er 'kansel; ds. Reilin tmm Oude wmmm 2é waó ket oude botterdam! Waar... en wat? m STATION HOFPLEIN |pE ROTTERDAMMER Pagina Ji ZATERDAG 4 MAART 1967 s VASTE BEZOEKERS ..Dtibk'Iilik" niet meer op straat VLAARBINGEN KREEG ZIJN BEELDVERHAAL Samenwerkend met allen, die in Jezus Christus geloven KARREVRACHTEA TENTCAMPAGNE VRUCHTEN Goede indruk OEHOE 24 OE logisch lijkende conclusie dat de binnenkort naar Lei den vertrekkende baptistenpredi- Ijjant ds. Romke Reiling zijn werk zaamheden bij de Stichting voor Bijzondere Evangelisatie-arbeid 1 De Rijdende Kansel" zal beëindi gen is een schot dat de roos fali ekant mist. De bezielende motor Ivan dit omvangrijke en unieke "evangelisatiewerk gaat er met evenveel geestdrift mee door! 'B zijn nieuwe gemeente (bij is er Jal bevestigd) is maar klein en ai zul len anderen een deel van het orga nisatorische werk in Rotterdam over nemen, alle mogelijkheden blijven •aanwezig dat ds, Reiling enkele dagen per week in touw blijft voor „De Rij dende Kansel". Trouwens, hij zou diet anders meer kunnen. Hij zegt: |nlk geloof dat ik, hoe oüd ik. ook mag ftrorden, nooit meer met dit werk zal kunnen ophouden!" |l Menselijkerwijs gesproken bete- 'kent dit dus dat de voortgang van fdeze zaak voorlopig verzekerd is. Dat houdt in dat de geluidswagen van XDe Rijdende Kansel" trouw elke ■«•eek drie of vier dagen er op uit Iblijft trekken om in Rotterdam en fwijde omgeving de mensen door mid- (del van traktaten en een geluidsband (met geestelijke muziek en een'gespro kken woord met het Evangelie te bena deren. ji Uit een team van vijftien vrijwil lige medewerkers gaat telkens een tviertal mee om met evangelische boe- !ken te colporteren en het uitstekend (verzorgde maandblad „De Rijdende (Kansel" huis aan huis gratis aan te bieden. De équipe bestaat uit mensen Ivan alle leeftijden, veel jongeren, (maar ook enkele huisvrouwen die hiervoor elke week een dag vrijma ken. Het aanblijven van ds. Reiling be- tekent ook dat de zondagmorgen intro- ïductiediensten in het restaurant Sta tenhof (Bentinckplein) blijven door- igaan en dat hij deze om de veertien lagen zelf blijft leiden. In de loop der jaren hebben deze -diensten een kern van vaste bezoe kers gekregen, die voor ëëri "belang rijk deel uit buitenkerkelijke, kringen afkomstig zijn, Inhet begin hadden de introducttediensten dan ook- een specifiek evangeliserend karakter, I maar geleidelijk aan heeft ds. Reiling dit.wat meer verschoven naar. dat van de geestelijke verdieping, Dikwijls resulteert uit deze i diensten een persoonlijk contact, dat naast het pastorale gesprek vooral ,wordt opgevangen in de jeugdsamen- komsten die zaterdagsavonds worden gehouden, de laatste tijd in hechte samenwerking met de Rotterdamse af- I deling van Youth for Christ. TD OTTERDAM en andere steden zul; len ais het seizoen .begint .be- kende verschijningen in het stadsbeeld missen; C. Janun koint iiamelijk niet meer niet de ij ska rr et j es de straat op. Geen artikelen als de „dubbeldik'* meer onderweg dus. Tachtig wagentjes in totaal rijden niet meer uit. Wie ijs wil kan het gewoon in de winkels gaan kopen. Oorzaak: voorna melijk gebrek aan mankracht. Van jaar tot jaar bleek minder animo voor deze exploitatie, die op provisiebasis geschiedde. De verkopers huurden de karretjes, maar er waren niet zoveel gegadigden meer. Deze maatregel lijkt ook samen te hangen met het verschijnsel dat er niet zoveel ijs meer. op straat wordt ge- koèht. Er zyn immers veel nreer ^ijs- salons", snackbars e.d„ waar men rusti ger van de lekkernij kan genieten dan huiten. Juin in startte de straatverkoop in 193} met een paar honderd karretje?. In Rotterdam reden er vorig jaar noa 16. Een facet dat zich de laatste ja ren heel sterk heeft ontwikkeld is het kinderwerk. Op drie plaatsen in de stad (lokalen aan de Noorderhavenka- de, in de Narcissenstraat op Zuid en in het, souterrain van „De Rijdende Kansel" aan de Noordsingel 38a) wor den zaterdagsmiddags samenkomsten gehouden met kinderen vanaf drie jaar. Een wat oudere groep komt vrij dagsavonds bijeen.-Men werkt er met flanelborden en doet handenarbeid, er wordt veel gezongen en uit de Bijbel verteld. DR WAREN veer heel wat speurders, die de opgave van twee weken ge leden ontraadselden. Het ging om de hoek van een huizenblok aan Breede Hilledijk/Wigstraat, Rotterdam-Zuid, 'n de wandeling ,,'t Schip" genoemd. Voorsteven oftewel boeg met ankerklui- Jen compleet is hier te zien en op de begane grond is het café Santos. Win naar L, J. Barentsen, Hilledijk 37b,'Rot- 'erdam-20." W/AT NU? Weer maar eens een beeld, althans een deel ervan. We zeg- Sen er maar niet meer van om moeilijk te honden. Waar ep wat? Inzenden Per briefkaart onder dit motto aan Rijnmondrevue, De Rotterdammer, postbus 948, Rotterdam vóór 16 maart, uitslag 18 maart. Ds. R(OMKE) REILING Ds. Reiling zag hierin duidelijk een nieuw terrein en toen een vol doende aantal meisjes dat óók zag vond men het Interkerkelijk Kinder Evangelisatie Genootschap bereid een winter lang instructie-avonden te ko men verzorgen. Met de nu geschoolde leidsters durfde ds. Reiling de afgelo pen zomer voor het eerst een kinder- kampweek in Halsteren aan en dat is zowel voor de kinderen als voor de leiding een buitengewoon succes ge worden, al moest er ook dik geld bij. Ds. Reiling: „Met dit werk bereik je „UTIENTALLEN kinderen, die - waarschijnlijk anders nooit van het Evangelie horen". a anders nooit van het Evangelie zou- den horen". tientallen kinderen die waarschijnlijk Een onderdeel van het werk dat een wereldwijde strekkingheeft is de verspreiding van traktaten in vreem de talen. Wat dit betreft fungeert „De Rijdende Kansel" als het grootste doorzendbureau in ons land. Zij ont vangt regelmatig zendingen van Euro pese en Amerikaanse genootschappen en stuurt hiervan op haar beurt naar behoefte de hele wereld door. Karre- vrachteri vol heeft ds. Reiling bij voorbeeld al naar Rusiand verzonden. Ook wordt veel materiaal (alles gratis en onbeperkt) verstrekt aan markt- en strandevangelisatles en ver der zijn er heel wat partikulieren die van tijd tot tijd een voorraadje aan vragen om te kunnen uitdelen op hun buitenlandse zaken- of vakantierei zen. Daarnaast geeft dë havenstad Rot terdam, met haar duizenden buiten landse werknemers, grote mogelijkhe den voor traktaatverspreiding, Ds. Reiling heeft te in meer dan dertig talen. De verspreiding zelf is een een voudig, maar buitengewoon dankbaar en gezegend werk, waardoor reeds ve len voor de Heiland werden gewon nen. Voor de komende zomer heeft „De Rijdende Kansel" weer plannen voor een achtdaagse tentcampagne in het centrum van Rotterdam. Daar voor moet nog veel werk worden ver zet. „De Rijdende Kansel" is een stich ting zonder winstgevend doel. Zij is, zoals het in een van de laatste „Rij dende Kansels" stond „onafhankelijk van mensen, volkomen afhankelijk van God en samenwerkend met allen die in Jezus Christus geloven en Zijn verschijning liefhebben". Zakelijk gezien dus een buitenge woon kwetsbare, aangelegenheid en die kwetsbaarheid is al meer dan eens duidelijk gebleken. Soms was het financieel allemaal bijzonder zwaar, maar telkens kwamen er weer wonderlijke gebedsverhoringen als de nood op het hoogst was. Aanwijzin gen dus om dit machtige werk voort te zetten! TJET GROT SHEI-LCOMPLEK Tl in Pernis kent een intensief ver keer. Nu kon het niet uitblijven dat. daar eens een verkeersonderzoek zou worden gehouden. Volgens „Onder de Vlam" hebben studenten dit gedaan, twee weken lang. Zestig studenten uit Delft reden mee in vrachtauto's, die binnen kwa men, telden bij de poorten in- en uit gaand verkeer, noteerden alle hande lingen der chauffeurs. De belasting der wegen moest hiermee worden bestudeerd eh de getroffen voorzienin gen. Het onderzoek was voor beide partijen aantrekkelijk. Want de Shell had al lang plannen, maar de uitvoe ring was niet duidelijk. De Delftse studenten vroegen om werk in ver band met een actie. Zij wilden geld verzamelen om huizen te kopen en daarmee de kamemood terug te drin gen. De studenten gebruikten speciale formulieren, waarop ook de routes van alle wagens werden genoteerd, eventuele stagnaties, los- en laadtij den, aantal kilometers. In het alge meen werkten de chauffeurs goed mee. De (enthousiaste) studenten trok ken soms urenlang met de vrachtrij ders op. Nu gaat men bergen gegevens ver werken. Zoals gebruikelijk ontstaat dan een rapport. Daarin kunnen aan bevelingen worden gedaan. In ieder geval zal duidelijker worden hoe en welke verkeersstromen zich over da terreinen bewegen, waarom en of de borden duidelijk de gewenste richtin gen aangeven. Men kan dan ook beter constate ren welke wegen het meest voor zwaar verkeer worden benut. Die kun nen dan worden verbeterd als dat no dig blijkt. En tenslotte is een onder zoek als dit van belang in de „oliestad", die in de komende jaren, naar verwacht, nog wel een 25 pro cent meer verkeer te verwerken krijgt. Op het ogenblik ontvangen onge veer vierduizend christenen van aller lei kerken elke maand gratis „De Rij dende Kansel". .Verscheidenen van hen sturen regelmatig of onregelma tig een gift Daarnaast zijn het voor een groot deel de eigen vrijwillige me dewerkers die met grote offerzin het werk mogelijk maken. De vraag naar „vruchten" op zaai- werk als dit wordt meestal schuchter gesteld en maar zelden helemaal be vredigend beantwoord. Hier ligt het anders. Ds. Reiling zegt: „Ik kan met alle vrijmoedigheid zeggen dat hon derden mensen tot Christus zijn ge bracht". „De Rijdende Kansel" preekt niet voor eigen parochie. „Zij die de Hei land aannemen moeten kerkelijk daar terecht komen waar ze zelf de beste geestelijke aansluiting kunnen vin den" meent ds. Reiling. En in het maandblad stond het onlangs zo: „Wij prediken geen nieuw Evan gelie en we stichten geen nieuwe kerk, maar we willen ernstig probe ren om de. massa te confronteren met de reddende boodschap van de Bij bel". Daarvoor zijn veel methoden aan wezig, maar die moeten ontdekt en gebruikt worden, Na ruim vijftien jaar evangelisatiewerk in Rotterdam en omgeving constateert ds. Rèiling' dat zijn methoden eigenlijk nog veei te beperkt zijn. Hij heeft ervaren dat het Evangelie ook in deze tijd nog veel kansen heeft en dat de moderne mens in feite lang niet zo anti-gods- dienstig is als men het vaak doet voorkomen! Maar er is veel drempel vrees en alllerlei verkeerde voorstel lingen. Daarom moet steeds naar an dere benaderingsmethoden worden ge zocht- T\JETTENBOETSERS (met schuur- baas en wantrijders) aan het werk bij het Toepad, op de plaats van het huidige "Verploegh Chassé- plein. C De wensen van ds.. Reiling? Meer 'medewerkers om' te kohiëntót een Niet lllOe forse uitbreiding van het kinder- en jeugdwerk,' een gebiedsuitbreiding van het colportagewerk en zo moge lijk in de toekomst graag een aantal evangelisten, dieop verschillende posten het nazorgwerk intensief kun nen aanpakken. JCD ALS er in het westen van ons land één stad is die in de na oorlogse ontwikkeling haar ty pisch eigen karakter heeft verlo ren, dan is dat Vlaardingen. Het vissersplaatsje van weleer is zijn befaamd produkt goeddeels kwijt geraakt en heeft zijn plaats inge nomen in de rij van middelgrote steden. De groei ging gepaard met een industriële expansie ter plaat se en in de omgeving, en dat laat ste heeft Vlaardingen als moder ne woonstad een twijfelachtige re putatie bezorgd. Of het woongenot in de voormali ge Haringstad een aantal decennia te rug zoveel gróter was is een vraag die moet worden betwijfeld. Wel staat vast dat de stad als zodanig een enorme metamorfose heeft ondergaan. Dit kan ieder constateren die het hui dige stadsbeeld vergelijkt met de tweehonderd foto's van Vlaardingen rond de eeuwwisseling, die verzameld zijn in het interessante boek „Beeld verhaal van Vlaardingen", een kersverse uitgave van het Boekhuis Den Draak te Vlaardingen. B Auteur is de heer A. Bijl Mz„ een genealoog, heraldicus en historisch pu blicist die al heel wat Vlaardingse geschiedeniswerken op zijn naam heeft staan. Hij is een Vlaardin- ger-kenner van het eerste soort en aan de geschiedenis van de stad heeft hij zijn hart verpand. In tegenstelling tot zijn eerdere geesteskinderen heeft de heer Bijl aan het „Beeldverhaal van Vlaardin gen" weinig woorden gespendeerd. Zo als de naam al zegt is het een pren tenboek, dat zich uitstekend leent om eens gezellig door te bladeren. Te le zen valt er weinig, te kijken zo veel te meer. En daarvan zal niemand moe worden. Vlaardingen rond de eeuwwisse ling is de stad, waarin de torenkijker de belangrijke taak had om op de toren van de Grote Kerk uit te kij ken naar de binnenkomende ha ringschepen, om dan vervolgens zich naar de reders en de gezinnen van de bemanningsleden te spoeden om de komst van het bewuste schip te mel den. Vlaardingen rond de eeuwwisse ling is ook de stad waar de hele jeugd van een straat, uitgedost in lan ge broeken en rokken, en de hoofden gedekt met gekke kleppetjes en grote ronde hoeden, nieuwsgierig komt pose ren als er een foto wordt gemaakt. B Vlaardingen rond de eeuwwisse ling is de stad waarin een deftige Haflaan met hoge bennen haar naam eer schijnt aan te doen, zelfs al is dat Hof slechts een bescheiden park, dat naar de plaatjes te oordelen, thans veel van zijn aantrekkelijkheid heeft verloren. TORENKIJKER, die tot taak had vanaf de toren der Grote Kerk nit te zien naar binnen komende haringschepen. AAN de linkerkant prijkte hoog in de gevel de Haagse ooieveer, ter rechterzijde kon men het Rotter damse wapen ontwaren. Onder het halfronde dak waren nog meer wa pens aangebracht en daartussen ston den in het midden de letters Z.H.E.S.M. Voor jongere lezeressen en lezers zij vermeld, dat dit de afkor ting van Zuidhollandse Electrische Spoorweg Maatschappij was.... Het betekende overigens niet, dat het Station Rotterdam - Hofplein ei gendom van de Z.H.E.S M. was. Im mers, deze maatschappij die opgericht was om de eerste elektrische spoor lijn in ons land te exploiteren, werd vanwege haar kastekorten nog voor zij één trein had laten rijden al door de H.IJ.S.M. (Hollandse IJze ren Spoorweg Maatschappij) overgeno men. Als het stationsgebouw niet ver woest was door de oorlogshandelin gen van 1940, zou men er volgend jaar het zestigjarig bestaan van heb ben kunnen vieren. TïE lijn Sch evening en Kurhaus - Den Haag - Rotterdam-Hofplein werd geopend op 1 oktober 1908. De aanleg van de 28,5 km lange spoor weg was bijzonder kostbaar geweest. Niet minder dan vijf jaar had men. er aan gewerkt en het bedrag, dat er aan gespendeerd was, beliep meer dan vijftien miljoen harde guldens. Moeilijkheden waren er. ook geweest bij de bouw van het viaduct door ,'ist stadsgebied van Rotterdam. Steeds weer opnieuw moesten maatregelen genomen worden tegen de verzakkin gen, die zich voordeden. Die verzakkingen waren er ook de oorzaak van, dat aanvankelijk tussen Schiebroek en het Hofplein op het tra ject langzaam gereden werd. Een an der euvel uit de begintijd wasdat het maar al te dikwijls voorkwam, dat de stroomvoorziening het plotse ling liet afweten. De treinen kwamen tot stilstand en de reizigers wisten uit ervaring, dat het wel eens heel lang kon duren voor zij de reis konden voortzetten. Van het rijden van het traject in 20 minuten waartoe de treinen al in 1908 theoretisch in staat waren kwam in het begin dan ook weinig terecht. Langzaam maar zeker kwam er ech ter een eind aan de kinderziekten en de lijn ScheveningenJKurhaus - Was senaar - Den Haag - Pijnacker - Rot terdam-Hofplein werd zo betrouw baar en zopopulair als maar moge lijk was, ook voor de forensen. Velen van ons maakten op dit traject hun eerste treinreis (op een kinderkaartje en met een schepje en een emmertje dis bagage!) I-ang hebben de ruime spoorrij- tuigen, die zeventig zitplaatsen bevat ten en van 1908 dateerden, op de lijn dienstgedaan. Op hun oude dag kon den ze nog elders in het land „inge zet" worden; wij hebben er nog eens één in Drente zien rijden. JN onze tijd zou dat oude Station Hofplein, dat eens het eerste Ne derlandse „rookloze" station was, niet meer als „modem" gegolden hebben. Het was donker en somber. Donker was vooral ook die (niet altijd even schone) uitgang aan de rechterzijde. Aan de voorkant werd het gebouw geheel en al in beslag genomen door het gerenommeerde en gezellige café restaurant Loos. Achterin de zaal van het café was een deur, die toe gang gaf tot de perrons. In de boven zaal kon men dineren met muziek. De beroemde zanger Jos M. Orelio heeft er nog eens geconcerteerd. „Loos" was verder het stamcafé van de leden van het Rotterdamsch Philharmonisch Orkest, die er vooral na een concert in De Doelen plachten heen te gaan. Het was ook een oude Rotterdamse traditie, dat passagiers van schepen van de Holland Amerika Lijn er kwa men dineren, alvorens te embarkeren. Evenals op de schepen stond er een leger van kellners gereed om hen op hun wenken te bedienen. In 1939 werden het café en de bo venzaal geheel en al opgeknapt. Een jaar later was het ge bouw er niet meer.... JVR B „Beeldverhaal .van Vlaardingen" is een boek dat bij veel bejaarde en ge wezen Vlaardingers aangename, en waarschijnlijk ook wel minder aange name, herinneringen zal wakker roe pen. Het laat zich verwachten dat het boek onder deze categorie de grootste aftrek zal vinden. De jongere genera tie en de nieuwe bewoners geeft het boek een goede indruk van het speci fieke Vlaardingse verleden. B Overigens betekent de verschij ning van dit boek nog maar een be gin. Ais uitgever Den Draak zijn zin krijgt gaat het „Beeldverhaal van Vlaardingen" maar liefst vijf delen omvatten! •JCD j~)E OEHOES van B lijdorp zitten, sinds kort in een nieuw uilenver- blijf een kooi.met een bakstenen roujïr, compleet met nissen. Een uitstekende imitatie das van een ruïne, waarin de oehoes zo graag huizen. De oehoes behoren tot de Europese (grote) soort. Zittend zyn de dieren 78 cm. groot, bij uitsjaande vleugels kun nen ze 170 cm halen. Het geelbruine tot roestbruine vederkleed is dicht en on- derbroken met donkerbruine of zwarte vlekken. In de ogen zit veel geel en oranje. De snavel van de oehoes is blauwgrijs.. De vrouwtjes zijn meestal' iets donkerder en groter dan de man netjes. De Europese oehoesoort komt voor van Scandinavië en Noord .Rusland tot de Pyreneëu en Italië. Verwante soor ten zijn behalve in Australië over d« gehele wereld verspreid. In ons land is de Oehoe uiterst zeldzaam geworden terwijl ook in Duitsland het aantal snel terugloopt. Devogel hbudt zich het liefst op aan bosranden en in struik gewas. Op aangrenzende weiden vindt hij zijn voedsel: zoogdieren, vogels, reptielen en amphibieën. Het is vaak verbazingwekkend wat er in de z.g. braakballen kan zitten aait scherpe afvalprodtikten, zoals nagels van roofvogels, egelstekêls en been splinters. De vorm van de bal wordt zo gekneed dat scherp, onverteerd voedsel in veren en haar wordt verpakt, opge rispt en uitgespuwd, zodat geen verwon dingen van organen knnnen ontstaan. De oehoe is een excellent jager,..die met zijn fijn gehoor enscherpziende ogen 's nachts zijn prooi bemachtigt. Het zachte piepgeluid yan een muis, liét omwoelen van bladeren door een egel en alle vogelgeluiden hoort het dier feilloos. De uil jaagt het liefst in open veld; zijn jachtgebied beslaat ongeveer een oppervlakte van 5 tot 7 kilometer. De mannelijke oehoe zoekt half maart de plaats van het nest, meestal een hol met wat zand, aarde of denne- naalden. Vaak wordt het jaren achter een gebruikt. Het legseibestaat door- gaans uit drie, soms vier kogelvormige witte eieren. Het vrouwtje broedt 35'da gen en wordt in die tijd door het mannetje van voedsel voorzien. De ouders verdedigen hun jongen met grote moed, waarbij ze zelfs'roof- dieren en mensen te ljjf gaan. Ook de oppassers in dierentuinen moeten voort durend op hun hoede zijn, want de oehoes komeu vaak onhoorbaar aan en slaan dan krachtig met bon nagels in het vlees. ~3

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Trouw / De Rotterdammer | 1967 | | pagina 1