VOOR DE CONFERENTIE
HERNIEUWD OVERLEG
KILeNe.
CAROL
■AY
Britten komen stukjes
uit musicals spelen
Attentie
msmm
■door
v-
DE DOCHTEBS VM
MEVROUW PEBCOCK
VAN HËRTEfl, die zolang onder Foster Dulles heeft gewerkt, kan
moeilijk eer, veel van zijn voorganger afwijkend inzicht worden ver-
wacht in de vraagstukken, die midden niei aan de orde komen in
de ministersconferentie te Genève. De vraag, die op het ogenblik
®efc*eI'd wordt js.oJ Herlex even resoluut en overtuigd zijn weg zal gaan
ais pulles. Dulles beïnvloedde de publieke opinie meer dan de publieke
opinie Dulles; zou hel niet kunnen zijn, dat Herter iets minder zeker van
Zijn zaak is. Jn elk geval is hij althans voorlopig minder zelfstandig. 'Prêsi-
dent bisenbower ml zich persoonlijk neer met de buitenlandse politiek
gaan bemoeien, en zijn adviseur is Dulles. Herter zelf heeft trouwens ver-
KJ aard, dat hij een groot voorstander is van gemeenschappelijke arbeid bij
het departement van Buitenlandse Zaken.
De instemming, waarmee Hert er's benoeming h Groot-Brit tannic is he-
groet, zou er ook op kunnen wijzen, dat men hen vatbaarder acht voor
Londensc argumenten dan Dulles, en misschien ook. dat me» bij hem meer
eerbied verwacht voor iMacmillan's diplomatieke kwaliteiten. In dit licht
beschouwd lijkt het nog niet eens zo kwaad, da' de nieuwe minister, begint
met enigszins gecontroleerd te opereren. Want ook al kunnen er af en Voe
wei bedenkingen zijn tegen de houding van Amerika, in het concert der
weste ijke stemmen blijft een zelfstandig Amerikaans geluid van het groot
ste belang.
Het blijkt b.v. jn de kwestie van bet op grote hoogte vliegen in de cor
ridor naar Berlijn. De Amerikanen wensen rich, in tegenstelling tot de
Bntten niets van dr Russische protesten aan ie trekken. In Engeland is men
er angstig op bedacht het „klimaat" van de komende conferentie niet bij
voorbaat te bederven, in de V.S. is men ook web gesteld op een goed Mi-
maat, maar gelooft men dat dit hef best kan worden verkregen door Op geen
enkele wijze twijfel te wekken aan de Westelijke vastberadenheid.
M nog even door te gaan over die liichtcorridor. het is jarenlang wel
zo geweest, dat niet hoger dan 3000 meter werd gevlogen. Een ver-
dragsbepalingj welke een vliegen op groter hoogte verbiedt, be
staat echter niet. Zolang een nieuwe blokkade van West-Berlijn niet
geheel uitgesloten is, achten de Amerikanen het van belang, dat het Westen
zich alle rechten voorbehoudL Om dit te begrijpen is het nodig om te welen
dat het, anders dan blij de vorige blokkade, mogelijk zou zijn bet radar-
verkeer te storen.en aldus het nachlvliegen op Berlijn te verhinderen. Daar
om moet de kans om overdag door het vliegen op grote zowel als minder
grote hoogte de achterstand in te halen, worden gehandhaafd.
Het standpunt daarbij is (en het.lijkt ons juist) dat het Westen natuurlijk
niet in alle punten ten eeuwigen dage het been stijf moet houden, maar wel
dient te .waken voor tegemoetkomingen, waar geen tegemoetkomingen van
de andere kant tegenover staan. De Russen pogen onophoudelijk van de
Westelijke landen dingen gedaan te krijgen, die eigenlijk alleen de vrucht
kunnen zijn van op de basis der realiteit gevoerde onderhandelingen.
Chroesjtsjew heeft nu weer verklaard, dat een uitrusting van het Westduitsc
leger met kernwapens het gesprek ernstig zou bemoeilijken. En hij beeft
ook Noorwegen weer gewezen op de gevaren, verbonden aan de aanleg van
raketbases op zijn grondgebied.
Het ia echter duidelijk, dat wal de Russen als een bedreiging beschouwen
slechts kan worden prijsgegeven, wanneerde Russen op hun beurt een
einde maken aan allerlei, wat de Westelijke landen als-een bedreiging be
schouwen. Het Westen mag van zijn staatslieden vragen, dat ze niet node
loos star zijn of zich vastklampen aan uitsluitend prestigekwesties;maar
het moet er zich tegelijkertijd van bewust zijn, dat. een conferentie, waarvoor
de Russen eerst in een gued humeur moeten worden gebracht, alleen maar
schade en gevaar kan opleveren.
H£T overleg niet Duitsland over ecu recks van tot de ourlogserfenis
behorende kwesties gaat weer beginnen, is meegedeeld. Het bericht
vermeldde tevens dat. door de intussen verkregen overeenstemming
omtrent de aan de nazi-slachtoffers te betalen vergoeding, één van
de .moeilijkste punten inmiddels van de baan is. Er mag echter aan worden
herinnerd, dat het belangrijkste struikelblok bij de vorige besprekingen
minder deze zaak was dan de regeling van de waterstaatkundige problemen
aan de Eettismond, En uit niets is gebleken, dat de regering van Neder-
eaksen (de meest belangliebbènde). intussen "baar standpunt heeft gewijzigd.
Te Hannover vreest men, dat de Nederlandse oever van de DolJard zich zal
ontwikkelen ten koste van de Duitse.
Is ook de kwestie yan de grenscorrecties zó eenvoudig'.' Hei is, dunkt nn«,
duidelijk genoeg, dat bet volstrekt niet aljepn om zevenduizend hectare-
gaat; het gaat óók om èeii goed grens beloop én het gaat bovenal om ren
klein offer van Duitsland; een soort symbool. Vandaar, dat het cms volstrekt
niet zo vaststaand toelijkt, wat hier en daar in de pers verluidt, n.l. dal Ellen
en Tudderen binnenkort geruisloos naar Duitsland terugkeren. Jn eJk geval
mag worden gevraagd, dat de bewoners zelf zich ook uitspreken. Het zou al
te oubevredigend zijn, wanneer, nog tegen hun zin werd gehandeld ook.
Het gaat niet cm daverende dingen. Het gaat wel om geioelige dingen.
Niet, dat de Nederlandse onderhandelaars op alle punten voet hij stuk zou
den moeten houden. Onderhandelen veronderstelt altijd een bereidheid tot
toegeven,.:Maar de aard van deze besprekingen lijkt on- toch van zodanige
aard, dat succes slechts mogelijk is, wanneer aan Duitse kant het besef
leeft, dat iets valt goed te maken.
Donderdag 23 april 1959
Aduertentte tJA.)
WIN 50 MAAK. EEN LEUKE TEKENING met het Kleoe-monnetjo
ROLLEN (of geef een cardig idee voor onze tekenaars) en zend dezo
KLENE'S met één frujeftc wikkel aon Klerw N.V. - Amsferdom,
DROP Vermeld naam, adres en leeftijd. Elke week 20 prijswinnaars l
ZE ZIJN ER WEER! de échte fruitdrops
7 E wilden graag even van tevoren
kennis maken met Nederland,
die „toppers" van hel BBC Concert
Orchestra, dat in de komende dagen
een tournee door Nederland maakt.
Ze zullen falen horenwaarom mil
joenen Britten meermalen in de
xc-eek aan hun radio gekluisterd zit
ten, om de amusementsmuziek
vaak geplukt- uit bekende ïMUsfcaïs
van dit orkest aan te horen. Wc
mochten he tl ontmoeten, geleid door
het hoofd van de BBC Light Music
Programmes", Frank Wade.
De dirigent Vïlem Tausky was er.
En Sidney Torch, de gastdirigent, die
misschien wel de oudst-bekende gast
van de Engelse radiostudio's is. Bil
liet helblonde zangeresje Dor een
Hume een Canadese. En bariton
John Lawrenson. En ook Frank
„Voice of Britain" Phillips, de om.-
roeper. -
Eerst even teruggrijpen naar deze
laatste. Denk eens na, zegt het u nog
iéts: „This is the BBC-Home Service.
Here is the news and it is Frank
Phillips reading it". Het was een van
die- hoopgevende stemmen, waarin
we ons in de oorlog aan vastklamp
ten. Frank Phillips zei. dat. er weer
hoop was. En we hoopten.
Daar zat hij dan, een heel Engelse
Engelsman, goede vijftiger. Het was
zijn stem, toen hij vertelde, dat hij
zo blij was met die huldeblijken, die
hij na de oorlog van Hollanders
kreeg: een plaquette, die boven zijn
schrijfbureau hangt en een Delfts
blauw bord. dat de trots van zijn
vrouw ,is. Ja, Phillips, of misschien
nog meer zijn stem. zal vooral voor
de iets ouderen op deze tournee ont
roering brengen.
De heer Wade deed uit de doeken,
dat het BBC Concert Orchestra noch
een klein symfonie-orkest, noch een
uit z'n krachten gegroeid thèateror
kest is. „Hoogst gespecialiseerd op
amusementsmuziek. We brengen
vooral het beste uit dé beste musi
cals: ..My fair lady", „Oklahoma",
..Porgy and.Bess". „South Pacific".
Het is de eerste buitenlandse tour
nee. die dit in Engeland enorm po
pulaire ensemble 55 man niet 16
man BBC Studio Chorus maakt.
Het wil hiermee zijn populariteit
ook naar buiten rechtvaardigen.
„Wij hebben geen last "van de op
dringende televisie", vertelde Frank
Wade nog. „Ja, yvij treden soms wel
eens voorde T.V. op. Maar een or
kest met prestige heeft dat in feite
helemaal niet nodig. We weten tóch,
dat bij ons optreden miljoenen luis
teraars bij hun radio blijven zitten.'"
Het overgrote deel van de uitvoe
ringen in deze tournee wordt naar
Engeland uitgezonden. Meneer Wade
is daar de Nederlandse Radio Unie
erg dankbaar voor. Zoals deze En
gelsen trouwens in het algemeen
heel dankbaar zijn voor de vele me
dewerking on het enthousiasme, dat
zij van Nederlandse zijde bij dit be
zoek ondervinden.
Fraai Engeltje
Tam regisseur
Willy v. lïeroert
je proeft het...
Sport in de radio 'n Zekere Mitetieh
NIET alleen de televisie, ook de
radio zal verslag geven van de
eindstrijd om de Britse voetbalbe
ker, de Cup Final, tussen Notting
ham Forest en Luton Town.
In het zaterdagmiddag-programma
van de KRO geeft Leo Pagano een
relaas van de tweede helft van de
match. Mocht deze onbeslist eindi
gen, in welk geval de speelduur
wordt verlengd, zal ook daarvan
radioverslag worden uitgebracht.
IN de avonduren van maandag
4 mei zullen de luisteraars naar
de NCRV de stem kunnen horen
TT ROEGER was Henri in Amster-
dam een bevriende collega van
mij, maar zo'n jaar oj vijf geleden
trok hij naar Breda, omdat hij daar
zijn gaven beter te gelde maken
kon. Met zijn vrotiw woont hij daar
in bij zijn schoonvader, een hoogst
gepensioneerde procuratiehouder, die
een groot pand schijnt te bezitten
mant Henri heeft me, al meer dan
eens, in een hartelijk schrijven met
mijn hele troep te logeren gevraagd.
Nu heb ifc daar nooit op gerea
geerdwant ik ben niet zo'n logeer-
der omdat ik lijd aan het bekende
ontbijttrauma. Alleen in een hotel
waar je tijdens het morgen-eitje'
nors kunt zwijgen zonder iemand te
kwetsen, ben ik in staat harmonisch
uit myn knopje te breken, maar de
ontbijttafel van vrienden en kennis
sen. eist conversatie-technisch zo
veel meer, dan ik voor elven te bie
den heb, dat ik de situatie liever ver
mijd, in het belang van bei de par
tijen
Gisterenmiddag tegen drieën, toen
mijn geestelijke vermogens dus al ge
ruime tijd normaal functioneerden,
van éen zekere Mitetieh. Hij is'één') kwam ik in Breda gereed met enige
van de duizenden vluchtelingen en
ontheemden, die veertien jaar na de
oorlog in de samenleving nog steeds
geen nieuwe bestemming heeft kun
nen vinden.
Zijn stem, geluiden uit zijn wereld
en het verhaal va* zijn leven zijn
Ander sportnieuws: op 27, 28 en j gebruikt'door de Hoge Commissaris
29 aoril seven AVRO KRO en voor .de Vluchtelingen. Deze heeft
NCRV regelmatig' verslag van de *®n ?/„cnfte,van d« dl0'T'\°fP^t
b .in alle landen van de wereld dit
Slavische communistische partij.
I waarin zij oproept tot versterking
j der vriendschapsbanden,
i In Belgrado is men van mening
j dat niets in het telegram wijst op een
BELGRADO De Russische com- j drastische verandering in de cam-
munistische partij heeft woensdag pagne, die de Sowjet-Unie nog steeds
een telegram .gezonden aan de Joego- i tegen Joegoslavië voert.
Russisch telegram
voor Joego-Slavië
f.4d«ertentie LM.)
Pullen-rijm
Vul
zo'n Pul
klink
cn drink
wie
geniet
zegt
t is echt
bier dat lééft
karakter heeft
AMSTEL
TpOEN VARA-règïsseur Willy van
A Hemert door ingrijpen van auteur
Arthur Miller abrupt een punt. moest
zetten achter zijn plannen en voor
bereidingen voor de opvoering van
„De dood van een handelsreiziger"
gine de mededeling
van deze tegenslag
gepaard met de
aankondiging dat
inplaats van „De
Handelsreiziger''
Van Hemert. op
woensdagavond 22
april zou opvoeren
„Een Engeltje in
de Lommerd".
Die mededeling
heeft toen de inL
druk gewekt alsof
hijbij voorbaat
een beroep deed
op clementie bij
de kijker. Niet ten
onrechte overigens,
zo'n beroep.
Misschien hebben
we gisteravond te
meer plezier be
leefd aan het TV-
spel, nu het noch
in de regié. noch
in de entourage,
noch in'de rolvast
heid van de ac
teurs daarvan de
sporen droeg.
De wereld óp de
grens van droom
én werkelijkheid,
I waarin het speelde.
bood de regie alle
i kansen en door de
j manier waarop de-
- ze wcrden ben u t
I bleef hél stuk bij
i elke overgang echt
en binnen de gven-
j.zcn van een eigen
logica: van dethril-
i lerachiige gang-
sterscene naar de
j sprookjessfeer, waar
r (Maria de Booyj haar entree maakt
en van de radde dialoog van de
auteur <Luc Lutsj met hot engeltje
cn in heL musical-achtige tafereel
van engeltje met schrijver en ne
ger-trompettist. (Donald Jones).
Ja, zo .neigen wg ertoe het succes
i van deze avond in de eerste plaats
r te zien als eer. succes van de regis-
scur. die lol in de details van de
keuze der beelden, belichting, attri
buten en geluiden het sterkst daar
toe bijdroeg. Van hem was trouwens
i ook de. bewerkine van dit spel voor 1 ET succes dat de KRO-TV op
de Nederlandse TV. A-*9 maart heeft gehad met de;
Van de acteurs lieten bij ons Luc herdenking van de Belgische opera- j
Lutz en Gerard Hartkamp (de zanger Louis Morrison is voor deze
dronkaard) de sterkste indrukken omroep aanleiding in de loop van
achter. De zwaarste rollen waren dit jaar nog enkele zangers voor de
i televisie te memoreren.
Voorlopig is de keus bepaald op
,de Nederlander Jacques Urlus en de
i Duitse filmzanger Joseph Schmidt,
jMet behulp van filmfragmenten.
joude grammofoonplaten cn ander:
documentatiemateriaal zal hun por-
tret worden getekend.
De eerstvolgende uitzending, in
juni. zal gewijd zijn aan Joseph
Schmidt.
Tulpen Rallye. Reporters zijn Jan I'.
de Visser, Jacques Lioni eu Leo i-x e£^aal op p^ier »ezet
j Het heeft het karakter van een
8 I gedramatiseerd klankbeeld, dat in
r1o onze taal'zal worden verteld door
m handen van Mai.a rle Booj (en-H B van den E onc|er
".eitjej en Fnts van. Dijk, (lommerd- Kgie van Johan Bodegraven.
baas). De erkenning dat beiden-
vaak uitstekend spci te zien gaven, j
kan ons er echter niet van weer- j
houden te noteren, dat zij ons niet I
bij voortduring .geloof konden!;
schenken in hun toneelgedaanten,
W. Jnn.
Voorts -
Mtrj.
„De. toeneming van het aantal
TV-kijkers is er';oorzaak van. dat'
de inkomsten van onze gemeente
uit vermakelijkheidsbelasting over
het jaar '59-'60 lager dan over het
voorgaande jaar moeten worden
werkzaamheden en dacht aan Hen
ri.
„Als ik nu eens een kopje thee
bij hem ging drinken.ou er troop
ik.
Zijn adres stond tn mijn boekje
en een agent zei dat het vlakbij
was. Onderweg kocht ik, bij een wa
gentje dat voor ee.. ziekenhuis stond,
een ruiker voor zijn uroutr. tiet tra-
ren eclatante bloemen die een enigs
zins opzienbarende bos vormden. De
man had ooJc xvel kleintjes, muur ik
koos de kloekste gewassen 'uit zijn
hele collectie, omdat mijn standvas
tig stilzwijgen op Henri's lopeerin-
vitaties mij het aan wroeging gren
zend gevoel gaf, dat ik -iets goed
moest maken.
Het huis had een voortuintje en op
de solide deur stond de naam ran
myn vriend onder die van zijn
schoonpn, de lieer J. W. Ktkkerbou-
toer. Toen ik had aangebeld zag ik
meteen, welke stakker nu reeds eeit
van Financiën van München,
raamde dat de opbrengst van be
lasting op bioscoopbezoek 18
lager zou zijn dan verleden jaar.
Op woensdag 14 met voert de
VARA-TV een blijspel op van de
Italiaanse toneelschrijver en No
belprijswinnaar Ltiigi Pirandello,
Het stuk zal worden geregisseerd
door Kees van lersel. De vertaling
is van Max Nord, Als titel heeft
hij gekozen „De zotskap". In het
Italiaans draagt het de benaming
„II Berretto a'Sonagli".
Uit het Amsterdamse journalisten
cabaret „Pers-vers" zal in het
AVRO-TV Weekendshow op 16
mei worden uitgevoerd „De open
bare pianoles" door Bob Bouma.
Het is een mimisch solo-nummer,
waarmee deze journalist tot dus
ver op de planken
heeft geoogst.
geraamd." Aldus de w'ethouder leven lang. naar deze schertsklank
had moeten luisteren, want het raam
op de eerste etage ioerd open ge
schoven en een eigenzinnig oude
mannenhoofd keek naar buiten. Ik
tilde de boeket t« de iuchi en pro
duceerde de milde glimlach van goed
volk, dat op bezoek komt. Maar hy
i deed niet mee.
„We moeten geen bloemen," riep
I hij.
I En sloot het venster.
i Ik honoreerde, het koddig mlscer-
I stand met xvat binnenpret en belde
opnieuto. Daar toas het hoofd ui eer.
Maar eer ik kon mededelen dat ik
i geen koopman was doch een milde
gever, snauwde hij nijdig:
Donder toch op met die dingen,
i We hebben zelf een tuin vol." Beng.
j f/c£ raam sloeg dicht.
I Nu maakt tegenslag mij koppig,
vppT- I anders teas ik allang uit de journa
listiek gegaan. Ik zette de tanden
op elkaar eu belde ten derde male
projectielen.
Vanavond
het engeltje -
Scène vit het tv-spel, dat gister
avond, onder regie van Willy van
Hemert werd opgevoerd. V.I.n.r.
meneer Hilary (Frits van Dijk),-
Lizzy Shaw (Maria, de Boor/1 en
Timothy Spangle (Luc Lutz).
Herdenking van
Joseph Schmidt
Hot AVRO Strijdkrachten-pro- zcer kmchtig Eerst gebeurd,
^'amnïa "0p. *2 3 J»n n1nn er geruime tijd niets. Toen ik echter
xan aanstaande zondag ll,2() 2.00 nogmaals drukte ging het raam
uur) bevat gesprekken met en u-eer open, maar nu Aricam er geen
verzoekplatem van leden van het ,l0ofd door de fcicTf doch een ^flnd
land„e leger, die in Hunts- m:. eell steelpannetje water, dat bo-
ville jn de VS een opleiding krij- vev mij V!erci omgekeerd.
gen. m het bedienen van geleide - Jk kom voor tfenHr riep ik ver,
j ongelijkt.
j Maar het had geen sin. Aangezien
i mensen, op straatgeboeid bleven
\stmtaan,:.gaf ik het op en begon
LxCUllO i terug te lopen in de richting van het
ernstige MUZIEK (station erg bespet, maar ik had
8.0&—9.,io avro, net Noordhoil»nds 1 hikkig mijn regenjas'aan.
„Moei ik die enge bloemen nu mee
nemen naar Amsterdam?" dacht ik.
r Er kwam een dame een winkel uit
en bij ingeving duwde ik haar de
boekei in de herid en sprak:
„Alstublieft, mevrouw, een kleine
voor jaarsgroet ran een Amsterdam
se emigrant"
Achter haar trad een man naar
builen.
„Die fent geef me bloemen,'1 zei de
vrouw.
„Wat moet dat?" vroeg de man
hanerig.
Hy gooide se me -na, maar raakte
me niet.t Evenmin haaide hij mij in.
Want hij was nogal log t;an postuur
en al zeg ik het zelf als het moet,
kan ik flink doorstappen.
KRONKEL
BSLUSr OPWBOAK SAAret/VÊ
OP ZOEK naar JOHN EN
WOT N PRACMHG PARK, JOHN..
TOCH GELOOP IK Dat jc tere,
QWAR5 ZIT. 15 HET OMDAT
IK VANAVOND NIET KAN
IK NiCtT IETS VERZINNEN
MAAR WAAR »S H'J NU?
zou H'J ONS
GEZIEN
BL'JVEN
NEE carol;
HEUS NIET,-ER 15
ETS. KOM, DAN
ZAL IK JE DE ÖPR'J-
LAAN LATEN 2IEN
fSOU Nitr TR£ü2£LtND0«6£M]s
OPDCHl£T£fiWC
HA/W!
TiRMJl H/J WORDT WCöóCVOtRD ÓLMöT
ÓPROm Zm ZtótA HOtD rt LATEN
VAU£iV I
Al!) HIJ
IK HOOP DAT Ze Nitr
MtRKtrt DAT IK MIJM HOtD
Éti MUMAI& Dit AH-
DtRt 5PULL&M t\tS>
lat£rt.v/iu£rt.
^CHReeun/r;
PlÊ'DR06t PUT !b £ÉH MOOI
LAAT HtMAWAftOCHSCaJWth
V WIJ ZIJM ALWÜi VOOR ILMAND
HOORTi
6EZCLU6 PLEKlt VOOR HEM
AVSgfi
!k vad (AfTt/ssen
7U/5r GEAJOGSW/7&,
3Y 5LKMP GS
mRS>7£LPQN De
TERÜSRf/S NMP HRI
VADCPLAND 7FKl//vm
3ejAL£N.
AIM R ~tO€N VUNeL-HN Ner MFT /PEE
KWANt PNI 0AJS/N 'N pl KAIST PtPPP&Z
BEoeKre x/A/e zr laten xc?ss&
Bedankt? /x vc&a pe egr.
dat u/erz> pfy
toch Tf
KSt'CRyPNüNOG M6K
DA7/K HerZOCAN?HEB
vcLGENouDeN syp/e
POPPENKASTen y
FilharmnufscU Orkest ..o.l.v. Henri
Arends m.ni.v. Herman Krebbnrs,
viool, voert werken uit van Lex van
Helden. Ravel, Paganini en Tsjai-
kowsky.
10.1010.35 NCRV. Cor Kec speelt op
liet orgel van de JBavo-kerk in Haar
lem zijn Bavo-suite 1958.
11.20—12.00 NCRV. (J J tv. op era in.platen
van de livcedc symfonie van Beet
hoven.
LICHT!! .ML'ZIKK
11.2512.00 AVRO, Jan Koopman pre
senteert Discotaria.
HOORSPELEN
9.50—10.50 AVRO. .Thomas Adam-
sohn" een hnorspel door WoUcanj;
Altnndorf. vertaald eu bewerkt door
Louise Knolman en /teregisseerd door
Bert Dijkstra.
GESPROKEN IVOOK»
T,50—8.00 Hilv, I Uitzending voor do
Antj Rev. partij.
DIVERSEN
.05—8.00 AVRO. „Ga er eens even
voor. zitten" met IJchtc gram.platen
en een nieuwe aflevering van „Koek
8.110—10.00 NCRV. Aniusemeiitsprogram-
JOURNAf!
(8.00).
Televisie
AL EN WEEKOVERZICHT
Hierna een sevarleerd programma
van de KRO. Het begint met een
feestprogramma voor het I25i-jarlg
bestaan van het Katholiek Thuis
front (8.20). Vervolgens het jeugd»
programma „Testplaat" (8.35). Aan
sluitend „Voetlicht en camera" waar
in IV. Hofstra cn A, van nom-
bnrg aandacht schenken aan toneel
en film (8.55). Om 9.25 Is er een
reportage uit de kliniek voor klein*
huisdieren In utrecht, dan houdt B'r.
Paul luiten een causerie over Afrik*
(9.55) cn em 1(1.19 spreekt aalmoe-,
zenler P. C. Groenendijk de dag
sluiting uit.
Catherine zei uitdagend: „Ik zou
1 het graag willen lezen, Robert. Mag
|ik het van je lenen?"
„Meneer Crabbe houdt geen. lees
bibliotheek, kindje," zei mevrouw
Peacock.
„Des te beter." zei haar echtge
noot. „Dan zal bij geen geld vra
gen."
Robert die van de een* naar de
ander keek, besloot niets te zeggen.
Ais gewoonlijk maakten de twee
mannen 's middags hun tocht door
de landerijen en Sara legde het zo
aan dat zij cn Catherine toestem
ming kregen met hen mee te gaan.
Ook de anderen werden uitgenodigd
maar noch mevrouw Peacock, noch
Julia voelden iets voor de wande
ling. Vóór ze een' eind op weg wa
ren had Sara zich bij haar vader
aangesloten en voerde hem, bijna
onmerkbaar, verder van de twee
anderen weg. In zijn tweed jasje,
zijn sportbroek met been windsels
was hij. zoals altijd *s zondags, de
landheer, de hereboer en hij genoot
bewust van het genoegen dat hel be
zit' van deze'bunders goede engelse
grond hem verschafte, een kostbaar
gedeelte van een bezitting die over
de honderd jaar aan zijn familie
had toebehoord. Hij keek met een
vakkundige, voldane blik rond, be
wonderde het herkauwende vee:
sprak over de kwaliteit van het
grasland; zag hier een hek dat ge
maakt moest worden, daar een pas
ontstaan gat in een heg en genoot
met volle teugen. Sara genoot weer
van hem. In mindere mate deelde
zij zijn belangstelling voor de boer
derij; ze was gevleid te merken dat
zij Robert heel goed kon vervangen
in zijn kwaliteit van intelligente
toehoorder, altijd klaar met een
ion GEBALD BULLETf
verstandige opmerking, een aan
moedigende vraag; en toen zij zag
dat de afstand tussen hen en de
twee anderen hoe langer hoe gro
ter werd, genoot zij van het succes
dat haar strategie had gehad.
Maar Catherine was niet op haar
gemak. Ze verkeerde in een toe
stand van verwarde onzekerheid,,
die haar met stomheid sloeg. Zij had
de onverwachte, niet vooruit afge
sproken manoeuvre met een raenge-,
ling van verlangen en zenuwachti-'
ge angst opgemerkt: en nu ze ten
slotte met Robert alleen was, wist
ze geen woord uit te brengen, Daar
ze ge.cn idee had van zijn gedach
ten en bang was, niet alleen voor
een anti-climax door dit beslissen
de moment met onnozel gepraat te
verstoren, maar ook voor het geluk
waar ze zo naar verlangde, wens
te ze bijna dat ze weer rustig thuis
was. omringd door de saaie dagelijk
se dingen, veilig voor de foltering
en de zaligheid van deze onverdra-
gelijke crisis.
Ook Robert bleef vijf eindeloze
minuten zwijgen. Ze liepen naast el
kaar. zonder iets te zeggen, zonder
naar elkaar te kijken, hun blikken
op de grond gevestigd.
Het was een warme, zoele dag
maar de kilte in haar hart deed
haar huiveren en ze haalde moei
lijk adem. Toen hij ten slotte sprak
scheen zijn stem van ver. weg te
komen.
„En, Catherine?"
Hij keek baar aan. Ze ontmoette
zijn blik met een beleefde vragende
uitdrukking, vastbesloten zich nooit
meer bloot te geven. Hij glimlach
te moeilijk.
„En, Robert?"
„Ik moet je iets zeggen. Ik heb
hel recht nog niet om te spreken, -
maar misschien is dit mijn enige
kans en ik kan niet langer wach
ten." Hij was stil blijven staan. Zij
stond vóór hem, wachtend, bevend,
koppig zwijgend.
„Ik boud van je," zei hij. „Zo ia
het nu eenmaal. Ik mag niet van
je houden, 't Is niet goed. Maar ik
houd nu eenmaal van je."
Het was uitgesproken, maar zij
kon het nog niet geloven.
„Weet je het zeker, Robert? Heel,
heel zeker?"
Zijn antwoord, zijn brandende
blik namen alle twijfel weg. Maar
de vreugde, waar ze zo naar ver
langd had, kwam te plotseling. Ze
kon haar niet verwerken.
„Dank je wel dat je het mij ge
zegd hebt," zei ze met een zachte,
kille stem.
„Is dat je antwoord, Catherine? Is
dat alles wat je te zeggen hebt?"
„Moet ik nog meer zeggen? Moet
ik zeggen dat ik van jou houd?
Maar dat weet je al. Dat heb ik
wel erg duidelijk laten merken." En
op zijn protest geen acht slaand,
ging ze verder: "Ben je er zeker
van dat het niet alleen een soort
ridderlijkheid is, die je voor me
voelt? Of nog erger, medelijden?
Dat hoef je helemaal niet tc heb
ben. Ik kom er heus wel overheen.
En al kwam ik dat niet.-"
Hij greep haar handen. „Ik houd
van je. Ik kan je niet missen." Door
zijn 'aanraking leefde ze op en be
gon haar bloed weer sneller te stro
men. Maar ze waren er zich beiden
van bewust dat de wereld in de. ge
daanten van meneer Peacock en Sa
ra hen nog altijd bespiedde; ze wa
ren wel buiten gehoor, maar niet uit
bet. gezicht.
„Ik ben te oud voorje," zei Ro
bert, „dat besef ik heel goed."
„Nee. Je bent precies goedzei
ze en maakte zachtjes haar handen
los uit de zijne. -
„En bovendien." ginc hij verder
alsof zij niets gezegd had, „ben ik
geen goed mens."
Daar wilde ze niet over spreken.
Ze was bang dat hij daar dan ver
der over door zou gaan.
„O nee; Robert? Dat hindert met.
Nu zul je wel goed worden."
„Ja, natuurlijk, maar..."
twordt vervolgd*
