Kwadratuur van de cirkel
De „kleine" blanken
Melk
door FRANK GO
GRwergiM! OT^MlL.
SPROETJE SPARKS
p«
Kommer Kleyn
een afscheid en
een welkom
J „Meneer Topaze"
V.N. tegen verbod
van prostitutie
Microbus 66(5
Alles op één kaart
Ik vraag en U
draait (voor .al
mijn vrouwen)
CSiefariïie
Televisie
Vanavond
DE BOCHTEHS VAN
MEVROUW PEACOCK
Afwas
Uw trouwe hulp
voor was en afwas
■*n weldoeniter
»ijn Spaar
emmertjes
VAN HOUTEN
cacao
zweem van
mocht worden
leegt-e op het to:
hjj, voor wie 1
onvergetelijk is.
07) IE ÜXAVESCOTSMANAi5 N STIER.
Vs VLOOG HYOP AtAF/tfAARALS V/iOCT,
KAN IK MOL VLUG RYN. IK óNTVEEK EYN
mhw> "~T li. jgwi 0RO7F GF.YP-
KLÜ/VcRS
MUM OUDt fltWMiütNlSWlWOCIH ZOOOtN
TROft OP Mt ZJJJH AlbZLWt fl£2!& ZAbtft-
HA JÜWtLÜH IH MUM ^555*1^
r", .EN DAN K-DSvjË Dus VAN Ml OD Aft
.WEE®, CAROL. EN DENK EcAöM, AlS JE
[CüVc 50M5 Sief lERTEt HEM DAN/j
[NIETS OVER OlE DtECStAL
AAAPAME CWMNOS
AR,v\2)A!SO. HIJ 'jftj/Sb
MS TAMELIJK OP-V/V-^TLl
iVLiESEND. .k-ZOU "-y\' Vl*
[NIET 6RAA6 wil- LC
Ken datje last
pg volGfnpe OCwrgAQ
TN PRACHTIGE DA© NA
DAT ONWEER LAN 6>5TE-
OEN. ..MAAR nu V»ÖET
IK,WEö, JOHN OM ELP/
UUR MOET IN Of> OEy
ZAAk 2JJN.EN pS} - 1
1KWILME E60®JjSJL
NOS THUIS frffijtM:
VERKtEpEf^jtfW
[is op Die
Lsulvan'n
nj-r-vJOHNL
iiY'&ês.
/y-^fcVAN$ W
,/vYACHT AL
MET DE WaOEN
VOP ONS...gé
CAPCAR/ON/NrUOÓ/NiD F/N £JNQ£ PAAP fi
'K H£B DE POLITIC G£WMR-
W 3CHUWD...A1AAR ftóEM DAr
ISgfó*^5® 2C Hic/? ZiJM 15 HtTMüOCHItrt
ftKS^vSISr rt LMl.Dt óAtftN WORDtN
O/S6£D(A0tóJ
JA,U KUNT
It NltT
LAMGtR.
LAftrt
WACHTtN
/V MINDER PANGcEN TYQ-Kft/AFtEN
DE MATROZEN WWAUE g
KANTEN TOEGELOPEN/ lï/Z&S&MÊ
EN ZY KONDEN
meteen getuige
ZYN, HOE,*#?
DE BOOTS VC
El/N (3tèj
UNKSE
DIRECTE XV^'Jr
VER.- TO^if
WERKTE' \}MM§/(
SNAP/K
NIKS
fc
(kNOKKEW^
r wat
KFYGEN
we nou?
DE opdracht tot kabinetsformatie aan prof. De Quay maakt geen
goede indruk. Het. betekent immers, dat degenen, die op grond van
de verkiezingsuitslagen in de eerste plaats voor zo'n opdracht in
aanmerking zouden zijn gekomen, liet reeds tijdens liet onderzoek
van prof. Beel hebben laten afweten. De heer Romme. leider van de grootste
partij, voelt er niet voor. en de heer Oud. leider van de overwinnende
partij, voelt er evenmin voor. Het is allesbehalve bemoedigend dat degenen,
die zo vastberaden de brede basis hebben verstoord, nu even vastberaden
de consequenties van hun daad uit de weg gaan. Kracht in het negatieve,
zwakheid in bet positieve; Nederland heeft nn juist geer. reden, zich erg
op rijn gemak te voelen.
Mei één flinke handicap is de heer De Quay alvast begonnen. Want
wanneer wordt gevraagd, waarom de keuze op hem is gevallen, dan moet
het antwoord luiden: omdat prof. Van den Brink niet wilde! Natuurlijk
is dit niet het hele verhaal, maar het is duidelijk dat Beel en Romme aan
de heer Van den Brink de voorkeur hadden gegeven boven de heer De
Quay. De reden daarvan is duidelijk: de heer Van de Brink heeft in een
vroegere periode bewezen, ais minister tegen zijn taak opgewassen te zijn.
De beer De Quay moet dat nog aantonen. Gezien de grote vraagstukken,
waarvoor de komende regering zich ziel gesteld, is dat een niet bijzonder
geruststellend idee.
Het bedanken van prof. Van den Brink op zichzelf verdient ook nog
wel enige commentaar. Helaas moet worden gevreesd, dat de functie van
ministerpresident hem zakelijk gezien niet „interessant" genoeg voorkwam.
Iets soortgelijks heeft een andeie K.V.P.-er, de heer Sleenberghe. al eens
vertoond. Het zien van het ministerschap als een baantje inplaats xan als
een dienst, die men bewijst aan de gemeenschap, kan er moeilijk toe
bijdragen, de gewone man in zijn verantwoordelijkheidsgevoel en zijn
burgerzin te «terken.
WAT zal het worden met de poging van prof. De Quay? De forma
teur heeft in zijn Brabantse stad het rapport van prof. Beel door-
gewerkt, en moet er nu wel ongeveer het zijne van denken. Met
de formulering van zijn opdracht kan hij alle kanten uit; het
rapport zal hem intussen hebben geleerd, dat de werkelijke perspectieven
begrensd zijn. Zoal* dc dingen thans «taan. beperkt zijn keuze zich tot de
partijen, die de decetnher-crisis hebben veroorzaakt. De verkiezingen had.
den trouwens al geleerd, dat deze partijen op elkaar zijn aangewezen;
wanneer ze althans volharden in het afwijzen van de goed omschieven
binding tussen pa riemen tsmeerderheid en kabinet, welke de P.v.d.A, eist.
De moeilijkheden zijn bekend: de K.V.P. wil afstand bonden tot de
V.V.D. en de C.H.U. ziet giont bezwaar in niet meedoen van de socialisten,
en zowel confessionelen als liberalen wensen hun vrijheid ten opzichte van
het kabinet te bewaren, al stellen ze wel hun eisen. Men zou zo zeggen,
dat het wel wat veel gevraagd is van een parlementair onervaren formateur
om rekening te houden met dit alles en toch een uitnemend kabinet te voor.
schijn te toveren. Want bet moet een uitnemend kabinet worden, gezien
de belangrijke vraagstukken, die aan de orde zijn, en het nieuwe begro
tingstekort, dat schijnt te dreigen.
Misschien zien wij het wat te somber, maar ons lijkt de taak van prof.
De Quay zoiets als de kwadratuur van de cirkel. Niet vanwege het feil, dat
een extra-parlementair kabinet op zichzelf ondenkbaar of dwaas zou zijn,
maar wel omdat hij de huidige stand van zaken dit kabinet vecJ te veel on
verenigbare eigenschappen dient te bezitten: tegelijkertijd krachtig en mee
gaand. tegelijkertijd gebonden en ongebonden, tegelijkertijd conservatief en
vooruitstrevend. Maar misschien onderschatten wij de formateur, cn mis
schien overschatten wij de moeilijkheden. Laat ons eens afwachten.
HET rapport van de Belgische parlementaire commiï&ie, die n onder
zoek beeft ingesteld naar de ongeregeldheden te Leopoldstad in
Kongo, legt een belangrijk deel van de schuld op de houding van
de z,g. kleine blanken jegens de inheemsen. Deze mensen matigen
zich te veel aan tegenover gekleurden. die meer en meer ongeneigd zijn. de
superioriteit van alleen maar een blanke huid te aanvaarden. Het ver-
schijnsel is niet nieuw of verrassend. Vaker dan eenmaal is beschreven,
hoe in de V.S. juist de arme blanken het meest rigoureus de kleurgrens
in stand houden, doodsbang als ze zijn dat ze anders hun gewaande vooi-
sprong verliezen.
Overigen* is dit punt gemakkelijker gesteld dan opgelost. Weliswaar wil
de r.-k. mi&aie fu Kongo niets van apartheid weten, maar de feitelijke
verhoudingen berusten daar toch wel degelijk op het uitgangspunt, dat een
blanke minderheid de leiding heeft in staat en bedrijfsleven. Voor kleine
blanken ligt daarin juist de grote aantrekkelijkheid voor eer» functie daar
ginds: zij kunnen er dingen bereiken, die in het eigen land toor hen niet
zijn weggelegd. Voor de regering te Brussel zal er veel van afhangen of
zij kans ziet, de bezwaren van de eigen Belgen tegen een opleiding van
inheemsen ook voor de betere functies te overwinnen. Alleen op deze wijze
is er kans op een-blijvende goede samenwerking met Kongo, ook wanneer
de koloniale verhoudingen hebben afgedaan.
rfOMMER KLEUN die sedert IS?S
gar Pil fu dienst heeft ge
steld van de radio-omroep en in het
byconder van liet hoorspel, heeft gis
teren officieel met een drukbezochte
receptie afscheid genomen van de
AVRO. Hef is echter een afscheid
met een tcelfcom, ivant met ingang
van vandaag vervult Kommer Kleija
de functie can hoofd van de hoor-
spelafdeling van de Nederlandse
Radio Unie.
Reeds als leerling van de HBS in
Dordrecht was Kleyn geboeid door
het toneel en speelde hij een rol bij
het jeugdtoneel. Dank zij de bemid
deling van Top Naeff kwam hjj in
contact met Willem Royaards
HET hoorspel dat de "VARA van
avond uitzendt zal bij de oudere
luisteraars herinneringen oproepen
aan Cor Buys, van wie zonder een
zweem van overdrijving gezegd
mocht worden dat zijn sterven een
leegte op het toneel achterliet en dat
hy. voor wie hem hebben gekend,
„Meneer To-
paze"(vanavond
8.15—10.15 uur)
één van de
grootste creaties
van Buys
wordt vanavond
gespeeld door
Kees Brusse.
Deze satire op
de corruptie, die
in Frankrijk
vooral m de
twintiger en.
dertiger jaien
een nationale
plaag was, is van de hand van de
Franse schrijver Marcel Pagnol. Cor
Ruys zelf zorgde voor de Nederland
(Advertentie /.JVJ.J
U vergat het,
maar nu vergeet li
bel niet meer!
Als U weet dat cacao»kal
meert eer» gezonde slaap
bevordert niet dik maakt
een verrukkelijke smaak
en een rijk aroma heeft,
maakt U er voortaan een
goede drinkgewoonte van.
Eis de beste
van Houten
cacao.
ging hij in 1911 naar de Toneel- j se vertaling en S. de Vries jr., die
NEW YORK. Het secretariaat
van het V.N. heeft een studie ge
maakt van de bestrijding van de
prostitutie waarin het zich uit
spreekt tegen de regeringen dip
prostitutie verbieden of haar regie
menteren. Het spreekt zich uit voor
maatregelen ter voorkoming en voor
heropvoeding.
Volgens het rapport dat is opge
steld op voorstel van de sociale com
missie der V.N., heeft de ervaring
geleerd, dat verplichte registratie en
bestraffing van prostituees de ille
gale prostitutie en het oprichten van
kiandestiene gelegenheden slechts
bevordert.
school. Van de verbintenissen die
hierna volgden noemen we:
Ha gh espeiers", het ..Rotterdamsch
Tooneelgezelschap", het ..Neder-
landsch Tooneel" en het „Vereenigd
Tooneel".
In de tweede helft van 1928 trad
hij voor het eerst voor de AVRO-
microfoon 'met fragmenten uit
„DidoJo"" van dr. E. D. Spelberg.
Hieruit is ae nauwe verbintenis
gegroeid, die Kommer Kleijns naam
onverbrekelijk heeft verbonden aan
het radiohoorspel.
vanavond de regie heeft, bewerkte
deze vertaling voor de microfoon.
„Meneer Topaze" leren we kennen
als een klem en uiterst bescheiden
onderwijzertje aan een kostschool.
Om zich heen ziet hij bedrog, cor
ruptie en pressie. Er komt een mo
ment in zijn leven waarop hij zijn
huid van eerlijkheid afstroopt en de
kansen om op minder scrupuleuze l
wijze, maar welgestelder, door het j
leven te gaan. met succes met beide j
handen aangrijpt.
T-? SN van de talloze organismen -j-
J-' van het menselijk lichaam, speei- j
in een i J
KOMMER KLEYN
Van de hoorspelen waarmee hij in
de loop der jaren zeer velen aan
zich heeft verplicht, noemen wij hier
slechts: „De blauwe smaragd", „De
drie musketiers", de „Rode Pimper
nel"'. ..Faust" en de „Midzomer-
na chtsdï-oom"-
De door Kommer Kleijn geregis
seerde hoorspelen zijn altijd „her
kenbaar" geweest voor de luisteraar
door de eigen stijl en opvattingen
van de regisseur. En, ook al leek die
toets, ons soms iets té persoonlijk,
graag voegen wij onze betuigingen
van dank voor het vele dat deze re
gisseur ons heeft geboden en geluk
wensen voor de taak die hem nog
vacht bij de vele die hem m deze
dagen zullen hebben bereikt.
W.Jnn
mUn Trouwen, van wie ik ere veel houd.
Miswhlen vindt u het vreemd dat een
man meer vrouwen heeft, maar dat kan
in Perzie. Ik houd van ailemaal erg veel.
Wilt u mijn verzoekplaat op eon zon
dag draaien?
Uw nederige dienaar
DE deelnemers aan de wedstrijd
hersengymnastiek voor de goede
doelen, die „Alles op één kaart" na
streeft, hebben gisteravond voor een
„nek aan nek" finish gezorgd. De
In »m f, „Meneer Topaze" «n Ulöi>g WBS: Geldrop (Johnny Jor-
kluch.„ die weinig meer pretendeert daan)—Barendrecht (Willy Alberti)
dan te amuseren. Y* at het stuk op de gg.
Nederlandse planken meer was dan
dat, had het te danken aan Cor Buys.
We hopen en vertrouwen, dat Kees
Brusse samen met regisseur De Vries
daarin vanavond ook zullen slagen.
T)E Engelse equivalent van de Ne-
-*-/derlandse grammofoonplaten-
verzoekprogramma's heet „Listener's
Choice".
Het is een radio rub riek waarvoor
uiteraard veel brieven binnen ko
men, ook van overzee.
Het personeelsorgaan van de BBC
„Ariel" drukt er één af van een luis
teraar uit Golak in Perziè:
Mijne Heren,
Het is alneer een hele lijd geladen,
dat ik u vonr hef laatst heh geschreven.
Ik heb het er* druif zehad
I»e plaat die ik graag *vil horen heet
„When". En wilt U deze draaien voor al
f Aduerfertite LM.)
BETER EN SNELLER
Vier werkelijk betrouwbare middelen
helpen elkaar an... doon wonderen!
0t 4 geneesmiddelen in één tablet ver
enigd. werken niet afleer beter bij de
bestrijding van pijnen en griep. Door
de juiste keuie der middelen - elk op
zichzelf al beroemd - is bovendien be- i
reikt, dat dc geneeskrachtige werking
sneller tot stand komt. Chefarine .,4"
help! ook vaak dan, wanneer andere
middelen (alen er doel werkelijk
wonderen
de gisteravond de hoofdrol in een
door de K.R.O. uitgezonden radio- --
fantasie. Het was ene heer Micro- j v'
bus-666, die van zijn familie toe- j
stemming krijgt om de Kuit tijde
lijk te \-erlaten om het ..volle leven" j
in hart, longen en neusholte op de j
keper te gaan beschouwen.
Als microscopisch klein deel van 1
de mens is hem niets me.iselüks
vreemd en al gauw vindt hij m zijn
..menswereld" de geliefde Bacterie,
j die van buiten deze „wereld" komt
en later tot zijn wanhoop terugkeert,
In deze „fabelachtige" fantasie
j hebben Geo H. Blanc en Roger
I Nordmann hun hoofdfiguren zozeer
j vermenselijkt, dat een voortdurende
kortsluiting ontstond mei hun omge
ving.
Helaas hadden zij dit thema te
lang uitgesponnen. De uitzending
duurde meer dan lwee-en-een-half
uur.
j Het neemt niet weg, dat men alle
i bewondering:, moet hebben voor dc
I manier waarop regisseur Léon Povel
en de vele spelers hun bedoelingen
I hebben gerealiseerd. De muziek
klonk bijzonder suggestief, al leden
i de koorfragmenten aan onverstaan-
baarheid.
Am m.
op zaterdagmiddagen met brockurpa
tegen het fascisme, die geen bestxpi
Iers bleken.
Toen kwam de bezetting. We raak
ten zonder werk, maar niemand sioJc
een vinger naar ons uit, omdat ten
onbetekenende jongens waren V„n
geld dat onze ouders schokten,
we elke middag m dezelfde kroen
van vroeger, want de baas was goed
en toe fcregen er, op ffrond van ons
verleden, dagelijks de dosis drank
die we nodig hadden. Joop liep Voon
durend langs de afgrond, toant als ftiï
een beetje de hoogte kreeg, klom
hij op de tapkast om het manke
loopje van Seyss Inquart te imife
ren, of ging de aanwezigen steeds
de zelfde troep vale oude mannen
voer in het zivgen van het Wilftel.
vius, dat er schor uit kwam. De baas
stond, tijdens deze riskante ceremo
niën, altyd met zijn brede rug tegen
de deur, om het binnentreden van
onbevoegden te verhinderen. Hij zona
niet mee, maar toonde een glimlach
vol sombere verrukking.
De kroeg was een eiland. Maar do
dag kwam, dat de Duitsers het bord
je Joden niet gewenstdwingend
voorschreven. Eerst was het cllee»
opgehangen in een paar grote cajé's.
Dat geschiedde door een troep plaat
selijke N.S.B.-ers. Eén vent ging
plechtig voorop, met de lijmpot en
het papiertje de kameraden kwa
men er martiaal achteraan, relzuchug
rondfeijfcend. of iemand soms iets te
reclameren had. Het was niet moei
lijk, die cafe's te mijden. Maar einde
lijk moesten ze allemaal de baas
ook.
„Zie je dat?" riep Joop, toen we
die middag bij het café kwamen. En
hy wees op het bordje. Ik knikte.
,,'t Is een voorschrift, nou," zei tk.
„Zfc zet er geen poot meer," ver
klaarde hij obstinaat.
Wij draaiden het bordje de rug to«
en wandelden weg, grimmig en dor
stig.
„We vinden wel ergens een kroeg
waar het niet hangt," beloofde Joop.
Toen begon de tocht. We kenden
de stad tot in alle stegen, maar waar
we ook gingen, overal lazen we:Jo
den niet geloenst." 't Was eigenlijk
erg symbolisch. Er waren geen ei
landjes meer. Eenzaam voelden we
ons en dorstig.
Om zeven uur *s avonds eindigden
we, moegezw or ven, in een ouderwet.
se meZfcsaion, de enige openbare ge
legenheid die geen bordje had. Het
was aangrijpend te zien hoe Joop
melk dronk, toant hij verachtte die
vloeistof en miste, net als tk. smar
telijk de dagelijkse dosis ontsnap-
openen net proKrnmina. nirrna een v Praten deden we niet Het uiée
K.no-programma dat aanvangt met P'"^ rraien aeaen we mei. net was
rubriek Vademecum oter dt I t miezerig slot van een mdividua-
- J- lisiïsche actie.
De volgende middag vond ik Joop
een grijs geworden oorlogsherin
nering.
„Wat doe je tegenwoordig?" vroeg
ik. ierwül we opwandelden.
„O, alles iaat geld opbrengt," ant
woordde hij, met een skeptisch lach
je. We passeerden een melkbar en
hij keek mij even van terzijde aan,
om na te gaan of ik het nog wist.
„Maar niet wéér doen, he? zei ik.
Hij schudde het hoofd.
„Daar aan de overkant hebben ze
trouwens vergunning," sprak hij.
We staken de straat over. Hij liep
een beetje gebogen en had een zor
gelijk trekje om de mond. Want als
ik de tel niet ktryt ben, moet hij drie
vrouwen onderhouden. De liefde be
tekende veel in zijn leven, zodat hij
altyd bezig was te scheiden of weer
te trouwen. Daar hij op alle vrou
wen die hij eens bezat, zo'n diepe
indruk maakte, dat ze nooit meer
een ander wilden, veralimenteert hij
al jaren het grootste deel van zijn
inkomen. Want de zwaarste belasting
drukt niet op een vrijgezel, maar op
een romanticus.
En een romanticus was hij.
Twintig jaar geleden Werkten we
In dezelfde stadHij was brandver-
slaggever, maar had een novelle in
„Groot Nederland" en drie verzen in
„Helicon" gepubliceerd, zodat hij zijn
haar lang droeg en veel in de kroeg
zat. Daar sloot ik vriendschap met
hem. Wij bewonderden eensgezind
Ter Braak en Du Perron en ventten
1D.3S—Il.Oft VARA. Pierre Moll et, ba
riton en Alex van Amerongen. piano,
voeren liederen uit van Gabriel Fame.
HOORSPELEN
8.15—10.15 VARA. „Meneer Topaze" In
de vertaling van Cor Ruys voor de
radio bewerkt door S. dc Vries jr.
Kees Bruhse speelt Meneer Topaze.
GESPROKEN WOORD
6.307.00 Hilv. I. Voor de RVU spreekt
dr. Vermasercn over de geheime
dienst van Mithra.
10.2010.35 VARA. Popril-iir-weten-
schappelijke causerie door dr. C. van
Rijsinge.
DIVERSEN
7.3H8.110 VPRO. Rubriek voor de rij
pere Jeugd met o.m. een bezoek aan
enkele dnn.sscholen.
8.15—8.45 NCRV. „April doet wat-io j
nil" en, zeggen Herman Peiderhor en j
Goos Kamphuis, wy ook.
0.45—10.10 NCRV. Reportage over het
les cn cn de persoon van n»r, J. Mey- 1
het leven op nardo onder
dc titel „Uit een kikker komt geen
ooievaar". Vervolgens (8.50) het toneel
spel „IJle jongen van Win slow" (The
Wlnslow boy) door Tereoce Rattlgan,
vertaald door Cruys Voorbergh. Mede
werkenden om. Paul Huf, Coen Flink,
Myra Ward cn Paul Steenbergen.
weer in onze oude kroeg.
'„Nou ja," zei hij. ,£én keer heb
ben we tenminste melk gedronken,"
Want ieder offert naar vermogen,
KRONKEL
Advertentie LM.)
Grote was
Voorts
Het ligt m de bedoeling de ge-
restaureerde televisiestudio .Vitus'
in gebruik te nemen met de directe
(en laatste» uitzending van „Pen
sion Hommeles" op zondagavond
aanstaande. I
Dc afgelopen maanden is de „Vi-
tus"-studio grondig gerestaureerd i
en gemoderniseerd ook wat betreft
verwarming en luchtverversing Er
is geen officieel vertoon aan deze
her-mgebruikname verbanden. I
leien pi|rwn en gnep Gerckikt *ocr it <j,votligrl? maag,
mmI it btjciittad Jikm fcd btttonddttl Uulart».
Radio
LiËTS'SrEUEN OUiDE-~*t
LIJK (V\Ê«KÉN DAT 2EMET M£
HEÊCT AFGEDAAN MQ.AR.
WAARCm -4ÊT &E-
£T DAT
vERUEto
DiË
ERNSTIGE MUZIEK
8.008.15 NCRV. Cor dc Groot, piano,
sperft weinig heken de walsen.
8.45—9,15 NCRV. Dodecaphonica. On
der leiding van Herkenrath discus
sieren Jan U Is se en Ton de Leeuw
over tuaaiftomge muziek. Illustraties
door het Gatideamuf-kwartet.
WDKHitN Kimru zt
(mi£>M-..ADU£E«ttrt
EXTRA CONCERT LILT
ótVtH?
door GERALD SULLETT
„Toe. ga niet tvcg!"
„Misschien had ik moeten vertel
len," zei Catherine over haar scbou-
aileen een paar kennissen," eindigde
ze ademloos, mevrouw Skimmer»
woorden herhalend, „en dan een kop
je koffie."
„Ik vrees dat het niet gaan zal. He
heb een afspraak voor aanstaande
zondag."
„Wat jammer."
„Maar er zijn nog meer avonden,
met?" zei hij vlug. „Zouden jij en
Sara mij het genoegen willen doen
met mü naar Crowie Hill te rijden
om de ruines te bekijken, deze week?
goudkleurige straat, een stroom van En je vriendin natuurlijk ook, als ze
licht onderbroken door scherp afge- er zin in heeft."
tekende schaduwrijke plekken. Zij „Dank je. Erg aardig van je. Gaan
moest haar campagne al gauw weer We met je machine?"
hervatten, maar voor het moment Hij lachte, blij met de kans. „Wie
vfm-' .u f f" J,fe ,nYLmCi5? was het voldoende hier met Robert weet. Ik weet wel zeker dat Jobson
in Northstreel logeren. Maar tk dacht te zitten genieten van het gezamen- me een rijtuig wil verhuren. Zouden
dat papa het wel gezegd zou heb- lyk zwijgen, van het enkele woord we er geen picknick van kunnen ma-
ben.
„Dat heeft hij gedaan," verzeker
de Robert haar ernstig,
„Maar klaarblijkelijk interesseerde
het, je niet. En waarom zou het ook?"
Wat dichterbij komende legde hij
kalmerend zijn hand op haar arm.
de illusie als het niet méér ken?"
was van intimiteit. Maar de rust „Wat enig," zei Catherine, zonder
die zij had gevonden was niet ab- enige geestdrift, „Ik zal dan wel
soluut: ze werd verstoord door haar goed gechaperonneerd worden, «let?
besef van zijn physieke nabijheid, vind je niet dat meneer en mevrouw
als iets waar zij lang over gedroomd Skimmer ook mee-zouden moeten
en gedacht had en dat nu, wonder- gaan. voor alle zekerheid?"
We zouden een eindje kunnen oplo
pen, hè?"
Zij sloeg haar ogen naar hem op.
in 2w{jgende toestemming. Hii had
haar r.og nooit eerder Kitty genoemd.
Waar de vier hoofdstraten van
Newtonbury elkaar kruisten stond
het Marktbuis, een nobel, achthoe
kig gebouw, waaraan vijf eeuwen
een mooie, rijpe kleur hadden ge
geven. A lier he ill gen-kerk uitgezon
derd was het het oudste bouwwerk
in een stad die voornamelijk in de
„Als we moeten kibbelen, Kitty, baarlijk, werkelijkheid" was gewor- „Ja zeker,Hij "negeerde de ironie,
laten we het dan op ons gemak doen, den. „Als ze er nog bij kunnen."
„Blijf je nog lang in Newtonbury?" Er viel een stilte. Het plan werd
„Tien dagen maar. Bij de Skim- niet verder besproken. Het had zijn
mers." nut gehad om hen over een moeilijk
„O ja, de horlogemaker." moment heen te helpen en of het m-
„Kcn je hem, Robert?" derdaad uitgevoerd zou worden, liet
„Eigenlijk met. Ik ben natuurlijk Catherine eigenlijk koud, omdat het
wel eens in zijn winkel geweest." zo iets heel anders was 'dan ze ge-
„Waarom: eigenlijk niet? Vind je hoopt had. Gewoonlijk was ze tuk op
hem niet aardig?" een „uitje", maar een gezelschap van
„O ja. Een eigenaardige maa, maar drie of vier vrouwen en één man, zou
buitengewoon beminnelijk, geloof haar, dacht ze wanhopig, niet nader
ik." tot Robert brengen. En het zou hem
4 „Hij is, geloof ik, eigenlijk heel bovendien veroorloven om op zoo-
stijl van de „Regency" was gebouwd knap. Veel intelligenter dan Ellen, dag zijn eigen funeste plannen te vol-
en het geplaveide open plein ervoor, hoewel die ook erg aardig is en sy voeren. Zij snakte ernaar om precies
met zijn stenen bank om de mid- verbeelden zich dat ze een wonder te weten, hoe die situatie eigenlijk
denpilaar, was een uitstekende plaats van knapheid is. Hij heeft ontzettend was.
van samenkomst voor een onschul- veel boeken, Robert. Ik weet het, om- De stilte duurde voort. De kostbs-
dig jong meisje en een heer. die erop dat ik met hen slaap." re minuten gingen voorbij. Zij zat m
gesteld was zich correct te gedragen. „Wat doe je met ze?" sombere gedachten verdiept naar de
Hier, op deze publieke plaats, kon- „Slapen." herhaalde ze, lachend grond te staren, zich maar half be
den ze gaan zitten en vrijuit, zelfs „Ze hebben bedden voor ons neerge- wu&t van de ogen die bezorgd baar
vertrouwelijk praten, terwijl hun 2et in zijn bibliotheek. Het spijt me haar afgewend profiel keken. Dade-
onschuld voor iedere voorbijganger dat je hem niet zo graag mag, want lijk moest zij weg en teruggaan naar
die toevallig naar hen mocht kijken ze hebben iedere zondag pa de Northstreet. En zonder het onder-
duidelijk was. avonddienst een soort van leeskring werp te hebben aangeroerd? Dat mee
„Wat een heerlijke avond." zei Ro- en ik dacht dat jij misschien ook eens was oaverdragelijk. Maar hoe kon
bert. „De beste tijd van de dag." zou willen komen. Ze zouden het erg zij, zonder hem aanstoot te geven of
„Ja." zei Catherine. prettig vinden en het erg waarderen te ergeren, zich bloot geven? Mannen
Nu ze gedeeltelijk had wat ze ver- als ie dat deed. Ze lezen nu Dante of waien zo conventioneel, zo vormelijk
langde en er met meer voor hoefde zo iets, maar ik ben ervan over- en zo dom!
te strijden, kwam er een gevoel van tujgd dat ze Omar Kbayyém zouden
rust o\er haar. Zij keek naar de nemen als jij dat kever las. Er komen (wordt vervolge;
v/cRCier-
mid-'oor:
