AVERECHTS RESULTAAT
I
De kerken uitgedaagd.
hïi i m i
m
CAROL
IteS
Hoe liet de meisjes Peacock g
verder ging
ABDIJSIROOP
T elcurstellend
TV 'toneelstuk
Op gemakkelijke j
condities j
Lachsucces
Teenagers instuif
Geen .schmink voor
Charles de -Cardie
-'"am avond
door FRANK GODWI
HOEST UW KIND...?
AVONTUREN
VAN
P1TEIN
'ïel jongsle mimraei rati Economisch Sofistische Berichten oefent
prol. it te veen uit Rotterdam scherpe kritiek op het hmnheleid van
de regering, «Jat 2.i. aai bijdragen tot een infialoijc ontwikkeling in
olk«Iiu i blupiirl in g Wet is een geluid, dat ons niet verwondert. Waar-
schtinlnk zal het met hij deze ene stem blijven. Natuurlijk is het betoo"
van deze hoogleraar streng zakelijk, ntaar de aandachtige lezer beluistert
ei tocb de teleurstelling in van een man. die zich van het verdwijnen van
tie soriaJisten uit de legering iels anders had voorgesteld; rust in de lonen.
xreiasMngverlaging en inkrimping van de overlieid«uitgaran inplaat* va» uit
breiding daan an. Alen weet. dat in het eerste stadium van prof. |)e
Vjiay s formatie prol. Witte\een op de \ooilopige ministerslijst stond. Wie
zijn stuk le<?«l. moet «el concjuderen dat hij een ander beleid had wensen
te voeren dan het huidige.
De hezwatcn van prof. Witteveen tegen het loonhelpïd vertonen hmr en
daar zowaar overeenkomst met die van de socialisten. De Rottetdamse
hoogleraar zegt. dat het hedrïjfstakgewijze bekijken \ao de lonen princi
pieel cn praktMi een onbruikbaar svsteem is. Principieel, omdat heel \ed
lonen (bij overheid, onderwijs en dienstverlening) niets mei goede of min-1
der goede uitkomster» in bedrijfstakken hebben te maken: en praktisch.'
omdat bij gebrek aan voldoende gegevens het een gegoochel met cjjt'eis
vnrdt. dat gemakkelijk leidt tot een grotere loonstijging, dan verant
woord is.
GEEN Jugendweihe voor
iniin Irïnrl Fli- staal
En erderop in zijn stuk voert hij nog aan. dat Hoor de weer toegenomen
krapte aan werkkrachten de bedrijven, waarin de p rod uk t r vilei tSsfijgiug
niet zo groot is, er moeilijk aan kunnen ontkomen de gemiddelde loonstij-j Freidenker. In 1954 is deze tra'
geen straf op, maar wie dit be
sluit neemt, heeft zichzelf wel
gebrandmerkt als vijand van
de communistische ideologie,
in principe dus ook van de
Oostduitse staat. Met de invoe
ring van de „Jugendweihe"
namelijk heeft de
SED een beslissende
aanval geforceerd
op de enig overge
bleven mogelijke
haard van verzet: het chris
tendom, de kerken. Al van de gQCjstijenst. althans van de kerk.
voor de Hitlei'tijd dateert die In beide gevallen zou T kind slacht-
.wijding van de jeugd": ze was c/{^5 Trl!!Lo«!?iitv?rdv\. n ,rt
J J -T-, De Evangelische Kirche heeft icn-
een traditie van. de Duitse slotte een uitweg geboden; wie dit
communistische partij en het jaar deelneemt aan de Jugendweihe.
r~~. - fJ'l, kan niet nu, maar na Voldoende
J Verband dei proletanschen geestelijke voorbereiding volgend
ging bij te houden. Dit i? ongeveer hetzelfde als de socialist Van de Vt'
tijne op een andere plaats heeft geschreven, n.l. dat wanneer in cé» he-
d rijf «tak de lonen met een bepaald percentage stijgen, een ongeraei gelijke
stijging in andere bedrijven met geen drie paarden kan worden tegenge
houden.
BIJ het beoordelen van de huidige politieke situatie moet men zich
steeds voor ogen houden, dat het ontstaan van de nieuwe icgering*-
consteilatie uit alle macht is bevorderd door die krachten, die een
einde wensten te zien gemaakt aan hel zogeheten dirigisme in de
economie. De ontevredenheid gold vooral bet (beweerde) feit. dat de lieden
in de lagere regionen wel aan hun trek kwamen, maar dat in de hogere
regionen datgene werd verhinderd, dat met een fraai eufemisme ..kapitaal-
vorming4* werd genoemd. Het thema van de weldoorvoede arbeider en zijn
onder lasten zuchtende baas kreeg men elke week opnieuw j» allerlei
grove variaties opgediend in Burgerrecht, maar meer subtiel terdege ook
in andere dag- en weekbladen van behoudenden huize.
Een man als ir. Keus werd niet moe. de socialisten hun verderfelijke
politiek van loonronden en van billijke verdpling te verwijten. In de econo
mie, riep hij bij voortduring uit. is één ding belangrijker dan alle andere,
t.w. gezond geld. En da» volgde steevast het betoog, dat arbeiders niets aan
loonsverhoging hebben, wanneer daarvan toch een stijging van de prij/en
het gevolg is. Tegen deze laatste stelling was overigens niet eens zo heel
veel in te brengen.'al kon er aan worden herinnerd dat het gezond geld
sis doel inpiaats van al? middel geen goede reputatie had overgehouden uit
de Colijn-periode met haar even hardnekkige als demoraliserende werk
loosheid.
Ir* ieder geval was met de verdwijning van de socialisten uit de regering
een nieuwe tijd aangebroken: een nieuwe tijd en een nieuwe geest, die meer
in overeenstemming scheen met de ideeën, welke staatslieden van behou
dende signatuur er op na hielden ten opzichte van de economische toe
stand en toekomst des lands. De la «ten moesten worden verlaagd, en dc
banden geslaakt, vooral aan de bovenzijde.
DOCH de dingen liggen heden ten dage anders dans tu«sen de'
beide wereldoorlogen. Wat het kabinet-De Quay nok wenste, het!
koo zich de indruk, dat het het met de sociale rechtvaardigheid
op een akkoordje gooide, eenvoudig niet veroorloven. Het kon zioln
ook niet verooi loven, in zijn uitgaven het rode potlood op dezelfde wijze J
!e hanteren al? in He dertiger jaren was geschied op voorstel van de be-'
laamde commissie-Wel ter. De heer Welter was er nog wel. en alle? wer«i
er op dat de tijd van oorlog, bezetting cn wederopbouw hem onopgemeikt
waren voorbijgegaan; maar de mensen waren ander* dan een kwatl eeuw'
geledon. minder lichtgelovig, minder volgzaam.
En zo kritiseert prof. Wiiteveen thans een. begroting, welker uitgaven,
zoveel hoger liggen dan van de vorige, en een loonbeJcid dat inpfaats van
een slagboom le zijn legen verdere verhogingen, veeleer de strekking heeft
het hek van de dam te halen. Er zijn wel richtlijnen, maar de regering
heeft er zich tot nu toe niet aan gehouden en zal daarom moeilijk In staat
zijn, er in het vervolg geen afwijking meer van toe te jaten. Dit zal ook
daarom moeilijk ziin Iziehïer iet* wat prof. Witteveen niet vermeldt! onulat
voor het eerst sinds de bevrijding de vakbeweging krachtig in actie is, er
op bedacht uit de „vrije loon vorming" te halen wal er in zit.
Het komt er op neer. dat de gedachte, gezamenlijk verantwoordelijk te
zijn. bij de vakbeweging op de achtergrond is geraakt: en waarlijk niet
door haar schuld. Wanneer prof. Witteveen. die nog een aanzienlijke vei-j
hoging van de voor 1960 begrote rijksuitgave verwacht, een inflatoire tmt-j
wikkeling voorziet, dart zou hij wel een* niet ongelijk kunnen hebben. Dat?
is wel iet* gans anders dan degenen, die in december vorig jaar juichten.
dat de ..verspillers en sinterklazen" waren heengegaan, zich hadden vonr-i
gesteld. - f
jaar kerkelijk bevestigd worden. Men
besefte, dat niet de Jugendweihe de
kern, vormt van de problematiek van
jeugd en religie in een atheïstische
staat, maar de hele opvoeding op
ditie hersteld: op de scholen
moet de jeugd van veertien
jaar nu speciale lessen gen
over „heelal, aarde, mens" en
deze inwijding in de commu
nistische cultuurfilosofie
wordt afgesloten met een fees
telijke bijeenkomst. Honder
den kinderen leggen daar in
spreekkoor een gelofte af de
staat te dienen en zich in te
spannen voor „de vooruitgang
van maatschappij, wetenschap
en kunst", voor de bevorde- -
schc kritiek op de kerk. die als ïn-
ring van de commumstiscne stelling uitsluitend bet feodalisme en
ideologie. de uitbuiting van de arbeider ge
diend zou hebben. Hun felste tegen-
Deze ..Jugendweihe" heeft een sterk s^a"d£r is de evangelische bi«schop
cultisch, half mystiek karakter. Niet Dibelius. wiens grote aanhang
alleen daarom als surrogaat-reli
gie wezen de kerken haar af. De
..Jugendweihe" moet namelijk tevens
gezien worden als een poging om de
communistische belijdemssoholen die Wij moeten beginnen met „ja" tezeg-
1 gen op die situatie en dan in die si-
erop gericht is hel kind tc vervreem
den van de godsdienst. Tegenover
dit verschijnsel diende dc kerk zich
te bezinnen op haar laak,
Drie stromingen tekenen zich nu
af binnen de Evangelische Kirche.
Slechts oen zeer kleine groep een
tachtigtal predikanten voorgegaan
door prof. D. Fuchs. vader van de uit
Engeland uitgewezen atoomgeleerde
Klaus Fuchs is van oordeel, dat
het Oostduitse staatsbestel zeer wel
te verenigen is met het christendom
Zij volgen getrouw dc communisti-
staat en partij te confronteren met
het christelijk standpunt. Wij zijn
van mening, dat we moeten spreken,
ook wanneer er geen resultaat van
te verwachten lijkt
„Wij bidden voor onze staat, maar
wij billijken niet zomaar al zijn
maatregelen." De predikant die dit
zegt, erkent dat de DDR een dicta
tuur is, hij noemt het zelfs een soort
..koloniale overheerstng." Hij weet ook
wat hij riskeert door te getuigen
voor de normen van het evangelie:
hij zou niet de eerste predikant zijn,
die daarvoor in de cel terechtkwam.
Er is vrijheid van godsdienst in
de DDR. maar de kerk mag alleen
maar ..Kult-Kirche" zijn:, ze mag
zich slechts bepalen tot de eredienst.
Godsdienstonderwijs is toegestaan,
op school of in een kerk. ntaar
dc jeugd moet immers ook ontspan
tin prof. Joh. Hamel een exponen^ nmg hebben pas twee uur na af-
yoor het communjsme^ een ge- loop van dc normale schooldag. Wie
j i j j„ - actief aan kerkelijke arbeid deel
neemt als ouderling bil voorbeeld
krijgt te horen, dat zotets zijn
maatschappelijke promotiekansen in
de weg staat. Velen hebben dan ook
de band met de kerk verbroken of
laten verslappen: naar schatting is er
slechts een kern van vijftien procent
overgebleven.
Het is de vraag, of het regiem ooit
ten val zal komen zoals de groep
van Dibehus hoopt. Het is ook de
vraag of de staat ooit een menselij
ker. christelijker drager van een god
delijk mandaat zal worden, waarvoor
Hamel en zijn geestverwanten ijve
ren. Beide groepen lijken materieel
dus heel weinig toekomstkansen le
hebben. Maar iedere aanhanger van
een dezer beide stromingen boekt al
thans een persoonlijke winst: niet
bezweken tc zijn voor de corruptie
van het menselijk denken en voelen,
voor klein-menselijke behoefte aan
rust en compromis, voor de angst.
Zjj durven de geestelijke dwang van
het communistische stelsel te trotse-
ren met een „wie het laatst lacht.
staat niet overeenstemt met het god- lacht het best„Denk daarbij aan
vaarlijker tegenstander dan de groep
van Dibelius. die in zekere zin het
„overwinteren" verkozen heeft.
Dibelius aanvaardt de staat pas
als een van God gegeven macht, wan
neer de staats lei ding die macht ook
bewust zo hanteert. „Nee, zo zegt de
groep-Hamcl: deze interpretatie
houdt 'n menselijke inperking >n van
do goddelijke wil. een menselijke
vlucht ook voor de gegeven situatie.
tuatie zendingswerk verrichten. Niet
de positie van de kerk is belangrijk,
maar wel de positie van het evange
lie. Op de verkondiging daarvan moe
ten we ons richten."
Het is een moedige groep: zij
preekt gehoorzaamheid aan de staat,
maar weigert de door de staat geëis
te onbeperkte loyaliteitsverkianng.
Zij duldt onrecht, zij weigert te
vluchten, wijst een partisanenstrijd
en ideologische sabotage af. Maar zij
trekt zich bepaald niet binnen de
kerk terug.
„Wanneer een maatregel van de
deüjk mandaat, zoals dat uit het psalrn 2, verklaart de predikant:
evenals ook de in oostduitsland maar
kleine, roomskatholieke kerk zeer
beslist ..neen" zegt tegen de eommu-
v... uc nistische staat. Zij verdedigen de kerk
kerkelijke bevestiging tot een farce als instituut en leven tn een kiachtig
evangelie voortvloeit, gaan wij niet Die
méé," zo verklaart me een predikant: lachen
,.Dan getuigen wij. Dan trachten we
zoveel mogelijk functionarissen van
in de hemel woont, zal
ANTON KAMPHOFF
te maken. Op hun veertiende ji
verzet of in een vijandig teruggetrok-
plegen zowel de roomskatholieke als k<?£ afwachting van een betere tijd.
de protestantse kinderen in Oost
duitsland kerkelijk bevestigd te wor
den. En juist voor deze leeftjjds-
Tussen deze twee groepen in staat j
maar niet als een compromis
een groep theologen, die zich ver-1
groep stelde de partij een communis- achten bet staatsgezag van dc
tische, atheïstische, „bevestiging" in. DDR te aanvaarden omdat vol-
De uitdaging was grof. Het ant- Bens PauIus «Rom. 13> macht nu een
woord der kerken luidde: wie aan de maal aan God ontleend is .naa,ar
Jugendweihe deelneemt, kan niet kcr- J?v.en® een christelijke aanvalstak-
kelijk bevestigd worden. Daarmee Hek toepassen, opdat de staat zich
en vele Ooslduitsers verwijten dat
de kerkelijke leiders leek de kerk
het probleem afgewenteld te hebben
op de gemeenteleden. De kerk pro
beerde zich als instituut te handha
ven in een strijd om de macht. En
de ouders stonden voor de keuze.
"Wie z'n kind aan de Jugendweihe
onttrok, bedreef in feite oppositie te
gen de SED, dus tegen de staat: wie
het wel liet gaan, vervreemdde 't van
naar dit goddelijk mandaat zal rich
ten. In'wezen is deze groep waar-
Een plechtige gelofte het heit van do
staat te dienen wordt, thans verlangd
van 14 jaar oude meisjes en jongens.
Zr loueen die gelofte af tijdens een
plechliRe bijeenkomst, waar ze het
hoek We ha tl, Kr de. Mensch" een
atheïstische cultuur filosofie krljgen-
Ucre „Jugendweihe" beoogt de in
vloed van religie en kerken nog ver
der terug te dringen.
WW
r-v
(Advertentie l.M.j
De 23 genezende bestanddelen
in dc vertrouwde fles Abdijsi
roop (Akker-siroop) jagen die
gevaarlijke gricphoest weg ui*
uw gezin.
OM het maar meteen te zeggen:
het toneelstuk „Bomen sterven
pBN van de grootste Britse fabri- f
kanten van radio- cn televisie-
staande", dat leden van het gezel- toestellen. Feye, heeft een af beta-
schap „Theater" gisteravond hebben I lingssysteem geïntroduceerd waar-
opgevoerd vooi de KRO-TV, heeft mee de/e fabriek er kennel uk op uit
mei de verwachtingen die we van is de laatste Britten die nog aarzelen
deze avond koesterden ingelost. Het zich wegens de financiële conscquen-
stuk zelf, de ontwikkeling van de 1 ties een TV-toestel aan te schaffen,
handeling, nu eens reëel, dan weer over deze schroom heen te helpen, i
surreëel (de nummering der mode- Bij de aanschaffing ,0l!t men
slechts tien pioccnt van ^.e waarde
op tafel biengen. Het restant kan
worden voldaan met wekelijkse af
betalingen \an negen shilling cn tien
pence, ongeveer vijf gulden. Over
deze afbetaling mag men maximaal
vier jaar doen. i
DE AVRO brengt woensdagavond
21 oktober een „teenagers instuif"
in haar televisieprogramma niet
Nederlandse zuigende en musiceren
de teenagers. Tot dc medewerkenden
zullen behoren de nieuwste ontdek
king. de 17-jarige Haagse zanger
Rein de Vries, voorts Nelly van der
Kaay, Wim Bitter, V/im van der Ven,
de Hurricane Rollers en het orkest
Frans Eisen. De regie heeft Tony
Voss.
Behalve het traditionele „sport-
panoramu" cn het tweede program
ma „tegenvoeters", is cr diezelfde
avond de eeiste aflevering op TV
van de wercldieis die fotograaf en
filmer Ed van der Eisken maakt in
een samenwerking van de AVRO
met de uitgeverij „De bezige Bij".
T N Bussum doen verhalen de ronde
A over sprekers lieden met weimg
ervaring met optreden voor de tele
visie die nóg verrukten zijn over
de zorg die de grimeur voor het op
treden aan hun uiterlijk besteedt,
dan over de inspanning die regisseurs,
camcraheden en
technici zich ge
ven om hen zo
interessant en
voordelig mo
gelijk te laten
uitkomen op het
beeldscherm.
Er moet een
domme voor de
TV zijn geweest,
die onafge-
schminkt in zijn
autootje stapte
om zo naar huis
te rijden en zijn
vrouw te laten
zien wat de kapper met hem had ge
daan.
Wie het niet wist zou kunnen ver
moeden dat generaal dc Gaulle daar
entegen niet geschminkt wenst te
worden wanneer hij voor de televi
sie moet verschijnen.
Inderdaad moet hij daar niets van
i hebben. De generaal vormt wat dit
1 betreft een schrille tegenstelling met
zijn collega van de V.S., president
Eisenhower. Deze laat zich niet
slechts schminken, maar heeft ook
j een staf van adviseurs, onder wie de
j filmacteur Robert Montgomery, die
j hem gedetailleerd voorlichten over
de meest gewenste pose en do wijze
van voordrauU van zijn speech.
Radi,
O
EEN WEEK NA HAAI?
ONïbLAO UIT HET
!EHENHUIS óAAT
ANÓELA WE EB NA AP
DE EHlPUPA
JKTk&Jó JE JE NIEUWE}
'nbus re z/en
[AU&SLA. WAT A
HE0 JE DE
AFGELOPEN
WEEK
6E0AAN
ÖAUW
DIE ZUUEN
EVEN AFWdlEN
'EAN
'Krammetjes
ZIEZO, KUK MAAP
!jn oe spiegel hoe
VIND JE
MC VEPBOKbENI
OEHOUPEN S'J
N OUVE&S, 4-!
VANWEGE DIE
PLEI&ïgK OP i
M'JN NEUS S
O Net
NEE
erkers en de typen van wat we dan
maar noemen een „vreugde centra-
ie"j bood weinig houvast om erm
te geloven. En het scheen alsof de
spelers, in het bijzonder zij die on-
der code-nummers optraden. 1A, SS2
etc., daar zelf ook moeite mee had- j
den. Slechts twee van het dertiental
dat dit stuk bezette hebben naai het
scheen ten \olle kunnen geloven in
de aan heil gestelde opgave: Hotty
Beek als de grootmoeder en Futs
van Dijk als de grootvader. Na hen
overtuigde Piet \an dor Meulen het
steikst als de slechte Fclix. Deze
drie, en dc laatste die slechts kort
in het. beeld nas uiteraard en een
sterk geaccentueerd zwart, kregen
van de auteur de kans een karakter
te ontwikkelen. De anderen bicyen
schimmen in een onwaarschijnlijk
moraal spel.
Vooiop Carl v. d. Plas die tilde (en
zich vertillen moést» aan de Macchia-
vellust met-pad vindersachtige- be
doelingen alias medewerker IA, j
En nu kan het zijn doordat we niet
onder de bekoring van dit TV-spel
konden komen; maar vaker dan an
ders menen we in het beeld dingen
te hebben gezien die cr niet hoorden;
zoals b.v. de schnduwval van micro
foons Evenmin leek ons dc belich
ting steeds gelukkig: soms zo hard
en vlak dat alle nuances in de ge
zichten verloren gingen.
HET grootste lachsucces van.
D
de
Duitse televisie was in de afge
lopen week de opvoering, in kie-
lecording. van Tsjechofs toneelstuk
„Het jubileum".
Beeld en geluid correspondeerden
meer dan twintig minuten lang niet
met elkaar. Dank zij dit technisch
gebrek presteerde een actrice die in
het stuk flauw viel het. om pa? ge
nuine tijd na dit voorval de kicct te
slaken dié daaibij hoorde.
W. Jan.
(Advertentie IM.)
Talm niet langer, grijp dadelijk
inBescrij'd kinderhoest met
KINDER HONING SIROOP
ERNSTIGE MUZIEK
k.-in9 .(Ml VPRO. Het Rotterdam?
H.irj» kwintet speelt dc Sonate a
Ci nu tie van Malipiern.
9.1)0—9.30 KRO. «e CfJ1«i -Pan Decroos
en de pianiste Dantèlle Dérncnoe, spe
len de sonate ut F ge. opus 99 van
H rail nis.
11,1(1—11.53 VARA. Revue van seïleUzp
nm/iek „Weerklank" onder redactie
van Rutger Schoule.
1.ICUTK MZirw;
7.-K»8.30 KRO. vprmckprocramwa
I van licht< »ram.miuiek voor portoneet
van liet militaire navigdUestaUnn D«
I Lier.
1 HOORSPELEN
9.30—tö.00 KRO. Le» Nelissen „Theater
Audvrvwn;-' met „Het lied van Mleiiel
Brest".
GESPROKEN W'OOKI»
7.307.40 Hilv. I. uitzending voor fle
VVD.
10.1011.40 KRO. Uitzending van de
rede van prof. Itomme op de binten-
gewone partijraadsvergadering Min de
KVP in utrecht.
DIVERSEN
8-70—9.00 KRO. Klankbeeld over „Ca-
nada, emigr.itielanddoor Leo Pagauo
9.(109.55 VARA. Eerste uitzending
vau dc veertiendaagse rubriek
„V.VRA'h-bekercompetitie" waarin de
eerste elftallen van voetbalclubs tegen
elkaar uitkomen bij het beantwoorden
van vragen en het vervullen van op
drachten. Ditmaal VVV uit Venlo
tegen Ajax uit Amsterdam.
Televisie
NA het weekoverzicht van het NTS-
jourtual (8.90J een programma van
de VPRO. Dit ontval:
8.311 Een portret, een woord en een
beeld van Konrad Adenauer;
9.00 In samenwerking met de KRO
een documentaire over het geestelijk
gestoorde kind. Presentatie voor dc
camera door dokter A. C. van Swol.
WhHi WAH!
Ook Pfi is een
BfU£5KLfW!!
DENK JE DflrZEriMMy
ZUILEN VERTELLEN
WIE IK 0EN 5
OCH Dflr KflN
m Hier vta.
lek»
6UREN
vervelend reaEN
door GERALD BULLETS
Enkele dagen daarna bieent ae dag van het
vertrek aan. De „Zuiderkruis" is een zeer snel.
klein vaartuig, gebouwd voor speciale diensten.
Hei schip heeft vt'iesmïmen en grote brandstof
tanks, twee motoren van elk 750 paardekracht.
die het schip een snelheid van achttien knooo
kunnen geven. Kapitein Rob be&pieekt de laatste j komt. En ««n uui lerugieis per vlitgiuig..-
detaiis van de reis met zijn machinist en dan is i Paula en Josje staan op de kade wanneer e
hoi moment van afscheid gekomen. Robbie is i „Zuiderkruis de haven verlaat. Da» is voor het
helemaal opgewonden «ant dit Js zijn eerste eerst, dat zij afscheid neemt van haar man cn
grote zeereis. En dan helemaal naar Australië: i haar zoon Nu ja, die twee zullen best behouden
Wat zal hu veelte vertellen hebben als hij leiug (terugkeren in het vaderland.
..Je weet heel goed dat ik dal niet
j zou doen. En wat meer is," mevrouw
Peacocks stem was onnatuurlijk
kalm. als je inderdaad zo verdor-
zou zijn om je vaders hart te
breken, om van het mijne maar te
f zwijgen, door tc proberen met een
jathejst of erger te trouwen, dan zou
ik formele bezwaren indienen tegen
l dit huwelijk."
.Werkelijk?zei Julia vriendelijk,
j „Zou u dat werkelijk, mama? Hoe
interessant. Ik ben bly dat ik het
weet." Mevrouw Peacock was spra
keloos van verbijstering: was het
kind gek geworden? „Maar'U zou
gegronde redenen moeten hebben,
beseft u dat? En ik vraag me af of
die voorhanden zouden zijn. Je leest
vaak over zulke dingen m domme
romannetjes, maar ik wist eigenlijk
met dat ze ook wel eens echt gebou-
t ren. u wei? Trouwens, dokter
Witherby is helemaal geen atheïst.
Hoe komt u daar toch bij?"
Ja, het was duidelijk, het moest
j haar een beetje in het hoofd zijn ge-
j slagen. Deze rustige, volwassen, on-
verst oor ha re onbekende was niet
[haar geliefde Julia, moeders troost
en vreugde, die altijd zo meegaand
en ootmoedig was. Gebrek aan slaap
moest de arme lieveling wat uit het
lood hebben geslagen.
„Julia, liefje," zei mevrouw Pea-
cock met overdreven minzaamheid,
„na de lunch moest je wat naar je
kamer gaan en even gaan liggen.
Een klein dutje en je bent jezelf
veer."
„Natuurlijk, mama, als ik u daar
een plezier mee kan doen."
„En dit domme ruzietje over niets
zullen we dan maar vergeten, niet
kindje?"
„Hadden we ruzie?" zei Julia.
„Dat wist ik echt niet, mama. In
elk geval," vervolgde ze opgewekt,
,.ik legde het daar werkelijk met
up aan. Stelt u vooi! Wc hebben
wat papa zou noemen een zimcr
academische discussie gehad over
hoe is het woord ook weer?
hypothetische eventualiteiten."
Vertederd, maar er nog altijd niets
van begrijpend, zei mevrouw Pea
cock met cc n onzekere glimlach:
..Wat een grote woorden voor een
jonge dame. Ben je heus mijn Julia?
Ik kan het haast niet geloven. Je
praat als je zusjes."
„Wie van hen? Ik heb er twee,
zoals u weet. En we zijn heel eig
rsehdlend. Ik vraag me af hoe
ze zichzelf voor. hoefde ze niets te
veLwijien wat betreft Arthur
Beckoning. Om een aantal persoon
lijke redenen, bovenal tcrwiile van
mama. had ze zichzelf toegestaan in
ecu vriendschap met hem betrokken
te worden, maar ze had hem abso
luut no.jit in zijn vreemdschuchtcie
en eerbiedige avances aangemoe
digd. Ze mocht hem graag, véél meer
dan v'j, gezien zijn vroeger gedrag,
nou voor mogelijk had gehouden, en
dat hij zich kennelijk tot haar aan
getrokken voelde was voor haar
geen leden hem minder graag te
mogen. Maar ze wilde of kon niet
aannemen dat hij ernstige bedoelin
gen had, of veronderstellen dat zijn
sentimentele galanterieën uitsluitend
tot haar gericht waren. Zij was per
slot niet de enige pijl op zijn huwe-
iijksboog. Niettemin, en ondanks
deze zo logische redenatie, zag zij
legen zijn middag bezoek op. Ze wist
dat mevrouw Peacock hei met de
tact van een olifant zo zou weten te
cUaaien dat zij hen alleen liet, bij-
vooi beeld door een spelletje croquet
voor te stellen of onder een andei
doorzichtig voorwendsel. En ze
hoopte vurig, dat hij m elk geval
vandaag zou afzien van „dwaashe
den." Zo niet. dan zou ze genood-
Cstheune het maakt. Het is al meer makt zijn open kaart met hem te
dan een week sinds we haar laatste spelen; een vreesaanjagend vooruit-
brief hebben gehad/' zicht.
..Ach. ik begrijp het best." zei me- Julia had nooit gehouden van het
vrouw Peacock. „Je hebt gewoon zo kunstmatige „theeuurtje." een
wat koorts, kindje. Maar het doet cr zuiver gclegenhcidsceremonicei. uit-
met toe. Na een dutje ben je weer sluitend aangericht ten behoeve
even stralend als een nieuwe stui- van gasten. Het was op zichzelf
ter." Hoewel ze in feite genoeg nauwelijks genoeglijk, alleen een be
straalde cn het juist dit „stralende" wijs van gastvrijheid en het dood-
wss dat haar verontrustte. JrEn ge- de je eetlust voor het steviger maal,
reed," zei mevrouw Peacock schalks, ook ..tea" genoemd, dat later zou
„voor onze bezoeker van vanmid- -
dag."
„Bezoeker?"
„Ben je het vergeten, kind? Wat
ondankbaar. Zulk een voortreffelijke
jongeman. En een grote bcw on
deraar van je, zoals een klein vogel
tje mij heeft verteld."
Zich censkiaps herinnerend wat
ze inderdaad vergeten had, kreeg
Julia een kleur, Niet van genoegen,
volgen. Vandaag echter had ze graag
gewild dat -het voor onbepaalde tijd
verlengd zou mogen worden: ze was
doodsbenauwd voor het moment,
dat mama zou aankondigen, hetgeen
ze dan ook weldra deed. nog een
paar brieven te moeten schrijven, en
of kapitein Beckoning haar een half
uurtje wilde excuseen? Zo'n prach
tige dag. Het zou zonde zijn ais een
paar jonge mensen niet zouden pro-
hoewel het. bedacht ze zich, alleen; fileren van de zonneschijn. En de
maar gemakkelijk was dat mama dil tuin was op zijn mooist momenteel,
wel zou denken. Haar geweten, hield Een oigie van kleuien!
