VAKANTIE EN SPECULATIE
y
¥M
iPSfii
Zonder zuurstofmasker naar 8000 meter
ANWB verwekt ten
onrechte paniek
Eigerwand in
drie dagen
beklommen
Slangen
Hoe liet de meisjes Peacock'
verder ging
ARTSEN-A UT OMOBILISTEN
Publikaties over
toestand wagenpark
met is het
teut* de é&é&en.
SPROETJE SPARK
door FRANK GODWIN
Bergbeklimmer
omgekomen
EEG-geld voor
Nieuw-Guinea
VOORAL in de omgeving van de grote steden in het oosten der V.S.
kent men het verschijnsel van de gesloten woonkolonies. Het komt
hi ei op neer. dat een groep welgestelde mensen een stuk natuur
gebied koopt en daar zijn woningen sticht. Bij de toegangsweg
komt een portiersloge, en veelal ook een deugdelijk hek. De categorie der
„onbevoegden" wordt niet toegelaten. Als de portier eens niet goed uit
kijkt en een vreemde doorlaat, hoort de indringer aan het woedend «geblaf-
der honden wel, dat bij hier niet hoort. Voor een Europeaan is het een i e man die in MallnitZ in de vier mannen zelf, met
vreemde ervaring, dat hij ook niet wordt toegelaten op wat openbare wegentrein was gestapt zag er lodde- ec^verbuv
lijken. Spreekt hij er over met een Amerikaan, dan legt die het geval wel rig uitHij was nog jong en dmgsofficier werd op
uit. De bewoners van deze „parks", zegt hij, zijn rijk en wensen voor hunt sterk, maar zijn rode ogen «eknapt, .was een
geld in het genot te worden gesteld van ongestoorde woon-rust in een J deden vermoeden dat hij te- weest sdmift8 Win- K
fraaie omgeving. Dat is loch hun goed recht! - - - 5cn±-V" w,n
A, iveel sïivoritsck of kirsch had tersteller. „Was bet in
Als ieder ui de V.b. er zo over denkt, dan kan er moeilijk veel tegen Iaprirnnkprt Direr* nnHn+ hfi het begin wel zwaar s&t
worden aangevoerd, 't Ontbreken van verzet wordt echter in sterke mate ver-IK, j n,. 7 0rn met 30 kilo be-
- - 'race coupe was gekomen trok pakking door de die-
klaard door het aanwezig zijn van uitgestrekte natuur- en recreatieterreinen.*.-• - - na t_ waripr»
"die van de2e „privatisering" verschoond zijn gebleven. Het is duidelijk. j -E. e hank, waarop hij zat, Jater blecfe dje oefo".
dat in een land met nog geen veertig bewoners per kwadraat-kilometer de J0 eruit en hijinstalleerde ning toch een groot
dingen anders jiggen dan in Nederland, waar de bevolkingsdichtheid tien
maai zo groot is. Bij ons kent men .vahouds de borden met verboden toe
gang bij veel brokken fraai natuurschoon: maar wat daar ook van valt te
zeggen, het ging in elk geval niet om verkaveling in strikt ontoegankelijke
woon percelen. Het Nederlandse groot-grond bezit was conservatief in zijn
streven, de dingen te laten zoals ze waren.
Intussen heeft de Natuursrhoonwet, die belastingverlaging toekent voor
natuurgebied, dat voor toeristen is opengesteld, aan veel ontoegankelijkheid
een einde gemaakt. Toch zijn de lasten op ta! van landgoederen klaar
blijkelijk nog zó hoog, dat bij meer dan één eigenaar de neiging bestaat,
dan ook maar een zekere verkaveling toe te passen, maar dan voor
vakantieverblijven.
DEZE ontwikkeling wordt enerzijds bevorderd door het feit, dat de
vakantie-uittocht elk jaar groter wordt, en anderzijds tegengegaan
door de regels omtrent de bestemming der gronden in de ge
meentelijke uitbreidingsplannen» waarover meer dan eens hogere
lichamen hun coördinerende hand hebben laten gaan. Er is hier zonder
twijfel sprake van een ingreep in het beschikkingsrecht van de grond
eigenaar: privé-belang botst tegen volksbelang, en er is geen sprake van
dat hier Amerikaanse toestanden maatstaf zouden kunnen zijn, al is de
rechter vaak maar een halfhartige bondgenoot van de overheid.
Er is op het ogenblik veel strijd gaande in Nederland over het recht,
vakantieverblijven te stichten in natuurgebied. Er is uiteraard alles voor
te zeggen, dat vakantiegangers kunnen beschikken over redelijk goede
zomerhuisjes en geschikte kampeerterreinen, maar dit sociale belang blijkt
in de praktijk niet zeiden achter te staan bij dat van makelaars, bouwers
en handelaars van allerlei aard. In de streken, die vanouds toeristische
bekendheid genieten, wordt nu geleidelijk een zeker evenwicht bereikt;
het gelukt meer en gieer. de zomerhuisjes te concentreren op bepaalde
punten en daardoor het natuurschoon te vrijwaren van inbreuk. In meer
verderaf gelegen gebieden, die door de grote stroom vakantiegangers
nog maar pas zijn ontdekt, is het echter zover nog lang niet.
De Nederlanders of althans veJe Nederlanders zijn in zoverre niet anders
dan de Amerikanen in hun „parks", dat zij prijs stellen op een stuk vol
strekt eigen natuur. Voorzover deze wens zich in volkstuintjes kan uitleven,
is er alleen maar winst. Maar anders wordt de zaak, wanneer die nieuwe
vorm van geldverdienen, die de vakantiegrondspecuiatie is. zich gaat
werpen op de ip verhouding goedkope streken, waar de uitbreidings
plannen nog niet zo verreikend zijn. Daar 'kunnen spanningen en onge
wenste toestanden ontstaan.
EEN Drentse burgemeester vertelde ons eens. dat in zijn provincie
ontzaglijk veel gered is door het feit, dat de grote bos- en heide-
complexen goeddeels toebehoren aan het rijk en aan de vereni-
gingen voor Natuurmonumenten. Maar onder de rook van Groningen
is toch ook nog veel bedorven, vooral zei hij in de gemeente Norg.
Op bet ogenblik is er in de provincie Friesland veel schrik over het
feit, dat allerlei natuurterrein is overgegaan of dreigt over te gaan in
handen van elders wonende mensen, die het naar Amerikaanse trant voor
zichzelf reserveren. De publieke opinie is in het bijzonder opgeschrikt door j
het feit, dat plotseling ergens in Het door de bekende De Stoppelaar veel j
beschreven waterland nabij Wartena een brodje met verboden toegang
is verschenen. Zoiete was men daar wel in de laatste plaats gewend, j
Merkwaardigerwijs komt de toon van de protesten in veel opzichten i
overeen met die, welke opklinkt uit de bezwaren van het Zwitserse kanton
Ticino tegen de methoden van „vakantie- en natuurschoonmakelaars", die
geleidelijk het hele gebied en "zijn-bevolking van karakter doen ver-!
anderen. Wij weten niet, hoe het daar is; maar in ons land moet het toch
mogelijk zijn, dat de'provincies en gemeenten zelf er voor zorgen, dat
hun functie en hun lot niet is, ondergeschikt-te zijn aan de belangen va*
hen. die slechts oog hebben voor hun privé-vakantiegenoegens, èn degenen, J
die er een bedrijf van maken, hun die te bezorgen.
DEN HAAG Hr. ms. Fregat
Van Speyk. vanuit de Nederlandse
Antillen op thuisreis naar Nederland,
zal in de vroege ochtenduren van
■woensdag 19 augustus in IJmuiden
afmeren,, waar de bevelhebber der Helder verwacht.
zeestrykrachtcn, vice-admiraal L.
Brouwer zich aan boord zal begeven
om de commandant en opvarenden,
gedurende de overtocht naar Den
Helder, te begroeten. Het schip wordt
om 12 30 uur in de haven van Den
zich in slaaphou- voordeel te zyn. Het
ding voor de verde- konden"
re reis, richting Kla- op ongeveer 5000 me-
aeniurt Omdat mp ter hoogte het beste
genjuru. umaai we acciimatiseren".
met elkaar bleven Na de geslaagde
praten en nogal enthousiast ï?01** naar 6e.
r., a Peak gingen de Oos-
Uitvielen als we iets bijzonders tenrykers nog eens in
zagen, kon hij de slaap moei- twee ploegen op pad,
lijk vatten. Jullie zijn Hollan- ^ergebteven "voordat -
dersnietwaar?3', vroeg hij, de dragers weer zou-
toen hij had geconcludeerd SS
i dat hij beter van de nood een sïskamp omlaag te
deuqd kon maken en een brengen.
j ti t schmuck en Winter-
praatje begon„Ik ben ook wel steller trokken er op
1 eens in Holland geweest." We tut om een nop niet
zwegen, want zoveel mannen Karïko?oem?7450 me-
daar zijn wel eens in Holland ter hoog te beklim-
geweest Maar zyn jaar was £en-totsXTn TeïpS
goed: „In 1957, heel even maardoor de sneeuw heen.
We hebben in Amsterdam er- Toen.2e, daehten bij de top te
T_ zijn bleek de opgegeven hoogte niet
gens geslapen, de volgende dag te kloppen; nog tweehonderd meter
vlogen we weer door". „U was hoger moesten ze zijn, na elke 30
nv doorreis?>3 Ja we kwamen Pas*en rustend. Zo bereikten ze na 'n op 7300 meter hoogte toen Kurt
op aoorreis ,^a,we Kwamen tocht an 12 uu waarm ze 1350 Diemfaerger weer 0smkeek naar 2^n
Uit India. VVe naaaen met zijn meter hadden geklommen, dc top. metgezel. Buhl was er niet meer.
vieren de Broad Peak, een twee andéren, Diemberger cn Door het afbreken van een ijscoroï-
berg van boven de achtduizend HeA"Irhli'v-an
meter, beklommen. Het was -
de goedkoopste Himalaya-
expeditie die er ooit op uit was
getrokken. Ha het basiskamp
geen dragers meer en we
luerkten zonder zuurstofmas
kers. De expeditie werd be
taald door de Oostenrijkse
Alp en vereniging."
Hij heette Fntz Wintersteller en
zijn rood doorlopen ogen hadden
niets te maken met sterke drank,
maar alles met bergbeklimmen
„Vanmorgen om drie uur zyn we al
vertrokken", verontschuldigde hij
zijn slaperige voorkomen. Hij ging er
nog wat luier bij zitten. Zijn verhaal
slachtoffer te vinden geeft nog weer
eens een beeld van de elementaire
krachten die hoog in de bergen hun
rol spelen. Schmuck schrijft:
tegen de middag traden al verschijn
selen van oververmoeidheid aan de
dag; alleen onze wil is nog in staat
om ons verder te helpen. Voortdu
rend komen lawines van alle kan
ten omlaag, meer cn meer wordt de
wand in nevels gehuld en spoedig
is het met het hele uitzicht gedaan."
En verder de voeten willen
haast niet meer, een verschrikkelij
ke dorst kwelt ons. maar wat bete
kent dat alles in vergelijking tot het
gevoel van hopeloosheid dat ons be
kruipt. Hermann, onze tochtgenoot,
is met meer met ons. De grootste
bergbeklimmer van deze tijd was in
de ijzige adem van de Chogolisa ge
bleven
De expeditie die onder leiding van
Max Schmuck de Broad Peak in de
Karakoroem besteeg richtte xelf dc
hoogste bivaks in.
klonk droog als de pulversneeuw die J rvtwrArnnmi rtnrt rl
ligt uitgespreid over de hoogste berg-{ OVei U, 1 GVGJL gCflO6771(1
keten ter wereld. Velen zijn daar al l
omgekomen; eind juli weer vijf man- UTRECHT De vereniging van
nen die deel_ uitmaakten van een En-J Artsen-Automobilisten is verontrust
gelse expeditie. Hoe bar het daar- 3
boven in de Himalaya wel is schreef
diezelfde Fritz Wintersteller in hetj
blad „Der Bergsteiger und Berge und j
Heimat". 3
Hu verhaalde daarin hoe de ver- j
schillende bivaks werden ingericht j
het basiskamp op 4900 meter, kamp j
I op 5800, kamp II op 6400 en kamp 3
III op 6950 meter hoogte en hoeï
daarna de bestijging van de top vanf
de Broad Peak verliep. De eerste]
poging mislukte negen meter on-
door de berichtgeving van de ANWB
over de toestand van het Nederland
se Wagenpark. Op een gisteren in
Utrecht gehouden persconferentie
heeft de voorzitter van de vereni
ging, jhr. dr, G. Th. Beelaerts van
Blokland, de ANWB verweten, dat
deze bond „paniek verwekt dooreen
onjuiste specificatie van de door de
technodienst van deze bond opgestel
de auto-keuringsrapporten".
„Men voert", zei dr. Beelaerts van
der de top maar de tweede ver- i Blokland, „een reclame-campagne
liep succesvoller. „"Weer is de tem- f die misdadig genoemd moet worden
peratuur tegen de dertig graden on-en funest is zowel voor de automo-
der nul en weer moeten we door i bilist als voor de met-automobilist",
herhaaldelijk zwaaien van de voe- De Technische Dienst van de Ne
ten het gevoel in onze tenen terug- T derlatidse Vereniging van Artsen-
brengen". Als ze een geschikt punt I Automobilisten heeft een kleine
tussen de middelste en de hoofdtop greep gedaan uit de rapporten, die
hebben bereikt rusten ze even. „Het# hij over het lopende jaar 1959 heeft
duurt echter met lang, en we moe- f samengesteld Bewerkt werd een dui
ten weer na elke vier stappen pau- J zendtal keuringsrapporten van auto-
zeren, waarbij het voor elke stap no- I mobielen die aan de leden van de
dia is# soms wel vijf keer adem te j vereniging toebehoren. Hierbij kwam
halen". J inen tot de conclusie dat de gekeurde
Maar het inrichten van de kam-wagens 'n geheel ander beeld geven
pementen, een karwei dat door dev
dan die welke door de technodienst
van de ANWB gekeurd werden, en
dat er geen enkele aanleiding be
staat voor een alarmstemming, ten
minste wanneer het om de veihgheid
gaat. Volgens dr. Beelaerts van
Blokland is ook de Rijkspolitie opti
mistischer gestemd dan de ANWB.
Als de reeds jarenlang door de
ANWB gevoerde campagne uitslui
tend de bedoeling heeft de verkeers
veiligheid te bevorderen, „waarom",
zo vroeg dr. Beelaerts van Blokland
zich af, „werd dan, alvorens op grote
schaal verontrustende publikaties
verschenen, geen contact gezocht met
de Technische dienst van de Vereni
ging van Artsen-Automobilisten".
Volgens hem is dit de oudste en
waarschijnlijk grootste organisatie op
het terrein van vrijwillige personen-
autokeurmg.
Desgevraagd werd op de perscon
ferentie medegedeeld dat de Ver. van
Artsen-Automobilisten vreest, dat de
ANWB deze angstcampagne voert om
de regering een snelle beslissing af
te dwingen, het regelmatig keuren
van auto's verplicht voor te schrij
ven.
De ANWB zou daarbij het oog
merk hebben deze keuringen tot zich
te trekken en een monopoliepositie
in te nemen.
De directeur wegen en verkeer
van de ANWB, de heer A. G, M.
Boost deelde mede geen commentaar
te hebben.
„De ANWB-techno-dienst" aldus de
heer Boost, „werkt uitsluitend voor
de leden en heeft geen aspiraties om
daarbij een monopolie positie in te
nemen".
en hoe vegïoAWJe oie
DEKENS EN WHfeKX-
RE6SEN (W HET
BOTENHUIS
JE WEEF oar TftBE POOZ EEN
POUTlE -VERSPERRim IS
öEREDEN in Og AUTO VAN
OAT MEI6JE. WAAS WH H<)
NAASLI2-Ë ALS JE IETS
VERZW'J&T, EN EZ GE
®EUZr WAT MET DA
Meisje, Ben ju
Mep SPLICHTIÖ'.
'4%
HIER KOMT Cl At?A NCOiT
OVTCHE6N, YERNOH, JE
WEET HOE ZE OP
WAT WIL
JE DAT IK POE 7 IN
TRANEN UITBARSTEN IK
CTE ROULETTE TEöENJ HEB CsENOEO AAN MEZELF.
WAF. Wirt JA DIE POurtE-AGENTEN PENKcN\fLCWE#6
NO6 STEEDS PATIkrPETER
TRIBE VER80Q6EN
WE0 ©SHOUDEN.
(Advertentie LM.)
NffSSdHIEN
HEEFT T&tBE
DAAS INDERDAAD
6EZETEN, WE WEET
ER IS H/EROOK INGE
BROKEN IN P6 WUN
KELDER. DAT KAN DUSTRIBË
WEL GEWEESTZ'JN. MAAR WAT
HÉS IK PAAR MEE TE MAKEN
.Lv.i'
I l~r\1 I nr. cm/FPs jrinf Kt aai? /tfrr utJN i/nnPAFPFf/JiNfcfA/ 1
WLL WAT NAAK flCHrEKLN.
Hf!' EEN MOOIE.' It
ÖCHRiKKEH ZICH MOD1
Wil P D£ flCHrtRKLEP
EVEN OPEN DOEN,.SPROET
JE..? WE MOETENLI6JS MEE
MENEER
HIK IS JE MU-
KER, Bum O
nemen.
Op de plaats van bestemming verlaat Jeanelle in de gevangenis op het eiland. Hij buig't zich oyer
het eerst het schip, dat Rob en Bas naar Miram- de rotswand <*n ziet de Koffer m het stinkende
befo brengt. De douane merkt er mets van dat er slib aan, de oever liggén. Gilder ter dacht van
koffer te weinig by de bagage is. Waarom I moord op zyn expeditiegenoot Leon Piver, zal
een teotier te wei rug o» trachten te ontvluchten, dwars-over het water.
koffer te weinig by de bagage
..._rp Jeanette die koffe;
Sinds Jaren" zucht haar
wierp Jpanette die "John Gilder i waarin tientallen bloeddorstige krokodillen krioe
len. In de koffer zit een rubberboot, waarmee
Gilder zyn vrijheid weet te krijgen. Hy zakt de
stroom af. gecamoufleerd tegen de zoekende ogen
van de bewakers van het ballmgeneiland.
GKINDELWALD Twee Zwitser
se alpinisten hebben donderdag na
een tocht van drie dagen via de le
vensgevaarlijke noordwand de top
van de Elger bereikt.
Adolf Derungs en Lukas Albrecht,
beiden 20 jaar oud, vertrokken maan
dagmiddag voor de tocht via de 1000
meter hoge overhangende noord
wand naar de top van de 3975 meter
hoge berg
Tijdens oen zware sneeuwval in de
vroege woensdagmorgen moesten zy
beter weer afwachten alvorens de
tocht, die als de moeilijkste en ge
vaarlijkste klim in de Alpen be
schouwd wordt, te kunnen voortzet
ten.
BOLZANO Een reddingsploeg
heeft vrijdagavond een Italiaanse
bergbeklimmer, Toni Masei, uitge
put, aangetroffen nadat hy geduren
de tachtig uur was gestrand op een
rotsrichel ln de Dolomieten. Z|jn
vriend Glulio Gabrlelll, die aan een
touw bevestigd aan 'de rotsrtchel
hing, was dood.
Zij waren dinsdagochtend bij warm
weer vertrokken voor een beklim
ming van de ruim 3300 meter hoge
Marmolada maar later viel er zware
regen en sneeuw. 75 uur lang was de
temperatuur beneden het vriespunt
De reddingsploeg kreeg bij haar
werkzaamheden steun van een heli
kopter.
Masei zei dat Gabrielli donderdag
was gestorven nadat hij getracht had
met behulp van het touw de rots
richel te verlaten om hulp te halen.
Toen hij daalde, viel een rotsblok op
zijn hoofd waardoor hij het bewust
zijn verloor.
DEN HAAG Als gevolg van de
E.E.G.-overecnkotnst, waaraan Ne
derland deelneemt, Is ten behoeve
van Nederlands Nieuw-Guinea een
bedrag van 35 miljoen dollar be
schikbaar gesteld voor ontwlkke-
lin^sprojekten.
Het bedrag zal gedeeltelijk wor
den besteed voor een aantal afzon
derlijke onderzoekingen op het ge
bied van de geologie en de land
bouw en voor een onderzoek in de
samenstelling van de Nieuwguinese
bevolking. Er wordt ook gedacht aan
de oprichting van con landbouw
proefstation. Een ander deel van
de fondsen is beschikbaar voor de
verbetering van de sociaal-economi
sche toestand, de aanleg van nieuwe
en de verbetering van bestaande we
gen, de oprichting van een medisch
centrum e.d.
Zaterdag 15 augustus 1959
J N het Nederlandse hospitaal, dat
te Kabel in het Surinaamse oer-
vjoud staat, liggen 'n paar prachtige
zware baby's, wier moeders bij de
bevalling zijn omgekomen. Ze wor
den hier een jaar verzorgd. Vaak ne
men'mensen tn Paramaribo zo'n
kioeekiegelijk de benaming
schijnt te luiden, tot zich, maar
zo hoor ik ais de jongen een jaar
of twaalf is, loopt hi) toch weg en
gaat in het bos zijn stam opzoeken.
„We zxjn er ons van bewust, dat
toe hier maar een deel van de pa_
tiènten krijgen", vertelt de arts.
„Mensen met arm- of beenbreuken
zien we bijvoorbeeld praktisch nooit.
Die behandelen ze zelf".
„Ze" zyn de medicijnmannen in
de bosneger dorpen, over wier ma
gische geneeskunst de meningen on
der de blanke confraters sterk uit
een lopen. Ik sprak een dokter m
Paramaribo, die zei:
Ach 't is grotendeels humbug,
geloof ik. Die kerels beweren mid
deltjes te hebben tegen de vrese
lijkste kwalen. Maar de Amerikaan
se pharrnaceutische industrie stuurt
peregeld mensen het oerwoud in,
die al die wonderbaarlijke vloei
stoffen chemisch analyseren. Ze
zijn bij mijn weten nog nooit op iets
bijzonders gestoten".
Daar hebt 11 een pan de standpun
ten. Anderen zeggen weer:
m „Ja, maar dat komt omdat die me
dicijnmannen veel te slim zijn. Ze
geven zo'n Amerikaan wel het een
of ander watertje, maar het essen-
tiele laten ze er net uit".
Je hebt ook mensen, die uit eigen
ervaring kunnen spreken.
In Nickerie ontmoette ifc eert Ne
derlandse luitenant, een kerngezon
de, door geen aardschok uit zyn
evenwicht te brengen jongenran,
die daar met een troep soldaten in
een kampement ?flt-
„Wat doen jullie hter eigenlijk?"
vroeg ik.
Allerlei oefeningen", antwoordde
hij,
„Bijvoorbeeld?"
„Nou, ik wijs een stukje op de kaart
aan", verklaarde hij„En dan zeg
ik, jongens, we gaan van hier naar
daar, maar dan recht toe recht aan.
Dus we kappen onze weg door het
bos. En kom je by water, dan moet
je daar doorheen."
„Er zijn hier toch krokodillen?"
vroeg ik.
„Geen grote", antwoordde hij. ,Al-
leen kaaimannetjes. Maar die ztjn
maar een meter lang. En die doen
niks. Als je tenminste niet toeval
lig vlak bij een nest met jongen
komt, want dan willen se wel eens
toehappen".
„En gifslangen''" vroeg ik.
„Ja, daar moet jc natuurlijk een
beetje mee uitkijken", gaf hy toe.
„Maar ik heb 'n snakie kefte".
Hij zei het met een brede grijns.
Een snakie kot'a is een middel,
dat een medicijnman in een bos
negerdorp perstrek t om de mensen
te beveiligen tegen dodelijke beten
van reptielen. Het wordt op eenoou.
dige wijze samengesteldAls in het
oerwoua een gevaarlijke gifslang is
gevangen, brengt men die by de
medicijnman, die dan, op een voor
mij onoverzichtelijke wijze, schijnt
te kunnen bewerkstelligen, dat het
dier in zijn eigen staart bijt. Op dat
ogenblik worden kop en staart te
gelijk afgehakt en net zo Zang ge
droogd, tot ze geheel verpulverd
zijn.
„Dan kom je by zo'n man", ver
telde de luitenant „Je gaat zitten in
die hut. En ie krijgt een groot glas.
Daar doet hij eerst een beetje van
dat zwarte slangenpoeder in en
dan schenkt hij he' vol met dram.
Net als wonderolie, moet je het
pauvachter elkaar uitdrinken. En
dan ga je proberen of re weer
recht op je benen kunt komen."
Als u weet, dat dram een door
bosnegers veel gedronken rum is,
die voor ongeveer negentig nroccnt
uit pure alcohol bestaat, kunt u be-
grijpen dat men nan aocde of non
slpchte huize moet Z.*«*nrn, om zo'n
borreltje als een man te consume
ren.
Later kom je nog eens terug",
vertelde de luitenant. Dan geelt
die vent je met ortrt scheermes
een jaap in de arm en daar wrijft
hij dan **nk een beetie slang in. Dan
is het klaar, Dan heb je een snakie
ot'c".
Tk vroea hem of hij er in geloof
de en hy schudde achteloos van
neen.
„Waarom hebt u het dan laten
doen''" vroea ik. Zijn entwoord Teek
mij een sleutel tot onze roemruchte
historie. Ffiï zet.'
„Non ja, ik vind. alt je in zo'n
land bent. dan moet je ook alles
meemaken".
KB ONKEL
deed. „Is meneer Linton al thuis?"
„Boven, mevrouw, Nog geen vijf
mmuten geleden. Het duurt maar
even, als ik zo vrij mag zyn," zei
juffrouw Transom, terwyi ze achter
Sara de huiskamer in liep.
„Ik zie tot mijn genoegen dat je
oen heerlijk vuur voor me hebt aan
gelegd," merkte Sara op. Ze was al-
j pre IT n üiTT T TTTT icMiunst m de stemming om zich in
floor L»-bX\AJ_iJJ £j UJ-J-jihi. L ruzietjes tussen het personeel te var-
diepen. „Wel, juffrouw Transom," zei
Druid, een bonkige, welgedane, naar ze raet een zucht. .Wat wilde u mij
tabak geurende aanwezigheid, was over Limth vertellen?"
„Zeker, vader. Zo waar als het een geheel nieu%ve en verrassende ,Als u me met kwalijk neemt,
evangelie, Sara weet dat." ervaring. Het verplichtte haar haar dat ik het zo ronduit tegen u zeg,
„Op m y n boerderij zal ze niets denkbeelden over hem te herzien, mevrouw, ze zit in moeilijkheden."
uitheems vinden," zei oom Druid „Dank u, oom Druid. Het was „Moeilijkheden? Wat voor moei-
met bescheiden triomf, „of het nu erg lief van u." Ze gooide de deken lijkheden?"
de bijen zyn of de bloesems. Kijk, van zich af en stapte uit. „Wilt u Gewoon moeiliikheden mevrouw."
uueenzetong verlieL, k™. "onder. Nee, dat zou hij met doen hij grip inaar een beteken.s. „De straf
brak Sara zijn woordenvloed door moest nu naar huis om te kijken volgt op de zonde,
to verklaren dat ze eens no moest hoe het met het melken stond. „Bedoelt u dat ze een baby moer
stappen, daar de arme Edward an- „Niet, dat onze Barnabas niet wil- krijgen?" zei Sara geprikkeld,
ders niet zou weten waar zij bleef. Lg en nandig genoeg is, en Patien- „Wat dacht u dan?" zei juffrouw
In werkelijkheid wist zij heel goed ce en *T°e Paddock evenmin, als t Transom. „Mij kan ze niet beduve-
dat hy die dag thee zou blijven daarom gaat. Maar een vergissing is jen." t
drinken bu zijn tante Pluvius en menselijk, zeggen ze wel eens, en „o nee." Sara was geschokt, boos:
niet vóór zessen thuis kon zijn. son waakzaam oog is n hulp voor ze -vilde het niet geloven. „Maar dat
Als hij geiveten had waar Sara was dc werkers, en een paar extra nan- is onmogelijk."
dan zou hij haar zeker hebben af- den kunnen ze ook wel gebruiken. „Niet bij één van dat slag. Die
gehaald, de school was immers vlak- Ga maar gauw naar binnen, nicht, heeft ze achter haar ellebogen, als
bij. Maar ze had niet van te voren «maers vat nog een kou, en dat u my vraagt. En een, smoeltje als
gezegd dat ze een bezoek aan de is niet nodig.' een madonna. Mooie geschiedenis,
boerderij dacht te brengen en ze moet ik zeggen, een schande voor
had geen zin zich onnodig te ver- Na haar voordeur geopend te heb- het huis."
moeien door met een omweg langs ben, keerde Sara zich nog even „Uw verontwaardiging strekt u tot
Highficld House terug te gaan. Bo- om en wierp hem een kushand toe. eer, juffrouw Transom," zei Sara
ven dien. was het al half zes, zodat Daarna betrad ze de schemerig ver- koel. „Maar zover is het nog niet
alle kans bestond dat hij vertrok- lichte, stille hall. 2e huiverde, niet Haar spontaan medelijden met de
ken was. alleen omdat ze het koud had. maar tpestand van het meisje sloeg eens-
De vochtige koude november- ook omdat het huis minder vrien- klaps om m ergernis. Maar ze hoopte
avond was weinig aanlokkelijk, delijk scheen dan anders, als was nog steeds tegen beter weten m. dat
Oom Druid stond er op Sara met de het boos dat ze zo lang was weg- de hele geschiedenis met een sisser
pony-wagen thuis te brengen. Het geweest. Dergelijke dwaze inbeel- zou aflopen. „Bent u er volkomen
was" nauwelijks meer dan een mijl, dingen had ze meer de laatste tijd. zeker van?"
en oom Druids voorbereidingen wa- Vergiste ze zich, of bewoog daar „Daar kunt u van op aan." ver
ren uitermate tijdrovend. Hij nam werkelijk iets tussen de trap en de klaarde juffrouw Transom. „Ze is al
alle tijd om met een stormlantaarn, kapstok? Haar hart sloeg over. vijf maanden heen," voegde ze er op
naar de stal te sjokken, de pony „Kan ik u even spreken, me- grimmige toon aan toe terwijl ze
in te spannen, de sjeeslampen aan vrouw?" haar armen nadrukkelijk over elkaar
te steken en haar tenslotte zorg- „O, bent u het, juffrouw Tran- sloeg. „Ze ontkent het trouwens met
zaam in een deken te wikkelen en som. TJ deed me schrikkenHet eens. het schaamteloze nest!'.'
in de sjees te helpen. Maar ze was was als had de vrouw voor haar op „Het is niet nodig op die manier
erg bly met zijn gezelschap, temeer de loer geiegf-n. „Wat is pr' aan de over haar te spreken" merkte Sara
waar het een stikdonkere avond hand?" op. „We moeten proberen redelijk
was, of misschien maakte de ernst „Het gaat over die meid Jones, te blijven. Niemand kon uiteraard
waarmee hij zijn rol van bescher- mevrouw." vermoeden dat het zo'n soort meis-
mer opvatte hem ongewoon zwijg- „Bedoel je Linith?" zei Sara, ter- je was. Maar het is in elk geval iets
zaam. Deze betrekkelijk stille oom wyl ze zich van. haar mantel ont- dat ze er rond voor uit komt"
