V
A. A. Spaan (64):
(§eóprekken met mannetje
Prikkeldraad op
blanke top...
Tien Toon':
om lief
te hebben
U
Pakken wat je
pakken kan
'msmmm m
mmm
JOS VB ANKEN IN DRUTEN VERBOUWD
mm
ifl. rotterdammer
Aftverhing
v
«sas®
--
rawaHBfe»
S9§p
ÉS&yH
"^SSaaai
IÉ
Geschiedenis
Onthulling
PARKHAVEN
WALJONGENS
1
A A
B-Ar!
mm
r
STRENG
STREEP
ZATERDAG 22 JULI 1967-
Padua 3
Het raderschip terug in
R'dams
haven
beeld
VAREN IS EEN
MOOI VAK"
Halt september zal Rotterdam
een raderschip in zijn oorspron
kelijke vorm. rijker zijn. Het is de
Jos Vranken, genoemd naar de
[Rotterdamse dirigent ,van die
.naam die zoveel aandacht heeft
besteed aan de scheepvaart. Het
schip komt aan de Maaskade te
liggen.'
Het oude radèrschip, dat van 1925
tot 1962 op de Elbe onder ,de naam
Hugo Basedow beeft gevaren, wordt
thans op de scheepswerf Janssen in
Druten verbouwd tot een kantoorschip
en supermarket, ten behoeve van de
binnenvaart. Daarbij is aan de
scheepswerf de eis gesteld dat de
oorspronkelijke vorm van het schip,
waarvan kenners zeggen dat het grote
historische waarde bezit, behouden
moet blijven.
Het schip ligt nu nog aan de bouw-
ide van de Brabantse werf, waar aan
de overkant van de haven koeien met
malende kaken het schip op zijn waar
de schatten.
Voordat de Jos Vranken echter aan
de verbouwing toe was, heeft zich een
strijd afgespeeld teneinde de vroegere
(Hugo Basedow voor verfraaiing van
het Rotterdamse havenbeeld te behou
den. Initiatiefnemer was de heer H.
Pore, directeur van het International
Motortransportbedrijf. Door zijn toe
doen werd de N.V. Raderschip Jos
Vranken opgericht, die als doel heeft
het schip in zijn oorspronkelijke staat
naar Rotterdam te halen, als kantoor-
en winkelschip.
Behalve van de onderneming waar-
jvan-.de heer Pors».jr.-directeur is; zal'
Iop'het schip- oolc'eüri"<'vestiging komen'
van Smits Steenkolenhandel en een
i kantoor van de Middenstandsbank. De
aandelen van Jos Vranken N.V. zijn
i voor de ene helft in handen van Smit
jen voor de andere helft in die van
.„De werkzaamheden zijn nu zover
gevorderd dat we bezig zijn met de
afwerking, die in september gereed zal
zijn," vertelt de heer J. A. de Fraiture,
bedrijfsleider van de werf. „Het werk
is eigenlijk in januari pas goed begon-
inen, nadat het sloopwerk klaar was.
Nu zijn we zover dat de opbouw ge-
heel in oude stijl .gereed is.
■We zijn daarbij uitgegaan van de
tekeningen en foto's, die nog van het
schip bestonden. Hoewel de machines
uit het schip'zijn gesloopt, zullen in
de .raderkasten toch raderen worden
geplaatst Maar aangezien ze nooit zul
len worden gebruikt, heeft men beslo
ten te volstaan met namaakwielen. Op
de kasten zal in de vorm van een
rad de naam Jos Vranken worden
geschilderd.
Inmiddels timmeren de scheepstim
merlieden door om de laatste plafonds
klaar te krijgen voordat zij twee we
ken met vakantie gaan.
Onder het dek is een olietank van
55 ton ingebouwd. De binnenschippers
kunnen straks aan het dek hun voor
raad olie afnemen, evenals petroleum,
waarvoor een drum vari vijf ton is
gebouwd. Op het voor- en achterschip
zullen opslagplaatsen komen voor de
supermarkt op het eerste dek. Daartoe
zijn ruime ramen aangebracht en is de
ruimte waar vroeger de passagiers een
fraai uitzicht op de Elbe hadden, in
lichte kleuren geschilderd.
Het tweede dek zal geheel als kan
toorruimte worden ingedeeld. De vroe
gere stuurhut zal als privékantoor wor
den ingericht voor de directies van de
t-'KS
hA&v.A
j w Mini i ffiOTw" jijf 'w i
..v.*\ rxvï
Arbeiders zijn bezig met de
afwerking van de Jos Vranken.
Op het bovendek staat reeds de
schoorsteen.
iLsf-rï
pas
maatschappij die op de Jos Vranken
onderdak zullen krijgen. Tussen de
twee raderkasten in, is een woning
gebouwd voor de schipper-beheer-
der.
Om nog meer vorm aan de oude lijn
van het schip te geven, is na de
„restauratie" de oude schoorsteen
weer op het schip geplaatst.
Om deze pijp toch een functie te
geven wordt de schoorsteen als afvoer
van de centrale verwarming gebruikt..
De vormen en afmetingen van de Jos
Vranken zijn: lengte 50 meter,breedte;
7,5 (over de raderkasten. gemeten.'
13,75 meter) en een diepgang 1,20 me
ter.
Een van de eisen van de gèmeente
Rotterdam was, alvorens een vergun
ning te verstrekken dat vanaf- de wal
en rivierkant geen reklame op: het
schip zichtbaar mocht zijn.
Overigens neemt het schip geen ex
tra havenruimte in beslag, omdat het
op de plaats, komt van het oude bun-i,
kerschip van Smit - V,
- t "J
Het raderschip heeft al een lange
geschiedenis 'achter de rug. Van. 2925
tot aan de oorlog heeft het dienst ge
daan als passagiersschip. Na de oorlog
heelhuids te zijn doorgekomen heeft
het in 1945 gefungeerd als sleepboot.
De geringe diepgang maakte het moge
lijk dat er goed geopereerd kon wor
den tussen de scheepswrakken door.
Daarna diende het schip als Engels
hospitaal- en troepenschip.
Toen het daarna weer in handen
kwam van de rederij Basedow in~Lau-
enburg bleek spoedig dat de tijd van
tochtjes maken met een verouderd
schip op de Elbe voorbij was." Het
schip vertrok voor de laatste reis "naar
Delfzijl, op eigen kracht. Daar heeft
het vele maanden gelegen, terwijl
langzaam alle essentiële onderdelen,
zoals telegrafen e.d, „verdwenen".
Van diverse zijden kwam' toen1
plotseling belangstelling voor de Hugo
Basedow. Zo wilde men er o.a. een
hotelschip voor Den Briel van maken.
Tenslotte kwamen de Rotterdamse ko
pers, die het schip naar-de Maasstad,
haalden. Daarbij deed zich nog een
incident voor toen bleek dat de anker
kettingen te kort waren, waardoor de
ankers geen houvast kregen. Een bin
nenvaartuig werd geramd. Gelukkig
hadden de nieuwe eigenaren zich tij
dig verzekerd, zodat de schade van
10.000 kon worden opgevangen.
Mevrouw Vranken zal de naam van
het schip onthullen. Daarmee zal zij
de primeur beleven dat voor het eerst
in de Nederlandse geschiedenis een
schip is vernoemd naar een dirigent
Rotte's Mannenkoor, waarvan Jos
Vranken dirigent is, zal de plechtig
heid opluisteren met een aubade. Daar
bij is het mogelijk dat gedeelten van
de Rhenus-cantate en een lof op de
Rijn en de werkers daarop worden
Schepen met schepraderen
hebben een belangrijke rol ge
speeld in de geschiedenis van de
Rotterdamse haven. Toen de
stoom yoor het eerst haar intrede
deed in de scheepvaart, was het
radèrschip daarvan de eerste
'toepassing. Pas -na- -1845 (de
Zweed John Ericssons had in
1838 de eerste bruikbare scheeps
schroef geconstrueerd) moesten
de raderschepen' het afleggen
tegen schepen met schroefvoort-
stuwing. - -
Toch is het nog niet helemaal
afgelopen met raderschepen, als
men weet dat de Engelse marine
sleepboten mei raderaandrijving
nog steeds superieur achten wat
wendbaarheid aangaat.De ob
jectiviteit vereist echter te ver
melden dat de Britten -hiermee
nergens ter wereld steun vinden
in - hun theorie.
Op bovenstaande tekening, die
meer-, dan 125-jaar énd Js, staart
'•'een raderboot temidden van zeil
schepen-afgebeeld, Tot kort Voor
het- uitbreken van de- Tweede
Wereldoorlog was dit soort sche
pen nog dagelijks op de Nieuwe
Maas'te zien. De radërschepen
lagen toen meestal afgemeerd
aan de Prins Hendrikkade' op
het Noordereiland.
uitgevoerd, een muziekstuk gecompo
neerd door Jos Vranken, met tekst
van de -heer Pors.
In september zal Rotterdam-er zich
op kunnen beroemen de 'laatste rader
boot van Nederland in haar .bezit te
hebben.
Zo'- ligt het radarschip Jos
Vranken voor de kade bü de
Scheepswerf Jansen in Druten.
(Van een onzer verslaggeefsters)
Ket zal niet vaak gebeuren dat je
als winnaar zelf je prijzen in de kortst,
mogelijke tijd en in de grootst moge
lijke hoeveelheid-bij elkaar moet zien
te krijgen. Meestal wordt je netjes een
prijs overhandigd. Toch is het in' het
geval van de Catty-poes teken
wedstrijd geen prijsuireiking maar
een „pTijsuitpikking".
„Teken,een Catty-po'es", luidde eni
ge tijd geleden de opdracht van een
'grote firma in graanprodukten. De
beste tekenaars mochten zoveel speel
goed pakken als zij dragen konden.
Ook via de dagelijkse tv-reclame
werden de kinderen aangespoord door
het beeld .van-ijverig grabbelende leef-
-tijdgenoptjes,'.Alleen- hunkruin .kwam
boven.,dei'ijijskraan, de?brandweèrauto
en deV.grète' 'beer tüt. Af "'of - niét-
versterkt 'met - een levend 'model' van
een eigeri", "poes tekenden "duizenden
kinderen ieder een eigen CattyJpoes.
Uit. deze-enorme stroom van inzen
dingen zijii nu twee .prijsgrabbelaafs
gekozen. Prijsgrabbelaarsters eigenlijk,
want het zijn twee meisjes, de 12-jari-
ge Jos Jonker en de vijfjarige Manue-
la van der Giese, allebei uit Rotter
dam. Zaterdag 29 juli gaan zij om
14.15 uur vergezeld van een clown en
een muziekkorps naar het „strijdto-,
neel", de speelgoedwinkel van Van der
Kaaden aan de Pannekoékstraat.
Zeven minuten lang mogen ze. graai
en en grabbelen en zoveel mogelijk
speelgoed in hun armen nemen. Maar
eerst gaan ze een lunch gebruiken in-
Restaurant „Erasmus aan het Stad
huisplein.
Het is met een goed gevulde maag
altijd beter „arbeiden" moet je maar
denken.
(Van een onzer redacteuren)
ROTTERDAM Varen is
een mooi vak. Het laat je be
trekkelijk veel vrijheid en het
geeft je gelegenheid te over om
initiatieven te ontplooien. En
daar komt bij, dat de-mogelijk
heden voor jongens die een
Rijn- en binnenvaartschool
goed hebben doorlopen, dus jon
gens die echt wat in hun mars
hebben, groter zijn dan ooit het
geval is geweest.
Kijk, al ben je nog zo aan het
water verknocht, er kunnen zich
omstandigheden voordoen waaronder"
het beter is dat je je geluk aan die
wal zoekt. En dan is er voor mensen
die met het water vertrouwd zijn, die
alles weten over de Rijn- en binnen
vaart, best een plaats te yinden als
leraar of een baan bij de rivierpolitie
of bij de havendiensten.
Ja, dat kunt u gerust zeggen: Ik
ben een jongen van het water. Mijn
vader was schipper-eigenaar van een
schip van 400 ton. Op dat schip ben
ik ook geboren op .15 januari 1903.
We lagen toen, als ik goed ben inge
licht. net in de Rotterdamse Parkha
ven.
Bij mijn vader ben ik nog knecht
geweest. Maar toen ik uit militaire
dienst kwam dat was in het begin
van de jaren twintig heb ik op een
binnenvaart(avond)school hier in Rot
terdam eerst het diploma schipper
binnenvaart gehaald, daarna heb ik
me verder ontwikkeld door het vol
gen van allerlei schriftelijke cursus
sen.
Zo kwam ik -bij Damco, iri de Rijn
vaart Ik was 25 jaar toen ik schipper
werd op een schip van 300 ton. Druk
gevaren in die jaren. Het gebeurde,
dat je een heel jaar lang niet in
Holland kwam. Je bleef dan maar op
de Duitse waterwegen.
De mobilisatie van 1939 heeft, kun
je zeggen, mijn leven veranderd. Ik
was ingedeeld bij de varende eenhe
den en de commandant had me opge
dragen de soldaten, les te geven in
schepen, varen en reglementen. Dat
lag me wel. En toen er na de meida
gen van 1940 helemaal niet meer viel
te varen, ben ik leraar geworden op
de Rijnvaartschool van het Konink
lijk Onderwijsfonds voor de Scheep
vaart te Amsterdam.
„En van. "dié tijd af dateert mijn
grote belangstelling voor diet onder-,
wijs, voor het les geven. Heel de oor
log ben ik in Amsterdam gebleven.
In 1946 werd ik leraar aan de Dagnij
verheidsschool voor de Rijn-, kust
en binnenvaart aan de Joubertstraat
in Rotterdam-Zuid en in 1954 werd
ik daar benoemd tot directeur. U
weet, dat we intussen een spiksplin
ternieuw schoolgebouw hebben be
trokken aan de Noprdhelling.
Nu het vreemde. In Amsterdam
had ik uitsluitend schipperszoons als
leerlingen. Hier in Rotterdam zijn op
de school meer waljongens dan schip-
persjongens. De verhouding is onge
veer 60-40. Het is een tendens, die op
alle dagnijverheidsscholen valt waar
te nemen.
Maar één ding: Als die waljongens
een halfjaar de opleiding volgen, den-
/Sï'
-f> wa <v
IW1
Het mannetje dat naast ons
stond op het middenbalcon
van lijn 5 zei, terwijl hij zich
van genoegen in dé handen
weerf: „Mooie gekke stad
hè, dat Rotterdam van ons.
Me kenne ons eige alles per-
remiteere, of nie soms? Azze-
me 'n grote tentoonstelling
wille opbouwe, gane me in
Amsterdam, -na 'n ten toon
stellingebouwer soeke. Kijk,
me hebbe zo'n man netuurlijk
ook wel in Rotterdam, maar
't staan beter astie van vér
homp.
En nou hebbeme de dirrik-
teur van de DoeUe lekker on
ze jassie. Die gaan weg, hè?
Helemaal d'ruit. Azzik de
krante goed hep geleze
deugde die wel voor ze wer-
rék, maar hij was 'n tikkeltje
an de lakse kant met 't be
antwoorde van brieveDat
ken netuurlijk nie.' Laneme
wel weze. Geschreve motter
worre. De wethouder motter
ook er-g boos over weze hep 'k
hore verluije.
Nou hep 'k 'n neef op
t stadhuis en-die hep mijn de
hele efferre is uit de doeke gedaan. Hij zei: Ome
Floor, luister nou is effe! D'r benne in 't leve
regels, en daar' hebbeme ons an te houwe. Strak
an te houwe. Anders gaan t mis. Zo denke wij
d'r tenminste over. En wie d'r anders over denk,
die pas nie in ons straatje en mot de konsekwen-
ties maar trekke. Zo zit 't.
Kennu me nog vollege?"
We zeiden: Jazeker!
Hij zei: „Nou vraag 'k me-wel af, of de wet-
houwer geen' andere weg had kenne bewandele.
Azzik nou die wet houwer was gewees, had 'k
't zo gedaan.
Ik zou die dirrikteur bij me hebbe late komme
in me kamer op 't stadhuis en ik zou hebbe gezeg:
Beste jongen, gaan nou is effe zitte en laneme effe
prate as man tege man. Je werrek is goed.. Ik
bin wel pas 'n paar maande wethouwer, maar
dat had 'k al gauw in desmieze. Jèfëliep eran
meegehollepeasdat de Doele in korte tijd ze
eige 'n internasjonale repetasie hep opgebouwd.
Niks dan lof.
En daar mot je mee doorgaanJij hep dat in de
toppe van je vingers. Jij ken van de Doele 'n
Europees centrum make. Dat'voel 'k. Jij hep je
ketakte, je relasies, jij bin 'n'dordouwer, jij ken
de grooste minse 'hieroo krijge. Mé kenne jou nie
misse. Maar één ding: Blijf assieblief met je ten
gels-van de admenestrasie af. Je hep d'r geen tijd
voor en 't is ook je werrek nie. Verkoop jij nou
maar de Doele zo duur mogelijk, dan benne me
meer dan tevreeje.
Jij krijg van mijn 'n eparte m,an, die de hele
correspondensie voor jou behandel. Die mooie
brieve schrijf en alles keurig noteer.
Volleg u me nog?"
We zeiden: En of.'
Hij zei: „Nou ken de wethouwer die dirrikteur
nog bij zich roe pe en zegge: Beste jonge, luister is
effe. Vorige week met die warmte in dat warme
stadhuis hep 'k de zake 'n beetje verkeerd gezien.
Nou is 't wat kouwer en nou werreke die hersen
tjes van mijn wat soepeler. Kijk, jij blijf. Dat
maak 'k fijn in'orde. Ik geef 'n kommenekeetje
an de pers, waarin staat, asdat jij en ik overeen
stemming hebbe bereik en dat alles 'n gevolg
was van 'n misverstand, daddeme effe uit de weg
hebbe geruimd. Dan is iedereen tevreeje. Dan
lope de minse ook nie meer achter me rug te
roddele van: Die wethouwer lijkent wel gek, as-
dattie zo'n goeie krach laat gaan.
Dat ken die wethouwer toch best doen, of nie
soms? Hij mag toch best zegge asdattie ze eige
vergis - hep? Dat doen toch geen schade an ze
prestiesje? Met dat plan in Zuid hebbe ze toch ook
toegegeve asdadde ze d'r eige verkeke hebbe? En
ze hebbe toch allemaal mag ge blijve?
Ik zou, as 'k wethouwer was hé, conducteur
-stoppis-effe, je weet ommers asdat 'k hier af mot?"
t'ÏMÉSK.'SËts
'»'X'
'.>4
•AfvarZ/nSTwïrsfól 'V/. /r." i v*-,4
yt 'J S ff
<S /'A FyX'&ki
Cv >.5 Art y.
i "V 4
Si w-y.:0.
i-mz}
w
ken en spreken ze over schepen pre-'
cies eender als schippersjongens.
Maar de-jongen die aan het>eind van
de opleiding het' grootst aantal pun
ten heeft verzameld, is bijna altijd
een schippferszoon.
Toch kun je merkwaardige ontdek
kingen doen. We hadden een leerling,
zoon ,van een slager, „die werkelijk
''opviel door de makkelijke en'handige'
manier, waarop hij-op het instructie-
vaartuig zijn werk deed. Hij had echt
de zoon. van een schipper kunnen
zijn, die jaren achtereen zijn vader
bij diens werk had gadegeslagen.
11c zei: Hoe is het mogelijk, dat een
slagerszoon het scheepswerk zo in de
toppen van zijn vinger heeft. Nou ja,
hij wist het ook niet. Later bleek, dat'
zijn moeder een schippersdochter
was. Er was 'dus een band met het,
schippers vak.
Het gebeurt wel eens,- dat de;
mensen me aankijken'en'dan vragen:
Ben u eng streng voor de jongens?;
Maar wat is nu streng? Kijk, de jon
gens moeten voor alles leren airekt1
te gehoorzamen. Za" moeten direkt
doen wat je zegt. Dat moeten ze ook
op het schip waarop ze komen te'
varen. Een schipper heeft niet altijd -
de tijd om het hoé en waarom te
verklaren. En soms kan door een di-
rekte handeling grote schade worden
voorkomen. Daarom die strakke lijn.
Er Is nog iets. De jongens moeten
zich soms ook leren gedragen. Ach,
ze weten best hoe het hoort. Maar
-tussen weten en doen is een groot
verschil. Neem nu het spreken met
twee woorden. Als je daar niet de
hand aan houdt, ondervinden ze er
later zelf de narigheid van.
Maar er heerst op. onze school een
prettige geest. Dat concludeer ik hier
uit, dat er. geen dag voorbij gaat-of'
er Komt een oud-leerling langs. Soms
gewoon maar om* een praatje te ma-
ken, soms om raad. En op onze avond-
jes voor oud-leerlingen verschijnen-
mensen, die al tien jaar van school
zijn.
Dat klopt. In januari hoop ik 65
jaar te worden. Dan zet. ik er een
streep onder. Maar ik maak de cur
sus eerst nog af. En daarna? De band
met de Rijn- en binnenvaart behoud
ik doordat ik nog wel enige jaren
zitting blijf houden in allerlei (exa
mencommissies. Ja, hoeveel leerlin
gen zal ik "hebben afgeleverd! Ik.
weet het niet precies. Zeker is, dal ik"
in heel West-Europa 'op geen water-
weg kan komen, of ik zie oud-leerlin--
gen. Laatst bij" een sluis. Lag een'
schip te schutten. "Komt de schipper1'
naar me toe: Kent'u"me nog, meneer;'
Spaan? Zijn naam was -me ontscho
ten.
Ik zeg: Hoe gaat het tegenwoordig?
Hij zegt: Soms wat moeilijk, maar ik
zou toch het water niet voor de wal
willen ruilen.
O, varen is toch zo'n mooi vak..—!"
(Van onze correspondent)
HOEK VAN HOLLAND „Waar
de blanke top der duinen, afgezet
met prikkeldraad"..., zo luidt de be
ginregel van een bekend Nederlands
lied, waarvan de tekst in de Tweede
Wereldoorlog werd „aangepast". In
Hoek van Holland lijkt die tijd weer
teruggekomen. Na lang overleg heeft
gemeente Rotterdam eindelijk 0c
verschillende instanties ervan kun
nen overtuigen, dat een wandelpad
van de boulevard naar de Hoekse
bosjes eenvoudig onmisbaar was.
Het pad kwam er dus, en hoe... Wie
door dit overigens zeer fraaje stukje
duin wandelt, waant zich in een open
lucht-gevangenis. Elke instantie, die
er maar even iets mee te maken had,
voelde zich geroepen om zijn terrein
zo goed mogelijk te beschermen.
Het gevolg was dat het simpele
wandelpad van enkele honderden me
ters nu wordt begrensd door rijen
prikkeldraad. Draad van de gemeen
te, van Delfland, van defensie, kort
om men ziet van het prikkeldraad de
duinen niet meer. En toch praten we
maar over de noodzaak van recrea
tieve ruimte.
BOEKAREST De Roemeense
communistische partij is begonnen
met zuivering en reorganisatie van
de veiligheids- en inlichtingendienst.
Partijleider Ceaucescu beschuldigde
dezer dagen de geheime politie van
misbruik van bevoegdheden. Zij zou
spionage tegen de partijleiding heb
ben gedreven.
De man achter de gewraakte actï-.
viteiten zou Alexandra Draghici zijn,
een vroegere minister van binnen
landse zaken, die lid is van de drie
toporganen van de partij. Draghici,
die al 13 jaar in het veiligheidsappa
raat werkzaam is, was niet aanwezig
toen Ceaucescu zijn rede hield.
De zuivering kan de interne .poli
tieke controle verminderen.
ROTTERDAM - Toon Hermans te
rug met zijn jubileum one - man
show „Tien Toon" in Rotterdam. In
de Rotterdamsche Schouwburg ging
gisteravond de eerste van zes (reeds
alle uitverkochte) voorstellingen.
Na een jaar toeren 'met „Hen
Toon" heeft Hermans' solo-optreden
nog niets van afgezaagd routinewerk.
Als altijd tintelt zijn show van le
vensvreugde, van liefde, van blijheid
en geluk. Virtuoos blijft ook Toon's
tomeloze energie, zijn vakmanschap.
„Tien Toon" is de spiegel van een
decennium aan one - menshows.
Overbekende liedjes als „Een plek
om lief te hebben" (waarmee hij be
gint en eindigt), „Mediterranee, zo
blauw", „Als een ballonnetje" en „24
rozen voor jou" blijven het doen. Een
clownesk nummer als de derde-rangs
goochelaar „Mister Tonio' of de
trieste talententest „Auditie": stuk
voor stuk bewijzen ze 't dat Toon. tot
de hele kleine groep van hele grote
artiesten behoort
Zijn verukkelijke woordspelfugSE
nooit grof, altijd uiterst knap
zijn charmante gebaren aan het pu
bliek (glaasje champagne voor de da
me in het midden van de eerste rij),-
maar vooral de liefde voor het vak,
zijn slechts enkele kanten van zijn'
veelzijdige show.
Met een variant.op zijn begin-«ré
eindlied: een show en een artiest 'om
lief te hebben.
B.O. ->
