J
Schilderachtig De RIJP
is zijn museum waard
Rus Zorin doet felle
aanval op de VS.
V erloren slag, geenWaterloo
im
INT HOUTEN
HUIS" VOL
HISTORIE
m
NÊLLMU
Castro naar Moskou
JfaldLispevt
m ie klifde
a*
ONTWAPENINGSCONFERENTIE
Gezondheid
en genezing
vooi. de huid,
Dagelijks feuilleton
door
Gr. A. Birmingham
ZATERDAG 18 JUNI i960
TROUW
OP de jaarvergadering van het
Nederlands Bijbelgenoot
schap werd een overzicht
gegeven van de arbeid van
het N.B.6. in de laatste
tien jaren. Er is die tijd heel wat
gebeurd en het is goed er zo eens
in vogelvlucht op te letten en
zich af te vragen waarom nog niet
veel méér mensen m Nederland
niet grote belangstelling deze ar
beid omringen. Het is een wereld
zaak geworden en altijd gaan er
weer nieuwe wegen open. Als men
dat bedenkt, is er reden om eens
te denken aan dat probleem dat
eens door een zendingsblad uit
het buitenland aan de orde werd
gesteld: „Why be ashamed of the
Bible?" d.w.z. waarom zouden we
ons schamen voor de bijbel?
Daar werd aan toegevoegd, dat
er geen reden is voor deze schaam
te, wanneer men de feiten kent.
De feiten: daarmee werd vooral
bedoeld, dat (in die tijd) elk
jaar dertig miljoen mensen de bij
bel kopen. Daarmee kon geen en
kel ander boek worden vergele
ken. Een maximaal verkocht boek
zou (alweer jaren terug), niet bo
ven de lOO.OQO per maand uitko
men. De bijbel js bet best ver
kochte boek, een bestseller, en dus;
geen reden tot schaamte
door prof. dr.
G C. Berkonwer
ZEEATLAS
Stoéa
184a
Bescherm Uw. gezin,. "-"
verzeker Uw leven
H. VAN GALEN LAST
OVERLEDEN
GEBRUIK
- GORDIJNSPIRAAL
'ngezonde
beweging
Zorg dat uw fats in orde is!
Bewerking aaar
hel boek van
Lewis Wallace
Valse schaamte
held zeggen, dat niet zozeer de etala
ge maar de valse schaamte ons be
dreigt. Natuurlijk zijn er uitzonderin
gen, wellicht vele. Op de jaarvergade
ring werd door de voorzitter Harren-
stein herdacht in zijn vele arbeid voor
het bijbelgenootschap en deze arbeid
was niet in strijd met zijn persoon
lijk uitkomen voor deze zaak en voor
dit Woord en zijn glorievolle inhoud
Maar we zijn niet allemaal zo open
en we voelen ons meermalen beklemd,
wanneer er een situatie ontstaat waar
in een enkel woord of een eenvoudig
getuigenis eigenlijk vanzelfsprekend
zou zijn. Men kan over die valse
schaamte tal van analyses geven,
maar het zal toch altijd wel neerko
men op een elementair gemis aan
eigen gegrepenheid, aan eigen zeker
heid wellicht. We zijn theoretisch wel
verontrust over de verwereldlijking,
met het blijft dikwijls in de sfeer van
de beschouwelijkheid, als we de ver
wereldlijking normaliseren en maar
moeizaam doorbreken met een woord
van licht in deze duisternis. Zelfs de
grote nadrukkelijkheid waarmee in
het evangelie het belijden voor de
mensen in direct en onlosmakelijk
verband gebracht wordt met Christus'
belijden van onze naam voor de Va
der, kan blijkbaar maar moeilijk de
valse schaamte overwinnen en te niet
doen.
Ik derik, dat deze gedachtengang
wel niet veel mensen zal overtuigen.
De feiten van de verkoop van de bij
bel in onze tijd mogen opvallend zijn,
dat is toch niet een feit, dat de mens
over zijn tchaamte heenhelpt. We kij
ken er nog altijd wat vreemd tegen
aan, wanneer we In de trein een gees
telijke ln zijn bijbel zien lezen of wel
licht In zijn brevier. We denken dan
aan de „geestelijkheid" en lezen in
ons „pocket-boek" door. De veelgele
zenheid van de bijbel maakt ons op
zichzelf nog niet meer open tegen
over de bijbel. Teen aanzien van een
nieuw verschenen boek willen we mis
schien mee kunnen oordelen en voe
len we ons achterop, wanneer we er
niet over mee kunnen praten, maar
met de bijbel ligt dat anders.
ER Is inderdaad een zekere schaam
te om zo maar over de bijbel te
praten. Het spreken van de Schrift
als het Woord van de levende God i
meer voor intern gebruik, wanneer
we onder elkaar zijn. Dat .verschijn
sel zal wel samenhangen met die al
gemene schaamte die op heel het ter
rein van het Christelijk leven, valt
waar te nemen. We voelen ons wat
vreemd, wanneer plotseling over de
ze jfciingen" wordt gesproken en er
kan een vreemde leegte vallen over
de gesprekken, wanneer ineens de
naam van God of van Jezus Chris
tus zou worden genoemd. Voor veler
besef gaat het met een misplaatst
beroep op de evangeliën om iets
van de binnenkamer, om wat verbor
gen moet of althans mag blijven.
Men vergeet dan dat deze waarschu
wing ga in uw binnenkamer ge
richt is tegen etalage-vroomheid van.
velen in Jezus' dagen, tegen het op
de hoeken der straten bidden om van
de mensen gezien te worden. Dat is
niet in strijd met wat we in Daniël
lezen, waarin we iets bespeuren van
de ernst om zijn levensstijl niet te la
ten bepalen door wie er om ons heen
slaat. Natuurlijk mag het niet om eta
lage gaan, maar ik dacht dat we daar
niet zoveel gevaar voor liepen in on
ze tijd. Het is veel meer zo, dat de
„religie" meer en meer uit het gewo
ne leven verdrongen is en dat we daar
allemaal wel aan meedoen. Dat wil na
tuurlijk niet zeggen, dat er in onze
tijd geen geveinsden meer zijn, maar
de vormen, waarin deze geveinsdheid
verschijnt zijn wel weer anders gewor
den. Het is meestal niet zo, dat we
willen prijken met onze vroomheid,
dat we gezien willen worden. Wel
licht is het tegendeel het geval....
WE kunnen eraan gewend raken
dat velen er niet meer aan doen
fin dat een getuigenis toch niet helpt,
we zijn verwijderd geraakt van het
getuigenis uit de 16e-eeuw, dat er een
areiging ligt over wie niet helpt
.weren en verbieden, dat de naam van
de levende God wordt misbruikt en
leien het leven aan zijn lot over, zo
als het reilt en zeilt. We kennen al
len het lied, dat de naam van Jezus
ruist langs de wolken, maar we we
len niet goed meer, wat dat bete
kent. En we lopen gevaar in een gro
te nalatigheid terecht te komen, ten
fianzien van de bijbel en ten aanzien
van een enkele eenvoudig woord. Het
is veel gemakkelijker om allerlei be
schouwingen te geven over de een
zaamheid en de angst van de moder
ne mens en over zijn onrust in ver
band met de ontwikkeling van het le
ven in onze tijd onder allerlei oor
logsdreiging en geweld dan een en
kel woord te spreken dat wellicht in
mfi donkerheid een weg zou kunnen
yijzen en aan het denken zou kun-
ken zetten. Men komt daar niet over
heen door de bijbel te vergelijken
inet een modern pocket-boek en dan
te zeggen: het valt toch wel wat mee.
De oorzaken van de valse schaamte
bggen' dieper in het hart verscholen.
Er is niemand meer, die met gevaar
vaa zijn leven bedreigd wordt, wan
keer hij een woord over de Heer
spreekt en men kan wel met zeker
HET zit dan ook niet in de geva
ren die ons zouden kunnen be
dreigen. Dat is wel meermalen zo ge
weest in de geschiedenis der kerk. dat
een simpel getuigenis beslissend was.
We leven in andere tijden en er wor
den veel bijbels verkocht en er is een
geweldige arbeid van het bijbelgenoot
schap over de gehele wereld. Maar
het blijft dikwijls stokken, wanneer
er om gevraagd wordt of wanneer er
helemaal niet om gevraagd wordt.
Dan wordt onze armoede onthuld. We
kunnen het dan wel werpen op onze,
schuchterheid en ons onvermogen om
het rechte woord op de rechte plaats
is spreken, maar dat draagt dikwijls
het karakter van vele bedenkselen,
die gezocht moesten worden, omdat
ze er niet waren.
Misschien zijn we juist schuchter
geworden voor de etalage-vroomheid,
omdat men daar zulk een vernieti
gend oordeel over heeft geveld. Het
is goed zich daartegen te laten waar
schuwen, wanneer bij iemand het ge
vaar opnieuw zou gaan dreigen. Maar
getuigenis en etalagevroomheid zijn
toch in het wezen van de zaak aller
minst identiek en men mag zich voor
zijn zwijgzaamheid met beroepen op
de pralende vroomheid, die onder het
oordeel ligt.
Wanneer men in onze tijd spreekt
over een periode van de' geschiede
nis, waarin men er niet meer van
weet en er daarom niet meer over
discussieert en er daarom niet "meer
zo fel tegen ingaat, dan zou opnieuw
op een ongehoorde wijze actueel wor
den, wat Paulus schrijft in een van
zijn brieven: hoe zullen ze geloven in
Hem van wien ze niet gehoord heb
ben?
En nu het bijbelgenootschap zijn
weg vervolgt met vele nieuwe plan
nen, nu is het* duidelijk, dat onlosma
kelijk met deze arbeid verbonden
moet zijn een openbaring van het
Christelijk leven, dat niet de indruk
wekt, dat godsdienst iets is, dat bui
ten het gewone leven staat en waar
over men niet spreekt. Dan wordt de
gemeente geroepen om de weg te
gaan tussen etalage-vroomheid en
zwijgzaamheid.
Dat moge een moeilijke weg zijn
voor ons als het erop aankomt
zwijgzame mensen, maar het is een
weg waarop men wandelen kan, tot
zegen voor anderen en tot het bevrijd-
wórden van eigen krampachtigheid.
(Van een onzer veislaggcvcrs)
IN het op zichzelf al wat museum-
achtig aandoende Noordhollandse
plaatsje De Rijp is gistermiddag een
historisch museum geopend. De bur
gemeester verrichtte de plechtigheid
in „In 't Houten Huis" op het Jan
Bootplein.
Of de bewoners van het pittoreske
stadje, waar het leven rustig voort
kabbelt en waar de zonnewijzer op
de kerk nog een tijd uit een vroe
gere eeuw schijnt aan te wijzen, het
niet wisten of juist op dat ogenblik
allemaal aan liet werk waren, vast
staat dat de opening in de grootste
rust plaatsvond.
Toch is het museum belangrUk.
Men krijgt er, in de toekomst onder
de voortreffelijke rondleiding van
de heer en mevrouw C. de Jong (hij
is de architect van de restauratie)
een „beeld van de welvaart door
hariug- en walvisvaart".
Zonder te beweren dat het nü
niet naar wens verloopt in De Rijp:
eeuwen geleden was het er goed
wonen, leven en verdienen. Ver
moedelijk niet volledig gespeend
van chauvinisme heeft Leeghwater
zijn geboorteplaats m zijn „Kleyn
Cbronykje" „het beste Dorp in Hol
land" genoemd.
Behalve de bewoners van De
Rijp zelf, zullen er veien zijn die
meer willen weten van het wel
en wee van de mensen en hun
leven midden in een waterland.
„In 't Houten Huis" deze
naam is er aan gegeven omdat
het gebouwtje heel vroeger van
hout was bezit vele merk
waardigheden. Het zijn voor
werpen die de Rijpenaren vroe
ger gebruikt hebben, zowel thuis
als op de vaartOorbellen van
haar, pepermunt- en lodderein-
doosjes, verkleurde zwavelstok
doosjes en enigszins geroeste
kermismessen, een stuk walvis
been. een journaal of logboek
uit 1848, voorts vele platen en
prenten die een goed beeld ge
ven van vroegere toestanden.
In „In 't Houten Huis" vindt men vele merkwaardigheden, die herinneren aan
vroeger jaren, toen de scheepvaart voor het dorp een belangrijke rol 'speelde.
ER is ook een zee-atlas van
Blaeu, en nog wel een van
de serie eerste drukken. Volgens
een Duitse professor, die verle
den jaar in De Rijp was toen
waren er ook al vele voorwer
pen, echter „opgeslagen" in een
ongeschikt gebouwtje zijn er
nog'maar drie exemplaren van
deze atlas: In Amsterdam, Ma
drid en De Rijp.
Het mooi gerestaureerde ge
bouwtje met smalle draai trap
pen en kleine ramen, is door de
Plaatselijke V.V.V. verkocht aasf
her Oudheidkundig Genootschap"
B et ligt dus voor de hand dat
de i-erstgenoemde instantie alles
in het werk zs' 'ellen nog meer
bekendheid zeven aan de
pl ;ats dan ze nu heeft. De Rijp
is een museum waard. Ga er
n aar eens rondlopen, net als wij,
d m zult u het zien.
De Russische vice-minister van Bui
tenlandse Zaken Zorln heeft de Ver
enigde Staten op de ontwapeningscon
ferentie te Genève beschuldigd, een
wereldverdrzg voor ontwapening tegen
te honden om de bewapeningswedloop
te kunnen voortzetten en de Russische
voorsprong op het gebied van de mo
derne wapens te verkleinen.
Zorin ontketende een verwoede per
soonlijke aanval op de Amerikaanse
(Advertentie)
(Advertentie)
een cc u w*I evcnsvenrekeri tvfr
Advertentie
Fidel Castro, de premier van Cuba,
zal een bezoek aan Moskou brengen,
aidus heeft Antonio Nunes Jimenez,
hoofd van een Cubaanse missie op een
persconferentie in Moskou meegedeeld.
De datum van het bezoek zal later
worden vastgesteld.
Op de vraag van een Amerikaanse
correspondent of Cbroestsjew moge
lijk Cuba zou bezoeken op de natio
nale feestdag van Cuba op 26 juli, zei
Jimenez dat Cuba de Russische pre
mier gaarne op die dag zou ontvan
gen, maar dat hier tot nog toe niets
definitiefs over gezegd kon worden.
Een kleine Westduitse kotter, de
SG 17 „Anke 2" uit Gluckstadt, heeft
in IJmuiden een waardevolle vis aan
gevoerd. Het was een 112 kg wegende
steur. De handel had grote belangstel
ling voor het dier. Het ging van de
hand voor 500.
Op 71-jarige leeftijd is overleden de
heer H. van Galen Last, die van 1 juni
1946 tot 1 mei 1954 directeur-generaal
van het verkeer is geweest.
De heer Van Galen Last was nauw
betrokken bij de ontwikkeling van de
N.I.W.O., (Nederlandse Internationale
Wegvervoerorganisatie) en de totstand
koming van de wet autovervoer goe
deren, wet goederenvervoer binnen
vaart en richtlijnen en uitvoeringsbe
sluiten op het gebied van het personen-
en goederenvervoer. Hij was ridder in
de orde van de Nederlandse Leeuw.
gedelegeerde Eaton, die, naar hij zei, het
Russische standpunt welbewust ver
draaide ten einde serieuze' onderhan
delingen te vermijden.
Hij verweet de Britse 'minister van
staat, Ormsby-Gore, dat deze de in
standhouding van de Amerikaanse ba
sissen in Europa verdedigde en hij
noemde die basissen een ware bedrei
ging voor de veiligheid van de staten
op welker territoria zij gevestigd zijn.
Hij betoogde, dat de volkeren in al
die landen dat begrepen en voegde
hieraan toe:
„Het is geen toeval,-dat-het Japanse
volk niets moest hebben van het be
zoek van president Eisenhower, omdat
het een direct verband zag tussen dit
bezoek en de politiek om de Ameri
kaanse militaire basisssen in Japan te
handhaven. "Uit dit hoogst betekenis
volle feit, dat kennelijk uniek is in de
geschiedenis, behoren de Verenigde
Staten praktische conclusies te trek
ken, maar wij merken daar niets van."
De rede van Zorin was de scherpste
aanval op de V.S. en Groot-Brit tannic
sinds de onderhandelingen drie maan
den geleden geopend werden.
Eaton, die de aanval blijkbaar ver
wacht had, deelde voor de zitting mee,
dat hij vrijdagavond voor overleg naar
Washington zou terugkeren.
"IVJTETS wordt gewonnen door te
trachten de klap, dip de Ver.
Staten in het Verre Oosten hebben op
gelopen, te verkleinen" de „Daily
Telegraph" heeft daarmee gioot gelijk.
Het minst mag men dit doen m vader
landse kringen in Japan en de Ver.
Staten, waar eerste taak is de.juiste
lessen uit het gebeuren te trekken.
Zeker, een gebeuren zonder incident,
dat niet ten onrechte een dieptepunt in
de Amerikaanse buitenlandse politiek
na de oorlog, sinds 15 jaar, betekent en
het einde van het Macarthurisme in Ja
pan: dit was de tijd, waann Amerika
er praktisch met de kracht van een
bezettingsmacht zich heeft kunnen ge
ven aan de opbouw van deze sector van
zijn defensieketen èn aan de democra
tische opvoeding, alsmede een genereus
weer op de been brengen van het Ja
panse volk Nu was de tijd gekomen,
dat Japan geemancipeerd werd, dat het
voor eigen rekening zou gaan werken:
het symbool daarvan was de revisie van
het verdedigingspact, dat nü op de basis
van vrijwilligheid moest gaan weiken.
De opzet heeft gefaald, de Japanse ge-
importeerde democratie bleek te zwak,
negativistische minderheidstnvloeden
hebben een zege behaald. De zwarte
dag van Tokio van de 16e juni i3 een
verloren slag op de veldtocht der vrije
volkeren tegen wat president Eisen
hower deze zelfde dag in Manilla noem-
de „liet dictaat van een tiranniek over
heersingsplan".
Een verloren slag niet de eindsla
niet een Waterloo, dat wij vandaag voor
de 15e keer gedenken. De eindslag treft
de tiran. Dat was in 1815 zo, en dat was
ook in 1945 zo. Maar daarvóór worden
aan de goede kant helaas zovele slagen
erloren en de vrije wereld mag
wèl leren zo weinig mogelijk slagen te
verliezen. Deze les geldt in dit geval
na Washington en Tokio ook ons allen,
vrije volkeren, waarin wij ons o.m. ook
tot gedegen studie mogen zetten tot
het elimineren van de zwakten der de
mocratie en het versterken der moge
lijkheden der democratie.
tstANNEER wij zo eens heel de scala
van commentaren van het desa
streuze Toklnese gebeuren nagaan, dan
valt ons op, ook na wat wij boven ge
zegd hebben, dat de toets ook tè
zwart kan aangezet worden, en ook dit
is niet goed Dit lezen wij voornamelijk
in de Britse pers het schijnt of daar
ook onder al het getetteretet van: „nu
allen die goede, ouwe Eisenhower schra
gen" met iemand te doen hebben is
het ergste oor een staatsman! een
onheilig vuur van enig imperiaal leed
vermaak doorgloeit Lessen leren, ieder
voor zichzelf, dingen niet erger maken,
din zij zijn'
Bij het streven naar een evenwichtige
beschouwing mogen wij zeker niet ver-
(Advertentie)
pmet cl» originele: onderdelen -
(Advertentie)
9
HET zal een langdurig werkje zijn
die spleet te vinden", zei de Ma
joor, "„Ik denk, d£tf het eiland een om
trek van ongeveer drie kilometer heeft.
Het zal heel wat tijd kosten om in ieder
gat te gaan kijken over een afstand
van drie kilometer ruwe rotsen".
„Dat zullen we ook niet doen. We
zullen handelen volgens een van te vo
ren beredeneerd, wetenschappelijk
plan, dat ik uit zal denken en u mede
delen, zodra we daar zijn aangekomen'
Meidon stak zijn pijp op, die hij tot
dusver in het vuur van zijn redene
ring veronachtzaamd had, schonk zich
zelf een kop koffie in en ging zitten.
Hij bleef zwijgen en het was duidelijk,
dat hij dat wetenschappelijke plan zat
uit te denken. De Majoor nam zijn Ti
mes op en begon een hoofdartikel te le
zen over de schandalige, wetteloze toe
standen in Ierland. Na een kwartier
zei Meidon:
„Heeft u een kaart van het eiland?"
„Neen. Ik heb een kaart en de aan
wijzingen om er heen te zeilen, maar
ze zijn aan boord van de Spindrift".
Weer bleef Meidon een tijdje zwij
gen. Toen vroeg hij:
„Zijn er veel mensen op het eiland?"
„Tien families, geloof ik", zei de Ma
joor. „Allemaal nichten en neven van
elkaar".
„Ik vraag dat", zei Meidon, „omdat
als er daar mensen zijn, het wel eens
nodig zou kunnen zijn, om een ver
momming aan te nemen".
„Als je je ook maar één ogenblik
voorstelt, dat ik daar op dat eiland zal
gaan. rondlopen met een valse baard
en een blauwe bril
„Ik stel me niets van dien aard voor.
Toen ik zei, dat het nodig zou kunnen
zijn, een vermomming aan te brengen,
bedoelde ik, dat we in staat moeten zijn
om een plausibeie reden van ons op
treden aan de inwoners op te geven.
Als we ze laten merken, dat we ach
ter hun schat aan zitten, konden er wel
eens moeilijkheden komen. Dan zullen
ze natuurlijk in het gevondene willen
delen".
„Ik zou een halve kroon accepteren",
zei de Majoor, „voor alles wat we zul
len vinden".
Meidon klopte de as uit zijn pijp en
stond op.
„Ik moet weg", zei hij. „Ik moet nog
naar Dovle en die Langton vanavond
om met hem te spreken over het ver
huren van mijn boot. Ik dacht om voor
die maand dertig pond te vragen".
„Dat is die boot niet waard, zelfs als
iemand ze zou willen kopen", zei de
Majoor. „Je hebt er zelf maar vijfen
twintig pond voor gegeven".
„Wel, ik zei dat ik dertig pond zou
vragen. Maar ik ben volkomen bereid
om vijfentwintig pond te accepteren.
Dat zou eenvoudig er op neerkomen,
dat ik mijn geld terug krijg zonder
enige winst".
„Je zult dan toch aan het eind» van
die maand nog je boot hebben".
„Denkt u dat? Tenzij die vriend,
waar hij over sprak, een ander soort
man is dan Langton, zal er aan het
einde van die maand heel weinig van
de Aureole over zijn".
„Nou ja, goed", zei de majoor, zie
maar dat je krijgt, wat je kunt. Als die
man_gek genoeg is om je Aureole voor
25 te huren, is hij zeker in staat haar
naar de maan te helpen. Maar ik zou je
adviseren er voor te zorgen, dat je
eerst geld ziet, voor je hem de boot
overgeeft".
Meidon knipoogde.
(Advertentie)
Vraagl Uw Apothakvr of Drogist
zuimen ruimer aandacht te geven aan
de merkwaardige aard der zege van
Tokio. Gisteren zeiden wij daar reeds
iets van, nu voegen wij hieraan nog iet3
toe: een document, dat de Japanse in
lichtingendienst in handen gevallen
was, bevestigt, dat Hagiwara, de com
munistische voorzitter van de trans
portarbeidersbond van Tokio, in april-
mei in Peking was en dat daar een
actieprogram uitgewerkt werd, dat de
aanwijzing bevat: „AUe krachtsinspan-
J
T WAS
RAAK!
BS
CornAfGMi O PER* MUNOf
1. Binnen korte tijd heeft Ben Hur zijn
tegenstander overmeesterd. Hij heeft de
linkerarm van de man over diens rechter
schouder gewrongen. De man moet zich nu
wel omdraaien en daardoor blijft de lin
kerkant van zijn lichaam ombeschermd.
2. Het is duidelijk dat deze manier van
aanvallen hem volkomen vreemd is, hij
weet niet hoe hij zich moet verdedigen.
Zonder zijn greep te laten verslappen,
geeft Ben Hur de beroepsworstelaar met
zijn vrije linkerhand een geweldige slag
in de nek.
3. Zonder een kreet te uiten, zakt de
man in elkaar. Hij is dodelijk getroffen.
Het hele gevecht heeft ternauwernood
enkele seconden geduurd. De Sakser, die
het gevecht met stijgende verbazing heeft
gevolgd, staat ontdaan op.
;,In ieder geval", zei de Majoor, „zou
hij stapelgek zijn om er de zee mee op
te gaan. Ze is zo rot als een mispel".
„Ik verwacht niet, dat hij er de zee
mee op zal gaan", zei Meidon. „Hij zal
wel zo'n beetje blijven rondhangen
tussen de eilanden in de baai. In ieder
geval moet hij mijn boot wel nemen,
als hij een boot hebben wil. U wilt de
uwe met verhuren en er is geen an
dere. Doyle zei vanmiddag, dat er bo
ten In overvloed waren, maar dat was
alleen om Langton aan te moedigen
om in het hotel te blijven. Er is niets,
wat men een jacht zou kunnen noemen
binnen een afstand van 75 km van Bal-
lymoy. Maar ik moet nu weg. Laat ik
eens even kijken is er nog iets, wat
we moeten afspreken?"
„Je zoudt een dag voor het vertrek
kunnen bepalen", zei de Majoor.
„Maandag a.s. Ik zal de dominee mor
gen even opzoeken en het in orde ma
ken. Ik zou ook zondagavond kunnen
vertrekken, als u dat liever wilt. Het
Is mijn beurt om de avondpredicatie te
houden en ik zou die desnoods een
beetje kunnen bekorten, zodat ik hier
om half acnt by u zou kunnen zijn".
„Neen, dank je, Maandagmorgen is
mij vroeg genoeg. Maar we zullen wel
vroeg vertrekken. Je kunt beter hier
heen komen en hier of op de boot sla
pen. Ik ben blij, dat je meegaat, J. J.
We zullen een aardige tocht hebben. We
zullen een paar dagen op een klein
eilandje door brengen en dan overste
ken naar het grote".
„We zullen niets van dien aard
doen. Ik kan niet langer dan een week
weg en we zullen al die tijd nodig
hebben om die schat te pakken te krij
gen".
(Wordt vervolgd).
ningen moeten zich erop concentreren
het militaire pact met Amerika en de
regering-Kisji ten val te brengen; daar
voor moeten alle progressieve krachten
der Japanse arbeiderswereld worden in
gezet. Deze slag is van unieke beteke
nis in de geschiedenis van Japan, Alle
krachten, ook als zij niet-communistisch
zijn moeten daarbij broederlijk worden
begroet."
Dit stelt nog weer eens buiten kijf,
dat deze zege een Chinese zege is,
én nu wensen wij aan het eind der week
nog even nader in te gaan op wat wij
gisteren zeiden: „Wat zegt Chroestsjew
hier nu van?" Het kan niet anders, dan
dat deze zege de invloed van Peking
in de communistische wereld zeer heeft
versterkt Onder de kameraden kan Mao
zeggen: zie je nu wel? Dit betekent, dat
Chroestsjew in de duidelijke twist in
het communistische kamp nog meer
wordt dwars gezeten. Hoe moet zich
dit uitwerken?
Het zal niet aan de aandacht ont
gaan zijn, dat Chroestsjew in het onge
noegen met de pro-Chinezen, dat hem
(mee?) dwong .Parijs af te schrijven en
de Amerikaanse president met schut
tingwoorden te bejegenen, hard heeft
teruggeslagen. Wie meende, dat een
Chroestsjew in de touwen lag, heeft het
ver mis. Destrijd woedt vinnig voort,
■pERST was een „Prawda"-artikel met
onmiskenbaar duidelijke tekst daar
van het bewijs. Daarop volgde een nog
vinniger tekst in het officiële orgaan
van het Russische bureau van de Sow-
jet-commumstische partij, de „Sowjet-
skaja Rossija", en wel juist begin deze
week, toen de agitatie in Tokio naar
het hoogtepunt ging lopen. De schrijver,
Sjewljagin, is een eersterangs autoriteit
in de partij, die hier krachtig uithaalt
tegen al wat in het communistische
kamp „de linksen" genoemd wordt. De
zuiveren" in de communistische wereld
zien twee ernstige dwalingen, deviaties:
ten eerste de rechtse revisionisten, als
Tito; ten tweede de linkse extremisten,
doordravers, als de Pekinezen. In dit
artikel ligt he.t er nög dikker op, dan
in het „Prawda'.'-artikel, dat hier vooral
de Chinezen, en de pro-Chinezen elders,
worden bedoeld.
Wij lezen hier: ,De huidige linksen
beschouwen liet beleid van vreedzame
co-existentie, het stoppen van de'bewa.
peningsrace en een vriendeljjk-zija je
gens kapitalistische landen als een te
ruggang van het Marxisme-Leninisme,
De geringste verslechtering van de in
ternationale situatie zien zij ais bewijs
van de juistheid van hun sectarisch in
zicht." Sjweljagin noemt met kennelijke
verwijzing naar da jeugd van het Chi
nese communisme als regerings
macht dit „sctarisme" een infan
tiel kenmerk van deze linkse richting.
„Zovele communistische partijen zijn
sinds de oorlog uit het stadium van ille
galiteit getreden en maken nu het sta
dium der kinderlijkheid door, en som
moge hebben moeite zich aan te passen
aan de nieuwe omstandigheden" En
dan wordt natuurlijk ook Lenin erbij
gebaald en verhaald van diens strijd
„tegen die verschrikkelijke revolutio
naire kameraden".
TNDIEN in dit blad artikelen zouden
verschijnen half zo kritisch jegens
de Ver. Staten als nu in de Russischs
pers verschijnen over China, dan zou ds
wereld weergalmen van de roep over:
een ernstige Brits-Amerikaanse crisis",
schrijft de „Daily Telegraph" (met een
geringe zelfoverschatting) Wij zullen
hier nu dan ook maar niet concluderen
tot een ernstige Sowjet-Chinese crisis,
maar onomstotelijk duidelijk ls, dat het
niet behaaglijk ls tussen Moskou en
Peking. En veilig kunnen we ook zeg
gen, dat de zege van Peking in Tokio
deze onbehaaglijkheid niet verminderen
kan hoe zich dit dan ook verder
moge uitwerken.
In de onderlinge strijd, die achter da
gordijnen thans gaande ls, doen de
twee groten onophoudelijk een beroep
op de kleineren in het gezelschap, de
andere landen en partijen, een verwon
derlijk soort competitie, waarbij belden
zich beroepen op een eigen passus uit
het grote actie-program van Moskou,
dat twaalf communistische landen ln
november 1957 hebben opgesteld. Mos
kou: „Dogmatisme en sectarisme kun
nen in bepaalde ontwikkelingsfasen der
enkele partijen een kapitaal gevaar
vormen". Peking: Str^d teglf
agressieve imperialistische kringen In.
de Ver staten dient de spits van de
2olanS het Imperialisme
bestaat, blijft ook de bodem voor agres
sie-oorlogen bestaan" Verwijten van
overtreding van deze resoluties gZL
onophouedijlk over en weer tussen Pe-
