VOLKOMEN IN ORDE
Wc
1"
iJlllll
mm
Bevel
de
noodlottige
cirkel
[Hef klimaat voor
de staatsgreep
Weemoedig afscheid
van A.N.D.B.
Films van Toonder
en Haanstra naar
Berlijns festival I
Kamerlid dringt aan
op opheffing van
de leningsbreidel
kaas
m
Samenstelling van
„Libanese brigade"
Vlooi bruin
worden zonder
inwrijven
NIVEA
spray
„SUEZ-KANAAL
WAS VERSPERD
|»SPRQETJE-SRAR
door FRANK-
GODWI
Speelse' Speurtocht
Donderdag 26 juni M,!
(Van een onzer redacteuren)
DE Algerijnse kwestie, het
Algerijnse gezwel aan het
t lichaam van de Vierde Franse
j Republiek, wordt, na tien jaar
r ON DER LIJK iopen de dingen soms door elkaar en over elkaar
heen. Uaar zijn twee gelijktijdige ieiten: de terdoodbrenging
van de Hongaarse verzetsstrijders, die heej de niet-cotnmunis-
tische wereld van verontwaardiging doet srhokken en de be
zegeling van de overeenkomst tussen de Nederlandse K.L.M. en de Rus
sische Aerofiot tot bet instellen van een geregelde Iuchtverbinding
AmsterdamAl oskou.
Aan dit laatste feit -was een receptie verbonden in de Sowjet-
ambassade te Wassenaar en een bezoek van een Russische delegatie
aan Zaandam, om zoals alle Russen plegen te doen, liet Czaar Peter-
huisje te bezichtigen. iNa afloop kreeg deze delegatie een lunch aan
geboden op het gemeentebuis.
Dit waren nu net twee feiten om in een schril beelden pendant naast
elkaar te worden geplaatst; een kluif voor elke karikaturist. Solidair t afwachten, na tien jaar beslui-
met de Rongaren. zij het dan machteloos en drinken op de gezond- j teloosheid, na tien jaar van ge
heid van de Sowjet en handjes geven aan de vertegenwoordiger van j miste kansen, in het voorjaar
het schrikbewind. De Zaanse afdeling van de K..V.P. heeft het ook zo j van J95B langzaam rijp. Alle
gevoeld; daar hebben leden van de afdeling Zaandam een klacht 1 verschijnselen' in het Franse
ingediend tegen hun wethouder Meulenkamp, die neer Wassenaar ge- opQobare lev6n'duiden er op,
gaan is om de Russen handjes te geven. t 1
MEN KAN DE ONBEHAAGLIJKHEID van deze K.V.P/ers mee- Jda.^ m®n fen,kfltjek punt be
voelen en toch zich afvragen of het nu wel op zijn plaats is een wet-freiKt heeft; dat de Zich lang-
houder* voor dit feit tot de orde te roepen of althans zich ernstig over zaam voortslepende permanetl-
hem te beklagen. Alen beeft de behoefte iets te doen, zich te uiten op Jte politieke crisis nieuwe -
een of andere wijze allicht, Nog vers ligt in ons geheugen het gebaar f ernstiger aspecten krijgt,-in
van de Nederlandse sportlieden, .die na het drama van Boedapest wei. Jéén woord; dat zij zich ver-
gerden met de Hongaren te spelen. Zo'n gebaar doet ook wel even Jscherpt.
Sets maar het eindigt in aarzelingen en kan niet worden volgehouden. J v^at wii beleven" zei mil
De Hongaren spelen allang weer mee, hoewel er in het communisme J,tt. j;i
ïiiets fundamenteels is veranderd. Ook zijn er geen diplomatieke be- 1 begin april een Fransman die
trekkingen verbroken; de communistische landen zijn, in diplomatieke* politieke ontwikkeling
stijl gesproken, „bevriende natiën". Dat klinkt natuurlijk wrang. Maar nauwlettend, had gevolgd, „is
hadden die vrienden uit Zaandam gewild; dat hun wethouder zich Jdlt, dat Algerije niet langer
alleen had gedistancieerd, of dat het hele gemeentebestuur gezegd had; {„Frans" is en dat Frankrijk be
zoek jullie zelf het Czaar Peterhuisje maar op en wij halen een streep Jzigis „Algerijns" te worden,
door die receptie? En dat zou nog onvoldoende geweest zijn, wanneer S Algerije IS niet langer „Frans"
de K.L.M. dan ook niet die hele Iuchtverbinding had afgeschreven. zjn j^et Franse be-
"Want deze 'verkeereovereenkotnst was de kern van de zaak, waarvan
het bezoek aan Zaandam en de receptie in Wassenaar bijbehorende
formaliteiten waren.
leid in dat gebied niet meer in
Parijs, doch in Algiers bepaald
wordt. Frankrijk wordt „Alge
rijns", omdat men de atmos
feer, die ginds in Algiers, in
Or an en Constantine heerst,
ook in Frankrijk begint te be-
WAT DIE WETHOUDER gedaan heeft, laat ons het zonder
omwegen erkennen, was volmaakt in orde. Het lijkt altijd
flink om eigen verontwaardiging op onderen te projecteren,
maar het klopt niet helemaal wanneer die* anderen zich be
vinden in een verantwoordelijke positie waar men zelf buiten staat. - -
Reden voor verontwaardiging zou er geweest zijn, wanneer de heer IsPeui"en., Omdat vandaar Uit
Meulenkamp de bevolking had opgewekt om .de-vlaggen uit te steken j bepaalde leuzen, figuren, or-
oi juichend langs de trottoirs te gaan staan. Maar dat is hier helemaal jganisaties, kranten en ziens-
niet gebeurd. Terwijl men als mens zich op de lippen bijt van woede, Iwijzen binnendringen, in het
kan men als overheidspersoon verplicht zijn tot bepaalde handelingen,dagelijks leven van Frankrijk
die louter behoren tot de sfeer der goede vormen, maar die men niet jen de Franse politiek."
zonder, schade kan nalaten.
Het wag belangrijk en noodzakelijk, ook in deze tijd, dat die lucht
lijn tot stand kwam, en daar horen nu eenmaal de nodige plichtple
gingen bij. Als een wethouder daar aan deelneemt, doet hij dat niet
omdat bij de dingen die er gebeurd zijn minder erg vindt dan degenen
die klachten over hem indienen, maar uit eenvoudige plicht tegenover
zijn land. Wij kunnen ook met die landen, wier politiek wij verfoeien
en wier daden ons doen gruwen (dat is niet alleen Rusland) niet zonder
meer de verbindingen op alle gebied verbreken. Dat is een koele en
harde noodzaak van coëxistentie, samen leven in één ruimte, waarvan
niemand zich kan onttrekken.
Maar laat men dan ook deze mensen niet hard vallen en een ge
richt zetten alsof men het zelf zoveel anders en zoveel beter zou hebben
gedaau. Want het kon wel anders, maar het kon alleen maar slechter.
F.S.
De stem van de rede, de stem
van óe gematigden, die voor een
(Advertentie LM.)
Een dagelijkse puzzle:
wal eten lae vandaag?
(Van onze correspondent)
AMSTERDAM Voor velen is het
woensdag een dag van weemoed ge
weest. De Alg. Ned. Dlamantbewer-
kersbond heeft afscheid genomen.
I>e bijeenkomst van gistermiddag in
de vermaarde vergaderzaal met de
wandschilderingen van prof, R. N.
Roland Holst was bezocht door een
«root aantal vertegenwoordigers van
de werkgevers, de vakbeweging en
overheidsinstanties, alsmede 't ge
meentebestuur van Amsterdam.
De voorzitter van de A.NJ).B„ de
heer I. Mug, heeft op deze bijeen
komst een rede gehouden waarin hij
nogeens uiteenzette waarom de
A.N.D.B. zijn zelfstandig bestaan
moet opgeven; Duitse bezetting heeft
zowel de werkgevers als de werk
nemers in de diamantnijverheid bij
zonder zwaar getroffen.
De heer C. W. van Wingerden,
voorzitter van het N.V.V., memoreer
de de grote betekenis die de A.N.D.B.
in het verleden voor de beginnende
vakbeweging heeft gehad.
Voorts werd nog het woord ge
voerd door de heren L. Asscher Jr.,
voorzitter van de Algemene Juwe
liers vereniging, F. Schoeters, voorzit
ter van de Alg. Diamantbewerkers-
bond van België, S. Bonn, voorzitter
van de Amsterdamse Bestuurders-
bond en D. Smit namens het Kope-
ren-Stelenfonds.
NEW DELHI. Na een oproep
van minister-president Nehroe is
de staking van Indiase havenarbei
ders, die tien dagen heeft geduurd,
afgelast
DEN HAAG. De film „Glas"
van Bert Haanstra en. „Metrogra-
phic" van Marten. Toonder zijn door
het ministerie van Onderwijs, Kun.
sten en Wetenschappen ingezonden
naar de achtste internationale Film-
festspiele in Berlijn, die gehouden
worden van 27 juni tot 8 juli.
„Glas", een korte experimentele
film in kleuren, werd opgenomen
bij de n.v. Kon. Ned. Glasfabrieken
Leerdam en kwam tot stand met
financiële steun van deze fabriek en
het ministerie.
„Metrographie" is een korte ex
perimentele tekenfilm, gemaakt met
subsidie van het ministerie.
DEN HAAG Kan de regering de
..leningsbreidel'' niet weer opheffen
en de gemeenten, de vrijheid tot het
aangaan van geldleningen terugge
ven? Deze vraag heeft het K.V.P.
Tweede Kamerlid dr. M. A. M. v.
Heivoort gesteld aan de minister van
Binnenlandse Zaken. Hij meent dat
de gewijzigde omstandigheden dit
zouden wettigen en verzoekt de mi
nister. indien deze dit niet met hem
eens is, zijn motieven uitvoerig te
willen mededelen.
Natuurlijk
Een kaasgerecht!
(Een originele
en zo lekkere
oplossing van
Uw probleem
50 gr. geraspte kaas, 4 eieren* 4 lepels
melk* 40 gr. roomboter, 1 kg, spinazie,,
peper* zout, paneermeel.
Spinazierolletjes
De spinazie wassen en kort met
aanhangend- water en iets zout
koken. - Wat paneermeel erdoor
mengen, zodat de spinazie niet
uitloopt. Van de eieren, melk,
peper en iets zout 4 omeletjes
bakken in de koekepan in heta
roomboter. Iedere omelet be
strooien met kaas, de spinazie in
reepjes erop leggen, de omelet
dichtvouwen en in een vuurvaste
schotel leggen. De rest van de
kaas erover strooien en in de
even goudgeel laten worden.
Doe nóg meer met
oplossing van de Algerijnse pro
bleem pleiten, gaat hoe langer hoe
mee* teloor in het tumult van hen,
die het, praten over een oplossing
alJeen al als een aantasting hunner
politieke macht beschouwen, ais een
„verraad" aan Frankrijk, omdat de
leuze „l'AIgérie framjaise" hun eev-
sre en laatste, hun énige staatsmans-
wi'sheid vormt. Het is deze laatste
categorie, waarvan Francis Jeanson
in 1950 schreef in „l'Esprit": „De
zelfde lieden, die hun politieke te
genstanders zo gemakkelijk van ver
raad beschuldigen en die zich het
recht aanmatigen hen te beoordelen
naar gelang van hun verbondenheid
niet Frankrijk, schijnen de band
tusscn-zichzelf en hun eigen land bij
andere gelegenheden maar zeer
moeilijk te verdragen." Francis Jean-
son is een voorspellende geest ge
bleken. In mei van dit jaar hante
ren de Algerijnse Franse 17, om
Frankrijk onder druk te zetten, het
dreigement zich definitief van
Trankrijk te zullen losmaken, in
dien dit Frankrijk niet bereid is.
dm politieke weg te gaan, die zij
voor de juiste houden, dat wil zeg
gen: die strookt met hün wensen en
belangen. Op datzelfde moment heeft
de crisis haar diepste punt bereikt.
Het Algerijnse gezwel barst einde
lijk open.
De ontwikkeling naar dat punt
toe wordt gekenmerkt door diver
se betekenisvolle episoden, ieiten en
omstandigheden. Daar is in de eerste
plaats het geval-Lacoste, Dezelfde
Fransman, wiens visie ik zopas beö
weergegeven, verklaarde mij; „Ro
bert Lacosle, socialist, lid van de
S.K.i.0., man van de Franse linker
zijde. is met de beste bedoelingen
als gouverneur-generaal naav Alge
rije gekomen, in de hoop er iets te
kunren veranderen. Het omgekeer
de is gebeurd; niet hij heeft Alge
rije, maar Algerije heeft hém ver
anderd; het was niet zo, dat Lacöste
de macht uitoefende in Algerije,
maar Algerije oefende een. onweer
staanbare macht uit over hem. Van
ddt moment af sprak Lacoste met
alle gevolgen van dien voor de po
sitie van zijn party de taal van
de Algerijnse Fransen, de taal der
kolonisten."
Toen. er sprake van, was, dat er
een commissie van Mendèsisten naar
Algerije zou komen, kantte Lacoste
zich daar tegen. Hy zei: „Er zullen
demonstraties van komen, en die
kan ik niet verhinderen. Om de
commissie te beschermen 20U ik
troepen aan het gevechtsterrein moe
ten onttrekken. Voor elke dode, die
tijdens de aanwezigheid der. com
missie in Algerije zou vallen zou
de morele verantwoordelijkheid op
haar hoofd neerkomen."
Het tijdschrift „La Nef" schreef
over het geval-LacOste: „De Fran
se politieke macht in. Algerije af
hankelijk te stellen van de goede
wil van de extremistische Algerijn
se Fransen, schijnt het noodlot van
alle pro-consuls te zyn. Wanneer
de heer Lacoste zijn politiek ver
bindt met diegenen, die slechts „Al
gerije is Frankrijk" weten te roepen,
ziet hij over het hoofd, dat men
niet in Frankrijk, Algiers, doch juist
in Algiers Frankrijk moet verde
digen."
Wat „La Nef" bedoelde was dit,
dat men in Algiers moest opkomen
voor de democratische tradities, die
altijd het kenmerk van Frankrijk
v/zren geweest. Maar Lacoste deed
dat niet en „Le Monde" schreef:
„V/at aan Lacoste te verwijten valt
is niet, dat hij de Algerijnse Fran
sen beschermd, heeft tegen Algerijn
se terreur. Dat was zijn plicht. Hij
is echter in gebreke gebleven aan
de muzelmannen, een minimum van
politieke rechten toe te staan."
ROBERT LACOSTE was niet de
enige wien men gebrek aan. eerbied
voor Frankrijks democratische tra
dities kon verwijten, 'Naarmate de
Algerijnse crisis rijpt, meer en meer
verlammend werkt op de gehele
Franse politiek, ziet men hetzelfde
op elk gebied en bij iedereen.
Het leger in Algerije, ongeduldig,
bezeten door het verlangen de mili
taire oplossing te forceren, die maar
met wil komen, past op Algerijnse
gevangenen afschuwelijke verhoor
methoden toe. Als generaal de la
Bellardière, daartegen openlijk pro
test aantekent, scharen de politici
zich niet achter hem, maar achter
de legerleiding als zodanig en de
la Bollardière wordt gearresteerd.
Ma in de Franse Kamer vragen
worden gesteld over folteringen in
Algerije, ontkent de regering de fei
ten weliswaar niet, maar zij geelt
ook niets toe. Als in Parijs een pro
ces gevoerd wordt tegen het gemar
telde Algerijnse meisje Djamila
Bouhired, is het mogelijk, dat pa
rachutisten en fanatieke aanhangers
var., de kolonisten iedereen uit de
rechtszaal weren, die zij als „dwars
kijkers" beschouwen. Terwijl bla
den, die voor democratische rechten
en vrijheden opkomen worden ge
breideld, kan een kolonisten-blaad
je als ,,1'Unité" van de heer Jean-
Marie Le Pen onbelemmerd ver
schijnen.
In juni 1958 schrijft het blad
,,3'Ecole émaneipée"; „In Frankrijk
is het fascisme bezig te ontwaken.
Vandaag houdt het alleen nog maar
grote manoeuvres; morgen zal net
zijn beslissende slag riaan." In maart
1957 meent het m«. .idblad „Argu
ments" dat zich „in Frankrijk zoet
jesaan een pre-fascistische situatie
ontwikkelt". Op 27 maart 1958
schrijft „France-Observateur": „De
aanvallen van kleine fascistische
groepen op vergaderingen, van de
linkerzijde nemen toe. In Metz heelt
men een dergelijke bijeenkomst ver
hinderd; in Grenoble is een bijeen-
kemst van lyceïsten verstoord. Anti,
Semitische relletjes worden gemeld
uit diverse plaatsen.".
Of men het streven van Poujadis-
ten, koloniale groepen en reactionai
ren van de uiterste rechtervleugel
inderdaad met het woord „fascisme"
aan mag duiden, is een vraag. Maar
het is aan geen enkele twijfel onder
hevig, dat de feiten, waarover de
drie laatstgenoemde bladen spreken
in Frankrijk langzamerhand een kli
maat scheppen, dat het land rijp
maakt voor een „coup d'état".
DE STAATSGREEP, klassiek mid
del in de Franse politiek sedert de
dagen van generaal Bonaparte, wordt
inderdaad achter de schéririen voor;
bereid- Maar toch ook weer niet zó
achter de, schermen, of de techniek
ervan Iek't uit. „TEcole émaneipée"
onthult in 1958 reeds alle details.
Hetzelfde doet „F^ance-Gbservateur"
nog geen jaar later, in maart van
'57. Het blad beschrijft alle bijzon
derheden van het komplot. Een
machtsgroep in Algiers, een soort
gelijke operatie in Parijs, een rege
ring van „openbaar welzijn", die op
het leger steunt, zich verzekeren van
de medewerking van generaal de
Gaulle om het- nodige prestige te
verkrijgen: dat 'is het aldus
„France-Observateur" wat de
samenzweerders voor ogen zweeft.
Volgens dit schema wordt inder
daad in mei van dit jaar gehandeld-
Achter het rookgordijn van de Al
gerijnse strijd is een tijdbom gecon
strueerd, Ais die tot ontploffing
komt zakt de Vierde Republiek als
een ^Kaartenhuis ineen.
De Algerijnse Fransen zijn de straat
opgetrokken om hun „oplossing" van
„de Algerijnse kwestie" te forceren.
Enorme menigten bestormen het gou
vernementsgebouw In Algiers en
trachten, door een rebellie tegen
Parijs de politieke ontwikkeling in
Frankrijk te bepalen
ROOSENDAAL Het Nederland
se detachement militairen, dat even
tueel op verzoek van de secretaris
generaal van de V.N. naar de Liba
non zal gaan voor de bewaking van
de grenzen van dat land met Syrië,
is samengesteld uit vier officieren,
veertien onderofficieren en 66 korpo-
i raals en manschappen van het korps
I commandotroepen te Roosendaal.
Commandant van de „Libanese
i brigade" is eerste-luitenant L. van
Oyen, een oud Korea-strijder.
Rfglifl
TE 's-Gravenhage wandelend in
een zonnige zijstraat, zag ik een
bijzonder fraaie limousine aankomen,
die nog geen meter van rm^ aj
stopte voor een kantoorgebouw.'
In de auto zat een generaal zeer
■stit generaal te mezen.
Hij had zijn arm in het daartoe
bestemde hangertje en hij verroer
de zich nietmaar de militaire
chauffeur fetonm er uit en ging, met
een staatsstvkkerig stuk onder de
arm het gebouw binnen.
Toen ik net verder wilde lopen,
omdat je nu eenmaal niet eindeloos
kun.t blijven gapen, kwam er een
klein, bedrijvig jongetje van een
jaar of uier aan, fceefc naar de
auto en bonsde met zijn vuistje te
gen het raam.
Nu zy» generaals tegenwoordig
uaak mensen, die in de Werkplaats
ran Kees Boeke werden gevormd.
Ik bedoel daarmee dat zij karakter
ologisch helemaal niet meer klop
pen met de barse plaatjes, die vroe
ger in ,£>e Notenkraker" stonden.
Déze keek naar het jongetje, glim
lachte als een civiel iemand en
draaide het raampje neer.
„Wat is er ventje?" vroeg hij so
noor.
„Wilt 11 hier weggaan?" zei het
j on get je.
De glimlach van c£e generaal
kreeg een verbaasd accent.
„Waarom?" vroeg Jt(j,
.Waarop het jongetje zei:
„V staat op me hinkelebaan",
KRONKEL
(Advertentie t.M
Die elegante spuitbus is zo
handig! Eéa druk op de knop
en... pssst, de huid is be
schermd door een b- zo -dun
laagje weldadige olie. Nu
kunt U zelf Uw,rug doen.
Ideaal, ook voor'de kinde
ren - ze houdeo nier van
inwrijven. Nivea spray, reuze
zuinig!
«orm
tv
norma'e bus f JO
grete but f 830
PORT SAID, De Noorse tank
boot „Braconda" (12.296 ton) is in
het zuidelijke deel van het Suez-
kanaal aan de grond gelopen, waar
door het verkeer in het kanaal vol
ledig tot stilstand is gekomen.
Het schip is onderweg van de
Perzische Golf naar de Verenigde
Staten. Later is het weer vlot ge
sleept.
Zauk hem
ÜRIJPEH?
ntEiPROÊTit
is kans op E'
Schietpartij
LRTLf! SWOrtDS
zor&e'rver
DER VOOR,
insPECTEUR IK HEB
BLIP OnTDEKT. HIJ KOOPT
££/i KRAfirop DE. HOEK'
MA6 IKMEEHaPtn
ZOtKÊKflAftRÊLIP
EHHAMIU?
SS41. Brian wil,, dat de „Bella" de „Hanger
volgt in de nauwe spleet, maar Smith maakt be
zwaren. „Dat redden we nooit, meneer/ zegt hij.
di» Schuit van ons ia veel groter dan dat jacht.
JSoor eens hier, Smith," zegt Brian, „je schijnt
te vergeten wie bier de baas is. Als je weigert
begrijp je zeker wel, dat er voor jou en je fa
milie ia Hellwick geen plaats meer is." Smith
begrijpt die woorden maar al te goed: Brian
heeft net in Hellwick nu eenmaal voor het zeg
gen. Intussen is de „Ranger" door de spleet ge
varen en nu komt het schip weer in open water.
Kijk, het is een ruime baai, geheel door hoge ber
gen afgesloten. Het water is spiegelglad en fel
blikkert de zon tegen de witte rotsen. En daar,
tegen die steile rotswand ligt een bark. Het is de
„Rose of Hellwick"!
DAGELIJKS FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE
103
„Angus, zijn de krammetjes er al
uit?" vroeg Julia, die terecht van
mening was..dat' de Hertog de laatste
vraag van kapitein MacNeill vol
doende had beantwoord.
„Ja, m'n beste kind; vanmorgen, is
het gebeurd. Er is een hevige ziels
strijd aan voorafgegaan, maar het is
godzijdank nu achter de rug.
Kijk, daar is Hugh ook met het een
of ander ook daarvoor zij God ge
dankt!" Hij nam een glas van het
blad dat'door majoor Torrens vast
gehouden werd, overhandigde het
aan Julia en nam een ander.
„MacNeill, hoe staat het roet Jou?
Hugh, zeg me eens, ik meende laatst
een glimp van je opgevangen te heb
ben in Marrakesh, met een onmoge
lijke snor op je bovenlip, het was
één moment voordat juffrouw Pro-
byn en -ik gebombardeerd weraen.
Of had ik het mis?"
„Myn beste Hertog, kan het zijn
dat zelfs jij je wel eens vergist?"
vroeg Torrens zijn woorden waren
handig genoeg geformuleerd, maar
zijn voorhoofd stond geïrriteerd.
Maar zowel zijn handigheid als zijn
geïrriteerdheid gingen aan An
gus Ross-shire voorbij; deze liet zijn
blik in het rond gaan tot hij de twee
jonge Monro's ontdekte die, m een
geprikkeld stilzwijgen gehuld, op hun
glas stonden te wachten, zoals hun
gevraagd was door hun gastvrouw.
..Mijn God! Is dat Colin niet?" riep
hij uit. „Torrens, stiekemerd dat je
bent, om hem de hele tijd verborgen
te houden en onze liefelijke Julia die
naar hem op zoek was in de kaken
des doods te drijven - en dat, mag
ik er wel aan toevoegen, terwijl je
zelf als de bliksem bij diezelfde ka
ken vandaan probeerde te komen! Ik
ga hem even goeiendag zeggen" en
hij beende naar hem toe met het glas
in de hand.
Julia gunde zichzelf weer een klein
pleziertje door naar kapitein Mac
Neill te kijken; zijn gelaatsuitdruk
king stelde haar niet teleur.
„Ik vina au «neuraal erg amusant,"
zei ze. niet?"
„Het heeft tenminste de verdienste
van het onverwachte, als dat een ver
dienste is," zei hij langzaam, maar
nu iets minder stijfjes.
Op dit moment kwam majoor Tor
rens op Julia toe met een ander glas
in zijn hand.
„Ah, dank u wel. Wat denkt u, zou
den wij niet eens een keer een klein
gesprekje met elkaar kunnen heb
ben?"
„Ja, dat zou misschien wel wense
lijk zijn. Alleen, met al deze mensen
hier
Hij keek om zich heen.
„Is er niet ergens een hoekje vrij?
Wat vindt u van het dak?"
Hij stootte een kort lachje uit.
„U schijnt al evengoed op de hoog
te te zijn van dit huis als van alle
andere dingen. Ja, het dak lijkt me
wel het beste."
Julia ging hem voor. De lucht woei'
koel en geurig in haar gezicht toen
ze de deur opende; de hemel was
overdekt met sterren en de zee con
verseerde zachtjes met de rotsen in
de diepte. Aan de ene zijde straalde
Tanger een zachte gouden gloed uit,
hier en daar versierd met kralenket
tingen van helder glinsterende licht
jes; aan de andere zijde zag ze, toen
ze op het dakmuurtje ging zitten,
één enkel lichtje schijnen tegen de
donkere helling beneden. „Dat moet
het huis van Nulifer zijn," zei ze, er
met haar sigaret naar wijzend. „Ja.
„Er klonk nog steeds een zekere vij
andigheid door in 's mans toon; lang
zaam draaide ze zich helemaal naar
hem om,
„Kijkt u eens, majoor Torrens, ik
geloof niet dat een van beiden er
iets bij wint wanneer we ruzie ma
ken of er zelfs maar omheen draai
en. Ik weet dat u iets tegen mij hebt
maar om eerlijk te zijn, ik' heb
ook iets tegen u."
„O ja? Hoezo?"
„Wel, ik mag aannemen dat u' de
moeite genomen hebt te informeren
naar Colins familie voor u hem aan
de haak sloeg voor een dergelijk
soort werk of niet?"
Ja, natuurlijk/'
„Wel als u dan wist dat hij de eni-
ge zoon van zijn moeder en dat zij
weduwe is, vindt u dan niet dat
het onverantwoordelijk om niet te
zeggen meedogenloos, van u was hem
te verhinderen de brieven te beant
woorden waarin hem dringend ge
vraagd werd naar huis te komen
of de advertenties?"
„Heeft hij u gezegd dat ik het
verhinderd heb?" vroeg Torreus.
„Nee, natuurlijk niet. Maar ik ken
hem, en nu ik u ontmoet heb ben
ik er volmaakt van overtuigd dat
hij het met u besproken heeft en dat
hij op uw aanraden niet geantwoord
heeft. Durft u te zweren dat het niet
zo is?"
„Nee, dat hoef -ik niet te zweren
•ik voel me meer m de stemming
voor iets anders. Maar goed, ik heb
hem datgene aangeraden wat mij in
de gegeven omstandigheden het beste
toescheen. Toen hy voor mij begon
te werken heeft hij tegelijkertijd be
paalde verplichtingen op zich geno
men waaronder de zeer besliste
plicht tot geheimhouding."
Hij zweeg even, „En ik heb ter wil
le van hem heel wat onaangename
publiciteit in de doofpoL laten stop
pen."
„O, dat weet ik. Dat jaja, en dat
u hem in dienst genomen hebt was
niet anders dan liefdadigheid van uw
kant en ik ben u er erg dankbaar
voor.
Tussen twee haakjes, u was het toch
die zijn laatste brief in Ceuta op de
post hebt gedaan, is het niet? Bij
wijze van afleidende manoeuvre?
Torrens begon te lachen maar
deze keer klonk zijn lach echter, bij
na vriendelijk zelfs.
„U hebt een goed gevoel voor de
tails! Ja. inderdaad."
„Mooi. Dat was één ding dat ik
wilde weten."
„Zijn er ook nog andere?"
„Zeker, Als de zaak in kannen en
kruiken is in Parijs, waarom haalt
u dat Astriaite-goedje hier dan in
't geheim vandaan, met alle risico's
eraan verbonden?"
„Ik merk dat Colin uit de school
heeft geklapt," zei Torrens.
„Niet wat betreft de r-i m die
wist ik allan'g," zei Jul'3
„Wel verduiveld."
„Ja, maar het doet cr met toe van
wie. Maar gaat u -verder."
tWordt veivolgd)