Afscheid van de politiek
Mr. Burgers zeven punten
m
PISS
vm c r c
iMdüM
CAROL
wÊÊmÊrnÊmmËM
EEG en FAMA
bieden brede
perspectieven
Het versje
psn's^ iffls igrsss' ^«?^ss,-gewed*n rael
Se&ctape
Seêétofie
Geen bomen vellen,
dan terrein dicht
door t"
SPROETJE SPA
Dinsdag 25 november 1958
CHOCOLADE!
DK eerste romle vgn de franje verkieiinsen heeft nog maar weinig
iifjifvaardigdt'it opgeleverd: maar wel heeft ze een tamelijk duide-
fïjk bctifd gegeven van efe gezindheid der kiezers. Kiezers, dat rijn
niet alleen degenen, die dc moeite hebben willen nemen om hun
stem uit ie brengen'het zijn nok de thuisblijvers, Men zou de zaken ver
keerd mirMelb-n done groot verschil te maken tussen de stemmers en de
tbnishliiveis. He kiezer, die hef net nie| helemaal de moeite waard vindt
om een si»-mhUir-t in te vullen, en do kiezer die het. nu ja, toch maar even
doet, ontlopen elkaar niet zo veel. Het gemis aan geestdrift bij hen. die
wel de gans naar het stemlokaal hadden ondernomen, blijkt uit het
aantal ongeldige stemmen: een kwart van hel totaal. Van elke vier kiezers
was er één niet opgekomen: en van elke vier stemmers deed één het niet
goed, opzettelijk of onopzettelijk, maar in elk geval vooral uit onver,
scftilligheid.
Hei is alsof de kiezers hebben willen zeggen: wij hebben onlangs toch
ja geantwoord voor de Cautie, waarom ons nu opnieuw lastig vallen!
jDe apathie.was trouwens in.de dagen voor rle verkiezingen zeer duidelijk
aan hef licht gekomen.. F.r waren vergaderingen genoeg, maar mensen
kwamen er niet. Alleen -en militante figuur als Mendès-Francé genoot
enige belangstelling, maar klaarblijkelijk geen belangstelling van cle
goede soort, want zondag was. hij één van de weinigen, die toen al defini
tief de kous op de kop hadden gekregen. Een veeg teken, zo mag men het
wel noemen, deze ongeïnteresseerdheid. De GauJle kreeg zijn ja indertijd
ïnet grote meerderheid; nu verwierven degenen de meeste stemmen, die
betbest aaunemelijk hadden kunnen maken, dat zij vrienden en aanhan
gers waren, van de grote generaal. Of is het zo nog niet helemaal goed
gesteld? Hebhen die afgevaardigden niet de meeste «temmen gekregen,
van wie de kiezers-verwachtten, dat zij hen met rust zouden laten?
GROOT zijn zonder hinder,.glorie zonder offers, dat is vat velen
in Frankrijk wensen. Zij houden er van in een gerespecteerd cn
gevreesd land te wonen, maar het moet hun geen moeite kosten, om
van geld maar helemaal te zwijgen; want wat heeft'de overheid met
ban eerlijk verdiende inkomen te maken? Van deze verkiezingen gaat de
boodschap uit: zorg, dat Frankrijk belangrijk blijft en zorg, dat Algeria niet
verloren gaat, maar laat ons er verdet in 's hemelsnaam buiten. Wie dat
wil, kan .er zoiets als een afscheid aan de politiek in zien.
Zijn er geen lichtpunten? Laat ons eens het nieuwe parlement bekijken,
soals zich dat thans aftekent. De communisten zullen er slechts weinig
ietels in hebben, en de Poujadisten zijn ook verdwenen. Wie met voldoening
wil vaststellen, dat de extremisten dus goeddeels zijn opgeruimd moet er
aan denken, dal de beer Soustélle op zijn wijze ook wel degelijk een
'extremist is; en zijn club, die rich-na ai als aanzienlijk laat aanzien, zal
■volgende week nog een grote versterking krijgen int Algerië, waar maar
■weinig gematigden hebben gecandideerd. Van de midden-groepen hebben
de radicalen en de katholieken van de M.K.P. al veel veren gelaten; zoals
de zaken nu lijken, zulten zij volgende week tot kleine groepen zijn terug
gebracht. Dc enige partij van links, die het er waarschijnlijk nog dragelijk
«fbrengt, is de socialistische. Het is de partij van Guy Moliet, op het
ogenblik misschien de engste medewerker van de Gaulle.
Een-grote rechtse regering en een tamelijk sterke socialistische-oppo
sitie? Het was misschien nog de beste oplossing; en een optimist zou er
de aankondiging in kunnen zien van een twee-partijenstelsel. Maar men
mag de dingen vooral niet te optimistisch bekijken. De taak van deGaulIe
is niet afgelopen; hij zal (als president van de republiek) de rechtse
politici en bovenal het volk tegen hun zin tot de daden moeten dwingen,
die de tijd eist. En Iaat men goed voor ogen houden, dat de GauJle de
democratie met kan redden. De Fransen zelf moeten hun afscheid van de
politiek ongedaan maken.
DE rede van mr. Burger op de z.g. Fakkeldragersdag van de
P.v.d.A. wordt hier en daar uitgelegd als een aankondiging van
strijd. Het is, geloven wij, juister, er een blijk van strijdlust in te
zién. De P.v.d.A. maakt zich los van een solidariteit met de
regering, die ze als al te groot heeft ervaren. Ze ontwikkelt eén aantal eisen
Bonder zich al te vragen of die nu wel zo precies in het regeringsbeleid
passen. De heer Bruins Slot gewaagde onlangs in Trouw van de onenig
heid, die bij meende te bespeuren in deze partij. Ook hier is weer een
andere formulering beter op haar plaats: veel groter dan de onenigheid
toch was de onzekerheid., nu de binding aan het regcringsprogram een zo
twijfelachtige zaak was géwordén.
Van de verdediging in de aanval, deze bedoeling tekent zich duidelijk
af in de redevoeringen van de heren Burger en Vermeer. Prof. Banning
heeft een zeer opmerkelijke schets gegeven van de moderne problematiek
ener socialistische partij, die niet meer in een mate als voorheen kan
bouwen op de solidariteit van een tamelijk eeni'ormige aanhang. Er is
een verschuiving van arbeiders naar middengroepen, van sociaal idealis
me naar een koel streven naar maatschappelijke rechtvaardigheid. De
«even punten van mr. Burger kunnen zonder twijfel wat leven brengen in
de politieke brouwerij, de reële mogelijkheid van conflicten als ze inhou-
den; maar op langere termijn zal datgene, wat prof.-Banning, de opvoe
ding tot verantwoordelijkheid noemde, toch als nieuwe idealistische vlag
de materiële lading moeten dekken.
Advertentie 1 .M.J
t 4fr-prfenMe I
Voor diabetici en slanke lijn?
In Amerika eniilefcle teetotal,
«ra#row men ïn ie kek wereld cnthsuii«>} UI
NEW YORK 150.000 Zwitsers
hebben Hammarskjöld een verzoek
schrift dc 2n toekomen, waarin wordt
aangedrongen op dc vrijlating van
..verscheidene duizenden" Hongaarse
I kinderen die sinds de opstand in
i 1956 in concentratiekampen gevan-
gen worden gehouden.
De ontwikkeling
van achtergebleven
gebieden en 't ver
schaffen van de
technische en gees
telijke uitrusting tot dj ver
heffing van volken van nu nog
primitieve cultuur za! van de
hoog-bewerktuigde westerse
wereld een enorme financiële
en economische inspanning
vragen. Men behoeft grr-r: re
kenmeester van de eerste
grootte te zijn om te beseffen,
dat met industrialisatie in een
economisch nog primitief be
werktuigd gebied astronomi
sche sommen gemoeid kunnen
zijn; met systematische grond
verbetering, bevloeiingswer
ken, in toepassing brengen van
moderne deels gemechani
seerde land- en bosbouw-
methoden, met het ontwikke
len van een bij de nieuwe om
standigheden aansluitende on
derwijs- en gezondheidsappa-
ratuur al evenzeer.
Dit feit bevrijdt de landen van 'r
Westen echter niet van de noodzaak
deze taken toch ter hand te nemen,
Noodzaak: omdat ïn onze steéds vol
ler wordende wereld de produktie-
ea pariteit noch de nieuwe markt mo
gelijkheden der nu nog onderont
wikkelde arealen kunnen worden ge
mist. Noodzaak niet minder: omdat
de ..ontwakende strevingen in die on
derontwikkelde wereld allengs drin
gender eisen stellen, sinds reeds her
en der op 't Afrikaanse continent de
grendels zijn gesprongen, welke de
zwarte wereld afgesloten hielden
van de modern -westerse cultuursfeer
Wij zullen hier geen cijfer-lawine
geven om de omvang der vereiste
sommen nader te befiaten. Masr 't
valt niet moeilijk in te zien dat dc
bedragen welke nodig ïullen zijn, in
de meeste gevallen niet door één en
kele natie (gekleurd of blank) kun
nen worden opgebracht. De eisen
welke zich aandienen zullen slechts
kunnen worden vervuld, indien de
volken der modern-georganiseerde
westerse wereld in gemeenschappe
lijk overleg en welbewuste samen
werking onder deze taak hun schou
ders zetten en indien een gezonde,
verantwoorde gedachten-wisseling
wordt verkregen tussen het Westen
en de leidende figuren der gekleur
de volken.
Negervrouwen In schllderachtlg-e
kledij te Akkra
r OEN de auto de stad uitreed, zei
de man achter het stuur.: „Met
dat g«.-menëór zullen we maar kap
pen, he? 't Is Henk als je wilt."
Graag," antwoordde Hugo. Hy
uond 't erg geschikt. Want als je. pas i intense publiciteit, poet je."
e.eit mrtfi-Tirt nn een reclamebureau, rit. tdHo-v, «tnAAn
In dit opzicht is het van vérstrek
kende betekenis dat het verdrag van
de Europese Economische Gemeen
schap de mogelijkheid heeft gescha
pen tot een associatie met de E-E.G.
van niet-Europese tanden en gebieden
lussen de moerassen cn In de ver
borgenheid der regenwouden leven de
bewoners van zwart Afrika nog vol
gens liet overgeleverde patroon van
Vele voorgaande geslachten.
welke mét de Euro-markt-
landen bijzondere banden
hebben, 't Uitdrukkelijke
doel van deze associatie is
„het bevorderen van de eco
nomische en sociale ontwik
keling dier landen en gebie
den" en het tot stand bren
gen van nauwe economische
betrekkingen tussen hen en
de gehele E.E.G, Hierdoor
willen de deelnemers aan t
EEG-verdrag, in de eerste
plaats de mogelijkheid
scheppen de belangen oil dc
voorspoed van de inwoners
dier landen te bevorde
ren..." (art. 131 EEG-ver-
tirag). Uit een ontwikke
lingsfonds voor een periode
van vyf jaar gesticht uit be
dragen door de EEG-leden
gestort. wil men sociale cn
economische projecten fi
nancieren. in overeenstemming met
de locale autoriteiten en vertegen-
denkt de EEG-overeenkomst o.a. aan het westen opgeroepen,
't financieren van sociale instellingen
(ziekenhuizen, onderwijs-mrichtir.-
gen. instellingen voor beroeps voor-
lichting, technisch onderzoek e.d.)
Dat het besluit van de EEG tot
oprichting dezer organisatie zeker i
niet te vroeg gekomen is. bewijst het
feit dat in februari van dit jaar op'
initiatief van president Kwama Ni,
Ktoemah van Chana (een kiein jaar i
dus na de vestiging van deze souve-1
reine Afrikaanse staat) in diens
hoofdstad Accra een soortgelijk be-
sluit genomen is. waardoor onder de i
naam „FAMA" eveneens een ont-1
wikkelingsplan voor de Afrikaanse
gebieden is gelanceerd, dat zich spe-,
ciaal op de belangen der onderont-i
wikkelden van de zwarte wereld1
richt.
Voor de Afrikaanse wereld is in,
dit FAMA-plan vooral belangrijk de i
bepaling dat ook niet-leden van de1
Commissie voor technische samen-
werking hulp kunnen ontvangen van!
't ontwikkelingsfonds. Van betekenis
voor de niet-Afrikanen is dat. FAMA1
ook „buitenstaanderlanden" kan uit-!
nodigen tot het verlenen van bepaal
de diensten, of dat deze 't uitvoeren
van een bepaald sociaal of econo
misch belangrijk 'project zelf kunnen
aanbieden,.
By dit laatste heeft ongetwijfeld
Nederland niet in de laatste plaats
beiang. In de technische sector, zo
wel wat betreft de uitvoering van
belangrijke' werken als, onderzoek
en advies ter voorbereiding daar
van, heeft de naam van ons land in
bepaalde delen van Afrika reeds een
goede klank gekregen; ook op 't ge
bied van landbouw- en veeteeltkun-
dige activiteiten alsmede zekere so
ciale voorzieningen liggen er projec
ten in 't verschiet welke in de lijn
van Nederlandse belangstelling en
deskundigheid vallen en welker ver
wezenlijking vla een gelukkig in el
kander gx'ijpen van inspanning der
overheid 'en uit de particuliere
sfeer zou kunnen worden bereikt. In
't kader van deze serie kunnen, wij
dit aspect slechts terloops aanduiden.
Met name denken wij in dit verband
aan de NOVIB, de Nederlandse or
ganisatie voor internationale bij
stand. die in 't raam van het zg. Ge-
zira-project (betrekking hebbend op
een gebied in de Soedan tussen
Blauwe en Witte. Nijl) reeds plannen
heeft opgezet, o.a. tot bouw en fi
nanciering van oen station voor vee-
verbetering in El Hudn (kostenra
ming 400.000 voor vier jaren».
Ook in het vlak der tropische we
tenschappen in de breedste zin heeft
ons land talrijke deskundige krach-
ten. die hein cc gigantische
ontwikkelingsarbeid irt Afrika nut-'
tig kunnen worden ingeschakeld, ter
wijl het beschikt over een tal van fa
cetten bestrijkende opleidings- en
onderzoek-aoparatuur, deels door de
staat, deels door particulier initiatief
geschapen Wageningen, Kon. In
stituut voOr de Tropen. Afrika-Insti-
tuut, volkenkundige studiecentra in
Beiden, Utrecht en Rotterdam -
dankzij welke Nederland ten volle
in staat zal zijn, mede aandeel^te ne
men in de in Afrika wachtende ont
wikkelingstaken en daadwerkelijk
bij te dragen aan de oplossing van
de onderscheiden problemen, door
BAARN Met ingang van zondag
jl. is een ongeveer 5ÜO hectare groot
bosterrein te Lage Vuureche voor
wandelaars gesloten. Deze terreinen,
die met hun hossen een aantrekke
lijk recreatiegebied vormden, zjjn
eigendom van jhr. F. R, Bosch van
Drakenstein en freule Bosch V. Dra-
kenstein. s
De maatregel wordt in verband
gebracht met een door de Baarnse
gemeenteraad ingestelde verorde
ning, waarbij het verboden is zon
der toestemming van'het gemeente
bestuur bomen té vellen. Deze ver
ordening werd in het leven geroe
pen om op korte termijn een einde
ie. maken aan het kappen van bo
men, staande by de ingang van-het
gehucht Lage Vuursche, waarmee
men op last van genoemde eigenaren
reeds was begonnen.
ren arbeider in die enorme chemi
sche fabriek daar: Zijn versje leek
op niksmaar zo'n gewone man kun
je stralend van geluk met zyri teas-
machine in de plaatselijke pers zet
ten. En dan 't versje eronder. Dat is
een maand op een reclamebureau zit,
verwacht je niet/dat je chef het de
corum al zal afschudden.
„Laten we vriendschappelijk sa
menwerkenvervolgde Henk, ,En
een beetje lachen, anders wordt- dat
vak van ons stom vervelend. Je hoeft
me niets te vertellen ik denk net
zo over de advertentie busines-
jij. fk heb je verzenbundel ge
Goed hoor. Daar moeten we nog :--
uiluoerig ouer praten een keer. Lu
icat mezelf betreft ifc heb nog 'n
treurspel in mijn Ja liggen, over Pe
ricles. Ja man, zo'n gymnasium is
nooit weg."
Hp lachte. Een poosje reden ze
zwijgend over 8e bredé rijksweg
Hugo keek naar de polders en de bo
men in de verte en voelde zijn ge
dachten afdwalen. De natuur bracht
hem. altijd zijn - kindertijd in herin
nering. Vacant ie. Logeren. Wandelen
met moeder.
,JZeg, die teksten van jou over de
Verpleegsterszeep", zei Henk,Jk
heb ze gelezen. Goed hoor. Maar je
moet het begrip verpleegster toch
nog 'n beetje meer glorifiëren. Zo
iets vanzij, die altijd waakt". En
finje voelt het wel
„Ik zal ze nog eens bekijken," be
loofde Hugo.
,JHeb jij „The Entertainer' gezien?"
vroeg Henk Goed hoor. Meesterlijk
gespeeld. En dan. die Osbom, ik hou
er wel van. Trouwens die hele groep.
Die jongens hebben wat te zéggen."
Lange tijd praatten ze nu over li
teratuur schoven elkaar Sartre toe
en Brecht en Dylan Thomas. Ze wa
ren het erg eens over alles, waar
door een stemming van milde een
dracht ontstond, die ook verliefden
samenbindt. -
„Als je nu zo'n wandschildemip
ran Appel ziet., hè.'' begon Hugo,
„Dan kijk je toch in een autonoom
stuk ivcrkelijkheid, zonder fabel, na
tuurlijk, maar
.vFfier moeten toe geloof ik links",
zei Henk ,Ja, zie je wel daar is een
wegwijzer. Zeg we zijn er nu zó,
dus laat ik je even brieffe: Je Weet: ...yi. a,
we kuvveren nogal wat prijsvragen j -knoeien. Wat waar is dat is
voor onze klanten. D*-. huishoudzeep -, inaar en daarmee basta."'
heeft pas een hele grote gehad. Daar. j „Maar zo, kan.het echt niet."
moesten de mensen versjes maken Dé man:stond op. Bijna plechtig
over de verrukkingen van die zeep. zei hij:
Flauwekul natuurlijk, maar ruim ,jifeneer, we Hebben het al die ja-
48000 inzendingen. De Jury heeft er ren ronder wasmachine gesteld. Die
i 100 uitgehaald. Die.krijgen een was- paar jaar kunnen er ook noff wel
machine. Nu hebben we het een» ^ij."
beetje practisch verdeeld, dat snap Even later reden, ze, met de was-
\je wel. De prijzen vallen over net machine achter in de wagenterug.
- hele land. En 'bij arme mensen, ge zwegen. Ze hadden geen van
want die praten er over met de hele tweeën "lust om her gesprek over
1 buurt. Das reclame. De tcasmachtne, j Appel en Osbom voort te zetten.
!die achter in de wagen staat, gaan]
we brengen bij een vent, die is al ja- j KRONKEL,
Ze reden het stadje binnen.
„Hij woont Rozenlaantje 5", las hy,
in zijn agenda. .Eèn melkboer ver
telde hoe ze rijdenmoesten.
„Ja, tk sla Appel ook toel hoog
aan," vervolgde Henk-,„maar aan
letters rnoet hij niet beginnen."
„Hier is 't Rozenlaantje al"sprak
Hugo, „Kijk eens, allemaal villa'tjes."
,ja, dat zie: ik,'' zei dé ander,
ontgoocheld.
Wat verder, werd de straat srrial:
,,'t Wordt hier gelukkig al een
beetje armer," zei Henk. Hij keek
even verbaasd óp zij toen Hugo lach
te; daarna herinnerde hij zich dat
het komisch was en grijnsde óók.
Nummer vijf bleek een krot. In de
huiskamer zat een tanige, grijze ar
beider, pijprokend onder een portret
van Troelstta van zijn vrije zater
dagmiddag te genieten.
„Wat motten jullie?" vroeg hij
wantrouwig.
Henk had hem het blijde nieuws
gauw verteld
„Ja, met de pen heb ik altijd goed
kunnen omgaan," sprak de man zelf
voldaan.
„En dat wordt nu dan ook be
loond," riep Henk. „We gaan uiv wel
verdiende prijs uit de auto halen.
Nog een kleinigheid. V noemt in de
eerste regel van utversje de naam
van de fabriek waar u werkt en
dan zegt u in de tweede: ,,'t werk is
er reuze ongezond-" Nu wordt het
versje gepubliceerd en dat is natuur
lijk een beetje vervelend tegenover
de directie, die bovendien nog een
cliënt van óns bureau is. Daarom heb
ik ,,'t werk is er reuze ongezond"
veranderd in' „waar ik- al jareh-'ar-
beid vond." Begrijpt u? Zo. En nu
gaan we uiu wasmachine holen:"
De man in de leunstoel schudde
langzaam doch-vastberaden met zijn
doorgroefd hóófd.
„Nee hoorJL zeiifiij, iJ^ot kcin niet.
Want 't is tCddrV't ls. daar reuze on
gezond." -
„Goed, maar 't gaat toch maar om
een versje," sprak Henk luchtig.
„Luister eens," Hep de oude, ik
heb dat zo geschreven. En zo moet
het blijven. -Ik iaat aan'mijn gedicht
mus GëN
IK GELOOF NIET DAT JENNIFER
NOG VEEL VAN NAAft "ZAL
VERWAGEN HET ZOU
ME NiETE» VERWONDE -
REM AUbZE ER OP
N DAG VAN
OQOR UIN6-
ÏA Yo uAT XitT5T
._ÊN TOEN 2£ JE GEZEGD
HAD DATJE HET K)ND TE
GEN HAAR OPSTOOKT BE
BCHULDtGDE EDÏTH j£ ER
OOK NOG VAN DAT HET JE
on Paul te doen
XR'JGT'ri NIET
DIE R> VAN MÜ- DJ
HEB IK VAN CAROL
GEKREGEN. WAAR
OM ZOO IK »M
DRAGEN
TOPPUNT DIE
VROUW 1b ZIEKE
L'JK JALOERS
«JDEEl'N
K1HD VAN JOUW
uEEFT'jD 0AT EEN
—\J ARMBAND VAN EEN
VOLWASSENE DRaaGT
MAAR GOEO.OAN "ZAL
JE VADER HEM WEL AF
NEMEN AIS IK HET
/HgM MORGEN VERTEL
KijKeó,.>PflO£rje:! Ditmri
DiBRUWr KRUK!
Dé. BAA3 tn
KOLOhtL aURW...
)tWEtf HOfc 2£ ÊLKAAS
fllTljD J/1 Dt HAREM 2lTftH... y
HET BtLDOff WAfl
WIÉ DOtT LRMrt
AAN DE DRAVERIJ
TtX?
JA, DAT DOET HIJ AL
10 LAM6 IK -ME KAM
HcfilHfitREN... AL5 Jé ER
AANGEWEND 5ENT WERK
)t H£f NIET EEND
MtEfc. j
NATOURLVK WORDT DE ZAAK NA
ARCCPMCT ££M HElO>ROflK S-E-
KLONKEN
j»)E 6Ê2ICHTEN
TJAdé-ES AUeSJWG/fAAR W
Gü&> A/AK/CK. KJeveBBdTU
wAmreöe/v jebezwmr
p 2SCERE AVOND
HEEFT
VRIEND €EN BeiANö-
-RVlKE 3E5PREKJNG
/HET DE GROTE DRt£
VAM eeWCTVR/A
over. zyM Nieuwe
SEHI -PROF- COfJTRACT
UAN DtttEREN
STRALEN VAN
tevredenheid,
-ALS DE GPDTE
vjoNtemiBimR
narvp-bepaad
ZVM HAND
TEKENING ZET.'
FOP €£N PRETTIGE sr ~aj datje
Ql LATJC&URjGE
\SAMENWemNG? T/WV<
JUIST JA
MÓU&APJ
\C/JSSmAAX;
PROOST.
HAAR
"Voor 1001 plakwerkjes
(Advertentie LM.)
kleefband
kleefband
bij uw kantoorboekhandelaar
door ÜRSUIA CURTISS
39 dien niets van Simeon, af, hè, dat
kwam er ook nog bij."
„Nog maar één ding," zei Torrant Hij had haar schguders beet en
teó'en het koude, uitdagende gezicht, drukte ziin vingers'diep in het vlees.
.jU hebt hem vermoord, Annebelle." Zijn eigen stem leek als een echo
terug te komen. Verward keek hij
Ze sprong met overeind, ze bedek- neer op zijn handen naar het witte
te haar gezicht niet met haar handen gezicht, dat nat was van zweet
en ze toonde geen enkele andere emo- Hij liet haar los en 'iep naar de
tie. Ze leek een beetje te bevriezen andere kant van de kamer. Hij hoor-
op dc punt van de sofa. maar toen de haar ademhaling en het kraken
zei ze rustig: „Wat een bizar idee, van de sofa. Toen hij zich omdraaide,
meneer Torrant... maar niet onge- koud, uitgeput en een beetje misselijk,
woon, geloof ik. Vrienden en fanii- stond ze bij de schoorsteenmantel,
lieleden accepteren een zelfmoord dicht bij de deur. Ze ademde nog
nooit. Ondanks de feiten." „De fei- onregelmatig, maar haar zelfbebeer-
tcn," herhaalde Torrant. „Bedoel je sing had ze terug. Ze stonden tegen-
daarmee wat Martin je over zijn over elkaar in de kamer, waar Gerald
vacler vertelde?" en Louise Mallow zo kort gewoond
.Ja." De lichte ogen keken hem hadden en waar mevrouw Partridgo
een ogenlïük verrast aan. met een stofzuiger had gesjouwd.
„Dat hij stierf aan een leverziekte?" „Zelfs al was dat allemaal waar.
Inderdaad." zei Annebelle, nauwe- zei Annebelle Blair en baar stem
Iijks hoorbaar. klonk overredend en beminnelijk.
„Het is niet waar," zei- Torrant „dan nog had Martin geen zelfmoord
grof, „en hij heeft 't je nooit ver- hoéven plegen."
teld ook Maar het leek je een mooi Hier was geen antwoord op. Tor-
verhaaltje, hè? Voor de dokter ver- rant keek haar sprakeloos aan en
klaarde het alles toen je Martin vroeg zich af of deze vrouw enig
'er eenmaal van overtuigd had dat gevoel bezat. Een ogenblik geleden
'het leven afgelopen was voor hem. was ze hulpeloos geweest en doods-
En familie was er niet. Dat. kwam ook bang, nu stond 2e alweer klaar om
9 goed uit. Zijn tante is gestorven voor 't op een accoordje te gooien,
tik het land uitging en bij had nog „U bent in de war. meneer Tor
reen oom in Engeland, maar die had rant," zei de doodleuk, „u hieLd veel
geen contact meer met hem." Hij van Martin en zijn dood is een schok
was er zich niet van bewust dat hij op- voor u geweest. Daarom zoekt u iets
geslaan was maar plotseling was het achter zijn zelfmoord. Ik weet alleen
gezicht van* Annebelle vlak bij het niet wat u denkt te winnen bij dit
zijne, vervormd en vreemd als in de alles."
bioscoop wanneer je te dicht bij het „Je mag raden.'
doek zit Alle kalmte was uit hem „O, dat kan ik wel. Maar u bent
weg. Hij voelde haar in elkaar krim- veel te intelligent om te denken, dat
pen met de bewegingen van een u iets zal bereiken," zei Annebelle
angstig dier. Hij dacht dat hij fiuis- Blair, „want dat zal u niet." Ze kwam
terde maar zijn stem vulde de hele naar hem toe. Torrant zag. dat haar
kamer: „Hoe keek hij Annebelle, ogen niet zo leeg meer waren. Het
ais ie tégen hem zat te liegen? Zag was of ze uit haar schuilplaats kwam
je Van hem, dat hij het niet kon ver- om te vechten. .„Martin was ziek.
dragen centimeter voor centimeter Hij heeft cle slaappillen zelf gekocht,
te moeten sterven? Of moest je hem Hij is terug gegaan naar een leeg
er eerst van overtuigen? Dat bet wij- huis, dacht na over wat hu wilde
fel ik. Martin was geen man om de gaan doen en nam ze toch in. En.
i vrouw te wantrouwen met wie hy zei Annebelle. terwijl ze hem recht
getrouwd was. En hij wist boven- in de ogen keek, „met al uw gepraat
meneer Torrant, is er niets dat
u kan doen."
HOOFDSTUK 17
„Er zijn een paar dingen die ik
wel degelijk kan doen," zei Torrant.
Zijn slapen klopten. „Niet wat Mar
tin betreft. Maar wat juu betreft."
Annebelle wachtte af wat er verder
zou komen. Ze hadden alle huichela
rij aan de kant gezet, het was einde
lijk een openlijke krachtmeting. Tor
rant stak op z'n dooie gemak een
sigaret op. „Ik ben een vrij mens,
ik kan je overal achterna gaan. Ik
kan ervoor zorgen dat je buren en
ieder ander met wie je een relatie
krijgt,, tot je leveranciers toe, op de
hoogte gebracht worden van je ver
leden. Ik zal uitgebreid vertellen
hoe je weduwe bent geworden."
„Dat gelooft niemand,'' zei Anne
belle, maar het klonk niet overtuigd.
„Je vergeet,*' zei Torrant docerend,
„dat mensen heel erg graag het
ergste willen geloven. Het brengt wat
kleur in hun leven, vooral wanneer
't niet alleen maar praatjes zijn en
als nog drie andere mensen met wie
je te maken had, kort na elkaar ge
storven zijn. Dat is toch iets heerlijks
om over te kletsen. EN om met een
boog omheen te lopen. Natuurlijk,"
vervolgde hij schamper, „kun je te
gen me gaan procederen." Annebelle
gaf niet dadelijk antwoord. Haar
V:n'nd vertrok bij zijn spottende topn
mar ogen met hun nieuwe schit-
ii-nng, vernauwden, zich tot spleetjes.
„Denk je nou heusbegon ze, maar
Torrant sprak door, alsof ze geen-
mond open had gedaan. ,,Qf ik kan
naar die dokter in Greenwich gaan
hoe heette hij ook weer? Ja Daviés."
Ze ontspande zich en haar blik
werd minachtend. „U weet toch wel,
meneer Torrant." zei ze minzaam,
„dat doktoren zich nooit bij deze
dingen laten betrekken?"
„Bijna nooit," zei Torrant kalm.
„Maar toen Da vies me over 't „trau
ma" vertelde, dat Martin opgelopen
had door de ziekte en de dood van
zijn vader, was hij duidelijk met een
stokpaardje bezig. lie ben zeker niet
de enige geweest tegen wie hij *t
heeft gehad over ,.de indruk die het
lijden van ouders op gevoelige kin
deren maakt"Tussen haakjes, in
dit geval was het kind zes en i winti g
jaar. Da vies wordt zeker nijdig als
ik heni de overlijuensHcte van John
Fennister laat zien en het blijkt dat
de man aan een hartaanval gestorven
is. Deze dokter Davies, Annebelle,
jeek me niet iemand die zich onge
straft voor de gek laat houden."
(wordt vervolgd)
