ALGERIE, TOETSSTEEN Be 1 .zümfm itSÉ! mm f I Eten Langs dodenwand van de Eiger omhoog ABAS IN liet dc meisjes Pcaeockgj verder ging «SP ImSÊSÊÈIIéslSIS i 'M Prinses Mitsjiko verwacht baby door FRANK GODWIN VtS7'A&l Dinsdag 18 augustus 1059 DE rei* naar Algm'è, die generaal <le GatiHé het punt >|j;u om te ondernemen, heefi waarschijnlijk iets u- maken met het uit blijven van rtvermiSend surm bij ,lr w-ldh.olit in de berjo-n der Kabrimi, Nan deze vélflrorin ha.hlen «b> regering de Irgrr- leiding zich veel voorgemeld. Daar. in de urinijï herbergzame ketenen van dr Atlas, zon de definitieve afrekening geseltieden met de Algerijns re hellen. De leiding van het Onafhinikeüikheidsfmnt moest alle Inst en alle moed worden ontnomen, bet vervet nog langer te handhaven. De Algemene Vergadering van de V.N. diende tr beseffen, dat het spreken oyer de strijd in Ageril? ?,oiet= was als een debat over de slag bij W aterloo, die immers ook al lang acht i de rug i-. Men kan veilig aannemen, dat hei ri tegengevallen in de bergen. Al- de Algerijnse opstand wa* geliquideerd, hadden we het intussen wel geweien. Er hebben wel minder belangrijke dingen in de kranten geslaan! Eenaanwijzing, dat het doel niet is bereikt, is ook te vinden in de plot *elinge krachtige aandrang van militaire zijde tot verlenging van de dienstplicht. Er rijn nog meer soldaten nodig in Algerië. fn militaire krim ie de klacht al lang. dat juist die mensen en die wapens. d> de dood-ag zonden moeien geven, niet worden gestuurd. Het kan zijn. dat' de Canlle's bezoek aan de Irnrgr-n goed i> voor Ir moreel van de troep; maar rorh gaai het daar niet om. liet gaat om ie anders, nl. het verlangen van de Franse president om voor Wüt Algerië betreft het beft weer volledig irv banden ie krijgen. De legerleiding heeft tot bet uiterste vastgehouden .aan de algehele onaantastbare militaire zege. Ze heeft successen behaald, maar haar doe) niet bereikt; ook niet met de Zeer modem uitgeruste dertigduizend man. die de hergën zijn ingestuurd voor- een beslissende operatie. Hef wordt tijd. dat het zwaartepunt weer ■van het kanon overgaat naar de politiek. WIE een tegenstelling vindt in wat mini-trr-president Debré na- streeft en wat de Gaulle thans poogt te bewerkstelligen, doet geen sensationele ontdekking. Dehré wil het onmogelijke, de Gaulle de hoogste graad van het mogelijke: en daar tussen gaapt een aanmerkelijke kloof. Eigenlijk heeft de Ganlle altijd wel willen praten met de leiders van het Bevrijdingsfront. De legerleiding is er als de dood voor en de regering moet er ook weinig van hebben. Wat nu gebeurt is niet anders, dan dat de Gaulle het heft in handen poogt te nemen, voor wat Aigerië betreft. De militairen hebben per slot van Tekening niet bereikt wat zij wensten, en de regering staat en vak met de president, ook af is ze het niet met hem eens. De Ganlle heeft een beetje baast. Want straks komt Eisenhower, en. binnenkort begint ook de Al gemene Vergadering van de V.N'. Een trotse man is de Oatiile wel. maar hij is geen dwaas. Hij wil de zwakke punten van Frankrijk zoveel mogelijk wegwerken en de sterke punten zoveel mogelijk opvijzplen. Dehré heeft steun van de bondgenoten geëist voor de Algerijnse politiek van Frankrijk, maar de Gaulle weet wel dal die steun geen andere kan zijn dan bet zich afhter zijn land scharen, nadat dit zelf een ietwat aannemelijke uitweg heeft gevonden. De strijd in AUseri? is nergens in het Wp-fe» populair. Zo de democratische landen geen behoefte hebben- zich te scharen achter de grove Russische propa ganda of de felle demagogie van Oaïro. dan moet hun tmuding toch een positieve grondslag kunnen vinden in een Fran-e houding, die anders is dan de huidige. Het is bekend, dat juist de Gaulle er prijs op heeft gesteld, een Westelijk samentreffen in verband met de overkomst van F-isenhower achterwege te laten. Hij wenst de belangrijke dingen, die hij de Ameri kaanse president denkt voor te leggen, niet in een grotere ontmoeting te Londen in het gedrang te zien komen. OVER de vraag of Frankrijk ziirt politic ziet als <Te groot-ie van dp kleinen dan wel al" kleinste.van de groten, is elke discussie over bodig geworden. De Gaulle wenst Frankrijk weer als een echte grote mogendheid te zien beschouwd, niet zo groot natuurlijk als de V.S. of Rusland, maar ook niet minder groot dan Groot-Britannie. Pit laatste wekt uiteraard aan de overkant van Het. Kanaal enige irritatie en is een van de oorzaken, dat sommige- Britse bladen thans-zo volhardend verklaren, dat. de Franse atoombom alleen maar met Duitse hulp ver vaardigd is kunnen worden. De bewijzen van deze beschuldiging zijn echter niet hijzonder overtuigend. Bij alle grappen, die kunnen worden gemaakt over de wijze, waarop de Gaulle de mythe van de Franse grootheid en glorie weer haar glans terug poogt te geven, en bij alle caricaturen. waarop men hem zijn parmantige neus vóóruit ziét 'steken, mag niet worden vergeten, dat bet economisch •fundament van zijn land het laatste jaar veel krachtiger is geworden, leder rut kent de macht van de economie in een land. waar de democratie niet geheel in een toestand van blakende we 1st ami verkeert. Er is op het ogenblik duidelijk een wanverhouding tussen Frankrijk'? formidabele, technische vermogens en het functioneren van zifti openbare mening. De| reactionaire krachten in het leger, in de politiek en bij de politie, zijn te machtig. 1 Het grote verwijt aan het adres van Frankrijk is jarenlang geweest, dat j het nummer één wenste te zijn. zo..der op maar enig gebied te bewijzen, i bet te verdienen. De betekenis van het land is zonder twijfel nu wel groter' dan ze is geweest, maar zo Dehré Alserië toetssteen noemt voor de bond- j genootschappelijke gevoelen?, dan is het voor het Westen toetssteen in, andere zin. nl. of Frankrijk moreel verdient om te worden erkend als' leidende kracht, in de vrije gemeenschap van Europese naiies. x-- 'i *-is*v Twee hergen van achtdui- zend meter had. Hermann Buhl op naam sfacm t-oordert hij bi; de Chogoliaa om hei leven kwam: in juli 1953 Was hij de eerste die de top van de 8136 meter hoge Nanga Parhat i» Kashmir bereikte cn in 1957 op 9 juli stond hij met zijn tochtgenoten boven op de Broad. Peak in Kctsh m i r, d i e rn e t 8047 meter op de dertiende plaats in de vij van 's werelds hoogste bergen staatHij werd de grootste alpinist -pan si;ti tijd genoemd. Die Her mann Buhlk hing 29 jitli 1952 uitgeput in- een lus, die met een haak in de verijsde rotsen van de noordelijke wand van de Eiger was geslagen en sei: „Ik kan niet meer.". Dat zegt niets ten nadele van Buhls ca paciteiten, taant hij u;as de machtige leider geweest van de op dat moment al meer dan ttuce. dagen durende' be klimming van die steile wand die wel ..moordicandicordt genoemd. Nee, het zegt alles van de noordelijke Eigencaud bij Grindelwald in Zwitser land, waarvan de Oostenrijker Hein rich Harrer vertelt in zijn boek „De Witte Spin, langs de dodenwand ran de Eiger om hoog Harrer beschrijft in dat boek de beklimming van de wand door de „Europese" équipe die bestond uit de Oostenrijkers Buhl en Sepp Joch Ier. de Fransen Gaston Réhuf- fat. Paul Habran, Jean Bruneau, Pierre Leroux. Guido Magnone on de Duitse gebroeders Otto en Sepp Maas. De acht alpinisten ontmoet ten elkaar aan de voet van de wand en samen zijn ze naar de top ge gaan. Ze slaagden en daarmee was de achtste beklimming van de be ruchte wand een feit geworden. „Een beklimming die plaats vond onder de tot nu toe ongunstigste om. standigheden,*' schrijft Harrer in z'n boek. En hij kan het weten, want hij was, in juli 1938. lid van de eerste equipe die erin slaagde de 3970 meter hoge top van de Eiger te bereiken via de noordelijke wand; die ai acht levens van onver vaarde alpinisten had geëist. Het relaas van die eerste, geslaagde be klimming. van de huiveringwekken de tocht van Buhl, Jöchler. Ré- buffat en de andere zes er. de be schrijving van de tragedie van au gustus 1957, toen van de vier man nen die de dodenwand hadden ge tart er slechts één. (de Italiaan Clau- dio Corti in een dramatische actie kon worden gered) vormen de drie belangrijkste pijiers waarop het boek rust Het is ongekend boeiende lec tuur. Sober wordt verhaald van de gruwelijke gevaren, die de noordelijke Eigerwand biedt aan hem. die het waagt er tegenop te klimmen: Harrer vertelt zelf. maar haalt ook anderen aan die cfe be stijging hebben gehaald. Het is een prestatie die alleen de sterkste, de best getrainde, uitgeruste en gehard, ste alpinist kan volbrengen en die dan ook wordt beschouwd als de proef die men aflegt om bij de &3ÜH- 2£ #5 élite onder de Alpinisten te kunnen worden gerekend. Zij die slaagden zeiden: dit nooit meer. Zeventien mannen vonden de dood op do steile wand. veertien keerden al of r.iet gewond in Grindelwald van de wand terug zonder de top bereikt te hebben. Voor 41 alpinisten werd het een succesvolle onderneming. Om nog andere redenen is De Witte Spin een belangwekkend boek. En wel omdat her enkele vra gen oproept die moeilijk te beant woorden zijn. terwijl een antwoord juist zozeer begeerd wordt. Wat" be weegt die mannen ertoe om een schijnbaar onbegaanbare bergwand, waarop-zo goed als geen horizon taal liggende steen te vinden is voor de zoekende voet, te willen bestijgen? En niet 'alleen het steile, maar ook de andere moorddadige eigenschappen van deze wand no digen allerminst tot een klauter- tocht uit: net is er ijzig koud. on ophoudelijk storten lawines van sneeuw, ijs en stenen omlaag, recht op elkeen af die tegen de rotsen op wil. het weer slaat er-ïn de kortst mogelijke tijd om van helder tot verblindende sneeuwjacht, voor het opslaan van een bivak is nauwelijks een hoekje te vinden dat kans op zitten biedt, zodat het altijd hangen in de touwen wordt. Geen wand is zo onbegaanbaar. En toch willen er alpinisten tegen op. zij het dan dat het de al Ierbesten ziin. Maar ook die kunnen falen: de, door Har rer ook beschreven, tragedie van Toni Kurz, Ander! Hinterstoisser en twee anderen in 1936 is er een spre kend voorbeeld van. Waarom dan toeftV Want men weet toch dat ruim. 300 meter onder de top een ijsveld wacht dat de Witte Spin heet. omdat het met lan ge ijsaTmen reikt tot 'in de sleu- T>p „dAdenwand*;.'de noordelijke hel ling van de fcigér. heelt een route waarlangs steeds 'weer ploegen alpi nisten de top hebben willen bereiken. Waarom? Hein rich Harrer geeft er argumenten voor 'in zijn boek ..De Witte Spin". De titel is genoemd naar het ijs vel a links onder de top, dat lange uitsteeksels omhoog en om laag heert en waarover alle lawines een weg zoeken, omdat de spieten daarboven als een trechter werken- ven en spleten boven en onder zijn „romp." Die Witte Spin is een ver zamelplaats van lawines, die van boven komen en als door een trech ter hun weg kiezen over dit ijsveld. Waarom, gaan ze dan toch? LIDIO BLANKSTEIN Heinrich Harier: De Witte Spin. vert. J- F, Kliphuis, uitg. Schellens en Giltay. Amsterdam, f 10-90. ,M£2EIF AAN6ËVÊN ?6£BCW 1 E H E£€>EN<=> i ZE Kef? NADAT «IKEfCSX CULL£N'4> DOOD \A'Js EEN ONGELUK WEB WILLEN DOEN VOOR- «gè? KOMEN. AIB> IK NU NO6 -A OtCECT NA ZUN DOOD NAAR DB POLITIE WW& IOEöAAN... f?AA<:t ;n paniek, ^f|g| /wtfAfPOVNENi&E WAAR IK AAN DACHT 1M H=3 jB ivWé DAT IK ZO OAUW MCóE - B 'JKVöN DATL'Jk iWOE£>7 M ZlBN AF T£ KOMEN. EN DAT 1 l£r£> MO££»7 ^Et?2iNNf N ÊET-MOM SyirEN l/£i?DEN- KIIV5 l£ KOMEN. IK 2Al au.ee> vcpreuEN. j IK WAF? VERLIEFD ÖPClULlB(1 '6 /POUWj EN DEZE Kr E f WAG HE T OS £N' j ePEl lETJE, OOK VAN 'f?£NE WiET NIET CAT ik zC'N /DEbLP MAN VOOR PAAP ZOU 2'JNA GE WE £<5^ MAAR S'J jCÜLEN WZ.P ZB •HELEMAAL Gi i LEVEN. Adcertentie LM.) kalmeert de zenuwen zonder slaap te verwekken ,V Li.<s<thou, woar ik op u'Cfl rmor huis nöy t'eet ban afgeknipt, kovt «•cii vnonn y.Vis trirte ijn ir.aur ;cs tr 't la, wat dat betreftdus wel e.en i'pictals oni je metterwoon tc i'csiigen 1 mftttr geloof me, waar zon is utrlt'oofc sriittcï/iu?. Om re b^pinnen wordt het. harmo- Jïisc/i en ontspannen nuïtir/cn ranop- üjt'fsietdc fcijn bemoeilijkt door hei .feit, t/rit Lissahonse jonperjes er ee« lie is lüdcerdrij/ op iid houden. Door de hete stort rijden kleineopen Érpm- nietjes 'ecu beetje hoog op de benen, met grote snelheid rond. De 'jonge tjes lm, scheppen cr een griweiijk behagen in om met. vier of Kijf tegelijk op zo'ft voortijlend vehikel te sprin gen en er dan net so lar.y aan te blij ven hatigeii, tot de conducteur ze er n/schopt. Dan tanden ze lenig in het drukke verkeer en vinden, merfc- waardïg genoeg, toch nog ergens een goed heenkomen. Dit durtele spel-met de dood. die telkens nog nét niet taesfoat, werk: zo op mijn zenuwen, dat ik de zonni ge terrasjes maar op geef en my terugtrek in donkere caféspclonken. ivaür i-rijtret uitsluitend pionnen el kander, onder het nippen aan kleine glaasjes zwarte koffie met nóg klei nere g laas j es cognac, let ter lijk bed cl ue onder conversatie. Bij ons ben?eert men mei eens dat z u idely ke t-o Ik er e u, g e in a k ke lijk di n - gen belonen die zij dan later niet doen. 't Ka« rün maar in elk geiml hébben wij in Holland makkelijk pro ten, want tre zeggen bijne ?iiets. Als je echter zoveel kletst als Lissa- bowlers doen. kan. je het onmogelyk allemaal menen. Daar Portugees een volstrekt on- begrijpelijke taal is, doe ik maar geen moeite en spreek de inheemsen in goed gearticuleerd. iVeder/nnds toe, dot zij uitnemend blijken te begrij pen. Er is moor een probleem het voedsel. In de kleine cafeetjes gaat het nog. Daar staan op dc tapkast bord jes. waarop allerlei onduidelijke din getjes ftygen. die kennelijk beiloeirf zijn om te ivo reien genuttigd. Jc zeg: aus gewoon tegen dc man: ..Dat daar". En jc wijst. Da» krijg jc hef en ie eet hei op. Is een soo'r; blind rkanij'rren. De ene keer smaakt hel lekke.-. Dc ande re keer smaakt liet vies. En een derde keer smaakt het helemaal viet. Met een Amsterdamse zeeman, die ik in zo'n kroegje ontmoette, at ik cc-' anmeijsschotcltje, dat er uitzag als een pittige hap. dceh dat, een maal op te tong beland, laf zoete gluton bleek te zijn. Mijn nieuwe makker verloochende zijn herkomst niet door, na de eerste hap, spontaan deze meesterlijke samenvatting te geven: ,.Buh. "f Is of je een zoen krijgt van je broer". Gecompliceerder is het eten in een restaurant. De spijskaart, een duister gedicht van een Portugese experimenteel, biedt geen aanknopingspunten en daar dc kelner je alleen in rijn moerstaal duidelijk kan maken umt je niet begrijpt, loopt de zaak al gauw zo vast als een inlerimtionale conferentie. Ik volg dus map weer de beproefde methode, wijs iets wil lekeurigs aan cn zeg: „Dal dan maar". De man verdwijnt opgelucht Nu is het gewoon eert, kwestie vart „rustig wachten en er ?iet beste van hopen. Soms rolt het tnee. Je krygf een stukje vlees O een stukje uis en dac eet je dan maar op. Doch één keer had ik pech. Nadat ik, op goed geluk, in de spijskaart had geprikt, verwijderde de ober zich en keerde terug met een bord en een flinke, hintten hamer. Daarna ge schiedde er lange tyd niets, maar eindetö'fcbracht h# 'nry een pan, waarin een aantal zwaar gepantser de zeegedrochten bleken te liggen die mij mei koude, dode ogen rancuneus aankeken. Ik heb het deksel er maar ga uw weer opgedaan en. betaald. Wapt er zijn grenzen aan de menselijke aan- ÏMSi"S' KR ONKEL. TOKIO. Het keizerlijk paleis heeft vandaag bevestigd dat de Ja panse kroonprinses Mitsjiko een baby verwacht. E? is een verloskundig arts en een verpleegster voor haar aange wezen, Dr. Takasji Kobayasji. een 50-jari ge gynaecoloog van de universiteit zal haar. dokter zijn. DOEfif jrOMWtLlNG' £N u-1 zer Her PRE) OP AD WE NHAE BINNEN öflAN1 K WOU DAT PAPA opocHoor H'j 10 N£1 WEG. fvjK. N DIE SIGARENWINKEL VERKOPEN ZE OOK VS EN LIMONADE X KRIJGT CE EEN VAN ME ZOUDEN DE MENDEN NIET LACHEN 'T10 EEN ÖEKMflOKER' KOM WE MOETEN ItLflfle I'JN VOOS DE FRBRICK uitgaat »a i bewaren proentig tdee: zou John ffer" kunnen meeva ls Op de „Waterjul._, ■en met oe geoloog Bas Visser en kapitein Hub Aan boord van de „Waterjuffer" is de stemming tot benedon het nulpunt gedaald. Geen gids. ev «tó ilSSbl°int hC' AmaZ"nt' «ftü'iVivw OiWer. dat m dnor Intussén is het Jeanette Pea body duidelijk, dat haar hulp ontsnapt is uit een aevanecnDchap a.s iinimtanoir.'r van haar verloofde tor ore van onschuldigs', dat Manual Can ba. die eeis als de politic is gekomen. Zij weet haai' kalmte tc gids voor Rob cu Bas zou optreden dc bcr.cn heelt 1 genomen Hij voelde ziel- turt veilig 'Na veel wikken en wegen besluiten „breng hem maar aan boord. Dan vc ?.o spoedig mogelijk". Intussen speu 'druk naar He ontsnapte 2ovnn.eetic. i boot is gevonden en Manuel Cariba. lilie bij de speurtocht, meer. Rob en Ba.' rtrekken wij rt dc De rubber- hclpl de. po- „Tja, wat een arme meid, niet- vaar?" Sara was gevaarlijk kalm, „Misschien zou je even naar de keu. ken kunnen gaan om haar traantjes te drogen. Als ze tenminste zo goed gunstig wil zijn er een paar te plengen." ..Kom kom," zei Edward. ,.Dat dunkt me eerder jouw werk, lieve ling. De kwestie is, wat moeten we doen? Ik zie niet goed hoe ze hier kan blijven?" Werkelijk niet? Je verbaast me." „Aan de andere kant," zei Edward zonder acht te slaan op haar sarcas- „kunnen we haar niet zonder meer op straat zetten, zoals in de jneloarama's gebeurt." „Dat ben ik met je eens, Edward. Maar maak je niet bezorgd. Voor het koud wordt op straat, is ze hier al lang de deur uit." „Jij zegt het maar." Hij zag- er een beetje bezorgd en geschokt uit. „Het is niets voor jou om zo fel te zijn Sally. Over het algemeen be- kiik je de dingen toch van hen grappige kant." „De grappige kant van deze ge schiedenis is mij al te grappig." zei Sara. „Ik geef toe dat het verduveld ■ervelend is." zei Edward, „maar niettemin.Zijn stem aarzelde. „Wat zou jij dan willen doen?" ,Ik zal doen wat noodzakelijk is," ei Sara, Zij voelde zich eensklaps doodmoe. „Én daarbij zou ik het graag willen la tón voor vandaag. He! heelt weinig zin cr verder nog over door ie zeuren. Vertel me eens J wat Je vandaag beleefd hebt. Iets f amusants, ais dal mogelijk is." Ze dacht: allereerst moot ik met het meisje praten rn kijken of ze vuur rede vatbaar is. Dal kon nw- gen gebeuren. Tot zolang had zo door GERALD BULLETT geen zin er nog één woord over vuil te maken. „En wat dan nog? Hetgaat haar geen bliksem aan," zei Linith, plot seling fel. „Juffrouw Transom, bedoel Je? Misschien niet. Maar mij toch wel. geloof ik. Dat moet je begrijpen. Het heeft mij erg verrast. Lïnith, en eek teleurgesteld. We konden, zo goed met elkaar opschieten, nietwaar. Wat ter wereld heeft je bezield om je zo. ,zo dom te gedragen?" Het was niet het woord dat me vrouw Peacock gebruikt zou hebben maar de verhouding meesters 5 dienstmaagd bevond zich al in ontbindingsproces en „verdorven Die nacht sliep Sara wonder boven £'as woord, dat ze echt niet over wonder redelijk goed en de volgende haai ,f.lPp,e" Jl"htT;'iri 7e \-ei- mnrppn u,oe 7Li weer ccheel zien- passelijk het ook mocht zijn. A6 zelf: rustig "en welwillend, 'n echte volgde; „Maar nakaarten dochter van haar vader, bereid deze mg. un. Het gaat er onjj1 ai moet hele vervelende geschiedenis zo ob- gezien de situatie, Qebeure e jectief mogelijk te bekijken. Haar Dat is nogal duideliik." zei Linith. aanvankelijke geneigdheid Lïnith in. maar niet zonder trots ,.lk bescherming" te nemen tegen juf- S hief weg U kSnt me natuur- frouw Transoms venijnige aanval en Snk niet hoïd?h de tegenovergestelde impuls haar op IIJ,C niGt nouaen- staande voet te ontslaan gezien Ed- inderdaad," gaf Sara toe. .Jk wards overdreven medelijdende hou- vr'^es c(at je gejjjk hebt. Maar we ding. hadden elkaar als hei ware op- moelen vooral ook aan je toekomst geheven. Toen Edward na het ontbijt denken. Vertel me eens. Linith, wie vertrokken was en juffrouw Tran- is de matlr- Geen antwoord. Een som be ig was in de keuken, voelde klipnig glimlachje. „Jouw zaken mo- ze zich in staat zich verder m „net jan de mijne niet zijn. ik ge- gevat L.nith te -verdiepen zonder j f toch dat ;e er ^eter aan doet bang te hoeven zijn dat het haar ilet mjj te vertellen." persoonlijk té veel zou aangrijpen. „Vóór je dc tafel afruimt. Linith. zou ik gra even met je willen praten." Linith deed een stap achteruit en bleef stokstijf staan, haar armen slap langs haar lichaam. „Ja. me- „Er is al narigheid genoeg," zei Linith bokkig. „Ik voel ér niets voor de zaak nog gecompliceerder te maken." „Zoals je wilt. Maar wie hij dan ook is. het gaat er om of hij ge- negen is met je te trouwen. Dat is Sara. die haar eigen rol van zede- het praktische punt." - Daar weet ik niets van. De kwes- dat hij niet met mij ka« preekster allesbehalve prettig vond, •ees op een stoel en zei: „Misschien doe je er beter aan even te gaan trouw si tien. Dat is voor ons beiden ge- ma kk et ijker." „Dank u. maar ik blijf liever staan." Geen ..mevrouw'' dit keer. Haar gedweeheid scheen plaats te maken voor 'n zelfbewuster houding. „Zoals jc wilt," zei. Sara. even niet wetend hoe verder tc gaan. „Zo. Linith. mij is ter ore gekomen dat jé in moeilijkheden ben!?" Het was het eenvoudigst het gewone volks- eufernisnie te gebruiken. „Bedoel je. dat hij al getrouwd is?" zei Sara geschrokken. „Dat heb ik niet gezegd, en ik voet er weinig voor er verder nog over uit te weiden, ats u mij niet kwalijk noemt." Ze sloeg haar ogen neer. was plotseling weer de onderge schikte. „Wanneer wilt u. dat ik wegga, mevrouw?" vroeg ze ver legen. (Wordt vervolgd

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1959 | | pagina 1