er
'kansel; ds. Reilin
tmm
Oude
wmmm
2é waó ket oude botterdam!
Waar... en wat?
m
STATION
HOFPLEIN
|pE ROTTERDAMMER
Pagina Ji
ZATERDAG 4 MAART 1967
s VASTE BEZOEKERS
..Dtibk'Iilik" niet
meer op straat
VLAARBINGEN
KREEG ZIJN
BEELDVERHAAL
Samenwerkend met
allen, die in Jezus
Christus geloven
KARREVRACHTEA
TENTCAMPAGNE
VRUCHTEN
Goede indruk
OEHOE
24
OE logisch lijkende conclusie
dat de binnenkort naar Lei
den vertrekkende baptistenpredi-
Ijjant ds. Romke Reiling zijn werk
zaamheden bij de Stichting voor
Bijzondere Evangelisatie-arbeid
1 De Rijdende Kansel" zal beëindi
gen is een schot dat de roos fali
ekant mist. De bezielende motor
Ivan dit omvangrijke en unieke
"evangelisatiewerk gaat er met
evenveel geestdrift mee door!
'B zijn nieuwe gemeente (bij is er
Jal bevestigd) is maar klein en ai zul
len anderen een deel van het orga
nisatorische werk in Rotterdam over
nemen, alle mogelijkheden blijven
•aanwezig dat ds, Reiling enkele dagen
per week in touw blijft voor „De Rij
dende Kansel". Trouwens, hij zou
diet anders meer kunnen. Hij zegt:
|nlk geloof dat ik, hoe oüd ik. ook mag
ftrorden, nooit meer met dit werk zal
kunnen ophouden!"
|l Menselijkerwijs gesproken bete-
'kent dit dus dat de voortgang van
fdeze zaak voorlopig verzekerd is. Dat
houdt in dat de geluidswagen van
XDe Rijdende Kansel" trouw elke
■«•eek drie of vier dagen er op uit
Iblijft trekken om in Rotterdam en
fwijde omgeving de mensen door mid-
(del van traktaten en een geluidsband
(met geestelijke muziek en een'gespro
kken woord met het Evangelie te bena
deren.
ji Uit een team van vijftien vrijwil
lige medewerkers gaat telkens een
tviertal mee om met evangelische boe-
!ken te colporteren en het uitstekend
(verzorgde maandblad „De Rijdende
(Kansel" huis aan huis gratis aan te
bieden. De équipe bestaat uit mensen
Ivan alle leeftijden, veel jongeren,
(maar ook enkele huisvrouwen die
hiervoor elke week een dag vrijma
ken.
Het aanblijven van ds. Reiling be-
tekent ook dat de zondagmorgen intro-
ïductiediensten in het restaurant Sta
tenhof (Bentinckplein) blijven door-
igaan en dat hij deze om de veertien
lagen zelf blijft leiden.
In de loop der jaren hebben deze
-diensten een kern van vaste bezoe
kers gekregen, die voor ëëri "belang
rijk deel uit buitenkerkelijke, kringen
afkomstig zijn, Inhet begin hadden
de introducttediensten dan ook- een
specifiek evangeliserend karakter,
I maar geleidelijk aan heeft ds. Reiling
dit.wat meer verschoven naar. dat
van de geestelijke verdieping,
Dikwijls resulteert uit deze
i diensten een persoonlijk contact, dat
naast het pastorale gesprek vooral
,wordt opgevangen in de jeugdsamen-
komsten die zaterdagsavonds worden
gehouden, de laatste tijd in hechte
samenwerking met de Rotterdamse af-
I deling van Youth for Christ.
TD OTTERDAM en andere steden zul;
len ais het seizoen .begint .be-
kende verschijningen in het stadsbeeld
missen; C. Janun koint iiamelijk niet
meer niet de ij ska rr et j es de straat op.
Geen artikelen als de „dubbeldik'*
meer onderweg dus. Tachtig wagentjes
in totaal rijden niet meer uit.
Wie ijs wil kan het gewoon in de
winkels gaan kopen. Oorzaak: voorna
melijk gebrek aan mankracht. Van
jaar tot jaar bleek minder animo voor
deze exploitatie, die op provisiebasis
geschiedde. De verkopers huurden de
karretjes, maar er waren niet zoveel
gegadigden meer.
Deze maatregel lijkt ook samen te
hangen met het verschijnsel dat er
niet zoveel ijs meer. op straat wordt ge-
koèht. Er zyn immers veel nreer ^ijs-
salons", snackbars e.d„ waar men rusti
ger van de lekkernij kan genieten dan
huiten. Juin in startte de straatverkoop
in 193} met een paar honderd karretje?.
In Rotterdam reden er vorig jaar noa
16.
Een facet dat zich de laatste ja
ren heel sterk heeft ontwikkeld is het
kinderwerk. Op drie plaatsen in de
stad (lokalen aan de Noorderhavenka-
de, in de Narcissenstraat op Zuid en
in het, souterrain van „De Rijdende
Kansel" aan de Noordsingel 38a) wor
den zaterdagsmiddags samenkomsten
gehouden met kinderen vanaf drie
jaar. Een wat oudere groep komt vrij
dagsavonds bijeen.-Men werkt er met
flanelborden en doet handenarbeid, er
wordt veel gezongen en uit de Bijbel
verteld.
DR WAREN veer heel wat speurders,
die de opgave van twee weken ge
leden ontraadselden. Het ging om de
hoek van een huizenblok aan Breede
Hilledijk/Wigstraat, Rotterdam-Zuid,
'n de wandeling ,,'t Schip" genoemd.
Voorsteven oftewel boeg met ankerklui-
Jen compleet is hier te zien en op de
begane grond is het café Santos. Win
naar L, J. Barentsen, Hilledijk 37b,'Rot-
'erdam-20."
W/AT NU? Weer maar eens een beeld,
althans een deel ervan. We zeg-
Sen er maar niet meer van om moeilijk
te honden. Waar ep wat? Inzenden
Per briefkaart onder dit motto aan
Rijnmondrevue, De Rotterdammer,
postbus 948, Rotterdam vóór 16
maart, uitslag 18 maart.
Ds. R(OMKE) REILING
Ds. Reiling zag hierin duidelijk
een nieuw terrein en toen een vol
doende aantal meisjes dat óók zag
vond men het Interkerkelijk Kinder
Evangelisatie Genootschap bereid een
winter lang instructie-avonden te ko
men verzorgen. Met de nu geschoolde
leidsters durfde ds. Reiling de afgelo
pen zomer voor het eerst een kinder-
kampweek in Halsteren aan en dat is
zowel voor de kinderen als voor de
leiding een buitengewoon succes ge
worden, al moest er ook dik geld bij.
Ds. Reiling: „Met dit werk bereik je
„UTIENTALLEN kinderen, die
- waarschijnlijk anders nooit
van het Evangelie horen".
a
anders nooit van het Evangelie zou-
den horen".
tientallen kinderen die waarschijnlijk
Een onderdeel van het werk dat
een wereldwijde strekkingheeft is de
verspreiding van traktaten in vreem
de talen. Wat dit betreft fungeert „De
Rijdende Kansel" als het grootste
doorzendbureau in ons land. Zij ont
vangt regelmatig zendingen van Euro
pese en Amerikaanse genootschappen
en stuurt hiervan op haar beurt naar
behoefte de hele wereld door. Karre-
vrachteri vol heeft ds. Reiling bij
voorbeeld al naar Rusiand verzonden.
Ook wordt veel materiaal (alles
gratis en onbeperkt) verstrekt aan
markt- en strandevangelisatles en ver
der zijn er heel wat partikulieren die
van tijd tot tijd een voorraadje aan
vragen om te kunnen uitdelen op hun
buitenlandse zaken- of vakantierei
zen.
Daarnaast geeft dë havenstad Rot
terdam, met haar duizenden buiten
landse werknemers, grote mogelijkhe
den voor traktaatverspreiding, Ds.
Reiling heeft te in meer dan dertig
talen. De verspreiding zelf is een een
voudig, maar buitengewoon dankbaar
en gezegend werk, waardoor reeds ve
len voor de Heiland werden gewon
nen.
Voor de komende zomer heeft
„De Rijdende Kansel" weer plannen
voor een achtdaagse tentcampagne in
het centrum van Rotterdam. Daar
voor moet nog veel werk worden ver
zet.
„De Rijdende Kansel" is een stich
ting zonder winstgevend doel. Zij is,
zoals het in een van de laatste „Rij
dende Kansels" stond „onafhankelijk
van mensen, volkomen afhankelijk
van God en samenwerkend met allen
die in Jezus Christus geloven en Zijn
verschijning liefhebben".
Zakelijk gezien dus een buitenge
woon kwetsbare, aangelegenheid en
die kwetsbaarheid is al meer dan
eens duidelijk gebleken. Soms was
het financieel allemaal bijzonder
zwaar, maar telkens kwamen er weer
wonderlijke gebedsverhoringen als de
nood op het hoogst was. Aanwijzin
gen dus om dit machtige werk voort
te zetten!
TJET GROT SHEI-LCOMPLEK
Tl in Pernis kent een intensief ver
keer. Nu kon het niet uitblijven dat.
daar eens een verkeersonderzoek zou
worden gehouden. Volgens „Onder de
Vlam" hebben studenten dit gedaan,
twee weken lang.
Zestig studenten uit Delft reden
mee in vrachtauto's, die binnen kwa
men, telden bij de poorten in- en uit
gaand verkeer, noteerden alle hande
lingen der chauffeurs. De belasting
der wegen moest hiermee worden
bestudeerd eh de getroffen voorzienin
gen.
Het onderzoek was voor beide
partijen aantrekkelijk. Want de Shell
had al lang plannen, maar de uitvoe
ring was niet duidelijk. De Delftse
studenten vroegen om werk in ver
band met een actie. Zij wilden geld
verzamelen om huizen te kopen en
daarmee de kamemood terug te drin
gen.
De studenten gebruikten speciale
formulieren, waarop ook de routes
van alle wagens werden genoteerd,
eventuele stagnaties, los- en laadtij
den, aantal kilometers. In het alge
meen werkten de chauffeurs goed
mee. De (enthousiaste) studenten trok
ken soms urenlang met de vrachtrij
ders op.
Nu gaat men bergen gegevens ver
werken. Zoals gebruikelijk ontstaat
dan een rapport. Daarin kunnen aan
bevelingen worden gedaan. In ieder
geval zal duidelijker worden hoe en
welke verkeersstromen zich over da
terreinen bewegen, waarom en of de
borden duidelijk de gewenste richtin
gen aangeven.
Men kan dan ook beter constate
ren welke wegen het meest voor
zwaar verkeer worden benut. Die kun
nen dan worden verbeterd als dat no
dig blijkt. En tenslotte is een onder
zoek als dit van belang in de
„oliestad", die in de komende jaren,
naar verwacht, nog wel een 25 pro
cent meer verkeer te verwerken
krijgt.
Op het ogenblik ontvangen onge
veer vierduizend christenen van aller
lei kerken elke maand gratis „De Rij
dende Kansel". .Verscheidenen van
hen sturen regelmatig of onregelma
tig een gift Daarnaast zijn het voor
een groot deel de eigen vrijwillige me
dewerkers die met grote offerzin het
werk mogelijk maken.
De vraag naar „vruchten" op zaai-
werk als dit wordt meestal schuchter
gesteld en maar zelden helemaal be
vredigend beantwoord. Hier ligt het
anders. Ds. Reiling zegt: „Ik kan met
alle vrijmoedigheid zeggen dat hon
derden mensen tot Christus zijn ge
bracht".
„De Rijdende Kansel" preekt niet
voor eigen parochie. „Zij die de Hei
land aannemen moeten kerkelijk daar
terecht komen waar ze zelf de beste
geestelijke aansluiting kunnen vin
den" meent ds. Reiling. En in het
maandblad stond het onlangs zo:
„Wij prediken geen nieuw Evan
gelie en we stichten geen nieuwe
kerk, maar we willen ernstig probe
ren om de. massa te confronteren met
de reddende boodschap van de Bij
bel".
Daarvoor zijn veel methoden aan
wezig, maar die moeten ontdekt en
gebruikt worden, Na ruim vijftien
jaar evangelisatiewerk in Rotterdam
en omgeving constateert ds. Rèiling'
dat zijn methoden eigenlijk nog veei
te beperkt zijn. Hij heeft ervaren dat
het Evangelie ook in deze tijd nog
veel kansen heeft en dat de moderne
mens in feite lang niet zo anti-gods-
dienstig is als men het vaak doet
voorkomen! Maar er is veel drempel
vrees en alllerlei verkeerde voorstel
lingen. Daarom moet steeds naar an
dere benaderingsmethoden worden ge
zocht-
T\JETTENBOETSERS (met schuur-
baas en wantrijders) aan het
werk bij het Toepad, op de plaats
van het huidige "Verploegh Chassé-
plein.
C De wensen van ds.. Reiling? Meer
'medewerkers om' te kohiëntót een Niet lllOe
forse uitbreiding van het kinder- en
jeugdwerk,' een gebiedsuitbreiding
van het colportagewerk en zo moge
lijk in de toekomst graag een aantal
evangelisten, dieop verschillende
posten het nazorgwerk intensief kun
nen aanpakken.
JCD
ALS er in het westen van ons
land één stad is die in de na
oorlogse ontwikkeling haar ty
pisch eigen karakter heeft verlo
ren, dan is dat Vlaardingen. Het
vissersplaatsje van weleer is zijn
befaamd produkt goeddeels kwijt
geraakt en heeft zijn plaats inge
nomen in de rij van middelgrote
steden. De groei ging gepaard met
een industriële expansie ter plaat
se en in de omgeving, en dat laat
ste heeft Vlaardingen als moder
ne woonstad een twijfelachtige re
putatie bezorgd.
Of het woongenot in de voormali
ge Haringstad een aantal decennia te
rug zoveel gróter was is een vraag
die moet worden betwijfeld. Wel
staat vast dat de stad als zodanig een
enorme metamorfose heeft ondergaan.
Dit kan ieder constateren die het hui
dige stadsbeeld vergelijkt met de
tweehonderd foto's van Vlaardingen
rond de eeuwwisseling, die verzameld
zijn in het interessante boek „Beeld
verhaal van Vlaardingen", een
kersverse uitgave van het Boekhuis
Den Draak te Vlaardingen.
B Auteur is de heer A. Bijl Mz„ een
genealoog, heraldicus en historisch pu
blicist die al heel wat Vlaardingse
geschiedeniswerken op zijn naam
heeft staan. Hij is een Vlaardin-
ger-kenner van het eerste soort en
aan de geschiedenis van de stad heeft
hij zijn hart verpand.
In tegenstelling tot zijn eerdere
geesteskinderen heeft de heer Bijl
aan het „Beeldverhaal van Vlaardin
gen" weinig woorden gespendeerd. Zo
als de naam al zegt is het een pren
tenboek, dat zich uitstekend leent om
eens gezellig door te bladeren. Te le
zen valt er weinig, te kijken zo veel
te meer. En daarvan zal niemand moe
worden.
Vlaardingen rond de eeuwwisse
ling is de stad, waarin de torenkijker
de belangrijke taak had om op de
toren van de Grote Kerk uit te kij
ken naar de binnenkomende ha
ringschepen, om dan vervolgens zich
naar de reders en de gezinnen van de
bemanningsleden te spoeden om de
komst van het bewuste schip te mel
den.
Vlaardingen rond de eeuwwisse
ling is ook de stad waar de hele
jeugd van een straat, uitgedost in lan
ge broeken en rokken, en de hoofden
gedekt met gekke kleppetjes en grote
ronde hoeden, nieuwsgierig komt pose
ren als er een foto wordt gemaakt.
B Vlaardingen rond de eeuwwisse
ling is de stad waarin een deftige
Haflaan met hoge bennen haar naam
eer schijnt aan te doen, zelfs al is dat
Hof slechts een bescheiden park, dat
naar de plaatjes te oordelen, thans
veel van zijn aantrekkelijkheid heeft
verloren.
TORENKIJKER, die tot taak
had vanaf de toren der Grote
Kerk nit te zien naar binnen
komende haringschepen.
AAN de linkerkant prijkte hoog
in de gevel de Haagse ooieveer,
ter rechterzijde kon men het Rotter
damse wapen ontwaren. Onder het
halfronde dak waren nog meer wa
pens aangebracht en daartussen ston
den in het midden de letters
Z.H.E.S.M. Voor jongere lezeressen en
lezers zij vermeld, dat dit de afkor
ting van Zuidhollandse Electrische
Spoorweg Maatschappij was....
Het betekende overigens niet, dat
het Station Rotterdam - Hofplein ei
gendom van de Z.H.E.S M. was. Im
mers, deze maatschappij die opgericht
was om de eerste elektrische spoor
lijn in ons land te exploiteren, werd
vanwege haar kastekorten nog
voor zij één trein had laten rijden
al door de H.IJ.S.M. (Hollandse IJze
ren Spoorweg Maatschappij) overgeno
men.
Als het stationsgebouw niet ver
woest was door de oorlogshandelin
gen van 1940, zou men er volgend
jaar het zestigjarig bestaan van heb
ben kunnen vieren.
TïE lijn Sch evening en Kurhaus -
Den Haag - Rotterdam-Hofplein
werd geopend op 1 oktober 1908. De
aanleg van de 28,5 km lange spoor
weg was bijzonder kostbaar geweest.
Niet minder dan vijf jaar had men. er
aan gewerkt en het bedrag, dat er
aan gespendeerd was, beliep meer
dan vijftien miljoen harde guldens.
Moeilijkheden waren er. ook geweest
bij de bouw van het viaduct door ,'ist
stadsgebied van Rotterdam. Steeds
weer opnieuw moesten maatregelen
genomen worden tegen de verzakkin
gen, die zich voordeden.
Die verzakkingen waren er ook de
oorzaak van, dat aanvankelijk tussen
Schiebroek en het Hofplein op het tra
ject langzaam gereden werd. Een an
der euvel uit de begintijd wasdat
het maar al te dikwijls voorkwam,
dat de stroomvoorziening het plotse
ling liet afweten. De treinen kwamen
tot stilstand en de reizigers wisten uit
ervaring, dat het wel eens heel lang
kon duren voor zij de reis konden
voortzetten.
Van het rijden van het traject in 20
minuten waartoe de treinen al in
1908 theoretisch in staat waren
kwam in het begin dan ook weinig
terecht.
Langzaam maar zeker kwam er ech
ter een eind aan de kinderziekten en
de lijn ScheveningenJKurhaus - Was
senaar - Den Haag - Pijnacker - Rot
terdam-Hofplein werd zo betrouw
baar en zopopulair als maar moge
lijk was, ook voor de forensen. Velen
van ons maakten op dit traject hun
eerste treinreis (op een kinderkaartje
en met een schepje en een emmertje
dis bagage!)
I-ang hebben de ruime spoorrij-
tuigen, die zeventig zitplaatsen bevat
ten en van 1908 dateerden, op de lijn
dienstgedaan. Op hun oude dag kon
den ze nog elders in het land „inge
zet" worden; wij hebben er nog eens
één in Drente zien rijden.
JN onze tijd zou dat oude Station
Hofplein, dat eens het eerste Ne
derlandse „rookloze" station was, niet
meer als „modem" gegolden hebben.
Het was donker en somber. Donker
was vooral ook die (niet altijd even
schone) uitgang aan de rechterzijde.
Aan de voorkant werd het gebouw
geheel en al in beslag genomen door
het gerenommeerde en gezellige café
restaurant Loos. Achterin de zaal
van het café was een deur, die toe
gang gaf tot de perrons. In de boven
zaal kon men dineren met muziek. De
beroemde zanger Jos M. Orelio heeft
er nog eens geconcerteerd. „Loos"
was verder het stamcafé van de leden
van het Rotterdamsch Philharmonisch
Orkest, die er vooral na een concert
in De Doelen plachten heen te gaan.
Het was ook een oude Rotterdamse
traditie, dat passagiers van schepen
van de Holland Amerika Lijn er kwa
men dineren, alvorens te embarkeren.
Evenals op de schepen stond er een
leger van kellners gereed om hen op
hun wenken te bedienen.
In 1939 werden het café en de bo
venzaal geheel en al opgeknapt. Een
jaar later was het ge bouw er niet
meer....
JVR
B „Beeldverhaal .van Vlaardingen" is
een boek dat bij veel bejaarde en ge
wezen Vlaardingers aangename, en
waarschijnlijk ook wel minder aange
name, herinneringen zal wakker roe
pen. Het laat zich verwachten dat het
boek onder deze categorie de grootste
aftrek zal vinden. De jongere genera
tie en de nieuwe bewoners geeft het
boek een goede indruk van het speci
fieke Vlaardingse verleden.
B Overigens betekent de verschij
ning van dit boek nog maar een be
gin. Ais uitgever Den Draak zijn zin
krijgt gaat het „Beeldverhaal van
Vlaardingen" maar liefst vijf delen
omvatten!
•JCD
j~)E OEHOES van B lijdorp zitten,
sinds kort in een nieuw uilenver-
blijf een kooi.met een bakstenen roujïr,
compleet met nissen. Een uitstekende
imitatie das van een ruïne, waarin de
oehoes zo graag huizen.
De oehoes behoren tot de Europese
(grote) soort. Zittend zyn de dieren 78
cm. groot, bij uitsjaande vleugels kun
nen ze 170 cm halen. Het geelbruine tot
roestbruine vederkleed is dicht en on-
derbroken met donkerbruine of zwarte
vlekken. In de ogen zit veel geel en
oranje. De snavel van de oehoes is
blauwgrijs.. De vrouwtjes zijn meestal'
iets donkerder en groter dan de man
netjes.
De Europese oehoesoort komt voor
van Scandinavië en Noord .Rusland tot
de Pyreneëu en Italië. Verwante soor
ten zijn behalve in Australië over
d« gehele wereld verspreid. In ons land
is de Oehoe uiterst zeldzaam geworden
terwijl ook in Duitsland het aantal snel
terugloopt. Devogel hbudt zich het
liefst op aan bosranden en in struik
gewas. Op aangrenzende weiden vindt
hij zijn voedsel: zoogdieren, vogels,
reptielen en amphibieën.
Het is vaak verbazingwekkend wat
er in de z.g. braakballen kan zitten aait
scherpe afvalprodtikten, zoals nagels
van roofvogels, egelstekêls en been
splinters. De vorm van de bal wordt zo
gekneed dat scherp, onverteerd voedsel
in veren en haar wordt verpakt, opge
rispt en uitgespuwd, zodat geen verwon
dingen van organen knnnen ontstaan.
De oehoe is een excellent jager,..die
met zijn fijn gehoor enscherpziende
ogen 's nachts zijn prooi bemachtigt.
Het zachte piepgeluid yan een muis, liét
omwoelen van bladeren door een egel
en alle vogelgeluiden hoort het dier
feilloos. De uil jaagt het liefst in open
veld; zijn jachtgebied beslaat ongeveer
een oppervlakte van 5 tot 7 kilometer.
De mannelijke oehoe zoekt half maart
de plaats van het nest, meestal een
hol met wat zand, aarde of denne-
naalden. Vaak wordt het jaren achter
een gebruikt. Het legseibestaat door-
gaans uit drie, soms vier kogelvormige
witte eieren. Het vrouwtje broedt 35'da
gen en wordt in die tijd door het
mannetje van voedsel voorzien.
De ouders verdedigen hun jongen
met grote moed, waarbij ze zelfs'roof-
dieren en mensen te ljjf gaan. Ook de
oppassers in dierentuinen moeten voort
durend op hun hoede zijn, want de
oehoes komeu vaak onhoorbaar aan en
slaan dan krachtig met bon nagels in
het vlees.
~3