ASPECTEN VAN WERKTIJD
VERKORTING
D
cto imdum
PSYCHOLOGIE IN
FLACON-FORMAAT
m
AROL
DAY
Middagje
VOOR IEDEREEN DIE j
VAN 2IJN HOfST Af !ü<!Bn
CACAO DE ZAAlü
SUPERTELEX
3000 woorden
per minuut
dcüfialö
S^,*Sie
INTURcM
lvAN;':.
KAPITEIN-
Donrlerdag 30 oktober 1958
HET punt van de werktijd1verkorting is in Nederland niet in de ijs
kast gedeponeerd, doch in sluimerende toestand bevindt liet zicb
wei. Dat ligt niet enkel aan het feit. dat de regering er een af
wijzende houding tegenover aanneemt; het is ook een gevolg van
de omstandigheid, dat de vakbeweging, die zich alle rechten heeft voor
behouden. er geen indrukwekkende actie voor ontplooit- Er is een vrij
algemeen gevoelen, dat de voorwaarden er voor nog niet vervuld zijn.
Dringend schijnt de zaak ook niet te wezen. Men komt. congresverslagen
lezend, natuurlijk we] pleidooien voor een kortere arbeidstijd tegen, maar
de echo bij degenen, voor wie die zou gelden, is duidelijkerwijs sléchts
zwak. Hiertoe werkt mee dat het geregeld van verre naar het werk reizen
(het z.g. pendelen 1 In ons land bij lange na niet zulke afmetingen heeft
aangenomen al? b.v. in België, waar velen jaar in jaai uit een uur of zes
per dag in bus en trein doorbrengen en uiteraaid graag geneigd zijn. hier
een stuk arbeidstijd in te zien.
De motivering voor hei verlangen naar een kortere arbeidstijd is in deze
tijd uiteraard een andere dan driekwart eeuw geleden. Toen maakte de
leuze van de arbturendag deel uit van een heel samenstel van eisen die
beoogden, de arbeider nit zijn halve «lavemij te verlossen en te maken tot
een volwaardig lid van de maatschappij. In onze dagen valt de klemtoon
op de noodzaak, meer tijd van ontspanning te stellen tegenover de door
mechanisering en rationalisering ontzielde arbeid. Vroeger vonden tal van
mensen een stuk levensvervulling in een zinvol ambacht. De huidige massa
productie echter maakt de werkkrachten tot nummers. Men werkt voor zijn
levensonderhoudniet. omdat men er voldoening in vindt. Het is een argu
mentatie, die we! klopt, maar lang niet over de hele linie. Het oude type
ambachtsman mag dan goeddeels uitgestorven zijn. de vakman is dat in
genen dele. Die bestaat en is zeer gewild; en zijn werk is veelal iang niet
zo vervelend-mechanisch ab mei de zoeven vermelde redenering overeen
komt.
"V TAN regeringswege benadert men het vraagstuk natuurlijk van een
andere kant. I)e ontwikkeling der verhoudingen heeft er toe geleid,
y dat de regering scherp de polsslag van het cronomisch leven contro
leert. Ze heeft te maken met lonen en prijzen, met de werkgelegen-
beid en met de betalingsbalans. De economie moet een renderend geheel
Jtijn in die zin, dat de bestedingen het feitelijk nationaal inkomen niet over
treffen. Op dit ogenblik is de regering van mening, dat de toestand van de
economie een verkorting van de arbeidstijd bij gelijkblijvende beloning niet
verdraagt.
Bij een vorige gelegenheid hebben wij er al eens de aandacht op ge
vestigd. dat de mechanisering en rationalisering de betekenis van de factor
arbeid in het voortbrengingsproces verminderen. In dezelfde redenering,
die uitpaat van de ontzieling van de arbeid, past de vaststelling, dat deze
©ntzieJirtg de prijs is die wordt hetaald voor een aanzienlijke verhoging x'an
de levensstandaard. Er wordt minder,gewerkt en desondanks meer voort
gebracht Ziedaar het argument, dat tegen het regeringsstandpunt kan wor
den aangevoerd. Dat het niet met felheid geschiedt, heeft twee redenen. De
eerste is weer het gemis' aan geldigheid over de hele linie; de tweede is.
dat mogelijkerwijs met de vele loonsverhogingen in het verleden een beetje
op de ontwikkeling is vooruitgelopen.
Er treedt hier nog iets anders aan de dag. De huidige vakbeweging
draagt een belangrijk stuk verantwoordelijkheid voor de economische toe
stand. Ze heeft nog altijd tot taak de verkrijging van zo gunstig mogelijke
arbeidsvoorwaarden, maar ze weet, dat die ook slechts bereikbaar zijn
'""tder zo gunstig mogelijke economische omstandigheden. Dit verklaart b.v..
waarom recentelijk hef Zwitsers Vakverbond afwijzend stond tegen het
(mislukte) initiatief van de (niet-socialistische) Landesring der Unabban-
gigen om de werkweek van 48 tot 44 uur in te krimpen, tiet Zwitsers Vak
verbond is niet tegeti arbeidstijdverkorting, maar wil er zelf bij zijn!
IN Amerika wordt in tal van bedrijven lang geen acht en veenïg uur
meer gewerkt; vaak zelfs geen veertig. In dat land heeft her meer
voortbrengen bij kortere arbeidstijd door de automatisering op zeer
duidelijke wijze vorm gekregen. Dit U inzonderheid het geval in de
automobielindustrie, waar een steik verband bestaat tussen de vraag naar
wagens en de duur van de werkweek, welke laatste echter haa«t nooit de
veertig uur bereikt. Bij een langere arbeidsduur waren er natuurlijk minder
mensen nodig maar de automobielen zouden er niet zoveel goedkoper door
worden, omdat de apparatuur zoelje>aan veel kostbaarder is geworden dan
de arbeid, hoe boog die ook wordt betaald-
Het staat wel vast, dat veel beschouwingen, die op het ogenblik in Euro
pa ten beste worden gegeven, zich feiteliik baseren op Amerikaanse en
Biet óp Europese toestanden. Het ook hier wel bekende middel om door
verkorting van de werktijd meer mc-nscn aan het werfc te houden, wordt
eigenlijk alleen maar aanbevolen in tijden van werkloosheid. Soms heeft
de wep3. de werktijd te verkorten, ook wel als (niet uitgesproken) motief
de hoop, meer overuren te maken- In dat geval is het enkel een verkapte
poging Lot loonsverhoging...
Tegen aanzienlijk afwijkende lonen per bedrijfstak bestaan naar onze
mening gegronde bezwaren, maar legen een bekijken van de werktijden
per bedrijfstak lijkt veel minder in te brengen. Een relatie tussen de graad
der geestdodendheid va» de arbeid cn de mate van vrije tijd is zeci ver
dedigbaar; te meer, daar deze gee=fdodeadhcid rechtstreeks -er ba tul houdt
met mechanisering en rationalisering en dus vermindering van de arbeids
kosten. Bij otis zo goed als in Zwitserland zal de vakbeweging er echter
zelf bij moeten zijn; -ook in haar bemoeienis met het vraagstuk der vrije
tijdsbesteding, dat heel wat meer voeten in aarde beeft dan velen bevroeden.
sang gedoemd is. Maar de parfum- ken en prijzen. Met de parfums
fabrikant kan u in een onkel ogen- ligt het niet anders. Maar er is
blik duidelijk maken dat dit onzin ook een andere onderscheiding te
is. Er is de laatste jaren namelijk maken. Er zijn zachte, uitdagende,
een duidelijke en verheugende ver- tedere, deftige, chique, sportieve, ver
schuiving in de keuze van parfums leidelijke en ik weet-niet-hoeveel-
le bemerken. soorten-nog-meer parfums. De kunst
Kocht men vroeger dikwijls zwa- is het parfum te kopen die bij het
re. ietwat zwoele parfums, de eigen type past.
laatste jaren is er e m toenemende Ach, de ware parfumverkoper
voorkeur voor het lichtere, spor- kent zijn klanten. Hij weet dat wat
lieve, frisse parfum. Daaraan kunt oudere vrouwen, die net iets te
u zien dat het met onze jeugd jeugdig lijken om het werkelijk te
heus niet zo slecht gesteld is" ver- geloven, bij voorkeur parfums ko-
i-C.lv aaraig spelletje voor telde .me een Panjse parfumfabri- pen waarin jasmijn is verwerkt
de komende winteravon- kant. „Zij zoeken de sfeer van het omdat het hun herinnert aan de
jspoitveld boven die van de nacht- goede tijden van weleer. Hij ziet
aen' AiOara iedereen ae KOJjie club. die van de kameraadschap met één oog dat deze vrouw het
op heeft, vraagt U de aanwezi- uovcn di$ van de romantiek". En nieuwste parfum wil kopen omdat
oen- Waaraan rievkan iuïïip dat 1S dan wel bet doorslaande be- ze ook dé nieuwste mode draagt,
gen. „waaraan aentcen jutae Wljs dat het er ondanJcs E]vis de ^schoon het haar -tussen ons
Dt? het- woordje parfum? U Pelvis nog helemaal niet zo slecht gezegd en gezwegen eigenlijk
zult versteld staan van de ant- voorstaat en dat Jiet in de ttfd van helemaal niet staat.
de wals en de Charleston toch ook Hij begrypt dat hij de vrouw, die
woorden. mijn porte- n}et allemaal botertje tot de boom duidelijk te veel bonbons snoept, 'n
monnaie", zeggen sommigen, was. Maar laten we u verder in ietwat zoetelijk parfum moet aanra-
nnn-rnl mn»nt>n cnmW Ann de geheimen van de parfumkeuken den' omdat ze een ander toch niet
vooral mannen, som oei. ,,/mn inwijcfen_ Ej. xijn naineiyk heel wat neemt. Hij. weet ook dat vrouwen uit
schone -urouiuen anttüOOfaen soorten en heel wat merken par--.zuidelijke landen in het algemeen
anderen smachtend. „Aan een °v=r merken praten we voorkeur tonen V-oor bloemenpar-
natuurlij k ruet. fums, terwijl Scandinavische vrou-
moctstoj, me lekker ruiktAnders zoudt u naar de winkel wen 'dikwijls een pittiger parfum
gooit een derde er kalm tus- hollen en onmiddellijk een bepaald verlangen.
sendoor.
Een vriendelljK meisje in Gr&sse plukt
bloesem, de grondstof voor de p*r-
fnms.
Aan rif flesje van pak aan veertig Nee, zuivere „natuurparfurns" be-
,,-n.v-n uk jKuyu. gU^den bestellen en reclame maken staan er niet meer. Praktisch alle
klinkt het Uit oen andere hoek. mag natuurlijk niet- parfums, ook de duurste, hebben
fluistert „Met soorten ligt het anders, altijd eon vleugje synthetische olie me„ te ma!tea" deed ik 10 neu-
De meest gemaakte indeling is de (ja, in parfumknngen spreekt men traal mogelijk
volgende: parfums met de zoete nonchalant over olie alsof men het vergist -zich" antwoordde hij.
;eur van bloemen, de' frisse geur voor het smeren van een auto ge- onze onderzoekingen hebben uit-
■aM fruit, de krachtige geur van bruikt inplaats voor zoiets Vft«- r
IrAan de liefde
iemand zacht.
In een paar minuten hebt u zo
een karakteranalyse waar een ge
routineerde psychiater zijn vingers
voor aflikt. De eersten zijn mate- ..VJT_.
rialisten, die alleen maar aan geldÓ^eer zoet.
denken. De tweede de romantici,
die verzot zijn op Ame.
-- "J.ur "an ,7-, i4^~ gewezen dat de vrouw vooral een.
hout, de scherpe geur van kruiden lelijks ais Eva). Synthetische oh en parfum gebruikt om de prettige
Waardoor bet hp.rinnpring'on aan rte ip.U3d te b«-
terwijl er ook zgn. moderne par
fums zyn, die fris zijn en toch ook
„gaan langer mee waaraour oei herinneringen aan de jeugd te be-
parfum veel langer zyn heerlijke waren. Het heeft iets van het heim-
cn laten we er onmiddellijk aan naar een betere hid"
Uiteraard is dit een hele grove toevoegen: zijn duurbetaalde - Ma al ze nu zelf jóng is en
onderscheiding. Het is hetzelfde als geur behoudt. d „ef, hprinnerinerm heeft" oro
rikaanse pocket-books, men in een Frans restaurant „rode" De parfums zijn een onuitput- upèrde ik voorrirhtii
De derde is een nuch- wijn bestelt. krijgt dan beste telijk onderwerp voor besch&uwin- rj-: k.pi. me verstoord aan C'
ter man, die zich door rode wijn maar er zijn tientallen gen. „U denkt natuurlijk dat de e^t une oue^ion difficHe" zei 'hij
"ïets^ van^de wijs laat soorten rode wijn in allerlei sma- vrouw een^parfum gebruikt om de tenslotte. Dat
brengen. Diegenen,
aan de jeugd denken,
zijn waarschijnlijk iet
wat bedaagde dames,
die zich nog niet van hun jeugd
hebben losgemaakt. En de vijfde
is uiteraard een jong meisje dat
nog van de liefde droomt.
En u weet nu gelijk wat parfum
is. Precies, een psycholoog in fla
conformaat. Aan het parfum her
kent men de vrouw. Een door de
wol geverfde parfumeur kan u aar»
dc hand van het parfum dat ze ge
bruikt.. vertellen of ze trouw is,
veel snoept of 's avonds de afwas
laat staan voor de volgende dag,
Een van de redenen waarom de
Franse vrouw zelden bij een psy
chiater terechtkomt js omdat v.e de
waarde van parfums beseft. Als ze
met zichzelf overhoop ligt, gaat ze
eenvoudig naar een parfumwinkel.
Het heeft het voordeel dat haar
karakter op de meest complimen
teuze wijze wordt blootgelegd, zon
der gezeur over complexen en zo
en dat ze als ze de winkel verlaat,
bovendien nog prettig ruikt ook.
Ik zal het u nog sterker vertel
len. Er zijn onheilsprofeten, die dik
ke. boeken volschrijven over het
feit, dat onze beschaving ten onder.
man te behagen", zei mij een par
fumfabrikant in een gesprek.
„Och, misschien heeft het er iets
een moeilijke
A. W1GBODD
Adviertentie l.M.)
bier om in te bijten!
Groot pafc
(500 gr.}
tijdelijk van
195
voor I
Mandrmol ro/pn /ljn rr ni>dlR om
enkele druppeltjes zuivrrc rozenolie te
t erkrijcen. Ro/enolie K een van de
allerduurste eswnces.
Advertentie l M
U hoort 't
door de radio...
U leest 't
in de krant...
U ZIET 'T IN
PANORAMA!
REPORTAGES HEET
VAN DE NAALl
XTerkloze Amerikanen
vzw*/-/#--/;..
ZEG CAROL, AIS PRAAT NOU GEEN ONZIN
PAPS TOCH WEER W 6CHAT-PAT Z'JN DINGEN DIE
ZOU GAAN trou- zAjou NIEY AAN GAAN. KOM
WEN ZOU IX'T rUNi—Sr W£ GAAN NAAR
VINOEN AXSHU MET -50U DE LEEUWEN
TROUWDEM
EN ZEG ZULKE DINGEN OVER
IE VADER En m AL&JeauEFT
NIET TEGEN ANDEREN
JENNIFER, ANDERG
WORD IX BOOS
GOEw(-MAAR
A\£> TANTE
REDITU HOORT
DAT UU MET
ME NAAR DE
DIERENTUIN
GEWEEST &EHT
ZAL ZS TOOI
DENKEN DAT
JE 'N OOGJE
OP PAPS»
HEBT
CAROL
OAT ZUL JE ZIEN
ZE IS VfeRGCWRIK
KÉUlK JALOERS
PAP5 MANNEQUINS.
IK WIL WEDDEN DAT ZE
BANG"IS DAT HU MPT
VAN MEN TROUWT
EN DAT ZE PAN NlET
MEER DE &AAS ZAL ZUN IN HUIb
tHrU}5£H Ö/J Pt DOKTOR VA/Y Htrwt&Huis
D0IT HÊTüOfcD.,
HEBT 5TtVl6t
HANDEM
WAR KOMT ttfi 50CHT WATMOtT
DOtn 7 WAAR ZirHfcTóttJÜR
oottrtR.u KemrfATuuRujK i HOPriOOSNfcr
Ot KRtuPtlt JOti&tn Dtt OPERATIE Z0Ü MISSCHIM
ZL PUCK/ NOtAtÊN SiïtlPtH MAAR DAT WORDT
5 Zi^ti TOESTAND LAN6DUR16E 6titHIÊ-
HAI IKMtN
2E.LP
HOPELOOS?
DuPI 15
Jeannette begrypt ook
winnen een miljoen
TORONTO (Canada). Een
werkloze timmerman en een andere
21 jarige werkloze hebben elk 500.
gulden gewonnen, toen London Crv"
de handicap-pafirdenrennen in fJcin-
market lüon.
WASHINGTON Het Amerikaan-j Fred Lichaz en Jordan Genga
se leger heeft een super-telex ont- hadden op dit paard gewed. Lichaz
wikkeld die berichten over kan j vertelde dat hij een week geleden
brengen met een snelheid die onge- bijna zijn „ticket" weggegooid had
veer twintig maal hoger ligt dan de .omdat hij dacht dat de wedstrijden
spreeksnelheid van de mens. aan het einde van september plaats
Dc nieuwe elektronische telex I gevonden hadden.
heeft een snelheid van 3000 woorden
per minuut. Dit is vijftig maal snel- van bijzondere drukte en tijdens
ter dan de gewone telex en 45 maat noodtoestanden berichten met de
sneller dan een goede typiste. 1 grootst mogelijke snelheid door te
Evenals de gewone telex werkt de- f geven. Het apparaat heeft geen nor-
ze machine met ponsbanden. De ma- male letterarmen daar deze niet snel
chine kan een groot aantal typistes i genoeg zouden werken. De letters
die ponsbanden maken, bijhouden. Ze j worden elektronisch tegen het pa
is speciaal ontworpen om in tijden I pier „geschoten".
(Gistermiddag deden mijn
v.» urouio en ik de wekelijkse bood.
schappen. De stemming was breek.
baar, want zij heeft een hekel aan
winkelen en tie had een beetje spit,
waardoor ik, als een bejaard manne
tje naast haar voortsukkelde en tel
kens op haar lachlust werkte. Maar
als ik buiten dienst ben, heb ik daar
niet zo'n behoefte aan.
„Nou moet ik hier nog éen bloesje
kopen," zei ze, stilstaand voor een
winkel.
,£)an wacht ik wel buiten," ant
woordde ik haastig.
Want ik ken dat. Als een vrouw
met een winkeljuffrouw begint te
praten over kleren, staat een man er
bij als een pygmee.
VEak tepenouer de winkel was een
standsplantsoentje. Ik ging er op een
bank zitten. Er kwamen twee mannen
langs, met trage mipperdagtred. De
een sprak:
„Toen zeg ik tegen hem: jongen,
loop dan achter haar aart, dan heb je
misschien 'n gezellige middag. Maar
toen zegt hij: nee, dat kan ik niet
doen, want ik ben een ifriend van
d'r man. Toen zeg ik: nou, dat kun
je toch wel voor 'n uurtje vergeten?"
Ze loaren voorbij.
De andere man vond het ook, dat
kon je zien aan het knikken van zijn
hoojd.
Niet tier van mijn bankje, waren
twee kinderen aan het spelen. Een.
klein meisje zatnaast een kartonnen
doos met vijf smoezelige poppen van
sterk uiteenlopend formaat, in het
schriele gemeentegras. De jongen, die
ik op eert jaar of vijf schatte, 'had
zijn jekfcertje als een zak over zijn
schouder geworpen en sprak
„Vrouw, ik ga op reis uoor een lan
ge tyd."
„Goed man," zei het meisje ernstig.
Het jongetje liep het plantsoen in,
volgde her paadje rond het grasveld
en keerde bij haar terug, 't Was maar
aen klein reisje, eigenlijk
„Dag, vrouw," sprak hij. „Hier ben
1 fc toeer. Ik heb het heel druk gehad."
„Ik ook," zei het meisje, op de
doos poppen wijzend. „Ik heb in die
tijd vijf kinderen gekregen,"
De jongen knikte niet zonder ont
zag.
,.Kam je?" riep mijn vrouw.
Moeizaam., vanwege de spit, rees ik
Overeind.
'.JZe hadden wel iets leuks, maar
het stond me als een gek," zei ze. Een
droef bericht.
Zwijgend liepen tbc de straat in.
Daar gaat, een haringman," zei
ze. „Koop jij er even vier. Ik heb
mijn handen Zo Vol."
Op een wat pijnlijk sukkeldra/Je,
haalde ik de man in.
„Vier nieuwe," zei ik.
„Ik ben los," antwoordde hij.
Hij reed door.
Ik voegde mij weer bij wrouto
en verklaarde:
„Hij heeft niet meer."
„Ach, dat kan niet," zei ze, „Dan
heeft hijje nerkeerd begrepen."
,Ên hij zei het," snauwde ik.
Ze schudde het hoofd.
.Hóór maar," zei ze.
Inderdaad riep de haringman, on
der het voortrijden, luidkeels:
Hollandse Nieuwe! Hollandse
Nieuwe!"
Ik ondernam een tweede spit spurt
cn zei hijgend:
„Vier haringen
„Maar man ik ben los," sprak hij
ongeduldig.
„Als je dan los bent, waarom roep
je dan Hollandse Nieuwe?" vroeg ik.
Hij keek of een wereld voor hem
open ging. Toen zei hij:
„Tja je mot toch wdt roepen
KRONKEL
i Adnenenrie ijvi j
door URSULA CURTISS
zwijgen alleen niet verder komt. Maar zij wil de
tijd rekken. Eerst moet John ver genoeg het bin-
- nenland in zijn om voorlopig niet le kunnen wor
den teruggevondenHet enige dal ik u m
regeert, meneer de commissaris," zegt zij tenslotte,
„is, dat die twee mannen, die de expeditie paar
dat zij tnet het binnenland op touw hebben gezet, van niets
./eten. Voor het overige wil ik over deze kwestie
niet spreken voor ik een advocaat heb geraad
pleegd." „Dat is uw goed Techt, miss Peabody,"
antwoordt de commissaris, „maar dan begrijpt u.
dat wij u zolang hier moeten houden." Even later
wordt Jeannette naar een kamertje gebracht,
waarvan de deur stevig achter haar wordt verlo
ten. Commissaris Barbosa begrijpt, dat hij snel
moet handelen. Er leiden geen wegen het binnen
land in. De weg over water is moeilijk. Ha, hij
heeft een idee: een. helikopter kan hem helpen!
21
Mevrouw Watts was een jaar of
vijftig. Haar huid had de kleur van
waskaarsen en ze zag eruit of ze
doorlopend in de rouw was. Van het
1 adres van haar zuster kon ze maar
moeizaam scheiden. Het kostte Tor-
rant een half uur om er haar van te
overtuigen, dat hij eerlijk niet van
de belasting kwam. Het was een he
le opluchting toen hij het adres ein
delijk m z'n zak had, want Sarah
Partridge ieek hem een heel interes
sant persoontje om eens mee te pra
ten.
Was Gerald Mallow bang voor zijn
vrouw geweest... of voor zijn secreta
resse? De verandering van zijn tes
tament kon het antwoord zijn op
een bedreiging, kon zelfs tijdelijk
bedoeld zijn, maar onverwacht bin
dend geworden door zijn dood. Me
vrouw Partridge zou stellig geen
antwoorden hebben op de2e vragen,
,maar wel indrukken. Ze was trou-
i wens de enige, die de Mallows van
'dichtbij had meegemaakt.
Als ze net zo iemand was als haar
mistroostige zuster, zou hij onmoge-
'lyk door de telefoon iets van haar
'los kunnen krijgen. Torrant pieker-
dc hierover de hele weg naar de stad
terug en er was nog steeds een diepe
frons tussen zijn wenkbrauwen toen
hi? de telefooncel binnen ging en
Lynnfield, Connecticut aanvroeg om
een gesprek met mevrouw Sarah
Partridge te hebben,
Maria Rowan glimlachte gedwon-
gen toen ze bij de deur van het res
taurant afscheid nam van Simeon.
■Ze wandelde ogenschijnlijk rustig in
'het helle zonlicht, maar ze had 't
gevoel of haar kleding uit laagjes
ijs bestond
Het was met alleen woede, die de
!<t\iggestie bn haar had opgewekt, dat
Louise geprobeerd zou hebben Ge-
»ra?d te doden, re was evenmin uit
fluitend beledigd door de gevolgtrek-
'king, dat Geiald om die reden zijn
J testament had veranderd. Het was
iets anders, iets diepers ze was
geschokt op een manier, waardoor
ze zich bewoog als een automaat.
Ze had zich Gerald voorgesteld als
een zorgeloos, onrustig mens, 'n beet
je onbetrouwbaar misschien en Louise
als een verleger., maar toch moedi
ge vrouw, vaak eenzaam ondanks
fhaar huwelijk.,. Er bleek niets van
te kloppen.
Tijdens dc lunch met Simeon was
Gerald tevoorschijn gekomen als
een flinke kerel, blond, gezond, een
succesvol zakenman en een toege
wijde echtgenoot. Natuurlijk was er
wel eens iets voorgevallen in die
twaalf jaar, had Simeon schouder
ophalend toegegeven. Vrouwen von
den hem zeer attractief en hij was
bijna kinderlijk op bewondering ge
steld. Maar z'n flirtpartijtjes hadden
mets om het lijf, want hij hield van
zijn vrouw.
En Louise? Louise was verre van het
ietwat pathetische wezentje, dat Maria
had bedacht. Ze was een zelfverze
kerde vrouw, slank en donker, met
nog steeds een heel mooie huid en
het onbewust arrogante optreden, dat
verwende mensen hebben. Simeon
verheelde allerminst, dat hij haar
niet had gemogen, maar de Mallows
waren geen mensen waar je over
nadacht of die je zou proberen te
begrijpen. Medelijden was helemaal
uitgesloten. Ze waren aantrekkelijk,
succesvol en zeker van zichzelf en
elkaar.
Maar toch niet toen ze naar Chaun-
cy kwamen. Louise was niet zeker
van zichzelf geweest toen ze die brief
aan Maria Schreef. Ze was schuch
ter en aarzelend geweest en ze had
een instinctieve poging gedaan ie
mand van haar eigen soort te berei
ken, "Was ze ook met een beetje bang
geweest?
Dat was geen achteraf gepraat.
Toen ze de brief ontving, had Maria
hetzelfde gedacht. En Annebelle Blair
vond het epistel belangrijk genoeg
om het te vernietigen.
Maria deed haar inkopen mecha
nisch: tandpasta iets om te lezen,
sigaretten en eieren. Als ze nog veel
maaltijden met eieren klaarmaakte,
zou ze binnenkort gaan kraaien.
Het begon te schemeren en de wind
was doordringend koud toeif ze by
de garage in de Vanguard straat aan
kwam. Een fles slaolie probeerde
hardnekkig uit haar boodschappen
tas te bruipen en de eieren vertoon
den dezelfde neiging. Maria was daar
zo mee bezig, dat ze buiten ver
houding schrok van de stem aan de
overkant van de weg.
Annebelle Blair zei: „Juffrouw Ho-
wan als u uw boodschappen opgebor
gen hebt, zou ik u dan even kunnen
spreken? Als 't niet te lastig is, had
ik graag dat u bi> mij kwam."
Ze had alle lampen aangedaan in
de donkere, stijve zitkamer. Het re
sultaat was, vond Maria,dat het
behang nu de indruk van opgewarmd
zeewier maakte. Een ogenblijk had
ze een gevoel van medelijden voor
Annebelle Blair, alleen in dit huis
vol schaduwen. Maar haar mede
lijden verdween toen ze zich reali
seerde waardoor die vrouw alleen
was.
Annebelle vroeg vriendelijk: „Be
valt de woning u, juffrouw Rowan?"
„Ja, 't is er heel prettig."
„Meneer Pym belde me nog op. U
heeft narigheid met de sleutel ge
had. hoorde ik."
En meneer Pym, dacht Maria bit
ter, had nog wel zo aardig geleken.
Ze zei: „M'n sleutel was zoek. En
toen meneer Pym er toch was, leek
't me eenvoudiger maar meteen een
nieuw «lot te laten maken." H
„Jammer, dat »k niet thuis was,
zei Annebelle onbewogen. „Ik zou
waarschijnlijk nog wel een sleutel
voor u gehad hebben. Maar 't komt
er ook met op aan. Ik heb nagedacht
over uw over het testament van
mevrouw Mallow, juffrouw Howan,
Dat moet jaren geleden gemaakt zijn-
Ik heb tenminste opgemaakt uit iets
dat uw nicht eens zei..." De sterke
witte vingers streken zacht langs de
plooien van haar zwart wollen japon.
„Ik begreep daaruit dat ze de laatste
maanden veel met haar gedachten
bij u was. Ik geloof zelfs, dat u een
brief van haar had?"
„Ja," antwoordde Maria en ze ge
bruikte met opzet de verleden tyd,
„ik had een brief van haar".
(wordt vervolgt** -
