John horen omhooë stuwen van Afsluitin mm -fl Waar.en wat TOERISTISCH De INDRUK wordt gewekt, dat de horeca te duur is." nit is kort en goed het hoofd bezwaar dat in horeca-kringen bestaat tegen verhuur van parochiehuizen, bedrijfskanti nes daartoe ingerichte kelders van'scholen en dergelijke voor festiviteiten en andere bijeen komsten. Natuurlijk vinden de horeca-mensen het evenmin jeuk, dat zij zich op deze ma nier meer en meer werk en verdiensten zien ontgaan. Beroepsmensen hebben beswaar tegen ivinstmakenüe facetten van amateur- exploitatie zalen, kantines, kelders „Kort jong" u Af/ $30 SMIS 9 9 „Deo Cantemus" en Chr. Residentie Mannenkoor nu naar buitenland GRIJPHANDJE of magazij nenrobot. Zo zou je de Randtriever in het Nederlands kuVinen noemen. Het is een in genieus systeem dat elk ge wenst boek uit een bibliotheek kan halen, zonder dat er men sen aan te pas komen. Wij, als Nederlandse Economische Ho geschool, zijn er enorm blij mee dat wij de wereldprimeur van deze computer krijgen. De mogelijkheden en voordelen van dit uit Amerika afkomstig apparaat zijn legio." NEH-bibliotheek wordt als eerste geautomatiseerd mmm MILJOEN MOGELIJKHEDEN ZWARE LASTEN BEVORDEREN Rijnmond-revue mmm \#KiALyE; weasERs EIGEN WEG. iSgtgpPII J ZATERDAG 6 APRIL 1968 DÊ ROTTERDAMMER Veel schadelijker is echter, dat bij pet publiek de mening overheerst, dat de horecabedrijven op bijvoor- teeld een kop koffie van vijftig cent gens pessimisten ook bij de nieuwe wet. buitensporig veel verdienen als el ders koffie verstrekt wordt tegen een nnv; die soms zo'n vijftig procent la»er ligt- En wat voor koffie geldt is Jc van toepassing op prijzen van zaalhuur en alle mogelijke consump ties. De wrijving tussen de „Beroeps"- =n de „amateur"-horeca dateert al uit de tijd, dat de r.k. 'bisschoppen zich no' met dit soort aangelegenheden bezig hielden, een 'bezigheid die ove rigens niet zowel verder ging dan be grip tonen voor de Wachten uit de beroeps-sector. Het euvel vindt ook inderdaad zijn oorsprong in de het katholieke kamp". Daar immers kende men vroeger de" patronaten, later de jeugdhuizen. Op zichzelf in die tijd een groot goed aan de stichting waarvan de georga niseerde horeca zelf nog wel heeft bijgedragen. De horeca-ondernemers in de wijk of parochie betaalden er zelf aan mee, maar met die huizen moest men dan wel binnen het kader van de ideële doelstellingen blijven. I Het zeer beperkt zich intussen al lang niet meer tot de parochiehuizen. Er zijn personeelskantines, de omge bouwde fietsenkelders in scholen en zovoorts, die aanvankelijk allemaal worden opgezet om de eigen bedrijfs- of schoolgemeenschap ten nutte te zijn (geen bezwaar, zegt de horeca), maar die, al of niet door gerichte reclame, meer en meer binnen het ■gezichtsveld komen van (jeugd)vere- nigingsbestuurders, organisatoren van feestjes en van .„bruiloft en par tijgangers." Dit nu gaat de horeca te ver. De heer A. G. A. Spaan, voorzitter van „Hocres" is van mening dat de hele zaak niet zo scherp zwart - wit moet worden gezien. De moeilijkheid is dat veel jeugdhuizen en buurthui zen niet te exploiteren zijn als de leiding zich alleen tot de ideële doelstellingen beperkt. Daarvoor is de verhuur van zalen voor allerlei ac tiviteiten nodig. Maar dan slaan de mensen, vol gens de heer Spaan door. Zij zien in die exploitatie nog iets meer dan al leen maar gelden om de exploitatie rond te krijgen. Het wordt winstob ject op zichzelf. De horeca-sector wordt belangrijker dan de uiteinde lijke doeleinden. En daartegen pro testeren de beroeps-horecamensen. Hun klachten gaan echter vooral uit naar de 'bedrijfskantines en de schoolkelders die helemaal geen ex ploitatie en investeringslasten heb ben. En daarvan zijn talrijke voor beelden te geven. O De heer Spaan wijst daanbij ook op de zogenaamde „aangepaste" zalen- huur. Voor een horecaman is het vol gens hem niet te doen een zaal zo op te zetten dat er de ene avond een sfeer van een instuif heerst en de volgende avond die van een bejaar- denbond. Dat kunnen wel de „ama- teur"-zalen doen. De nieuwe horecawet, die volgend jaar van kracht wordt, bevat echter mogelijkheden om iets tegenover de „amateur"-zalen te stellen. Boven dien wordt de bouw van jeugdhuizen meer een zaak van het ministerie van cultuur, recreatie en maatschappelijk werk. En dan worden eisen gesteld bij de subsidievoorwaarden. Een grote handicap is dat veel steden eigen regelingen kennen en vooral in kleinere gemeenschappen is vaak de gemeente de grootste con current. Controle blijft moeilijk, vol- Maar de groep van horeca-mensen zou zelf meer moeten optreden. Het houdt nu op bij beheerders op gebrek aan vakkenis en niet voldoen aan vestigingseisen aan te spreken. De beroepsmensen geven wel toe dat de jeugd van achttien tot 25 jaar weinig aandacht krijgt. De heer Spaan verzucht: „De jeugd blijft maar zo kort jong. De beroepsmensen zijn er niet mee klaar voor deze groep gelijkwaardig vertier te bieden als de amateur-sector doet Trouwens het .gaat ons niet om de jeugd. Het gaat om de bruiloften, de recepties, de begrafenismalen (vooral op het platteland) en dat soort aange legenheden. Dat is het terrein van de vakman en dat zullen we weer bin nen ons bereik moeten krijgen. Door vakmensen beheerde jeugd huizen en wijkgebouwen die goed zijn gesitueerd, nemen we daarbij graag in de beroepskring op." J.V.B. ALLERLEI activiteiten spelen zich af in zalen, kelders e.d., die de beroepshoreca als het ware „wegge zogen" vindt Yf/"ELLICHT goed voor de Paasvokan- tie of andere vrije dagen om er eens aan le denken dat.de VVV niet al leen buitenlanders iit de gelegenheid stelt Rotterdam te zien. Iedereen kan deelnemen aan de „Sightseeingtour", die sedert 1 april weer op liet programma staat. Tot juli dagelijks om 11 uur vertrek van het Stadhuisplein, in juli en augus tus om 11,14 en 16 uur. Een bezoek aan de Euromast is inbegrepen. Aansluitend kan een Spido-havenrondvaart worden gemaakt. De tour kost 6, kinderen tot •en niet 12 jaar ƒ4. Kaarten bij de VVV, Stadhuisplein 19, tel. 118855. JOHN G. Bertram heeft er kijk op. Nu is hij manager van twee de gelijke Hollandse zangkoren en van hun concerten gaat hij „kasstukken" maken. Zijn lach heeft hij in elk ge val mee. IIIHHIIINHI ilill WllimilllllllUMIII'iiBI I ""tHlinntwiiiMHimmMMiHBmdfliitmiimiülM^ JOHN G. BERTRAM (32) ziet iets in het Rotterdams christelijke gemengd koor ,,Deo Cantemus" en het Haag se christelijke Residentie man nenkoor. En. wel zoveel dat hij zich als zakelijk leider voor deze zangkoren opwerpt en probeert ze uit de Hollandse zeeklei te trekken om ze finan cieel vruchtbaar te laten ge dijen op de zandheuvels van „showbussiness". Wat ziet John G. Bertram in deze koren, die al vele malen onder lei- 0AT beeld staat bij de Daniël den Hoedkliniek (Rotterdamse Rbeu- raastichting en Radio Therapeutisch In- sbtuut), heeft bijnamen ontvangen we liever niet vermelden) en was een geschénk van de Meneba. Velen wisten hiervan alles af, winnaar werd iitejuf- houw A. Verboom, Goudsesingel 39F, Rotterdam-I. - slappen nog niet van de kunst af. Peie opgave zal wel weer iets maeilijker zyn. Speels is het in ieder Ecval wel... Waar en wat? Jnzen- onder dit motto aan Rijnmond- I5ïue> De Rotterdamemr, postbus 948 otterdam voor donderdag 18, uit- ,lllï zaterdag 20 april.* A LS het volgens de kalender lente A js en praktijk niet helemaal met de theorie klont het zaak toch te zoe ken naar lenteboden. Die waren er wel, één echte en een ogenschijnlijke hebben we uitgekozen: In de stad is er bloei in tuinen en openbaar groen. Getuige deze fraaie prunus aan de Heemraadssingel, waar van de aanblik de nog wat rillende Rotterdammers goed doet. Elders,bij een der gemeente-badhuizen, scheen gelegenheid tot baden in de open lucht te bestaan. Er was tenminstezo'n kuip voor de deur geplaatst. Bij onderzoek bleek geen kans tot „strandgenoegens". Het witte ding was een afdankertje, dat al was vervangen en nu op een roemloos einde wachtte Dxs. P. W. van Milaan, bibliothe caris van de NEH, mag oprecht trots zijn op de Randtriever die in april 1969 het brein zal worden van. de nieuwe bibliotheek op Woudestein. Aan het systeem is zes jaar gedok terd en uiteindelijk zal het een Rot terdamse bibliotheek met 220.000 boeken zijn, die als eerste volledig geautomatiseerd zal worden. „De Randtriever, vertelt drs. Van Milaan, „is bepaald revolutionair op het bibliotheek-technisch gebied. Het gehele apparaat wordt op afstand door slechts één persoon bediend. De ze stopt in de computer, het brein van de Randtriever, de gewenste boeken, via een ponsbandje. In de bibliotheek zelf nu, staan lange rijen ijzeren cassettes van on geveer 38 centimeter breed en zeven tien centimeter diep. In elke cassette bevinden zich een aantal boeken met de band naar voren. Langs die rijen casettes loopt een balk die", zo zegt de bibliothecaris, „met een rotgang zich horizontaal bewegen." Op die balk nu zit weer een liftje dat verticaal gaat en magnetisch de gewenste cassettes er uit licht, ver volgens op een transportband depo neert, die boeken uiteindelijk naar de plaats van bestemming brengt. Dit is in het kort de werkwijze van de Randtriever", zo legt drs. Van Milaan uit. Hoewel de bibliothecaris het ei genlijke bedrag van.de magazijnen robot niet weet, gelooft hij wel dat dit een slordige miljoen zal zijn. Dat de NEH de primeur van de Randtrie ver krijgt, is wel enigszins verklaar baar. In Amerika wordt momenteel hard aan de productie van de Rand triever gewerkt. Talrijke bestellingen zijn al gedaan. Maar voordat de com puter in werking treedt, moeten de Amerikanen eerst wachten tot de nteuw te bouwen bibliotheken gereed zijn. Die van de NEH was-dit al voor een groot gedeelte, vandaar dat zij in 1969 nu de eerste zal zijn die de Randtriever krijgt. Voor een groot deel is dat ook te danken aan Remington Rand Neder land de Nederlandse vertegenwoor diger yan het Amerikaanse moeder concern. Deze maakte namelijk de Economische Hogeschool er op attent dat men in Amerika met een derge lijk systeem bezig was. Op 15 maart 1967 kreeg drs. Van Milaan over de Randtriever een film te zien en al spoedig raakte hij enthousiast. Maar in die tussentijd was de bouw van die bibliotheek al in volle gang. Voor de bibliothecaris werd het toen een race tegen de tijd om er de curatoren en andere hoge autoriteiten voor te interesseren. Nog talrijke besprekingen werden, gevoerd en. tus sendoor kwamen twee Amerikaanse deskundigen kijken of _de reeds in aanbouw zijnde bibliotheek wel geschikt was, - Nadat dit onderzoek'gunstig was uitgevallenbezochten drs. Van Mi laan, ir. Spooken, bouwcoördinator van de Medische Faculteit, ir. Hooge- veen, uitvoerder van de MF en de ontwerpers van de NEH, Elffers en Van 'der Heijdë, Amerika, om te kij ken hoe het met die Randtriever stond. Na deze één week durende reis, werden gunstige rapporten uitge bracht, waarop uiteindelijk aan het "begin van 'dit jaar de ministeriële goedkeuring volgde. Over de voordelen van de Rand triever vertelt drs. Van Milaan het volgende: „Allereerst is dit systeem een greep naar de volledige automa tisering van de computer, wat voor ons 'een grote' aantrekkelijkheid biedt. Het tweede belangrijke voor deel is dat zeer veel ruimte wordt bespaard. De casettes worden maximaal ge bruikt, zonder loze ruimten zoals bij boekenkasten het geval is. Voorts zijn de rijen dicht tegen elkaar geschoven en worden bovendien de tussenpanden van de verouderde bi bliotheek uitgespaard. Het is momen teel zo dat onze verouderde biblio theek mgen 1972 geheel vol is. Dat houdt in dat wij enkele jaren na de ingebruikname van de nieuwe bibliotheek al weer hadden moeten verbouwen. De Randtriever nu neemt ten opzichte van onze oude biblio theek aiechts een derde ruimte in, zodat wij thans tot 1990 kunnen doorgaan. O Voor de Randtriever zie ik dan ook voor andere,' voornamelijk ver ouderde bibliotheken grote mogelijk heden en ik verwacht dat binnen tien of vijftien jaar, deze ook allen geau tomatiseerd zullen zijn. De Medische Faculteit toont nu al belangstelling. Omdat wij de eerste zijn die de Randtriever in gebruik krijgen, heeft de Remington vertegenwoordiger ons een belangrijke korting gegeven op het apparaat. Vooral omdat dit is ge beurd in een plaats ais Rotterdam, wat de Amerikanen extra aanspreekt. Hieraan is echter wel de voor waarde verbonden dat wij tegen de tijd dat de Randtriever in gebruik is, iedere belangstellende de gelegenheid moeten geven zich met het apparaat op de hoogte te stellen, zodat wij tegelijk een soort showroom- worden voor de robot", besluit de bibliothe caris. ding van dirigent Arie Pronk in „li fe" en op de plaat de liefhebbers van het geestelijk lied genoeglijke uren hebben bezorgd? „Ais zakenman zie ik meer het spectaculaire. Bij eikaar zijn ze met maar liefst vijfhonderd mensen. Na het Mormonenkoor, dat 600 k 700 mensen heeft, komen zij met het grootste aantal leden. En allemaal dragen ze toga's, je weet wel van die domineestoga'.s met zwart en en blauw erin. Dat is een fantastisch gezicht. De kwaliteit van het zingen? Daar heb ik geen verstand van, dat laat ik aan. Arie over, maar die is gewoon goed. De zangkoren boerden heel rede lijk binnen de nationale placenwe- xeld, waarom nu meer publiciteit? „Ik vond het een. beetje zielig. Zoveel presteren beroeps nog niet eens en zij betalen al die reiskosten nog zelf ook. Nee, dit moet volkomen com mercieel aangepakt worden". Bertram's hulp als manager werd ingeroepen toen alle vijfhonderd koorleden met hun handen in het haar zaten. Zij waren uitgenodigd om in de kathedraal van Coventry samen met Caroline Kaart- een concert te geven. Maar de 'financiële lasten ais hotel- en reiskosten bleken veel te zwaar voor deze mensen, die het zin gen als een hobby opvatten en hun opbrengsten schenken aan liefdadige doeleinden. De reis naar Coventry gaat nu wel door. De koorleden worden onderge bracht bij Engelse kerkleden en op zaterdag 18 en zondag 19. mei treden zij op. Hét eerste meert in de ka thedraal is ten ba!..; van „Christian Air", een soort Engelse „Kom over de brug", maar dan een jaarlijkss aktie. Het tweede concert, dat in de Coventry Methodist Hall komt ten goede aan het Leger des Heils. De opbrengsten blijven dus voor liefdadige doeleinden? „Ja, natuur lijk, de koren willen er geen geld mee verdienen. Met de opbrengsten bekostigen zij de reizen en de rest gaat naar een liefdadig doel!" Coventry bereidt zich al voor cp de invasie. Alle aküviteiten zijn ge bundeld om de opbrengst van de con certen zo groot mogelijk te maken. De Hollanders komen ook niet met lege handen. Voor elke gastheer gaat een Delfsblauw bord mee in de kof fer. Maar Bertram laat het niet bij Coventry. "Wanneer de koren eenmaal metsucces hebben proefgedraaid' in Engeland, dan gaat het op naar Pa rijs, Keulen en volgend jaar mis schien naar het land van Hollywood en de harde dollars. „Een koor van een dergelijk "formaat' moet met be roemdheden optreden" vindt Ber tram en in gedachten ziet hij Maha- Iia Jackson al zingen bij „Deo Cante mus" en het Chr. Residentie mannen koor. Bertram heeft zijn contacten klaar in Amerika. Hij denkt zowel Ameri kaanse als Nederlandse kerkge nootschappen en bedrijven zover te krijgen dat zij zich als sponsors beschikbaar steUen. En John G. Bertram gaatniet over een dag ijs. Ai jaren woont deze geboren Rotterdammér „eigenlijk heet'ik Johan" "nu in Londen. Na zijn opleiding op!" het instituut Nïjenrode is hij contacten gaan bevorderen op kunst- en handelsgebied tussen Ame rika en Europa: Na" vier', jaar Enge land en drie-jaar Aïherika: is de ra dio- en tv-wereld in deze Contingen ten voor hem geen vreemde meer. John ,G. Bertram zelf: „Ik doe business-promoting en dat ligt op een ruim vlak. Het kan hier. ho tel-motel zoals een project waarvoor ik eigenlijk hier in Holland- ben en het kan ook zangkoren zijn." Deze Hollandse zangkoren doet hij er dus ■gewoon bij. Met deze belangrijke contacten op zak wil Bertram de weg naar inter nationale roem voor de koren plavei en. „Het is leuk dat ze optreden in Lekkerkerk en de Doelen, maar'nu moeten ze ook internationale bekend heid krijgen. En ze verdienen het, want ze zijn uniek, werkelijk uniek. John G. Bertram kan er eigenlijk nog steeds niet over uit. JVDH 9 DRS. VAN MILAAN ingenieus systeem WEKELIJKSE PAGINA met vaste en gevarieerde onderwerpen wil dit gebied teksten Jan van Bergen, Jeannette v. d. Hoek, Kees Cornelisse, Jim Postma foto's Ary Groeneveld, Henk Hartog onder redaktie van Kees Cornelisse. gppSiSj AANGRIJPEND in zijn woestheid is het kale en lege „Duinlandschap" in het -CL uiterste westen van Europoort, waar gewerkt wordt aan de Maasvlakte. Kranen steken er hun koppen omhoog, maar levende wezens zijn niet te zien. Deze zomer komt er een voorlichtingscentrum om althans iets van de onbegrij pelijke en onoverzichtelijke „manoeuvres" duidelijk te maken. Dat er veel zand nodig is hoeft niet te worden uitgelegd TVTATUURLIJK is er altijd in Rotter dam veel „opbreking". Ook een deel van de Statentunnel onder het spoorwegemplacement CS. Wegdek en rails worden flink onder handen ge- nomen. Om dat duidelijk te doen blij ken zet men borden neer. Het opschrift geeft aanleiding tot een vraag. Hoe is een tunnel afgesloten als hij „sec" is afgesloten? Is-ie dan droog, is hij se cundair? Zit er nog wat anders ach ter. We komen er niet uit, maar ook niet in de tunnel (r V Si-"* "pEN STAALTJE vau expansiezucht in de Javastrout (bij de Westerkade) in Rotterdam. Stop- en inrijvérbod, behalve bewoners, maar die zijn er niet, slechts kantoren. Boven bet straatnaambordje wordt verklaard „eigen weg'Dat klopt niet,.want het is een openbare weg. Nie mand lioeft zich dus aan die borden te storen Wat is trouwens de noodzaak?

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Trouw / De Rotterdammer | 1968 | | pagina 1