Bedelaarsopera
theaterlol
ouderwetse
f
b
Superieur
Bach-spel
van violist
Theo Olof
Testament van
de hond: speels
satirisch toneel
BAROK
BIJ DE
BORREL
Adèle en Leen in te
zwak 'Kijktaarna'
'Postzegel'!
bij GLT:
'geflipt'/i
toneelstuk
Guarneri-Trio:
gloedvol spel
op hoogste peil;
Programma
kunst-1 O-daagse
Amsterdam
Oostduits cabaret
naar Nederland
GILBERT BECAUD
Nederlanders winnen
beiaardconcours
Erna Spoorenberg
bij aanrijding
ernstig gewond
pp
Gfzelicliap: NJeuw Rotterdams Toneel; stuk: De Bertelsarsopera,
spel met zang en dans van John Gay; regie: Adrian Brine; vertaling:
Ernst van Altena; decor en kostuums; Frank Raven; muzikale leiding:
Henk- Lagcndaal; choreografie; Lynn Wolsely; plaats: De Rotterdamse
Schouwburg.
Het begint 20: op het toneel staat een podiumpje waarop een aan
tal actrices en acteurs'duidelijk theater staan te spelen (in de slechte
zin van het woord, er, is hier duidelijk sprake van een parodie), gade
geslagen door als ,vo}&' vermomde collegae. Dan schuift het naraaak-
schouwburgje naar vojren, waardoor het publiek als het ware de taak
van de toeschouwende spelers-meute overneemt. Even later schuift
het achterdoek dan open en blijkt de kermis-wagen een onderdeel van
het dekor, 't ,'echte' publiek waant zich op deze manier op de planken.
Het eerder gesignaleerde parodistische gedoe wordt zodoende vol
strekt acceptabel als reëel amusement; toeschouwers, spelers en speel
ster zijn op onnavolgbare wijze aan elkaar gekoppeld. Een magistrale
truc.
pagina 4 - maandag 20 september 1971
Het heeft iets weg van een giganti
sche elose-up die daarom alleen al
een uitvoerige beschrijving waard is
omdat regisseur Adrian Brine met
deze theatrale ingreep ons veel wij
zer maakt over de functie van het to
neel anno '71. Laten we ons niet van
de domme houden: toneel is wel de
gelijk in wezen potsenmakerij, ker-
mis-achtig, poppenkast. Naast de me-
..De sonates en partita's vctn Bach,
uitgevoerd door de violist Theo Olof,
vormden een van de successen van de
Kunstmaand Amsterdam. Zij bleven
vorig jaar terecht gehandhaafd irt de
hoofdstedelijke Kunst 10~daagse,
waarin ook ditmaal weer een plaats
ervoor is ingeruimd. Zaterdag vond
in de volle Kleine Zaal dè eerste
avond plaats en wederom raakte men
diep onder de indruk van de-1 directe
benadering door Oloj die in ,de loop
der jaren met dere_ thqcüüJc te rea
liseren meerstemmigheid voor één'
viool hecht vergroeid is.
Ditmaal kwamen de eerste partita
en de sonates nrs. 1 en 3 aan bod. Dat
leverde eigenlijk, twee'verschalende
werelden op, want tegenover de ge
varieerde dansvormen waaruit de
dnc partita's bestaan (dus ook de
eerste), doen de drie sonates zich als
strenger geformuleerde stukken ken
nen die in formidabele fuga's hun
bekroning vindon. Met name de be
paald gigantische fuga in de» derde
sonate vereist onalledaagse capacitei
ten van de uitvoerder.
Olof bleek alles superieur fe be
heersen, ging zonder uiterlijke brille
maar veeleer introvert, zich zonder
franje op de muzikale kern richtend,
te werk. De resultaten waren bewon
derenswaardig: een helder lijnenspel,
in kernachtige fraseringen, steunend
op een niet aflatende concentratie en
een sterke innerlijke gloed, De rest
de partita's 2 en 3 en de tweede
sonate brengt hij 22 september ten
gehoren.
LEX VAN DELbEN.
dia film en televisie (die eelit „acte
ren"' absoluut niet kunnen verdra
gen) is het theater als het ware in-
geschrompeld tot een wat achterlijk
amusement, berucht vanwege de
„onechtheid", steeds meer onbemind
omdat de vaudeville met meer in
trek is bij de grote massa die liever
thuis blijft om onder het eten met
een half oogje naar de Piste op de
buis te kijken. Het gesubsidieerde to
neel heeft zich bij deze toestand
steeds minder kunnen aanpassen; nu,
dit seizoen, lijkt het erop dat de gro
te gezelschappen doelbewust weer te
rug gaan naar het theater-als-circus,
de plaats waar kunstje; en kunsten
vertoond werden, met alle knip-ogige
terzijde-toestandjes van dien. (Zo
bracht de Haagse Comedie een „ou
derwetse" Driekoningenavond, straks
komen de Twee Wezen bij Globe en
nu dan deze Bedelaarsopera.) The
Beggar's Opera (première 1728, voor
beeld voor Brecnt's Dreigroscheno-
per), heeft alles in huiö voor, thea
traal oer-vermaak: een doorzichtige
intrige, zang en boertige luim, En
zoals Brine het ons presenteert met
het NRT is dat alles best te pruimen.
Het wel en wee in de Londense on
derwereld van de 18e eeuw komt na
de schitterende inzet traag en log op
gang maar bliksemt tegen de pauze
prima op. Regie-vondst na regie
vondst, uitstekend epel, goede (hoe
wel wat iele) muzikale begeleiding,
foed aangepaste ehoreografietjes van
>yrtn Wolsely.
Het befaamde duo Annet Nieuwen-
huyzen-Eric Schneider (Polly en
Mack) schittert wederom; spel en
zang op hoog niveau, misschien iets
te ijdel (Schneider) en te koel (An
net N.) maar vaktechnisch uitste
kend. Steye van Brandenberg in een
mooi-domme cipiersrol. En dan Pie-
ter Lutz: een volledige theater-per
soonlijkheid, bescheiden in de opzet
van zijn rol, maar werkelijk over
rompelend van menselijke echtheid,
gedompeld in de saus van theatrale
irrealiteit, waardoor zijn rol van
Verraaium zeldzaam mooi clownesk
uit de verf kwam. Marijke Merckens
ging er pittig tegenaan: leuk cabaret.
Van Altena heeft weer eens fijn met
woordjes mogen spelen het, decor
van Frank Raven zou in zijn jargon
zonder enige twijfel „Ravissant" ge
noemd worden. Tegen de achter
grond van puik getypeerde bijrolle
tjes Johan Ooms, bijvoorbeeld, om 111
te pakken en mee naar huis te ne
men) werd het een avond lekker ou
derwetse theater-lol.
ISCHA MEIJER
ERIC SCHNEIDER als Maak tusssn de hoertjes in De Bedelaarsopera bij Nieuw Rotterdams Toneel.
- Vandaag:: CARRÉ 8.15 Am
sterdams Philhannonisch Or
kest; CONCERTGEBOUW Klei
ne Zaal 8.15 Janine Dacosta pia
norecital; STEDELIJK MU
SEUM 8.00 Korte films; STEDE
LIJK MUSEUM 9.15 recital
Chaim Levano en Huub Mattliij-
sen; STADSSCHOUWBURG 8.15
Een vijand van het volk; KLEI
NE KOMEDIE 8.15 Vlinders zijn
vrij: BRAKKE GROND 8.30 De
Fysici.
Morgen; CONCERTGEBOUW
Grote zaal 8.15 Nederlands Ka
merorkest; CONCERTGEBOUW
Kleine Zaal 8.15 Nederlands Ka
merkoor STEDELIJK MU
SEUM 8.00 Korte Films; STEDE
LIJK MUSEUM 9.15 Slagwerk-
troep Amsterdam; STADS-.
CHOUWBURG 8.15 Nederlands.
Dans Theater; KLEINE KOME
DIE 8.15 Vlinders zijn vrij;,
BRAKKE GROND 8,30 De Fy
sici; SHAFFY CENTRUM (Fe
lix Arteritis) Koepelzaal 8.30 ca
baret Neerlands Hoop in Pana-^
ma; SHAFFY CENTRUM, Zui
lenzaal 8.30 Workshop Toneel
groep Studio.
(Van onze kunstredactie)
AMSTERDAM, maandag Een
Oostduils cabaretgezelschap komt
eind september voor een tournee vdn
8 dagen naar Nederland. Het bestaat
uit de Nederlandse actrice Cox Hab-
bema, haar echtgenoot, de Duitse ac
teur Eberhard Esche, en diens collega
Hilmar Thate. Onder de titel „Kom-
mune und Kirschenzeit" brengen zi)
teksten van Brecht, Tucholsky en
KSstner en Spaanse liederen uit de
burgeroorlog. Na afloop willen zij
met hun publiek in debat gaan. Zij
treden op in Maastricht, Enirnen,
Haarlem, Eindhoven (van 24 t.e.m. 27
september) en Oegstgee3t, Rotter
dam, Enschede en Arnhem (2 Leun. 0
oktober).
Gezelschap: Theater; voorstelling; „Het testament van de hond" van
Arlano Suassuna; regie; Ellse ïloomaw; decor en kostuums: Hep van
Delft: muziek: Cees Sec; vertaling: Dolf Verspoor; plaats: Stads
schouwburg, Nijmegen.
Toneelgroep Theater heeft weer eens een voorstelling weten uit te
brengen, waarvan met recht betreurd mag worden dat zij niet of
nauwelijks in het westen van het land te zien zal zijn.
Het leek aanvankelijk een hachelij
ke onderneming: een groep Neder
landse acteurs gaat een Braziliaans
(ADVERTENTIE)
Fe ONGRESCENTRUm"r™. - AMSTERDApHI
- ZATERDAG 25 SEPTEMBER - AANVANG 20.15 UUR
CHARLES AERTS'THEATERPRODUKTIES
I presenteert
MR. 100.000 VOLT PJ
en zijn ensemble
BKaartveik. v a woensd. 22 Boptembor. dtrl v. 10-15 u <i <1 kas,sa v h |f'
Congrescentrum, tel. v.a 11 u. 79.64 41of Muzlckh Lcldbcstr 50. g
en zijn ensemble
Kaartveik. v a woensd. 22soptembor. djrl v. 10-15 u <i <1 kassa v h
Congrescentrum, tel. v.a 11 u. 79.64 41 of Nwe. Muzlekh LoKkestr 50.
tel. 23.73 21. EntreopiDien van f 10 - t/m f 25 rechten inbegrepen.
ZELFDE CONCERT: 26 SEPTEMBER, DOELEN, ROTTERDAM J|
volksstuk spelen en zich daartoe van
top tot teen in verschillende nuances
bruin verven om op het toneel ont
spannen volks en vrolijk te doen. Net
volwassenen die op hun hurken kin
dertaal uitslaan om-leuk met de klei
nen. om te gaan.
Maar in de praktijk bleek het ge
lukkig allemaal ontwapenend te wer
ken, omdat er in de lichtvoetige regie
TON KOOPMAN KU EB BINGE
(Van onze muziekredacteur)
AMSTERDAM, maandag Het kort geleden geopende Amster
dams Literair Café aan de Kloveniersburgwal krijgt binnenkort (eens
in de twee weken op zondagmiddagen) borrclconeerten van. barokmu
ziek. Het vierkoppige ensemble Musica da Camera start er op 3 ok
tober, waarna 17 en 31 oktober wederom wordt gemusiceerd. „Als
duidelijk blijkt dat er belangstelling voor is, gaan wij in november
gewoon verder", zegt Ton Koopman, cembalist en artistiek leider van
het gezelschap.
„Wij wilden allang zo iets doen,
een informeel soort optreden voor
mensen die gewoon zitten te .drinken.
Daar moest toch een publiek voor
zijn in Amsterdam, nietwaar? Bas
Lubberhuizen, zoon van de directeur
van de Bezige Bij is zo'n beetje de
leider van dat Literair Café. En het
toeval wilde dat hij óók op iets der
gelijks uit was: dichters die uit eigen
werk voorlezen en zo. Wij kwamen
met elkaar in contact en de zaak was
meteen rond", zegt Koopman.
„Er wordt geen toegang geheven,
men betaalt dus alleen voor zyn
drankje, do prijzen worden zelfs met
verhoogd", verlelt Ku Ebbmge, zake
lijk leider van Musica da Camera
waarin, hij barokhobo en blokfluit
speelt. ,.Wjj starten om half vijf en
spelen dan een half uur. Dan volgt
een half uurtje kletsen met een
drankje en dat wordt drie keer her
haald. Om ongeveer half acht houden
we op, maas* op die tijd pinnen we
ons niet vast. Het moet vooral ont
spannen van sfeer bly ven".
„Er worden geen programma's ge
drukt", voegt Koopman er aan toe.
„Ik kondig alles zelf aan en houd er
een praatje bij. Wij zullen niet
schrikken als toevallig eens een
dronken vent komt binnenvallen of
ergens in de zaal een lachsalvo
klinkt. Wij hebben vroeger wel eens
een enkel hotel met dit idee bena
derd maar steevast kregen we te hO'
ren dat hel niet aan de algemene
smaak beantwoordde. Van die zoge
naamde algemene smaak wil
Lubberhuizen nu juist af. Dus geen
jukebox of ander lawaai. Wel heeft
hij een oude pianola gekocht die nu
in orde wordt gemaakt."
„De ruimte is akoestisch heel
bruikbaar", denkt Ku Ebbinge. „Er
kunnen zeker honderd mensen in, dan
is het nét gezellig. Wij hopen op die
manier een vast punt voor barokmu
ziek te creeren, zodat de mensen op
den duur zelf om bepaalde stukken
zullen gaan vragen". De andere leden
van het ensemble zijn Lucy van Dael
(barokviool) en Jaap te Linden (ba-
rokcello en gamba).
van Elise Hoomans zo uitstekend.
speeld werd en omdat het^&tuk uit
zonderlijke kwaliteiten toonde. Aria-
no Suassuno heeft in zijn „Testament
van de hond" zelf al de nodige dis
tantie geschapen tot de volksverha
len, waarop hij zich geïnspireerd
heeft. En zo ontstaat een stuk satire
op de Braziliaanse maatschappij, op
een Brechtiaanse manier van een af
stand bekeken, zodat het komische,
maar primitieve vertelsel over cor
rupte gezagsdragers en slimme dag
loners (waaronder een soort Uilen
spiegel van over de oceaan) duidelijk
als toneel wordt aangeboden.
De uitvoerige kleed- en schmink-
partij wordt dan tot middel om de
kritische boodschap waar het eigen
lijk om gaat, beter te doen uitkomen.
Inmiddels blijft het spel op alle ni
veaus byzonder onderhoudend: de
bewerkte verhalen zitten ingenieus
en veirassond in elkaar met prachti
ge lyrisch-fantastissehe intermezzo's.
De dramatische verwerking van die
stof door Suassuno is slim en 2eer
steekhoudend en de Theater-opvoe
ring is geraffineerd speels en van een
verrukkelijke lichtheid, in een ko
misch bijgepunte vertaling van Dolf
Verspoor en van een jofel Zuidame
rikaans ritme voorzien door Cees
See.
Lekker soepel in de heupen treedt
een grote schare spelers aan, die zon
der uitzondering de onzwaarwichtige
trant van de regie weten vast te hou
den. Tegen oen prachtig achterdoek
<a la de douanier Rosseau, een
overeenkomstig mengsel van raffine
ment en primitiviteit) van Hep van
Delft, was er een onverbeterlijke,
kwiks'aartachtige hoofdrol van Carol
L'mssen als de verschoppeling Grilo,
die iedereen, zelfs de hemelse mach
ten, de baas is. Ook Peter van der
Linden, Arthur Boni, Albert Abspoel
en Burny Every voelden zich in deze
sfeer kennelijk als vissen in het wa
ter.
H. VAN DEN BERGH
CAROL L1NSEN (I.) en Arthur Boni in Het Testament van de hond.
Met welk gevoel verorbert men in een bekend restaurant waar het
aardige personeel opgewekt ronddraaft en zijn uiterste en bekwame
best doet de gasten te bedienen, een maaltijd waar wol een paar lek
kere hapjes in zitten maar die als geheel toch teleurstelt? "Wie zijn
antwoord niet probeert te formuleren weet dat precies en heeft
daarmee mijn oordeel over het programma „Kijktaarna", dat Adèle
Bloemendaal en Leen Jongewaard gisteravond aanvoerden op de
planken vai. oe Haarlemse Stadsschouwburg.
TILBURG, maandag (ANP) Het
internationale bekardconcours te Til
burg tussen, voornamelijk Nederland
se en Belgische beiaardiers, is op alle
punten door Nederlanders gewonne.
In de a-klasse (gediplomeerden of
daarmee gelijk gestelden) werden J.
Maassen uit Utrecht en B, Winsemius
uit Utrecht, respectievelijk eerste en
tweede. De laatste won tevens de im-
proviaatiewedstrljd. In de b-categorie
(amateurs en leerlingen) gingen de
beide eerste prijzen naar S. Taminga
uit Amsterdam en G. Docter uit En
schede.
Leen was Leen en. Adèle was bij
vlagen volop Adèle, terwijl bun jonge
secondanten Kika Mol en Rob Mee
berg onbevangen en heel verdienste
lijk meededen. Regisseur Rob Touber
heeft flmk, soms zelfs overdadig
uiterlijk aan de levendige presen
tatie getrokken en over de muziek
uit de bak die geleid en gearrangeerd
werd door pianist Harry van Hoof
geen klachten. Maar het programma
viel zowel door de opbouw als qua
inhoud tegen.
In het eevste deel kwamen onder
de Ironisch bedoelde noemer „Gezel
ligheid, gezelligheid!", liedjes van
Jaap van de Merwe aan bod. Er za
ten wel een paar goede onder zoals
(nog) „Dertig jaar" over de luchtver-
'Uiling waarmee Adèle Bloemendaal
vuil
uitstekend raad wist,
Drees, Drees, Drees'"
„Aalmoes en
waarin Leen
Jongewaard het profijtbeginsel op de
hak nam en de niet onbekende „Bal
lade van het fijne gesticht" over het
wegstoppen van bejaarden (Jonge
waard en Meeberg), maar verder
hieid Van de Merwe het ditmaal te
gezellig.
Het tweede bedrijf van dit caba
ret-spektakel is „Kijktaarna", ge
schreven door Eli Asser, Dat bleek,
op de malle kansen waarmee Adèle
Bloemendaal en Leen Jongewaard
niet overrompelend rond kwamen
geschreven, drie stuiverstoneel,
waarbij het vooral moest komen van
de liedjes. .Dat lukte wel maar wat
daar tussenin zat stond vaak nogal stil.
Na de pauze was het de beurt van
auteur Guus Vleugel met „Koppels",
overwegend liedjes over ,de laatste
tijdsverschijnselen en één sketch,
waann Adele Bloemendaal en Leen
Jongewaard de ijdelheden van geves
tigde toneelprominenten op een nogal
geijkte tekst moesten persifleren.
Vleugel heeft ztjn tijd altijd vaak
aangestipt in zijn cabaretteksten.
Ditmaal buigt hij in „Sex is uit",
„Attenter" en „De mode der zeventi
ger jaren" (Vodden) te zwak-gek-
schcrend mee met de regressie, waar
voor een bekend ochtendblad al ja
renlang zo 'n intensieve propagamda
maakt. Los van die mentaliteit wel
aardige teksten, maar echt op dreef
bleek hij alleen in „Volmaakt te-
vree", waarvan het navrante goed
overkwam dank zij Leen Jongewaard
en „Het moet groeien", over de slin
kende commune-trend, waaruit Adè
le en Leen een van hun beste beur
ten van deze avond peürden.
Of men gehoor moet geven aan de
dringende aanbeveling „kijk daar
naar!' hangt bij dit programma sterk
af van de vraag hoe graag u Adèle
Bloemendaal en Leen Jongewaard
ziet. Maar m.l. krijgt het publiek ze
ker niet het volle pond van hun mo
gelijkheden.
C. B. DOOLAARD
-.7
Gexolichap: Groot Llmburgi Xo-"V
neel; voor«tclllnii;:. „Bon poiUïiu'u
van 13 cent»" van Kees Simhoffer;.
regie: Cai Baas; decor; Jan RHk"
sen; plaats: 8Udi«chouwburr1'A
Maastricht.
Het eerste voldragen toneelstuk
van de Maastrichtenaar Kees";
Simhoffer „Een postzegel van 15.",
cents" heeft tot ondertitel: „het;
geleidelijk verval en de onher-*
roepelijke ondergang van de sjle- -
miel in tijden van economische
opbloei en het daarmee verton-
den eties boerenbedrog". Daar-A
mee zijn wel zo ongeveer de goe-' -
de bedoelingen verwoord, die^
achter een in grote lijn „geflipt11,--
stuk schuilgaan.
Simhoffer is er op uit geweest zyn
ergernis over de moderne, gladde
consumptiemaatschappij onder te
brengen in een verhaal over een
buurt vol hoertjes en gesjochte jon
gens die naar het leven gestaan wor-
den door de steriele vooruitgang.
Over een dergelijke sanering van'
oude buurten moet een goed drama'
tc schrijven z\jn, waarin de mense-'
lijkheid het dan b.v. aflegt tegen de!
technocratie, maar in de „Postzegel"'"
van Kees, is alles blijven steken in"1
troebele poëzie, gebrek aan actie en;
structuur en warhoofdigheid van be-'-
doeling.
Als men de levensvatbaarheid van
zo'n buurt wil propageren, doet men"
er trouwens minder Juist aan de*
mensen en hun omgeving zo voddig,
achterlijk en onaantrekkelijk moge
lijk voor te stellen. In die omstandig
heden moet immers iedere vorm van
hei-stel door de zaal als een bevrijd
ding ervaren worden. Het is wel dui-
delijk dat het sdir ij verscollectief, on
der leiding van Otto Dijk, dat twee(
jaar van deze tekst zwanger is ge-
gaan, niet heeft kunnen kiezen tussen
de heldere vorm, waar Dijk op aan
stuurde cn de woordrijke vaagheid-
die Simhoffer had aangedragen.
De laatste heeft ten detrimente van.
de voorstelling gewonnen. Weerzin
wekkende muziek (Leo Cuypera),
schamele beweginkjes en amateuris
tisch spel completeerden de meer dan
zwakke opzet. Regisseur Cas Baas
had kennelijk alleen vat gekregen op
de oude blinde bedelaar (Bert
André), die zo ongeveer de magische
natuurreligie van deze verschoppe
lingen vertegenwoordigt en op Gas-/
ton van Erven die wel kordaat de
overigens mallotige afgezant'van'de'
moderne maatschappij neerzette.,
Thera Verheugen, Eady Brugman en
Raoul de Vree zijn altijd wel het
aanzien waard, maar kregen in deze
langdradige chaos nauwelijks redelij-,
ke kansen.
H. VAN DEN BERGH
f
Wat het Guarneri-Trio gisteravond'
in de alweer volle Kleine Zaal aan*
dc Amsterdamse Kunst 20-daagjé
bijdroeg, werd gekenmerkt door en-'
semblespel op het hoogste niveau en
bovenal door een onbeperkt lijkend
variëren op het thema gloed. Want
van dat laatste ingrediënt hebben
Herman Krebbers (viool), Jean De-
croos (cello) en Danièle Dechenne
(piano) ontelbare, schakeringen'
voorraad die zij in dit programma
met trio's van Hendrik Andriessen,
Duorak cn Schubert met niet ija te
vertellen Intensiteit uitdroegen
Schuberts eerste trio, het tederste
stuk van de avond, is een meester
werk dat in een aparte categorie
thuis hoort. Voor een vergelijking
neem ik dan ook liever de trio's van
Andriessen en Dvorak (diens "derde
in f). Daaruit vooral trad immers te
voorschijn hoe raak het Guarneri-
Trïo karakteristieke essenties weet te
markeren. In beide gevallen was
gloed het resultaat, maar dan zo dat
Andriessens gulle warmbloedigheid
een ingetogen bezieling meekreeg en
Dvoraks wat wijdlopige romantische
zangerigheid mei een nevige uitstra
ling vol zinderend vuur voelbaar
werd gemaakt.
Daar lag een muzikanteske harts
tocht aan ten grondslag die dank zu
le loop der jaren tot een yol-
ensemblccultuur uitgegroeide
we
ten
Ov
vai
Sat
E
het
le
kra
ded
êen
DV
me
h
drfi
dcf
de
vüi
het in
maakte i
technische meesterschap van begin
tot eind tot meeleven dwong. Gróóts,
LEX VAN BELDEN
(Van onze muziekredacteur)
AMSTERDAM, - maandag De
zangeres Erna Spoorenberg heeft al
haar concerten moeten afzeggen, om-*,
dat zij vorige week bij een aanrijding
zo ernstig werd gewond dat zij in bet
Academisch Ziekenhuis der Vrije
Universiteit te Amsterdam moest
worden opgenomen. Zij zal drie maan
den rust moeten houden.
Na het verlaten van het Amster
dams Conservatorium, waar zü sinas
kort hoofdlerares voor zang is, raakte
haar auto in botsing met een andere
wagen. De inzittenden daarvan
een Italiaans echtpaar weraeh
licht gewond. Erna Spoorenberg hep
een hersenschudding op en brak en
kele wervels,
