De mammoet van Cals
H
mm
dê éMi&ê. wdum
O'
Ook u kunt voor
parfums een naam
verzinnen
I Indonesië voor een
economisch en
politiek bankroet
CAROL
DAY
Uw Kunstgebit
Bij nationalisatie is
betaling dubieus
door
David Wright
DEUREN GESLOTEN
Spionagezaak
voor hoge raad
Spit In de rug
KloosSer&alsem
A SPROETJE SPAR
door FRANK GODWi
AVONTUREN
VAN
KAPITEIN
ROB
Dinsdag 4 november 1QJÓ
El ïvptfomwerp lot ..repeling van lier voortgezet onderwijs" van
minister Cal.s vertoont twee .moderne strekkingen: het wil ordenen
en het wil vereenvoudigen, in de moderne maatschappij met haar
sttel groter wordende en zich sterk wijzigende behoeften aan
onderwijs ziet rnen twee dingen gebeuren: verstarring aan de ene kant
en een haast eindeloze toeneming en differentiatie.aan de andere kant.
wat minister Cals wil. is gericht op aanpassing en op het samenvatten
van de verschillende, soorten van voortgezet onderwijs in een klein aantal
begrijpelijke: en overzichtelijke formules.
Of dit laatste helemaal is gelukt? Erkend moet worden dat in het
Êchema-Cals' hef algemene beeld weinig ingewikkeldheden vertoontmaar
eep mogelijkheid tot verwarring is er toch wel weer. De verdeling van het
voortgezet 'onderwijs, voorzover dit niet 'opjeidt tot hogeschool of universi-
teit, in lager, middelbaar en hoger, kan niet anders dan misverstand-wek-
ïcend worden genoemd, in aanmerking genomen, dat de oude categorieën 1
lager, middelbaar en hoger onderwijs in feite ook in stand blijven. Het is i
waar. dat de minister de term wetenschappelijk onderwijs heeft uitgevon
den voor wat tot dusver hoger onderwijs was. maar de levensvatbaarheid
daarvan lijkt ons gering aangezien er niets uit blijkt van een rangorde.
Naar onze mening had de bewindsman verstandiger gedaan, de om
schrijving hoger onderwijs normaal te handhaven
weinig zin een parfum te gebruiken
dat na een uur is uitgewerkt. Het
vinden van een par'am dat „houdt"
is dan ook de moeilijkste kant van
de zaak.
OOK u kunt op een eenvou
dige manier in de par-
fum-bu$ines$ gaanAls u
bijv. een geschikte naam weet, een bekend merk te beschermen,te-
kunt u die deponeren bij het gen imitatie en oneerlijke concur-
L r/snïiir Tn vvoctcmmIté* Vn n ri r* rt it: Har
die het modehuis al heeft.
~-w,. en voor de onderschei-
dingen lager, middelbaar en hoger in de middengroep b.v. de termen 1 - 0
eerste, tweede en derde graad te kiezen. Het is geen halszaak, en wij zullen ymeurs JrangatS'Het moet na- landen isjiet heel wat moeilijker,
straks enige o.i. klemmender bezwaren tegen liet ontwerp ontwikkelen. 17" %""e* 1~~'~ T""3" ^u"
Maar het is toch ook meer dan een schoonheidsfout, gelet op de niet
denkbeeldige kans, dat in de toekomst mensen met een zeer verschillende
opleiding zich gelijkelijk gevormd door bet boger onderwijs noemen.
ONS voornaamste bezwaar geldt echter de rigoureuse scheiding van
wat wij gemakshalve maar het middelbaar onderwijs zullen noe
men van her voorbereidend wetenschappelijk onderwijs. Wij kennen
••2eer ZWflkke punten van de huidige die zowel eind
onderwijs geeft ais beoogt op te leiden voor de universiteit, en het beide
misschien niet helemaal bevredigend doet. Er zit dan ook wel een zekere
logica in hef nieuwe systeem, dat na de z.g. brugklasse noopt tot een
keuze.
Natuurlijk, het doen van een keuze op betrekkelijk jeugdige leeftijd
maakt het voor de leerkrachten, en de overheid veel eenvoudiger. £r is
minder onzekerheid in de opleiding omdat het onnodig is geworden, naar
alle kanten de mogelijkheden open te houden; en er is misschien ook min-x---v
der kans op mislukking, betgeeo een goede zaak is voor de schatkist dieftt tot een akkoord te komen £gn Wereld
nu aanmerkelijk meer betaalt dart nodig zou zijn, wanneer alle opleidingen lOïTl de tiaü7ïl te mogen gebnii-
meteen welgekozen waren. De praktijk heeft echter geleerd (en iedere# ken.
enigszins ingewijde xveet dat) dat de keuze op twaalf- of dertienjarige
leeftijd ondanks alle voorzorg en voorlichting heel vaak een verkeerde
blijkt te zijn.^En het lijkt ons toe dat de mogelijkheid ora later te ver
anderen, er bij de nieuwe regeling, om het maar zacht uit te drukken, niet
beter op wordt.
Het is waar. dat minister Cals iri zijn toelichting een algemene maat
regel van bestuur 'omtrent de 2.g. horizontale binding van de onderwijs
soorten in uitzicht stelt. Het weinige, wat hij hiervan zegt, is echter niet
geschikt om op dit punt de toekomst met vertrouwen tegemoet te zien. De
zaak is, dat de middelbare school waarschijnlijk een meer gedifferentieerd
en op de praktijk gericht instituut zal worden. En hoe meer dit het geval
is, hoe minder de mogelijkheid bestaat van een succesvolle overgang van
leerlingen van gymnasia en athenea naar deze schoolsoort en omgekeerd,
ook al bestaan hiervoor welomschrex-en regels.
M het maar ronduit te zeggen: vrij vinden dat het voorbereidend
wetenschappelijk en het. wetenschappelijk (universitair en ander
hoger) onderwijs veel te veel een afgesloten geheel worden. De
waaide van de einddiploma's van gymnasium en atheneum komt
in de lucht te hangen, wanneer deze diploma's alleen maar de strekking
nebben te verklaren, dat de bezitter geschikt is bevonden om tot een uni
versiteit of-hogeschool te worden toegelaten. Anderzijds zal liet ver
schijnsel dat velen, die graag zouden studeren, door een toevallig niet
kloppende opleiding hiertoe de kans niet krijgen, zich in versterkte mate
voordoen. Het wetsontwerp van minister Cals maakt op dit punt de dingen
alleen maar erger. Daar is bovendien het gevaar dat het onderwijs aan
gymnasia en athenea in routine gaat verstarren.
Opzet is dit alles natuurlijk niet; .het is alleen het gevolg van de neiging
tot perfectionisme. Men wil alles zo goed en 7.0 sluitend mogelijk regelen,
hetgeen op zichzelf natuurlijk een verdienstelijk streven is, maar komt
dan baast altijd in conflict met de menselijke natuur, die grillig is en
zich niet in bepaalde regels laat vangen. De mammoetwet van Cals is de
vrucht van een lange voorbereiding, maar ze beeft de'helderheid em de
systematiek, welke zo slecht passen op zo iets ondefinieerbaars en ver
rassends ais de menselijke geest. Natuurlijk moet deze wet-Cais ook worden
beoordeeld op de voordelen, die ze mogelijk biedt boven de huidige nogal
verwarde toestand maar wij zien de al te categorische indeling van de
leerlingen na de brugklasse als een zeer groot bezwaar.
Protest tegen terugzenden
van verstekelingen
VALKEÜBUBG De "Stichting
van uit. „Indonesië" gerepatrieerde
Nederlanders <S.I.G.N.) heeft protest
aangetekend tegen de houding van
de regering bij het terugzenden van
de 37 verstekelingen naar Indonesië.
„De beslissing tot terugzending mo
ge juridisch volkomen waterdicht
zijn, gezien de voorgeschiedenis van
dit verstekelingënprobleem en ook
om redenen van humanitaire aard
kunnen wij deze beslissing allesbe
halve stijlvol noemen", aldus de ai-
gemene voorzitter, de heer G. Simon
uit Heerlen.
tuurlijk een originele naam Zo heeft het vroegere Indo-China
'zijn. Geen „Arabische nachten" bijvoorbeeld in tic Franse parfum-
1 ~c t x t wereld ongeveer dezelfde naam die
1 oj „Mijn liefste 0J zo want dat japap heeft in de Duitse camera-in-
is eyen gewoon als Jantje of dustrie. Er 2itten hier een aantal
Pietje voor de burqerlijke kleine bedrijfjes die er geen been
j a s m zien de beste parfums na te maken.
stand. U kunt dan de parjtim- Pary5 hea£t. in de Kue de Ia
fabnfcontejt aflopen en zeggen: Faisanderie, een museum voor. ver-
rj. iiofi pa7, valsingen "waar men ook de imitatie
'ieo een voortrejjeLi/Ke van namen, verpakkingen en flacons
naam voor uw nieuwe pro- van parfums kan zien. Soms zijn het
dukt. Wat heeft U er vóór duidelijk vervalsingen, een andere
o.v „x keer is het moeilijk uit te.maken
over. of wachten totdat een 0f bet ecnt een vervalsing dan wel
fobriAcemt, misschien over een gelijkenis is. In die gevallen
twee missc/it.Ê'n ower tien idar heeft de rechter echter toch ten
zwee missc/uen over zien jaar, gunste vajl de eerste fabriek beslist,
toevallig op dezelfde naam Vervalsingen zijn de schaduwzijden
kamt. Hij is dan verplicht met van een overigens fascinerende we-
- - - - van schoonheid en elegance,
die duidelijk in twee
gedeelten uiteenvalt. Want naast de
ware parfumfabrieken zijn er de
modehuizen. Er is praktisch geen
Hetzelfde geldt voor de flacons enkel Frans modehuis dat niet zijn
wan?2hrtfa&ït vrStem S
zich voor dot wét de naam en de Pr0'!'®01' °aP ,v in., dc naam'
verpakking officieel beschermd zijn
en niet het produkt waarom 't gaat:
het parfum zelf. Maar misschien is
dat toch niet 20 vreemd als het op
het eerste gezicht lijkt.
Geen parfumfabrikant zal 't'open-
Om tot slot nog even op de
terug te komen: ook hierin doet
zich een interessante ontwikkeling
voor. In ons eerste artikel spraken
we al van een verschuiving van het
zware, ietwat zwoele parfum naar
het lichtere en sportieve parfum.
Eenzelfde verschijnsel doet zich voor
daardoor misverstand kunnen Over het maken van de parfums bij de namen; zij zijn bescheidener,
wekken, afgezien van het gevaar hebben wc u weinig verteld omdat men moet haast zeggen: kuiser, ge-
dat men dan een proces riskeert. dit een pro2aisch proces is waaraan worden. Zeker, er 2ijn ook nu nog
Wanneer de parfumfabrikant ten grote ketels te pas' komen. Men parfums met namen als „Gevaar" en
slotte een geschikte naam gevonden waant zich eerder in een zeepzie- „Indiscreet" (waarbij men dient te
heeft, dient hij die niet alleen in derij dan in een bedrijf waar verfijn- bedenken dat zij in het Frans altijd
Frankrijk maar ook elders te laten de produkt en worden gemaakt. Maar iets minder „hard" klinken dan in
beschermen. Die kosten hangen af het belangrijkste werk is dan al ge-, het Nederlands) maar dat is allemaal,
van de bekendheid van het parfum het vinden van de juiste nog heel onschuldig bij de namen,
maar lopen al gauw in de tiendui- samenstelling. die m de" twintiger en de eerste
zenden guldens. Maar dan is men er Het gaat er niet alleen om een ^cr dertiger jaren opgeld de-
nog niet. Het gebeurt niet zeiden parfum te vinden dat lekker ruikt. den. „Vannacht of nooit", „Ons
dat een parfum fabrikant zo'n tien het moet ook „blijven" ruiken. Want schoonste moment of „Nacht der
processen per jaar moet voeren om het heeft uiteraard voor een vrouw liefde" waren toen heel gewoon,
Wie sprak daar boze woorden over
liet moet natuurlijk wel heel gen s&a» de ..bandeloosheid" van de heden-
als er ook niet een parfumkoningin rlaapep ioj?iyH'
wordt gekozen. De koningin, In het - -1
nog wel te doen maar in andere midden, en haar tweesecondantes H. A, WIGBOLD
zullen al lopende de geur der Franse
parfums verspreiden. (SLOT)
lijk erkennen maar naam en verpak
king zijn eigenlijk .be
langrijker dan het par.
fum. Het is een onge
schreven wet in de par
fumwereld dat het beste
parfum niet te verkopen
is wanneer de vérpak
king onaantrekkelijk en
de flacon onaanzienlijk is.
Dit heeft een verschijnsel in het
leven geroepen dat de parfumfabvi»
kanten nachtmerries bezorgt: dat der
afpersers. Mensen dié een naam de
poneren en via stromannen of an
dere slinkse manieren proberen te
bereiken dat een parfumfabrikant
juist die naam kiest, Hij staat dan
voor de keus een proces tegen zich
te krijgen of een enorme som te be
talen voor de rechten.
Deze mistoestanden zouden waar
schijnlijk nog grotere afmetingen
aannemen wanneer het iets gemak
kelijker was een goede naam te be
denken. Dat is het allerminst. Ten
eerste wordt het steeds moeilijker'
een naam te bedenken die niet door
een ander al eens is verzonnen. Bij
het Syndicat zijn thans een 30.000
namen gedeponeerd. De boeken, van
Baudelaire en Verlaine zijn volko
men afgegraasd.
Bovendien moet de naam aan al
lerlei voorwaarden voldoen. Hij
moet de verbeelding raken, onmid
dellijk herinneringen en gedachten
oproepen, gedachten aan schoonheid,
romantiek of liefde. Hij moet ook
internationaal zijn. Er zijn namen,
die in het Frans prachtig maar in
een andere taal afschuwelijk klinken,
Er zijn namen die te veel lijken op
een woord uit een andere taal dat
iets geheel anders beduidt. Er zijn
namen die te veel lijken op een'
naam van een reeds bestaand parfum
DJAKARTA, Zodra het Indonesische parlement het wets
ontwerp tot nationalisatie zal hebben aangenomen, waaraan
het kabinet-Djoeanda einde vorige week zijn goedkeuring heeft
gehecht* zullen de Nederlandse ondernemingen In Indonesië
staatseigendom worden. De verwachting is dat de parlementai
re behandeling nog in dit jaar haar beslag zal krijgen. Intus
sen echter is er over de betaling van een schadevergoeding
nog niets met zekerheid bekend: noch omtrent het totale be
drag daarvan, noch over de wijze van uitbetaling.
Het eerste artikel van de'nationa-
lisatiewet-zegt, dat het bedra^ der
schadeloosstelling voor de in staats
eigendom te nemen ondernemingen
zal worden vastgesteld door 'een spe
ciale commissie. Maar de procedure
welke hierbij zal worden gevolgd
moet nog worden geregeld bij een
afzonderlijke wet, waarin tevens zal
worden bepaald hoe de uitbetaling
zal worden geregeld. Er is dus voors
hands allerminst reden tot optimisme
aangaande de kansen op enige wer
kelijke betaling.
Dit nog te minder._nu regerings
gezinde bladen ie Djakarta deze
week opnieuw hébben geschreven
dat over compensatie alléén zou kun
nen worden gesproken „nadat West-
frian aan Indonesië zal zijn overge
dragen".
Overigens geeft ook afgezien
van enig verband met Nederlandse
belangen de financieel-economi-
sche situatie van Indonesië alle aan
leiding tot pessimisme. Als gevolg
van gestadig toenemendgebrek aan
grondstoffen welke uit het buiten
land moéten worden betrokken, blij
ken de Indonesische nationale indus
trieën - voor een ernstige crisis te
zijn gekomen. Vele bedrijfsleiders
van fabrieken uit de klasse van mid
delbare grootte verwachten, dat slui
ten binnen zeer afzienbare tijd on
vermijdelijk zal worden.
'(Advertentie 1M.) -
de gehele dag
onwrikbaar op zijn plaats!
Als O wilt, dat Uw kunstgebit de ge
hele dag door gemakkelijk, stevig en
zeker zit, r>eem dao DENTOFIX een
nieuw, beproefd, autisepüsdi poeder
eo «trool een weinig op de gebitsplaat
U zult meer dan tevreden zijn en alle
ongemakken van Uw kunstgebit ver
geten, want U kunt lachen, spreken en
eten zoarla U wlltl DENTOF1X Is daar
bij verfrissend, voorkomt onaangename
reuk uit de mond en Is een Weldaad
voor Uw gehemelte. Wij garanderen,
dat U tevreden zult zijn. Verkrijgbaar
in discrete, neutrale plastic flacons,
prijs 1, 2,35, bij apotheken en dro
gisterijen.
Dit jaar zijn de inkomsten uit de
uitvoer (met uitzondering van aard-
olie-produkten) in vergelijking met
1957 met 35 pet verminderd.
Het tekort op de staatsbegroting
wordt voor 1958/59, zoals wij al be
richtten, officieel geraamd op acht
miljard roepiafa, maar reeds becijfe
ren diverse commentatoren, dat het
in de praktijk wel aanzienlijk hoger
zal blijken te liggen. Moh, Hatta
nog altüd een der bekwaamste en
meest zakelijke economen welke In
donesië tel}: 1heeft o.a, verklaard
dat. naar zijn verwachting het tekort
tot boven de 12 miljard zal stijgen.
In deze omstandigheden is het ver
klaarbaar, dat uit de kringen der
intellectuelen en van de mohamme
daanse oppositie opnieuw sterker
aandrang komt om nu eindelijk tot
een oplossing te komen voor de po
litieke moeilijkheden, welke men in
die kringen in nauw verband ziet
met de economische impasse.
O j
(Van één onzer verslaggevers)
DEN HAAG. Voor de Hoge j
Raad Is vandaag de zaak behan
deld tegen de Tilburgse dirigënt-
musicus Stan D van E. Hü wordt
van spionage erdacht. Voor de
rechtbank te Breda werd hij des
tijds veroordeeld tot vier jaar ge
vangenisstraf. Het Hof te 's-Herto-
genbosch maakte daar drie jaar j
van.
Na uitvoerig overleg tussen de t
president van de Hoge Raad, de i
procureur-generaal en de veraédi- j
ger van de verdachte, de Haagse
advocaat mr. P. van 't Hoff Stolk
is besloten de zaak met gesloten
deuren te behandelen, zoals ook ge
schied is voor de rechtbank en het
hof.
Over. vier weken zal de procu
reur-generaal conclusie nemen en
over acht weken kan verwacht
worden, dat de Hoge Raad uit
spraak zal doen.
GENT De in Ter neuzen woon
achtige Nederlander Jos Wellemaer
is in Gent bij het lossen van een aak
te water geraakt en verdronken.
S^ISTERAVOND 110 het eten fci-e-
v-* gen mijn vrouw en ik. opeens
ruzie.
De een of andere futiliteit,
jMaar'het zat de hele dag al in de
lucht, gewoon, omdat het weer eens
tijd werd. Want zo eens in de week
moet je ih het huwelijk een beetje
schreeuwen en met deuren smijten,
om de opgezamelde irritaties te lo-
zen, anders krijg jc er bulten of ge.
zwellen van.
1 „Ja, jü niet je kletspraatjes altijd"
sei myh «rouw en 2e keek me aan óf
ze me graag eigenhandig de keel af
zou snijden. Ook dat is nodig in het
huwelijk. Zelfs in hef paradijs waren
'ze niet in staat elkaar dag in dag -uit
te beminnen. Een scheutje hdat moet
er zo nu en dan in, anders smaakt "t
Ie oen zo laf.
„Ga nou maar even mee naar mijn
kamer, dan. kun je vérder kiften,"
zei ik, want rest van het gezin zat
er mateloos verveeld bij, met' van
die „o- zé hebben 't weer" gezichten.
Strijdvaardig stond ze op.
„Mag ik u dan even vóórgaan
vroeg ik lollig, want mijn periodieke
behoefte aan twist,, loopt'niet altijd
synchroon aart de nare.
„He, als je je fameuze grappen nu
eens bewaarde voor die mooie krant
van je," kefte ze.
Dat is ook heel typerend.
Als ze kwaad is, doet ze net of dit
betoverende dagblad een soort smoe
zelige, particuliere hobbfj wan mij is,
waar zij niets mee te maken heeft.
„Ja, jouw interesse gaat niet ver
der dan het salaris^ he?" zei ik, vlam.
vattend en ik deed de deur van mijn
kamer open.
„Salaris? Laat roe ttiet lachen.'" riep
ze. „Je bedoelt zeker de grijpstui-
ver die Over blijft als al jouw voor
schotten er af zijn."
De b'el ging en ik drukte open.
„Nou moet je eens goed naar me
luisteren," zei ik. „Als jé nu denkt,
dut ik van plan ben elke week op
nieuw te nemen, dat jij..."
De kamerdeur ging open eh op de
drempel stond een vriendelijke jon
geman, die vroeg:
„Rookt u lichte shag?"
„Ja!" schreeuwde ik.
Ik had hem nooit eerder gezien,
maar mijn kinderen zijn al zo groot
dat er voortdurend allerlei mij niet
bekende Halbstarken door het pand
lopen, die blijkbaar op enigerlei wij
ze 'inet heii samenhangen.
als je daar toevallig zin in
hebteen mond als een hooischuur
tegen me opentrekt, dan heb je hef
toch Ielv'fc mis," vervolgde ik grim
mig tegen mijn vrouw.
De jongeman nam plaats en haalde
een cahier te voorschijn.
„Een klein diepteonderzoekje," zei
hij sereen. Mijn vrouw verliet deuren
smijtend het vertrek. Bij legde vier
verschillende pakjes, shag voor mij
neer en uroep:
„Welke kiest U, op het eerste ge
zicht?"
„Die," snauwde, ik,, op een geel
pakje wijzend.
De jongeman glimlachte.
„Dat zegt bijna iedereen." zei hij.
't Leek mé een roosje met veel
doornen.
U ziet, die andere pakje» zyn zo
genaamde staande pakje.?/* vervolg
de hij. „U koos het liggende. Waar
om koos u het liggende?"
Ik rook een put vol Freudiaanse
dubbelzinnigheden eit besloot er niet
tu te trappen.
„Omdat 't net' een tabaksznkkie is,"
zei ik. iel.
De huistelefoon ging.
}Js "die meneer er nop?" vroeg
mijn vrouw.
„Ja," zei ik.
„Je kunt borsten," riep ze,
„Dat is een heel leuk antwoord,"
zei de jongeman prijzend. Hij no
teerde nog wat personalia, offreerde
een pakje shag voor de moeite en
ging heen. Ik nam de huistelefoon.
Mij is weg zei ik parmantig.
Haar stem klonk vochtig.
„Laten we er maar mee ophouden,"
zei ze. ,,'t ts toch allemaal onzin. La
ten -ice maar'naar de bioscoop gaan."
Daar hebben we bepaald innig
naast elkaar gezetenzonder de film
iet? kwalijk te nemen. Waaruit weer
volgt dat zo'n diepteonderzoekje wel
degelijk nut heeft.
KRONKEL
(Advertentie LM.)
t Flink wrijven rnel Klooster- f
balsem; de warmteopwekheTidii I
1 stoffen verjagen snel de pijn. f
"geen goud zo gaed" J
Als Hij vsiEfiDxHAp siurr
MtT 5PR0tT}t HJJ
GlRt D'
KNUUEN JALOtlto ZIJM
AL5 ZÉ hit NU KOMDtPf
Zlfcfl
Wll Mé" H£M OVERWEG
rt m/MNtri
ZE ZljfiSRMCTi
6MH RIJDEN.
lIöENLIJK HtfcfT Dit jONfittt
ttEtR BEHOEFTE AAN VRIENDEN
oan aak Donrefö.: aiaar
HIJ SCHRIKT ze Af
3453. Maar nu maakt commissaris Barbosa zich
"bekend en hij deelt Bas mede, dat de bemanning
van de „Waterjuffer" zich als onder arrest moet
/beschouwen wegens het., verlenen- van hulp aan
een ontsnapte gëva'ngene. „Laten., we eerst eens
V-naar binnen gaan, meneer de -commissaris, stelt
Bas voor. -daaivis het heerliik koel. En u zult
een frisse dronk wel op prijs stellen," Eenmaal de commissaris en zijn piloot, Roberto, kunnen
tegenover elkaar gezeten zegt Bas, dat hij alle
respect heeft voor de wetten van het land. maar
dat hij deze kostbare expeditie nu toch zo maar
niet kan afbreken. Ja, dat begrijpt Barbosa ook
wel, maar.... Dan doet Bas hem een voorstel:
7.0 lang aar, boord blijven. De expeditie zal en
keie weken in beslag hemen. Barbosa zwicht. Hij
moet wel. want hij kan John nu immers toch niet
terugvoeren naar de stad, nu de helikopter is
vernield.
W <X"> v Cé1* v v C'
door URSULA CURTISS
25
Er was geert spoor van >'n vakantic-
stemming drh haar heen, maar on
danks de ernstige lijn. van haar mond
en haar strenge blik was ze plezierig
opgewonden door deze onverwachte
gebeurtenis in haar leven. De Mal
lows, die ondanks al hun geld. net 7.0
goed dood: gegaan waren als andere
mensen. Dat was 00 zichzelf al een
schok geweest, hoewel 't haar van die
Gerald niet veel interesseerde. Voor
zijn vrouw vond ze het vaag maar
oprecht jammer. Ze begreep niet veel
van Torrant's belangstelling in deze
zaak en ze h&d 't eerst nogal raar
gevonden zomaar een afspraak met
een vreemde man te maken, tot Mol
ly haar spottend verzekerde, dat
haar eer geen gevaar zou lopen. Daar
kwam nog bij. dat Torrant haar 't
gevoel had gegeven of ze een persoon
van gewicht was, al had ze er geen
flauw idee van hoe ze hem zou kun
nen helpen. In ieder géval was ze
op het ogenblik niet de naamloze
werkster, die bevelen in ontvangst
moest nemen, maar een mens naar
wie aandachtig geluisterd zou wor
den.
Ze stapte, bij 't Station-Zuid, over
op het locaaltje, dat bij iedere brie
venbus scheen te stoppen, maar de
uitgespaarde 35 dollar waren daar
compensatie genoeg voor. Ze zou
bovendien nog tijd genoeg hebben
óm zich wat op te knappen bij haar
zuster voor ze naar die meneer Tor
rant ging.
Er was nog één andere pas
sagier behalve zijzelf. Een school
jongen. die uit de trein sprong nog
voor hij stilstond en fluitend het
perron afliep toen zij uitstapte. Met
haar koffertje stevig in haar hand
ging ze op haar beurt het verlichte
perron over en verdween in de duis
ternis.
Eerst de Hazeistraat door. dan rechts
af de heuvel op langs de "Willet'*
vijver. Het huis wan haar zuster
lag net om de bocht.
De nacht was ijzig koud en heel
stil otn haar heen, maar me
vrouw Partridge was gehard en had,
als vrouw van het 'land. geen last
van de kleine geluiden, die er bui
ten altijd 2ijn in het donker.
De takken, die langs eikaar schuur
den, leken op voetstappen als je niet
beter wist. Ze kende dat. Het was de
gewone reactie van hout bij deze
vorst. En de ademhaiing van een
mens, die ze zo vlak achter zich
hoorde, was een heester met
Het lichaam van mevrouw Partrid-
ge kwam in de vijver terecht als een
voorwerp uit een wrang blijspel:
een zacht gekraak, wat gespat en
een grote, zwarte, onregelmatige ster
in het glinsterende ij's.
Minuten Jater verscheen haar hoofd,
werd het ijsoppervlak opnieuw ge
broken, maarzonder geluid. Alleen
doodsbange ogen en een vertrokken
mond. Even later was zelfs dat ver
dwenen.
HOOFDSTUK 10
Robert Mass. negen jaar oud,
bleef staan kijken naar.de 'ster In
het ijs, die een klein beetje inge
zonken was. Hij bleef staan kijken
omdat hij, onderweg naar school,
iédere gelegenheid aangreep om te
blijven staan, waar nog bijkwam dat
de Willet's Vijver alleen al boeiend
was door het simpele feit.dat het
streng verboden terrein was.
Het water was diep en gevaarlijk.
3n de zomer werkte het als een mag-,
neet op de kinderen en ieder jaar
maakte het slachtoffers door de dik
ke, taaie planten/ onder het onschul
dig lijkende oppervlak. Jn de win
ter wa3 het al even verleidelijk, want
het ijswas „veel gladder aan in
welke andere vijver van de stad ook.
Vanmorgen was het niet glad, Ro
bert stond nadenkend aan de kant.
Zijn broodtrommetje, zijn schoolboe
ken en de tijd vergat hij volledig.
1 Aan weerszijden van de vijver ston
den borden met „Verboden hier te
schaatsen", maar er waren altijd
jongens, die zich daar niet aan
stoorden. Robert vroeg zich af hoe
ze die ster gemaakt hadden, Hjj
vroeg zich nog iets anders, ook af,
maar zette het onmiddellijk weer
uit z'n hoofd.
Hij werd heen en weer geslingerd
tussen de zekerheid, dat hij op z'n
kop zou krijgen als iemand er ach
ter kwam, dat hij deze verboden,
kortere weg had genomen en de
hoop er iemand van z'n eigen leef
tijd, maar roet meer lef, bij te kun
nen lappen. De strijd was gestreden.
Hij ging terug naar huis, barstend
van deugdzaamheid, om zijn moe
der te verteilen, dat'er zo'n rare.
witte bal onder 't ijs van de Willet
Vijver lag.
Robert was een doorzettertje en
twintig minuten later was Henriette
■Moss met hem op weg cm zelf een
kijkje te nemen, -
Robert ging niet meer naar school
die dag en door de dingen-die volg
den dacht niemand eraan hem, waar.
voor dan ook, op z'n kop te geven.
Torrant realiseerde zich later, dat
er genoeg dingen waren geweest om
hem te alarmeren. In iedere kleine
stad waar iets ergs gebeurt, heerst
een bepaalde opwinding. Om te
ginnen had hij mevrouw Judd door
de telefoon in de hal horen zeggen;.
„Wat ontzettend! En dan zo'n klein
jongetje..." Verder had de eigena
res van de boekwinkel als maar haar
hoofd staan schudden en iets gemop
perd over „drooglegging". En op de
hóek van de hoofdstraat had een
agent met een hele groepmensen
staan praten. Maar ondanks dat al
les zat hij volslagen wezenloos ie
kijken toen de serveerster van het
Bluebird Café hem het nieuws ver
telde. Hij had 't gevoel of er twee
vrouwen waren die Sarah Partridge
heetten en of hij met het slachtoffer
niets te maken had.
De Sarah Partridge die hij bedoel
de en op wie'hij met Maria Rowan
vergeefs had zitten wachten, had
gewoon besloten toch naar Chaun-
cy te komen. Ze had de hele zaak
achteraf niet vertrouwd. Misschien
had hij té-veel z'n best gedaan.haar
over te halen en had dat haar wel
afgeschrokken, Iri ieder- geval was
ze rustig thuis gebleven bij haar
zuster-in Lynnfield,
(wordt vervolgd)