John
horen omhooë stuwen
van
Afsluitin
mm
-fl
Waar.en wat
TOERISTISCH
De INDRUK wordt gewekt,
dat de horeca te duur is."
nit is kort en goed het hoofd
bezwaar dat in horeca-kringen
bestaat tegen verhuur van
parochiehuizen, bedrijfskanti
nes daartoe ingerichte kelders
van'scholen en dergelijke voor
festiviteiten en andere bijeen
komsten. Natuurlijk vinden de
horeca-mensen het evenmin
jeuk, dat zij zich op deze ma
nier meer en meer werk en
verdiensten zien ontgaan.
Beroepsmensen hebben beswaar tegen
ivinstmakenüe facetten van amateur-
exploitatie zalen, kantines, kelders
„Kort jong"
u Af/ $30
SMIS
9 9
„Deo Cantemus" en
Chr. Residentie
Mannenkoor nu
naar buitenland
GRIJPHANDJE of magazij
nenrobot. Zo zou je de
Randtriever in het Nederlands
kuVinen noemen. Het is een in
genieus systeem dat elk ge
wenst boek uit een bibliotheek
kan halen, zonder dat er men
sen aan te pas komen. Wij, als
Nederlandse Economische Ho
geschool, zijn er enorm blij
mee dat wij de wereldprimeur
van deze computer krijgen. De
mogelijkheden en voordelen
van dit uit Amerika afkomstig
apparaat zijn legio."
NEH-bibliotheek
wordt als eerste
geautomatiseerd
mmm
MILJOEN
MOGELIJKHEDEN
ZWARE LASTEN
BEVORDEREN
Rijnmond-revue
mmm
\#KiALyE;
weasERs
EIGEN WEG.
iSgtgpPII J
ZATERDAG 6 APRIL 1968
DÊ ROTTERDAMMER
Veel schadelijker is echter, dat bij
pet publiek de mening overheerst,
dat de horecabedrijven op bijvoor-
teeld een kop koffie van vijftig cent
gens pessimisten ook bij de nieuwe
wet.
buitensporig
veel verdienen als el
ders koffie verstrekt wordt tegen een
nnv; die soms zo'n vijftig procent
la»er ligt- En wat voor koffie geldt is
Jc van toepassing op prijzen van
zaalhuur en alle mogelijke consump
ties.
De wrijving tussen de „Beroeps"-
=n de „amateur"-horeca dateert al uit
de tijd, dat de r.k. 'bisschoppen zich
no' met dit soort aangelegenheden
bezig hielden, een 'bezigheid die ove
rigens niet zowel verder ging dan be
grip tonen voor de Wachten uit de
beroeps-sector. Het euvel vindt ook
inderdaad zijn oorsprong in de het
katholieke kamp".
Daar immers kende men vroeger
de" patronaten, later de jeugdhuizen.
Op zichzelf in die tijd een groot goed
aan de stichting waarvan de georga
niseerde horeca zelf nog wel heeft
bijgedragen. De horeca-ondernemers
in de wijk of parochie betaalden er
zelf aan mee, maar met die huizen
moest men dan wel binnen het kader
van de ideële doelstellingen blijven.
I Het zeer beperkt zich intussen al
lang niet meer tot de parochiehuizen.
Er zijn personeelskantines, de omge
bouwde fietsenkelders in scholen en
zovoorts, die aanvankelijk allemaal
worden opgezet om de eigen bedrijfs-
of schoolgemeenschap ten nutte te
zijn (geen bezwaar, zegt de horeca),
maar die, al of niet door gerichte
reclame, meer en meer binnen het
■gezichtsveld komen van (jeugd)vere-
nigingsbestuurders, organisatoren
van feestjes en van .„bruiloft en par
tijgangers." Dit nu gaat de horeca te
ver.
De heer A. G. A. Spaan, voorzitter
van „Hocres" is van mening dat de
hele zaak niet zo scherp zwart - wit
moet worden gezien. De moeilijkheid
is dat veel jeugdhuizen en buurthui
zen niet te exploiteren zijn als de
leiding zich alleen tot de ideële
doelstellingen beperkt. Daarvoor is
de verhuur van zalen voor allerlei ac
tiviteiten nodig.
Maar dan slaan de mensen, vol
gens de heer Spaan door. Zij zien in
die exploitatie nog iets meer dan al
leen maar gelden om de exploitatie
rond te krijgen. Het wordt winstob
ject op zichzelf. De horeca-sector
wordt belangrijker dan de uiteinde
lijke doeleinden. En daartegen pro
testeren de beroeps-horecamensen.
Hun klachten gaan echter vooral
uit naar de 'bedrijfskantines en de
schoolkelders die helemaal geen ex
ploitatie en investeringslasten heb
ben. En daarvan zijn talrijke voor
beelden te geven.
O De heer Spaan wijst daanbij ook op
de zogenaamde „aangepaste" zalen-
huur. Voor een horecaman is het vol
gens hem niet te doen een zaal zo op
te zetten dat er de ene avond een
sfeer van een instuif heerst en de
volgende avond die van een bejaar-
denbond. Dat kunnen wel de „ama-
teur"-zalen doen.
De nieuwe horecawet, die volgend
jaar van kracht wordt, bevat echter
mogelijkheden om iets tegenover de
„amateur"-zalen te stellen. Boven
dien wordt de bouw van jeugdhuizen
meer een zaak van het ministerie van
cultuur, recreatie en maatschappelijk
werk. En dan worden eisen gesteld
bij de subsidievoorwaarden.
Een grote handicap is dat veel
steden eigen regelingen kennen en
vooral in kleinere gemeenschappen is
vaak de gemeente de grootste con
current. Controle blijft moeilijk, vol-
Maar de groep van horeca-mensen
zou zelf meer moeten optreden. Het
houdt nu op bij beheerders op gebrek
aan vakkenis en niet voldoen aan
vestigingseisen aan te spreken. De
beroepsmensen geven wel toe dat de
jeugd van achttien tot 25 jaar
weinig aandacht krijgt.
De heer Spaan verzucht: „De
jeugd blijft maar zo kort jong. De
beroepsmensen zijn er niet mee klaar
voor deze groep gelijkwaardig vertier
te bieden als de amateur-sector doet
Trouwens het .gaat ons niet om de
jeugd. Het gaat om de bruiloften, de
recepties, de begrafenismalen (vooral
op het platteland) en dat soort aange
legenheden. Dat is het terrein van de
vakman en dat zullen we weer bin
nen ons bereik moeten krijgen.
Door vakmensen beheerde jeugd
huizen en wijkgebouwen die goed
zijn gesitueerd, nemen we daarbij
graag in de beroepskring op."
J.V.B.
ALLERLEI activiteiten spelen zich
af in zalen, kelders e.d., die de
beroepshoreca als het ware „wegge
zogen" vindt
Yf/"ELLICHT goed voor de Paasvokan-
tie of andere vrije dagen om er
eens aan le denken dat.de VVV niet al
leen buitenlanders iit de gelegenheid
stelt Rotterdam te zien. Iedereen kan
deelnemen aan de „Sightseeingtour", die
sedert 1 april weer op liet programma
staat.
Tot juli dagelijks om 11 uur vertrek
van het Stadhuisplein, in juli en augus
tus om 11,14 en 16 uur. Een bezoek aan
de Euromast is inbegrepen. Aansluitend
kan een Spido-havenrondvaart worden
gemaakt. De tour kost 6, kinderen tot
•en niet 12 jaar ƒ4.
Kaarten bij de VVV, Stadhuisplein 19,
tel. 118855.
JOHN G. Bertram heeft er kijk op.
Nu is hij manager van twee de
gelijke Hollandse zangkoren en van
hun concerten gaat hij „kasstukken"
maken. Zijn lach heeft hij in elk ge
val mee.
IIIHHIIINHI ilill WllimilllllllUMIII'iiBI I ""tHlinntwiiiMHimmMMiHBmdfliitmiimiülM^
JOHN G. BERTRAM (32) ziet
iets in het Rotterdams
christelijke gemengd koor
,,Deo Cantemus" en het Haag
se christelijke Residentie man
nenkoor. En. wel zoveel dat hij
zich als zakelijk leider voor
deze zangkoren opwerpt en
probeert ze uit de Hollandse
zeeklei te trekken om ze finan
cieel vruchtbaar te laten ge
dijen op de zandheuvels van
„showbussiness".
Wat ziet John G. Bertram in deze
koren, die al vele malen onder lei-
0AT beeld staat bij de Daniël den
Hoedkliniek (Rotterdamse Rbeu-
raastichting en Radio Therapeutisch In-
sbtuut), heeft bijnamen ontvangen
we liever niet vermelden) en was een
geschénk van de Meneba. Velen wisten
hiervan alles af, winnaar werd iitejuf-
houw A. Verboom, Goudsesingel 39F,
Rotterdam-I. -
slappen nog niet van de kunst af.
Peie opgave zal wel weer iets
maeilijker zyn. Speels is het in ieder
Ecval wel... Waar en wat? Jnzen-
onder dit motto aan Rijnmond-
I5ïue> De Rotterdamemr, postbus 948
otterdam voor donderdag 18, uit-
,lllï zaterdag 20 april.*
A LS het volgens de kalender lente
A js en praktijk niet helemaal met
de theorie klont het zaak toch te zoe
ken naar lenteboden. Die waren er
wel, één echte en een ogenschijnlijke
hebben we uitgekozen:
In de stad is er bloei in tuinen en
openbaar groen. Getuige deze fraaie
prunus aan de Heemraadssingel, waar
van de aanblik de nog wat rillende
Rotterdammers goed doet. Elders,bij
een der gemeente-badhuizen, scheen
gelegenheid tot baden in de open lucht
te bestaan.
Er was tenminstezo'n kuip voor de
deur geplaatst. Bij onderzoek bleek
geen kans tot „strandgenoegens". Het
witte ding was een afdankertje, dat al
was vervangen en nu op een roemloos
einde wachtte
Dxs. P. W. van Milaan, bibliothe
caris van de NEH, mag oprecht trots
zijn op de Randtriever die in april
1969 het brein zal worden van. de
nieuwe bibliotheek op Woudestein.
Aan het systeem is zes jaar gedok
terd en uiteindelijk zal het een Rot
terdamse bibliotheek met 220.000
boeken zijn, die als eerste volledig
geautomatiseerd zal worden.
„De Randtriever, vertelt drs. Van
Milaan, „is bepaald revolutionair op
het bibliotheek-technisch gebied. Het
gehele apparaat wordt op afstand
door slechts één persoon bediend. De
ze stopt in de computer, het brein
van de Randtriever, de gewenste
boeken, via een ponsbandje.
In de bibliotheek zelf nu, staan
lange rijen ijzeren cassettes van on
geveer 38 centimeter breed en zeven
tien centimeter diep. In elke cassette
bevinden zich een aantal boeken met
de band naar voren. Langs die rijen
casettes loopt een balk die", zo zegt
de bibliothecaris, „met een rotgang
zich horizontaal bewegen."
Op die balk nu zit weer een liftje
dat verticaal gaat en magnetisch de
gewenste cassettes er uit licht, ver
volgens op een transportband depo
neert, die boeken uiteindelijk naar de
plaats van bestemming brengt. Dit is
in het kort de werkwijze van de
Randtriever", zo legt drs. Van Milaan
uit.
Hoewel de bibliothecaris het ei
genlijke bedrag van.de magazijnen
robot niet weet, gelooft hij wel dat
dit een slordige miljoen zal zijn. Dat
de NEH de primeur van de Randtrie
ver krijgt, is wel enigszins verklaar
baar.
In Amerika wordt momenteel
hard aan de productie van de Rand
triever gewerkt. Talrijke bestellingen
zijn al gedaan. Maar voordat de com
puter in werking treedt, moeten de
Amerikanen eerst wachten tot de
nteuw te bouwen bibliotheken gereed
zijn. Die van de NEH was-dit al voor
een groot gedeelte, vandaar dat zij in
1969 nu de eerste zal zijn die de
Randtriever krijgt.
Voor een groot deel is dat ook te
danken aan Remington Rand Neder
land de Nederlandse vertegenwoor
diger yan het Amerikaanse moeder
concern. Deze maakte namelijk de
Economische Hogeschool er op attent
dat men in Amerika met een derge
lijk systeem bezig was. Op 15 maart
1967 kreeg drs. Van Milaan over de
Randtriever een film te zien en al
spoedig raakte hij enthousiast.
Maar in die tussentijd was de
bouw van die bibliotheek al in volle
gang. Voor de bibliothecaris werd het
toen een race tegen de tijd om er de
curatoren en andere hoge autoriteiten
voor te interesseren. Nog talrijke
besprekingen werden, gevoerd en. tus
sendoor kwamen twee Amerikaanse
deskundigen kijken of _de reeds in
aanbouw zijnde bibliotheek wel
geschikt was,
- Nadat dit onderzoek'gunstig was
uitgevallenbezochten drs. Van Mi
laan, ir. Spooken, bouwcoördinator
van de Medische Faculteit, ir. Hooge-
veen, uitvoerder van de MF en de
ontwerpers van de NEH, Elffers en
Van 'der Heijdë, Amerika, om te kij
ken hoe het met die Randtriever
stond. Na deze één week durende reis,
werden gunstige rapporten uitge
bracht, waarop uiteindelijk aan het
"begin van 'dit jaar de ministeriële
goedkeuring volgde.
Over de voordelen van de Rand
triever vertelt drs. Van Milaan het
volgende: „Allereerst is dit systeem
een greep naar de volledige automa
tisering van de computer, wat voor
ons 'een grote' aantrekkelijkheid
biedt. Het tweede belangrijke voor
deel is dat zeer veel ruimte wordt
bespaard.
De casettes worden maximaal ge
bruikt, zonder loze ruimten zoals bij
boekenkasten het geval is. Voorts
zijn de rijen dicht tegen elkaar
geschoven en worden bovendien de
tussenpanden van de verouderde bi
bliotheek uitgespaard. Het is momen
teel zo dat onze verouderde biblio
theek mgen 1972 geheel vol is.
Dat houdt in dat wij enkele jaren
na de ingebruikname van de nieuwe
bibliotheek al weer hadden moeten
verbouwen. De Randtriever nu neemt
ten opzichte van onze oude biblio
theek aiechts een derde ruimte in,
zodat wij thans tot 1990 kunnen
doorgaan.
O Voor de Randtriever zie ik dan
ook voor andere,' voornamelijk ver
ouderde bibliotheken grote mogelijk
heden en ik verwacht dat binnen tien
of vijftien jaar, deze ook allen geau
tomatiseerd zullen zijn. De Medische
Faculteit toont nu al belangstelling.
Omdat wij de eerste zijn die de
Randtriever in gebruik krijgen, heeft
de Remington vertegenwoordiger ons
een belangrijke korting gegeven op
het apparaat. Vooral omdat dit is ge
beurd in een plaats ais Rotterdam,
wat de Amerikanen extra aanspreekt.
Hieraan is echter wel de voor
waarde verbonden dat wij tegen de
tijd dat de Randtriever in gebruik is,
iedere belangstellende de gelegenheid
moeten geven zich met het apparaat
op de hoogte te stellen, zodat wij
tegelijk een soort showroom- worden
voor de robot", besluit de bibliothe
caris.
ding van dirigent Arie Pronk in „li
fe" en op de plaat de liefhebbers van
het geestelijk lied genoeglijke uren
hebben bezorgd? „Ais zakenman zie
ik meer het spectaculaire. Bij eikaar
zijn ze met maar liefst vijfhonderd
mensen. Na het Mormonenkoor, dat
600 k 700 mensen heeft, komen zij
met het grootste aantal leden.
En allemaal dragen ze toga's, je
weet wel van die domineestoga'.s met
zwart en en blauw erin. Dat is een
fantastisch gezicht. De kwaliteit van
het zingen? Daar heb ik geen
verstand van, dat laat ik aan. Arie
over, maar die is gewoon goed.
De zangkoren boerden heel rede
lijk binnen de nationale placenwe-
xeld, waarom nu meer publiciteit?
„Ik vond het een. beetje zielig. Zoveel
presteren beroeps nog niet eens en
zij betalen al die reiskosten nog zelf
ook. Nee, dit moet volkomen com
mercieel aangepakt worden".
Bertram's hulp als manager werd
ingeroepen toen alle vijfhonderd
koorleden met hun handen in het
haar zaten. Zij waren uitgenodigd om
in de kathedraal van Coventry samen
met Caroline Kaart- een concert te
geven. Maar de 'financiële lasten ais
hotel- en reiskosten bleken veel te
zwaar voor deze mensen, die het zin
gen als een hobby opvatten en hun
opbrengsten schenken aan liefdadige
doeleinden.
De reis naar Coventry gaat nu wel
door. De koorleden worden onderge
bracht bij Engelse kerkleden en op
zaterdag 18 en zondag 19. mei treden
zij op. Hét eerste meert in de ka
thedraal is ten ba!..; van „Christian
Air", een soort Engelse „Kom over
de brug", maar dan een jaarlijkss
aktie. Het tweede concert, dat in de
Coventry Methodist Hall komt ten
goede aan het Leger des Heils.
De opbrengsten blijven dus voor
liefdadige doeleinden? „Ja, natuur
lijk, de koren willen er geen geld
mee verdienen. Met de opbrengsten
bekostigen zij de reizen en de rest
gaat naar een liefdadig doel!"
Coventry bereidt zich al voor cp
de invasie. Alle aküviteiten zijn ge
bundeld om de opbrengst van de con
certen zo groot mogelijk te maken.
De Hollanders komen ook niet met
lege handen. Voor elke gastheer gaat
een Delfsblauw bord mee in de kof
fer.
Maar Bertram laat het niet bij
Coventry. "Wanneer de koren eenmaal
metsucces hebben proefgedraaid' in
Engeland, dan gaat het op naar Pa
rijs, Keulen en volgend jaar mis
schien naar het land van Hollywood
en de harde dollars. „Een koor van
een dergelijk "formaat' moet met be
roemdheden optreden" vindt Ber
tram en in gedachten ziet hij Maha-
Iia Jackson al zingen bij „Deo Cante
mus" en het Chr. Residentie mannen
koor.
Bertram heeft zijn contacten klaar
in Amerika. Hij denkt zowel Ameri
kaanse als Nederlandse kerkge
nootschappen en bedrijven zover te
krijgen dat zij zich als sponsors
beschikbaar steUen.
En John G. Bertram gaatniet
over een dag ijs. Ai jaren woont deze
geboren Rotterdammér „eigenlijk
heet'ik Johan" "nu in Londen. Na zijn
opleiding op!" het instituut Nïjenrode
is hij contacten gaan bevorderen op
kunst- en handelsgebied tussen Ame
rika en Europa: Na" vier', jaar Enge
land en drie-jaar Aïherika: is de ra
dio- en tv-wereld in deze Contingen
ten voor hem geen vreemde meer.
John ,G. Bertram zelf: „Ik doe
business-promoting en dat ligt op
een ruim vlak. Het kan hier. ho
tel-motel zoals een project waarvoor
ik eigenlijk hier in Holland- ben en
het kan ook zangkoren zijn." Deze
Hollandse zangkoren doet hij er dus
■gewoon bij.
Met deze belangrijke contacten op
zak wil Bertram de weg naar inter
nationale roem voor de koren plavei
en. „Het is leuk dat ze optreden in
Lekkerkerk en de Doelen, maar'nu
moeten ze ook internationale bekend
heid krijgen. En ze verdienen het,
want ze zijn uniek, werkelijk uniek.
John G. Bertram kan er eigenlijk
nog steeds niet over uit.
JVDH
9
DRS. VAN MILAAN
ingenieus systeem
WEKELIJKSE PAGINA met vaste en
gevarieerde onderwerpen wil dit gebied
teksten Jan van Bergen, Jeannette v.
d. Hoek, Kees Cornelisse, Jim Postma
foto's Ary Groeneveld, Henk Hartog
onder redaktie van Kees Cornelisse.
gppSiSj
AANGRIJPEND in zijn woestheid is het kale en lege „Duinlandschap" in het
-CL uiterste westen van Europoort, waar gewerkt wordt aan de Maasvlakte.
Kranen steken er hun koppen omhoog, maar levende wezens zijn niet te zien.
Deze zomer komt er een voorlichtingscentrum om althans iets van de onbegrij
pelijke en onoverzichtelijke „manoeuvres" duidelijk te maken. Dat er veel zand
nodig is hoeft niet te worden uitgelegd
TVTATUURLIJK is er altijd in Rotter
dam veel „opbreking". Ook een
deel van de Statentunnel onder het
spoorwegemplacement CS. Wegdek en
rails worden flink onder handen ge-
nomen. Om dat duidelijk te doen blij
ken zet men borden neer. Het opschrift
geeft aanleiding tot een vraag. Hoe is
een tunnel afgesloten als hij „sec" is
afgesloten? Is-ie dan droog, is hij se
cundair? Zit er nog wat anders ach
ter. We komen er niet uit, maar ook
niet in de tunnel
(r V Si-"*
"pEN STAALTJE vau expansiezucht in
de Javastrout (bij de Westerkade) in
Rotterdam. Stop- en inrijvérbod, behalve
bewoners, maar die zijn er niet, slechts
kantoren. Boven bet straatnaambordje
wordt verklaard „eigen weg'Dat klopt
niet,.want het is een openbare weg. Nie
mand lioeft zich dus aan die borden te
storen Wat is trouwens de noodzaak?