De mammoet van Cals H mm dê éMi&ê. wdum O' Ook u kunt voor parfums een naam verzinnen I Indonesië voor een economisch en politiek bankroet CAROL DAY Uw Kunstgebit Bij nationalisatie is betaling dubieus door David Wright DEUREN GESLOTEN Spionagezaak voor hoge raad Spit In de rug KloosSer&alsem A SPROETJE SPAR door FRANK GODWi AVONTUREN VAN KAPITEIN ROB Dinsdag 4 november 1QJÓ El ïvptfomwerp lot ..repeling van lier voortgezet onderwijs" van minister Cal.s vertoont twee .moderne strekkingen: het wil ordenen en het wil vereenvoudigen, in de moderne maatschappij met haar sttel groter wordende en zich sterk wijzigende behoeften aan onderwijs ziet rnen twee dingen gebeuren: verstarring aan de ene kant en een haast eindeloze toeneming en differentiatie.aan de andere kant. wat minister Cals wil. is gericht op aanpassing en op het samenvatten van de verschillende, soorten van voortgezet onderwijs in een klein aantal begrijpelijke: en overzichtelijke formules. Of dit laatste helemaal is gelukt? Erkend moet worden dat in het Êchema-Cals' hef algemene beeld weinig ingewikkeldheden vertoontmaar eep mogelijkheid tot verwarring is er toch wel weer. De verdeling van het voortgezet 'onderwijs, voorzover dit niet 'opjeidt tot hogeschool of universi- teit, in lager, middelbaar en hoger, kan niet anders dan misverstand-wek- ïcend worden genoemd, in aanmerking genomen, dat de oude categorieën 1 lager, middelbaar en hoger onderwijs in feite ook in stand blijven. Het is i waar. dat de minister de term wetenschappelijk onderwijs heeft uitgevon den voor wat tot dusver hoger onderwijs was. maar de levensvatbaarheid daarvan lijkt ons gering aangezien er niets uit blijkt van een rangorde. Naar onze mening had de bewindsman verstandiger gedaan, de om schrijving hoger onderwijs normaal te handhaven weinig zin een parfum te gebruiken dat na een uur is uitgewerkt. Het vinden van een par'am dat „houdt" is dan ook de moeilijkste kant van de zaak. OOK u kunt op een eenvou dige manier in de par- fum-bu$ines$ gaanAls u bijv. een geschikte naam weet, een bekend merk te beschermen,te- kunt u die deponeren bij het gen imitatie en oneerlijke concur- L r/snïiir Tn vvoctcmmIté* Vn n ri r* rt it: Har die het modehuis al heeft. ~-w,. en voor de onderschei- dingen lager, middelbaar en hoger in de middengroep b.v. de termen 1 - 0 eerste, tweede en derde graad te kiezen. Het is geen halszaak, en wij zullen ymeurs JrangatS'Het moet na- landen isjiet heel wat moeilijker, straks enige o.i. klemmender bezwaren tegen liet ontwerp ontwikkelen. 17" %""e* 1~~'~ T""3" ^u" Maar het is toch ook meer dan een schoonheidsfout, gelet op de niet denkbeeldige kans, dat in de toekomst mensen met een zeer verschillende opleiding zich gelijkelijk gevormd door bet boger onderwijs noemen. ONS voornaamste bezwaar geldt echter de rigoureuse scheiding van wat wij gemakshalve maar het middelbaar onderwijs zullen noe men van her voorbereidend wetenschappelijk onderwijs. Wij kennen ••2eer ZWflkke punten van de huidige die zowel eind onderwijs geeft ais beoogt op te leiden voor de universiteit, en het beide misschien niet helemaal bevredigend doet. Er zit dan ook wel een zekere logica in hef nieuwe systeem, dat na de z.g. brugklasse noopt tot een keuze. Natuurlijk, het doen van een keuze op betrekkelijk jeugdige leeftijd maakt het voor de leerkrachten, en de overheid veel eenvoudiger. £r is minder onzekerheid in de opleiding omdat het onnodig is geworden, naar alle kanten de mogelijkheden open te houden; en er is misschien ook min-x---v der kans op mislukking, betgeeo een goede zaak is voor de schatkist dieftt tot een akkoord te komen £gn Wereld nu aanmerkelijk meer betaalt dart nodig zou zijn, wanneer alle opleidingen lOïTl de tiaü7ïl te mogen gebnii- meteen welgekozen waren. De praktijk heeft echter geleerd (en iedere# ken. enigszins ingewijde xveet dat) dat de keuze op twaalf- of dertienjarige leeftijd ondanks alle voorzorg en voorlichting heel vaak een verkeerde blijkt te zijn.^En het lijkt ons toe dat de mogelijkheid ora later te ver anderen, er bij de nieuwe regeling, om het maar zacht uit te drukken, niet beter op wordt. Het is waar. dat minister Cals iri zijn toelichting een algemene maat regel van bestuur 'omtrent de 2.g. horizontale binding van de onderwijs soorten in uitzicht stelt. Het weinige, wat hij hiervan zegt, is echter niet geschikt om op dit punt de toekomst met vertrouwen tegemoet te zien. De zaak is, dat de middelbare school waarschijnlijk een meer gedifferentieerd en op de praktijk gericht instituut zal worden. En hoe meer dit het geval is, hoe minder de mogelijkheid bestaat van een succesvolle overgang van leerlingen van gymnasia en athenea naar deze schoolsoort en omgekeerd, ook al bestaan hiervoor welomschrex-en regels. M het maar ronduit te zeggen: vrij vinden dat het voorbereidend wetenschappelijk en het. wetenschappelijk (universitair en ander hoger) onderwijs veel te veel een afgesloten geheel worden. De waaide van de einddiploma's van gymnasium en atheneum komt in de lucht te hangen, wanneer deze diploma's alleen maar de strekking nebben te verklaren, dat de bezitter geschikt is bevonden om tot een uni versiteit of-hogeschool te worden toegelaten. Anderzijds zal liet ver schijnsel dat velen, die graag zouden studeren, door een toevallig niet kloppende opleiding hiertoe de kans niet krijgen, zich in versterkte mate voordoen. Het wetsontwerp van minister Cals maakt op dit punt de dingen alleen maar erger. Daar is bovendien het gevaar dat het onderwijs aan gymnasia en athenea in routine gaat verstarren. Opzet is dit alles natuurlijk niet; .het is alleen het gevolg van de neiging tot perfectionisme. Men wil alles zo goed en 7.0 sluitend mogelijk regelen, hetgeen op zichzelf natuurlijk een verdienstelijk streven is, maar komt dan baast altijd in conflict met de menselijke natuur, die grillig is en zich niet in bepaalde regels laat vangen. De mammoetwet van Cals is de vrucht van een lange voorbereiding, maar ze beeft de'helderheid em de systematiek, welke zo slecht passen op zo iets ondefinieerbaars en ver rassends ais de menselijke geest. Natuurlijk moet deze wet-Cais ook worden beoordeeld op de voordelen, die ze mogelijk biedt boven de huidige nogal verwarde toestand maar wij zien de al te categorische indeling van de leerlingen na de brugklasse als een zeer groot bezwaar. Protest tegen terugzenden van verstekelingen VALKEÜBUBG De "Stichting van uit. „Indonesië" gerepatrieerde Nederlanders <S.I.G.N.) heeft protest aangetekend tegen de houding van de regering bij het terugzenden van de 37 verstekelingen naar Indonesië. „De beslissing tot terugzending mo ge juridisch volkomen waterdicht zijn, gezien de voorgeschiedenis van dit verstekelingënprobleem en ook om redenen van humanitaire aard kunnen wij deze beslissing allesbe halve stijlvol noemen", aldus de ai- gemene voorzitter, de heer G. Simon uit Heerlen. tuurlijk een originele naam Zo heeft het vroegere Indo-China 'zijn. Geen „Arabische nachten" bijvoorbeeld in tic Franse parfum- 1 ~c t x t wereld ongeveer dezelfde naam die 1 oj „Mijn liefste 0J zo want dat japap heeft in de Duitse camera-in- is eyen gewoon als Jantje of dustrie. Er 2itten hier een aantal Pietje voor de burqerlijke kleine bedrijfjes die er geen been j a s m zien de beste parfums na te maken. stand. U kunt dan de parjtim- Pary5 hea£t. in de Kue de Ia fabnfcontejt aflopen en zeggen: Faisanderie, een museum voor. ver- rj. iiofi pa7, valsingen "waar men ook de imitatie 'ieo een voortrejjeLi/Ke van namen, verpakkingen en flacons naam voor uw nieuwe pro- van parfums kan zien. Soms zijn het dukt. Wat heeft U er vóór duidelijk vervalsingen, een andere o.v „x keer is het moeilijk uit te.maken over. of wachten totdat een 0f bet ecnt een vervalsing dan wel fobriAcemt, misschien over een gelijkenis is. In die gevallen twee missc/it.Ê'n ower tien idar heeft de rechter echter toch ten zwee missc/uen over zien jaar, gunste vajl de eerste fabriek beslist, toevallig op dezelfde naam Vervalsingen zijn de schaduwzijden kamt. Hij is dan verplicht met van een overigens fascinerende we- - - - - van schoonheid en elegance, die duidelijk in twee gedeelten uiteenvalt. Want naast de ware parfumfabrieken zijn er de modehuizen. Er is praktisch geen Hetzelfde geldt voor de flacons enkel Frans modehuis dat niet zijn wan?2hrtfa&ït vrStem S zich voor dot wét de naam en de Pr0'!'®01' °aP ,v in., dc naam' verpakking officieel beschermd zijn en niet het produkt waarom 't gaat: het parfum zelf. Maar misschien is dat toch niet 20 vreemd als het op het eerste gezicht lijkt. Geen parfumfabrikant zal 't'open- Om tot slot nog even op de terug te komen: ook hierin doet zich een interessante ontwikkeling voor. In ons eerste artikel spraken we al van een verschuiving van het zware, ietwat zwoele parfum naar het lichtere en sportieve parfum. Eenzelfde verschijnsel doet zich voor daardoor misverstand kunnen Over het maken van de parfums bij de namen; zij zijn bescheidener, wekken, afgezien van het gevaar hebben wc u weinig verteld omdat men moet haast zeggen: kuiser, ge- dat men dan een proces riskeert. dit een pro2aisch proces is waaraan worden. Zeker, er 2ijn ook nu nog Wanneer de parfumfabrikant ten grote ketels te pas' komen. Men parfums met namen als „Gevaar" en slotte een geschikte naam gevonden waant zich eerder in een zeepzie- „Indiscreet" (waarbij men dient te heeft, dient hij die niet alleen in derij dan in een bedrijf waar verfijn- bedenken dat zij in het Frans altijd Frankrijk maar ook elders te laten de produkt en worden gemaakt. Maar iets minder „hard" klinken dan in beschermen. Die kosten hangen af het belangrijkste werk is dan al ge-, het Nederlands) maar dat is allemaal, van de bekendheid van het parfum het vinden van de juiste nog heel onschuldig bij de namen, maar lopen al gauw in de tiendui- samenstelling. die m de" twintiger en de eerste zenden guldens. Maar dan is men er Het gaat er niet alleen om een ^cr dertiger jaren opgeld de- nog niet. Het gebeurt niet zeiden parfum te vinden dat lekker ruikt. den. „Vannacht of nooit", „Ons dat een parfum fabrikant zo'n tien het moet ook „blijven" ruiken. Want schoonste moment of „Nacht der processen per jaar moet voeren om het heeft uiteraard voor een vrouw liefde" waren toen heel gewoon, Wie sprak daar boze woorden over liet moet natuurlijk wel heel gen s&a» de ..bandeloosheid" van de heden- als er ook niet een parfumkoningin rlaapep ioj?iyH' wordt gekozen. De koningin, In het - -1 nog wel te doen maar in andere midden, en haar tweesecondantes H. A, WIGBOLD zullen al lopende de geur der Franse parfums verspreiden. (SLOT) lijk erkennen maar naam en verpak king zijn eigenlijk .be langrijker dan het par. fum. Het is een onge schreven wet in de par fumwereld dat het beste parfum niet te verkopen is wanneer de vérpak king onaantrekkelijk en de flacon onaanzienlijk is. Dit heeft een verschijnsel in het leven geroepen dat de parfumfabvi» kanten nachtmerries bezorgt: dat der afpersers. Mensen dié een naam de poneren en via stromannen of an dere slinkse manieren proberen te bereiken dat een parfumfabrikant juist die naam kiest, Hij staat dan voor de keus een proces tegen zich te krijgen of een enorme som te be talen voor de rechten. Deze mistoestanden zouden waar schijnlijk nog grotere afmetingen aannemen wanneer het iets gemak kelijker was een goede naam te be denken. Dat is het allerminst. Ten eerste wordt het steeds moeilijker' een naam te bedenken die niet door een ander al eens is verzonnen. Bij het Syndicat zijn thans een 30.000 namen gedeponeerd. De boeken, van Baudelaire en Verlaine zijn volko men afgegraasd. Bovendien moet de naam aan al lerlei voorwaarden voldoen. Hij moet de verbeelding raken, onmid dellijk herinneringen en gedachten oproepen, gedachten aan schoonheid, romantiek of liefde. Hij moet ook internationaal zijn. Er zijn namen, die in het Frans prachtig maar in een andere taal afschuwelijk klinken, Er zijn namen die te veel lijken op een woord uit een andere taal dat iets geheel anders beduidt. Er zijn namen die te veel lijken op een' naam van een reeds bestaand parfum DJAKARTA, Zodra het Indonesische parlement het wets ontwerp tot nationalisatie zal hebben aangenomen, waaraan het kabinet-Djoeanda einde vorige week zijn goedkeuring heeft gehecht* zullen de Nederlandse ondernemingen In Indonesië staatseigendom worden. De verwachting is dat de parlementai re behandeling nog in dit jaar haar beslag zal krijgen. Intus sen echter is er over de betaling van een schadevergoeding nog niets met zekerheid bekend: noch omtrent het totale be drag daarvan, noch over de wijze van uitbetaling. Het eerste artikel van de'nationa- lisatiewet-zegt, dat het bedra^ der schadeloosstelling voor de in staats eigendom te nemen ondernemingen zal worden vastgesteld door 'een spe ciale commissie. Maar de procedure welke hierbij zal worden gevolgd moet nog worden geregeld bij een afzonderlijke wet, waarin tevens zal worden bepaald hoe de uitbetaling zal worden geregeld. Er is dus voors hands allerminst reden tot optimisme aangaande de kansen op enige wer kelijke betaling. Dit nog te minder._nu regerings gezinde bladen ie Djakarta deze week opnieuw hébben geschreven dat over compensatie alléén zou kun nen worden gesproken „nadat West- frian aan Indonesië zal zijn overge dragen". Overigens geeft ook afgezien van enig verband met Nederlandse belangen de financieel-economi- sche situatie van Indonesië alle aan leiding tot pessimisme. Als gevolg van gestadig toenemendgebrek aan grondstoffen welke uit het buiten land moéten worden betrokken, blij ken de Indonesische nationale indus trieën - voor een ernstige crisis te zijn gekomen. Vele bedrijfsleiders van fabrieken uit de klasse van mid delbare grootte verwachten, dat slui ten binnen zeer afzienbare tijd on vermijdelijk zal worden. '(Advertentie 1M.) - de gehele dag onwrikbaar op zijn plaats! Als O wilt, dat Uw kunstgebit de ge hele dag door gemakkelijk, stevig en zeker zit, r>eem dao DENTOFIX een nieuw, beproefd, autisepüsdi poeder eo «trool een weinig op de gebitsplaat U zult meer dan tevreden zijn en alle ongemakken van Uw kunstgebit ver geten, want U kunt lachen, spreken en eten zoarla U wlltl DENTOF1X Is daar bij verfrissend, voorkomt onaangename reuk uit de mond en Is een Weldaad voor Uw gehemelte. Wij garanderen, dat U tevreden zult zijn. Verkrijgbaar in discrete, neutrale plastic flacons, prijs 1, 2,35, bij apotheken en dro gisterijen. Dit jaar zijn de inkomsten uit de uitvoer (met uitzondering van aard- olie-produkten) in vergelijking met 1957 met 35 pet verminderd. Het tekort op de staatsbegroting wordt voor 1958/59, zoals wij al be richtten, officieel geraamd op acht miljard roepiafa, maar reeds becijfe ren diverse commentatoren, dat het in de praktijk wel aanzienlijk hoger zal blijken te liggen. Moh, Hatta nog altüd een der bekwaamste en meest zakelijke economen welke In donesië tel}: 1heeft o.a, verklaard dat. naar zijn verwachting het tekort tot boven de 12 miljard zal stijgen. In deze omstandigheden is het ver klaarbaar, dat uit de kringen der intellectuelen en van de mohamme daanse oppositie opnieuw sterker aandrang komt om nu eindelijk tot een oplossing te komen voor de po litieke moeilijkheden, welke men in die kringen in nauw verband ziet met de economische impasse. O j (Van één onzer verslaggevers) DEN HAAG. Voor de Hoge j Raad Is vandaag de zaak behan deld tegen de Tilburgse dirigënt- musicus Stan D van E. Hü wordt van spionage erdacht. Voor de rechtbank te Breda werd hij des tijds veroordeeld tot vier jaar ge vangenisstraf. Het Hof te 's-Herto- genbosch maakte daar drie jaar j van. Na uitvoerig overleg tussen de t president van de Hoge Raad, de i procureur-generaal en de veraédi- j ger van de verdachte, de Haagse advocaat mr. P. van 't Hoff Stolk is besloten de zaak met gesloten deuren te behandelen, zoals ook ge schied is voor de rechtbank en het hof. Over. vier weken zal de procu reur-generaal conclusie nemen en over acht weken kan verwacht worden, dat de Hoge Raad uit spraak zal doen. GENT De in Ter neuzen woon achtige Nederlander Jos Wellemaer is in Gent bij het lossen van een aak te water geraakt en verdronken. S^ISTERAVOND 110 het eten fci-e- v-* gen mijn vrouw en ik. opeens ruzie. De een of andere futiliteit, jMaar'het zat de hele dag al in de lucht, gewoon, omdat het weer eens tijd werd. Want zo eens in de week moet je ih het huwelijk een beetje schreeuwen en met deuren smijten, om de opgezamelde irritaties te lo- zen, anders krijg jc er bulten of ge. zwellen van. 1 „Ja, jü niet je kletspraatjes altijd" sei myh «rouw en 2e keek me aan óf ze me graag eigenhandig de keel af zou snijden. Ook dat is nodig in het huwelijk. Zelfs in hef paradijs waren 'ze niet in staat elkaar dag in dag -uit te beminnen. Een scheutje hdat moet er zo nu en dan in, anders smaakt "t Ie oen zo laf. „Ga nou maar even mee naar mijn kamer, dan. kun je vérder kiften," zei ik, want rest van het gezin zat er mateloos verveeld bij, met' van die „o- zé hebben 't weer" gezichten. Strijdvaardig stond ze op. „Mag ik u dan even vóórgaan vroeg ik lollig, want mijn periodieke behoefte aan twist,, loopt'niet altijd synchroon aart de nare. „He, als je je fameuze grappen nu eens bewaarde voor die mooie krant van je," kefte ze. Dat is ook heel typerend. Als ze kwaad is, doet ze net of dit betoverende dagblad een soort smoe zelige, particuliere hobbfj wan mij is, waar zij niets mee te maken heeft. „Ja, jouw interesse gaat niet ver der dan het salaris^ he?" zei ik, vlam. vattend en ik deed de deur van mijn kamer open. „Salaris? Laat roe ttiet lachen.'" riep ze. „Je bedoelt zeker de grijpstui- ver die Over blijft als al jouw voor schotten er af zijn." De b'el ging en ik drukte open. „Nou moet je eens goed naar me luisteren," zei ik. „Als jé nu denkt, dut ik van plan ben elke week op nieuw te nemen, dat jij..." De kamerdeur ging open eh op de drempel stond een vriendelijke jon geman, die vroeg: „Rookt u lichte shag?" „Ja!" schreeuwde ik. Ik had hem nooit eerder gezien, maar mijn kinderen zijn al zo groot dat er voortdurend allerlei mij niet bekende Halbstarken door het pand lopen, die blijkbaar op enigerlei wij ze 'inet heii samenhangen. als je daar toevallig zin in hebteen mond als een hooischuur tegen me opentrekt, dan heb je hef toch Ielv'fc mis," vervolgde ik grim mig tegen mijn vrouw. De jongeman nam plaats en haalde een cahier te voorschijn. „Een klein diepteonderzoekje," zei hij sereen. Mijn vrouw verliet deuren smijtend het vertrek. Bij legde vier verschillende pakjes, shag voor mij neer en uroep: „Welke kiest U, op het eerste ge zicht?" „Die," snauwde, ik,, op een geel pakje wijzend. De jongeman glimlachte. „Dat zegt bijna iedereen." zei hij. 't Leek mé een roosje met veel doornen. U ziet, die andere pakje» zyn zo genaamde staande pakje.?/* vervolg de hij. „U koos het liggende. Waar om koos u het liggende?" Ik rook een put vol Freudiaanse dubbelzinnigheden eit besloot er niet tu te trappen. „Omdat 't net' een tabaksznkkie is," zei ik. iel. De huistelefoon ging. }Js "die meneer er nop?" vroeg mijn vrouw. „Ja," zei ik. „Je kunt borsten," riep ze, „Dat is een heel leuk antwoord," zei de jongeman prijzend. Hij no teerde nog wat personalia, offreerde een pakje shag voor de moeite en ging heen. Ik nam de huistelefoon. Mij is weg zei ik parmantig. Haar stem klonk vochtig. „Laten we er maar mee ophouden," zei ze. ,,'t ts toch allemaal onzin. La ten -ice maar'naar de bioscoop gaan." Daar hebben we bepaald innig naast elkaar gezetenzonder de film iet? kwalijk te nemen. Waaruit weer volgt dat zo'n diepteonderzoekje wel degelijk nut heeft. KRONKEL (Advertentie LM.) t Flink wrijven rnel Klooster- f balsem; de warmteopwekheTidii I 1 stoffen verjagen snel de pijn. f "geen goud zo gaed" J Als Hij vsiEfiDxHAp siurr MtT 5PR0tT}t HJJ GlRt D' KNUUEN JALOtlto ZIJM AL5 ZÉ hit NU KOMDtPf Zlfcfl Wll Mé" H£M OVERWEG rt m/MNtri ZE ZljfiSRMCTi 6MH RIJDEN. lIöENLIJK HtfcfT Dit jONfittt ttEtR BEHOEFTE AAN VRIENDEN oan aak Donrefö.: aiaar HIJ SCHRIKT ze Af 3453. Maar nu maakt commissaris Barbosa zich "bekend en hij deelt Bas mede, dat de bemanning van de „Waterjuffer" zich als onder arrest moet /beschouwen wegens het., verlenen- van hulp aan een ontsnapte gëva'ngene. „Laten., we eerst eens V-naar binnen gaan, meneer de -commissaris, stelt Bas voor. -daaivis het heerliik koel. En u zult een frisse dronk wel op prijs stellen," Eenmaal de commissaris en zijn piloot, Roberto, kunnen tegenover elkaar gezeten zegt Bas, dat hij alle respect heeft voor de wetten van het land. maar dat hij deze kostbare expeditie nu toch zo maar niet kan afbreken. Ja, dat begrijpt Barbosa ook wel, maar.... Dan doet Bas hem een voorstel: 7.0 lang aar, boord blijven. De expeditie zal en keie weken in beslag hemen. Barbosa zwicht. Hij moet wel. want hij kan John nu immers toch niet terugvoeren naar de stad, nu de helikopter is vernield. W <X"> v Cé1* v v C' door URSULA CURTISS 25 Er was geert spoor van >'n vakantic- stemming drh haar heen, maar on danks de ernstige lijn. van haar mond en haar strenge blik was ze plezierig opgewonden door deze onverwachte gebeurtenis in haar leven. De Mal lows, die ondanks al hun geld. net 7.0 goed dood: gegaan waren als andere mensen. Dat was 00 zichzelf al een schok geweest, hoewel 't haar van die Gerald niet veel interesseerde. Voor zijn vrouw vond ze het vaag maar oprecht jammer. Ze begreep niet veel van Torrant's belangstelling in deze zaak en ze h&d 't eerst nogal raar gevonden zomaar een afspraak met een vreemde man te maken, tot Mol ly haar spottend verzekerde, dat haar eer geen gevaar zou lopen. Daar kwam nog bij. dat Torrant haar 't gevoel had gegeven of ze een persoon van gewicht was, al had ze er geen flauw idee van hoe ze hem zou kun nen helpen. In ieder géval was ze op het ogenblik niet de naamloze werkster, die bevelen in ontvangst moest nemen, maar een mens naar wie aandachtig geluisterd zou wor den. Ze stapte, bij 't Station-Zuid, over op het locaaltje, dat bij iedere brie venbus scheen te stoppen, maar de uitgespaarde 35 dollar waren daar compensatie genoeg voor. Ze zou bovendien nog tijd genoeg hebben óm zich wat op te knappen bij haar zuster voor ze naar die meneer Tor rant ging. Er was nog één andere pas sagier behalve zijzelf. Een school jongen. die uit de trein sprong nog voor hij stilstond en fluitend het perron afliep toen zij uitstapte. Met haar koffertje stevig in haar hand ging ze op haar beurt het verlichte perron over en verdween in de duis ternis. Eerst de Hazeistraat door. dan rechts af de heuvel op langs de "Willet'* vijver. Het huis wan haar zuster lag net om de bocht. De nacht was ijzig koud en heel stil otn haar heen, maar me vrouw Partridge was gehard en had, als vrouw van het 'land. geen last van de kleine geluiden, die er bui ten altijd 2ijn in het donker. De takken, die langs eikaar schuur den, leken op voetstappen als je niet beter wist. Ze kende dat. Het was de gewone reactie van hout bij deze vorst. En de ademhaiing van een mens, die ze zo vlak achter zich hoorde, was een heester met Het lichaam van mevrouw Partrid- ge kwam in de vijver terecht als een voorwerp uit een wrang blijspel: een zacht gekraak, wat gespat en een grote, zwarte, onregelmatige ster in het glinsterende ij's. Minuten Jater verscheen haar hoofd, werd het ijsoppervlak opnieuw ge broken, maarzonder geluid. Alleen doodsbange ogen en een vertrokken mond. Even later was zelfs dat ver dwenen. HOOFDSTUK 10 Robert Mass. negen jaar oud, bleef staan kijken naar.de 'ster In het ijs, die een klein beetje inge zonken was. Hij bleef staan kijken omdat hij, onderweg naar school, iédere gelegenheid aangreep om te blijven staan, waar nog bijkwam dat de Willet's Vijver alleen al boeiend was door het simpele feit.dat het streng verboden terrein was. Het water was diep en gevaarlijk. 3n de zomer werkte het als een mag-, neet op de kinderen en ieder jaar maakte het slachtoffers door de dik ke, taaie planten/ onder het onschul dig lijkende oppervlak. Jn de win ter wa3 het al even verleidelijk, want het ijswas „veel gladder aan in welke andere vijver van de stad ook. Vanmorgen was het niet glad, Ro bert stond nadenkend aan de kant. Zijn broodtrommetje, zijn schoolboe ken en de tijd vergat hij volledig. 1 Aan weerszijden van de vijver ston den borden met „Verboden hier te schaatsen", maar er waren altijd jongens, die zich daar niet aan stoorden. Robert vroeg zich af hoe ze die ster gemaakt hadden, Hjj vroeg zich nog iets anders, ook af, maar zette het onmiddellijk weer uit z'n hoofd. Hij werd heen en weer geslingerd tussen de zekerheid, dat hij op z'n kop zou krijgen als iemand er ach ter kwam, dat hij deze verboden, kortere weg had genomen en de hoop er iemand van z'n eigen leef tijd, maar roet meer lef, bij te kun nen lappen. De strijd was gestreden. Hij ging terug naar huis, barstend van deugdzaamheid, om zijn moe der te verteilen, dat'er zo'n rare. witte bal onder 't ijs van de Willet Vijver lag. Robert was een doorzettertje en twintig minuten later was Henriette ■Moss met hem op weg cm zelf een kijkje te nemen, - Robert ging niet meer naar school die dag en door de dingen-die volg den dacht niemand eraan hem, waar. voor dan ook, op z'n kop te geven. Torrant realiseerde zich later, dat er genoeg dingen waren geweest om hem te alarmeren. In iedere kleine stad waar iets ergs gebeurt, heerst een bepaalde opwinding. Om te ginnen had hij mevrouw Judd door de telefoon in de hal horen zeggen;. „Wat ontzettend! En dan zo'n klein jongetje..." Verder had de eigena res van de boekwinkel als maar haar hoofd staan schudden en iets gemop perd over „drooglegging". En op de hóek van de hoofdstraat had een agent met een hele groepmensen staan praten. Maar ondanks dat al les zat hij volslagen wezenloos ie kijken toen de serveerster van het Bluebird Café hem het nieuws ver telde. Hij had 't gevoel of er twee vrouwen waren die Sarah Partridge heetten en of hij met het slachtoffer niets te maken had. De Sarah Partridge die hij bedoel de en op wie'hij met Maria Rowan vergeefs had zitten wachten, had gewoon besloten toch naar Chaun- cy te komen. Ze had de hele zaak achteraf niet vertrouwd. Misschien had hij té-veel z'n best gedaan.haar over te halen en had dat haar wel afgeschrokken, Iri ieder- geval was ze rustig thuis gebleven bij haar zuster-in Lynnfield, (wordt vervolgd)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1958 | | pagina 1