Bustocht
interessant
SêS\fWÉiësm
Chauffeur
Scheffers: 99lk
ga er zelf wel
eens kiiken"
in de eendensamenleying
ADVERTEREN
LOZIE EN
nAAR zitten ive dan in de bus. Ja, allemaal zitten, want staan-
V plaatsen worden niet gegeven. Zijn er teveel passagiers, dan
wordt er een bus bijgehaald. Eenvoudig. Je hebt er dan ook vijf
gulden voor betaald, voor die Europoort-rit van de RET. Een rit
m bijna honderd kilometer die ongeveer drie uur duurt hangt
af van de oeververbindingen. Staan zou bijzonder vermoeiend zijn.
Vierenveertig passagiers ver
trekken nieuwsgierig vanaf
de Centrale post van' de RET aan
het Kruisplein. Zij zijn gewapend
met een plattegrond van het ge
bied waarop in rood de route is
aangegeven en met bovendien
enkele nummers die correspon
deren met een gestencild vel met
commentaar.
Gasten
Onderbreking
J pulcini sono gialli. Le galline
fanno le uova chicchiricclti,
staat er in keurige letters op het
schoolbord. Het'is Italiaans en toil.
zoveel'zeggen als: De kuikens zijn
geel. De kip legt een ei, kukeleku.
De schoolklas leest het hardop en
schrijft het keurig in schriften.
Giechelig
Bij de foto's
(van boven naar beneden)
Internaat
TE HUUR RIANT GELEGEN
4-K. MAISONETTES
MAKELAARS - DORDRECHT
r „ottekdammer
ZATERDAG 6 AUGUSTUS 1!)66
^pyy-&
•,v.'> j
School
van
9 9
Chauffeur R. A. Scheffers zetom
drie uur (woensdag er. zondag wordt
de rit gereden) zijn wagen in bewe
ging. Door de krakende micro
foon vertelt hij opgewekt dat de passa
giers zoveel mogen roken als zij zelf
willen, als ze de boel maar niet in
brand steken.
Buiten zijn briefje met commentaar
om geeft chauffeur Scheffers als een
volleerde gids zijn „gasten" allerlei
saillante bijzonderheden, zoals de.
oudste boom van Rotterdam in het
parkje langs de Westersingel en dat
soort dingen.
In de tunnel komt de eerste. en
enige pech. Zijn 'explicatie gaat
niet verder dan: „Als u zonder benzi
ne komt te zitten, dan moet u..." Wat
men dan moet doen gaat in gekraak
verloren. Omdat het toch langs de rou
te ligt, stuurt hij zijn bus de garage
yan de BET aan de Sluisjesdijk bin
nen. De geluidsapparatuur wordt gere
pareerd.
Langs de Waalhaven, 's werelds
grootste gegraven haven, aldus de
beschrijving. („Nog steeds?" vraagt
een passagier) gaat het naar de Vonde-
Iingenweg, nadat eerst bij de Eemsha-
ven is gestopt „om beter te kunnen
zien", en de chauffeur gelegenheid te
geven zijn commentaar voor te lezen.
Chauffeur Scheffers is niet op zijn
mondje gevallen. Langs de Shell rij
dend stelt hij vast dat er tanks zo
groot zijn dat als iedere Nederlander
er een liter water in zou doen, ze nog
niet vol zijn. En heel deskundig, over
de vlam van de Shell: „Dat is niet het
verbranden van overtollige gassen,
maar een veiligheid." Hoe dat dan in
zijn werk gaat, blijft buiten beschou-
VOOR CHAUFFEUR K. A. Schef
fers was het een verrassing dat
hij de Europoortrit moest rijden.
Hij was juist bezig aan een norma
le rit. Hij „doet" echter al drie jaar
die Europoort-rit. Dit jaar pas
twee of drie keer. „Ik vind het
leuk werk," zegt hij. „Ik ga er wel
eens met m'n auto en mijn vrouw
heen. Dan leer ik weer wat en dat
kan ik dan mijn passagiers vertel
len. Zo zie je de ontwikkeling van
het gebied".
„De ene keer zijn de passagiers
leuker dan de andere keer. Ze rea
geren steeds anders." Hij vindt dat
het erg druk is voor deze bustocht.
Voor de heer en mevrouw C. P.
C. den Boer (concierge van de Chr.
Technische school in Schiedam) is
het de eerste keer dat zijde rit
meemaken. Commentaar over de
grote ontwikkeling van het gebied:
„Geweldig". Mevrouw vindt dat
het vroeger wel heel anders was.
„Dan maakten we wel eens een
fietstocht, maar het is nu wel ver
anderd," zegt ze een beetje meewa
rig.
Voor de familie Blok (vader, moe
der zoon en dochtertje) is Euro
poort eveneens een ontdekking. Va
der Blok komt er wel eens, maar
de andere gezinsleden toch niet.
Mevrouw vindt het „zeer interes
sant".
De Botlekbrug wordt zonder stagna
tie genomen.
Eerste onderbreking vormt de rit
over het Verolme-complex. ,-plk;
zegt de chauffeur-reisleider enthousi
ast de Karei Doorman ligt er, en het
nieuwe studentenschip..." Dat van die
Karei Doorman ontlokt ons recht ge
aarde Nederlanders enige kritiek op
de rijksuitgaven. De bus rijdt
door nieuw-KÊzenburg naar de Euro-
paweg.
Alsof we het nog niet hadden ge
zien, wijst chauffeur Scheffers op het
groen links en rechts van de weg.
„Dat moesten ze nauw ook in de stad
eens doen," merkt een wat zure dame
op.
Het blijkt dat het grootste deel van
de passagiers bestaat uit Rotterdam
mers of bewoners van buurgemeen
ten. Het zijn echtparen en gezinnen.
Van echtparen werkt de man meestal
zelf in het gebied. Hij laat dat trouw
merken door allerlei aanvullingen op
de woorden van de chauffeur te geven
of die aan te vallen De vrouw kykt
en luistert bewonderend naar haar
echtvriend in de geest van: „Wat weet
jij'dat allemaal goed."
Na een gedeelte van Euro
poort-West te hebben gezien, met dé
veerboten NorwaVe en Norwind en de
vingerpierën van de Shell en het Euro
centrum (volgens de chauffeur niet
voor gewone mensen iri werkpakken)
komt de „grote rust" hij Rob de. Pio
nier, een legendarische naam, diefde
RET'ers nu eens in het echt kunnen
zien. L*?;.,-
Na de drukte van de industriegebie
den volgt dan, over de Dintelhaven-
brug de landelijke rust van Oostvoor-
ne, waarover chauffeur Scheffers ly
risch uitwijdt. „Je hoeft er toch niet
voor naar Limburg," zegt hij pathe
tisch. Langs Brieile, Heenvliet, Geer
vliet en Spijkenisse met steeds links
het gezicht op rokende schoorstenen,
veraf of dichtbij, gaat het naar.Hoog
vliet.
Passagiers mogen uitstappen in het
winkelcentrum, niemand doet het. De
gele bus volgt zijn weg over de Groe
ne Kruisweg en drie uur na vertrek
staat de bus weer op het Kruisplein.
Vierenveertig Rotterdammers en
niet-Rotterdammers weten weer wat
meer van wat Rotterdam ten westen
van de stad hllemaal uitvoert. Chauf
feur Scheffers krijgt eeri applausje
voor zijn officiële en officieuze com
mentaar. Bij de uitgang (alleen de
voordeur gaat open), diept iedereen
iets op uit zak of tas. -
Het is eigenlijk niet een klas, maar
een hele school van vier klassen. Hoe
veel leerlingen die ene arme onderwij
zer dan onder zich heeft? Vier, eigen
lijk vijf, maar een is er met "vakantie.
Het „lokaal"meet drie bij drie meter.
Deze ongetwijfeld kléinste school
stond tot vandaag op de St. Ja-
cobsplaats en maakte deel uit van .het
Italiaanse nationale circus Heros. De
leerlingen zijn kinderen van" cir
cusmensen. Zowel van de directiele
den als van een bar-man.
Ze- zijn, als Iedereleerling, wat
schreeuwerig, en giechelig als er „be
zoek" komt De school wijkt, behalve
dan wat betreft het 'aantal kinderen,
daii ook' iri weinig af van een echt
dorpsschooltje. Een groot verschil is
er, de onderwijzer, gebruikt als aan
wijsstok een circuszweepje. Niet om
de kinderen te slaan, maar gewoon
om in stijl te blijven.
Onderwijzer is de54~jarige Italiaan
Silvestre Vittorio uit Bologna, Hij., is
pas. vier maanden bijHeros, Hij doet
dat werk ''s. middags. help.t hij bij-;
dé kassa iri'dé"" vakantie van zijn
eigen schooi,, tot oktober. „Ik heb 'dan
wat van Europa gezien,? zegt hij. Hij
heeft zijn vrouw en drie dochters, de.
oudste op een lyceum, in Italië thuis
gelaten.
Over zijn leerlingen zegt hij met
PROVO
VWfJ, HALFWAS kuikenszijn
de provo's in de eendensamen-
leving. Met recht en met reden.
Moet je zien, .wat voor een
maatschappij onze eenden-volwas-
senen ons straks achterlaten. Ons
zwemwater opzijgedrukt door een
metro-viaduct, wat zeg ik, een
heel metro-station.
Onze wilgenbosjes weggehakt.
De rust van het park waarin-wij
zijn geboren verstoord door gera
tel, gehamer, gedreun, van herrie
en: nog eens herrie. Herrie is leuk,
weet'je. Wij. hebben nooit iets an
ders gekend en we makèn er nóg
een beetje herrie bijl
Slechts tweemaal in de week
rijdt een RET-bus over de Dintel-
havenbrug, woensdags en zon
dags. Rechts op de achtergrond
een deel van de nieuwe Gulf-raf
finaderij.
In felle discussie gewikkeld
over voor- en nadelen van land
bouwgrond en Industrie. Door
liet raam van de bus zijn beide
te zien, de Esso-raffinaderij bij
Spijkenisse en vruchtbare grond
met landbouwgewassen.
Over de dam rijdend krijgen
de passagiers, na alle Industrie,
een mooi beeld van het Brielse-
meer en de belangrijke recreatie
ve waarde ervan.
Geheel links: De rondrit
over de Verolme-werf Iaat inte
ressante aspecten van de
scheepsbouw zien. Hier de Reine
Fabiola in dok.
Wij zullen onze weg best vin
den. Hebben we geen' eende-ou~
ders voor nodig,. Natuurlijk, in de
wereld die onze eenden-ouders
'ons nalaten, want er is geen ande
re wereld. Wegtrekken naar een
park of naar het vrije veld? Goed,
maar dat andere park wordt
straks ook verdrongen. Dat gaat
zo in Rotterdam, waar ze veèt
meer interesse: hebben voor gra
ven, wroeten' en bouwen' dan voois
óns, eendekuikens.
En van dat vrije veld blijft in
Nederland, écht niet' zo veel meer
over. Dat hebben onze ouders ons
verteld, want toen zij van de win-
tervlucht uit Zuid-Europa, terug
kwamen, leek heel Nederland, voor -
hen één grote stad.
Daarop mopperen wij. Net of je
mei mopperen wat opschiet. Neen,
wij mopperen niet. Maar. wijac
cepteren niets van onze eende-oü-
ders. Lekker provoceren. Lekker
herrie schoppen. Herrie in ons .ei
gen slootje. Kunnen jullie, oude,
afgedankte eenden het mee/
doen'.
een glimlach: „Het zijn goede leerlin
gen, en dat'ze wat druk zijn? Welke
kinderen zijn dat niet."
Ook "Vittorio heeft zijn onderwij-
zerstrots als hij vertelt dat zijn quin
tet met goed gevolg onlangs examen
heeft gedaan. „We moesten toch we
ten hoe ver het er mee stond?" Dat
gebeurde op de internationale school
van Luxemburg toen het circus daar
stond.
Het is, niet de gewoonte van Heros
een eigen klasje te hebben. Het kwam
nu zo uit De oudste kinderen zitten in
een internaat in Italië en de anderen
zijn nog te jong. In Italië gaan ze van
plaats naar plaats naar school. Dat is
nu niet mogelijk.
„En anders raken ze zo achterop,"
Daar zitten ze in het kleinste
schooltje van ons land. Het meisje
met het zwarte haar is Gabi, Togni
van acht (dochter van Bruno Togni)
Het jongetje met het polo-short is
haar zesjarig broertje Elvit. De jon
gen met het vest is de zesjarige Flavïo
Togni (zoontje van Enis Togni) en met
het jack aan is de achtjarige Ralfi
Geryk zoon van een ex-artiest die nu
de bar van Heros beheerst. Loris Tog
ni van zeven, broertje van Flavïo is
met vakantie naar Duitsland.
zegt Renate Togni, vrouw van Bruno
Togni die nog steeds niet helemaal is
hersteld van de leeuwenbeten.
Voor Vittorio is, het niet vreemd di
verse klassen tegelijk te hebben. „Dat
komt vaker voor in Italië", meent hij.
Hij „doceert" alle vakken. De school
is slechts in de morgenuren, 's mid
dags hebben zijn leerlingen vrij. Over
zijn leerlingen zegt hij tenslotte:
„Ach, 't is net een gezin". En zijn ogen
verraden dat hij denkt aan de jaren
dat zijn eigen kinderen nog zo klein
waren.
Intussen proberen zijn leerlingen de
draak met hem te steken achter zijn
rug om. Het zit ze niet glad en Vitto
rio begint te mopperen, in vloeiend
Italiaans, „Basta".
ADVERTEREN EN adverteren is
twee. Het kan op de meest groffe
manier het kan ook hee'; charmant,
het kan bot gebeuren en ook vriende
lijk en origineel. Van die laatste 'soort
stond' er donderdag in dezekrant een
advertentie opgemaakt als fami
lie-advertentie en ook in die omge
ving geplaatst.;
Er stond: Geboren: Bessen De Kuy-
per telg van nir. Distillateur De Kuy-
per en Zwarte Bes. Schiedam, 4 au-
gustus 1966. Voorlopig adres: alle gro
te horecabedrijven en slijterijen in
Nederland.
Mevrouw de Kuyper-Bes, gefelici
teerd met een dergelijke adverten
tie. -' - :/'L
Ook uit Schiedam kwam, het is
weer enige tijd geleden (het stond in:
een advertentieblad), de volgende an
nonce: „Wil degene die mijn fiets
heeft gestolen op de (straatnaam weg
gelaten, Red.) zijn nek er mee bre
ken."
Het is erg een fiets te missen, de
eigenaar zal echt wel onthand zijn,
maar om iemand dan dat te wensen.
Adverteren en adverteren is twee.
TJERTA IS'EEN.bijzonder beest. De prachtige herdershond spreekt twee
talen en kan ze nog schrijven ook. Dat zou men kunnen denken als
men de foto's bekijkt. Herta, en nog een herdershond, zijn eigendom van
,Jlob de Pionier", He in het Europoortgebied een befaamd restaurantje heeft.
Aan de wand is het bordje opgehangen met de tekst: Wilt U mij s.v.p
niet voeren?, en de vertaling in het Engels eronder, Please, don't
feed me? Per slot werken er zoveel Engelssprekenden dat het wel nodig
is dat ér een vertaling bijstaat.
Herta en haar huisgenoot kregen van de gasten zoveel te eten dat ze ziek
werden. Een gebod als: voeder de dieren niet", klinkt in een gastvrije
zaak wat hard, vandaar deze originele wijze.
Het bijzondere is dat Herta ook geen lekkere hapjes van de gasten meer
wil aannemen nu de hond er aan gewend is slechts van zijn baas eten te
krijgen. I
MET CENTR. VERW.
a/d Hugo vin Gijnweg te DORDRECHT
Event, direct te betrekken. Vrije sector.
Dzgel. te bezichtigen, garages beschikbaar.
Öranjepark 2 tel01050 - 43973 en 42109.
Pagina 3
