VOLKOMEN IN ORDE
ALGERIJE
Vol
en
zacht
van
smaak
CALVE
SLASAUS
cirkel
m
YLCOTjE »- VELPON «- VLOOTJE
z
Mokkend leger
wordt politieke
factor
Weer Redstone raket
gelanceerd
Ongerustheid over
uitbreiding tbc
in Groningen
- beroemde
geneesmiddelen
in I tablet
doen wonderen!
Poolse delegatie
in Praag
r-V
2'aspro"...-mfit.'
Onderwijzeres
bij trouwen
niet ontslagen
CALVE
Verkiezingen
op 6 oktober
V i door FRANK GODWINS ii
->-?:Speelse Speurtocht
<2
Woensdag 25 juni 1958
WONDERLIJK lopen de dingen soms door èlkaar en over elkaar,
lieen- Daar zijn twee gelijktijdige feiten: de terdoodbrenging
van de Hongaarse verzetsstrijders, die heel de niet-communls»
- tiscbe wereld .van verontwaardiging doet schokken en de be
zegeling van de overeenkomst tussen de Nederlandse K.L.M. en de Rus
sische Aeroflot tot het instellen van een geregelde ïuohtverbinding
AmsterdamNloskou.
Aan dit laatste feit was een receptie verbonden in de Sow jet-
ambassade te Wassenaar en een. bezoek van een Russische delegatie
aan Zaandam, om zoals alle Russen plegen te doen, het Czaar Peter-
huidje te bezichtigen. Na afloop kreeg deze delegatie een lunch aan
geboden op het gemeentehuis.
Dit waren nu net twee'feiten om in een schril beelden pendant naast
elkaar te worden geplaatst; een kluif voor elke karikaturist. Solidair
met de Hongaren, zij het dan machteloos en drinken op de gezond
heid van de Sowjet en handjes geven aan de vertegenwoordiger van
het schrikbewind. De Zaanse afdeling van de K.V.P. heeft het ook zo
gevoeld; daar hebben leden van de afdelmg Zaandam een klacht
ingediend tegen hun wethouder Meulenkamp, die naar Wassenaar ge
gaan 1? om de Russen handjes te geven.
iMEN KAN DE ONBEHAAGLIJKHEID van deze K.V.P/ers mee-
voeten en toch zich afvragen of het nu wel op zijn plaats is een wet
houder voor dit feit tot de orde te roepen of althans zich ernstig over
hem te beklagen. Men heeft de behoefte iets te doen. zich te uiten op
een of andere wijze allicht. Nog vers ligt in ons geheugen het gebaar
van de Nederlandse sportlieden, die na fyet drama van Boedape&t wei
gerden met de Hongaren te spelen. Zo'n gebaar doet ook wel even
iets maar het eindigt in aarzelingen en kan niet worden volgehouden.
De Hongaren spelen allang weer mee. hoewel er in het communisme
niets fundamenteels is veranderd. Ook zijn er geen diplomatieke be
trekkingen verbroken; de communistische landen zijn, in diplomatieke
stijl gesproken, ..bevriende natiën". Dat klinkt natuurlijk wrang. Maar
hadden die vrienden uit Zaandam gewild; dat hun wethouder zich
alleen had gedistancieerd. of dat het hele gemeentebestuur gezegd had:
zoek jullie zelf het Czaar Peterhuisje maar op en wij halen een streep
door die receptie? En dat zou nog onvoldoende geweest zijn. wanneer
de K.L.M. dan ook niet die hele luchtverbinding had afgeschreven.
"VTant deze verkeersovereenkoinst was de kern van de zaak, waarvan
het bezoek aan Zaandam en de receptie m Wassenaar bijbehorende
formaliteiten waren.
WAT DIE WETHOUDER gedaan heeft, laat ons het zonder
omwegen erkennen, was volmaakt in orde. Het lijkt altijd
flink om eigen verontwaardiging op anderen te projecteren,
maar het klopt niet helemaal wanneer die anderen zich be
vinden in een verantwoordelijke poritie vaaj men zelf buiten staat.
Reden voor verontwaardiging zou er geweest zijn. wanneer de heer
Meulenkamp de bevolking had opgewekt om de \Jaggen uit te steken
of juichend langs de trottoirs te gaan staan.«Maar dat is hier helemaal
niet gebeurd. Terwijl men als mens zich op de lippen bijt van woede,
kan men als overheidspersoon verplicht zijn tot bepaalde handelingen,
die louter behoren tot de sfeer der goede vormen, maar die men niet
zonder schade kan nalaten.
Het was belangrijk en noodzakelijk, ook in deze tijd. dat die lucht
lijn tot stand kwam. en da3r horen nu eenmaal de nodige plichtple
gingen hij. Als een wethouder daar aan deelneemt, doet hij dat niet
omdat hij de dingen die er gebeurd zijn minder erg vindt dan degenen
die klachten over hem indienen, maar uit eenvoudige plicht tegenover
zijn land'. Wij kunnen ook met die landen, wiet politiek wij verfoeien
en wier daden ons doen gruwen (dat is njet aljceti Rusland) niet zonder
meer de verbindingen op alle gebied verbleken. Dat is een koele en
harde noodzaak «an coëxistentie, samen leven in één ruimte, waarvan
niemand zicJi kan onttrekken.
Maar laat men dan ook deze mensen niet hard vallen en een ge
zicht zetten alsof men het zelf zoveel anders en zoveel beter zou hebben
gedaan. Want het kon wel anders, maar liet kon alleen maar slechter.
F .S.
(Van een onzer redacteuren)
ALS de Algerijnse rebel-
len speculeren op een
militaire nederlaag van Frank-
;rijk, dan vergissen zij zich in
'die zin, dat er geen Algerijns
Dien-Bien-Phoe zal zijn. Als zij
1 er op rekenen, dat zij op zeker
moment een soort van Barthe-
lomeus-nacht zullen kunnen
bewerkstelligen, dan zien zij
'over het hoofd, dat dit direct
zou leiden tot felle represail
les. Ongetwijfeld hopen zij, dat
de Franse publieke opinie het
Algerijnse probleem beu zal
raken. Wij van onze kant schij
nen te hopen, dat de moham
medaanse bevolking de zaak
moe zal worden, zonder dat
wij overigens geloven, aan een
militair succes. Maar er valt te
vrezen, dat naarmate er meer
soldaten - en vooral meer' ge
neraals - naar Algerije 2uilen
worden gestuurd, er méér re
bellen en weldra ook méér
vijanden van Frankrijk zullen
zijn. De cirkel is bijna fataal
en het geweld is niet voldoen
de om de wede te verwezen
lijken".
Met die woorden drukte het Franse^
tijdschrift ..La Nef" een goed half®1
jaar geleden uit. dat niet alleen de
agrarische-, niet slechts de linan-
cieel-economische of de politieke
zijde van het Algerijnse vraagstuk,
doch óók de militaire kant ervan
hetzelfde schijnbaar onoplosbare as
pect vertoonde. Een eendere opvat
ting kon men terugvinden in „Le
Monde".
„Wat een tolerante oplossing van
„de Algerijnse kwestie" in de weg
staat." schreef dit blad, „is het feit
dat de muzelman gelooft dat tole- instelling van het Franse bestuur -^@S L'T"'
xantie uit zwakte voortspruit. Dat wordt er niet door verhoogd. De
nu werkt stimulerend op de opvat- kanSi dat dit geschieden zal wordt
ting aan Franse zijde, dat men ge- n0g verkleind, omdat het militaire
weid moet toepassen en dat geweld apparaat aanzienlijke middelen ver-
de enige oplossing is. Maar het ge- siindt en de oorlog aan weerszijden zwijgende massa) werd genoemd,
weid op ^n beurt versterkt weer „rote verbittering doet ontstaan, In begint tijdens de oorlog in Algerije
het Arabische nationalisme. het gebrek aan politieke en admini- praatgraag te worden, een ontwikke-
Inmiddels zou het verkeerd zijn te gtratieve kaders wordt niet voorzien, ijns? Hje eigenlijk voordien al, na
menen, dat men hiermee datgene, oTndat - zoals „La Nef" opmerkt - 1940 en na Dien-Bien-Phoe, was be-
men nu eenmaal niet mag hopen, --
dat deze ooit in gevangenschap wor
den gevormd. De financiële crisis m
Frankrijk en de daaruit voortsprui-
(Advertentie LM.)
zijdig. Het is niet slechts zo, dat de
machteloosheid der regering iedere
militairs doortastendheid, onmogelijk
maakt, het is evenzeer waar, dat
déze machteloosheid door de oorlog
zelve, van het moment, dat hij be
gonnen is, mede wordt veroorzaakt.
Dit laatste is in nog sterker mate
dan aanvankelijk het geval, wanneer
het leger pogingen gaat ondernemen
in deze situatie wijziging te bren
gen. Het leger, dat traditioneel „la
grande muette" (vrij vertaald: de
CAPE CANAVERAL. Het Ame
rikaanse leger heeft dinsdagavond
opnieuw een redstone-raket vooi
middenlange afstanden gelanceerd.
De proef was de laatste m een
geslaagde reeks, die blijkbar ter?
doel heeft de raket gereed te ma
ken voor de indeling bij de troepen
in de eerstkomende maanden.
ZWOLLE. Xn stilte is gisteren
de begrafenis geschied van. de zater
dag plotseling overleden mr. J. .W
M. des Tombe, officier van justitie
te Zwolle. Mr. des Tombe die op
5 oktober 1904 in Olst werd gebo
ren, studeerde rechtswetenschappen
te Utrecht.
APPELSCHA Op de jaarverga
dering van het sanatorium „Beatrix-
oord" heeft de geneesheer-directeur
dr J. K. Kraan zijn ongerustheid
uitgesproken over de ontwikkeling
van de tuberculose m het noorden.
De daling van het aantal tbe-geval-
len sinds 1951 is in de tweede heitt
van 1957 en daarna tegen de hoop
en verwachting in met voort gezet,
cr werd integendeel een groot aantal
nieuwe gevallen van tbc geconsta
teerd.
Het aantal verpleegden in „Bea-
trixoord" (440 tot 450) is groter dan
laatste jaren het geval was en
oök de wachtlijst is ongekend groot.
f A clverientie i.M
Bi| pijn, jeep al „Undfris' gevoel zorg! een enkel
table! del U neer «ei pl«i<r U» werk kunt éotalj
PRAAG In Praag is dinsdag
een Poolse delegatie onder leiding
van de voorzitter van de nationale
vergadering aangekomen. (Het bezoek
heeft een* versterking van*de vriend
schappelijke betrekkingen' tussen de
twee landen en „de consolidatie van
het socialistische kamp" ten doel, zo
verklaarde de delegatieleider bij zijn
aankomst.
tAdvertentie l M
Uw vakantie u te kort om *r zei fs één dag p( uur
vin te missen Daarom waarheen U ook gaat. neem
'ASPRO' mee' Geef» hoofdpijn, opkomende kou of
lusteloosheid zal dan Uw vakantievreugde bederven.
'ASPRO* helpt snel en zeker en doet meer dan dat!
Door zijn onschadeh|ke samenstelling geeft 'ASPRO'
U Uw opgewektheid en levensvreugde cerug ,v
'/\JJ bhjft Uw geftefe vofcorttie in njkonliestemmmg,
rjriTM J4MHAUNC 0f «WOW KiciO Uiitmbvrf 1208 n
ro/iMgmorjen fO*J «uf
dat de militaire situatie kenmerkt,
reeds volledig zou hebben beschre
ven. Waarmee men te maken heeft,
is niet zonder meer de toepassing uumiiiii
van een militair geweld, doch de tenclc onroacht der regering wordt
toepassing daarvan door de Franse verminderd, doch omgekeerd
strijdkrachten, dat wil zeggen door d00r de o0ri0g nog vergroot. De kiïk
een leger, dat de nederlaag van van het officierskorps in Algerije
Dien-Bien-Phoe achter zsch heeft en op het gebeuren is beperkt en een
deze niet kan verkroppen, omdat het - - -
die - zoals generaal Navarre in een
strijdschrift heeft gedaan - aan de
burgers en aan de regering wijt; een
leger, dat selejd wordt door beroeps
officieren, die de Algerijnse campag
ne beschouwen als de laatste kans
om hun geschokt gevoel van eigen
waarde te herstellen,
Dit leger beschouwt zich door d£
debacle van 1940 beroofd van een
groot deel van zijn oude glorie. Het
acht de militaire successen, in 1945
door de generaals De Gaulle, Le-
clerc, KÖnig, De Lattre de Tassigny
en maarschalk Juin behaald samen
met Eisenhower, Patton, Bradley en
Montgomery, niet genoeg voor het
herstel ener militaire traditie. Als
een Frans overste, na afloop van de
strijd in Indo-China, de verzuchting
slaakt, dat ..het mooi zou zijn af en
toe ook eens aan de zijde van de
overwinnaars te mogen strijden."
dan brengt hij daarmee precies dat
gene tot uitdrukking, wat in dit le
ger leeft.
Vele jonge en energieke officieren
in Algerije leven in de rotsvaste
overtuiging, dat „intrigerende" en
„defaitistische" politici in Parijs hun
opperbevel tot passiviteit doemen.
Hun slechte verlofregeling, nog maar
kort geleden ter sprake gebracht bij
een parlementair debat over de de
fensie, draagt er niet toe bij hun
stemming te verbeteren. Hetzelfde
ongunstige effect heeft hun gebrek
kige salariëring. Een enquête naar
de materiële positie der Franse of
ficieren, enkele maanden geleden
gehouden, heeft aan het 3icht go-
bracht, dat vooral de jongeren onder
hen het hoofd nauwelijks boven
ter kunnen houden. In een recente
brochure van Jean Planchais, geti
teld „La malaise de 1'armée", wordt
meegedeeld, dat door de officieren,
overwogen werd een soort vakver
eniging te stichten, die zou moeten
strijden voor een betere bezoldiging
en tegen, het politieke ingrijpen bij
bevorderingen.
De woorden van het kamerlid
Quilïgi. gesproken bij het begin van
de Algerijnse opstand in november
1954: „Jaren van slapheid en zwakte
,en vooral van ideologische drome-
'rijen hebben ons gebracht tot het Jdc gemeentelijke autonomie niet for-
punt waar we nu zyn! zijn demiJi-)Ceren en vertrouwden er op, dat de
(tairen in Algerije uit net hart ge-1 ontwikkeling geleidelijk aan toch
grepen. In nun miserabele salarie-JWe| jn de WChtirxg van de suggestie-
1 ring zien zij het bewijs, dat zij door {Toxopeus zou wijzen. Negentien an-
de burgers wordengeringschat. De #<jere socialisten - vooral de jonge-
zwakte der burgerlijke overheid be- jretJ fc^en partij voor het radi-
schouwen zij als datgene, wat een Ica2e VVD-voorstel, dat verder slechts
'Snelle beëindiging van de AlgerijnseIcommunistische steun kreeg.
'oorlog in de weg staat, bovenal als*
datgene, dat hen verhindert roem te f De liberalen stemden voor het
behalen; een roem, die zij behoeven f amendement-Van Sleen evenals de
lom de geringschatting door de bur- Ichristelijk-historische met vijf man
agers zo snel mogelijk in haar tegen- f nelijke geestverwanten en de vrou-
[deel te doen verkeren. fwelijke KVF-afgevaardigde Agnes
Geldt dit alles in de eerste plaats f Nolte met vier fractiegenoten. De
>voor het militaire beroepskader, of-1 meerderheid van de KVP-fractie
'ficieren en onder de wapenen geroe- {stemde, nadat het amendement-Van
'penen beiden beschouwen de zwakte Jsieen was aangenomen, tegen het
ider regering als iets, wat aan hun wetsontwerp.
ondankbars taak iedere zm ont-J Cp aoder punt had de KVF-
fractie minister Cals trouwens ook
ide voet dwars gezet. De bewindsman
Het is op dit punt, dat rich de {had voorgesteld om aan de scholen.
fatale cirkel sluit. „Het is de on-
macht," zegt ,.La Nef', „die de Fran-
1 sen tot de strijd in Algerije heeft ge
dreven." Men moet dit zó verstaan,
dat het evenwicht van de diverse in
- het spel zijnde, sociale-, financieel-
'economische- eet politieke krachten
{en factoren juist door"de militaire
{„oplossing" van het Algerijnse
{vraagstuk werd bereikt,
In de praktijk wordt hierdoor niets
opgelost. De ellende in Algerije -
{gevolg van agrarische verhoudingen
Jen demografische omstandigheden -
wordt er niet door opgeheven. Het
geringe ontwikkelingspeil van de
Algerijnse bevolking - gevolg van
het gebrek aan scholen, op zijn beurt
weer veroorzaakt door het tekort
aan middelen en de onverschillige
gonnen. Men begint5 luider en lui-
der, zijn kritiek te tuten, men begint i
zich niet de politieke gang van za-
ken te bemoeien en wordt daardoor
in toenemende mate een factor,
waarmee de politici rekening moeten
houden. Een politieke bijdrage tot
de oplossing van de Algerijnse cri- 1
sis levert het leger niet. Het maakt
wel - de fatale cirkel wederom -
een politieke oplossing, juist ten
gevolge van zijn politieke reacties
moeilijker. En dat leidt dan weer tot
nieuwe reacties in het leger, waar
door alles wat met de Algerijnse'
kwestie te maken heeft, sneller en;
sneller in de noodlottige draaikolk
wordt meegesleurd
Oorlog in AlgeHJe: soldaten in Al
giers, maar geen wijziging In de
ellende op bet platteland
een minimum-aantal van 5 lesuren
per dag en 1040 per jaar voor te
schrijven, omdat er een enkele vglo-
school schijnt te zijn, die maar drie
en een halve dag open is en van hele
lange „weekends" houdt, zonder .dat
de overheid hier iets aan kan doen.
Een amendement-Peters (KVP)
wilde het jaarlijks minimum wel,
het dagelijks minimum, niet accepte
ren, en de kamermeerderheid, dit
maal gevormd door nagenoeg de
hele rechterzijde plus de WD, steun
de deze gedachte. Men achtte de vrij
heid van het onderwijs in het ge
ding en. met 65 tegen 47 stemmen
leed minister Cals een tweede ne
derlaagje.
Bij de behandeling van het voor
stel tot wijziging van de kweek-
sehoolwet verdedigde de socialist
Kleywegt een amendement om te
bewerkstelligen, dat een candidaat
m de derde leerkring op rijkskosten
ook een. enkel facultatief vak kan
volgen. Minister Cals glom, omdat
de regermg die gedachte btj de tot
standkoming van de Kweekschool-
wet zelf heeft willen verwezenlijken
maar toen is gestuit op een kamer
meerderheid. die bevreesd was ge
weest, dat hierdoor weer een „ak-
ten-jagerij" zou ontstaan. Nu bleek
alleen de CH-fractielelder Tilanus
die vrees nog te koesteren.
INHOUD 0.38'l>('"$
STATIEGELD ZOtï-'tL',
WILLEMSTAD Het land9besluit
dat op 6 oktober op de Nederlandse
Antillen verkiezingen voor de Staten
zullen worden gehouden, is getekend.
De kandidaatstelling zal vóór S0 juli
dienen te geschieden.
(Advertentie I.MJ
t a - 1 9 wfr*"- h.iri
DAGELIJKS FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE
LIJK GOÉD. Hl) Httfr tm euWlwSi
5TP>fUJif.Hl) 15 ttn PAAR MAAMDtrt
ÈtttDEII UIT Oi 0tVAMüf.ni5 OI1T5L A
BINNEN 24-UUR LATEN
OPPIKKEN... mSÜIIEN BRENGT
DAT 0N5 OP HEISPOOR
VAN HAPUÊT!
DÉRAAR ID, 15 HIJ AllSSCHfEn Wa
Dl£m HéIPLR...W£ KUrifSÉflGEEtl
SlönALEME/irt/AN £T VtFQRü
DUi OiviDAT DIÉ. ÉR ÉLK OGfrlöUK
AHDÉR5 U!T2i£r.
1
De voleende morgen zijn Rob en Ted spoorloos is verdwenen? .Kijk eens, .Rob," zegt de plek. Smith ziét de „Ranger" in de rotsspleet
fLjhot i Tsrf iu Ksh nwr Hip hele snonkhistorie een verdwimen. ..Vnlz hem beveelt Brian, Maar
noe'seen uur"ondénveg, of "zij ontdekken het 1 Ted, „ik heb over die hele spookhistorie een
wrak van cv schip, vlak bij een enorme spleet i theorie en als dit werkelijk het wrak van de
in de rotsen. Het moet het wrak van een trawler „Louise" is, zou die theorie wel eens kunnen
zlïn maar een naam van het schip of de naam kloppen. Durf jij die spleet m te varen. Kon
van' de thuishaven is nergens te vinden. Zou dit trekt een bedenkelijk gezicht Maar het is te pro-
de „Louise" kunnen zijn, die drie jaar geleden berenEven later komt de „Bella op dezeu-
verclwijnen. „Volg hem", beveelt Brian. Maar
Smith luistert nauwelijks. Hij hcoft nu ook het
wrak ontdekt en roept u:t: „Kijk daar eens! Dat
is het wrak van de „Louise"! Ik herken het schip
duidelijk'"
102
De uitdrukking op het gezicht van
majoor Torrens ontging Edina Mon
ro niet.
„Hoe maakt U het?" zei Julia met
i haar meest langoureuze stem terwyl
ze langzaam haar hand naar hem uit
stak. „Het is me een groot genoe
gen u eindelijk te mogen, ontmoeten
ik heb hier reeds lang naar uitge
zien."
„Uh het genoegen is wederzijds,"
antwoordde hij nogal stijfjes zijn
goed gedrilde beleefdheid, zoals Edi-
na naderhand opmerkte, riep de her-
I innermg wakker aan het exercitieter-
rein.
„Werkelijk?Dat verwondert me,"
[zei Julia koeltjes. „De laatste keer
dat wij elkander zagen, scheen U
naar ik hoorde nogal haast te hebben
i om weg te komen."
Hij bloosde tot diep m zijn hals
Lady Tracy keek van de een naar
i de ander, met opgetrokken wenk-
i brauwen.
„Maar hebben jullie elkaar -dan al
eens ontmoet?" begon ze, toen een
andere gast haar aandacht kwam op-
eisen.
„Goedenavond, Lady Tracy. Een
zeer geslaagde party.' En hoe maakt
u het'"
„Oh. kapitein MacNeill, ik'Sen blij
U weer eens te ontmoeten! Wel
Hugh kent u geloof ik, maar juf
frouw Probyo nog niet" ze wees
op Julia „En haar nicht, juffrouw
l Monro. Julia, dit is kapitein MacNeill,
van de Sürcté."
Deze keer was het Juha die op-
I merkte dat nu dc kapitein een beetje
I verstijfde bij hel horen van de naam
Monro. Er was een uitgesproken gc-
lijkems tussen Edma cn Colin hun
J lengte, de m-witte huid, het zwarte
i haar en de opvallende gi j/,o og^n
Hij drukte hs*n- chtcr b-4 -rid do
hand cn zei dat hij hoopte dan Tan-
i ger hun beviel, toen Edina plotseling
i een kreet uitstiet.
..Cobn!" Ze lende door de menscn-
1 menigte heen en greep haar broer bij
zijn arm. „Myn hemel, Colin, einde
lijk! Dat we elkaar hier tegen moe
ten komen. Kom mee" ze trok
hem aan zijn mouw „Hier is Julia,
die stakkerd een en al pleister!"
Hoofden draaiden zich om bij deze
kleine scène; er zat voor Colin niets
anders op dan zijn zuster te volgen
naar waar ze hem heenvoerde na
melijk naar de stoel van Lady Tracy
waar ook Julia, majoor Torrens
en het hoofd van de Sóreté stonden.
„Julia, hier is Colin!" riep Edina
triomfantelijk.
„Ik heb Julia al gezien," zei Colin,
terwijl hij de hand van zijn zuster
van zijn arm schudde en dreigend
naar MacNeill keek,
„Maar kennen jullie elkaar ook
al?" zei Lady Tracy, met 'n stralend
gezicht naar de drie jongemensen kij
kend, „Dit Is Hugh's assistent, mijn
beste Julia, met wie ik je graag wil
de laten kennismaken."
„Ja, lieve Lady Tracy maar hij
is ook de broer van Edina, en mijn
neef en de vermiste die ik zocht!"
Terwijl ze dit zei wierp Julia een
blik vol leedvermaak naar het hoofd
van de Söreté, die op zijn snor stond
te bijten en met een zuur gezicht
van Colm naar Torrens keek en van
Torrens naar Colin. „Herinnert u zich
niet, dat u mij beloofd hebt Hem te
helpen opsporen? Colin Monro? en
nu tref ik hem hier!"
Lady Tracy keek hem met vage
ogen aan. „Oh, ja nu herinner
ik "t me weer, Monro het schijnt
dat iedereen tegenwoordig Monro
heet! En allemaal zulke knappe jon
gen mensen," Ze wendde zich taktisch
tot haar neef.
„Hugh, haal jij eens wat te drinken!
Al deze knappe jongelieden ster
ven hier van de dorst en kapi
tein MacNeill ook" Ze sprak haar
v oorden uit op een rfgemeten au to
ri tame toon en tot Julia's heimelijk
vermaak gehoorzaamde majoor Tor
rens als een ondergeschikte.
„Wacht, ik ga mee om j_e te hel
pen" begon Colin, maar Edina
greep hem weer bij de arm.
„Nee, je gaat niet weg tenmin
ste niet voordat we een. paar woor
den gewisseld hebben! „Ze wendde
zich. tot de gastvrouw." Lady Tracy,
wilt u me excuseren wanneer ik
even met mijn verloren broer in een
hoekje praat? Ik ben er opgewonden
van."
„Ja, natuurlijk als je die boog
onderdoor gaat zul je nog twee of
drie kamers vinden, waar nunoer
mensen zijn. Maar wacht even tot
Hugh iets te drinken heeft gebracht.
Amusant, deze ontmoeting, vindt u
niet?" zei ze tegen kapitein MacNeilL
„Dit arme kind heeft zo'n ontzettend
lange tijd naar de jonge Monro uitge
zien."
„Uh ja inderdaad," antwoord
de de politiechef stijfjes, toen een
andere gast op Lady Tracy toetrad.
„Ik ben dus de enige niet, is net
niet?" zei Julia, terwijl een flauwe
glimlach over haar gezicht gleed.
„Pardon,hoe bedoelt u?"
„De enige die naar Colin op de loer
ligt, bedoel ik. Het schijnt bepaald
een locale bezigheid te zijn hier in.
Tanger."
Kapitein MacNeill staarde haar
aan, alsof zijn oren hem bedrogen
daarna werd zijn gezicht 'n uitdruk
kingsloos masker.
„Ik ben bang dat ik de portee niet
vat."
„Niet? Ik dacht dat u het wel be
greep! Nee, het hindert niet in
ieder geval weet u het nu, u hebt uit
Lady Tracy's eigen mond gehoord
dat Cqlin de assistent is van majoor
Torrens en dit de laatste tien, e«
maanden geweest is. Dat hoort u uit
mijn mond. maar u kunt het van me
aannemen en het op uw gemak veri
fiëren."
K**r«tein MacNeill liet zijn donkera
Hooglandcisbu:' als 'n somber zoek
licht over Julia gaan.
„Ik vrees dat ik uw naam niet
goed verstaan heb," zei hij. „Zount
u dje nog een keer willen herhalen.
Ze lachte luid.
„Oh, u beantwoordt aan de b®sre
traditie! Voortreffelijk gewoon. Mun
naam is
„Julia, mijn kind, zie ik je da3'"-
De Hertog van Ross-shire was
aan komen lopen omhelsde haar zo
als gewoonlijk uitvoerig. „Goeieua-
vood. MacNeill. Hoe is het met ae
misdaad? Niet anders dan een Pa^r
moorderairs en saaie
kelnm-s waarschijnlijk? Ik zie dat je
je bij wijze van '.velkome afwisseling
oo juffrouw Probyn hebt gestort
heel verstandig van je Ze is bomvry
ik was Wniaits» aanwezig en ik
sta voor het feit in
«Wordt vervolgd'
