De Vijfde Republiek en Algerië I (k m rnkrn Herenmode Tip Italiaanse Pullovers 1 mAVAN2IJ!iMtSTAfm! SPRÖETJEiSPARKS door?FRAHK|SODWl Paviljoen voORISDSRSSHDIS 3? Onbewaakte overweg maakt slachtoffer „Le Monde" te Algiers in beslag genomen 1000 sigaren WAM HESKES en TOON RAMMELT Jeanne en. de Humanist IIS David Wright Nou zie je es Over Vestdijk Vanavond Donderdag 9 oktober 1958 ABSOLUTE soinereiniteit is een verouderd begrip. Het is thans niet meer de tiid van absolute staatkundige vrijheid; het is thans de tijd van het erkennen van onderlinge gebondenheid en verbondenheid. Federale samenwerking en samensmelting, ziehier het gebod van onze dagen. Algehele onafhankelijkheid voor nieuwe staten-is een streven, dat een halve eeuw achter loopt. Er kunnen slechts verwarring en gevaar uit voortkomen; verwarring, omdat een bevolking iets meent te hebben verworven, wat niet meer bestaanbaar is, en gevaar, omdaf volken,' die menen bevrijd te zijn, de onvermijdelijke gevolgen van het onbestaanbare toeschrijven aan anderer boosaardigheid," Misschien dat een betoog van precies deze inhoud nooit gehouden is; maar een betoog van deze strekking is tientallen malen op allerlei plaatsen geleverd door Fransen van zeer verschillende politieke schakering. Het zijn ook vooral Fransen geweest, die hebben gezegd, dat het communistisch streven naar onafhankelijkheid van allerlei gebieden buiten hun invloeds sfeer bewijst dat de communisten a) conservatief zijn en b) dat zij oneer lijk zijn omdat zij in hun eigen machtsgebieden de (oeroude) methode van totale ondergeschiktheid handhaven. Het in de aanhef omschreven standpunt is natuurlijk helemaal niet 'dwaas. Wat de Fransen ook mogen hebben verleerd, niet de kunst van het houden van scherpzinnige redevoeringen. Twee belangrijke dingen dienen echter te worden vastgesteld. Het eerste is, dat Frankrijk zelf in het proces van Europese integratie zich meer dan eens eerder door wrevelig verzet dan door grootse initiatieven heeft onderscheiden en tot op de huidige dag een iet-of-wat onzekere deelhebber is gebleven. En het tweede sluit op het eerste aan: bet Franse betoog slaat minder op het eigen land dan op de gebieden, die zich van Frankrijk willen losmaken. Wie onvriendelijk wil zijn, kan het dan ook de dekmantel noemen, waaronder Frankrijk het kolonialisme poogt te handhaven. GEEN kolonialisme; nïeutve staatkundige vormen! Het is de Gaulle, die aan het waar maken van deze leus een belangrijk aandeel zal moeten leveren; en het is Algerië, waarop hij zijn eerste en beste krachten mag beproeven. Tal van politieke waarnemers hebben verklaard, dat dit Afrikaanse gebied voor Frankrijk op de duur niet te houden is; ook al wordt van alle daken van alle huizen verkondigd, dat Algerië Frans is en Frans zal blijven. Wat de Gaulle schijnt te willen ieproeven, is een variatie op het Britse recept: samensmeden door vrijheid. Het is trouwens wel een behoudende variatie. He andere Franse koloniale gebieden kunnen zich afscheiden, maar Algerië kan dat niet. De extreme (Franse) figuren in Frankrijk en Algerië, die zon groot aandeel hebben gehad in het aan de macht brengen van de Gaulle, stellen zich veelal op het standpunt van de integratie. Volgens hun opvatting zoü Algerië eenvoudig een stuk Frankrijk overzee moeten worden, zoals, in het Romeinse rijk Gallic en Hïspania zijn verlatijnst. De Gaulle echter staat duideiïjkerwijs niet achter dit streven naar versmelting van Fransen, Ber bers en Arabieren tot één natie. Hij is enerzijds bereid de eigenheid van Algerië te erkennen, maar staat anderzijds ook op het standpunt, dat dit gebiedsdeel afgevaardigden hoort te zenden naar het parlement te Parijs. Voor het overige wil hij op de ontwikkeling van de politieke situatie niet te veel vooruitlopen. Dit zijn enige conclusies, die mogen worden getrokken uit de rede, die hij vorige vrijdag heeft gehouden in de Algerijnse stad Constantino. Veel concreter is hij echter geweest op het terrein van de economie. Zijn vijf jarenplan is een grootscheepse eerste poging om de Algerijnen materieel en intellectueel met de Fransen op gelijke voet te brengen. HIER grijpt de Franse staatsman ver been over de doeleinden van die elementen, die zich achter de revolte van de generaals hebben gesteld uit angst voor het verlies van hun politieke en economische voorrechten. De Gaulle heeft niet gezegd, dat hij iets ten nadele van de „colons" 2a! ondernemen; maar van wie anders dan van de „colons" kunnen de kwart miljoen hectare stammen, die hij aan Algerijnse boeren wil uitgeven? En betekent de verbanning van het analfabetisme niet ook een betrekkelijke verlaging van de positie der Fransen, die immers minder krijgen om zich op te laten voorstaan? Vervaarlijke industrialisatie, verbetering van de landbouw, grootscheep se uitbreiding van het schoolwezen, het is toch wel heel iets anders dan een kranipachti'g vechten om de macht. De kosten van dit plan zal Frank rijk grotendeels moeten dragen, al kan uit de opbrengst van de petroleum- Lronnen in de Sahara wellicht een aanmerkelijk bedrag worden geput. Het is ons uiteraard onmogelijk om de bereidheid van de Fransen, voor Algerië geld beschikbaar te stellen, te schatten, maar één ding laat zich. geloven wij, toch wel vaststellen: het 2al onmogelijk zijn, tegelijkertijd milliarden voor het leger in Algerië en voor de opbouw van Algerië uit te geven. Wat ons betreft, wij zijn geneigd nogal ongelovig ?e kijken bij dit alles; maar misschien onderschatten wij de Gaulle en Frankrijk. Misschien kun nen ze gezamenlijk het onmogelijke mogelijk maken. Misschien gelukt het hun, gedwongen door de omstandigheden, te bewijzen, dat er betere mid delen zijn om de volken cn de samenleving der volken te helpen dan de verlening van absolute onafhankelijkheid. (Advertentie LM.) OLDENZAAL. De 58-jarige on gehuwde grondwerker G, A. Geelen uit Losser is op een onbewaakte overweg op het traject Hengelo Oldenzaal onder een trein geraakt en gedood. ALGIERS. De editie van dins dag van het Par(jse blad „Le Monde" is m Algiers door de regeringsauto riteiten in beslag genomen, waar schijnlijk, omdat daarin een artikel voorkwam, waarin gesproken werd over ongeregeldheden by het zondag gehouden referendum. Een verslaggever van het blad schreef iD een artikel op de eerste pagina, dat er over het algemeen niet 20 geknoeid ]s als bij de verkiezingen van 2951. Uit berichten van oogge tuigen, die boven verdenking staan, zou echter blijken, dat hier en daar de oude praktijken zijn toegepast. De verslaggever Philippe Herreman zei van een geval te weten, waar de Eu ropese stembuscómmissies in een stembureau in Algiers het aantal on geldige stemmen verminderd hadden. (Advertentie LM.) voor „De gewone mon"! Mannen van de maand Toon Rammelt en Wim Heskes - respectievelijk schrijver en spreker van de bekende radiorubriek „De gewone man" zijn door een jury van journalisten, ingesteld door de Ne derlandse Sigarenindustrie, uitge roepen tot Mannen van de Maand. 1000 sigaren die aan deze ere titel zfjn verbonden, werden hun vrijdag j.I. overhandigd door Mr. Jan Derks, de geestelijke vader van deze thans beëindigde rubriek. 1610 maal „De gewone man"1616 maal de commentaar van het gewone, gezonde verstand op de dingen van de dag.1616 maal voor de Neder-« landse luisteraars vijf minuten hartige, geestige zelfbespiegeling. De sigaar heeft een belangrijke bijdrage geleverd tot het succes van deze rubriek, want Toon Rammelt en Wam Heskes zijn grote liefhebbers van de sigaar, die hen inspireert en het leven filosofisch en met humor doet bezien. De voorkeur van „De gewone man" gaat uit naar sigaren, precies als die van de gewone man. Ook voor hem is 't roken van sigaren het ware rookgenot. OF het stttïc „Jeanne d'Arc" non de Oostenrijker Max Mell een aanunpst is voor de toneelliteratuur of de hagiografie lijkt me twijfel achtig. Dat de dialoog by lange na niet 20 spits is als die van Shaws Saint Joan" ligt voor de band. Maar G.3.S. gaf dan ook zeer be wust zijn persoonlijke visie op het proces in Rouaan. Max Mell geeft (waarschijnlijk even bewust) een an dere visie. Bij hem is niet de Maagd van Orleans de hoofdpersoon maar Peter Manuel, óe advocaat, des ko- nings. dte als dienaar van de be langen van de Britse Kroon gebaat zou zyn bij een snel dood-uo-nnis, uitgesproken door de Kerkelijke Rechtbank. Deze Peter Manuel is bij Mell een typische Humanist, die iu heksen en duiuels al evenmin ge looft als in „hemelse stemmen". Zelfs lijkt hij m het eerste deel van het stuk een a-religieuze ratio nalist. Zijn sluimerende sympathie voor het meisje uit Domrémy en zijn overtuigd zijn van haar eerlijk heid, worden gestimuleerd door zijn genegenheid voor Madame de Ligny. Deze echtgenote van de profiteur, Advertentie LM.) originele import Ook voor deze fantastische zuiver wollen pullovers naar Pi Cs sportieve, royale modellen, nieuwe kleuren. Een vorstelijk bezit 1 Een dubbel-waardevoile Herenmode Tip door de ongelooflijk lage prijs: DANK U WEI. MAG^ IK DE TUIN EENbUEN? W ZOU WEL AAN DE RIVIER WILLEN WO NEN.Z0AL6 HIER NOG THEE IK GELOOF DAT J BLONDE ZOALS JM HAAR NOEMT. EDITH, ERG LIEF ZE 16. DAT HEEFT OOK Z'N NADE LEN,CAROL,20 NU EN DAN HEBBEN NE "DE RIVIER HUIS.MAAR MOOI 15 HET HIER WEL.WIL JU CAROL RONDLEIDEN, GILLIAN? Mi£»S UAY'. NATUURLIK PAUL r IK MOET V JENNIFER'S THEE gaanzorgen.het KIND ZAL HET WEL NIET PRETTIG VIN DEN ,DAAR OP HAAR KAMER. MAAR 7.E MOET NU EENMAAL LE- WH6 GEHOORZAMEN mRCMORTOn HttfTHtT WteTON WtUkJt HOm&ALlPUtUtt 6 teCHOfintn en sPRowt otter zt u/f Aan dz opotwoztotn joncttis.. maar 3/wen /j ttn jonoen djz n/£T3UJ 15... KOM DC HONK 0M6tN5! Tijd VOOR LTRAlfflNö! tCHTt WtDjlRIlD DLAéHOUr? LOPfcN LOPEN.. VANbHAriD 6üjD£M! £CH0tfi IK WOU DAT IK 3431, De bewakers dyrven niet naar beneden te komen, want ze zijn als de dood zo bang voor de krokodillen. Dat weet John ook wel en aaar- om wacht hij rustig zijn tijd af Maar zij zullen ongetwijfeld de politie op het vasteland van deze ontsnapping op de hoogte stellen en. hij moet rekening houden met de mogelijkheid, dat er spoedig een patrouilleboot de rivier zal afzoeken. jNu pakt hij de koffer uit. Er zit in wat hij Jieeft verwacht; een kleine rubberboot met een druk- cjUnder met lucht, een waterdichte zak met kle ren, scheergerei, zeep en voedsel voor enkele da gen. Verder is er nog een camouflagezeil in een vuilgele schutkleur en een opvouwbare peddel. Met takken, die in de rivier dry ven camoufleert John het bootje nog meer en even later zakt hij geruisloos de stroom ai. die Jeanne aan de Britten heeft overgeleverd, kent het meisje beter dan wie ook. Aan haar is het te danken, dat de scepticus Manuel aan het slot van het stuk geen meelij meer heeft voor de dappere Jeanne maar in haar „zending" gelooft. De kerkelijke rechtbank veroordeelt haar. De advocaat van de Britse majesteitdie het politiek belang van dit vonnis zeer wél beseft, wéét dat er een heilige naar de brand stapel wordt gebracht. Hoe het ook zij, spelmogelijkheden, biedt het stuk van Mell zeker. Hier van is door „Theater" dankbaar ge bruik gemaakt. Door enkele acteurs iets té dankbaar, dacht ik. Ook bij een zo dramatisch gegeven vraagt de televisie om een op de huiskamer afgestemde speeltrant, die de span ningen niet in stemvolume en Hef tigheid van gebaren tot uiting tracht te brengen. Richard Flink en Robert de Vries leken zich, hoewel zij indrukwekkende prestaties le verden (de laatste vooral), hiervan niet altijd bewust te zijn. Wel was dit het geval met Anny de Lange als innige, oprechte menselijke Ma dame de Ligny. Ook Jacques Snoek en Johan Walhain respectievelijk als de hertog van Bedford en de biechtvader vonden de juiste toon en stijl. Sinds Carl Dreyer in 1931 zijn vermaarde Jeanne d'Arc-film maakte, is het prototype van de Maagd *n vaststaand gegeven. Ook Anne Marie Heyligers had zich in ha3r uiterlijk bij dit proto-type aangepast. Haar spel was zuiver en ingetogen. De cameraregie van, Wim Bary, was evenwichtig en. zowel op de door de knappe decors van Peter zwart geaccentueerde sfeer als op de essentie van het spel gericht. H. S. NOU zie je es!" merkte een collega op, toen hij dit be richt las: Een wanhopige vader heeft gisteren voor een rechtbank te Wim bledon verslag gedaan van het abnormale gedrag van zijn. zestien jarige zoon, die sinds februari van dit jaar het huis niet meer wil ver laten en onafgebroken naar de tele visie zit te kijken. De vader liet de rechter een brief zien, waarin een psychiater verklaart dat de jongen in een ziekenhuis dient te worden opgenomen. De knaap zelf weigert echter iedere medewerking en wil mets anders dan zijn onnatuurlijke leefwijze voortzetten. Vrienden heef t' hij niet meer en met zijn ouders wil hij niet meer spreken. Op de vragen die de rechter de jongen stelde, ant woordde hij slechts met wat gesta mel. De zaak werd twee weken aan gehouden en de jongeman kreeg de opdracht, zich niet langer aan een behandeling te onttrekken. Voor februari leidde de jongen een nor maal leven. Hij deed aan sport en had vrienden. VESTDIJK wordt binnenkort zes tig. In verband hiermee zal de VARA zaterdagmiddag 11 oktober j haar rubriek Boekenwijsheid geheel i wijden aan Nederlands vruchtbaar- ste romancier en dichter. In de eerste kwaliteit ook onbetwistbaar Neder lands grootste. In Boekenwijsheid voert Nol Gregoor gesprekken met enkele personen, die Simon Vestdijk in zyn Harlingse jeugdjaren hebben gekend .en die ook een rol spelen in zijn Anton Wachter-romans. Aan deze gesprekken gaat een korte be schouwing van Garmt Stuiveling over het werk van Vestdijk vooraf. (4.154.35). Hilversum i: saxofoon en piano, recital door Marcel Perrm en Su zanne Perrin-VaJls. Werken van Bozza Duclos, Jacques Ibert en Jeanlnc Itueff (9.10—9.30). Hilversum II: La Favorita, opera van Donizetti (8-05—10.35), Honderd vijf tig Jaar onderwijs voor blinden. Klankbeeld van Wiin Kith (10.35—30.45). BBC Derde Programma <194 en 454 m.): Hen Blake Songs van Vaugban "Williams, door "Wilfred Brown, tenor en Janet Craxton, hobo (11.3011.40). Televisie: Het KHO-programma Is l.van, het verscheiden van Paus Plus XII omgezet en gedeeltelijk gewijzigd. Na het NTS-Journaal 7.0 mogelijk een actuele reportage van de Italiaanse te levisie uit Itomc, Daarna een „In Me- inori&m", een verfilmd levensverhaal van de paus met eventueel een herden kingstoespraak van. de aartsbisschop mgr. B. 3. Alfrlnk. Dan het gastenboek van Louis Frequin met als gast Excel lentie H. W. Moorman, staatssecretaris van Marine: Om 9.10 uur wordt overge schakeld naar Nijmegen, vanwaar de te levisiereportage uit de K-K. universiteit normaal doorgaat. Oni 9.40 uur wordt de Tele vitrine van Maria van der Eist uitgezonden, die het t.v.-programma van hedenavond besluit. Het optreden van het Rob Madna-kwlntet en de epi loog komen das te vervallen. DEN HAAG. De jongerenbe weging „De Jonge Leeuwen" in Den. Haag heeft in samenwerking met het Veteranen Legioen Neder land en de jongerenafdeling van de stichting „Door de Eeuwen Trouw" een protestcommissie gevormd. Eén van de acties, die het comité zal ondernemen is, dat op ramen en auto's het nummer „37" zal worden geschilderd, om' aldus in het open baar kennis te geven van het pro test Op de Expo heb ik weer enorm veel profijt getrokken van mijn domheid. Foor intelligente mensen is het een gestroomlijnde hel, want ze moeten alles zien omdat se alles kunnen bevatten en komen dus als wrakken thuis. Maar als je dom bent en op de leeftijd om daarin te berusten, kun je schiften met royale hand. Het Atomium? Daarvan begrijp ik alleen dat het zeer hoog is en in de souvenierwin- kels Manneke Pis volledig heeft ver drongen. Statistieken en curven? Doorlopen, want daar verdrink ik onmiddellijk in. En dte Spoetnik, waar mensen uren naar staan te kijken, verlek kerd, of het een strip tease nummer is, betekent voor mfj alleen maar een wonderlijk gevormd, levenloos voorwerp, waarvan ik gaarne (eer biedig) aanneem dat je erjabuleuza dingen mee kunt doen. Op die manier valt er heel wat af en dwaal je over het terrein met een zak vol vrijstellingen. En on der goed gesternte. Want als door radar geleidliep tfc toe aal lig een bouwwerk binnen, dat de rest van de dag ruimschoots bleek te kun nen vullen. De voornaamste Franse wijnhui zen hadden er namelijk stands waar je, in geriefelijke fauteuiltjes, voor loeinig geld kon proeven wat dia delicate ondernemingen in de han del brengen. Dë aperitiefs en de cog- naccen waren gelukkig ook niet thuis gebleven en op vele plaatsen geur den alle al of niet marcherende ka zen van het liefelijk Frankrijk om je er doordringend aan te herinne ren, hoe aangenaam het is btf no bele rode toy» ee» pittig hapje t* nuttigen. Goed, ik wil uw reisplannen na tuurlijk niet beïnvloeden. Dat zou me niet passen. JJ moet op de Expo vooral gaan zien wat u het liefst ziet. Als u niet zonder machinerieën kunt leven zal het water u uit de mond lopen en luie er schik in heeft een groot aan tal kloeke koeien op een rij te zien staan, mag het Nederlandse pcoil- joer niet verzuimen. Maar mocht u een uitgebalan ceerd genoegen najagen, dan advi seer ik u, van het hek rechtstreeks in het open trammetje naar dit Fran se paviljoen te rijden. U behoudt dan voor het leven een blijmoedige her innering aan de Expo. Voorwaarde is natuurlijkdaf u het niet oppervlakkig bezichtigt! Neem er gerust een paar uur voor en reisvan een oprechte vin rouge de la Trappe zonder overstappen naar een Chateau Trotanoy Pomerol, waarvoor ge uw tong ook niet hoeft te bidden en te smeken, De edele Medoc of de aanhankelijke Saint Estèphe zouden ontroostbaar schrei en als u zonder een kus -tioorby- ging. En voor wie, o wie, staan de champagnes zo koud? Voor u, immers en u zoudt toei dwaas zijnals u dat koud liet. Naar mijn vaste overtuiging is dit het ge lukkigste paviljoen van de hele ten toonstelling. Ce ziet er veel pas- toorsf waaruit blykt dat de zonde er met woont. Wel de vreugd van de verbroedering der volkeren, die ge hier beter kunt waarnemen dan in do TJno. De verdienstelijke heer Albert Le- roy Grégoire, die een boek vol aan trekkelijk genaamde wijnen verhan delt heeft voor zijn stand een pop geplaatst. De pop stelt een- boeren- man voormet een glaasje in de ene en een fles in de andere hand. Hij bet veegt met de armen, net zo schut terig als de poppen voor de orgels van de heer Perlé plegen1 te doen en op zijn gezicht staat permanent een uitdrukking van stupide geluk zaligheid. Welaan ik heb er meer dan een uur in de buurt gezeten, maar ik kan u, uit eigen wetenschap, ver zekeren dat ik nergens op de Ex po zoveel mensen, telkens weer, blij en verrukt heb zien samendrommen als bij deze miezerige, op het kind speculerende attractie. Als u het mij vraagt verkoopt de heer Leroy Gréoire niet alleen op merkelijke wijnen, doch is hij ook een groot psycholoog. KRONKEL. (Advertentie l.MJ i-<* *i' v v C' -> 4* c* v *5 4* a .j door URSULA CURTISS De krantenzei hij moeilijk, „ge bruikten een medische term, die ik met begreep. Wat mankeerde Martin Fennister eigenlijk precies?" Het ge bruinde gezicht keek verrast op. Even scheen dokter Davies te aarzelen, toen zei hij. half en half tegen zich zelf: „Dat staat in het rapport. Me neer Fennister had iets aan de lever, moeilijk te ontdekken in het begin en daarom.." „Hoe lang," viel Torrant hem in de rede en zijn stem klonk brutSal hard in deze kamer met z'n mooie, dikke tapijten, „hoe lang had hij - te leven." „Hij zou er niet aan gestorven rijn," zei Davies. Volkomen van 'z'n stuk bleef Tor rant hem aanstaren. „Nee," vervolgde de dokter, „hij moest een kleine operatie ondergaan, en drie, vier we ken bedrust houden thuis. Dat was alles. Het beroerde is, dat er patiën ten zijn (net als meneer Fennister) die in medische woordenboeken gaan snuffelen, en -tenslotte denken dat ze een hopeloos geval zyn. Daarbij komt natuurlijk, wat meneer Fen nister betreft. De atem sprak rustig door. En bijna had Torrant het gemist, dat ene stukje, waardoor alle logi ca en alle berusting verdwenen als sneeuw voor de zon. Hij was -al opgestaan en op weg naar de deur. omdat 't hem plotse ling allemaal tegenstond, omdat hij niet' in Martin's privéleven wilde dringen, al had hij hem nog zo na- gestaan. De woorden van Davies volgden hem... „...begrijpelijk toen mevrouw Fennister het me verklaar de, De ellende met zijn vader. Het kan een ontzettende indruk op een kind mskan als het iemand waar bet van houdt door een lange, pijnlijke ziekte ziet worstelen Het was net een onverwachte don derslag. Het lukte Torrant te ver trekken zonder in lachen uit te barsten, zonder te schreeuwen, dat de vader van Martin Fennister vre dig en plotseling door een hartaan val gestorven was tijdens een spel letje golf. HOOFDSTUK 2 Wat had hij nou eigenlijk ontdekt? Diep in gedachten liep Torrant door de besneeuwde straten terug naar zijn hotel. Annebelle Blair. Hardnekkig bleef hij haar zo noemen, voor zichzelf. Hij weigerde Martin's naam aan de hare te verbinden. Annebelle Blair dus had twee grove en uiterst merk waardige leugeng verteld. De dood van John Fennister was plotseling geweest en allerminst een langzame marteling. Martin, het „kind" waar dokter Davies zo meewarig over sprak, was toen zijn vader stierf zesentwintig jaar. Ze had de dokter deze leugens in een privé-gesprek voorgeschoteld en daarmee het hele beeld opzettelijk vertekend. Een ver spreking kon je iets dergelijks toch nauwelijks noemen. Tenzij Annebelle Blair een patho logische- leugenaarster was. moest ze met haar verhaal een bedoeling gehad hebben. Torrant probeerde, jn al z'n verwardheid, de zaak van de andere kant te benaderen. Dokter Davies had Martin verteld, dat hij leed aan een weinig voor komende leverkwaal, dat hij geope reerd moest worden en enige tijd rust zou moeten nemen om helemaal te herstellen. Maar de grote angst van Martin was een ziekte, waarvan hij niét zou kunnen genezen. Hij zou nooit zelfmoord gepleegd heb ben om een operatie en een maand gedwongen rust te ontlopen. Niettemin had hij zelfmoord ge pleegd. Torrant ging languit op bed lig gen. en trachtte de magere fditen die hij had aan elkaar te passen. Het was net een gebroken kopje. De twee helften leken onbeschadigd, maar toch was er een stuk tussenuit. Welk stuk dan? „Met deze achtergrond," hoorde hU Davies zeggen, „was het begrijpelijk. Achtergrond, Tegen een bepaalde achtergrond kon je iets in scene zet ten, kon je een stemming opwekken, een raam opbouwen, waarin op zich zelf onverklaarbare daden, niet vreemd leken. Had Annebelle Blair dat gedaan? Had ze Met een ruk ging Torrant over eind zitten. Hij wilde in beweging zijn, het duistere, onmogelijke van zich afschudden. Maar het liet 2ich niet afschudden. Hij had het toege laten in zijn brein en het groeide, bijna op eigen kracht. 'De twee belangrijke leugens die Annebelle Blair in de spreekkamer had opgehangen, zouden nutteloo* en onzinnig geweest zijn als ze niet ook tegen Martin had gelogen. Haar privé visite kón alleen zin hebben, als ze bij haar thuiskomst ook Martin, iets had voorgeschoteld. Dat Daviei hem de waarheid niet verteld had bijvoorbeeld, dat de operatie be doeld was om hem niet achterdoch tig te maken dat er geen enkel» mogelijkheid bestond hem werkelijk te genezen. En daarna, omdat Martin zeker voor zijn leven zou vechten, had ze door moeten gaan met aller lei kleine opmerkingen: een. paar woorden over pijn, over de toekomst. Kleine opmerkingen, die juist in Mar tin's innerlijk zo'n vruchtbare bo dem zouden vinden. Toen Martin tenslotte zelfmoord pleegde, was de „achtergrond" in orde en de juiste stemming gecreëerd. Zijn dokter zou het grijze hoofd schudden en praten over de indruk, dia «en lijdende vader op een gevoe lig kind kon maken Iedereen die hy het verhaal ver telde, zou het een wilde veronder stelling vinden, maar voor Torrant zelf was het geen veronderstelling meer. Het was de bittere, misselijk makende waarheid, of zo dicht bij de waarheid, dat 'n geringe afwijking er niet toe deed. De vrouw van Mar tin had zijn dood veroorzaakt, om dat ze het wenste. Ze had zijn zwak heid tot een wapen gemaakt, dat moordende kracht bezat. (wordt vervolgd)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1958 | | pagina 1