrichten voor ver-
zame soorten. Tijdens zijn speurtoch- bloemen, teerder dan de fluweligste parels! Nee, er leven daar geen oes- scheidene takken van wetenschap,
ten door de wijde zalen van Pierre- vogelveren. Casteret heeft er een terSi die doze zachtglanzende siera- Bedenk: dat er veel belangrijke ken-
Saint-Martin ziet Casteret plotseling den voor ons „produceren". Die grot- nis is geboren uit schijnbare dwaas-
een prachtige, okerkleurige kever tenparels {„pisoïithen") zijn naaste heid...
vluchten. Hij beeft, als niet-vakman. |e*! van de verm^rfle verzameling verwanten van de staiactieten en (SLOT)'
staiactieten, dte Casteret bijeen
(Advertentie l-M
reikt.
stalagmieten. Alleen: zij „groeien"
in waterplassen, waarin al tevoren
geen buisjes met alcohol bij zich, wel
een fles. waarin nog een laagje
OPINIES OVER SOEP:
„Tijd ora fijne soep te maken?
Die lijd neemt MEESTER
1 ik beo zo klaar; Geur, en smaak
■fzijn heerlijk geconserveerd io die kant-en-klaar bhkken.
Echte soep, mei balletjes:
m
meer,., meest...
A ANCEZlkN ik het met zei/ hoef-
de te betalen reisde ik naar Den
Haag tn de eerste klas, het voor tn-
sotuenten meest aanberelensuioardi-
ge gedeelte van een trein, omdat je
er nooit wordt geconfronteerd met
je schuldeisers, die eieft immers nau
welijks de ticeede kunne r? perm it tg.
ren. Tegenover We ;at een stevig,
grijs manneke met een ttueerijos aan
en veel goud in zyu mond, dat je zag
j flonkeren als hp geeuwde. Hij deecl
,dit namelijk vol overgave, ais een
harmonische persoonlijkheid, die ook
ide geeuw accepteert als een. normale
menselijke uiting, toelice niet klein-
zielig achter de hand behoeft te wor-
.den verstopt. Toen hij zijn behoefte
'genereus had bevredigd, begon hij
\mij borend aan te kijken, met ogen
waarin te lezen stond, dat hij zwan
ger ging van een lang gesprek. Maar
'ik ontweek zijn &Kk, uiant het was
morgenstond en dan ben ik alleen
[formeel wakker, doch verre van bab-
belziefe.
De conducteur sleepte me er even
wel toch in. De grijze man trok na
melijk een tweede klas kaartje en
zei, met een zumar Amerikaans ac-
eent;
„J go to Leiden".
De conducteur, die niet tot de ge
boren polyglotten behoorde, keek mij
aan of de onderste steen onder hem
weggetrokken werd en sprak.*
'„Hp moet bijbetalen. Kunt u 't hem
even zeggen?"
Toen ik mij in mijn beste Engels
van deze opdracht had gefezoeten en
de centen op tafel gekomen waren,
was het ijs tussen de man en mij ge
broken. Hij zei:
„l go to the
Hij haalde een folder tc voor
schijn.
„To the Keukenhof', voltooide hij.
En hij vroeg ofehet daar.mooi was
Nu ben ik er nooit geweest, maar ik
zei, in mpn Engels weer:
„O ja. Met al die vogels
„Birds?" vroeg hij bevreemd en
hij raadpleegde opnieuw de folder.
Opeens herinnerde ik mijdat die vo,
gels destijds op dc Avifauna zaten,
maar ik wilde ze niet helemaal in
trekken en zei
„Bloemen. En wat vogels".
j Want wie strijdt mij af, dat onze
i gevederde vrienden ook daar het
zwerk bevolken? De man knikte
|en we stopten. L
,Js dit Leiden?" vroeg hij, bereid
i om op te krassen.
1 „Neen, Haarlem", antwoordde ik.
Hij keek met,een louristische bltk
,naar buiten.
„Waar leven ze hier van?" vroeg hij
als het viooltje, dat weten wilde. Ja,
'waar leven ze van in Haarlem? God-
.fried Bomans van kwinkslagen en
'Man Andriessen van beelden, Maar
'de toch niet geheel weg te cijferen
rest? Ik heb het me in de vier en
veertig jaren vanm'n belangwekkend
leven eigenlijk nooit afgevraagd en
vrede gehadmet de gedachtedat
ze blijkbaar ergens van leven. Maar
als zo'n vreemdeling het opeens uan
je weten toil, moet je toch, met iets
komen.
„Wellbegon ik.
We reden alweer, langs een wei
land met een vereenzaamde koe.
„Veeteelt?!' mikte hij.
„A little", anticoordde ik. Daar kon
ik geen ktoaad mee, want in de Haar
lemmerhout grazen de vreemdste
beesten en er zijn vast wel mensen,
die daarvan leven. Maar die Ame
rikanen zijn niet gauw bevredigd.
Aan zijn zitten zag je, dat hij meer
wilde horen.
„Leiden is éen universiteitsstad
riep ik, want dat weet ik tenminste
zeker. Hij nam het van mij aan,
maar liet zich toch niet afleiden.
„Goed, een beetje veeteelt", hernam
hij, „En verder
Ik zweeg. Waarom heb ik toch zo
slecht opgelet op school? Mijn ex
acte kennis is nihil. Als iemand mij
vroeg: „Wie was Hector?" zou ik ant
woorden: ,JDe hond van Achilles".
Js het een voorstadje van Amster-
m?" begreep de Amerikaan op ei
gen kracht.
„Yes!" riep ik opgelucht:
Er zat-toch geen Haarlemmer bij
om te protesteren. Maar thuis heb
ik gauw, in de encyclopaedte, onder
de H gekeken en geleerd, dat ze le
ven van de bloembollen en van de
metaalnijverheid. Zo ziet v dat rei
zen toch de blik vem-uimt. Zijn rei
zen en mijn blik.
KRONKEL.
SOFIA De hoger-onderwijsraad
in Bulgarije heeft besloten het Es
peranto als lacuitatief vak op de
gymnasia in te voeren.
DAGEUJK5 FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE
40
jT„
Maar ik zweer dat ik omschul^
DIG Btn (AtfitLR MORTOM
15 DE B£5T£ BAA?> DIE «K OOiT
HEfl GEHAD?
JA. DIT STUKJE BOrtT
zat TU5SEti HET
AUTOPORTIER!
WAT GEVOtiDtn
CHARLEy?
-'■frik
Barton, jij bent de
EfilöÉ HIER ZONDÉJ?
AU BI.
jA.HtT ZIET
ER SLECHT
UIT.
3321. Nog geruime tijd slenteren Rob en Ted
langs de haven, maar het verschijnsel doet zich
niet opnieuw voor. Jammer voor Ted, want hij
heeft een bijzonder gevoelig fototoestel bij zich
en hij zou dat spookschip zo graag willen foto
graferen; Dan stopt een auto: Dick Harper is te
ruggekeerd van zijn bezoêk aan Douglas Hall.
Hii vertelt Ted. dat hij de oude heer Brian heeft
gesproken en dat deze eindelijk schijnt te zullen
toestemmen in een huwelijk tussen Rlargot en
hem. Over de vechtpartij zwijgt hij. zoals hij
Margot heeft beloofd. „Heb je het spookschip op
zee gezien?" vraagt Ted. „Ja, en of," antwoordt
Dick, „we waren juist buiten, Margot, de oude
Brian en ik. Zeg. die oude heer gelooft vast en
zeker, dat het een stunt van jou is." „Dat gelo
ven er meer," zegt Ted, „en ik heb er toch echt
niets mee te maken."
HOOFDSTUK 14
I Marrakesh heeft niets van het te-
ruggetrokkene, afgeslotene of het ge
heimzinnige van Fez. De hele stad
ligt in zijn wijde vlakte open op de
,2on; elk gebouw kan gezien worden,
'tenminste aan de buitenkant en niets
1 wordt verborgen men zou kunnen
zeggen dat Marrakesh geen geheimen
.heeft. Het minst van ai tracht het
'zijti eigen zeer bizondere leven te
'verbergen integendeel, op de Dje-
,ffla el F'na, het grote open plein in
.het centrum van de stad, wordt het
'leven volledig in het openbaar ge-
|leefd maar op een vreemde in zich-
,zelf opgaande manier. De grote men
senmenigte die het de hele dag en
'tot laat in de nacht vult omvat
praktisch ieder ras mt Noord- en zelfs
,uit Centraal Afrika: in kringen zit
tend 'op de grond luisterend naar de
1 beroepssprookjes-vertellers, waarbij
ieder gebaar van de verteller gade
geslagen wordt, of in vijf, zes rijen
dik staande om de dansers m het
wit geklede mannen waarvan de ou
derdom uiteenloopt van. grijsaard tot
kleine jongen waarbij iedereen
zijn nek uitrekt om geen onderdeel
van het prachtige voetenwerk te mis
sen; nieuwsgierig toeziende groepjes
vormen zich om de verkopers van
geneesmiddelen bestaande uit krui
den of uit louter magische medicij
nen, of uit voortbrengselen van de
moderne pharroacie uit Europa; luid
ruchtige groepen zitten voor de open
etenstentjes en verorberen de meest
wonderlijke spijzen; gesluierde vrou
wen dringen zich om de stalletjes
waar zoetigheden en vreemde etens
waren verkocht worden.
Het was dit opgaan m zichzelf, het
zich uitsluitend bezighouden met zijn
eigen zaken van deze grote menigte
exotisch geklede mensen dat in de
eerste plaats indruk maakte op Julia
toen Lynch haar over 't plein leidde,
direkt nadat ze Mademoiselle Hortea-
sc verlaten hadden; hij was zeer te
recht de mening toegedaan dat de
Djema el F'na voldoende afleiding
biedt voor iedereen, hoe nerveus hu
ook is. Toen zc zich in een kring
vvrongen om te kijken naar wat er
gaande was schonk niemand aandacht
aan. hen; zelfs de man die met het
geldbakje rondging scheen dit met
dezelfde tussenpauze te doen.
„Ja ze doen het niet voor de toe
risten; dit is de eigen speelwei van
Afrika," zei Lynch, toen ze hierop
wees. „Maar zullen we nu lunchen?"
Het café de France ligt aan het ene
einde van de Djema el F'na, slechts
van de mensenmenigte gescheiden
door een met heel brede straat, waar
door voortdurend auto's passeren;
dit einde van het plein wordt afge
sloten door een moskee, waarachter
een brede passage toegang geeft tot
de warwinkel van souks en. bazars.
De hele voorkant van het Café wordt
in beslagen genomen door een brede
waranda met kleine tafeltjes, die in
tweeën wordt verdeeld door een
scherm van gekleurd glas; de waran
da ligt nauwelijks een voet hoger dan
de straat en daar cr geen verdere af
scheiding is kunnen Arabieren van
alle leeftijden van af dc kleine
schoenpoetsertjes tot de leurders met
muziekinstrumenten vry binnen
stappen om de Europese bezoekers
lastig te vallen de bedaarde Ara
bische habitué's die daar uren ach
tereen koffie zitten te drinken laten
ze wijselijk met rust. Een deur bij
het achterste eind van het glazen
scherm geeft toegang tot de bar, die
binnen is; daarachter leidt een lange,
stenen trap naar het koffieterras op
het dak.
De bar is nogal rokerig en donker
en Julia stelde voor dat*zo hun aperi
tief en lunch op de waranda zouden
gebruiken, waar w het komen en
gaan op 't grote plein kon gadeslaan.
Hetzelfde nonchalante Afrikaanse
tempo heerste ook m het café: het
duurde geruime uid voor hun aperi
tief kwam en hetzelfde geschiedde
met de lunch: verscheidene mars
kramers schuifelden steeds opnieuw
met een verbazingwekkende vast
houdendheid op hun tafel toe en leg
den er tersluiks iets op dat ze wil
den verkopen Julia lachte. Lynch
joeg ze op goedgeluimde toon weg.
Toen 't eten eindelijk kwam bleek 't
inderdaad zo goed te zyn aJs Purcell
had gezegd, vooral een voortreffelij
ke stamppot met schapevlees waar
over je een bruin poeder moest
strooien zo fijn als meel, dat een heel
ongewone an heerlijke smaak had
toen Jtiha de kellner vroeg was het
was zei hij „komijn".
„Oh, dat is leuk „een tiende van
munt en anijs en komijn", net als in
de bijbel."
Terwijl 2e door de bar liepen op
weg naar het dak om daar koffie te
drinken, werd Julia plotseling door
iemand gegroet „Goedemiddag,
juffrouw Probyn" door de schemer
heenturend zag ze fteeder,
„Oh, u, hoe gaat het met u? Ik her
kende u niet direkt in die kleren!"
zei het meisje. De stuurman van de
Vidugo zag er inderdaad heel anders
uit m burger; hij had een goed
tweeapak aan en "leek op 'n Engelse
landedelman. Hij nodigde hen uit
iets met hem te drinken. „Nee, dank
u we hebben net gegeten; we gaan
nu koffie drinken op het dak; komt u
met ons mee," hetgeen Beeder
deed.
Er zijn twee dingen die iedereen
moet doen op het dak van het Cafe
de France: kijken naar het uitzicht
op de Grote Atlas en Cornes de Ga
zelles eten bij de koffie, smalle ronde
caketies van gemalen amandelen. Het
uitzicht op de Grote Atlas was niet
erg helder die dag, men zag tn de
verte 'enkel de blauwe contouren
met hier en daar een koele sneeuw-
glans tussen hooghangende wolken:
het gezelschap was zodoende in plaat
zich te concentreren op de Cornes de
Gazelles, die voor de meeste mensen
te zoet zijn.
..Kent u Toledo?" vroeg Reed er.
„In het restaurant op het plein dasr
krijg je marsepein cakes, die er net
zo uitzien als deze, alleen dikker en
korter."
„Ja, ik herinner het me." zei Julia.
„Grappig, niet waar?"
,.2o hoe! opvallend is net nu ook
weer iu?t Hunt u ci:e metalen Klep
pers gezien die de dansers op het
plein gebruiker.? Hetzelfde pi map**,
a's de c;»str«»pites. Soanp> k eigen
lijk al Afrika: langs de zuidkust ko
men zelfs dezelfde vlinders voor."
(wordt vervolgd)
