ALGERIE, TOETSSTEEN
Be
1 .zümfm
itSÉ!
mm
f
I
Eten
Langs dodenwand van de Eiger omhoog
ABAS IN
liet dc meisjes Pcaeockgj
verder ging
«SP
ImSÊSÊÈIIéslSIS
i
'M
Prinses Mitsjiko
verwacht baby
door FRANK GODWIN
VtS7'A&l
Dinsdag 18 augustus 1059
DE rei* naar Algm'è, die generaal <le GatiHé het punt >|j;u om
te ondernemen, heefi waarschijnlijk iets u- maken met het uit
blijven van rtvermiSend surm bij ,lr w-ldh.olit in de berjo-n der
Kabrimi, Nan deze vélflrorin ha.hlen «b> regering de Irgrr-
leiding zich veel voorgemeld. Daar. in de urinijï herbergzame ketenen
van dr Atlas, zon de definitieve afrekening geseltieden met de Algerijns
re hellen. De leiding van het Onafhinikeüikheidsfmnt moest alle Inst en
alle moed worden ontnomen, bet vervet nog langer te handhaven. De
Algemene Vergadering van de V.N. diende tr beseffen, dat het spreken
oyer de strijd in Ageril? ?,oiet= was als een debat over de slag bij W aterloo,
die immers ook al lang acht i de rug i-.
Men kan veilig aannemen, dat hei ri tegengevallen in de bergen. Al-
de Algerijnse opstand wa* geliquideerd, hadden we het intussen wel
geweien. Er hebben wel minder belangrijke dingen in de kranten geslaan!
Eenaanwijzing, dat het doel niet is bereikt, is ook te vinden in de plot
*elinge krachtige aandrang van militaire zijde tot verlenging van de
dienstplicht. Er rijn nog meer soldaten nodig in Algerië. fn militaire krim
ie de klacht al lang. dat juist die mensen en die wapens. d> de dood-ag
zonden moeien geven, niet worden gestuurd.
Het kan zijn. dat' de Canlle's bezoek aan de Irnrgr-n goed i> voor Ir
moreel van de troep; maar rorh gaai het daar niet om. liet gaat om ie
anders, nl. het verlangen van de Franse president om voor Wüt Algerië
betreft het beft weer volledig irv banden ie krijgen. De legerleiding heeft
tot bet uiterste vastgehouden .aan de algehele onaantastbare militaire zege.
Ze heeft successen behaald, maar haar doe) niet bereikt; ook niet met de
Zeer modem uitgeruste dertigduizend man. die de hergën zijn ingestuurd
voor- een beslissende operatie. Hef wordt tijd. dat het zwaartepunt weer
■van het kanon overgaat naar de politiek.
WIE een tegenstelling vindt in wat mini-trr-president Debré na-
streeft en wat de Gaulle thans poogt te bewerkstelligen, doet
geen sensationele ontdekking. Dehré wil het onmogelijke, de
Gaulle de hoogste graad van het mogelijke: en daar tussen
gaapt een aanmerkelijke kloof. Eigenlijk heeft de Ganlle altijd wel willen
praten met de leiders van het Bevrijdingsfront. De legerleiding is er als
de dood voor en de regering moet er ook weinig van hebben. Wat nu
gebeurt is niet anders, dan dat de Gaulle het heft in handen poogt te
nemen, voor wat Aigerië betreft. De militairen hebben per slot van
Tekening niet bereikt wat zij wensten, en de regering staat en vak met de
president, ook af is ze het niet met hem eens. De Ganlle heeft een beetje
baast. Want straks komt Eisenhower, en. binnenkort begint ook de Al
gemene Vergadering van de V.N'.
Een trotse man is de Oatiile wel. maar hij is geen dwaas. Hij wil de
zwakke punten van Frankrijk zoveel mogelijk wegwerken en de sterke
punten zoveel mogelijk opvijzplen. Dehré heeft steun van de bondgenoten
geëist voor de Algerijnse politiek van Frankrijk, maar de Gaulle weet wel
dal die steun geen andere kan zijn dan bet zich afhter zijn land scharen,
nadat dit zelf een ietwat aannemelijke uitweg heeft gevonden. De strijd in
AUseri? is nergens in het Wp-fe» populair. Zo de democratische landen
geen behoefte hebben- zich te scharen achter de grove Russische propa
ganda of de felle demagogie van Oaïro. dan moet hun tmuding toch een
positieve grondslag kunnen vinden in een Fran-e houding, die anders is
dan de huidige.
Het is bekend, dat juist de Gaulle er prijs op heeft gesteld, een
Westelijk samentreffen in verband met de overkomst van F-isenhower
achterwege te laten. Hij wenst de belangrijke dingen, die hij de Ameri
kaanse president denkt voor te leggen, niet in een grotere ontmoeting te
Londen in het gedrang te zien komen.
OVER de vraag of Frankrijk ziirt politic ziet als <Te groot-ie van dp
kleinen dan wel al" kleinste.van de groten, is elke discussie over
bodig geworden. De Gaulle wenst Frankrijk weer als een echte
grote mogendheid te zien beschouwd, niet zo groot natuurlijk als
de V.S. of Rusland, maar ook niet minder groot dan Groot-Britannie. Pit
laatste wekt uiteraard aan de overkant van Het. Kanaal enige irritatie en
is een van de oorzaken, dat sommige- Britse bladen thans-zo volhardend
verklaren, dat. de Franse atoombom alleen maar met Duitse hulp ver
vaardigd is kunnen worden. De bewijzen van deze beschuldiging zijn
echter niet hijzonder overtuigend.
Bij alle grappen, die kunnen worden gemaakt over de wijze, waarop de
Gaulle de mythe van de Franse grootheid en glorie weer haar glans terug
poogt te geven, en bij alle caricaturen. waarop men hem zijn parmantige
neus vóóruit ziét 'steken, mag niet worden vergeten, dat bet economisch
•fundament van zijn land het laatste jaar veel krachtiger is geworden,
leder rut kent de macht van de economie in een land. waar de democratie
niet geheel in een toestand van blakende we 1st ami verkeert. Er is op het
ogenblik duidelijk een wanverhouding tussen Frankrijk'? formidabele,
technische vermogens en het functioneren van zifti openbare mening. De|
reactionaire krachten in het leger, in de politiek en bij de politie, zijn
te machtig. 1
Het grote verwijt aan het adres van Frankrijk is jarenlang geweest, dat j
het nummer één wenste te zijn. zo..der op maar enig gebied te bewijzen, i
bet te verdienen. De betekenis van het land is zonder twijfel nu wel groter'
dan ze is geweest, maar zo Dehré Alserië toetssteen noemt voor de bond- j
genootschappelijke gevoelen?, dan is het voor het Westen toetssteen in,
andere zin. nl. of Frankrijk moreel verdient om te worden erkend als'
leidende kracht, in de vrije gemeenschap van Europese naiies.
x-- 'i *-is*v
Twee hergen van achtdui-
zend meter had. Hermann Buhl
op naam sfacm t-oordert hij
bi; de Chogoliaa om hei leven
kwam: in juli 1953 Was hij de
eerste die de top van de 8136
meter hoge Nanga Parhat i»
Kashmir bereikte cn in 1957
op 9 juli stond hij met zijn
tochtgenoten boven op de
Broad. Peak in
Kctsh m i r, d i e rn e t
8047 meter op de
dertiende plaats in
de vij van 's werelds
hoogste bergen staatHij
werd de grootste alpinist -pan
si;ti tijd genoemd. Die Her
mann Buhlk hing 29 jitli 1952
uitgeput in- een lus, die met
een haak in de verijsde rotsen
van de noordelijke wand van
de Eiger was geslagen en sei:
„Ik kan niet meer.". Dat zegt
niets ten nadele van Buhls ca
paciteiten, taant hij u;as de
machtige leider geweest van
de op dat moment al meer
dan ttuce. dagen durende' be
klimming van die steile wand
die wel ..moordicandicordt
genoemd. Nee, het zegt alles
van de noordelijke Eigencaud
bij Grindelwald in Zwitser
land, waarvan de Oostenrijker
Hein rich Harrer vertelt in zijn
boek „De Witte Spin, langs de
dodenwand ran de Eiger om
hoog
Harrer beschrijft in dat boek de
beklimming van de wand door de
„Europese" équipe die bestond uit
de Oostenrijkers Buhl en Sepp
Joch Ier. de Fransen Gaston Réhuf-
fat. Paul Habran, Jean Bruneau,
Pierre Leroux. Guido Magnone on
de Duitse gebroeders Otto en Sepp
Maas. De acht alpinisten ontmoet
ten elkaar aan de voet van de wand
en samen zijn ze naar de top ge
gaan. Ze slaagden en daarmee was
de achtste beklimming van de be
ruchte wand een feit geworden.
„Een beklimming die plaats vond
onder de tot nu toe ongunstigste om.
standigheden,*' schrijft Harrer in z'n
boek. En hij kan het weten, want
hij was, in juli 1938. lid van de
eerste equipe die erin slaagde de
3970 meter hoge top van de Eiger
te bereiken via de noordelijke wand;
die ai acht levens van onver
vaarde alpinisten had geëist. Het
relaas van die eerste, geslaagde be
klimming. van de huiveringwekken
de tocht van Buhl, Jöchler. Ré-
buffat en de andere zes er. de be
schrijving van de tragedie van au
gustus 1957, toen van de vier man
nen die de dodenwand hadden ge
tart er slechts één. (de Italiaan Clau-
dio Corti in een dramatische actie
kon worden gered) vormen de drie
belangrijkste pijiers waarop het boek
rust
Het is ongekend boeiende lec
tuur. Sober wordt verhaald van
de gruwelijke gevaren, die de
noordelijke Eigerwand biedt aan
hem. die het waagt er tegenop te
klimmen: Harrer vertelt zelf. maar
haalt ook anderen aan die cfe be
stijging hebben gehaald. Het is een
prestatie die alleen de sterkste, de
best getrainde, uitgeruste en gehard,
ste alpinist kan volbrengen en die
dan ook wordt beschouwd als de
proef die men aflegt om bij de
&3ÜH- 2£ #5
élite onder de Alpinisten te kunnen
worden gerekend. Zij die slaagden
zeiden: dit nooit meer. Zeventien
mannen vonden de dood op do
steile wand. veertien keerden al of
r.iet gewond in Grindelwald van de
wand terug zonder de top bereikt
te hebben. Voor 41 alpinisten werd
het een succesvolle onderneming.
Om nog andere redenen is De
Witte Spin een belangwekkend
boek. En wel omdat her enkele vra
gen oproept die moeilijk te beant
woorden zijn. terwijl een antwoord
juist zozeer begeerd wordt. Wat" be
weegt die mannen ertoe om een
schijnbaar onbegaanbare bergwand,
waarop-zo goed als geen horizon
taal liggende steen te vinden is
voor de zoekende voet, te willen
bestijgen? En niet 'alleen het steile,
maar ook de andere moorddadige
eigenschappen van deze wand no
digen allerminst tot een klauter-
tocht uit: net is er ijzig koud. on
ophoudelijk storten lawines van
sneeuw, ijs en stenen omlaag, recht
op elkeen af die tegen de rotsen op
wil. het weer slaat er-ïn de kortst
mogelijke tijd om van helder tot
verblindende sneeuwjacht, voor het
opslaan van een bivak is nauwelijks
een hoekje te vinden dat kans op
zitten biedt, zodat het altijd hangen
in de touwen wordt. Geen wand is
zo onbegaanbaar. En toch willen
er alpinisten tegen op. zij het dan
dat het de al Ierbesten ziin. Maar
ook die kunnen falen: de, door Har
rer ook beschreven, tragedie van
Toni Kurz, Ander! Hinterstoisser en
twee anderen in 1936 is er een spre
kend voorbeeld van.
Waarom dan toeftV Want men
weet toch dat ruim. 300 meter onder
de top een ijsveld wacht dat de
Witte Spin heet. omdat het met lan
ge ijsaTmen reikt tot 'in de sleu-
T>p „dAdenwand*;.'de noordelijke hel
ling van de fcigér. heelt een route
waarlangs steeds 'weer ploegen alpi
nisten de top hebben willen bereiken.
Waarom? Hein rich Harrer geeft er
argumenten voor 'in zijn boek ..De
Witte Spin". De titel is genoemd
naar het ijs vel a links onder de top,
dat lange uitsteeksels omhoog en om
laag heert en waarover alle lawines
een weg zoeken, omdat de spieten
daarboven als een trechter werken-
ven en spleten boven en onder zijn
„romp." Die Witte Spin is een ver
zamelplaats van lawines, die van
boven komen en als door een trech
ter hun weg kiezen over dit ijsveld.
Waarom, gaan ze dan toch?
LIDIO BLANKSTEIN
Heinrich Harier: De Witte Spin.
vert. J- F, Kliphuis, uitg. Schellens en
Giltay. Amsterdam, f 10-90.
,M£2EIF AAN6ËVÊN ?6£BCW
1 E H E£€>EN<=> i ZE Kef? NADAT
«IKEfCSX CULL£N'4> DOOD
\A'Js EEN ONGELUK WEB
WILLEN DOEN VOOR- «gè?
KOMEN. AIB> IK NU NO6 -A
OtCECT NA ZUN
DOOD NAAR DB
POLITIE WW&
IOEöAAN...
f?AA<:t ;n paniek, ^f|g|
/wtfAfPOVNENi&E WAAR IK AAN DACHT 1M
H=3 jB ivWé DAT IK ZO OAUW MCóE - B
'JKVöN DATL'Jk iWOE£>7 M
ZlBN AF T£ KOMEN. EN DAT 1
l£r£> MO££»7 ^Et?2iNNf N
ÊET-MOM SyirEN l/£i?DEN-
KIIV5 l£ KOMEN. IK 2Al
au.ee> vcpreuEN.
j
IK WAF? VERLIEFD ÖPClULlB(1 '6 /POUWj
EN DEZE Kr E f WAG HE T OS £N' j
ePEl lETJE, OOK VAN 'f?£NE
WiET NIET CAT ik zC'N /DEbLP
MAN VOOR PAAP ZOU 2'JNA
GE WE £<5^ MAAR S'J
jCÜLEN WZ.P ZB
•HELEMAAL Gi
i LEVEN.
Adcertentie LM.)
kalmeert de zenuwen
zonder slaap te verwekken
,V Li.<s<thou, woar ik op u'Cfl rmor
huis nöy t'eet ban afgeknipt, kovt
«•cii vnonn y.Vis trirte ijn ir.aur ;cs
tr
't la, wat dat betreftdus wel e.en
i'pictals oni je metterwoon tc i'csiigen
1 mftttr geloof me, waar zon is utrlt'oofc
sriittcï/iu?.
Om re b^pinnen wordt het. harmo-
Jïisc/i en ontspannen nuïtir/cn ranop-
üjt'fsietdc fcijn bemoeilijkt door hei
.feit, t/rit Lissahonse jonperjes er ee«
lie is lüdcerdrij/ op iid houden. Door
de hete stort rijden kleineopen Érpm-
nietjes 'ecu beetje hoog op de benen,
met grote snelheid rond. De 'jonge
tjes lm, scheppen cr een griweiijk
behagen in om met. vier of Kijf tegelijk
op zo'ft voortijlend vehikel te sprin
gen en er dan net so lar.y aan te blij
ven hatigeii, tot de conducteur ze er
n/schopt. Dan tanden ze lenig in het
drukke verkeer en vinden, merfc-
waardïg genoeg, toch nog ergens een
goed heenkomen.
Dit durtele spel-met de dood. die
telkens nog nét niet taesfoat, werk:
zo op mijn zenuwen, dat ik de zonni
ge terrasjes maar op geef en my
terugtrek in donkere caféspclonken.
ivaür i-rijtret uitsluitend pionnen el
kander, onder het nippen aan kleine
glaasjes zwarte koffie met nóg klei
nere g laas j es cognac, let ter lijk bed cl
ue onder conversatie.
Bij ons ben?eert men mei eens dat
z u idely ke t-o Ik er e u, g e in a k ke lijk di n -
gen belonen die zij dan later niet
doen.
't Ka« rün maar in elk geiml
hébben wij in Holland makkelijk
pro ten, want tre zeggen bijne ?iiets.
Als je echter zoveel kletst als Lissa-
bowlers doen. kan. je het onmogelyk
allemaal menen.
Daar Portugees een volstrekt on-
begrijpelijke taal is, doe ik maar
geen moeite en spreek de inheemsen
in goed gearticuleerd. iVeder/nnds toe,
dot zij uitnemend blijken te begrij
pen.
Er is moor een probleem het
voedsel.
In de kleine cafeetjes gaat het
nog. Daar staan op dc tapkast bord
jes. waarop allerlei onduidelijke din
getjes ftygen. die kennelijk beiloeirf
zijn om te ivo reien genuttigd. Jc zeg:
aus gewoon tegen dc man:
..Dat daar".
En jc wijst.
Da» krijg jc hef en ie eet hei op.
Is een soo'r; blind rkanij'rren. De
ene keer smaakt hel lekke.-. Dc ande
re keer smaakt liet vies. En een derde
keer smaakt het helemaal viet.
Met een Amsterdamse zeeman, die
ik in zo'n kroegje ontmoette, at ik
cc-' anmeijsschotcltje, dat er uitzag
als een pittige hap. dceh dat, een
maal op te tong beland, laf zoete
gluton bleek te zijn. Mijn nieuwe
makker verloochende zijn herkomst
niet door, na de eerste hap, spontaan
deze meesterlijke samenvatting te
geven:
,.Buh. "f Is of je een zoen krijgt van
je broer".
Gecompliceerder is het eten in een
restaurant.
De spijskaart, een duister gedicht
van een Portugese experimenteel,
biedt geen aanknopingspunten en
daar dc kelner je alleen in rijn
moerstaal duidelijk kan maken umt
je niet begrijpt, loopt de zaak al
gauw zo vast als een inlerimtionale
conferentie. Ik volg dus map weer
de beproefde methode, wijs iets wil
lekeurigs aan cn zeg:
„Dal dan maar".
De man verdwijnt opgelucht
Nu is het gewoon eert, kwestie vart
„rustig wachten en er ?iet beste van
hopen.
Soms rolt het tnee.
Je krygf een stukje vlees O een
stukje uis en dac eet je dan maar op.
Doch één keer had ik pech. Nadat ik,
op goed geluk, in de spijskaart had
geprikt, verwijderde de ober zich en
keerde terug met een bord en een
flinke, hintten hamer. Daarna ge
schiedde er lange tyd niets, maar
eindetö'fcbracht h# 'nry een pan,
waarin een aantal zwaar gepantser
de zeegedrochten bleken te liggen die
mij mei koude, dode ogen rancuneus
aankeken.
Ik heb het deksel er maar ga uw
weer opgedaan en. betaald. Wapt er
zijn grenzen aan de menselijke aan-
ÏMSi"S' KR ONKEL.
TOKIO. Het keizerlijk paleis
heeft vandaag bevestigd dat de Ja
panse kroonprinses Mitsjiko een baby
verwacht. E? is een verloskundig arts
en een verpleegster voor haar aange
wezen,
Dr. Takasji Kobayasji. een 50-jari
ge gynaecoloog van de universiteit
zal haar. dokter zijn.
DOEfif jrOMWtLlNG' £N u-1
zer Her PRE) OP AD WE NHAE
BINNEN öflAN1
K WOU DAT PAPA
opocHoor
H'j 10 N£1 WEG. fvjK.
N DIE SIGARENWINKEL
VERKOPEN ZE OOK VS EN
LIMONADE X KRIJGT
CE EEN VAN ME
ZOUDEN DE MENDEN
NIET LACHEN 'T10
EEN ÖEKMflOKER'
KOM WE MOETEN ItLflfle
I'JN VOOS DE FRBRICK
uitgaat
»a
i bewaren
proentig tdee: zou John
ffer" kunnen meeva
ls Op de „Waterjul._,
■en met oe geoloog Bas Visser en kapitein Hub
Aan boord van de „Waterjuffer" is de stemming
tot benedon het nulpunt gedaald. Geen gids. ev
«tó ilSSbl°int hC' AmaZ"nt' «ftü'iVivw OiWer. dat m dnor
Intussén is het Jeanette Pea body duidelijk, dat haar hulp ontsnapt is uit een aevanecnDchap a.s
iinimtanoir.'r van haar verloofde tor ore van onschuldigs', dat Manual Can ba. die eeis als
de politic is gekomen. Zij weet haai' kalmte tc gids voor Rob cu Bas zou optreden dc bcr.cn heelt
1 genomen Hij voelde ziel- turt veilig
'Na veel wikken en wegen besluiten
„breng hem maar aan boord. Dan vc
?.o spoedig mogelijk". Intussen speu
'druk naar He ontsnapte 2ovnn.eetic.
i boot is gevonden en Manuel Cariba.
lilie bij de speurtocht,
meer.
Rob en Ba.'
rtrekken wij
rt dc
De rubber-
hclpl de. po-
„Tja, wat een arme meid, niet-
vaar?" Sara was gevaarlijk kalm,
„Misschien zou je even naar de keu.
ken kunnen gaan om haar traantjes
te drogen. Als ze tenminste zo goed
gunstig wil zijn er een paar te
plengen."
..Kom kom," zei Edward. ,.Dat
dunkt me eerder jouw werk, lieve
ling. De kwestie is, wat moeten we
doen? Ik zie niet goed hoe ze hier
kan blijven?"
Werkelijk niet? Je verbaast me."
„Aan de andere kant," zei Edward
zonder acht te slaan op haar sarcas-
„kunnen we haar niet zonder
meer op straat zetten, zoals in de
jneloarama's gebeurt."
„Dat ben ik met je eens, Edward.
Maar maak je niet bezorgd. Voor
het koud wordt op straat, is ze hier
al lang de deur uit."
„Jij zegt het maar." Hij zag- er
een beetje bezorgd en geschokt uit.
„Het is niets voor jou om zo fel te
zijn Sally. Over het algemeen be-
kiik je de dingen toch van hen
grappige kant."
„De grappige kant van deze ge
schiedenis is mij al te grappig." zei
Sara.
„Ik geef toe dat het verduveld
■ervelend is." zei Edward, „maar
niettemin.Zijn stem aarzelde.
„Wat zou jij dan willen doen?"
,Ik zal doen wat noodzakelijk is,"
ei Sara, Zij voelde zich eensklaps
doodmoe. „Én daarbij zou ik het
graag willen la tón voor vandaag.
He! heelt weinig zin cr verder nog
over door ie zeuren. Vertel me eens
J wat Je vandaag beleefd hebt. Iets
f amusants, ais dal mogelijk is."
Ze dacht: allereerst moot ik met
het meisje praten rn kijken of ze
vuur rede vatbaar is. Dal kon nw-
gen gebeuren. Tot zolang had zo
door GERALD BULLETT
geen zin er nog één woord over vuil
te maken.
„En wat dan nog? Hetgaat haar
geen bliksem aan," zei Linith, plot
seling fel.
„Juffrouw Transom, bedoel Je?
Misschien niet. Maar mij toch wel.
geloof ik. Dat moet je begrijpen. Het
heeft mij erg verrast. Lïnith, en eek
teleurgesteld. We konden, zo goed
met elkaar opschieten, nietwaar.
Wat ter wereld heeft je bezield om
je zo. ,zo dom te gedragen?"
Het was niet het woord dat me
vrouw Peacock gebruikt zou hebben
maar de verhouding meesters
5 dienstmaagd bevond zich al in
ontbindingsproces en „verdorven
Die nacht sliep Sara wonder boven £'as woord, dat ze echt niet over
wonder redelijk goed en de volgende haai ,f.lPp,e" Jl"htT;'iri 7e \-ei-
mnrppn u,oe 7Li weer ccheel zien- passelijk het ook mocht zijn. A6
zelf: rustig "en welwillend, 'n echte volgde; „Maar nakaarten
dochter van haar vader, bereid deze mg. un. Het gaat er onjj1 ai moet
hele vervelende geschiedenis zo ob- gezien de situatie, Qebeure
e jectief mogelijk te bekijken. Haar Dat is nogal duideliik." zei Linith.
aanvankelijke geneigdheid Lïnith in. maar niet zonder trots ,.lk
bescherming" te nemen tegen juf- S hief weg U kSnt me natuur-
frouw Transoms venijnige aanval en Snk niet hoïd?h
de tegenovergestelde impuls haar op IIJ,C niGt nouaen-
staande voet te ontslaan gezien Ed- inderdaad," gaf Sara toe. .Jk
wards overdreven medelijdende hou- vr'^es c(at je gejjjk hebt. Maar we
ding. hadden elkaar als hei ware op- moelen vooral ook aan je toekomst
geheven. Toen Edward na het ontbijt denken. Vertel me eens. Linith, wie
vertrokken was en juffrouw Tran- is de matlr- Geen antwoord. Een
som be ig was in de keuken, voelde klipnig glimlachje. „Jouw zaken mo-
ze zich in staat zich verder m „net jan de mijne niet zijn. ik ge-
gevat L.nith te -verdiepen zonder j f toch dat ;e er ^eter aan doet
bang te hoeven zijn dat het haar ilet mjj te vertellen."
persoonlijk té veel zou aangrijpen.
„Vóór je dc tafel afruimt. Linith.
zou ik gra even met je willen
praten."
Linith deed een stap achteruit en
bleef stokstijf staan, haar armen
slap langs haar lichaam. „Ja. me-
„Er is al narigheid genoeg," zei
Linith bokkig. „Ik voel ér niets voor
de zaak nog gecompliceerder te
maken."
„Zoals je wilt. Maar wie hij dan
ook is. het gaat er om of hij ge-
negen is met je te trouwen. Dat is
Sara. die haar eigen rol van zede- het praktische punt."
- Daar weet ik niets van. De kwes-
dat hij niet met mij ka«
preekster allesbehalve prettig vond,
•ees op een stoel en zei: „Misschien
doe je er beter aan even te gaan trouw
si tien. Dat is voor ons beiden ge-
ma kk et ijker."
„Dank u. maar ik blijf liever
staan." Geen ..mevrouw'' dit keer.
Haar gedweeheid scheen plaats te
maken voor 'n zelfbewuster houding.
„Zoals jc wilt," zei. Sara. even niet
wetend hoe verder tc gaan. „Zo.
Linith. mij is ter ore gekomen dat
jé in moeilijkheden ben!?" Het was
het eenvoudigst het gewone volks-
eufernisnie te gebruiken.
„Bedoel je. dat hij al getrouwd
is?" zei Sara geschrokken.
„Dat heb ik niet gezegd, en ik voet
er weinig voor er verder nog over
uit te weiden, ats u mij niet kwalijk
noemt." Ze sloeg haar ogen neer.
was plotseling weer de onderge
schikte. „Wanneer wilt u. dat ik
wegga, mevrouw?" vroeg ze ver
legen.
(Wordt vervolgd