VERSTOORD NEST VOETBAL ggiii§i m S.razërrtjjlll aö«t«NKlS©DWI NIVEA Venhaêt Bloemetje Verafgoding van „circus artiesten rr RAKETTEN MET ATOOMSTUWING IN TOEKOMST? Velddag Leger des Heils in Baarn SPROETJ& SPARK IR 657 „Verklaring Synode: voortijdig ingrijpen" «P w Speelse Speurtocht Donderdag 3 juli 1953 DE POLITIEKE partijen in Frankrijk zitten allemaal min of meer niet zichzelf in de knoop. Zij hebben altijd zowel zichzelf ais hun kiezers gesuggereerd, dat zij een bepaalde, concrete macht ver tegenwoordigen. In zekere zin kan men zeggen, dat de democratie nog nier rijp was voor een bewust en doeltreffend nationaal samenspel, maar dar ieder der meespeJenden in zijn achterhoofd de gedachte bewaart, die zich bewoog langs de lynen: propaganda-meerderbeid-macht. Afgezien van her feit, dat dit soort meerderheids! Musi es in een volwassen democratie geen kans krijgen, was die kans in Frankrijk al uiterst gering vanwege het onverteerbare brok, dat de communistische partij in het parlement vormde. En het zonderlinge verschijnsel doet zich voor, dat de macht toevalt juist aan een man, die geen paTtij achter zich had en die niets anders heelt gedaan, dan de partijen maar aankijken, zoals de slang de konijntjes, tot ze vanzelf naar hem toekomen. .Nu slooft men zich dit om duidelijk te maken, dat liet niet anders kon: de Gaulle was het enige alternatief. Aan de andere kanten stonden dé twee onaanvaardbare mogelijkheden van volksfront en burgeroorlog. Dus kozen de partijen voor de Gaulle, die, volkomen begrijpelijk van zijn stand punt, begon met het parlement voorlopig in de ijskast te zetten. Sindsdien is het land van de Zonnekoning en van de Kleine Korporaal weer terug gevallen van de democratie op de persoonsmythe. WANNEER DE GAULLE in'orakeltaai spreekt over zijn plannen, dan vraagt men niet naar concretisering, maar men gaat vlijtig studeren over de vraag, wat de generaal bedoeld kan bebben, zoaJs theologen zich beijveien om klaarheid te brengen in een duistere plaats uit de Heilige Schrift. De Gaulle heeft de partijen niet opgeheven, maar de leiders krijgen nu het onaangename gevoel, dat ze door zichzelf te redden eigenlijk zichzelf bebben opgegeven. Want welke boodschap kunnen ze nog aan het volk brengen, wat kunnen ze vertellen over hun program, hun doelstellingen en de middelen om die doelstellingen te verwezenlijken? Behalve degenen die zich vrij hebben gehouden van.de huldebetuiging aan de nieuwe macht, kunnen ze geen andere boodschap brengen dan deze: De Gaulle is groot, en wij zijn allen zijn profeten. Dat is geen klimaat, waarin de politieke discussie kan gedijen, of waarin een partij de rechtvaardiging voor haar bestaan vindt in haar ideeën en in haar daden. Want beide zijn bier in de overdracht begrepen. Zo heeft het partijleven in Frankrijk op het ogenblik veel1 van een verstoord mierennest, waar de bewoners door elkaar kruipen en niet weten wat ze nu verder moeten aanvangen. Er zijn min of meer concrete beseffen, dat er vernieuwd moet worden, dat men niet op de oude voet kan door gaan en dat ook organisatorisch dient uit te drukken. Maar hoe? IN IEDER GEVAL lijkt het wel duidelijk, dat voor de socialisten het i niet Guy Mollei is, die bet verlossende woord kan spreken. Hij is zijn eigen gevangene, die zich tot tweemaal toe heeft gecompromitteerd. De haat, die de kolonels hem toedragen, kan hij niet ongedaan maken; bij heeft er slechts de vervreemding van zijn eigen partijgenoten nog bij gewonnen. Men valt hem niet aan; men haalt de schouders op cn gaat voorbij. Er hangen plannen in de lucht. Bidault tracht uiL de M.R.P., een partij die nog altijd een groot aantal frisse en vooruitstrevende krachten herbergt, een „christeJijk-democratiscbe" partij onderdak te brengen,»die misschien Europees aangepaste vormen heeft, maar in wezen de concentratie der conservatieve elementen zou betekenen. André Philip, de door Mollet en de rijnen uitgestoten socialist, schijnt de tijd gekomen te achten voor de stichting van een partij, waarin het socialistisch- ideaal gered kan worden, terwijl Mendès France pogingen worden toegeschreven tot de oprichting van wat men hèt best een Franse „Partij van de Arbeid" zou kunnen noemen. Maar de mannen van Algiers en hun Franse geestverwanten wensen geen partijen meer. En van de Gaulle mag bekend worden verondersteld, hoe zijn mening over het partijwezen is. Zal het desondanks de mieren gelukken bun verstoorde^ nest opnieuw te bouwen? De verhoudingen in Frankrijk liggen anders dan bij ons en het trekken van vergelijkingen is heel moeilijk. Niettemin is Frankrijk een spiegel voor alle landen, waar men meesmuilend spreekt over de democratie. "Wie openlijk of bedekt aan haar liquidatie gaat werken, moet weten wat hij voorbereidt. F. S. WASHINGTON Boy Johnson, hoofd van de afdeling nieuwe wa pens van het departement van De fensie, heeft een fabriek opdracht gegeven te onderzoeken of een ruim te-raket kan worden voortgestuwd door middel van kleine kernexplo- *les; Er is bijna vler miljoen gulden voor dit onderzoek uitgetrokken. t- (Van onze correspondent BAARN. - In de bossen^tfan het koninklijk domein aan de Soestdij- kerstraatweg bij het paleis Soestdijk is gisteren, de traditionele nationale velddag van het Leger des Heils on der leiding van. de internationale be velhebbers generaal en mevrouw Wilfred Kitching gehouden. Ondanks het regenachtige weer woonden ruim 6000 heilsoldaten, uit het hele land, de velddag bij. t j i?i Zuid-Amerika naar rr een belangrijke voetbal wedstrijd gaat, bereide zich niet voor op sport en spel, maar op CIRCUS. Als' men *geen plaats op de zittribujne heeft kunnen bemachtigen eh dus tussen de massa moet staanx trekt men het oud&te 'pakje aanIn dat oudste pak je moeten zo weinig mogelijk zakken zitten, die „gerold" 'kunnen worden. Er verschui len zich namelijk tussen die 100.000 toeschouwers altijd wel zo'n paar honderd lieden, die met het metier van de vinger vlugheid een boterham ver dienen. Ook kan het oude pak tegen een nog nagloeiende don derbus. Jaarlijks worden in Brazilië enkele honderden toe schouwers door donderbussen en ander knalwerk het slacht offer van brandwonden. Offi cieel is vuurwerk in de meeste stadions dan ook verboden. Maar wat zegt officieelin Zuid-Amerika Als men de stadions is binnen- geperst valt het op, hoeveel vrouwen men op de zittribunes ziet Nooit op de staanUvibunes. dat is levensgevaar lijk. Maar van de poltrona's of pull man 's On goed Nederlands: kiap- stoelen) is zeker-één-derde ingeno- men door het zwakke geslacht. En ze zitten er niet voor de decoratie. Ze zijn de fanatiekste supporters, die een technische uiteenzetting kunnen geven yan spelers en spel, die geen mannelijke expert kan verbeteren. Laat men tijdens de wedstrijden zijn ■blikken langs de tribunes gaan, dan ziet en hoort men een opvallend ver schil met het Noordeuropese publiek. Op onze tribunes hoort men één zucht, één kreet, één reactie; bij een doelpunt gaan als met één gebaar alle armen omhoog. Zo niet in, Zuid-Amerika: Overal ziet men geagiteerd gebaren, overal hoort men op verschillende wijze loeien. Dan zijn er (vooral in Bra zilië) tussen de toeschouwers hele groepen die trommels en muziek instrumenten. hebben meegebracht, waarmee het hele samba-repertoire wordt afgewerkt. In die heel grote stadions kan het publiek op bepaalde plaatsen niet zien, of een bal in het zij net gaat, of in het doel zelf. Dan slaat zo'n heel segment van de stadion- kuip aan. het gillen, gebaren, trom melen en knallen. Bepaalde' sectoren - aarzelen nog, maar gaandeweg wordt iedereen door hetlawaai meege- Argoden van het publiek. Na hun 1—0 overwinning op Wales in Gothenburg maken de Brazilianen met hun natlo- naie vlag, een ererondje. Een gewoon- ie waarbij «en Zusdamerikaans pu bliek in hysterische vreugde pleegt uit te barsten. sTetird, wént het zou zonde zijn, even niet te hebben geschreeuwd, als er echt wel aanleiding toe was. Zo ziet men langzaam een kwart van het stadion in een lawaai-hypnose ko men. En dan de kater, wanneer zo'n bal gewoon weer wordt uitgeschopt. Als één man vallen ze stil, maar ook slechts één moment, want daarna be ginnen. ze te protesteren en te flui ten. OM relletjes te voorkomen is bij grote internationale wedstrijden in verschillende landen gebruik van sterke drank verboden. Maar de in dustrie' hielp een beetje, met handige heupflesjes, die onzichtbaar blijven voor het oog^van de politie, In Bra zilië heeft men dan ook nog flesjes perfume', doodgewone ether, waar mee men zich in „zalige'' ogenblikken kan bedwelmen. De Zuidamerikaanse voetballer heeft dat lawaai ook nodig. Als hij die achtergrond mist is hij zichzelf niet. Dit in tegenstelL-r tot de Euro peaan. die in Zuid-Amerika moet voetballen: hij waant zich in een leeuwenkuil geworpen en is gedoemd' te verliezen, omdat zün zenuwen niet bestand zijn tegen het tumult. Aan de ÏS^Vv' ♦V**tfx j-T ET is overigens wel te begrijpen. xx al deze publiciteit. Die spelers vertegenwoordigen inderdaad een enorme waarde, alleen al aan trans fersommen. Als hij een avondje uit gaat en in een ioge zit, tien-tegen een, dat de theater directie even de schijn werper op die loge zet om het pu bliek te laten weten, dat Zus-en-Zo er ook is. Dat betekent voor het the ater minstens een duizend bezoekers meer, die ook willen zien, wat httn „aas" goed genoeg voor hem vond. Behalve hun sportgages genieten de jongens enorme toelagen van fabri kanten, die mogen adverteren, dat" het idool die onderbroekjes draagt, dat merk polshorloge, die sigaretten rookt, en op zo'n matras zijn kostbare botten te rusten legt. Er worden, hebben mij eens gees telijken verteld, voor belangrijke in ternationale voetbalwedstrijden, ge beden opgedragen voor de nationale Het publiek -verwacht een circusvoor stelling van de voetbalartiesten, pc acrobatische linksbuiten Pele gat in de wedstrijd van .Brazilië tegen Wales een staaltje van zijn kunnen. Zijn mede spelers moesten hem uit het net plufc- ken. spelers. De negers houden hun ma- cumba's. hun rituele dansen om boze geesten uit te bannen. Er worden kaarsen gezet bij foto's van de spe lers Een Zuidamerikaanse wed strijd is meer dan amusement. Het is een bedrijf, een industrie, een mani festatie, een geloof, een bedwelming. Art rvrt entte l M andere kant zij'n Zuidamerikaanse elftallen in Europa zichzelf niet, om dat zó hun echo en daarmee de zweep missen. En dan'' de reputatie dérspelers. Het zijn afgoden. Er gaat geen dag voorbij of ergens in.een krant staat er over de „azen" een levensbeschrij ving: hoeveel de man verdient, wat hij doet, waar hij woont, hoe en wat hij eet, wie zijn vader is en of zo'n vader met zo'n briljante zoon wel gelukkig is, Hoe zijn vrouw leeft, met welke zeep het shirtje wordt ge wassen; het gekste is nooit gek ge noeg. Als de speler^ geblesseerd is, krijgt hij twee tot vier lijfartsen die dagelijks bulletins verstrekken. De fotografen komen in actie; tonen de man op de operatietafel, dan -ih bed, •dn de huiskamer,'in zijn tuintje. Ver volgens zijn eerste wandeling, dan, zijn eerste spurtje. Een driekoloms-1 foto, dat ie alweer op de'massageta-> fel ligt. Ten sïotte, dat „el multimil- lionario" gezegd, heeft weer van de partij te, zijn en van plan is de tegen standers te vermorzelen. (Advertentie IJ».} bier om in te bijten inTcRtAjAnT. STOFfJG BOCK GEWcLk Lêuk hé. Al 0i£ RQttAitL OP ZOLDtR Proj. Banning meent: ASSEN „Het hoofdbestuur van de Vereniging van Vrijzinnig Her vormden in Nederland is teleurge steld en verontrust over de verkla ring die de Gen. Synode der Ned. Hery, Kerk heeft uitgegeven inzake het belijden van. de kerk, naar aan leiding van discussies in de kerke lijke pers over de strekking van ar tikel X van de kerkorde. Het hoofd- •bestuur stelt zich voor de Synode aan. te spreken over hetgeen ten aanzien van deze verklaring is ge schied". Dit heeft de voorzitter, de heer R. Remmelts, meegedeeld tijdens de opening van de tweedaagse algeme ne -vergadering der vereniging te Assen. Hèt hoofdbestuur is van mening dat de Synode met haar verklaring in wezen een juditièle leeruitspraak heeft gedaan waarmee zij dc gren zen van h'aar bedoeling, het kerke lijk gesprek, te stimuleren, bewust heeft overschreden. Hij acht deze handelwijze in strijd met de nieuwe kerkorde waarin gekozen is voor het stelsel van de justitiële leer- tucht. Tijdens de discussie na een refe- Voor 'vetvrij' zonnebaden zonnebrand r lotion Mooi, gezond bruin worden zonder ook maar één pijnlijk plekje. Gebruik daarvoor Nivea zonnebrand-lotion. Vetvrij - dus het last Uw huid niet glimmen. Nivea zonnebrand-lotion schenkt U een stralende teinr. 5 f ill kltïnt fits f 1.10 grolt fits f 1.7 fm*u\ raat van prol dr. W. Banning over „weg en wezen, der keritelijke inte gratie", gaf ook deze spreker als zijn mening le kennen dat de ge noemde vei'klaring van de Synode een voortijdig ingrijpen betekent in een levendige discussie, die zich nog moet ontwikkelen". (Advertentie l.M.) twinkelend DROPS per rol keuze oit'S smaken» 19 c *7 ONDAG reisde Frits naar Rot- ter dam, om zijn moeder een spontaan bezoek ie brengen. Hij doet dat bi/na nooit, maar zaterdag avond had hij een film gezien waar in een oud, eer laten vrouwtje icerd vertoond in hartverscheurende si- ■tuaties, die de wroeging in hem wakker maakten. Hij nam de trein van tien uur. Daar er geen ochtendbladen waren om de geest te laten draaien op de niitOTitatische piloot, ging h\j 'zelf standig zitten nadenken over zijn jeugd. Zijn rader was vroeg ge storven en zijn moeder had hem liefderijk verwend, een karweitje dat later door zijn vrouw werd overgenomen. Frits had de academie' voor Beeldende Kunsten bezocht, maar toen men hem daar volledig had opgeleid voor de contrapresta tie, was hij toch maar in de handel gegaan, omdat hij liever geld wilde verdienen. In de vakantie''schildert hij nog wel eens een aardig door- kijkje. De zaak loopt goed, maar de artistieke aanhef vam zijn leven is hem altijd narten blijven spelen, want hij kentde zuinigheid niet, die mensen rijk -maakt en smijt mei het geldomdat zijn witte ik, de manier tvaarop het verkregen is een beetje veracht. j .Je moet sparen", zei zijn moeder telkens, „Wie wat bewaart heejt wat. Je kleedt je uit voor je naar 1 bed gaat". Haar aforismen maakten hem krie- gel en hij snauwde haar af. Eigenlijk vond hij dat zijn levensstijl haar schuld was, omdat ze hem zo ver leend had vroeger. Maar dat argu- •ment begon allengs te tanen. „Een mooie uitvlucht", dacht hjj, toen hij in Rotterdam het station uitliep, ,,'t Is trouwens zwaar uit de mode om alles op de nek van pa en moe te schuiven." De bloemenkoopman stond op weggaan. Meneerik heb alleen nog maar één mooie bos rozen", zei liy, op een reeds ingepakte bouquet wij zend, „Die ligt klaar voor een klant, maar hij komt niet opdagen en ik wil naar huis. Voor vijf gulden mag u 'm hebbenOmdat u mé los maakt". Frits deed het en een poosje later belde hij bij zijn moeder aan. Het duurde even eer de deur weekToen maakte de verbijstering waarmee ,.Ben jij het?" werd gezegd, hem duidelijk,, dat hij wel erg lang was weggebleven. „Hier moeder, een bloemetje Terwijl hij in de fauteuil zat en een soort communique uitgaf over de gezondheidstoestand van 2ijn vrouwpakte de moeder de rozen u\t het zorgvuldig dichtgespelde pa pier, 't Waren er heel iaat. Ze vul den een vaas. En toen nog een. En een derdeDe kamer kreeg een ver- jaardagssfeer. Feestelijkvond Frits. De oude vrouw keefc hem ernstig aan. „Jongpn", zei ze, „Nou 'moet je me niet kioalyfe nemen, dat ik het zeg. maar waarom doe-je dat nou?" „Wat?" vroeg Frits.* „Die bloemen", vervolgde se met een stem vol droefenis, „Een ge woon bouquet je, dat is lief. Maar zo overdreven veel. Dat is toch gekken werk? Waarom sm^jt je nou toch so met je geld, jongen?" Frits antwoordde luchtig: ,,'t Was een gelegenheidskoopje". „Ik liq er nachten van wakker", vervolgde ze wanhopig, ,JEn dan denk ik. steeds maar: hoe moet dat nu aflopen? Denk toch aan de Jood se vervloeking, jongen: oud en arm". Dat wordt je voorland, 't Is toch zondig, die verkwisting. En ik weet wel hoe 't komt „Ach, wat een onzin nu toch sprak Frits geprikkeld, ,Jk breng gewoon een bloemetje voor je mee". ,,'t Is een hele bloemenwinkel", schreeuiode de moeder„Daar ben ik helemaal niet blij meet Dat maakt me bang. En ik weet wel wie de schuld is. Ik weet 't precies, 't Is die vrouw van jou, jongen." Dia heeft een gat in haar hand. Die zet je er toe dan" Frits sprong op. ,Ja, ga 't een beetje op hdar schuiven", riep hy, „Moeder, ik wou dot je daar nu eenê mee ophield". „En toch heb ik gelijk", hield ze nijdig vol, Een minuut later liep Frits weer op straat. Toen hij langs het raam kwam en nog even naar binnen keek, zag hij dat ze zat te snikken, midden ïu een puissant rosarium. KRONKEL AMSTERDAM. Met alleen de stemmen der communisten tegen heeft de raad zich gisteren in be ginsel verenigd met uitgifte in voortdurende erfpacht van eën ter rein aan het Aug. Allebéplem ten behoeve van de bouw van een Hil- tonhotel. DAGELIJKS FEUILLETON DOOR ANN BRIDGE SS47 Smith brengt Ted en Rob naar het voor luik* „U weet", zegt hij, „dat de lading zou be staan uit wollen, stoffen. Maar in werkelijkheia vervoerde de .Hose of Hellwick" alleen grote brokken asfalt en kort hout. Nou, dat zaakje fik- te geweldig. Maar toen het schip stootte kwam er een lek aan de stuurboordsboeg en de brand werd ceblust. De nos warme en vloeibare massa asfalt heeft toen het lek gedicht! Kijk maar, de hele voorpiek is één massa asfalt. En daarom is de „Rose" nooit gezonken." „En wat hebben jullie daarna gedaan?" vraagt Rob. „"Wel", antwoordt Smith, „wij hebben zo goed en zo kwaad ais dat ging het schip weer zeilklaar gemaakt en na drie jaar waren we zo ver, dat we de reis naar Hell- wick konden ondernemen. Maar die tocht misluk te door plotselinge verandering van het weer..." Smith zwijgt plotseling. Hoor!Dat is het ge luid van een scheepsmotor! En ja, even later na dert in de verte een trawler. Dat kan alleen de „Bella" zijn, die het dus toch heeft aangedurfd de „Ranger" door de nauwe spleet te achter volgen. 108 „Dat zal me dan wel een lang telegram worden," merkte Colin op. Het was tamelijk lang. Ze stelden het ter plaatse op, onder het uit wisselen van kwinkslagen; iedereen ondertekende het, behalve Torrens, en Reeder nam op zich het dezelfde avond nog te verzenden. „Onze agen ten kunnen aïijd wel iemand wak ker porren." „En nu de kinderlijke plichten vervuld zijn en de elektrische tele graaf op het punt staat zijn impri matur te hechten aan deze geluk kige verbintenis, meen ik dat het met een gulle dronk beklonken moet worden," zei de Hertog." Furcell, heb jij nog wat champagne achter de hand?" Purcell had champagne boven dien, toen de fles op de tafel stond en de glazen volgeschonken waren, bleek duidelijk dat de champagne al gerui me tijd in het ijs moest hebben ge staan. Over haar ijskoude glas wierp Julia Reeder 'n veelbetekenende blik toe „Sabe todo," fluisterde ze. Hij lachte. Toen uitvoerig op de gezondheid van het paar gedronken was, zei ze „En nu zou ik nog een toast wil len voorstellen." „Op wie, m'n liefste? Op mij?" vroeg deHertog. „Nee, Angus. Op meneer Purcell, die naar 't me voorkomt op de een of andere wijze verantwoordelijk schijnt te zijn geweest voor het grootste deel van de happy endings." „Daar ben ik voor," zei Torrens. „Ik ook," zei Reeder. Vanaf het eerste ogenblik dat ze hem gezien had was Julia gefas cineerd geweest door het snelle wis selen van uitdrukking op Purceli's gezicht; maar toen ze alle zes op stonden Angus Ross-shire en Edina kennelijk een beetje gemys tificeerd en him glazen ophieven om op zijn gezondheid te drinken, overtrof het masker van de kleur ling zichzelf het was bijna niet te geloven, maar de tranen stonden in zijn opvallende grijze ogen. Hij kwam achter de bar vandaan, boog zich over Julia's hand en kuste die. terwijl hij zachtjes zei 'Con permiso'! In de Minzah over een rijk voor ziene dis werd er tussen Hugh Tor rens en Julia een niets ontziende grote-schoonmaak gehouden, waar bij aan beide zijden aan het licht kwam wat er achter de gebeurte nissen van de laatste twee maanden verscholen lag een bezigheid die beide deelnemers altijd een grote voldoening geeft. Zo kwam Hugh bij voorbeeld te weten hoe ze er achter gekomen was dat Colins saldo naar Casablanca over was gemaakt, hij vernam van. Consetts volteface en van Panoukians wantrouwen inboe zemde gedrag; Julia van haar kant luisterde herhaaldelijk 'in lachen uitbarstend, naar wat de arme St, John precies (in code) over haar geschreven had. Stukje voor beetje werden alle punten opgehelderd en' ze amuseerden zich enorm; maar he lemaal aan het eind herhaalde Julia, die er nog steeds niet achter was wat ze er mee bedoeld ha'd, de raad selachtige woorden van Lady Traejr 'dij het afscheid nemen. „Heeft ze nu geweten dat Colin voor je werk te? En weet ze wat je in werkelijk heid uitvoert?" „Je komt er nooit precies achter wat ze weet! maar het is bijna altijd meer dan je denkt." ,,Maar meteen in het begin ai heb ik "haar de naam verteld, toen ze zei me te zullen helpen." „Och ja, maar ze vergeet wel eens namen ze is tweeënnegentig, moet je niet vergeten. Heb je haar ook van de Bank van Engeland verteld en zo?" „Nee, dat niet" Julia vond het niet nodig de reden hiervoor te zeg gen, namelijk dat het was om Con- sett de hand boven het hoofd te houden. „Zie je wol, dat is het Ik weet bijna zeker dat als je dat gedaan had er wel iets bij haar was gaan dagen en dan zou ze vast wel iets gedaan hebben om je op het spoor van Colm te brengen, want zeis\ver- kelijk helemaal weg van je wat niet zo te verwonderen is overigens!" „Ja, ik ben, ervan overtuigd dat Lady Tracy altijd volkomen eerlijk is, als ze zich de dingen herinnert," zei Julia met een beetje onvaste stem onder deze woorden en de blik van zijn ogen. Het telegram dat in Purceli's Dar m Tanger opgesteld was bereikte Glentoran op .de middag van de vol gende dag Mevrouw Hathaway en mevrouw Monro waren op bezoek geweest bij een van de oude dames Monteith en daar Forbes te doof was om iets over de telefoon te kunnen horen en Olimpia geen En gels kende, vlagde de postmeesterea om de auto te stoppen toen deze door het dorp kwam en reikte de envelop door het raampje aan» „Groot nieuws voor mevrouw Monro over juffrouw Edina," zei ze met een stra lend gezicht. Mevrouw Monro bevoelde de en velop die erg dik was, terwijl de auto weer op gang kwam. „Waarom over Edina? Waarom met over Colin?" zei ze een beetje mok kend. i (Wordt vervolgd)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1958 | | pagina 1