Feestelijke Klein
Lemmon verdwaalt
in knuffelflat
m
D
W
I
FILM
Rode duivels
van Kozara
Knap debuut
van Bernardo
Bertolucci
i Bindmiddel
Beeldrijk
Spaniel
ONGESTOORD GENIETEN VAN UW TV C0UZY
Overzicht van werk
in Schiedam
Centraal
Cineac-beurs
Cinerama
Colosseum
Corso
Grand
Harmonie
Kriterion
Lumière
Metro
Prinses
Rex
Studio '62
Thalia
't Venster
Victoria
THRILLER VAN
RENE CLEMENT
Tiener finale
in Odeon
90
Verbroedering op
planeet Mars
*°td
'j Beeldende kunst in Rijnmond"
HELEMAAL FRANS
DIRECT REALISME
DICHTERLIJKE NATUUR
Vrijgezellen willen
huurmachti gingen
Bagi'6 - vrijdag 12 februari 1965
Noodlanding op Mars Scien
ce ftcllon-geval met een „mooie"
boodschap. Nieuw,
Rode duivels van Kozara.
Film over he Joegoslavische ver
zet tegen de Duitsers, Nieuw,
Kool der Liefde Matige
Thriller van René Clement. Nieuw,
Circus wereld. Boriend on spec
taculair beeld van clrcusleve.
Prolongatie.
Eddie In volle vaart. Vrij tam
uitgevallen werkje van Eddle
Constantino. Reprise.
My fair lady. Fraaie verfilming
van de musical waarin Rex Har
rison de show steelt. Prolongatie.
Irma la Doucc. Sprankelende
komedie von Billy Wilder met
als stralend middelpunt Shirley
Maclalne. Prolongatie.
Escorte des doods. Avonturen
film met veel knokwcrk, Reprise
t.e,m. zondag.
VUf gebrandmerkte vrouwe».
Dramatisch geval met o.a, Sllvano
Mangano. Reprise. Van maand,
tun, woensdag.
Alles France! Klucht van Ho-
bert - „La belle Amérlcaln" -
Dhéry. Prolongatie.
De knuffelflat. Komedie waarin
op Amerikaanse wijze om de hete
(sox) brij wordt heengelopen.
Nieuw.
Okinawa. Redelijke oorlogsfilm
Reprise.
Tares Bul ba. Spektacuiair
avonturenverhaal. Reprise.
The last Blitzkrieg. Niet bijzon
der geslaagde oorlogsfilm. Repri
se.
De man van Blo. Fraaie avontu
renfilm van Philippe de Broca
met ln de hoofdrol Jean-F.aul
Belmondo. Reprise.
The Carpetbaggers. Groots op
gezet zekenepos met melodrama
tische trekken. Prolongatie.
La commare secoa. Boelend de
buut van regisseur Barnardo Bur-
to-Luccl, Nieuw.
Te rUk om loa te lopen. Ouder-
houdende komedie van Shirley
Maclalne als een meisje dat haars
ondankè steeds rijker wordt.
Reprise.
(Advertentie 2.M.J
Ver/ovfnwr/ngen
WiWKELCtNTWUM BINNENWEGQ TEL I1.5C.1S - R
La commare
Bij een speelfilm
debuut moet een regisseur tonen
dat hij een zuiver oog voor de film
en een scherpe kijk op mensen
heelt, de spelregie beheerst, de
juiste sfeer kan scheppen bij het
onderwerp, volledig vertellen kan,
gevoel voor drama bezit en iets
oorspronkelijks te zeggen heeft.
Als hij over werkelijk talent be
schikt zal hij daarin slagen, maar
het komt zelden voor dat hij de
eerste de beste keer al die moei
lijk te realiseren onderdelen ver
enigt tot een evenwichtig geheel.
Film is een kunst die uit de beelden
spreekt en bijna iedere jonge regisseur
geeft dit feit een te zwaar accent, In
wezen zijn die beelden secundair. Ze
zijn hel middel waarmee een belevenis
voelbaur moet worden gemaakt. Zodra
de film zich als artistiek middel daar
van losmaakt, wordt het op het doek
zichtbaar topzwaar.
Omdat een jong talentvol regisseur
zijn hand in de eerste plaats pleegt te
tonen aan voorgangers die hij bewon
dert of dia naar zijn smaak te veel zijn
vastgelopen in het functionele filmen,
la hij licht geneigd tot het te spectacu
laire, dat het evenwicht verstoort,
maar tegelijkertijd boeit door de felle
bezieling die eruit spreekt. Duidelijker
dan het hier in woorden te vangen is
blijkt dit alles uit de eerste film van de
jongo Italiaan Bernardo Bertolucci
„Het gebeurde aan de Tiber" (La com
mare secca), die deze week de aan
dacht vraagt en ruimschoots verdient.
Aan het talent van Bertolucci twijfelt
men geen moment. In de eerste beel
den van zijn film al herkent men het,
met het aangename gevoel in de bios
coop eindelijk weer eens Iets te zien
dat do naam film werkelijk verdient
zonder dat de naam van de regisseur
dat bij voorbaat beloofde. In het laat
ste geval herkent men de stijl: hier er
vaart men wat nieuws. Iets interessan-
tors is er op het doek niet te koop.
(Advertentie 1.M-)
CINEAC-BEUR5
Een van de opmerkelijke scène» uit
het begin van Bernardo Bertolucci'»
„La commare aecca", die van veelbelo
vend talent getuigt.
In de zomermaan
den van 1042 omsin
gelden 60.000 Duitse soldaten en Joego
slavische nazi's de berg Koraza. Daar,
over een oppervlakte van 200 vierkante
kilometer, was de grote concentratie
van Joegoslavische verzetstrijders.
Met 3500 partizanen verdedigden zij
niet alleen de berg, maar ook de levens,
van 00.000 gevluchte oude mannen en|
vrouwen, kinderen en gewonde verzet
strijders.
Onder regie van Veljko Bulajic is
deze heroïsche strijd op aanvaardbare
wijze in beeld gezet, meer als een ge
denkteken voor de partizanen dan als
een filmische prestatie. Daarom was
het vrijwel onvermijdelijk dat de
Duitsers soms op een absurde karika
turale manier getekend werden en
schanddaden moesten bedrijven die on
der do gegeven oorlogsomstandigheden
onmogelijk zijn. Tegenover hen
staan de verzetstrijders die allen van
een enorm nobele inborst blijk geven,
Dit gebrek aan enig streven naar ob-
iectlvlteit maakt de film er niet ster-
;er op, maar dat kan men in dit geval
ook nauwelijks eisen.
VOALS Indertijd vele jonge regis-
seurs van dc nouvelle vague be
dient Bertolucci zich van een schijn
baar eenvoudig, aan misdaad en thril
ler verwant onderwerp. In eon park ln
Rome is een prostituee vermoord. De
vraag lijkt aanvankelijk slechts wie het
gedaan kan hebben en men hoort
zichtbaar nerveuze verdachten en ge
tuigen ondervragen. Het wordt al
Souw duidelijk aat het antwoord op
ie vraag bijzaak Is en dat het thriller
element slechts bindmiddel Is van een
scenario, dat rond wil kijken ln Ver
schillende milieus en daarbij meer oog
heeft voor het karakter van de ver
dachten dan voor hun schuld. Goed
beschouwd ls het een novellenfilm,
waarbij het niet gaat om de verhaal
tjes, maar om het gedrag van de men
sen, die bij het onderzoek onder de
loop worden genomen.
De vondst van het scenario van Pao
lo Pasollnl ls dat die spanningsfactor
rond de moord toch gehandhaafd blijft
doordat „La commare secca" steeds te
rugkeert naar hot openblik, waarop de
vermoorde haar kamer verliet om in
het park te gaan tippelen. Een plotse
ling losbarstende onweersbul in de na
middag, waarvoor men de verdachten
stuk voor stuk ziet schuilen betekent
steeds de inzet van een nieuwe fase in
het onderzoek.
1.1 ET begin van de lilm is te beeldrijk
H en vaak ook te expressionistisch,
maar men ervaart clan al Bertolucci's
oorspronkelijke aanpak. Er zijn andere
gedeelten in de film, waar hij te sterk
teruggrijpt op de verworvenheden van
het neo-realisme, die hij te weinig
vernieuwt, zoals bijvoorbeeld Bolognl-
nl in zijn debuut „Later zul je dansen".
Het beste deel van de film gaat over
een soldaat, die voor de moord door
Rome heeft gezworven om met de
meisjes aan te pappen en 's avonds ln
slaap viel op een bank in het park
waar de misdaad werd gepleegd, per-
toluccl is in dit fragment een op alle
punten bekwaam speelfilmregisseur.
Het schuilen voor de bul onder het
viaduct is voortreffelijk van sfeer en
de beelden zijn daar volkomen inhe-l
rent aan de belevenis. Ook als spelre-
gisseur is hij hier op zijn best. In korte
tijd leert men die rol volledig kennen.
Bij de ontknoping overtuigt de film
minder. Het karakter van de moord
blijft onduidelijk. Wel weet Bertolucci
de steer van zijn gegeven knap vast te
houden. De opnamen van de mensen in
het park zijn bijzonder geslaagd.
„La sommare secca" maakt ons be
nieuwd wat deze regisseur zal pres
teren met een compacter onderwerp.
Als men zich dat afvraagt komt er
twijfel op, want Bertolucci's kijk op
het leven is wel scherp, maar zijn en-
Ruim een jaar gele
den Heten we in een
artikel Jack Lemmon aan het
woord over zijn „onwaarschijn
lijke" geluk als filmacteur. Lezers
met een puik geheugen zullen
zich herinneren, dat hij daarin
schreef: juist omdat het rao goed
gaat moet ik mijn rollen met zorg
kiezen', er hoeft maar dat te ge
beuren.
In „Under the yum yum tree" (De
knuffelflat) heeft hij zich laten op
schepen met een rol waar weinig hu
moristische eer aan te behalen valt.
HIJ speelt een moderne don Juan, die
van de verleidingskunst populaire we
tenschap heeft gemaakt en het mooie
vrouwvolk vangt door het tegen een
spotprijs zijn fraai gemeubileerde flats
te verhuren. Carol Lynley is 2ijn eerste
fout. Zij brengt haar verloofde mee. j
Lemmon bindt spitsvondig de strijd
aan, maar verliest ten slotte als u het:
mij vraagt ook veel van zijn gevestig
de reputatie als komisch acteur. Maar
een film samen met L, A. L. Diamond
en Billy WUder zal dat waarschijnlijk
wel weer bijspijkeren.
Wie het scenario voo- deze film
schreef weet ik niet, maar is Lemmons
kwade kans al begonnen. Want „Under
the yum yum tree" ls. hoe grappig ook
bedoeld, een Irritant voorbeeld van de
Amerikaanse frustatie op het gebied
van sex. Men doet er doorlopend zoge
naamd gewaagd ln, altijd dreigt Carol
verloofde David
(Dean Jones), maar nee, nee, nee.
Amerikanen weten overal van en
daarom doen ze niets. Maar waarom
doen ze dan steeds alsóf? Dat is nu
Lynley weer bijna in bed te belanden BOTTERDAM, woensda,. Terwijl
met Lemmon of met haar al voor nettlcner;,t0rren zivil |iet 2wec^ werkten
huwelijk getemde verloofde David 0|n eejl Z(J üoog mogeiyj<e piaats in de
eindrangschikking te bereiken hebben
enkele vandalen achter het podium
[van gebouw Odeon, danig huisgehou-
Iden In de voorraad glaswerk van de
knuffelfiat" roept van het begin tot het iarticstenbar.
rind on. tegenspraak. m was de en|(Je dissonant de M_
;wel voor het publiek als voor de orga-
Jack Lemmon, aan een veel bekwa-njsatie bijzonder geslaagde finale van
nier regie gewend dan David Swif kon de door de firma „Tender" georgani-
opbrengen, zat er maar mee. Men ziet'seerde talentenjacht,
hem al zijn routine aanwenden, maar
elders geleerde trucs missen ditmaal Uit vele steden zoals Venlo, (de zan-i
komische overtuigingskracht. Het ta- ger Pierre Timmermans) Amsterdam
lent van Carol Lynley blijkt vaak (The Corvairs). Utrecht (the Driftin'
overvraagd voor deze toch niet zo Five); Rotterdam (the Condors) waren
veeleisende rol. Dean Jones en een ge- ze gekomen, de tienerbandjes en zang-
dresseerde poes komen spontaner mee, iduos, om het kunnen aan de jury en het
maar ook dat helpt te weinig in dezeüenerpubliek te tonen,
kleurenfilm, die vlot voorbij huppelt
maar doorlopend de essentie van de] De Amsterdamse Sapphires gingen
humor mist. met de hoofdprijs (4000,-) naar huls.
René Clement,
in mijn ogen
nog altijd een regisseur, en inder
tijd door Frangois Traffaut in
diens verzet tegen de „cinéma de
papa" te zorgeloos op een hoop
gegooid met Autant-Lara en an
deren, is de beweeglijkste en
meest veelzijdige van de oudere
garde in Frankrijk. Dat hij ook
een thriller moderne stijl in zijn
handen heeft bleek uit „Plein
soleil".
Zijn nieuwe film „Les Féllns", hier
„Kooi dei liefde" genaamd, is ook een
thriller. „Les Félins" stelt teleur. Na
een sfeervol begin, dat beloften in
houdt, gaat Clement met Clouzoteffec-
ten schuiven. Lang vóór het einde is
al overduidelijk dat dit mislukt is. De
„suspence" heeft geen vaste greep, de
karakters van zijn rollen zijn te sim
pel, de relatie tussen hen ievert geen
bindmiddel op.
Het verhaaltje, ontleend aan de no
veile „Joy House" van Day Keene,
bood een redelijke kans. Alain Delon
die ditmaal nogal hinderlijk naar de
kamera kijkt met de blik van de jon
gen die weet dat hij populair is bij de
vrouwen, moet hals over kop uit Ame
rika vluchten omdat hij het liefje va»
een Newyorkse gangster heeft ver
leid, Die stuurt hem naar Nice
zware jongens achterna, maar als ze
hem te pakken krijgen en een auto
ongeluk te ensceneren om hem naar de
andere wereld te sturen mislukt die
opzet. Delon vlucht in een tehuis voor
daklozen, waar een rijke zich ultra
braaf voordoende weduwe, die met
God voorop uitsluitend voor armen en
verdrukten schijnt te zorgen, hem als
chauffeur in dienst neemt. Deze wedu
we woont heel artistiek in een mooie
villa en blijkt niet zo goed als ze leek.
Ze zoekt een paspoort voor haar vroe
gere minnaar die ze verbergt en die
door de opvallend domme politie al ja
ren wordt doodgewaand. De ernst ver
haalt hoe Delon eerst onwillig in de
armen van Lola Albright (de weduwe)
valt en daarna in die van Jane Fon
da. Er is dan al veel verborgens aan
het licht gekomen, maar het wordt te
goedkoop en te geijkt uit de doeken ge
daan, waardoor ,het verhaal niet boeit
en nog minder overtuigt.
Clement kan wel filmen. Hij toont
dat bij vlagen ook nog, nadat hij zijn
greep op het gegeven en de aandacht
van de toeschouwers al grotendeels
verloren heeft. Maar ditmaal doet hij
het in een stijl die duidelijk passé is.
Wat overblijft is redelijk spel. Uit de
vertolking die Jane Fonda van het
nichtje geeft krijgt men de indruk dat
zij 't in Frankrijk als actrice wel
rooien zal.
Réné Clement kan veel beter ook
nu nog. Het is opmerkelijk dat hij zelf
heel dikke dingen over deze film ge
zegd heeft, met name over de harde
strijd tussen man en vrouw, die hij
op oorspronkelijke wijze belicht 2ou
hebben.
Terlenka vitrage, nog voor
enkele Jaren een bijna niet te
beulen luxe - maar de bijzon
dere eigenschappen: oersollde,
wassen, in een wip droog en
niet strijken, deden menige
hulsmoeder over de hoogste
prijzen heensuppen.
Maar niorgen begint de speciale
aanbieding van duizenden
meters Terlenka marquisette
...guldens goedkoper dan nor
maal, voor minder dan de
halve- prijs.
Morgenvroeg om 9 uur be
gint de verkoop van deze dui
zenden meters Terlenka (met
kleine schoonheidsfoutjes) 90
cm breed,
per meter WpfrJ
Voor M
Ook ln andere breedtes'
Ctin t*l\ ef schrift. bêit.
Wie kreeg, zag of vond een zwarte
langharige bastaard-spaniel, hoog op
de poten, hangoortjes en pluimstaart,
reu, anderhalf jaar, naam „Boefje".
Kinderen hebben heimwee naar de
hond. Wie iets weet belle de familie De
Munne, Provenierssingel 75c, tel.
284287.
(Advertentie l.M.)
*4w WORDT U GEGARANDEERD DOOR DESKUNDIGE AANLEG EN SERVICE BIJ W WBm I
19 MIDDELLANOSTR. 72
AERTV. NESSTRAAT 38
(Advertentie f.M.)
Wat zal men U benijden als
ledereen nog aan het door weer
en wind verfomfaaide haar zit
te frunniken... en U binnen
wandelt alsof U juist van de
kapper komt.
Een tovermiddel... ach neen,
gewoon een onzichtbaar haar
net uit Uw bus onzichtbare
Spray haarlak.
Morgen begint verkoop van
deze grote bussen haarlak,
vervaardigd volgens een nieuw
Amerikaans procédé, per bus
voor nog géén tachtig cent.
gagement lijkt nog te vaag. Maar het
is een naam om te onthouden en beslist
een film om te gaan zien.
Voor het eerst in lange tijd j'
Kadgflril weer een science fiction-
filmpje: „Noodlanding op Mars" (Ro
binson Crusoe on Mars), over een
Amerikaanse, ruimtevaarder die na
een gedwongen landing op deze on
herbergzame planeet alleen achter
blijft met een aapje.
Op den duur vindt hij zijn Vrijdag,
een'soort Egyptenaar in lendendoek,
en samen beleven ze de malste avon
turen tussen vuur en ijs. Men heeft,
nog kans gezien een verbroederings
boodschapje ln het dunne scenario
onder te brengen, maar het had niet
gehoeven, hoor.
HJj.O.
Morgenvroeg om 9 uur begint
de verkoop van deze grote
spuitbussen haarlak één druk
op de knop en gel/Jkmat/g wordt
Uw onzichtbaar
haarnet aange
bracht) voor
GMn t«f. of schrift, btit.
DE Nederlandse Parijzenaar Frits Klein
(67) heeft in het Stedelijk Museum van
Schiedam een vrij omvangrijke ten
toonstelling gekregen, die overigens
slechts tot half februari duurt. Een jaar of tien
geleden was zijn werk ook in Schiedam te zien
en wel in Galerie C.C.C., maar in beperkte
mate. Klein werd op Java geboren en kwam op
zes-jarige leeftijd naar ons land. In Rotterdam
heeft hij nog een poosje op de handelshoge
school gestudeerd, hoewel er geen koopman in
hem stak. Toen hij 21 was geworden, nam hij
het besluit zich geheel aan de schilderkunst te
wijden.
Hij ging naar Parijs, werkte een paar jaar aan de
academie van Anclré en begon voor zichzelf. In Parijs
is hij ook verder gebleven. Een kortstondige ver
maardheid genoot zijn zoon Yves, die enkele jaren ge
leden overleed. Yves kreeg naam met zijn „blauwe"
schilderijen. Hij rolde blote juffrouwen door de
blauwe verf en maakte van de lichamen afdrukken
op linnen.
E vader ls evenwichtiger. Zijn tentoonstelling
ln Schiedam is bijzonder feestelijk. De vorm
geving mag dan misschien niet tot zijn sterke
kanten behoren, met de kleur is dat zeker
het geval. Die kleur is helemaal Frans en
past voortreffelijk bij het oeuvre waarop Klein zich
is gaan toeleggen en waarmede hij naam heeft ge
maakt. Alle zwaarwichtigheid of probleemstellerij is
hem vreemd; het is do reden waarom uit deze kleuri
ge doeken zoveel levensvreugde spreekt en wij het ge
voel krijgen dat er nog een voor ons onbekende we
reld moet zijn die vol ls van zon, exotische bloemen
en vriendelijke puarden in een arcadisch landschap,
Circussen en stranden wisselen elkaar af, koren
velden en tuinen zingen van het buitenleven. Het ls
niet zo vreemd dat de bloemenwipkel tot zijn vaste
onderwerpen behoort. Hij tovert er zachtroze, gele
en paarse guirlandes in en schenkt ons daarmee een
illusie die gelukkig stemt.
DroompsHrdJes In lieflijke landschappen behoren tot
de vaste onderwerpen van Klein.
en van een direct realisme. Deze keer is er een
soort cyclus ontsTaan van de mens ln zijn werk,
reizende per auto of tram, zich vermakende in een
bar, luisterend naar een jazz-band. Het pregnante
karakter spreek sterk aan.
De figuren hebben eenzelfde allure van kracht
en gezondheid en bestaan voornamelijk uit hoofd
zaken, Men neemt ze gemakkelijk in zich op als
één geheel zijnde en men ondergaat er de charme
van als iets vanzelfsprekends..
N 'l Venster aan de Gouvernestraat exposeert
Koos van Vlijmen kleurenhoutsneden en plas
tieken. Zyn werk heeft iets openhartigs; hij
geeft ons nooit raadseltjes op, maar vertelt
precies wat hij op het hart heeft De houtsne
den zijn kloek van lijn, markant ln de voorstelling
►ILLEM BRINKMAN, wiens werk in het
zaaltje van de RKS aan de Lijnbaan te
zien is, woont in Schipluiden. Zijn huis, -
vol met schone zaken, verlaat hy altijd
node en zijn exposities kan men tellen.
Een kunstenaar dus die zich ln het atelier het meest
op zijn gemak voelt en, als hy dan eens een keer
naar buiten treedt, prompt verrast
Onder zyn gouaches zijn bijzonder verfijnde van
klank en kleur, van innerlijke beschaving vooral,
getuigend van het vermogen een indruk van een
belevenis in een abstracte vormentaal te produceren
die volkomen echt en zuiver is. Venetië, Padua, Ier
land of het vissersdorp La Escala wekt hij weer
tot leven. Soms, meestal in het blauw en door de
Embolen, herinnert hij aan wijlen Jaap Nannlnga.
spreekt dan een dichterlijke stemming uit die ia
verweven met een lichte melancholie.
Moeizamer ontstaan lijken mij de olieverfdoeken,
die duidelijk het spontane en ritmische van de
gouaches missen en ietwat verstard lijken. Deze
expositie duurt tot en met 14 februari a.s,
L. W. SCHMIDT
ROTTERDAM, donderdag. Het
bestuur van de afdeling; Rotterdam
van de Nederlandse Vrijgezellenband
heeft het volgende tele
gram gestuurd aan de wethouder van
openbare werken en volkshuisvesting,
mr. H. Bavinck:
„Blijkens dagbladpublicaties van di
recteur volkshuisvesting worden huur-
machtigingen in Rotterdam niet ver
strekt aan de groep der ongehuwden.
Bestuur Rotterdam Nederlandse Vrij-
gezelienbond maakt ernstig bezwaar
tegen deze discriminatie en verzoekt
uw medewerking om ook alleenstaan
den onder zekere voorwaarden voor een
huurmachtiging in aanmerking te doen
komen.
Misschien een beetje te vroeg
om ze nu al te dragen, maar
nooit te vroeg om ze nu al te
kopen voor een bijzonder lage
prijs.
Morgen houden wij een specjala
verkoop van Terlenka Pllssé
rokken, een voorverkoop voor
het nieuwe seizoen van de grote
rokken mode,., en morgen koopt'
U ze voor nog géén tien
gutden.
Morgenvroeg om 9 uur begint
de verkoop van deze Terlenka
plissé rokken In unt en_gemê-
ieerde tinten
In vele kleuren,
maten 36 t/m 48
voor
