VERSTOORD NEST
VOETBAL
ggiii§i
m
S.razërrtjjlll
aö«t«NKlS©DWI
NIVEA
Venhaêt
Bloemetje
Verafgoding
van „circus
artiesten
rr
RAKETTEN MET
ATOOMSTUWING
IN TOEKOMST?
Velddag Leger des
Heils in Baarn
SPROETJ& SPARK
IR
657
„Verklaring Synode:
voortijdig ingrijpen"
«P w
Speelse Speurtocht
Donderdag 3 juli 1953
DE POLITIEKE partijen in Frankrijk zitten allemaal min of meer
niet zichzelf in de knoop. Zij hebben altijd zowel zichzelf ais hun
kiezers gesuggereerd, dat zij een bepaalde, concrete macht ver
tegenwoordigen. In zekere zin kan men zeggen, dat de democratie
nog nier rijp was voor een bewust en doeltreffend nationaal samenspel,
maar dar ieder der meespeJenden in zijn achterhoofd de gedachte bewaart,
die zich bewoog langs de lynen: propaganda-meerderbeid-macht. Afgezien
van her feit, dat dit soort meerderheids! Musi es in een volwassen democratie
geen kans krijgen, was die kans in Frankrijk al uiterst gering vanwege het
onverteerbare brok, dat de communistische partij in het parlement vormde.
En het zonderlinge verschijnsel doet zich voor, dat de macht toevalt juist
aan een man, die geen paTtij achter zich had en die niets anders heelt
gedaan, dan de partijen maar aankijken, zoals de slang de konijntjes, tot
ze vanzelf naar hem toekomen.
.Nu slooft men zich dit om duidelijk te maken, dat liet niet anders kon:
de Gaulle was het enige alternatief. Aan de andere kanten stonden dé
twee onaanvaardbare mogelijkheden van volksfront en burgeroorlog. Dus
kozen de partijen voor de Gaulle, die, volkomen begrijpelijk van zijn stand
punt, begon met het parlement voorlopig in de ijskast te zetten. Sindsdien
is het land van de Zonnekoning en van de Kleine Korporaal weer terug
gevallen van de democratie op de persoonsmythe.
WANNEER DE GAULLE in'orakeltaai spreekt over zijn plannen,
dan vraagt men niet naar concretisering, maar men gaat vlijtig
studeren over de vraag, wat de generaal bedoeld kan bebben,
zoaJs theologen zich beijveien om klaarheid te brengen in een
duistere plaats uit de Heilige Schrift. De Gaulle heeft de partijen niet
opgeheven, maar de leiders krijgen nu het onaangename gevoel, dat ze
door zichzelf te redden eigenlijk zichzelf bebben opgegeven. Want welke
boodschap kunnen ze nog aan het volk brengen, wat kunnen ze vertellen
over hun program, hun doelstellingen en de middelen om die doelstellingen
te verwezenlijken? Behalve degenen die zich vrij hebben gehouden van.de
huldebetuiging aan de nieuwe macht, kunnen ze geen andere boodschap
brengen dan deze: De Gaulle is groot, en wij zijn allen zijn profeten. Dat
is geen klimaat, waarin de politieke discussie kan gedijen, of waarin een
partij de rechtvaardiging voor haar bestaan vindt in haar ideeën en in
haar daden. Want beide zijn bier in de overdracht begrepen.
Zo heeft het partijleven in Frankrijk op het ogenblik veel1 van een
verstoord mierennest, waar de bewoners door elkaar kruipen en niet weten
wat ze nu verder moeten aanvangen. Er zijn min of meer concrete beseffen,
dat er vernieuwd moet worden, dat men niet op de oude voet kan door
gaan en dat ook organisatorisch dient uit te drukken. Maar hoe?
IN IEDER GEVAL lijkt het wel duidelijk, dat voor de socialisten het i
niet Guy Mollei is, die bet verlossende woord kan spreken. Hij is zijn
eigen gevangene, die zich tot tweemaal toe heeft gecompromitteerd.
De haat, die de kolonels hem toedragen, kan hij niet ongedaan maken;
bij heeft er slechts de vervreemding van zijn eigen partijgenoten nog bij
gewonnen. Men valt hem niet aan; men haalt de schouders op cn gaat
voorbij.
Er hangen plannen in de lucht. Bidault tracht uiL de M.R.P., een partij
die nog altijd een groot aantal frisse en vooruitstrevende krachten herbergt,
een „christeJijk-democratiscbe" partij onderdak te brengen,»die misschien
Europees aangepaste vormen heeft, maar in wezen de concentratie der
conservatieve elementen zou betekenen.
André Philip, de door Mollet en de rijnen uitgestoten socialist, schijnt
de tijd gekomen te achten voor de stichting van een partij, waarin het
socialistisch- ideaal gered kan worden, terwijl Mendès France pogingen
worden toegeschreven tot de oprichting van wat men hèt best een Franse
„Partij van de Arbeid" zou kunnen noemen.
Maar de mannen van Algiers en hun Franse geestverwanten wensen
geen partijen meer. En van de Gaulle mag bekend worden verondersteld,
hoe zijn mening over het partijwezen is. Zal het desondanks de mieren
gelukken bun verstoorde^ nest opnieuw te bouwen? De verhoudingen in
Frankrijk liggen anders dan bij ons en het trekken van vergelijkingen is
heel moeilijk. Niettemin is Frankrijk een spiegel voor alle landen, waar
men meesmuilend spreekt over de democratie. "Wie openlijk of bedekt aan
haar liquidatie gaat werken, moet weten wat hij voorbereidt.
F. S.
WASHINGTON Boy Johnson,
hoofd van de afdeling nieuwe wa
pens van het departement van De
fensie, heeft een fabriek opdracht
gegeven te onderzoeken of een ruim
te-raket kan worden voortgestuwd
door middel van kleine kernexplo-
*les; Er is bijna vler miljoen gulden
voor dit onderzoek uitgetrokken.
t- (Van onze correspondent
BAARN. - In de bossen^tfan het
koninklijk domein aan de Soestdij-
kerstraatweg bij het paleis Soestdijk
is gisteren, de traditionele nationale
velddag van het Leger des Heils on
der leiding van. de internationale be
velhebbers generaal en mevrouw
Wilfred Kitching gehouden.
Ondanks het regenachtige weer
woonden ruim 6000 heilsoldaten, uit
het hele land, de velddag bij.
t j i?i Zuid-Amerika naar
rr een belangrijke voetbal
wedstrijd gaat, bereide zich
niet voor op sport en spel,
maar op CIRCUS. Als' men
*geen plaats op de zittribujne
heeft kunnen bemachtigen eh
dus tussen de massa moet
staanx trekt men het oud&te
'pakje aanIn dat oudste pak
je moeten zo weinig mogelijk
zakken zitten, die „gerold"
'kunnen worden. Er verschui
len zich namelijk tussen die
100.000 toeschouwers altijd wel
zo'n paar honderd lieden, die
met het metier van de vinger
vlugheid een boterham ver
dienen. Ook kan het oude pak
tegen een nog nagloeiende don
derbus. Jaarlijks worden in
Brazilië enkele honderden toe
schouwers door donderbussen
en ander knalwerk het slacht
offer van brandwonden. Offi
cieel is vuurwerk in de meeste
stadions dan ook verboden.
Maar wat zegt officieelin
Zuid-Amerika
Als men de stadions is binnen-
geperst valt het op, hoeveel vrouwen
men op de zittribunes ziet Nooit op
de staanUvibunes. dat is levensgevaar
lijk. Maar van de poltrona's of pull
man 's On goed Nederlands: kiap-
stoelen) is zeker-één-derde ingeno-
men door het zwakke geslacht. En
ze zitten er niet voor de decoratie.
Ze zijn de fanatiekste supporters, die
een technische uiteenzetting kunnen
geven yan spelers en spel, die geen
mannelijke expert kan verbeteren.
Laat men tijdens de wedstrijden zijn
■blikken langs de tribunes gaan, dan
ziet en hoort men een opvallend ver
schil met het Noordeuropese publiek.
Op onze tribunes hoort men één
zucht, één kreet, één reactie; bij een
doelpunt gaan als met één gebaar
alle armen omhoog.
Zo niet in, Zuid-Amerika: Overal
ziet men geagiteerd gebaren, overal
hoort men op verschillende wijze
loeien. Dan zijn er (vooral in Bra
zilië) tussen de toeschouwers hele
groepen die trommels en muziek
instrumenten. hebben meegebracht,
waarmee het hele samba-repertoire
wordt afgewerkt. In die heel grote
stadions kan het publiek op bepaalde
plaatsen niet zien, of een bal in het zij
net gaat, of in het doel zelf. Dan slaat
zo'n heel segment van de stadion-
kuip aan. het gillen, gebaren, trom
melen en knallen. Bepaalde' sectoren
- aarzelen nog, maar gaandeweg wordt
iedereen door hetlawaai meege-
Argoden van het publiek. Na hun 1—0
overwinning op Wales in Gothenburg
maken de Brazilianen met hun natlo-
naie vlag, een ererondje. Een gewoon-
ie waarbij «en Zusdamerikaans pu
bliek in hysterische vreugde pleegt uit
te barsten.
sTetird, wént het zou zonde zijn, even
niet te hebben geschreeuwd, als er
echt wel aanleiding toe was. Zo ziet
men langzaam een kwart van het
stadion in een lawaai-hypnose ko
men. En dan de kater, wanneer zo'n
bal gewoon weer wordt uitgeschopt.
Als één man vallen ze stil, maar ook
slechts één moment, want daarna be
ginnen. ze te protesteren en te flui
ten.
OM relletjes te voorkomen is bij
grote internationale wedstrijden
in verschillende landen gebruik van
sterke drank verboden. Maar de in
dustrie' hielp een beetje, met handige
heupflesjes, die onzichtbaar blijven
voor het oog^van de politie, In Bra
zilië heeft men dan ook nog flesjes
perfume', doodgewone ether, waar
mee men zich in „zalige'' ogenblikken
kan bedwelmen.
De Zuidamerikaanse voetballer
heeft dat lawaai ook nodig. Als hij
die achtergrond mist is hij zichzelf
niet. Dit in tegenstelL-r tot de Euro
peaan. die in Zuid-Amerika moet
voetballen: hij waant zich in een
leeuwenkuil geworpen en is gedoemd'
te verliezen, omdat zün zenuwen niet
bestand zijn tegen het tumult. Aan de
ÏS^Vv'
♦V**tfx
j-T ET is overigens wel te begrijpen.
xx al deze publiciteit. Die spelers
vertegenwoordigen inderdaad een
enorme waarde, alleen al aan trans
fersommen. Als hij een avondje uit
gaat en in een ioge zit, tien-tegen een,
dat de theater directie even de schijn
werper op die loge zet om het pu
bliek te laten weten, dat Zus-en-Zo
er ook is. Dat betekent voor het the
ater minstens een duizend bezoekers
meer, die ook willen zien, wat httn
„aas" goed genoeg voor hem vond.
Behalve hun sportgages genieten de
jongens enorme toelagen van fabri
kanten, die mogen adverteren, dat"
het idool die onderbroekjes draagt,
dat merk polshorloge, die sigaretten
rookt, en op zo'n matras zijn kostbare
botten te rusten legt.
Er worden, hebben mij eens gees
telijken verteld, voor belangrijke in
ternationale voetbalwedstrijden, ge
beden opgedragen voor de nationale
Het publiek -verwacht een circusvoor
stelling van de voetbalartiesten, pc
acrobatische linksbuiten Pele gat in de
wedstrijd van .Brazilië tegen Wales een
staaltje van zijn kunnen. Zijn mede
spelers moesten hem uit het net plufc-
ken.
spelers. De negers houden hun ma-
cumba's. hun rituele dansen om boze
geesten uit te bannen. Er worden
kaarsen gezet bij foto's van de spe
lers Een Zuidamerikaanse wed
strijd is meer dan amusement. Het is
een bedrijf, een industrie, een mani
festatie, een geloof, een bedwelming.
Art rvrt entte l M
andere kant zij'n Zuidamerikaanse
elftallen in Europa zichzelf niet, om
dat zó hun echo en daarmee de
zweep missen.
En dan'' de reputatie dérspelers.
Het zijn afgoden. Er gaat geen dag
voorbij of ergens in.een krant staat
er over de „azen" een levensbeschrij
ving: hoeveel de man verdient, wat
hij doet, waar hij woont, hoe en wat
hij eet, wie zijn vader is en of zo'n
vader met zo'n briljante zoon wel
gelukkig is, Hoe zijn vrouw leeft,
met welke zeep het shirtje wordt ge
wassen; het gekste is nooit gek ge
noeg. Als de speler^ geblesseerd is,
krijgt hij twee tot vier lijfartsen die
dagelijks bulletins verstrekken. De
fotografen komen in actie; tonen de
man op de operatietafel, dan -ih bed,
•dn de huiskamer,'in zijn tuintje. Ver
volgens zijn eerste wandeling, dan,
zijn eerste spurtje. Een driekoloms-1
foto, dat ie alweer op de'massageta->
fel ligt. Ten sïotte, dat „el multimil-
lionario" gezegd, heeft weer van de
partij te, zijn en van plan is de tegen
standers te vermorzelen.
(Advertentie IJ».}
bier om in te bijten
inTcRtAjAnT.
STOFfJG
BOCK
GEWcLk
Lêuk hé. Al
0i£ RQttAitL
OP ZOLDtR
Proj. Banning meent:
ASSEN „Het hoofdbestuur van
de Vereniging van Vrijzinnig Her
vormden in Nederland is teleurge
steld en verontrust over de verkla
ring die de Gen. Synode der Ned.
Hery, Kerk heeft uitgegeven inzake
het belijden van. de kerk, naar aan
leiding van discussies in de kerke
lijke pers over de strekking van ar
tikel X van de kerkorde. Het hoofd-
•bestuur stelt zich voor de Synode
aan. te spreken over hetgeen ten
aanzien van deze verklaring is ge
schied".
Dit heeft de voorzitter, de heer
R. Remmelts, meegedeeld tijdens de
opening van de tweedaagse algeme
ne -vergadering der vereniging te
Assen.
Hèt hoofdbestuur is van mening
dat de Synode met haar verklaring
in wezen een juditièle leeruitspraak
heeft gedaan waarmee zij dc gren
zen van h'aar bedoeling, het kerke
lijk gesprek, te stimuleren, bewust
heeft overschreden. Hij acht deze
handelwijze in strijd met de nieuwe
kerkorde waarin gekozen is voor
het stelsel van de justitiële leer-
tucht.
Tijdens de discussie na een refe-
Voor 'vetvrij'
zonnebaden
zonnebrand
r lotion
Mooi, gezond bruin worden
zonder ook maar één pijnlijk
plekje. Gebruik daarvoor
Nivea zonnebrand-lotion.
Vetvrij - dus het last Uw
huid niet glimmen. Nivea
zonnebrand-lotion schenkt U
een stralende teinr.
5 f ill
kltïnt fits f 1.10
grolt fits f 1.7
fm*u\
raat van prol dr. W. Banning over
„weg en wezen, der keritelijke inte
gratie", gaf ook deze spreker als
zijn mening le kennen dat de ge
noemde vei'klaring van de Synode
een voortijdig ingrijpen betekent in
een levendige discussie, die zich
nog moet ontwikkelen".
(Advertentie l.M.)
twinkelend
DROPS
per rol
keuze oit'S smaken» 19 c
*7 ONDAG reisde Frits naar Rot-
ter dam, om zijn moeder een
spontaan bezoek ie brengen. Hij
doet dat bi/na nooit, maar zaterdag
avond had hij een film gezien waar
in een oud, eer laten vrouwtje icerd
vertoond in hartverscheurende si-
■tuaties, die de wroeging in hem
wakker maakten.
Hij nam de trein van tien uur.
Daar er geen ochtendbladen waren
om de geest te laten draaien op de
niitOTitatische piloot, ging h\j 'zelf
standig zitten nadenken over zijn
jeugd. Zijn rader was vroeg ge
storven en zijn moeder had hem
liefderijk verwend, een karweitje
dat later door zijn vrouw werd
overgenomen. Frits had de academie'
voor Beeldende Kunsten bezocht,
maar toen men hem daar volledig
had opgeleid voor de contrapresta
tie, was hij toch maar in de handel
gegaan, omdat hij liever geld wilde
verdienen. In de vakantie''schildert
hij nog wel eens een aardig door-
kijkje. De zaak loopt goed, maar de
artistieke aanhef vam zijn leven is
hem altijd narten blijven spelen,
want hij kentde zuinigheid niet,
die mensen rijk -maakt en smijt mei
het geldomdat zijn witte ik, de
manier tvaarop het verkregen is een
beetje veracht.
j .Je moet sparen", zei zijn moeder
telkens, „Wie wat bewaart heejt
wat. Je kleedt je uit voor je naar
1 bed gaat".
Haar aforismen maakten hem krie-
gel en hij snauwde haar af. Eigenlijk
vond hij dat zijn levensstijl haar
schuld was, omdat ze hem zo ver
leend had vroeger. Maar dat argu-
•ment begon allengs te tanen.
„Een mooie uitvlucht", dacht hjj,
toen hij in Rotterdam het station
uitliep, ,,'t Is trouwens zwaar uit de
mode om alles op de nek van pa
en moe te schuiven."
De bloemenkoopman stond op
weggaan.
Meneerik heb alleen nog maar
één mooie bos rozen", zei liy, op
een reeds ingepakte bouquet wij
zend, „Die ligt klaar voor een klant,
maar hij komt niet opdagen en ik
wil naar huis. Voor vijf gulden mag
u 'm hebbenOmdat u mé los
maakt".
Frits deed het en een poosje later
belde hij bij zijn moeder aan. Het
duurde even eer de deur weekToen
maakte de verbijstering waarmee
,.Ben jij het?" werd gezegd, hem
duidelijk,, dat hij wel erg lang was
weggebleven.
„Hier moeder, een bloemetje
Terwijl hij in de fauteuil zat en
een soort communique uitgaf over
de gezondheidstoestand van 2ijn
vrouwpakte de moeder de rozen
u\t het zorgvuldig dichtgespelde pa
pier, 't Waren er heel iaat. Ze vul
den een vaas. En toen nog een. En
een derdeDe kamer kreeg een ver-
jaardagssfeer.
Feestelijkvond Frits.
De oude vrouw keefc hem ernstig
aan.
„Jongpn", zei ze, „Nou 'moet je
me niet kioalyfe nemen, dat ik het
zeg. maar waarom doe-je dat nou?"
„Wat?" vroeg Frits.*
„Die bloemen", vervolgde se met
een stem vol droefenis, „Een ge
woon bouquet je, dat is lief. Maar zo
overdreven veel. Dat is toch gekken
werk? Waarom sm^jt je nou toch so
met je geld, jongen?"
Frits antwoordde luchtig:
,,'t Was een gelegenheidskoopje".
„Ik liq er nachten van wakker",
vervolgde ze wanhopig, ,JEn dan
denk ik. steeds maar: hoe moet dat
nu aflopen? Denk toch aan de Jood
se vervloeking, jongen: oud en
arm". Dat wordt je voorland, 't Is
toch zondig, die verkwisting. En ik
weet wel hoe 't komt
„Ach, wat een onzin nu toch
sprak Frits geprikkeld, ,Jk breng
gewoon een bloemetje voor je mee".
,,'t Is een hele bloemenwinkel",
schreeuiode de moeder„Daar ben
ik helemaal niet blij meet Dat
maakt me bang. En ik weet wel wie
de schuld is. Ik weet 't precies, 't Is
die vrouw van jou, jongen." Dia
heeft een gat in haar hand. Die zet
je er toe dan"
Frits sprong op.
,Ja, ga 't een beetje op hdar
schuiven", riep hy, „Moeder, ik wou
dot je daar nu eenê mee ophield".
„En toch heb ik gelijk", hield ze
nijdig vol,
Een minuut later liep Frits weer
op straat. Toen hij langs het raam
kwam en nog even naar binnen
keek, zag hij dat ze zat te snikken,
midden ïu een puissant rosarium.
KRONKEL
AMSTERDAM. Met alleen de
stemmen der communisten tegen
heeft de raad zich gisteren in be
ginsel verenigd met uitgifte in
voortdurende erfpacht van eën ter
rein aan het Aug. Allebéplem ten
behoeve van de bouw van een Hil-
tonhotel.
DAGELIJKS FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE
SS47 Smith brengt Ted en Rob naar het voor
luik* „U weet", zegt hij, „dat de lading zou be
staan uit wollen, stoffen. Maar in werkelijkheia
vervoerde de .Hose of Hellwick" alleen grote
brokken asfalt en kort hout. Nou, dat zaakje fik-
te geweldig. Maar toen het schip stootte kwam er
een lek aan de stuurboordsboeg en de brand
werd ceblust. De nos warme en vloeibare massa
asfalt heeft toen het lek gedicht! Kijk maar, de
hele voorpiek is één massa asfalt. En daarom is
de „Rose" nooit gezonken." „En wat hebben jullie
daarna gedaan?" vraagt Rob. „"Wel", antwoordt
Smith, „wij hebben zo goed en zo kwaad ais dat
ging het schip weer zeilklaar gemaakt en na drie
jaar waren we zo ver, dat we de reis naar Hell-
wick konden ondernemen. Maar die tocht misluk
te door plotselinge verandering van het weer..."
Smith zwijgt plotseling. Hoor!Dat is het ge
luid van een scheepsmotor! En ja, even later na
dert in de verte een trawler. Dat kan alleen de
„Bella" zijn, die het dus toch heeft aangedurfd
de „Ranger" door de nauwe spleet te achter
volgen.
108
„Dat zal me dan wel een lang
telegram worden," merkte Colin op.
Het was tamelijk lang. Ze stelden
het ter plaatse op, onder het uit
wisselen van kwinkslagen; iedereen
ondertekende het, behalve Torrens,
en Reeder nam op zich het dezelfde
avond nog te verzenden. „Onze agen
ten kunnen aïijd wel iemand wak
ker porren."
„En nu de kinderlijke plichten
vervuld zijn en de elektrische tele
graaf op het punt staat zijn impri
matur te hechten aan deze geluk
kige verbintenis, meen ik dat het
met een gulle dronk beklonken moet
worden," zei de Hertog." Furcell, heb
jij nog wat champagne achter de
hand?"
Purcell had champagne boven
dien, toen de fles op de tafel stond en
de glazen volgeschonken waren, bleek
duidelijk dat de champagne al gerui
me tijd in het ijs moest hebben ge
staan. Over haar ijskoude glas wierp
Julia Reeder 'n veelbetekenende blik
toe „Sabe todo," fluisterde ze.
Hij lachte.
Toen uitvoerig op de gezondheid
van het paar gedronken was, zei ze
„En nu zou ik nog een toast wil
len voorstellen."
„Op wie, m'n liefste? Op mij?"
vroeg deHertog.
„Nee, Angus. Op meneer Purcell,
die naar 't me voorkomt op de een
of andere wijze verantwoordelijk
schijnt te zijn geweest voor het
grootste deel van de happy endings."
„Daar ben ik voor," zei Torrens.
„Ik ook," zei Reeder.
Vanaf het eerste ogenblik dat ze
hem gezien had was Julia gefas
cineerd geweest door het snelle wis
selen van uitdrukking op Purceli's
gezicht; maar toen ze alle zes op
stonden Angus Ross-shire en
Edina kennelijk een beetje gemys
tificeerd en him glazen ophieven
om op zijn gezondheid te drinken,
overtrof het masker van de kleur
ling zichzelf het was bijna niet
te geloven, maar de tranen stonden
in zijn opvallende grijze ogen. Hij
kwam achter de bar vandaan, boog
zich over Julia's hand en kuste die.
terwijl hij zachtjes zei 'Con permiso'!
In de Minzah over een rijk voor
ziene dis werd er tussen Hugh Tor
rens en Julia een niets ontziende
grote-schoonmaak gehouden, waar
bij aan beide zijden aan het licht
kwam wat er achter de gebeurte
nissen van de laatste twee maanden
verscholen lag een bezigheid die
beide deelnemers altijd een grote
voldoening geeft. Zo kwam Hugh bij
voorbeeld te weten hoe ze er achter
gekomen was dat Colins saldo naar
Casablanca over was gemaakt, hij
vernam van. Consetts volteface en
van Panoukians wantrouwen inboe
zemde gedrag; Julia van haar kant
luisterde herhaaldelijk 'in lachen
uitbarstend, naar wat de arme St,
John precies (in code) over haar
geschreven had. Stukje voor beetje
werden alle punten opgehelderd en'
ze amuseerden zich enorm; maar he
lemaal aan het eind herhaalde Julia,
die er nog steeds niet achter was
wat ze er mee bedoeld ha'd, de raad
selachtige woorden van Lady Traejr
'dij het afscheid nemen. „Heeft ze
nu geweten dat Colin voor je werk
te? En weet ze wat je in werkelijk
heid uitvoert?"
„Je komt er nooit precies achter
wat ze weet! maar het is bijna
altijd meer dan je denkt."
,,Maar meteen in het begin ai heb
ik "haar de naam verteld, toen ze zei
me te zullen helpen."
„Och ja, maar ze vergeet wel eens
namen ze is tweeënnegentig, moet
je niet vergeten. Heb je haar ook
van de Bank van Engeland verteld
en zo?"
„Nee, dat niet" Julia vond het
niet nodig de reden hiervoor te zeg
gen, namelijk dat het was om Con-
sett de hand boven het hoofd te
houden.
„Zie je wol, dat is het Ik weet
bijna zeker dat als je dat gedaan
had er wel iets bij haar was gaan
dagen en dan zou ze vast wel iets
gedaan hebben om je op het spoor
van Colm te brengen, want zeis\ver-
kelijk helemaal weg van je wat
niet zo te verwonderen is overigens!"
„Ja, ik ben, ervan overtuigd dat
Lady Tracy altijd volkomen eerlijk
is, als ze zich de dingen herinnert,"
zei Julia met een beetje onvaste
stem onder deze woorden en de blik
van zijn ogen.
Het telegram dat in Purceli's Dar
m Tanger opgesteld was bereikte
Glentoran op .de middag van de vol
gende dag Mevrouw Hathaway en
mevrouw Monro waren op bezoek
geweest bij een van de oude dames
Monteith en daar Forbes te doof
was om iets over de telefoon te
kunnen horen en Olimpia geen En
gels kende, vlagde de postmeesterea
om de auto te stoppen toen deze
door het dorp kwam en reikte de
envelop door het raampje aan» „Groot
nieuws voor mevrouw Monro over
juffrouw Edina," zei ze met een stra
lend gezicht.
Mevrouw Monro bevoelde de en
velop die erg dik was, terwijl de
auto weer op gang kwam.
„Waarom over Edina? Waarom met
over Colin?" zei ze een beetje mok
kend. i
(Wordt vervolgd)