IN HEEMSKERK'S ZOG
Spraak
waterval
ruiste
onder
Zeister
linden
.Levende democratie'
in muziektent
m.
Schaars
AAN HET EINDE
van het
HOOFDSTUK
Nasser fêteert
premier van
Saoedi-Arabie
Vrijspraak voor
SS-ers in
Ulm gevraagd
Priester at in
anderhalf uur
47 bananen
op
PRAKTIJKEXAMEN
RESA-HILVERSUM
SPRGroPSPARi<S~\^^
AVONTUREN
VAN
K'AHTEIN-
ROB
DE Noordelijke doorvaart bestaat, maar op een andere wijze dan
Heemskerk en Barente veronderstelden cn degenen, die ben uit
stuurden op hun gevaarlijke en ongewisse tocht. Ze ligt niet aan
de oppervlakte met haar geweldige ijsmassa's, maar er onder,
waar het leewater op de meeste plaatsen een oceanische diepte vertoont.
Het is dere doorvaart, waarvan de door atoomkracht voortgestuwde Ame
rikaanse duikboten de bruikbaarheid hebben aangetoond in het verkeer
tussen de continenten. Nu zijn onderzeeboten tot dusver ui:sluitend ge.
hezigd door de oorlogsmarine der verschillende landen. De handel kon er
niet veel mee. De Duitse duikboot, die in 1916 moest demonstreren, dat
de Britse blokkade het handelsverkeer tussen Duitsland en de V.S. niet
bad verbroken, had wel propagandistische maar geen commerciële be
tekenis.
Het feit echter, dat de atoomkracht kan worden getemd en dienstbaar
gemaakt aan de opwekking van energie voor menselijk gebruik, heeft de
dingen sterk veranderd. De atoom installaties werken zonder zuurstof; een
omstandigheid, die een langdurig verblijf van vaartuigen onder water
mogelijk maakt. Het bouwen van handelsduikboten staat ieder vrij.
'Waatom zouden er geen handelsduikboten worden gebouwd, wanneer de
mogelijkheden Jaartoe bestaan cn dc zeeweg onder het Noordpooiijs de
zelfde verkorting van afstanden betekent als die door de lucht er over
heen? Een duikboot hoeft niet beslist een instrument voor vernieling te
zijn. Het ..:.>u ongemeen bemoedigend wezen, indien te eniger tijd de
handelsduikboot de oouogsduikboot in de schaduw steldé. Het was een
grote bijdrage tot vers.erking van het vertrouwen in de toekomst.
HET kan intussen geert verwondering wekken, dat de prestatie van
de Nautilus en de Skate voorshands nog sterk wordt gezien als
stuk op de balans, waarmee de Russische en, Amerikaanse verrich
tingen in militaire zin tegen elkaar worden afgewogen. De spoet
niks en de mededelingen uit Rusland omtrent de vorderingen, die daar
zouden rijn gemaakt met de ontwikkeling van inter-continentale raketten,'
hebben destijds opzien gehaard meer door de strategische betekenis er van
dan door de wetenschappelijke vooruitgang, die er uit sprak. DU is sterk
bevorderd door de communistische propaganda, die er bij voortduring op
uit is, de overmacht van de Sowjet-Unïe aan alle creaturen duidelijk te
maken.
Duikboten, die onder het Noordpoolij? knnnen passeren en voorzien
zijn van middelen om dit ijs op elke willekeurige plek open te breken,
zouden in geval van oorlog een dodelijke bedreiging van de Sowjet-Unie
zijn. Van de Noordelijke IJszee uit ligt Rusland open; het is n»et te iden,
hoe her een effectieve verdediging zou kunnen opbouwen tegen een vijand,
die opereert van onder het Poolijs. Ziehier de strategische betekenis van
vrat een Amerikaanse tegenzet kan worden genoemd en waarschijnlijk ook
•wei als zodanig is bedoeld. Het zou onjuist rijn, dit aspect der dingen
over het hoofd te zien. Het hoeft nog niet eens xo'o grimmig aspect te
zijn. Vooral van de kant van communistisch China wordt de laatste tijd
een propaganda gevoerd die er op uit is de indruk te wekken, dat een
oorlog met de meest moderne middelen niet zo erg ia als men denkt en
wel degelijk een overwinnaar (de communistische wereld) en een verliezer
(het Westen) zou opleveren. De verrichtingen van de Amerikaanse duik-
boten rijn hopelijk geschikt om de voosheid van deze propaganda aan te
tonen en de bereidheid tot ontwapenen te vergroten.
Zaterdag 16 augustus 1938
Naar Engels voorbeeld ia In Zeist
in het Walkanpark bij d!e mu
ziektent 'ra sprelcershoeïe ingesteld,
maar ieder die daartoe behoefte
gevoelt gedurende 10 minuten zijn
hart kan luchten. De eerste avond
vrijdagtras de belangstelling
zowel van sprekers als vara toe
hoorderszijde reeds aanzienlijk.
Ma Perkins en
Helen Trent
rW£E populaire Amerikaanse ra
dio-actrices vieren deze zomer
hun rifveren jubileum. Virginia Pay
ne (48), die Sinds 1933 vijf -maal per
tceefc als „Mo Perkins" voor de mi
crofoon komt. een Amerikaans soort
moeder Doorsnee. En Julie Stevens,
die nu al vfj/enttcintig jaar de hoofd
rol vertolkt in een aridere populai
re ..soap-opera", «The romance of
Helen Trent". Btj de huhvrouwen
is ma Perkins taaarschynlyk de ge
liefdste van de twee. Een grijze we
duwe. die in een provinciestadje
een houthandel drijft. Ma Perkins is
het type van het moederlijke vrouw
tje, aat op dttizeni-en-~én menselij
ke problemen alcoholisme, buren
ruzies, scheidingen enz. het juiste
onttroon? weet te zeggen. Zelf leidt
ma een voorbeeldig teven, ze drinkt
niet, ze rookt niet, ze hèeft na de
dood van haar echtgenoot nooit om
gang met andere mannen gehad.
Virginia Payne heeft io haar gan
se carrière geen enkele uitzending
gemist. Nooit zijn dc achttien-mil
joen trouwe luisteraarsters. die haar
programma volgens schatting heeft,
teleurgesteld. Ma Perkins' „ï-ron-u-
ren" worden uitgezonden door da be
langrijkste twee Amerikaanse „net
works", NEC en CBS, door idiosla-
tions in Hawaii en Canada en in
Europa door Radio Luxemburg.
Zij heeft die radio-stations ongeveer
elf-miljoen dollar winst bezorgd. Zij
heelt haar vroegere „sponsor", Proc
ter Gamble, gehoipen aan de ver
koop van naar schatting dne-biljoen
dozen Oxydol i ..dat uw lakens witter
dan wit maakt").
Zelf verdient Virginia Payne 50.000
dollar per jaar, dat is meer dan enige
andere radio-actrice. In tegenstelling
tot ma Perkins is ze nooit getrouwd
geweest en drinkt ze op z'n tijd graag
een pure whiskey. Haar tegenwoor
dige tekstschrijver heeft twee jaar
aan de Rivièra gewoond en liet daar
na een villa bouwen in een van de
duurste badplaatsen van de Verenig
de Staten.
Julie Stevens, da heldin van „The
Romance of Helen Trent", is wél
getrouwd en moeder van twee kin
deren. Als Helen Trent is zij het
voorbeeld van het ouder wordende
„vrije" meisje, dat er toch nog in
slaagt een grote groep bewonde
raars om rich heen te scharen. Het
behoeft geen betoog, dat dit talent
haar veel aanhangsters bezorgt. Vir.
ginia Payne en Julie Stevens krij
gen ieder wekelijks zo'n duizend
brieven te beantwoorden.
Benelux-concert
OP zondag 31 augustus zendt de i
AVRO van 14.30 tot 15.40 een
openbaar studioconcert uit ter ge- j
legenheid van de Beneluxweek 1948
Het wordt verzorgd door het Om-
roepkamerorkest onder leiding van t
Roelof Krol met medewerking van
de Belsische klaveciniste Suzanne
Boom. Dit concert, dat door de Bel- j
gische omroep zal worden overge- j
nomen, wordt aangeboden aan de I
deelnemers er. geuodteden van de
door de Stichting Gaudeamus te j
Bilt hoven georganiseerde Interna- j
tionale Muziek week. Het program-
ma omvat twee Nederlands» wer- J
ken ..Due eanzori per orchestra"
van Otto Ketting on de „Sinforua" -
via Kees van Baaren, die beide
hun eerste u!t voering beleven en
het aan Suz~.oie Boom opgedragen
Concerto voor klavecimbel cn
strijkorkest van de Belgische com
ponist Jef Maes,
Dit weekeinde
Hoogtepunt van het televisie-
weekeinde belooft het chtstreek-
s* reUis uit Salzburg van vt
zarts komische opera „Cosi fan Tutte"
te worden- De rol van Fiordiliei wordt
vertolkt door Elisabeth Schwarzkopf.
Dc muziek wordt oltferoerd door de
Wiener Phllharmonlker onder leiding
van Kar] Böhra.
Bet tv-programma van vanavond
wordt verzorgd door de VaRA. Begon
nen wordt met de rubriek ..Totebel",
daarna de derde en laatste telere«or-
dlng van Sonnevelds „A la carte" en
tenslotte het vraag- en antwoordspel
„Weet wel wat ie waagt".
In het programma Van Hilversum I
zingt het Sloveense mannenkoor Ko-
morni Moski Zbor onder leiding van
Egon KtmeJ morgenmiddag van 3.15 tot
3.50 Uur sioweense volksliederen.
CAIRO. Nasser heeft met de
grootste hartelijkheid kroonprins
FeisaL de eerste minister en eigen
lijke heerset van Saoedi-Arabië, in
Cairo ontvangen- De vice-president
stond klaar op het vliegveld en later
op de dag werd een groot banket
aangericht, de hoge gast ter eer.
Het schijnt dat de laatste vijandig
heid tussen de twee landen, die in
geluid werd toen Nasser koning
Saoed beschuldigde een betaalde
moordenaar cp hem te hebben af
gestuurd. geheel is verdwenen. Men
vermoedt en de vriendelijke woor
den die de Saoedi-Arabische gedele
geerde by de VN over de president
der VaR gesproken heeft duiden
daar ook op dat Saoedi-Arabië
zich ;n een of andere vorm bij de
republiek van Nasser zal aansluiten.
(Van een onzer verslaggevers)
ZEIST. Hydepark Corner in het
2 et ster Walkartpark, een stuk leven
de democratie in'een muziektent. Zo
ongeveer zoudt a het kort de
„speaker's corner" kunnen noemen
dte op initiatief van een Zeister
spraakleraar gisteravond in het Wal-
1 kart park. opzy van het Zeister raad-
j huis, «?as ingericht om iedereen in
het openbaar zijn zegje te laten zeg-
i oen. zonder censuur, zonder hinder-
lijke interrupties ook. Want het pu
bliek nam. al deze hooggestemde
speeches van dames., die het midden
hielden tussen een gemoedelijk groot
moedertje van hei Sophte Stdn-type
en een onverdroten voorvechter van
ds emancipatiegedachte, alsmede
mannen met militante alpiraopetjes
op het hoofddie Nasser zonder meer
een slappeling noemden en tot de
pessimistische slotsom kwamen dat
de mensen elkaar in het dagelijks be
staan als wolven besprongen
Al deze amateur-politici en -ethici
kregen gisteravond de kans te zeg
gen waar 't volgens hen op stond Op
de voorste rij onderbrak een groepje
jongelui dat de weelde van zoveel
onversneden taal in het openbaar
blijkbaar niet aan kon een paar maal
de sprekers, maar de volwassen, toe
schouwers luisterden eerbiedig.
Een rnej. Bueno, afkomstig uit In
donesië. viel het Zeister raadslid
mevr. Inden-Reiss aan, omdat die
geweigerd had op een tocht voor be
jaarden van boven de 65 een dame
van 71 mee te nemen, „En weet u
waarom?" vroeg mevrouw Bueno
zichtbaar verontwaardigd» „omdat de
dame er nog zo jong uitzag". En
daarmee had zij dan haar grieven
tegen de samenleving gespuid. He-
porter Goos Kamphuis (NCRV) ving
deze mondelinge reprimande op z'n
I geluidsbandje en holde er mee weg,
ómdat de klacht opnieuw de ether in
moest, ditmaal voor de veel grotere
schare luisteraars van radiobezit-
ters
j Elke <prekeT had tien minuten,
maar de Haagse ingenieur, die van
I mening was dat we eerst met onszelf
j in het reine moeten komen, vond die
I cedachte zo belangwekkend dat hij
i de spreektijd ver overschreed. "Wel
I werd de bel, die het einde van de
I toegemeten tijd aangaf, nog eens na-
i drukke! ijk voor een tweede maai ge-
j luid. doch de ingenieur mocht do?r-
praten. Men had respect voor z'n
idealisme op zo'n bejaarde leeftijd
ende democratie vierde immers
deze avond hoogtij.
..Met een mes kun je iemand ver
moorden en opereren", constateerde
een andere man, bjj wie als enige
het elplnootje niet strijdvaardig maar
mismoedig op het hoofd stond. Hif
was 't eens met alle vorige sprekers
dat het iö ons leven om de geest
ging. „Vergeet evenwel de stof niet",
zei hij. En toen, filosofisch; „Het is
het verpakkingsmateriaal vaa de
geest".
Onder de linden van het park vie
len de spraakwatervallen bij stro
men. De menigte, onder wie burge
meester Korthals Alt es van Zeist,
dronk de wijsheidsdruppels gretig in
Men kreeg hier bevestigd wat ieder
een al wist; we leven allen ons le
ven verkeerd, Moskou stookt in het
Midden Oosten, het militarisme is
een vloek en de doodstraf is verfoei
lijk. Dat waren de negatieve uitla
tingen- De idealistische sprekers stel
den er tal van positieve kreten te
genover: goed rijn voor elkander.
Wereldburger zijn, de vrede in ons
hart dienen, dan alleen zal de leeuw
met het lam slapen.
Men kon hier onder de statige lin
den van het park geestelijk met el
kaar op de vuist. Va» die gelegen
heid werd bijna geen gebruik ge
maakt. De meningen liepen blijkbaar
nogal parallel
Er dreigde een dood moment aan te
breken toen de sprekers, die zich
voor deze eerste „corneri11-avond had
den opgegeven (het experiment
wordt op de twee volgende vrijdag
avonden herhaald), uitgepraat wa
ren. De initiatiefnemer, de heer Van
Oosten, nodigde daarom sprekers uit
het auditorium uit. De luisteraars
bleven bedremmeld, verlegen-lachend
staan waar ze stonden. „Stel je voor,
spreken in het openbaar", zag je ze
denken. De heer Van Oosten legde
toen zelf maar een probleem in het
midden. „Ik ben voor de doodstraf',
zei hij.
„Boeeeee boeeeeereageerde
de menigte, plotseling actief. De wa
terval kwam weer op gang. Een wel
bespraakt jongmens nam het ver
keersprobleem tenslotte bij de kop.
„Een vriend van me is bekeurd,
omdat hij midden op de weg reed",
vertelde hij. „Er is hem schrijnend
onrecht overkomen, want hh heeft
uitsluitend gehandeld op advies van
de verkeerspolitie, die doorlopend
waarschuwt: „Rijdt met versland, de
dood loert aan de kant".
De zeepkist redenaars zonder zeep
kist schakelden over van het proble-
matisch-ethïsehe tot het luchthartig-
badinerende. De menigte genoot.
Iedereen was 't er over eens dat, zo
als altjjd, de thuisblijvers ongelijk
hadden en de twee herhalingen op
de komende vrijdagen gerechtvaar
digd zijn.
Ziekenfondsraad:
Hogere premie
ziekenfondsen
(Van een onzer redacteuren)
DEN HAAG De Ziekenfonds
raad heeft de minister van Sociale
Zaken en Volksgezondheid geadvi- j
seerd de premie voor de verplichte
ziekenfondsverzekering voor 1959 te j
bepalen op 4.7 pet. De premie die
door werkgevers en werknemers ge-
Hjfctlijk wordt gedragen is nu 4.4 pet. J
De verhoging zon nodig zijn door
de nog steeds stijgende kosten van de
medische verzorging,
Al IET ver bah Salzburg, betroon
I ik het dorpje Lofer. dat als een
liefelijk decor voor een ^Oostenrijkse
amusementsfilm, in een diep dal ligt.
Geweldige bergen, die hun toppen
hullen in ztfden tcolfccnsftatols leve
ren, maar men ook kyfet, het ma
jesteitelijk natuurtafereel dat de
mens, volgens Ie reisgidsen, zo ter
dege doet beseffen „hoe klein en
hulpeloos hij is". Adolf Hitler die,
in zijn hier dichtbij gelegen Berchtes-
gederv over een soortgetyfe uitzicht
beschikte, had daar, naar mm zich
herinnert, weinig last van, maar
met hem is Tiet dan ook slecht af
gelopen.
Wjj voelen ons, cara de voeten van
al die granieten reuzen, toel degelyfc
klein era hulpeloos. Dat komt ook
een oeetje door Goudvis, uit Am
sterdam-Zuid, die to(f reed» een uur
na aankomst in het dorp tegen het
lijf liepen.
„Nee maar, dat i» leufcf* riep hij
stralend. En hij schudde mijn hand
zoals dr. Livingstone het destijds &(j
5 tan ley moet hebben gedaan,
Dag Goudvis", zei Ik, een tikje
verbaasd over ztfn hartelijkheid,
want *k ken hem nauwelijks. Ik zie
hem wel eens in een café ira de Kal-
verstraat en ik weet dat hij een paar
jaar oude talen heeft gestudeerd era
nu iets in de reclame doet. Zijn
vrienden noemen hemom onduide
lijke redenen, Happy, maar tte ben.
noott verder gekomen dara gewoon
Goudvis.
,Jk ga net een kop koffie drinken",
zei ik. „Hou je me gezelschap
,Ja fijn!", riep hij. als een kind dat
mee mag naar de kermis. In het café
stond een standaard op ons tafeltje,
waaraan van dte krakelingen hin
gen.
„Die zien er lekker uit", vond hy.
,JVou. neem er dan een", zei ik.
„Graag, zeg, graag", riep hij, weer
zo pompeus. „Dank je welf'
En hij verzwolg het ding gulzig
als een krokodil, die wordt gevoe
derd. Toert h(j uitgekauwd wits, keek
hij me gespannen aan en vroeg:
,Jieb jij soms honderd gulden voor
me te leen?"
■Ik schudde van racen, 't Was geen
onwil, maar onmacht. Want u weet
hae zo'n vakantie financieel verloopt.
De eerste tijd doe je veel te dartel
en de laatste dagen dicingt de deplo
rabele toestand va» je middelen je
tot inkeer. Het hotel met de maal
tijden hadden we gelukkig vooruit
betaald. Maar alle uitgaven daar
naast rn.oe.sten met harde hand war-
den neergeschroefdEr ontstaat dan
een soort honger winteratmos Jeer
Sigaretten op rantsoen. Wijnhuizen
mijden. Veel gratis toandelen. 'n Kop.
je koffie drinken in het café waar
het zo goedkoop is. En frenetiek, ho
pen, dat de service in het hotel echt
jnbegrepen zat blaken te zijn. Enfin,
't. heeft het nut, dat je naar de on
bekommerde overvloed van Amster.
dam gaat verlangen.
jzie je, in de buurt van Satzburg
i- een casino", sei Goudvis, jfc bén
er vorige week eens binnmt gelopen
era..."
„Alle» verspeeld?" Vroeg ik,
„Alles", antwoordde h(i.
Zijn situatie bleek- aromatischer
dan de onze, want h(j had alleen een
gereserveerd vliegbiljet terug, dat
niet vervroegd kon worden, en een
vooruit betaalde kamer met ontbHf,
zodat hfj 't de hele dag op die paar
broodjes met jam moest zien uit te
houden.
JSn er is hier een boomgaard,
daar vind ik wel eens wat appeltjes",
zei hy. ,J7ou ja, 't is maar tot I
augustus... Dan kan ik terug".
Hy was teel typisch een landge
noot in nood. We namen hem met
diepe tegenzin op in dé sigaretten-
rantsoenering, maar geld om hem U
laten eten, hadden we niet, zodat we
daar iets anders op moesten ver
zinnen. Op lunch- en dinertijd ver
schijnt Goudvis thans in ons hotel en
zet zich, op het balkon van onze ka
mer, dat neerziet op een groot terras.
Daar beneden, wordt in de openlucht
getafeld.
Als mijtt orouto en ik er mee be
zig zijn, weten wij Goudvis" vervoer
de blikken gericht op onze borden en
schalen. Ik neem altijd een grote,
gele enveloppe mee en daar schuif
ik dan, als het moment gunstig is,
allerlei voedingswaren in - een visje,
een stuk vlees, een paar aardap
pels, wat sla. Als ik» «a zo'n daad
even naar boven kijk, knikt h%j blij
en dankbaar. Soms tracht hij, door
besmuikt wijzen, duidelijk te ma
ken, wat hy ook nog graag zou toil-
Zen hebben.
De maaltijden krijgen op die ma
nier een spannend element. Als we
klaar zyn gaan we met de enve
loppe naar boven era storten alles in
een blikken kampeerbordje, een
soort hondendiner, dat Goudvis don,
onder ons toezicht, met veel smaak
opschrokt.
,Jieerlijk", zegt h(f altijd, als het
op is.
Want dat is het voordeel van rei
zen - het verruimt de blik en scherpt
ons in, hoe verrukkelijk het thuis is.
KRONKEL
L'UVf. D« verdediging van tien
SS-era en anderen die bier terecht
staan op beschuldiging van het om
het leven brengen van s.5OZ Litouwse
Joden in 1942, heeft vrijspraak ge-
eist.
De verdediging heeft het Hof ge
vraagd acht te slaan op de Führer-
cultus die in Duitsland heerste en te
beseffen, dat de uitroeiing van Joden
uit Litouwen de speciale opdracht
was van de SS-ers aldaar. Voorts
werd er op gewezen, dat de regering
van Hitier en de Führer-cultus wer
den gesteund door vele mensen, die
thans belangrijke functies bekleden
in het economische leven van het na
oorlogse Duitsland.
Meer dan honderd getuigen zijn
tijdens het proces gehoord sedert de
aanvang op 23 april. Maandag zai
opnieuw zitting worden gehouden.
Een uitspraak wordt niet verwacht
voor het eind van de maand.
„Wanprak tijken"
benadelen leger
in Indonesië
DJAKARTA De stafchef v*n
het Indonesische leger. It.-generaal
Nasoetion, heeft verklaard, dat
„wanpraktijken achter het gevechts
front" de pogingen van de strijd
krachten onderwijnen om de rebellie
in de buitengewesten de kop in te
drukken.
„Economische avonturiers, bureau
craten, omkoopbare figuren, politici
die naar macht streven en zij die
luxe-auto's en moderne huizen wil
len hebben, vormen de ziektekiemen
in onze staatsgemeeoschap", zeide hij.
COURMAYEUR Eer» Frans
priester heeft aan de Italiaanse grens
47 bananen opgegeten, omdat hij ze
Italië niet binnen mocht brengen,
aldus een verhaal van de douane
beambten. dat UPI heeft opgetekend.
Zij verleiden, dat de priester de
Italiaanse grens bereikte bij de
kleine St. Bemardpas met 50 bana
nen by zich in zijn auto.
Toen men hem meedeelde, dat de
Italiaanse toet ie import van bana
nen verbiedt, omdat de handel daar
in staatsmonopolie is, reed de pries
ter een paar meter, met zijn wagen
achteruit en begon een aanval op de
hoeveelheid bananen.
Na anderhalf uur «ara onvermoeid
kauwen, gaf hij 't op, overhandigde
de 3 laatste bananen aan de douane
en reed Italië binnen de bananen
by rich, maar in z(j» maag era met
achterlating va» een grote stapel
bananenschilten.
Voorburgs meisje in
Frankrijk gewond
NANTES De 25-jarige in Har-
lingei. geboren Lolke Kolmer en zijn
verloofde Anna Louise Smid uit
Voorhurg zijn gisteren ernstig ge
wond bij etn ongeluk met hun scoo
ter. Zij zijn opgenomen in het St.
Jacques ziekenhuis te Nantes.
(Arivertentte /.Af.)
Boekh, N«d, Fr«n», Duit» #n Eng«f>
Da kortjia en voordeligst* opleiding
(Bekend» Schriftelijke Cursus)
Pff! ik oen
nitr BAn& voon
KinotRtn
MNDcRtrt.. ZE
tfootn OrtDDitrntn
Ali ZEOrti zitn
Kurmtri zt oiu»
VtRRADtM.
DlTHtlPT.
DUlKfft!
Wil
15 HET
Door Nicholas Blake
37
3385, De bemanning van een garnalemcheepje.
dat op weg naar huis ts. is getuige van de „ramp
De visser» zien hoe dc tanker enkele minuten
na het uitbreken v»n A» brand io de diept» ver
dwijnt. Aan dek is geen mens te bekennen en
aangenomen moet worden, dat het 8e»iP met man
en muis ij vergaan.Ook op de Brandam heeft
,je ontierg»"* het sshrlmtlnuisi. lonk.kriinsen. maar dit leven geen enkel r„ul!aat
sehio waarcencunen Met een kruispeiling met i P- Aan boord van de ..Baltic Is echter alles
het vuurschfp Terschelllngerbank wordt de plaats t wel- - Het "hip zin^ re^tetandig naar de bo-
waar hrt «cMn 1- g„rr>r.Wrt nrj'JV.'kCUrlC V2StCC- dCEl >2P d>- Z±C. k-3p.tCJn B«l rflêK g« VeïJjr-
steld. "l> garnalenvbscr"blijft nog geruime tijd j noegd. Atlcs is bUzondcr vlot verlopen, hu kan;
in de buurt koersen, op zoek naar eventuele dren- j hij rustig aan het werk gaan.
Zjjn zitkamer verkeerde in een
staat van lachwekkende wanorde, die,
zover Nigels ervaring reikte, alleen
geëvenaard werd door die van Clare
Massingers atelier. Maar terwijl haar
slordigheid iets functioneels had, ol
tenminste Let resultaat was van een
eenzijdige concentratie op essentiële
dingen, scheen deze wanorde bijna
ziekelijk. Een kostbare radiogram-
moroon com btnatie speelde een pro
gressieve jazzplaat toen ze binnen
kwamen. Twee goudkleurige ham
sters krabbelden tegen de kant van
een neten stoel op. Er stonden vuile
kopjes, borden en wijnglazen overal;
muziekbladen op de vloer; delen
van een encyclopedie op een elegant
clavecimbel in één hoek; een stof
fige ezel in een andere; een enkele
ski en, vreemde combinatie, een paar
bokshandschoenen aan een spij
ker in weer een andere hoek. Een
openstaande deur gaf toegang tot
een slaapkamer; een niet opgemaakt
bed, waarop een nachtjapon hing, en
een ontbijiblad dat half verscholen
hing achter een hoop kleren op de
vloer.
„Deze brokstukken moeten hem nu
tegen zijn ondergang beschermen."
dacht Nigel en kreeg een beetje me
delijden met Mill leent Miles' zoon.
Inspecteur Wright had een stoel ge
nomen naast de gashaard, die afge
schermd was door een hoog ouder
wets vuurscherm zoals men ze nog
in kinderkamers vindt.
„Ik hoop. mijnheer, dat tt over
tuigd zult zijn van mijn deelneming
met nv verlies." begon hij fofMëêl,
maar niet nonchalant.
Het gezicht van de jongeman ver
trok, nam dan een minachtende uit
drukking aan. „We kunnen het wel
zonder die voorbereidselen stellen.
Ik houd niet van beleefdheden zon-
'der betekenis. De dood van mijn
moeder is geen verlies voor me. Ze
heeft mijn karakter verpest dat
kan iedereen, u vertellen."
Als hij bedoeld was om de inspec
teur te shockeren of op andere wijze
indruk te maken, maakte Cyprian
Gleeds toespraak opmerkelijk wei
nig indruk. Wright, die hem bad
zitten aanstaren ais een kind dat
een nieuw beest in de dierentuin
ontdekt, antwoordde snel:
„Goed, Dat bespaart me veel moei
te. Ik heb begrepen dat u van half-
vijf tot zeven afgelopen vrijdag hier
geweest bent?"
„Dat heb ik uw vazal verteld."
„En daarna?"
„Ik kon niet langer blijven wach
ten. Ik had een afspraak voor het
diner met een paar vrienden."
„Verwachtte u dan iemand die niet
kwam opdagen?"
„Ja, Mijn moeder."
Inspecteur Wright, die er altijd In
slaagde om vreselijk geïnteresseerd
te doen in de verklaringen van hen
die hij ondervroeg, had nu echt iets
waarin hij geïnteresseerd kon zijn.
„Hoe laat had ze hier moeten ko
men?"
„Nadat ze klaar was met haar
werk was de bedoeling: tussen half
zes en hotf zeven.-*
„Was dat afgesproken?"
„Ca se dit." Cyprian Gleed wend
de zich tot de brigadier in burger,
die plotseling was blijver», steken in
zijn steno, en vertaalde: „Dat spreekt
vanzelf."
„Wanneer was die afspraak ge
maakt?"
„Per telefoon. De middag tevoren.
Ik belde haai op bij Wenhatn Ge-
raldine en vroeg haar de volgende
dag op weg naar huis even langs
te komen."
„Had u een speciale reden om dat
te vragen, mijnheer?"
Gleeds witte tanden glinsterden
achter de warrige baard. ^Natuurlijk
had ik die. Ik heb er nooit veel om
gegeven tnijn moeder zomaar voor
de gezelligheid te ontmoeten."
„Wat was het doel van deze, eh
afspraak?"
„Geld. Ik wilde haar laten dokken."
„Maar dat had ze net geweigerd.
Diezelfde morgen," zei NigeL
„Ik stelde me voor dat ze later
wel wat handelbaarder zou worden."
„Waarom?"
„JézusT..Neem me niet kwalijk,
mijnheer." Het was Wrights brigadier,
op wiens stenoblok plotseling een
van de hamsters was. verschenen.
„Gossalme, wat is dat? Kssj! Smeer
'm."
„Niet zo opgewonden, Fenton. Het
is een goudhamster. Geef hem maar
een van je potloden om op te zuigen",
stelde inspecteur Wright voor.
Maar Fenton had het dier al op de
grond geslingerd en het volgende
ogenblik moest hij zich verdedigen
tegen Cyprian Gleed, die op hem af
gesprongen was, schreeuwend; „Jij
verdomd stomme boer en pummel!" en
hem in zijn gezicht krabde als een
vrouw. Nigel die er het dichtst bij
stond, draaide zijn armen op zijn
rug en zette hem weer in de stoel
waaruit hij opgesprongen was.
„Fenton." zei Wright, met een knip
oog naar zyn ondergeschikte, „geen
keet hier alsjeblieft. En je mag niet
onvriendelijk zijn tegen de fauna.
Hamsters zijn heel lieve, ongevaar
lijke beestjes-
Heeft u deze al lang, mijnheer?"
Gleed keek hem nijdig aan en
antwoordde, „Mijn rnoeaer heeft
me altijd gedwongen dieren te hou
den. Dat schijnt goed te z(Jn voor
ongezoglyke kinderen. Het substitue
ren van liefde-objecten voor 't emo-
tlonc»! ondrrvocde kind. nis u be®
grijpt wat ik bedoe£ Nu kan ik de
gewoonte niet meer kwijtraken."
(Wordt varvolsd)
