van
Wie zal 't wienee
wcié het oude ^Qotterdaml
■BlPli
Waar en wat?
:U
MEl
ZATERDAG 16 SEPTEMBER 1967
rotterdammer
tV/ELKOM-CENTRALE" staat
j,i" er nog in grote zwarte let
ters boven nummer 52 in de Zwe-
ïjerstraat. Over een paar dagen
v, dit bord verhuisd naar num-
ijer 50 en de Welkom-centrale
iL Gereformeerde Kerk van
Otterdam-Zuid Katendrecht) is
i buurthuis „De Putsepoort" ge-
a-orden. Al huizen deze twee so-
'ciale instellingen nog net met
Under een dak. hun uitgangspunt
Ijs hetzelfde: evangeliseren. Zij
Ihet dan op indirecte wijze.
sgiÉii
„OM TE KLESSEN»
BEPERKIVG
Nieuiv buurthuis wil
in Bloemhof
weer echte
ffemeenscluip kwekett
PEUTERWERK
OPENING
Nieuwesluis is
nu bijna van
kaart geveegd
R.T.M. IN KNOOP
MET DRIEKUS. -
Het oiule raadhuis
KC
Party-service van
Jeannette Sibbel
is uniek idee
a:ina
E POORT
Evangelisatie predikant ds. C. M.
!Soerma formuleert het aldus: „De
mensen moeten zich hier niet alleen
"'rrr.aken en spelen, maar het is ook
jP bedoeling dat ze tegen een dominee
aanlopen". De buurtbewoners zijn
o-eiigens geheel vrijblijvend in hun
«ventueie keus. „Het mag beslist geen
fuik zijn waar ze in trappen" vervolgt
A Boerma. „Willen ze iets weten, dan
'urmen zij mii spreken op nummer
50"
I 'ds Boerma heeft zijn werk be-
nprlvt Een van zijn vele evangelisatie-
aken het direct begeleiden van het
■cugd- en ouderenwerk heeft hij over
gedragen aan de 29-jarige R. de Haan.
Deze jonge ir.an zet als directeur van
dit nieuwe buurthuis het bestaande
buurtwerk van ds. Boerma voort: En,
dat is nog veel belangrijker, hij breidt
bet aanmerkelijk uit.
K Ee n echt buurthuis kende de
Bloeïnhofbuurt niet. Wel een wel
kom-centrale maar het woord welkom
fe zwaar op
DIRECTEUR R. DE HAAN
is zo nauw met het gereformeerde soci
aal werk verbonden dat alleen een
zeker publiek- op nummer 52 bin
nenstapte. Drempelvrees weerhield
waarschijnlijk de gemiddelde buurtbe
woner .Of lag het accent ie
het evangeliseren?
Èen feit is dat in een buurthuis,
waarin iedereen naar zijn eigen aard
aktiviteiten- kan uitkiezen, veel meer
buurtbewoners bereikt worden. „Een
poort is een ruimte om te klessen en
om met elkaar om te gaan", verklaart
directeur De Haan nader. En ds. Boer
ma voegt eraan toe: „Evangelisatie is
heel menselijk met elkaar omgaan".
.1. Zal deze opzet in Bloemhof en om
geving (relatief tot geheel Rotterdam
een zeer groot percentage onkerkelij-
ken tellend33 pet.) weerstand opwek
ken? „Onze overtuiging is belangrijk,
die mag er uit komen" meent ds. Roer-
ma. Ten aanzien van andere buurt
huisverenigingen bestaat er natuur
lijk verschil in inspiratiebronnen.
„Ons élan is het evangelie", zegt de
ds. Op deze levende basis zal dan ook
het buurthuiswerk gepland worden.
Dit terrein staat weer onder de
supervisie van de heer De Haan. Sinds
hij op l september in het buurthuis
zijn „intree" deed, heeft hij reeds di
verse aktiviteiten georganiseerd. In ge
dachten dan, want voor een rëele op
zet van een buurthuis komt wel wat
kijken. „Je moet je aanpassen aan de
buurt. Ballet gaat er hier bijvoorbeeld
echt niet in", zegt de directeur, terwijl
hij bedachtzaam aan zijn pijp trekt.
Karate is in deze buurt wel „in".
Onder leiding van een sportleraar trai
nen een beperkt aantal jongens in de
leeftijd van 16 tot 30 jaar voor deze
krachtsport in het clubhuis. Met de
sportleraar huren overigens nog meer
mensen, onder wie een so-
ciëteitsbestuur ruimte in dit voormalig
schoolgebouw. Zes jaar geleden deelde
men deze grote gereformeerde „Paul
Krugerschool" door midden en bouw
de het stuk aan de Zwederstraat tot
Welkomcentrum om. Nu moet het cen
trum weer omgegooid worden tot buur
thuis.
Want ook de indeling van het ge
bouw wordt aangepast aan de verande
ring. Enkele van de vele vrijwilligers
die de centrale bezit, hebben op sublie
me wijze een kaal vertrek veranderd
in een moderne en gezellige soci-
teitsruimte voor veertienjarige en ou
der. Deze groep was dan ook in de
afgelopen jaren in de verdrukking ge
raakt. Evenals de kleuters, schoolgaan
de kinderen en huismoeders overigens.
Ds. Boerma hield wel grote open bij-
belgesprekken voor alle gezindten, zo
wel voor de jongeren als voor de oude
ren. maar het echte samenbundelende
buurthuiswerk was hier toch niet
De predikant beperkt zich nu tot
de evangelisatiearbeid. In het ver
bouwde pand nummer 50'is de (evan
gelisatie) lectuurruimte. de administra-
SFECIAAL voor de „vergeten"
groep, 14-jarigen en ouder, to
verden vier vrijwilligers een oud lo
kaal om tot deze gezellige en mo
dern ingerichte soosruimte.
DS. C. UT. BOERMA
gen. Wel denkt hij onder meer aan
een postduivenclub voor de meren
deels in bovenhuizen wonende huisva
ders.
Het peuterwerk. een' soort kin
dercrèche ten gerieve van winkelende
moeders, neetnt nu vaste vormen aan.
Aan leidsters voor dit werk ontbreekt
hem het ook niet. Vijftien meisjes van
de huishoudschool die de K. en O.
opleiding volgen, zullen in bet piepjon
ge buurthuis een jaar stage lopen.
WIE NOG IETS levends van
Nieuwesluis wil zien moetwel
gauw gaan kijken. Voor de winter
valt .Over enkele maanden woont er
bijna niemand meer. Bomen en ruines
zullen dan trieste decors zijn voor de
tragedie, die de ondergang van een
dorpje besluit.
Nieuwesluis, aan de mond van het
Voornsekanaal, had bijna 300 inwo
ners en zo'n 100 huizen. Het was een
'buurtschap van de gemeente Heen-
vliet. Nu is het Rotterdams gebied en
wordt het gesloopt. Om meer industrie-
terrein te, winnen, altijd meer.,..
Nieuwesluis, het dankte zijn
Over de „contributie" van de diverse
clubs in de dop is men het ook al
eens. De kinderen betalen een klein
bedrag, variërend van ƒ0,10 tot ƒ0,35
per keer. Dit voorkomt weer vele ge
dwongen bezoeken.
H Trouwens, het geheel moet een on
gedwongen sfeer dragen. Ongemerkt
moeten de mensen uit deze sterk ver
grijzende buurt weer belangstelling
voor elkaar krijgen. „Iedereen zit hier
op zijn eigen hok te loeren naar de
ander", typeert ds. Boerma .Door. het
buurthuiswerk in en rond het pand
aan de Zwederstraat worden weer rela
ties aangeknoopt en het ge
meenschapsleven op gang gebracht.
In deze wijk waar ruim 27.000 Rot
terdammers wonen is haast niets te
beleven. Het jeugdwerk is bijvoor
beeld miniem. „Er zijn heus wel jonge
itwnsen, maar je ziet ze niet in de
kerk", zegt ds. Boerma. Daarom ligt
hier voor de kerk een grote taak. Ds.
Boerma formuleert het krachtiger, hij
noemt het een uitdaging voor de kerk.
Het buurthuis en zijn naam „De
Putse Poort" bestaan reeds .De eerste
activiteiten nemen langzaam maar ze
ker vaste vormen aan. Na de officiële
opening zullen deze echt gaan draaien.
Half of eind oktober heeft de direc
teur zelf de opening gepland.
Heeft hij daarvoor al VIP autori
teit aangetrokken.".?. „Nee, maar mis
schien komt deminister wel.Ja, u
hoeft, riiet zo verbaasd te zijn." Het
clubgebouw van de Stichting Jeugd
zorg in Hoogvliet waar ik tevoren
werkte, is geopend door een minister",
vertelt dé heer De Haan. lachend.
Maar met de burgemeester zou hij ook
al dik tevreden zijn, aldus de jonge
directeur van het nieuwe buurthuis
„De Putse Poort".
IVD
bestaan aan het Voornsekanaal, dus
aan Rotterdam. Zijn einde komt ook
weer door de Maasstedelijke expansie.
Het Hartelkanaal werd zuidelijker ge
pland dan eerst. Men zette een streep
en weg moest Nieuwesluis.
Het kanaal heeft inmiddels al
geën functie meer. De aanleg van het
Hartelkanaal damde Rotterdams voor
malige vaarweg af. Sedert november
19G6 werden ruim 80 Nieuwesluise hui
zen ontruimd en afgebroken. Heen-
vliet ontfermde zich over zijn ont
heemde bewoners en bouwde er hui
zen voor, ook bejaardenwoningen.
Honderden Nieuwesluizers zijn
verplaatst, niet ver. Maar toch zodanig
dat een aantal ouderen de overplan
ting niet lang overleefde. Een twintig
tal gezinnen moet nu nog verhuizen.
Over enkeie maanden zijn de meesten
weg. Eind 1963 moet de buurtschap in
liquidatie geheel „leeg" worden opgele
verd.
Dan zuilen de ruïnes kunnen wor
den opgeruimd. Zand zal alles gaan
bedekken en industrieën gaan het ter
rein bebouwen. Van Nieuwesluis blijft
één ding over: Het fraaie kasteeltje
„De Olifant", Dat blijft staan, maar
niet„gewoon". Eromheen wordt een
metersdik zandpakket gelegd, zodat
het gebouw in een put zal staan
'Dat' is het gevolg van het' gevecht
om Nieuwesluis. .Want er is gestreden
maar zonder winst. In laatste instantie
besliste' de Kroon dat „De Olifant" zou
blijven staan. Maar wie heeft iets aan
TRIESTE resten van een huis. al
bijna door struiken overwoekerd.
Dreigend steekt de cementfabriek ïn
Europoort-Oost op de achtergrond
omhoog.
|N JUNI j.l. liften we <le top zien,
twee wekrj, «4>le<it*ii <le rokkeJ, of
tewel het voetstuk. Ja. het St iel tjrs mo
nument, Burg. Hoffmmmplein, Noor-
dereilamk Rotterdam. Het zag rr naar
wU dat er heientaai jjmen inzendingen
kwamen. Uiteindelijk was de oogst
jdein. De heer M. de Lange. Brnssestr.
"3 B. Rotterdam-1, krijgt de prijs.
VOLGENDE opgaaf is misschien
nog wel wat moeilijker. Er is niets
°nds aan te zien, het gebouw is echt
ï.zo goed als nieuw". Waar en wat?
'«zenden onder dit motto per briefkaart
aa« Rijnmondre.vue, Dc Rotterdammer,
Postbus 943. Rotterdam, voor 28 se|)tM
I '"tslag 30 sept.
HOEK VAN HOLLAND heeft een
groene weg. Het gedeelte van Har-
wichweg. dat de rechtstreekse verbin
ding moet gaan vormen met de H'ar-
wichboten. wordt, langzamerhand groe
ner en groener. Tussen de stenen groei
en planten en liet gras steekt overal
de kop op. Oorzaak van dit alies... het
trage overleg tussen de gemeente Rot
terdam en de Nederlandse spoorwe-
cren>
Vier jaar geleden werd het nieuwe
gedeelte van de Harwichweg aange
legd, tot bijna aan de spoorweg, maar
daar stopte het werk omdat nog geen
overeenstemming was bereikt over de
beveiliging van de spoorwegovergang.
Die overeenstemming is er nu nog
niet, vandaar dat de weg groen wordt
Over een paar jaar zuilen de Harwich-
boten wellicht uit de Hoek vertrokken
zijn naar de Rijnpoorthaven. Het zal
de vraag zijn wie het wint.... de weg
of de schepen.
DE Rotterdamse Tramweg Maatschap
pij zit in de knoop niet de Brielse
koetsier Driekus Hamburg! Driekus baalt
op de RTM-lialten zo nu en dan de passa
giers 0|) met zijn landauer en bovendien
staat bij in de we»!
De chauffeurs van de RTM-busseii ken
nen bun „concurrent" op een prik. De
„koude oorlog" laait op als Driekus met
aijn bejaarde merrie Hij de halten staat.
Dan vertellen de chauffeurs item zo spoe
dig mogelijk te vertrekken, uiteraard zon
der passagiers.
„AI meer dan 50 jaren ben ik aap-
jeskoetsier hier op Voome en ik sta waar
'ik wil", zegt Driekus. Deze man, rasechte
Briellenaar, 74 jaar oud, vertelt! „Ik lig
ieder ogenblik overhoop met de RTM,
maar de chauffeurs, maken op mij geen
indruk. Ik ben een tijd geleden nog bij
provinciale waterstaat geweest die dc we
gen hier beheert.
U mag overal staan met uw landauer, er
is niemand die u iets kan doen, werd mij
verteld, dus ben ik vrij man."
Driekus Hamburg is de laatste „Aap-
jeskoetsicr" van Den Briel.
Voor hem is de RTM helemaal geen
concurrent. Maar de RTM-cbauffeurs den-
ken er anders over. Zij hopen dat de
Brielse aarijeskoetsier hun laatste con
current spoedig verdwijnt.
Maar Driekus zegt: „Met 74 jaar voel ik
me nog in prima conditie, ik heb zo'n
idee dat ze nog een heel tijdje Jast van
me zuilen hebben. Ik heb nog pas nieuw
rubber om de wielen geslagen!"
tieve rompslomp van het buurthuis en
ds. Boerma's spreekkamer onderge
bracht. In zijn vorige spreekkamer op
nummer 52 zullen binnenkort kinde
ren spelletjes doen. Afgelopen maan
dag startten reeds enktle bestaande
jeugdclubs.
Aan de nieuwe buurthuisoctivi-
teiten wordt nog druk gewerkt, door
de heer De Haan en zijn momenteel
nog enige medewerker, jeugdleider S.
P. Visser. De ambitieuze directeur
hoopt de staf wel uit te breiden. De
financiën en een flink brok welwil
lendheid op dat punt van de kant der
(kerkelijke) gemeente spelen ook hier
weer een grote rol.
Voorlopig gaan de oude en ver
trouwde Jeugdclubs .jongeren- en be
jaardensociëteiten, de fotoclub, de vo
gelvereniging en natuurlijk de kara-
te-ploeg verder in een nieuw seizoen.
Veel wil de heer De Haan over zijn
eigen toekomstplannen nog niet zeg-
IN DE uitgave van 1SSS van Bcte-
dekers' „Gids van België en Hol
land" staat het Rotterdamse Raadhuis
aan de Kaasmarkt beschreven als een
modern gebouw met een Ionische zui
lengalerij". Verder wijdt de oude heer
Baedeker er geen enkel woord aan, en
wij kunnen ons dat wel indenken. Het
was een fors bouwwerk, maar in archi
tectonisch opzicht had het niet veel te
betekenen, ook van binnen niet.
In feite was het een heel oud ge
bouw, dat ettelijke malen veranderd
en opgekalefaterd was.
Sinds onheuglijke tijden stond op
deze plaats het Stadhuis. Nadat in
1590 het toenmalige gebouw geheel
verbouwd en vernieuwd was, werd
het in 1600 verwoest door een brand,
die vermoedelijk aangestoken was
door een burger, die in de kerker op
gesloten zat. Men bouwde het weer op
en zette er in 1606 een nieuwe achter
gevel tegen con, aan de kant van de
Hoogstraat. Terzelfdertijd kreeg het
gebouw ook een toren aan de kant
van de Kaasmarkt.
In 1709 werd het gebouw in belang-
rijke mate vergroot. Over de Gasthuis
steeg werd een galerij gebouwd, waar
door de ambtenaren zonder de straat
over te steken enkele vertrekken in
het oude Waaggebouw (aan de over
kant) konden bereiken. Deze vertrek
ken werden gebruikt voor werk, waar
voor men in het Raadhuis geen ruimte
had. In 1717 en in 1732 volgden nieu
we verbouwingen, waarna in 1762
besloten werd het inmiddels bouwval
lig geworden bouwwerk door een
meute te vervangen.
fJET duurde echter niet minder
11 dan vijftig jaar eer dit besluit ten
uitroer gebracht werd; pas in '1823
ging men aan het breken.
Alles bij elkaar werd het slechts een
voorlopige verbouwing; de gevel werd
vernieuwd en van een stoep voorzien.
Toen vier jaar later de Waag afgebro
ken werd, gebruikte men de vrijgeko-
men ruimte voor uitbreiding van het
Raadhuis. Tot de werkzaamheden be
hoorde ook de vervanging van de to
ren door een koepel. Tijdens de ver
bouwing werd het Gemeenlandshuis
van Schieland (het tegenwoordige
Historisch Museum) tijdelijk als Stad
huis gebruikt.
Na een verbouwing in het jaar 1835,
die 341.000 gulden kostte (en derhalve
„zeer duur" genoemd werd) kreeg het
gebouw aan de Kaasmarkt tenslotte
HET „centrum" van Nieuivesiuis;
een huis, een eat, weer een'
paar huizen. Ook de bomen iangs
het kanaal wachten hun einde.........
een kasteel zonder glorie (al is het nog
zo mooi) in een put? De eigenaars
blijven er echter wonen. Rotterdam
zal moeten zorgen dat zij bereikbaar
zijn!
Een moeilijke en kostbare erfenis
van een dorpje dat ten bate van het
„algemeen belang" wordt gëexecu-
teerd
T\OE de was de deur -uit." Deze slo-
gan slaaf op eén van de vele
tijdsbesparende dienstenverleningen waar
uit de huisvrouw tegenwoordig een keus
kan doen. Begin september voegde Jennet
te Sibbel-Briedé'(36) een nieuwe .mogelijk
heid in de vorm van een party-service toe
aan dit veelzijdig assortiment. In dit geval
echter profiteren de bruidspaartjes. Want
de gehele zakelijke rompslomp van een
huwelijksdag kan de deur uit... en naar de
Stadboudersweg I7a in Rotterdam het kan
toortje van de party-service.
Echtgenoot Henk Sibbel bracht Jeanette
op bet unieke idee. Na enige aarzeling
bakte zij de knoop door en stapte, 'wel
iswaar nog beschroomd, 'een restaurant
binnen om haar party-service voor te leg
gen. Eenmaal begonnen, volgde een'flange
reeks van bezoeken aan restaurants,- foto
grafen, bloemisten en taxi-bedrijven, J}e
eerste fase, het contacten leggen, is .nu
voorbij. -
Gelukkig maar, vindt- Jeanette Sibbel,
charmant in een eenvoudige camel-rok en
blouse, want het vele en vooral zakelijk
bespreken kostte haar in liet begin wel
enige moeite. Ook nam zij de reclame-Ont
werper Jan Swiers in -de arm. Déze ont
wierp hel briefpapier van de party-service.
Verder moet Jeanette het aileen opknap
pen, Bruidsparen die niét weten hoe ze
niet de tijd, de financiën! en de étiquette
moeten uitkomen, bellen haar op. Samen
nemen zedan de opzet van dé huwe
lijksdag door. De vaak tijdrovende orga
nisatie regelt Jeanette. „Alieen moeten zij
zelf nog aantekenen", zegt zij lachend;
Maar zij voorziet dat dit later ook wel eén
onderdeel van dc. service wordt.' Na af'oop
presenteert Jeanette dc uitgeknobbrlde
kostennota, waarover een bepaald percenta
ge voor bemiddeling berekend is.
<le eerste propaganda voor de
servire kwamen natuurlijk ook de
misverstanden. Meermalen is haar ge
vraagd, of ze zelf serveerde of een deun
op de accordeon weggaf. Verontwaardigd
is ze niet geweest, we! verbaasd. Jeanette
is gewoon dc geruisloze bemiddelaarster
de nortn. waarin de oudere generaties
van thans het gekend hebben.
Na verloop van tijd ging het ge
bouw opnieuw allerlei gebreken tonen.
De gangen waren veel te smal; een
der kamers van de afdeling „Onder
wijs" moest als wachtkamer voor de
bruidsparen gebruikt worden; de der
de Klas Trouwkamer was een leeg,
kaal „hok"; in het Pensioenbureau wa
ren moeilijkheden met de verwar
ming; de ambtenaren klaagden er over
dat dossiers door het vele vocht
beschimmelden: in de woonkamer van
de hoofdbode kon de deur niet geslo
ten worden, omdat er een balk in de
weg zat, enzovoorts, enzovoorts....
De Wereldkroniek schreef, dat de
toestand „schandelijk" genoemd moest
worden voor een gemeente, welker
aantal inwoners zo langzamerhand
naar het half miljoen bepon te lopen....
JN het voorjaar van 1909 hukte de
jonge burgemeester Zimmerman
de knoop door. Groots en stoutmoedig
waren zijn plannen. Er moest' een
nieuw Raadhuis gebouwd worden aan
de Coolsingel. De ietwat provinciaal
aandoende singel in het hart van. de
stad moest gedampt worden, opdat
men er een grootsteedse boulevard
van kon maken, naar het voorbeeld
van Brussel en Parijs
Elf jaar later was het zover, dat het
nieuwe Raadhuis aan de „Coolsingel-
Bovlevard" in gebruik genomen kon
worden. Het oude gebouu> met de zui
len aan de Kaasmarkt bleef in gebruik
voor het huisvesten voor enkele bu
reaus als dat van. het College uan
Hoofdlieden van de Brandweer.... Men
weet hoe het tenslotte in 1940 aan zijn
einde kwam....
JVR
achter het feestgewoel. Nu nog bij bruilof
ten. straks misschien bij de groter opgezet
te jubilea of personeelsfeesten. Is zij daar
niet een beetje bang voor? „Je zal iedere
keer iets moeten overwinnen. Maar ben je
er eenmaal doorheen, dan lukt hel wel!"
meent Jeanette enthousiast. Uiteindelijk is
bet toch baar bedoeling o'tn op grote
'schaal te gaan werken. Maar om in dit
vals, dat overigens geen leermeesters kent,
doorkneed te raken, moet je kiein begin
nen.
Zoals bij ieder service-bureau luidt ook
hier bet devies: „Men kan liet krijgen,
zoals men bet hebben wil". Jeanette Sib
bel zegt lachend: „Voor mijn part op
Mallorca." Maar ze zou toch vreemd opkij
ken, als een aanstaand echtpaar dat vroeg.
J.vDH
