éÉÉAj.
EENZIJDIG EN VOORBARIG
MC
i b
de beste voeding voor Uw
kinderen - voor Uw gezin
OPGBs&y
Spaarzaam
De Gaulie
in Algiers
SPRëEBE SPARKS door FRANK GODWi
AVONTUREN
van
KAPITEIN
Schoolradio ia
Duitsland
Ellen 'Vogel,
Van lersel
Speelse' Speurtocht
Produktschap
werkt voor
„spek en bonen"
Derde congres
Z.O.N. in Delft
KAUWEN
2
Donderdag 5 juni 19$8
»y-~ „0
-OP HtTPQUT/EBOREfiXf P JK ZE6 roc"H
M DAT IK (1IE.T WEET HOE
U DAT STUKJE ROW AMI
AUTO KV/AM...! 3
JA, HET ZIETtR
f1IE.T&£5T VOOR
S^HWUIT^
IK KAM MIEl óEUOVtn
DAT IK ZO Wtima MEJ1-
OEnnErwis héb. êk
TOCH HEEfT HARVEy Dt
^5CHI)I1 TKB1 ZICH
Y' MORTOrf yfi-tg li ZIJM SCHUUV
VROEG OPDItl DATIVE. stSTOLEM
/KAMIER OM ZIIM. WEMOETert
AlOtlUJKHtDEnSviCHADtVERljOEDIW
irrtB- tüEnl
stel je VOOR.
ten VEROOR-
0£ELDE'_^
(Van ome radioredacteur)
DE KRO-schooI?adio bestaat *tïcn
jaar. Ter viering van dit jubi
leum worden in enkele plaatsen .bij
eenkomsten gehouden voor deleer-
krachten van scholen, waar de ra
dio-lessen geregeld worden gevolgd,
In Hilversum heeft gistermiddag dr.
Helm Garber, hoofd van de afde
ling schoolradio van de Sildwest-
funk het een on ander verteld over
de ervaringen, die men in Duitsland
met de radio als leermiddel heeft
opgedaan- Want zo stelde dr. Gar
ber het: de schoolradio is géén ver
vanger van de onderwijzer, hU is
een leermiddel. Het is taak een
aanvulling te bieden op het onder
was in verschillende vakken, dit
onderwijs te verlevendigen.
Van bijzonder belang blijkt de
schoolradio in Duitsland te zijn
voor het verspreiden van kennis
omtrent de jongste geschiedenis. In
de normale geschiedenislessen pleegt
men, om gevoeligheden te vermij
den en onder het mom dat een „ob
jectief oordeel nog niet mogelijk
is, de lotgevallen, van Hitiers Derde
Rijk buiten beschouwing te laten.
De schoolradio ziet het mede als
zijn taak dit „Komplott des
Schweigens" te verbreken o.a.
daor het laten horen van originele
opnamen uit de Nazi-tijd en door
aandacht te besteden aan het ver-
zet.
Merkwaardig moet het de Neder
landse toehoorders in de oren heb-
ben geklonken, dat het religieuze
onderwijs in de Duitse schoolradio-
programma's door de katholieke en
protestantse kerk gezamenlijk wordt
verzorgd. In deze uitzendingen
wordt aan. bijbelse geschiedenis,
aan de geschiedenis van het Chris
tendom en. aan actuele kerkelijke
problemen aandacht geschonken.
Wat men theoretisch voor onmoge
lijk had gehouden, blijkt praktisch
zeer wel mogelijk, aldus dr. Garber,
die echter zei, aan het Nederlandse
systeem de voorkeur te geven. Of
hij hiermee alleen op de religieuze
uitzendingen, dan wel óók op de
aan algemene onderwerpen (aard
rijkskunde. natuurlijke historie enz.)
gewijde schoolradio-lessen doelde, is
ons niet geheel duidelijk geworden.
In elk geval verklaarde hij, dat het
vaak voarlcom^ dat katholieke mis
sionarissen «n protestantse zende
lingen samen voor de microfoon, zit
ten.
De schoolradio-programma's wor
den. in Duitsland rechtstreeks uit
de opbrengst van de luistergelden
gefinancierd. Met de scholen wordt
door functionarissen van de om
roepinstellingen, die in de klassen
de uitzendingen volgen en de reac
ties van de kinderen observeren,
nauw contact gehouden. Bij de sa
menstelling van de programma's
gaan de redacteuren er van uit, dat
ook volwassen luisteraars er iets
aan moeten hebben, dat ze dus
zonder toelichting te volgen zijn.
Steeds meer .worden schoolradïo-
rogramma's in avonduren her-
aald. Een van de uitgangspunten
van de leiders van de schoolradio
is dat, de uitzendingen er toe dienen
bij te dragen, om de kinderen op te
-voeden tot kritische, bewust uit een
veelheid van radio-programma's
kiezende, luisteraars.
BIJZONDER ontroerend heeft
Ellen Vogel gisteravond de
monoloog van de Deense auteur
Finn Mettling, „De reis naar de
groene schaduwen" gespeeld, een
aangrijpende samenvatting van een
vrouweleven. Twee en een half jaar
geleden heeft mevrouw Vogel het
zelfde verhaal ook voor de came
ra's gebracht. Ditmaal was de er
varing nog aangrijpender. Regisseur
Kees van lersel, die het experiment
mint en daarbij voor risico's niet
bang is, heeft hier met heel bijzon
dere camera-instellingen, met har
monieus in het geheel geplaatste
beeld- en klankelementen ook, een
gaaf en sterk geheel bereikt. Te
levisie van hoge klasse.
'■EINDHOVEN. De 25-jarige on
gehuwde J. C. Trommar uit Eind
hoven is dinsdagavond in het zwem
bad „De Smeelen" te Geldrop bij
het duiken op een uit. en inlaat
onder het water terechtgekomen,
tengevolge waarvan hij dodelijk ver
ongelukte. Het bad werd direct voor
het publiek gesloten.
MEN kun eindeloos redcnoicn over de \raag of. zoals de New
Statesman het uitdrukt, het 'fascisme zijn eprste na-oorlogse zege
hecit behaald door het aan de macht komen van de Cautie in
Frank rijk. Het Britse blad gaat er \an uit. dat het Franse
bastion der vrijheid if gevallen. Het heeft daarvoox ook wel argumenten.
Het zegt. dat de Gaulle niet anders dan het werktuig kan zijn van de
koloniale extiemhten in Algerië, \an ,de boze generaals die een halve
eeuw achter de feilen aanlopen, van de lieden die geen been zien in Het
martelen en ombrengen van gevangenen. \an de vastberaden nationalis
tische samenzweerders op Corsica. Er kan geen twijfel aan bestaan (zegt
het biacil dat als de Gaulie niet naar het püpen van deze heren danst,
zij de man wel zullen vinden die-deze ..houten titan" van zijn plaats
schuift om het zelf beter te doen. En het haalt een Lvpercnde uitlating
aan van een van de Corsicaanse belden, namelijk, dat het einde van de
regering van Joden en intellectuelen is gekomen.
Wat de New Statesman zegt, een standpunt; maar is het een onaan
vechtbaar standpunt? Het is moeilijk om op de geschiedenis vooruit te
Jopen, hetgeen niet verhindert, dat de New Statesman dat toch doet.
daarbij zich onderwerpende aan een zekere systeemdwang. Het heeft een
herinnering aan hoe het fascisme elders aan de macht is gekomen en Het
gaat er van uit, dat het in Frankrijk net zo zal lopen. En Hierbij maakt
liet, geloven wij. twee fouten. De eerste is, dat 111 Frankrijk de dingen
zich nooit volgens een soort universeel schema plegen af te wikkelen; en
de tweede is. dat er een wereldoorlog ligt tussen da tijd van Hitier en
Mussolini en het ogenblik waarop de vierde republiek lijkt te bezwijken
aan de gevolgen van haar eigen gebreken. Het laatste punt vooral lijkt
ons nogal belangrijk. Men kan (en zonder twijfel terecht) Spanje en Por-,
tugal beschouwen als fascistische relicten, maar aan het feit, dat het
fascisme en nationaal-socialisme als geestesstromingen onherstelbaar ge
compromitteerd zijn, doet dat niets af of toe. Wij zeggen volstrekt niet,
dat in Frankrijk geen gevaarlijke dingen kunnen gebeuren, maar wij ge*
loven toch ook niet dat daar kan worden herhaald, wat in Duitsland en
Italië zo hopeloos en definitief is mislukt.
DE New Statesman zoekt (vooroorlogse) parallellen; en het is
daarbij wel hoogst merkwaardig, dat het niets vermeldt over het
aandeel van de communisten ia de stellig weinig bemoedigende
gang van zaken. Wie het blad goed leest, kan zelfs spijt beluiste
ren over het feit, dat de tegenstanders van de Gaulle geen gemene zaak
hebben gemaakt met de communisten om op deze wijze sterker te staan
tegen de eisen van de rebellen overzee. Opgemerkt kan worden dat a) de
communisten trouw hun steun hebben gegeven aan Pfiimlin, en b) dat
niettemin een groot deel van de schuld voor de huidige ontwikkeling
ligt bij hen, omdat zij door hun voortdurend „njet" systematisch
hebben meegewerkt^ aan het aftreden ogfc van goedwillende regeringen.
Zo gezien hebben zij in Frankrijk dezelfde rol gespeeld als in Duitsland
gedurende de laatste jaren van de Weimar-republiek, Het belangrijke ver
schil met het Duitsland van toen is echter, dat in Frankrijk het rechtse
extremisme slecht georganiseerd is en als geestesstroming zeer weinig
heeft te betekenen.
Nu kan men wel, zoals de New Statesman dat doet, aan de ene kant
de rol van de communisten als doodgravers verzwijgen en aan de andere
kant de macht van de „fascistische" groepen breed uitmeten, maar het
een zomin als het ander is geschikt om een helder beeld te geven van de
toestand en van de toekomst. Het als vanzelfsprekend aannemen dat de
Gaulle, wanneer hij de militairen en de „colons" niet voldoet, zal worden
aan kant geschoven door een vastberadener figuur, is naar onze mening
niet gerechtvaardigd. De rebellen hebben om de Gaulle geroepen, een
voudig omdat zij geen betere figuur wisten. Zij hebben da Gaulle ge
kregen. Voor het ogenblik hebben zij daarmee wel de grenzen van hun
macht bereikt. Deze de Gaulle is geen vervaarlijke democraat, maar een
woordbreker is hij evenmin en zyn staat van dienst is niet zodanig dat er
aanleiding is om ie verwachten dat hij zich als een schertsfiguur zal ge
dragen tegenover de generaals en jegens het overigens in genen dele eens
gezinde burgerlijke deel van de opstandelingen.
VOORLOPIG is er enige reden om aan te nemen dat, hoe autoritair
dc Gaulie ook is, hij zal blijven binnen de grenzen, die de Natio
nale Vergadering aan zijn macht heeft geateld. Dat z«! misschien
niet helemaal naar de zin van alle generaals zijn, doch het zou
getuigen van een gebrek aap kennis van de mentaliteit van deze lieden
om te veronderstellen, dal zij licht geneigd zijn tot een volgende Putsch.
Franse generaals hebben behoefte aan autoriteit, en hun opstand X3 dan
ook vergaand het gevolg geweest van het ontbreken van autoriteit. Het
is belangwekkend om nog eens na te lezen, hoe moeizaam de militaire
leiders zich destijds hebben losgemaakt van de oude Pétain.
Nogmaals, wij kunnen niet vooruitzien, maar voorlopig zijn'wij niet
bereid om te geloven, dat thans in Fr 'krijk iets soortgelijks ia geschied
als in 1948 inTsjecho-Slowakjje. Dit Kan b.v. blijken uit het feit, dat
een van de eerste regeringsdaden van de Gaulie ig geweest het opheffen
van de perscensuur. Kans op een gelijkenis met het gebeurde in Tsjecho-
Slowakije zou er eerder zijn geweest, wanneer een „Volksfront" de burger
oorlog had geproclameerd; want dan hadden de communisten hun grote
kans gekregen.
In Frankrijk is de mogelijkheid aanwezig van politiek en geestelijk
herstel. Wanneer dat intreedt, behoeft men de hoop op een vijfde repu
bliek met gezonder verhoudingen dan in de vierde, niet te laten varen.
DAGELIJKS FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE
Meneer Keiler is een groot bewon
deraar van straalvliegtuigen, Angus."
zei ze. En in minder don geen tijd
zag Keiler zich tot zijn eigen, ver
bazing en met oprecht genoegen in
een gesprek gewikkeld, met een man
die dan zo iets legendarisch mocht
zijn als een Hertog, maai- voor wie
de lucht vertrouwd terrein, was en
die een verbazingwekkende techm-
sche kennis bezat met voldoening
hoorde Julia dat Steve Angus Ross-
shire op hartelijke toon uitnodigde
eens een kijkje tg komen nemen op
de basis bij Meknes."
„Maar Julialief, je zei geen vriend
jes," fluisterde Angus haar in het
oor toen ze op de stoep stonden te
wachten tot Paddy de wagen voor
gereden had. „Maar ben je wel he
lemaal eerlijk geweest? Hoe zou je
anders je zo zeer technisch onderleg
de metgezel willen aanduiden?" Julia
giechelde „Ze komen soms gewoon
opdagen, Angus," zei ze.
Ze dineerden met z'n allen in
het Café de France, waar Reeder al
op hen zat te wachten; Steve had
een wagen geleend van een kennis
op de basis by Casablanca en was
op zijn eentje hier naartoe gekomen.
Na het eten liepen ze wat rond op
de Dj erna el F'na. Het was volle
maan en de grote minaret van de
Koutoubia voor wie gewend was
aan de minaretten m Turkije, die
slank zijn als breinaalden, zoveel
meer gelijkend op een toren - stond
bijna doorzichtig in het maanlicht
in al zijn onmetelijke waardigheid
en schoonheid, 's Avonds onder het
heldere licht van de napbtalampen
wordt het tempo van vermaak en
vertier op het grote plein „place
folie", zoals de Fransen het noe-'
men uog opgevoeid. de omstan
ders staan nog dichter op elkaar om
de danaers. de grjjsgebaarde muzi
kanten springen nog wilder, terwijl
hun motalen castagnettes ratelen als
machinegeweren; de gebaren van de
sprookjesvertellers worden nog dra
matischer en de slangen van de slan
genbezweerders kronkelen als zielen
in het vagevuur. Publieke vermake
lijkheid terwille van zichzelf komt
hier tot uitdrukking als nergens an
ders ter .wereld het werkt onbe
schrijfelijk stimulerend. Maar het is
ook erg vermoeiend en weldra ver
klaarde Julia dat ze naar bed wilde.
Toen ze naar boven gingen zei
Julia
.Paddy, het komt me volkomen
onnodig voor nog meer tijd te ver
spillen aan die Hortense,"
„O kom nou, Julia! ,\Ve hebben geen
idee waar ze zullen overnachten en
of ze zelfs wel in Marrakesh over
nachten. Je zou haar gewoon kunnen
vragen of er kans is dat Colin haar
komt opzoeken."
„Als Colin, of als Herr Nussbau-
mers assistent?"
„Als allebei, lijkt mij,"
„Heus, ik zou veel liever naar de
Saadische Tombon gaan," zei Julia.
De volgende morgen gingen ze er
inderdaad heen, tezamen met An
gus Ross-shire, voordat ze Hortense
een bezoek brachten. Vooral de Her
tog was verrukt door dit hoogtepunt
van Spaans-Moorse bouwkunst: da
slanke, marmeien pilaren die het ho
ge, schaduwachtige gewelfde dak
van bewerkt cederhout droegen
en wier verguldsel en verfijnde
kleuren rijk gloeiden in de scheme
rige ruimten; het pleisterwerk als
fragiele kant op de muren, gecom
bineerd met verblindend geglazuur
de tegels; en op de grond de reden
voor dit alles de Tombe zelf van
gegroefd marmer, puntig als een dak
en met de kleur van qua-ivoor, waar
Ahmed de Gouden, zdn zoon, zijn
kleinzoon en nog verscheidene man
lijke en vrouwelijke familieleden
rustten, Julia was nogal teleurge
steld dat men niet meer zoals Edith
Warthon, door brandnetels hoefde te
waden om doze exquise plaats te
bereiken; in plaats daarvan heeft de
Administratie er een tuin aangelegd
met helkleurige bloemen.
Ze zetten de Hertog at bij het
postkantoor en volgden opnieuw de
gecompliceerde weg naar het grote
huls met de mispelboom; maar Ju
lia weigerde absoluut er alleen bin
nen te gaan.
„Je moet mee, ik 2al zeggen dat
je mijn broer bent."
Toen Julia, de pruimkleurige robe
van gisteren opnieuw bekeek en on
dertussen een paar vragen begon te
stellen, werd Hortense plotseling ui
terst omzichtig en wantrouwend.
„Wie heeft U naar me toegezon
den?,,
„Dat mag ik niet zeggen.'
„Maar ik moet de reden weten
waarom U komt enfin, ak moet
referenties hebben."
Tot grote schrik van Paddy opende
Juha haar tasje en nam er de oranje
kleurige klomp Astridite uit.
„Dit is mijn referentie," zei ze.
De vrouw deinsde achteruit.
„Stop het weg! Het is gevaarlijk
Bent U gek geworden!" Ze werd
plotseling kwaad. „En sinds U hier
gisteren geweest bent hangen er
ongure sujetten om bet huis. Dat ia
niet zo best"
Paddy zei met nadruk „ver
tel me nu niet, Mademoiselle dat dit
de eerste keer is dat Uw huis ge
schaduwd wordt." Hortense krabbel
de wat terug.
„Ze hebben het nummer van Uw
wagen opgeschreven, ik heb het ze
zien doen. tjJ
„Ja, wij ook", zei Julia koeltjes.
..Abdul doet niets anders dan auto
nummers optekenen."
„Ah, kent U die man?"
„Ja, die vervloekte kerel! En
ik zou graag weten waai om hij ze
hier oplekent in plaats van in Fez.
Om de een of andere reden was
deze opmerking de oorzaak dat Ma
demoiselle Hortense wat bijdraaide
ze glimlachte zelfs even.
„Dat is iets dat ik ook graag zou
willen weten, hoewel ik bang ben
dat ik het wel kan raden; ais rnj
Uw automimmer m Fez had, heeft
hij U hier opgespoord.,,
„O nee, dat kan niet - met door
middel van het nummer; die wagen
is nooit dichter btj Marrakesh ge
weest dan Port Lyautey."
De blonde vrouw haalde haar
schouders op. „In irder geval staat
U omiei vei dunking uit die hoek
en als ik zo vrij mag zijn Hel op
te merken, niet zonder reden, zei
ze. met een veel betekende blik naar
Julia's handtasje.
l wordt vervolgd j
(Advertentie I M
TT IT Nijmegen komend, deelde ik
aanuenkeiijfe de coupé met een
wat verlegen jonge vrouw, dte Ver
standig ouderschap" las en haar hoog
uit uierjarip zoontje, dat de plaatjes
van een prentenboekje bedroomde.
In Arnhem kwam er een jong echt
paar bü. met een baby. De moeder,
een struis, boers toezen droeg het in
gebakerde wurm pralend op de arm
Ze had iets van ,,'t is bereikt" in haar
gedrag, vooral ten opzichte uan de
man, een uroep kalende blefcerd, ter-
zij gezeten als de moor. die z'n plicht
geddan heeft.
De baby hield er een stralend hu
meur op na. Zelfs mij zond hij een
brede, tandeloze lach, wat ik altijd
een hoge onderscheiding vindt, want
zulke kinderen zien op hun manier
scherp en het is zo smartelijk als ze,
na je lang te hebben aangekeken, bij
wijze van conclusie in schreien uit
barsten,
„Op deze leeftijd zijn ze 't leukst",
stelde de moeder.
De man zat er met een assisterende
glimlach b(?,
Later niet meer", vervolgde ze,
„Dan word' ze brutaal.
Haar stem was vol voorbarige ran
cune zodat de man zijn lachje uit
draaide als 't gas.
Het kleine jongetje tegen over me,
had zijn prentenboekje neergelegd
en keek aandachtig naar de baby,
„Wil jij ook wel zo'n lief broertje
hebben?'1 vroeg de urouio.
Spontaan schudde het jongetje van
neen. Aan zijn lijf geen broertjes.
„Natuurlijk niet. Dan kom je op de
tweede plaats, hè", beet de urouio
hem toe.
Want de wereld was van haar en
die baby de rest kon doodvallen
Moederliefde is mooi, maar heeft
soms iets vervaarlijks.
„öa-da-da-da-dap1' zei de vader.
Hy stotterde niet, doch sprak baby-
taal, zijn vinger opheffend, teneinde
die eens speels in 2(jn zoon te prie
men,
„Laat dat", sprak de urouio kort.
De man zag, met een flets lachje,
van zijn actie af.
En verder reden we, Utrecht tege
moet. De baby viel in slaap, met de
zelfde overgave waarmee hij had ge
straald. In de lome stilte van de cou
pé, zei het kleine jongetje opeens,
goed gearticuleerd:
„Gre".
De puntjes moogt u zelf invullen.
Als u behoort tot de gauw gekwets
ten, moet u maar denken dat hij „Gor
dijnzijde" zei. Voor de minder scru-
puleuzen zij vermelddat 't de zwaar
ste vloek was die in de Nederlandse
taalschat te vinden is.
We keken allemaal op.
Het ba by mens bestraffend.
Haar echtgenoot slaperig en ver
ward.
En ik, met uw welnemen, geamu
seerd, team als zo'n klem jongetje
zo'n grote vloek zegt, ontstaat een te.
genstelling die humor baart.
Zyjn moeder legde „Verstandig ou
derschap" neer en zei:
FritsNou mag je dat woord nog
tien keer zeggen, Maar dan nóóit
meer, versta je?"
Zij kwam uit een verlichte vaeda-
gogische school, dat stond wei vast.
Onmiddellijk sprak het jongetje, met
bedenkelijke gretigheid:
„Ge".
Stilte.
We hadden »r nog negen te goed.
Maar hij zei, met een vindingrijk
lachje:
„De rest bewaar ik".
Kronkel
AMSTERDAM. De commissie
consumptiemelkprijzen va» het pro
duktschap voor zuivel vraagt zich
af, of het zin heeft op de huidige wij
ze verder te werken, nu de minister
van Economische Zaken prof. dr. J.
Zijlstra inzake het priJzeno verleg
consumptiemelk met volledig voor
bijgaan. aan de argumentering van de
commissie besluit, door hem zelf ge
vraagde adviezen niet op te volgen.
De bezwaren richten zich hierbij
voornamelijk tegen het feit, dat geen
nader overleg is gezocht en dat de
beslissingen van de bewindsman ter
zake niet geargumenteerd zijn.
Het produktschap wil daarom de
minister om een onderhoud verzoe
ken, teneinde het groeiende onbe
hagen weg te nemen.
3323, Op de werf van Collins staat de ..Ram-
bier" nog altijd op de helling, maar de werkzaam
heden vorderen gestadig. Rob is bijzonder tevre
den over de wijze, waarop zijn schip weer is op
gekalefaterd Morgen of overmorgen kan hij zijn
reis dan eindelijk weer vervolgen. Maar dan loopt
hij Ted Williams opeens tegen het ÜJ*- „Alweer
terug In Hellwick, meneer Williams?" vraagt krant bereid is te betalen. „Gaan tvij tweeën
Rob, „en nog altijd op speurtocht naar de ge- samen?" vraagt Rob. „Ik had Dick Harper ook
heimzmmge bark? Ted antwoordt bevestigend willen vragen mee te gaan", antwoordt Ted. Rob
en doét hem meteen het voorstel om samen er op stemt toe. Maar de oude Cóllms heeft het ge
uit te trekken om te proberen de „Rose of Heil- sprek afgeluisterd en glimlacht: dat moet roe-
wick" te vinden. Rob voelt er eerst met zo erg j neer Brian direct weten!...
voor, maar Ted noemt een fors bedrag, dat zijn
wordt gehouden alleen, betreft het
reierendum voor de nieuwe grond-
wei. De Gaulie kan dat zonder ri
sico beloven. De tien miljoen Alge
rijnen brum en blank zullen
ongetwijfeld zonder enige nuance
achter zijn grondwetsvoorstel staan.
Dat betekent alvast een paar mil
joen stemmen voor hem. De verkie
zing voor eigen politieke organen is
een andere zaak. "Dit wordt bepa
lend voor de machtsverhoudingen
in Algerié zelf. Daarover is de GauL
le dan ook in het vage gebleven.
De leden van het comité de salut
public hebben een poging gedaan
de Gaulie hun organisatie op te
dringen. Ze hebben aangekondigd,
dat ze zulke cymite's in heel Frank
rijk gaan oprichten. De comité's
moeten dan de taak overnemen van
parlement, provincieraad en ge
meenteraad. Dit zou betekenen, dat
het parlement definitief afgeschaft
ging worden cn Frankrijk een auto
ritaire. om niet te zeggen militaire
en. zelfs fascistische staat zou wor
den. De Gaulie schijnt daarvoor niet
gezwicht te zijn. Belangrijker
hij heeft- meegedeeld, dat hijzelf de
portefeuille van Algerié hotidt.
Soustelle is niet benoemd tot minis
ter van Algerië of tot resident-ge
neraal. De Gaulie heeft slechts ge
zegd. dat hij een taak 20u' krijgen
in overeenstemming met zijn talen
ten. Dat kan zowel adviseur in bij
zondere dienst als ambassadeur in
Peking wezen. En daarmee is een
der voornaamste eisen van leger en
volk van Algerië afgewezen. De
Gaulie heeft de invloed van Alge
rié ondergaan zoals hij enkele da
gen geleden de Invloed onderging
van het palais Bourbon. Terug in
Parijs zal hu stellig weer een meer
Farijse hijk krijgen.
DELFT In Delft is woensdag in
de ontspanningszaal van het Groene-
Krulssanatorium het derde congres
van de Z.O.N. (Ziekenomroepen Ne
derland) gehouden onder leiding van
de heer A. van Asselt, Aan dit con
gres werd deelgenomen door verte
genwoordigers van ziekenomroepen
Uit alle delen van het land.
Dr. W. A. Griep, geneesheer-direc
teur van het Groene-Kruissanato- i
rium, hield een inleiding, waarin hij
de mensen van de ziekenomroepen
adviseerde zich niet te veel door hun
enthousiasme te laten meeslepen,
maar met beide benen op de grond
te blijven slaan.
Hij stelde vast, dat met de zieken
omroepen dc passieve houding van
een grote groep mensen in de hand
wordt gewerkt. De actief ingestelde
zieken hebben aan de ziekenomroep
niet zo veel. Toch zou spreker de zie
kenomroepen niet meer willen mis
sen.
Nadat Wim Ruth van de AVRO
eqn inleiding over reportages had ge
houden, werd een reportagewedstrijd
gehouden tussen de ziekenomroepen
van Utrecht, Rotterdam en Amers
foort. De opdracht luidde het maken
van een reportage van de ontvangst
der deelnemers ten stadhuize. De ju
ry, bestaande uit de heren "Wim Ruth
(AVRO), J. Tang (NCRV) en H. Her-
weghen (NIR, België), kende de eer
ste prijs toe aan Amersfoort. Tweede
en derde werden resp. Rotterdam en
Utrecht.
(Advertentie i.M.)
geeft uw
zenuwen
rust
ontspant en is
zo lekker
zo fris
zo gezond
(Advertentie l.M.)
Spaart U plaatjes voor het al
bum „Dc bonte droom vnti het
ctrctt»" f Omdat de vraag naar
plaatjes voor dit prachtige album
overstelpend groot is, hebben w(j
besloien de geldigheidsduur van de
plaatjes te verlengen t/m 31 dec.
1058. Let nel, op de thans zo goed
kope roomboter treft U de rylts-
botermerken aan, die U nodig
beeft om Het album tecomplcteren.
- RIJSWIJK Z.H.
