Macmillan en Cliamberiain Aspirin Waterman's mmmim De eerstgeborene AMSTLEVEN Een lezer Mmmpo vm griep hoort in huis hoofdpijn mmÊÊÈÈStt Asthma-reportage liet vele vragen onbeantwoord Vanavond. SK AVONTO ...en morifeia Radio Waterman's evi§ moord aan boord NEVILLE CHAMHEHLAll*. die in de dertiger jaren het geloof aan de „vrede voor ome tijd zo hardnekkig poogde staande te hou den tegen alle letten en ontwikkelingen in. m gehandirapt door V ;j J r teu 5."* van e«l veilige conservatieve memier. beid.,n het Lagerhui, positie was onbedreigd: en juist omdat die zo onbedreigd was. was het onnodig en trouwen, ook „„voordelig, in het oom servaheve kamp zeer kritisch ol zeer ontevreden te zijn. De weg van de minste weerstand leek de meest aangewezene: het was een genoegen, een numster-preEtdent te volgen die zioti door sommige minder prettige dingen niet oet weerhouden om een vreedzame en gelukkige toekomst te voorspel- Jen. Nog toen de onweerswolk zieh reeds voor ieder die niet verblind wa, boven het continent samentrok, ondervond Chamberlain meer vertrouwen dan kritiek. De vooral door hem uitgelokte diplomatieke ontmoetingen aan de vooravond van de catastrofe waren een nerveus proberen om toch in s Hemelsnaam de illusie overeind te houden. Aan de moed van de Britten en hun bereidheid, in moeilijke tijden zpn- fC» j 3 r^Leling. te doen wat nodig is. hoeft, geen ogenblik te worden get wij. feld. Chamberlain en zijn aanhangers waren geerj lafaards en Macmillan "j" aanhangers zijn her evenmin. Maar wanneer zijn de tijden moei lijk. riet merkwaardige nu is. dat een comfortabele conservatieve meerder heid in het parlement steeds min of meer gebmiwd is op de wensdroom, dat alles goed gaat omdat de verstandige mensen, die het land leiden, ook internationaal de invloed bezitten en de eerbied ondervinden welke de grote Britse natie toekomt. De roep welke indertijd (in Engeland) uitging van Chamberlain, berustte niet op de mening, dal hij een soort wonder man was: ze berustte eenvoudig op bet feil dat men hem voor wijzer en invloedrijker hield dan de staatslieden elders En met Macmillan is liet niet anders gesteld. Hij geldt in zijn land als bij uitstek voor de man. die de wereld uit h33r henaitwcnissen kan redden. ER wornt in deze dagen veel kritiek geoefend op de Gatille, die zo eigengerpid te werk gaat en zijn eigen bedoelingen met en. zijn eigen tijdschema voor dc eeriang te houden topconferentie heeft. Speciaal een groot deel van de Britse pers heeft de laatste weken met veel vertoon van verontwaardiging over nem de <?taf gebroken. Wat ver beeldt deze man zich? War betekent dat land. van welks grootheid en glorie hij zo onophoudelijk iedereen wil doordringen, in werkelijkheid? Nu, wij hebben geen behoefte, het voor de Gaulle op te nemen of te ontkennen. dat de Britse natie betrouwbaarder en bestendiger is dan de Franse. Maar j bet is natuurlijk onzin om bet zo te stellen, ,iat bet optreden van de Caullr een bedreiging is van de fraaie vooruitzichten op meer veiligheid en nicer vertrouwen en meer roenadering, die Marrnillan door zijn bovenmatig ver standig optreden heeft geopend. Niet waar. Marrnillan strekt de wereld de reddende hand toe. en dan komt de Gaulle die in zijn Gallische kortzichtig heid en eigendunkelijkheid het schouwspel en kansen bederft. Zo. inderdaad, is het in een deel van de Britse pers voorgesteld. Ter voorkoming van misverstand zij uitdrukkelijk vastgesteld dat wij de kritieke jaren voor Hitler's oorlog niet willen vergelijken met de huidige tijd. Maar er staat toch wel het een en ander op het spel. De houding van de' Gaulle verdient geen bewondering, maar de Britten moeten toch ook 2eer oppassen met de indruk te wekken, dat de dadels van Hassan groter zijn dan. ze zijn. Chamberlain leefde in een wereld van illusies, en men krijgt de indruk, dat Macmillan zich ook niet geheel heeft kunnen onttrek ken aan de werking van zijn etgen verkiezingspropaganda, die hem tot de Man van het Verlossende Woord en de Verlossende Daad heeft, gemaakt. Macmillan is niet groter dan hij is. en Engeland is het evenmin. En dc internationale toestand is moeilijker, dan past in het optimisme der Britse conservatieven. ER is ook we] bezinning in Groot-Brittannië. De Guardian, schrij vend over de Gaulle en het komend hezoek van Cbroesitsjew aan Parijs, merkt op dat .Macmillan wel wat erg veel naar Amerika heeft gekeken en wat erg weinig naar het vasteland. De fout van Macmillan is (zegt de Guardian), dat hij de landen aan de overkant van Noordzee en Kanaal heeft beschouwd als bondgenoten van de tweede rang. En de Daily Telegraph, conservatief maar niet meehuilend met de wolven in het bos, steekt een beetje de draak met de propaganda voor de topcon ferentie. die Macmillan bij de verkiezingen zoveel baat heeft gebracht. Niemand is geholpen, zegt het blad. met een gesprek om bet gesprek. Het komt niet óp praten aan, bet komt aan op daden, nodig om de kracht van het Westen te versterken en de afzonderlijke landen weer het gevoel te geven, dat men één van dóel en één van zin is. Er moet wat bereikt worden, zegt de Daily Telegraph, hetgeen iets geheel anders is dan het houden van conferenties om der zei ver wille. Het is een geluid, dat zeer nuttig is en dat kan bij dragen tot het besef, dat zonder Westelijke overeenstemming in hoofdzaken het tamelijk zinloos is, met de Russen aan «én tafel te gaan zitten. En als de overeenstemming dit jaar niet wordt bereikt, dan kan de conferentie geheel los van de activiteiten van de Gatille Ook maar beter tot een gunstiger tijdstip volgend jaar wor den uitgesteld. Met het forceren van besprekingen door de regering Mac- mill an schiet de wereld even weinig op als indertijd met het forceren van besprekingen door de regering-Chamherlain. (Advertentie 2.M.J 39 DF, TV-toneelavond, die de kijkers i a'onderdo:p onthouden bleef door j blijkbaar onoverkomelijke moeilijk' j heclen kannen zij zondagavond inlm- lentemmeer de NCRV in teterecor- ding een optoerinp laat zien van het spel „De Eerstgeborene" ran tie 52- jarige Britse auteur Christopher Fry. Het is een spel in versvorm, in oncfi taal overgezet door Bert Voe- Slotscène uit ..He eerstgeborene" va» Fry dat de NCRV-TV mor- 1 genavond in telerccording op het scherm brengt. Het sterven van de zoon van de farao. V.l.n.r. 3Io- zes (Robert de Vries), farao's 1 dochter Teusret (Simone Roos- j kens), de farao (Johan Schmltz), de zoon Ramses (Manfred de Graaf) en farao's zuster Anath (Loudi Nijhwff) De tijd van handeling -is .'?P0 jaar ivior de christelijke jaarte'.iing, de plaats van handeling: Egypte kort uoor de uittocht der Joden onder leiding van Mozes. Mozes is opgegroeid aan het hof van de farao. Seti de Tweede. Deze onderdrukt en vervolgt de Joden, die voor hem slechts slaven zijn, Man geworden is Mozes zich be- i wusL van zijn roeping de Joden te j sterven, zoals Egypte al eerder ge- is uitgesloten. Mozes weet zich ge steund in zijn. onverzettelijkheid door de kracht v.-n zijn geloof. Heeft God hern. niet gesproken van de pla gen die over Egypte zullen komen als de farao weigert de Joden te la ten gaan" De plagen komen. De eerstgeborenen in de Egyptische gezinnen moeten leiden naar het beloofde land. Hij staat nu lijnrecht en onverzettelijk tegenover de farao. Een compromis Arfuertentic f A2J ïeisterd is door andere plagen: do duisternis, dc sprinkhanen, de hagel, de bloederige Nijl. Een van die eerstgeborenen is Earns es. zoon van de farao. Mozes heeft hem van kind af gekend, hij houdt van hem als van een broeder en zijn dood voor de verlossing van het Joodse volk is voor de profeet Mn zes een zware slag. Vooral door- Hot Ramses. die geestelijk aan de zijde der Joden staat, de tirannie van zijn vader verwerpt en bereid is het tot een openlijk conflict met de farao te laten komen. Deze onaf wendbare dood loutert Mozes van agitator tot dienaar van God en zijn volk. Fry heeft de eerste schets voor dit stuk opgezet in de dertiger jaren toen de Jodenvervolging in Duits land woedde en hij heeft het vol tooid in 1947. EK komen twaalf personen in voor. Centraal staan hierin Mo- zes (Robert de Vries) en de farao (Johan Schmitz). De dood van de zoon van de farao, Ramses (Manfred de Graaf) roept de dramatische ont- .f knoping op. •Van de nevenfiguren noemen we Shendi (Hans Cuieman) Jood, neef van Mozes, die het in dienst van de -Egyptenaren voor de wind gaat en tegenover zijn volk de partij van de onderdrukkers kiest. Dan Mirjam tLous Hensen) de zuster van Mozes, die diens onverzettelijkheid vreest, en zich liever zou schikken in de onderdrukking. De schrijver laat haar zeggen, ter verklaring van de vervolgingen: „Wij t Joden) hebben in ons bloed een wildgcur. Daar komen de jagers op af." Dan Teusret (Simone Rooskens) de zuster van Ramses aan wie. ver diept in onbenulligheden, het drama ontgaat en Anath (Loudi Nijhoff de zuster van de farao, die Mozes des tijds vond in het mandje in de Nijl, van hem is gaan houden en die hem nu vreest. W.Jnn. GISTEREN was het in de TV zo'n avondje dat bijna model had kunnen staan voor de grapjes van Wim Kon over „blijven kijken omdat het misschien nog wel beter wordt." Bijna toepasselijk zeiden we, om dat het onderwerp van de medische reportage over de asthma, hoe wei nig boeiend ook voor de camera ge bracht, in Zichzelf (helaas) zo be langrijk is dflt we er desondanks naar blevm kfjkeif.en luisteren. En evenminvotTen we de neiging op- kuiwew' het toestel af te zetten als Jan Cottaar met ons in de sport duikt. Over de eerste twee rubrieken, Gastenboek en Testplaat zwijgen we liever. Voor medische reportages heeft de VPRO met dokter Van Swol een norm gesteld. Vóór 'diens uitzendin gen over b.v. hardhorenden en spas tische kinderen begonnen, wisten we van die onderwerpen beslist niet meer dan gisteravond over asthma. Na afloop hadden die vorige keren de indruk er iets van te hebben op gestoken. Over asthma; de verschil lende vormen van deze ziekte, de gedragingen der patiënten, de con sequenties ervan op het gezinsmilieu, wenken wellicht ook aan ouders en opvoeders die de verantwoordelijk heid dragen voor kinderen met asth- mattsche verschijnselen weten we nu nauwelijks meer dan gisteren vóór de uitzending. Is het waar dat verandering van lucht gunstig op de patiënt kan wer ken? is het waar dat er een neuro logische vorm van asthma bestaat? Is het waar dat de harmonie of dis harmonie in het gezin een belangrij ke rol speelt? Hoe moet het ver klaard worden dat patiënten ongun- stig reageren op huisdieren, zoals bijvoorbeeld katten. Allemaal vragen, waarop we graag een antwoord, al zou dat niet volle dig hebben kunnen zijn, hadden ge kregen. Soms ook ontging ons het gespro kene door te krachtige bijgeluiden. W.Jnn. ERNSTIGE MUZIEK 7.30—8.30 KRO. In Populaire Klassie ken (verken van J. S. Bach, stamitz en Hay dn (gr.pl.). OPERA 6.28—7.0fl VARA. Solisten, het Radio koor en bet Promenade-orkeat oJ.v- Benedict Silherman spelen fragmenten alt II Trovatore en I Lombardi van Verdi, LICHTE MUZIEK 8.30—840 KRO. Cafê-rhantant l'Hu- meurop. 10. ld10.30 VARA. Schtj venspeurder laat-oude gram.platen horen. HOORSPELEN 9.40—10.10 VARA. „De Z 69", GESPROKEN WOORD 9.109.20 KRO, Politieke commentaar door de heer Verhoeven, 10.4010.55 VARA, Politieke commen taar door de heer Voskuil. DIVERSEN 8.859.15 VARA. Amusementsprogram ma „Week uit-week in". 9.15—9.40 VARA. Het radio-spelletje „Het hangt aan de muur". 9.20—10.25 KRO. Amusementsprogram ma „Tierelantijnen". T elevisie Vanavond van s.30—6.30 uur een Eurovisie-uitzending uit de Duitse stad Worms t.g.v. Hervormingsdag. Om S.otl NTS-joUrnaal en weerover- zicht. Aansluitend (8.20) een AVKQ- programma. Dit omvat: 8.20 Televizier; 8.30 Het tweede optreden van de magiër Chan Canasta (Telerecording die gemaakt is toen hij op 3 oktober in de studio was voor zijn eerste optreden) 9.00 De Weekendshow met Johnny Kraaykamp als gastheer en m.m.v. ar tiesten uit Nederland, Argentinië, Frank rijk, Engeland en Duitsland, Radio j n de dierentuin rat, op een banfc- je, vlak tegenover de apen berg, (Advertentie IM.) DE VOL6ENOE PAO tN PAPUS jEZÈLLÏÖE HE&SBN we TtfEN SAN 0E2INO ZUS& BEN JE fck OAT CAROL VAN JE HÜDQr. CHARLE4>? PAT POE WEL, ÉN IK WIE JE QE KOMENPE N ELKE DrvrMOETEN.- EJCÈNI/JK half i/ezLocFa IVctl JE v NOö HOE VER. hie FP IK OP JE WA& CAPÖl?'T 16 NOö zteedz wier ovbx, MÉE?K IK EN NA PIE TWEE WEKEN, ANGELA Tv LfifiTJE WAGEN MHflR HIER... KK'JGT EEN flffflTö BUREAU niEl.,fiHftK DECOMf MDMRD WIL Eenï Merrn LIE PRflltN hhnd?we etoen NlËTHf)S?D W0CKD wor DOEM WE HOU BERLIJN West-Berlijn zal om- iEtreeks 1965 een kernenergiecentrale hebben met een capaciteit van 150.000 j Kw. Burgemeester Brandt zou dit j project donderdag in Brussel hebben t besproken met functionarissen van Euratom. Gehoopt wordt dat de V.S. veertig procent zullen bijdragen van 1 de kosten die geschat worden op- f 230 miljoen mark. ERNSTIGE MUZIEK z.20—3.30 AVRO. Het Kadiokamerorkest o.l.v. Maurtts v. d. Berg speelt met de pianist Daniël Barenboïm werken van Handel. Mozart en Ropaertz. 2.38—3.00 KRO. De cellist SamueJ Brilt en de pianist IWarinus Flipse spe len werken van Fauré en Orthel. 3.254.00 KRO. John Lewis, leider van het Modem Jazz quartet dirigeert vqot groot orkest eigen werken (gr.-ïJJ. 8 JT KRO. Uitvoering vaji de requiem, van VerdJ door soi^Jfv.,.^' Greot Omroepkoor en het Orgio^porkestReuk. Spruit. 10.4011.05 4.VRO. Piano-improvlsa- tïes door GeO'rge va» Reuesse. 1145—11.55 AvRO- Het eerste sextet voor twee vloien, twee altviolen en twee cell! van Brahms (gr.pl.). FOLKLORE 3.45—4.00 AVRO. Cüanah Milner zingt Jiddische volksliederen. LICHTE MUZIEK 1.20—2.00 AVRO. „Op de plaat rust" met een reportage van vliegtuigen die door de geluidsbarrière gaart, 4.00—4.30 AVRO. De Zaaiers o.l.v. Jos Cleber met zang van Mieke Teikamp, 8.05—8-30 AVRO- Teddy en Henk Scholten in Scherzando. 9.15—10.15 AVRO.1 Alex de Haas laat In zijn reeks „Klankomrankte levens" ditmaal de aandacht vallen op de Franse componist Vincent Scotto. HOORSPELEN 1.10—1.30 KRO, „De Wadders". 5.305.50 VARA. „Het huls met de gekroonde karnton". 8.309.15 AVRO. „Paul Vlaanderen". DIVERSEN 10.30—12,00 en 5.00-5-30 VARA. Bob Spaak met strijk en zet. T elevisie OM 11.00 's ochtends een uitzending van een plechtige Hoogmis nit La ren (N.-H-). Aansluitend, ong. 12.13 uur een film over de situatie onder de katholieken in West- en Oost-Berlljn. 's Avonds om 8-00 uur de NCRV met een TV-spei in teierecording ,.De eerst geborene" van Chr, Fry. Aansluitend (9.35) dagsluiting door ds. C. M- de Om 10.80 uur het gemeenschappelijke I moet je iets gevén „Sport in beeld". berg, oud mannetje te lezen, in een bruin gekaft boek, dat al door vele han den u?as gegaan Hij hield het dicht bij zijn bril en prevelde de icoorden, die hij ntoeijaam onderscheidde, zachtjes voor »ich heen. Opeens sloeg hij het boek' dicht, en zei: „Neen", Hij nam zijn bril aj, keek me met half dichtgeknepen oogjes aan en vervolgde, op het boek tikkend.' „Dat is niks. Dat lees ik niet eens uit. Dat breng ik zo weer terug naar de bibliotheek. Wont daar ben ik lid. op. Ik heb er een kaart vart. En een kattelogus. Die draag ifc altijd bij me Hij haalde een dun, verfomfaaid brochuretje uit 2#n zak en sloeg het open. „Kyk, schrijversnamen, die zeggen me niks", sprak hij. ,Ja, Hetjermans en Multatuli, die ken ik natuurlijk, maar die zijn al lang geleden komen te overlijden en daar z^n geen boe ken meer van. Nou, de tegenwoordi ge schrijvers, dat is voor mij alle maal toetmem. Wat doe ik dus? Ik ga af op de titel. Want elk boek heb een titel, niet. Dat boek hier, dat heet bijvoorbeeld: Edna, de droom vrouw". Toen ik dat in de kattelogus zag ,.£dna, de droomvrouw" toen dacht ik ja, daar zou wel een zeker divertissement in kunnen schuilen. Maar nee Hij schudde meewarig het grijze hoofdje. Weet u wat het bezvsaar van dit boek is, meneer?" uroeg hij. ,Jk heb niet het flauwste vermoe den", zei ifc. „Dan zal ik het u vertellen", sprak hij. „In de eerste plaats is het een t*roI?jk werk. Nou houd ik niet fan een vrolijk werk. Dat is niet naar het leven. Ik heb het toch half uit gelezen, wani je heb wel boeken, die beginnen vrolijk, over mensen die het goed' gaan en niks te mopperen hebben, maar na twintig, dertig biad- zijden begint de narigheid. Én dat lees ik graag narigheid van ande re mensen. Maar hier, in ,J2dna, de droomvrouw", daar blijft het maar vrolijk. Maar dat moet ik niet. Als ifc voortdurend lees over mensen, die zo'n lol in hun leven hebben, dan word ik knorrig. Van afgunst." Hij begon te bladeren in de cata logus. ,Jk ben negen en zestig jaar oud", zei hy, ,Jk heb mijn A.O.Wen. nog een kleinigheidje er naast, maar als je me vraagt: „Koos, sop jij vet?" dan antwoord tic „Nee, lieve man. Koos sopt niet vet". Als ik nou een boek lees, dan wit ik dat het me te vreden maakt. Nou staat hier bij voorbeeld een werk, dat heet ,jDe herberg met het hoefijzer". Dat zal ifc nooit lezen. Ik heb mijn hele leven in het cafébedrijf gewerkt, dus dan ga ik niet lezen over een herberg. Dat vertreedt me niet. Geen slagers vrouw eet een bal gehafc. Dus dat is niks. Maar hier staat een ander boek. „Lord Gordon stierf". Dat zou ik,wel willen proberen. Het gaat over een lord, natuurlijk. Nou, een lord, ddt Is een rijke man. Die woont in een kasteel en als hij met z'n vingers knipt, dan komt er een lakei en die brengt hem een borreltje. Op zich zelf vind ik het niet plezierig om daar over te lezen, want ik heb geen lakei en ik heb geen kasteel, dus het maakt me niet tevreden dat een an der 't wel heeft. Maar er staat: „Lord Gordon stierf". Stierf! Dat betekent, dat hij met al zijn centen toch kapot ging en misschien tvel onder zeer nare omstandigheden, anders zou er geen boek aan gewijd zijn. Kijk, dat wil ifc nou wel eens op mijn gemak je lezenWant dan denk ik; „Ja bes te man, je was dan wel Tijk, maar je ging toch 7naar de pijp uit en Koos is arm, maar die staat nog op z'n pikkels". Begrijpt u wet? Over arme mensen wil ifc ook wel lezen, maar dan moeten ze armer zijn dan ik. Zo echt in de goot liggen te kruipen van narigheid. En vreselijke ziektes krijgen. Ja, daar lees ik graag van. Want als ik het dan uit heb, dan denk ifc altijd; „Ach Koos, je hebt het niet breed, maar zo erg is het nou ook weer niet met je." Begrijpt welIk zeg altijd een boek, 't KRONKEL (Advertentie l.M „Niet direct moeilijkheden," riep Moir vlot terug. Een tweede stem vroeg verachte- üV' Waarom nrobeer ie niet otn Mevrouw Dillington-BIick bewoog haar schouders onder hun bedekking van zilvervos en draaide haar hoofd tot ze in staat was de dokter in een verstrooide blik te betrekken. „Dt had hem niet gezien," gaf ze toe en voegde erbij: „Nogal aardig. Maar die anderen! Grote genade! Niet mee bemoeien! Toch „Er zijn ook nog officieren", merk te de vriendin listig op. „Lieve kind!" Ze keken elkaar aan en lachten weer. Meneer en mevrouw Cuddy die x vóór hen zaten hoorden hun gelach. Met plotseling geritsel kwam een De cuótly's konden het dure parfum rat te voorschijn en schoot over zijn van mevIonw Dillington-BIick rui- schoenen. Hi] vloekte, struikelde en ken Door „un hoofden lichtelijk om viel bijna opzij. je draaien konden ze haar spieget- Het licht van zijn lantaarn schoot beeld in het vensterglas zien. als dfWoen.enZ,o?d°enS \e pakkS grillig hrt slop binnen, waardoor êe'n fotomontage"die" voorbij de Superintendent? even een hooggehakte schoen met straatlantaarns en langs de gevels "nnewpfet- -nat hnneri een voet erin zichtbaar werd Het van de donkere gebouwen zweefde. I i, dopn mekker En ver- licht Mikkerde, hield stil en kwam ze konden spookachtig haar tanden tSfiS' ,iin werk. Van de wet kroop,het langs 2lw, de veer op haar hoed. haar oor- een been, waarbij een rode schram bellen, de orchideeen op haar volle door een scheur in de nylonkous boezem en haar bontmantel, zichtbaar werd. Het licht verschoof en kwam tot stilstand op een massa roïe namaakparels en verse bloemen die over de borst van een dood meis je verspreid lagen. dween. 'n man alleen met zijn werk. Nu begon hij in ernst te zoeken naar het meisje Uit de bloemenwin kel. Langs de kade waren veel don kere hoeken. Hij liep langzaam liet zijn lantaarn schijnen onder plat forms, achter pakkisten, tussen ge bouwen en opgestapelde vrachten en over het donkere wateroppervlak, waar onsmakelijke maar niet terza ke doende dingen opdoemden. Aan boord van de Farewell was het nu stiller. Hij hoerde de luiken an het voorschip sluiten en omhoog HOOFDSTUK II Inscheping Mevrouw Cuddy verstijfde in haar blauwe overjas en haar echtgenoot glimlachte flauwtjes. Ook zij wissel den blikken en dachten aan de bij tende commentaren, die ze elkaar zouden zeggen, wanneer ze in de be slotenheid van hun hut waren. Vóór de Cuddy's zat Katherine Ab bott eenzaam, keurig eh beheerst. Zij was een ervaren reizigster en wist dat de eerste indrukken van -li ut iiu^i ►Mv.-e,, v— naar de R°Fal Albert medepassagiers gewoonlijk door de het schip geladen had, verdween in D^ks-. feiten worden achterhaald. Ze appre- Daarin zaten tien passagiers, van c^-rle de rijke volle lach van me- wie er zeven met de Cape Farewell vrouw Dillington-BIick en betreurde zouden reizen, die om middernacht het weinige wat ze gehoord bad van noar Zuid-Afrika znu vertrekken, 't accent van de Cudöv's- Maar haar De rest bestond uit twee wegbren- voornaan:.-:v zorg ging op dat mo gende vrienden, terwijl de laatste ment uit n^ar haar eigen gemak; ze man de scheepsarts was. een nog had er een hekel aan om lastig ge- jonge man, die alleen zat en zijn vallen te worden en ze had haar ogen niet opsloeg van de bladzijden plaats midden in de bus gekozen, zo- van een formidabel boek. ^at de mensen niet langs haar zou- Zoals reizigers plegen te doen had- den strijken en ze ook niet in de Op diezelfcu avond was om zeven kon hij juist de' Blauwe Peter slap ^ur, val het Eustonstation in de mist zien hangen. De ploeg, die chip geladen had, verdween in een van de loodsen en hun stemmen vervaagden tot stilte. Hij kwam weer bij de doorgang- Ann dc andert kant daarvan stond Zuid-Afrika zou vertrekken, dc taxi nog steeds te wachten. Toen hij met de chauffeur naar de kade gelopen was hadden ze snel gelopen; nu ging hi,1 voetje voor voetje en ge bruikte ziin lantaarn. Hij wist dat oppervlakken, die in het donker en de mist eruit zien als doorlopende r. muren, in werkelijkheid de achter- den ook deze passagiers elkaar ter- tocht zat, wanneer het portier open kanten van loodsen waren met ope ningen ertussen, Er was een slop. Een beetje verlegen slentert Robbie die avond over de steiger waaraan de „Abel Tasman" ge meerd ligt. Sanders ziet hem. „Hé jij zoek je ïsts?" vraagt dc schipper. In zijn beste schoei» Engels vraagt Robbie: ,.Eh ja, is mr. Wilson soms aan boord?" Sanders schrikt, wanneer hij deze naam hoort Hy «o schuwt Fred Conway, die? naar Wilson vraag: betekenen „Laat die jongen h!*y- Sanders!" zegt Conway. Even later hoort h: at kan Evu jongen, t nou weer it die Hollandse jongen hem te .:i'U-lleu heeft. Een briefje in een fles. die hehv maal aan de Nederlandse kust is aangespoeld? Jïet is bijna niet te cekiven. Maar dan haalt Rob bie het bewuste briefje te voorschijn en overhan- i digt het nan Fred Conway. sluiks opgenomen. Zij, die door ging. In gedachten ging ze de in* v, vrienden begeleid werden, spraken houd van haar twee onberispelijk dat in de doorgang uitkwam en daar met fluisterstemmen over degenen, gepakte koffers na. Ze reisde zeer was het inde. daad pikdonker. Het die dat niet waren. ..licht", omdat ze een hekel had aan „Mijn hemel!" riep mevrouw Dil- het „gedoe" met zware bagage. Met één enkele uitzondering had ze niew bij zich, wat niet absoluut noodzake- Haar vriendin maakte een lichte lijk was. Ze dacht nu aan die uitzon- erimas in de richting van de dokter dering. een foto in een lederen lust- nu één minuut vóór midder- I nacht en de Cape Farewell, die op lington-Bliek uit. „Eerlijk waar! t het punt van afvaren stond, gaf een Niet eentje!" i rauwe onverwachte stoot op de hoorn. l Politieagent Moir had het gevoel of [hij een stomp in zijn maag gekregen en trok haar wenkbrauwen op. „Niet t had. zo slecht", mompelde zij. „Gezien?" (wordt vervolgd)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1959 | | pagina 1