Macmillan en Cliamberiain
Aspirin
Waterman's
mmmim
De eerstgeborene
AMSTLEVEN
Een lezer
Mmmpo
vm
griep
hoort in huis
hoofdpijn
mmÊÊÈÈStt
Asthma-reportage
liet vele vragen
onbeantwoord
Vanavond.
SK
AVONTO
...en morifeia
Radio
Waterman's
evi§
moord
aan
boord
NEVILLE CHAMHEHLAll*. die in de dertiger jaren het geloof aan
de „vrede voor ome tijd zo hardnekkig poogde staande te hou
den tegen alle letten en ontwikkelingen in. m gehandirapt door
V ;j J r teu 5."* van e«l veilige conservatieve memier.
beid.,n het Lagerhui, positie was onbedreigd: en juist omdat die zo
onbedreigd was. was het onnodig en trouwen, ook „„voordelig, in het oom
servaheve kamp zeer kritisch ol zeer ontevreden te zijn. De weg van de
minste weerstand leek de meest aangewezene: het was een genoegen, een
numster-preEtdent te volgen die zioti door sommige minder prettige dingen
niet oet weerhouden om een vreedzame en gelukkige toekomst te voorspel-
Jen. Nog toen de onweerswolk zieh reeds voor ieder die niet verblind wa,
boven het continent samentrok, ondervond Chamberlain meer vertrouwen
dan kritiek. De vooral door hem uitgelokte diplomatieke ontmoetingen aan
de vooravond van de catastrofe waren een nerveus proberen om toch in
s Hemelsnaam de illusie overeind te houden.
Aan de moed van de Britten en hun bereidheid, in moeilijke tijden zpn-
fC» j 3 r^Leling. te doen wat nodig is. hoeft, geen ogenblik te worden get wij.
feld. Chamberlain en zijn aanhangers waren geerj lafaards en Macmillan
"j" aanhangers zijn her evenmin. Maar wanneer zijn de tijden moei
lijk. riet merkwaardige nu is. dat een comfortabele conservatieve meerder
heid in het parlement steeds min of meer gebmiwd is op de wensdroom,
dat alles goed gaat omdat de verstandige mensen, die het land leiden, ook
internationaal de invloed bezitten en de eerbied ondervinden welke de
grote Britse natie toekomt. De roep welke indertijd (in Engeland) uitging
van Chamberlain, berustte niet op de mening, dal hij een soort wonder
man was: ze berustte eenvoudig op bet feil dat men hem voor wijzer en
invloedrijker hield dan de staatslieden elders En met Macmillan is liet
niet anders gesteld. Hij geldt in zijn land als bij uitstek voor de man. die de
wereld uit h33r henaitwcnissen kan redden.
ER wornt in deze dagen veel kritiek geoefend op de Gatille, die zo
eigengerpid te werk gaat en zijn eigen bedoelingen met en. zijn
eigen tijdschema voor dc eeriang te houden topconferentie heeft.
Speciaal een groot deel van de Britse pers heeft de laatste weken
met veel vertoon van verontwaardiging over nem de <?taf gebroken. Wat ver
beeldt deze man zich? War betekent dat land. van welks grootheid en glorie
hij zo onophoudelijk iedereen wil doordringen, in werkelijkheid? Nu, wij
hebben geen behoefte, het voor de Gaulle op te nemen of te ontkennen.
dat de Britse natie betrouwbaarder en bestendiger is dan de Franse. Maar j
bet is natuurlijk onzin om bet zo te stellen, ,iat bet optreden van de Caullr
een bedreiging is van de fraaie vooruitzichten op meer veiligheid en nicer
vertrouwen en meer roenadering, die Marrnillan door zijn bovenmatig ver
standig optreden heeft geopend. Niet waar. Marrnillan strekt de wereld de
reddende hand toe. en dan komt de Gaulle die in zijn Gallische kortzichtig
heid en eigendunkelijkheid het schouwspel en kansen bederft. Zo.
inderdaad, is het in een deel van de Britse pers voorgesteld.
Ter voorkoming van misverstand zij uitdrukkelijk vastgesteld dat wij de
kritieke jaren voor Hitler's oorlog niet willen vergelijken met de huidige
tijd. Maar er staat toch wel het een en ander op het spel. De houding van
de' Gaulle verdient geen bewondering, maar de Britten moeten toch ook
2eer oppassen met de indruk te wekken, dat de dadels van Hassan groter
zijn dan. ze zijn. Chamberlain leefde in een wereld van illusies, en men
krijgt de indruk, dat Macmillan zich ook niet geheel heeft kunnen onttrek
ken aan de werking van zijn etgen verkiezingspropaganda, die hem tot de
Man van het Verlossende Woord en de Verlossende Daad heeft, gemaakt.
Macmillan is niet groter dan hij is. en Engeland is het evenmin. En dc
internationale toestand is moeilijker, dan past in het optimisme der Britse
conservatieven.
ER is ook we] bezinning in Groot-Brittannië. De Guardian, schrij
vend over de Gaulle en het komend hezoek van Cbroesitsjew aan
Parijs, merkt op dat .Macmillan wel wat erg veel naar Amerika
heeft gekeken en wat erg weinig naar het vasteland. De fout van
Macmillan is (zegt de Guardian), dat hij de landen aan de overkant van
Noordzee en Kanaal heeft beschouwd als bondgenoten van de tweede rang.
En de Daily Telegraph, conservatief maar niet meehuilend met de wolven
in het bos, steekt een beetje de draak met de propaganda voor de topcon
ferentie. die Macmillan bij de verkiezingen zoveel baat heeft gebracht.
Niemand is geholpen, zegt het blad. met een gesprek om bet gesprek. Het
komt niet óp praten aan, bet komt aan op daden, nodig om de kracht van
het Westen te versterken en de afzonderlijke landen weer het gevoel te
geven, dat men één van dóel en één van zin is.
Er moet wat bereikt worden, zegt de Daily Telegraph, hetgeen iets geheel
anders is dan het houden van conferenties om der zei ver wille. Het is een
geluid, dat zeer nuttig is en dat kan bij dragen tot het besef, dat zonder
Westelijke overeenstemming in hoofdzaken het tamelijk zinloos is, met de
Russen aan «én tafel te gaan zitten. En als de overeenstemming dit jaar
niet wordt bereikt, dan kan de conferentie geheel los van de activiteiten
van de Gatille Ook maar beter tot een gunstiger tijdstip volgend jaar wor
den uitgesteld. Met het forceren van besprekingen door de regering Mac-
mill an schiet de wereld even weinig op als indertijd met het forceren van
besprekingen door de regering-Chamherlain.
(Advertentie 2.M.J
39
DF, TV-toneelavond, die de kijkers i
a'onderdo:p onthouden bleef door j
blijkbaar onoverkomelijke moeilijk' j
heclen kannen zij zondagavond inlm-
lentemmeer de NCRV in teterecor-
ding een optoerinp laat zien van het
spel „De Eerstgeborene" ran tie 52-
jarige Britse auteur Christopher Fry.
Het is een spel in versvorm, in
oncfi taal overgezet door Bert Voe-
Slotscène uit ..He eerstgeborene"
va» Fry dat de NCRV-TV mor- 1
genavond in telerccording op het
scherm brengt. Het sterven van
de zoon van de farao. V.l.n.r. 3Io-
zes (Robert de Vries), farao's 1
dochter Teusret (Simone Roos- j
kens), de farao (Johan Schmltz),
de zoon Ramses (Manfred de
Graaf) en farao's zuster Anath
(Loudi Nijhwff)
De tijd van handeling -is .'?P0 jaar
ivior de christelijke jaarte'.iing, de
plaats van handeling: Egypte kort
uoor de uittocht der Joden onder
leiding van Mozes.
Mozes is opgegroeid aan het hof
van de farao. Seti de Tweede. Deze
onderdrukt en vervolgt de Joden,
die voor hem slechts slaven zijn,
Man geworden is Mozes zich be- i
wusL van zijn roeping de Joden te j sterven, zoals Egypte al eerder ge-
is uitgesloten. Mozes weet zich ge
steund in zijn. onverzettelijkheid
door de kracht v.-n zijn geloof. Heeft
God hern. niet gesproken van de pla
gen die over Egypte zullen komen
als de farao weigert de Joden te la
ten gaan"
De plagen komen. De eerstgeborenen
in de Egyptische gezinnen moeten
leiden naar het beloofde land. Hij
staat nu lijnrecht en onverzettelijk
tegenover de farao. Een compromis
Arfuertentic f A2J
ïeisterd is door andere plagen: do
duisternis, dc sprinkhanen, de hagel,
de bloederige Nijl.
Een van die eerstgeborenen is
Earns es. zoon van de farao. Mozes
heeft hem van kind af gekend, hij
houdt van hem als van een broeder
en zijn dood voor de verlossing van
het Joodse volk is voor de profeet
Mn zes een zware slag. Vooral door-
Hot Ramses. die geestelijk aan de
zijde der Joden staat, de tirannie
van zijn vader verwerpt en bereid is
het tot een openlijk conflict met de
farao te laten komen. Deze onaf
wendbare dood loutert Mozes van
agitator tot dienaar van God en zijn
volk.
Fry heeft de eerste schets voor
dit stuk opgezet in de dertiger jaren
toen de Jodenvervolging in Duits
land woedde en hij heeft het vol
tooid in 1947.
EK komen twaalf personen in
voor. Centraal staan hierin Mo-
zes (Robert de Vries) en de farao
(Johan Schmitz). De dood van de
zoon van de farao, Ramses (Manfred
de Graaf) roept de dramatische ont-
.f knoping op.
•Van de nevenfiguren noemen we
Shendi (Hans Cuieman) Jood, neef
van Mozes, die het in dienst van de
-Egyptenaren voor de wind gaat en
tegenover zijn volk de partij van de
onderdrukkers kiest. Dan Mirjam
tLous Hensen) de zuster van Mozes,
die diens onverzettelijkheid vreest,
en zich liever zou schikken in de
onderdrukking.
De schrijver laat haar zeggen, ter
verklaring van de vervolgingen: „Wij
t Joden) hebben in ons bloed een
wildgcur. Daar komen de jagers op
af."
Dan Teusret (Simone Rooskens)
de zuster van Ramses aan wie. ver
diept in onbenulligheden, het drama
ontgaat en Anath (Loudi Nijhoff de
zuster van de farao, die Mozes des
tijds vond in het mandje in de Nijl,
van hem is gaan houden en die hem
nu vreest. W.Jnn.
GISTEREN was het in de TV zo'n
avondje dat bijna model had
kunnen staan voor de grapjes van
Wim Kon over „blijven kijken omdat
het misschien nog wel beter wordt."
Bijna toepasselijk zeiden we, om
dat het onderwerp van de medische
reportage over de asthma, hoe wei
nig boeiend ook voor de camera ge
bracht, in Zichzelf (helaas) zo be
langrijk is dflt we er desondanks
naar blevm kfjkeif.en luisteren. En
evenminvotTen we de neiging op-
kuiwew' het toestel af te zetten als
Jan Cottaar met ons in de sport
duikt.
Over de eerste twee rubrieken,
Gastenboek en Testplaat zwijgen we
liever.
Voor medische reportages heeft de
VPRO met dokter Van Swol een
norm gesteld. Vóór 'diens uitzendin
gen over b.v. hardhorenden en spas
tische kinderen begonnen, wisten we
van die onderwerpen beslist niet
meer dan gisteravond over asthma.
Na afloop hadden die vorige keren
de indruk er iets van te hebben op
gestoken. Over asthma; de verschil
lende vormen van deze ziekte, de
gedragingen der patiënten, de con
sequenties ervan op het gezinsmilieu,
wenken wellicht ook aan ouders en
opvoeders die de verantwoordelijk
heid dragen voor kinderen met asth-
mattsche verschijnselen weten we nu
nauwelijks meer dan gisteren vóór
de uitzending.
Is het waar dat verandering van
lucht gunstig op de patiënt kan wer
ken? is het waar dat er een neuro
logische vorm van asthma bestaat?
Is het waar dat de harmonie of dis
harmonie in het gezin een belangrij
ke rol speelt? Hoe moet het ver
klaard worden dat patiënten ongun-
stig reageren op huisdieren, zoals
bijvoorbeeld katten.
Allemaal vragen, waarop we graag
een antwoord, al zou dat niet volle
dig hebben kunnen zijn, hadden ge
kregen.
Soms ook ontging ons het gespro
kene door te krachtige bijgeluiden.
W.Jnn.
ERNSTIGE MUZIEK
7.30—8.30 KRO. In Populaire Klassie
ken (verken van J. S. Bach, stamitz en
Hay dn (gr.pl.).
OPERA
6.28—7.0fl VARA. Solisten, het Radio
koor en bet Promenade-orkeat oJ.v-
Benedict Silherman spelen fragmenten
alt II Trovatore en I Lombardi van
Verdi,
LICHTE MUZIEK
8.30—840 KRO. Cafê-rhantant l'Hu-
meurop.
10. ld10.30 VARA. Schtj venspeurder
laat-oude gram.platen horen.
HOORSPELEN
9.40—10.10 VARA. „De Z 69",
GESPROKEN WOORD
9.109.20 KRO, Politieke commentaar
door de heer Verhoeven,
10.4010.55 VARA, Politieke commen
taar door de heer Voskuil.
DIVERSEN
8.859.15 VARA. Amusementsprogram
ma „Week uit-week in".
9.15—9.40 VARA. Het radio-spelletje
„Het hangt aan de muur".
9.20—10.25 KRO. Amusementsprogram
ma „Tierelantijnen".
T elevisie
Vanavond van s.30—6.30 uur een
Eurovisie-uitzending uit de Duitse
stad Worms t.g.v. Hervormingsdag.
Om S.otl NTS-joUrnaal en weerover-
zicht. Aansluitend (8.20) een AVKQ-
programma. Dit omvat:
8.20 Televizier;
8.30 Het tweede optreden van de
magiër Chan Canasta (Telerecording
die gemaakt is toen hij op 3 oktober in
de studio was voor zijn eerste optreden)
9.00 De Weekendshow met Johnny
Kraaykamp als gastheer en m.m.v. ar
tiesten uit Nederland, Argentinië, Frank
rijk, Engeland en Duitsland,
Radio j n de dierentuin rat, op een banfc-
je, vlak tegenover de apen berg,
(Advertentie IM.)
DE VOL6ENOE PAO tN PAPUS
jEZÈLLÏÖE
HE&SBN we TtfEN
SAN 0E2INO
ZUS&
BEN JE fck
OAT CAROL VAN JE HÜDQr.
CHARLE4>? PAT POE
WEL, ÉN IK WIE JE
QE KOMENPE
N ELKE
DrvrMOETEN.-
EJCÈNI/JK
half
i/ezLocFa
IVctl JE
v NOö HOE VER.
hie FP IK OP JE WA&
CAPÖl?'T 16 NOö
zteedz wier ovbx,
MÉE?K IK
EN NA PIE
TWEE
WEKEN,
ANGELA
Tv
LfifiTJE WAGEN MHflR HIER...
KK'JGT EEN flffflTö
BUREAU
niEl.,fiHftK DECOMf
MDMRD WIL
Eenï Merrn
LIE PRflltN
hhnd?we etoen
NlËTHf)S?D
W0CKD
wor DOEM
WE HOU
BERLIJN West-Berlijn zal om-
iEtreeks 1965 een kernenergiecentrale
hebben met een capaciteit van 150.000
j Kw. Burgemeester Brandt zou dit
j project donderdag in Brussel hebben
t besproken met functionarissen van
Euratom. Gehoopt wordt dat de V.S.
veertig procent zullen bijdragen van
1 de kosten die geschat worden op-
f 230 miljoen mark.
ERNSTIGE MUZIEK
z.20—3.30 AVRO. Het Kadiokamerorkest
o.l.v. Maurtts v. d. Berg speelt met de
pianist Daniël Barenboïm werken van
Handel. Mozart en Ropaertz.
2.38—3.00 KRO. De cellist SamueJ
Brilt en de pianist IWarinus Flipse spe
len werken van Fauré en Orthel.
3.254.00 KRO. John Lewis, leider van
het Modem Jazz quartet dirigeert
vqot groot orkest eigen werken
(gr.-ïJJ.
8 JT KRO. Uitvoering vaji de
requiem, van VerdJ door
soi^Jfv.,.^' Greot Omroepkoor en het
Orgio^porkestReuk. Spruit.
10.4011.05 4.VRO. Piano-improvlsa-
tïes door GeO'rge va» Reuesse.
1145—11.55 AvRO- Het eerste sextet
voor twee vloien, twee altviolen en
twee cell! van Brahms (gr.pl.).
FOLKLORE
3.45—4.00 AVRO. Cüanah Milner zingt
Jiddische volksliederen.
LICHTE MUZIEK
1.20—2.00 AVRO. „Op de plaat rust"
met een reportage van vliegtuigen die
door de geluidsbarrière gaart,
4.00—4.30 AVRO. De Zaaiers o.l.v. Jos
Cleber met zang van Mieke Teikamp,
8.05—8-30 AVRO- Teddy en Henk
Scholten in Scherzando.
9.15—10.15 AVRO.1 Alex de Haas laat
In zijn reeks „Klankomrankte levens"
ditmaal de aandacht vallen op de
Franse componist Vincent Scotto.
HOORSPELEN
1.10—1.30 KRO, „De Wadders".
5.305.50 VARA. „Het huls met de
gekroonde karnton".
8.309.15 AVRO. „Paul Vlaanderen".
DIVERSEN
10.30—12,00 en 5.00-5-30 VARA. Bob
Spaak met strijk en zet.
T elevisie
OM 11.00 's ochtends een uitzending
van een plechtige Hoogmis nit La
ren (N.-H-). Aansluitend, ong. 12.13
uur een film over de situatie onder de
katholieken in West- en Oost-Berlljn.
's Avonds om 8-00 uur de NCRV met
een TV-spei in teierecording ,.De eerst
geborene" van Chr, Fry. Aansluitend
(9.35) dagsluiting door ds. C. M- de
Om 10.80 uur het gemeenschappelijke I moet je iets gevén
„Sport in beeld".
berg,
oud mannetje te lezen, in een bruin
gekaft boek, dat al door vele han
den u?as gegaan Hij hield het dicht
bij zijn bril en prevelde de icoorden,
die hij ntoeijaam onderscheidde,
zachtjes voor »ich heen. Opeens sloeg
hij het boek' dicht, en zei:
„Neen",
Hij nam zijn bril aj, keek me met
half dichtgeknepen oogjes aan en
vervolgde, op het boek tikkend.'
„Dat is niks. Dat lees ik niet eens
uit. Dat breng ik zo weer terug naar
de bibliotheek. Wont daar ben ik lid.
op. Ik heb er een kaart vart. En een
kattelogus. Die draag ifc altijd bij
me
Hij haalde een dun, verfomfaaid
brochuretje uit 2#n zak en sloeg het
open.
„Kyk, schrijversnamen, die zeggen
me niks", sprak hij. ,Ja, Hetjermans
en Multatuli, die ken ik natuurlijk,
maar die zijn al lang geleden komen
te overlijden en daar z^n geen boe
ken meer van. Nou, de tegenwoordi
ge schrijvers, dat is voor mij alle
maal toetmem. Wat doe ik dus? Ik
ga af op de titel. Want elk boek heb
een titel, niet. Dat boek hier, dat
heet bijvoorbeeld: Edna, de droom
vrouw". Toen ik dat in de kattelogus
zag ,.£dna, de droomvrouw"
toen dacht ik ja, daar zou wel een
zeker divertissement in kunnen
schuilen. Maar nee
Hij schudde meewarig het grijze
hoofdje.
Weet u wat het bezvsaar van dit
boek is, meneer?" uroeg hij.
,Jk heb niet het flauwste vermoe
den", zei ifc.
„Dan zal ik het u vertellen", sprak
hij. „In de eerste plaats is het een
t*roI?jk werk. Nou houd ik niet fan
een vrolijk werk. Dat is niet naar
het leven. Ik heb het toch half uit
gelezen, wani je heb wel boeken, die
beginnen vrolijk, over mensen die
het goed' gaan en niks te mopperen
hebben, maar na twintig, dertig biad-
zijden begint de narigheid. Én dat
lees ik graag narigheid van ande
re mensen. Maar hier, in ,J2dna, de
droomvrouw", daar blijft het maar
vrolijk. Maar dat moet ik niet. Als
ifc voortdurend lees over mensen, die
zo'n lol in hun leven hebben, dan
word ik knorrig. Van afgunst."
Hij begon te bladeren in de cata
logus.
,Jk ben negen en zestig jaar oud",
zei hy, ,Jk heb mijn A.O.Wen. nog
een kleinigheidje er naast, maar als
je me vraagt: „Koos, sop jij vet?"
dan antwoord tic „Nee, lieve man.
Koos sopt niet vet". Als ik nou een
boek lees, dan wit ik dat het me te
vreden maakt. Nou staat hier bij
voorbeeld een werk, dat heet ,jDe
herberg met het hoefijzer". Dat zal
ifc nooit lezen. Ik heb mijn hele leven
in het cafébedrijf gewerkt, dus dan
ga ik niet lezen over een herberg.
Dat vertreedt me niet. Geen slagers
vrouw eet een bal gehafc. Dus dat is
niks. Maar hier staat een ander boek.
„Lord Gordon stierf". Dat zou ik,wel
willen proberen. Het gaat over een
lord, natuurlijk. Nou, een lord, ddt Is
een rijke man. Die woont in een
kasteel en als hij met z'n vingers
knipt, dan komt er een lakei en die
brengt hem een borreltje. Op zich
zelf vind ik het niet plezierig om
daar over te lezen, want ik heb geen
lakei en ik heb geen kasteel, dus het
maakt me niet tevreden dat een an
der 't wel heeft. Maar er staat: „Lord
Gordon stierf". Stierf! Dat betekent,
dat hij met al zijn centen toch kapot
ging en misschien tvel onder zeer
nare omstandigheden, anders zou er
geen boek aan gewijd zijn. Kijk, dat
wil ifc nou wel eens op mijn gemak
je lezenWant dan denk ik; „Ja bes
te man, je was dan wel Tijk, maar je
ging toch 7naar de pijp uit en Koos
is arm, maar die staat nog op z'n
pikkels". Begrijpt u wet? Over arme
mensen wil ifc ook wel lezen, maar
dan moeten ze armer zijn dan ik.
Zo echt in de goot liggen te kruipen
van narigheid. En vreselijke ziektes
krijgen. Ja, daar lees ik graag van.
Want als ik het dan uit heb, dan
denk ifc altijd; „Ach Koos, je hebt
het niet breed, maar zo erg is het
nou ook weer niet met je." Begrijpt
welIk zeg altijd een boek, 't
KRONKEL
(Advertentie l.M
„Niet direct moeilijkheden," riep
Moir vlot terug.
Een tweede stem vroeg verachte-
üV' Waarom nrobeer ie niet otn
Mevrouw Dillington-BIick bewoog
haar schouders onder hun bedekking
van zilvervos en draaide haar hoofd
tot ze in staat was de dokter in een
verstrooide blik te betrekken.
„Dt had hem niet gezien," gaf ze
toe en voegde erbij: „Nogal aardig.
Maar die anderen! Grote genade!
Niet mee bemoeien! Toch
„Er zijn ook nog officieren", merk
te de vriendin listig op. „Lieve kind!"
Ze keken elkaar aan en lachten
weer. Meneer en mevrouw Cuddy die
x vóór hen zaten hoorden hun gelach.
Met plotseling geritsel kwam een De cuótly's konden het dure parfum
rat te voorschijn en schoot over zijn van mevIonw Dillington-BIick rui-
schoenen. Hi] vloekte, struikelde en ken Door „un hoofden lichtelijk om
viel bijna opzij. je draaien konden ze haar spieget-
Het licht van zijn lantaarn schoot beeld in het vensterglas zien. als
dfWoen.enZ,o?d°enS \e pakkS grillig hrt slop binnen, waardoor êe'n fotomontage"die" voorbij de
Superintendent?
even een hooggehakte schoen met straatlantaarns en langs de gevels
"nnewpfet- -nat hnneri een voet erin zichtbaar werd Het van de donkere gebouwen zweefde.
I i, dopn mekker En ver- licht Mikkerde, hield stil en kwam ze konden spookachtig haar tanden
tSfiS' ,iin werk. Van de wet kroop,het langs 2lw, de veer op haar hoed. haar oor-
een been, waarbij een rode schram bellen, de orchideeen op haar volle
door een scheur in de nylonkous boezem en haar bontmantel,
zichtbaar werd. Het licht verschoof
en kwam tot stilstand op een massa
roïe namaakparels en verse bloemen
die over de borst van een dood meis
je verspreid lagen.
dween. 'n man alleen met zijn werk.
Nu begon hij in ernst te zoeken
naar het meisje Uit de bloemenwin
kel. Langs de kade waren veel don
kere hoeken. Hij liep langzaam liet
zijn lantaarn schijnen onder plat
forms, achter pakkisten, tussen ge
bouwen en opgestapelde vrachten en
over het donkere wateroppervlak,
waar onsmakelijke maar niet terza
ke doende dingen opdoemden.
Aan boord van de Farewell was
het nu stiller. Hij hoerde de luiken
an het voorschip sluiten en omhoog
HOOFDSTUK II
Inscheping
Mevrouw Cuddy verstijfde in haar
blauwe overjas en haar echtgenoot
glimlachte flauwtjes. Ook zij wissel
den blikken en dachten aan de bij
tende commentaren, die ze elkaar
zouden zeggen, wanneer ze in de be
slotenheid van hun hut waren.
Vóór de Cuddy's zat Katherine Ab
bott eenzaam, keurig eh beheerst.
Zij was een ervaren reizigster en
wist dat de eerste indrukken van
-li ut iiu^i ►Mv.-e,, v— naar de R°Fal Albert medepassagiers gewoonlijk door de
het schip geladen had, verdween in D^ks-. feiten worden achterhaald. Ze appre-
Daarin zaten tien passagiers, van c^-rle de rijke volle lach van me-
wie er zeven met de Cape Farewell vrouw Dillington-BIick en betreurde
zouden reizen, die om middernacht het weinige wat ze gehoord bad van
noar Zuid-Afrika znu vertrekken, 't accent van de Cudöv's- Maar haar
De rest bestond uit twee wegbren- voornaan:.-:v zorg ging op dat mo
gende vrienden, terwijl de laatste ment uit n^ar haar eigen gemak; ze
man de scheepsarts was. een nog had er een hekel aan om lastig ge-
jonge man, die alleen zat en zijn vallen te worden en ze had haar
ogen niet opsloeg van de bladzijden plaats midden in de bus gekozen, zo-
van een formidabel boek. ^at de mensen niet langs haar zou-
Zoals reizigers plegen te doen had- den strijken en ze ook niet in de
Op diezelfcu avond was om zeven
kon hij juist de' Blauwe Peter slap ^ur, val het Eustonstation
in de mist zien hangen. De ploeg, die
chip geladen had, verdween in
een van de loodsen en hun stemmen
vervaagden tot stilte.
Hij kwam weer bij de doorgang-
Ann dc andert kant daarvan stond Zuid-Afrika zou vertrekken,
dc taxi nog steeds te wachten. Toen
hij met de chauffeur naar de kade
gelopen was hadden ze snel gelopen;
nu ging hi,1 voetje voor voetje en ge
bruikte ziin lantaarn. Hij wist dat
oppervlakken, die in het donker en
de mist eruit zien als doorlopende r.
muren, in werkelijkheid de achter- den ook deze passagiers elkaar ter- tocht zat, wanneer het portier open
kanten van loodsen waren met ope
ningen ertussen, Er was een slop.
Een beetje verlegen slentert Robbie die avond
over de steiger waaraan de „Abel Tasman" ge
meerd ligt. Sanders ziet hem. „Hé jij zoek je
ïsts?" vraagt dc schipper. In zijn beste schoei»
Engels vraagt Robbie: ,.Eh ja, is mr. Wilson
soms aan boord?" Sanders schrikt, wanneer hij
deze naam hoort Hy «o
schuwt Fred Conway,
die? naar Wilson vraag:
betekenen „Laat die jongen h!*y-
Sanders!" zegt Conway. Even later hoort h:
at kan
Evu jongen,
t nou weer
it die Hollandse jongen hem te
.:i'U-lleu heeft. Een briefje in een fles. die hehv
maal aan de Nederlandse kust is aangespoeld?
Jïet is bijna niet te cekiven. Maar dan haalt Rob
bie het bewuste briefje te voorschijn en overhan-
i digt het nan Fred Conway.
sluiks opgenomen. Zij, die door ging. In gedachten ging ze de in*
v, vrienden begeleid werden, spraken houd van haar twee onberispelijk
dat in de doorgang uitkwam en daar met fluisterstemmen over degenen, gepakte koffers na. Ze reisde zeer
was het inde. daad pikdonker. Het die dat niet waren. ..licht", omdat ze een hekel had aan
„Mijn hemel!" riep mevrouw Dil- het „gedoe" met zware bagage. Met
één enkele uitzondering had ze niew
bij zich, wat niet absoluut noodzake-
Haar vriendin maakte een lichte lijk was. Ze dacht nu aan die uitzon-
erimas in de richting van de dokter dering. een foto in een lederen lust-
nu één minuut vóór midder-
I nacht en de Cape Farewell, die op lington-Bliek uit. „Eerlijk waar!
t het punt van afvaren stond, gaf een Niet eentje!"
i rauwe onverwachte stoot op de hoorn.
l Politieagent Moir had het gevoel of
[hij een stomp in zijn maag gekregen en trok haar wenkbrauwen op. „Niet
t had. zo slecht", mompelde zij. „Gezien?"
(wordt vervolgd)