Baken achter ijzeren gordijn
De boycot van de I.T.F.
OPGEV.ANG
Moord
gsaBalMl
Kamer over
belastingen
Eén knaak
door, FR/^NK^iü!
ZILVER
VLOOT
en.. ..doel so v<
jemakïelijk.
mogelijk: lij het
POST-
'KANTOOR.
Avondje van bonte
allerhanden
Turk betaalt bruid
per kilo aan zijn
schoonvader
Engelandvaarder
Harry Mooten
Engelandvaarders
Wam SomaeveM e,s.
Nieuwjaar met
nieuw geluid
Vanavond
H
iWlïïMTlT^'lTriirji
door GEORGE HARMON COXE
2
Dinsdag 9 december 1958
HET feit, dat de West-BerlijnerB zijn overgegaan op liet twee-par
tijen-stelsel, is één van de aspecten van de verkiezingsuitslag, en
niet het belangrijkste. Hel kan geen verbazing wekken, dat in
deze bedreigde veste zich dezelfde tendenties openbaren als in de
bondsrepubliek en dan in verscherpte vorm. Het ging de West-Berlijners
er vooral -óm, uiting te geven aan hun vastberadenheid. Het lag voor de
hand. dat dit geschiedde via het stemmen op een grote partij. De voor
sprong van sociaal- op christen-democratenjzie men vooral als grotestads-
verschijnsel. Het doet zieli ook voor itt b.v. Hamburg en Frankfort. Noch
tans kan zich in de uitslag iets weerspiegelen van de ronde, die burge
meester Willy Braadt vorige week van bondskanselier Adenauer heeft
gewonnen door als Duitser op een Oostelijke buitenpost nogal fors afstand
te neraen tot de strekkingen en strevingen uit de Rijngebieden en Beieren,
Zonder twijfel is het de bedoeling van Brandt geweest, aandacht te
- vragen voor de Oostelijke component in het DuitsevoHcsbeslel, die door
de splitsing en de Russische politiek er op bet ogenblik maar weinig aan te
pas komt. Het was een stem, over de republiek van Grotewohl en Ulbricht
heen gericht naar het welvarende West-Duitsiand, waar het „Wirtschafts-
wunder" en de rust na zovele jaren van politieke opwinding en geweld
van wapenen er loe leiden, dat de bewoners maar liever niet te veel aan
de broeders in het Oosten denken. En voorzover het wel geschiedt, is er
een voortdurende neiging om met de communistische machthebbers on
officieel contact te. zoeken, ook al wil men er officieel niets van weten.
Brandt's verwijt richtte zich tegen Adenauer, doch billijk was dat aReen
maar, in zoverre die de representant was van de Westduitse regering. Als
het alleen om personen had gegaan, bad Brandt zicb beter kunnen beklagen
over Ollenhauer en Carlo Schmidt, zijn eigen partijgenoten, wier onzekere
houding in het Ooslduitse vraagstuk wij meer dan eens hebben gesignaleerd.
BRANDT, het hoeft nauwelijks meer betoog, is gekozen niet omdat
hij koehandel wiJ drijven met de vrijheid als inzet, maar juist om
dat hij zulke methoden van de hand wijst. Hij ziet West-Berlijn
als een voorpost van het democratische Westen, die haar taak als
zodanig moet blijven vervullen zonder compromis. De kop er voor houden
zonder een duimbreed toe te geven, dat is zijn standpunt, en op grond
van dit standpunt hebben hij en de zijnen de meerderheid behaald in het
West-Berlijnse stadsparlement. De onbevreesdheid van Brandt heeft indruk
gemaakt; maar de hele bevolking heeft recht op een ere-saluut rvegens de
moed, die ze aan de dag heeft gelegd. Ondanks de propagandistische druk,
waaraan ze dag-aan dag is blootgesteld, en ondanks de dreigementen, die
nu al weer wekenlang niet van de lucht zijn geweest, hebben nog geen 1
twee op de honderd kiezers hun stem op de communistische partij uitge
bracht. Het is een getuigenis, zo duidelijk, dat alle pogingen om het te
kleineren bij voorbaat tot mislukken zijn gedoemd.
Voor de bondsregering en ook voor de sociaal-democratische oppositie
houdt dit stembusresultaat de duidelijke maning in, geen water in de wijn
te doen, wanneer het gaat om de eenwording van Duitsland. Duitsland
moge dan al deelbaar zijn, de vrijheid 19 dat niet West-Berlijn heeft de
fakkel hoger geheven dan ooit; een ver en hoopvol baken in een geknecht
gebied. De boodschap, die uitgaat van de West-B erlijnse verkiezingen, is
dat de toekomst niet is aan de plooibaarheid, de handigheid en het oppor- j
tunisrae, maar aan de onbesnoeide en integrale vrijheid, die echter alleen
verkregen kan worden wanneer het Westen zijn eenheid en zijn doelstelling
ongerept bewaart.
(Advertentie I.MJ
m
DE boycot van de schepen onder goedkope vlag heeft meer resul
taten opgeleverd, dau men misschien op het vasteland van Europa
geneigd is om te denken. In West-Duitsland, de Benelnxlanden en
"inzonderheid in Italië was de actie een mislukking, maar in
Engeland en Amerika heeft ze toch wel doel getroffen. Costa Rica is
opgehouden, een land met een fictieve vloot te zijn; en verschillende
voor hun schepelingen af te sluiten.
Het is misschien dienstig, de aandacht le vestigen op de twee bezwaren
tegen de schepen onder goedkope vlaggen: de onbeschermdheid van het
reders van de PanhonJibcovloot ziin er toe overgegaan, collectieve contracten
personeel en de belastingontduiking. Eigenlijk kan een vakbond moeilijk
verder gaan dan te eisen, dat voor de bemanningen van deze schepen
dezelfde arbeidsvoorwaarden gelden die, 'welke toepassing vinden bij de
belangrijke scheepyaartnaties. Gelukt dit, dan hebben rij hun taak in feite
volbracht.
In elk geval is de kwestie van de belastingontduiking meer een zaak
van de regeringen van de landen, wier voorzieningen ten opzichte van
dé scheepvaart een bijdrage van de rederijen in de kosten daarvan recht
vaardigen. Het lijkt ons toe, dat internationaal overleg op dit punt zonder
al te veel moeite kan leiden tot afdoende maatregelen. Wat kan er op tegen
zijn, dat de zeevarende naties speciale rechten vragen van schepen onder
goedkope vlag? Billijk ware het, en verstandig ook, omdat het de eigen
scheepvaartmaatschappijen de gelegenheid zou ontnemen, bij hun wens naar
lager belastingen de goedkope vlaggen uit te spelen tegen hun regeringen.
OP pakkende wijze presenteerde
gisteravond in zijn rubriek
..Attentie" (NCRV) Peter van Kam
pen een discussie over bet pocket
boek. Dat dit gesprek de kijker
niet veei wijzer heeft gemaakt dan
hij ai was, heeft niet aan hem ge
legen. De heren Rinkema (namens
de kruideniers)Bas (nament de
boekhandelaren) en Von Eugen
(namens de uitgevers) bewezen sa
men en in vereniging alleen maar,
hoe grondig oneens zij het zijn.
Uit de aantrekkelijke rubriek
„Pas geperst" van Pi Scheffer ro
teren we ais nieuwtje dat u (mis
schien) interesseert, dat de Selve-
ra'i, Miek en Zus voor hur.
plaat met „Zwarte ogen" voor het
eerst samen hebben gezongen, met
eer, zigeunerorkest en dat ze op
dat nummer hebben gezwoegd van
'3 avonds acht tot 's nachts vijf uur.
En dat voor hun Duitse versie van
de ..Postkoets" onder de titel „Die
gclbe Kutsche" een markt wordt
gezocht in de V.S.
Jules de Corte bekende Pi Schef
fer dat .hij de laatste tijd „lekker
heeft, gewerkt". Hij was present
met twee heel prettige liedjes „Jan
sen' en „Carillon"; twee liedjes die
we bij toeval nog geen vijf minuten
eerder van hem hadden gehoord in
AYR O's Radioseoop, gepresenteerd
door Willy Vervoort, Óp de vraag
(Advertentie l.M.)
Echt smullen i
ANKARA.'— Een rijke jonge Turk
werd :rtgeleden verliefd op de
dochter van een arme man. Hij ging
by haar vader op visite en vroeg de
hand van het' meisje. Die kon
niet krijgen als hij niet voor elko
kilo dat het meisje woog. 3,000
Turkse ponden in contanten be
taalde. Zijn uitverkorene woog 60
kg. Op de avond voor de bruiloft
overhandigde de jonge Turk zijn
a.s. schoonvader 60.000 Turkse pon
den (circa 60.000 gulden).
die aan. de radio bij ons opkwam,
n.l of hij voor die typische caril-
i lot'klank gebruik maakt van trucs
of bijmenging van geluid, leverde
De Corte voor de tv, ongevraagd,
het antwoord. Hij bereikt dit effect
met niets meer of minder dan en
kel zijn klavier.
An deze Radioscoop was ,-H.M de
Vrouw" ditmaal de omroepster Ilse
Wessel. Z« maakte er, samen met
Peter Kellenbach een aardig pro-
programma-onderdeeï van.
W.J.nn.
T-T IJ is net te-
x rug uit Man
chester. Donder
dag is Harry Moo
ten, de Neder
landse meester op
het accordeon. er
heen gegaan, hij
heeft voor het
BBC televisie-pro
gramma van za
terdagavond twee
nummers gespeeld,
is naar de kassa
gegaan om zijn
honorarium te in
casseren eri heeft
daarna de thuis
reis weer aan-raki:'- -iooteN
vaard. i»'
De televisie heeft een Holle-Bol-
le-Gijzerige 'honger naar talent en
zo gebeurt het steeds vaker, dat
buitenlanders ons land bezoeken in
de hoop hier artiesten te vinden,
aio die honger kunnen helpen be
vredigen.
De uitnodiging in Engeland te ko
men werken dankt Mootèn (30
jaar) aan de BBC-producer John
Ammonds, voor wie hij een auditie
heeft gegeven in Hilversum. ..Dat
hij mi] tvclt gecontracteerd, dank
ik waarscUi."1"*- niet alleen aan
mijn spel, mar. ook omdat ik
ik ben tenslotte showman een
techniek heb ontwikkeld om ook
bij moeilijke passages te blijven
glimlachen".
Zo heeft hij dan samen met an
dere buitenlanders. 0.8. een Frans
acrobatenduo en de pianisten Ra-
wicz en Landauer, gestaan in de
grote zaterdagavondshow van Nor
man Evans: „Make yourself at ho
me".
„Eerst heb ik mijn „Straaljager-
polka'' gespeeld, die hier „Jetplane-
polka" heette en daarna een eigen
versie van ..Lover". Ik dacht dat
het als geheel een goed programma
was. Tienmaal beter dan hier. Maat
goed, ze hebben daar dan ook veel
meer geld en ervaring. En dan te
bedenken dat de kranten die. er
een regeltje aan wijdden het maar
een matig geheel vonden!"
Mootens volgende buitenlandse en
gagement zal waarschijnlijk Duits
land zijn; ook voor de tv.
MAAR "niet alleen Harry Mooten,
meer Nederlandse artiesten
luisteren naar het liedje „Witte
zwanen, zwarte zwanen, wie wil er
mee naar Enge
'land varen." En
zij merken, dat
de sleutel niet
gebroken is.
Wim Sonne-
veld' bij voor
beeld. Zelf is
hy al verschil
lende malen in
Albion aan het
werk geweest,
maar het is nu
ook in kannen
en kruiken dat
hij op 25 febru
ari met zijn
complete „Wim
Sonne veld
Show" voor de
Britse TV komt. WIM SON NKV ELI)
Hij neemt met ---mee z'n tienen
zich mee: Conny Stuart. Joon Do-
derer. Johnny Joröaan, Albert Mol,
Martin Schepers, Hans van, Manen,
Marianne Hflarides, Ellen Vogel i
en CPr de Groot.
mr. Edelman over de toepassinp van
nieuwe ontdekkingen in industrie en
tccluiiek (9.35-10.O5), werken van Van
Beethoven op gram. platen 18.05-
10.45}. Nieuwe lichte plaatjes worden
besproken door Manus Willcmsen
(11.35-12.00).
Hilversum n <avro>, vera. Lynn
en Cees de Lange met zijn school
bank (7,05-8.00), Walden en Muy-
seiaar met de rndioreviic ,.We zijn
weer radioactief!" (8.05-9.20). in de
reeks ..Beroemde Europese orgels"
een bespeling van het orgel In de
kapel te Great; packington in Enge
land. Dit Is het Instrument dat des
tijds bespeeld is door Handel (18.40-
11.00), Na het nlemvs van elf uur en
na Max Tak met New York Calling
nog negen minuten met het D«ve
Brubeck trio (Il.2i-U.30).
Televisie <n"th). xa het journaal
een telerecording van gedanste
moderne jnzz. In dit geval een bal
let naar „Fontessa" een van de be
langrijkste werken van het Moderne
Jazz Quartet van John Lewis <8.20-
9.IW). Hierna de film „Blanke paria's"
(„The Beachcomber") naar een no
velle van Somerset Maugham. Voor
behouden voor boven 18-jarigen <9.00-
10.30).
1 Vcrvolj» van pag. I
Dit betekent dat. zijn programma i ,r
.waarmee hij-bp. .6 januari start in i minder definitief en de K.V.P.-er
het Amsterdamse De la Mar theater Lucas liet merken, dat hij „zeer zeer
voor één avond dicht gaat. I groot bezwaar" had. Maar het 20u
Voor het Engelse optreden zal j dreigender hebben geklonken als 2ijn
hier worden gerepeteerd. De Britse j fractiegenoot Weiter zich niet on-
TV-ploeg komt daarvoor omstreeks j middellijk geroepen had gevoeld om
14 februari naar ons land.
(R komt in het nieuwe jaar via
Hilversum I en II iets totaal
luide te verkondigen, dat hy het
wel met dr, Lucas eens was doch,
dat hij. .scherpere conclusies" wilde
trekken. Dat klonk.alsof hij in de
fractiekamer der K.V.P. gemerkt
had, dat zijn party niet tot zó heel
scherpe conclusies geneigd -was.
De jonge socialistische afgevaar
digde Peschar zei, dat zijn. fractie
helemaal niet zo belust is op hoge
nieuws in de vorm van het tijdsein. belastingen. Maar zij vindt, dat er,
Een nieuwe radioklok. De „AVRO-i als belastingverlaging mogelijk is,
Big Ben'' maakt plaats voor het in
september jX.in .de Hilversumse
raadhuxstoreu aangebrachte carillon.
Via een directe lijn met de studio's
zal men op vaste tijden in directe
uitzendingen.het Hilversumse car-
rillon een kort melodietje horen spe.
gekozen moet kunnen worden. En
hij liet er geen twijfel over bestaan,
dat de F.v.d.A. dan liever het tarief
van de ongebuwden-belasting om
laag ziet gaan dan de bovengenoemr
de tijdelijke verzwaringen wil laten
verdwijnen. Met nadruk vroeg hij
len cn de Hilversumse raadhuisklok minister i' a, die een verlaging
horet\ slaan. van het o„ ,^huwdcnarief nog kort
Er is echter één uitzondering. De geleden bij de indiening van de
AVRq blijft „Big Ben" trouw. De- technische herziening van de inkom-
ze is een geschenk dat op 3 mei 1 sten belastingriet voor ver wezen-
1926 is aangeboden aan de HDO, lijking vatbaar achtte, zijn oordeel
voorganger van de AVRO. hierover uit te spreken; Beoogde de
heer Peschar hiermee te herinneren
Vr*r%v»<l-!B f aan een ancJer urgent punt uit de
j VJLJiL loiMio verklaring-Burger of werd hier de
basis voorbereid voor een compro-
Vrijdagavond 19 dec. ~s'avonds mis?
om 9-30 Uur neemt de N.T.S. een; Een tweede strijdpunt werd ge-
operaeoneert uit Parijs over mei, vormd door het verlangen van mi-
zoals aanvankelijk door de Franse i nister Hulstra naar bevoegdbeden
televisie is aangekondigd, het op- l voor de regering om ter wille van
treden van de zangeres Maria Me- 1 een slagvaardig conjunctuurbeleid
neghini-Callas. Later is vanuit Pa- i de faciliteiten, verb-.«den aan de
rijs die aankondiging ingetrokken vervroegde afschijvingen en investe-
met de toevoeging dat het optreden ringsaftrek te kunnen opschorten, te
van ue beroemde Italiaanse du-,
bleus was. De -N.T.S. hult zich in
/OOP kén ik uit het artistencafé
Ik oedoel niet dat van de radio
tndnr een echte, 'Uitgewoonde kroea
waar, de zwerm al of niet baardiae
vertrouwelingen der Muzen zowat
eeiv jaar ge leden is neergestreken.
Artisten verplaatsen zich van hei
ene etablissement naar hot andere
voIgens mystcrieuze'wetten, dié ver
want schijnen aan de vogeltrek. Plot-
seltng besluiten een paar pioniers dat
een zaak, waar ze maandenlang
avond aa n avond hebben rondgehan
gen, niet meer de ware is. Ze breken
uit, vestigen zich -ergens anders en
na een poosje komt de hele stoet
er achter aart. De bohème is een on
gewisse klandiziedie veel poji, maar
over het algemeen 'royaler besteedt
dan de gewone burgers, die hun ver
stand erbij houden.
Wat artiste?! in artistencafê's doet
fcomctt, is mij al jaren een peilloos
raadsel.
Vrijwel ieder zit er met een nauw
verholen verachting voor de bedoe
lingen van de ander, dte bijna altijd
wederzijds is. Er ligt een vlies dun
laagje gezelligdoenerigheid overheen
die altijd een wat landerig bijsmaak-
je heeft. Er wordt veel gepraat in
artistenca/é's, maar over kunst gaan
de gesprekken zelden, leant men
komt hier voor zijn genoegen.
Joop niet
Hij is een schilder.
Vrome, kind en een atelier vol on
verkochte doeken. Want hij verft
wel non-figuratief, maar hoort niet
tot het groepje, dat door de muséa
en aankoopcommissies is aanvaard.
Hoe bestaat Joop dus?
Van de steun.
Hij heeft te uieintg om te leven
en te veel om te sterven, ma ar dat
slaat hem niet uit het veld, want hij
gelooft oprecht in alles wat hij bij-
elkcar kwast en heeft de verkwik
kende instelling van de echte kun
stenaar, die naar beste weten zijn
rot. op dit ondermaanse speelt «n
zich verder niet druk maakt over
de maatschappelijke resultaten van
zyn bedryoiglieid.
Maar de vrouw van Joop zit er
maar mee.
Vaak komt het voor, dat ze geert
dubbeltje meer in huis heeft.
Dan zegt ze tegen hem:
„Ga naar 't café en probeer non
iemand ee?t Hjksdaalder te lenen."
Telkens weer zie ik Joop binnen
komen. lang. ernstig en zich diep be
wust van zijn missie. Na een paar
minuten klampt hij iemand, bij de
bar aan:
„Zeg, heb jij soms een knaak voor
me te leen?"
Maar in eert artistencafé luidt het
antwoord nooit:
„O ja, alsjeblieft."
Daar zeggen ze:
,JVee, nianr je kunt wél een borrel
van me krijgen."
Dat is Joops telkens weerkerend
probleem.
Hij komt' oprecht, in het belang
van vrouw en kind, naar binnen
maar die knaak lukt hem nooit.
Als hij alle denkbare mogelijkhe
den heeft beproefd en de kelners
hoogste tijd heren" beginnen te roe
pen, wankelt hij terug naar zijn ate
lier zonder geid, maar met minstens
zes gulden aangeboden drank in zijn
lange lichaam.
Thuis zegt hij dan moeizaam:
,.'t Is niet geluktLies."
En ze ruikt en ziet aan hem, dat
ze een dag uit de zorg zou zijn ge
weest. als ze maar niet in--"nature
hadden betaald, doch in klinkende
muntKRONKEL.
verminderen en weder in te voeren.
Vorig jaar heeft dit voorstel ook al
meegespeeld, doch toen werd het
met een kleine meerderheid verwor
pen. Het feit, dat de regering op
deze beslissing terug kwam, viel niet
in goede aarde: het parlementaire
budgetrecht is in het geding.
Al werd men het ook op dit punt
nog niet eens. een nadering der
standpunten lag hier toch meer in
het zicht dan ten aanzien, van het
bovengenoemde strijdpunt over de
termijn.
deze officieel in stilzwijgen.
ILVERSUM I (KRO), met mede
werking: a.m. van Marilyn Taylor
voert het Radio Filharmonisch
Orkest o.Lv. Bernard Haitink uit de
komische opera van Donizetti „Rita"
(8.35-9.35). Na de achtste lezing van
(Advertentie t.M.l
JieS- /re/e^aa*. Sttecuo
IWAT HEB JE ZOAL GEPAAN JM}],
NOG NIET VERLIEFD OP IEMAND ANDEW&
DAT BETEKENT DAT )K TUPENS DVT
VERLOF WEER DE OUDE
VRAAG 7ALSTEU-EN.0P>/5?M NOOfT WETEN
N GOEDE DAG TREE )K JT I,
TEkWOL ik weg
3c WEL IN'NZWAK
QGEN&UK.
CAROL
HOOP
DAT JE STRAKS
JE HOTEL NOG
haalt.charus.de
HIST wordt steeds
ERGER.)K &EKLAA& DE MENSEN
DIE VANAVOND 6') DE WEG Z'jN
DE GEVOELENS Vf)N CMnffLED L06W
VOOR CftfOL l'JNNIET VERANDERD..
Hij ging naar het kastje en trok de
la vercfer open. Merkwaardig ge
noeg bleek er niets in te zitten. Na
denkend keek hij naar de omge
keerde la op de grond, maar hij
raakte hem niet aan
„Waarschijnlijk hierin," zei hij, op
het kastje wijzend. „Als *t de maat
was tenminste... en als ze ven mij
waren.
WACHT CVfcfl...
m wou ztSGtrv. DBT
is zthfcR. vRteroo
6CN0E6 0M ItDhRS
btlAtt&MLtUrtL
TtWtttKE.fi i
tri wit» ic.
tf AN. DPROÊfJÊ.?
MAvttPWM
tri JC riotw
DC&tWUnCRDt RUirtR
DAT-15 ZtKtR
vattwD..
]I£ BCMT ttfl óttMMt
riGtn. jouw iDtt
MAAltr ot RACt
for ctn
succts
Z\U U. IK 0PCUT AArt CCN
DtRDtf1UMMtR...££rt &£-
HfclMllhNi6t RUlftR ...ltD£R
Ctn VRAAGT Z.ICH DAM AF Wit
hctü tnitDtRpmr to.
OVtRl
t cntrtKR
IK—
nctMtnttR..
IK NltT... Irt KAN
HLT Nltr VCR
S-, Sï4?-
TtiÈtiÈ.' DAAR.
KNAPT WAf&VS
EN KICK 7WNOU, REKEN
BEN JE Al 1 TTMR. WN
noci ZO. DAN ZULLEN
j(//sr.'
A EEN STLVI OEftNPARTyTjE
I k J VINDT TOM LAWDON -HBT
VvjeLLeTOeS STUURT NV
2yN JONGENS NAAR DE DOUCHES
WAAR DG gebruikelvke
sa-aenzang
WE AANSTAANDE
NAAZNU
VN DAG EENS Z/EN) EERST NOG
HEER DE. WIT/
tKVOELNY
ZQ FlTALS 'N
HOENTJE.
weer wat
WAT JE ERVAN
EVEN SN
GEACCL/NA
STUKJE
THEORIE-.
HS-20
„Wat zegt u daar?"
Hij haalde zijn schouders op.
„Laten we naar de zitkamer gaan,"
stelde hij voor, „er is iets, dat u be
hoort te weten."
Hij liep rustig naar de deur en ze
volgde hem. Haar ogen waren on
zeker toen hij zich omdraaide in
de andere kamer en haar aankeek.
Hij zag. dat haar voorhoofd voch
tig was en iat haar hand trilde, maar
ze bedrcigce hem niet meer met de
revolver. Zonder zijn blik van haar
af te wenden, greep hij in z'n binnen
zak naar z'n portefeuille. Toen schoot
hem te binnen wat Spencer had ge
zegd die middag. Klein, donker en
pittig
„Was u vanmiddag bij de Koerier?"
„Ja."
„Heeft u naar Ralph Stacy ge
vraagd?"
„Ja."
„Heeft u hem gevonden?"
„Nee."
„U kent hem niet van gezicht?"
Ze schudde haar hoofd.
„Stop die revolver dan maar in
uw zak." Hij glimlachte. ..Daar kunt
u hem zuinig bewaren voor meneer
Stacy."
Hij legde 2ijn geopende portefeuil
le op tafel, maar het duurde even eer
het meisje ertoe kwam het identi
teitsbewijs te bekijken. Eén blik was
genoeg.
Ze hield haar adem in. „U bent 't
niet," zei ze toen hulpeloos. Hij schud
de zijn hoofd. „Stacy is even wegge
gaan. HU zou in een paar minuten
terug zijn -Waarom wacht u niet
op hém," voegde hij eraan toe, „Dan
drinken we iets samen en kunt u
me vertellen waarom die film zo
belangrijk is."
Maar ze stond al bij de deur voor
hij uitgesproken was. Al haar vast
beradenheid was verdwenen, ze was
alleen maar jong en bang. Toen
Murdock een stap in haar richting
deed. verdween ze zonder de deur
achter zich dicht te doen.
Wat Murdock ertoe bewoog z'n ca
mera te pïikken, is hem ook later
nooit helemaal duidelijk geworden.
Hij handelde impulsief, niet meer
omdat hij nieuwsgierig was. Perplex
en in de war benaderden zijn emo
ties dichter. Een feit was in ieder
geval, dat hij een sekonde later met
zijn fototoestel en een nieuwe blitz-
lamp in z'n hand het meisje achter
na ging, terwijl hij in die tijd ook
nog de pal van het lipsslot had
vastgezet, zodat hij er weer in zou
kunnen. Beneden hoorde hij de deur
van de vestibule en hij rende of
z'n le ven ervan afhing.
Het meisje wou net in de wachten
de taxi stappen, toen Murdock de
buitendeur uit kwam. Hij richtte
z'n camera en riep: „O juffrouw
Ze draaide zich om en het blitz-
licht maakte haar nog bleker dan
ze al was. Toen stapte ze in de auto
die onmiddellijk wegreed. Murdock
herkende bet merk en op het
groezelige nummerbord kon hij toch
nog de laatste drie cijfers onderschei
den. Het getal was gcmakkeljjk te
onthouden: 311.
Boven deed hij de deur van het
flatje achter zich dicht dronk z'n
glas leeg en ging voor het raam staan.
Hij begreep van de hele zaak geen
steek.
„De zuster van Bob Hargrove,"
zei hij hardop. De naam kwam hem
vaag bekend voor, maar hij kon
hem niet thuisbrengen.
Waarom liep zo'n meisje in 's he
melsnaam met een revolver rond,
vroeg hij zich af en wat voor foto
moest ze hebben en waarom moest
ze hem hebben. Hij wist er geen ant
woord op. Stacy zou 't hem uit moe
ien leggen straks. Maar hij kon het
niet uit z'n hoofd zetten en hij
bleef bewegingloos in de lege straat
staren, een rechte stille figuur met
een slank, gespierd lichaam en een
hoekig gezicht, dat nogal somber
keek op 't ogenblik.
Er reed een auto de straat in en
stopte vlak bij het huis van Stacy.
Het was een kleine, buitenlandse
wagen, een Hillman, dacht hij. Een
vrouw stapte uit, maar hij verloor
haar uit rt gezicht toen ze oyer
het trottoir naar de huizenkant liep.
Hij kon niet zien waar ze naar bin-,
nen ging en z'n aandacht werd af
geleid door een tweede auto. die
langzaam aan kwam rijden en voor
de wagen van Stacy parkeerde.De
koplampen werden gedoofd maar
verder gebeurde er niets. Murdock
had er ineens schoon genoeg van.
Hij ging naar het bureau en schreef
op.de kleine blocnote: Stacy... Ver
der kwam hij niet, want opnieuw
ging de zoemer. De vrouw-, die voor
de deur stond, was dezelfde die hij
uit de auto had zienstappen. Zc
droeg een mantel van kameelhaar
met een sjaal om de kraag. Haar haar
zag er een beetje verwaaid uit. Ze
had een enveloppe in haar ene, ge-
handsehoende hand. de andere hield
ze in haar mantelzak. Haar stem was
laag en wat hees toen ze .zei: „Ik
was is meneer Stacy er niet?"
„Wilt u niet binnenkomen?" vroeg
Murdock.
Ze aarzelde en nam hem van top
tot teen op. Omgekeerd eigenlijk,
want ze begon bij z'n schoenen en
Het toen haar blik langs zijn goedzit
tende. grijsflanellen pak en z'n wit
te overhemd glijden. Zelfs z'n glad
de, donkere haar met het grijs bij
de slapen was bij de inspectie inbe
grepen. 't Geheel scheen haar goed^
keuring weg te dragen. „Graag," zei
ze. „dank u."
Ze liep langs hem heen, een lange
vrouw die zich gracieus bewoog.
Op de enveloppe in haar hand was
in lichtblauwe inkt een naam ge
schreven, zag Murdock, voor ze de
brief in haar zak stopte. Hij bood
haar een stoel aan en nu hij haar
goed kon bekijken, kwam hij ondef
de indruk van haar verschijning.
..Stacy kan ieder ogenblik terug
komen," zei hij. „Wilt u iets drin
ken?"
„Nee, dank u."
„Een sigaret?"
Ze schudde haar hoofd en hoewel
ze tegen hem glimlachte, voelde hij,
dat ze even gespannen was als de
zuster van Bob Hargrove. Hij vroeg
zich af of de hand in haar zak ook
om een revolver geklemd was, maat"
hij verwierp 't als 'n absurde gedach
te voorat omdat deze vrouw hem
best ir4 staat leek te krijgen v.-::t re
wilde hebben door haar persoe.
hexd. Hij schatte haar een j=:
drrtig, Haar gezidht was fijne
den met een kleine, rechte ncv: -11
eer. verleidelijke, goedgevormd»:
moi.d (wordt vervoiüd)