D;
FINSTERWOLDE
1'
cte iUtöê
Algerijnse comité
laakt de Gaulle
Financiële toestand
Indonesië „somber55
Pret
Toeschouwer:
twaalfde man
.SPROETJE SPARKS U
GODWIN;
Grote verliezen
door ruilhandel
Belgisch echtpaar
schuldig aan dood
van bejaarden
Krachtige actie
tegen rebellen
Vaticaan kritiseert
Ingrid "Bergman
Kinderkopjes
Mè.
Q
Zaterdag 5 juïï IvS8
E PUBLICATJES over het geval Finsterwoide, waar de niet-
communistische minderheid van de gemeenteraad midden in een
zittingsperiode haar mandaten heeft neergelegd, plaatst dit geval
eigenlijk in een rubriek met het protest van de Zaandamse K.VJP.-
ers tegen hun wethouder, die meedeed aan de ontvangst van een Russische
delegatie in Nederland. Het motief namelijk, dat de Finsterwoudse raads
leden opgeven, is de moord op Nagy en Maieter in Hongarije waarvoor
de communistische raadsleden krachtens hun lidmaatschap van de C.P.N.
en krachtens hun persoonlijke uitlatingen mede verantwoordelijk zijn. Met
zulke lieden wil men niet samenwerken.
Zowel in Zaandam als in Finslerwolde betekent dit dus eigenlijk: van
nu af geen contact, noch op politiek, noch op economisch terrein met
Kussen of met andere communisten. Het tafellaken is definitief doorge
sneden.
Deze heren zien het blijkbaar zo, dat men, door met deze lieden bepaalde
betrekkingen *e onderhouden of contacten te leggen, een ïekere goedkeu
ring van bun daden demonstreert. Als dat zo is, dan heeft men in Zaandam
en in Finsterwolde wel erg veel over zijn kant laten gaan. Dan moet men
eigenlijk concluderen dat volgens deze heren alles wat er vroeger is gebeurd,
de aanval op Boedapest inbegrepen, er nog net mee doorkon, raaar dat
het nu pas over de hoge schoenen loopt.
WANNEER de dingen zo lagen, dat men zich kon permitteren alle
banden te verbreken met degene die men zedelijk veroordeelt,
dan kan men alleen maar zeggen dat Zaandam en Finsterwolde
rijkelijk laat komen. Als de dingen niet zo liggen, dan zou men
zich. !n Finsterwolde nog eens hebben moeten bedenken. En ze iiggeu niet
zo. Want in de praktijk la bet zo, dat men, wanneer men wereldpolitiek wil
bedrijven en wereldeconomie in stand houden, zich gedwongen ziet'tot
allerhande verbintenissen met de duivel en zijn moer. zelfs wanneer men
Jeeft uit de overtuiging, zelf op generlei wijze met deze familie geparen
teerd te zijn.
Dan moet men handelsovereenkomsten sluiten, conferenties houden over
atoomenergie, luchtlijnen openen, tot besprekingen in de Verenigde Naties
of op hoog niveau bereid zijn. niet om daarmee te laten zien dat men een
en ander zo erg niet vindt, raaar omdat men, naar een woord van N.
Stufkens, eenvoudig moet doormodderen om als het kan iets goeds te
bereiken of de dingen iets minder slecht te maken. Daar ontkomt niemand
aan. Als daarom de minderheid van de raad haar mandaten neerlegt, niet
omdat de gemeente onbestuurbaar is, maaT omdat de Finsterwoldse com
munisten medeplichtig zijn aan de dood van Nagv en Maieter, dan doet
zij een slag ia de lucht. Men kan een boycot of een staking of een neer-
leggen van functies soms weloverwogen toepassen om er een bepaald doel
mee te bereiken, maar niet uit verontwaardiging alleen.
VLAK NA HET BERICHT over Finsterwolde komen de kranten met
foto's en artikelen over het fameuze Russische straalvliegtuig, dat
nu een geregelde dienst op Schiphol zal onderhouden. En niemand
zegt: laat dat ding daar blijven. Een bericht van 1 juli uit
Washington meldt, dat Foster Dulles van plan is binnenkort aanzienlijke
verlichting aan te brengen in het embargo op strategische zendingen naar
Janden van het communistische blok. Dat betekent dus, dat' Amerika aan
stuurt niet op boycot, maar op meer handel met de communistische landen.
En in de kolom daarnaast lezen we dat er optimisme heerst onder de
westeLjke afgevaardigden op de atoomconferentie in Genève, waar zij
dinsdagavond „breed glimlachend" met de Sow jet-afgevaardigden het V.N.--
gebouw verlieten. Er is bijna een wrange karikatuur van te maken. De
Hongaarse leiders opgehangen, en de westelijke geleerden praten en
glimlachen met de communisten. Dat is net andersom als in Zaandam en
Finsterwoldp. Moet men daar nu uit afleiden, dat de gebeurtenissen in
Boedapest alleen in Finsterwolde ontroering, maar in Amsterdam, in
Washington en in Genève slechts cynische onverschilligheid hebben
ontmoet? Integendeel. Maar in Amsterdam en in Washington en in Genève
beseft men de bittere verantwoordelijkheid en de bittere noodzaak om het
werk voort le zetten. Het i» de enige manier, zo oud en zo beproefd als
de wereld zelf.
Wij treden niet in de vraag, of de situatie in de gemeentepolitiek mis-
ichien de stap van deze raadsleden noodzakelijk maakte. Dat is best
mogelijk. Maar dan had bun publieke motivering een andere moeten zijn.
F. S.
DE uorige maal héb ik
DJAKARTA De economische si
tuatie van de Indonesische republiek
ls bijzonder somber: de illegale ruil
handel van de buitengewesten kostte
de regering in de afgelopen maanden
naar schatting ra lm 1600 miljoen gul
den, waarbij dan nog komen de kos
ten van de militaire acties tegen de
opstandige gewesten.
Deze mededeling deed eerste mi
nister Djoeanda gisteren voor het
Indonesische parlement, waarin hij
een verklaring aflegde over de op
stand van de revolutionaire rege
ring, die na de val van Menado in
eengestort zou zijn.
Lichtpunten in'de economische en
financiële duisternis noemde de eer
ste minister de leningen v^.. Rus
land, de VS en communis isch-
China en de herstelbetalingen, die
het land van Japan ontvangt. In rijn
verklaring sprak Djoeanda niet over
Nederland. Politieke kringen ver
wachtten, dat de eerste minister in
lijn verklaring ook het zenden van
Nederlandsche troepen naar N. Gui
nea zou behandelen,
In zijn beschouwing herhaalde
Djoeanda de beschuldiging, dat bui
tenlandse mogendheden de opstan
delingen steun hadden verleend, van
welke steun de regering de bewijzen
in handen zou hebben. „De regering
had al haar tact en vastberadenheid
nodig om de opstand met geweld
neer te slaan. Als de aanvallen uit
het buitenland voortgezet zouden
worden, zou de regering genood
zaakt geweest zijn tot vergelding,
hetgeen betekend zou hebben dat de
opstand zou uitgroeien tot een inter
nationaal conflict", zo merkte Djoe
anda op.
BRUSSEL Een 42-jarige eige
naar van een bejaardentehuis in'
Brussel is vrijdag tot vijf jaar ge-!
vangenisstraf veroordeeld wegens het
veroorzaken van de dood van min
stens dertien bejaarden door ver
waarlozing. Zijn vrouw werd voor!
hetzelfde feit tot drie jaar veroor-,
dee ld.
De openbare aanklager had ge-
zegd, dat het- tehuis een „concen-
tratiekamp" was.
haan victorie. Het stond 1—0 voor 200.000 op overwnining beluste Bra-
Brazüié. Toen keerde het tij. Door zilianen werden hun zwijgende hjk-
stug te verdedigen on met ove- bezorgers; geluidloze hysterici. ^En
ngetts fair gespeelde afbraak Uruguay het dat gaan. Het liet die
hadden de Uruguayers al bereikt, pot maar Op het vuur staan over-
dat de Brazilianen, die gewoonlijk koken. Toen, een paar minuten
na een half uur de weelde van een voor het emde, putte het de kracht,
drie, of vier-nul voorsprong ken- die het tegen Spanje en Zweden
den, uit hun doen geraakten. Het had gemist. Het mes, dat in het
trachten uitèen te zetten publiek Werd onrustig. De Brazi- Braziliaanse lijf stond, moest alleen
A. Banen nisten het bekende klank- maar worden omgedraaid.
aat elk /.uiaamerikaailS elftal bord.... Toen sloeg Uruguay toe. Weer trokken acht man naar vo-
Speelt C1' een automaatwaar- Het joeg acht van de elf spelers ren om de moord te voltrekken. De
1 naar voren en scoorde een juweel Uruguayse rechtsbuiten, een kerel
van een doelpunt. Het stadion viel tje van anderhalve meter, omspeel-
stil. Dat was de bedoeling. Die de vijf Brazilianen en zijn schot
20Q.OGO monden moesten toe. Nóg volkomen houdbaar overigens
was Brazilië wereldkampioen. Heel voltrok de nationale ramp 12!
taküsch en zelden heb ik zo in- Supporters vielen flauw. Braziliaan-
Dat is er de oorzaak vandat Wlïgent een wedstrijd zien winnen se spelers gingen elkaar te lijf. ïk
t j. - ging Uruguay niet door -met zag een Braziliaanse radioreporter
soms zulke merkiDGüTaige ne- aanvallen. Het -publiek- bad even- met bloedende vingers, omdat hij
derlagen worden geleden, tueel uit de dreigende gevaren, nieu. zich in spanning de nagels had af-
umnrhii nn nnnipr" nnnnpr- We moetl «ePut om de eigen man- gerukt. De 200.000 vulkanen op
waaroy „Op papier onover nen Qp zwepen jjUt tegen de de tribune waren met een roïiertje
Wtnnelljkg elftallen roemloos tamme achtergrond, werden de Bra- gedoofd. Had nog1 maar een van
ten nrttleronnn Het frnniric zilianen. nerveus en raakten volko- hen, de kreet BRA-SIL kunnen op-
J Taaiste men u,t cadans, wondermannen als brengen, dan was het goed afgelo-
fl fl r '1717.1 7nM -7 >,i—I.A 1nM Y.AR Hf—1— fdïfo A LJ.A.ili
voorbeeld dnaruan, dat mij Adbemir. Zair en Zizinho liepen er pen, want in feite was elke Brazili-
mijn leven lang zal heuqen, wezenloos bij. Er kwain geen bruik- aanse speler op dat veld twee Uru-
•jnrro fJp fi-nnlo TtvnriliZ TT™, baar schot raee^ uit hun benen. Ze guayers waard. Een paar minuten
wui, ue jiiLuie iiTuziue uru- gingen langzaam ten onder aan het duurde het sterven van een voet- ln de ogen van de dragers vette,
guay m de wereldkampioen- medicijn hoogspanning, dat hen via balnatie; huiveringwekkende minu- tranenEr werd zo intens droef1
bij het dus de taak fan de te
genstander is dit mechaniek
eerst uit te schakelen om daar
na pas zelf te gaan voetballen.
tip
schappen 1950 in Brazilië.
Daarbij hebben zoveel myste
rieuze krachten een rol ge
speeld, dat de wedstrijd meer
buiten dan binnen het stadion
werd geslist. Ik haal graag die
herinnering nog eens op.
Bij ZnJöainerlkaanse voetbalwtdstrij- de an(*er van geluk,
den Is het publiek de „twaalfde marf". \Y7aT ik daarna on de tribune*
zo overstuur geraakte deze speler van W heb
een Argentijnse club door bet hate- t- no.olt
lljke peschreenw van de toeschouwers, meer goed beschrijven. Met bosjes
dat hij in een nerveuze huilbui uit- zakten de toeschouwers m elkaar,
barstte en door helpers van het veld het schuim op de lippen. Atnbulan-
moest worden gebracht. ces snelden af en aan en ik zag
radio en pers, per vuurwerk en op- ten, Rampvoetbal aan weerszijden, gehuild, dat wij neutrale toeschou-
tocht dagen lang was beloofd. De waarbij van beide elftallen spelers wers er angstig van werden. Maar
liepen te huilen, de een van ver- het publiek was letterlijk te versla-
j- —j-1-1- gen om iets te ondernemen.
En buiten het stadion... stond de'
optocht als een zielige begrafenis-
stoet. Het was zo zielig, dat wij.,
Europese sportjournalisten tot el-1
kaar fluisterden: ach, hadden ze lie- 1
ver maar gewonnen...
Zulke absoluut onnodige nederla-
gen moeten worden geïncasseerd om
de doodeenvoudige reden, dat het
Zuidamerikaanse voetbal nog geen
remedie heeft gevonden tegen het
in-elkaar-zakkend-moreei van speler
en toeschouwer. Ik heb al gezegd,
dat de toeschouwer geen bezoeker
is. maar deelnemer aan het spel,
de machtige twaalfde man in het
elftal. Die man heeft de Zuidame-
rikaanse voetballer nodig; voor het
publiek spelen de voetballers hun
theater. De Uruguayers hadden bin
nenskamers even bestudeerd, boe
die ..twaalfde man" aan. hun zijde
te krijgen.
Aan de ene kant stond Brazilië
in het veld.' dat voor eigen, publiek
kqrt en goed met 7—1 van Zweden
had gewonnen; het had net zo goed
221 kunnen zijn. Met Spanje had
het met 6—1 korte metten gemaakt.
He* Braziliaanse team was onbe
twist het sterkste ter wereld. Aan
de andere kant stond buumatie
Uruguay. Het had met 2—2 tegen
Spanje gelijkgespeeld en met moeite
van Zweden gewonnen met 3—2,
Een einduitslag van b.v. 41 voor
Brazilië leek bekeken, Brazilië, 'dat
aan een gelijkspel al genoeg had
om zich wereldkampioen te kunnen
noemen.
Zo schreven alle kranten. Sterker
nog: er lagen al extra edities klaar
van de „kampioenskrant", die aan'
de uitgangen van het stadion te.
koop zou zijn. Er stond een pracht!
van een optocht opgesteld want'
een a verwin run g betekent Carnaval'
in Kio de Jandio waarmee de]
onoverwinnelijken van het veld ge-i
voerd zouden worden. Er was al
voor een paar honderdduizend gul-'
den aan vuurwerk besteld. Er la-]
gen regeringsdecreten gereed, die
Brazilië twee dagen vrijaf zouden'
geven om „uit te roezen"Kort-1
om: de wedstrijd was niet meer!
dan een plezierige formaliteit.
DAT wisten ook de Uruguayers.
Ze wisten, dat ze ter slacht-1
bank geleid zouden worden, en om-1
dat ze toch waren verloren,, beslo-t
ten ze hun ziel aan de duivel te]
verkopen. Er is, neem ik aan, m]
de Uruguayse kleedkamers maar i
één woord gevallen: AFBRAAK. Af_<
braak, niet alleen om de „auto-]
maat" van de tegenstander te ver-,
nielen, maar vooral om de 2QÖ 0001
man op de tribune te demoralise-'
ren. En zo ging het. Zesenzestig]
minuten kraaide de Braziliaanse
ALGIERS Het Algerijnse co
mité voor openbaar welzijn, dat gis
teravond büecn is geweest, heeft er
zijn bezorgdheid over uitgesproken
dat de GauIJe niet gereageerd heeft
op hün dringend verzoek Algerië tot
een integrerend dee! van Frankrijk,
te verklaren. Het comité ze| welis
waar in zijn geheel achter de Gaulle
te staan maar was bezorgd over
het standpunt dat sommige mede
werkers van de Gaulle tegenover
Algerië innemen.
In legerkringen lijkt men Ingeno
men te zijn met het bé2oek van de
Gaulle aan Algerië. De Europese
bevolking schijnt echter minder in
genomen te zijn. daar de premier
zich. naar haar opvatting niet dui
delijk heeft uitgelaten over de voor
uitzichten van algehe'e integratie
van Algerië en het Franse moeder
land.
De weigering van de Gaulle om
heb comité voor openbaar welzijn
te ontvangen, heeft bij hen een
slechte indruk gemaakt.
Het belangrijkste feit ïs. dat de
Gaulle overal contact heeft gemaakt
met het lagere kader van het leger.
Dit kader i»'Veel minder verpolitiekt
dan de generaals en is de Gaulle
trouw, zonder chicanes. Door deze
duik onder de generaals door heeft
de Gaulle het werkelijke leger in'
handen genomen en de generaals met
de rug tegen.de muur gedrukt.
Het zal nog wel even duren, voor
de leidende officieren in Algerië die
veel meer samenzwerend zijn en die
bovendien voortdurend opgejut wor
den door het comité van openbaar
welzijn, daaruit de consequenties
trekken. Maar op den duur worden
ook zij tegen de muur gedreven.
Premier de Gaulle heeft het leger
in Algerië verzocht de campagne te
gen de overblijvende opstandelingen
te intensiveren, aldus wordt uit le
gerkringen te Algiers vernomen. De
Gaulle is van mening, dat het nu
tijd is de „nieuwe toenadering" tus
sen de Mohammedaanse en Europese
bevolking uit te buiten, temeer daar
het moreel der opstandelingen slech
ter zou zurt geworden.
Naar oen woordvoerder van de
VATICAANSTAD. Het blad van
bet Vaticaan, de Osservatore Roma
no, heeft gisteren kritiek geleverd
op de aankondiging door Ing*d
Bergman, dat zij opnieuw gaat trou
wen. Het blad spreekt over „echt
scheiding swedstrijd en".
Zij heeft gisteren m Londen mee
gedeeld, dat zij van plan is te trou
wen met de rijke Zweed Lars
Schmidt, zo gauw dit wettig moge
lijk is. Een verzoek om haar huwe
lijk met haar tweede echtgenoot, de
Italiaanse filmregisseur Roberto Ros-
selïni, te annuleren, wacht op de be
slissing van een Italiaanse rechter,
die katholiek is.
(Advertentie tM.)
by derm Haarwater (Haar-
groei-foniè) legt reeds in de jeugd
de basis voor een gezonde baar-
troei. Flacon f 1.90. lang tooréiknnd.
a byderm Kind er-Shampoo:
Geen traantjes meer, niet scherp
voor de oogjes. Flacon f. 1.25"
AUsen Apotheken en Dfogf*terijen.
Franse regering verklaarde, heeft de
Gaulle op een vergadering van het
kabinet gezegd, dat hij tegenover ge
neraal Salan en diens medewerkers
uiting had gegeven aan het volledige
vertrouwen van de regering.
De premier deelde voorts mede,
dat het leger in Algerië volledig
trouw is aan de regering. De mili
taire toestand kan als bevredigend
worden beschouwd. Premier de
Gaulle had een zeer gunstige indruk
van zijn contacten met de Moham
medanen. De economische en sociale
ontwikkeling van Algerië zal worden
voortgezet.
Vandaag zal de Gaulle besprekin
gen voeren met de Amerikaanse
minister van Buitenlandse Zaken,
Dulles.
fpEN goedhartige lezeres heett my
*-*een boekje cadeau gedaan, waar
in ik vfinauond even met u bladeren
toil, omdat ik geloot dat ook u met
de inhoud uw voordeel kunt doen.
Het heet ,De vrolijke pretmaker" en
ts, aan het eind van de vorige eeuw
geschreven door de heer J. Schenk
man De auteur streefde naar een
volledige handleiding ten gerieue
van personen, die hun huiselijke
feestjes een dartel verloop nullen
peven. Wie zijn gids doorleest, krijgt
een helder beeld van de manier
waarop onze voorouders zich, in de
gaslichttijdplachten te vermaken.
Laat ik beginnen met een
voor de gastheer
.juleng 1 ons pomade en 10 grei
nen fosforus goed door elkander,
wrijf deze pomade door uw haar
en in de duisternis sal het licht van
zich af geven".
Voert ge, aldus toegerust 1110 gas
ten aan tafel, dan wordt deze grap
aanbevolen:
„Leg enige levendige kreeften ln
brandewijnwaardoor zij rood zui
len wordenalsof ze gekookt waren.
Men legr deze onder op de schoteï
en bedekt ze met gekookte kreeften.
Tot verwondering van alle disgeno
ten zullen er de onderste uitkruipen
en het zal de schijn hebben, als
toare de dode kreeften weder le
vend geworden",
Voor het geval er aan tafel ge
toast moet worden heeft de auteur
een collectie verrukkelijke rijmen
op alle denkbare feestelijkheden bij
een gebracht. Tot een verloofd paar
zegt men eenvoudig: .Komt, drinken
wij op het jonge paar, dat treedt
voor Hymens echtaltaar".
Moeten er, na tafsl, spelletjes wor
den gedaandan kan de gastheer veel
eer inleggen met droomverklaringen.
De voornaamste droomsymbolen z\jn
al/abetisch in het werkje opge
nomen, met de verklaring er achter.
Dromen van aas betekent, 2oals
voor de hand ligt, „een kapper hu
wen". Het afmaaien van koren uiter
aard .zorgeloos .daarheen leven"
Apen zten is zot gevlei horen", ko
medie spelen „belasterd worden",
boeken treurigheid of met geleer
den omgaan", een eekhoorntje lus
tig gestemd zijn", vossen vangen „be
drogen worden door vrouwen of
meisjes" en wildbraad eten „zijn
vermogen zien- afnemen". Enfin, als
u de hele i\jst van buiten kentheeft
geen enkele droom meer geheimen
voor tt.
Later op de avond wordt het tijd
voor een spelletje, waaraan het ge
hele gezelschap kan deelnemen. Het
boek bevat er zestigHet past me
met een keuze te doen, maar ik ver
wacht toch veel jolijt van „de tve-
duwstaat". Luister
„Aan dit spel moet een dame meer
deelnemen dan er heren zijn. Zijn
er nu heren meer, dan kan een hun
ner wel voor dame fungeren. Ver
volgens paren zij zich en nu plaatst
de ene, overschietende dame, zich in.
het midden van de kring, die zij
hand aan hand vormen. Zij gaan
dan langzaam om haar heen in het
rond, op een treurige wijze het vol
gende zingende, dat ook zij aanheft:
„O, ongeluk, mijn man is dood.
Komt vrienden, buren, samen. Dat
zij ter lijkzang kwamen. Want ach
de slag groot". Dan gaan zii iets
sneller in het rond en zingen de
drie eerste regels van het nu vol
gende versje slepend, de vierde ech
ter op biyde toon: ,JCom, trek uw
rouwekleren aan, En zwart in plaats
van kleuren. Want 't 'voegt u om te
treuren. Maar uil een ander kiezen
gaan."
Onder het zingen van de laatste
regel heeft de weduwe het recht de
kring uit elkander te jagen en naar
een heer te grijpen, die zich echter
niet gemakkelijk van zijn dame laat
scheiden. Dar. tracht ieder zich op
nieuw spoedig te paren. Maar iedere
heer met een andere damen zij
gaan %u?eder in de kring staan, de
overschietende dar--1 'n het midden.
Om haar rondgarade, wordt gezon
gen: „Daar staat gij zonder echtge
noot. Want ach, uw eerste man is
dood. Maar kies nu vrij een ander
uit. Die gy in ura armen sluit". Zij
kiest zich een heer, die bij haar
komt staan en waarmede zij tenslot
te een of andere dons uitvoert Heeft
men bij dit spel muziek, dan is het
zeer opvrolijkend".
De laatste zin klinkt byna over
bodig.
Als u eens een vrolijk avondje
hebt en niet precies weet hoe u de
gasten moet vermaken, teil ik u het
boek graag een paar dagen lenen.
KRONKEL
U
AtAtR GAAT EtH VERHAAL
VAÜ M£f13tn 0f£ ZüSGE/1 DAT
a, dat zou «er ouot
FORTWll50fl MOETÜI
DAT 15 TOCH
ZO VREEMD,
GtflÊftAALlft
ttn
ZcZtGöcn DAT 2E HEr\
HEBÖEfl GEZIEfl ftADAT
Hij ALDERflEfl JAAR
RAGHEB JIJ
VAtt Effl OPOOKfOAf HIER
DE BUURT GEHOORD?
iZt DAAR GENERAAL FJAVIK5
orOKcji /Vttu 5 Htfieert Gezien.
ï$r~ts%b<
8349. Moedeloos gaat Brian in de kajuit litten.
Hij reageert niet eens, wanneer de schipper zijn
hoofd om de deur steekt en roept, dat hij zijn
zoon teruggevonden heeft.... Aan dek van de
'„Rose of Hellwick' heerst nu een uitgelaten stem
ming en Ted Williams beseft, dat hij luci' eeii
verhaal heeft opgedoken, waar zijn krant nog
wekenlang van zal daveren! De enige, die niet in
de feestvreugde deelt is de oude Brian, want het
geheim, dat hij jarenlang heeft bewaard, kan nu
onmogelijk een geheim blijven. Alleen.,., de
lading van „Rose of Hellwick", die hij zoveel
jareh Zo zul gvuidig heeti verborgen gehouden
en die als bewys zou kunnen dienen voor zijn
misdaad kan hij nog laten vernietigen. Hij scha
kelt de radio m, pakt de microfoon; en geeft de
volgende boodschap door: „Hallo, Amalia, hallo,
Araaliade vangst is slechtik herhaal:
de vangst is slecht.Wij maken er. een einde
óajï.ik herhaal: Wij maken er eed einde öan
Sluiten maarl"
door URSULA CURTISS
HOOFDSTUK I
ZETTEN
Hoeveel Victoriaanse grootheden,
dacht Nigel zouden hun omvangrijke
persoonlijkheden wel niet die tre
den opgetorst hebben om een glas
Nigel Strangeways liep Adelphi in madeira te gaan gebruiken, met de
en bereikte weldra de deftige achter- nu legendarische James Wenham; en
afstraat Angel Street. Het verkeer hoe velen hunner ongezonde moder-
van het Strand rommelde zachtjes ne nakomelingen moeten niet ge-
achter zijn rug als achter een stuw
dam. Een mooie straat om in te wo-
snattwd hebben, toen ze deze Weel
derige facade zagen „Dus daar gaat
nen dacht hij een flat op de boven- de winst heen!" Een boek, placht de
ste verdieping van een dezer
legendarische James Wenham te zeg-
Bovendien was de firma, hoe eer-
deftige gelijkvormige huizen: verhe- gen, is het kostbare levensvocht van
ven boven het geroezemoes, maar er een grote geest; en 'n grote hoeveel-
niet van verstoken. Wanneer de mld- heid min ,of meer kostbaar levens-
delbare leeftijd nader komt en de vocht1 was'gedurende de laatste eeuw
jeugdillusies vervagen is bijna deern- afgetapt om het getij van voorspoed
ge manier om het gevoel van op- van Wenham A Geraldine te doen
nieuw beginnen, van herboren wor-
den, te ondergaan een verhuizing.
Maar hoewel van nature rusteloos, bied waar dig zij ook bleef, in staat
vond hij tweemaal verhuizen in met haar tijd mee te gaan althans
twaalf maanden tijds toch wat over- nooit meer dan twintig jaar daarbij
dreven beweeglijk hij moest er achter te blijven. In een der etalages,
voor oppassen niet aan dat stimule- zag Nigel, was een uitstalling van
rende middel verslaafd te raken. het nieuwe boek vafi een bekende
In gedachten liep Nigel Angel R.A.F.-schxijver, met een vliegveld-
Street door tot hij 't hoge ijzeren hek maquette en een verzameling speel-
bereikte dat toegang gaf tot de steeg goedvliegtuigen die er aan. draadjes
die het eind van de straat scheidde boven hingen. De uitstalling was niet
van Embankment Gardens. Het park erg aan deze achterafstraat besteed
zag er kaal en ellendig uit op deze dacht hjj, maar toen bedacht hij dat
gure ochtend van. eind november. Angel Street de kortste weg moest
Aan de andere kant van het park, op zijn voor voetgangers die van het
de Thames, floot mismoedig een Strand naar het station van de Un-
sleepboot. Nigel keek op zijn hor- derground in Charing Cross gingen,
loge en besloot liever vijf minuten en dus druk genoeg op sommige tij-
te vroeg voor zijn afspraak te komen den van de dag.
dan in de kou te blijven staan om de Hij liep de treden op voor een
apologie aan Moeder Natuur, die het goed geconserveerde dame uit wier
park bood, te bewonderen,
Het kantoor van Wenham 5c Geral-
paardegezïcht haar paarlen halssnoer
op een haam deed lijken. Hij deed
dine was gevestigd in het laatste de deur van de ontvangkamer voor
huis aan. zijn rechterhand, de gevel haar open en ging opzij staan. Zij
naar de straatzijde en de achterkant schreed langs hem. met als enige
uitziend over het park. De hoofdin- erkenning van zijn beleefdheid een
gang werd geflankeerd door twee eta- wolk parfum, én verdween door een
Jageramen en er was een kleinere deur aan het andere eind van de ka-
deur enkele meters verder de straat mer.
m. De facade van donkerrode bak
steen. het verblindend witte bout-
naam is Strangeways," zei
hij tegen de receptioniste. „Ik heb
werk' en de gebeeldhouwde ingang een afspraak met fflr. Geraldine.'
met het prachtige bovenlicht, dit Nadat ze door de huistelefoon had
geheel schiep een indruk van dege- gesproken kondigde het meisje aan:
lijkheid en gratie, charme en deco>
rum, die bijzonder goed paste bij men, int.
het vignet van Wenham Geraldine, komt u zo halen.'
,,Als u een ogenblik plaats wilt ne-
Geraldines èecretaresse
Nigel kreeg behandeling^ Nrt2, zo
als hij later zou leren. Behandeling
Nr. 1, gereserveerd voor de vorsten
onder de auteurs die voor de firma
schreven, bestond in het naar bene
den komen van een der directeuren
in eigen persoon. De mindere goden
werden door 'n secretaresse ontvan
gen en 't gepeupel moest zelf zijn weg
maar zoeken. Nigel verdeed zijn tijd
nu met het bestuderen van de gesig
neerde portretten van auteurs die
een der muren van de ontvangkamer
vei sierden. De oudere exemplaren
konden zich baarden veroorloven en
droegen een uitdrukking van verbijs
terend zelfvertrouwen op hun ge
zichten; naarmate zijn blik naar het
heden zwierf, verloren de gezichten
geleidelijk zowel hun haar als hun
zelfverzekerdheid, terwijl de meest
recente foto's gekenmerkt werden,
hetzij door uitmergelende angst, het
zij door die groot-ogige, onverldaar-
bare bravour die men zo vaak ziet
in de archieven van Scotland Yard.
Hierop waren echter twee opmerke
lijke uitzonderingen: een zwaar be
snorde figuur in militair uniform
de foto was gesigneerd „Richard
Thoresby" en de vrouw die bij de
deur vlak langs Nigel heen was gelo
pen, De grote handtekening op haar
foto vertelde hem dat zij memand
amiers was dan Millicent Miles de
betoverende, de onbeschrijflijke Mil
licent Miles, de koningin der best
sellers die byna even dikwijlr van
uitgever wisselde als <beweert men)
van minnaar. Het leek hem vreemd
dat Wenham Geraldine haar geëm
gageerd had. Nu, hier was ze .dan
groot avondtoilet, tiara prachtig
vallend haar hooghartig van de
muur op hem neerziend
„Was dat niet miss Hes die net
voor mü binnenkwam?" vroeg Nigel.
„Ja, ze werkt hier," antwoordde
de receptioniste op vlakke toon.
„Firmant, bedoelt u?"
„O, nee. Ze schrijft haar ïr moires
voor ons, en toen ze ging vernuizen
stelde mr. Geraldine hier een kamer
tot haar beschikking."
„Memoires? Dat zal, opschudding
geven."
„We hopen er goede zaken mee te
doen," zei het meisje zedig, „Uiter
aard is miss Miles niet het soort
auteur dat we vaak op onze lijst heb
ben."
JDat zou ik ook denken! Zo iets als
een universiteitsuitgeverij die Elinor
Glyn uitgeeft-1"
(wordt vervolgd)
