I
Voorbarige voldoening
Prof. Geyl en Europa
G
O'
m;
M
E
KLM vol vertrouwen
toekomst tegemoet
Paarden
sasiiaissiiisiilsii»a»ii!iii
het dc meisjes Peacock
verder gin;
üüiiiilüill
mat C$0 is het
few de éaééez
iiitiia
Vliegurenspeld
se echte PIJNSTILLER
A
uitgereikt
Moordzaak Utrecht
Marconist toch
voor jury
„N.V.V. thans
kritischer
dan ooit"
BABYDERM dxz -üo&üg&schAs^en
Zaterdag 3 oktober 1959
N bladen, die de huidige regering goed gezind zijn. is nogal hoog op.
gegeven van de wijze, waarop deze zich deze week door de algemene
politieke beschouwingen over de begroting heeft heen cê> la gen. Er
viel, leek her ons, in deze commentaren iels als blijde verrassing te
beluisteren: alsof men het niet had verwacht! Het feit is typerend; men
kan er eens te meer uit af'eiden, hoe weinig vertrouwen in de grond van
dc zaak het kabinet-De Quay geniet, ook in de kring van de regerings
partijen zen. Ons lijkt de voldoening rijkelijk voorbarig, omdat er eigen
lijk, nog maar weinig is geschied. Vraagt men wat de afgelopen week is
gebeurd, dan moet het antwoord luiden, dat zich wat voorpostengevechten
nebben:afgespeeld, en nu juist niet in grote stijl.
Het lag a;:n_dc weinig kernachtige Troonrede; het lag ook aan hel feit,
dat de oppositie kennelijk haar zware geschut in reserve heeft gehouden.
Het is zeer de vraag of dit laatste helemaal juist gezien is. De fractie van
de P.v.d.A. is versterkt met enkele oud-ministers, en men had zich kunnen
voorstellen dat hierdoor enige verandering was gekomen in de leiding. Het
voeren van oppositie vereist evenzeer de boste krachten als het regeren. Er
kan nauwelijks aan worden getwijfeld of "er was meer van te maken ge-
veest, dan de heer Burger heeft gedaan. Het is niet onmogelijk dat dit het
gevolg is geweest van het feit, dat de „zware jongens" voor de begrotings
hoofdstukken het volle pond moest worden gelaten.
Ons lijkt dit systeem niet juist. De fractie leider van iedere enigszins
belangrijke partij moet tegelijk ook politiek leider van gezag en formaat
zijn. die de gehele staatsprohlemaliek in grote lijnen behandelt. De heer
Burger is te weinig de primus inter pares. Hel gevolg is geweest, dat hij zich
ditmaal niet onder de handicap, veroorzaakt door de aanwezigheid van be
kwame fractieleden, wier kruit droog moest worden gehouden, uit heeft
kunnen vorste!en.
AAN" de slordigheid van de heer Burger, die er de oorzaak van was.
dat niet hij maar Paul de Groot de debatten opende, willen wij
maar geen aandacht nieer schenken; maar een goede indruk heeft
ook dit niet gemaakt. In ieder geval is de hele gang van zaken 7.0
geweest, dat prof. De Quay zich kon veroorloven, niet al te Hiep op dc aan
de orde gestelde problemen in le gaan. Hij heeft zich handig door het debat
heengeslagen, maar grote indruk heeft zijn betoog niet gemaakt, i iet geen
ook uit de commentaren geredelijk valt af te leiden. De huidige minister
president is een zwieriger man dan dr. Droes, maar ontheert aan de andere
kant veelszins de eigenschappen, waar deze laatste zijn reputatie van be
stendigheid en integriteit aan dankt.
Wij willen maar zeggen, dat het kabinet cr zich zo vlot doorheen kon
werken, omdat het het nog niet moeilijk heeft gehad. Rij de behandeling
van de hoofdstukken zullen er nog kwade kansen genoeg komen. Om een
voorbeeld te noemen, het voornemen tot bet overdragen ook van een stuk
volkswoningbouw aan particulieren is nog nauwelijks aan de nrde geweest.
Ook. het vraagstuk van dè lonen is zeer onvoldoende bpsproken. Zelfs een
blad als Trouw moet erkennen, dat de minister-president er meer omheen
heeft gedraaid dan er op in is gegaan. En zal het met de kwestie van de
indijking der Lainversz.ee gnerl aflopen?
Merkwaardig en voor dc regering ook wel enigszins verontrustend is de
kritiek, die al is losgekomen op hel land bouwbeleid. Het woord merkwaar
dig is op zijn plaats, in zoverre tot zelfs in de V.V.D. er ontstemming over
bestaat, dat de hoeren een stuk marktrisico is gelaten. Deze maatregel nu
betekent het terugschroeven van een stuk dirigisme, hetgeen toch geheel
past in de nieuwe koers, ook ai is minister Vondeling er indertijd mee be
gonnen. Zo heel erg eenvoudig.zijn de dingen toch klaarblijkelijk niet,
k OK het belangrijke punt van het defensiebeleid is verdaagd naar
een geschikter tijdstip. Inderdaad, wannéér wordt verklaard, dat
'de regering het eT zo goed heeft afgebracht, dan mag wel worden
aangevoerd dat er eigentijk niets is geweest, waarop ze hel moei
lijk kon krijgen. Voor hete vuren heeft het kabinet-De Quay nog niet ge
staan. En er blijft reden genoeg om zijn hart vast te houden voor wat er
gebeurt, wanneer die hete vuren inderdaad opdagen.
De stemming in het land jegens het kabinet is op zijn best lauw te noe
men. De confessionele partijen zit het regeren met de liberalen tamelijk
dwars. Hel blijkt telkens weer, uit redevoeringen en uil krantencommen
taren. De we.rfkracht zit in de pretentie, ch riste lijk-sociale politiek te voe
ren; maar iedere verantwoordelijke propagandist weet, dat niet al te vaak
mag worden verklaard, dat het regeringsbeleid christelijk-soc.ia.al is, on
danks de liberalen. 9
Het kabinet-De Quay heeft een zware geboorte gehad, en de regerings
partijen zullen het zeker niet lichtvaardig laten vallen: maar wanneer het
wantrouwen veld wint. kunnen de dingen moeilijk genoeg worden, vooral
wanneer de regering onverstandig manoeuvreert. En gezien de bezetting van
dit ministerie, zwak tot in de figuur van de mati aan het hoofd, is het nau
welijks te verwachten, dat de dingen altijd tactvol en met kennis" van zaken
zullen worden behandeld. Wij blijven de hele nieuwe constellatie een twij
felachtige zaak vinden.
Mi®
AARNE wil ik u mijn dank betuigen voor de aandacht die gij in
uw hoofdartikel op 1 oktober aan mijn bezwaren tegen de Ge-
meei. .-chap der 7es hebt geschonken. En dat niet alleen om
persoonlijke redenen, maar omdat ik inderdaad, zoals gij veronder
stelt, tot mijn herhaalde waarschuwingen gedreven -word door
bezorgdheid ten ik mag eraan toevoegen: ergernis) over „de geest van
passieve aanvaarding", waarmee men in ons land dit vraagstuk meest
tegemoet treedt. Discussie dus, echte discussie, discussie over de grond
beginselen. daarom is het mij te doen. Het doet mij werkelijk, genoegen
dat gij dit kunt begrijpen en het op dit punt -althans met mij eens bent.
Maar wilt gy mij toestaan op Le merken, dat gij in uw artikel mijn
standpunt maar zeer onvolledig, en bij slot van rekening dus onjuist,
weergeeft? In de Haagse voordracht, waarvan (mij onbekende) „ver
slagen" u tot uitgangspunt gediend hebben, behandelde ik dat éne
aspect: cle toekomst van de Nederlandse cultuur in ons land cn in Vlaan
deren in de zo sterk veranderde wereld ia het algemeen en in de associatie
met alleen Frankrijk, Duitsland en Italië in het bijzonder. Ik behandelde
dat onderwerp <- hter als oen onderdeel van het hele probleem en niet
zonder de anrieie. politieke cn economische, kwesties waarin het gevat
zit, te vermelden. Bij andere gelegenheden heb ik het juist daarover ge
had: in Brussel, voor de Vermeylen-club (afgedrukt in Socialistische
standpunten, VI-1059-nr. 3). er: in Harvard University (afgedrukt in
Harvard Alumni Bulletin, -augustus, en in The New Leader. New York,
31 augustus 1959).
IJN eerste bezwaar is dat
van een echt en overtuigd
Europeer. Ik heb van dén
beginne in de particuliere
associatie van de Zes, die
de naam Europa usurpeert, het ge
vaar gezien dat zij op een splitsing
van Europa zou uitlopen. Dc voor
standers antwoorden hier altijd op,
dat men een begin moest maken, en
daar Engeland weigerachtig bleef,
zonder Engeland. Maar met de be
doeling om met Engeland en- de
andere buitenstaande Europese lan
den, die zich mi tot de Zeven heb
ben aaneengesloten, tot een vergelijk
te raken. Oud-minister Mansholt be
toogde dit nog dezer degen met veel
kracht op het N.V.V.-congres. Hij
sprak van „een verplichting", van
,.een onmogelijke situatie"- als het
niet mocht gelukken. Als hij slaagt,
za] ik de eerste zijn om hem toe te
juichen ofschoon ik ook dan nog
ons deelnemen aan de extra-nauwe
associatie van de Zes binnen het
ruimere kader niet onbedenkelijk zal
vinden. Maar zal hij slagen?
Zijn voorzitter in dc Europese
Economische Commissie prof.
Hallstein. denkt er duidelijk anders
over. Het Nederlandse standpunt in
deze (want wat Mansholt zei. is de
vrij algemene opvatting van de Ne
derlanders) heeft nog zojuist ook
met de Franse opvattingen, zoals die
in Straatsburg tot uiting kwamen,
gebotst. En totnogtoe is telkens ai ge
bleken, dat Nederlandse wensen en
machten zich tegenover de groten
van de Zes maar heel weinig kunnen
doen gelden.
PEKING. Tegen de verwach-
ting in zijn Chroesjtsjew en. Mao
vrijdagavond niet verschenen bij
een uitvoering van het Bolsjoi- I
theater én een galavoorstelling van
de opera van Peking.
Men neemt aan de Chroesjtsjew
en Mao hun besprekingen hei
eerste officiële overleg sedert de
Sow jet-lei der woensdag arriveer
de na het diner hebben voortge
zet.
f Advertentie. IM)
UN bezwaar spitst zich dus
toe op de aard van het ver
drag waarin wij ons
der „passieve aanvaar
ding'' (om uw eigen woord
te gebruiken) van onze publieke
opinie, haast zonder openbare „dis
cussie" (mijn eigen woord) in
1955 hebben begeven. De heer Van
der Goes van Katers heeft, geheel
iri de geest van de heer Mansholt,
in het Engelse Pariemet t. het Neder
lands belang bij een verrui
ming van dp gemeenschan bepleit
„De diplomatie van de E.E.G. was
te - star geweest." Maar als om de
Fransen te verstaan te geven dat
zij hun obstructie veilig konden
voortzetten, voegde hjj er haastig
aan toe: „Nederlandwil niet meer
gescheiden worden van Frankrijk."
Het ziet er, dunkt mij, naar uit,
alsof 'wij ons doel alleen zouden
kunnen bereiken donr onbewimpeld
te verklaren dat wij uit een af
wijzende houding-van onze partners
zo" nodig de uiterst© consequenties
zouden trekken Maar laat de door
het in werking getreden verdrag ont
stane toestand reeds nu al ons die
vrijheid van beweging nog wel toe?
In ieder geval betwijfel ik. of de
Nederlanders die zich nu al jaren
lang in die facinerende Europese
politiek hebben ingeleefd, die de
nationale belangen onwillekeurig
alp em lastpost in hun erooi.se dro
men en ambities saan hesrhonwen
„onze beroeps-F,uroptïërs", zoals» ik
ze wel neem, de vereiste hardnek
kigheid en mneci zullen kunnen op
brengen. 1
;|!ii|!j!;ü
PROF. DR. P. GEYL antwoordt hiernevens op hethoofd-
artikel in ons blad van donderdag j.l. Wat hij aanvoert
tegen het Europa van de Zes kunnen wij zeer goed
volgen; maar het is nu eenmaal mogelijk, het over be- .55=
zwaren goeddeels eens te zijn en tóch tot ongelijke gevolg-
trekkingen te komen. j|s.
llllliil
SIM
(Advertentie IM.)
MAPRO-spiroal is sterk en soepel
en overal in huis te gebruiken.
Voor Uw gordijnen, de was, Uw
garderobe enz.
Enorm practisch, eenvoudig te be
vestigen en te verwijderen.
meer mogelijkheden met
red. octrooi 74341
js Lef op de gele bus
N JUIST hier komt het ver
ontrustende van dat „passief
aanvaarden" aan het licht. Ik
heb wclëens meer de opmer
king gemaakt, dat zelfs onze
politici, niet enkel dus de eenvou
dige krantenlezers waartoe ik mij
zelf moet rekenen, tegen de deskun
digen en enthousiasten op dit ge
bied niet op kunnen. En nu sprak ik
in de trein yoor een dag of wat een
bevriend Kamerlid, en waarlijk niet
de eerste de beste.' die mij, toen het
gesprek op „Europa" kwam. in mijn
inzichten en vrezen helemaal bij
viel. en tnen ik zei: „Maar waarom
zeg je dat dan niet in het open
baar?", verzuchtte: „Omdat het zo'n
enorm ingewikkelde materie Is. Als
je erover praat met de lui die. er
hup werk van maken, brengen ze
je dadelijk in verlegenheid."
Precies. Maar ik vind dit een door
cn door ongezonde toestand, en per
soonlijk voel ik mij -verplicht om
mij door mijn besef van minderheid
in" kennis van organisatorische,
handelspolitieke en andere economi
sche bijzonderheden de mond niet te
laten snoeren.
Utrecht. 2 oktober 1959.
P. GEYL
AMSTERDAM Vrijdag is de
ruim anderhalfjarige kleuter J. F.
lages bij het spelen in een sloot in
,;-m sterdam-Noord geraakt én ver
dronken. Het lijkje is later opge
haald.
(Advertentie I Al
W5TTE
KRUSS
Hoofdpijn... maar ook andere
plagende pijnen verjaagt u
prompt met WITTE KRUIS.
Tabletten, poede
of cachets!
ze& CAkOL... EH... 2UN
EN CHAPIE& V£f?lODfC>
HU ZEI Mc PAT H'J
VEEL V5WJÉ
HO
A& IK oo\r TZOUW,
MET HHMl MAAC
WANNKC DAT t
UN
mannequin wilt WO&Oën
4N6ELA, KAN IK JE WEL
ERöEN% \t4TG0Ol/CES?£N.
NU JE PAN TOCH 'N
NIEUWE NE
HEEST...,,
KUNKrOF
LOPI6
6N CJWLE6
(KT NOOIT
6EPUKFP.
VOELT.
Ak
Miiiiif
H'J RIJDT 7.0 WEG
MENE.tR MORTON, ZIET U IN
Dl 5PIEGEI DIE Wft6tH,y ,a
HU RIJDT Hl £EN
HÊ.LE TUD ACHTtR
OfXQ flflN
\a!L u$GN éK
UfiHRsraflT
Dt AUTO
hCHTE-RhAN J
mmy.
"*2
(Van onze verkeersredacteur)
AMSTERDAM In aanwezigheid
van de voltallige directie van de
KLM heeft gisteren de president-di
recteur van deze maatschappij, de
heer I. A. Aler op Schiphol aan een
groot aantal leden van het vliegend
personeel de zgn. vUcgurcnspeld-
en penning verleend. De uitreiking,
een jaarlijkse traditie, geschiedde dit
jaar vroeger dan anders in verband
niet de officiële viering van het 40-
jarig bestaan der KLM op 7 oktober.
In zijn toespraakje, dat aan de
plechtigheid van gisteren vooraf
ging, stelde de heer Aler met vol
doening vast, dat op het werk dat
veertig jaar geleden met wat hij
noemde „een verbijsterend optimis
me" werd begonnen, veel zegen heeft
gerust. Ook constateerde hij met
dankbaarheid het feit, dat tussen
vliegers en maatschppij het afgelo
pen jaar de verstandhouding aan
zienlijk is verbeterd, zodat een toe
stand werd geschapen die het moge
lijk maakt om in redelijk overleg
met elkaar samen te werken.
Ten aanzien van de toekomst zei-
de de heer Aler dat de KLM zeer
geïnteresseerd zal blijven in nieuwe
technologische ontwikkelingen. „Vol
vertrouwen zullen wij ook in de toe-
BOSTON De officier van justitie
van de rechtbank van Suffolk Coun
ty, Bvme, heeft gisteravond ver
klaard, dat hjj zat trachten de Ne
derlandse marconist Van R. door een
„grarul jury" schuldig te doen ver
klaren aan dc dood van Lynn Kauff-
man. Byrne'maakte dit bekend na
een persconferentie van elf uur met
de chef van de raoordafdeling van
de Bostonse politie, Falion, cn andere
i justitiële autoriteiten.
J Byrne deelde verder mede, dat hij
look zal proberen in contact te ko-
t men met de kapitein van de
{„Utrecht" om enkele leden van de be-
manning'te kunnen dagvaarden.
Toen er werd gevraagd, hoeveel
personen hij wil dagvaarden, ant
woordde Byrne: „misschien één of
twee, maar in- elk geval niet veel".
Te New York heeft Van R. zich gis-
leren eerder op de dag bereid ver-
Jklaard. naar Boston terug te keren
om zich tegen de aanklacht van
moord te verdedigen.
komst nieuwe taken aanpakken. Als
wij geconcentreerd blijven op de ge
heimzinnige bekoring, die van het
vliegen uitgaat, ben ik ervan over
tuigd dat wij er zulen komen", aldus
besloot de president-directeur.
Hierna volgde de uitreiking van
de vlieguren onderscheidingen. Als
eerste van een lange rij werd deze
penning in goud voor 10.000 vlieg
uren in ontvangst genomen door de
stewardes mej. A. R. Arbroscheer.
Drie leden van het korps vliegers,
die allen de 20.000 vlieguren hadden
volgemaakt, de heren N. W. Bos. H.
Schultz en Th. M. J. Verhoeven, ont
vingen de gouden speld, een onder
scheiding. die eveneens is verleend
aan de boordwerktuigkundige de
heer J. J. Muller.
De bovengenoemden werden ge
volgd door eén lange rij van „lucbt-
ridders", die de vliegurenpenning in
zilver 01 brons ontvingen en daar
mee hun verbondenheid met de 40-
jarige KLM zagen gewaardeerd.
Overigens lang niet alle van de
121 on derschei dene n konden per
soonlijk aanwezig'zijn, daar zij tij
dens deze bijeenkomst „op de lijn"
waren.
Dr. Roemers sluit congres
(Van één onzer verslaggevers}
UTRECHT. „Ik had in 1056 een
discussie met mijn goede vriend De
Pous, die ik als mens zeer waardeer.
De Pous maakte de discussie toen
jtö moeilijk, dat bijna niemand meer
begreep, waarom liet ging. Ik vrees,
dat hij het thans weer 20 doet, na
als minister. Het gevolg is «en
rechtsongelijkheid en een loonpoli
tiek. die onhanteerbaar is en door
niemand begrepen wordt." Dit zei
de voorzitter van het NVV, de heer
D. Roemers, gistermiddag in de rede,
waarmee hy het 22ste congres van
het NVV besloot.
De regering, zo zei hij verder,
vreest voortdurend, dat de gediffe
rentieerde loonpolitiek haar uit de
hand zal lopen. De verantwoorde
lijkheid daarvoor ligt bij de regering
en niet bij het NVV, dat dit loon-
beleid niet heeft gewenst. Wanneer
de loonpolitiek onhanteerbaar is en
door nieijiand begrepen wordt, ont
staat een gevaar voor de sociale
rechtvaardigheid en voor het gezag
van de overheid, „Wij zulien even
critisch blijven als-wij altijd een re
gering hebben beoordeeld, maar wij
vrezen, dat wij critischer zullen moe
ten zijn dan ooit sinds de bevrij
ding."
7'OEN we hei bos achter ons had
den, kwamen we bij een weiland.
Et stonden twee paarden in, rmt
sterk uiteenlopend formant. Het
kleinste, dat zyn manen m jaren
niet gekamd had en ook nooit had
omgezien naar zijn woeste staart,
was vlak achter het prikkeldraad
bezig schrokkig te eten van een
hoop aardappelschillen, uiaarby hy
een hol. knarsend geluid maakte.
Het r.ndere paard stond een eind
je verder, roerloos te kijken. Het
was groot, donker en glanzend en
had de tragiek van iemand, die
alle lessen van het Zeven heeft ge
leerd.
,,'t Zijn moeder en zoon," zei myn
vrouw.
Zij is erg sterk in dit soort op
nieis gebaseerde idealiseringen en
zij herleidt elke scène uit het die
renrijk onmiddellijk tot een idyllisch
familietafereeltje.
Zie je wel?" vervolgde ze, „Ze
laat hem eten. Zelf heeft ze geen
behoefte. Als-hij maar genoeg heeft.
Lief he?"
Het grote paard had iets bedrem
melds.
't Stond bijzonder bloot in de
wei. Paarden zijn de enige dieren
der schepping,, die zonder tuig een
ontklede indruk maken. Je zou ze
iets aan tvilZen trekken.— ik weet
niet wat. En je zou ze goed tvilZen
doen. Een, warm kopje zhee geven.
Of een gevulde koek.
Het grote paard had èen fraai,
smal hoofd met grote, donkere ogen.
Tussen die ogen liep een dikke vlieg
onverjaagbaar heen en weer. 't Was
een capsonus vlieg, niet het air van
een koddebeier en hij gedroeg zich
of hij was aangesteld, om toezicht
te houden op de ogen van het paard,
die weerloos droevig waren.
heeft er hinder van," consta
teerde myn vrouw.
„Wairvan?" vroeg ik.
„Vat. die vlieg," zei ze.
En op bevelende toon:
„Klim jij eens over het hek. Ca 'm
eens weg jagen."
,£>ie vlieg?"
„Ja, je ziet toch wel dat ze 't naar
vindt?"
„Ach, je moet je niet mengen in
het dierenryk," zei ik.
Nu gebeurde er iets schokkends.
Heel voorzichtig en bescheiden,
begaf het grote paard zich naar de
gestadig - slinkende berg aardappel
schillen.
„Ze gaat mee eten," stelde mijn
vrouw vast.
Het had er alle schijn van.
Maar teen ze vlak bij wasdraai
de de kleine zich, met volle mond, om
en ga/ moe een enorme kopstoot.
Zeer élégant- maakte se zich uit de
voeten. Daarop at zoonlief grimmig
verder.
„Wat een vuile egoïst", riep mijn
vrouw verontwaardigd, „Zijn eigen
moeder gunt hij geen hap."
Misschien is '1 zijn moeder niet,"
opperde tfc.
Maar ze wilde er niets van horen.
Een meter of wat verder stond
het grote paard met haar houding
geen raad te weten. Ze ging telkens
op een ander been staan en probeer
de ons niet aan te kijken. Ik denk
dat ze een beetje verlegen was met
het incident. De vlieg surveilleerde
nog steeds, met zinloze bereddering,
op haar neuswortel, luid roepend:
„Halt. Deze weg vrijhouden. Halt."
Obstinaat zei mijn vrouw:
„Ga jij nou eens even over het
hek."
„Waarom nou weer?"
„Nou, om die kleine weg te jagen,"
sprak ze, Anders is alles op- en
krijgt zijn moeder niks."
Maar ik weigerde categorisch.
In het dorp kocht myn vroutv
toen maar een groot, oud brood.
,,'t Is voor een paard," vermeld
de ze er bij tegen de bakker, die niet
de indruk maakte, sterk geïnteres
seerd te zijn.
Een uur later kwamen u>e weer bij
de wei.
De paarden waren weg.
,Jiou ja, dan eten we het zelf wel
op," besloot mijn vrouw.
Aldus geschiedde.
Het was bijzonder hard brood, wel
echt iets voor een paard. Maar da
nobele bedoelingen, die er achter
staken, maakten veel goed
KRONKEL.
OSLO Het gemeentelijk elektri
citeitsbedrijf in Oslo heeft de huis
vrouwen verzocht op het elektrici
teitsverbruik te bezuinigen, daar de
droogte de waterreserves van r de
hy"ro-eIektrische centrales tot 75
procent van de normale hoeveelheid
heeft doen slinken.
In tal van andere Noorse streken
zal het verbruik wellicht tot 65 pet
van het normale moeten worden
verminderd. Vele gebieden worden
bedreigd met verscheidene stroom
loze uren per dag.
(Advertentie LM.)
Complete Babyderm-Set met Doktersboeken R_ m -.4w
voor navulling der Set: Poeder-Zalf-OSie-Zeep gjjg ggj w ~l 1 ii ^3
door GEKALD BtlLLETT
manier van doen had eveneens een
verandering ondergaan. De aanwezig
heid van vier dames, van wie één
bijzonder jong en mooi, temperde
zijn gebruikelijke soldateske goedge-
mutsiheid, dempte zijn luide stem,
zijn primitieve grappigheid, zijn bul
kend gelach en verschafte hem een
air van ernstige volwassenheid, dat
Julia aanmerkelijk acceptabeler
vond. Zij vroeg zich af of haar vroe
gere opinie hem geen onrecht had
gedaan; het was immers mogelijk dat
Tegen de tijd dat het huis in zicht
kwam, voelde zij zich dermate bang
en zenuwachtig dat zij nauwelijks
meer iets kon zeggen.
Maar al gauw kreeg haar gevoel
van eigenwaarde weer de overhand.
De dames van Manor Park ontvingen
hun bezoeksters allerliefst, dat wil
zeggen met een vriendelijkheid, die
alleszins oprecht scheen en met niet
meer plichtplegingen dan de hoffe-
iijkheid vereiste. Mevrouw Becko- de vrijpostigheid die zij in hem had
ning, de weduwe van wijlen de ko- betreurd niet anders dan de dekman
de punten van zijn overvloedige snor
hadden hun vroegere kwiekheid ver
loren. Minutenlang zei geen van hen
een woord. De vroege avond, hoewel
koel. was vriendelijk, de grote hemel
een weldaad. De gazons, bespikkeld
met doorzichtig goud, de narcissen,
kaarsrecht oprijzend uit het oneffen
gras, straalden in het late zonlicht.
Julia's onbehagen ebde weg. Stil
zwijgen, al wist deze dat zelf niet,
was Arthur Beckomngs meest over
tuigende, gewiekste pleitredenaar.
Desondanks moest hij spreken.
„Het was erg lief van u hier te
komen, juffrouw Julia. Ik stel het
erg op prijs."
„Geenszins, kapitein Beckoning.
Het was erg lief van mei rouw Bec
koning om ons uit te nodigen."
„Om een Wandeling in de tuin met
mij te maken, bedoel ik, weet u.
Ik was bang dat ik u had beledigd.'
„Helerr iaj niet," zei ze, er niets
voor voelend verder op dit thema
door te gaan.
„Toen we elkaar laatst in het dorp
lonel, die maar twee jaar ouder was tel van een natuurlijke verlegenheid ontmoetten, weet u hield kapitein
{dan haar stiefzoon, betrok mevrouw
r was. Door dit denkbeeld gesterkt Beckoning aan, moeizaam naar woor-
Pcacock onmiddellijk m een prettige stond ze zichzelf toe in te, gaan op zoekend,
i gemakkelijke conversatie over het zijn uitnodiging een wandeling door Integendeel" zei Julia Foor zo-
de tuin te maken. Het zou trouwens ve'r ,k mij herinner, was U bijzonder
moeilijk zijn geweest, een regelrechte bdee£d. w,,t een prachtige tuin hetit
onbeleefdheid, zonder meer te wei- Ik benyd u bepaald."
„Ik ben blij dat u 'm mooi rindt.
1 juffrow- Julia waarachtig! Ik
instemmende glimlach, liet daaraan dat u VOortaan vaak, erg vaak
geen twijfel bestaan. zult gen rnens wordt eenzel-
Julia Peacock was tamelijk lang ig hie weet u met alleen dam€S
voor een meisje, slechts een halve als aanspraak
3 {een vage en kille welwillendheid uit kop kórter dan dokter Witherby bij- ^Nee £,cfo? Bent u dan niet blij dat
weer, de sland van de oogst, de voor
uitzichten van de fruitteelt en de
mazelenepidemie onder de dorpskin-
deren. De oude Lady Mallard, schraal geren. Mevrouw Peacocks waarschu-
en grimmig in haar rolstoel, en on- wende blik, onder dekking van een
J beweeglijk op twee fonkelende zwar-
J le ogen na. had weinig te zeggen,
i maar slaagde er niettemin in, toen
ze zich herinnerde niet alleen te zijn, voor een meisje, slechts
te stralen. Beiden waren in zware
rouw.
Dit was merkwaardig genoeg ook
voorbeeld; maar haar begeleider van u ■Jlreer thuik bent en uit de dienst?
deze middag torende hoog boven Het me een heerlijk leven. Het
haar uit. of zou dat althans hebben iandgoed zal u toch wel genoeg te
met -Arthur Beckoning het geval, gedaan als hij zijn martiale gestalte hprfnei ik
T,,K„ Ur,™ i -.4., „ÏA+ rill A -rt.rlilloknl. UUC" *>-*<=»», WCUUCl
De vloedgolf overspoelt, het eiland en hel woeste
water sleurt alle planten mee. Alleen een paar
palmbomen bli. ven slaan én dat is de redding
van Ronnie in zijn kistwiegje. Maar wat moet er
van hem worden, nu zijn ouders de dood in de
golven hebben gevonden......? Enkele prauwen
in de buurt zijn ook door de plotseling opgestoken I stellen en waar zij bovendien met de daar opge-
storm overvallen en in moeilijkheden gekomen. si?gen mondvoorraad hun proviand kunnen aan-
be ranke vaartuigjes blijven echter intact en de j vullen. Zonder te beseffen welk een vreemde
vissers besluiten 'om naar het nabije eiland j verrassing hen daar zal wachten zetten zij koers
Paepae te varen, waar zij hun boten kunnen her- naar het eilandje.
Julia had hem twee Keer in zijn
scharlakenrode uniform gezien en
één keer m een rijkostuum van
tweed met alleen een zwarte mouw
band om. Nu. uitgedost in plecht
statig zwart, bood hij haar nerveuze
t maar niet ongeïnteresseerde blikken
i een derde versie van zichzelf. Zijn hield zijn handen keurig thuis, zelfs
niet voortdurend zou hebben dubbel- "wja *dm v'ePwërk'»ênoeg Je hoeft
geknakt, hoffelijk naar haar over- h(£ „ooitmet je handen over el-
butgend als een vogel, die op krui- ,iaar En met het voorbeeld
pieltjes hoopt. Zijn bewondering hoe van de oucie heer v00r ogen... wel.
in het oog lopend ook, werd getem- be, VIaaBt een hoop werk, dat kan u
perd door een merkwaardige discre- van mjj aannemen»
tie. Zijn blikken waren eerbiedig, hij
(Wordt vervolgd)
