i I Eerste blad van nieuw vier wm m m m VERDWENEN I Westward lio!" it Tuin heeft zijn aapjes óp 't droge K WÈÊÊÊÊÈÊÊÊIÊÊË& t ilSS fSÉ® Klein drama in grote stad 1^' 'T^MErt v Pagina 3 ZATERDAG 14 AUGUSTUS 1965- M fete- ma. It a/tien' van dec Kleij y al druk bezig met sinterklaas riv DRIE GEBIEDEN Hef klinkt voor een bui- s tenstaander allemaal sim- ipel. Impresario, verzorgt t feestavonden, makkelijk, je I belt de man op en een dag later staat hij met alle ge wenste artiesten voor de deur. Maar dat is zeer zeker niet zo. De heer Van der Kleij legt het precies uit: Je zou kunnen zeggen dat Uk op drie verschillende ge- bieden werk. Ik verzorg dus t feestavonden, met allerlei I verschillende, beroemde en minder beroemde artiesten, iJ: schrijf revues die de mensen dan. door eigen me dewerkers kunnen laten spelen en ik verzorg kinder programma's, met poppen kasten, goochelen en zo." BEMIDDELING SINDS HBS-T!)D SPIEGELE! wÊMs&m. Boswachterswoning: droeve herinnering Recessie Problemen Historie -- - pSBIlil - T §ÊmÈÈÉ$ Drukke dagen t-fex i - «V j ■wijs Itleg iter, %n area beaj teg, tot oed Isel trail en; ave 5. rnmxi CtnéarisfnnC 'J1 tv t I kfU'TIEN van der Kleij. fc-rs, donkerbesnord, trnkkeiijk pratend, af en toe en toegefelijke glimlach. Ammin 'jsföjteèstavónf en", zoü^rneri iiem kt anen kioemen. Hij is namelijk im presario van cabaret- en Ijevueprodukties, dië hij tvonr bedrijfs- en: vereni gingsleven verzorgt. Martien Th. C. van der Kleij orga niseert dit al onder de naam Emka-show. „Op het ogenblik begint het alweer druk te worden. We 'hebben, zoals zovelen, i?t de vakantie een soort komkommertijd gehad. Maar nu, er, zijn aanvragen voor deze winter maar ook al voor de winter van volgend jaar. Het is wat ongewoon om daar nu al aan te denken, mar bijvoorbeeld de Sin terklaasfeesten voor kinde- i ren, daar moet je nu eigen lijk al voor bespreken, wil je op tijd met een goed pro gramma komen." De „gewone" feestavonden vullen het grootste deel van Martien van der Kleij's show- leven. „Daar komt. zoveel voor kijken, daar heb je geen idee van. Om te beginnen belt mij dus iemand op, van een perso neelsvereniging, of zo, en die. vraagt mij liem. op die en die tijd een programma te leveren, mei bijvoorbeeld Willeke Al- berti er vooral in, ik noem nou maar iets. Dan bel ik de be- i ireffende artiesten op, en kijk i of ze vrij zijn. Is dat zo. dan volgt nog een hele admïnistra- heve business. Je blijlt trou- wens soms bellen ook. Maar go ei, en dan op die avond ver- torg je de hele boel, de belas- bug ook, en het draaiboek, en ae „aankleding" van de show, ie Programmering. In deze be middeling zit dus mijn brood. De mensen zouden dus ook zelf zon avond in elkaar kunnen Jetten, maar dan zitten ze met al die problemen, waar ze niets van vermoeden. Voor die be middeling vraag ik een be paald percentage. Als u het met in de krant zet, wil ik wel zeggen hoeveel." Dan revues. Bij een jubi leumjaar, of wanneer er an derszins iets te vieren valt, willen sommige bedrijven of "'.stellingen een speciale, voor Jea geschreven, originele show nebben. Die krijgen ze dan, als te Martien van der Kleij bel len. ,Dat is heel erg leuk werk. «e bent er wel een poos mee «eng natuurlijk, ik reken ais afleveringsdatumdus wan- neer alles, ook de spelers, de decors, de regie, klaar is, onge veer zeven maanden na de op dracht. Dat Iheb ie echt we nodig. En meer dan vier ver Jaar neem ik niet op me. Dat toil niet gaan. Je moet je eerst he.emaal inwerken in de stof, dus een paar daoen je oriënte- ren in een bedrijf, met veel fensen pratenzo krijg je langzamerhand ideeën en stof. Die revueschrijverij dateert overigens al vanaf mijn HBS- hJa. toen ik op de Willem de minjgerschool ook aspiraties in die riChting had." Het derde punt: de kinder programma's. „Ook heel fijn. De opeet is heel anders hè? hier dus ook weer het engage- ren van medewerkers, vooral tan de juiste, en het in elkaar zetten van zo'n middag of avond." Zijn hele nog jonge) leven heeft Martien van der Kleij in de „show", gezeten. Na zijn HBS-tijd schreef hij voor ver enigingen, voor militairen, en zo ging de bal aan het rollen. Van het' een kwam het ander, en twee jaar geleden zei de heer Van der Kleij-zijn baan procuratiehouder officieel vaarwel om zich (met ministe riële erkenning) geheel te gaan wijden aan zijn Emka-show. Vreemde en onverwachte dingen gebeuren er natuurlijk ook ih zijn loopbaan. „Er is al tijd wel iets geks. zegt Martien van der Kleij. „Zoals bijvoor beeld in een revue. De eerste avonden ging alles goed hoor, ■maar toen ze even ingespeeld waren, werden de medewer kers overmoedig. Zohad er iemand op een spiegelei, dat echt moest worden opgegeten, enorme ladingen peper en zout gedaan. Dat gezicht 'van dege- ne die de hap nam! Maar het mooiste is. dat ze dan gewoon doorspelen. hEZE luchtfoto van Aero-Camera heeft geen archeologische waarde. Wat er op is te zien, is niet de fundering van een ringburchf uit de tiende of elfde eeuw, blootge legd na moeizame arbeid. Integen deel, deze plaat toont een wegen bouwkundig werkstuk in wording en men kan als vaststaand aanne men, dat binnen niet al te lange tijd op de afgebeelde plaats er heel wat zal zijn veranderd. Helemaal links boven in de hoek is een stukje Yondeiingenweg te zien en ook nog een deel van het zandbed van een helemaal nieuwe wegverbinding, die de Vondelingen^ weg zal moeten verbinden met de zuidelijke randweg, die in de toe komst Europoort via de Yondeiin genweg eer. rechtstreekse verbin ding met Noord-Brabant zal geven. Het ronde ding in het centrum van de foto is één blad van het klaver bladkruispunt dat een verbinding zal vormen tussen de nieuwe Yonde iingenweg en de weg van Rotter dam-Zuid naar- Spijkenisse. Dat V kruispunt is in,aanleg tussen het Eemhavencomplex en Het oostelijke deel van de gemeente Rhoon. De vol water staande bouwput is zo te zien heHbegin van het werk aan de tunnel, waarmee de weg naar Spij kenisse onder de komende zuidelijke randweg door- duikt. Er komen hier twee belangrijke kunstwerken vlak bij elkaar: éven links van dit kruispunt, net buiten de foto vallend, komt het grote verkeersknooppunt be- -~j zuiden de Benelux-tunnel, waaraan ook al hard wordt gewerkt. Men weet, dat rijkswaterstaat de wegen-ruit rond Rotterdam, waarvan zuidelijke randweg en Benelux- tunnel een onderdeel uitmaken, omstreeks 1970 ge reed wil hebben. Dan zal dus ook het hier afgebeelde klaverbladkruispunt met Spijkenisse-tunneltje en al klaar moeten zijn. Rotterdam ziet er vol verwachting naar uit. is A LS EEN DROEVE HERïNiNERUvG aan wat eens jT^het Sterrebos in Schiedam was, staat daar een zaam en verlaten, temidden van een weelderige tuin vol hoog opgaand geboomte, heesters, planten en bloemen de oude boswachterswómag, die in 1912 werd gebouwd. Het Sterrebos is verdwenen, opgeslokt door de industrie. Binnenkort komt aebter dé woning de nieuwe in- en uitgang van Wilton-Fijenoord. Eenmaal liep er de befaamde „kilometerlaan", waar elke recht geaarde Schiedammer trots op was. Die lange, donkere laan liep naar.de Maas, waar 's^ zomers de Schiedamse jeugd elke avond de „pantoffelparade" hield. Deze begon ai in de Burgemeester Knappertlaan. De „zomer- boulevard" werd in de wintermaanden verwisseld voor de Hoogstraat en Broersvest. Aan de rivierkant stond een groot houten bord, waarop ondernemende makelaars hadden laten schilderen; dat er in Schiedam industrieterrein te koop was, Een lokkende aan moediging om zich. hier te vestigen. Het was natuurlijk niet bedoeld voor de flanerende jonge lui langs de rivierzijde, maar voor voorbijvarende zakenlie den. -*■-■" :-\.V V -f vV-- 1 schiepen nieuwe problemen. Indus trialisatie werd harde noodzaak. Daaraan viel het Sterrebos ten offer. Jarenlang hapte geen.'vis in dit verleidelijkeaas, want in 1929, eif jaar na de Eerste Wereldoorlog begon de recessie ai.Wallstreet, het finan- ciële bolwerk van de wereldeconomie, stortte op een enkele middag ineen en sleurde de gehele oude wereld met zich mee. Het ingewikkelde raderwerk der wereldhuishouding stond bijna stil, met als gevolg financiële debacles en massale werkeloosheid. Tien jaar lang. Toen brak de Tweede Wereld oorlog uit. Van het houten bord aan de Maas kant was niet veel meer over. Maar het oude Sterrebos, dat in 1934 zijn 25-jarig bestaan vierde, was groten deels intakt gebleven, dankzij de crisis, die geen investeringen toeliet. Na de bevrijding is dit allamal veranderd. De grote bevolkingstoe name en de nieuwe welvaartsstaat Er bleven in Schiedam nog; slechts de juwélen van tuinarchitectuur: Ju- lianapark en Volkspark. Beide vor- men een integrerend gedeelte van de fraaie Stadhouderswijk, een onont beerlijk recreatie-bord voor deze groenè woonwijk. Het is tevens een ontspanningègélegenheid voor het dichtbevolkte Schiedam-Zuid en hét „Oude Westen". Tenslotte vormen beide parken een onderdeel van de Groene Zoom, die vanaf de prachtige Maasboulevard halvemaanvormig om de stad loopt en die in 'het Beatrix- park zijn afsluiting vindt. De historie van het Sterrebos be gint met een besluit van de'gemeen teraad in 1908, om in te gaan op de aanbieding tot opspuiting met bag gerspecie afkomstig uit de Waalha ven van 70 hectare oeverterrein langs de Maas, de buitengronden bewesten de Spuihaven. Hier lagen laaggelegen -grienden, riet- en bieslanden, met kronkelende kreekjes, die tot romantische roei tochtjes uitnodigden, een kleine we reld, bijna ontoegankelijk, met een rijke vogelbevolking. In een officieel voorstel van dat jaar stond, dat een terrein van 56 hectare tussen de Maaskant en de West-Frankelandsedijk zou worden doorsneden met een aantal landwe gen in de vorm van een Sterrebos. Deze weten van 20 meter breedte zouden worden beplant met vier rijen bomen, waardoor een laan zou ontsaan van 6 meter breedte, ter weerszijden beplant en een strook bos. Het Sterrebos was geboren en werd in 1909 opengesteld voor het publiek. UITGAANDE SCHEPEN in de dalende avondzon, een beeld dat altijd boeit, niet al leen voor de vreemdeling of bezoeker maar juist voor de bewoner van de plaatsen langs de Nieuwe Waterweg, voor wie een dergelijk schouwspel iede re mooie avond valt te bele ven. Het zijn deze schepen, hno- derden per dag, duizenden per jaar, die Rotterdam maakten tot wat het nu is: de grotoste haven ter wereld. y -I"r.v J-C- ?M fCjji V v. 1P IsM- iillM! "t rJ^T r;-f; IpsSpfêi p.' "DEGEN in Rot- -*■*- terdam. De ménsen in de stad lopen met hoog opgezette kragen, of onder para plu's, ze schuilen in warenhuizen, tramhuisjes, ca fé-restaurants- en bioscopen. En wat doe je dan als welopgevoed chimpansee? Je gaat op een bank je zitten wachten tot de bui voorbij is. Dan begeef je je weer naar je plaats achter de tralies van je hok, en je kijkt weer vol belangstelling naar de mensen die voorbijkomen. Zo ging het ten minste bij deze- chimpansee uit Diergaarde Blij- ddrp.'Ondanks de vakantietijd, on danks het. zomer- seizoen, moesten hij en zijn mede- apen zich sohik- V kén in de- sqms herfstachtige tem- .peraturen in hun -omgéving. Maar de weers-* omstandigheden gaven geen aan- leiding tot minder belangstelling vóór -hém, enzij h rasgenoten. Daar. kan Diergaarde Blijdorp een woordje over - meepraten. Want, hoé onwaarschijn lijk hét ook moge klinken, het slechte;, weer is, volgens Blijdorp- autoriteiten, zeer •zeker niet ongun stig geweest voor het bezoekers aantal, Men kon zelfs spreken van een uitgesproken „diergaarde- weer": een beetje druilerig, koel, geen zon..„Want wanneer het zon nig is", zo ver telt men, „dan zeggen de men sen: Kom, we gaan naar het strand, of naar de bossen, in ieder geval: naar bui ten. En ziet het er niet zo florissant uit, dan is men eerder geneigd om een bezoekje te brengen aan de Diergaarde. Bij een bui heb je daar altijd onderkomen." De resultaten van het vakantie seizoen van dit jaar (dat natuurlijk nog niet ten einde is) zijn tot dusver dus vrij gunstig. Er waren zelfs, verhoudingsgewijs, meer bezoekers dan vorig jaar. Dat de buitenlanders bierbij een betrekkelijk klein per centage vertegenwoordigden, is be grijpelijk. De „dierentuin" is een bij uitstek stedelijke aangelegenheid, die dan weliswaar genoeg mensen van buiten de stad aantrekt, maar die als voornaamste bezoeker toch wel de Rotterdammer binnen zijn hekken heeft. Extreem drukke dagen, bijvoor beeld de zaterdag, kent de diergaar de niet. Het is zelfs 's zaterdags rusti ger dan door de week. Ook hier is de oorzaak weer het wegtrekken-naar- buiten, met auto, trein of caravan. Wel waren uiteraard Tweede Paas- en Pinksterdag topdagen, die niet meer worden geëvenaard. Maar andere „uitschieters" die zijn er niet. Een chimpansee trekt zich daar echter niet veel van aan. Wel of geen bezoek, veel of weinig, het laat hem vrij koud. Als hij maar op tijd zijn eten krijgt, en ais hij maar droog blijft, wanneer het regent. VOO RDE NATUURLIEFHEBBER spreken sporen van kleine dra ma's, die in bos en duin zijn te vinden, boeiende verhalen. Hier een pluk veren, waar een sperwer een vogel heeft geslagen. Ginds het sa- vogel heeft geslagen. Ginds het sa menkomen van een prent van een eekhoorn met die van een roofdier- tje... umarna de prent van het roof dier alléén verder gaat. Maar soms vinden we op het pla veisel van een grote stad sporen, die een evenzeer boeiend verhaal vertel len. Er was deze week op de tegels van de Lijnbaan in Rotterdam, vlak bij de Van Oldenbameveltstraat, een vrouwenportret geschilderd. Kleurig, een wat verdroomkle uitdrukking op het gestoyleerde gezicht, verdienstelij zijn werk niet voor niets gedaan: er stond bij geschreven „merci beau- coup", dank u zeer. Was de artiest een Fransman? Of behoorde dit Franse tot de wat kleingeld gevende voorbijgangers gerichte dankwoord bij zijn .„status"? Niemand weet het, want de schilder had zijn arbeid niet mogen voltooien. In een heel ander handschrift stond: ,J>e politie was hier". Tekening en bijschriften bleven-als stille getuigen.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Trouw / De Rotterdammer | 1965 | | pagina 1