Geld van vorige bewoner
bij de fiscus gehaald
De man, die gaat en
de man. die komt
A. de Korte, bouwer van
miniatuur sleepboten
Veel belangstelling voor
concert in Grote Kerk
Verkeerde post
bleef maar
komen
Nieuwsgierig
Ook schilderen en tekenen
In kader vakantiefeesten Schiedam
Na 25 jaar ring
weer gevonden
WISSELING
U-
PAGINA 3
ZATERDAG 5 AUGUSTUS 1962
fT\ASMANIË is tweemaal zo
I groot als Nederland en het
1 telt een 350,000 inwoners,
zegt hij docerend' en begint
rdan- plotseling hartelijk te lachen.
- Hij verduidelijkt: „Er schiet
me nu ineens wat te binnen. Eèn
tij-d terug had ik in Utrecht een
ontmoeting met een emigrant, die
zes j aar in Tasmanië had gewoond
en met verlof in Nederland was.
'Tijdens ons gesprek zei die man
verbaasd: Meneer, u bent er goed
thuis, u weet heel wat van Tas-
irfSnië af. Em ik .mag zeggen,;dat
y"ife'<ëf -iets van -af weet. Niet. alleen
■Wn "Tasmanië, ook van Canada.
'Ik heb heel wat boeken over die
igebieden gelezen en de kaart goed
bestudeerd.
Elf
Farm
Acht
Bureau
Brieven
Schuitje
Ja, kan ik tijd vinden om een
goed raadslid te zijn! Ik weet het
niet. Nu nog niet. Ik zal een goede
planning moeten maken. Het
wordt passen en meten.' Ik ben
nieuwsgierig naar de raad.
Nieuwsgierig hoe het er toe gaat.
Ook nieuwsgierig hoe ik het er
afbreng. Ik ben geen Kapinga, fen
ik ben geen Wilschut. Zal men
over mijn optreden in -de- raad te
vreden zijn? Het zijn allemaal
vragen, waarop de toekomst een
antwoord zal geven. Ik zal pro
beren te doen wat van mij wordt
verlangd. Ik zal me zo goed mo
gelijk aan het werk geven".
Helemaal fout j
Veel tijd
Beroep
"i*i&.
TTET metro-bouwdok op het
eiland Van Brienenoord bij
IJsselmonde is reeds gereed.
Zoals men weet, zullen hier de
secties worden vervaardigd van j
het tunnelgedeelte, dat onder de j
Nieuwe Maas komt te liggen, van j
de Schiedamsedijk via de west
punt van het Noordereiland naar
de Parallelweg in Feijenoord.
In het dok wordt gewerkt aan de
bekisting voor de eerste van
deze tunnelsecties (zie op de foto
links boven, op de dokvloer).
De dokdeur is er nog niet. Die
wordt pas aangebracht, nadat de
eerste tunnelsectie is uitgevaren
en afgeleverd. Vóór het uitvaren
zal de scheiding tussen het dok
en het open water worden door-
gebaggerd op de plaats waar
straks de dokdeur zal komen. Op
de foto zijn daar twee hoge
bouwkranen te zien. Tussen de
grote uit een stalen bekisting
bestaande deurkozijnen ligt de
drempel, waarop de dokdeur
straks zal komen te rusten.
fotowedstrijd
DIERGAARDE
BLIJDORP
Telefoon 82965
Donderdag 27 juli jt. Uam dan definitief het einde. Op hetzelfde ogrnblik
daarop «ethouder J. Sehilthuis, loeoburgemeester. inet een hamer-lag de
zitting van de gemeenteraad sloot was de anti-revolutionair l'ieier Kapinga
geen raadslid meer. Niemand zal ooit weten wat de gevoelens «aren. die zirlt
toen van hem meester maakten. Hü pakte zijn paperassen in zijn arteta-, keek
nog even de raadzaal in, schudde handen en wandelde daarop naar de deur-
En lip wist, dat Hij niet meer actief zon deelnemen aan het politieke leven
in zijn stad.
Overigens is dit zpn eigen uil geweest. Om tweeërlei redenen heeft hij
dit is bekend het lidmaatschap van de raad neergelegd- fn de eerste plaats
omdat hij meende, dat voor hem de tijd was aangebroken hel veelomvattende
werk van gemeenteraadslid over te dragen aan een jongere, in de tweede plaats,
omdat hjj nu rij nog gezond zijn met zijn vrouw een bezoek wilde brengen
aan vier geëmigreerde zoons, van wie er drie in Tasmanië vertoeven en een
in Canada is gevestigd.
7!ijn reis begint op 10 augustus. Om vier uur middags hoopt hij uit te
varen, aan boord van de Willem Ruys, een week voor de installatie als
gemeenteraadslid van zjjn opvolger.
Die opvolger is de heer ff. A. Fihbe, beherend vennoot van G. Vogler Co.
(grondstoffen en chemicaliën). Hij is 4(5 jaar, flink van postuur en in alle
opzichten een man met een nuchtere kijk op het leven. Zijn naam heeft in
anti-revolutionaire kringen een goede klank. Toen een zeven jaar geleden een
opvolger werd gezocht voor de heer J. Wilschut als voorzitter van de centrale
kiesvereniging van Rotterdam, was er in feite slechts een kandidaat, die voor
deze functie in aanmerking kwam: Fihbe. Hjj heeft het lidmaatschap van de
raad niet „gezocht", hij is, kan men zeggen, door zu'n activiteiten in anti
revolutionaire kring haar de raad „gedreven". Nu hij echter raadslid is, zal hij
alles op alles zetten om zich zo goed mogelijk van zijn taak te kwijten.
Een van onze redacteuren heeft dezer dagen met hen beiden gesproken,
met de ervaren, wijze Kapinga en met de, althans in de gemeentepolitiek,
nog onervaren Fibbe. De eerste was vol van zijn aanstaande reis, de tweede
nieuwsgierig naar wat hem als raadslid wacht. Over de gesprekken wordt in
nevenstaand verhaal verteld. Het is het vijftiende in onze serie: „.Mensen in
onze stad".
P. KAPINGA
gaat
Dat gaat vanzelf. Je hebt kinderen
,in andere landen en het is heel ge
woon, dat je dan probeert zo veel
jrnogelijk van wat over die landen is
geschreven in handen te krijgen. En
daarnaast zijn er de brieven. Je wilt
natuurlijk- weten hoe het daar poli
tiek, godsdienstig en maatschappelijk
in elkaar 7~l Jstelt vragen en uit.
de- antwoorden rijzen nieuwe vragen
en langzamerhand kun je je enigszins
-1 een beeld vormen van de omstandig
heden, waaronder ie Vinderen leven.
Ën nu gaan we, onderzoeken of dat
beeld juist is, we gaan kijken met
onze eigen ogen en luisteren met
onze eigen oren.
Tk had feitelijk volgend jaar de
reis willen maken en eerst mijn
periode als gemeenteraadslid willen
uitzitten. Maar mijn vrouw heeft een
beetje aan me getrokken. Ze zei: We
zijn nu nog gezond, nu kunnen we
nog, je weet niet hoe het wordt. En
ze heeft gelijk. In maart j.l. ben ik
6ö geworden en als is dat niet oud.
•je bent toch op leeftijd. Maar er
kwam nog iets bij. Vier van onze kin
deren vertoeven in het buitenland,
én al onze kleinkinderen. We hebben
elf kleinkinderen cn een aantal van
hen hebben we nooit gezien. Op een
Oudejaarsavond hebben we eens een
telefoongesprek gevoerd met onze
zoon in Canada en toen mocht ook
ons kleindochtertje een paar woorden
zeggen. Half in het Engels half in
het Hollands sprak ze een van buiten
geleerd zinnetje. Ze zei: Dag groot
moeder, komt u ook eens een keer
naar Canada' En als alles goed mag
gaan komt grootmoeder nu inderdaad
binnenkort naar Canada.
Maar eerst reizen- we naar Tasma
nië. Daar zitten drie zoons, twee al
tien jaar. Ze hebben het goed. Prac-
tisch alle Hollanders, die' naar Tas
manië zijn geëmigreerd, hebben, een
goede boterham, hebben ze me wel
eens geschreven. Een van mijn zoons
heeft een farm. Die jongen zat op een
kantoor, maat tijdens de bezetting
was hij bij. een boer ondergedokën.
Daar heeft hij zijn liefde voor het
boerenvak gekregen. Toen dei derde
zoon naar Tasmanië reisde werd hij
door zijn twee broers met hun vrou
wen en kinderen mDevonport van
de boot afgehaald. "Een van de
kranten publiceerde .toen eën foto
van. het stel en zette 'er onder: De
hele familie Kapinga is nu in Tasma
nië aangekomen. Had je onze vier
kinderen hier in Holland moeten
horen! Dia zeiden: Als de hele fami
lie Kapinga naar Tasmanië emigreer
de,, zouden ze daar wel wat anders
zien.
We hebben n.l. acht kinderen, vijf
zoons en drie dochters. Die dochters
zijn alle drie verpleegster geworden.
Merkwaardig, hè? Maar om nog even
terug te komen op mijn zoons in
Tasmanië. Ze wonen practisch bij
elkaar in de buurt, zo'n twintig tot
vijfentwintig kilometer van Penquin
af. Ze behoren ook alle drie tot de
kerk- van Penquin, -en- daardoor, zien
ze elkaar elke zondag zeker.
We hopen een maand of vijf in
Tasmanië te zijn en dan reizen we
verder naar onze zoon in Toronto.
Hij is de enige, die ik na zijn emigra
tie heb ontmoet. Dat was in 1954. Ik
maakte toen een reis van twee maan
den door de Verenigde Staten met
vertegenwoordigers van andere vak
verenigingen. En tegen het einde van
mijn verblijf in Amerika zijn mjjn
zoon en ikelkaar, tegemoet gereisd.
Bij Windsor, op'de'grens van Ame
rika en Canada;,' in. een. stuk- nie
mandsland, hebben we toen een paar
uur gezellig met eikander kunnen
praten. Maar dat is dus al weer zeven
jaar geleden.
Alles bij alles hopen we een jaar
weg te blijven. Volgend jaar augustus
zijn we, bij. leven en welzijn, weer
terug. Ik kan het me nog niet goed
voorstellen. Een jaar lang feitelijk
niets doen. Er is me al gezegd:
Man, dat is een veel te grote over
gang voor je. Dat is het ook. Ik heb
altijd een druk bezet leven gehad.
Er zijn jaren geweest, waarin ik prac
tisch dag en nacht heb gewerkt. En
dat is nu ineens weggevallen. Er is
me al gevraagd: ga je nog reis
verhalen of zo schrijven?
Ik voel, dat ik wel. iets in die
richting ga doen. Trouwens, mijn
zoons hebben dat begrepen, want ze
schreven me laatst: Vader, we heb
ben ons bureau opgeruimd, je kunt
er zo achter gaan zitten. Ja, wat wil
je. Mijn belangstelling ligt op het ter-
rem van kerk, staat en maatschappij
en, het is vanzelfsprekend dat ik ver
gelijkingen ga maken tussen hier en
ginder. Er zullen dus wel wat vluch
tige opstellen uit de bus komen. En
dan heb ik al lang in mijn hoofd
over een bepaald onderwerp nog eens
wat te schrijven. Misschien wordt
daarmee nu een begin gemaakt.
En verder krijgen we het uiteraard
druk met brieven schrijven naar Hol
land. Al de jaren, dat onze zoons in
het buitenland zijn, hebben we ze
wekelijks geschreven. Nu gaan de
brieven in omgekeerde richting. Nee
ilc zal wel bezig zijn. Gelukkig gaat
de tijd opschieten. Als je lang van te
voren plannen maakt voor zo'n reis,
zit je er ook lang tegen aan te kijken.
Nog een paar dagen en dan zijn we
zo ver. De papieren zijn alle in orde.
Alleen de koffers nog. Dat is het
werk van mijn vrouw. We nemen drie
grote koffers mee, want we hebben
op onze reis zomer- en winterkleding
nodig. Ja. het is soms nog niet te
geloven. Donderdag op reis. Op reis
naar onze kinderen, die we in jaren
niet hebben gezien. En naar onze
kleinkinderen. Elf zijn dat er. Wat zal
die ontmoeting een vreugde geven.
Tjonge, jonge
IV. A. FIBBE
komt
DIT zijn z'n liefhebberijen,
„Ik ben dol op fotografe
ren. Op al onze vakantie
reizen heb ik foto's ge
maakt, en dia's. En ik houd van
tuinieren/We wonen in de Mo
lenlaan en voor ons huis hebben
we een tuin. Als het goed weer is
zijn mijn vrouw en ik 's morgens
■soms al om half acht in de tuin
bezig. En vertier houden we bei
den van goede muziek. We bezit
ten een aardige collectie klassieke
grammofoonplaten en we hebben
een piano. Mijn vrouw zingt en
ik probeer een beetje piano te
spelen, maar dat laatste heeft niet
erg veel te betekenen.
En op het terrein van mijn lief
hebberijen zegt W. A, Fibbe
zullen door het aanvaarden van het
raadslidmaatschap beslist de grote
klappen vallen. Dat is duidelijk. Op
kantoor heb ik het druk, ik reis veel,
zowel door Nederland als door de
E.E.G.-landen, ik moet dikwijls be
sprekingen voeren, en van. die tijd
kan ik niets afhalen. Dit moet ge
beuren van de tijd, die ik nu besteed
aan mijn ontspanning. Ik heb be
grepen, dat het raadslid zijn veel tijd
kost. Je moet je gaan verdiepen in
allerlei problemen, die de stad.raketj^
en dat zal voor my, zeker niet deC
eerste tijd, niet eens zo makkelijk
zijn. Ik,pjoei *,-nög *-hcieftiaaj in het
werk groeien. Maar één ding heb ik
me voorgenomen. Ik zal proberen het
werk zo goed mogelijk te doen. Ik
heb een verplichting op me genomen
en die verplichting zal ik nakomen.
Ik heb de laatste tijd veel moeten
denken aan het woord van Paulus,
dat de mens soms gebracht wordt
Iedereen, die' tnidden in de drukte
van ean verhuizing zit, weet dat alles
wat er extra bijkomt als te veel aan
doet. Aan goede toil ontbreekt het ons
meestal niet, maar als daar tussen
kisten cn meubels de post voor de vo
rige bewoner terecht komt dan kan
het wel eens een week dtiren voordat
we de tijd innden die door te sturen.
De rijstebrijberg tussen de chaos en
het geordend wonen is zo groot en
daar, waar hij niet wil zijn. Ik ben
er nooit op uit geweest raadslid Ie
worden. Het zijn de omstandigheden
mag ik het zo zeggen? die mij
langzaam maar zeker naar de zetel
hebben geduwd. Achteraf gezien, is
alles makkelijk te reconstrueren. In
mijn jeugd ik heb altijd op Zuid
gewoond werd ik eerst lid en later
voorzitter van een jongelingsvereni-
ging. Jaren achtereen heb ik de voor
zittershamer gehanteerd. Opvallend
is, dat in die tijd mijn belangstelling
helemaal niet in de eerste plaats naar
de politiek uitging.
Toen brak de oorlog uit. Ik was
gewoon lid van een kiesvereniging en
werd aangewezen als illegale con
tactman. Dat was één stap. Na de be
vrijding werd ik voorzitter van een
kiesvereniging, ik kwam in de cen-|
trale, de eerste jaren alleen als af- j
gevaardigde, daarna kreeg ik een
plaats in het moderamen.
Langzamerhand werd ik steeds
nauwer bij het werk in de anti
revolutionaire partij betrokken. Dat
was niet zo vreemd. Een ieder, die in
het verenigingsleven zit weet, dat
dit als vanzelf kan gaan. Je zit nu
eenmaal in een schuitje en je moet
meevaren. Af en toe probeerde ik
wel de boot af te houden, en soms is
me dat ook gelukt, maar op een ge
geven moment, kun je niet blijven
doorgaan met „nee" te zeggen. Je
moet ook eens wat accepteren, zelfs
al denk je: Kan ik daar nog wei tijd
voor vinden?
Advertentie
SPIDQ HAVEN
RONDVAARTEN
WILLEMSPLEIN
(eindpunt fijn 5)
S.
Tefefoon"l 35400
Uo hoog dat we ons eigenlijk, het mi-
niinale aantal uren aan slaap uitge
zonderd, voortdurend hapje voor hap
je door die berg heenwerken.
Zo was het ook gegaan met de jonge
machinist, die met vrouw en drie klei
ne kinderen een ander huis had betrok
ken Niet een week, niet twee weken,
maar enige maanden bleef dc post voor
de vorige bewoner de brievenbus binnen- l
druppelen. j
1 De nieuwe bewoner en zijn vrouw zon- j
den aanvankelijk alles, zoals het hoort, j
j ongeopend door.
Op een kwaad moment moet de ma- i
j chinist er genoeg van hebben gekregen. I
I Voor de politierechter werd tenminste
niet duidelijk waarom hij anders van
I zijn goede gewoonte afweek,
i In ieder geval maakte de machinist op
29 mei jl, een fiscaal schrijven open
gericht aan de verhuisde bewoner. Kijk
eens; De fiscus bood de geadresseerde
14 restitutie AOW-premie aan. Er was
ook een machtigingsformulier bij. Wat
deed de machinist? Hij vulde als ge-
machtigde de naam van een wiitekeu-
rige buurman in en zette de naam van
de vorige bewoner in valse handtekening j
er onder. j
Daarmee ging hij naar de Puntegaal- j
straat, waar een goedvertrouwende amb- i
tenaar zonder enige legitimatie te vra- j
gen, de f 14 uitbetaalde aan de machi- i
nist. j
Toen het uitkwam (de rechthebbende
kwam ook eens informeren) betaalde
de machinist gauw liet geld terug.
„Ik voldeed aan mijn verplichting", I
zei hij tegen de politierechter. „Maar
daarvoor deed u dat niet", kreeg hij
ten antwoord. Verdachte gaf ook toe het
geld te hebben gebruikt voor uitbreiding
van zijn postzegelverzameling.
Het was niet de eerste keer dat de
machinist in aanraking met de justitie
kwam. Met de krijgsraad had hij ook
als eens overhoop geic-gen en verder ver
meldde zijn dossier nog een vonnis we
gens diefstal.
„Dat was in Duitsland", verduidelijk
tc verdachte. „Mag je daar wel ste
len?". vroeg de politierechter, mr. Ro
sen Jacobsen.
De officier van justitie noemde he
helemaal fout wat er was gebeurd. Hl
eiste 40 of acht dagen hechtenis.
„Wat hebt u daarop te zeggen?", was
dc gebruikelijke vraag van de politic
rechter. „Veertig gulden", stelde ver
dachte vast. „Dit is' pas de eis", licht
te de politierechter even toe, „maar wc
zullen het zo doer., 11 hebt veertien
dagen tijd voor hoger beroep, U kunt
ook zeggen dat u het zo rvllt laten."
Advertent**,
eree
d
(Van een onzer verslaggevers)
MET VEEL BEWONDERING beüben
1 wij staan kijken naar de ttsnl-
taten van de srijetijdshesfeding'-van
de Vlaardlnger, de heer A. de Korte.
Eigenlijk is de heer De Korte, een
veelzijdig „artist", al noemt hij zich
zelf zo niet. In z(jn woning aan de De
Ruyterstraat zagen wij prachtige
miniatuursleepboten, afgewerkt tot in
de kleinste details. We zagen er de
Zwarte Zee, de Mississippi, de Ebro,
de Oceaan cn nog vele andere slepers,
Teveel om op te noemen. Ook was er
het model van een Vlaardingse vissers
boot, de VI. 84.
HET werkstuk dat de heer De
Korte nu onder handen gaat nemen
is de boot Elbe. De bouwtekening ligt al
gereed. Deze sleper wordt wel heel echt
want ér komt zelfs een motor in zodat
er mee kan worden gevaren.
Behalve de verschillende modellen zijn
erook veel foto's, hoofdzakelijk van
sleepboten, zowel van oude; als. van
nieuwe boten. Er zijn ook interessante
foto's van strandingen, branden enz. Al
deze prenten behoren tot de verzameling
van de heer De Korte die alle voorzien
heeft van data en plaats van opname.
HET IS wel duidelijk dat er in deze
hobby vcei. zeer veel tijd gaat zitten.
De heer De Korte werkt er dan ook
iedere avond aan Alleen in de zomer
j ligt zijn „bedrijf" twee maanden stil
De heer De Korte vervaardigt niet
i slechts scheepsmodellen, nee hij tekent
j er. schildert ook. En hoe kan het anders,
'hij schildert cn tekent sleepboten en
andere Vlaardingse schepen. Enkele van
j deze schilderijen zijn reeds verkocht cn
look van de modellen sieren cr reeds
i enkele Vlaardingse etalage's.
yO'N 13 a 14 jaar geleden heeft de heer
Zz De Korte zelf op een sleepboot ge
varen. maar daar is hij toch mee opge
houden. Nu werkt hij in gemeente
dienst. Verder is de heer De Korte een.
trouw bezoeker van de ruilbeurzen en
naar hij zegt. omdat daar nog wel eens
wat te halen valt wat van zijn gading is.
Naast al deze activiteiten heeft de heer
De Korte ook nog een andere hobby en
wel vissen. Als er even tijd voor is trekt
hij er op uit en dan liefst naar zee.
Als meri echter ziet wat de heer De
Korte zo al in zijn vrije tijd doet. dan
moet er voor het vissen wel heel weinig
tijd overblijven. Verschillende malen
heeft hij al geëxposeerd, zowel met foto's
als met scheepsmodellen en dat de wer
ken van .deze rasechte Vlaardinger wor
den bewonderd behoeft geen betoog.
Advertentie
/OPMERKELIJK veel belangstelling
was cv vrijdag in Schiedam voor
het concert dat daar in de Grote
Kerk werd gegeven in het kader van
de vake n tie feesten van dc Schiedamse
Gemeenschap. De organist Jacq. P.
Bekkers opende cie avond met het
Praeludmm en de rtiga in Es uit Sand
3 van Joh. Seb. Bach Behoudens en
title kleine-oneffenheden in het Prae-
ludinnt genoot dit machtige orgelspel
cvü gave vertolkingOok ik de later
aespeelde Acclamations van Jean
La.ngla.is. en Hendrik Andriessetis uit
7 daterende Toccata, wist de orga
nist weer te overtuigen van zijn dege
lijk, vakmanschap en onmiskenbare
muzikaliteit.
tfftt aandeel van de sopraan Puck dc
Rover in dit concert bleef beperkt tot
Ml lied van Schubert 'Abendroth), een
trfa van Handel en Hendrik Andriessens
Magna ros es' Amor. Deze sopraan heeft
zuiver cn aangenaam klinkende
stem. die vooral in het hoge register
'veel glans vertoont.
Bovendien bleek de zangeres, gehoord
'Handels aria. over een goede techniek
i te beschikken. Ook werden de moei-
.jlijke intonaties in Andriessens compo-
jsitie vrijwel alle zuiver genomen,
j Rotte's Mannenkoor onder leiding van
f Jos Vranken heeft zich in een gevari-
cerd programma doen horen. .Oudé gees
telijke zangen van Palestrina. Schubert
(Zum Sanctus uit de Duitse mis), kleine
Engelse madrigalen van Thomas Marley
cn John Dowland zijn op prachtige ge
nuanceerd wijze gezongen. De zeer
homogene koorklank liet zelfs in het
pianissimo nog veel dynamische scha
keringen horen. Uit later tijd hoorden
wij' een lied van Hugo Wolff (Ergeburg),
Poulencs Prière. een kerkelijke compo
sitie van Tschesmogow fgeb. 1877), een
enkele negrospiritual en een credo van
Ph. Loots met orgelbegeleiding.
Alles bijeen dus een grote verschei
denheid, waarin Rotte's Mannenkoor
zich dezè avond weer van zijn beste
kant deed horen.
Grote HUNTER fotowedstrijd
Vader en Zoon"! 150 Prijzen var*
f.1000.- tot f.25.-Zie affiches:
Sigaret..? HUNTER!
(Var, onze correspondent)
Vijfentwintig jaar geleden heeft de
heer W. Jongeneel. die aan de Ringdijk
m NLeuwerkerk a.d. IJ-ssel woont, bij
werkzaamheden in de tuin zijn ring
verloren. De heer Jongeneel vertelde
ons „Ik verloor toen -mijn ring maar
vond hem twee dagen later terug. Ik
deed hem om mijn vmger maar tot mijn
grote verbazing was ó'e ring enkele uren
later weer weg. Willekeurig ibleef ik zoe
ken. Maar nu dacht ik er in het geheel
met aan, want toen ik de ring weer in
mijn tuin terugvond vroeg ik aan mijn
schoonzoon of die van hem -was. Toen
echter schoot het mij plotseling in dat
•het mijn eigen ring was".
