Vreemd
museum
vol met
curiosa
Even toerist zijn
in eigen stad
Zwari Wit *28gaf
i
'BEDOELD ALS CENTRUM VOOR VRIJETIJDSBESTEDING'
Duo Brill-
Salomé in
de Ridderhof
'Geen bezwaar Ajax goed partij
tegen enquete
van dagblad
op school'
van Andel
ROTTERDAM RIJNMOND
Remkes: 'Ik
ben al meer
dan vijftig
jaar bezig aan
mijn ver
zameling
DE SPELERS VAN ZWART WIT EN AJAX
SPORTPARK
VAAN GEOPEND
Munten
Voor de lol
Boeken
Fraaie kamermuziek
HDM gevaarlijk
voor Amsterdam
Amsterdammers
wonnen met
slechts 1-0
Ida Hacndel vervangt I
Tihor Varga bij RPhO:
Philips
Schok
Onderscheidingen
voor bloedgevers
Nieuwe gebakfabriek
in Spaansepolder
Modern toneel
door leerlingen
tekenacademie
Zilveren jubi:eum van
Ver. v. Sclieepsexperls
peg, 4 - donderdag 31 maart 1960
EX-SLAGER REMKES temidden van zijn verzameling.
EEN museum zoeken in de Schiet haanstraat is een zaak die in deze
aanzienlijke en wat rommelige straat ogenschijnlijk weinig kans
van slagen heeft. Toch moet er een museum zijn. Het staat immers
vermeld in het Maasboekje (Rotterdams 'Who is who' inzake men
sen en instellingen): 'Museum Historia bedoeld als centrum voor
vrijetijdsbestedingmet de nadere aanduiding gevestigd Schiet
baanstraat 54. Vertegenwoordiger: H. Remkes',
DE ELFTALLEN van Zwart Wit
'28 en Ajax die gisteravond het
nieuwe sportcomplex „De Vaan"
inluidden.
CCHIETBAANSTRAAT 54 biedt
twee mogelijkheden: 54a en 54b.
Bij het eerste nummer hoort een grij
ze deur, waarop noch de naam van
het museum, noch die van de heer
Remkes: op 54 b een slagerij. Verder
helemaal niets.
Informatie bij de slager levert op
dat achter de eerder genoemde grijze
deur het museum is.
Trekken aan de bel. Die functio
neert. Dan een tijd niets. Deur gaat
eindelijk open. Een wat rommelige
en verveloze gang, aan het eind
daarvan een trap. Boven aan die
trap, turend in de diepte, een bejaar
de. „Ja, hier is een museum, U kimt
het wel zien, ja. Maar geen geschie
denis, geen geschiedenis. Ik. heb
eigenlijk geen tijd. Voor de krant?
Komt u dan maar".
Hij zegt dat het boven koud is, dat
hij zich even gaat aankleden, Dat be
tekent, dat hij over zijn onlangs ge
wassen overhemd zónder losse boord
een wat stoffig colbertje trekt, om
dan zijn hoed op te zetten. Hij heeft
zich duidelijk enige dagen geleden
geschoren. (Later bij het maken van
de foto is hij gekleder).
Hij gaat voor op de smalle, spaar
zaam verlichte trap. Hij zegt: „Ja,
dit museum ia eigenlijk bedoeld als
centrum voor vrijetijdsbesteding".
Dat staat ook al In het Maasboekje
en verduidelijkt dus vooralsnog niet
veel.
kamer. Hij doet het licht aan.
De gordijnen blijken gesloten. De ka
mer barstens vol kasten en toonta-
fels, Munten en penningen, in de
kasten en op de tafel onder glas.
Waarschijnlijk duizenden.
De vertegenwoordiger van het mu
seum H. Remkes, want dat is de oude
heer zelf, geeft uitleg. Een beetje
wantrouwend nog, alsof hij zich af
vraagt of de bezoeker werkelijk be
langstelling heeft, of slechts met
moorddadige bedoelingen beeft aan
gebeld, Wijst aan. Zegt: „Hier liggen
munten van heel vroeger tot en met
die van nu.
Provincie bij provincie. De provin
cies hadden vroeger allemaal hun
eigen geld. Dit zijn munten uit cle
tijd van Karei de Grote, de zoge
naamde Karolingers'*.
Bij ieder geldstukje heeft hij pa
piertjes gelegd, waarop cijfertjes.
Die verwijzen naar afbeeldingen in
dikke boeken, die hij in kasten langs
de wand heeft staan. Alsof aan zijn
eerlijkheid wordt getwijfeld, levert
hij het wettig en overtuigend bewijs,
dat alles klopt, er van bedrog of iets
dergelijks geen sprake kan zijn.
„Wijs er maar een aan. Die? Eens
kijken, dat is Gelderland, 68 nummer
12". Pakt het boek Celderland, zoekt
pagina 68, waarop een van de afbeel
dingen nummer 12 heeft.
„Ziet u wel. Het klopt, hè. Kijk
maar goed, het beeld op de munt is
hetzelfde als dat in hel boek."
Het klopt inderdaad.
Hoe hij er aan komt? „Op veilin
gen, hè. Of ruilen. Jk ben nu vijftig
jaar bezig, nee nog langer. Ik ben 81.
Allemaal in mijn vrije tijd. Mijn be
roep? Ik was slager van mijn vak,
meneer, u weet wel een vleeshouwe-
rij. De slagerij beneden, die is van
mij. Die heb ik verpacht".
13.000 platen
TWAAROM die aanduiding „cen
trum voor vrijetijdsbesteding?"
„Nou, iedereen komt hier. Mensen
met belangstelling voor munten, an
sichtkaarten, geschiedenis, noem
maar op. Soms komen ze niet een
munt bij me oin te vragen wat het
er voor een i». Ook muziekmensen
komen".
Muziekmensen?
„Ja zeker. Ik heb een verzameling
van 13.000 oude grammofoonplaten.
Ga maar mee".
Trap op naar etage die de zolder-
Verdieping blijkt, Daar staan ze dan.
Bakken vol platen. Op rijtjes in kas
ten. Maar dat is nog niet alles, hii
zegt dat hij er beneden nog veel meer
heeft. Toont een stapeL platen, die hij
wel al gerangschikt heeft naar land
van herkomst, maar nog niet naar
genre. Heeft draalorgelmuziek, jodei-
plnten, harmonica muziek, nou ja,
waarschijnlijk zo veel soorten dat
iedere opsomming onvolledig zal zijn.
H. Remkes heeft ook oude grammo
foons, op een waarvan hij een echte
55-jaar oude pathó-plaat draalt.
„The holy city". De grammofoon
heeft hij elektrisch gemaakt. Hij
heeft cr ook nog een, die je met een
slinger moet opwinden, vertelt hij.
Het apparaat klinkt redelijk: nogal
wat naaldgeruis uiteraard en de
klanken zelf alsof het orkest bij de
opname in een levensgrote koek
trommel hoeft gezeten. Remkes zelf
staat er wat dromerig bij, alsof hij
hel verleden de laatste eer bewijst.
ACH, meneer, ik zou er zoveel
59**- over kunnen vertellen. Maakt u
aantekeningen? Dan kun je wel vel
len vol schrijven".
Volgende kamer. Wederom tafels,
tafels in het midden, tafels langs de
wanden. Vol met boeken en albums,
keurig gerangschikt.
„Hier heb ik van alles over Rotter
dam, Amsterdam en Den Haag. Oude
ansichtkaarten. Boeken. Oude Atlas
sen. Dat boek daar stamt uit de zes
tiende eeuw. Hier heb ik militaris
tische prentbriefkaarten. Sommige
honderd jaar oud. De Nederlandse
kaarten zijn niet zo oud. Daarin: boe
ken, „Ach, ja. ik zou ze je allemaal
kunnen laten zien. Maar daar hebben
we geen tijd voor".
Doet de kastdeur, waarop een oude
prent, dicht. De prent valt niet op
door de veelheid van schilderijen en
afbeeldingen alom. Wijst er naar.
„Dat ia een oud reclamebit jet voor
bier".
Laat even een paar albums zien:
lucifersmerken, „Die van tegenwoor
dig. da's niks. Da's rommel. Deze zijn
zestig, zeventig jaar oud. Deze bij
voorbeeld zijn uit Japan. Ik heb ze
van over de hete wereld",
IK ken zoveel muziek, meneer, ik
heb verzameld wat ik mooi vind.
De kwaliteit van de platen van nu is
beter, dat weet ik wel. Maar de mu
ziek is vaak niet zuiver. Nu heb je dat
de man die speelt zich opstelt tussen
de componist en diens muziek, hè.
Dat dezen ze vroeger niet. Ik vind dat
ze met hun poten van de muziek
moeten afblijven. Ze moeten spelen
wat er staat".
Als je 81 bent, weet Je dat je het
eeuwige leven niet hebt. Wat zal er
van zijn verzameling, die hem bij
verkoop een vermogend man zou
maken, terecht komen? Alles wat hij
ervan zegt, is dit: „Mijn vrouw is
jonger dan ik, en ik heb een grote fa
milie, Ik heb het nooit om het geld
gedaan. Meneer er zijn Amerikanen
geweest, die hebben me duizenden
geboden, als ze de zaak mee mochten
nemen. Manr ik wil dat het hier
blijft, er gaat al zoveel naar Amerika,
en weten ze daar veel. Kijk als je
koopt, dan moet je ervoor zorgen
meer verstand van zaken te hebben,
dan de verkoper. Anders word je be
donderd. Maar vertier, ik heb het al
leen maar voor mijn lol gedaan".
'TWEE trappen af. De woonver-
-*■ dieping kennelijk. „Ik kan u nu
niet binnen vragen, mijn vrouw is op
hel ogenblik niet goed. Maar kom
maar even in de keuken".
De keuken, zoals een keuken er uit
kan zien. In de hoek een bruin kastje
met laatjes. Trekt het bovenste open.
„Kijk, dit zijn nou die grammofoon-
platenrollen, waar ik het net over
had".
En tenslotte de laatste tiup af,
weer naar buiten.
Hij blijft boven aan de trap staan.
Zegt: „Over mij moet je niet schrij
ven, geen biografie of 7.0: het gaat om
de mensen, die hier naar de dingen
komen kijken".
En vraagt dan ineens: „Maak je
danr nou een verslagje van?", zo van
„dat lukt je toch niet". Op het beves
tigend antwoord, roept hij naar be
neden: „Als je ee- krantje over hebt,
stuur me er da ,vn, dan kan ik mis
schien nog een rl 1 vul ling geven".
Dat zal best, inventarisatie van H.
Remkes' bezit, kost een mensenleven,
op zijn minst 81 Jaar,
A. F, KEKBKltT
COLLEGE li. EV W.:
T V w TT tn slaagt het I
ivnrdl Af wpr
Mo: drie somaiten v<«or collo en
piano, fl.ii.' .'eehnilsch en muzikaal bij-
zonHttr hoge olsen aan de ewcuta.ru!en
tfWllcn, heeifli .gÊstoraivunid hef. duo Sa
muel Briil-Etly Satomé in boonleii lj-
mstourranf De Under haf Ie Man-se luis
heit publiek iilC gebotiid luis'wn ge
dwongen. Zowel in Boel hovens Eeirctb
Sonate» ais in d<- Em-te' van Sainl-
Saëns cn de Twif-riir- van Mendelssohn
kreeg men een i/.o-nbtrM van perfect
en-sumbk'SjX'l te horen, deiii deze corn-
ptjfrsTiiis -nika alleen naar de lei ter maar
ooïk ruaeur d*> gce«t een ideale ges', alle
gaf.
Rfrvendiien kon men uiiteirst erkente
lijk voor deze nu eens origincite keus
zijn: de sonaite in F, op. 5 nr. 1 van I
Beethoven wondt bijna nooo/t uirtge-
voord, hieicwx.il men er in elke maart de
gtimailiiin-'jit van haar maker in proeft, i
en kaancrrmisuefc vain de bcsf.c soort
binden nok Saanlt-Sacns' Sonate op. 32
mot haar serene karaat tussen ge- j
passcnecndc hoekriieiten en de pes- j
tonaal getinte Sonaite op. 58 vatti Men-
cMstihan, wenken die eveneens dóór
de mecflte cellisten genegeerd worden j
avenagens om zeer onduidelijke re
denen.
De mer.c van esprit en expressieve
voordracht die deze compositie van
Brill en Elly SaJomé meekregen kon
des te meer bewamleriing afdwingen
als men bedenk/, da* eerstgenoemde
zich als sotocdLliat van het R.Ph. O. in
zijn drukste periode bevindt en de
pianiste» een drukke lesprak.ijk aan
hef R'dain conservatorium heef.:. Hel;
publiek heeft zijn bewondering voor'
dit erudiete musiceren ondubbelzinnig
geuit
S. NIEBOER
(Van een onzer verslaggevers!
ROTTERDAM, donderdag. Het
college van b. en w. heeft er geen be
zwaar legen dat twee journalisten
van een Amsterdams ochtendblad een'
kleine enquête hebben gehouden on
der 20 leerlingen van het Libanon- j
Lyceum in Rotterdam.
Het college zegt dit in antwoord'
op schriftelijke vragen van het socia-i
listiseh raadslid, de heer J. Reehorst.;
De journalisten stelden de leerlingen1
van de examenklassen met toe-
stemming van de rector een vraag;
over het optreden van de provo's ini
Amsterdam en een vraag over het op-
treden van de politie.
Het college zegt, dat het contact
lussen pers en scholen „niet onder
alle omstandigheden behoeft te wor-1
den vermeden, zulks uiteraard met. in-j
achtrteming van het onderwijsbelang i
en de ongestoorde gang van zaken odI
school".
In het gebeurde ziet het college van
b. en w, geen aanleiding zich tot de
rector te wenden.
(Van onze sportredactie)
ROTTERDAM, donderdag. Met
één treffer, na een kwartier door Kei
zer gescoord, heeft Ajax in de strijd
tegen Zwart Wit op het nieuwe sport
park ,.De Vaan" genoegen moeten
nemen. Hierdoor werd de uitslag op
01 bepaald, een voor een zaterdag -
middagclub tegen de landskampioen
in spé van het betaalde voetbal, alles
zins aanvaardbaar resultaat. Het
werd bovendien behaald met con
structief voetbal, dat Zwart Wit vaak
dicht b(j de gelijkmaker bracht. Het
was in de eerste plaats de wedstrijd
van Aad van der Laan, de dappere
doelman van Zwart Wit, die deze
avond tot grote hoogte groeide.
Circa vijfduizend toeschouwers wa
ren deze „ere-wed strijd" ter gelegen
heid van de opening van het nieuwe
sportpark komen bezoeken. Met beter
weer was het zeker uitverkocht ge
weest. Doch deze vijfduizend ziin In
ieder geval voldaan huiswaarts ge-
(Van een onzer verslaggevers)
ROTTERDAM Op de a bonne-
menstsconeerten van het Rot'er de nis
Phiiharmonisch Orkest van vanavond
en morgenavond a.s. onder leiding vrn
de Poolse dirigent Witold Rowieky zal
de solist Tlbor Varga wegens ziekte
nie opbreken. Hij zal worden vervan-!
gen do:.r de solist Ida Haendel. Hflll
programma van beide concerten luidf:
als volgt: Quatre essays van Tad au
Bar:!, vioolconcert i-n E, groo; vat) j
J. S. Bach en de Negende symfonie j
(uit De nieuwe wereld) van A.
keerd. Het was beslist geen strijd van
kat en muls. Maar al te vaak kregen
de dappere Zwart Wit spelers de han-
den op elkaar.
Natuurlijk, er is moeilijk een verge
lijking mogelijk tussen een topelftal
van Nederland met een groot aantal
internationals Ajax was op volle
oorlogsterkte en een zaterdagmid-
dagelftal van louter amateurs. Maar
de strijd was niet eerzijdig. Doelman
v. id. Laan was voortreffelijk, maar
vóór hem speelden ook v. d. Gïesen,
Helleman, Verlinde en Schoenmaker
een goede wedstrijd. Van der Giesen
vooral schonk Nuninga weinig kansen
en ook Schoenmaker gaf Keizer
geenszins vrij spel. Helleman, die
kort voor het einde met een blessure
uitviel en door Jan Oorebeek werd
vervangen, had zich reeds zeer ver
dienstel' 'k gemaakt, doch zette de
kroon op zijn werk door In de tweede
helft een schot van Nuninga van de
doellijn te keren.
TAE beslissende treffer kwam na een
snelle aanval over rechts waar
door Swart een voorzet op maat werd
gegeven, die door de defensie van
Zwart Wit sneed. Keizer had toen
geen moeite de bal langs de versla
gen v. d. Laan te knikken: 0I.
Kort voor rust scoorde Zwart Wit
uit een al even vloeiende aanval. Van
af de rechtervleugel plaatste Baan de
bal in de doelmond, waar Van Nes
gereed stond om do bal fraai langs
doelman Bals te koppen. Arbiter Roo
mer keurde het doelpunt evenwel af
op aanwijzing van de grensrechter,
die voor buitenspel van Van Nes had
gevlagd,
In de tweede helft, waarin op het
middenveld Jan en Coen Nieuwstra-
ten maar a-I te vaak Muller en Prins
te vlug af waren, kwamen de Zwart
Wit-voorwaartsen enkele malen ge
vaarlijk voor Bals, maar de verdien
de gelijkmaker bleef uit.
Ajax, dat kennelijk graag een wat
ruimere marge in de score had ge
wild, beet ook de tanden stuk op de
hechte defensie van de Rotterdam
mers.
(Advertentie l.M.)
Een moderne ring. In
breedien van 4 tot en
met 10 mm,
Een constant rfngt
Een verlovingsring van Constant».
JUWELIER
HOOGSTRAAT 104
HOOGSTRAAT 15J
BEUERLAND3CLAAN Hft
BOTTERDAM
Een paar dagen geleden
was ik weer eens een toe
rist in eigen stad. Zo naem ik dat
nltyd als ik 'vreemdelingen* Rot
terdam Iaat zien. Ik heb dat ai
heel wat keren gedaan: Engelsen,
Fransen, Duitsers, geëmigreerde
Nederlanders die even overwip
pen om te kijken hoe Nederland
er by ligt of gewoon Anister-
mors voor wie Rotterdam net
zo onbekend is als Londen of Pa
rijs,
De meeste moeite heb ik altijd met
Engelsen. Je weet eigenlijk nooit goed
wat je aan Je Britse gasten hebt. Ze
tonen voor alles en nog wat belang
stelling, ze onderwerpen zich met een
overmant aan Britse beleefdheid aan
je programma, vinden alles nice en
lovely en zorgen ervoor, dat er in de
conversatie geen minuut stilte valt.
Fransen zijn ook niet makkelijk. In
de eerste plaats door de taalmoeilijk
heden, want Frans blijft voor ons Ne
derlanders oneindig lastig. Ze zijn wel
plezierig als reisgezelschap, alleen een
beetje naadje-van-de kous weterig en
.soms een tikje eigenwijs.
Ik heb hef eens meegemaakt, dat ecu
Franse past rt'rrufcf uitriep.' „Hebbeu
jullie in Nederland ook Philips/" Ik
ncloof niet, dat ik er toen in gestaapd
beu duidelijk te maken, dat Philips
„ran ons" is.
Hij het rondleiden van Duitsers sta
je altijd voor de moeilijkheid hoe je Je
verhaal over het bombardement moet
inkleden. Gewoon rustig vertellen, dat
de binnenstad in de meidagen van
veertig werd weggebombardeerd zon
der oen spoor van rancune in je stem,
alsof je een krantbericht voorleest,
is meestal het beste.
Jonge Duitsers zijn wal dit betreft
niet altijd even plezierig als reisge
noot. Ze nemen zo gauw een collectie
ve schuldhouding aan en voelen zich
soms verplicht namens hun volk ver
ontschuldigingen aan te bieden, Ik
ik word daar altijd lichtelijk onpasse
lijk van.
Tijdens de mederopboutntentomi-
shdiiny in het Bouwcentrum heb Ik
eens een jonge Duitser, met wie ik
Rotterdam „deed" minutenlang zwij
gend naar de maquette van hef weg
gebombardeerde Rotterdam zien kij
ken. Hij stond daar eigenlijk een beetje
te demonstreren: een woordeloze Wie-
dergutmachung. Daarna richtte hij op
mij een blik vol medeleven. De bedoe
ling was duidelijk Ik moest denken,
dat hij dacht wat zijn wij toch een
schoften geweest in de oorlog, Voar
mij hoeft dat allemaal niet.
De plezierigste herinneringen be
waar Ik aan het rondleiden van Ame
rikanen. Amerikanen zijn lekker mak
kelijk in de omgang, ze durven ook
kritiek te uiten. Het enige irriterende
is, dat sommige Amerikanen menen j
hun sterke dollar-valuta als steun tej
moeten aanbieden.
Maar dit alles terzijde: mijn laatste
sight seeing in Rotterdam betrof die
met een In Schiedam geboren, maar
meer dan vijftig jaar in Amsterdam
wonende in ruste zijnde timmerman.
Ik vond hem een antieke bejaarde.
Uiterlijk dan. Hij heeft iets waardigs
en statigs in zijn persoonlijkheid, hij
heeft ook een welverzorgde puntbaard.
HU is tegen de tachtig maar vergist!
zich nooit bij de voetgangersoversteek-
lichten. Allicht. 'HU komt uit het|
drukke Amsterdam. j
„Jk u?il de metro zien", had hij alj
enige tijd geleden gezegd. „Op mijn
leeftijd moet je daar niet al te lang
mee machten".
We dalen af aan de Coolsingel In;
het metrostation stadhuis. Met ken-|
nersbük bekijkt hij de perrons en de!
met gietbeton beklede kolommen die
het tunneldak dragen. Met kennersblik,
want hij kent de ondergrondse van
Parijs en Moskou.
„Dit is toch wel de oplossing", zegt
hij als Amsterdammer de problemen
van het openbaar vervoer maar al te
goed kennend. „Ik hoop, dat ik het nog
meemaak als hij gaat rijden."
Op de Coolsingel staart hij In dej
bouwput, waar ver in de diepte twee
metromoten te ruste zijn gelegd. Het'
oude Rotterdam kent hij nog. Hij weet
nog wat er stond op de plaats waar nu
het stadhuis staat, hij heeft nog boten
zien varen in de Coolvest Hij wijst in
de richting Aert van Nesstraat: „Daar
was het eindpunt van lijn 5, de paar-
detram."
Een jonge import-Rotterdammer
staat daar nooit bij stil; er zijn nog
mensen die dat allemaal meegemaakt
hebben, de paardetram
De.gebouwenconglomeratie rond het
toekomstige Churchillpleln kent hij
niet meer. Ik wijs hem: daar staat het
Historisch Museum en er achter de
Laurenstoren. Maar zelfs Historisch
Museum is te recent voor hem. Het
oude Boymans dan. Dat geeft hem een
schok van herkenning.
Op weg naar zuid „gidst" hl) mij
door nog meer „oud Rotterdam". Daar
was de Vismarkt en daar de beurs.
De Aanbruf naar de Willemsbrug
i s natuurlijk ook nieuw voor hem, uQ
kent de oude weg via de Gelderse kade
nor en de elndelose wachttUden daar.
Toen al!
ROTTERDAM, donder-
Als Amsterdam er
Haagse HDM te verslaan
wordt de wee naar wéér een westelijk
kampioenschap breed en gemakkelijk.
Maar een HDM in zo'n situatie is een
bUz»nder gevaarlijke tegenstander.
Oudere grootheden als Fiolet, doelman
VeenUer en Van Dtyk plegen zich dan
wel extra in te spannen.
Is Amsterdam dus niet zeker van
winst, achtervolger HHYC zal dat nog
minder zijn, Hilversum komt .naar
Klein Zwitserland, de productiefste
ploeg van alle. Maar HHYC heeft de
minst gepasseerde verdediging. De
overige party eft In de eerste klas zijn
'valimaikertjes: BMHCKampong, Lei
den—Laren en SCHC—-HGC. Het zilt
er in dat Leidens lot definitief wordt
bezegeld. Verlies van Leiden tegen La
ren, een punt voor HGC bij SCHC: het
zou geen opzien wekken,
Ovengaftgdkiasser RBC kan zich van
de derde plaats verzekeren door BMHC
2 .te verslaan en misschien kan pro-
motieklasser Victoria praktisch kam
pioen worden. Zelf van Kieviten 2
winnen en ASVION de lastige uitwed
strijd fegen Alliance 2 zien verliezen,
het zou de Kralingers op rozen bren
gen.
Op de doornen zit al vast Leoniidas.
Het zal over eigen karusen tegen Vic
toria 2 niet optimistisch zijn..
Aeolus—Dordt is een open strijd.
ROTTERDAM, donderdag. Gis
teravond had in Odeon de halfjaar-
lükse uitreiking plaats van Landstei-
nerpennLngen, -plaquettes en- speldjes
door de bloedtransfusiedienst afdeling
Rotterdam van het Nederlandsche
Roode Kruis, In Rotterdam telt de
bloedtransfusiedienst nu bijna 15.000
donors, en dit aantal groeit nog
steeds.
Aan 927 donors werden de Land-
steinerpenndngen en -plaquettes uit
gereikt voor resp. 5 en 20 maal bloed-
geven.
Bovendien overhandigde voorzitter
mr. F. W. B. Baron van Lynden aan
een recordaantal van 18 donors de
bronzen speld voor het geven van 40
maal bloed.
De medisch-directe ur van de dienst,
dr. A. W, Meliema, hield een causerie,
waarin hij nader inging op de vele
manieren waarop bloedplaama ge
bruikt kan worden.
De Spelbrekers brachten tenslotte
een amusementsprogramma, waarmee
de vele aanwezigen zich best amu
seerden.
(Van een onzer verslaggevers)
ROTTERDAM, donderdag. De
heer C. J. Ulrioh heeft gistermiddag
de nieuwe fabriek van de Zwitserse
Patisserie Ulrich N.V. aan de Indus
trieweg in de Spaansepolder geopend.
Ulrich is een dochteronderneming
van Sitos N.V, Zij maakt industrieel
vervaardigd Zwitsers gebak, per uur
achtduizend stuks, Als eerste in Ne
derland levert de fabriek gebak on
der vermelding van datum van ver
vaardiging.
De nieuwbouw bestaat uit twee hal
len, leder 85 meter lang en twintig
meter breed.
De naam Ulrioh is in de bakkerij
wereld al honderdtachtLg jaar bekend.
In 1786 opende een voorvader van de
heer C. J, Ulrich in Rotterdam een
patisserie.
(Van een onzer verslaggevers)
ROTTERDAM, donderdag. - Leer
lingen van de Academie voor Beeldende
Kunsten zijn woensdag in gebouw
Odeon goed voor de dag gekomen met
de opvoering van twee moderne to
neelstukken: „Jacques of de onder
werping' van Ionesco en „Het verhaal
van de dierentuin" van Bdward Al-
bee. Onder regie van de nieuwe Rot
terdamse toneel-acteur Jan Kruik
brachten de spelers beide stukken vlot
voor het voetlicht. Het talrijke publiek
liet aan het slot duidelijk horen zeer
tevreden te zijn over de opvoering.
(Van een oneer verslaggever*)
ROTTERDAM, dondeixUf. In het
RUnhotel heeft de Vereniging van Ex
perts op 8cheeps- en Werktuigkundig
gebied in Nederland gisteren het so
ja rig bestaan gevierd.
Dit gebeurde op een bijeenkomst
waar ir. J. van den Berg, de voorzitter
van de Kamer van Koophandel en Fa
brieken, mr. A. Blusse ven Oud-Al-
blas, voorzitter van de Stichting Ha-
venbelangen, en mr. J. J. Kamp, voor
zitter van de caseo-commtasle van as
Vereniging van Transportaaeur«deu
ren In Nederland.
